100% fanden dieses Dokument nützlich (1 Abstimmung)
12 Ansichten35 Seiten

Where The Red Fern Grows

where the red fern grows

Hochgeladen von

andreecl9750
Copyright
© © All Rights Reserved
Wir nehmen die Rechte an Inhalten ernst. Wenn Sie vermuten, dass dies Ihr Inhalt ist, beanspruchen Sie ihn hier.
Verfügbare Formate
Als PDF, TXT herunterladen oder online auf Scribd lesen
100% fanden dieses Dokument nützlich (1 Abstimmung)
12 Ansichten35 Seiten

Where The Red Fern Grows

where the red fern grows

Hochgeladen von

andreecl9750
Copyright
© © All Rights Reserved
Wir nehmen die Rechte an Inhalten ernst. Wenn Sie vermuten, dass dies Ihr Inhalt ist, beanspruchen Sie ihn hier.
Verfügbare Formate
Als PDF, TXT herunterladen oder online auf Scribd lesen
Sie sind auf Seite 1/ 35

Where The Red Fern Grows

Available at alibris.com
( 4.5/5.0 ★ | 219 downloads )
-- Click the link to download --

https://click.linksynergy.com/link?id=*C/UgjGtUZ8&offerid=1494105.26
530096009956295&type=15&murl=https%3A%2F%2F2.zoppoz.workers.dev%3A443%2Fhttp%2Fwww.alibris.com%2Fsearch%2
Fbooks%2Fisbn%2F0096009956295
Where The Red Fern Grows

ISBN: 0096009956295
Category: Media > DVDs & Movies
File Fomat: PDF, EPUB, DOC...
File Details: 9.3 MB
Language: English
Website: alibris.com
Short description: Fine 2010 Run time: 97. Ships within 1 business day
from FL, USA with Tracking. Used discs may not include digital
content. All products 100% guaranteed.

DOWNLOAD: https://click.linksynergy.com/link?id=*C/UgjGtUZ8&
offerid=1494105.26530096009956295&type=15&murl=http%3A%2F%2F
www.alibris.com%2Fsearch%2Fbooks%2Fisbn%2F0096009956295
Where The Red Fern Grows

• Click the link: https://click.linksynergy.com/link?id=*C/UgjGtUZ8&offerid=1494105.2653009600995629


5&type=15&murl=https%3A%2F%2F2.zoppoz.workers.dev%3A443%2Fhttp%2Fwww.alibris.com%2Fsearch%2Fbooks%2Fisbn%2F0096009956295 to do
latest version of Where The Red Fern Grows in multiple formats such as PDF, EPUB, and more.

