hVhVuVi

iw/ijriri

mmm
V<VViVi'VV(Vri

m&

mmmmrm^
HHHMB

m
"

tiVil'iiVliV>'l'(

OV!V>>tVi"M'lVl.H'i),W'

iW/iVWl!)Si.<.6M

POETAE LYBICI
GRAECI.
KECENSUIT

THEODORUS BERGK.

EDITIONIS

VOL.

QUARTAE
II.

POETAS ELEGIACOS ET IAMBOGRAPHOS CONTINENS.

lipsiae
IN

AEDIBUS

B. G.

TEUBNERI.

MDCCCLXXXII.

pfl

im
v.z

lilPRIAK

TYPIS

li.

G.

TKiniNKHI.

INDEX POETAEUM.
Pars

II.

Poetae Elegiaci.
Pag.

37
822
.

IV.

"*

V.

VI.
VII.

VIII.

IX.

X.

Cleobuliaa

25
34
62

Aesopus

64

SOLON

Demodocus
Phocylides

65
68

33
61
63

67

73

XIII.

THEOGNIS

XIV.

Hipparchus

XII.

XV.
-

24

ler

Min.nermus

74109
110116
117236
237238

XI.

23

Pseudophocylidea

Xeuophaues
.

Pigres

239

Epicharmus

239

Aeschylus

XIX.

Sophocles
Ioo

240242
243250
251257

XX.

Melauthius

258

XXI.

Archelaus

259

XVI.
XVII.

XVIII.

XXII.

269

XXIII.

Hippo
Empedocles

XXIV.

Diouysius Chalcus

XXV.
XXVI.
XXVII.
J XXVIII.
XXIX.

Euripides

260261
262264
265266

Thucydides

267

Alcibiades

268

Agathoo
Euenus

XXX.

Critias

XXXI.

lophon

268

269278
279284
285286

INDEX POETARUM.

IV

Pag.

XXXII.

Socrates

XXXIII.

Antimachus

XXXIV.

Plato

XXXV.
XXXVI.
XXXVII.
XXXVIII.

XXXIX.

Simmias Thebanus
Zeuxis

Parrhasius
Praxiteles

287288
289294
295-312
313315
316319
320322
323

Dionysius minor

324

XL.

Mamercus

325

XLI.

Astydamas

326

XLII.

Philiscus

327328

XLIII.

Aphareus

329

Speusippus

329330
331335
336362

XLIV.

XLV.
XLVI.
XLVII.
XLVIII.
XLIX.
L.

Demosthenes

ARISTOTELES
Cleon Siculus

363

Crates

364373

Theocritus Chius

374

Menander

375380

Iambographi.
*

III.

ARCHILOCHUS
SIMONIDES AMORGINUS
HIPPONAX

IV.

Ananius

383-440
441-459
460-500
501503

V.

Diphilus

504

Hermippus

505506
507-508
509-512
513515
516-519

I.

II.

VI.
VII.

VIII.

Scythinus

Herodas

IX.

Cercidas

X.

Aeschrio

Addenda

520-522

POETAE ELEGIACT

POKTAK

JiYH. II.

389

I.

CALLINUS.
1.

[1.]*)
r

Me%Qig tev xatdxeiG&e; xot' aXxLfiov e%ete ^vfiov,

m veoi; ovd' aldslGQ''' d^fpineQintCovag,
De reliquiis poetarum Elegiacorum scripserunt L. Ahrens in Diario
Antiquitatis a. 1841 p. 518 seqq. 1214 seqq. et a. 1842 p. 1012 seqq. idem
in Philologo T. III p. 222 seq. de hiatu apud elegiacos poetas disputans.
Bamberger Coniectanea in Poetas Graecos Brunsvigae 1841. Benndorf
de Anthol. Gr. epigramrnatis quae ad artes spectant Lips. 1862. JEmperius in Museo Rhen. Novo T. I p. 453 seqq.
Alph. Hecker in Philologo
T.
idem in commentatione de Anthologia Graeca Lugd.
p. 450 seqq.
1843, quem librum postea seciihdis cuiifi retractavit (Commentatio critica de Anthol. Gr. pars I Lugd 1852).
Guil. llertzberg in Prutz
G. Herm<mn in Iahnii AnLiterarhist. Taschenbuch III p. 209 seqq.
nalibus Vol. XXVII p. 26 seqq., no nulla atti.it N. Piccolos Supplement
a TAnthologie Grecque Parisiis 1853.
Utto Sclmnder in Diario AntiStoll in Philol. VI, 744 seq., deniqne
quitatis a. 1838 p. 933 seqq.
H. Weil in Mus. Bhen. XVII 1 seqq. laudabili modestia usus de symmetria disserens, quo artificio nunc homines inertes plerumque satis
intempestive abutuntur. De dialecto poetarum elegiacorum et iambicorum post Ahrensium (qui tractavit idem avgumentum in Actis convent.
philol. XIII p. 55 seq. iiber die Mischung der Dialecte in der griechischen
Lyrik) disputavit Joh. Gotth. Benner in Curtii studiis gramm. (vol. I) ut
et diligentiam et iudicii sollertiam satis probaverit, sed cum quam

plurimum ad aequabilem normam omnia redigere studuerit, quam mei

instituti rationes arcebant, passim tantum viri doctissimi mentionem feci.
Callinus. Fr. 1. Stob. Plor. LI 19: KalUvov. (ita A Vmd. Trinc).
Thiersch in Act. Philol. Monac. III 577 seqq. et 637 soium elegiae
exordium (v.-l 4) Callini esse existimat, cetera Tyrtaeo vindicare mavult. Hartung universum carmen Tyrtaeo tribuit, negans Callinuui in-

carmina militantibus scripsisse. Bernhaidy Hist. Litt. Graec.

multa in paucis his versibus reprehendit, sed ipse videtur
incertus haerere, utrum poeta culpandus sit an diascenasta aliquis, an
denique universum poema Callino sit abiudicandum Quae displicuerunt
Bernhardyo, ea omnia facile veniam impetrabunt. Nam quod contendit
ante Theocritum neminem dixisse olCyog %al fisyag, quod hic poeta
v. 17 usurpavit, valde miror: etenim c^fngog 1'uit comuiuni consuetucentiva
II

418

satis

*) Numeri adiecti sunt editionis Bachianae.

editionis tertiae adscriptae sunt.

In

margine paginae
1*

POETAE ELEGIACI.
code XCrjv nsd-iavTeg, iv eiQrjvt] ds doxelTe

r)6&aL,

cctccq

*
5

390

TtoXepog yalav uita6av e%et.

*

xaC TLg arto&vrjGxov v6TaT

axovTi6ciTCd.

TL[ii]v ts yccQ 6tl %al

dylabv c\v8ql \La%6$aL

%ql %al itaCdcov zovQLdCrjg t aXoyov
dv6[iV6LV ftavaTog de toV e66eTaL, bnnoTe %ev
yr\g

MolQaL i7tL%lc66a6\ aXXd

10

Tig

C&vg

dr}

Itco

ey%og dva6%6[ivog %al viC a6%C8og ccXxl^lov rJTOQ

k6ag, TO TtQCOTOV ^Lyvv^iivov 7toXflOV.

dine tritum vocabulum, quare epici poetae raro admodum utuntur, qui
oXiyog, (latog, xvx&og dicere maluerunt: perspexit hoc iam Aristoteles
Poet. c. 23, qui recte existimat vilem fieri orationem si poeta vvv Ss
ecbv OfifHQog xs v.ai do%svtv.bg v,ai dstSr)g vel SicpQov (iox&tjqov
fi'
v-axa&sig fitVQav xs XQaits^av proprio usus verbo dixisset, cum smv
et oXiyrjv xs xQans^av venuste dicere liceret.
Neque quod
Callinus oXiyog et ftsyag iunxit, iure reprehendas: nam hoc quoque ante
Callinum iam Homerus adhibuit Od. x 93: ov fisv yaQ nox' dssxo
Porro Bernhardy v. 19 &vrjnifid y' sv avxco ovxs fjtsy' ovx' oXtyov.
cvovxog vituperat, quod ei videbatur poeta metri necessitati obediens
pro &avovxog posuisse: at non sunt talia ad vivum resecanda: nam

oXiyog

etiam Pindarus dixit 01. IX 34 ^Qoxsa oc6fia&' a vaxdyst voiXav %Qog

dyvtdv &vacv.6vxcov. Aeschylus in Septem 242 fir) vvv, sav &vr)ovovxag
r)
xsxQcofisvovg nv&rjo&s. Sophocles in Electra cum v. 59 oxav Xoyco
&avcbv SQyotct aco&co scripsisset, deinde r)Srj yaQ siSov itoXXdvtg nai
xovg aocpovg Xoyco fidxrjv &vr)cvovxag posuit; item in epigrammate
Attico Anth. P. VII 247 ayysXog
Botcoxcov nXstvoig
ysvov, cbg
&vr)avofisv sv SansSotg, quod Kaibel perperam ad proelium Chaeronense
rettulit. Ac vel pedestris orationis scriptores hunc verbi usum non ignorant, velut Isaeus de Nicostrati her. 21 scripsit: dXXa v>ai aXXot noXXoi
r)Srj xav sv xfj vnsQOQta aito&vrjovovxcov ovSs yiyvcocvovxsg sviovg xr)g
ovaiag r]fiq)ia^r]Trjaav. Alia exempla congessit Iacobs ad Anthol. VII
207, 5 et quem ille laudat, Schaefer ad Theocr. VII 2. Porro ibidem
v. 19 d^tog rjfit&scov cur improbetur, non video: nam pulcre dixit poeta
virum fortem dum vivat heroibus' antiquis aequiparari: hic usus vocabuli ai-tog notissimus: neque r)ftt&scov nomen ab huius poetae saeculo
alienum, quod et in Iliade et apud Hesiodum legitur; nam quamvis
largiar illuni locum non esse antiquae Iliadis, tamen veteris poetae est.
Denique quod v. 9 adhortatio in medio pentametro inchoatur, monendum est veteres elegiographos Graecorum etiam hac in re varietatis
studiosos fuisse, neque cadere in illos putidam diligentiam, quam Romani sedulo sectantur: nisi forte etiam Theognidis versum culpabimus:
coSs Ss nag xtg SQSt' GsvyvtSog saxtv sitr\ xov MsyaQsag.
Manifestum
V. 1 vox'
vero vitium contraxit sQ%sxat v. 15, de quo suo loco dixi.
Ursinus v,ai.
V. 2. alSsta&', A alSst S'.
Post v. 4 Camerarius ut
lacunam redintegraret, addidit- sv vv xtg- daniSa &sc&co svavxtfiicog
.

at plures versus exciderunt, quibus poeta descripserat calamitate?, quibus patria terra tunc premebatur, bello ut videtur contra
V. 8. xox' vel xox' B et Ursin.,
Magnetas adversa fortuna gesto.
vulgo Ttox'
orntoxs, Bach bv.v,6xs.
noXsftigcov.

CALLINUS.

ftdvarov ye cpvyelv eL[iaQ(ievov e6rCv

avd(}\ ovd' sl TtQoyovcov r) yevog d&avdrcov.
noXXdxi drjiorrjra cpvycov xal dovnov dxovrcov

ov

15

yccQ xcog

eQyerac, ev cV olxco {lotQa nC%ev ftavdrov

A/T 6 pev ovx e^ntag drjfico cpCXog ovde 7to&eivog,
rbv d' oXCyog Grevdyei xal peyag, r\v tl Ttd&v

391

Xaco

yaQ 6v\ntavn Tto&og XQareQocpQovog dvdQog

ftvrjGxovrog' t,oocov d' diog rpL&ecov

20 &67teQ

yaQ

[ilv

TtvQyov ev 6cpd-ak[iol6LV 6qoo6lv

eQdec yccQ TtoXXcov d%ia [iovvog eoov.

EI2
2.

d'

EpvQvaCovg
Mvr~j6aL d'

eXer\6ov

d'

enl

[4.J
.

el xore tol ^irjQCa

3.

Nvv

AIA.

xaXd

(iocov.

[2.]

KL^eQLCOv 6TQarbg eQ%eraL

o^QL^ioeQycov.

ts Trinc.
V. 13. st, Brutick r)v.
12. xcog, A 7tcog.
ys
V. 15. EQystcu (i. e. si'QysTcci) scripsi, legebatur sq%stui, at hoc etiam in
virum fortem, qui salvus ex bello revertit, cadit, itaque Schneidewin
exktimat post v. 16 pentametrum cum hexametro excidisse, ut haec
dixerit poeta: eum non carum esse suis, (si qui turpiter se periculis subduxerit: sed qui fortiter depugnaverit) eum vero lugeri. Compares Demosthenis illud de Corona 97: nsQocg (isv yaQ drtaGiv dv&QconoLg sgtl
tov fiiov ftuvccTog hccv sv oiv.iGY.cp ng ccvtov na&scQ^ccg trjQrj. Cum quo
Plut. de poesi Hom. 157 componit Aeschyleos versus: ovz' sv GTsyrj
rig rjiisvog ticcq' sgticc cpsvysi tl iidXXov tov nsrtQcofisvov (jloqov. Mei,

neke pro sq%stcci legendum suasit sv%szai, quod non magis commodum
iiotQa, A jjcoiQav.
quani quod facile aliquis commentaverit GrtsQ%szai.
V. 16. sfirtag, Brunck sintrjg.
V. 17. oXiyog, Voss. (a m. s.) Ars.

V. 18. GvciitavzL, Ursin. %vimavTL.

Strabo XIV 633: r\vi%a v.a\ EctvQva snalsiTO r) "Ecpscog" v.ai
KaXXivog itov ovzcog covoiiay.sv avziyv , EixvQvaiovg zovg 'Ecpsciovg xaXcov sv zcp 7tQog dia Xoycp EcivQvaiovg 8' sXsrjGov, nal ndXtV Mvr)aat rczX. (xal nakiv et v. 2 om. Med. 3. 4).
V. 2. probabiliter Casaubonus addit SctvQvaioL xat s-nrjav. Ad hauc elegiam videntur
oXiyov.
Fr.

2.

fr.

3.

4.

5 pertinere.

Strabo XIV 647: Kal zo rtaXaiov 8s Gvvsftrj zotg Mdyvrjglv VTto Tqt]qcov aQdrjV dvatQS&fjvat Klliiisqlhov s&vovg, svzv%r]Gavzog
KaXTtoXvv %qovov tco ds st\r\g srst MtXrjGiovg y.araG%siv rbv TOitov.
Fr. 3.

[ihv ovv chg svtv%ovvtcov szi tcov MayvrjTcov [isiivrixai

nai Y.aTOQfrovvToov sv tco TtQog 'Ecpsaiovg TtoXsfico. 'AQ%iXo%og

Xivog

s ov
cpaivsTai yvcoQicov Tr)v ysvofisvriv avtoig GvficpoQav
to vscotsqov slvat tov KaXXivov TSY.tcaiQSG^at naQSGTiv.
aXXrjg
8s Ttvog scpoSov tcov KtiiiiSQicov (isiivrjTai TtQSG^vzsQag 6 KaXXivog, sndv

8s

y.ai

r)8rj

POETAE ELEGIACI.

4.

[3.]

5.

[5.]

392

TQrjQsag avdQccg ccyav.

Strabo XIII 627:

Qr\6\ ds KaXXL6&svr\g dXoovaL xdg ZaQdsig

nQOOXOV, sl& VTIO Tq7]QCOV littl AvMOOV , OTtSQ %tt\
KaXXivov r\Xovv, xbv xrjg sXsysiag noLr\xr\v vGxaxa dh xr)v sn\ Kvqov
>

VTtO

KlfJLflEQioOV

Kal KqoiGov ysvs6&ac dXoo6Lv. Asyovxog ds xov KaXXivov xr)v sq>'

odov xoov KinfiEQioov in\ xovg H6iovr\ag ysyovsvai, xaO r]v
1

ai JSaQdsig sdXoo6av,

ol nsQL

sl%dov6iv

xbv 2%r\ipLOv Ia6xi Xsys-

6&aL H6iovsig xovg 'A6Lovsig (^A6iavovg x)' xdja yaQ

'A6ia sXsysxo %xX. cf. Steph. Byz. v. 'H6iovia.
H6iovEig, ol xr\v 'A6iav oixovvxsg "EXXr\vsg.

cpr\6iv,

r)

Mr\ovia,

Hesychius

6.

Pausan. IX

9, 5
'Enoirj&r) 6s sg xbv noXsfiov xovxov %a\ snr\,
xa
6s
xavxa
snr\
KaXXivog, ttcpL%Ofisvog avxoov sg (ivr\fjLr\v,
&r\f}a'i'g'
xbv
KaXXivoo ds noXXoi xs %a\ a^Lot
Ecpr\6sv "O(ir\Q0v
7toir\6avxa slvai
:

'

Xoyov %axtt xavxd syvoo6av.

et KaXaivoo.

cpij'

Nvv

Ita Sylburg., vulgo et codd. KaXalvog

(Ag KaXXaivoo,

8' snl %xX.

sv

xr)v

fj

a pr. KaXXvtvoo?)

SaQSscov aXcoaiv

8r\Xol.

6ql-

vulgo ofi^QLfiosQyav, ODhios b^QLfiog sQyav, Fmz Ald. bfi@QL(iog SQycov, x 6fiQLfiosQyr\g.
Respicit huc XIII p. 627 (vid. fr. 5) consentitque Clem. Alex. Strom. I 398 a Callino secundas Magnetum res,
ab Archilocho adversas commemorari. Adversari videtur Athen. XII
525 C: 'AncoXovxo 8s y.ccl Mdyvr\xsg oi n^bg xco MuluvSqoj 8id xb nXsov
suXcaauv
dvs&rivai, cog cprjOL KaXXivog sv xotg sXsysiotg y,ul 'AQ%iXo%og.
yuQ vnb xcov 'Ecpsaicov. At Callinus videtur luxuriam et superbiam
Magnetum memoravisse, quam deinde interitus civitatis ab Archilocho
significatus subsecutus est.
Atque ob id ipsum nequeo Hartungo asfiosQycov,

sentire, qui distichon

quod

legitur

Theogn.

v. 603, 4:

xoidSs %ul Mdyvr\xug dncoXsasv SQya %ul v$Qig,

olu xd vvv LSQr)v xr\v8s tioXlv y.uxs%sl.
Callino vindicare voluit: cui

cum

simillimi sint versus 113. 4:

if$QLg %u\ Mdyvrjxag dncoXsas rial KoXocpmva

%al 2fiVQvr\V ndvxcog, Kvqvs, %ui vfifi' dnoXst.
quos Theognidis esse certum est, huic eidem poetae etiam illud distichon iure attribuimus.
Denique Hartung etiam aliud Theognidis
distichon v. 235. 6 Callini esse suspicatur: sed cum ibi Cyrni nomen
plane extet, hoc audacissima mutatione tollere conatus -est.

Steph. Byz.
TQtJQsg ^Qa%iov s&vog, XsysxuL nul TQiavXXdTtaQa KuXXivcp xco (sic RV^ %ico et %uXXivoi Pp, KaXXip,d%cp A)
Treres Celtae fuerunt, non diversi
ToiriTfj- TQTiQsug (R TQLQsag) d. d.
Pr. 4.

ficog

;i

1 rti erip.

CALLINUS.
7.

Strabo XIII 604

[6.]

Toig ycto s%

xjjg KQrjxrjg dcpiyfisvoig

ovg itQcoxog naQsdcoxs KaXXivog, o rrjg eXeyeiag

frrjdav 6e TtoXXoi, %Qrj6(ibg r)v avro&i Ttotr/cfatf^at

av oi

yrjysveig

avroig

em&covrai'

6v(irjvat de

jtoirjrrjg,

TevxQOig,
rjxoXov-

rr)v fiovriv,

rovr

oizov

avxolg cpa6t

vvxxcoq yaQ %oXv 7tXr)&og xcov aQOVQaicov (ivcov e^av&rJ6av Stacpayeiv, o6a 6xvxtva xcov xe ortlcov xai xcov %Qr\6xr]Qicov'
xovg ds avxo&t (teivat' rovrovg 8e xat rr)v "Idrjv arto rrjg sv KQrjxrj
tzsqi j4fAaix6v'

TtQocJovofidcjai.

8.

Strabo

XIV 668:

[7.]'

KaXXivog 8e xbv

Xevxr)6at xbv /3/ov cpr\6i'

xovg

8e Xaovg

(iev

KaXyavxa ev KXaQco xeMoipov xbv TavQOv

(iexd

viteQ&evxag, xovg (iev ev Tla^cpvXia (ieivat, xovg <T ev KtXtxia (ieQtHvQia (ce%Qt xai &otvixr]g.

6&r)vat xal

393

II.

TYRTAEUS.
EYNOMIA.

I.

Aristoteles Polit.
6, 2: Ev 6e raig aQi6xoxQaxiaig yivovxai
ai 6xa6eig
ext oxav ol (jlev a7toQco6t Xiav, oi 6
ev7toQco6t' xal
(idXt6xa iv xoig TtoXifiotg xovxo yivexai.
Hvver\ 6e xai xovxo iv
Aaxedaiytovt vnb xbv Me66r\vtaxbv 7toXe(iov. ArjXov de xai rovxo
.

ix

xrjg
TvQxaiov 7totr\6ecog xrjg xaXov(iivr\g Evvofiiag'
&XL(56(ievot yaQ xiveg Std xbv TtoXepov r\iovv avad a6xov
Ttoteiv xr\v %coQav.
Adde Paus. IV 18, 1: xai i%oir]6avxo ol

Aaxsdaifxovioi doyfia, axe xoig iv xrj Elqcc (idXXov r) 6cpi6iv avxoig

yecQQyovvxeg, xr\v Ms66r\viav xai xr\g A.axcovLxr\g rr\v 7tQo6eyr\, ecog

av

7toXe(ico6Lv ,

SitaQxr\

xai

Kai anb xovxov

iav a67t0Q0v.

ojjlov

ta xrr\(iara eyovreg

6iro8eia 6ra6ig'

rf\
rcc

6ixodeia iyivero

iv

ov yaQ r\vei%ovro oi ravxr\

6cpixeQa aQycc elvat'

xai rovroig

(jlev

ra

diacpoQa StiXve TvQratog.

2.

[1.]*)

Avxog ycxQ Kqovlcov, xalltGTScpuvov itocJig

Zevg *HQa7tXeidaLg rr]vde dedcaxe %6Xlv

"HQrjg,

Tyrtatfus. De Tyrtaei locis nonnullis disseruit Osann in Commentariis Seminarii Phil. Giss. spec. IV (quod non vidi) et VI.
Fr. 2.
Strabo VIII p. 362: xal yaQ elvaC cpr\GLV (TvQxaLog) ineCd-ev
(ex Lacedaemone) iv rij eXeyeCa, r\v enLyQaqiovGLV Evvo(LCav Avxog
co6r
Tauro; dnvQaxeov rd iXeyeCa (dxvQcoxeov correxit
r\
yccQ xxl.
Porson, libri r)nvQtoxaL ovxa vel r\x. xa) r\ <&lXo%6qg) dniexrjxeov xco tpr\aavxL A&rjvaiov xe xal 'AgjidvaLov , jtal KaXXiG&evei xal dXXoLg TtXeCoGL
Temere Strabo sive universam
xoCg eLTiovGiv e A&rjveov dcpLxea&aL.
elegiam sive hanc carminis particulam in suspicionem vocat: neque
enim animadvertit Tyrtaeum a Lacedaemoniis civitate donatum suo
iure se illis annumerare.
V. 2. cod. Palimps. nuper Romae repertus

vitiose xi)v
N. IV, 51.

")

AEASIKE

Numeri

tioXl

IAMA

nQoXLTtovxeg.

adiecti sunt editionis Bachianae.

vid.

Cobet Mnemos.

TTRTAEUS.

apa TtQoXtnovTeg 'Eoivtov rjvepoevTa

oidiv

svQelav HeXoitog vrjcjov dcpixo^e^a.

* 3.

******

*A (piXo%QrniaTia EitaQTav oXel, AAo 6e ovdev.

code

yaQ aQyvQtho^og ava% ixdeQyog 'AitoXXcov

XQVdoxo^rjg

".'.

itiovog e% ddvTOV.

e'xQtj

4. [2.]

&oi(5ov dxov6avTeg TIvQ-cQvo&ev ol'xad' evetxav

Fr. 3.

Diod. Sic. T.

III p. 3: "Ott 6

avtog Avxovoyog

rjvsos %Qr}-

cptXuQyvQiug xov Iv nuQOtLitag llsqsl (ivrjfiovsvollsvov 'A cptXo%Q.

dSvxov, uq%siv (isv (lovXr)g v.xX. Haec
quae sequuntur Tyrtaei sunt (fr. 4), itaque verisimile est, etiam priora
Tyrtaei esse, itaque homines docti neglecto versu 1 'A tptXo%Q. %xX. inseruerunt v. 2 et 3 post primum distichon fr. 4; sed cum hoc distichon coSs yuQ %xX. non bene cohaerere videretur cum eo, quod Plutollov sn dsXcpcbv nsQi xr)g
.

archus praemittit: <J?ot@ov dnovauvxsg %xX., hoc ipsum Schneidewinus

subditicium esse censuit. Sed potius in epitome Diodori duo diversi
loci temere in unum conflati.
Diodorus primum ex Tyrtaeo commemoraverat oraculum Lycurgo editum de vitanda avaritia, deinde aliud

oraculum, quod Polydorus et Theopompus retulerant. Tyrtaeus autem

hoc ipsum oraculum more suo pentametro addito explanaverat, fortasse etiam alia addiderat, denique in fine subiecit: coSs yuQ nxX. Ceterum Plut. Instit. Lac. 42 Alcameni et Theopompo hoc oraculum editum
esse dicit. Recte Zenobius Prov. II 24 (ubi vid. interpr. et MuTler Fr.
Hist. II, 131) asserit proverbium ex oraculo Lacedaemoniis edito deductum esse: (isxr]vsY.xut uno %QrjO[iov So&svxog AunsSuiLtovtotg, sv
tb
s%Qr\as 6 &sog xots dnoXsto&ut %xX., Aristotelis auctoritate usus:
(is(ivrjxai xov %QrjOLiov 'AQtototsXrjg sv xrj AuKsSut(iovi'cov noXtxstu. Nuper
Hendess de orac. Gr. 19 sat levibus argumentis confisus Delphico oraculo abiudicat hanc dictionem.
Cum oraculo componas versiculum
vulgi ore tritnm vuv uqsxuv kuI xuv aocptuv vvauvxi %eXcbvut, v. Pollux
V. 1. doricas formas consulto servavi; pro oXst Diod. et
IX, 74.
Zenob. (cf. Miller Misc. 372) sXot, schol. Eurip. Andr. 446 oXst, dXXo
yctQ ovSev (sed cod. Vat. onuQxuv xig eXot), unde possis eXot, ccXXo
Ss x' ovSsv restituere, sed Tyrtaeus, qui pentametrutn subiunxit fortasse scripserat oXst, uXXo yuQ ovSsv
Clemm uXX' oXsi ovSsv coniecit.
V. 2. coSs Hermann, Diod. Sr).
V. 3. %Qvoo%6(ir]g, Hermann

%Qr]6a(isvoig.
Fr. 4.
Plutarch. vit.

Lycurg.

c.

6:

"Tgxsqov

lisvxol

dcpuLQsasi kuI nQoa&sost xug yvcoLLug 8tu6XQStp6vxcov

vcov, TloXvScoQog %ul Osonottnog ol (iuotXstg xdSs

xocl

xcbv

noXXcbv

nuQa^ta^oiis-

xij
qtjxqcc naQSvsdafiog sXotxo, xovg nQ sofivy sv sag
v.ai uQ%uy sxug unoaxuxfjQug slfisv xovx' oxt (jtr) kvqovv, dXX'
bXcog dcptaxua&at kui StuXvetv xov Sr)[tov cbg sxxQsnovxu ytai (isxunotovvxa xr)v yvcoLtr\v nuQct xo fisXxtoxov enstaav 8s xui uvxoi xr\v
noXtv, cog xov &sov xuvxu nQoaxdaoovxog, tbg nov TvQxatog sntfisfivr]xut Stu xovxcov <PotL3ov ... dvxanuLts tfio [isvovg (v. 1 6). Auctius
vero Diodor. Sic. T. III p. 3 omisso poetae nomine et confusum cum
fr. 3
10.
V. 1. otycuS' svstyiav Amiotus
(ubi vide locum) affert v. 3

yQULpuV Al 8s OY.oXtdv

'

POETAE ELEGlACI.

10

[luvzeiug ze fteov xul zeXievz

uq%6lv
o'l6l

[ihv (iovXr)g
[ishei

^eozL^zovg

67tew
(iu6LXrjug,

Ejtdozrjg C^eQoe66a TtoXtg,

5 7CQ66 (ivy eveig zs

yeQovzug' eneizu de drftiozug avdQug

ev&eCuLg QrjzQULg uvza7tu[i6L(}o[iivovg

zcc xaXcc %ul 6q$6lv tcccvzu Slxulu,

[iv&el^&UL ze
,

395

eTiL^ovleveLV zfjde Ttolet (zl kukov),

de
Srjfiov
%Xr\fteL vi%r\v xul xuQZog 67te6&UL'
^r}^

10

(DoZfiog yccQ tC6ql zoov cbd'

uvicprjve Ttolei.

et Xylander, libri di xdSs vt%dv.

V. 2. xs, xov FaL.
V. 3. ccq%siv,
s%slv Fa, sed corr. in m.
fiovlrjg Plut. (Fa. xtfifjg), fiovXrj Diod.
V. 4. UnaQxrjg Diod., Enaotag Plut. fort.
^aatlrjag, ia fiaaiXs tag.
recte.
V. 5. itQsafivysvsig Diod ,
ItisQosaaa, Diod. i%sQOsaaa.

TtQsafivTag Plut., fort. itQSQ@vysvsag, cf. etiam Plut. an seni sit ger.
xs ysQOVxag Plut., Ss ysQ. Diod.
V. 6. sv&siatg Qr\resp. c. 10.
Post dvxanafist^ofisvovg distinctionem
xQaig, Diod. sv&sirjv QiqxQag.
sustnli, nam arctissime cohaerent ea quae sequuntur; similiter Sauppe

p. 69, qui praeterea coniecit sv&sir/ Qf)xQa ndvx' dnaV. 7. (iv&sta&ai xs DinBoissonade sv&sirjv Qr)xQaig.

Ep. ad Herm.
[istfiofisvovg,

cod.

[iv&siadai Ss.
SQSstv, in edit. 2 scripsi sqSslv.
V. 8. non est integer servatus, nam cod. (irjSs xi sntfiovlsvstv, rectius
supplevit et emendavit Dindorf firjS' sntfiovlsvstv xfjSs nolsi xi %a%6v,
quam Bach (irjQs xt fiovlsvsiv xfjSs nolsi ohoXiov. Est enim hoc solemne carmen, velut apud Athenienses, vid. Aristoph. Thesmophor.
335 si Ttg snifiovXsvsi xt xm Srj(i<a %a%6v.
V. 9. 8r)(t,ov Ss Krebs,
V. 10. Hecker interpunctione post snsa&ai delegebatur Srjfiov xs.
leta coni.
Dixit de hoc Tyrtaei loco
<totog d%stQS%6(irjg %x\.
satis difficili Goettling Opusc. I 317 seqq., ubi ostendere instituit Lacedaemoniorum Qr\xQag, quae dicuntur, olim versibus heroicis adstrictas
fuisse: Goettlingio adversatus est Urlichs Mus. Rhen. VI 194 seq. neque tamen quaestionem expedivit. Non est huius loci rem accuratius
Nullis omnino legibus
pertractare, capita tantum paucis perstringam.
scriptis Lacedaemonii usi sunt, QJjxQai quae vocantur sunt dictionea
Delphicae, velut nobilissima illa Qr)xQa, quae Lycurgo praecepit, quodorf,

modo

respublica Spartanorum ordinanda esset, antiquissimum pedestris

sermonis Graeci monumentum, non Spartanam, sed Delphicam dialectum
prae se fert. Et hoc quidem tam planum est ac locupletissimorum
testium auctoritate firmatum, ut mireris neminem perspexisse. Sed
nimirum homines doctos fugit duplex fuisse genus dictionum Delphicarum: praeter ipsum oraculum versibus heroicis aptum, quod Pythia
furore percita edebat, quodque ipsius dei responsum esse credebatur,
legati plerumque etiam litteris mandanda curabant, quae sacerdos

Delphicus (nQocpr)xrjg) ipsius oraculi explanandi gratia suppeditabat: et

haec quidem [lavxsia pedestri oratione erat perscripta, quemadmodum
illa ipsa Lycurgi Qr]xQa.
Utrumque genus Lacedaemonii diligenter in
publico tabulario servabant, neque tamen mirum, si postea pleraque
diuturnitate temporis absumpta fuerint.
Goettlingius autem hos Tyrtaei versus argutius quam verius ad Lycurgum referre voluit: nihil
enim causae est, cur Plutarcho lidem abrogemus, qui poetam de Polydoro et Theopompo haec retulisse testatur; idem tamen Plutarchus
mihi videtur omnino falsus esse, cum dicit hos reges novissima verba

TYRTAEUS.
5.
r

H(iT8Q03

fia6ilrji:,

&eot6i

11

[3. 4.]

cpCAcp

896

&eoji6(i7ta),

ov did Me66r\vr\v eXlo^ev evov%OQOv,

Me66r\vr\v aya&rjv fxev doovv, dya&r)v de (pvteveLV
afKp' avtr)v d' etidxovt' evveaxaCdex etr\
5

vaXepeag

atet,

ai%[ir\tal

tala6C(pQova &v[i6v e%ovtes,

nateQOov r)^ieteQcov TtateQeg'

cci 8s oiioXiav 6 8a(iog sXotro (scr. sqoito) rovg

nQEO^vyEVEccg n.al ccqxccysrccg ccnooruT^Qag slfisv, addidisse ei dictioni, quam quondam Lycurgus accepit: eiusmodi fraus ab illius saeculi ingenio aliena. Imo haec

ipsa verba, quae Uelphici oraculi insignem prudentiam arguunt, a principio Lycurgeae dictioni addita fuerunt: sed sensim populi licentia
gliscente Spartanos huius praecepti oblivio cepit, reges ac senatus non

iam audebant populi multitudini,

si quid novasset, resistere.

Igitur
Polydorus et Theopompus iterum Uelphicum oraculum sciscitati sunt
de re publica ordinanda; antistites oraculi regibus eadem fere, quae
olim Lycurgo responderunt, antiquissima quaeque civitatis instituta
optima arbitrati. Ac proximis quidem saeculis videntur Spartani cavisse, ne quid senatus consultis obrogaretur: quare qui postea de
institutis Lacedaemoniorum
scripserunt
praesertim cum oraculum
Theopompo et Polydoro editum oblivione obrutum esset eiusque memoria potissimum Tyrtaei testimonio firmata esset, commenti sunt, hos
reges primos id cavisse et Lycurgeae dictioni novissima verba addidisse.
Hic quoque videtur Tyrtaeus ipsa oraculi verba servavisse,
quae poeta deinceps explanat, ut hoc fuerit dei responsum:
,

"Aq%siv [isv (SovXr\g &EOTinr\TOvg (ittGiXrjag

TtQsa^vysvsag rs ysQOvrug' snstrcc 8s 8r\(i6rag avSQccg
fiv&siG&at rs rtt 'AttXa y.u.1 eqSsiv navra 8i%ata,
8r\(iov

nam

Ss nXr\&st

viv.r\v

v.u\

%UQrog snso&ui.

3 (sive post v. 2) id ipsum, in quo-summa rei est, cautum

post
erat, ne quid senatus consultis obrogarent, quod Tyrtaeus v. 6 et 8
Quod Plut. dicit an seni g. s. resp. c. 10: rr\v sv Aukesignificat.
Saifiovi UQiGTOKQttrittv 6 IJv&iog kqs ofivy sv sug , 6 8s AvKOVQyog
non hos Tyrtaei versus respexit,
ttVTi%Qvg rsQovrug (ovop-ttGsv
sed sacerdotis Uelphici dictionem (vid. vit. Lyc. c. 6).
Fr. 5.
Tria fragm. in unum coniunxi, et primum quidem alterumque iam Buttmann copulavit. V. 1 et 2. Pausan. IV 6, 2: Ovrog 8s
6 &sono(inog r)v xul b nsQccg sni&slg rco noXsfico' (iuqtvqsi 8s (iot nal
ra slsysia rcov TvQrdiov Xsyovra- 'H(isteqco %tX.
V. 3. servavit Schol.
ad Plat. p. 448 ed. Bekk.: 'Acpi%6(isvog 8s ovrog (TvQruiog) slg AukeSaifiovu TAttl sninvovg ysvofisvog ovvs^ovXsvosv uvroig uveXeg&ui tov
nQog MsGGr\viovg noXsfiov, nQOTQEncov navroicog' sv olg nai ro cpsQOfisvov sinsiv snog' Mso6r\vr\v ccyoc&ov (i. d. uyu&ov 8s cp. et similiter
idem p. 388 et Olympiod. in Alcib. I 162. (Olymp. etiam tpvrsvGui.)
v.

aya&r)v pro ccya&ov bis scripsit Buttmann. Respicit huc Strabo

VIII 366.
V. 4 ... 8. Strabo affert VI 279: MsG6r)vr\ 8s euXco noXsptrjdsiGu svvsa%tti8Ev.a srr\, xtt&unsQ %ui TvQratog cpr\6f Aficp'
a.vri\v nrX. Adde Pausan. IV 15, 2, ubi versus 4. 5. 6, et IV 13, 4,
ubi v. 7 et 8 leguntur.
V. 4. cc(icp' avrr\v Pausan. ajtupoo rcoS' Str.
V. 6. ccix(ir\Ttti, Strabonis libri uix(ir\Tug et deinde r) (ir\rsQcov. Re-

POETAE ELEGIACI.

12
sixo6tcp

oC (isv nutu Ttiovu sQyu Xtnovtsg

<3'

cpsvyov

^l&cofjtuicov

sx (isydXcov oqscov.
6.

[5.]

'l67teQ ovot (isydXotg u%&s6t tstQO(isvot,

6s67to6vvot6t cpsQOVtsg dvayxuirjg vjto XvyQtjg

Ttavtbg o6ov xuQitbv

r)(it6v

7.

uqovqu

tpsQSt.

[5.]

jds6itotug oi(Lt6t,ovtsg bfitog aXoyjoi ts %al uvtoi,

svts ttv ovXo(isvr} (lotQu xiyot %uvutov.
8.

Strabo VIII

362: TIXeovuKig <?' i7toXi(ir}6av dicc xdg dnoxr\v (iev ovv 7tQcoxr}v kuxukxy}6iv uvxcov

xcov Me66r]vicov'

oxdoeig
cpt}6i

p.

397

Tvqxaiog iv xoig

7totr}(ia6i

kuxu xovg

xcov

Ttaxigcov

Ttaxeqag

yeve6&ai' xr)v de devxeoav, ku& r]v eX6(ievoi 6v(i(iuyovg ^Aoyeiovg

,
xe kuI 'HXeiovg
etiam cod. palimps., Kramer coni. AQKuug)
(ita
kuI TIi6uxug U7te6xrj6uv, Aqku6cov (iev AQi6xoKQuxr\v xov ^OQyoKie-

OPXOMENRN

i.
vov (c. pal.
e.
^OQyofievicov) u6t,Xiu TtuQeyoLievcov 6XQuxrjyov, IIi.6uxcov de TluvxuXeovxu xov OficpuXicovog, rjviKu

cprjolv

avxbg 6xQuxr}yr)6ui xbv TtoXeccov xoig AuKeduifxovioig.

9.

Aristot. Eth. Nic. III 8, 5 (III 11): de iis disserens, qui vi

ut fortiter pugnent: Kul ol TtQOxdxxovxeg , kuv

cogunt milites,

uvuycQQco6i xvTtxovxeg, xb uvxo QC06t,'

kuI

ol

tcqo

xcov xdcpQcov

kuI xcov xoiovxcov TtuQuxuxxovxeg'

Ttuvxeg yuQ uvwyKuov6t'

dvdyKr\v dvdQeiov elvai, dXX' oxi kuXov. ubi Eustradv' xoiavxrjv yuQ xivu (idtius xovxo TteQi AuKeSuitiovicov Xeyou
oxe
yr\v,
TtQog Me66r\viovg i(iuye6uvxo, irtoXifiovv, r)g kui b Tvq-

dei de ov Si

>

xuiog (ivrj(iovevei.
xrjv (iev ovv 7tQccxr}v
seniorum) cprjol TvQxaiog iv xoig 7toif}(iu6i
V. 7. S' Xylander, om.
TtaxsQag ysvsa&at.
Fr. 6.
Pausan. IV 14, 3 eg xtficoQiag' Ss,

spicit Strabo VIII 362:

KuxuKxr}6iv uvxcov (Mes-

%axd xovg

xcov

naxeQcov

Strab. libri.

dg

V.

vfiQi.gov

eg xovg

Mea-

Ttavxbg bcov
Ahrens, rtav o60ov Kuhn, 7tdv&' oaacov AXKFcAgPc, 7tdv&' bacov MLab,
7tdv&' oaov PdVab.
Schneidewin (Philol. I 588) r)iiiaa 7tdv&' baaov.
orjviovg,

TvQxuico

7tS7toir}(isva

saxiv tlcnsQ

kxI.

3.

Fr. 7.
Pausan. eod. 1.: "Oxt Ss nal avintsv&siv skslxo avroig
dvdyxr), SsSfjlconsv sv xcoSs- Asanoxag xxl. qu&d ex eodem carmine
esse apparet.
V. 1. olccco^ovxsg, oL(icoovxag VaLb.

TYRTAEUS.

II.

13

(YIIO0HKAI.)
10. [6.]

Ted^vd^ievat yccg xalbv inl 7CQO(id%ot6i 7te6ovta

avdQ' dyafrbv

jzeqI

TtatQtdt [laQvdfievov.

tj

avtov TtQoXtTtovta

tr)v d'

Tttcoievetv itdvtcov e6t

6vv
6vv

5 Tckat,6^evov

7tat6t te

e%&Qog

{irjtQt

dvtrjQotatov,
xal TtatQt yeQOvtt

cptXrj

dX6%co.

[ists66stat, ovg xsv txrvtat

slxcov xal 6tvysQrj nevtr],

%Qri6{io6vvri t

10

xal Tttovag dyQovg

{itXQOtg xovQtdtrj t

yaQ tot6t

{ihv

7t6l.iv

at6%vvet te yevog, xatd d' dyXabv eldog iXsy%st,

7ta6a d' dtt^ita xal xaxotrjg snstat.
et

ovtcog dvdQog tot dXco(isvov ovds[it'

<T

aldcog ovt

ytyvetat, ovt
ftvfico

bntg ovt

coqy\

398

sXsog,

xal tisqI Ttatdcov

yrjg TtSQt tr)6de ytaicoyLS&a

&vr}6xcotiisv tyvyscov (irjxstt cpstd6[isvoi.

Fr. 10. Lycurg. in Leocr. 107: %Qr\aiLiov 8' saxi %al xovxcov cchovaai xcov sXsysicov (xov TvQxaiov), i'v' sniaxr\a&s ola noiovvxsg svSoviV. 1.
fiovv naq' susivoig (xotg Aa%sSaiLiovioig)' xs&vdfisvai yaQ v.xX.
V. 3. avxov Z Ald.,
V. 2. ^, AB xrj savxov.
ini, V. Franke ivi.
V. 4. dvirjQOv. avxov, V. Franke r]v 8' avxov, Herwerden fr\v 8'.
et L a pr. m.
V. 6. LLiriQotg,
xaxov, aviaqoxaxov P, dviaqcoxaxov
Z fitxoa.
V. 7. lisv om. A a pr. m. tralaticio errore, unde alii
aliter sed frustra locum tentaverunt, ut mittam nuper ab Hoerschel-

AB

manno repertum

dx&rjQog ydo , Thiersch coni. s%&obg ydo x' daxoici,

V. 8. %Qr\Scaliger i%&Qog ydg xovxoiai, Taylor s%fticxog yaq xoiai.

Cfioavvrj x' slkcov, Herwerden %Qr\Lioavvr\ J-sikcov. De

vid. Lobeck ad Soph. Ai. p. 319 et Paralip. 452.

LP

ala%vvr\.

xs,

8s.

Hartung

slSog,

forma

V.

%Qr\aLLocvvr\
9.

olim conieci sv%og.

alc%vvsi,
V. 10.

naiai.
dxiiiia, Bekker et Hermann axiiiir\, Ursinus
V. 11. sl 8' V. Franke et Passow, vulgo
d&vLiia, Scaliger d&vLu'r\.
s
iidem in fine V. 12 comma ponunt (vulgo plene interpungitur), ut
v. 13 apodosin contineat.
Sauppe r) q vel r) 9', Thiersch verba sl&'
ovxcog Lycurgi esse putat, qui omissis aliis versibus deinde pergat recitare Tyrtaei versus
'AvdQog xoi, amicus Thierschii, si 8' ays&'
ovrcog dvSQog aX. eiecto xoi, Hermann si 8' ovxcog ovx' dvSQog dX. ov.
co. y. ovS' aiScog, sg x' oniaco xsXs&si, ut ante sg x' negatio repetenda
sit, *quae illi ovxs respondeat, Ahrens si 8' ovxcog dvdQog xot' (nunc
xs scribit) dX.
ovx' onicco ysvsog, Schneidewin sl 8' ov ncog
d>Qr\, coqt\
dvSQog xoi. Scbeibe noi vel nov requirit, Heimsoeth xsv.
ABLPZ.
ovx' onig ovx' s"Xsog
V. 12. ovx' aiScog, ovS aiScog Z.
scripsi, vulgo slconiaco xsXs&si, sed ABP ovx' onicco xsXog (P xsX.) et
ovx' oniaco etiam L a m. pr. , sed corr. sg x' onicco ut Z. Scheibe
V. 13. xrjcSs, xr\g ys Z.
s^oniaco vel xov^onicco ysvsog.
Lia%c6(is&a,
V. 14. % vr\cv.coLisv &vr\ay.0Lisv AB.
ipv%scov Ald.,
Lia%6(is&a ABP.

naaa, Epkema

POETAE ELEGIACI.

14

15

vsol,
(irjds

aXld

{jLa%s6ds hccq'

allr\loL6L fisvovTsg,

ai6%oag ao%STS

cpvyrjg

[irjds

(pofiov,

akka ptsyav noistafrs xal dXxLfiov sv cpQs6l frvpiov,

avdQa6i fj,aQvdfj,svoL'
{ir}ds (pilotl>v%slT
tovg 8s naXaiOTSQOvg, cbv ovxstl yovvaT skacpQa,
xaTaXsixovTsg cpsvysTS, Tovg ysQaiovg'
%s6ovTa
ai6%Qbv yccQ dr) tovto [istcc %Q0\id%0L6L

20

(xr)

XSL6$aL TCQO^&S VSCOV dvdQa TtaXaLOTSQOV ,

r)8r\

Xsvxbv s%ovTa xaQrj tcoXlov ts ysvsLOV,

alxLfiov sv xovCr\,

d-vfiov artoTtvslovT

aCdoZa cpCXacg iv %sq6\v s%ovTa

CdsZv
al6%Qa Tay ocpftalfioZg xal vsfis6r\Tov
xal %Qoa yvfivco&svTa' vsql6l ds tccxvt stcsolxsv,

25 affiaTosvT

ocpQ

avOQa6L
30

SQaTrjg

dylabv av&og

rjftrjg

fisv d-rjrjTog

tcobg scov,

xakbg

399

s%r\'

CdsZv, SQaTog ds yvvaL^Cv,

d'

sv 7CQ0fid%0L6L 7ts6c6v.

ABLPZ.

Ahrens &vr\a%sfisv svipvxeog, Kayser post v. 13 pen14 hex. excidisse putat, Hartung post v. 14 plura
esse omissa videtur existimare, Leutsch praeeunte Heinrichio a v. 15
novum diversae elegiae fragmentum inchoari arbitratur, quoniam hic
et infra iuvenes compellentur, supra (v. 1
14) virorum fiat mentio.
Z ur)xs cpofiov.
V. 16. arjSs cpofiov
aioxQag, Sauppe aioxQrjg.
noisia&s ABP, vulgo noisixs.
V. 18.
V. 17. aXXa, Hecker ur\Ss.

ipv%cc(ov

tametrum, ante

v.

V. 20. ysQatovg Z, yr\Qatovg ABLP.

uaxousvot.
uaQvdusvot,
scriptura suspecta non tam propter correptam paenultimam, quae licentia satis exemplis munita est, cf. infra fr. 17, .sed quod abundare
videtur hoc additamentum: verum haec copia verborum ab antiqui
sermonis simplicitate haud aliena, quamquam xovg yr\Qatovg fortasse
interpretamentum est alius vocabuli, velut to-us noXtovg. Antea conieci
ysQaQovg, idem etiam Winckelmann suasit, Kayser dvr\Xsyscog coniecit,

LPZ

XrjQStovg

Ahrens deleto tovs, Hartung yrjQalsovg, Herwerden cpsvysxs

AB

usv yaQ.
V. 22. 7tQ6o&s,
V. 21. yaQ,
kqog&sv.
J-SQy' "AQSog.
V. 26. xdy'
V. 25. cpiXaig sv, BZ cpti' ivi, Schneidewin cpiXrjg sv.

Hermann xa x' Sauppe xd S Osann yaQ. Ego conolim ataxed x' ocp&aXuoig, Cobet aioxQOv sv 6cp&aXuoig Hecker
alaxQov x' 6cp&., idemque priore versu svxsqcc &' aiuuxosv za conDeinde Reiske vsusar\x' ivtiecit, ipse, ut puto, mox improbaturus.
V. 27.
Ssiv, V. Franke vsusar\xd iSsiv, possis vsusar]x' satSstv.
vsotai Ss, Thiersch vsco Ss xs. cf. Hom. II.
71: vsco Ss xs rtdvx'
vel xd y' vulgo,

',

ieci

sksoiy.sv 'AQr\'iv.xausvcp SsSaiyusvco 6h,si xuXkco nsta&af ndvxa Ss %ala

ftavovxt itSQ bxxt cpavr\r]' aXX' bxs Si} itoXtov xs x.aQr] noXtov xs ysvstov
aiSw x aiaxvvcoat v.vvsg -nxafisvoto ysQOVxog, xovxo Sr\ oirtxtaxov itsXsrat SstXoiat $Qoxoiotv.
V. 28. iQaxrjg Z, itaque Valckenaer coniecit,
aQsxijg ABLP, aQa xijg vulgo, aQa xtg %' V.^Franke, ego in ed. 2 ccQa
,

Tig,

Boissonade o q' sQaxr)g

&vrjxoictv.

s^st.

V. 29. &r}r\x6g Reiske,

libri

TYBTAEUS.
uXld

15

tig sv dcuflug fiEvhco 7to6lv d[i(poTEQOL<1iv

,

ETtl

6Tr\QL%% slg

%slXog 68ov6l duxcov.

yrjg,

11. [7.]

'AXX' 'HoaxXijog

[Lfjd'

dvdocov itXrj&vv Sel^luCvste,

t&vg
5

yuQ dvLxrjTov yivog eGte,

Zsvg uv%ivu Xo%6v e%el'

ovtcco

&uq6slt\

i%&Qav

d'

sCg 7tQO^id%ovg u67tCd'

[isv i\)v%r\v ftsiiEvog,

^irjds

cpo(3sL6&s,

dvr\Q i%STCO,

Q-uvutov 8s [isXuCvug

xrJQug 6{icog uvyutg r\sXCoLO cpCXug.

