Universidad de Santiago de Chile
Facultad de Ciencia
Departamento de Matemática y C.C.
Solución de la Prueba Acumulativa Semestral de Álgebra1
Ingenierı́a Civil
Profesor Ricardo Santander Baeza
30 de Agosto del 2006
√ !i−1
2
: si i = j
(1) Sea A = (aij ) ∈ MR (n) tal que aij = 2 .
i−j : si i 6= j
Demuestre que
n
" √ n #
X 1 2 − 2n
aii = · √
i=1
2n−1 ( 2 − 2)
Solución
n
" √ n #
X 1 2 − 2n
Etapa 1. Debemos demostrar que aii = · √
i=1
2n−1 ( 2 − 2)
Etapa 2. Gestión de la información
a11 = 1
√ √
a22 = 22 = 1√· 22√
a33 = 12 = 22 · 22
√ !i−1
√ √
2
a 44 = 2 1
= 2√ · 22√
(i) aii = para (≤ i ≤ n) =⇒ 4
2
a55 = 14 = 42 · 22
.. ..
. .
√ n−1 √ n−2 √
2
= 22 · 2
2 2
√
2
(ii) Luego G = {a11 , a22 , . . . , ann } es una progresión geométrica con primer término a11 = 1 y razón r = 2
Ası́ que
√ n √
2
n −1 ( 2)n
2 2n − 1
X
aii = 1· √ = √
2 2
i=1 2 −1 2 −1
√
( 2)n −2n √
( 2)n − 2n
√2
n
= = √
2−2 2n−1 ( 2 − 2)
2
" √ n #
1 2 − 2n
= · √
2n−1 ( 2 − 2)
(2) Determine, si es que existen, en el desarrollo binomial (3x+ 2)19 , dos términos consecutivos cuyos coeficientes
sean iguales.
1Cada problema vale 1.5 puntos.
Tiempo 120’
1
2
Solución
Etapa 1. Debemos determinar dos términos consecutivos cuyos coeficientes sean iguales
Etapa 2. Gestión de la información.
(a) Sean tk y tk+1 los términos consecutivos entonces
19
tk = (3x)19−(k−1) · 2k−1
k−1
19
= 320−k x20−k · 2k−1
k−1
19
= 320−k · 2k−1 · x20−k
k−1
Y,
19
tk+1 = (3x)19−k) · 2k
k
19 19−k 19−k k
= 3 x ·2
k
19 19−k k 19−k
= 3 ·2 ·x
k
(b) Ahora igualando los coeficientes de tk y tk+1 tenemos que
19 19 19−k k
320−k · 2k−1 = 3 ·2
k−1 k
m
19! 19!
· 320−k · 2k−1 = · 319−k · 2k
(k − 1)!(20 − k)! k!(19 − k)!
m
1 1
·3 = ·2
(k − 1)!(20 − k)! k!(19 − k)!
m
k! (20 − k)!
·3 = ·2
(k − 1)! (19 − k)!
m
(k − 1)! · k (19 − k)!(20 − k)
·3 = ·2
(k − 1)! (19 − k)!
m
3k = 40 − 2k
m
5k = 40
⇓
k = 8
Ası́ que los términos pedidos son: t8 y t9 .
3
(3) Sea W = (x, y, z) ∈ R3 | x + y + 2z = λ . Definamos en R3 la relación:
(a, b, c)ℜ (a′ , b′ , c′ ) ⇐⇒ (a − a′ , b − b′ , c − c′ ) ∈ W
(a) Determine el conjunto S = {λ ∈ R; | ℜ es una relación de equivalencia}
Solución
Etapa 1. Debemos determinar el conjunto S.
Etapa 2. Gestión de la información
Si λ ∈ S entonces ℜ es una relación de equivalencia, y por tanto debe suceder lo siguiente:
(i) ℜ es una relación refleja, es decir se verifica que: (a, b, c)ℜ(a, b, c) (∀(a, b, c) ∈ R3 ). Pero
(a, b, c)ℜ(a, b, c) (∀(a, b, c) ∈ R3 ) ⇐⇒ (a − a, b − b, c − c) ∈ W
⇐⇒ (0, 0, 0) ∈ W
⇐⇒ 0+0+2·0 =λ
⇐⇒ λ=0
Conclusión 1. ℜ relación refleja si λ = 0
(ii) También, ℜ es una relación simétrica, es decir se verifica que: (a, b, c)ℜ(d, e, f ) =⇒ (d, e, f )ℜ(a, b, c).