• Don’t miss the chance to explore our extensive collection of high-quality resources, books, and guides on
our website. Visit us regularly to stay updated with new titles and gain access to even more valuable
materials.
.
Steuermanns; s. Cic. de invent. I §. 58: nam navis optime cursum,
conficit eUy quae scientissimo gubematore utitur. Titinius bei Nonius
p. 19: sapientia gubernator navem torquet, non valentia. 12. fewere
cwr.swrA?, ihren Lauf einhalten, d. i. nicht auf eine Nebenbahn
gelenkt werden. 17. praesidiis et copiis, zu Schutz und Trutz. (K. F.
H.) 19. nutu 'kleiner Anstoss'. Hermann vergleicht passend das
griech. Q0711] (Soph. Oed. Tyr. 961 : afxiy.Qcc naXaia aw^ftT
Evvät^u Qonri) und Terent. Andr. I, 5, 31: dum in dubio est animus,
paulo monicnto huc vel illuc inpellitur.
96 PRO P. SESTIO c. 47. §. 100. 101. incitantur, boni nescio
quo modo tardiores sunt et principiis rerum neglectis ad extremum
ipsa denique necessitate excitantur, ita ut non numquam cunctatione
ac tarditate, dum otium volunt 101 etiam sine digmtate retinere, ipsi
utrumque amittant. Propugnatores autem rei publicae qui esse
voluerunt, si leviores sunt, desciscunt, si timidiores, desunt:
permanent illi soli atque omnia rei publicae causa perferunt, qui sunt
tales, qualis pater tuus, M. Scaure, fuit, qui a C. Graccho usque ad
Q. Varium seditiosis Omnibus restitit, quem numquam uUa vis, ullae
minae, uUa invidia labefecit: aut qualis Q. Metellus, patruus matris
tuae, qui cum florentem hominem in populari ratione, I^.
Saturninum, censor notasset cumque, insitivum Gracchum contra
vim multi1. tardiores. Plin. ep. IV, 7, 3: mijior vis bonis quam malis
inest, ac sicut afxaihia fxtv dQÜaog , loyLdfxog de oxvov (/if(;«^
[Thucyd. f II, 40], ita recta ingenia dehilitat verecundia, perversa
confirmat audacia. principiis. Ovid. Rem. am. 91: principiis ohsta.
Persius Sat. 3, 64: venienti occurrite morho. (K. F. H.) — rerum sc.
novarum. — 2. denique 'endlich einmal, erst', wie or. p. Flacco §. 91
nunc denique 'jetzt erst', ep. ad Q. fr. I, 1, 29. ad Farn. V, 12, 5 tum
denique 'dann erst'. Vgl. zur or. Süll. §. 19. 4. ipsi 'von selbst, durch
eigne Schuld'. ^ 5» leviores 'zu haltlos, nicht genug charakterfest'. ü.
desunt, sind nicht zur Hand, entziehen dem Staat ihre Hilfe. 7. pater
tuus, M. Aemilius Scaurus, der zweimal Consul (115 und 107 als
consul suj/'ectus) und 109 Censor, und seit seinem ersten (Konsulat
princeps senatus war. — M. Scaure, s. Einl. §. 20. 8. a. C. Graccho:
Aurelius Victor de viris ilhislr. 72, 9: lantumque auctontate potuit
(Scaurus), ut Opimium contra Gracchum, Mari um contra Glauciam
et Saturninum privato consilio armaret. ad Q. Variuni. Dieser rief ihn
im J. 91 vor das Volksgericht, weil er die italischen Bundesgenossen
zum Kriege aufgereizt habe; s. Mommsen R. G. II, 219. Scaurus,
wiewohl schon 72 .lahre alt und sehr leidend, inniams nohilissimis
luvenibus processit in forum, deinde accepto respondendi loco dixit:
'Q. P^arius Hispanus M. Scaurum prindpem senatus socios in arma
ait convocasse. M. Scaurus princeps senatus Jiegat; testis nemo est :
utri vos, Quirites, convenit credere?' Qua voce ita omnium
comnmiavit animos, ut ab ipso etiam tribuno dimitteretur. Ascon. in
Scaurianam p. 22. 10. Q. Metellus Numidicus, der Bruder des L.
Metellus Dalmaticus, dessen Tochter in erster Ehe mit dem JVI.
Scaurus, dem princeps senatus, vermählt war. 11. in populari ratione
'in der demokratischen Richtung', s. §.114. 12. censor im J. 102, als
welcher er den Saturninus und den Senator Glaucia wegen ihres
schimpflichen Lebens aus demSenat stossen wollte (//(T/j T^f
aii(öüsiog naoO.vtr Apj». H. (]iv. I, 28), was aber durch die fehlende
Reistimmung seines (Jollegen in der Censur hintertrieben wurde.
Näheres bei Mommsen R. G. II, 191. insitivum Gracchum, einen
gewissen Equilius (nach andern Quinctius, Aur. Vict. de vir. illustr.
PRO P. SESTIO c. 47. 48. §. 101. 102. 97 tudinis incitatae
censu prohibuisset cumque in eam legem, quam non iure rogatam
iudicärat, iurare unus noiuisset, de civitate maluit quam de sententia
demoveri; aut, ut vetera exempla, quorum est copia digna huius
imperii gloria, relinquam neve eorum 5 aliquem, qui vivunt,
neminem, qualis nuper Q. Catulus fuit, quem neque periculi
tempeslas neque honoris aura potuit umquam de suo cursu aut spe
aut metu demovere. , 48. Haec imitamini, per deos immortales! qui
dignitatem, 102 qui laudem, qui gloriam quaeritis. Haec ampla sunt,
haec divina, 10 haec immortalia: haec fama celebrantur, monumentis
annalium mandantur, posteritati propagantur. Est lahor; non nego:
pericula magna ; fateor : 'muhae insidiae sunt bonis' verissime
dictum est. Sed 'te id, quod multi invideant multique expetant,
inscitiast' 15 inquit 'pöstulare, nisi laborem summa cum cura
ecferas,' NoUem idem aho loco dixisset, quod exciperent inprobi
cives: c. 62 ) , der sich für einen Sohn des Ti. Gracchus ausgab,
einen der Genossen des Saturninus und Glaucia. Val. Max. VIII, 7,2:
idemque populus Q. Metellum censorem, quod ab eo (Equitio)
tamquam Gracchi filio censum recipeve 7i olebat, lapidibus
prosfernere conatus est, ad~ firniantem tres tantum modo filios
Gracchi fudsse. Vgl. Mommsen IV G. II, 188. 1. censu, von der
Eintragung in die Bürgerrolle. eam ledern, s. zu §. 37. 5. Q. Catulus,
der 78 Consul, 65 Censor war und im J. 60 starb, der Sohn des
Besiegers derCimbern, einer der ehrenhal'testen Optimaten seiner
Zeit, bekannt durch seine energische Opposition gegen alle
verfassungswidrigen IN euerungen. S. Einl. §. 1. 6. aura, im
Gegensatz von tem~ pestas, der sanfte liebliche Hauch. 9. ampla
geht auf dignitatem. divina auf landein, immortalia auf gloriam,-
eben so vertheilen sich auch die folgenden drei Verba. (K. F. H.) 11.
posteritati, der Dativ (vielCic. Reden. IV. 2. Aufl. leicht im Anschluss
an mandantur), weil in propagare ein tradere liegt. Doch sagte man
gewöhnlich ad posteritaiem. 12. multae insidiae etc., Worte des
Atreus an seine Söhne aus der Tragoedie gleiches Titels des Dichters
Attius, s. p. Plane. §. 59 : quin etiam . . . haec Uli solco praecipere,
quae ille a love o'rtus suis praecepit ß liis : k'ig-ilan dum s l s emp er:
multae insidiae sunt bonis\ iSosti cetera, nonne? quae scripsii gravis