1'6ts

yuQ "AQr\og noXvduxQvov SQy' dWr]Xw

sv 8' oQyrjv iddr\T UQyuXiov 7toXi[iov,

xul &u{iu cpsvyovTcov ts Slcoxovtcov te yiysv6$s,
V. 31 et 32. Stoll (quemadmodum iam ante Brunck et Gaisford,
nuper Hartung et Behdantz) in Philologo IV 169 subditicios censet,
Weil
iniuria, quamquam distichon hoc repetitur Eleg. 11 v. 21. 22.
Ceterum et haec
post hoc distichon plura omiBsa esse censefc.
elegia, et quae deinceps sequuntur 11 et 12, integra sunt carmina,
quamquam Franke elegiam 10 et 11 in unum coniungere conatus est,

versibus aliis traiectis

aliis

obelo notatis, cui iure iam adversatus est

Aug. Matthiae (de Tyrtaei carminibus Altenb. 1820). Thiersch in Act.

phil. Mon. III 624 omnia in breves quasdam particulas dissolvere conatus est. Etiam Osann censet ea, quae Lycurgus adscripsit, ex diversis
carminibus pro oratoris consilio excerpta esse, item eleg. 11 exordio
fugit homines doctos particulas ya.Q et ccXXu yuQ in prooemiis
horum carminum insignem orationi vigorem addere, nec meminerunt
idem etiam usu venire in oratione pedestri, velut in Xenophontis Oeconomico, Symposio, item in libellis tieqI TtoXixsCug AuxsSuLfiovCcov et
carere:

A&rjvuCcov.
Fr. 11.

L 7: TvqxuCov (sic A Trinc. Vind. a m. s.

'HQunXr)og x.xX. Besp. v. 1 Plutarch. de nobil. c. 2:
6 TvQxutog vovg uvxov GXQuxicoxug slg itoXsiiov TtUQUKuXovLLSVog
ysvsccv 'HQU-nXiovg uvL%r\xov cprjalv uvxovg.
V. 1. Gesn. margo
V. 2. ovnco, Hecker ovitcog vel ov xoi, et.posterius hoc
uvCv.r\xov.
Osann requirit.
V. 4. In edit. 2 hic et v. 10 sg scripsi, et v. 5
Stob. Flor.

r\QcosXsyslu) 'AXX'

^X&Qrjv.

Vind.

V.

6.

ytrJQug

b[icog

avyaig Grotius, urJQug uvyuig A. Voss,

cpCXuig B, uvyuCGiv nrJQug Gesn. in m.,

Schneidewin %r\Qag sit lg' uvyuig, similiter Osann slg' , quod prorsus
non ferendum. Etenim bpcog cum omissum et postea in margine adiectum
,

nriQag

sit

uvyuiGLV

r).

esset, per errorfim insertum versui seq. et inde illud cog ortum, quod
incommodum.
V. 7. "AQrjog scripsi, et sic Emperius, v. cog
Schneidewin 1'gts yccQ cov "AQEog.
ib. B et
"AQEcog (Voss. <og "AQSog).
Gesn in m. TtoXvSuxQvxov.
uCSrjXu Ars. et marg. Gesn., v. dQi'Sr\Xa.

prorsus

V. 9. &un<x scripsi idque etiam Schneidewin proposuit, omissum fuit

in archetypo, itaque librarii pro arbitrio suppleverunt, kuqu Voss.,
xs ante Slcok. om. Trinc. (Vindob.)
TtQog B., . Vind., llexu v.
xs ysysvG&s scripsi, x' sysvGfrs Voss., x' uysG&s A, x' sysvsG&s Trinc.
(et Vind. sec. Schneidewin, sec. Gaisf. uysG&s vel uysv&.) ac potuit
sane dici xui JtQog cpsvyovxcov xs Slco-aollevlov x' sy eveg&e , cf. Aesch.

Sept. 497

TtQog xcov

y.quxovvxcov

eg[iev

ol

S'

r\GGr\[isvcov.

POETAE ELEGIACI.

16
10

viot

co

dficpoxiQCov d'

ot fisv yccQ xoXfito6t tiuq'

sig

xoqov r)Xu6uxs

400

uXXr\Xot6t ftivovxsg

uvxo6%s6tr\v xal 7tQOfiu%ovg tivat,

TtavQotSQOi ftvr\6%ov6t, 6uov6t ds Xubv 07ti66co'
sg x

6*'

XQS66UVXC0V

av

15 ovdstg

o66\

tioxe

rjv

UvSqCQV

u16%qu

7tu&7], yiyvsxut

07ti6fi"s

QtyuXiov yccQ

uvdQog cpsvyovxog
ut6%Qog
20

d'

UQSTYj.

uvSqI xuku,

fisxdcpQsvov s6xl duiXstv

iv TtoXiftco'

drjtcp

s6xl vixvg xumcsiiiEvog iv xovirj6tv

vcoxov 07tt6&

dXXd

U7t6XcoX'

TtU.6'

xuvxu Xiycov uvv6stsv s'xu6xa,

ui%firj

dovQog

iXr\Xuftivog.

xtg sv dta(5ag fisvixco 7to6tv dfi(poxiQOi6iv

,

6xrjQt%d slg

iTtl

yrjg, %stXog

6dov6t daxcov,

firjQovg xs xvrjfiug xs ndxco xul

6xiQVU xal Sfiovg

a67tidog EVQsirjg yu6XQt xaXvipdfiEvog'

25 ds^txEQrj d' iv %siqI xtvu66ixco bfiQtfiov sy%og,
xtvsixco ds Xocpov dstvbv VTtsQ xscpuXrjg'

SQdsiv d' bf^Qtfiu EQyu didu6xi6d co 7tsXfiiclcov,

{irid' ixxbg ^sXicov s6xdxco u67titV e%cov.
,

dXXu
30

r)

xtg iyyvg icov

%icpt

ovxd%cov

uvxo6%e8ov y%i
dr)'Cov

uvSq'

fiuxQco

iXixco'

a,

V. 13. guovgl Buttmannus, v. guovgl.

V. 14. A nuc' ncoXsxo.
V. 15. ovSsCg, fort. ovSslg S' ut Ursin.
V. 16. r)v et yCyvsxui Valckenaer,
vel oGcunsq ulg%qu nu&slv
v. uv et yCvsxui; idem etiam uiG%Qonu&rj
yiyvsxai uvSqX y.uncp coniecit, similiter Hartung, nisi quod oggu kcck'
ogg' ul'g%q', r)v xl nu&rj, yiyvsxai ccvSql nuv.m.
scripsit. Fort.
%u-au,
B supra y.uy.co.
V. 17. QiyuXsov scripsi, legebatur uQyuXsov, Ahrens
uqtiuXsov, Hartung permire &uqguXsov, quod interpretatur es gehoert
gar kein Muth dazu." Librorum lectio aperte corrupta; nam fugientem
interimere facillimum est: neque tamen QrjiSiov hic scribendum, sed
QiyuXsov. ipsi enim Spartani fugientibus parcere solebant, vid. Flut.
Lyc. c. 22: TQSipufisvoL Ss y,ul vi%r\Guvxsg sSCcov.ov ogov iftfisfiuLcoGUG&UL
xb vinrjfiu xrj cpvyrj xcov noXsfticov , slxu sv&vg uvs%coqovv ovxs ysvvutov
ovxs 'EXXrjvcKov r)yovfisvot %drtxstv xul cpovsvstv unoXsyofisvovg hul
V. 18. Srftcp,
cf. O. Muller Dor. T. II p. 247.
unoY.s%c0Qriyi.6xag.
Franckius 8f]'Cov.
V. 19. utG%Qog codd., uIg%qov Gesn. margo Trinc.
V. 24. yaaxQt, Voss. Ars. SovQi.
KWitKsifisvog A, v. %axaycsifisvog.
SlSughsg&co
V. 27. SQ$stv
V. 25. o^Qtfiov, ofi^Qtfiov Ars.
>

StS.
legebatur sqScov (nonnuliis sqScov placuit)
noXsftigstv, Voss. noXsfii', Arsenius noXsfiicov, unde olim suasi sqSscv
noXsftigcov, nunc nsXsfticov correxi, nam poeta dixit, fortia facinora
edere meminerit, cum vibrat hastam, respiciens praeceptum v. 25 xtV. 28.
vuggsxco o@Qtftov sy%og.
oQtftu vulgo, oft^Qtfiu Voss. Arsen.
A sgxux'.
V. 2934 Weil de medio tollendos censet, quippe qui
ex alia recensione sint additi.

nsXsfiicov
.

scripsi,

TYRTAEUS.
xal

noda

xodl &eig xal

tcccq

a67tidog a67ti<f iQei6ag,

401

sit

iv de kotpov te kocpco xal xvvirjv xvvirj

xal atigvov Gtigva) 7te7tlr}[iivog dvdgl iia%i6fra,

rj

ijicpeog

35 vpeZg

8\

xo37tr\v

03

doQV {taxQov

?]

yv(ivrjteg, vit

eloov.

a67tidog

allo&ev dklog

7ttco66ovteg [leydkoig fidkkete %eQ{iadioLg,

te %e6tOL6LV dxovtit,ovteg ig avtovg,

bovQaai

tolGL TtavoTtXotGL 7tlr\6iov [6td(ievoL.

12.

Ovt

dv

^ivr}6ai^r)v

ovt

[8.]

iv Xoyco avd*Qa

tLd-ei[ir)v

V. 37. ^satoiaiv
V. 33. nsnXrj(isvog Brunckius, v. nsnuXrjftsvog.
epitheton tantum ornans foret, sed distinguenda sunt haec iacula,
quibus milites levis armaturae utebantur, a pilis hoplitarum (v. 29
s"y%si nctKQco, v. 34 8oqv (iukqov), itaque %v6xoi6Lv coniicio. apud Homerum quidem hasta procera appellari solet, ut est licckqolol \v6xoiai
8vco yiai si%06Cnrj%v
II. v 497 et vcoficc 8s ^varov (isyu vccv(ia%ov
o 677, huc adde Alcman. fr. 68 Sovql 8s v6tco [is(irjvsv, et Apollon.
Rh. II 1062 8ovqu6C xs i,v6tOL6i %ui cc6til6lv ccqgsts vrjcc, sed postea
dicta sunt iacula breviuscula, ut Herodot. II 71 ^vgtu uy.6vtlu, Xenoph.
Cyr. VII 1, 33 tV^a Srj dsivr) (id%rj rjv ncci Soqutcov %cci !-v6tcov ytui
.

(iu%ulqcov , itaque equites potissimum utebantur, vid. ib. IV 6, 1.

sg uvTovg offeusioni est, sed medelam aegre adhibeas, nam sg uxQovg,
V. 38. nuvonXoL6L Dindorf, ituvquod Franke suasit, non convenit.
otcXlolgl A Voss. Trinc. Vindob. , nuvonXCruLg B Gesn. marg., xai6L nuv-

onXCuLg

Ursinus,

navonXCoLg

v.

7tXrj6i'ov,

(?)

olerovg tsvrsg, nuvonXotg

scripsit d%ovtL^ovTsg

syyv&sv.

Hartung

nXrjeCov i6TUfisvoi.

Weil totum distichon Tyrtaeo abiudicat.

14: Tvqtulov (sic A
Fr. 12. Stob. Flor. LI 1 affert primum v. 1
Trinc), tum LI 5 v. 1544 (Tvqtulov Trinc, 'HQCosXsysiu Voss. et Vind.
in m., om. lemma A), sed recte Brunck, alii haec in unum coniunxerunt, quae videntur casu magis, quam consulto ap. Stobaeum diremta,
neque tamen assentior Weilio, qui Stobaei libros traiectione corrigendos

censet, ut post integrum Tyrtaei elegiam (LI 1. 5) continuo sequantur

versus Euripidei (2. 3. 4. 6), nam Stobaeus alias quoque ea, quae continuo se excipiunt, diremit.
Continuo post v. 14 secutum esse v. 15
maxime docet quod haec ipsa particula carminis inter Theognidea recepta est v. 10036 hoc modo: 'HS' aQSTrj, roS' as&Xov sv uv&qcoCCQL6T0V , XttXXLGTOV TS CpSQSLV yCyVSTCCL ttvS^i 60CpCp' ^VVOV S
sgQ-Xov tovto noXrjt ts tcuvtC ts Srjfico, 06Tig dvrjQ SLccfidg sv 7tQO(id%oi6L

7tOL6lV

Et ad eandem elegiam utrumque fragmentum pertinere docet

etiam repetitio consulto adhibita v. 10 et 20; accedit quod Plato quoque in Legibus utramque partem respexit, cf. quae dixi in Museo Rhen.
novo III 213 seq. Bernhardy tamen Hist. Litt. Gr. II 346 (II 1, 436 ed. 2)
multa sibi reperisse visus est, quae offensioni sint, cui iure adversatus
V. 1. Plato Leg. I 629: Tvqest etiam Schneidewin Philol. III 106.
xcxiov ... og dr) (idXi6TU dv&Qconcov tcsqI tccvtu senovSccytsv slncov, otl'
ovt dv (iv. ovt' sv X. a. tl&s Cfirjv ovt sl Tig 7tXov6LcoTUTog avovr sl tcoXXu dyaftu yiSY.Trj(isvog slncov 6%s8ov
&Qconcov sirj, cprj6Cv
unuvTcc, og (irj nsQi tov tc6Xs(iov a.QL6Tog yCyvoLT dv. et ib. II 660: idv
8' uqu nXovTjj (isv Kivvqcc ts %ui MCSu (idXXov, rj Ss u8i%og, u&Xiog xs
(isvrj.

FOETAE LYE.

II.

POETAE ELEGIACI.

18

ovts Ttodcov aQtr)g ovts 7takaL6\io6vvr\g,

ovd' sl Kvxlco7tcov \Lv %ol (xiyd-6g t (Hrjv te,

402

d fticov &qtj'iiclov BoQirjv,

Tl&covolo cpvrjv %aQLi6tQog d'rj,
%Xovtoir\ \ Mid^co xal Klvvqeco fidXcov,
ovd' L TavtaXidco IIiXo%og (5a6LXvtQog l'rj,
vuccorj

ovd'

yXco66av

d' 'AdQr]6tov \iLXL%6yr\Qvv %ol,

L %a6av %ol do^av %kr)v ftovQLdog dXxrjg'

ov yaQ avrjQ clya&bg yiyvtaL iv %oXi\ico,

ovd'
10

ixr) ttXair\ [iv oqcov cpovov al\iatovta

xal drjlcov oQiyoLt iyyv$v L6td\ivog.
rjd' aQtrj, rdd' a&Xov iv dvd-Qco%OL6LV d,QL6tov

xdXh6tov
15

%vvbv

t cpiQuv yiyvtai dvdQL vico.

ie&kbv tovto %6Xr\L t Ttavti t drj[i<p,

d'

o6tLg dvrjQ dLaftdg iv %Q0fxd%0L6L

fiivrj

iarl x.a.l dviaQcbg 97, xccl ovt av LLvrjoaiLLriv,

slnsQ OQ&cog Xsysi, ovx' iv X. d. ti&s lllttjv, 6g
xccXd {isra di%ttto6vvr]g 71quxtol xccl atcoto
OQsyoiTO iyyv&sv ioTULLEVog, udiHog 8s cov

ytccl

(irjzs

cprjolv vlllv

ndvzcc

8r)

6 noirjTr]g,

rcc

XsyoLLSva

y.ul Srftcov

ovTog dv

(ir)

toXllco oqcov cpovov ai-

vlv.co &scov &Qr\t%iov BoQStrjv

[irJTS uXXo avTco [irjdsv
dyu&cov yiyvoiTO noTS. unde restitutum TL&sifirjv. Stob.
V. 2. naTi&sirjv (ib. pro iv Xoyco habent A Vind. Trinc. uv Xoycp).
Xuiofioovvrjg, A Vind. Trinc. nuXuLLLOGvvrjg, quem ad modum Aristarchus
apud Homerum scripsit, vid. Eustath. ad Od. & 103, sed nccXccLGLioV. 3. s%ol, s%oig Vind.,
ovvrj Simonid. 149, 2. et Xenophan. 2, 16.
V. 5. %ccQLSGTSQog, Trinc. %uV. 4. &scov, B &scbv.
s%sl A Vos8.
V. 6. Klvvqscq lluXlov G. M. Schmidt, cf. Hesych. MdXiov
QisoxuTog.
lluXXov
Choerob. Orth. p. 248: "icovsg Ss to lluXXov lluXlov Xiyovoiv.
Vulgo Klvvqsolo [ittXXov, et sic Vind. A (hic tamen Klvvqsolo), B KiCeterum cf. Plato Rep. III
vvqcco nXsov Camerarius Klvvqsco $d&iov.
408 B: ov8' sl MiSov nXovoicoTSQOi slsv. Clem. Al. Paedag. III 233:
sdv llsv uqu 7iXovzrj Klvvqu ts y.ccl MiSa [idXXov, rj ds adLxog v.a.1
vnsQrjcpuvog. Postea Schmidt scribere maluit Midsco r) lluXlov Kivvqsco
abusus Hesychii glossa r][idXLov [isyu, ubi divisim r) lluXlov scribenV. 8. cf. Plat. Phaedr. 269 A: xl ds, tov [isXiyriQvv
dum censet.
V. 9. e"%ol, s%sl A et Vind. a m. pr.
"ASqugtov oIolls&cc %tX.
n\r)v
om. B.
V. 10. ov yuQ dvrjQ, Hartung si [Lr) dvijQ, et v. 11 sl Lir)
x
male
ac
Plato
his
mutationibus
TSTXuirj
quoque
ivoQcov,
utrumque,

llutosvtu,

(ir\TS

tcov Xsyofisvcov

V. 11. [ir) TSTXuirj, Vind. Trinc. [irjTS TXatrjg.

cpovov novov A a m. pr. cf. Plat. Leg. I 629 E: SLQr\%ug yovv cods iv
Toig noLrj[iuoLV, cbg ovdu[icog xovg TOLotTovg dvs%6(isvog' o'i [ir) ToX[ir)GCOGL LLSV OQttV CpOVOV U.LLL. %. 8. QQSy OLVT iyy. LGTaLLSVOL.
V. 1316 leguntur in Theognideis v. 1003 6.
r)8' Hermann, vulgo
8'.
V. 14.
r)
to8', Toy' B, idem inverso ord. uqlotov iv d. us&Xov.
aperte adversatur.
,

vsco,

Theogn.

Plato Leg.
6-x.SLV

iv

ndfinoXXoi.

tco

ooopcp.

V.

16. dvrjQ,

630 B: 8iafidvTsg 8' sv

noXsLLco,

cbg

cpQasL

Upton
v.cci

coni.

uv

llcc%6llsvol

TvQTCciog,

Tciv

sv.

Huc

respicit

i&sXovzsg dno&vr\[iio&ocpoQcov

slai

TYRTAEUS.

19

ai6%Qag ds cpvyf\g stcI Tcdyyy Xd%r\xac,

xal
d~v^6v xXf\iiova TCaQ&spsvog,
tyvyr\v

vcoXsfiscog,

fraoGvvrj d' stcsClv xov icXr\6Cov

20

avdga naQs6xcog'

ovrog dvr\Q dyafrog yiyvsxai sv tcoXs^lco'

alipa ds dv6[isvscov dvdQcov sxqs^s cpdXayyag
XQr\%sCag, 6tcov6 fj t' s6%s&s xv^ta \idyr\g'

og d' avx' sv nQO^,d%ot6L tcs6cov (pCXov coXs6s ftvpov

a6xv xs xal Xaovg xal TcaxsQ* svxXsl'6ag,

403

25 tcoXXcc dtd 6xs QVOto nal a67Ctdog 6\i(paXos66r\g

xal dtd frcoQrjxog 7CQo6d sv sXr\Xaicsvog,

xov 8' oXocpvQovxat fisv 6(icog vsol f\ds ysQovxsg,
,

aQyaXsa
30

xs tco&g) 7ca6a xsxr\ds noXcg'

xal xvytfiog xal Tcatdsg iv dv&QcortoLg dQt6r\[iot

xal Tcatdcov Ttatdsg xal ysvog s\otcl6co.

ovds tcoxs

icXsog

s6&X6v dnoXXvxat ovd' ovop

avxov,

dXX' vtco yf\g tcsq scov yCyvsxaL d&dvaxog,

ovxlv aQL6xsvovxa \isvovxd xs ^iaQvd^isvov xs
xal naCdcov ftovQog "AQr\g 6Xs6r\.

yf\g 7CSQL

35 sl ds (pvyrj [isv xf\Qa xavrjXsysog ftavdxoLO,

tf'

VL%fj6ag

aiyfirjg

dyXaov svyog

s'Xr\,

Ttdvxsg fiLV xl[ig>6lv o^tcog vsol f\ds naXacoC,

TCoXXa ds xsQTCvd Tca&chv SQysxaL sig 'AidrjV

yr\Qd6xov a6xoi6t

[isxaTCQSTCst,

ovds xtg avxov

V. 17. ccfc%Qag,

V. 19.
aioxQot, ego in ed. 2 aioxQrjg scripsi.
Ss.
V. 22. x', Vind.
V. 23. og 8' avx' scripsi, cum antea
8'.
&',
so^s&s A s'xso%s.
coniecissem si 8s rt? vel avSqa 8' og, ut v. 27 xbv 8' oX. %xX. sit
apodosis, vulgo avxbg 8' et plene interpungitur v. 26, Hartung ooxig 8'.
V. 3134 Weil ex alia elegia petitos
V. 25. noXXd, A noXXd Ss.
esse existimat. ego diversam recensionem praegressi distichi v. 29. 30
V. 31. ovSs noxs Heragnosco, cf. quae infra ad-v. 39 adnotavi.
8' snsotv

Hermann, vulgo Ss nsosiv, Voss. om.

V. 35.
xavrjXsysog,

Brunck

r)v , contra Ursinus et

Vind. xavrjXsyscog.
V. 36. sXrj,
V. 38. xsQnvd
\llv om. A., Schneidewin coniecit iisv.
V. 39. yrjQccOKcov A, vulgo yrjQaoxcov 8'.
A, &SQTiva vulgo.
(isxaIn Theognideis haec sunt
vulgo (isxaxQsnsL.
TiQSiisi Vind. Trinc.
contracta et male cum alienis versibus conglutinata v. 933: IlavQoig
dv&Qconcov ccQsrij xc y.dXXog onrjSsi' bXfiiog og xovxcov dficpoxsQcov $XaXsv ndvxsg fiiv xi^icoglv ojAcog vsoi ol' xs %ax' avxbv ^cop?js si'v.ovoiv,
xoi xs naXatoxsQOf yrjQdoxcov doxoiot, (isxanQsnst, ov8s xig avxbv
pxdnxsiv ovS' aiSovg ovSs oYxtjs s&sXsl. Franke v. 3942 subditicios
censet, Thiersch Act. Mon. III 636 existimat v. 41. 42 ante v. 39. 40
collocandos, et ndvxsg Srj Iv &co%ovoi coniecit, contra Schneidewiti
vulgatum ordinem tuetur, sed v. 37 et 38 eiiciendos esse censet.

mann, vulgo ovSsnoxs.

Steph. cpvyot
V. 37.
B fptj.

sXoi.

si,

2*

POETAE ELEGIACI.

20
40

^Xditteiv ovt atdovg ovts dtxrjg e&ekei ,

ndvteg d' ev %co%oi6iv b\x,cog veoi ol te xat

tavtr\g

avtov

e% %03Qfjg o? te TtaXaioteooi.

ely.ovo^

vvv

tig avrjg aQetrjg elg cckqov ixe<5&ai

7teiQa6d-co &v[i(p,

}ir)

TtoUfiov.

{lefrielg

13. [10.]

Al&covog de Xeovtog eyjmv ev GtrfoeGi &v[iov.

404

14. [9.]

IIqIv aQetrjg %eXa6ai teQ[iaGtv

r)

ftavdtov.

15. [11.]

"Ayet\

co

ZtitaQtag

evdvdQov

Schneidewino assensus est Leutsch, qui hoc distichon (v. 37. 38)
Mimnermo tribuit. Antea nihil omnino novandum esse existimavi, ratus
necessarium esse v. 37, quoniam virum fortem, quamvis nondum ad
senectutem pervenerit, omnes honorare soleant; ac verba v. 38 noXXd
xsQnvd na&obv explanari distichis duobus 3942. At v. 37 et v. 41. 42,
qui aequabilem plane eiusdem argumenti explicationem ostentant, non
possunt inter se conciliari: atque veteres

critici

haud dubie notaverant

quo eiusdem sententiae duplices versus deprehendunQui

tur, disticho v. 37. 38 haec, duobus v. 3942 altera absolvitur.
Theognideas eclogas concinnavit, cum abundantiam ingratam animad-

hunc locum,

in

maluit contaminare, quam alterutram asciscere recensionem,

et tertium distichon nullo negotio in arctum redegit.
Heimsoeth correctionibus intempestivis usus v. 39 r) yao lcov pro yr\Qughcov et v. 41 bfiag ol xoC xs %ax' uvxov frustra traditam versuum
V. 42. sI'y,ovo' sy, %cc>Qr\g, Schneidewin
compagem tueri conatus est.
sikovoiv %coQr\g, Leutsch %coQr\g si%ovocv xoC xs ut est ap. Theogn., ego
V. 44. &v[io} AB, &v[iov Vind. Voss.
%coQr\g oi siy.ovo' (J^sCyovg ).
vertisset,

itaque

primum

Trinc.
noXs[iov Ursin. et marg. Gesn., libri noXsfiov.
[is&tslg, B [is&slg.
Fr. 13. Galen. de Hippocr. et Platon. plac. III T. I p. 267 ed. Bas.
olov %ul bxuv sinr\ (XQvotnnog) Tvqxulov Xsyovxu' Ai&covog %xX. oxv
%uX tcqIv u%ov[isv yaQ s%si 6 Xscov &v[iov d%Qtcog unuvxsg uv&Qconot
out TvQxaCov yiyvcoGYO[isv. et ibid. : TvQxaiog ds ys, %u&dnsQ ovv
%uX "OfirjQog %uX 'HoCodog %uX unXwg sinsiv unuvxsg 01 noir\xuX oqpo-

dQOxaxov s%siv cpaol xovg Xsovxag xov &v[iov, cooxs %uX xcov uv&Qconcov
boxvg dv r\ %v\x,osi8soxuxog si%dov6i Xsovxv.
Fr. 14. Plutarch. de Stoic. repug. c. 14: %uX xo TvqxuCov xo tvqIv
UQSxijg %xX. ex Chrysippo qui frequenter Tyrtaeo usus esse videtur.

tiqXv

Brunck

tiqCv y' .

Fr. 15. Dio Chrys. I 34 ed. Emp.: sxt ds oipui xr\v nuQU%Xr\xi%r\v
oiu xcov AuY.coviY.av s [iaxrjQCcov
[idXu nQtnovou tr\ Av%ovQyov
noXixsCu Kal xoig snixr\8sv[iuGiv s%sCvoig~ uysx' co %xX. ubi Schol. secund. Morellium: nuQu%Xr\xi%u s% xcov TvqxuCov. Tzetz. Chil. I 092:
TvQXutog Auycov 6XQuxr\yog %uX noir\xr\g vnr\Q%sv TlQOXQsnxiY.u nQog
noXsiiov yQuipug doiidxcov [isXr\
cog dCcov 6 XovoooxoLiog ovxco nov
yQucpst Xsycov uysx co %xX. Ahrens olim haec in'tetrametros redigere
,

instituit.

V.

1.

SnuQxug,

nuQxu.

svuvSqov, Renner svuv8qco.

TYllTAEUS.
XOVQOl 7tat8QG)V 7tofaaTCCV,
Xaia [isv Itvv TtQofidketi&e

doQv
5

d'

21

svtoXfKog [(idXXete]

<peid6[ievoi tag t,codg'

ov yaQ itdtQiov td 2J7taQta.

[irj

* 16.
[12.]
to

"Ayet\

405

UitdQtag evonXot xovqoi,

Ttotl

tav "AQeog xivadiv.

CMAVP

V. 2. kovqol,
Tzetz.
nuxsQcov
yiovqa.
nQOxsQOv
Troitatai' scripsi, noXirjxuv P, quod Hermann
in marg., nQcoxov rell.
in m. et rell.,
coniecit, noXnqxuv V, ttoXitjtwv M, Tto^ras C, noXLrjxut

om. Tzetz.

Ahrens bnXLxuv

Schneidewin nuvoitlixav Thiersch uysx'

co EnuQxug noXiuxuL, kovqol nuxsQcov svdvSQcov
probante Koechlyo.
V. 3. XaiS [isv V et Tzetzes, Xaa psv C, Xuidv fisv M, Xulu {isvxol mr.
B
Ixvv,
mjv.
nQ0uXs6&s nQofldXXse&s BCMP a m. s. (a m. pr.
,

V. 4. 8' eieceitQofidXXs a&ai) et Tzetz. (cod. B Tzetz. nQofidXXovxsg).

runt Klotz et Thiersch.
fidXXsxs cancellis sepsi, nam est haud dubie
a litoariis profectum ad versum redintegrandum; Tyrtaeus scripsisse

videtur 8oqv Ss^lxequ 8' svxoXficog. verbum enim nQodXs6&s utriusque est enuntiati, neque offendit vocula 8s postposita, quandoquidem
nomina Soqv Ss^lxsqu arctiore necessitate comprehenduntur; cf. Hesiodi
Op. 46 SQya fiocov 8' unoXoixo kuI rjfiLOvcov xuXasQycov. Ceterum fidXXsxs libri meliores PCM (supra fidXXovxsg) var. lect. v.
sed fidXXovxsg
V et rell., Luzac et Thiersch ndXXovxsg. Interpolatione fidXXsxs (fidXXovxsg) confisus Grote Hist. Gr. I 473 interpr. Germ. coniecturam de re
militari Spartanorum, qualis Tyrtaei aetate fuerit, periclitatur.
V. 5.
cps iSollsvol, Tzetz. cpsiSse&s, unde prius nuXXovxsg
epsi'8s6&UL conieci.
V. 6. ov yuQ, Koechly rog
xug coug M, xug toug C, gcoug jell.
,

CM

xu SnuQxu CM
nuxQl B, ndxQL v.
(corr. xrjg 6nuQXug) Tzetz., xu SnuQxu B, xug SnuQxug v. Contra mr
pro hoc versu nihil nisi nsQt ndxQug.
Koechly, qui disputavit de
hoc carmine in actis philol. Heidelb. 1865 p. 204 (cf. 103. 104) cum
yuQ.

TtdxQtov

(corr. ndxQL),

immutavit, tum fr. 16 cum his versibus conglutinavit, quae ludibundus, non serio videtur fecisse.
Fr. 16. Hephaest. 46 om. nom. auctoris: Tb llsvxol xbv 6nov8siov
uXXd (irj xbv uvditui6xov nuQaXr\yovxu, slelv ot Au%covly.ov xas'xov

alia

Xov6i, nQocpsQOfisvoL TtuQadsLyLiw "Aysx' %xX. "AQSog DE (iidem ytivrjProbabiliter ad Tyrtaeum referunt, Valckenarius
6lv), vulgo "AQscog.
Alcmani tribuit, quod sane scholion ineditum cod. A videtur confirmare, snsl 'AXrtfiuv s%Qr\6uxo, ovxog 8s Au-ntov sed credo hoc grammatici uvxo6%s8iu6fiu esse. Hoc scholio videtur abusus esse schol. metr.
Soph. Ai. 134 (T. II p. 384 Dind.): xb nuQOv 8s llsxqov dvunui6xin6v
s6xl, AuncovL%bv kuXovllsvov , 8id xbv Auncovu 'AXklluvu noXXco xovxco
,

%Qr\6u6%uL\ nam rettulit haec ad dimetrum.

ExTyrtaeo conversus
videtur versus ap. Mar. Vict. II 11: Ite o Spartae primores fauste nunc
Parcas ducentes, ubi legitimum numerum restitueris Ite o Spartae nunc
primores f. P. ducentes (perperam Ritschl Opusc. I 273 primores nunc
fauste traiecit et deinde turmas interpolavit; attigit hunc versiculum
etiam Hense de Iuba artigrapho in Actis Soc. Lips. IV 136), sed videtur non tam librarius culpandus, quam metricus, qui satis superque
artis inscitiam prodit, quandoquidem hunc Molossicum versum dicit
temereque moras Laconici exercitus Parcas interpretatur. Sane non

POETAE ELEGIACI.

22

17.

Schol. Hephaest.

157

ed.

2 Gaisford:

EvQLGKexai

<T

ankwg

iv uica) li&tog xotvrj xai iv 7taXt(i(}aK%et(p , cog %al naoa. TvQxaua

noda xov 6xi%ov. Igitur
rjQaeg' ovxcog yaQ eka(ie xbv SevxeQov
dixit Tyrtaeus, ut saepe est apud Pincorrepta
%Qcoeg paenultima
darum, in sede secunda hexametri ut videtur.

Hartung praeterea Tyrtaeo tribuit versus trimetros iambicos,

G. Wolf Tyrtaei nomen restide quibus dixi Carm. popul. 18.
tuere voluit apud Lydum de mensibus p. 117, ubi EvQvxog b

Aanedai{i6vLog b fieXoitoibs legitur (de quo loco dixi p. 1283 ed. 3),
non recte: nam a Tyrtaei ingenio hoc prorsus abhorret: nec magis
probanda Schmidtii coniectura, qui Alcmani vindicavit.
ignoro plerosque existimare

morarum

institutum recens

quemadmodum Schoemann

Antiquit.

Gt. I 298

ad

admodum

belli

esse,

Peloponnesii

novissimum tempus refert, quandoquidem Xenophon primus commemoat iam Hermippus comicus inde fabulam Molqaq inscripsisse
videtur, quae fabula initio belli docta est, vid. Commentat. de comoedia
Att. 318, estque verisimile Spartanos legiones suas inde ab antiquissimo
tempore ftotpag sive fiogag appellavisse, sed descriptio exercitus reique
raverit:

militaris varias subiit vicissitudines.

406

III.

ASIUS.
XcoXog,
r)A.d-v

6TLy[iccTLr]s,

7ioAvyrjQUog , l6og

xv 100x6 Aa|, evte MsXrjg

ctXrjTrj

iyci[iEL,

axXrjTog, co[iov X%Qr}[ivog, iv 8e [ie6ol6lv

rjocog Ei6Tr\XL /3op/2opou %<xvadvg.

Asius.

III 125 B:
Kvi6oXol%og yag rtg si v.a.1 v.azu zbv
"Aaiov zbv nuXutbv sxsivov ftul x.vt60Y.bXu%
zd
ovv zov 'Aatov, sqprj 6 MvoztXog, s-nr\ zavz' sezf XcoXbg %zX.

u[iiov
fisv

V.

Athen.

Ttotr\zr\v

V. 2. rjX&sv %vi60Y.bXa^ B, r)X&s y.vi66o%bXa C,

i6og P, v. i'6og.
Welcker KvteoKoXu^, ut nomen proprium
rjX&sv b nvi,60Y.bXalj, PVL.
sit, coniecit Cycl. Ep. I 144, de Creophylo Samio cogitans, idemque
v. 4 de Melete fluvio , non de advena parasito accipienda esse existimat,
1.

etiam Welcker Mythol. III 47. Si Meles Homeri pater intelligendus

Asius fortasse Irum aliquem nuptiis intervenire finxit, quamquam
Homerici Iri origo repetenda ex iis, quae Athen. VI 259 A refert.
Non est hoc epigramma, sed pars maioris carminis.
cf.

est,

IV.

407

PISANDE

R.

'AvSqI (iev 'iTtTtaC^cov ovofi r)v , iitttcp ds IIodaQyog.

xal xvvl Ar]%-aQyog, xal frsQaTiovti Bdfirjg'

&66aXog, ix KQr]tr\g, Mdyvr\g yevog, AXpovog vlog

coksto 8' iv rtQopdioig o^vv "Aqh] 6vvdycov.
Anth. Pal. VII 304: IlLedvSQOv 'PoSCov. hoc m. 2 in
xovxov xov sniyQafifiazog (isLLvrjxaL Ni-no(Xaog) 6 Aaiiaxov sn KQtjxrjg Mdyvrjxa. Prius
6-Ar\v6g: x cbg doi6xov. slg 'innaCfiova
distichon legitur etiam ap. Dion. Chr. XXXVII T. II &52:Uv&qI
oxi xov itvkov dXX' avxbv xov
Bafirjg. xig ovv ol&sv 'EXXr]vcov ov%
InnaC(iova; 8o%co llsv ovSs Mayvr]xcov o&sv r]v 'lnnaC(icov. ovxog llsv
ovv cpQovSog s dv&Qconcov avxco BufirjZL v.al IJo&aQytp. et ap. Polluc.
VI 45: ov Lir)v ovds 6 Mayvrjg nvcov, xo 'lnnaC(iovog xzrjLpa, 6 Ar]&aQyog, dvcovvfiog, bg xco Ssonozrj evvzs&anzai, xa&dnsQ urjvvsL xovnCV. 1. bvou' r\v Anth. Poll. Eud.
yQauau' dv&Qi v.xX. et Eudoc. 96.
'innet ap. Dion. BM (in m. bvoua co), sed reliqui codd. bvoua xco.
Xnncp, cod. Pal. 1'nncov, quod deinde corr.
aCficov, Eud. 'innducov.
V. 2. Arj&aQyog Dio Poll. Eud., &rjQayQog Anth., sed corr. yQ. Xr]&aQyog (haud dubie ex Nicolao Damasc). cf. Finsler gr. Anth. 72.
V. 3 s% in Pal. supra add.
Bu$r\g, cod. Pal. udurjg. Eud. Bd&rjg.
AiLLOvog Plan., aiLiovog Pal. Ceterum Thessalus fuit equus, Creticus canis, Hippaemon Magnesius, servi, qui inferiore habetur loco,

Pisander.

marg.

tum

C.

patriam consulto poeta videtur reticuisse: fuit fortasse Phryx, vid. Tit.
Phryg. n. I ap. Stevart A Description of some ancieut monuments in
Lydia and Phrygia: BABA, idem nomen Bdfivg, vid. Proverbia Kdy.iov
r)
Bdfivg avXsi, de quo cf. Athen. XIV 624 B et Zenob. Prov. IV 81, et
Bd^vog %OQog App. Prov. I 46. Etiam Pherecydis Syrii pater Bdfivg
vocabatur, vid. Suid. $SQS%vSr\g Diog. Laert. 1 116. De significatione
confer Phot. Bibl. p. 341 B: Bd@LU Ss ot Svqol, h.ul uuXl6zu oi sv
zJuiideKcp xd vsoyvd kuXov6l naiSCa, rj8rj &s nal xd usLQaHtu dno zrjg
nu^' avzoig voui^ousvrjg BafiCag &sov.
Hartung meam explicationem reprehendit, nimium honorem cani aut equo tribui existimans patria
eorum addita, quod mihi quidem non est offensioni: at quod ipse contendit haec omnia ad virum referenda esse, qui ex Magnesia Thessalica fuerit oriundus, cum maiores fuerint Cretenses, huic interpretationi
non solum ordo verborum obstat, sed etiam hoc refragatur, quod Magnetes non credo illa aetate recte Thessalis accenseri; nam etiam postea
Magnetes a ceteris Thessalis seiuncti fuerunt, cf. Aeschin. adv. Ctesiph. 83. Sin omnia ad unum Hippaemonem referenda sunt (quod Pollux videtur secutus esse, qui canem Magnetem dicit), tria haec simul
in eo laudari existimandum est, quoniam Magnetes ex Thessalia oriundi olim in Creta domicilium collocaverunt haud ita multo post his
sedibus relictis novam urbem Magnesiam ad Maeandrum condiderunt:
nam haec fuit reapse Hippaemonis patria (vid. Dio Chr.), non Creta,
ut videtur lemma cod. Pal. indicare: etenim nulli omnino Magnetes
Cretam insulam videntur obtinuisse, postquam sedes suas in Asiam
^
transtulerunt: cf. etiam Hoeck Creta II 410.
,

V.

408

MIMNERMUS.
NANNO.
1.

Tig ds

[1.]*)

(tiog, xi ds xsq-jivov lxxsq %Qv6r)g ^cpQodixrjg;

xs%vair\v } oxs

ftot

xavxa

{irjxsxi

XQvnxadir] cpiXoxr\g xal {isiXi%a

o'

tffirjg

avdsa yiyvsxai

5 avdQctGtv r]ds

yvvai&v

iislot,

dmga

xal svvr]'

ctQTtaXsa

sitsl

d'

odvvrjoov sTtsl&ri

yrJQag, o r' al6%Qov 6{icog xal

xaXov avdQa xl&sl,

Mimnermus.

Fr. 1. Stob. Flor. LXIII-16: MiiivsQfioV xCg 8s %xX.

2 affert Plut. de virt. mor. c. 6 s. p. n.: u%oXuaxcov (isv yuQ ul'8s
cpcovuC' xCg 8s %uQig, xl 8s xsqtivov uvsv %Qvar\g 'A. x. ... [isXst.
Huc respicit Horat. Epp. I 6, 65: Si, MimnerCf. Apostol. XVI 61 c.
mus uti censet, sine amore iocisque Nil est iucundum, vivas in amore
iocisque. ubi scbol. <&W: Mimnermus scriptor elegiorum fuit, qui dixit
nil esse iocundum sine amore et iocis, concordans Epicureorum sectae."

V.

1.

rectius ille

quidem, quam Porphyrio, qui dicit Mimnermum in ecloga

(corrigunt Epicuri) sectam commendasse. V. 1. xCg

quadam Hieronymi

Vind. Arsen. xCg 8uC.

%Qvar\g, fort. %Qvasr\g, quemadmodum

V. 3 et seq. om. cod.
sciipserunt.
Vind. Trinc.
8coqu %ui svvr\, Hecker Scoqu Aic>vr\g, Hartung 8ooq'
v. 4.
'Aq>Qo8Cxr\g, Leutscb Philol. XIX 664 [isCU%a [ir\Xu %ui svvr'\.
oV r){$r\g av&sa scripsi, i. e. solus iuventutis flos dulcis; si r\$r\g dv8s, cod.

nunc etiam Meineke

et

Hartung

&sa AB, dv&su si rjp-rjg vulgo, Ursinus olg %'. Antea scripsi sa&'
av&sa yCyvsxai, UQTtaXsa %xX. probante Stollio Phil. VI 747.
Grotius av&sa xf\g r\$r\g, Schneidewin svav&r)g r\r\ y. UQixuXsr\,

r\$r\g

Schneider dv&s' dsl r\r\

Kayser dvfrs' 6[nr\Xi%Cr\g vel r\Xi%Cr\g
dv&su, Ahrens ol' r\fjlr\g dv&su, Hermann dv&su xuvQ-' r\@r\g, Hertzberg sl' (at?) r\$r\g dv&sa, Hartung dv&su xsqixv' r\@r\g, Sauppe siv
C. Brugman denique oiq vel olg <&' rjr\g, quod, si olg
r\@r\g dv&si,
ad Veneris munera refertur, abhorret a graeci sermonis consuetudine.
0.

8'

V.

5.

sixsi

8',

AB sns C

x',

Brunck

snr\v

8''.,

V.

6.

opaig %ui

%uXov libri, opcog %ui %u%6v Hermann, oficog %ui %uXov Doederlein coni.,
quae couiecturae improbandae sunt, recte se habet librorum lectio;
oficog xl&si eodem modo dictum est, quo Xenophon scripsit Agesil. 11,
12 usi xi&sig xu xcov cpCXcov uacpuXmg.
*)

Numeri

adiecti sunt editionis Bachianae.

POETAE ELEGIACI.

26

aisC yuv cpQSvag d[icp\ xaxat tsCqovOl

fjtsQtfjtvat,

ovd' avydg %qo.6oqcov tSQ%stat r)sXCov,

aXV s%&Qog fisv %at6Cv, dtCpta6tog ds yvvat^Cv
10

ovtcog aQyaXsov yrJQag s&rjits ftsog.

2.

[2.]

Hfistg $' old xs cpvkka cpvst rtoXvav&sog

408

coQrj

oV

aty' avyfjg av^stat r)sXCov,

saQog,
totg IxsXot %r\%vtov s%\ %qovov dv&s6tv r)(lr]g
tSQ7t6[is&a, TtQog &scov sidotsg ovts
5

ovt

dya&ov

psv syov6a tslog yrjQaog aQyaXsov,

r)
r)

xaxov

KrJQsg ds %aQs6tr)%a6t ytsXatvat,

d'

stsQr} %-avdtoto' \x,Cvvv$a ds yCyvstat

rjfirjg

xaQTtog, o6ov t s%\ yr)v xCdvatat r)sXtog'

avtaQ s%r)v dr) tovto tslog %aQa{tsCipstat coQrjg,

avtCxa ts&vd{isvat (isAttov

10

TtoXXd

yaQ sv

d-v^tco

r)

(HCotog'

xaxa yCyvstat' dlXots oixog

d' SQy
6dvvr\Qa %sksf

tQvypvtat, %svCr\g
aklog d' av %aC8cov STttdsvstat, covts \idXt6ta
C[isCqcov jcatd yrjg SQ%stat sig 'Atdrjv

15

dXXog vov6ov s%st ftvfiocp&OQOV ovds ttg s6ttv

avd-Qcoitcov , cb Zsvg {irj xaxa %olla dtdot.
3.

Tb %q\v

ovds %atr\Q %at6\v

V.

alsC

7.

[4.]

soov %dXXt6tog, s%r\v %aQa[isCxpstat coQr\,

scripsi,

fitv

TtQOOOQaV.
Fr. 2.

tCfitog
v.

ovts

alsl fisv.

cpCXotg.

V.

8.

JtQoaoQmv, Grotius

Stob. XCVIII 13: MtftvsQfiov rjfistg d' nrX.

V. 1. itoV. 2. altf}\
Xvavftsog A, v. noXvdv&sfiog.
wqtj scripsi, legeb. Coqt].
Brunck aip.
avyijg Schneidewin, avyr/ libri; subiecturn est cpvXXa.
Postea Schneidewin coni.
cpvXX' , a cpvsi noXvav&sog (OQrj si'aQog,
V. 9. snrjv, Brunck snsC.
alip' avyrjg agsrat r)sXCov.
naQafisCV. 10. rs&vdfisvat Bach, codd. dr) rs&vdvat,
ipsat, naQafistxpai A.
Stephanus et 0. Schneider rs&vdvai at eiusmodi forma satis dubiae
est auctoritatis, cf. Hermann ad Aeschyli Agam. 517. defendit tamen
Ahrens Philol. Suppl. I 539. barbaram censet Cobet Var. L. I 390 (ubi

apud Mimn. avrC%a

Sr)

etiam Contos
V.

ftavarog parum apte legendum

V. 11. aXXors A, v.
'EQfirjg Xoytog I 25.
12. 7tsvCr\g, tisqX rj A.
v. 16. Sidot B, v. 8tSa.
Fr. 3.

TtQtv %rX.

Hartung,
supra

fr.

CXVI
Stob.
V.
non recte,
V.
1.

2, 9.

eoQrj,
cf.
2.

censet),

aXXors r

cf.

MtLtvsQfiov (A. sed Trinc. MsvdvdQov)' rb

Ursin. ex codd. wqttjv, quod probant Nauck et
Hesiod. Op. 407 rj o toQr] 7taQafisCrjrat, et

1:

cpCXotg Voss.,

vulgo

cpCXog.

MIMXKKMUS.
4.

Tiftcovo) {Ltv sdcoxsv s%slv

27

|f).|

xaxbv dcp&itov o Zsvg

yfjQag, o xal ftavdtov Qiyiov aQya?.sov.

5.

(AvtCxa

[ioi

[3.]

xatd psv %Qoir)v qssl a6rcstog CdQcog,

410

TttoLa^iaL d'

s6oqojv dvftog o^rjhxLrjg

tSQitvbv b^icog xal xaXov, snsl rtXtov mcpsXsv slvaL')
dXX' blLyo%QovLOV yCyvstat co6tisq bvaQ
5

aQyaXsov xal d^ioQcpov

tLfir]e66a' tb d'

rj(ir)

yijQag vtcsq xscpaXijg avtC% vnsQXQS^ataL ,

i%d-QOV b[icog xal dtipov, o t dyvco6tov tLfrsl dvdQa,
fikdntsL d' 6cp&aX(iovg xal voov d[icpi%vfrsv.
6.
s

A\ yaQ dtSQ vov6cov

[6.]

ts xal aQyaXscov ^isXsdcovcov

s^rjxovtastrj {lotQa xC%ol ftavdtov.

7.

[7.]

([Mr]ts tCva %sCvcov drjXsv^isvog sQy^ia6i XvyQotg

tLv'

[irjts

Fr. 4.

lemma
6%slv.

svdrjticov,

seov)

Stob. CXVI 33: Ml(ivsq(iov Navvovg (Ndvvov A, om.

Ti&cova> %rX.
V. 1. s%siv, A. Vind. Trinc <$%siv, fort.
6 Zsvg om. A. B. Voss. Vind., o Trinc, acp&irov aisi coni.

Vind.)

aXXa dCxaiog

Schneidewin.
Fr. 5. Stob. CXVI 34: s% Mi(ivsq(lov Navvovg (Ndvvov A, om.
Vind. Trinc)" 'AXX' 6Xiyo%Q. nrX.
d(icpL%v&sv sed cum v. 4 6
legantur in Theognideis v. 1020 1022, recte Brunck fragmento, quod
servavit Stobaeus, tres versus praemisit: Avritta
stvai, qui praecedunt apud Theogn. 1017 1019.
V. 4. ovaQ, Schneidewin saQ.
V. 5. aQyaXsov, Theogn. ovXofisvov.
V. 6. Theogn. avri%' vtcsq v.eV. 7. A orav yvcoarbv n&r).
cpaXr)g yfjQag vnsQKQS fiarai.

Fr. 6.

Diogen. Laert.

(iov yQatpavrog'
cf.

at yaQ

60 b.

60: cpaal 8'

avrbv (EbXcova)

v.a.1

Ml(ivsq-

S7Ciri(iavra avrco sinslv 'AXX' sl' (lot, Y.rX.

V. 1. (isXsScovcov scripsi, nisi praestat (ieXeScovscov,
%rX.

Apostol.
ut Cobet edidit, legebatur (isXsSwvcov.

Sola hac forma antiqui poetae

usi sunt, (isXsScov recentis admodum aetatis est vocabulum, cum (isXrjScov satis habeat auctoritatis.
Fr. 7. Anthol. Pal. 1X50: Ml(ivsq(iov. Inmarg. m.s.
tum in rasura aX
vv, tum infra alia manus addidit naQaivscig
sig rb dvsrcog r)v (cod. Par. Mvr\(iEQ(iov 7taQaivsriY.6v)' rr)v eavrov
cpQsva ktX. Idem distichon legitur in Theogn. v. 795 796 praemisso
alio: Mrjrs rivd sivcov nrX., quod Bach, alii recte Mimnermo vindicaverunt, quos et olim in edit. 1 et nunc secutus sum, cum in ed. 2

MIMNEPMOT.

Mimnermo

abiudicavissem.

POETAE ELEGIACI.

28

6avtov cpQEva t8Q7is' dv6r\XyG)v dh 7Cohto3V

akkog tCg 6 xaxcog, aXXog a(Xtvov Ql.

tfjV

8.

[8.]

'AXrjfoCrj 8s 7caQ6t(o
6ol xal {101, Tcdvtav XQrjfjca dixaiotatov.
9.

aiitv

'Hjjcug d'

HvXov

[12.]

Nr\Xt]'Cov

a6tv Xi7Covtg

411

L[iQtr)v 'A6Cr]v vrjvGiv d(pi%6iifra,

ig 8'

Qatr)v

KoXoqxava

vtcsqotcXov %ovtg

(iCrjv

^6}l9'

aQyaXdrjg vfiQiog r)y[xovg'

KL&V

d' aKtriVtOg a7COQVV[JLVOL TCOtaflOLO

&cov (iovXfj 2J{ivQvrjv lXo[Xv AloXCda.

V.

3.

ttjv

oavTov, Ahrens avtov vel ocovrov, Bekker olira

xr\v a'

ccvtov, poterat ar)v avtov scribi, ut est in Homeri Hymno in Mere. 564
av 8' aTQS-nscog sQssivcov ar)v wvtov cposva tsqjis, sed nihil mutandum,
V. 4. cod. P bis dXXog
cf. Sappho 15. Alcaeus fr. 72. 78. 87. 101.
et praeterea dfisivov.
Tig as, ap. Theogn. rectius roi as.
Fr. 8. Stob. XI 1: MsvccvSqov
(A, om. Trinc, ll vavvovg
Vind., MsvavQog sv Ndvvoig Schow.) dlrj&. ktX. Passow et Gaisford
V. 1. dXrj&SLjj, Schneidew. dXr\9irj. cf. Nauck Philol. XI 466.
MLfivsQfiov.
Fr. 9. Strabo XIV 634: 'AnsX%bvTsg 8s naQa tcov 'Ecpsoicov ol

Navvovg
-

SiLVQvaioL otQaTSvovGLv snl tov Tonov iv co vvv sgtIv 7] ZtfiVQva, AsXsycov %uts%6vtcov snfialovTsg 8' avTOvg s%TL0av tj)v naXaiav EfivQvav.
"Tgtsqov 8s vnb AioXscov snnsobvTsg uaTScpvyov sig KoXocpcova xal
.