Pero entonces por una parte
(a, b, c)ℜ(d, e, f ) ⇐⇒ (a − d, b − e, c − f ) ∈ W
⇐⇒ a − d + b − e + 2(c − f ) = λ (∗)
Y por otra parte,
(d, e, f )ℜ(a, b, c) ⇐⇒ (d − a, e − b, f − c) ∈ W
⇐⇒ d − a + e − b + 2(f − c) = λ (∗∗)
Ası́ que comparando(∗) con (∗∗), tenemos que
(∗) (∗∗)
λ = a − d + b − e + 2(c − f ) = −(d − a + e − b + 2(f − c)) = −λ
⇓
λ = −λ
⇓
λ = 0
Conclusión 2. ℜ relación simétrica si λ = 0
(iii) Finalmente, también ℜ es una relación transitiva, es decir se verifica que:
(a, b, c)ℜ(d, e, f ) ∧ (d, e, f )ℜ(g, h, i) =⇒ (a, b, c)ℜ(g, h, i)
4
Entonces
(a, b, c)ℜ(d, e, f ) ⇐⇒ (a − d, b − e, c − f ) ∈ W
⇐⇒ a − d + b − e + 2(c − f ) = λ (∗)
(d, e, f )ℜ(g, h, i) ⇐⇒ (d − g, e − h, f − i) ∈ W
⇐⇒ d − g + e − h + 2(f − i) = λ (∗∗)
Por la transitividad de ℜ tenemos que
(a, b, c)ℜ(g, h, i) ⇐⇒ (a − g, b − h, c − i) ∈ W
⇐⇒ a − g + b − h + 2(c − i) = λ (∗ ∗ ∗)
De (∗) y (∗∗) sigue
a − d + b − e + 2(c − f ) + d − g + e − h + 2(f − i) = λ+λ
⇓
a − g + b − h + 2(c − i) = 2λ (∗ ∗ ∗∗)
Ası́ que de (∗ ∗ ∗) y (∗ ∗ ∗∗) sigue que λ = 2λ, luego, λ = 0
Conclusión 3. ℜ relación transitiva si λ = 0
Finalmente, S = {0}
(b) Demuestre que para λ ∈ S tenemos que (0, 0, 0) = W
Solución
(a, b, c) ∈ (0, 0, 0) ⇐⇒ (a, b, c) ∈ R3 ∧ (a, b, c)ℜ(0, 0, 0)
⇐⇒ (a, b, c) ∈ R3 ∧ (a − 0, b − 0, c − 0) ∈ W
⇐⇒ (a, b, c) ∈ R3 ∧ (a, b, c) ∈ W
a b
(4) Sea h : MR (2) 7−→ R3 [x] tal que h = a + (a + b − d)x + (b − c + d)x2 + (a − b)x3 .
c d
(a) Demuestre que h es un isomorfismo de grupos
Solución
Etapa 1. P.d.q. h es un homomorfismo de grupos, es decir, Si A ∈ MR (2) y B ∈ MR (2) entonces
p.d.q. h(A + B) = H(A) + H(B).
En efecto
5
a11 a12
A ∈ MR (2) ⇐⇒ A=
a21 a22
b11 b12
B ∈ MR (2) ⇐⇒ B=
b21 b22
⇓
a11 + b11 a12 + b12
A+B =
a21 + b21 a22 + b22
Ası́ que
a11 + b11 a12 + b12
h(A + B) = h
a21 + b21 a22 + b22
= (a11 + b11 ) + (a11 + b11 + a12 + b12 − (a22 + b22 ))x + (a12 + b12 − (a21 + b21 ) + (a22 + b22 ))x2 +
(a11 + b11 − (a12 + b12 ))x3
= (a11 + b11 ) + (a11 + a12 − a22 + b11 + b12 − b22 )x + (a12 − a21 + a22 + b12 − b21 + b22 )x2 +
(a11 − a12 + b11 − b12 )x3
= (a11 + b11 ) + (a11 + a12 − a22 )x + (b11 + b12 − b22 )x + (a12 − a21 + a22 )x2 + (b12 − b21 + b22 )x2 +
(a11 − a12 )x3 + (b11 − b12 )x3
= a11 + (a11 + a12 − a22 )x + (a12 − a21 + a22 )x2 + (a11 − a12 )x3 + b11 + (b11 + b12 − b22 )x +
(b12 − b21 + b22 )x2 + (b11 − b12 )x3
a11 a12 b11 b12
= h +h
a21 a22 b21 b22
= h(A) + h(B)
Luego, h es un homomorfismo de grupos.