et ingeniosus poeta, non ut illos regios pueros, quiiamnusquamerant,
sed ut rfos et nostros liberos ad laborem et ad laudem excitaret. 15.
inquit, seil, poeta, wie schon in den Worten verissime dictum, est
angedeutet war. 16. ecferas 'zum Vorschein bringen', d. i. aufbieten,
bethätigen. Vgl. Horat. ep. ad Pis. 10S:/oimat enim natura prius nos
intus ad omnein fortunarum hahituin . . . post cffert animi jnotus
interprete ling-^ua. 17.' exciperent , wie vom Kaiser Caligula
bekannt ist, der den Vers subinde iactabat. Suet. Calig. 30.
98 PRO P. SESTIO c. 48. 49. §. 102—104. 'öderint, dum
metuant': praeclara enim illa praecepta dederat 103 iuventuti. Sed
tarnen liaec via ac ratio rei piiblicae capessendae olim erat magis
pertimescenda, cum multis in rebus multitudinis Studium ctut populi
commodum ab utilitate rei publicae discrepabat. Tabellaria lex ab L.
Cassio fer-ebatur. Populus libertatem 5 agi putabat suam.
Dissentiel)ant principes et in saiute optimatium temeritatem
multitudinis et tabellae licentiam pertimescebant. Agrariam Ti.
Gracclms legem ferebat. Grata erat populo : fortunae constitui
tenuiorum videbantur. Nitebantur contra optimales, quod et
discordiam excitari videbant et, cum locupletes 10 possessionibus
diuturnis moverentur, spoliari rem publicam propugnatoribus
arbitrabantur. Frumentariam legem C. Gracchus ferebat. lucunda res
plebci; victus enim suppeditabatur large sine labore. Repugnabant
boni, quod et ab industria plebem ad desidiam avocari putabant et
aerarium exhauriri videbant. 15 49. Multa etiam nostra memoria,
quae consulto praetereo, fuerunt in ea contentione, ut popularis
cupiditas a consilio prin104 cipum dissideret. Nunc iam nihil est,
quod populus a delectis 2. haec via ac ratio , die Verfolgung einer
conservativen Politik. 4. populus, hier im politischen Gegensatze zur
Partei der Optimalen, wie Cic. Lael. §. 41: videre iam Video)'
populum a senatu diiunctum, multitudinis arbitrio res maodmas geri.
5. tabellaria lex, welche im J. 137 die geheime Abstimmung durcli
tabellae, Stimmtäfelchen (Ballottage) auch für die Volksgerichte
einlührte. 6. iti saiute = cum salus ageretur, wie or. de imp. Cn.
Pomp. §. 56 : sed tarnen in saiute communi idem populus Ro. dolori
suo maluit obtetnperave; unten §. 118: in eo homine 'wo es sich um
einen Menschen handelt'. Vgl. auch Nag. lat. Stil. S. 337 (2). 8.
agrariam, vom J. 133: ut ne quis agri publici plus quam quingenta
iugera pnssideret, \\\v die alte lex Licinia hestimint liattc. 9. constitui
'sicher begründen, consolidienMi '. Vgl. ep. ad. Att. IV, 1, 3:
consiliorum ad conligeinhis et constituendas reliquias nost/us (seil,
fortunarum) indigemus. 10. et cum etc. Hermann vermuthet:
videbant, cum locupletes possessionibus diuturnis jnovei'entur, et
spoliari etc. , weil der Satz mit cu7n nicht den zweiten, sondera den
ersten Grund motiviere. 11. propugiiatoribus. Die massenhafte
Assignation des ager pt)^ blicus muste nemlich einen neuen
Bauernstand bilden, den man, sollte das Land nicht unbestellt
bleiben, nicht zum Dienst der Legionen herbeiziehn konnte, wahrend
die ausgedehnten Ländereien der damaligen Nutzniesser des ager
publicus von Sklaven bewirthschaftet wurden. 12. frumentariam, s.
zu §. 55. 15. aerarium exhauriri, vgl. §. 55: ut reniissis senis et
trientibus quinta prope pars vectigalium tolleretur. 1(), consulto
praetereo , namentlich auch die Icgcs lulias vom .1. 59. 17. consilio
'besonnene L'eberleSung'. 18. nunc iam 'jel/l endlich, jetzt
nachgerade'. Zur Sache be 
PRO P. SESTIO c. 49. §. 104. 105. 99 principibusque
dissentiat: nee flagitat rem ullam neque novarum ^ rerum est
cupidus et otio suo et dignitate optimi cuiusque et universae rei
publicae gloria delectatur. Itaque homines seditiosi ac turbulenti,
quia nulla iam largitione populum Romanum con5 citare possunt,
quod plebes perfuncta gravissimis seditionibus ac discordiis otium
amplexatur, conductas habent contiones, neque id agunt ut ea
dicant aut ferant, qiiae illi velint audire, qui in contione sunt, sed
pretio ac mercede perficiunt, ut quidquid dicunt, id illi velle audire
videantur. Num vos existimatis Grac- 105 10 chos aut Saturninum
aut quemquam illorum veterum, qui populäres habebantur, ullum
umquam in contione habuisse condüctum? Nemo habuit: ipsa enim
largitio et spes commodi propositi sine mercede ulla multitudinem
concitabat. Itaque temporibus illis, qui populäres erant, offendebant
illi quidem 15 apud graves et honestos homines, sed populi iudiciis
atque omni significatione florebant. His in theatrö plaudebatur; hi
suffragiis quod contenderant consequebantur; horum homines
nomen, orationem, vultum, incessum amabant. Qui autem
adversabantur ei generi, graves et magni homines habebantur; sed
valebant in 20 senatu multum, apud bonos viros plurimum:
multitudini iucundi merkt Hermann : Seit Sullas Siegen existierte
eigentlich keine demokratische Partei mehr, sondern es benutzten
nur einzelne ehrgeizige die demokratischen Formen, um den Pöbel
zu ihrem Werkzeuge zu machen, a delectis 'von den auserlesenen ,
der Elite des Volkes'. »Vgl. or. in Vatin. §. 23: fuensne tanta
crudelitate , ut delectos viros et principex civitatis tollere . . .
conarere; de re p. I §. 42 : cum. autem est (summa rerum) penes
delectos, tum illa civil as optimatium arbitrio i'eg-i dicitur. 9. velle
audire 'gern hören'. 10. populäres, Führer der demokratischen
Partei. 12. ipsa largitio, das Reichniss an und für sich, das durch eine
lex agraria, frumentaria u. a. dargeboten wurde. 15. graves
'bedächtig', iudiciis, anerkennende Urtheile. die sich in
Volksversammlungen, Wahlcomitien, bei öffentlichen Spielen u. s. w.
aussprachen. — significatione, s. §. 122. 127 und ep. ad Att. I, 16,
11: itaque et ludis et gladiatoribus mirandas Iniari^iacCag sine ulla
pastoricia fistula au^ ferebamus. 17. quod contenderant: die
Construction wie Varro bei Non. p. 259: et petere inperium, populi et
contendere honores. (K. F. H.) horum. nomen etc. , d. h. ihr Name
hatte einen guten Klang, ihre Art sich auszudrücken war beliebt (wie
gewisse Wendungen, Schlagwörter u. s. w. ) und selbst ihre äussere
Haltung war Gegenstand der Affection upd Nachäfferei. 19. sed