TCOV

SV&SV8S

STCLOVTSg

Tr)v

Nttvvoi

cpqcc^sl

dnsXttfioV %a&tt7lSQ Y.tt.1

Tr)g 2fivQvr\g oti tisql8' omisV. 1. rjfisig om. CFmo Ald.
[itt%r\Tog dsi- 'HiLsig v.xX.
ainv IIvXov scripsi, legebatur
sum in codd. omnibus exhibent edd.
ccinv IIvXov, codd. ainv ts nvXov nisi quod F snsi ts nvXov exhibet,
nisi forte scribendum uno verbo AinvnvXov quasi si dicas Hochpylos, cf. Curtius Pelopon. II 174 seqq. Meineke rjfisig 8' avrs (vel
V. 3.
SrjVTs) UvXov legendum proposuit, quod denuo proposuit Cobet.
flSTtt

MifivsQfiog iv

Tr\

OCpSTSQUV

iLvr\o%s\g

V. 5. -nsi&sv 8'
Wyttenbach, legebatur sg 8' kqk rr)v.
d%rr\svTog dnoQvviLsvoL noTttfioio quamvis dubitanter scripsi, sed litterarum vestigia tradita deserere nolui; 8' doTvsvTog vel 8' 'AorvsvTog
editiones, 8iaaTr\svTog CFoz, 8l doTr)svTog s, 8' dvaaTavTsg x. 'Av.Tr\sig
dicitur fluvius, cuius aquae altis ripis labuntur: adiectivum hoc auctoritate destitutum, sed probe factum, atque constat, quantopere graeci
poetae id genus adiectiva frequentaverint. Cum fluvius Colophonem
praeterfluens aut nominatim fuerit appellandus aut epitheto aliquo
illustrandus, nihil dum coniectura repertum, quo manifestum mendum
probabiliter tollatur: nam a litterarum specie plus minusve omnia tentamina recedunt. Ego antea scripsi 8' ccvt' "AXsvTog, "AXsig enim videsg 8' SQaTr)v

tur fluvius vocitatus esse, vid. Paus. VIII 28, 3, siquidem pro codd.
scriptura dvsXovxog recte "AlsvTog restitutum, rectus casus ib. VII 5, 10
"AXr\g legitur ac pariter ap. schol. Lycophr. 425, lat utroque loco "AXsig
videtur scribendum. Sed coniecturam ccvt' "AXsvTog propter insolentiam
productae syllabae primae praesertim in thesi versus repudio, neque

MIMNERMUS.

29

10. [18.]

XIV 634

Strabo
cog

cprjOt

KoXocpcova

xal MiLivSQfxog iv

xr\

<?'

^AvSqaiptcov

HvXtog

(xtifci),

Navvoi.

11. [10.]

Ovde

jcot'

dv

yteya xcoas dvrjyayev avxis 'Itfticov

aXyivoe06av bdov,

e% AHrjs, xeketias

412

vfioi6xfj IleXir] xeXecov %akenr\Qeg de&Xov,

'Qxeavov xalbv ixovxo qoov,

ovd' av en

*
5 Airjxao

noXiv, xo&i %

cbxeog 'HeXioto

dxxtveg %Qv0ea xeiaxai ev d^aXd^cp,

'Qxeavov naQa %eiXos, Xv opyjexo ftelog

'Ir}6iov.

avts "AXevTog hiatu admisso veri simile. Sane Lycophro produxit, sed
nu.vr Y.ug ov% uncoQev 'AXevTa tiotcov
ubi insolens nominis

in arsi 425

clausula librariis offensioni fuit, qui 'AXevTog correxerunt.

Utramque
offensionem Hermann verborum traiectione "AXevtog ov-x dnco&e v.uvr\Y.ug
Ttorcov

removere conatus

Mimnermo

est.

fluvii

hoc nomen iam Brunck

vindicavit, perperam ille quidem scribens S' 'AXr\evTog, Schneidewin S'

avTig "AXevTog. Hartung cc6tv, "AXevrog scripsit. Schneidewin postea
ytei&ev S' uv Mr\Xr\Tog proposuit, usus Choerobosco I 142, ubi a fluvio
MeXr\g secernitur dXXog noTuuog 6 Mr\Xr\g 6 Stu tov f\ Trjg KoXocpcovog,
qui I 45 MiXrjg dici videtur. Vicissim alii epitheton aliquod fluvii

indagare conati sunt, velut Hecker S' devdovTog. Ego cum olim 6Ttr)vTog coniecissem probante Hertzbergio, postea Se KovoevTog (S' av otvyoevTog) scripsi, vid. Pausanias VIII 28, 3: "AXevTog Se tov iv KoXocpcovL Htti eXeysicov notr\Tai Tr)v ipv%QOTr\Tu uSovotv, adde ib. VII 5. 10,
tit periegeta hunc ipsum locum respexerit: et in eundem modum Mei-

neke Y,si&sv nu%vr\svTog proposuit; quod vocabulum Nonnus frequentat,

sed apud priores non comparet, neque huic loco aptum. Meinekium
praeterea offendit unoQvvusvot praesentis temporis participium quod
satis tuetur Pindarus Pyth. I 65 so%ov S' 'AuvuXug oXfitot TltvSo&sv
V. 6. fiovXr) Cobet (SovXrjg nulla necessitate.
oqvvusvoi.
Zuvqvt\v
stXousv Brunck, vulgo Suvqvuv stSouev.
,

Fr. 11. Strabo I 46: el S' coaizeQ 6 2yirjipi6g cpr\6t'naQttXac6v liccqMiuveQuov og iv tco 'Slneuvco notr\6ug Tr\v ot%r\6tv tov AItjtov
TtQog Tttig dvuToXuig extog neucp&r\vai cpr\6tv vno tov IleXiov tov 'idaova yiai Houioat to SeQog, ovt' dv r) eni to SeQog ev.eioe nounr\ nt&uvcog XeyotTO eig dyvcoTag %ui dcpaveig Tortovg, ovS' 6 St' SQr\ucov nui
doi-Acov y.ai na&' r\udg tooovtov SY.TSTont6usvcov nXovg ovt
e"vSoog

rvQa

ovTe nccotueXcov. OvSh xtX. v.ai vnofidg' Air\Tua y.tX. Apparet haec
cohaerere etpaucos quosdam versus intercidisse.
V. 1. ovSe kot'
dv Porson, v. ovS' okotuv.
kvtjs Hecker,
ueya Brunck, v. ueTa.
V. 2. TeXeeug, eiusdem vocabuli
legebatur avTog, Meineke UQ%6g.

quam antiqui sermonis simplicitate non satis tuearis, displidvv6ug, cuius interpretamentum est TeXeeag. TeXecov quod
temporis est, cum dvv6ug iungendum. Meineke ut hanc offen-

repetitio,

cet, corrigo

futuri

sionem removeret,

v.

V. 6.
3 HeXir\ Te eXcbv legendum proposnit.
V. 7. %eiXog, i'v' scripsi, ABC %eiXs6tv, rel.

%QV6eco, Hecker %Qt>aeot.

et edd. %eiXee', i'v'.

POETAE ELEGIACI.

30

12. [9.]

'HiXtog [xev yao Ttovov iXXa%v rjfiata Ttdvta,

ovdi

Ttot

d(i7tav6tg yiyvtat ovds^ita

xal avtco,

L7t7tot6tv t

irtsl

QododdxtvXog 'Hcog

'Qxsavbv
5

tbv

ovQavbv

7tQo2.t7tov6

{ihv ya,Q

i6ava(3r}'

did y.v\ia cpi^u TtolvrjQatog vvr\

Hcpat6tov %q6lv

%otiXr\,

%qv6ov

iXr)Xa[iivrj

axQOv

tt[Lrjvtog, v7to7ttQog,

vdcoQ

icp'

v8ov^'

uQTtakicog %coqov acp

'E67tQtdcov

yalav ig AifrtoTtcov , tva 8rj &obv aQ[ia xal

6ta6 , ocpQ? 'Hcog r]Qtyivta {i6Xr)'

iTtTtot

10

vd-'

iTtiflr}

itiQcav 6%icov *TitQiovog viog.

13. [11.]

Pausan. 1X29, 4: MiLivsQfiog 8s sXsysiu

sig xr\v fidyrjv 7toir\ciug

2[ivQvatcov rtobg Tvyr\v xs %ai AvSovg,

xr)v

cpr\6lv

sv xop TtQOOLfiioo

&vyuxsQug Ovquvov xug aQ%uioxsQug Mov6ug, xovxoov 8s uXXug vew-413

xsQug slvui Aibg nuidug. Respicit Schol. Pind. Nem. III 16": Kul o
'

AolGxuQiog Ovquvov ftvyuxsQa

,
MiuvsQfiog kuI AX%iiuv lQxoqovGlv.

fisv

Athen. XI 470A:

xr)v

MovGuv

8s8s%xut, nu&aTtSQ

sv Nccvvol sv svvf\
vno 'Hcpcciorov rov
"HXlov ua&svdovra nsQCCLOvo&aL nQog rdg dvaroXdg, aivLGOOLLSvog xo
"aolXov rov TtorriQtov XsysL 8' ovrcog' 'HsXiog %rX.
V. 1. novov sXXcc%ev Hermann emendavit, legebatur e'Xcc%ev novov. Stoll 'HsXtog fieyav
Fr. 12.

MifivsQLLog

S'

%Qvaf\ %ccreGHevttGuevr\ 7cgog rrjv %Qsiav xavrrjv

cpr\oi

e,eXcc%ev.

compares

1,

V.
V.

V.

Ttor

Bach %or

7 et 11. 5, 4,

yiyverca Dindorf, yiverccL vulgo,

ubi ipse antea ylvsraL scripseram.
V. 4. eioccvtt$f\, Hermann eioaver\.

'.

Casaubonus enr\v.
Meineke, quemadmodum

3.

snsl,

6.

tioLLXri

etiam

2.

4. 2,

ofioiog

et bfLouog dici solet;

ut oXcoiov est ap. Hesiod. Th. 591, vulgo %oiXr\,

Eustath. p. 1632, 27 qui h. 1. respicit %vXr\. Ahrens coni. %oiXr\ sv,
V. 7. vitonrsQog Heyne, vulgo vnonreQOv,
Schneidewin %oiXr\ vcp'
ut Apollo tripode alato fertur (Monum. Instit. Archaeol. T. I t. 48), ut
ap. Aesch. Prom. v. 138 Oceanides 6%co itrsQcorco vehuntur; conf. etiam
Gerhard Pict. Vasc. I t. 41, 57 al.
V. 8. evSovft' PVL, ev8gv&' o&'
AB.
ttQnaXecog non est referendum ad evSovrcc, sed iuugendum cum

possis

%colXr\

verbis cpeQeL* &%qov eop' vScoq, h. e. celeriter, rapide.

%<oqov VL,
V. 9. 1'vcc Sr\ &oov scripsi et sic Meineke, BP
%coqov B, %oqov AP.
l'v' dXrj&oov, VL ivcc oi &oov.
V. 10. eoraa' Brunck, earcca' B, torcca'
PVL.
V. 11. ereQcov VL ereQecov BP, conieci ocpsreQcov vel itQOrsQcoy, nisi forte latet adiectivam eiusdem stirpis, unde reiQecc descendit, quasi' dicas arsQoncov 6%ecov. Schueidewin ie\)<ov_ vel nreQtvcov vel
sTte^aed ecov, Ahrens oreQecov vel eneriaer' ccq' cov. De ipsa fabula
cf. Gerhard Pict. Vasc. II t. 109.

MIMNERMUS.

31

14. [13.]

Ov plv

8r) xeCvov ye pivog xal dyrjvoQa ftv[i6v

TOLOV i{lSV 7tQOT9QCOV 3tV&0[iai, Q% (IIV idov

Avdcov

xloviovTa cpdkayyag

L7t7toiid%cov TtvxLvag

"Eqiilov d{l TtE^CoV, CpOOTa CpEQ(l^kCr\V

(ihv (' ovJtOTE 7td(i7tav i(ii(it^aTO TlakXag

5 toi>

dQLfii

(livog XQadCrjg, Evfr'

'sj&rjvrj

dva 7tQop,d%ovg

oy'

6svaL&' , aCpaTosvTog iv v6^,Cvr\ TtoXi^OLO

TtLXQa kLat,6(ivog dv6{ivicov fiikEa'

ov yaQ TLg xeCvov

drjlcov eti

diiELVOTSQog cpcog

s6xsv i7toL%6&aL cpvloTtLdog XQaTQr)g

10

EQyov,

6V

ELXsXog r]EkCoLO.

avyfjCLV cpiQET

15. [15.]

KaC

fiLv

7t

dvd-QcoTtovg (ydfyg ejel yaXETtr].

16. [15.]

'jQyahirjg aCsl (id,Log Hiievol.

Fr. 14.

Stob. VII 12:

llsv Sr) v.sCvov ys, Hecker

V. 2. oi' lliv, Meineke

A et ap.
V.

Schow.

BCW,

V. 1. ov
Mlllvsqllov' Ov llsv Sr) nxX.
llsv 8r) mXslvov ys, Hartung %al llsv 8r).
V. 4. "Eqlliov
og [iiv.
l'8ov, A slSov.

xov

V.

ovnoxs, prius ovkoxs scripsi.

6. sv&' oy' Schneidewin, sv&' oV A, Schow ut vid. ex codd.
V. 7. 6svcu&' Schneidewin, asvrift'
onnox', vulgo saft' ox'
A, csvs&' oS' Schow, asv' r)S' vulgo. Deinde A aiLLaxosv voLiCvri noXslllov
sed supra oi.
V. 8. Xia^oLLSvog scripsi, Biagofisvog codd.
v. 'EqClllov.

BCW

5.

Quemadmodum

s%y.XCvslv xl dici solet, ita hic

0. Schneider Ttvycva fiiagoLLSvog
Svollscov fisXsaiv scripsit.
V. 9. Sr\'Lcov sn' scripsi, i. e. coram
hostibus; legebatur Srftcov sx', quod sensu cassum; alias conieci Xrjcov
sx' d(i. i. e. Xacov. Ahrens 8rj 'icov sx' vel xox', debebat certe ov yao
8rj ksivov xig 'icov scribere, sed vel haec ipsa forma 'Icov hic vix feV. 11. avyijoLV,
renda; Hartung ov ydo xtg -asCvov y' dv' "icovag.
v. avyaiaiv.
cpsQSx' elnsXog t]sXiolo Meinelrio obsecutus scripsi, libri

Schowii,

v. (iiagoLLsvov.

eiusdem notionis verbum Xiaso&ai.

coxsog r)sXCoio, cum antea co%sog t)sXColo (si-nsXog) proposuissem,

sed integro versu terminari locum a Stobaeo adscriptum consentaneum
Schneidewin
est, nisi forte librariorum socordia pentameter omissus.
cpSQSx'

o^sog pro co-nsog requirit, et pro cpsQSx' scripsit axQScpsx' (quod recepit
Hartung praeterea avyaig ev scribens), idem post SQy' , o&' cxll' avyijfioc fragolv cpsQSx', Ahrens &sqsx', sed postea la' avyijg cpsQSx'.
mentum videtur referendum esse ad elegiam, quam Pausanias fr. 13

testificatur.

Fr. 15 et 16.
Lirjv

xal

Etym. M. 187, 45: Bd^ig

xr)v QrjoLv, MiLivsQLLog'

KaC

C. Flor. cpd^ig sl%s.

Fr. 16.
alsC, D. Colb. dsl.

lllv

arjLiaCvsL 8s

'AQyaXsrjg

%xX.

xr)v
Fr.

cpr)-

15.

POETAE ELEGIACI.

414

17. [14.]

Ilaiovag avdoag dycov, vva rs xXelxov yivog Xmicov.

18.
f

Athen. IV

%av

qeZ

tco

174A: O

p.

tetccqtg)

ccvrbg {ArjurjTQiog o Hxrjtyiog) i6to-

<?'

%al si%o6xcp

Trjg

avTr)g

TtQayfiaTsiag

(Tqco'C%ov

Sia%o6uov) Aairr\v (sic BC, Sakav PVL) r)Qcoa rtficousvov TtaQa

roig Tqco6iv, ov (ivrjuovsvstv Mi(ivsQuov. Cf. Eust. ad Od. p. 1413,
23. Item Spartae sec. Demetrium colebantur heroes Aaitcov (eun-

dem

Polemo

39 C) et Ksqcccov. Aaietiam
appellativi nominis
Tr\g, quocum apte componas 'IcodaiTrjg,
loco erat, velut in Euripidis versibus, quos Porphyr. de abst. IV
19 adscripsit: %al vv%Tt%oXov ZciyQScog QOVTaig Tovg couocpdyovg
MccTTcova dicit

Sahag

TsXsaag,

Sattag.

Recte

ap. Athen. II

ubi perquam inepte legitur ^QovTccg Tccg t cou.

procurare mendum argumento sunt Hesychia-

me

nae glossae, quae huc referendae: cojxocpdyovg Sattag (scr. Sakag)'

Tovg Ta co(ia XQSa (HEQi^ovxag %al 6&iovTag et Sakag uQt6Tag.
'

19. [16.]
Aelian. V. Hist. XII 36: 'Eoixacsiv ol aQ%aioi vTtsQ tov aQt&uov
tcov Trjg Ni6r\g TtaiScov ur) Gvvddstv aXXrjXotg

MiwvQ(iog d'%061

%al HivSaQog T06ovTOvg.

20. [17.]
Plutarch. de fac. in orbe lun.

c.

19: Ei Sh

(ir)

&icov

r)(iiv

ovTog rov Mi(ivsQ(iov STtd^st %at tov KvSiav %at tov ^AQpXoypv, itQog
81 Tomoig tov 2Tr)6i%OQOv %al t6v IlivSaQOV sv Taig s%Xsiips6tv oXocpvQouivovg rbv cpavEQCOTaTOv %Xsm6(isvov %al (ii6cp dfiaTt (sic Schott,
v.

d(ia Tr)v) vvxta ytvo(iivr\v %al Tr)v a%Ttva tov r\Xiov 6%0T0vg aTQa-

Ttbv

cpa6%ovrag. ubi

prima Mimnermi haud dubie sunt, corrigen-

dum autem u6tqov cpuvEQcoTUTOv %Xs7tTO(isvov, quae

sequun-

tur ex Cydia (vel Stesichoro) et Pindaro (Fr. 107) sunt petita:

quam Pindarus quoque voce

quam-

%Xs7tTO(isvov utitur.

21.

Argum. Soph. Antig.: MiuvsQ(iog

Si

cpr\6t

Tr)v

usv

'tefirivrjv

7tQo6o(itXov6av @so%Xvuivcp vnb TvSicog %utu A&rjvug iy%iXsv6iv tsXsvdixerat Mimnermus.

vr\6ai. Videtur excidisse id, quod de Antigone

vug

Fr. 17.
Schol. Hom. II. % 287: iitnoHOQvoTccg. MCuvsQuog,
%tX. Cf. Cram. An. Par. III 287, 1 (nuidvag d. d.).

TlaCo-

MIMNERMUS.

33

22.
Tzetzes Lycophr.
d>g

MifivSQfiog Xsyst,

6xsva6s

xr)v

610:

AiytdXstav noXXoig

&rjvat dh %a\
(irjdrjg

v.

xco

Tqoi^r\via

ds

Xsysxat

vnb AtOfit]6ovg xQoo&sfca

r)

r)

fisv fiotypig fiot%sv&rjvat,

'InnoXvxco xat Kofir)xrj,

ds naQaysvofisvog sig xo 'AQyog,

xop

'Acpoodixrj.

^AcpQo8ixr\

Zt&svsXov

imovXsvsxat

nuQS-

6vyxotfir\viop.

itao

Atoavxrjg'

xov 6s xaxacpvyovxog sig xov vaov xfjg "Hoag dta vvxxog cpsvyst 6vv
xotg sxaiqoig xa\ r]X&sv sig IxaXiav nobg Aavvov u6tXsa, 6g avxbv
doXco dvsiXsv.

mentario,

quae plane congruunt cum veteris scholiastae com-

quem Kinkel nuper

edidit.

Mimnermi fragmentum aliud praeterea olim legebatur apud Stob.

Kaxu Iuxqcov MtfivsQfiov Ndvvov (ita A, sed Voss. Vind. Tr.
Coniecit Meineke MevdvdQov
simpliciter MtfivsQftov vel MvrjfieQfiov).
$>aviov, sed cum versus, qui sequuntur, tam a Mimnermi quam a Menandri poesi sint alieni, potius censendum est Mimnermi fragmentum
CII 3:

excidisse, et illos versus Euripidis esse: MtuveQfiov Nuvvovg' (u drjilo

noteiv cptXeovetv irjXQoi
EvQtnidov 'On)oia drj cptXovotv taxQol
Xeyetv xd cpuvXu ueico xui xd deiv' vneQcpofia nvQyovvxeg avxovg.
r
Quod Meineke ap. Cram. An. Ox. I p. 102 xb nuQu MtfiveQfito Sl Zev
vcov
ui
an
xuXui
nescio
cag
yvvai
MevdvdQco,
Eqscripsit
noXvxifirjxe,
(jtinnco praestet. Ap. Stob. CXXV 3 MtfiveQfiov ex NeonxoXifiov (Voss.
92 c simpl. MtfiveQfiov) Jetvoi yuQ dvd^i
Vind. Tr. et Apostol.
ndvxeg iofiev evxXeei Zcovxt cp&ovr)out, xux&uvovxu d' uiviout. fortasse
itidem excidit Mimnermi fragmentum, ut deinde scribendum sit Ntxofid%ov ix NeonxoXifiov (vid. Suid. v. Ntxofi.), sed cum satis turbatum
sit lioc caput, etiam alia coniicias: possunt enim hi trimetri etiam

Mimnermi nomen deprehendit Gomperz apud

Archilochi esse.
Philodem. n. evoe. p. 29, 4, sed nihil ibi extat nisi MNEP, neque
licet assequi, de qua re disseruerit philosophus.
Aliae Mimnermi reliquiae haud dubie delitescunt in Theognideis,
maxime in posteriore libri I parte, quemadmodum v. 983 8. 1007 12.
1023-4. 10558. 10638. 106970, ut iam olim significavi. Hartung
his alia addit 9937 (de quibus valde dubito), 1012-6, 10456.
Quod Porphyrio ad Hor. Epist. II 2, 101 perhibet: Mimnermus duos
libros luculentius scripsit, non magis fide dignum, quam Suidae autoschediasma: iyQuipe (itfiliu xuvxu (hoc add. ABVEm) noXXd, ubi Kuster
xuvxa delendum censuit, Bernhardy eQcoxtxu xu noXXd proposuit, Halm
nuQu xuvxu, nonuulla intercepta esse arbitratus.

POKTAE

iiTK.

II.

VI.

OL

416

N.

2AAAMIX
1.

Avxog M]qv% r)X&ov

[12.]*)
CpsQxrjg Uala^ilvog

d<p'

xo6{iov stcscov codr)v dvx

2.

Ei'r}v

drj

xox

dvxi y

3.

dyoQrjg ftsiisvog.
[12.]

<&olsydvdQiog

syco

r)

Hi%ivr\xr\g

'A&rjvaiov , 7iaxQib^ d\xsi^)d[isvog'

av (pdxtg r\ds [isx' dv&QcSjtoiGi ysvoixo'

'Axxcxog ovxog dvr\Q xcov 2Ja2.aiXLva<psxcov.

aiipa yccQ

Solon.

Fr.

1.

Plut. Sol.

c.

8:

'EXsysia Ss %Qvcpa cvv&slg acd

lls-

XsrrjGag, cogts Xsysiv ccno GTOiiarog, ss7trjdr}GSv slg rr\v ccyogccv acpvco
itiXlSiov nsQL&Sfisvog. "0%Xov Ss noXXov GvvSQccLLovrog dvafidg STtl r6v

rov nrjQVKog Xi&ov sv cpSft Sts^rjX&s (cf. Aristid. II 361) rr\v sXsysiav,
& siLSVog. Tovro rb 7toirjfia UaXaiLig
r)g sgtIv
aQ%r]' Avrbg
STtiySyQCCTtTCCl KCil GTl%COV SKCCTOV &GTI %C(QLSVTCOg TtCCW 7tS7tOLrj(isvcov. Rem ipsam etiam Iustinus narrat II 7,*qui cum dicit: in
publicum evolat factoque concursu hominum quo magis consilium dissimulet insolitis sibi versibus suadere populo coepit." non sibi, sed
ibi scripsisse censendus est.
Respicit hoc carmen Philodem. de Mus.
in vol. Hercul. I c. 20.
V. 2. Bab STtcov.
cpSrjv, fort. rectius
coSrjv r , id quod etiam Hartung proposuit.
.

Fr. 2. 3.
Diog. Laert. I 46: sv&oc rotg 'A&rjvaioLg dvsyvco Sid v.r\QV%og rd Gvvrsivovra tisqX aXtxiiivog sXsysia %al 7taQC0Q(irjGsv avrovg'
kccl av&Lg TtQog rovg MsyaQsag sTtoXsfirjGav %al svincov Sid EoXcova'
r)v Ss rd sXsysia rd [idXLGra xa&aipdfisva tcov 'A%r\vaicov ravra- sl'rjv
2JaXa[iLvacpsrcov sha' "Iollsv %tX. V. 1. 2. affert Plut. praec.
reip. ger. c. 17 inde a <&oXsy.
Respicit Demosth. de falsa leg. 252.
V. 1. EL%tvr\rr\g cod. Monac.
V. 4. ZaXaiiivavulgo 2JL%i.vitr\g.
cpsrcov Is. Vossius et Hermann, v. ZaXafiiv' dcpsvrcov , sed Stephani
.

codd. SaXafiiv' dcpsrcov, unde ZaXaLiLvacpsxscov restituere

*)

Numeri

adiecti sunt editionis Bachianae.

licet.

SOLON.
*

*
*>"Ioiisv sig

{i,a%r]66[isvoL 7isol

UaXa^itva,
%aXs7tov t

[[isQrrjg,

86

\\i

vr\6ov

al6%og a7ta)66fisvoL.

(YnOOHKAI EI2 A0HNAIOY2.)

4. [13.]

'HfistsQa ds Ttolig xaTa iisv /liog ovtcot oksiTat

ai6av xal iianaQav fisaiv cpQSvag ad-avaTOV
toii\

yccQ

<isyd&viiog STti6%o%og 6(3QLiio%aTQr]

TlaXXag 'A&ryvalr] %stQag vtcsq&sv s%sl'

avTol ds cp&scQSLv Lisydkrjv %6Xlv dcpQadCr]6Lv
a6To\ (lovlovTaL %Qr][ia6L tcsl&o^svol,
dr]{iov

'

v($QLog

adcxog voog, ol6lv stoliiov

r)ysfiov(ov
sjc

alysa TtoXkd TtafrsZv

{isydXrjg

Apostol. IX 6 b. Arsen. 304. Schol.Demosth. p. 94 ed. Sauppe

Demosth. de F. L. p. 152 ed. Dobson afferunt, ubi dncoleguntur hi duo versus etiam in Ald. Voem. praemissi
V. 6. Ulpian.
fragmento 4, ex coniectura manifesta: Lopsv y' slg nrX.
Sch. Dem. Ald. Voem. r om.

V.

5. 6.

et Ulpian. in
GaiisvoL est;

Integram hanc elegiam adscripsit Demosthenes de Fals.

Fr. 4.

Leg. 254: Asys

idr}&' ori

drj

llol Xafleov

SoXcov

Y.a.1

xd rov ZoXcovog sXsysia

ravrl,

rovg olog ovtog dv&Qcoitovg

Asys
av- tXsysia EoXcovog {EoXcovog om. ZTAugl2kst Bav. Lind. Vind4
JT7L8M, rjQcosXsysiai, Sl [corr. sXsysia EoXcovog], r)QasXsysia t, iafjL^sia
LaurS, titulum plane om. r.)' 'HpsrsQa ds %rX. Varietatem lectionis
exhibeo secundum novissimam Voemelii editionem (Dem. oratt. de corona et de falsa leg. Lips. 1862). Solonis elegiam plane omittunt
2Augl2ks, sed primum et tertium distichon in scholiis exhibent Augls
Vindl. Exstat haec elegia praeterea in Cod. Vind. 153, cuius collationem a Schubarto mecum communicatam iam olim subieci (S), in
cod. Paris. Reg. n. 2600 fol. 114, quem contulit Voemelio auctore promtissimo studio B. Hase (P) et in codice Ambrosiano D 15 sup. chart.
i'v'

v.a.1

sllloel

saec.
P.

XV, quem
Sitzler

contulit

Studemund

(A),

qui fere ubique consentit

cum

versuum ordinem perturbatum esse existimat, itaque post

16 inserendos esse v. 23
23, denique
30, quos excipiant v. 17
V. 1.
31 seq., infirmis ille quidem vel nullis usus argumentis.
Est ipsum hoc exordium elegiae, neque quidquam excidit, quemadmodum Voemel olim existimabat, nam nunc ipse largitur elato Solonis
animo satis convenienter carmen a particula adversandi inchoari.
rifisrsQa codd., rjiisrsQ-^ Brunck. Initium hoc elegiae videtur respicere
Arist. Eqq. 1175!
nor oXsirai, *S nors 'Xsirai, A itor dXsirai, P
V. 3. o$QiciOTtatQri A
itor coXsi.
V. 2. ftaxapeov, Tpr. fiaKQCov.
exhibet ut vulgo, 6n$QiLLondtQr] Sltvi Lind. 2 TL ex corr. S o^QindrQr].
V. 5. psydXrp, Sitzler SQarrjv
V. 4. lla?.Xdg, noXXdg il, om. PA.
vel XmaQrjV requirit.
V. 6. datol, darol 8s r Vindi
(a pr. m.).
XQrtfLaai, male olim conieceram Qr)[iaai, quod probans Hecker praeterea
v. 5 dcpQadssoOL scripsit.
11. om. Lind.
V. 7
oiolv, u ovglv,
V. 8. vQLog, AP a m.
PA oIol.
sroiciov, PA sroLpoL, %roLiLov r\.
v.

v.

3*

POETAE ELEGIACI.

36
01

10

******
******

EvcpQ06vvag xo6[ilv dcciTog Iv

hXovtov6lv

d'

0V&

KTSUV&V OVTE

LSQC3V

ccdiKOig

418

TL 'dr\[l06L03V

ccQTCayfj

aXXo&EV aXXog,

ovds (pvXa66ovTaL 6{ivcc frsns&Xa Ai%r\g,

6Lyeo6a 6vvoids tcc yiyv6{isva hqo t iovra,

r\

ds XQOvop TtavTcag rjXd'' a%oTL6o\x,vr\.

r\dr\ 7ia6r\ %6Xel SQ%STac sXycog aepvxTOV

Top

tqvt

sig ds xaxr\v Ta%oog r\Xv&

'

6T0.6LV E\l(pvXoV %6Xs\lOV

r\

20

r\6vyir].

Qypa6L Ttsi&o^isvoi

cpsLd6[isvoL kXe71tov6lv sy

15

XOQOV Ovde TCCCQOVGag

yttQ S7116TCCVTCU KOX&yjBlV

8ovXo6vvr\v ,
EvdoVT EftEyELQEL,

og tcoXXojv EQarrjv 6rXs6sv r\XLxir\v'

ix yccQ dv6^,svsaiv Ta%sag %oXvr\QaTOv cc6tv

snieruxut.

[isyuXrjg, M a m. pr. (isyuXmv. V.

V. 10. r)6v%irj, r\6v%iu M a m. pr. u

nihil nisi

hemistichium excidisse:

snieruvrut, rL8
Post
d%iv
hunc versum inserunt editores %Qr)(i.uru 8' i[isiQ0V6tv s%stv, dSincog 8s
nsnde&ut mutuati ex fr. 13 v. 7, aut ri%rst yuQ noQog v^qiv, oruv
noXvg oX@og snrjrut ut Sylburgius, aliquanto probabilius (fr. 8). Conieci
9.

pr. v$Qtg.

r)

svcpQoevvug %06[isiv Sutrog sv r)6v%ir].

nXovrov6tv 8' uSincog
ov&' isqcov Kxsdvcov ovxs xi 8r][io6icov.
cpstS6[isvot, ytXsnrovct ' scp' UQnuyfj uXXo&sv dXXog.
ut d8iv.otg SQy[iu6t nst&6[isvot illatum sit ex fr. 13 v. 12. Voemel v. 11
nXovxov6iv 8' dSi-Aotg SQypuot nst&6fisvoi plane sustulit, sed quod putat hanc coniecturam firmari cod. Lind. auctoritate, qui hunc versum
10 praetermisit
omiserit, hoc nihil valet, nam ille codex etiam v. 7
manifesta librarii negligentia.
Ceterum in codd. nec hic nec infra
ullum lacunae indicium.
V. 11. nXovxovGtv AFT$t, nXovrovct il
a m. pr. S, nXovxsvGtv olim edidi.
SQy[iu6t, 1 a m. pr. tu sQ[tu6t.
Sitzler hexametrum in hunc modum instauravit: nXovxovetv S' d8irt om.
V. 12. 13 om. u.
%ot6(tv sn) SQyfiuet (&v[i6v s%ovrsg).
JJVind4.
V 13. scp', J7L8MS dcp', et dcpuQnuyrjt FT$r, A dq>UQV. 14. &s[is&Xu diurjg scripsi, codd. omnes Sixrjg &s[is&Xa.
nuyr).
V. 15. t/, A r).
evvotSs, < S' sXrj&s 6vvoiSs, IZL8M Vind4r

xd, Chrysoloras corr. ytyvofisva, ytv6[isva

XsXrj&s evvotSs.
dnoxt60[isvr] cod. Bavar. dnoxteafisvr] ce V. 16.
A
V. 17.r)X&u.
teri
rovr S rov 8' Steph. ruvr
Sylburg.
sXnog, II corr. SQ%og. V. 18. 'sig, A sg, P ruvrrj
sg fortasse aliquis
praeferat, et ad eandem normam alios locos exigat, sed nimis incerta
Vind3 u rscog, sed ii'in m. ru%scog, unde
est paradosis. ra%scog,
ceteri
rsXscog possis coniicere. V. 19.
Stephanus M corr. AldV,
snsysiQSt et vulgo, snsysiQstv
$Bav., snuysiQStv FTrS8MA,
snuysiQst Lind. Vind4, dnuysiQStv P, snsystQsv coniecit Schneidewin.
V. 20. SQurr)v, SQurcov TS Lind. PA, sQU6rr)v Vind4. V. 21.
S.

xs.

r]X&'',

libri.

8r)

si.

Sl

r)

Sv6[isvscov,

r)

Sl

libri.

Hecker

Sv6vo[iir]g requirit, contra Sitzlero ru%scog

suspectum,

SOLON.
udtx' e6t\ cpCXu.
cjTQscpETat xccxd" tcov 6e TtsvtyjQcov

tqv%etcu sv (Svvodoig,

tuvtu

ytlv iv

drj[icp

txvovvTut noXXol

37

Trjg

ycctccv

25 JtQafrBVTES 8s6^l0t6C T

sg uXXoduTtrjv

ttEtXsXCotGt ds&EVTSS,

419

xu\ xccxd dovXo6vvr\s dTvyva cpsQOvdt fiCcc.

ovtco drjiio^tov xaxbv eq^etui olxud' sxu6tco,
CCvXstOt d'
#'

VtjjrjXoV

30

xui

si

E%EtV OVX E&EXOVOI d-VQUt,

ET

VTtSQ EQXOS VTtSQ&OQSV

rtj?

cpsvycov sv civ%co

r)

SVQE ds

7tCiVTCOS,

ftttXttytov.

tuvtu dtdd^ut &v{ibs *A%"Y\vuiovs ^s xsXsvst,

COS XaXtt

TtXstGTU TtoXst dv6V0{litt 7lttQE%Et,

V. 22. tQv%stut,
Vind4L8r tQV%st' hinc
itaque tuymv corrigit.
xfjg uStv,' iotl cpiXa scripsi confidenter refingens
Chrysoloras tqv%st' ivi.
librorum lectionem toig dStHovet cpiXotg, nam cpiXovg ut vulgo Vind4,
cpiXotg T$rg^nL8M Lind. SPA, utrumque t, cpiXstaiQotg 5JuVind3. (quae
Cum verba
scriptura videtur orta ex staiQotg supra apiXotg addito).
quemadmodum vulgo leguntur sensu cassa sint antea scripsi iv
6vvoSoig Toig dStxovet cpiXatg probante Voemelio, ut clandestini coetus
hominum factiosorum notentur (cf. Plato Theaet. 173 D: 6novdul
stuiQtav in uQ%ug kui evvoSoi): lenis quidem medela, sed molesta
eiusdem casus repetitio non satis digna vetere poeta, itaque malui corrigere iv evvoSoig, trjg uSix.' i6tl cpiXu, quemadmodum est apud
Theogn. 465 nui 6ot tu Sinaia cpiX' s6tco. Librorum corruptela repetenda ex compendiorum scripturae ignoratione. Ahrens coni. r) evvoSoig tfjg dStY.r\6icpiXoig, Hecker iv 6vv6Soig toov stuQcov dSinotg, EmV. 24.
perius toig S' dSi-noig bcpsXog, Hertzberg r^g dStnovei cpiXovg.
tnvovvTat (pro quo Schneidewin ixvsvvTut) Sl et omnes codd ,-l%vovvV. 25. nQU&svTsg, Sl a m. pr. nuQU&svTsg,
Tai P.
sg, L8 sig.
Solon 7tQr)&svTsg scripserat.
dsiv.sXioi6i, ML8$r dstxXsiotot, AP dnsV. 26 vulgo deest, supXioiot.
Ss&svTsg, FTrvSApr. So&svTsg.
plevit Goettling ex apogr. Planud. (Iriarte Cod. Matrit. p. 113): nui,

x,uy.u

S.

vyu

6Tvyvd
perperam

cp.

ia,

unde %ul

%u%d

S.

6v%vd

cp.

^irj scripsit,

ego

praetuli, Hartung et Sauppe XvyQu praeferunt. Voemel

vyd tuetur, quod nullo pacto licuit producta syllaba priore
.

ia

Schneidewin, qui nuy%uv.u (Voemelio probante) scripsit, reliqua

versum suo periculo additum esse, at eiusmodi
versus docto hoc homine indignus, quamvis idem Sauppio sit visum.
8'
V. 28. uvXsot, AP uvXiot.
V. 27. ofauS', Hermann oi'%m.
efferre.

tuetur, ratus a Lascari

Vind3, vulgo Ss t, Sst' '&,$' ot' APJ7Vind4T$rS, 8' bt

V. 29. insQ SQHog,
a pr. m. L8, Hecker 8' i'6%stv ovxst' s%ov6i.
vnsQ&OQSv, vtisq&vqov L8M a m. pr. Vind4.
vnsQSQ-nog AP, om. u.
Obs. Ask. rrj.
itdvtcog SVind4, ndvtcov APVind3ML8 et Bekkeri
codd., ndvTug Obs. Ask. r\, ituvtcav et supra Ttdvtag U, ndvTug r\ ndvV. 30. sl %ui Tig margo Lessing., r) ys ti? {r)ysTtg) APTS,
Toag Bodl.
sl' ys Ttg ceteri libri, s'i ys Tig r) (siysTtg rf) Ald.
iv, r) Vind4ML8r.
idemque Schneidewin et
rj
fruXdiiov scrrpsi, nisi malis &uXdficov
st

V. 31. /xf, AP (irj.

Koechly coniecerunt, codd. omnes r] &uXd{up.
V. 32. Haxd nXsi6Tu, u naXa nXsietu, rL8Vind4 nXsi6ta kuhu Schneidewin xaxa noXXu.
Svevofiiu, antea scripsi Svevo^irj et deinde

svvotiir], quod Baitero quoque placuit.

POETAE ELEGIACI.

38

<3'
evxo6[ia xal aQTia itavt ditocpaCveL,
xal ^dfia Toig ddCxoLg atxcpLTCQ"Y]6L Ttedag'

evvofiCa

35

TQayea XetaCveL, itavet xoqov , v(Iqlv dpavQoi,

avaCveL d aTrjg dv&ea cpvofieva,
ev&vveL de dCxag 6xoA,Lag v7teQr\tpavd t

eQya

TtQavvet, Ttavel d' l^ya L%o6Ta6Cr\g,

jtavet d' aQyaXerjg eQtdog %oXov, e6Ti d' vit
40

TtdvTa xaT

avTrjg

dv&QcoTtovg aQTia xal TttvvTa.

5.

[14.]

Ar\^cp (ihv yccQ edcoxa to6ov xQaTog, o66ov eitaQxei,

acpekcov ovt' eTtoQe^d^ievog'
TLfirjg ovt

420

eiypv dvva^LV xal %Qrjfia6LV rj6av ayrytoC,

xal Toig e(pQa6d{irjv {irjdev deixeg e%eiv'

ol d'

5 e6Tr\v

d'

d(icpL(5aXcbv

ovx

vlxcxv d'

el'a6'

xQaTeQov 6axog d[icpoTeQOi6Lv ,

ovdeTeQovg ddCxcog.
6.

zfrj^iog

d'

{irjTe

cod'

XCrjv

[15.]

dv aQL6Ta 6vv

dve&elg

\ir\Te

1.

r)yefiove66Lv eitotTO,

TtLet,6\nevog.

[16.]

"BQy[ia6iv ev (teydXoLg ita6LV adeiv yaXeitov.

V. 34. xai &d[ia scripsi, vulgo ycai

V. 33. svnoofia, S efineSa.
&a[id, 0. Schneider v.aC &' dfia, quod ego quoque conieci Hartung %ai
De particula &dfia, i. e. dfia, dixi ad Pind.
fta hiatu non ferendo.
V. 35. tQa%ea, Chrysoloras xQrj%ea.
XeiaCvei, laiivv Sl, XiaCvsi, AP,
S' laivsi $rL8, Si aivsv U.
V. 36. dxrjg, Sl a pr. m. dvxrjg, unde
V. 37. sv&vvsl, Herwerden l&vvsl requirit.
dvaxr\g aliquis coniicat.
V. 39. dqyaXsrjg, Vind4 AldT SQyaXsrjg.
soxl
Ss, Ss Sr) S.
V. 40. ndvxa, Sl a m. pr. ndvxag.
AP, vulgo ioxi.
mvvxd, Ven.
ovvexd.
Fr. 5.
Plut. vit. Sol. c. 18: 'EmarjfiaLvsxaL Ss (ZoXcov) avxog avV. 1. (ISV Om. CL.
OGOOV
XCp XJ)V S^lGCOGLV OVXCOg' /JrjflCp KXX.
,

sTtagKSL libri, dTtaoy.SL Coraes, snaoKSLv

Stephanus, ooov libri.
V. 4. firjSsv, qV ovSsv.
V. 5. FaL eg xr)v S' dficpifiaXcov
Brunck.
nodxog dficpoxsQOLOL. Hunc locum respicit Aristid. T. I 829 et II 360.
Fr. 6. Plut. Comp. Sol. et Popl. c. 2: Kai xovxo S' solhs ovvlSslv

dv aQioxa nxX.
V. 1. dr\\x,og d'
V. 2.
praemiserunt, Brunck scripsit cbd^dv Sfjfiog.
Xiav.
Ad idem hoc carmen fortasse pertinet fr. 12.
Fr. 7.
Plut. Sol. c. 25: SQyfiaoL (a SQfiaoC) yaQ ev ft. n. dSsLV (v.
dSeiv) %. cog avxog slQr\v.e. Ad hoc carmen fortasse pe"rtinent Theognid.

TtQOXSQog 6 EoXcov, oxl Srjfiog Sld'

Schneidewin
Xirjv FaL, v.

v.

799802.

alii

SOLON.

;;<.!

8.

Tlxtsl yccg xoQog v(5qiv, otccv rtoXvg olfiog snrjTai.

9.

[17.]

'Ex vsrpiXr]g rtilsTaL %Lovog [tivog r]6s %akdt,r]g,

^QOVTtj d' ix XayirtQag yCyvsTaL a6TSQ0rtrjg'

dvdQcav

#'

ix iisydkav rtohg oXkvTai' sig ds iiovaQ%ov

drj{iog dldQLrj
5 XsCcog d'

421

8ovXo6vvr]v srts6sv

ov Qadtov i6TL xaTa6%slv

i^aQavT

v6tsqov, dXX'

rjdrj

%Qr) tisqI rtdvTa voslv.

10. [18.]
/isi\si 8r) [lavirjv [isv iprjv ftaLog

%Qovog a6Tolg,

6sl%sl dXrjdstrjg ig [is6ov iQ%ofiivrjg.

Fr. 8.
Clem. Al. Str. VI 740: SoXcovog Ss noLr\aavxog- Ti%xst yuQ
et Ottob.) %xX. avxiKQvg 6 soyvtg yQucpsf .TiuttL *ol %OQog
v@qlv oxuv %u%co bXfiog snr\xut. Uterque secuti videntur antiquius proverbium: Ti%xst xoi %oQog v($qiv , bxccv %a%co ccvSqI nuQsCrj, Diogenian.

(zot

VIII 22.
Fr. 9.

Simile SoloniB dictum memorat Diog. I 59.

Diod. Sic. Exc. Vat. T. III p. 23 Dindf.:

Asysxai ZoXcov

%al TtQOSntsiv xoig 'A&r\vaioig xrjv saoLisvr\v xvQavviSa 6V sXsysicov 'E%

%xX.
vosiv. V. 1
4. Diog. L. I 50 (et Apostol. VI 93 c) affert,
V. 1. 2 Plut. Sol. c. 3: 'Ev 8s xoig opvat%oig aitXovg saxi Xiav %al aodax SQonr\g, deinde
%aiog, cog drjXov s% xovxcov 'E% vscpsXrjg
V. 1. nsXsxai, Diog.
sequitur fr. 12 et V. 3. 4 Diod. Sic. XIX c. 1.
.

;>

%ocXdr\g,
.

tisvog, ap. Diog. ed. Frob. ia.

cpsQsxat.
ap. Pl. C
V. 2. XacinQttg, Diog. Xcc(inQr\g fort. rectius.
%dXaa, Diod. &uXdxxr\g.
V. 3.
yiyvsxat, Diod. yivsxai, et sic ut videtur codd. Plut. Diog.
8' om. Diod. utroque 1.
LtovaQ%ov, Diod. XIX 1 xvQavvov (F xvQavvov).
atdQirj Diod. ib., sed altero 1. dcdQsirj, Diog. atSQtg icov.
SovXoavvrjv, Diod. Exc. 8ovXoavvr\g, et priore 1. FV snsaav pro snsasv.
Post v. 4 Hartung nonnulla intercepta esse existimat.
V. 5.

s^uqccvz' scripsi, cod. Xir\g 8' s^sqccvxcc, id est, si quem plane

extuleris, nam non est verisimile Solonem s^ttQccvxa eo sensu, quo
ii-aQ&svxa dici solet, adhibuisse. cf. Phot. 218, 3: xb yaQ Xscog saxt
XsCcog S'

xsXscog. 'AQ%iXo%og~ Asicog yuQ ovSsv scpQovsov. Apollon. de pron. 334

Firmat Diodorus dicens: nQtv xsXscog la%VQOv ysvso&at.
xsXscog, Xscog.
Antea scripsi ex mea et Schneidewini coni. Xirjv 8' si,d.Qavx', Ahrens

Cobet nuper commens\dQavx', Kayser %str\g 8' s^aQccvx'.

davit sv%XsCr\v 8' SQJ-avxag ulSlov soxt %axaa%siv
quod interpretatur
sempiternam gloriam reportare potestis, neque institutam sententiam
curans, neque versus numerum, quandoquidem barbare vocis dtSLog
ov add. L. Dindorf.
cod.
quSlov
antepaenultimam produxit.
V. 6. nsQt add. Dindorf, Sintenis coni. xtvu
QutStov. Dindorf Q~r)Stov.
yaCr\g 8'

ndvxa, Schneidewin 7tttQs6vxa.

Fr. 10.
Diog. L. I 49: j\ttg y&Q (SoXcov)
-frco^axog %cd

danCSog, TtQOsinsv ccvxoig

sig xr)v s%%Xr\aCav (isxd

xr\v sniftsatv xov HstaLaxQttxov
,

POETAE ELEGIACI.

40

422

11. [19.]

El de TteTtov&ate XvyQcc dV
prj tL ftsolg

v^iexsQr]v xaxotrjta,
tovtcov [totQav e7ta^<psQSts'

avtol yccQ ro-^rovg r]v^r]6ats Qvpata dovtsg,

xal 8lcc tavta xaxrjv e6%ete 8ovXo6vvr\v'
d'

5 vfiecav

exa6tog aXcoTtexog

elg [iev

6v[i7ta6Lv d'

v[iZv

l'%ve6L fiaCvet,

%avvog eve6tL voog'

yaQ yXco66av OQate xal eig e7tog aloXov ccvdQog,

elg eQyov d' ovdev y Ly vopevov (5Xs7tete.

elg

ov fiovov, dXXd

^orj&svv sxovfiog svvav, Xsycov xccvxcc' "AvSqs?

aocpcoxsQog, xcov Ss dvSQSvoxsQog svfiv oocpcoxsQog
[lsv xcov xr)v ct%cixr\v HsvovaxQttxov (ir) ovvvsvxcov dvSQSvoxsQog Ss xcov
sTtvoxccfisvcov (isv, Svd Ssog Ss ovcoitcovxcov Kttl r) fiovXr) II s vovoxqcc-

Y.a.1

xcov

A&rjvavov,

kccv

(isv

xiSav ovxsg, (jvaivsa&uv sXsyov ccvxov

dsi-

xavxi-

slns

od"sv

xov Usvovgxquxov xvQttvviSog sXsysva tcqoXsyovxog ccvxov xccvxcc r\v 'E vscpsXr\g kxX. Carmen, unde hoc distichon petitum, scriptum eodem fere tempore, quo fr. 9, neque tamen
V. 1. Sr) (iccvirjv, C arj(iccviriv.
utrumque fragm. eiusdem elegiae est.
V. 2. sg,
s'g.
!-sv ktX. xcc

Ss nsQi

xr)g

Fr. 11.

Diog. L.

hl:"Oxs xov IIsiaiaxQaxov

sficcftsv

r)Srj

xvqccv-

vsvv, xccSs syQcctps rtQog xovg 'A&rjvcciovg- El ds nxX.

om. v. 5 8 et
niat. p. 772 ed. Bonn. , ubi cod.

XvyQcc,
p.

24:

v. 2 (ir)vvv, v. 3 sqv(iccxcc exhibet)

Kal (isxd xccvxcc xvQccvvovvxog scprj'

Adde

vant hoc fragmentum.

et

(nnde Nicetas Choex Plutarcho v. 1

Diod. Exc. Vat. T. III

El Ss

%xX.

integrum

ser-

30: Kcci xo Xovrtov r)avdXXd

%iccv r)ys v.ul xcov cpiXcov cpsvysvv ticcqcuvovvxcov ov rtQoasv%sv
7toirj(iaxa yQucpcov covsiSis xovg 'A&rjvccioig' si Ss ... SovXoovvrjv
(v. 1
4), et supra: kccv noXXd Svs^rjX&sv ofioicc xovxovg, olg Svd xcov
Al. Str. I 328
7toir](ittxcov ysyQcccpsv svg yaQ %xX. (7. 5. 6), unde Clem.
V. 1. Xvy^d, Diogen. Seivd.
affert v. 7. 5. 6.
vfisxsQriv, Diod.
V. 2. (ir) xi frsovg xovxcov, Diod. (jvr) &sovav xavxrjv, et (ir)
vpsxsQttv.
&sovov ap, Plut. FaLC (C etiam xovxcov om.).
(lovQav, Plut. (irjvvv.
Post v. 2 Leutsch distichon intercidisse arbitratur, in quo poeta
Plut. vit. Sol.

c.