0 0
Etapa 2. P.d.q. h es inyectiva, es decir, p.d.q. ker(h) =
0 0
En efecto
A ∈ ker(h) ⇐⇒ A ∈ MR (2) ∧ h(A) = 0R3 [x]
a11 a12 a11 a12
⇐⇒ A = ∧h = 0 + 0x + 0x2 + 0x3
a21 a22 a21 a22
a11 a12
⇐⇒ A = ∧ a11 + (a11 + a12 − a22 )x + (a12 − a21 + a22 )x2 +
a21 a22
(a11 − a12 )x3 = 0 + 0x + 0x2 + 0x3
a11 = 0 (1)
a11 a12 a11 + a12 − a22 = 0 (2)
⇐⇒ A = ∧
a21 a22 a12 − a21 + a22 = 0 (3)
a11 − a12 = 0 (4)
a11 a12 (1) (4) (2) (3)
⇐⇒ A = ∧ a11 = 0 ∧ a12 = 0 ∧ a22 = 0 ∧ a21 = 0
a21 a22
0 0
⇐⇒ A =
0 0
6
0 0
Luego, ker(h) = y h es inyectiva
0 0
Etapa 3. P.d.q. h es sobreyectiva, es decir, p.d.q. Para cada p(x) = a0 + a1 x + a2 x2 + a3 x3 ∈ R3 [x]
Existe A ∈ MR (2) tal que h(A) = p(x)
En efecto
y11 y12
h = a0 + a1 x + a2 x2 + a3 x3
y21 y22
m
y11 + (y11 + y12 − y22 )x + (y12 − y21 + y22 )x2 + (y11 − y12 )x3 = a0 + a1 x + a2 x2 + a3 x3
Luego,
y11 = a0 (1)
y11 y12 2 3 y11 + y12 − y22 = a1 (2)
h = a0 + a1 x + a2 x + a3 x ⇐⇒
y21 y22 y12 − y21 + y22 = a2 (3)
y11 − y12 = a3 (4)
(1) (4) (2) (3)
=⇒ y11 = a0 ∧ y12 = a0 − a3 ∧ y22 = 2a0 − a3 − a1 ∧ y21 = 3a0 − 2a3 − a1 − a2
Ası́ que
a0 (a0 − a3 )
h = a0 + a1 x + a2 x2 + a3 x3 y h es sobreyectiva
(3a0 − 2a3 − a1 − a2 ) (2a0 − a3 − a1 )
(b) Determine h−1
Solución
Como h es biyectiva por el ejercicio anterior entonces basta definir
a0 (a0 − a3 )
h−1 (a0 + a1 x + a2 x2 + a3 x3 ) =
(3a0 − 2a3 − a1 − a2 ) (2a0 − a3 − a1 )
En efecto
(h ◦ h−1 )(a0 + a1 x + a2 x2 + a3 x3 ) = h h−1 (a0 + a1 x + a2 x2 + a3 x3 )
a0 (a0 − a3 )
= h
(3a0 − 2a3 − a1 − a2 ) (2a0 − a3 − a1 )
= a0 + a1 x + a2 x2 + a3 x3
⇓
(h ◦ h−1 ) = 1R3 [x]
Análogamente
a11 (a12 a11 (a12
(h−1 ◦ h) = h−1 h
a21 a22 a21 a22
= h−1 [a11 + (a11 + a12 − a22 )x + (a12 − a21 + a22 )x2 + (a11 − a12 )x3 ]
a11 (a12
=
a21 a22
⇓
−1
h ◦h = 1MR (2)