valebajit etc. : sed bezieht sich auf iucundi non erant, zu welchem
Gliede valebant im Gegensatze steht: sed valebant illi quidem in
senatu , verum multitudini iucundi non erant. Köchly glaubt, dass
sed aus seiner Stelle verrückt sei und vor m,ultitudi?ii gehöre.
100 PRO P. SESTIO c. 49. 50. §. 105 — 107. non erant,
suffragiis ofTendebatur saepe eorum voluntas; plausum vero etiam si
quis eorum aliquando acceperat, ne quid peccasset pertiniescebat.
Ac tarrten, si quae res erat maior, idem ille populus horum
auctoritale maxime commovebalur. 106 . 50. Nunc, nisi me fallit, in
eo statu civitas est, ut, si ope- 5 ras conductorum removeris, omnes
idem de re publica sensuri esse videantur. Etenim tribus locis
significari maxime populi Romani iudicium ac voluntas potest,
contione, comitiis, ludorum gladiatorumque consessu. Quae contio
fuit per hos annos, quae quidem esset non conducta, sed vera, in
qua populi Romani 10 consensus perspici non posset? Habitae sunt
multae de me a gladiatore sceleratissimo, ad quas nemo adibat
incorruptus, nemo integer; nemo illum foedum vultum adspicere,
nemo furialem vocem bonus audire poterat. Erant illae contiones
perditorum 107 hominum necessario turbulentae. Habuit de eodem
me P. Len- 15 tulus consul contionem: concursus est populi Romani
factus,; omnes ordines, tota in illa contione Italia constitit. Egit
causam summa cum gravitate copiaque dicendi, tanto silentio, tanta
adprobatione omnium, nihil ut umquam videretur tam populäre ad 2.
ne quid peccasset. Vgl. die Anekdote vom Phokioja bei Plutarch
Apophth. p. 188 A: Ittu ^k ).8yu}V norl yi'MfATji' 7i()6g rov ^rj/uov
{vdoy.ijuei y.al ndvTccg o^iaXaig f(jü()tt rbv Xöyov anoöexofiivovg,
ßmaTQacf elg jiQog rovg (pikovg ilntv Ol) (^r]7Tov yMy.ov ti )Jya)V
5. operas conductortim.^ wofür es §. 28 u. 113 opei'ae conductae
heisst. Die Verbindung? {operae, die au^ conducti bestehen) war
mö^lich, weil operae a\n Substantivum abstractiim ist, wie es auch
in der or. de domo sua §. 79 heisst: conductis operia non solnni
egentiunt sed etiam servoruvij und bei Varro de r(; rust. J, 17, 2:
o>uni conducticiis liberoruin operis res maiores admtnistrant. 7.
trihus locis 'bei drei Gelegenheiten'. Der Ablativ ist temporal. 8.
contione, comitiis. Letztere unterscheiden sich von den Contionen
dadurch, dass in ihnen über bestimmte Vorschläge {rogatioties)
abgestimmt (s. §. 109 comitia mag-isti'atifum und leg- um) , in den
Contionen nur Reden und Mittheilungen si?ie ulla rogatione gehalten
wurden, ludorum, seil, scaenicorum. 9. quae quideni 'ich meine eine
solche die'. 13. foedum vultum, wie Clodius auch de prov. cons. §. 7
tribunus foedissivms heisst. Das Adjecti\ bezieht sich auf die wüsten
Leidenschaften, die sich auf seinem Antlitz ausprägten. Sonst hatten
seine Gesichtszüge mehr etwas weibliches, weshalb ihn Cic. mit
Anspielung auf seinen Beinamen Pulcher öfters Pulchellus nennt. 14.
erant: durch die Voranstellung des Verbi ist eine Verbindungspartikel
(welche?) entbehrlich gemacht. 17. constitit 'fand sich ein'. 18.
gravitate, seil, sententiarum. 19. umquam gehört zu accidisse. ti^Mj
ijiiiitCiiüN COLI^fiE
PRO P. SESTIO c. 50. 51. §. 107—110. IQl populi Romani
aures accidisse. Productus est ab eo Cn. Pompeius, qui se non solurn
auctorem meae salutis, sed etiam supplicem populo Romano
praebuit. Huius oratio ut semper gravis et grata in contionibus fuit,
sie contendo numquam neque elo5 quentia neque iucunditate fuisse
maiore. Quo silentio sunt auditi 1 08 de me ceteri principes civitatis!
quos idcirco non appello hoc loco, ne mea oratio, si minus de aliquo
dixero, ingrata, si satis de Omnibus, infinita esse videatur. Cedo nunc
eiusdem illius inimici mei de me eodem ad verum populum in campo
Martio 10 contionem! Quis non modo adprobavit, sed non
indignissimum facinus putavit illum non dicam loqui, sed vivere ac
spirare? quis fuit, qui non eins voce maculari rem publicara seque, si
eum audiret, scelere adstringi arbitraretur? 51. Venio ad-comitia siite
magistratuum placet sive legum. 109 15 Leges videmus saepe ferri
multas. Omitto eas, quae feruntur ita, vix ut quini, et ii ex aliena
tribu, qui suiTragium ferant, reperiantur. De me, quem tyrannum
atque ereptorem libertatis esse dicebat-illa ruina rei publicae, dicit se
legem tulisse. Quis est qui se, cum contra me ferebatur, inisse
suffragium confiteatur? Cum 20 autem de me eodem ex senatus
consulto comitiis centuriatis ferebatur, quis est qui non profiteatur se
adfuisse et suffragium de salute mea tulisse? Utra igitur causa
popularis debet videri: in qua omnes honestates civitatis, omnes
aetates, omnes ordines una consentiunt? an in qua furiae concitatae
tamquam ad funus 25 rei publicae convolant? An sicubi aderit
Gellius, homo et fratre 110 1. productus, seil, auctoritatis nicht vor
sich gehen konnte, repraeexquirendae causa; s. zu §. 33. sentiert
war. Dass Cic. mit Ueber4. sie gehört nicht zu contendo, treibung
spricht, ist offenbar, wie sondern bezieht sich auf ut, wie §. ähnlich
Demosthenes de corona §. 24; s. Zumpt §. 726. 149: nQoßXrj^elg
nvlccyoQag ovrog 7. de aliquo 'von dem einen xal tqimv rj
TerTccQOiV ^eiQOTOvr}oder andern'. gccvtcov cwtov dveQoi^d^r).
9. ad verum poptdum, im Ge- 18. ruina = pestis. So heissen gensatz
zu einer Fraction des Vol- or. de prov. cons. §. 13 Gabinius kes;
contionem = orationem in und Piso publicanoi'um rui?iae. contione
habitam. legem tidisse, nachdem Cic. in 10. non modo, s. zu §. 45.
die Verbannung gegangen war. 16. qmm", je fünf aus jeder Tri- 23.
honestates 'Notabilitäten ', bus, et ü ex aliena, in die sie nicht wie
man ähnlich auch dignitates, gehörten, man sie aber (zumeist aus
auctoritates von Personen sagte, den vier revolutionären
städtischen) 25. Gellius, den Cic. or. in Vatin. eingereiht hatte , damit
die volle c. 2 nutHculam seditiosorum nennt. Zahl der Tribus, ohne
welche eine — fratre, des Consuls L. Marcius Abstimmung in den
Tributcomitien Philippus; s. Einl. §. 24.
102 PRO P. SESTIO c. 51. 52. §. HO. indigiius, viro
clarissimo atque optimo consule, et ordine equestri, cuius ille ordinis
nomen retinet, ornamenta coofecit, id erit populäre? — 'Est enim
homo iste populo Romano deditus.' — Nihil vidi magis: qui, cum eins