Pisistratidarum dominationem descripserit quandoquidem xovxovg v. 3

non habeat quo referatur: sed hoc argumentum parvi est momenti, si
quidem non integrum carmen, sed particulam tantum poematis adhibet
Diogenes. De Pisistratidis haud dubie dictum in iis versibus, qui v. 1
,

V. 3. qv(jvuxu Stephanus, sqvcvuxu Diod. Plut., qvolu

praecesserunt.
V. 4. xavxcc, Diod.
Diog. fort. recte. Sitzler Qcoccaxa commendat.
xovxo.
so%sxs, ap. Pl. C s%sxs, Diog. i'a%sxs sed ed. Frob. s%sxs.
V. 5. vfiscov Diog., vficov rel.
fisv om. cod. Laur. ap. Clem. Respicit
Cratinus Leg. fr. 1.
V. 6. %ccvvog Plut. Clem. Hovcpog Diog. Diod.
V. 7. snog aioXov,
Nauck coni. y.ccvQog.
svsoxi, ap. Pl. C sgxv.

speciosam non recepi.

yvyv6(isvov, Diod. et cod.
Mon. Diog. yvvofisvov. Quod Plut. et Clemens versuum ordinem invertunt, memoriae errore factum videtur; ac si Plutarcho fides habenda
esset, pertineret haec ad illa carmina, in quibus prae"sagiens de futura
Pisistrati tyrannide dixit, vid. fr. 9 et 10.

Pl. Cl.

sitr\

ccvfivXov,

dvSQog', ap. Diog. cod.

quam lectionem
Mon.

ttvSQtt.

licet

V.

8.

BOLON.
12.
'JSjj

[17.]

dvfycov dh ftukaGGa taQa66ttaL'

xivfj,

(ir)

nuvtav

icftl

41

r\v

6b tig avtr)v

dLxatotdtrj.

(YnO0HKAl EI2 EAYTON.)

423

13. [4.]

Mvrj(io6vvrjs xal Zrjvog 'OXvimlov dyXaa texva,

Mov6ai

IIleqlSss, xlvte (iol v%onevca'

Plut. vit. Solon. c. 3: 'Ev Se xoig cpvoiKoig dnXovg taxl

Fr. 12.
Xiav -aal ctQ%aiog cog drjXov ex. xovxcov. 'E vecp eXr\g
daxtQonrjg
'El- dvecicov de &dXuaau kxX.
unde vulgo etiam hoc
(fr. 9 v. 1. 2).
distichon priori subiungunt et ad illam elegiam referunt: at Plutarchus
ex diversis elegiis duo diversa exempla petiit, quod etiam Schneidewin
Dixit autem poeta de populo, qui nisi improbis ducibns
nnimadvertit.
utatur, sit iustissimus , sicut mare placidum, ventis non turbantibus.
Herodot. VII 16: xd ae %al uLttpbteQU neQir)y.ovtu dv&Qconcov, y.uy.cov
&ubfiiXiut acpdXXovat, xutdneQ tr)v ndvtcov XQ ri 6lllC0X ^CTr] v dv&Qconotot
.

Xuaouv nvevfiuxd cpaai ifininxovxu ov neQtOQUv cpvai xrj ecovxrjg XQV'

a&ai. Polyb. XI 29: o&ev del tb nuQanXr)atov nd&og ovfiftaivet neQi
te tovg oxXovg xal tr)v ftdXuttuv x.u&dnsQ yuQ Huxsivrjs r) fisv ISia
cpvaig eaxlv dfiXa@r)g xois XQ WLl ^ vot'? %ul gxuoilios, bxuv 8' sis uvxr)v
efnteor) tu TtvevLtutu (iia, totuvtrj cpuivetut tois jjpco^fVoig, oloi twss
uv cootv ol HvnXovvtes uvtr)v uvetiot, tbv uvtbv tQonov kui tb nXi)&os
del nai cpuivexui kuI yiyvexui TtQOs xovs j;poo|u.*'oi>s, oiovs uv t%r\ tiqooxdxug vlu\ ovLtflovXovs. Dionys. Hal. XVII 12: naQanXr\atbv tt ndaxovaiv ul 8r\Ltov.QatovLttvat nbXetg totg neXdysoiv e%eivu te yaQ vno
tcov dvsLicov xuQuxxexui cpvatv txovxu r\QtLteiv, uvxui xe vnb xcov 8r\(iuAdde Cic. pro
ycoycov kvkcovxul jirjdev ev avxaig exovaut Auv.bv.
Cluentio

Adesp.

c.

49 et interpretes ad Livium XXVIII 27,

11.

Cf.

etiam Fr.

23.

Stobaeus Flor. IX 25: SbXcovog integram hanc elegiam

de qua disputavit Linder Philol. XIII 499 seqq. Cum H.
1862 in Museo Rhenano XVII, 1 seq. hanc elegiam, quem-

Fr. 13.
adscripsit,

Weil a.
aduiodum

alias, stropharum vinculis astrictam esse contendisset, decem

annis post Leutsch in Philol. XXXI 150 seq. citharoedici nomi Terpandrei structuram 'sibi deprehendisse videtur, non meliore successu
quam Weil strophas indagavit: nisi quod Weilii artificia iam prope
obsoleta sunt, Terpandrea studia, postquam Westphal facem praetulit,

Et Westphal quidem miro errore, cui non

est venia parata, oLicpuXco quartum attribuit locum, quem quintum obtinuisse manifestum est: itaque cum Terpandrei nomi vestigia alibi sibi
deprehendisse videtur , vana esse ista commenta necesse est. Ab hoc
errore sane Leutsch sibi cavit, sed enuQxu et LtexuQxu nuncupans vel

nunc vel maxime fervent.

ignoravit vel sprevit certissimam emendationem, qua olim haec monstra

procuravi ad Terp. fr. Nec debebat citharoedici nomi structuram transferre ad Solonis elegiam. Sane ad nomum auloedicum auctore ut videtur
Clona translata est, sed a reliquis elegiacis carminibus plane abhorret:
nam singulorum lyricae poesis generum singulares sunt proprietates,
quas non decet confundere vel contaminare: frustra igitur sunt, qui
chorica carmina tragicorum poetarum vel Pindari epinicia ad eas leges

POETAE ELEGIACI.

42

oXflov [iol TtQog &eoov (laxttQoov dote

xccl

7tQog ttitdvtcov

cciel

do^ccv s%elv dyccd-rjv

de yXvxvv obde cpiXoLg, eyftQoi6L de tcltcqov,
tolcSl [lev cciooiov, tol0l de deLVov ideiv.
dvQ-QCOTtcov

5 eivccL

IQr^iaxa d'

10

iiieiQoo

[iev e%eLv,

ddixoog de Jtendo&aL

ovx e&eXoo' Ttdvtoog v6teQov r)X&e dixrj.

TtXovtov tf' ov yLev 8oo6l fteoi, TtttQccyiyvetccL dvdQi'
efntedog ev vedtov Ttv&tievog eig KOQvcprjV
^,etioo6Lv vcp' vfiQLog, ov %ata xoG[iov
dXX*
ddixoig eQy[icc6L 7teLd~6[ievog
eQ%etaL,
ovx, e&eXcov eTtetat' tcc%ecog d' dva[ii6yetccL dtv

ov

d'

avdQeg

d'

ttQ%r)

i%

oXiyov yiyvetttL co6te TtvQog,

,
dvLrjQr) de teXevta"

15 cpXttVQr] [ihv th TtQcotov

ov

yttQ

drjv fi-vrjtoig vfiQLog eQycc TteXet.

dXXd Zevg itdvtcov

ecpoQa. TfAog,

de

e%cc7iivr\g

ttvepog vecpeXccg cdtya 8te6xedcc6ev

co6t

r\QLv6g, og Ttovtov TtoXvxv^iovog dtQvyetoto

20

424

Ttv&yLeva 7tLvrJ6ccg, yfjv %atd TtvQocpoQov

revocant, quibus nomi autiqui astricti fuerunt. Parodia lusit initium

elegiae Crates fr. 1, imitatur scriptor epigrammatis in insula Amorgo
reperti, Kaibel Epigr. 1029 a Mvr\(ioavvr\g %a\ Zr\vbg 'OXvLt(nCov ay%vXo-

dyXad xev.va,
supplendum videtur.

firjxeco)

fteotot v.a\ dv&Qco(7totat Tto&eivaC), quemadmodum

V. 1 affert Clem. Al. Str. VI 742: ZoXcov xrjg

6 om. A.
V. 1
eXeyeCag cbde aQ%exaf Mvr\[ioavvr\g xxX.
Mvr\V. 2. (iot sv%ofis'v<p
Trinc. Mvr\\ioavvr\.
Valckenaer fisv
3.
V.
6.
V.
Brunck.
sv%o[isvov.
{iot,
detvbv, Trtxpov Voss.
sfioi.
Ars.
V. 7 et 8 affert Plut. Sol. c. 2 (ubi FaL %Qr\(iaxa Se netQco),
adde comp. Sol. et Publ. c. 1.
%Qr\(iara d' tfieCQCo, Trinc. %Qr\(iax'
V. 9. nXovxov, Schowii codd. nXovxog.
ifieQco.
ov, ov A, om. N.
\ioavvr\g,

V. 11. uextcoatv vcp' vfiQiog, ov

TtaQay Cy vexai, b rteQtyCyvexat.
x. x. SQ%sxai, legebatur xtficoatv, vcp'
v^Qtog ov x. x. e. (lexCcoatv restituit Ahrens, distinctionem
correxit Hermann.
Emperius coniecit
Stcpcoatv, Linder avXcoatv, Weil xxCaocoaiv, Leutsch dvdycoatv, Herwerden
%r\Qcoaiv , Sitzler xexficoatv.
ego olim conieci (icocoat, quemadmodum
apud Homerum est [iat(ic6coat: activa forma huius verbi usus est Epi-

charmus

M. 589, 42 IIvQQav ys (Jteo %a\ dsvxaXCcova. quamquam

poetae his epicorum formis abstinent, nam Theogn. 877
correctum. sed in antiquo Attico epigrammate quod ad Pisistratidarum saeculum referendum, ap. Eustath. II. 1353, 8 legitur: 'Epftij
xexQanecpaXe, %aXbv TsXsaaQ%Cdov eQyov, itavQ'' oQaag. nam qnod Goettling versum imperfectum supplevit baa itQ6a&' baa x' ev fieaco oaaa
x' bma&ev, non satis verisimile
V. 12.
fuit haud dubie distichon.
V. 13. dvapCaysxai, Ars. Voss. avauCyvvtai.
SQ%sxaL om. Voss.
V. 15* a.vir\Qr\, Trinc.
V. 14 et seqq. om. A.
axr\ ab, v. dxr\.
V. 16. dr)v Vind. Bace,
avCr\, Qr\, B m. sec. aQ%r\, cpXavQrj de %xX.
Et.

elegiaci

dr\

rel.

solon.
xulu eQyu,

drjco6ug

ftecov

ui&Qirjv d'

ovQavov,

l:;

edog ainvv Ixdvei

uvrig e&rjxev idelv

d' r]eXioLO pevog xuru 7iiovu yalav

xulov, dtuQ vecpecov ovdev St' etitlv idetv

Xd(i7teL

2. >

rotuvrrj Zrjvbg jteXetui ti6cg, ovd'

cotiTteQ

aiel d'

exu6tco,

ecp^

frvqrbg dvr]Q, yiyverai b^vypXog'

ov

XeXri&e dia^iTteQeg, o6ttg dXctQov

ftvycbv e%r\, ndvxcog d' eg relog e^ecpdvr]'

30

aXX' 6 [ihv uvtix etL6ev, 6 d' v6xeqov ei de cpvyco6iv

avtoi, [irjde decov fioip' encov6u xi%rj,
rjlvfte
r[

ndvtcog avrig' avairioi eQya rivov6iv

jcaldeg tovtcov

frvritol

<T

r)

yevog e\o%i6co.

cbde voev[iev b^icog dyuftog te

drjvevetv uvtbg

do^uv exu6rog

xuxbg

te'

e%ei,

V. 21. xdc, Gesn. m. xxc. Schneidewin %Xvra vel Srjoag dylad.

V. 22. avTig Bach, vulgo av&ig.
V. 23. niova om. Ars. Voss.,
contra B m. sec. et b nax' dnsiQOva exhibent.
V. 24. dxaQ, Ars.
V. 27. ov s Hermann, B m. sec. ovxl, b ovxs et
Voss. avraQ.
V. 28. s%rj
supra ovxl, rel. ovxs. Hartung ov ocps Linder ov%i.

legebatur

scripsi,

Trinc.

abegw
V. 31.

dl,

r\v._

s%si.

V. 29. si, Vindob.

ndvxcog, Trinc. navxog.
V. 30. fioig' sitiovoa, Trinc.
m. sec. (ioiQa

NB

avtig Brunck, avxi% libri: praeterea distinctionem

pravam ndvxcog' avriv.' dv. correxerunt Wyttenbach et Gerhard.
dvaixioi bcd, v. dvairia, Wyttenbach dvaixid r
Hermann dvairia 8'
Ego olim r). n. avrs, %al avrita, quam coniecturam me sibi surripuisse
conqueritur Ahrens, qui coniecit dfisrQcog' drr\ %a\ dvxixa, postea lapsum
calami fuisse dixit, vitium vitio emendans: axr\, r\ avxixa v.xl. Hartung
scripsit dvaixioi si'ys xivovoiv. Leutsch. r\lv%' bficog ddxrj %al dvaixlol commendavit.
V. 32. r) ysvog s_\onioco B m. sec. c, ut Pierson

snovoa.

coniecerat,
07T.),

rel.

r)ysfi6vcov

Schneidewin

r)

ysvog

xo yovcov onioco

onioco (sec. Schneidewinum

r)
nqoyovcav
cov onioco, Sauppe r) ysvog cov onioco,

Linder

Em-

V. 34. 8r\vsvsiv
scripsi, h. e. unus quisque callidus esse sibi videtur, hoc vocabulo utitur
Hesiodus in theogoniae versibus, quos Chrysippus apud Galen. de
Hippocr. et Plat. plac. III. p. 351 servavit: s^anaxmv Mfjxtv xainso
nolv drjvsvovoav, ubi vulgo Sivsvovoav legitur. nsQiSr\vsvsLv Sophocli
olim conatus sum vindicare in versu ap. Erotian. p. 45. Antea in hoc
Solonis versu 'sv Sttjslv avxog scripsi, h. e. aliqua re se potiturum esse
unus quisque sperat: 86'gav s%slv idem est atque 8o%slv, potest igitur
non solum de eo, qui aliis, sed etiam de eo, qui sibi videtur dici.
Libri admodum variant, Ssivrjv slg avxov b et SsLvrjv etiam B: m. s.
exhibet, svSrjv slg avxog ac, 1% 8r\v r\v avxog e, iv8r\r\v avrog Vind.,
sed corr. sv 8r\v r\v, vulgo sv 8r\v r\v (r\v) avrog. Emperius. xs8vr\v
slg avxov, Hermann alvsiv, rjv avrog, Schneidewin sv qslv stg avrog,
Ahrens sv&rjvsiv avxog, quod probavit Hartung nisi quod sv&svseiv
scripsit, Linder r\8sLV r\v avxog, Meineke r\v8avsv r\v avxog, Sitzler 'sv
8' r\i,SLv avxco %xl., Leutsch denique sv8sivr\v i. e. svSisLvrjv proposuit.
Praeterea Linder hic inserendum censet distichon v. 39. 40, ubi scripsit
perius

r)

r)

ysvscov

onioco.

POETAE ELEGIACI.

44

35 TtQLV XI Tta&ElV tOtS

oSvQStUL' U%QL ds tovtov

6\ UVtLX

XOVCpCCLg sXltL6L tEQ7tO[l&U.

%U6X0VtEg

pev vov6ol6lv vit aQyaXs\]6L 7tLe6d-fj,

vyLrjg s6tuL, tovto xutscpQu6uto'

%co6tLg
cog

[uXXog dsLXog scov ccya&og doxsl

425

E{1[ievul dvrJQ,

xul xuXog, (iOQ(pr)v ov %uqle66uv s%cov']

40

el de tLg d%Qr](icov, 7tsvLrjg ds

\itv

SQyu

fiLatai,

xvr\6s6$UL ndvtcog %Qr\yLutu TtoXXu doxsl.

6TtevdsL d' uXXo&sv dXXog' o (iev xatu Ttovtov dXutuc

sv vr\v6\v iQr]%cov olxuds xsQdog dysLv

45 ly&vosvt

uve'[iol6l cpoQEV{isvog

aQyaXsoL6iv,

cpEL8coXr\v ipv%r\g ovdsfiiav xts^isvog'

yrjv ts[ivcov TtoXvdsvdQEOv slg sviuvtov

XatQEVEL, tol6LV xu[i7tvX' aQotQa peXeL'
c
dXXog Axtr\valr\g te xul HcpuL6tov 7toXvte%veto

uXXog

'

50

eQya daelg %eLQ0lv ^vXXeyetai fiCotov

dXXog 'OXvyLTtLudcov Mov6ecov tcuqu Scoqu dLdu%&eCg,

V. 35. aimx'_scripsi, idem suasit

uXXcog SscXog ...xci Ss ytuXog. ...
V. 36. xsQitoBamberger, vulgo av&ig, Trinc. ccvxig. Schneidewin av xLg.
V. 37. ^roffTtg Schneidew., v. %
lls&u, a pr. m. et Vind. et a xQscpofis&u.
vrt aQyaXsyOL, Trinc. VTtUQya(Lsrj6L. Deinde Brunck vit UQyuXsrjg
oaxig.
V. 39. 40 ab instituta sententia alieni sunt, itaque cansitLsoftr].

quod fortasse ex alia Solonis elegia petitum

adscriptum olim fuit ad sententiara v. 34 illustrandam deinde ut
fieri solet alieno loco in ordinem receptum est: dixi de his versibus in
Comment. Crit. I 8. Defendere studuit M. Schmidt Mus. Rh. V 625:
item nuper Leutsch tuitus est: traiiciendos censet hoc versus Linder
post v. 34, qui etiam quaedam immutavit, vid. supra ad v. 34. Bern42 in suspicionem vocat,
hardy Hist. Litt. Gr. II 357 ed. 1 v. 39
quemadmodum ei etiam extrema pars ex Theognide interpolata videtur, et v. 37. 38 ante v. 59 collocandos censet, sed vid. Schneidewin
in Philol. III 111. Postea Bernhardy in ed. alt. tantum v. 37
40 reV. 40. %uXog, "Vind. acw x.uXXog.
V. 42. %xr]iiciendos esse censuit.
gso&ccl scripsi, cum olim HSKxrjoQ-UL coniecissem, libri
cornxrjGuo&UL
rectio necessaria, nam nimis ambiguus hic aoristus.
nuvxcog Gesner,
v. ndvxcov.
V. 43
46 mercatoitoXXu, c nXsioxu, b utrumque.
rum, non piscatorum, ut Leutschio visum est, quaestum describunt.
V. 46. ipvxrjg, Voss. B m. pr. Trinc. tyvxrjv.
ovSs^llccv Schneidewin,
v. ovSs(iCrjv.
V. 48. llsXsl B m. s. Gesn. margo cef, vulgo llsvsl.
V. 50. SQyu Suslg Voss. Ars. B m. s. b, SQyuXaslg Vind., SQyaXa sig
SlSccV. 51. Movoscov Brunck codd. (lovocicov et llovocov.
acefgw.
Hermann pro uuqu coni.
%Q"si'g, Brunck SlSux&tj, Hartung SsSsxxui.
contra Ahrens (deleto SiSax&SLg) Movodcov tp %uqu
Xd($s, Halm %6qs
Scoqu, Linder eiecta voce TtuQcc scripsit Movoucov, Leutsch Ttvxct Scoqcc
SlSuohsl, ego cum olim tisql commendavissem, credo nuQd additum
esse ad versum redintegrandum, Solon Movecov cpCXu vel y.uXd Scoqu
cellis sepsi: distichon hoc,

est,

videtur scripsisse.

Post. v. 52 fortasse distichon sententiae amplifican-

SOLON.

45

L[lEQTr)s 60(pir\S [IStQOV int6td\x,svos'

dXXov ftdvttv E&r]XV ava\ sxdsQy os 'AtloXXcov,

syvco d' dvdol xaxbv trjXo&sv iQ%6^svov
,

55

6vvo\iaQtr]6co6t &soi' ta

cb

cTs

^oQ0i^ia Ttdvtcos

ovts tis oicovbs Qv6stat ovd'' tEQa'

aXXot Tlatcovos 7toXvcpaQ[idxov SQyov s%ovtss
7ts6tt tiXos'
irjtQOt' xal tois ovdsv

426

TtoXXdxt d' i% oXiyrjs odvvrjs [isya yiyvstat aXyos,

xovx dv

60

tts Xv6att

r)jtta

cpaQ^iaxa dovs'

tbv ds xaxais vov6ot6t xaxovfisvov aQyalsats ts

7

%stQOtv aitya tid^rja vytrj.

ds tot frvrjtoi6t xaxbv cpsQst r)ds xal

cal?d{Jtsvos

MotQa

dcoQa d'

dcpvxta

65 7ta6i ds tot

ftscov yiyvstat

xivdvvos

sti

i6&X6v

d&avdtcov.

sQyyta6tv, ovds rtg oidsv,

{isXXst 6%rJ6stv, %Qrjnatos aQ%o^ivov

fj
dXX' 6 {isv sv sQdstv TtstQconsvos ov jtQ0V0rj6as
sis [isydXrjv dtrjv xa\ %aXs7tr)v S7ts6sv,

ds xaxcos SQdovtt &sbs itsQl itdvta 8i6co6tv

6vvtv%ir]v dya&rjv, sxXv6tv acpQo6vvr\S'

tco

70

sin integra est oratio, alternm participium

s%loxo.llsvos verbi finiti vice fungitur, neque oifensio inest in repetito
606 o S' sqsllvjj vvnxl soixms yv[ivov xo^ov
participio, cf. Hom. Od.
S%C0V Y.CU S71L VSVQrjCpLV QLGXOV, SsiVQV TtaTtXaLVCOV , aisl fiaXsOVXL SOLHtoS-

dae destinatum excidit;

V. 55. avvo(iaQrrj6coai, Voss. ovvoLLaQxr\oaai, Brunck ovvoiLaQxr\oovoi.

V. 57. aXXoi, Salmasius ov&' ol.
SQyov,
ndvxcos, bdf navxa.
V. 59. yiyvsxai, b saaszajb, unde Schneidewin ds^sxai.
B m. s. SQya.
V. 60. v.ova av Gesn. m. Voss. B m. s. Schowii codd., %al ov% dv
Schneidewin interpolavit %ov xis dv ir\aaix' quod
Vind.
v. ndv.
Leutschium probavisse miror. Media verbi forma usus est etiam Aeschylus oa-msQ 'lco 7tr\(iovas sXvoaxo. et ad eundem modum passim suXvso&ai.
V. 61. xaKovfisvov Lobeck, libri
dici solet, velut ap. Phocyl. 15.
V. 62. %slqolv,
Dindorf vovoois xsY.a%co[isvov mavult.
kvhcollsvov
Vind. %sqolv.
V. 65 70 leguntur in Theognideis v. 58590. (ex Theo-

gnide qui descripserunt Apostolius alii passim alia variant, vid. ad

V. 66.
sn Vind. Voss. scp' SQy(i.
V. 65. Ss om. Theogn.
Th.).
a j\, Vos8. Gesn. m. w xl, Theogn. nij.
llsXXsl, b llsXXoi. Theogn.
r\,
inverso ordine o%r\asLv llsXXsl.
Stigma post g%i\gslv posui, nam verba
%Qr\[iaxos, Theogn. 7tQ^y(iaxos.
%q. ccq%. cum olSsv suht iungenda.
Theognidis libri germanam huius versus scripturam per omnia servavisse videntur.
Apud Aristoph. Ran. 188 libri nov vel itoi o%r\asiv

Soksls.

Vos8.

m.

s.

m. Vind. ab, sed in Vind. et a supra y.aXcos, ut

sqSovxl, Theogn. uolsvvxl.
ap. Theogn. legitur.

xi&r\OLV.

7tQOvor\aas Vind.
69. xaxcos Gesn.
vulgo tam hic quam

Theogn. svSoklllslv.
V.
abcew, vulgo 7tQ00Qr\aas-

V. 67. sv sqSslv,

Ars. B.

SlSwolv, Theogn.

POETAE ELEGTACI.

46

TtXovtov d' ovdev tso^ia 7tetpa6iievov avdaaGL xettai'

yao vvv

r)[iecov 7tXet6tov e%ov6t flCov,

67tev8ov6i'
tCg av %OQe6eiev aTtavtug;
di7tAa6Lcog
toi
frvrjtotg co7ta6av afravatov
%eQea
o'C

'| avtcov dvatpaCvetat, r]v OTtotuv Zevg

Tte^f] tt6o[iEvr}v , aXXote dXXog e%et.

75 atrj d'

14. [7.]

Ovde [idxaQg ovdelg

TteXetut ^QOtog,

Ttdvteg, o6ovg frvrjtovg

dXXd

7t6vrjQOL

427

xa&OQa.

r]eXtog

15. [6.]

IIoXXol yuQ 7tXovtev6t kukoC, dya&ol de Ttevovtaf

V. 7176 leguntar in Theognideis v. 226-32.

V. 71. affert
Aristot. Pol. I 3, 9: coonsQ So\cov cprial notrjoag n\ovtov 8' ovSsv
t. n. ccvdQttOi %sttccL.
Plut. de cup. divit. 4: o&sv sv rtoog tovtovg
\e\e%tcci vno tov 2o\covog' n\ovtov 8 ov. t. n. dv&QconotOL. Basil.
M. de leg. Gentil. II p. 183: %atd xbv 'E^rj%soti8ov Zo\covcc, og cprjOi n\.

dvSodai %sttai.

V. 72.
civ&QconoLOt, etiam Theogn.
et voov pro iov.
V. 73. Sin\aai'cog, Theogn.
8in\doLov.
%oqsoslsv dnccvtccg, quamvis etiam Theognidis libri tueantur, suspectum, nam dnavtccg nimis languet, fortasse Solon Homerico
8' ov

t.

rjfiicov

7i.

Theogn.

usus vocabulo

tjllcov

%oqegslev

scripsit

avd\tovg, quod occupavisse Heim-

soethium video, Herwerden dn\r)atovg, Leutsch tiv' dv %oq. dTtavttt

sva ndvtcog, Ahrens %oqsgels
coll. Hom. II. 7t 747, Doederlein %oqsgsi
V. 74. Theogn. %Qr)(ittrd toi
Ttsvqtag, Sehneidewin %oqegsisv dnccvta.
V. 75. dtr\ Vind. Voss. B m. s. Gesn. m.
&vrjtotg yCvstcci dcpQoovvrj.
avtcov, Theogn. ccvtr)g et bnors pro bnotccv.
abcegw, vulgo ccvtr).
V. 76. 7ts[iiprj, Vind. Voss. nsfiipEi.
ttaoLisvrjv
Theogn. tsiQOfit&\\ots ccWog e%sl Schaefer, vulgo dWots t dWog s%si ut Vind.,
voig.
c ttWot' dv aWog s%ol (ut Gaisf.'), abeg dWots t aWog s%oi, Hermann
dWo&sv dWog s%si, Hartung sciipsit r)v bnots Zsvg nsLLipr/, stio' dnd-

trjv,

dWots

14

a\\og s%sl.

XCVIII 24.
V. 1. [id%aQg Stephanus, legebatur liu%ccq (quod fortasse quis tueatur Diphili versu ap. Clem. Alex.
Str. VII 303 d\\tt LiccKttQ 'Ar)Q Sid tcov vscpscov SLansLLipov), Hartung
dubitanter Lid%ctQ y'
De forma LLu%aQg vid. Alcman fr. 10.
novrjQot
V. 2. &vrjtovg, malim %vr\tcov.
Grotius, v. novrjQOi.
Fr.

Stob. Flor.

Plut. Sol. c. 3: "OtL 8' ccvtbv sv tij tcov nsvrjtcov lleqCSl

tcov n\ovaCcov statts, 8r)\6v iatLv s% tovtcov
TJoWol
V. 2. 3. 4 laudat Plut. de
ydQ %t\. Leguntur in Theogn. 315 18.
tranqu. an. c. 13 et de prof. in virt. c. 6, idem v. 2 et init. v. 3 de
4.
cap. ex inim. util. c. 11, Basil. M. de gentil. leg. II p. 177 affert v. 2

Fr. 15.

lluWov

rj

tfj

Respicit fortasse hoc carmen

8, 11: kccI Eo\cov Ss tovg svSttifiovag 1'ocog
aTtscpttLvsto %cc\cog, eIticov ListQicog tolg s%tbg %s%OQr]yriLi,s'vovg , TtETtQUyotccg 8s td %d\\iatcc, cog costo, %al $spico%6tag acocpQovcog' sv8s%stai
yaQ (istQLcc %s%trjLisvovg TtQttttsLv d Ssi. nam plura in eandem sententiam in hac elegia videtur poeta exposuisse. Hartung hufc refert Theogn.
1155 6, quos Solonis esse existimat.
V. 1. yaQ, Theogn. toi.
n\ovtsvai, ap. Plut v. Sol. FaL n\ovtovai ut Theogn.
V.

Theodul.
Aristot. Eth. Nic.
4. resp.

or.

de reg.

off.

146.

SOLON.

47

aXX' rniBtg avtotg ov dLa^SL^o^sd-a

snsl t6 psv sfinsdov aisi,
trjg aQStrjg tov nXovtov,
1Q7]^,ata d' dv&QKtTtcov dXXots

akkog

s%si.

16. [8.]

rvco[io6vvr}g d' dcpavsg %aksTtcotat6v s6tt vor)6at

[istoov, o dr) ndvtcov Ttsiqata fiovvov s%sl.
17. [9.]

ndvt)}

6'

d&avdttov dcpavr)g voog dv&QC07toi6Lv.

18. [10.]

rr}Qd6xa

6"

atsl itolla

dLda6x6(isvog.

nP02 $IAOKYnPON.

428

19. [22.]

Nvv

ds 6v [isv 2JoXlol6l tioXvv %qovov sv&dd' dva66tov

trjvds Ttoktv vaioLg %al ysvog v^istSQOV

V. 3. atsi C Theogn. Basil., FaL

V. 4. Hermann uXXog, Zx aXXog s%st. at cf.
vulgo sariv.
supra 13, 74 et Hom. Od. 8 236.
Fr. 16.
Clem. Al. Str'. V 694: Ztocpcarara roivvv ysyqunxat rm
UoXcovt xavxu nsqt &sov
rvcoitoo. %xX. Eadem Theodoret. I 14
ubi v. 2 navxa et praeterea CVa nsLQuxui.
Clemens videtur verba S
V.

ianv

2.

uvroig, Theogn. rovroig.

ulsi,

8r)

s%si ad numen divinum referre.

Fr. 17. Clem. Al. Str.
727: EUbxcog
.

V
uqu EbXcov 6 'A&rjvuiog
avxbg Y.uxaKoXov&rjoag *HoLo8cp' TLuvxr} (cod.
nuvxi) %rX. Cf. Euseb. Pr. Ev. XIII 688 C, ubi nuiinuv.
Fr. 18.
Plato in Amatoribus p. 133 C: SoXcov yuq nov slns Tt}et deinde exhibent VWII
qu.aY.co 8' atsl n. 8. ubi 8' om. %U pr.
noXXd Sr) 8l8. Schol. ibid. Ttaqoiciia
slXkvgxul llsvxol sk xcov oXcovog sXsysicov. Respicit Plato etiam in Lach. p. 188 B. 189 A. de republ. VIII 536 B, ubi Schol. uisl yrjQuonco. Adde Plut. vit. Sol. c. 31:
snst o%oXr\g ys nsQtovoiuv wixov firjvvovatv ul xoluvxul cpcovui, yr}Qua%co
sv raig sXsy s iaig

v.a.1

8' uisl n. 8. (ubi FaL usl) et c. 2 og ys nai nosafivxsQog cov sXsys

yr}QU0Hsiv alsl (sic qV, usi rel. ut videtur omnes). Schol. Soph. Antig.
711 (ubi nuvxu pro noXXu). Io. Siceliot. ap. Walz Rhet. VI 201. Zenob.
III 4. Diogenian. III 80. Arsen. 161. Apostol.
40. Paroemiogr. ed.
Gott. T. II 107. Suid. v. yrjQuvuL. Cf. etiam Dio Chrys. or. XVIII init.
Tatian. c. 35. Cic. de senect. c. 8 et 14. Valer. Max. VIII c. 7, 14.
Fr. 19. Plut. vit. Sol. c. 26: Kul uvxbg Ss (ZbXcov) ^sfLvrjxaL xov
avvoiY.iactov (Solorum, quae antea Aepea dicta fuit) nqoauyoQsvaag yuq
sv ruig sXsysiaig rbv ^tXoYvnQov
Ss cprjoi av xrX. Vita Arati
p. 53 Westerm.: Msfivrjxai Ss xovxcov (xcov iv KvnQco XoXicov) Z,oXcav
sv xaig sXsysiatg xaig nqbg KvnqdvoQa xbv fiaotXsa, og ovufiovXsv&slg vnb UoXcovog Kxioui xx\v noXtv %uqlv rov uvSqog EoXovg covofiuasv, uLtot^rjv ruvrrjv vsllcov rr\g avfiovXr)g uvrcp- Xsysi Ss b EoXcov

Nvv

POETAE ELEGIACI.

48
uvxccq

i[is

\vv

vrfC d-oij xXsLvrjg

unb vr\6ov

u6xr}&rj 7ti(i7COL KvTtQig lo6xscpavog'

5

oixi6iicp

d'

xcpds %uqlv xul

iitl

i6&Xbv xul vo6xov

tiuxqCcV

xvdog bitutpi

ig rjfisxsQrjv.

nP02 MIMNEPMON.
20. [21.]
'Ahk'

Sl'

XUV VVV

{10L

SXL 7tSL6SUL, S^sXs

XOVXO,

[irjds iisyuLo' oxl 6si/ Xcpov i7tscpQu6ufirjv ,

xu\ [isxu7toLrj6ov, ALyvu6xu6r\ , m8s cV uslQs'

'Oydcoxovxusxrj {iolqu xC%ol %-avaxov.

21. [21.]

Mrjds

(iol

uxluv6xog ftuvuxog

7t0L^6uL[iLL ftuvebv

[ioAol, ullu, cpCAoi6LV

uXysu xu\ 6xovu%ug.

nP02 KPITIAN.
22. [20.]
EL7tS[lSVUL

429

KQLxCrj ^UV&OXQLftL TtUXQOg UXOVSLV

OV yUQ U[lUQXLVO(p

7tsC6SXUL r)yS[l6vL.

ovzcog' Nvv %xX. usque ad v. 5. Resp. Herod. V 113: <I>iXo%v7zqov Ss

xovzov, xbv EoXcov b 'A&rjvaiog UTZL%6fisvog sg Kvtcqov sv stzsol ulvsos
xvquvvcov fidXiOTU. Regulus, quem Herodotus et Plutarchus <^lXoy.vtzqov
appellant, ab Arati biographo Kvtzquvcoq vocatur: nam vix recte Engel
(Kypros I 264 seq.) diversos putat, alterum alteri successisse ratus, quod
hi loci, quos adscripsi, minime confirmant.
V. 1. EoXColol, vit. Ar.
cod.
V. 2. rrjvSs, ap. Plut. ACFaL xr\v (xr)v) Ss, ia xr)v.
EoXCr\ai.
V. 3 |ev, ap. Pl. CFaL avv.
vuCoLg, vit. Ar. cod. M. dvoig.
V. 4. ap. Pl. i da%r\Tr] a da%a&r\ , et v. 5 i ovv pro snl et ondgoio.
Fr. 20. Diog. Laert. I 60: <Paal S' avxbv %ul MLfivsQfiov yQuipuvxog' Ai yaQ dzsQ vovacov xs %ul aQyaXscov fisXsScovcov 'E^r\%ovxusxr\
V. 1.
fiOLQa %C%ol %avdxov , sniTLficovxu avxco sinsiv aXX' sl' fioi %xX.
xovxo cod. Mon. xovxov.
V. 2. asv Florens
%uv, Thiersch %ul.
Xcoov snscpQuadfir\v scripsi, Florens
Christianus, edd. antt. a' sv.
Christianus Xcolov scpQucdfi,r\v , vulgo xolov snscpQUodfir\v.
V. 3. AishuXslto
yvuaxdSrj scripsi, vid. Suidas v. MCfivsQfiog, AiyvQXLuSov
Ss %ul ALyvuaxdSrjg (XLysLuaxdSrjg BVE, XiyLaxidSrjg A) Slu xb ifiCf. Eudoc. 303.
fisXsg %ul r)Sv.
Vulgo uyvLug xuSC, cod. Arund. et
Cant. bySoa sg xuSC. Sopingius coni. xdyvQi xuSi, Meibom Xiyscog xuSl,
Hermann &Quoscog xuSl.
V. 4. 6ySco%ovxusxr\, ed. Frob. 6ySor\%. Respicit huc Liban. I 403.
Fr. 21.
Plut. comp. Sol. et Poplic. c. 1: "Eri xoCvvv d xolg tzsql
%xX.
MCfivsQfiov dvxsLTtcov nsol %qovov cor\g snLnscpc6vr\%s' MrjSs u
V. 2. noir)evSaCfiova xbv uvSqu tzolsl. Eadem Stob. Flor. CXXir3.

6aiflL Plut.,

Fr. 22.

KUXXS LTlOLflL

Stob.

Plato Tim. p. 20 E:

Hv

fisv

ovv

otyisLog

kul acpoSQu cpCXog

SOLON.

4")

23. [2.]
"OXfiiog

co

Tcatdeg te <pCXoL xal ix<6vv%eg Xtctcol

xal xvveg dyQEvtal xal %evog dXXodanog.

24.
Iticv tOL

%Xovtov0Lv

[5.]

otca TCoXvg

agyvQog

ieftiv

xa\ %ov6og xal yrjg rtVQOcpoQov TtedCa

L7CJCOL &' rj[iLovoL te, xal
tavta TcdosGtLV
<p \xova

430

yacStoC te xal jcXevgyg xal tcocjIv dftod TCa&eiv,

t r)de yvvacxog, e7tr)v xatd tavt a<pCxr\taL,

5 TcaLdog

EbXcov) r)ttiv zJQconCSov xov nQondnnov %uftdnsQ XsysL noXXuriLg %ui

uvxbg iv xfj notr)ast, ubi his ultimis verbis schol. et Proclus in Tim.
Aristoteles Rhet. I 15: nai KXsocptov
p. 25 F hoc distichon adscripsit.
naxu Kqixlov xoig ZoXcovog sXsysCotg s%Qr)auxo, Xsycov oxt ndXut dosXyrjg
ol%Cw ov yuQ uv noxs snoCrjos EoXcov ECnsiv uot KqlxCcc nvQry
qoxql%l (QYbZb nvQOXQL%t) naxQog u-aovslv. Huc adde Plat. Charmid. 157 E: 'H xs yuQ natQcoa i[iiv olrcCu r) Kqixlov xov ^JQconCSov %ui
vnb AvaiiQSovxog %ui vnb SoXcovog ycui vn aXXcov noXXcov noirjxcov
syyis%co[ituo[jtevr] nuQuSeSoxut r)[iiv cbg StucpeQOvau ycdXXst xs %ai ccQSxrj
(o

nui

xfj

aXXji Xsyofisvr/ svSutaovCcc.

V.

1.

slnsctevat, Aristoteles elneiv

quod probavit Ahrens, pronomen fioi additum tuitus exemplis

Homeri II. S 501 et Herodoti VIII 68. De forma infinitivi sinstLsvai,
qua Solonem usum esse negavit Ahrens, cf. Renner Curt. Stud. I 2, 31
et 47, qui elegiacorum poetarum consuetudinem recte illustravit, et
quae infra ad Theogn. 806 dixi.
[loi,

Fr. 23.

Plato Lys. 212 E:

htX. (v. 1
p. 78 ed. Ast. :

$Log

dXXcc ipevSeft' 6 noir\xr]g og etprj- "OXu (iovvv%lol). Solonis esse docet Hermias in Phaedr.
Kui sv xoCg notr][iaoiv cog ytaXov xov sqccv (ivrjttovsvst

co
%tX.
Cf. Luc. Amor. c. 48: oXfitog yuQ cbg
aXrj&cog %uxu xr)v xcov aocpcov dnocpaatv , co nuiSsg xs vsot %ui ilcovv%sg InnoL. Eadem in Theogn. 1253, 4, ubi &r]QSVTuC xs %vvsg %ai svot
dXXoSanoC. Olim suspicatus sum Solonis fortasse esse etiam proximum

(Solon) Xeycov "OXfitot

distichon ap. Theogn. 1255

6, ubi eadem sententia iteratur:
oaxig (ir) naiSug xs cpiXsl %ui ficovv%ug tnnovg
%ai %vvug, ovnoxs ol frvfibg sv r)ov%Cr].
quod Hartung probavit, sed possunt hi versus etiam alius poetae esse.
Fr. 24.
Plut. vit. Sol. c 2 affert v. 16: JJXovxov S' ov% s&av[iusv {ZbXcov), dXXcc %ui cprjolv bfjtoCcog nXovxslv , coxs noXvg
aQitovCa. Eadem leguntur in Theogn. 71924: sed cum quatuor qui illis
subiunguntur versus 725 8 cum his arcte cohaereant, consentaneum
est haec quoque Solonis esse.
V. 1. labv xot nXovxovatv (Schneidewin
V. 2. %Qvabg, CFaL %Qvaog
svatv) oxco ex Theognide restitutum.
saxt.
V. 3. [ibva (C llctvcq) xavxa, Theogn. xd Ssovxa, Schneidewin
xdSs [tovvu. Solonis xu Ssovxu esse videtur; a verbo nuQsaxt etiam
.

dativi, qui insequuntur, yuoToi %tX. suspensi sunt, infinitivo af?oa na&slv per epexegesin addito: nisi forte xd cpsQovxa scribendum, i. e.
ea quae conducunt.
V. 4. nXsvQrjg scripsi, nXsvQrj Plut.
nXsvQuig
Theogn. cf. Horat. Epp. 1 12, 5: Si ventri bene, si lateri est pedibusque
tuis nil Divitiae poterunt regales addere maius."
itu&siv, Hertzberg
nuxsiv.
V. 5. rcuxu xuvx' dcpCrcr]xut scripsi, legebatur %ui xuvx' dcp.
cf. Homericum
dcpCrcovTO rcaTa otqutov II. A 424 e$v\ %utu Sultu, ubi

POKTAK

IiYB. II.

POETAE ELEGIACI.

50
rj(ir]S'

{xavx

6vv

d'

ajQi]

yCvexaL ccQ[i6dia.

acpevog &vr\xoZ0i'

XQrjfiax'

ovd av

yccQ 7teQtco6ta itavxa

xcc

e%cov ovdeig Q%exai eCg 'Jtdeco'

didovg ftavaxov cpvyoL ovSe (iaQeCag

ccTtoiva

vov6ovg ovde xaxbv yr\Qag

10

e7teQ%6[ievov.)

25. [1.]

"E6&'

r)fir]g

eQaxol6tv en

[ir]Qmv L[ieLQ(av

xcci

avfte6t %at8ocptXr\6r]

yXvxeQOv 6xoytaxog.
26. [11.]

"EQya de KvnQoyevovg vvv [iot cpCka %ai /1lovv6ov

v,ai Mov6eov , a xC&r\6' av6Qa6LV evcpQo6vvag.
comparant Sophocleurn versum iyco %ur' uvzov, cbg OQccg, i^SQadde Solon. 27, 17 hcctcc fisrQov tycotro.
dcpCyir\rut, x icpCycr\rat.
V. 6. r]@r\g CqVx, 7\r\ vulgo: r\@r\g suspensum ex u@qu na&siv, pueri
mulieris flore frui, quemadmodum est apud Theogn. 1003 rmv avrov

schol.

%ofiut,
et

sv

ycrsdvcov

nuc%sfisv.

ccQ(iodia

scripsi,

legebatur UQftovCu,

nam

minus placet quod olim commendavi uQfiovta. Apud Theogn. longe

aliter: nu&stv nuiSog r r)Ss yvvaiwg'. oruv Ss ks tcov dopC%r\rut coqtj,
6vv d'

rjprj

yCyvsrat ccQfioStov

(cog) et similiter fere

Stob.

XCVII

7,

nisi

quod uQfioSiu (sed AB uQfioviu). Coniecit in his Hermann inr\v %sv,

Hase coQrj, Coraes uQfioSiu, Emperius inr\v %' svzavft' dcpi%r\rut r\$r\g,
sv 8 coqj] yivsrut uQ(iovir\, Ahrens inr\v %avrav& depi%r\rat r\fir\g, gvv
vel sv&' coQrj
y ojqjj yiyvsrai uQfioviu
yCyvsrai UQfioviu. Hartung
,

yvvut%bg (inr\v %ai rcov icpi%r\rut) coQrj avv &' r\@r\ yCyvszai UQfioSiu. subobscure, sed videtur de legitima uxore et filio intellexisse. Heimsoeth bzav %dvruv& dcpi%r\rut, r\fir\, gvv Ss TQocpj) yCvs-

nutSog

r\Ss

rai aQfioSirj perperam, Madvig inr)v ycal roovS' dcpi%r\rut o%Qr\, Gvvyir\
Sitzler denique novavit op fiova Ssovra (vel Ssvvra)
yivsrai aQfioSiu.
nuQscrtv yaGTQi rs %ui nXsvQrjg %ui nooi, %d@QU na&siv natSog z' r\Ss
yvvat%6g, inr\v %ui zcov dcpi%r\zat coQr\, goC & r\$r\ yCvszat uQfioSiu, quae
quantopere calumniis sint obnoxia, manifestum est.
Fr. 25. Plut. Amat. c. 5: sv ys vr\ dCu, %cpr\, zov EoXcovog iftvr]G&rjg %ui xQrjGzsov uvzco yvcbfiovt zov iQcort%ov dvSQog' SG&' r]@r\g %rX.

Iuvenem haec scripsisse Solonem coniicit Plut. b&sv olfiat ytai 6 Eolcov
iycsivu [isv syQUips vsog cov srt ycai GTtSQfiurog noXXov fisarog, cbg b ITXurcov cpr\GC.
V. 1. sg&' r\$r\g Canter,
iG&^rjg, vett. edd. ig r\$r\g.
V. 2. IftsiQcov ap. Plut. om.
nutSocpilr\Gr), Brunck nuiSocpilr\GSig.

BE

Legitur integer versus ap. Athen. XIII p. 602 E (ubi P om. tfisiQcov) et
Apulei. de Magia* c. 9 Num igitur etiam Solonem fuisse serium, severum et philosophum negabis, cuius ille lascivissimus versus est: fir\Qoov
tfisiQcov MrA.. ubi vett. edd. (isiQcov sv fisCgcov.
Fr. 26.
Plut. Amat. c. 5, ubi fr. 25 affert: 6 ZoXcov iycsivo fisv
ruvri Ss nQSGvrr\g ysvbfisvog' "EQyu kt^..,
syQUips vsog tov sn
ubi vulgo v. 1 fiot vvv, sed E vvv fiot, ut ceteris locis.
V. 2. edd.
:

vett. et

V. 2

EB

CBac
Hermiam
(ubi

Idem distich. legitur vit. Sol. c. 31

ri&rjGtv pro rC&r\G'.
Movgucqv, FaLia rC&rjGiv) et Sept. sapient.^conv. c. 13 et ap.
in Phaedr. p. 78 (ubi sQyu ru et %ui Movgucov rC&rjGi).

Schneidewin Movgucov &', a

rC&r\G'

SOLON.

r,i

431

27. [3.]

smv

TJalg (isv avrjfiog

fat vrjnLog

SQXog odovtav

(pv6ag s%fiaXXsL itQcoTov sv sitt ste6lv

d' BTSQovg ots dr) TslsOt] ftsbg stct
ivLavTovg,

Tovg

rjfirjg

STKpaCvsv 0r,[iaTa ysLvo^iEvrjg'

5 T\l TQLTCCTt] ds yEVELOV ds,0[lVaV %TL yVLOJV

Fr. 27.
p.

24

Integram banc elegiam servaverunt Philo de opif. mundi

rdg rjXiYiug ruvrug uvsyQUips yul ZoXcov 6

ed. Francof. (1691):

'A&rjvaicov vofio&srrjg sXsysia notr)Gag rdSs' Tlccig (isv %rX. et

Clem. Alex. Str. VI 814: rdg rs rcov r)Xiy.Lcov (isruoXdg Yccrd sSo(idSa
huc
yivsa&cct EoXcovog ui" sXsysvui 8rjXovGLV co8s ncog' nccig llsv y.rX.
respicit etiam V 714. Add. Ambrosius Ep. VT 39. Legitur elegia etiam
in Cod. Paris. ap. Cramer An. Par. I 46: 'HgcosXsyscu EoXcovog ngog
rcov

jtsQtGruaiv i)XiKicov (notabo littera C), et Apostol.

XIV

94.

Respiciunt

huc Censorin. de die nat. c. 14 (Macrob. in Somn. Scip. I 6) et haud

dubie Aristot. Pol. VII 14, 11: %ard rr)v rfjg Siuvoiug aY(irjv uvrrj $'
sariv sv roig nXsiaroig r)vnsQ rcov Ttoir\rcov rivsg sIqt^yuglv ot
[isrQOvvrsg rccig sSo(ittGiv rr)v rjXtntuv, nsQL rov %qovov
rcov nsvrr)%ovra srcov. ac rursus VII 15, 11: dvo 8' sklv r)XiY.iui
TtQog ug uvuynuiov Sir]Qr)G&UL rr)v natSsiccv, (isru rr)v unb ratv snrd
(is%ql r\$r\g, yuI ndXiv (isrd rr)v dcp' r)@r}g (is%ql rcov svog yccl sIyogi
oi yuQ ruig sSo(iuGt StcciQOVvrsg rdg r)XiYiag cbg snl ro noXv
srcov
XsyovGtv ov YccXcog (corr. cum Mureto YccYcog), Ssi Ss ry Sluiqsgsi
Atque alias quoque philosophi rationes
rr)g cpv6scog snuYoXov&siv.
plane congruunt cum hac elegia, velut testificatur Hist. An. VII 1
Hinc satis superque apparet
coll. v. 5. 6. et Rhet. II 14 coll. v. 9 seq.
secus iudicavisse, qui sat levibus argumentis usi hanc elegiam non
solum Soloni abiudicaverunt, sed etiam admodum noviciam esse censuerunt (vid. infra). Aristoteles, cum poetas, non medicos vel philosophos testificetur, Solonis nomen huic poemati inscriptum abunde tuetur.
De simili Hippocratis sententia vid. praeterea Pollux II 1 et Boissonade
Anecd. II 455. Adde Daremberg Extraits de Msc. medicaux p. 141.
Porson, Franke, alii hanc Solonis elegiam in suspicionem vocaverunt,
iniuria: nam tenue hoc argumeutum etiam orationis exilitatem quandam requirit, neque quae dixit Solon fr. 20 v. 4 adversantur huius

elegiae v. 16, si accuratius inquisiveris in utriusque carminis institutum.

V. 3. rsXscrj Schaefer, vulgo rsXscst.
V. 2. sv snr ', C snr dv.
Perperam Sitzler tentavit rsXsc' fiftsog, nam indicativus ab hoc loco

prorsus alienus, neque septem annos natus usque ad annum quartum

decimum rj&sog, sed nuig vocatur; vid. Et. M. 422, 40 f)i&sog 6
dnstQog yd(iov vsog dno srcov SsxursGOttQcov ecog 8sY.aoY.rco. Traditam
V. 4. SYcpuivst, C <Js cpuivsi, ap. Cl.
scripturam satis tuetur v. 17.
cod. Par. Ss cpavsiarjg.
ystvoGrjiiccrcc Philo Ap. C, GTtSQiiara. Cl.
V. 5. rQirdrrj, C
[isvrjg, yivoLtsvrjg Ap., ysvofievcov cod. Laur. Cl.
sri
C.
Ss
om.
Philo.
scripsi,
yevsrov, ysvsLcc Ap v ysvsi
rQirjj.
quod etiam Emperius coniecit, legeb. enl. Ap. Cl. cod. Laur. de^ofievov
snl ysvvcov.
Alii fortasse legebant rrj rQtrdrr/ 8s ysvstov dso(isvcov
ors yvicov Xu'%vovruL
rrj rs rsruQrrj ndg ng sv s$8olluglv fisy'
uQLGrog, utrumque distichon arcta necessitudine vincientes, neque vero
Solonis his versibus usi sunt, qui de ephebia
probabilis haec ratio.
Attica commentati sunt, cf. Schaefer Demosth. III 2, 22, sed neglexerunt
ai recte memini
insignem locum Teletis philosophi ap. Stob. XCVIII 72.