adulescentia in amplissimis honoribus summi viri, L. Philippi vitrici,
florere potuisset, usque 5 eo non fuit popularis, ut bona solus
comesset. Deinde ex inpuro adulescente et petulante, posteaquam
rem paternam ab idiotarum divitiis ad philosophorum regulam
perduxit, Graeculum se atque otiosum putari voluit, studio litterarum
se subito dedidit. Nihil sanabant eum libelli, pro vino etiam saepe
oppignerabantur; ma- 10 nebat insaturabile abdomen, copiae
deficiebant. Itaque semper"** versabatur in spe rerum novarum:
otio et tranquilHtate rei publicae consenescebat. 52. Ecquae seditio
umquam fuit, In qua non ille princeps? ecqui sediliosus, cui ille non
famiharis? ecquae turbulenta con- 15 tio, cuius ille non concitator?
Cui bene dixit umquam bono? bene dixit? immo quem fortem et
bonum civem non petulantissime est insectatus? qui, ut credo, non
libidinis causa, sed ut 2. ornamenta, was zur Ausstattung gehört,
Requisite, nemlich ein Vermögen von 400000 Sestertien. Den Namen
Ritter konnte Gellius um so leichter beibehalten, als seit dem J. -61
keine Censoren mehr ernannt, und seit 70 keine ordentliche Censur
war vorgenommen worden. 3. populäre = populo gratum. 4. magisj
seil, deditura. 5. L. Philippi, der im J. 91 Consul, 80 Censor war, und
als Redner in hohem Ruhme stand. Cic. de orat. 111 §. 4: honiini et
vehemetiti et diserto et in primis forti ad resistendum L. Philippo. 7.
ab idiotarum divitiis, ohne welche den i>ichtphilosophen (Laien) das
Leben kläglich erscheint, während der Mensch nach dem Kanon der
Philosophen nur so viel bedarf, als zur Erhaltung des Lebens
unentbehrlich erscheint, lieber idiofae vgl. Luc. Hermot. 07:
ovJ^noTt i'iQu (f ii.oaowTj€(ojLi(V , aXXcc (Seriafi rifxcig hUo)Ti]V
tivcc ßiov Crjv ciTtoßravT tcg tov ifi Xo9. otiosiis, eigentlich wer sich
fern von Staatsgeschäften und vom öffentlichen Leben hält, hier wie
das griech. o/okaorixög, wer den Wissenschaften lebt, ein Litterat.
Ueber Graeculus vgl. Plut. v. Cic. 5: rcwTct öi] tcc 'Pujyaioig
tiqoX^tQa xal Guvi^x^T] orjjuciTcc ' Fquiy.bg xcd o/oXaGTixog
ccxavcov. Cic. de orat. 1 §. 221 : ineptum et Gi'aeculum. Minucius
Felix 22, 9: rüdes 7 II OS homines multa dociät, ut Graeculus et
politus. nihil sanabant eum libelli ist unsichere Verbesserung der
verderbten Lesart des cod. Pa'r. , der von erster Hand hat: nihil
saneate libelli, wofür Köchly scharfsinnig vermuthet: ?nhil satie ad
eum libelli. 13. consenescebat ^mxx&ie verkommen'. 18. noch
libidinis. Der Vorwurf ist in dem französischen libertin und libei'tinage
ausgeprägt.
PRO P. SESTIO c. 52. 53. §. 110—113. 103 plebicola
videretur, libertinam duxit uxorem. Is de me suffra- 111 gium tulit, is
adfuit, is interfuit epulis et gratulationibus parricidarum. In quo
tarnen est me ultus, cum illo ore inimicos est meos saviatus. Qui
quasi mea culpa bona perdiderit, ila ob eam 5 ipsam causam est
mihi inimicus, quia nihil habet. Utrum ego tibi Patrimonium eripui,
Gelli, an tu comedisti? Quid? tu meo periculo, gurges ac vorago
patrimonii, helluabai^e, ut, si ego consul rem publicam contra te et
gregales tuos defendissem, in civitate esse me nolles? Te nemo
tuorum videre vult: omnes 10 aditum, sermonem, congressum tuum
fugiunt; te sororis filius Postumius, adulescens gravis senili iudicio,
notavit, cum in magno numero tutorem liberis non instituit. Sed latus
odio et meo et rei publicae nomine, quorum ille utri sit inimicior
nescio, plura dixi, quam dicendum fuit, in furiosissimum atque
egentis15 simum ganeonem. Ilhic revertor: contra me cum est
actum, 112 capta urbe atque oppressa, Gellium, Firmidium, Titium,
eiusdem modi furias illis mercennariis gregibus duces et auctores
fuisse, cum ipse lator nihil ab horum turpitudine, audacia, sordibus
abhorreret. At cum de dignitate mea ferebatur, nemo sibi nee va20
letudinis excusationem nee senectutis satis iustam uUam putavit;
nemo fuit, qui se non rem pubhcam mecum simul revocare in suas
sedes arbitraretur. 53. Videamus nunc comitia magistratuum. Fuit
conlegium 113 1. plebicola, mit Anspielung auf «AA' 6 xQOTiog
tvicov lail ry (pv~ seinen Beinanifn PopUcola. Da zwi- öti ysQcov.
sehen Freigelassenen und i?fgenui 12. wwmero, seil, tutorum ;
w*fzkein Conubium bestand, so galt es tuü, bei Abfassung seines
Testanoch bis zum Ende der Republik mentes. Eine Ausschliessung
eines für entehrend eine Freigelassene nahen Verwandten galt als
entehzu heiraten. rend , weil diese nach dem Fami2. adfuit, seil,
comitiis, s. §. 110 henrecht als die natürlichen Tutoa. k.-~
gratulationibus, s. zu §. 54. i'en angesehen wurden. 4. über ita in
Correlation zu ^«^w* odio, wie Nep. Attic. 10, quasi s. zur or. Verr.
IV, §. 75. ^'- ^intonius tanto odio ferebatur >- 1 1 in Ciceronern ut
etc. <• gurges ac vorago, der du _ versoffen und verprasst hast. l^-
üiuc, §. 109 a. E. si defendissem, in abhängiger !"• Titium, s. §. 80.
Rede für si defendero, (Si Cicero 18. lator, Clodius; sordibus, des
defenderit, in civitate ne esto.) Standes sowohl als der Gesinnung.
11. senili iudicio: vgl. Aesch. 19. valetudo, wofür Neulateinep Sept.
c. Theb. v. 624: y^Qovra top invaletudo sagen, was kein röraivoijv ,
auQXtt d' rjßwanv (feoei. sches Wort ist, wenn es auch noch
Menander fragm. ine. 92: ov/ at in den Lexicis nach falschen
LesTQi/eg noiovan'cclltvxcuqQovHV, arten aufgeführt ist.
104 PRO P. SESTTO c. 53. §. 113. 114. nuper tribuniciiim, in
quo tres minime, vehementer duo populäres existimabantur. Ex iis,
qui populäres non habebantur, quibus in illo genere conductarum
contionum consistendi potestas non erat, duo a populo Romano
praetores video esse factos: et quantum sermonibus vulgi et
suffragiis intellegere potui, prae se 5 populus Romanus ferebat, sibi
illum in tribunatu Cn. Domitii animum constantem et egregium et Q.
Ancharii fidem ac fortitudinem, etiam si nihil agere potuissent,
tarnen voluntate ipsa gratam fuisse. lam de C. Fannio quae sit
existimatio, videmus: quod iudicium populi Romani in honoribus eins
futurum sit, 10 114 nemini dubium esse debet. Quid? populäres ilh
duo quid egerunt? Älter, qui tamen se continuerat, tulerat nihil,
senserat tantum de re publica aliud atque homines exspectabant, vir
et bonus et innocens et bonis viris semper probatus, quod parum