4*

POETAE ELEGIACI.

52

Xu%vovtuL, XQOiijg av&og

u^teL^OfJLivrjg'

8e tetuQtr] nccg tig iv e^do^iddL \iiy

tfj

UQi6tog

>

l6%vv, r\vt

avdgeg

%ov6

6r]fiat

UQetrjg'

<?'
coqlov uv6qu yd\iov \ie\ivrj\iivov elvai
xal TtuCdcov tfltelv ei6o7ti6co yeverjv
neol Ttdvtu xataotvetat, voog dvdoog,
tfj d' extrj

7ti\i7ttr\

10

ovd' eodeLV

ed-' 6\icog eoy'

432
UTtdXu\ivu ftiXet'
xal
eTttd de vovv
yXco66uv iv efido\iu6Lv \iiy 'dqi6tog
oxtco t' u\icpotiQcov ti66aoa xal dix etr\'

avtov

ivdtrj eti \iev Ovvatai, \iuXuxcoteQU d'

15 tfi d'

7to6g \ieydXr\v uQetr)v yXco66u te xal 6ocpCr\'

dexdtrj d' ote dr) teXi6r\ &ebg ent

tfj

ovtc ccv

iviuvtovg,
ucoQog icbv (iolquv %ol ftuvdtov.
28. [16.]

'

NeCXov

iitl

7tQO%ofi6L KuvcofiCdog

iyyv&ev

dxtrjg.

V. 7. nug xig iv s$8o(iu8l fisy' Cl., naig (nutg C) xig (om. Ph.) iv
V. 8. rjvx' CL,
(ivl Ph.) I 8ofidSsaaiv (ipSofidaiv Ap.) Ph. Ap. C.
V. 9. coqiov uvSqu
r\x' C Ap., oi x' Ph.
dgszrjg, Ap. UQSxccg.
ydfiov scripsi , ut iam in edit. 1 , legebatur coqlov uvSqu ydfiov , Ap.

In
uvSqu y.
addita coqlov, uvSqu
ooQjj

librorum

edit. 2
y.

scripturam

ydfiov fisfivrjfisvov,

Ph

servavi distinctione

(isfivrjfisvov ccq ydfiov.

V. 10. slaoniaco, Ph. Ap. C. it-oniaco.

V. 11. yiazaQxvsxui, y.uxuq~
xvvsxai Ap. et Cl. cod. Par. sed Laur. %uqxvvsxul.
V. 12. ovS' , C
iv 8'. Hinc Schneidew. iv 8' sqSsiv s'&' oficog, falso.
sqSslv, vulgo

Cl.

iaiSsLV.

V. 13.

fisy'

oficog, Cl. ofioicog.

sgy' dndXufivu, Cl. sgyu

V. 14.
uQiaxuig.
UflCpOXSQCOV, Ph. Ap. OY.XO0 S' UflCpOXSQU, C OY.XC0 8' dficpoxsQOv,
et dficpoxsQov quod etiam Cl. cod. exhibet, coniecit Sintenis. Deinde C

sqSslv,

fiaxaLu.
6%XC0 x'

UQiaxog,

Ph. Ap. C

fisx'

'

xsaasQS yulSsy.'

unde xsaasQU

elicias.

V. 15. sxi

Svvuzui, Hartung
V. 16. yXcoaad xs
kuI aocpLrj Ph. Ap. (nisi quod %ul om.) C Ambrosius, acofid xs yul 8vunde Schaefer coni. acofid xs %al aoepirj , quae coniectura a
vufiig Cl.
vero aberrat: neque tamen Clementis scriptura probanda, quam restituitHartung, nisi quod (iuXukcoxsqu servavit: nam est haud dnbie a
correctore aliquo profecta: mihi vitium in voce (iuXuycoxsqu delitescere
videtur: conieci fiaXLcoxsQU, h. e. cum corporis virtute si componas,

Svvuxul

fisv sxl.

(isv

(iuXukcoxsqu, Cl. (isxQLcoxsQU.

eloquentia

et

sapientia

multum praestat

sive potior

est.

Formam

testi-

Hesychius fiuXiooxsQu, jtQoacpiXsaxsQU. A forma (iuXlov (i. e.

fiuXXov), qua usus est Tyrtaeus, descendit fiuXicoxsQog, quemadmodum
ficatur

V. 17. respicit Diog.

Sitzler (jluXsqcoxsqu praeoptat.
Ss oqov uv&Qconivov Blov cprjalv sxrj s$Sofir]y.ovxa.
xij
Ssndxn, Hartung xrjg Ssndxrig, qui deinde praeoptavit lectionem
Philonis et rel.
oxs Sr) xsXsan- (sic Schaefer, v. xsXsasi) &sog snx'
iviuvxovg CL, sl' xig xsXsaug kuxu [isxqov lholxo Ph. -Ap. C, quae scriptura non spernenda, si correxeris xrjg Ssxdxrjg 8' sl xLg xsXsaug %uxu
V. 18. s%oi, s%sl Ap. et ap. Cl. cod. Laur. cum Par.
fiixQov t%oixo.
Fr. 28. Plut. vit. Sol. c. 26: TJqcoxov (isv ovv sig Atyvnxov dcpi-nsxo
dfisLvoxsQog alia.
L. I 54: HoXcov

SOLON.

53

29.

TloXXd

ifrevdovTcci doidoi.

30.

Diogenian. II 99:

^Aq^qov uxove xul dixutcog xddixcog'

ix xcov xov SoXcovog iXsysicov %uQuivxixr\,

IV

Cf. Arsen. 79. Apost.

ex
restitutum
ed.,
Apost.
vulgo %wv, praeterea ex433
aqypv
rectius scribas 'Aq%cov uxovs xuv dlxr) xuv (ir) 8lxr\.
Apparet
3.

non Solonis esse hunc versum, sed poetam similem sententiam

in

etiam proverbia in Append. I 100 (Schol.

Elegiis protulisse.
Aesch. Choeph. 75) AovXe 6s67totc6v uxovs xul Sixuiu xudixu. et
ib. II 1 xqu66ovcov yuQ etfr' uxovsiv xul dixuiu xudixu (sic enim
Cf.

corrigendum).

En

h.

31. [23.]
svxcofiso&u ACi KQovidrj

TIqcoxu (xev
&E6'(ioig

[3u6iXr)'i,

xoi6ds tvyr\v uyu&r)v xul xvdog onu66ui.

AMB 01.

TETPAMETPA.
nPOS <KON
32. [24.]

Ei dh
xai StstQiipsv,

cbg

%oijoi, TiQO%oaiai

yrjg cpsu6d^,r]v

xal 71qoxsqov avtog cprjof

FaL

NsiXov ini

xtX.

tiqo-

Kavcofiidog Stephanus (AC), reliqui Kavcofiidog.

quod quidem FaL omittunt, recte se habet,

Si illud xul 7cq6xsqov,

versus Solonis non ad illud tempus pertinet, quo Plutarchus Solonem
dicit Aegyptum adiisse, i. e. republica Atheniensium legibus firmata,
sed referendus ad elegiam, quam ante illud iter composuit: nam fortasse ram olim iuvenis viserat Aegyptum.
Fr. 29.
Schol. Plat. p. 465 ed. Bekk. noXXd tpsvdovzut dotdoi.
ilivrjo&r} xavxrjg (nuQ0t(iiag) v.ai <&tX6%OQog iv 'Ax&idog a' xai EoXcov
iXsysiatg xai UXdxcov ivxav&a. Cf. Aristot. Metaph. I 2. Plut. de poet.
c. 2.
Paroemiogr. T. I p. 371. II p. 128 ed. Gotting. Apost XIV 41.
oxi nai xovg vofiovg
Fr. 31.
Plut. vit. Sol. c. 3: svtot ds cpaaiv
ins%siQr\asv ivxsivag slg snog i^svsyxsiv, xai dta(ivrj(iovsvovat xr)v
V. 1. sv%c6(isa&a Stephanus (A),
ctQ%r)v ovxcog s%ovaav nQcoxa xtX.
V. 2. xvSog, Hecker
sv%co(isd-a CFaL, sv%6(isa&a S, sv%6(jus&a ia.
xvQog.
ondaoai, ondoat CFaL. Hi duo versus haud dubie Soloni
.

abiudicandi.
cog
Fr. 32. Plut. vit. Sol. C 14: aXXa TtQog (isv
xpvg cpiXovg slnsv,
Xsystat, xaXov (isv slvat xrjv xvQavviSa %coqi'ov, ovn s%stv 8s anofiaoiv,
xxX. O&sr
TtQog ds $c6kov iv toig noir)(iuot yQucpcov Et ds yrjg, tprjai

POETAE ELEGIACI.

54

nccTQidog, tvQccvvCdog de

ov

xccl

(iirjg

a^EiXC%ov

xal xataL6%vvccg xXeog,

ovdev aldev{ittL' %Xeov yccQ iode vLxr\6eLv doxeco
xaftr\rptt\Lr\v ,

5 Ttccvtccg

tiLccvccg

av&Qconovg.
33.

Ovx

UoXcov

ecpv

s6d'Xa yccQ

ficc&vcpQcov

&eov dtdovrog

ovde

ccvtbg

(HovXrjeig avrjQ'

ovx

ede%ccto'

TteQL^aXcov d' cxyQccv, aya6frelg ovx ene6ncc6ev

SCxtvov, &v[iov
rj&elov yccQ xev
xccl

fr'

cc{ittQtfj

xccl

[leycc

cpQevcov cc7to6(pccleLg'

XQcctrj6ccg, 7tXovtov cccpfrovov

tvQccvvev6ccg 'A&r]vcov [tovvov

r)iieQccv

434

Accficov

[ilccv,

cc6xbg v6teQ0v dedccQd-ccL xccTtLtetQlcp&ccL yevog.

V. 2. Si
evSr\Xov, oxi hul tiqo xr)g vo(io&e6iag fieydXrjv So^uv el%ev.
V. 3. fiLuvug, i [huvul.
y.u\ omittunt Babci.
V. 4.
nul, Ci %u\.
uiSevfiui ACFaL, vulgo uiSovfiui.
Fr. 33.
Plut. vit. Solon. c. 14: A Se cpvyovxog uvxov xr)v xvquv-

viSu

noXXoi

%uxuysXe&vxsg

Tavxa xovg noXXovg

sXsyov,

yeyoucpev

ovxcog'

Ovx

scpv nxX.

cpuvXovg nsQL uvxov nenoir\%e XeVidentur haec, sicut ea quae sequuntur, ex eodem carmine

yovxag.
ad Phocum petita

V.

esse.

y,a\

V.

1.

ecpv,

uyouv , in ed.
Huetius uyoevxr)g, Lobeck uuod-slg, non
BovXeirjg ia.

3.

a, scpvg FaL.
uyorjv scripsi.

scprj

BovXr\sig,
uyuo&sig,

recte, na,m tunc ftvfiov &' ufiuoxrj

hul cpQsvav dnoecpuXsig plane forent otiosa. Sitzler dvv66ug coniecit.
sns6nu6sv sns6nu6s FaLCq et A supra, snuv6s Bci et A a m. pr.,
S7iuv6s vel vTts6nu6s V, s%u6s Bab, s6nu6s vulgo, dvs6Ttu6sv Xylander.
V. 4. ufiUQzrj RSTBabc, ufiuQxrj A, ufiuQxsi Cq, dfiUQzcov vulgo.
V. 5.
libri r\%sXs(v), quod defendi potest, sed Plutarfi&sXov Xylander,
chus indicare videtur, haec omnia ad vulgi sermones referenda esse.
Ne quis erret, moneo voculam v.sv non ad r\&sXov, sed ad SsSuq&ul
KunLzszQtcp&ui v. 7 referendum esse, nam futuri notio requiritur sitizszQitys6%ut, quam reciperamus ascita particula uv vicissim recte se
habet rj&sXov quandoquidem qui verba facit, dominationis est cupidus,
nam r\&sXov %sv si diceret, se aspernari potentiam profiteretur, de quo
discrimine scite disputavit Hermann de part. uv p. 67. Solet autem
passim Solon verborum traiectione satis licenter uti, velut eleg. 13,
43 45 et iamb. 36, 21.
V. 6. zvQuvvsv6ug Babc zvQuvvioug.
'A&rjvav, Schneidewin 'A&rjvecov.
r)u.SQuv, in proecdosi r)fLSQr\v scripsi.
V. 7. u6%bg CaFaL et a m. s., uvzbg RTooBabcVi et A a m. pr.
KUTtLxsxQtcp&UL Sintenis, nanLxszQicpQ-uL C, kul enitezQicpQuL vulgo.
Ceterum in iis, quae statim ap. Plut. c. 15 leguntur: cpoBrj&sig, fir)
6vy%sug nuvxdnuGL %ui xuQU^ug xr\v noXiv de&svsexsQog yevqxuL xov
%uxu6zrj6UL ndXLv zul evvuQfioeue&UL nQog zb uql6zov arbitrantur praeeunte Bekkero Solonis versus delitescere:
Evy%sag unuvzdjtuoi kul zaQU^ag zr\V noXiv
u6&svs6zsQog ysvrjzuL (ysvcofiuL) zov 7iuzuGzr)6ui nuXiv.
sed haec Plutarchi sunt, qui respexit sane hoc loco Solonis carmina,
sed iambos, non tetrametros vid. adn. ad fr. 37.
item Leutsch ex
Plutarchi verbis c. 29 de Solonis et Pisistrati simultate: 6 Ss ZoXcov
xu%v zo rj&og scpcoQUGev uvzov %ul xr\v sniBovXr\v nQcoxog eynuxeiSev,

SOLON.

55

34.

Xavva
Xo%6v

roV

(iev

vvv

icpQc<6avto,

ocpftakiioig 6qco6lv

de (iot ^oAov/JM/ot

ndvteg co6te

drjlOL.

35.

"A

aeXnta 6vv &eoi6Lv r\vv6\ akka

[xev

ov

d'

(idtrjv

odov.

TPIMETP A.
36. [25.]

av iv

2jv(i(iaQtvQoCr\ tavt
(ieyi6tr)

[irjtrjQ

dLKfl

%qovov

dat[iovcov 'OXvixtclcov

435

a,Qt6ta Ti] (lilatva, trjg iyco itote

dv

(ir)v i(iior\aev,

dXX' ineiQuxo noavveiv nal vov&exeiv

nal noog uvxbv

eXeye nul nQog ezeoovg

avxov

7io<oxov

(fort. exaiQOvg), cbg ei' xig il-eXoi xb cpiXbv.ul xr)v ini%v(x,iuv luauixo xr\g xvQUwiSog,

xr)g ipv%r\g

eoxtv aXXog evcpveoxeQog nQog UQexr)v ovSe (ieXxicov noXixr\g.

versus instauravit:
Ov yaQ eax' dvr\Q nox' UQexr)v uXXog evcpveaxeQog,

hos

ovv.

ovSe fieXxeQog noXixr\g.

Largior sane Solonis aliquo poemate hic usum esse Plutarchum, sed
poetae versus restitui posse nego.
Fr. 34. Plut. vit. Solon. c. 16: 'Oxi 8' ovv nQooe%Qovae xoig nXeiaxoig ixeQu nQoo8o%r\ouoiv
avxbg ei'Qr\%e neQi uvxcov , cog Xuvvu hxX.

V.

FaL

Xuvvu,
V.
8r\CoL

1.

%uq(iu.

%oXov(ievoi,

in editione 1 %oXev[ie % oi

Reiske, vulgo SrfCov.

Fr. 35.
Aristid. II 536: O Se Sij HoXcov x.al i@Xiov ienixr\8eg
nenoir\%ev elg avxbv xai xr)v eavxov noXixeiav (vel sic tamen
potest carmen ad Phocum intelligi), iv co aXXa xe Sr] Xeyet %a\ xuvxa'
A (iev kxX. OQctg, cog av&aScog v.a.1 ov xrjg afjg ovfifiovXrjg; Kal xavxu
V. 1. d (iev Gaisford, vulgo dfia yuQ,
(iev ioxtv iv xexQUfiexQotg.
scfipsi.

r&

2.

aXXa S' Gaisf., v.

yuQ.
r\vvo'_ Gaisford, v. rjvvoa.
ov, 0. Schneider uv, Schneidewin cov. Videtur potius poeta
d(ia S'.
nisi forte haec ita sunt
scripsisse uXXu S' ov (idxr\v avxbg ZqSov.
refingenda: 'Aoaa (iev yuQ (r)v) ueXnxu, avv freototv r\vvoa~ "AXXa 8'
ov (idxr\v (dv avxbg) eQSov. quae Solonis modestiam satis superque
testificabuntur.
V. 2. ZqSov, Dindorf sqSov.
Fr. 36. Aristid. II 536: iv Se xoig idfi^otg (ZoXcov Xeyei)' Evpovx' dv v,uxea%e 8r\(iov. i. e. usque ad v. 20. Partetn
(iaQxvQoir\
affert Plut. Solon. c. 15: Ol Se nXetoxot ndvxcov bfiov cpaoi xav ov(i(ioXaicov dvai.Qeoiv yeveo&at xr)v oeiodx&eiav xai xovxoig ovvuSeiv (idXXov
xu noir\(iuxu. Uepvvvexui yuQ XbXcav iv xovtoig, oxi xrjg xe nQOd

Iunt.

(iev

vnov.ei(t,evr\g

yr)g"OQOvg dveiXe

eXev&eQU

nQog aQyvQiov yeyovbxcov noXixcov xovg

dycoyi(icov

dnr'\yuyev,

FaLC

dnr\yev,

(v. 4. 5).

(iev

Kul

xcov

avr\yuyev

(v.

enuvr\yuyev) dnb h,evr\g yXcoaauv

ev 8iv.r\ %qovov, Iteiske ev [ir]yiei, %qovov,
.

V. 1.
912).
Clavigerus Kqovov (ir\xr\Q, (iey., ego coniicio ev dinrjg &q6vco.
V. 3. uqioxu de vitio suspectum, Lobeck nQeofieiQU.
(teXuivu,
fie-

e%ovxug

Xaiv'.

(v.

xr)g

Scaliger, v.

rjg.

POETAE ELEGIACI.

56
OQOvg dvslXov
5

7ioXkcc%ij

7ts%r\yoxag'

TtQoG&ev ds dovXsvov6a, vvv sXsv&sQa.

J

d'

noXXovg

Ad"^vag TtaxQtd'

sig ftsoxxtxov

avr]yayov TtQa&svxag, aXXov sxdixcog,

dXXov dtxaicog, xovg

d'

dvayxairjg vtio
>

1Qr\6\iov Xsyovxag, yXco66av ovxsx

10 isvxag, obg

av

'Axxixrjv

TtXavco^svovg,
xovg d' svfrdd' avxov dovXirjg dstxsa

s%ovxag

rj&rj,

iXsv&SQOvg

bpov
15

(iirjv

TtoXXajrrj

ds67toxoov XQOfisviisvovg,

sd"r]xa'

xavra

\isv

XQaxst,

xs xal dtxrjv 6vvaQ(io6ag,

Qs%a xal dtrjvv6' obg V7ts6%6[ir)v.

V.
noXXaxov.
FaLq
SovXsvovacc F et Plut.
dovXevoaocc.
(sed CqFaL SovXevoveccv vvv eXev&eQccv), ap. Arist.
&o%zitov , vulgo &s6htl6tov. V.
V.
TiQa&evTccg, Solon haud
V. aXXov 81
dubie 7tQr}&VTccg scripserat.
vno xQVOfiov,evdtxcag.
r ccXXov Se
vulgo" vnoxQr\6[i6v, Reiske
V.

noXlttxHi vulgo noXXccxf) , ap. Plut.

et Plut., ap. Arist. v. nQ06&e.

4.

71Q06&SV

5.

&F

v.

6.

7.

8.

e-x.8Cv.cog,

8in.ccicog.

Kccicog,

vno xQi]0^ovg, male de servis vaticinantibus cogitans, Ahrens xQr\6[i>coSeovTag, qua coniectura facile caremus, perperam Emperius XQW r v ve l
XQrj6^.6v XeyovTag vel Hartung Seofibv cpeQOVTccg, peius etiam Sitzler
Illi, qui apud exteros commorabantur, patriae linSQrj6}i6v cpvyovTag.
guae vixdum gnari obscuri et obfuscati sermonis ambagibus utebantur;
ipse poeta haec verba xQV a l0v XeyovTccg explanat iis, quae subiecit
l

itaque post XeyovTccg distinxi. PraeyXco66ccv ov%eT 'ATTiw.r\v tevTccg.

terea olim ir)g dvaynttirjg vno conieci, ut omnis oratio ad eos referatur,
qui apud exteros servitutem sive iustam sive iniustam serviebant. Sed
nihil novandum; poeta praeter istos etiam eos commemorat, qui, ut
servitutis calamitatem a se averterent, patria relicta foras aegre
vitam sustentabant patrii sermonis propemodum immemores: atque
hanc coniecturam inprimis commendat, quod poeta dixit noXXaxjj
V. 11. SovXirjg deiKea
V. 9. ovxeV, Plut. ov%.
nXavco^evovg.
exovTag r\&r}, Se6noTcov TQopevfjtevovg scripsi, apud Aristidem legitur SovXeirjg dei%ecc exovTag r)8rj SeonoTag (sed r Se6noTcov), Plut-

archus SovXeirjv (ita FaL C, vulgo 8ovXo60vrjv) exovTccg reliquis praeManifesto vitio laborat r)8rj, neque r)8e, quod suasit Bach,
tennissis.
commodum. In ed. 2 scripsi SovXirjv (ita Brunck) deiSea exovTccg,
atque ri&r) vel av8r)v etiam Emperius suasit,
rj&r] 8eonoTtov
tq.,
nunc distinctiOne correcta patrios casus SovXirjg et 8e6noTcov pariter servavi. Poeta, ne accusativus ab accusativo suspensus
esset,
insolentiorem structuram praetulit, cf. Aratus 766 necpofirjiievog r]Qi

Cum ambigua esset verborum interpretatio, iam antiquitus

quod Plutarchus exhibet, in locum SovXirjg reccessit, item

&ttXtt66rjg.

SovXirjv,

apud Aristidem librariorum

sedulitas, quos insolentior offendit structura,

Sitzler nuper novavit exovTccg r)8r\
SeenoTccg pro SeenoTcov refinxerunt.
V. 14. affert
Se6noTcov nQog ev&evcov.
V. 13. HQccTei, KQccTrj.
Plut. vit. Sol. c. 17, ubi recte fiirjv, Arist. fiiav.
6vv^Q(i66ccg, ,v-

vuQfioeag.
SirjXftov,

V. 15. kgs^a r@, v. eQQei^a.

Snr)vv6' scripsi, legebatur
falsa interpretatione est ortum, cf. Hesychius: 8ir)vv-

quod ex

SOLUN.

57

&e6{iovg #' b^toiovg xa xaxa xe xdyad-ca

ev&etav

436

exa6xov aQ{io6ag oixr\v

xevxQov d' aklog cbg eyco XaficSv

eig

eyoatya.

xaxocpQadrjg xe xal (ptloxxr'} ^tcov avr\Q

ovx' av xaxe6ye drjpov, ovx' eitav6axo,

tio

ttqIv

av xaQcc^ag niaQ

e^elrj

ydla.

37. [25.]
* *

EC

yccQ rj&elov

a xoig evavxiot6tv rjvdavev xoxe,

avxtg d a xol6i vcoxeQOtg, 6Qa6at dt%a,

Nam

guv

dirjl&ov.
Strjvov, quod fortasse quis praeferat,
est conveniens, neque alias haec verbi forma extat.
V. 18. cog, nequis r) cog requirat.
bpoiovg r&, v. bpoicog.

minus

mann

Redetheile 236

V. 20.

tatus.

ovx'

hunc quidem locum non

Arist.

ovn

huic loco

V.
16.

cf.

Schoe-

recte interpre-

satis

qui substituit ovx, quoniam proximum incisum praetermisit, sed recte Plutarch. vit. Sol. c. 16, qui
haec redintegrat: %ui xoi cprjoiv, cbg, si xtg uXXog sg%s xr)v avxr)v Svvayuv ovx civ xuxio%s Sfjfiov, ovx' inavoaxo (Fa inuvouvxo) tiqIv
ydXa.
Srjiiov, Reiske et Canter dvfibv coniecerunt, Ahrens Xr)[i'
ov.
V. 21. Hartung interpunxit xaodl-ag, ntuQ %xX., at haec est verborum structura tiqIv av ydXa xaod^ag s^iXrj ntUQ, hic quoque ut alias
niao substantivi vim servat.
Fr. 37.
Arist. II 437 pergit: slxa xi cprjotv 6 EoXcov sl ydq v.xX.
apparet ex eodem carmine esse, et pauca tantum intercidisse. Fortasse
Solon dixerat, in republica ordinanda se non tam id, quod omnibus
numeris absolutum sit, expetivisse, quam quod obtinere et consequi
se posse ratus sit, neque id egisse, ut diversarum partium desideriis
,

ccv,

ccv,

Aristides haec
pariter satisfieret, quibus subiecit sl ydq ij&sXov %xX.
praetermisit, fortasse respexit Plutarchus c. 15:.ot> [ir v nuQcood[isv6g
ys xrjv xvQavviSa xbv tiqocoxuxov xqotiov &%Qr\oaxo xotg nQuyfiuotv, ovSs
[tuXuyicog ovSs vnsixcov xotg Svvuytivotg ovSs nQog r)Sovr)v xcov sXofisvcov
s&sxo xovg vofiovg (cum his componas Solon. fr. 37, 2 seq.), dXX'
t

psv ctQiozov r\v (videtur ovn avvoxov xb uqigxov r\v scribendum)

ovn snr)yuysv luxQsiuv ovSs xutvoxofiiuv cpo^rj&sig et q. seq. quae
supra fr. 33 adscripsi. Denique Plutarchus huius carminis auctoritate
utitur: a Ss xui Xiycov rjXntgs nst&ofiivotg xul nQOodycov dvdyY.r\v
cog cprjoiv uvxbg (fr. 36, 14)
vnofiivovot xQrjGuo&ui, xuvx' snQUxxsv
significans Solonem id secutum esse, quod Plato praecepit ovvaQ[t6stv
V. 3.
V. 2. r)v8uvsv @, v. r)v8avs.
noXixag nst&ot *al uvdynr].
u xotot vcoxiQotg, SQuaat 8i%a, noXXcov %xX.
avxig, legebatur uv&ig.
scripsi, legebatur u xotGtv uxiQotg Squgui, Std noXXcov, quae non uno
nomine vitiosa esse apparet: frustra enim Renner contendit dxsQog et
hic et infra fr. 40 (ubi sxsQog traditum) prima syllaba producta esse
pronuntiandum, quod nec rationem habet nec usu firmatur. Quod
r\

e. vcotxiQotg sive nostris poetae consilio appraecessit xotg ivavxiotg (unde olim uQdptotg
conieceram). Duali numero ntitur Solon, quoniam^in hoc quoque carmine amicum aliquem affatur. Pronomina vatxsQog et GcpcoixsQog ab
Atticorum consuetudine non abhorrere testatur Apollon. de pron. 371.

correxi xotot vcoxiQotg

prime conveniens,

nam

i.

POETAE ELEGIACI.

58
itoXXcov

dv

ccv8qc6v

exrjQco&rj rtoXig.

r)d'

ovvex' c\qit]v %dvto%ev xvxevfievog

ev
kvgIv TtoXXaiGiv eGtodcprjv Xvxog.
cog

5 tcov

38. [26.]

nCvovtii xal toc6yov6LV, ol [iev LtQLa,

d' aQtov avtcovc, ot de 6v[i[ie[iLy[ievovg

ol

yovQOvg cpaxol6L' xel&L

#'

ovt ne^dtcov

artetitLV

ovdev, ov^'

otf'

5 cpeQeL yceXaLva, itdvta cV

av&QC07toL6L
acpd-ovcog

yrj

437

naQX.

39.

7tevdov6L d'
ot d'

ol

pev

1'ydLV,

ol de 6CXcpiov,

o%og.

iambographus autem metri gratia adhibuit trisyllabam formam quam

4C%u b. e. xaqlg seorsim emendavit 0. Schneiepici poetae ignorant.
Versum refinxit Sitzler uv&ig 8' a xoiai \iovxuQoig Squv, val JCu
der.
Alii alia tentaverunt, velut Valckenaer pro Slcc scripsit anc,
kxX.
Schaefer fiCu, Ahrens uv&cg 8' a xoiaiv, snuxsQoig Squoul SC%u, noXXcov
%xX., Hermann xoiai %uxsQ0ig servata librorum scriptura Siu noXXcov av
uvSqcov tjS' i%SLQ(6&rj noXig, Hartung r]vSuvsv yQUcpscv, av&ig 8' a xoiai,
V. 4. s%rjQ(6&rj Valckenaer, v. s%slqc6&i].
%dxsQovg &quv6ui Ca.
V. 5. uQ%r)v, uqkvl Meineke et Emperius (qui etiam uyQrj), Hartung uqxcov,
Ahrens uqSttjv, Lobeck oQyrj
%vnXsv[isvog, hoc quidem recte, sed
scribendum censeo xcov svsku xuq%x\ nuvxo&sv HvxXsvfisvog. Hesych.
,

SoxccQ%rj (xuQ%rj)" xuQu^cg. et uxuQ%og, uxuQU%og. cf. ibid. xuq%ulvslv.

lutione utitur poeta in primo potissimum pede vel post caesuram, vid.
fr. 33, 3. 35, 1. 40.
Eandem legem Archilochus observavit, raro aliis
locis, velut ovSs &uv[iuolov snsiSr) vel ovSs diunsnXiyfisvov hanc licentiam admisit.

Hoc et fr. 39. 40 ex uno eodemque carmine petita videnAthen. XIV 645 F: yoi>Qog (C yvQog, epit. Hoesch. ywQog) ozi nXuV. 4.
novvxog slSog, 6 EoXcov iv xoig Idii^otg cpr\oC~ UCvovgl nxX.
ovSsv, ov&' oo' scripsi, AB ovS' svuoasv, VL ovSsv daa' ccv, propterea
ndvxu
Schaefer v. 5 cpSQ-t] pro cpsQSi. Possis: ovSsv, uaau x'
Har'jtj dcp&ovcog nuQa, et ovSsv, uoou x' etiam Ahrens, quod recepit
tung, qui deinde ndvxu x', dcp&ovcog nuQU scripsit, quod non intelligo.
Ceterum yovQog nihil aliud est quam yvQog, antiqua pronuntiatione
Fr. 38.

tur.

quemadmodum Attici ad Boeotorum et Laconum exemplum

etiam breve v videntur elocuti esse in voce Mufifidyiov&og quemadmodum cod. Ravennas Arist. Ran. 990 exhibet.

servata,

Pollux X 103 nal LySiv 8s uvxr)v (xrjv ftvsCuv) Y.SY.Xr\%uai

Fr. 39.
ZoXcov xs sv xoig 'idfi^oig Xsycov ZnsvSovoi rcxX. ita Casaubonus,
vulgo nsvaCS' (ita etiam C, ansvaCSu B, ansvS' A) ol ]tsv. Lobeck
:

cpsQovai.

solon.

&g

40.

Koxxcovag alXog, tteQog tQde

6r]6a^ia.

41.

Photius 491, 21: 'Povv' rb qdvCfia.

Zolcov.

ME AH.
42. [27.]

KJ

J.

\J

\J

^ W _ W

W _

__uw___ww_
__wu_w_\~/__
_>~'*~'_UW_U_V__*-'_W__
7tecpvXay^ievog
[irj

avdoa exa6tov ooa,

XQVTttbv e%cov ey%og XQadifl

CpatdQG) 66 7tQ066VV67t\] 7tQ06(07t(p,

438

ylco66a de ov di^o^ivd-og ix iielacvrjg qpQevbg yeycovrj.

Fr. 40.

og&ag'

Phrynicb.

y.cu yccg

p.

hi %a\ vvv kohxoovcc ol noXXoi Xsyovaiv

roig Ttoir](iaatv ovrco %Qr)zav Koxxcovag Ss
ita vulgo et cod. Bachmann An. II 399. Lo396:

ZloXcov iv

aXXog szsQog Ss af]aa(ia.

beck edidit

x.OY.ncovag (vel v.oy.v.cova S') aXXog, dzsQog Ss arjaa(ia, quod

ferri nequit; scripsi %6%v.covag dXXog, szsQog sqSs arjaafia.
Fr. 42.
Diog. Laert. I 61: zcov Ss d8o(isvcov avzov iari zdSs- IIs-

Cum Diogenes ea, quae de septem sapientum poecpvXayfisvog %rX.

matis tradit, Loboni Argivo, homini fraudulento accepta referat, proclive est, etiam hoc poematium Soloni abiudicare.
Et epitaphia quidem clarorum virorum Argivus iste non dubitavit suo periculo fingere,
nullius enim artis aut laboris ista fraus, difficilius aliquanto eiusmodi
aivovg melicis versibus exornare. Haec igitur poematia, fere quaternis
versiculis comprehensa, quae scoliorum speciem prae se ferunt, Lobon
aliunde petiisse, censendus est, si discesseris a Cleobuli cantiuncula, sed
adespota haec carmina (fortasse unum alterumve auctoris nomine erat
auctum) quo iure Lobo singulis adscripserit ignoramus. Hominis frau,

cum exigua

vel nulla sit fides, auctoris nomen in dubitatione

positum esse apparet, neque vero cantilena, quoniam cum Pittaci quod
fertur poematio similitudinem quandam ostentat, a versificatore aliquo
mala fraude videtur ficta esse.
V. 2. s%mv y%og scripsi, similiter
Hartung s%cov s%&og, legebatur sy%og s%cov: praetuli hoc, addito v. 3

duleuti

pronomine

as,

antea proposui

quamquam poteram

leniore mutatione defungi,

quam

as Y.Qvrtzbv sy%og s%cov kq.

?y%og, edd. vett. %&og
(Sambuc. fy&Qog)^ Roeper coni. eXttog (ed. Lugd. sX%og). Olim conieci :
V. 3. as
ivzbg.
(ir) Y.Qvnrbv
yiQaSirj, ed. Frob. y.QaSCr]v.
(irj

^os

V. 4.
TtQ06svvsnrj scripsi, vulgo rtQoasvsitt), Ilgen. 7tQog a' svsnrj.
oi, cod. Cant. r).
St%6(iv&og, Cobet St%6&v(iog. Hesych. Si-xo&vfiog
interpretatur SidfioXog, quae interpretatio magis voci St%6(iv9og convenit.
(isXatvrjg, vulgo (isXaivag, Ilgen (isXavog vel (isXdvag (rectius
(isXavdg, vid. Lobeck Paralip. 139), Roeper in (isXaCvag cpQSvag ysycovy.

POETAE ELEGIACI.

60

AAHAON

ES

EIAGN.

43.
Choricius p. 107 ed. Boiss.: Tccvtcc drj 6ov vrjg TtoXscog tcc
al %oival xov fiiov &EQa7taivai yrj te %al &aXa66a
yvcoQi6ficcTtt, r]v
Tolg eavTrjg e^uteqcc dcoQOig cc^qvvel' yrj fisv yaQ Toig ivoi%ov6iv

o6a tl%tov6lv

E7tl6TaTaL cpSQSLV

CtTtCO&EV TjJ

TtoXsL

Ltt%OVEL,

%vfidxcov,

7tccQEvoyXr}6ui

%axtt6xr)6cci xrjg

vwtitt te Tta6a %al %CC&ELflEVr},

g>qccl,

%al ro tov IZoXcovog, XntaQr}

%ovQOTQocpog' &aXccTTa

dl6Xr}%VLCC

firjxE

xr)v

ii-

X060VX0V ,

060V

%TVTtCO

6v6xv][s6xEQttv

%OQr\yittv

ccvxrjg

6s fii%Qov

firjTE

TtOQsiag i%TSLVOfisvr\g.

fiETccilv

44.
8: "AfisLvov ovv i6uv iyvco%oTccg Tr\v fisv
T(5v flLQtt%icOV (OQCCV Tofg rjQLVOLg (XV&E6LV ioL%VlttV, bkLyOIQOVLOV T
Tr\v TEQipLV %ov6av , inaLVELV te xr\v A6$iav Xiyov6av,

Galen. Protrept.

c.

'O fibv yccQ xakog, oo*ov ideiv neXerca'

xdya&bg avrtxa xal xalbg e6tai.

6 de

6e %ca ZoXcovi Tr\v ccvttjv yvcofirjv ivdL%vvfiiva>.

Fortasse Galenus Solonis aliquod apophthegma intelligit, sed potuit
etiam in Elegia talem sententiam proponere, et fortasse Solonis

nEi&Ee&tti

sunt versus, qui leguntur in Theognideis v. 933, 34:

TlavQoig dv&Qcctftcov aQetrj xal naXXog onrjdel'
oAftiog, og tovtcov dficpoTeQcov eXa%ev.
ut etiam Schneidewin coniecit.
Hartung praeterea alia quaedam
ex Theognidea sylloge vindicare voluit Soloni, 197
208, 605
6,

693 4,

847 851,

949

(id

54

945 8

(ut

ipse

quod iam olim non verisimile esse

etiam Hecker hoc versus Soloni tribuerit),

1255

(quemadmodum

Quod Diodor.
rjyELTO

Tovg

Sic.

iam antea

1155

significavi),

dixi,

6,

quamvis

quoque suspicatus eram).

Exc. Vat. T. III p. 16 dicit: "Oxi

denique

ipse

b ZoXcov

%al Tovg dXXovg d&XrjTag firjdsv

noXs6L itQog 6coTr\Qiav, Tovg s cpQO-

fihv itv%Tag %ccl 6TadiL~g

di-LoXoyov 6vfifidXXs6&ccL

Tcci~g

%ca aQExfj dicccpSQOvxag fiovovg dvva6&ai xdg TtaxQidccg iv Toig

%Lvvvoig dLttcpvXaTTuv, fortasse ex elegia petitum, in qua nimia
artis gymnasticae
studia pariter exagitavit, atque Xenophanes 439
vr\6L

(fr.

2).

Hinc etiam publica victorum praemia minuisse

vid. Diog. L. I 55.

cf.

Plutarch.

apophthegma aliquod an versum

Sv

vit. Sol. c.

intelligat

23.

fertur,

Solonis utrum

Libanius Epist. 726:

>

c?'

slScbg rbv SoXcova, %al vvv , ov

ov% dyvoEig,

ambiguum

est.

dv&

tjficov afaa6&ai 6i%atov,

Audiverat Libanius a mendaci ali-

quo homine Theodorum amicum contumeliosis sermonibus contra

SOLON.
uti ; itaque diu nullas

ipsum

ultro Libanio

longam

intellexit fr. 42.

Gl

ad illum

litteras misit:

iam cum

ille

misisset epistolam, haec rescripsit. Fortasse

Alia quae fortasse quis huc referenda esse

Ea denicenseat, omnia apophthegmatis adnumeranda arbitror.

in
in
et
Critia
de
Plato
Timaeo
Atlantide
Solonis
carque, quae
mine inchoato illo quidem sed non perfecto memoriae tradidit,
fama fortasse aliqua vetusta nituntur, neque vero verisimile est
Platonis aetate reliquias eiusmodi carminis superstites fuisse: conferas praeter alios C. Fr. Hermann de Platonis philosophia I
et Westermann ad Plut. vit. Sol. c. 32.
Quod Photius 164, 9 exhibet: Kt,y%dvsiv' xb

703

p.

HoXcov (similiter Suid.:

KiyydvsiV

xb' snsl-iivai

rectius inter
III

stid.

legum reliquias retuleris.

524 (Frommel 195b.): 'AXX' o

Quae

iits^iivai' ovxcog

oi itsql

SoXcova)

affert Schol. Ari-

noirjxai nai vofio&ixai %al

nuQoifiiai xai QrjxoQsg xai ndvxsg nsXsvovGiv, afivvsG&ui xovg

vndq-

>

^avxag, xovxo siGr\ysixo\ .... "Ofir]Qog "Av8q snufivvuG&uc, oxs xig

7tQoxsQog %aXs7trjvrj. EoXcov (BD xui SoXcov) xbv (iav BD) uyovxu

BD)

icc {pia ddixcog

nxscvuc

xdfiu (Oxon. xd Gu)

sv&vg dfivvofisvog

itivr\xu yvcovui (haec quatuor verba om. Ox.)

ubi Frommelii libri recte sav xbv
non ex ipsis Soloxxsivrj
r]

cog

nis legibus petita sunt, sed descripsit scholiasta legis verba,

extant ap. Demosth.

r}

dyovxa

fiia

or.

in Aristocr. 60.

quae
639: xui sdv cpiQovxu

adincog svftvg ufivvofisvog %xsivr\

unde

facili

gere,

nam importunum

negotio

vitiosas

schol.

xdfid

(xd

xs&vdvuc.

vr\7tocvsi

Arist.

Gu)

scripturas licet corrilibrarii alicuius est ad-

Demosthenis verbis 61 petitum. Solonis autem

in
Demosthenis libris legitur, utrum locuplete auctore
lex, quae
sit propagata an, quemadmodum alias usu venit, ex oratoris ver-

ditamentum

bis

ex

concinnata,

seq. in titulo

ambigas.

in

Herme

Attico, quem instauravit, haec ipsa verba

prehendere visus
Philol.

Et Koehler quidem

est,

XXXII 672

II

27

sibi de-

sed eo loco alia legebantur, vide quae in

Sane ista tabula olim etiam hoc

disserui.

carmen exhibuit, sed novissima pars tam male habita

est,

ut

restituendae legis periculum irritum sit.

Quae apud Sch. Aesch. Prom. v. 400
xb

sine auctoris nomine

haud dubie Solonis sunt

xXijtog avxbg sycav,

leguntur ocysxuc
ex legibus petita, vid. Pollux VIII 34: SoXcov

fiivxoc

xb nXififiu

nXinog iv xoig Nofioig covofiuGsv. verba quamquam versus speciem

referunt (unde non recte Meineke Callimacho attribuit), nihil tamen
obstat,

quominus in lege scriptum fuisse existimemus: (sdv) oc%rjivxbg sycov, i. e. ivxbg xov ifiuxiov.

xai xb xXinog

VII.

440

CLEOBULINA.
1.

"Av8q' sidov Jtvol %alxbv

etc

avigi xoX2.r]6avta
ovrco 6vyx6Xk(og Sots 6vvai\La noieiv.
2.
>

"Av8q

eidov

xal tb

fila

xXimovxa xal

Q~e,ai

e,a7tat<xivta (iiaicog'

tovto dmaiotatov.

452 B: IJoXXoi Ss yQCcpcov %ui xoiovCleobulina. Fr. 1. Ath.

xoC xivsg siaiv olov &vSq
noistv xovxo Ss arjfji,uCvst amvag nQOOV. 1. 7cvqI %aX%6v , ap. Ath. nvQC%aX-Aov , sed veram lectionem
fioXrjv.
servaverunt Aristot. Rhet. III 2 (ubi TtvQiia.lv.ov QVbZAb) et Poet. c.
22.
Demetr. de eloc. 162. Rhet. Walz. VI 360, VII 949 (hoc utroque
loco slSov syco tivql %.) qui primum versum afferunt. Cleobulinae sive
Eumetidis esse docet Plut. Sept. Sap. Conviv. c. 10: 6 8s Aiaconog
olov dftvvofisvog vnsQ avxrjg, ov ysXotoxsQOv ovv, slns, xo (ir) Svvao&at
xccvxcc StaXvstv; otov saxtv, o jtuxpov s[mqoo9sv rjfitv xov SsCnvov 71qovsn avsQf huc fortasse refiuXsv "AvdQa iSov
xoXXrjOavxa.
.

ferenda Hesychii glossa: sn uvsqi, hn uv&qcouco (cod. snuvco).

Fr. 2. Sophista anonymus (qui Gorgiae discipulus fuisee videtur)
apud Gale Opusc. Phys. p. 720 (Orelli Opusc. sentent. T. II 222): BovXo[iut Ss nal notrjfiuxu xdov nccXtttoxsQcov (iccqxvqcov snayaysa&uf KXsofiovXCvrjg' "Av8q' siSov %X. k. g|. fitix, d>g v,ul xo fi. q. r. 8. r]v nciXcct
xuvxu. Aia%vXov Ss kxX. Emendavit fiiccCcog Heringa. Post v. 1 plura
praetermissa esse significavi, nam non continuo se excipiunt hi versus,
ac nescio an SfnaCcog potius quam fliaCcog scribendum sit: nam consentaneum est, auctorem griphi ea quae adversa fronte inter se repugnant,
conciliavisse. Docuit enim Cleobulina, etiam iniusto facinori subinde
veniam esse paratam, quam quaestionem Aristot. Eth. Nicom. V 10
soxtv aStKovvxcc [irjnco &Slhov sivat -axX. etiam furti
attigit snsi S
mentionem faciens, ubi schol. (Hermes V 81. 82) snsi ovSs v.Xsnxr\g 6
xov (iccivofisvov yiXsnxcov xo Ccpog, ocoxrJQ Ss. ut liceat coniicere hoc
V. 2. non
ipsum exemplum ex Cleobulinae gripho esse repetitum.
huius griphi clausula, sed ex alio Cleobulinae poematio petitus esse
videtur.
Temere Gruppe de Archytae reliquiis p. 14^5 aenigma subditicium esse censet a Iudaeo homine Philonis aequale fictum, a cuius
fallaciis tam Archytae nomine quae feruntur, quam huius sophistae
libellum praecepta exitiosae artis tradentem repetit.

CLEOBULINA.

63

3.
r

Plut. Sept. Sap. Conviv. 5:

co

svs, xovg

vvv avXoTtoiovg

Alo %ai KXso$ovXLvr\ TtQog xbv &qv-

ovstoLg, fisXxLov r)%siv \syov6iv.

yiov avXbv r)vi'axo,

N s^Qoyovog

sxaxi

co6xs

KQOvGscog'

auovGoxaxog
s^sxai.

Ita

cov

xs

s'%

xaXXa, XsTtxoxaxov xai fiovOLXcoxaxov

Wyttenbach

(P

xvrjnr} r)as xsQaafioXov ovag

xov ovov, sl Ttayyxaxog %ai

&av(iasiv

o6xsov itaQ-

vulgo Alo xai KXso(5ovXov r) TtQog

%SQa6cp0Q0v ovag r)s &av(idsiv s%axi %qov-

coniecit,

xbv O. av. vs$q. xvrjfir)

6scog, A. Voss. Ven. P r]Q^axo

ovag

6s AfacoTtog, siys, slnsv, siSslrjg,

xa vs^Qsta, %qco[isvoi xoig

cog TtQoifisvoi

%vr\^r\

vs%ooybvog alfia %SQa6cpoQCO

eadem TVB nisi quod s%xo%siov6scog

Comment. de Comoed. Att. p. 113. Hartung3f>5

%Qov6scog,

xi)

conf. quae dixi

haec excogitavit:

re,

"HQ^aro vsfigoyovog

xvr\\ir]

xal rb xQa6cp6()ov ovag

(xal idi^ar

%xan XQOvdtog

ovelov),
7],sv,

d~av[idLV.

idem praetera
gnideis

prorsus

sive

Cleobulinae sive Cleobulo vindicat ex Theo-

25760, 2616, 8614, Cleobulo autem v. 1209 16,

heroivel
temere, nam griphi quidem versibus elegiacis

v.

comprehensi et Cleobulinae et Cleobuli nomine ferebantur,

sed elegiaca carmina neque reliquerunt, neque quisquam illis subCleobulinae tribuit Suidas v. KXsofiovXlvr]
dere ausus est.

cis

quod locupletes

aenigma,
buli

fr.

2.

testes patri tribuunt,

vid.

infra Cleo-

VIII.

AESOPUS.
Hcog

xvg

uvev KUfiuxov 6e

cpvyrj,

file',

(ivqlu

ydo 6ev

XvyQu' nui ovxe cpvyelv evfiuQeg, ovxe cpeQeiv'

rjdecc fiev yuQ Oov xcc cpvcet, xuXu, yala, &dXu66u,
u6xqu, 6eXr\vuir]g kvkXu Kui r]eXiov'
xuXXu 6e Ttavxa cpofioi xe kui aXyeu' ktjv

xi

nd&r] xtg

e6&Xov, dfioiair]v eKde%exui Nifie6iv.

Aesopus. Anth. Pal. X 123: Alawnov. Apud. Plan. uSrjlov.

Aesopi nomen videtur ex solo errore ortum: est autem satis novicium
poema, neqne recte Hartung uni de septem sapientibus vindicandum
censuit. V. 1. v.ufidtov emendavit Meineke, legebatur &uvdxov.
<pvyr]
V. 2. tpvystv EVfiugsg,
Schaefer, legebatur cpvyoi, sed malim (psqrj.

fort. cpvysiv o'

Evfiuois legendum.

IX.

442

DEMODOCUS.
EHirPAMMATA.
1.

(Kal tods zlrjiiodoxov) Mt\r\6tot d^vvstot

ovx eitii, doacjtv d' otd %sq d%vvstot.

ytsv

2.

Kal tode zJrjytodoxov Xtot xaxoi' ov%

6 ytsv, og d' ov,

7idvteg. 7tlr)v IlQOxlsovg' xal nooxlsrjg ds Xiov.

3.

KtktxEg Kctxol uveosg' iv 6h Kth^iv

stg aya&bg KivvQtjg, %a\ Ktvvqr\g 6h KthS,.

Udvreg

(iev

Demodocus.

Fr. 1.
Composui ex Aristot. Eth. Nic. VII 9: Ov
dXX' ofiotov ys v.ara rdg nQd^sig, cogtceq zb dr][ioS6xov stg MlXt\csiovg' Miki\Gioi yctQ (yccQ add. LbOb, om. ceteri) d^vvszot (isv ovv, siai,
Sqcogl Se oldnEQ ol (ot om. Ob) d^vvsroi, ubi Aspasius, quem laudat
Michelet: 6 drjfioSonog AaQLog (scr. Asgtog) r\v xb ysvog, itoXXu Ss dno-

fir/v

Gxcomcov rovg MiXrjGLOvg sXsysv. Ceterum quem Pseudoplut. de Flum.

c. 18: uu&cbg l6toqel dr\(i6SoY.og sv a 'HQanXsiug dicit, vel diversus vel
potius nullus

omnino

fuit.

Anth. Pal. XI 235: Jr\cioS6yiov. Respondit huic epigrammati, Demodocum "exagitans Phocylides, fortasse offensus Milesiorum
irrisione (fr. 1), vid. Phocyl. 1: Kal toSe 4>cokvX.l'Seco
Aeqlol kukoI
nrX.
Ss XCov scripsi, vulgo
V. 2. IJQo-KXsovg, Renner IlQonXsog.
Ss Xiog, cod. Pal. Ss %Log, Brunck. XCtog.
Fr. 3.
V. 2. kuI Iacobs, cod. Pal.
Anth. XI 236: rov uvrov.
Ss. Hoc epigrainma Demodoco omnino abiudicandum censeo: tanta
Fr. 2.

inter hoc epigramma et prius, quod Demodocus se

composuisse ipse profitetur, intercedit, ut incredibile sit, hominem facetum et ingeniosum lepido dicterio tam illepide bis esse usum. Alius
nescio quis Demodoci vestigia legens hoc epigramma composuit, quod
propter hanc ipsam similitudinem subiunctum est Demodoci versibus;
cum autem nomen poetae non esset additum, quoniam ignorabatur,
deinde proclivi errore Demodoco tributum est, quemadmodum plurimi
errores in Anthologia orti sunt.
Utrum novicium an antiquum sit epigramma, quoniam propria virtute omnino caret,.incertum.
toKTAK iiYK. 11.
5

enim similitudo

POETAE ELEGIACI.

66

KuTtitu$6%r\v itox

syi8va %a%r\ 6d%sv' dXXa %al avxr\

xdx&ave, ysv6ufisvr\ aifiaxog

iofioXov.

443

KaTtTtadonat, cpuvXoi fisv dsi, covrjg ds xvyovxsg

cpavXoxsqoi, nsodovg <T

<?'

r\v

8r\
fir\,

aqa

8lg %ai xolg fisydXr\g

a xox

sig

cpavXoxaxoi'
qu,covxui aTVrjvrjg,

cooag cpavXsmcpuvXoxsQoi.

Xixofiui, u6iXsv,

%o6fiog

sl'vs%a

oXici&rjcir)

fir\

xsxodxig, ocpga

fir\

avxog

%uTt7tudo%i6fisvog.

Fr. 4.
Ant. XI 237: xov uvxov.
Xov %dx&avs ysvouLLSvr\. fort. recte.

V.

2.

Friederaann ULfiuxog lo6-

Hoc epigramma non magis De-

modoci est, quam id quod puaecedit: est autem satis novicium: neque
tamen notum aliquem hominem videtur versificator exagitare, quemadmodum epigr. 5, sed Cappadocum gentem omnino perstringit, quae
vulgo male audiebat.
Fr. 5. Anth. XI 238: xov avxov.
V. 1 4 adscripsit Lydus de
Magistr. III 57: ovSs yuQ v{axEQ0v) vnsfiELVsv 6 fiuaiXsvg %uXog %al
snLEi%r\g xvy%dv(ov novr\Qoig uq%ovol %uxumaxsvaui xr)v uQ%r\v
r\8r\
llu&cov %ul xoig s^QyoLg evqcov, d>g KunnuS6%UL cpavXoi llev %xX.
V. 2. elvshu cpuvXoxaxoL, Lydus eveku Soxl (vel sxi) cpuvXoxuxoi.
V. 3. fisydlrjg SquI-covtul dnr\vr\g, Lydus Squ^covxul fisydXcog dnr\usig.
V. 4. Sr\ qu xox' slg coQug cpuvXs7ticpuvX6xEQOL Fuss, S' r\QUxo xig
OQug cpuvX' snLcpavXozsQag Lydus, Sr\ xoxs ytvovxuL (yiyvovxuL Plan.)
Epigramma hoc, quod iam olim DemocpuvXsTticpuvXoxuxoL Anth.
doco abiudicavi, factum est anno 534 in Ioannem Cappadocem, tunc

iterum praefectum praetorio, ac (iaaiXsvg, qui v. 5 compellatur, Iustinianus imperator est. Iste Ioannes Mazacis oriundus, quem Lydus per
totum librum de magistratibus odio internecivo et conviciis assiduis

Byzantinorum hominum more persequitur, cum gratia apud imperatorem plurimum valeret, ad summos honores evectus bis fuit praefectus
praetorio a. 530 et iterum 534 (vid. Haase p. VIII ed. Bonnensis) sed
gratia denique excidit. Lydus sane non aperte dicit hos versus in
loannem compositos esse, sed satis acerbe, quamvis haudquaquam vere
scribit, imperatorem postquam improbitatem Cappadocum reapse expertus sit, non iam eiusmodi hominibus summos honores commisisse.
,

dignitas, gradus honoris, vid. Suidas s. h. v.

p. 480 redintegratum in Herma VI 377
sni 'lovaxLVLuvov dnsc6a&r\ 'lcodvvr\g 6 s'nuQ%og xcov %qulxoqlcov
ndXLV s%Xr\&r\ [ir\ ^coa&sig , aXX' cov nuyuvog), dnr\vr\ autem est argenZcovr\ nihil aliud est,

(cf.

quam

de eodem Ioanne Malal.

teum carpentum, quo praefectus praetorio vehi

magistr. II 3 et III 76, ubi ipse dnr\vr\g nomine

solebat, vid. Lyd. de

utitur.

Quod autem

Ioannes ter carpenti honore ornatus esse dicitur hoc epigrammate, videtur alio praeterea illustri honore functus esse.

DEMODOCUS.

(57

444

I.

6.

"Hv rv%rig jcqlvmv, dixd&v xr\v IlQir\vir\v dixr\v.

Fr. 6.
Diog. L. I 84: Aiystai de (BCag) %al Sfaag dewotatog ysyovivai slnsiv sn dya&co (isvtoi tr\ xcov Xoycov lo%v'C nooos%Qr}to'
oQ-sv nai drjfiodwog (Bochart Jrj^odotiog) 6 'AXsCoiog (Menag. AsQiog)
tovto alvCttstat Xsycov rjv tv%. %tX. %a\ Inncovuk, %tX. Ead. Eudoc. 94;

unde Hipponacte aliquanto antiquiorem

fuisse coniicias
qnamquara
potest, ut aequales fuerint, cf. fr. 1.
hqCvcov , cod. Cant. Ar.
Mon. tr\vcov. Cf. Suid. v. dwd&o&ai (ubi leg. IJQirjvCrj dC-nrj). Formam
TlQir'iviog testificatur Steph. Byz.
fieri

X.

445

PHOCYLIDES.
EAETEIA.
1.

Kal tods <&G)xvMdEG)' Aeqlol

ov% 6

xccxol'

[iev,

og 6" ov'

itdvtEg, %lr\v IlQoxXEovg' xal IlQOxXErjg AEQLog.

2A.
rvrj6iog

sifit

cpiXog,

xal xbv cpiXov

cbg

cpikov olda,

rovg 6s xaxovg dioXov Ttavrag aTto6rQScpofiai.

2B.
Ovdsva

ftcoTtsvco

nobg vTt6%Qi6iv' ovg

rovrovg i aQ%i)g

Phocylides. Fr.
XiSov %xX. SisBsBXrjvxo

(i%QL

1.

<?'

av ira66co,

rsXovg ayuTtca.

Strabo

484:

xor!

AsQiw xal xods cPcokv-

ycco cog y.uiior)&s ig oi sv&svSs uv&qcoixoi , unde

sumsit Eust. acl Dionys. Perieg. 350: cog Sr}Xoi (PcoHvXiSrjg Xsycov AsV. 1. cPcomvXiSsco
Vide de hoc epigr. ad Demodoci Fr. 2.
qlol ktX.

de hoc exordio, quod proverbii loco

og S' ov,
usurpatum est, Cia ad Att. IV 9, ubi item 3>coHvXiSov.
V. 2. ndvxsg, B dXXd
6 d' sv, m 6 S' ov b ovS' ov.
ap. Eust.
itdvxsg, ap. Eust. vulgo ndvxsg Ss.
7tXr)v, D nolv.
IJQOKXsovg,
v.ul, no
JIuxQotcXsovg no Ald. et ap. Eust. Mm. Renner IlQoyiXsog.
yiul yuQ.
IJQOtiXsrig, BKno Ald. (Eust. Mm) IIuxQO-nXsrjg, et deinde
addunt Ss CD(?)hlsx et Eust. vulgo, ut hic quoque Ss Asqov coniicere
Ceterum Proclis, qui apud Chios insignis auctoritate videtur
possis.
fuisse (genus fortasse duxit ab antiquo illo Procle, de quo vid. Pausan.
VII 4, 2) commemoratio Demodoco Milesio satis conveniens apud Phoedd. Strab., cpcoxvXiSov

Jibri, cf.

cylidem inficeti aliquid habet, quem Lerium hominem exagitare decuit,

neque tamen IIaxQo%Xsovg et JIaxQOY.Xsr\g recte se habent; nam haec
ex pervagato librariorum errore repetenda sunt.
Fr. 2 A B.
Anthol. X 117: $>coKvXi8ov. Ap. Planud. est dSrjXov,
ut ap. Cram. An. Par. IV 376.
V. 3 et 4 apparet^er errorem priori
disticho adiunctos esse, est enim novum epigramma, sed utrumque a

Phocylide plane alienunx, quod vel novicius sermo, velut in priore disticho StoXov, in altero nQog vnoKQioiv arguit.
Qconsvco et uqu xifico

PHOCYLIDES.

En

69
446

H.

3.

Kal Tode 0axvXCdeco'

tst6qg>v

ano Tavde yevovTO

cpvXa yvvatxeCtov r) [tev xvvog, r) de ^,eXC66r\g,

de 6v6g (H.otivorjg, r) d' l%%ov %atTr\e66r\g'
r)

evcpoQog r)de, Tayeia, 7teQCdQO{iog, eldog dQt6vr\'

8e 6vog (llo6vQr)g, ovt av xaxr) ovde pev e6&kr)'
r)
8e xvvog, %aXenr) Te xal dyQtog' r) 8e fiekt66rjg
oCxovofiog t dyaftr) xal ent6TaTat eQyde6d-at'
r\

r)g

ev%ov,

cpiti

hatQe, Xayetv ydpov C^teQoevTog.

4.

Kal Tode

(frtoxvkideio' %i

nleov, yevog evyeveg eivat,

olg ovr' ev [iv&otg eiteTat %aQtg ovt

evl fiovXrj;

5.

Kal To8e <&toxvM8eco

oixev6a

6(itXQr)

'

noktg ev 6xoitekcp xaTa xo6ytov

xqb66cov NCvov dcpQatvov6rjg.

Plan., prius verum, alterum non convenit, itaque ovg uv sxuaaco

correxi,*) xo&svco et uqu xifir\aco Anecd., no&svco et uq dxcfidaco Pal.
V. 1. xcovSs, A
Stob. Flor. LXXIII 60: $coy.vXi8ov
Fr. 3.
xcov.
ysvovxo A Voss. Vind. Ars. Trinc. sysvovxo B (olim ysvovxt
V. 2. yvvui%sicov si integrum, ionice pro yvvav%scov dictum,
leg.)
quamquam eiusmodi forma auctoritate non minus est destituta, quam

'

cov r\ fisv, Hartung cpvXu yvvaiyvvamdcov. Meineke cpvXu yvvui%si

V. 4. rjSs Brunck, ut
%coV r\ (isv yccQ.
Ss, B rjSs, vulgo r\8s.
r)
videtur, ap. Stob. r\ S' fnnov %uixr\saar\g svcpogog r\8s xa%sia.

V.

malim

8. r\g,

Brunck ydfiov

ifisQOSvxu.

ydfiov ifiSQOSvxog,
xr)g.
V.l. $co%vXiSsco
Stob. Flor. LXXXVII 2: $co%vXi8oy.
xC Brunck, vulgo xd.
svysvsg, in ed. 2
Brunck, vulgo $co%vXi8ov.
conieci svysvsi, nam svysvsa(c) aeque improbabile est quam svysvsg
Sed nulla opus est mutaaeolica ratione pro svysvsag dictum esse.
Fr.

4.

V. 2. fiovXrj, Hartung sqyoig.

Dio Chrys. XXXVI T. II 505: ovxcog scpr\v, %ul xrjg xov
Fr. 5.
3>co%vXi8ov nocrjascog s^saxi aoi Xufisiv Ssiyica sv $QU%si' %ui yuQ saxiv
ov xcov (laHQav xiva %ui avvs%r) noirjaiv sIqovxcov, coaitSQ o vfisxsQog

tione.

menda suo periculo, dispari eventu tollere

*) Planudes haud pauca
veteris
studuit, quemadmodum etiam corrector cod. Pal. alia exempli
scite criticam
auctoritate, alia divinando procuravit, passim parum
factitans velut VI 54 3 ubi Eunomi citharoedi aemulus vocatur nuQ,

manifesta
9r\g (Plan. nuQ&og) corrector adscripsit yQ. anuQxug, quae
est coniectura: memor fortasse fuit alius poematis IX 584 ncog nox
Unus
sviKcov anuQxr\v 6 XcotiQog syco, ita A, anuQxcv 6 XoyiQog Plan.
Brunck vidit utroque loco IJuQ&ig esse restituendum, id est IIuQ&sviog,
cf.

Herodianus

II

206 et 859.

POETAE ELEGIACI.

70

447

6.

Kal xode

<&(oxvXide(o' %Qr) xot xbv exaioov ixaiQo}

'

av 7teQLyoyyv(a6L

(?(?'

(pqovxl&lv

TtolXxat.

7.

itXovxov iieXexrjv e%e itiovog dyQOv'

XQf]it,a)v

dyQov yaQ

xe Xeyovtiiv ^A[iaX%eir]g xeQag elvat.

8.

Nvxxbg

fiovleveLv, vvxxbg 8e xol o^vxeQrj <pQr\v

dvdQaGLV

tf

r\6v%ir\

aQexr)v dL%r)[ievG) e6&Arj.

TloXXoi xol doxeovtiL GaocpQoveg eiiiievaL avdQeg,

6vv

y.o6iico

6xei%ovxeg, elacpQovooi TteQ eovxeg.

10.

Aie6&aL

aQexrjv

plLOxrjv,

d\ oxav

r)

(liog rjdrj.

n<x%r}V iv nXsio6iv r) nsvxa%i6%iXioig sns6iv dXXa

xQia snr\ avxco nal aQ%r)v r) noirjeig %al nsQag Xafi^dvst,
wexs nal 7tQ06xi&r)Gi, xo ov ofia avxov n#' snaGxov Scavorjfia,
dxs GTiovSaiov nal noXXov a^iov r)yovLisvog' ov% coensQ "O{irjQ0g ovSallov xr)g noirjGswg wvoftaesv avxov r) ov 8oy.sc goi slnoxoog itQOG&stvai
<&(OHvXiSrjg xrj xoiavxr\ yvwcir\ xal dnocpdosi; Kal xoSs nxX. respiV. 1. d>to%vcit idem or. XXXII T.'ll 457 'et Themist. XXIV 307.
V. 2. CfUHpr/,
XiSsw Brunck, vulgo ^wnvXiSov.
juttpr/.
Y.QS6-

Liiav

8tst,si6i

sr)g

naxa Svo

x.al

6wv MAv, v.Qsi66wv

BM

reliqui.

Phrynich. Ecl. 358: royyv6(iog %al yoyyv^siv xavxa dSoovh S6xiv la%a Ss. ^wnvXiSrjv yaQ olSa YS%Qr}Lisvov avxco
xov MiXri6tov dvS^a naXaiov ffgpodpcr Kal kxX.
V. 2. Salmasius
Fr.

Kiju-o!

6.

lisv

o66wv

TtsQi yoyy.

Fr.

7.

Stob.^

Floril.

LVI

'ALcaX&sirjg, Stob. 'AfiaX&airjg.

Orion p. 43 ed.
Fr. 8.

6:

cp

V.
^wnvXiSov. V.

a %vXi8ov XQr)twv

xxX.

2.

Schneidew.: sx xwv
1.
V. 2. aQSxr)v Stgrjfisvw
etiam Tzetz. in Mus. Rhen. Novo VI 617.
Schneidewin, cod. aQSxr) StgrjLisvw.
Fr. 9.
Stob. Appendix p. 10 ed. Gaisf. (Meineke IV p. 157): $eonvXiSov. ubi cod. 6cocpQovsg et sXacpQovoi, quae corr. Gaisford.
Fr. 10.
Schol. Aristot. T. IV 275 B: v.axa yap xov (PwKvXiSrjv
Ssi grjxsLv ioxr)v
rjSrj. et sine poet. n. Diogenian. Prov. IV 39
(Arsen. 181. Apostol. VI 8 a. Proverb. T. II 67): dis6&at $ioxr)v, aQSxr)v S' oxav r) fiiog, nnde Sigrje&at restituendum esse vidit Scbneidewin,
qui in versus fine densiv addendum censuit, sed r)Sr\, quod Schol. Arist.
suppeditat, firmat gtiam Plato, qui huc respicit de rep. III 407 A:
<I>wKvXiSov_ yaQ , r)v S' syw, ovk aycovsig nwg cprjdK, Sstv oxav xco
Huc etiam refero Liban. Epist. 1536:
rjSrj fiiog r) aQsxr)v a6%siv.
.

^wKvXiSrj nsi&OLtsvog, [isxd %Qr'jLiaxa Xoywv anxofisvog.

PHOCYLIDES.

71

11.

iv <3v(i7to6i<p xvXCxcov 7teQLVL6ofievdcov

xcoxCXkovxa xa&rjfievov OLV07ioxpceLv.

Xqx) d'
fjdecc

12.

Tlokla (is6ol6lv aQL6ta' fis6og

448
frshco iv txoXsl slvai.

13.
.

XQr) TtaLd' ex

iovxa

xaXd dLda6xi(iev eQya

....
14.

77oAA' ajcaxrjd-rjvaL OLtfiiievov e^ifievaL ejs&Xov.

*15.

'AXX' a.Qa daCfiovig el6LV i%

o ixev

av6Qa6Lv dkloxe aXXoi,

i7teQ%oiievov xaxov clveQag ixXv6a6&aL.

428 B: 6 8s <PcoKvXC8r\g scpr\- Xqt\ 8' %rX.

Fr. 11.
Athen.
TtSQlVt60ttSVUC0V APV, 7tSQtVlGGO(lSVnCOV CL, TtVQl VlGQttSvdcoV B.
Fr. 12.
Aristot. Polit. IV 9, 7: Std rovro nuXcog svuxo $wm>lj&sXco, IbVbP4(?) 2042 (a. ra. pr.) frsXcov, quasi
8r\g- TToXXd %xX.
Versus integer sine p. nomine legitur in Scholiis
Aristotelis baec sint.
ad Aristot. Topic. T. IV p. 272 B.
Plutarch. de pueror. educ. c. 5: KtvSvvsvst 8s %al <PcohvFr. 13.
XC8r\g 6 7totr\xr\g naXcog rtuQutvstv, Xsycov Xqt) %xX. sed Sylburg, Fabri-

Dubner exhibent hexametrum: TluiS' sx' sbvxu

kuXu 8t8ua%sLtsv SQyu. ubi importunum 8r) haud dubie ex
coniectura additum. Adde Mai Collect. Vatic. III 198: %Qr\ yuQ kuxu
xb snog, rtuiS' sx' sbvxu ytuXd Stdua-nsfisv. unde StSua-Asttsv pro 81Sugksiv restitui. Olim conieci ex Elegiis esse versum:
TluiS' iv' sbvxa %qscov kuXu Si8uaxs{isvut.
quae infinitivi forma rara quidem apud elegiacos poetas, neque vero
auctoritate carens.
Hartung %qi) yuQ nuiS' sx' sbvxu xd %aXd StSuansllsv SQya.
Componas cum hoc versu incertum auctorem de Figuris
v. 92: A primo puerum rectum est condiseere recte.
Fr. 14.
Plutarch. de audit. c. 18: ov yuQ [ibvov, cog cprjat ^coiivXiSrjg' IlbXX' UTtuxrj&fjvut xrX., dXXd nai ysXua&rjvai, (Hirschig yiaxaysXa&r)vut) Ssi itoXXd (Hirschig JtoXXdv.ig). Contra Clem. Al. Strom. V 733
sine p. n. v.al xco ovn uvdy&r\' itoXXa TtXuvrj&fjvut (cod. Ott. nXuvAdde Cram. An. Par. I 166: ov tibvov xb <&coy.vXXC8siov
TTrjvai) %xX.
nu&siv, nbXX' dsxovxa Stf\tisvov ov tibvov xb (vel xbv) us&Xov, aXXd xul
novrjaut nbvovg ov cpuvXovg. Hic igitur legit: TlbXX' usxovxa nu&siv.
cius (ex codd. sex?),

%qscov

8r)

Fr. 15.
Clem. Alex. Str. V 725: irt itQog roiaSs <PcoxvXC8rig
rovg uyysXovg SuCttovug xuXcov rovg (isv slvut dyu&ovg uvrcov rovg
8s cpuvXovg 8td rovrcov nuQt'arr\otv , snsl kuI r)(itsig unoaxdxug rtvdg
7tUQStXr]cpu[isv 'AXX' UQa kxX. Eadem Euseb. Praep. Ev. XIII p. 687 c.
V. 2. xuxov uvsQug scripsi, ut etiam Schneidewin coniecit, vulgo
,

auhov uvsQog.

Tertium apparet versum

intercidisse.

POETAE ELEGIACI.

72

16.

xaxov

Xorj6tr}g

rpevysiv,

avdoog

sfiixsvai

6s y >avirJ6rj [dtdovg] Jiaocc xaigbv ccTtaitecov.

{irj

449

1 7.

'Ev ds dixaio6vvr) 6vXXr]f)dr]v

Schol. Arist. Nub.

Fr. 16.

noLr)(iaOL %uxu

xr)v

ovxcog' %Qr)axr]g k. s.
n. m. d. sv sxsivcp
%Qr)oxr)g

schol. et

jcifo*

'6tiv.

ccQStr)

240: <&coKvXiSr]g sv

(isv

avxov

roig

avvr)%SLav xovg %QscocpsiXsxug %Qr)atug nuXsi, Xsycov

d. cpsvys, (ir) as y' ((ir) cs' Bekker) dvtr)asis didovg
llsvxol dvxl xov duvsLOxr)g Xull^uvsxul' MrjSsnoxs

mxQog ysvrj dvS^i nsvrjxi (Pseudophoc. v. 83). Novit igitur

germana et subditicia carmina. Suidas v. dnuizscov dnatxcov.

d\b xcov <PcoxvXiSov) %Qr)axr\g (E %Qr]axag) xuxov

(sed
(ABE K.unovg) s. a. cpsvys (AE cpsvysiv) (ir) as y' (A (ir) ys, BE (irj ys
as) dvi-rjasLS xxX. et rursus v. %Qi)oxr]g' %q. xaxov (A xuxovg) s. d. cpsv(DconvXidrjg

ysiv
(ir)

(xr)

a'

(A

ys) dvir\asis xxX. unde v. 2 cpsvysiv restitui, deinde

scripsi deleto participio didovg, quod ex interpre-

llt)

as y' dvir)arj

tatione ortum, v. 1

XiSsco'

autem

%Qr)axrig xxX.

sic supplendus videtur:

Contra Reiz et Hermann

Kul xoSs

<&coxv-

cpsvys %Qr)axr]g
x. s. d. [irj xi a' dvir)asis SiSovg n. x. d., Ernesti cpsvys deleri maluit.
Libanius Epist. 1073 cum dicit: Tbv Evoxd&iov 8s (ir}8sig snsi.

ysxco, (irjSs StacpfrsiQSXco xoig SsvxsQOig xr)v %uqlv, (ir]Ss xoLovxovg r)(iug
dnocpuvvsxco %Qr)axag, oiovg cpsvysiv nuQacvsi <PcoxvXi8r]g temere vi-

detur utramque sententiam simul respicere.

1: dib xai nuQoifiiugofisvoi cpufisv
Aristot. Eth. Nic.
Fr. 17.
sv Ss xxX. ubi pro 'axi codd. saxi, praeter KbLbOb, qui svi, om. Schol.
Oxon. Arist. in Herme. Hic adnotavit Michael Ephes. r) Ss nuQoifiiu
soyvtSog soxlv, cog &s6cpQaaxog cprjaw sv xtp nQcoxco nsai r)&cov Xsycov
sv Ss xco nQcoxcp xcbv r]&ixtbv, cbg <ico%vXiSr\g avxov lisllvtjxul' xui ovSsv
&uvllugxov xui <&coxvXi8r]v xui soyviv uvxcp %Qr)oaofrai. Adde schol.
cod. Oxon. editum a Rosio in Herme V 356: xovxo soyviSog slqt]xui
Ss ovxcog' fiovXso 8' svas (iscog ... sv 8s SLxaLoavvr) avXXr)$8r\v
nuau uqsxt) (Theogn. 145 7). %coquv llsvxol nuQoiiiiug sns%sv xui llsll-

'

vrjxui

uvxrjg

cbg

nuQoifiiug socpQuaxog sv xcb

man. &scov)' sv 8s

xco nQcoxco xcbv rj&iKcbv,

nQcoxcp

nsQt rj&cov

cbg <I>cox.vXi8r]g

uvxov

(pr.

(is(t,vr]-

xav Kui

locog nui <J>convXi8r]g uvxcp s%Qr)auxo, r) xui bcioicog dficpoxsQOL

dficpoxsQu) %qcovxul <co%vXi8r]g %ui soyvig xovxcp (cod. xovxo).
Inde de79.
quibuscum fere congruit schol. cod. Paris. ib. editum
scripsit Michael Ephesius, nihil offensus mendo manifesto cbg <PcoiivXi-

(cod.

Srjg uvxov (isfivrjxai, ubi coi'rigo cag <1>cohvXl8s iov xov axi%ov llsllv.
Videtur hic versus olim in Phocylidis pariter atque Theognidis carmi-

nibus lectus esse.

Sententiae versibus heroicis
nullae -Phocylide haud indignae
didacticis vel epicis carminibus
Damasc. ed. Gaisford. Stob. Ecl.

Meineke)

explicatae passim leguntur, ac nonvidentur, sed possunt etiam ex aliis

delibatae esse, velut apud Ioannem

Phys. II 763 (Stob. Floril. IV 230 ed.

co-nsicbv

AlScog xol >%vvsxoiaiv sni (iXscpuQOiOL y.d% r]xui,

8' u^vvsxolol- aocpbg 8s v.s xovxo Susir].
,

"T$Qig

ubi conieci {s% xcbv <J>)coxvXi8sicov.

Androm. 100:

Huc adde apud

Schol. Eurip.

PHOCYLIDES.

73

Mrjnote

tig (yvv) clvSqu navoXfiiov avSrjaSte,

nalv

av)

(y

i'Srj,

ncog xeivov eXoi noth notfiog dnr\(icov.

supplevi et correxi traditam lectionem ncog iueCvov e'%01 note not(iov

dn. Item quod legitur apud Philonem de incorr. mundi p. 600:

OvSe
'Slate

ita

Or.

voov iniSevetcci. ia&Xov,

%eoetov eXeo&cu, dfieivoteocov (naoeovtwv.)

yvvr) toaaovSe^

enim hic versus redintegrandns.

XXI

Quod

legitur

apud Themistium

258:

"Ocpiv fiev iv ovqeaiv r]Se Xeovtcc

aXeoito'
&r]Qr\Tr]Q dtcov te v.a\ elaoQocov %
yvcoatr) (iev yaQ tcov fiovXr], yvcoatov S\ vorjficc'
dvrjQ o ccXXu Kenev&ev iv\ cpQeaCv, dXXtt Se @dei.
(iv&ot, (iev Xeloi v.a\ (ieCXi%oi, i%&Qcc Se eQycc.

cuius poetae sit, prorsus incertum. Phocylidi praeterea Meineke censuit

versus dSeanotovg tribuendos, qui leguntur ap. Athen.
186 B:

Ov

%Qr) avfinoaCoio cpCXovg dne%ea&ai, etaC^ovg

SrjQOV dvdfivrjaig Se neXei %ccQieatdtr\ avtr\.

ubi haud scio an dvdXXrjipig

sit

corrigendum.

XI.

450

PSEUDOPHOCYLIDEA.
Poema hoc

protrepticum quod Phocylidis nomen prae se fert,

haud indignum esse olim censuerunt homiMilesio
antiquo poeta
nes docti; primus Friedericus Sylburgius, cum et iudaicae et
,

christianae doctrinae aperta vestigia sibi deprehendere videretur,

addubitavit, neque tamen, ut erat in hoc viro insignis modestia, universum carmen Phocylidi abiudicare ausus est: Iosephus

id

autem Scaliger confidenter

edixit,

carmen a Iudaeo aliquo vel

personam mutuatus sit, compositum

esse: sed satis habuit argumenta quaedam, quae ipsi inprimis
notabilia videbantur, breviter perstrinxisse, aliis hanc materiam
Christiano, qui veteris poetae

accuratius pertractandam commendans, in qua vires suas experirentur: ac persuasit sane viri summi auctoritas plerisque, vetere
poeta indignum esse carmen*), neque tamen quisquam illi ad-

monitioni obtemperavit.

mentatione peculiari,

mine

edidit,

illi

Nuper demum Iacobus Bernays in comVratislaviae anno 1856 de hoc car-

quam

desiderio satisfecit, ac luculenter ostendit, nulla

christianae doctrinae vestigia in hoc carmine reperiri, sed homiveteris testamenti praecepta versibus explicavisse,

nem Iudaeum

post Ptolemaeum Philometorem sed ante Neronem imperatorem vixisse statuit**). Neque tamen ille gentilibus suis hoc
protrepticum poema destinavit, sed Graecis hominibus, qui a
Iudaeorum sacris non abhorrebant; itaque sedulo silentio praeter-

quem

misit, quae

illi

genti peculiaria sunt, nec

sine offensione alieni-

genis commendari poterant, sed ea potissimum selegit, quae piis

ac religiosis hominibus facile probarentur.
Atque ob id ipsum

alii Iudaeo tribu*) In diversas tamen discesserunt partes, nam

erunt, velut Is. Vossius et nostra aetate Bleek, alii Christiano homini,

Brunck.

quemadmodum

Goram qui post Bernaysium de hoc poemate disseruit in Pbilologo XIV 91 seq. Aristobuli nescio cui discipulo tribuit, qui circa
annum CXX'X a. Chr. n. hoc carmen ediderit, vid. p. 98 et 110.
**)

PSEUDOPHOCYLIDEA.
Graeci poetae,

qui virtutis

75

magister haud ignobilis

habebatur,

personam induit*).
ementita specie legentes decipere noluit: igitur451
antiquioris alicuius poetae in hoc car-

Antiquitatis
si

unum alterumve versum

mine deprehendimus consentaneum est, haec non ab ipso scripTenui dicendi

tore, sed ab aliis postero tempore inserta esse.
,

genere ubique utitur, quamquam passim praecepta perpetua, quae

legentes obruere solent, varietate quadam distinguere

fastidio

Delectus verborum et iunctura dictionum ad plebeii ser-

studuit.

monis usum prope accedunt,

versuum numeri elegantia

sit, utrum scriptor ipse
sint.
librarii
offensioni
an
castigandi
Inprimis
est, quod haud
satis
non
nullo
iusto
vel
ordine
recensenraro praecepta
omnino
tur: saepius a librariis peccatum esse constat, nam non solum
libri manuscripti de versuum ordine vaide inter se dissentiunt,

commendantur

ut haud raro

neque

ambiguum

sed etiam passim librorum meliorum auxilio nunc ea, quae temere

suum locum restituta sunt. Nec tamen licet

normam omnia pariter exigere: nam hoc poema ab
modo amplificatum est, non solum eiusdem sententiae

disiecta fuerunt, in

ad eandem
aliis

vario

tur: itaque

iudicium castiganonnunquam vel continuo vel

sed etiam scriptoris ipsius

versus sunt additi,

non mirum

accidit,

si

etiam diversis lociseadem variatis tantum verbis iterantur. Neque

tamen

quam

licet

satis

tuto aliena seiungere,

hic scriptor ubique

Quod Suidas

nam

ingenii mediocritati,

prae se fert, aliquid

condonandum **),

&coxvXidr)g de hoc poemate dicit: eial d' ix

tcov 2c(ivXXiaK(av xexlefifieva, ex Hesychio descripsit, nam eadem
apud Eudociam p. 426 leguntur. Sed tantum abest, ut Hesyv.

verum sit assecutus, ut planum sit eum, qui librum secundum Oraculorum Sibyllinorum vel primus concinnavit vel ab

chius

adornatum

partem carminis Phocylidei

de Christo pios homines meritis virtutis praemiis ornante haec dicit II 45:
45 *Ayvhg yaQ XqiGtos xovxoig xa dtxaia (5Qaflev6ei,
alio

retractavit, insignem

huic libro inseruisse.

Kal

Nam

doxi'[iovg 6xetyei, avxccQ d-e^ia {iccqxv6i dco6ei

nomen neque id
*) Auctorem carminis ipsum ascivisse Phocylidis
postea ab alio inditum esse etiam Bernays existimat, quamvis primos
versus expunxerit. Verum quod censet (p. XXXIV) propterea Milesii
poetae nomine poema suum ornavisse, quoniam etiam ille varia praecepta nullo fere vinculo inter se apta ediderit, tenendum est perpetuum
carmen ab antiquo Phocylide prorsus alienum esse, qui singula praecepta paucissimis versibus comprehensa seorsim proposuerit.
inde a v. 179 omnino
**) Goram p. 98 novissimam poematis partem
a reliquo carmine alienam et postea adiectam esse censet.

POETAE ELEGIACl.

76

d%QL(g) Q-avdtov tbv dycova tiolov6lv.

ds
dQa{iov6L xakcog dcp&aQtov ae&Xov
IlaQ&Evixoic;
Aco6sl Tot>d' d&Xov, %al tolg xa dixaia vs{iov6iv

'A&dvatov t

50 'Av&QooTtoLg 7ta6C[v) te xal s&vs6lv aXlodanol6LV

Tolg o6ioog ,(6ov6l, frsbv 6*' (-9'') sva yLvoo6xov6LV.

ayarto56L

ydpov
6*e5p',

0'l

55

d'

Aoo6sl 7tXov6ta

ts ya[ioxXo7tLoov d' aTtsyovtat,

aloovLOV iXnida xal tolg.

Ha6a ts yaQ tpv%r) yLSQ07toov &sov s6ti %aQL6[ia,

Kov &s'[iLg dv&Q007tovg tr)v dXys6t (Gallaeus ays6L)

7ta6t

litaCvsLv.

quisquis haec composuit, v. 52 manifesto imitatur Phocyl.

v. 53 videtur ad similitudinem Phocyl. v. 2 compositus,

v.
v.

3, 452

45
106

12 (quamquam hoc incertum), v. 54 cum v.

Iam sequuntur versus sat multi ex Phocylideo poemate descripti, tum versificator iste redit, unde deflexerat, v. 149:
possis

cum

v.

componere.

Ovtog aycov, tavt s6t\v ds&Xia, tavta ^Qa^sta,

Tovto TtvXrj t,coijg xal sl'6odog d\tava6Cr\g,
"Hv ftsbg ovQavLOg QLxaLotdtOLg dvxtQOOTtotg
"E6tr\6sv vixrjg STtasd-Xtov' ot ds Xafiovtsg
Tb 6ti(pog svdo^cog LsXsv6ovtaL did tavtrjg.

30.

quae in memoriam revocant epilogum Phocjflidei carminis v. 229

Iam libros I et II Bleek (Schleiermacher Theologische

Zeit-

185

seqq. 193) medio saeculo quinto p. Ch. n. comesse

censet, Friedlieb in editione Orac. Sib. p. XXI sub
positos
finem saeculi secundi, Ewald, qui in actis Societatis Gottingenschrift Vol. I

de his oraculis disputavit Vol. VIII, sub saecnli tertii finem

conditos esse statuit. Non est huius loci haec disceptare, illud
sis

apparet Phocylideos versus, quibus nulla est omnino necessitudo cum istis vaticiniis, inserta esse ab homine Christiano, qui
novissimo tempore haec vaticinia interpolavit. Ac satis quidem
intempestive haec praecepta vitae recte instituendae interveniunt
:

deessent, nemo quidquam desideraret: licuit enim infantiae

huius versificatoris versui 55 statim subiungere v. 149: sed hic
si

carmine Phocylideo, quod cum alius animadvertiscentum fere versibus alienis haec oracula amplificare.
Neque tamen hoc certum: nam in utraque parte, et in nova hac
versuum Phocylideorum recensione, et in versibus qui hanc re-

iam usus

est

set, poterat

subsequuntur, parem infantiam

deprehendimus, ut nequaquam a veri specie abhorreat eum ipsum,

censionem

vel

antecedunt

vel

PSEUDOPHOCYLIDEA.

77

qui oracula horum libroruin concinnavit, etiam Phocylideos versus quamvis loco minime commodo interposuisse. Neque quod in
principe editione hi versus desiderantur ac postea demum aliorum codicum auctoritate restituti sunt, certum indicium suppeditat:

poterat enim librarins,

cum

animadvertisset integrum Phocylidis

poema superstes esse, ut suo labori parceret, haec omittere;

alii autem religiosiores quam. doctiores fideliter haec descripserunt
cuiusmodi libris Suidam usum esse apparet.
Iam vero is, qui hunc Oraculorum librum adornavit, versus
Phocylideos fere integros in opus suum transtulit: pauca quae:

dam
cum

consulto immutavit, quae ipsius instituto non convenire vel

obscura essent, emendatione egere videbantur, quemadmodum
etiam unum alterumve versum plane omisit: idem alia amplificavit et de suo addidit, quae, quamvis neque ista Pseudophocylidea aut numerorum elegantia aut sermonis urbanitate insignia
sed noviciae originis plurimas notas prae se ferant, tamen

sint,

multum

illis

deteriora sunt.

ipse mutaverit an

Pauca quaedam sunt, quae utrum

scripta in

sic

suo Phocylidei carminis exem-

plo repererit, ambigi potest, libro certe usus est, qui hos codides, quos nos usurpamus, virtute haudquaquam superabat.

Carminis primordium redintegravi, restitutis bonorum libro-453

rum

duobus, quibus carent et editiones et

hos
versus rursus relegavit, a Byzantino
Bernays
grammatico adiectos esse ratus, sed quod dicit me hos

auctoritate

versibus

codicum pars.
aliquo

versus huius carminis scriptori vindicavisse quoniam in nonnullis

codicibus nullo intervallo a reliquis distincti legantur: id ipse
,

commentus

me

est:

nam

nihil dixi,

quo istam suspicionem, quam de

concepit, posset stabilire, iustas

Sane qui scriptori

ipsi

derogare

autem secutus sum rationes.

hos versus, iam poterit uti

velit

auctoritate cod. Al, de quo infra dixi, sed nihil aliud inde colli-

gas, nisi librarium istum

eandem suspicionem

fovisse,

quam Ber-

nays exornavit. At vana omnino est haec suspicio. Sublatis enim

his duobus versibus iam plane a%icpa\ov foret poema: prorsus
enim praeposterum foret carmen inchoari hunc in modum: fiiqrs
yafionloTiEEtv.
Scriptor si volebat missis prooemii ambagibus statim praecepta quae daturus erat ordine percensere, debebat ordiri
versu 8 Ylotora &EOV ri(ia %rL quemadmodum est in Pythagore:

orum aureo carmine 'A&avdrcov

xsivrai

(scr.

omnino
*)

aut

didaEtrai)

rifia.

expungendi sunt,

Alienum

fortasse

{ihv

ngcora &Eovg

Itaque septem
aut servandi*).

vofico

cog

dia-

primores verstis
Neque vero in-

visum est prooemium Bernhardyo

Hist.

Litt.

POETAE ELEGIACl.

78

commodum
v.

si

est

quo scriptor

summam

praeceptorum
quod ipse Bernays ostendit: iam vero
Phocylidis personam induit, consentaneum est,

iste

scriptor

eum

prooemium

paucis absolvit, id

principio veteris poetae Milesii nomen ascivisse, cuius

auctoritate se suaque tueretur; nam istum neque suo nomine, neque adespoton edidisse carmen omnes largiuntur. Congruunt autem
in

duo primores versus prorsus cum novissimo disticho ita ut planum

sit prooemii hoc exordium eiusdem hominis esse, qui epilogum
,

addidit, cuius fidem

vis

exilis

sit,

nemo

Ipsa autem oratio, quam-

addubitavit.

et oXfita Scoqcc

satis

sit

languidum, non est post-

habenda epilogo aut plurimis huius poematis versibus. Nam quod

offensioni erat dinrjg o6ir\6t sive dtxyg o6ir]6i iam expedivi
germana scriptura dtnrjg bclotGi restituta. Minime vero culpandus
scriptor, qui OcoKvXidrjg uvdofov b 6o<pcoxaxog scripsit, neque enim

unum

verum

hoc modo scriptorem ipsum frauaperte quamvis invitum professum esse.

cum Graecis hominibus hoc poema destinaret,

quod Bernays

est,

dem quam

molitus

Homo

dicit,

sit

Iudaeus,
Graeci poetae haud ignobilis personam mutuatus est, quemadmodum si in gentilium suorum usum scripsisset, Salomonis nomine
poterat uti: neque vero mala fraude usus novicium carmen antiquo poetae subiecit, sed fingit tantum, se suis verbis Phocylidis

praecepta explicare, itaque haud incommode veterem poetam sapientiae laude exornat. Denique monendum est eum, qui huius car-

7
Sibyllae inseruit, non solum v. 3
prooemii usurpavisse, sed etiam ipsum exordium imitari II 52:
TtXovoi #' aya7tco6t yccfiov X yafioKXoTttcov x
ccTtiypvxcct, Jco6t

minis

vaticiniis

partem

6iu dwQu, quae ut solet ex versu 2 descripsit.

Carmen hoc vulgo inscribitur OcoKvXidov noirjfia vov&exmov, 454

admodum

variant. (DcoKvXidov yvcdfiat V3, QcoKvXidov

wde xov QcoKvXiSov OQ&07todr}yov6a itqog xo iXxtov P, QcoKvXtdov ccoyvQtt 7trj rjQcotKu V2, &coxvXtdov cptXo6ocpov

sed

libri

yvcofiat

noir\6tg

itoir\6tg

cocpiXtfiog

KvXXiSov

M,

Ttoirjfiu,

fivu ccQyvQa,

Vind. CLIII

Va

fol.

QcoKvXXidov %oir\6tg

Mb

H, sed Ma Oco-

noir\6tg Ttcxvv cocpiXtfiog:

0coKvXi6ovg
&coKvXXidov yvcofitKov

xa Xyo-

alius cod.
aQtttcc, denique

Al praemittit versus iamnoir\fia.

sed sine indice exhibet pariter atque

2 <PcoKvXXidov

bicos hos, quos etiam

ed.

cocpiXtfiog

A2

Basileensis scriptorum

Gnomicorum (1521):

XXXI, sed ambigua utitur oratione, atque II 1, 322 ed. 3

Goram totum prooemium abiiciendaru esse
obscure loquitur.
censet p. 103, idem tamen mira inconstantia carmen germanum v. 3 178
constare dicit p. 98.

Gr. II 2 p.
satis

PSEUDOPHOCYLIDEA.

79

Gxiyoi eig tbv OooxvACdrjv.

<X>ooxvXCdr]g V7tQ7trj
Q>S XQLdto^LvGrrig,

oog

^rjcfag

(iCov

UTtoGtokog Lidyag,

cbg dxQoatr)g toov &ov d-67ti6Lidtoov ,

xal Liv6tayooybg tcov aQC6toov TtQaxtioov,
vayyhxcog tavta lali xal yQacpu

viQr\6ta tvy%dvovta tolg iv too

ig

tavta

(rCco.

't

tbv avtbv tQot:

dCxrjg o6Cr]6t

&ov fiovXV[iata cpaCvu

dvdQcov 6 6ocpcbrarog bkfita dcoQa.

QcoxvkCdov 7totrjiia vov&tix6v

c&coxvXCdrjg

Sed A2 hanc praebet inscriptionern

v. 3 ceteri.
&coxvXtdovg
rjQmxol
yivog
6xijot
&coxvXidovg, tum sequitur v. 1
ceteri.
A3 (DcoxvXidov 7iolr)(icc vov&sxtxov. rvcofiui ut praeferrem
effecit Suidae testimonium
(Eudoc. 426) v. QcoxvXidrjg'

tum

sequitur

eyQutyev %nr\

xcti

iXeyeiug,
'

cpdXutu eni.yQucpov6tv

et6t

TtuQutvieetg ijxot yvcoytug, ug xtveg

<f ex xcov StfivXXtuxcov
xexXe^evu.

xe-

In Phocylidis hoc carmine edendo praeter Mutinensem

(M)
et Vaticanum (Va) codices, quos contulit Bekker,
*) et Baroccia-

num

(B), quem Gaisfordus comparavit, et Parisinum (P) n. 1603,

quem comparavit Boissonade Anecd. I 445, et Taurinensem (T),
quem contulit Peyron Notit. Libr. Valperg. p. 83, adhibui iam
cum primum ederem hoc poema Vindobonenses tres vel potius

primum, qui est inter illius Bibliothecae codd. Philos.

CCCXXI (VI), secundum CCCXXXI fol. 112b (V2),

quatuor,
Philol.

in quibus integrum

carmen

exstat,

tertium

cod.

CLXV,

in

quo

carminis pars prior bis legitur vol. 88 b v. 1

81 et fol. 102
v. 1
124. (V3 et 4), quorum librorum collationes suppeditavit
Christianus Schubart. Item adhibui Ambrosianos tres, quos con-

tulit

saec.

Studemund, primum (Al) codd. Ambr. H. 22 sup. chart.

XV forma 8, ex bibliotheca I. V. Pinelli, qui post Pytha-

*) Mutinensem qui nunc est Parisiis (codd. Gr. Suppl. n. 388),

qui praeter Theognidem, inter cuius libros principem tenet locum (A),
fol. 74 seq.
hoc carmen continet, diligentissima cura H. Nolte cum
Bernaysii editione contulit mihique lectionis varietatem comiter tramisit. Item codicem Vaticanum (n. 915 bombyc. saec. XIV form. oct.)
Hugo Hinck iterum fidelissime examinavit et perhumaniter universam scripturae varietatem mecum communicavit. quam cum in Addendis ed. 3 proposuissem, nunc licuit ad restituendum Phocylideum poema
adhibere.

POETAE ELEGIACI.

80
gorae iqv6o.

nr\

continet hoc carmen

76 b

fol.

81 a,

tum

inse-

Gxiyoi 6'CvXXag xr)g EQV&Qaiag tceqI xov xvqiov r)(icov 'dypv-

quuntur

ir\6ovg %Qi6xog &eov vibg 6coxr\Q 6xavQog.

a%Q06ri%la rrjvde
cuius vaticinii primus versus est 'Id^raca yaQ y&chv %Qi6Ecog 6r\-

reg

fiEtov

oV

Xsvg

novissimus

6rai,

na&cov eve%

dum (A2)

Ambr. D15

codd.

libris

cum

deletum) a&dvaxog (5a6iVIII 217

250;

antiquis editionibus;

sententias,

Pythagorae %Qv6a
skivrjg

{yEcoQ

sed est liber proletarius,

Phocylidea continet,
satis habuit usque ad

50 conferre,
codd. Ambr.

v.

tertium (A3)

inspexit;

Sibyll.

forma 4, chartac.

sup.

Gorgiae Helenam

elegias,

Orac.

V. Pinelli, qui praeter Hesiodum,

I.

giam IV, Democratis

gnidis

vide

autem hic codex fere

consentit

item ex

q rjficov (hoc

6r\

r){icov.

secun-455

saec.

XV,

Solonis eleIVr^,

iyKcofiiov)

Theoetiam

quare Studemund

passim tantum
52 sup. chartac. saec.

deinceps

XVI, quarti ordinis forma minore, qui continet Babriae fabulas,

gnomas ex variis poetis collectas, Catonis disticha, Pseudophocylidea, Pythagorae versus aureos, Batrachomyomachiam, Musaei
carmen de Hero et Leandro, Euripidis Hecubam. Liber proletarius, contulit Studemund initium carminis, deinde passim in-

Praeterea

spexit.

Mutinenses duos item

mund, pridrem (Ma)

miscellaneum

II

15 chartac.

post 'OQcpicog

Ttoirjxov

contulit ex parte Stude-

fol.

min. saeculi

XV XVI

'AQyovavxina (quorum in fine

legitur riXog xov aQyovavxLXOv [corr. xcov aQyovavxi%cov\ yscoQyiog

6 ovctlla [corr. (IdXXag] TtlanEvxivog [m. s. ivog\ syQaips [corr.
iiyQail>] legitur Solonis elegia IV, quam excipit QconvXXidov

finem facit Platonis Epinomis; alterum (Mb) II B7

XV XVI form. 8, qui nitide scriptus post gram-

Tioirifia,

chartac. saec.

commentarium uxicpaXov continet Qco%vXidovg

matici argumenti
ftoir\6ig

ndvv

momenti.
codicis

cocpiXifxog:

Postremo

in

xd XsyofXEva aQyvQa.

cum

glossis

nullius

hac quarta editione usus sum collatione

85,
(H), cod. Palat. Graec. 43 p. 83
non erat; quas lectiones religiosissime

Heidelbergensis

antea copia facta

Lectiones
enotatas acceptas refero comitati Alfredi Holderi.
oraculorum Sibyllinorum notavi littera S et cancellis additis lec-

cuius

tiones trium codicum a Friedliebio collatorum, qui soli hos ver-

sus exhibent,

FLR

subieci.

Ceterum plurima alia apographa huius carrainis extant, quibus non licuit uti, quae fortasse alii adhibebunt, velut codices
duos Vindobonenses
(sign.

I.

E. 22)

quos ad

saeculi

ut

v. 1

significavi,

Lycophronem emendandum adhibuit;

item Neapolitanum

quam BachTnann ad
librarii fides cum in descri-

videtur XIII,

PSEUDOPHOCYLTDEA.
bendo obscurissinio poeinate

satis

sit

81

spectata, fortasse etiam ad

vov&exixbv frnetus

Phooylidis 7totr]iia
aliquis redundabit, si iste
codex fuerit diligenter examinatus: Praeterea fortasse dignus est,
qui examinetur, cod. Vindob. CLXIX, de quo dixi in praef. Etymologici Vindobonensis p. 5, nam in illo codice insunt praeter
alia multa etiam
7taQSY.(ioXal sk xiov TtoirjxiKav (ii(iX(av slg yoacpr\v

avvxsXovaai xaxa axoi%SLOv TtaQSK^Xrj&sLaai, in

Phocylidis versus recepti sunt.

quam

syllogen etiam

POKYAIAOY TNOMAI.
Tavta

dCxrjg o6Col6l ftsov

<J>coxvlCdr}g
[irjte

456

^ovXsviiata cpaCvsL
dvdooov 6 6ocpcotatog oX(5ia deooa'

aoGsva Kvtiqlv oqCvslv,

yapoxloitssLV , pryi

'

doXovg QajitsLv, ^,r\% aXiiatL %sloa iiiaCvsiv

nkovtslv ddCoccog, a"kX s% o6Ccov flLotsveLV

[irits

firj

iolg, tcov $' dkXotQCcov dnsistiftaL'

aQxsl6&aL TtaQ
V.

et

MVaBV4Al2MabH idemque

addidi ex

An.

exordium

leg. in

Miller Catal. Bibl. Matr. p. 23 et in

duobus aliis codd. Vind. c. CCXXI f. 222 b, ubi item integrum exstat
V. 17. ora. A3.
V. 1. dixrjg ogiolgl BMb,
carmen, et CLIII f. 2.
cod.

ap. Villois.

II

p.

79.'

A2, diKTjg ogltjGi Al Va Villois. diKrjg ogltjgl reliqui.

Haec verba optime congruunt cum epilogo 229: xavxa SiKaioGvvrjg
Ceterum eadem structura Aeschylus usus
LLVGtrJQLa, tolcc @LEvvxeg.
di7ir}s

oglolgl

Sept. 994: lsqiov rtcxTQcpcov &' ociog cov LLOLicpr}g cxtsq TS&vrjKsv.
&sov,
V. 2. oX^lu Scoqcc, nimis iners addiQscov, sed in m. yo. &sov.
videtur
vitium
tamentum,
delitescere; conieci aliquando 'OX^loScoqov,
ut auctor carminis Phocylidis patrem nominaverit, cnius nomen nobis
non est traditum.
V. 3
5 invertit PV3 (irjxs ya(i. (P yccfiov %Xo~
itisLV) iirfo' ai'(iaxL x- (l. llx\ts rtXovxsiv d. d. s. 6. (3. LLrjxs d. qcc7Itslv

Mb

cxQGSva K. 6.
ya[ioxXo7tssiv , Al yccLLOKXcortssiv, A2 yaLionXontAffert h. v. Floril. Monac. 12, ubi yaiLOKXortssiv s&sXrjg.
V. 4.
V. 5. oglcov, oglllcov B. Inde
aifiaxL, aiLia xr)v Vl et Vind. CCXXI.
ab h. v. incipit S.
V. 6. nccQ' soig, xcov 8' Gregor Cor. 425, item
Lcrjx

gslv.