videHcet intellexit in tribunatu, quid vero populo 'probaretur, et 15
quod illum esse populum Romanum, qui in contione erat,
arbitrabatur, non tenuit eum-locum, in quem, nisi popularis esse
voluisset, facillime pervenisset. Alter, qui ita se in populari ratione
iaetarat, ut auspicia, legem Aeliam, senatus auctoritatem, consulem,
collegas, bonorum iudicium nihili putaret, aedilitatem 20 petivit cum
bonis viris et hominibus primis, sed non praestanI. nuper, unter dem
Consulat prohitatemque cognosset, graviterdes C. Julius Caesar und
M. Bibu- qiie etiam se Jerre vraetorem ali~ lus. quem esse factum,
qui a suis ratio3. genere, s. zu §. 90. — con- nibus dissensisset.
iistendi, §.127. 19. senatus aucforitateni , da die 4. praetores: sie
verwalteten die wichtigsten Rogationen im J. 59 Praetur in dem
Jahre, in welchem mit Umgehung des Senats unmitteldie Rede
gehalten wurde. bar an das Volk gelangten. — conII. Uli duo, C.
Alfius und P. Va- sidem, den ßibulus, der, nachdem tinius. Auch in
der Rede pro Plan- er bei der üurchfdhrung der lex cio äussert sich
(Cicero über den er- agrana des Caesar erklärt hatte, an steren sehr
ehrenvoll. allen Comitialtagen den Himmel 12. tulerat nihily der nicht
selbst beobachten zu wollen, am Tage der Gesetzanti'äge gemacht,
sondern Abstimmung selbst gewaltsam vom bloss die des Caesar
energisch un- Forum verjagt wurde, und sich seitterstützt hatte. dem
in sein Haus zurückzog, von 17. eam locuni , die Praetur, wie dem
aus er fruchtlose Edicte gegen der Scholiast zu folgender Stelle die
Acta des Caesar und dessen der or. in Vatiii. §. 3S bemerkt: Söldling
Vatinius erliess. ecquisnain tibi dixerit, C. Caesa- 21. viri, weil das
Adjectiv eine rem nuper //quileiae, cum de qui- politische
Eigenschaft bezeichnet, busdam esset ineniio facta, diwisse homines,
weil sie von Seite ihrer C. yilßum praeferifum moleste tu- Abkunft als
honestissimo loco nati lisse, quodin homine suminam ßacm genannt
werden.
PRO P. SEST[0 c. 53. 54. §. 114 — 116. 105 tissimis opibus
et gratia: tribum suam non tulit, Palatinam denique, per quam
omnes illae pestes vexare rem publicam dicebantiir, perdidit; nee
quicquam illis comitiis, qiiod boni viri vellent, nisi repulsam tulit.
Yidetis igitur populum ipsum, ut ita 5 dicam, iam non esse
populärem, qui ita vehementer eos, qui populäres habentur, respuat,
eos autem, qui ei generi adversantur, honore dignissimos iudicet. 54.
Veniamus ad ludos: facit enim, iudices, vester iste in 115 me
animorum oculorumque coniectus, ut mihi iam licere putem 10
remissiore uti genere dicendi. Comitiorum et contionum
significationes sunt non numquam vitiatae atque corruptae:
theatrales gladiatoriique consessus dicuntur omnino solere levitate
non nullorum emptos plausus exiles et raros excitare. Ac tamen
facile est, cum id fit, quem ad modum et a quibus fiat et quid integra
15 multitudo faciat, videre. Quid ego nunc dicam , quibus viris aut
cui generi civium maxime plaudatur? Neminem vestrum fällit, Sit hoc
sane leve, quod non ita est, quoniam optimo cuique inpertitur; sed,
si est leve, homini gravi leve est, ei vero, qui pendet rebus levissimis,
qui rumore, et, ut ipsi loquuntur, favore 20 populi tenetur et ducitur,
plausum immortaütatem, sibilum mortem videri necesse est. Ex te
igitur, Scaure, potissimum quaero, 116 1. tribum suam, Sergiam, s.
or. in Vatin. §. 36; Palatinam, eine der vier städtischen Tribus, die
wegen ihrer revolutionären Elemente in der or. de domo sua Clodii
tribus genannt wird. An der Richtigkeit der Lesart dicebantur zweifelt
man; man hätte eher solebant erwartet. 3. nee quicquam ... tulit, d.
i. und hat nichts bei jenen Comitien, was ihm die Gutgesinnten
gegönnt hätten, davon getragen als die repulsa, die ihm jeder vir
bonus gewünscht hatte. 5. iam, 'nachgerade'. Aehnliches Wortspiel
bei Cic. Lael. §. 96 : itaque lex populai'is suffragiis populi repudiata
est. 10. remissiore, das sich nicht so streng an den usus forensis
bindet. Bisher las man: significationes interdum verae sunt, non
numquam, vitiatae etc. Wir haben interdum verae (was man erklärt:
saepius verae quam falsae) als Glossem gestrichen, da es im cod.
Par. fehlt. 11. theatrales etc. parataktisch: etsi dicuntur ... excitare,
tarnen facile est. Vorhersehend ist bei diesen consessus das
umgekehrte Verhältniss von den Comitien und Contionen. (K. F. H.)
12. non nullorum, die den Ton angeben ; plausus exiles = plausus
eosque exiles. * 17. hoc = plausum accipere. 19. ut ipsi loquuntur
bezieht sich darauf, dass favor in der Bedeutung 'Beifall', in der es
ursprünglich nur vom Beifall im Theater gebraucht wurde (daher so
oft mit plausus verbunden), erst in Ciceros Zeit in Aufnahme
gekommen ist; s. Quintil. VIII, 3, 34. 20. immortalitatem =
immortalem gloriam. 21. Scaure, s. zu §. 101. Die unsinnige Pracht
des Theaters, das
106 PRO P. SESTIO c. 54. 55. §. 116. 117. 117 qui ludos
apparatissimos magnificentissimosque fecisti, ecquis istorum
popularium tuos ludos adspexerit, ecquis se theatro populoque
Romano commiserit. Ipse ille maxime ludius, non solum spectator,
sed actor et acroama, qui omnia sororis embolia novit, qui in coetum
mulierum pro psaltria adducitur, nee tuos 5 ludos adspexit in illo
ardenti tribunatu suo nee ullos alios nisi eos, a quibus vix vivus
effugit. Semel, inquam, se ludis homo popularis conimisit omnino ,
cum in templo Virtutis bonos habitus esset virtuti Gaique Marii,
conservatoris huius imperii, monumentum municipi eius et rei
publicae defensori sedem ad 10 salutem praebuisset. 55. Quo
quidem tempore, quid populus Romanus seutire Scaurus in seiner
AedilitUt aufgeführt hat, beschreibt Plinius N. H. 36, c. 15 §. 113 if.
ausführlich. 2. se commisent 'sich gewagt hat', wie man auch se
dare (s. §, 124) sagte; vgl. or. in Pis. §. 65: da te populo, committe
ludis: sibilum metuis? 3. maxirne ludius. Jacob bemerkt mit Recht,
dass ludius nicht eigentlich als histrio verstanden werden könne;
denn wie könnte es von einem solchen heissen: non solum spectator
sed actor? Das Wort steht wie unser 'Erzkomoediant' figürlich mit
Beziehung auf ludi: ein Mensch der Spieler in höchster Potenz ist, bei
allen Spielen eine Hauptrolle mitmacht, nicht bloss als spectator,
sondern als actor und acroama, welches letztere Wort den Virtuosen