Et M. 365, 40 not. et Favorin. 197, nisi quod itccQ Iolgl, qui omnes
poetae nomine omisso versum adhibent, Va nuQ' solgl xcov 8', ceteri
(etiam S) rtccQsovGi ual, nt vulgo, sed alterius lectionis vestigium servant Mb nrao' solgl, V 134 et c. CCXXI rtttQsoLGi. Antitheton neglectum (curavit Teles ap. Stob. XCVIl 31 dXXd picoGr/ uqkovllevov
xoi~g TtttQovGL, xcov dnovTcov ovk srtL&vLicov) arguit vulgarem scripturam
ab interpolatore profectam esse. Atque commendat alteram lectionem
Hierax 7IeqI SiKttLOGvvrjg ap. Stob. IX 58: xb dysXaiov skslvo ku\
koivov, ttQKOv TOig uvtov, kccI (Lr) SiaQrta^s tu rtXrjGLOv (quod praeceptum
tanquam novum Meineke in Add. IV 143 ex ed. Froben. repetiit; adde
Apostol. III 88 b, ubi aQKOv v.a&' avTov scriptum). Sane insolentia
structurae ttQKSLG&aL itaQ' soig offendit, solet enim hoc verbum,
Poxtai Lyr. II.
G

quem-

POETAE ELEGIACI.

82
tysvdsu

[ir)

(5uslv, tcc d'

itr]tvfiu ituvt

uyoQSvstv.

IlQcotu ftebv tL^iu, ^stiitsvtu ds 6slo yovrjug.

%u6l dtzutu vipsLV, {irjds %ql6lv sg %uqlv skxs.
10

QLtfjfjg

[ir)

admodum

nsvLrjv ccdLiccas'

^ 7) xqlvs

7tQo6G)7tov.

eiusdem notionis, dativum asciscere, sed recentiores nonvelut dyunuv hsql, et apud
scholiastam Demosthenis nuper ex cod. Patmio editum uQnovfisvog
snl vel avv legitur, si recte memini; itaque non dubitavi ncco* soCg
alia

nunquam etiam praepositionem addunt,

revocare; postea corrector aliquis, non ferens structurae insolentiam,

neque pronomen sog in hoc carmine admittendum ratus, substituit
uQKSiofruL nuQsovai nul dXX. dn., memor pervagati praecepti, quod tam
pagani, quam christiani homines (cf. epist. ad Hebr. 13, 5 dcpLXuQyvVersus
Qog 6 xQonog' uqhov(isvol totg nuQovaiv) terere soliti sunt.
hic Pseudophocylideo carmine haud dubie antiquior, id quod etiam
Hierax testatur, qui manifesto hunc versum respiciens, non tamen
huius poematis auctoritate usus est*), atque olim scriptum fuit opinor
UQKSLa&uL TtavQoig non nu^' soig, cf. Theogn. 145 (lovXso 8' svasscov

Hesiodo versum attribuit Goetrling,

quod Gregorius Corinthius dixit alia
exempla infinitivi, qui imperativi sit vicarius, in Homeri et Hesiodi
cavminibus legi: possis ad Phocylidem Milesium referre, quem medio
verbo uqhslo&ul usum esse, sicut Herodotum non est mirum. Iam si
recte infra ad v. 87 dixi, huius poematis auctorem non esse solitum
alienis versibus uti, verisimile est, hunc quoque versum ab aliena
manu postea additum esse; iam cum v. 6 iteret fere praeceptum quod
proximo priore versu continetur, eo minus dubito versum segregare,
nam decebat auctorem poematis in prooemio summatim operis sui inoXCyoig avv xqwccoiv ol%siv xxX.
levi admodum argumento usus,

V. 7. 8s om. A2.
stitutum perstringere nec latius exspatiari.
ndvx' dyoQSvsiv S ndvxcc cpvXdoosLv, deinde S inserit hunc versum
MrjSs (idxrjv slScoXu osfiov xbv 8' ucp&ixov cclsl nQtoxu &s6v
Ss om. SA3, in
V. 8. nQcoxcc, V4 nQcoxcc fisv.
%xX.
supra scr.,
H ( (i. e. v.ul).
V. 9. nuai, ndvxcc VaPTBVl234S.
vsfistv
prj8s, fii] Ss VaH,
vulgo, vificov PBV2A2Ma, vsfccov (sup. vsfisiv) Va.
sXks VaVl2P, v. sXkslv,
ut solent.
slg hqCglv %uqlv sXkslv,
firjS
5 firjS' stg kqColv ccSihov sX&rjg.
V. 10. QCiprjg, Al QTqiprjg.
dSCxcog'

V3PA2 idem fir) Ss kqCvs, v. dSC-Acog fir).

kqlvs,
Xufirj, supra
fir}
nQoaconov, S nQoaconco. Cum ego correxissem pravam dishqlvs.
tinctionem, rursus Bernays dSCiccog fiij kqlvs nQoaconov revocavit: at
iudex qui respicit nQooconov semper iniuste agit: itaque in Deuteron.
1, 17 plane est ovx snLyvcoofj nQoaconov sv kqCosl et ib. 10, 17: 6 &s6g
6 fisyug
oaxLg ov &uvftdsL nQoaconov ovSs ov fir) Xdfir] Scoqov,
,

noLcav

kqColv

kxX.

Sed corruptum haud dubie, quod praecessit

fir)

*) Hierax philosophus, de quo nihil memoriae traditum, quem imperatorum Romanorum temporibus vixisse consentaneum est, fortasse
natione Aegyptius, siquidem nomen 'Isqu illic satis usitatum, homo
non indoctus, qui Nicandri Theriaca v. 823 seq. et Archelaum physicum adhibet i. e. qui 'iSiocpvi) scripsit (Stob. X 77. fugit hic locus

Westermannum, qui Archelai reliquias

composuit), qui subinde intempestive grammatici personam ipduit (v.
Stob. V 60) qui Platonici sermonis lumina sectatur, hoc Iudaei hominis opusculum, si quidem novit, testimonii honore haud fuerit aiet 0. Schneideri diligentiam et

gnatus.

PSEUDOPHOCYLIDEA.
6v xaxcog

k:j

6e ftsbg ^iEtETiELtu dLXu66Ei.

{iccQTVQirjv favdij cpevyeiv, tc\ 8lxul uyoQEVELV.
rjv

467

dixcc6r}g,

10

EV 7lU6L^CpvXu66ELV.
SCxulu, xakbv d' inC^LEtQOV U71U6LV.
xqoveiv EtQovyov, ukti l'6ov eIxelv.

7lCCQdsVir]V trjQELV, 7tL6tLV d'

petQa

ve\ielv

15 GtuftyLov

[irj

tcc

ccyvmg

E7CL0Qxrj6iig \ir\t

\ir\(

{irjts

ixovtC.

^EvdoQxov 6tvyEEL ^Eog upfiQotog o6tig

15

6[io66r}.

Qfyyg, neque probabilis Bernaysii coniectura uri &XCipr]g, tunc enim

eadem plane foret sententia, quae infra v. 19 (irj frXifis nsvr]Tu. Ego
conieci ur) QSiprjg nsvirjv dSiticog, i. e. iudicem cavere oportet, ne praeter ius atque fas pauperia causa superior fiat: poeta vel misericordiam
pauperis hominis improbat, si a legis ratione iudicis animum avocet:

nam idem

praecipit variatis tantum verbis, quod est in Exod. 23, 3,

sXsr]as tg sv v.qiosi, quod Philo commentatur II 747,
adde Levit. 19, 15: ov notr)osTs uSmov sv v.Qiost, ov Xrjiprj nQooconov
V. 11. ytuncog, V3
nTco%ov ov8s ur) &uvudor]g nQoownov Svvugtov.
in m. KuXcog.
StxuGstg.
Stndarjg,
8i%doost, Stxdost Vl24MAl2Ma,
V. 12. uuQTVQirjv, Va (iaQusTsnstTU &sog as St-Auast S, StKuorj Mb.
xa dixai' dyoQSvstv. Va
tvqi, sed supra siv et r\v utrumque a m. 1.
in m.
ac vulgo (cf. Hesiodi Op. 280), tu 8i%utu 8' dyoQSvstv Mb et
S, contra tu Sittutu @QU@svstv MVBV34: recte sane dicitur ra 8i%utu
PQufisvstv, velut Philo II 718: utotiqv yuQ uuuQTr\uuatv svo%ovg slvut
Tovg Toig uXXotg xu 8i%ata fiQufisvstv dtovvTug, Or. Sib. II 45: uyvog

nul nsvrjTU ovk

yaQ XQtaxog tovTOtg tu Siuutu ^Qu^svast. At de iudicis officio dictum

v. 9
V. 13.
11, nunc poeta de eo dicit, qui in iudicio suam rem agit.
nuQ&svirjv, Bernays nuQ&soCrjv, comparans Dioscor. epigr. Antb. Pal. VII
37, ubi TtuQ&sairj item ex coniectura restitutum.
Speciosam hanc correctionem antea recepi, videbatur mihi poeta, quoniam proprii vocabuli forma nuQ&r]%rj non erat in usu, maluisse nuQ&soirjv dicere, similiter ionicus scriptor ap. Stob. 28, 18 sv nuQu&sost dixit, deinde naQufrrjxrjv. sed formae insolentia in hoc pracsertira carmine ofFendit:
niihi scribendum videtur ovv&sair]v TrjQsiv, nam naQ&svirjv, quod
omnes libri exhibent (Al nuQ dsvirjv) haud dubie ex interpolatione,
non ex cormptela ortum.
nioTtv
(Barocc.) V134, cf. Stob. XI 5;

TVQStv dydni]v Va, sed supra yQ. kui nioTtv.

JvMVaHA123MabSV4 et v., snt BV13, sed hic i. m. sv.
cpvXuoGstv,
V. 14. in
cpvXuTTStv VaV34; cpvXaaos BMa pr. m. (s. m. cpvXdaaat).
nuXov 8'
ab alia manu insertus.
usTQa vsustv, B ustuvsusiv.
snifjtsTQOv unuot vulgo et S, sed VaV234Al23Mab 8' snl ustqov,

vulgo dydnr\v, ut

SMabTA2,

snifisTQOV undvx.

undvTcov MBV34, unuvTU TV1A2, unuoi

uyvcog)

dnuvTU

et

tut, vid. clausulas

Gr]g \l{]T

et

vulgo. Antea scripsi nuXov 8s ti ustqov undvTcov,

8' sniusTQov snuvTXsiv, Goram xuXeSv 8' sniastQov undvV. 16. In Vl praecedit dnavTU ur]T' dyviog u7]t' s&sXovxi sXsi-

Va, unuot II
Bernays %uXbv
tcov.

dyvag

v.

16. 18.

14.

(nisi

ur]8' scripsi, v. ui)t'.

quod svuyvcog) VaVl2

(nisi

sntoQxr)-

quod hic

Al2Mab (omnes

(ir)&'

dyvarg), at V3 sntoQ%r)or]g dyvoirj (supra sntoQBrunck e cod. reg. ai]T sntOQxsiv urJT' dyvoir].

B dyvoiut.
snovTi, MbAl uCjt' skovtC, A23 urjQ' snovTi, B ur\Tr\ s-novxr] (fortasse fnit SKOVTrjg vel sv.ovTr]v),
s&sXovti',
uC]t' sxcov ti, Vl ur]T
fortasse recte. S(F) ur]&' uyvcog ur)&' s-novTi.
Bernays citra neces-

iisiv),
ur']TS

sitatem

uCjt'

VaPA2MMbH

dyvcog
et

uC]t'

slnuiog.

V. 17. 18

dno codd. Brunckii ouooasi, B

om. V3.

ouooorj,

ouoaor/,

idem ccuqotov,
6*

POETAE ELEGIACI.

84
GTtSQiLCCTcc

[irj

xXsrtTSLV' i7iaQa6L^og o6Tig %h(\Tai.

[ii6&6v tioxd-foavTL dodov'

20 yXco66ri

vovv

[iy)

s%e[iev xqvtctov'

458

ftXlfis

itsvr\Ta.

Xoyov

iv (pos6lv l6%slv.

uQOTog, Ma m. pr. 6 &sog, S, quem ufi^QOTog offendit, &sog ottl

ksv av Tts ofioaarj, deinde addit noVum versum:

Al

'| dSincov sqycov Scoqov %sql (X^LQ 1 libri)

(irjrtOTS

Ss^r\.

suspicor illum versum hunc vel similem in suo libro reperisse.

V. 18 libri nihil variant, nisi quod
snaQu&iLL , B sitaqociLi' exhibet,

Va

et

slrjzai yo, uqsltul,

S aliud quid

quod exhibent A123H, uq^tul Ma.

itaque hunc in

sensit obscura esse,

supplevit snaqaGLfiog, 06Tig s1t\tul,
legit,

sed

Neque

modum

Eig ysvsdg ysvscov 6KOQrtL6(i6v $lotolo.

ubi Slu 6KOQrti6(i6v corrigunt: ego hanc balbutiem non intelligo. Satis
infeliciter Bernays scripsit tsqllutu (ir) %lsrtTsiv, nam terminos nemo
sinu furtim aufert, dicendum fuit tsqllutu (ir) klvslv, quemadmodum
etiam est Deuteron. 19, 14: ov (LSTUY.Lvr\6sig oqlu tov rtlr\6iov, u s6Tr\6uv oi rtQOTSQoi 6ov. cf. Philo II 360. At neque slrytuL neque uQsiTai
convenit, sed uqsl, ut est Sib. III 240 ovts oqovg yuirjg yshcov xov
ysiTovog ulqsl. Commodam sententiam praebet sq(iulu fir) v.lsrtTSiv,
ut sit illud o (ir) nuxs&rjKs rtg, ovx dvuLQr\6STui, de quo cf. etiam Ioseph.
adv. Apion. II 16, Philo ap. Euseb. Praep. Ev. VIII 7; sed eiusmodi
correptio aliena ab hoc carmine, neque sqllutu pro sqllulu quisquam
dixisse videtur. Scripturae varietas extremo versu inde repetenda, quod
magistellus, coniunctivo slr\TUL praecedente oaxLg offensus, substituit
Neque enim recte antea existimavi, hic duorum versuum reuqsltul.
06Tig
liquias coaluisse, scribens 6rtSQ(iuTu (ir) yIstctslv srtaoLSuig'
sXtjtul
uqsltul, ut poeta de segete aliena magicis artibus pelli.

Denique addo Opitzium (Pibrac Vierverse) 348 haec

,,Wer Ackersamen stielt, der sei verflucht auf
Erden, Und wer in gleichem nicht dem Tageloehner giebt Den Lohn,
V. 19. ante hunc versum de suo inserit S:
den er verdient."
cienda

dixerit.

ita interpretatum esse:

Mr) (codd.

fnjt')

exhibet etiam

uq6svoholtslv,

Ma

(ir)

avY,ocpuvTsiv ,

(ir'\TS

cpovsvsiv.

sed expunctus deinde.

V. 20.
vovv , A3 ovv.
sv cpQS6lv, Va ab eadem
S(L).
manu suprascr. yQ. %u1s6lv.
Correxi distinctionem, legebatur s%sllsv
KQVrtTov loyov y.t!., at s%sllsv flagitat additamentum, non 1'6%slv, neque
quod quis legens haec verba fortasse haesitet, ubi sit 6tl-atsov, alicuius
est momenti: eiusmodi ambiguitas praesertim in arguta sentontia haud

quem

ylcoaarj

ylco66r\g

{il"t\ts

avnocp.),

Sententia haec est: si loqueris, consilium tuum occulta:

infrequens.
verba pectore sint recondita; i. e. cave eloquaris, quidquid in mentem
venit. Sed notabilis scripturae varietas in Va -iidlseiv indicio est fuisse,
qui legerent: ylco66r\ vovv s%s(isv yqvtctov %lr\6\v loyov l6%slv.
neque hanc grammatici correctionem sed germanam lectionem esse
arbitror; cf. Soph. Oed. Col. 1051 cov %u\ %qv6su Y,lr\g sni ylcoeeu (tsfiwxsv, ubi schol. Srtsl UQQrjTa tu llv6tt\qiu ual nu&drtSQ nlsielv %UTsiHic quoque versus ab hoc
lr\rtTUL r) ylcoeeu vivsq tov (ir) s^svsynsiv.
poemate alienus antiquioris est poetae adscriptus olim in margine ad
v. 48 vel 50, postea huc delatus; ac Goram quoque pOst v. 47 mserendum censuit. Irrita igitur criticorum pericula, velut Hermann
scripsit ovv,

quod ab hoc loco plane alienum; multo audacius Bernays

PSEUDOPHOCYLIDKA.

85

>

\k,v\x

ddatelv e&eAoig,

7ZTa%<p

d'

evftv Sidov,

ovv ddixovvtag

{Liyi

(ir}d'

euGrjg.

avgtov il^eftev

einrjg.

20

nXrjQ(o0ag 6eo %eiQ' ekeov iQtfeovn naQu<5%ov.

HQvnxcov Xoyov iv q>gsalv tipr]. Ceterum de Graecae gentis moribus
iusto iniquius iudicat Bernays p. XII: immemor erat Homericorum versuuin 'Ex&Qog yccQ pot -netvog aliorumque id genus: nec debebat ludaeorum contumaciam ac pervicaciam tantis praedicare laudibus, quippe
quae haudquaquam fraudem aut mendacium aspernata sit.
Denique
S hic de suo addit:

OQCpavtxotg, %r]Qatg intSeoiisvotg Ss

quem versum

naQaa%ov

BPH

rectius post v. 19 inseruisset.

V. 21. repetunt
infra ante v. 132.
i&sXotg BV2 P infra, i&sXrjarjg V3, i&sXs P, i&ig
Xr/g SMabMAl3 vulgo, i&iXetg A2, i&iXrjg Va, i&iX
utroque loco
i. e.
i&iXrjg (r/g), quae antiquitus tradita fuisse videtur scriptura, sed
(irj cum coniunctivo praesentis iunctum , id quod graeci sermonis legibus adversatur, merito iam librarios offendit, itaque alii i&sXs , alii
Hermann in Opusc. I 279
i&sXr)arjg (eiecta vocula ovv) correxerunt.
hanc controversiam expediens iure contendit ne in hoc quidem poemate eiusmodi structuram esse ferendam, itaque optativum i&iXoig
ut hic ita alii8
restituit, quem duo libri postea suppeditavere.
locis, quorum eadem est conditio, libri fluctuant, rjg , oig, sig exhibentes: obfuit praeter pravam Byzantinorum hominum pronuntiandi con-

Nam

suetudinem etiam compendiorum usus, quae errori

ss
velut in H t]g (rjg) nota
si-g nota
insignitum.
auctore ubique optativum praesentis restitui libris
ribus addicentibus
etiam v. 183 cp&siQOt, scripsi,
,

obnoxia esse solent,

Equidem Hermanno
vel paucis vel plu-

etiamsi ibi cp&siQrj

praesenti uti maluisse sumas.

Ad eundem modum in Naumachii poemate ap. Stob. LXXIV 7 v. 58
Sed optativi usus apud utrumfirj i%oig (var. 1. s%r]g et s%eig) legitur.
que scriptorem latius patet, siquidem fir) quod est vetantis etiam cnm
optativo aoristi iungunt, velut est in hoc poemate v. 122 Xvaaa&strjg,
v. 181 fiiysirjg,
v. 198 -[itysir] (var. 1. {ityrjvai)
et ap. Naumachium
v. 53 di!-cao, v. 55 sxatQtaaato.
quibus locis versus lex optativum satis
tuetur: atque huic necessitati parentes videntur hi poetae optativum
possis tueri,

si

scriptorem aoristo,

quam

nam v. 185 librorum consensus fidXrjat (vulgo fidXoto),

187 iX&stv (unus liber iX&otg) et v. 206 iX&rjg (unus liber
iXfrotg ut vulgo) tuetur: unus restat v. 191 (itfir]aatvxo ubi praeter necessitatem optativus legitur, neque tamen invitis omnibus libris (itfir]acovxat substituere ausim.
Plane segregandus v. 85 iyntQoXtnotg , ubi
Hermann nescio quo errore i%nQoXt-rtr]g requirit, nam est aieus enunaoristi admisisse,

item

v.

tiatum.
Quod si quis argutias captans admonuerit, modorum discrimina haudquaquam esse negligenda, equidem contendo his scriptoribus

optativum vel imperativi vel coniunctivi esse vicarium: nam qui singnla exempla diligenter examinaverit
intelliget (ir) cum optativo
iunctum esse vetantis, non optantis.
ovv om. Ma H infra MV134S(LR).
Melius
ddiitovvxag scripsi, v. ddtnovvxa, HP infra V4 dSt-Aovvx'
sane scripsisset: (ir)x' ddtxstv i&iXotg avxbg (irjx' aXXov idarjg. Hic
quoque versus quemadmodum qui praecedit, ab hoc loco alienus, ac
delendum censent Bernhardy et Goram.
V. 22. sv&v, MaAl23Va
S nxaB (ir]S\ (irj Mpr.
a pr. m. V4 sv&vg.
[irjS', Va (ir) S',
V. 23 om. V3.
Deinde Mb ik&i fiot.
%otg sv&v S. (ir]x' kxX.
nXrjQcaaag HAlMb corr. ut vulgo, nXrjQaastg MB, nXrjQcooet A2, nXrjQoj
aetv Va, nXrjQcaaov V4.
Fort. legendum iXiov.
iXeov, iXiovg Vl.

POETAE ELEGIACI.

86
a6teyov
25

oixov de%at %al tvcpkbv bdrjyet.

eig

459

vavqyovg olxtetQov, irtel itloog e6tlv a8r\Xog.

%ioa 7C86ovxl didoV 6co6ov d' a7tSQi6tatov avdoa.
xoivcc 7td%r\ TtdvtcoV 6 (llog tQO%6g'

a6tatog

bXfiog'

25

TtXovtov e%cov 6r)v %loa 7tevr\tevov6tv oQe^oV

cov toi edcoxe fteog, tovtcov %Qrjt,ov6t 7taQa6%ov.
30 e6tco notvbg ctTtag 6 (iiog xal bfiocpQOva Ttdvta.
[aljia de

[ir)

cpayeetv, eidcoXo&vtcov a7te%e6d-at.]

cf. Philo
fragm. T. VI 242 ed. Lips. n&viu %u&' suvTr^v (isv sX&ov
Permire S *ISqco6l 6tu%vcov %&iql
XQri&i sig &nuvoQ&co6iv svS&iug.
hinc suspicatus sum ante hunc versum alium
XQjj govri nuQU6%ov.
intercidisse, de spicis legendis, cf. Deuteron. 24, 19 et Philo II 390.
Deinde S suo periculo hos versus addit:
Sibyll. III 245.

og 8' sksrjiioavvrjv nuQ&%si, &scp olSs Suv&l^&lv.

*Pv&tul &% ftavccTov &X&og, kqi6iq onnoruv &X%rj.
Ov &v6lr\v, sXsog Ss ftsXst ftsog uvtl d'v6irjg.
"EvSveov ovv yvfivov, fi&ruSog n&ivcovT uqtcov ecbv.

rvtp7.bv
nTco%bv V2TA2.
bSqy&i, S
vuvuyovg, Mb vuvnrjyovg, Va vuvr/yovg
sn&l nXoog, S 6
et supra yQ. nr\yovg.
Mpr. vuvysybv coht&lqov.
8' om. M. Affert h. v. Gramm.
V. 26. 6co6ov, ecogs V3.
yccQ nXovg.
Cod. Vind. 169, ubi oco 8' dneQ. Necessitudinem huius praecepti et
sententiae, quae subiungitur, desidero: suspicor post hunc versum intercidisse alium, quo caverat, ne quis alteri adversam fortunam opprobrio
faceret, cf. Isocr. ad Demonicum 29: Mr\8svl 6vficpoQuv ovsidierjg, Koivrj
yuQ r) Tv%r\ huI xb fisXXov uoqutov. Philo Fragm. T. VI 207 ed. Lips.
Mrjdsvl ovficpOQccv 6vsi8i6rjg' Koivr) yuQ r) cpvoig kuI tu iniovza uSrjXaccXovg uvroHUTUHQLTog iv tco gvvslSotl svQS&ijg.
(ir)noTS rolg uvTotg
Fortasse inserendus versus Sibyll. 91: MrjSsnor' dv$Qa n&vrjra IScov
V. 27. nuvrcov, navTU V4, nocvu tcc ndvzcov bfibg
6Hcoipr]g in&sooiv.
V. 28. om. V3.
$Cog, Mpr. fiiov, S iSCorog omisso 6.
TQO%og V4.
6r)v, Va rr)v, supra rj 6r\v.
s%cov, H s%cov; stigme addita.
V. 29. cov xoi Vl3, cov 60i vulgo,
n&vr]T&vovTL.
n&vrjTSVovaiv,

V. 24. oIhov, oi-novg V3.

V. 25. vuvrjyovg,
codrjysi.

Va

cov 6 SsScoks, sed 6oi ex corr.

sScorcs,
xovxcov, Va nXovxov, supra rj xovxo, S cov aoi
s'8. &. tiuvxbg %q. n.
V. 30.
%Qr\%ovoL, V123S %q^ovtl, P utrumque,
S sic immutavit Hoivbg ndg b iog
pCog dnug, b om. etiam M.
[i&Qoncov, dviaog S& x&xvAxai. tum vero haec adiecit:

ov

6oi,

Ss8coy.s,

supra

TA2

r)

cbv tol,

8cov.&.

Mr\nox& dvS^a nsvr\xu IScov excoiprjg sns&66iv,

Mrjds x.uv.cbg y& nQ06&Qnrjg (icofirjzov tlvu cpcoTU.
Tb %r\v sv &uvuTco 8oHLLiug&TUf si TLg &nQu,&v
Slkulov, Slukqlv&tul &lg %ql6lv eX&cov.
olvco, firiSs niv&LV dfjL&TQU.
Alfia S& fuj cpuy&siv, siScoXo&vtcov 8' dns%&6&ui.

"Exvoliov

r)

Mr\8& cpQsvug ^Xunr&LV

V. 31. exVa addidi, ubilegitur post to ^icpog dpcp.

~$
y
iustum ordinem restituit &6tco ullcvl$uXov
tt

.,

(v. 32),

sed librarius

atque hunc ipsui

alyi,a.
ordinem testificatur S. Versum cancellis saepsi, est enim non tantum ab
hoc loco, sed omnino ab huius poematis instituto alienus, cuius scriptor

PSEUDOPHOCYLIDEA.
Tb

%icpog dticpL^akov

el&e de
r)v ycco

35

(ir)

87
dkk' ig dfivvav

rtQog cpovov,

(ir)

30

exvo(ia \ir\xe dixaicog.

%Qrjoig ^r\t

deo yeiQa (iLaivetg.

dnoxxeivyg lyftQov ,

'AyQov yeixoveovxog ait6G%eo,

(irjd'

\71dvxcDV (lexQov txQidxov, vneQfiaGlai,

\%Qr\6ig 6vr\c5i(i6g ecSxi, cpiKcov d'

ccq'
<J'

vTteQfSfjg.

a\eyeivai.\

ddixcov dvovrjxog.]

160

nu8quam aperte Graecae gentis sacra reprehendit. Neque vero ex Sibyllinis oraculis versus in Vaticanum librum translatus est, ut olim
credidi, sed interpolator oraculorum usus est huius poematis exemplo,
quod ad recensionem Vaticanam prope accedebat, cf. in primis v. 37,
V. 32 om. P.
quem non potuit scriptor Vat. ex Sib. depromere.
cpovov, MbS cpCXov.
ex corr. dyaXfiu.

S en', Vl eCg, V2 uXXd nQog.

duvvuv,
V. 33. Se om. A3.
^17 XQjjtoie, ur) XQVtie MA2,
Vl, fir) XQV& i e V2. Omisit Va, qui sifrs Se firjt' dvofiu
firj XQ^aig
toSe nu&eiv fir)te Smaicog exhibet, sed supra yQ. el'&e (ir) Se xQVtoce

dvofia

uvofiu.
ijltjt'

XQrjOrj.

(ir)te

supra additum Se

et rursus
et sic S,

SL-naCcog,

e-Avofiu scripsi
firjte

eg,

et v. e"vvo[ia,

BMVaVl2TA2S,

ScnuCcog

(irjte d8i'y.cog

BMb

fir)

//////,

evvofia,

fir)

TVa

V34Al3Ma, utrum-

expers, enuntiatum
Difficultatem animadvertit non solum S, qui suo periculo
sed etiam auctor archetypi, unde Va propagatus, qui
XQriorj substituit,
deleto xqM01 ^ inseruit toSe nu&eiv, quae verba vitium contraxisse
manifestum est: scripserat opinor corrector ei&e Se [irt' uvollu anaa&ui toSe. Ego commendaverim ei'&e Se (ir) xQcptote dvofi' aifiatL
V. 34. r v, S yi.dv.
Slk.
dnoKteCvrjg, Va dnonteCveig.
ix&Qov,
[i.

que P, vulgo
imperfectum.

dSCv.cog ye.

(ir\t'

Si

vitii

XQV^o^-e

aeo V4, v. ex&Qov aeo, x ^Q a \ Vl i. ar)v x iQ a [mxivrjg, S(FL) [iLUveig.

V. 35.
dnoaxeo, MbMS dnoaxov.
prjS', Al
yeitovoevtog.
bic et alias (ir) 8'.
uq', VaV4 av. S dyQov yeitovevovtog unoaxov
tbv 8' uq' vneQ^fig. Videtur uq' ab interpolatore additum, poeta
(ir)
V. 36, quem exhibent hoc loco MVaV2Al2H
scripserat vneQUfifjg.
ceteri infra post v. 69 sicut vulgo , cancellis
et duo Brunckii codd.
Atque etiam S in suo libro reperit, sed in hunc modum im8epsi.

mutavit nug oQog iatl SCnuiog, vneQfiuoCrj 8' dXeyeLvr). Prius hemistichium affertur Bachm. An. II 97. Et. Gud. 658 et s. p. n. a Longino vid. Hephaest. p. 139 ed. Gaisf. cf. Keil Anal. Gr. 12, 13. Fortasse idem erat in germanis Phocylidis carminibus, cf. etiam supra
v. 14 et Pythagor. Carm. Aur. 38.
dXeyeivai MVaVl234TH (uXyeival Mb) Append. Paroemiogr. 461 not. Eustath. II. p. 1318, 8, qui ex
Hesiodo citat vneQaaCaL 8' dXeyeivaC, B vneQaaCr]v 8' uXeeive, sed
in m. vn. 8' uXeyeivaC, v. vneQ$uoCui 8' uXeeivuC, Al vneQuaCuL 8
dXeeivuC.
Integrum versum affert Stob. III p. 136 Schow, ubi vneQ8' uXeeLvr), Append. Paroem. I 461 not. et Schol. Lucian. IV
fiaoCrj
ho137, qui Cleobulo tribuit (cf. Anth. Pal. IX 366), et ne elegantes
mines quid desiderent, Schol. Crnq. Hor. Sat. I L 106 (Phocyl. nomine).
V. 37. solus Va exhibet ita scriptum XQV ai e ov. i. cpCXov 8' dSixcov
( t'^ a>v
$ a
a ov f
P
dvovtog, cuius
premens scripsi

vestigia

XQ*}

'^->

^'

dvovrjtog, i. e. consuetudo utilis, amicorum iniustorum pcrniciosa,

sed multo malim eat eo&Xcov, dSCxcov 8' dv., ut omnino ad hominum consuetudinem praeceptum referendum sit; praeterea versum cancellis faepsi, quoniam non minus quam v. 36 continuum ordinem huius
Cum ex Va xQVGtrjg (non XQh 0lv ) notatum esset, Schaefev
capitis turbat.
vlcov

POETAE ELEGIACI.

88
ixrjde

tiv'

uv^oitevov xaortov

"E6ta6uv
40 7cdvteg
%<QQr]

d'

yao
ov

d'

X<D(3r]6)]

uQOVQrjg.

o^iottiioi iTtrjkvdeg iv 7to}.ir]tuig'

35

7toXv7tXdyxxoV

7tevCr]g 7teiQ<6[ie&u tr)g

ti fiifiatov e%ei Ttedov uv&q<6tioi6iv.

H <piloiQr]^,o6vvr]

[ir]tr]Q

461

xaxotr]tog U7tu6r]g.

correxit %Qr\oxbg ov. s. cpCXog, dSfntov S' dvoxr\xog, ego imperfectam

esse sententiam ratus
(ysCxcov) %Qr\cxbg ov. s., cpCXov (sive cpCXovg)
S' dSt%cov dvovr\xog.
Etiam S reperit hunc versum in suo exemplo,
ubi yixfJGig pro %or\<sig scriptum (minus illud quidem commodum, quamquam cpCXcov v.xr\Gtg non abhorret a sermonis proprietate, ut est in
monostichis Menandreis- cpiliag SwaCag v.xr\Gtg aGcpaXsotdxrj legitur),
unde satis pro arbitrio, ut aliquo pacto alienum versum conciliaret cum
finitimis, in hunc modum refinxit: Kxr\Gtg 6vr\otti6g eofr' ogCcov, dSC%cov S"e novrjQa. Goram duas simul correctiones proposuit %or\Gxbg
nXr\oCog soxl cptXcov, dStncov S' dvovrjxog vel %Qr]axr\g %Qr'\6tix6g soxt cpiXcov , dStttcov S' dvovrjxog, ita ut hic versus post v. 83 inseratur.
V. 38. [irjSs xiv' V2T A2 [irj ne xiv' fortasse (ir\Se xsv vel fjtr\S' snu.

e^ofievov.
Xco^or/ MVaVl24PT, Xco$r\Gr\g AlMa, Xo$r\Gr\ig elg B, XcoV. 39
Pr\6ov v., S inverso ordine XcofirjGr/ ytuQnov; deest versus V3.
S' V134, om. VaH et vulgo.
om. P.
fortasse
bfioxtfiot in
V. 40. Al noXvnXdytxov , A2 noXvpostea additum, A2 bficovvfiot.
Hunc versum S variavit et in hunc modum amplificavit
nXanxov.

ndvxeg yuQ svCr\g nsQiQr'\GGovxut noXv fio^&ov (R noXvfio6%ov)

svot dXXrjXcov ^sivog (LR ^stvbg) Ss ys ovxtg sv vfiiv Eggsx'
ensl ndvxeg qoxoI utfiuxog e^ evbg eGxe. Hinc Bernays 'gevtr\g pro nevCrjg recepit, quod Goram probat, at quamvis ^svog noXvnXuyxxog recte dicatur, non tamen ad eundem modum etiam svCr\ noX.
uuncupari poterat: recte vero se habet nsvCr\ noXvnXaynxog, atque hanc
omnium librorum lectionem etiam similitudo principalis litterae n reQuid S legerit, ambigo propter scriptoris nimiam
petitae satis tuetur.
infantiam: reperit fortasse svCr\g in suo libro atque ob id ipsum noXvfio%&ov substituit: sed verisimilius illum nsvCr\g nstQr\G ovxat scripsisse, librarios autem E,svCr\g prono propter seq. v. errore exhibuisse.
V. 41. om. V. 3.
%coqv H (%coq^) et vulgp, %coQr\g (quod probat
Goram) MVaVl4MbAl, S %coQr\ (ita F, %coQr\g R, %coQtg L) et deinde

'Slg

e%etv xonov.
Displicet ovxt, nam potius %coQr\ S' ovxtg dici oportebat,
itaque haud scio an sit legendum %coQr\g 8' ovtt putov s%etv nsSov
sgx' dv&Qconotg. cf. infra ad v. 102.
V. 42
7, qui neque ex
prioribus neque ex sequentibus apti sunt, cum nullum omnino praeceptum contineant, sed tantum communem locum illustrent, ab hoc
loco manifesto sunt alieni.
Atque id etiam S sensit, nam praemisit
his duos versus:

fteXeig) nXovxsiv iir\S' sv%ov,

xcov oXCycov, fir\Sev xe s%ovzu dStyiov.

Mr\Ss &sXr\g (FR

Zr\v

dnb

aXXd xoS' ev%ov

Igitur hi sex versus, si ab ipso poematis auctore profecti sunt (nam

sane a reliquorum similitudine aliquantum recedunt), restituendi sunt
in suum locum h. e. post v. 30.
Atque etiam post v. 42 S rursus
duos versus suo periculo inseruit:

Mr) no&og eig %qvgov r) sig UQyvQOV ev S' uqu xut xoig
"EGGsxat diicpr\yirjg ftvfiocpfroQog ev&u GCSrjQog.
V. 42. affert App. Paroemiogr. 461 not.

r\

in ras.

>

PSEUDOPHOCYUDBA.
%Qv6og dsl dokog i6rl xal ctQyvQog
%qv6s, xaxcov
45 sids 6S

[17]

6sv yctQ

ccv%-Q(6noi6iv.

ctQxrjys, fiiocp&OQS, ttccvtct %aks7iTcov

ftvr]T0l6l ySVS6ftctl

txr\ti

89

tid%a(,

TtO&SlVOV.

7CTJtlCt

40

xs ksr\ka6Cai ts cpovoi xs,

i%&Qa 6s rsxva yovsv6iv , ctdsktpsioC xs 6vvaC(ioig.

Mrjd' stsqov xsvd-oig XQaSCy voov, akk' ayojQSvcov
fi^d', cog 7tsTQ0cpvr)g

nokvTtovg, xaTa %(oqov d^sCftov.

50 7ta6iv d' aTtloog i'6&i,

to,

<$'

ix 4>v%r)g ctyoQSvs.

"06Tig ixcov ddcxsi, xaxog dvrJQ' si d' vn dvdyxr\g,

ovx iQsco to TsXog' (lovXr) d' svd-vvsfr' ixa6Tov.

Mr) yavQov

6ocpCrj, \ir\t

slg ftsog i6Ti 6ocpog,

dkxtj,

dvvarog

9''

\ir\t

iitl

45

TtkovTco.

ft xal Ttokvokfiog.

V. 43. 44. Gramm. Cod. Vind. 169, v. 44 Zonar. 1842 et Theod. Prodr.
V. 44. 45. 46. Boiss. An. 197 (ubi est
Exeerptis Bibl. Paris. VIII 88.
V. 44
47. Et. M. 321, 45,
ei&e (itj &v. nrjfia no&rjvov lyeyovetg).
V. 45. ei&e, S(L) rj&e.
ae
ubi avvatitot re et Apost. XVIII 41 a.

in

eae

in
nrjfia, V3 ytrrjfiu, Ma XQrjfia. Goram
ei&ttr).
supra additum,
46. aev
coniecit ei&e av nr) &vr]toiat yevoto yitrj^ta no&etvov.
cpovot, T cp&ovot.
XerjXaatat, Al Xr]titaatat.
VaVl3, v. aov.
V. 48. 49. Apostol.
V. 17. dSeXcpetoi,
dSeXcpoi, A2 dSeXcpeot.
XI 53 a. S buic versui praemisit:

PMH

Mr Se

SoXovg Qantetv,

nr)

itqog cpiXov rjtoQ 6nXietv,

cuius prius hemistichium petitum ex Phocyl. v. 4.

(irjS', MbV2TA2S
yie&otg et deinde ytQaSirjv, nev&yg MAlApS,
iiev&oig BTH,
firjQ-'.
ytev&rjg ytgaSirj Va, ytev&wv Vl, qui etiam ytQa8ir\v, ut S, qui om. voov.
Mpr,
dyoQevwv, dyoQevotg Ma, dyoQevetg B, dyoQevr\g Vl, dyoQev

MB

V. 49. x^Q 0V V3, x^Q H, x<*>quv

dyoQevcov corr., V3 om. versum.
Al, v. utVa et S x^Qctv, utrumque P, in quo hic v. ante 48, Vl XQ otav
corr. ov , idem a m. pr. coaneQ cpvrjg, S
,
dtteifiov, Mpr. dfiet
V. 50. Addidi ex MVaVl34 MabH, nisi quod V3 nuat 8'
uLtei(letv.
unXovg, Va nuat 8' dnXovg iatt, H nuat. Exhibet versum etiam Sambuci liber, omittit Al, in niarg. add. A2, habet S, ubi td t
V. 51.
iariv encov dStytetv Y.av.ovg B, similiter Mpr. eattv encov dStyteiv nancog
quod corr. m. s., atque etiam Va dStyteiv, ceterum traditam exhibens
lectionem.
el 8' Vl, r)v 8' V3P, dv S' Va, dXX'
(ut vid. a m.
Goram permire scripsit
s.) et vulgo, quod ex uv 8' ortum, S og 8'.
battg extov dSiytei, ytaytbv dfiyjaef vn dvdyytr\g xri. Ceterum in v. 51
47 monui: traiiciendi autem
et 52 plane cadit, quod supra de v. 42
sunt hi duo versus p. v. 21, ubi sententiae confirmandae inseiviebant.
V. 52 fiovXri B, P fiovXrj et ovXrj, MVaVl23MbH povXrjv ut v.
8' om.
ev&vve&' Brunck ex suis codd. et S, Mpr. ev&vv' eg,
pr.

MH

ev&vvov, VlMcorr.MbAl ev&vve, V3 ev&vvatg, V2 i&vve, P ev&vB ev&vveg, S ev&vvat ex corr. Ego antea ev&vvog scripsi.
V. 53. 54. Stob. III p. 75 ed. Schow., inl Schaefer, ivl libri, in H supra
&' omisit Mpr.AlV2PH, <T B,
additum.
V. 54. elg, etg iatl S(L).

Va

vat,

t'

corr.

POETAE ELEGlACI.

90
55

tQV%ov tsbv rjTtuQ'

dvvatut tb tstvyixsvov sIvul utvxtov.

7iuQOLioiivoi<3i xuxolg

Mtjde
ovx stt

yccQ

50
462

Mr) 7tQ07tstr)s ig %slqu, %uXlvov d' uyQiov oQyrjv

tioXXuxl yccQ 7tXr\%ug ccsxcov cpovov s,stsXs66sv.
"E6tco xolvcc Ttu&r]' fjtrjdsv [isyu [irjd' vnsQocpQv.
60 ovd'

ccya&bv TtXsovcc^ov scpv &vr\toi6tv ovsluq'

ds tQVcpr) TtQog u6siivovg sXxst SQCotug'

vipuv%si d' 6 TtoXvg TtXovtog xul sg v^qlv us%sl.
r)

55

7toXXr)

&v{ibg V7tSQ%6(isvog \Luvir\v oXoocpQovu tCxtSL.

oQyr) <T s6tlv oQsfyg, v7tSQ^ULVov6a ds ftijvtg.
65 ^rjXog tcov s6&Xcov

toXpu xuxcov

V. 55.

xqv%ov

uyu&og, cpuvXcov
[isyu

oXorj

naQOL%ofisvoi6i,
,

V3P

tf

u'C6r\Xog.

'

xqv%s_.

Ttovsvvtu.

cocpsXsi itf&Xct

6*'

S(F) na^' ol%ofisvotg.

xebv Va xuhov.

60

om. V3.

%aY.oig

rnaQ MbMcorr.BT,

Mpr., r)fiaQ, yQ. r)naQ Va, vulgo et S r)xoQ, P r)xoQ et r)naQ.

V. 56. axv%xov, Va yQ. axev.xov, P axvnxov et axvyaxov.
V. 57 et
58 leguntnr Append. Paroem. I 461 not. (ubi elg %eiQa
OQyrjv
itlexeXeeag.)
nQonexr)g,
7tQonexstg, Va supra yQ. nQ0Ttaxr)6r\g i. e.
7tQ07tExrj6rjg, quae grammatici est correctio, melior illa quidem, quam
r)g x*iQ tt (V4); qui verbum necessarium putaverit,
fir) 7tQonsxr)g %slq'
i'6&L poterit scribere, sed nihil novandum; Bernays (irj nQonserjg.
ig,
sig VaV3Al, r]g V4.
opyryi> etiam S et Paroem., aQrjv MBV34, utrumV. 58. no-XXauL, MbV2Mpr.S noXXd-nLg.
dsucov, V3 axtov.
que PVl.
ijj,exeXs66ev duo codd. Brunckii, i^exeXees S(LR)Mb, il-sxsXseag MTP,
rjfiaQ

i.
il-exeXeeeag VaVl234, cpov ii-exeXe66ag Al, i^sxslsee
6ag, notae \j (ag) et i_ (sv) cum non admodum discrepent,

e.

ii\sxsXs6-

inde librop. 136 ed.

errores h. 1. repetendi.
V. 59 61 affert Stob. III
V. 59 om. V3.
vnsQocpev Vl, cett.
(irjSsv, Va fir) Sev.
vnsQonXov. Cf. Hesych. vnsQOcpQvg' vnsQonxog et vnsQOCpQvg' vnsQrjcpavovg, quod iam rccepi, antea firjSsv vnsQcpsv proposueram.
62 legnntur in Append. Paroem. I 461 not.
ovS' Bernays,
V. 60
&vtjxol6lv,
legebatur ov-a V3 ovn dyot&bv nXsovs^trj &v. iexiv ov.
om. M.
Va $qotoi6lv.
V. 61 om. Mb (initio paginae).
r)
XQVcpr)
Stob. codd. BMV134, xQocpr\ et supra xQvcpr) Va, vulgo xQocph. ut
et App. Par.
deeuvovg Vl3, vulgo ut VaHS et App. Par. dfisxQovg,
eX-nex' MBVlPHS, sX-ASxai V4, sq%sx' Va, vulgo eXnei.
utrumque P.
V. 63. vnsQ%6[ievog,
V. 62. vipav%ei, vif<ot Mb.
ig om. V34.

rum

Schow.

TH

VI

ineQ%6fievog, S(F) vnaQ%6iievog. Bernays 6neQ%6fievog coniecit, ego

xiy.xsl V2, vulgo xev%et, S(L) xev%r\.
V. 64. d' om.
vneQ%vfievog.
V. 64 om. Mb.
V. 65. 66 om. V3.
ie&Xcov dya&ogVVl, vulgo
B.

dtdrjXog scripsi ex Vl, qui vnoeQybg et supra dtSrjdya&cov e6&Xog.

Xog exhibet, vnovoybg V2
vnoeQybg ut vulgo PV4AlMbH, vnsQoynog
M, novrjQog yQ. vnosQyr)g Va, Brunck Ss %a%ovQyog, S cpavXcov Ss ye
cpavXog, quemadmodum etiam proximi versus novissimam partem pro
,

arbitrio

HPV2Mb

variavit.
(ocpsXsi),

V.

66.

%a%cov

Mpr

x.av.ov.

fieya

S'

cocpeXet

vulgo fisy' ocpsXXsi S', sed BVa fisy ocpsXXsL. >nosvvxa, supra yQ. novsv6ag, vulgo rtovsvvxag, S

novsvvxa Mb, Va
dya&cov S s y s tivSog 6nds i.

PSKUDOPHOCYLIDEA,

8e KvitQidog ai6%og ocpekXet.

\r\8vg ayav atpQcov xixh]OxeTaL iv %oXvr\xaig.\
ftetQcp edeiv, fieTQco 8h melv xal {ivd-oloyeveiv.
eQcog aQerijg' b

tieiivbg

463

TtavTcov fieTQov ccqicstov , vTteQ^aGiac d' akeyetvai.

70

65

Mr) cpftoveoig ayaftcov haQOig, ^ir) ^tco^ov dvc^rjg.

acpftovoi OvQavidai xal ev aXXr]Xoig rekeftovcsiv'

ov cp&oveei {iqvr] Ttokv XQeitiGocjLV r/liov avyatg'

ov %fttav ovQavioig vx^cofiadL veQ&ev eovGa'

V. 67 est ap. Stob. III 136 ed. Schow.

asfivbg, asfivbv S(LR).
V. 68. ccyuv cicpQcov scripsi, libri et S dyavocpqcov,
V. 68. 69 om. V23T.
solus
dyuvvocpQcov. Probavit emendationem Bernays, reiecit Goram,
(irjSsv uyuv acocpQOv yttxXrjoyistai sv noXtr'irutg scribens, quod mihi quideni a Graeci sermonis proprietate abhorrere videtur. Neque vero Bernays
recte intellexit locum a me emendatum; nam existimat poetam dicere: 6

uyuv r)Svg ynytXr)o%STUt cicpQcov, at est 6 ayav acpQwv yiiyiXr)ayiSTai rjSvg: cf.
Timaeus Lex. Plat.: r)Svg, svq&rig ytul atpQiov. Et M. 420, 42. Suidas v.
r)Svg. Schol. Plat. Gorg. 491 D. Exoraplis Platonicis illustravit hunc usum
Kuhnken ad Tim. 131. Verum versus ab hoc loco alienus, itaque cancellis sepsi, videtur adscriptus olim fuisse ad v. 50 fortasse cum alio
versu, qui intercidit, ut ingenium eorum describeretur, qui veritatem
Videtur euim
procul habentes vel vitia speciosis nominibus occultant.
in archetypo una quaeque pagina versuum fere XVII fuisse, quaeque
ibi in margine ima adscripta fuerunt, saepius in alienum locum traiecta.
V. 69. (istqco sSsiv, [isTQco Ss ntsiv scripsi cum M, qui habet [istqco

Ss
sSsiv
x
Va
cpuystv (istqco nistv, Mb (istqco cpuysiv, [istqco Ss ntsiv
tqco
B
Ss
Ss
nisiv , VlA2 (in m.
ntsiv,
(iSTQOcpuysiv, (istqco
tpuysiv (iSTQtp
adi.) (istqco cpaystv (A2 add. (isv) (istqco Ss notsiv, V4 (istqco tpuysiv
P (isTQcp cpaysiv (istqco os ntsiv Al (istqco (isv cpuysstv
(istqco nisiv
nai nisiv, Stob. III 135 ed. Schow (istqco (isv cpuysstv, nisiv vulgo
V. 69B.
(istqco fisv cpuysstv, nivstv, S sv (istqoj cpdysstv, ntsstv n. (i.
f

hoc loco vulgo legitur 6atis commodo atque ita libri, praeter eos, de
(ubi S' om. et
quibus dictum est ad v. 36: repetunt hic versum
dXystvui) Al (vnsQ^uairj S' uXsystvrj) A2 in m. (vnsQ^uairjv S' dXsstAtque etiam Sibyl. iterum hoc loco exhibet (vnsQ^uairj S' aXsvui).
ystvov), sed ibi praeterea duo alii adiecti sunt: Mr) tp&ovsQog, ut)
,

dntOTog

sorj, (irj XoiSoQog io&t, MrjSs yiuyioyvcoficov, (ir) ipsvSunuTtng dfisTQrjtog, quos manifestum est ab ipso diasceuasta proMihi hoc quoque loco versus, quamvis satis conveniens
fectos esse.
instituto, quoniam ex antiquiore poeta petitus videtur, suspectus.

V. 70. dyu&cov, Mpr. dyu&ov.

cp&ovsotg V12MBP
v., cpftovsr\g V34, cp&ovsorjg VaTMb et Brunckii codd., tp&ovrjorig II.
Deinde vulgo additum S', sed om. B codd. Brunckii et ut videtur re-

V.
ut

7075 om.

S.

omnes
STUQOtg, V2 in m. srsQotg, M pr. stuqoi.
dvuxpyg,
M, sed a pr. m. ut videtur dvdxp. Atque dvutprj Bernays ex
coniectura scripsit, falso: neque enim invidi deterreri solent a professione sua metu, ne ipsi aliorum sibi invidiam et odium concilient,
sed fortiter alios vellicant cp&ovog enim et (icofiog germani sunt fratres,
liqui

dvdtprj

arctissima necessitudiue

recte

coniuncti:

(it]vr),

Vl

GsXrjvr}.

se

habet

reliquorum
igitur
V. 71. ucp&ovot,
P corr. uqp&ovot S'. V. 72.
vsq&sv,
V. 73. vsq&sv
nsXuysaotv om. A3.

librornm scriptuia.

POETAE ELEGIACI.

92
OV

7tOTCC[lol

Ih eI

%ldy66LV

cceI

d'

6[i6voiav %0V6LV.

sQig [iaxaQ66LV ivrjv, ovd'

yao

av %6log

s6tr).

70

EcocpQ06vvriv a6%Etv, al6%Qcov d' EQycov d%i%s6&aL.

[irj [iL{iov xaxotrjta, dCxrj d'
d%6XLtyov afivvav.
%el&co {iev yccQ OVELaQ, EQLg d' EQLV aVTLCpVTEVEL.

tiLfiov

fir)

y.axoTtjTa, dCxrj d' d%6lLipov dfivvav.

OVELaQ EQLg d' EQLV aVTLCpVTEVEL.

%l6teve Ta%L6Ta, %qIv aTQExicog %iQag oi\)L.
80 vlxcxv ev EQdovTag etl %Xeove66l xa&rjxet.
TtELfrcO

flEV yCCQ

fir\

KaXov
rj

75

$elvlelv Tayicog Xltol6l TQa%i%aLg,

464

%XEL6Taig $oCvaL6L Qadvvov6aLg %aQa xaLQOv.