überhaupt, der sich zur Kurzweil hören und sehen lässt, bezeichnet.
4. sororis embolia. 'Clodiam, generis patricii feminam, sororem
huius, cum qua et ipsa infamis lerat, veteres litterae tradunt
studiosam fuisse saltandi prolüsius et inunoderatius quam matronam
deceret: hoc enim signiücatur isto verbo quo ait: ornnia sororis
embolia novit, quoniam pertinent ad geslus saltatorios.' Scholiasta.
Embolia sindZwischendai'steilungen, besonders pantomimische
(Intermezzos), mit denen die Zwischenzeit zwischen zwei Dramen
ausgefüllt wurde. — in coetum muliei'um, s. Einl. §. 6 mit Anm. 7. 6.
arde7iti tnbunatu, das mit seinem Gluthauch alles versengte,
während er selbst die gröste Besorgniss hegte, von der Jlamma
invidiae ergriffen zu werden. 9. Marii monumentum : so heisst der
Tempel, weil ihn Marius de manubiis Cimbrids et Teutonicis geweiht
hatte. 10. municipi eius, s. §. 50. ad salutem. : or. p. Plancio §. 78:
illo senatus consulto, quod in monumento Marii factum est, quo mea
salus oimiibus est gentibus commendata. Dazu bemerkt der
Scholiast: 'in templo seil. Honoris et Virtutis, in quo actum ])rimum
videtur de restitutione Ciceronis'. Vgl. bes. §. 128. Der
Senatsbeschluss ist nicht zu verwechseln mit dem entscheidenden
im capitolinischen Tempel, s. §. 129. 12. scntire se ostenderet, eine
RedelüUe, da seiüiret hingereicht hätte, die aber die Geneigtheit des
Volkes seine Gesinnung kundzugeben stärker hervorhebt. — utroque
m genere, in Kundgebung der Liebe wie des Hasses. Primuni bezieht
sich zjiillich auf das folgende deinde; das nlterum genus iolgt in den
Worten: ./^ cu7n ille etc.
PRO P. SESTIO c. 55. §. 117. 118. 107 se ostenderet,
utroque in genere declaratum est: primum, cum audito senatus
consulto rei ipsi atque absenti senatui plausus est ab universis datus,
deinde, cum senatoribus singulis spectatum e senatu redeuntibus.
Cum vero ipse, qui ludos faciebat, consul 5 adsedit, stantes ei
manibus passis gratias agentes et lacrimantes gaudio suam erga me
benevolentiam ac misericoinJiam declararunt. At cum ille furibundus
incitata illa sua vaecordi mente venisset, vix se populus Romanus
tenuit; vix homines odium suum a corpore eins inpuro atque infando
represserunt: voces quidem 10 et palmarum intentus et
maledictorum clamorem omnes profuderunt. Sed quid ego populi
Romani animum virtutemque com- 118 memoro, libertatem iam ex
diuturna Servitute dispicientis , in eo homine, cui tum petenti iam
aedilitatem ne histriones quidem coram sedenti pepercerunt? Nam
cum ageretur togata, Simu15 lans, ut opinor, caterva tota clarissima
concentione in ore inpuri hominis imminens contionata est: 'huic,
Tite, tua pöst principia atque exitus vitiösae vitae — !' Sedebat
exanimatus, et is qui antea cantorum convitio contiones 4. consul, F.
Lentulus. — stantes ist den Participien gratias agejites et lacrimantes
subordiniert. Das Aufstehen im Theater bei besonders lebhaften
Beifallsbezeugungen wird öfter erwähnt. 7. incitata mente, die immer
vaecors war, aber damals durch das Senatsconsult in noch heftigerer
Aufregung. — venisset, e senatu in theatrum. 12, libertatem
dispicientis, das einen Schimmer von Freiheit erblickte; in eo
homine, s. zu §. 103. 13.^ tum petenti, i. §. 63 tum, me expulso.
14. togata, des Afranius, der um das Jahr 100 v. Chr. blühte, und
zuerst Komoedien mit nationalen Stoffen (togatae) dichtete. — ut
opinor, s. zu §. 48; Simulans, das griecb. siqiov. 15. caterva = chorus
; in ore i. h. imminens, vgl. de orat. II §. 225: quaefuit illa,'
qiiantavis! ... cum coniectis oculis, gestu omni imminenti, summa
gravitate et celeritate verhorum: Brüte quid sedes? Die gleiche
Construction findet sich in einem Fragment des Sallustius: saxum, in
man imminens. Der Ablativ ist hierbei als Substrat der res imminens
gedacht, wobei man sich lür die vorliegende Stelle daran erinnere,
dass die Senatoren in der tiefer gelegenen Orchestra sassen. Anders
fasst jedoch die Stelle Seyffert , dem die Worte in ore imminens ^ly.
TiaQaXX^kov posita' scheinen, so dass beide Begriffe als sich
gegenseitig erklärende unverbunden nebeneinander gesetzt seien.
17. huic — vitae: man construiere: huic, Tite, vitiösae vitae post tua
principia atque exitus. Es mu^s dies eine markierte Stelle der
Komoedi^ gewesen sein, so dass durch die starke Betonung und
körperliche Richtung AeiT caterva auch bei dem verschiedenen
Praenomen die Beziehung auf den Clodius unverkennbar war. Exitus
'Fortgänge' =■ quae ex principiis exierunt et secuta sunt. 19.
cantorurn. So heissen die Schreier des Clodius, wie auch Flu 
108 PRO P. SESTIO c. 55. 56. §. 118—120. celebrare suas
solebat, cantorum ipsorum vocibus eiciebatm. Et quoniam facta
mentio est ludorum, ne ilhid quidem praetermittam, in magna
varietate sententiarum numquam ullum fuisse locum, in quo aliquid
a poeta dictum cadere in terapus nostrum videretur, quod aut
populum Universum fugeret aut non expri- 5 119 meret ipse actor. Et
quaeso hoc loco, iudices, ne qua levitate me ductum ad insolitum
genus dicendi labi putetis, si de poetis, de histrionibus, de ludis in
iudicio loquar. 56. Non sum tam ignarus, iudices, causarum, non tarn
insolens in dicendo, ut omni ex genere orationem aucuper et 10
omnes undique flosculos carpam atque delibem. Scio quid gravitas
vestra, quid haec advocatio, quid ille conventus, quid dignitas P.
Sestii, quid peficuli magnitudo, quid aetas, quid bonos ♦ mens
postulet. Sed mihi sumpsi hoc loco doctrinam quandam iuventuti, qui
essent optimales. In ea explicanda demonstran- 15 dum est non
esse populäres omnes eos qui putentur. Id facillime consequar, si
universi populi iudicium verum et incorruptum 120 et si intimos
sensus civitatis expressero. Quid fuit illud, quod recenti nuntio de illo
senatus consulto, quod factum est in templo Virtutis, ad ludos
scaenamque perlato, consessu maximo, 20 summus artifex et me
hercule semper partium in re publica tam tarch einmal (v. Pomp. c.
48) von est, quam propter eximium spleti, ihnen sagt: ot ök löanEQ
/oQog dg dorem ut ivdicem imum verei'i de(ifjoißtia
avyy.ey.Qorr]iAEVog ... lip beatnus. ixdaTO) (was Clodius vorsagte)
13. aetas: Cic. stand damals im ^€ya ßo(orT€g anEXQivavTO. 51.
Lebeusjahre; honos , als vir 1. vocibus^ zum Wechsel für consularis.
convitio; vgl. or. p. Rose. com. §. 15. iuventuti, Dativ der Bestim30:
quod item {idem?) nuper ifi mung; vgl. or. de imp. Cn. Pomp. Erote
cornoedo usu venit, qui pos- §. 70: tion quo mihi aut praesidia
ieaquam e scaena non modo sibi- pericidis aut adiumenta honoribus
lis, sed etiam convitio explodeba- quaeram. tur, sicutin aramconj'ugit
in huius 18. quid J'uit illud 'wie herrlich dornum. — eiciebatur, starker
als war das'. Die ehrenvolle (ienugexplodebatur , von Schauspielern,
thuung für Cic. bestand in der gedie man wegen ihres schlechten
rührten Aufnahme der scenischen Spieles zwang die ßühne ganz zu
Darstellung. verlassen. 21. summus art\j'ex, der Tra2. 7ie — quidem
'auch nicht'. goede Aesopus. 3. sententiarum, in dcnfabulae.
partium. So konnte auch ohne 5. exprimeret, so in der Darstel-
Wortspiel gesagt werden ; s. (iic. lung hervorhob, dass die
Beziehung or. p. Caelio §, 13: quis civis meunverkennbar war; acto?;
seil, pri- liorum partium umquam? Asconius marum partium. p. 53
ed. Bait. : cum l)onarum par12. «rffoca//o = advocati, wie tium
hominibus. INepos v. Attici c. p. Hose. com. §. 15: advocatio ea (>:
in re publ. ita versatus est, ut
PRO P. SESTIO c. 56. 57. §. 120. 121. 109 quam in scaena
optimarum,flens et recenti laetitia et mixto dolore ac desiderio mei
egit ad populum Romanum miilto gravioribus verbis meam causam,
quam egomet de me agere potuissem! Summi enim poetae
ingenium non solum arte sua, sed etiam 5 dolore exprimebat. Qua
enim vi: 'qui rem publicäm certo animo adiüverit, stätuerit, steterit
cum Achivis' — \'obiscum me stetisse dicebat, vestros ordines
demonstrabat: revocabatur ab universis — 10 're dubia haut
dubitarit vitam offerre nee capiti pepercerit.' Haec quantis ab illo
clamoribus agebantur! cum iam omisso 121 gestu verbis poetae et
studio actoris et exspectationi nostrae plauderetur: 'sümmum
amicum, sümmo in bello' — nam illud 15 ipse actor adiungebat
amico animo et fortasse homines propter aliquod desiderium
adprobabant: 'sümmo ingenio praeditum'. 57. Iam illa quanto cum
gemitu populi Romani ab eodem pauIo post in eadem fabula sunt
acta! '0 pater!' — Me, me ille absentem ut patrem deplorandum
putarat, quem Q. Catulus, semper optimarum partium et esset et
existimarettü'. Dass der Genetiv der Eigenschaft nicht von einem vir
oder homo abhängt, beruht in dem eigenthümlichen Vergleiche, äa
hier weder homo noch actor zu beiden Gliedern gepasst hätte. tarn
quam 'eben so gut als', wje epist. ad Att. VI, 1, 5: quod Video tibi
etiam novum accidisse tarn quam, mihi. Auct. ad Herenn. IV §. 29:
si lenones vitasset tarn quam, leones. 1. mixto dolore: Verg. Aen. X,
870: aestuat ingens uno in corde pudor rnixtoque insania luctu. (K.
F. H.) 4, poetae, xAe& schwungvollen Tragikers L. Attius, geb. 170 v.
(]hr., gest. in hohem Alter. Die angeführten Verse sind nach dem
Scholiasten aus der Tragoedie Eurysaces, der ein Sohn des
Telamoniers Ajax war. — arte, d. i. bes. gestu, was den Römern beim
Schauspieler die Hauptsache war; dagegen dolore = flebili voce. 6.
certo 'fest'. 12. clamoribus, spectantium; omisso gestu, der diesmal
bei dem Applaus nicht rn Betracht kam ; stu" dio actons, der durch
seine ergreifende Darstellung die Anspielung auf den Cicero so
deutlich hervortreten liess. 18. in eadem, fabula. Diese Worte
machen Schwierigkeit, weil der folgende Vers haec omnia vidi
inßammari nach anderen bestimmten Anführungen der Tragoedie
des Ennius Andromache angehört. Die einfachste Lösung dieser
Schwierigkeit ist die von 0. Ribbeck {Tragicorum Lot. reliquiae p.
329) versuchte, der annimmt, dass entweder Attius den Vers aus
Ennius wiederholt, oder, wie der Schauspieler die Worte summo
ingenio praeditum, improvisiert hatte, so derselbe auch den
bekannten Vers wegen der so passenden Beziehung auf den Cicero
eingelegt habe. 19. Q. Catulus. Cic. or. in Pis §.
110 PRO P. SESTIO c. 57. §. 121. 122. quem multi alii
saepe in senatu patrem patriae nominarant. Qiianto cum fletu de illis
nostris incendiis ac ruinis, cum patrem pulsum, patriam adllictam
deploraret, domum incensam eversamque: quae sie egit, ut
demonstrata pristina fortuna, cum se " convertisset 'haec omnia vidi
inflämmari', fletum etiam inimicis 5 122 atque invidis excitaret. Pro di
immortales! quid? illa quem ad ' modum dixit idem ! quae mihi
quidem ita et acta et scripta videntur esse, ut vel a Q. Catulo, si
revixisset, praeclare posse dici viderentur; is enim libere
reprehendere et accusare populi non numquam temeritatem solebat
aut eiTorem senatus: 10 'o ingratifici Argivi, inmunes Gräi,
inmemores benelicÜ' . Non erat illud quidem verum; non enim
ingrati, sed miseri, quibus reddere salutem, a quo acceperant, non
liceret, nee unus in quemquam umquam gratior quam in me
universi: — sed tamen illud scripsit disertissimus poeta pro me, egit
fortissimus actor, 15 non solum optimus, de me, cum omnes ordines
demonstraret, senatum, equites Romanos, Universum populum
Romanum accusaret : 'exulare sinitis, sistis pelli, pulsum pätimini.'
Quae tum significatio fuerit omnium, quae declaratio voluntatis 20 6:
me Q. Catulus, princeps huius ordinis et auctor consüii puhlid,
frequentissimo senatu patrem patriae nonänavit. 2. ßetu 'Rührung'.
patrem pulsum. Dass davon in der Tragödie Eurysaces die Rede sein
konnte, hat Ribbeck durch V'erweisung auf Cic. Tusc. disj). III §. 39
gezeigt, wo es heisst: quid ergo'' huiusne vitae propositio et cogitatio
aut Thyeslem levare poterit aut yleetam aut Telatnonetn (den
Gi'ossvater des Eurysaces) pulsum patria, exula?item aut egeiitem,
in quo haec adrräratio ßebat : 'hicifw est ille Telam,on, modo quem
gioria ad caelum extulit, quem adspectahant, cuius ob OS Grai ora
obvertebant sua?' Die angeführten Verse sind ohne Zweifel auch aus
der Tragödie Eurysaces. 4, se convertisset, von der Bühne nach den
Sitzreihen. 8. a. Q. Catulo, s. zu §. JOl. 11. ?wwMm* 'undienstfertig',
synonym mit ingratus. So sagte man in der alten Sprache auch
munis, s. Plautus Merc. Pro!. 104: dico eius pro meritis gratum me et
munem J'ore. 13. unus 'ein einzelner , wie or. Phil. 111 §. 6: quis
enim. unus fortior, quis amiciur umquatn rei publicae J'uit quam legio

Das könnte Ihnen auch gefallen