Mrjdi%OTE

%Qr]6Tr]g %LXQog yivrj dvdQL %ivr\TL.

OQVL&ag xaXirjg a[ia %dvTag i/\i6&co,
d' ix%QoXC%oig, lv' %r]g av Trj6ds vso66ovg.

firjdi Tig

85 firjTiQa

Mrjdi%OT xqCvelv ddarjfiovag dvdQag

80

ia6r]g'

V. 75. fQig om. Vl.

V. 74. dsl, Va aisC.
Mpr. vso&ev.
svrjv
ovS' scripsi, libri ov-a.
scripsi, legebatur srjv, V4 ssr\v, om. Va.
V. 76
80 P hoc ordine exhibet 75, 78, 79, 80, 76, 77, 81.
V. 76
quem om. V3, legitur ap. Stob. III p. 135 ed. Schow.
acocpQoavvrjv
BVaVlM, vulgo acoyooavvrjv 8'
aioxQcov 8', om. 8' BV2VaH.
V. 77. (irj {iifiov, S firjSs [icfico. Quid poeta dicere velit, non obscurura,
sed planius foret [ir) dfisCfiov na%6xr]xa, sed eiusmodi synizesis inusitata recentioribus poetis.
dnoXsirpov Brunckii unus cod. et M(dnc6-

Xsvxpov pr.)B, sed Vl23VaAlH dnaXsvipov ut vulgo et S. Iniuria hunc

locum sollicitavit Bernays SCnrj 8' dnaXs^ov diivvcov scribendo.
V. 78.
ovsiccq HS et vulgo,
ocpsXXog, Vl2 ocpsXog, P ovscccq et ocps-

BMVaV3

Xog,

mihi ocpsXXsi scribendum videbatur.

dvxicpvxsvsc,

S(LR) dvxi-

V. 79. nsQctg, xsQccg S(FL). Hoc versu desinit S. Versus

V. 80. sv, V4 8' sv.
legitur in Append. Prov. I 461 not.
sqSovsxv nXsbvsooi correxi librorum scrixag, Al SQSovxccg, Va sqSovxcc.
V. 81. ^sivC%aQ r\Y.Ei, Vl supra dvrjnsi.
pturam snl nXsbvsaat.
Xixsoi, P ex corr. bXCyaioi.
Xvxaioi,
eiv, Va ut vid. 8svi%siv.
V. 82. &oCvaiai scripsi, sive %oCvr\av malis, minus recte Brunck &aXCV. 83.
avai edidit, V123PMA1H SoXCaiov ut vulgo, Va @Qa8. SovXsCavg.
affert Sch. Arist. Nub. 240.
niv.Qog, xav.bg Vl supra, om. Va.
V. 84. 85 desunt in V3.
V. 84. sXsa&co,
oQvi&ag, Mpr. oqvl&cov.
Va sXsa&co.
V. 85. sznQoXCnoig, Va s%nQoXCnoi, AlV2 sHnQoXCnrjg,
SL S, fort. s%oig poeta
quod Hermann requirebat, non recte.
%XV$i
av xr)o8s scripsi cum Schaefero, Va avxovg Ss, V2 xai
scripserat.
vsoaaovg, AlV4 vsoxxovg.
xrjaSs, vulgo ndXi {ndXiv MPH) xr)aSs.
Citra necessitatem Bernays s-anQoXCnrjg, avvsxv? aavxco 8s vsoaaovg
scripsit. Praeceptum hoc disciplinae Mosaicae peculiare esse etiam Porphyr. de abst. IV 14 asserit ovSs vsoxxoig snsxQSipsv 6 voLio&sxrjg xovg
yovsag ovvs&aiQslv quae ex Iosepho descriptae esse docuit Bernays
ad Theophr. nsQi svosfi. 153.
V. 86. hic desinit V3, om. h. v. P.
V. 86. avSQag, Va
V. 86. 88. 89. 90 affert Stob. IV p. 108.
cpvxsvasi.

M H

cpcoxag.

PSEUDOPIIOCYLIDKA.
{{irjdh

6ix)]v dixa6t]g,

93

hqIv a^rpa yLvftov dxov6t]g.\

tr)v 6o<pir]v 6ocpog Iftvvei, tiyvryv d'

oporeyyog.

ov %a>Qel [ieydXr]v dida%i]v ddtdaxrog dxovrj'

90 ov yaQ dr) voiov6' ot ^diitot faftkd iia&ovteg.

465

Mrjde tQaneloxoQovg xokaxag 7toLei6&ai eraiQovg'

86

V. 87 additus ex uno Brunckii codice et V4; nqlv dficpco uterque

noluique nqlv dv dficpoiv corrigere. Versum cancellis sepsi, Bernays delendum censet, tuetur Goram, qui mavult traiicere: Mr\8s Siytrjv
.... Mr\Ss noxs -nqivsiv .... Ipsa sententia satis quidem conveniens,
sed loco minus commodo interposita, nec traiectio, quam Goram suasit,
admittenda. Hunc versum ut subditicium existimem illud potissimum
me movet, quod huius poematis auctor non solet alienis versibus operam
suam exornare, (nisi quod v. 92 legitur apud Theogn. 113, et aliis
locis antiquiorum poetarum imitatio deprehenditur, velut v. 125 seq.
164 174, 201 seq.): nam si quae praeterea aliunde translata sunt, non
minus sunt suspicioni obnoxia. Est autem hic versus satis antiquus et
populi usu tritus:
cod.

Mr\Ss

8iY.r\v

Siytdayg, itqlv dficpoiv fiv&ov dytovor\g.

quem versum olim retuli ad germana Phocylidis carmina propter locum Luciani de calumnia non tem. cred. c. 8: noir\xr\v fioi Soytco
x6v dqioxov sndystv xco Xoyco sv fidXa nsql xovxcov anocprjvdfisvov,
Ss vofio&sxrjcavxa' cprjal Ss Mr\Ss Siytrjv Siytdor\g nqlv dficpoiv
Schol.
dficpoiv rel.) fi. d%. ubi Schol. ^coytvXiSrjg vel
alius xov <&coytvXiSr\v noir\xr\v fioi Sonsi.
at scholiastae
c&cohvHSov

fidXXov
(dficpco

ADFGPQ

illi,

temere coniecerunt, Pseudophocylideum carmen respeindeque etiam lectio dficpco repetenda, nam qui praeterea

nisi prorsus

xisse videntur,

hunc versum sine auctoris illi quidem nomine laudant, Plato Demodoc.
p. 383 A, Plut. de Stoic. repugn. c. 8, Sch. Aesch. Eumen. 322, Sch.
Eurip. Andr. 957, Sch. Thuc. I 44 nqlv dficpoiv, atque ita addita tamen
nov aocpog r v, oaxig
particula dv Aristoph. Vesp. 725 et Schol. ib.
r)
scpaoxsv, nqlv dv aficpoiv fiv&ov dxovorjg, ovv. dv Siytdoatg, ubi quidem
quod schol. addit vyicog 81 vvv xb dficpoiv ytsixai, id fort. referendum
ad hanc ipsam Pseudophocylidis lectionem dficpco. Iam cum Cicero ad
Att. VII 18 dixerit: Ego enim etsi illud Wsvdr\ai.6Sstov, ita enim
:

11
putatur, observo, (nqSs Siytrjv.
probabilis est coniectura Schneidewini
(De Pittheo. Gott. 1842) ad Xsiqcovog vno&rjytag , quas vulgo Hesiodo
tribuebant, referendum esse hunc versum. Ipsam tamen sententiam
alii ad Pitthea referebant, vid. Schol. Eurip. Hipp. 264: 6 Ss Ssocpqaoxog, <bg xd Ziovcpov Xsyofisva ytal Tlix&scog, olov MrjSsv ayav, Mr\Ss
Siytrjv Siytdor\g.
Denique legitur versus in Proverb. T. II 759 ed. Gott.
Jrjfioytqixov vnoftr\Y.r\ (Apostol. XII 89 vulgo, in ed. Leutschii deest)
fortasse quod Democritus alicubi hoc versu usus est.
V. 88. oocpir\v,
Va aocpiav.
t&vvsi, MVaB Schol. Lucian. T. IV 226 ed. Iacobitz
V. 89. \isydXr\v
sv&vvsi.
rs%vr\v, xs%vag MVaVl2 Schol. Luc.
displicet, poeta videtur oxsyavr)v 8iSa%i)v i. e. ytqvtpiav scripsisse.
dytovr) M(P), dytor) Vl, dytovaav B, dytovsi H, sed Va ut vulgo dnovsiv.
V. 90 initium sic exhibet P ov noxs ydq ytXvova' oi, in m. ov 8s
vosovvosovo
ydq vosova' oi, fortasse fuit ovSsv ydq vosovo'.
V. 91.
giv.
firjSsnox', VI fir)nox', malim fir\8snco vel fir\8snr\.

xqans ox.6qovg vulgo (MP), xqansonovqovg Al

xqans fynoxovg H.
noXaytug, TV2H ytoqaytag.

BV14,
xqanstocpoqovg
sxuiqovg, P stdqovg.
,

POETAE ELEGIACT.

94

TtoXXol yccQ rtoGtog xal ^Qoo6Log l6lv itcciQOi,

XCUQOV &0O1tVOVTg,
ccyftoyLevoi #'

95

K0QS6tt6&(U

STffjV

ocal

oXCyoig

%(x)6LV

TtoXXoig itdvTEg a7tXr]6TOi.

Aacp [irj Jtt6TV' TtoXvTQOTtog 6tlv oaiXog.

Xuog TOL XCcl vdcOQ XCcl TtVQ CiXaTCC6%TCC TtCCVTCC.

Mrjdh

90

accTfjv inl tivq xad-C6ag [iLvv&oig cpCXov tjToq.

[ISTQa $ TV% &0L6l' TO yCCQ [lTQOV 6TLV CCQL6T0V.

Faiav

i7tLyL0LQa6&aL ccTaQ%vTOLg vXV66lv.

100 ut) TV[i(iov cp&niiv(OV dvoQV^rjg, [tTjd' cc&iaTa

d^Cfyjg tj^XCoo,

[ir)

SaLuoviov %6Xov

95

0Q6r]g.

ov xaXov

ccq[iovCt]v dvaXvi[iv dv&QOJTtOLO'

xal Taycc d' in yaCqg iX7tCo[iv ig <pdog iX&iv

v.a.1
in rasura exhibet, Vl fiooaiog %ut
@Qcootog,
V. 93. %utQov ,
%uXoi.
^Qcoatog -/.ui Ttoatog.
s%coatv,
V. 94. oXiyotg, B oy%otg,
sxovoiv.
Xiy in rasura.
TtoXXoig,
PVl 7toXXd%t, sed supra noXXoig. Intempestivam Nauckii coniecturain
oXtyoiai HVTtsXXoig non debebat Bernays recipere: hoc enim dicit poeta,
parasitis numquam satis fieri, sive ampla, sive tenui coena accipiantur.
nuvxsg, scribendum ndvzoz' , nisi forte poeta aisv dnXr\azot praeV. 96. xot om. MaPBVaVl24MAlH.
aTtXrjazot, B unXsiozot.
optavit.

V. 92.

noatog

V2H

Ttoatog,

V. 97. (itvv&oig Hermann correxit, legebatur [LtvvQ-rjg, VaH (itvvd-rjg, Mpr. snsi et deinde %u&iar]g [itvv&tg,
T %u&iarjg Ltr) &sig.
'V. 98
ftsoiotv et rjziv.
cpiXov, Vl zsov.
Olim, quum &soiat aperte sit vitiosum, conieci no&oio vel Tto&otat,
nunc rnalim llsxqu d' s%stv %Xuv&llolo, Bernays yooiat, Goram &axb yuQ,
V. 99. STttiiotQua&ui , Vl2VaH sntfLoivovot.
xig yuQ.
Quo&ut, B S7ti[ivQuo&ui.
uzuQxvzotg, V4 (Al) dzuQ%svzotg sed supra
V. 100. cp&tctsvcov MVaVl2, P vs%vcov s. cp&tLtsvcov, vulgo
dtaQXvzotg.
V. 101. Lir) scripsi, perperam libri %ui, repetenda nogatio,
cp&tttsvov.
V. 102. dv&Qconoio, Vl ivl
quoniam est ut ne divinam iram excites.
Ttdvxa,

malim Ttdvxcov.

uvuXvslisv' saziv dv&Qconotg. Memorabilis optimorum librorum

uvotg,
lectio fortasse inde orta, quod corrector emendationem, quam v. 35
uv&QW7toiaiv adhiberi oportebat, errabundus huc transtulit; sed etiam
li hoc loco dv&Q(07totat exhibet.
V. 103. %ai zu%u d', malim %ui
zd%' dv, quamquam non adsentior Madvigio Advers. 1 179 censenti

infin. aoristi ornissa vocula uv subiunctum verbo sXni^co a graeci s-ermonis consuetudine abhorrere, quam structnratn Sophocli vindico Phil.
629 tti' sXniaut Ttoz' sv Xoyotot LtuX&uxoig dsi^at, ubi vulgo uv legitur,
sed flagitante numeri lege ex bono libro sv restituendum, ut est ib.
1393 sv Xoyotg, et ad eundem modum sv Xtzuig, sv SoXco alia. Neque
in Euripidis Herc. Fur. 745 TtuXtv slloXsv u nuQog ovrtoxs Stu cpQsvog
rjXTtiasv nu&siv yug uvuE, numerorum causa uv addendum, ut visum
Madvigio aliis, sed in antistropha verba traiicienda sunt ucpQova Xoyov
ovQUvicov nuxsfiuXs LLuuaQcov cog uq' ov a&svovatv &soi. choriambo
(ovQuvicov) cretici locum obtinente, nara OQUvicov non ausim commenIn pedestri sermone multo est difficilius hanc controversiam
dare.
dirimere, et Madvigio plane assentior Platoni locum de rep. V 451 A
alienum esse, neque vero slvut addendum, sed voLti^co pro sXnigco
emendandum censeo.
ig cpoiog, V4 stg (poog, Mpr. r)g, H stg.
|

PSEUDOPHOCYLIDEA.
Xst^av' anoiyoyLivcov ontGco 8\ &sol xtki&ovxat.
105 Tl>v%al yccQ {iciivovGiv dxrjQioi iv <pfri{itvoiGiv.

[Gcoticc

166

&eov

7tvV[icc vccq iaxt

%QrJ6ig ftvr\xoZ6i xa\ etxcov

xal inel dafjtdaij TtvQog avyrj,

fiev ix yccirjs'

100

a m. 8., ora. Mpr. V2BH. Meliore versus numero

rf &soi xsX.
Hemistichio hoc graviter offensus
Bernays scribendum edixit onCaco xs viot xsXi&ovxat, quod si dicere
voluisset poeta, certe av&ig, non onCcco scripturus erat: sed multo
V. 104. 8s, xs
scripseris onCaco 8i

deterius, quod Goram commentus est: XsCipav' dnoi%o(iivcov onCoco,

xa &sov xsXi&ovxa vel onCoco 8s ftsov xsXi&ovxa. Bernays dicit
hanc mortuorum hominum cum diis contentionem non solum Christianorum et Iudaeorum placitis adversari, sed etiam a Graecorum pariter
atque Romanorum moribus abhorrere. Scilicet non memor erat Empe-

doclei versus:

'Eyco 8' v(i[itv &sog a(iQOvog, ovtiixt frvqxog IlcoXsvfiat

ndot xsxi(tivog, quem versum imitatur Pythagoreus philosophus,
qui xa %Qvoa snr\ scripsit: r)v 8' dnoXsCipag ocofi' stg at&so' sXsv&sqov
Cicero autem
fX&rjg, taosat d&dvaxog &sog dfi^Qoxog, ovttivt dvrjxog.
Tusc. Quaest. I 26, 65: Ergo animus, ut ego dico, divinus, ut Euripides dicere audet deus est." et 33, 76: tantum autem abest, ut malum
mors sit
si quidem vel dii ipsi vel cum diis futuri sumus."
lta
etiam hic Iudaeus homo, qui non gentilibus suis, sed Graecis poema
suum destinavit, Graecorum philosophorum placita sequitur, idque
callide instituit, quoniam praevidebat novam hanc de moituorum
restitutione doctrinam, quam modo professus erat, multis offensioni
fore. Ceterum media forma xsXi&ovxat, quamquam facili negotio xsXiftovet substitui poterat, legitur etiam in Sibyll. Or. III 264 xsXi&ovxo
Sed de proximis versibus 107. 108 anceps haereo:
xs (tixQa &soto.
nam parum apte hi duo versus prioribus subiiciuntur inprimis incommoda est particula yap, nec multum profeceris, si (isv substitueris,
quod nunc praeoptavi. Qui hos versus cornposuit, seqnitur pervagatam
Graecorum opinionem: corpus, cum cinis fiat, ad terram, animum ad
aetherem, unde profectus sit, redire: ei igitur, qui hanc sententiam
(tsxd

At huius poeraatis auctor

profltetur, inferi nulli sint, necesse est.
inferorum regna, ubi mortuorum homine3 degant, satis dilucide significat v. 105 et 111 seq.
igitur hominum animae post mortera apud
inferos agunt, donec restitutis corporibus laetiorem et divinam sortem
nanciscuntur: nam silentio praetermisit, quod sane mireris, animas a
deo sub iudicium vocari. Haec igitur cum adversa fronte inter se
pugnent, credo hos duos versus ab aliena manu insertos esse. Itaque
non dubitavi tanquam insiticios cancellis circumscribere.
V. 107.
:

sk yaCrfi' scripsi, legebatur ocofia 8' ao' sx y. s%o(isv.

Verbum interpretandi gratia supra adscriptum se. insinuavit, quemadmodum s%stv v. 110.
(isv B, yaQ MVaVl24PH, 8' ccq' vulgo.

acofia

(isv

.
snsi 8a(idar] nvQog avyw scripsi, Vl nanstxa 8
Y.dnstxa (hic 4 vel 5 literae erasae) nQog avxrjv, B
v.dnstxa 8s w.a\ nvQog avyr)v PV2H tiai ndvxsg nQog avvr)v, TV4VaAl
xoa ndvxa nQog avtriv
vulgo xal ndvxsg sg avxr)v. Apparet tres
libros VlMB correctionis fere immunes esse, nam nuraerorum et sen-

sh om. Mpr.

TtQog

av

yr)v,

ytai

sorum pariter

incuriosi antiquam paradosin quantum licuit propagant,

ceteri interpolando versus legi et poetae instituto satisfacere conantur.
Apparet in archetypo post ndnsixa verbura oblitteratum fuisse, equi-

dem

confidenter 8a(idov scripsi auctore Homero Od. A 220 dXXa xd

nvQog HQaxsQOv (Jtivog at&ottivoto Safivd insC hs nQcoxa XCnrj Xsvn'

(tiv xs

POETAE ELEGIACI.

96

A.v6[isvoi novig 6[iEV

IJXoVtOV

dvd

d'

cctjq

7tvV[ia dEdsxtcu.]

Otl &Vr}t6g V7tttQ%ig'

CpEldoV ^LE^IV^
oXftov xal iQr]^,at ayE6&ai.
7tdvtg 1'dov v%vg" il>v%aiv 6e ftsbg $a6iXEVEi.

ovk vt

110

d'

(ITj

ig "Ai8r\v

105

xolvcc fihv cc&Xa, tslrj d' alcavia' xal Ttatqlg "Atdrjg,

ogtscc &v(iog.
Antea, cum mihi e%oiisv nondum suspectum esset, correxi KunsiTcc nQog ccv yrjv vel yiansira 8' sg ccv yr)v , at structurae insolentia Xvollsvol 7to6g sive sg offendit (nam in versibus ap. Kaibel
Epigr. 646 a ipv%r) llsv noog "OXvlltiov avr\XXttTO, gcollcc Ss nQo(g yrjv) v.a.1
Xv&sv sj-STto&rj zeugmatis figura admissa ex ccvr\XccTo est r)X&ev repetendum), neque quod postea conieci gcollcc (iev sv. yccCr\g' %ccl enel nccXtv
eX&r\ eg av yr\v (cf. Valkenarii Diatr. 58 seq.) Xvofievoi %6vig eG(iev
propter iterata sensa commendabile. Videntur hi versus huc translati ex
sepulcrali epigrammate, in quo fortasse scriptum Xv6(ievog %6vig ei(ii
salva vocis ccr\Q prosodia.
V. 108. XvocievoL x. sG(isv Va(qui Xsvo.)
MV124H, Brunck ncd nav toS' sg ccvrr)v Xvollsvov %. sgtCv. Cf. oraculum ap. Stob. Ecl. I 41, 46: 'AXXcc xo (isv Xv&sv sgti %6vig, ipv%r) Se

ngog ai&Qav gy.C8vcctcci, adde Porphyrianum oraculum, quod illustravit

Wolff Porph. 178 seq.
V. 109. om. V2.
tcXovtov, B(P) nXovTcov,
at M nXovTco (nXovTtov pr. m.) (ir) yccvQOv.
(ie(Lvr\G', Vl (ie(ivr\Go
8'.
V. 110. ovh svt, 8' sig scripsi, libri et vulgo ov% sv' eg, etiam
M pr., sed m. sec. ov-a evisig. Tradita scriptura a correctore profecta,
quem fugit s%slv ineptum esse additamentum; neque svi videtur elisionem admittere, quamquam en legitur ap. Theogn. Antea minus pro-

babili

numero

ovv. sgt' sig 'AiSr\v edidi.

oXov V2, vulgo oXpov e%eiv.

V. 111. 112 revodyeG&cci.
cavi versuum ordinem vulgo traditum, quem tuentur VlAl, nam in
BMVaV24HA2Mb inverso ordine leguntur, quibuscum conspirat Stob.
Flor. CXVIII 9, ubi v. 111 et 113 leguntur, quamquam huic testimonio non multum tribuendum, ecloga haec, quam Stobaei libri ignorant,

%Qr]iiaT' ,

V2

xTJjftcrr'.

ayeG&cti,

postea inserta. Legitimum ordinem vulgo traditum esse arguit arctissima necessitudo verborum y.a.1 nocTQig Aidrjg, ^vvog %coQog ktX., cum
non commode conciliari possint ipv%cov 8s &sog (iaGiXsvsf ^vvog %to~Qog
htX., nisi si censeas v. 113 tanquam alienum esse expungendum, quod

quidem parum verisimile, cum hic versus proposito sit convenientissimus. Sed quamvis iusto versuum ordine restituto locus nondum expeditus, vid. ad v. 112.

vulgo
solet.

V. 111. lgov MBV2, Igov VaH, ceteri ut

Adverbiascit lgov
quod alias sn' lgov vel y.cct igov dici
vsnvsg, Sylburg praeter traditam scripturam etiam 1'aof vsxvcov

1'gol.

ipv%cov.
ipv%cov Ss &sog l3uglXsvsl, V2 ipv%ccLg Ss &sog sLifittGiXsvsi,
commodiore versus numero ubi voculam Se sUstuleris.
V. 112. xolvcc
ilsv cx&Xcc,

xeXr\ 8'

Scollcctcov) ccicovLtt,

Sollcov,

bis

sed

idem

scripsi, legebatur kolvcc (leXa&Qcc S6(icov (P

ubi offensioni est non solum otiosum additamentum
cclcovitt

multo magis, quod cum subsequatur "AL8r\g i\,vv6g %coQog,

Atque graves turbas testatur librorum pars, nam V4

dicitur.

(isv ttQ&Qtt doficov ccicov Kttl

naTQLg

Ai'8rjg,

(isv

aQ&Qtt xs Sollcov

81)

(sec. Bekk., sed ut Nolte testatur in rasura exhibet 8o(i), Va v.oivcc

(isv (jLsXa&Qtt ts 86(icov Sr), denique B (isv aQ&Qcc Soiloav ycovLGLLttta xcil
n. cxSrjg omisso aicovLcc exhibet.
Apparet has turbas ex diversarum
recensionum confusione ortas esse, scriba cod.
reperit in suo exerupTV}

dufiwv
iiev

ttQ&Qct

rs

Sr),

vicissim

Va

juiv

ls

(isXtt&Qcc

Sollcov,

t!i/

et

V4

llsv cxq&qcc

PSEUDOPHOCYLIDEA.
7tivr\6i xs xccl fia6iXsv6iv.

vvog %coQog a7ta6i,

ov nokvv av&QC07i0L
115

i\>v%r)

%qovov, dXX'

a>{isv

dfrdvaxog xal dyrjQcog

6'

97

ov6slg yivco6xsv, xC ^sx' avQiov

r;
rj

iitl

xaiQov'
6id Ttavxog.

xi /A#' d)Qav.

a6xo%6g i6xt fiQoxav %-dvaxog, xb 6s {tiXXov d6r)Xov.

Mrjxs xaxotg a%ftov, \x,r\t ovv inaydXXso %aQfir].

467

110

fiioxco xal &aQ6aXioi6iv cctli6xov

xal d%&o{iivoi6L ttaxov Xv6ig rjXv&sv altyvrjg.

TtoXXdmg iv
120 7trj[ia,

hanc, pavtim illam recensionem seqnuntur.

dofioov partini

Pro inepto

aO-ia,quam emendationem planissime firmatB

ccq&qcc scripsi

ycovCayiaxa

Hesych. eiywviOfietTW tTta&Xa), quod olim interpretandi gratia supra scriptum post in verborum ordinem receptum. Alterum
errorem xe Sr\ facili negotio expedivi tslr] &' corrigens. Hoc dicit
poeta: in orco omnes praemia fructusque factorum
consequnntur,
r
iudicis autem decreta sunt in aeternum fixa.
A&Xa, quemadmodum
i.

e.

aycovtfffiaTa, (cf.

in utramque partem dici constat, zslrj autem quid

comparanti rsXog diHiqg, xvqlov ziXog alia id genus patebit.
Poeta haud obscure significat, deum iudicis partes sustinere, id quod
silentio eum praetermisisse supra ad v. 114 aegre tuli.
Igitur loco in
integrum restituto nihil amplius desideres. Verba gravissima, quorum

latine

praemia

significet

vim librariorum captus non

iam antiquitus videnimportunam medicinam xoiva {isXa&Qa

satis assequi poterat,

tur vitium contraxisse, itaque

adhibuit grammaticus aliquis, quam correctionem propagaverunt

Byzantini ita, ut pristinae lectionis vestigia non penitus oblitterarentur.
V. 113. &,vvog, VaVl24 xoivog,
V. 114. sitl naiQOV,
&,oivog.
VaT sniKrjQov, A1V2PH itiv.aiQov,
liti in ras., sicut v. 115 navzog.
Ceterum v. 1145 mihi insiticii videntur, nam manifesto v. 113 clausulam decreti continet, cuius exordium est v. 109.
V. 116 et 117
accesserunt ex Vl. Bernays non recte ab his duobus versibus novum
caput orditur: at poeta singula capita, ut par est, imperiis et praed6[icov

quae confirmando praecepto imperio inaerviunt,

subiungit: pauci tantum loci adversantur, velut v. 63, et rursus v. 65
olim novi capitis exordium esse credebatur, parum quidem apte: nam
omnia arcte cohaerent: ipse Bernays tacitus hoc correxit. Minus facili
negotio removeri possunt duo alia exempla v. 42 et 51, sed de his suo
loco dictum est. Ceterum hoc loco sententiae cumulatae displicent, et
cum v. 116 7 tantum in uno libro extent, fortasse ab aliena manu
additi sunt; sed potest etiam versus post v. 115 interceptus esse, quo
ceptis inchoat, yvco^iag,

praeceperat poeta, prudenter hac vita utendum esse, tunc iam apte hi
duo versus subsequantur.
zi fisz' avQiov scripsi, cod. zi [ie&cc>Qiov.
V. 117. ftdvazog, Bernays Hcifiazog non recte.
rj zC, cod. r\zi.
V. 118. ovv, av T, om. Vl.
in rasura, Va inayaXsv.
snaydXXso
V. 119. 120 coniunxi auctoritate Vl(P), vulgo (etiam VaHAl23Mab)
pessime diremti sunt interposito v. 121: naiQa XazQSvsiv %zX. qui ver8us, cum in margine olim adscriptus esset, postea imperite alieno loco
insertus est.
V. 119. noXXdv.tg PMVaBVl24H et sic vulgo, Brunck
noXXd zol.
aniozov ut vulgo PVlH, anizov
sv ig Mpr., slg B.
(pr. dnizovv), aQiozov V2, dniozoi V4, Q-aQoaXs' stolv dmoza Va ex

grammatici correctione, cui emendatio non magis successit, quam

V. 120. nfjpa ituC, M nfj yaQ.
Brunckio noXXd zoi
anioxa.
133.
V2 om. v. 120
al'cpvr]g Vl, v. dcpvco, Va r)X&sv acpvco.
.

POKTAB LYR.

II.

POETAE ELEGIACI.

98

XaTQSVSLV , Jl^d' aVTLTtXsSLV dvS[L0L6LV.

XCCLQG3

Mr) ^isyaXrjyoQLrj cpv6cov cpQsva Xv66co&sCr]g'

svsTtCqv a6xslv,

7]

115

TLg [idXa Ttdvtag bvr\6sL.

oitXov tOL Xoyog dvdol to^lcotsqov s6tl GidrjQov

125

onXov indGTcp
oqvlGlv,

TavQOLg

vel[ie

&sog, cpv6LV r)sQOcpoLTov

ds Xsov6iV

rtcoXoLg TayvTr\T ', dXxr)v

d'

avTO%vTOLg xsQa xal xsvTQa [isXC66aLg

V. 121 non ab aucfcore carminis, sed ab interpolatore profectus videtur

additamenti indicium faciunt etiam turbae in libris, vid. ad v. 119.
dvxinXssiv Lobeck, dvxmvssiv vulgo.
V. 122. (isyaXrjyoQLrj PMVaH,
ut vulgo, Brunck ex uno cod. (isyaXrjyoQirjaL.
cpvacov Vl, ceteri xqvV. 123. xig, Mpr. xi.
cpcov.
[idXa ndvxag, Vl (idXXov ndvxcov a'
ovrjasL, P ovsCasi. Iactantiae offensionem paullum imminueris r) xig
bvr\ar] scribendo, sed apparet poetam legentibus eloquentiae studium commendare, non ut aliis, sed ut sibi prosint, id quod etiam
scriba cod. optimi Vl perspexit, itaque corrigendum r) xtg (idXa noXXd
a' 6vr)asL, cave enim ndvxa a' scribas, num ambigua procu babeant
V. 124
131. Stob.
graeci scriptores, critici nostri nihil curant.

in ras., idem aiSr']Qco.

xo(icoin rasura.
V. 125. vsl(is
cpvaiv, V4 opvcig.
xsqov, P xoficoxsQog.
rjSQOopotxov Va IsQoopvxov, B IsQoopovxov T r)sQOcpvxov , Mpr. r]sQOcpoiaffert Flor. III 26: <I>cc%vXlov.

xol

OL
,
,
r
V. 126. oqvlglv, ncoXoig Sylburg, oQvrjai noXXotg
xcov, Al isQOcpvxov.
B, ceteri codd. ut videtur omnes vel ut Va 6qvlgl(v) noXXr\v (Mpr. noXXov) vel ut
vulgo oqvlgl fisv (Al oqvolgl (isv) noXXr]v, et sic Stob.

(sed Voss. Trinc. Xaycootg noXX*jv). Hinc discas, quam mendosa fuerint
antiqua exempla buius poematis vel iis locis, ubi plana oratio nullam
errori ansam dedit: cum peccavisset imperitus librarius pro ncoXoig
scribens noXXotg, solus B boc vitium religiose tuetur, ceteri ineptam

correctionem noXXrjv propagant, qua mendi origo plane obscuratur.

V. 127. xavQOig S' avxo%vxoig
dXxrjv Sh solus Vl, dXv.r]v xs ceteri.
xsQa %oc! librorum scripturam quamvis vitiosam servavi, nisi quod ex
Va KSQa nal scripsi, quae Byzantini magistri non improbabilis est correctio, cum antiquitus ksqugl esset traditum; vulgaris lectio, quam
etiam H tuetur, xuvQoig S' uvxo%vxoig ksqusgglv et sic Stob. PV12,
sed
xavQOig S' uvxo%vxcog %squs66lv Va xavQcog uvxo%vxcog %SQaxa
nai ksvxqu, et uvxo%vxcog etiam B; Sylburg xavQoig S' avxo%vxov ytsQug
saxtv Bernays xuvQoig S' avzocpvzcog nsQa saxiv, praeeunte Grotio, nisi
quod ille avxocpvcog praeoptavit, Goram xavQOig x' uvxoopvxoig -nsQasaaiv, quae mera est barbaries, Scbmidt xavQOtg S' av cxovv%ag hsqsuX%sgl: quae inventa nihil proficiunt.
Cornua uvxocpvxu dici poterant,
non uvxo%vxu , tauris neutrum convenit: neque vero credibile poetam,
si avxocpvxa -nsQuxa scripsit, continuo subiecisse sfiopvxov uXkuq sScons,
quae verba pariter ad tauros et apes pertinere conseutaneum est, itaque cave verbum aliquod bic delitescere credas, velut avx' icpvxsvas,
vel av&' vxpcaas (av KOQvcpcoas). Poeta igitur tauros praeter cetera
animalia epitheto ornavit, velut avxcoSsacL sive vipav%ovat vel,

quod malim, avxovQyoioi i. e. SQydxaLg. Emendatio incerta, sententia plana: nam communis est locus, quem recentiores lubenter variaverunt: vid. Anacreontea 24. Maximus Tyr. II 4 et qui locus etia"m
propius accedit XXVI 6 (qur legitur etiam in Etymol. Vindob. p. 67)
ubi dicit: Xoyov Sh avxotg &sog sScoks nQog xdg undvxcov svnoQiag dv-

PSEUDOPHOCYLIDEA.

99

fycpVtOV ukxUQ ZdcOXS, XoyOV <?' &QVLL CCVdQ0n0L6iV

\trjg ds dsortvsvGtov GocpCrjg koy og iatlv uQL6tog'\

120 468

130 fisktSQog ulxrjsvtog scpv 0s6ocpL6^LSVog uvrjQ'

ccyQovg xul itofoug GocpCr] xul

Ov% odiov
ccXXcc

vrjcc

xvi3sqvu.

utua&ukov

lxvOq

ccvsksyxtov,

%Qr) xccxosQyov cc7totQcoitu6&UL ccvciyxtj.

125

6vv&vr]6xov6L xuxolg ol GvyLituQSovtsg.

itokkcixL

135

xqvtixslv tov

0coqcov

[irj

ds%rj

ccLLcpotsQOL xXcoTtsg ,

MoCQUg

TtULtil

xXo7tC^r\v uSlxov 7tuQU&r]xr}V

xul o ds,u{isvog xul o xXsxp-ug.

LtiOtrjg d' SV 7tU6LV UQL6tOV.

VSklSLV

xtQQonov yxX. Fortasse Aesopus princeps huius sententiae auctor, quae

apologo inprimis convenit, cf. fabulam, quam ex cod. Bodl. edidit
Knoell (Diar. Austr. 1876 p. 163).
Denique spectat huc Empedoclis
locus apud Plut. de fort. c. 3: 'Ene\ xv%r\ ye yui cpvoet yeveoeiog d[ietvov xd nXeioxu xcov aXoycov Ye%Qr\xaf xa [t,ev yuQ conXtoxat YeQuat yu\
oSovot yu\ YevxQOtg, avxaQ e%tvotg, cpr\o\v 'E[tneSoYXr}g, 6v($eXetg vaixut
vcoxotg ent necpQtYuat, yu\ vnoSeSexut yu\ r\[icpteoxui cpoXtot yu\ Xu%vutg,
yu\ %r\Xaig yu\ bnXuig dnoYQOxotg' [i6vog Se b uv&Qconog, yuxu IJXdxcova, yvfivog yui uvonXog yui dvvnoSexog yui daxQioxog vnb xrjg cpvaecog
unoXsXstnxuc dXX' 'ev StSovou ndvxu [luX&uGGei yuyu, tbv Xoyio[ibv Yat

V. 128. Xbyov V4(P),

ut vulgo
snifieXeiuv na\ xr\v nQovotuv.
Xoyog, VaB Xoyov 8' og icxtv uQtoxog,
Xoycov (supra Xoyov) Se og
ioxtv uqioxov.
Similiter ap. Stob. Voss. et Trinc. Xoyov 8' og iaxtv

xr\v

uQtazog 'Av&Qconcov (Trinc. uv&Qconco) vsifisv fisXxsQog S' (8' om. Trinc.)
uXy.
V. 129, quem omittunt VaMBA2 (sed sec. m. add.) ab hoc loco
plane alienus: plerique manifesta christianae doctrinae vestigia sibi
deprehendisse videntur, quemadmodum etiam Bernays ab homine Byzantino adiectum esse existimat. At poterat hic versus inseri ab homine Iudaeo qui Philonis sectam sequebatur. Frustra versum tueri
studet Goram, qui v. 128 scribit Xoycov 8' ia. uv&q.
V. 130 affert
V. 131. aocptr\, Al
Apostolius IV 89 A. Arsen. 140.
ecpv,
tcp.
Stobaeus oocptu.
Post hunc versum PBH
yv^sqvu,
YvfieQvdcov.
addunt: [ir'\x' dScaeiv e&eXotg (e&sXr\g H) [ir\x' ovv (om. H) dStYovvx'
V. 132 et 133 leguntur ap.
(BH uSiyovvxu) idar\g, id est v. 21.
Boisson. Anecd. I 119.
xbv, Vl xr\v.
dxdo&aXov, Mpr. dxdo&uXog.
uv8q' dvsXsynxov Vl et Boisson. An., ZvSq' dvdSsYxov Va et B,
uvSqu dSsyixov M, dvS^a uSiyov T, uvSqu dxixov HPAl et vulgo, dvS^a
uSstYxov Brunck ex coni., cum in uno Parisino u8sv.xov repperisset.
Hic desinit V4.
V. 133. %qt\, Boiss. An. xbv.
Y.av.osQybv, Vl xuXu'

SQyov,

kukcov,

kuy.6v,

%uy.6xs%vqv.

Vl YaYoxQonauG&ui, Va unoxQonaoao&ut

dnoxQconda&ui

scripsi,

unoxQonuua&ut, sed au ex
corr., H dnoxQonduo&at ut vulgo.
dvdyYTj, Bernays ivuQyr) scrq>sit.
V. 134 om. Ma.
noXXuYt, V2 noXXuYtg
YaYotg, B avxoig.
V. 135. cpcoQcov, P (a m. pr.) Vl cpcoQog, B cptoQov, Goram cpcaxcov con-

YXontpav P (a m. s.) M, YXonr]\iiov B, YXontfiov V2.

m. pr.), uSCycov HMVaBV2TP (am.s.), vulgo uvSquv.
V. 137. uoiQag nuea\ M, sed corr.
nuQu%r'\Yr\v Vl naYaxaft f\Yr\v.
nuoot, Va [loZquv natot, utramque scripturam Brunck ex suis libris
notavit, B [toiQaig, MV12H fiotQuv nuat ut vulgo, nisi quod M [toiQug
babere videtur. De herciscunda familia poetam praecipere arguit looxrjg

iecit.

YXontfirjv

uSiyov

VlP

(a

POETAE ELEGIACI.

100

130 469

^QXOttsvog tpstdov Ttdvttov, [ir) tEQfi sittdsvr].

%tr\vovg %vr\tolo (ioQr)v xata {istQov sXr\at.

(ir)

140

Ktrjvog xrjv sx&Qoto Jts6r\ xa^ odov, GvvsystQS'

[nka^ottsvov ds fiQotbv xal dXttQov pi] Ttot' sksy^rjg'

itaque altera lectio uotQav naat veuetv omnino repudianda.

uqlcxov BMVa, vulgo aQtatrj (etiam H).
Mpr. P laotrjtog.
In iis quae subsequuntur, usque ad v. 152, iustus sententiarum ordo
prorsus desideratur. Iam Scaliger v. 139 ante v. 147 collocandum esse
perspexit.
Bernays totum locum in huno ordinem redegit 137. 138.
ntX.,

laotrjg,

143. 144. 140. 141. 142. 145. 139. 147. 148. 149. 150. 151. 146. 152.
aliter Goram 137 .. 9. 147 .. 50. 140 .. 2. 151. 143 .. 6. 152.
Mihi, si hanc aleam subire licet, ea quae v. 131 subsequuntur, in

Longe

132

4. [141. 2.] 135. 6. 146. 151.

modum videntur digerenda: v.
143. 4. 138. 145. 139. 147
150; trium versuum, qui plane supervacanei
sunt 137. 140. 152, nullam habui rationcm, quamquam ex his postremus
tantum segregandus videtur, nam v. 137 et 140 a poematis huius instiin rasura exhibet,
tuto haud alieni.
V. 138. zeQu'
uetQ'.

hunc

entdevrj V2, entdevrjg B, en 8evetg Mpr., vulgo entdevrjg (Vall ent8evrt g).
Versus
V. 139. ntrjvovg,
ntstvovg.
sXyjat, Va sX%at, T eX%e.

haud dubie corruptus, sed quod Bernays

scripsit, %ata Xuqccv eXrjat

metro refragatur, nec sententiae convenit; nam carne mortuorum
animalium omnino abstinendum, non solum si in foro venalis prostat,
sic enim interpretatur Bernays id quod coniecit. Fortasse y.atdue untov
legendum, quamquam gravius aliquod verbum (velut -/.atdntvatov) desideraveris. Antea tentavi urj ntrjvovg &vrjtoto fioQrjv neve@Qetov eXrjat.
inest sane abundantia quaedam, sed huius verborum copiae exempla alia
V. 140. %rjv P(a m. pr.)VlVa,
in hoc carmine extant, velut v. 135.

et

vulgo

8'

TVlBM,

r\v

Mpr.

avveyeiQtti

8'

rjv

Iqqoio,

Va, avvsystQOv

V2 tov ^Qcotov.
quem in integrum restituere

te,

corr. e%%QOto.
avveyetQe
V. 141. 8s, MVaAl
ut vulgo.
Multimodis hic locus corruptus et interpolatus,

yitetvog

cum ne id quidem constet,

difficillimum
quorsum spectet praeceptum. Bernays sententiam proximae priori finitimam

ratus,

sed fallax

admodum

eiusmodi ratiocinatio in hoc poe-

mate praesertim hoc loco, ubi in comparandis praeceptis commodum

ordinem certumque consilium neglectum esse constat. Quodsi versum
qui subsequitur

animum advertimus,

facile

apparet hoc dictum: satius

amicum, quam inimicum parere non esse peculiare decretum, sed

inservire praecepto confirmando, itaque consentaneum v. 141 et 2 arcest

Iam scriptura antiquitus tradita, quanassequi licet, fuit dXitQonov vel dXitQonov (ita MVaAl)
non simplici vitio affecta, nam nec versus recte procedit neque
urjnot
dXitQonov graecum vocabulum, quamquam Goram tuetur, aXttQonov
scribens naQo^vtovcog, quod dXttQonovv esse commentus est. Neque
Byzantinos magistros manifesta corruptela latuit. utrumque mendum
sustulit qui audacter sed non inscite d X u o v a scripsit, quam cortissima neeessitate esse vinctos.

tum quidem
.

r'j

rectionem sequuntur Vl dXrjuova urjnot dXv^etg, P aXrjuova urjt dnoXsy^rjg, H dXrjuova urj noz eXey^rjg. contra alius litterator satis habuit
ut versus numero consuleret ov pro ur) inferre, velut
dXitQonov ov
noz dXv^rjg (hoc voc. in ras.), inde descendit vulgaris lectio dXizQonov
ov% vnaXv^etg, quam V2 (T) exhibent, nisi quod ov% om. item B (dXi^
tQonov) ovnot eXey^rjg. utramque correctionem temere adhibuit sedulitas scribarum, quos hiatus asperitas non offendit, in Brunckii libris
plerisque dXrjuova ovnot sXsy'E,rjg. Neque magis legitimum numerum

PSEUDOPHOCYLIDKA.
(iikxeQov avt

101

i%d-Qov xsv%stv cpiXov svfisvsovxa.]

'yiQ%6^isvov xo xccxov xo7txstv, tXxog x' dxs6a<S&at' 136

okiyov tirttv&rJQog a&sclcpaxog aldsxat

iZ,

vXr\.

'EyxQaxsg x)xoq s%sty, xcov lcofirjxcov d' aTti^Eefd-at.

145

cpsvys xaxr)v

curavit

cprjiirjv,

cpsvy' dv&Qco7tovg ads[ii0xovg.

frrjQofioQov daitit] XQiag' aQyiito6tv ds

xi

(irjds

Va dXuQonov

Ssl

nor

uXs^siv,

quae correctio haud dubie ex

libro petita, in quo dXrjLtova. De Al, ex quo dXirQonov enotatum, non

satis constat, qui si iii\nor iXiyj-r/g, ut videtur, exhibet, solus antiquam
paradosin tuetur, a qua ceteri libri corrigendo, interpolando, errando
plus minusve deflexorunt. Equidem non dubitavi nXu6[isvov 8s (tootov
y.ul

dXiToov

nam n

et tq

nor' iXsy^rjg scribere. In archetypo fuit uXmbv,

iirj
passim confunduntur; cum scriba vitium correxisset, inde

ortum dXiTQoitov (uXiTQanov) quod monstrum porro propagatum esse,

non magis mirum, quam noXXoig pro ncoXoig v. 126 aliaque vitia in
hoc poemate. Utrum iXsy^rjg an dXv^rjg scribendum sit, ambigas: nam
ceterae lectiones fide indignae, vnaXv'&,sig corrector novavit, cui ovnors
dnoXsy^rjg manifestum mendum, nec maiorem auctoritatem
habet 8si nor' dXs^siv, cuius correctionis origo repetenda est, quod
Iam dXvi-yg idem litteuXs^sig (rjg) vitiose scriptum pro uXv,sig (yg).
rator, qui monstro uXirQonov adhibuit medicinam, intulisse censendus
displicuit,

est;

nam cum

dXrjiiova

substituisset,

iam parum commodum verbum

iXsy%siv ei visum, itaque haud inepte dXv^r/g refinxit. Sed iXiyrjg

non esse sollicitandum arguit v. 132 ov% aoiov KQvnrsiv rbv utuo&uXov &vSq' dvsXsyHTOv, ubi poeta interdicit, ne quis maleficum hominem inquisita re domi suae recipiat. Huic hominis ludaei severitati
adversatus is, cuius sunt v. 141. 2, callide magis quam pie praecipit,
requisitioni non esse locum, ubi vagus aliquis ac vafer (scelestus)
nostram domnm confugiat: satius esse isto homine amico, quam inimico uti: nam haec quoque adversa fionte pugnant cum v. 133. 34,
ubi ludaeus edixerat, scelestum hominera procul esse abigendum, ne
eius consuetudo et contagio nobis perniciosa fiat. Itaque non dubitavi
nec iam offendit
v. 141. 2 aperte insiticios cancellis circumscribere
aut cpsQtsQov, si quidem
QOTog, quo vocabulo non utitur Iudaeus,
hoc profectum ab auctore huius praecepti. Contra Bernays hic quoque
Mosaicae disciplinae decretum sibi indagavisse visus nXa6[isvov Ss
;

Potov %ur
reliqua

aTaQniTOv ov% vnaXv^sig

minus probabiliter, itaque

scripsit, porbv speciose admodum,

in ed. 3 proposui nXu^oiisvov rs

Botov %druy' drQanbv ov% vnaXv^ag vel Aardysiv Sofiov ov%

V. 142. piXvnuXv^ag. Cf. practer Exod. 23, 5 Philo II 391 et 394.
s%&qov, i%&Qoio
tsqov dvr V2 iXnov, Va (Hqtsqov i. e. epsQTSQOv.
B Brunckii codd.
rsv%siv V2, rv%siv H Brunckii codd.^r' s%siy B,
cpCXov svfisvsovruTB (nisi quod sv fisv iovru)
rv%ssiv AlVa ut vulgo.
Va et Brunckii codd. PVlAlH cptXov svfisvsovrog ut vulgo. Ex
V. 143. Honrsiv, sXxog, BMpr. sXxog
s%9qov et sviisviovru enotatum.
%6nrsiv idem est quod dvurtonrstv Imitatur
r om. Mpr.
ytonrtiv.
8' tXrtst cpaQpoeta Theogn. 1133 %uv.ov tturunuvooLisv uQ%r]v, r\rcoiisv
iluku cpvofisvcp, sicut v. 144 ei obversatus est Pind. Pyth. III 36 noXXdv
dtarcoasv vXuv, et Eunpides in
oqsl nvQ i svbg ansQfiarog iv&oQov
Inone fr. 415 iiixqov yao irt XatinrriQog 'iSuiov Xsnug nQTjGsisv av rig.
V. 145. s%slv, rcov scripsi, cod.
V. 144. 145. 146 accesserunt ex Vl.
V. 147. (ir}8i xi, H
V. 146. cpsvy' dv&Q. cod. cpsvys uv&q.
%%sl.

POETAE ELEGIACI.

102
Isfyava
qHxoficcxa

Xeltce

xv6Cv

ftrJQEg d'

utco ftrjQog eSovxul.

xev%elv ytuyLKcov (lCfiXcov utce%e6&ul.

uxuXovg {ir) ytuQrprig %elql ($LuCcog.

[ir)

150 viyrCLujovg

470

cpsvys dL%o6xu6Crjv xul eqlv tcoXe(iov TCQo6Lovxog.

xuxbv ev EQ^rjg' 6tceCqelv l'6ov e6x evl tcovxco.
(xr)

'EQyu&v, [lox&cov
yccQ

jtccg

cog

UEQybg dvrjQ

155 XE%vrj xol XQEcpEL

f'|

140

CdCcov (iLoxEVflg'
ujco %elqcov.

^coel xXoJtCytcov

d'

uvSqu' uEQybv

ityaxo fa[iog.

ulkov tcuqcc duLxbg sdoLg 6%v(5uXl6[iu XQUJtE%r]g,

uXX' utco xcov CdCcov (iCoxov ScdyoLg uvv($QC6xcog.
145

[lr}^

&r\QofioQov
&r\QStov coniecit.

(ir\Ssnoxs.

Nauck

Va

Suierj,

&r\Qsg S'

&r\Qsg.

Ssiet.

dno

Va

uQyinooiv,

Q"t\Qog

PVlH

V. 149. xsv%stv,

AlB &r}Qio^oQOv. Permire

,
Levitic. 5, 2. Philo II 355.
V. 148.
UQysinoctv
UQyr\noGtv.

9r}Qoqp&6QOv

Ceterum

cf.

(qui om. S'), vulgo &r\Qcov uno (dno MVa)

Va fitfiXicov.
xsv%s, Al xsv%ov.
fiifiXcov,

apud Aegyptios magicarum artium anhaud dubie his saeculis iam dudum libri
arcana tradita fuerunt. Ceterum cf. Philo II 315.

Xt\qcov coniecit: at
satis consuetudo, ita

Bernays

ut

tiqua
extabant, quibus artis
V. 150 om. Va, sed exhibet infra post v. 205.
vr\ntd%ovg dxaXovg (Jtr\ (iuQipr\g %stQt fituicog scripsi, probante Bernaysio, nisi quod
Propius a librorum vestigiis recesseris scribendo vr\ntdfituiu praefert.
%otg dxuXoig (ir) tdiprjg %eiqu fituitog, i. e. (Jtr) sntfidXrjg %stQU (nam de
infantibus mala fraude surripiendis cavet poeta), sed displicet (ir) corvr\nid%otg dxuXoig (M corr. unuXoig) (ir) (t,uipr\ (M supra
reptum.
fiuQiprj) %stQU fituicog, Vall vr\ntd%otg dxuXsig (Va dxuXov) (ir\ [lUQtprj
%stQU fituicog, V12A1 vr\ntd%otg unuXoig (ir) [lUQiprj %stQU fituicog, ut vulgo;
Brunck vr\ntu%cov unuXcov (jtr) uipr\ ((ir) dtprj unus cod.) %stQt fiiuiu.
V. 151. t%oGxu<5tr\v PMV12H, 8t%o%xuGtr\v Va, St%oGxuoiug Brunck ex
uno cod.
V. 152.
nQOGtovxog, Vl nuQtovxog, sed in marg. vulg.
In
versus ab alia m. additus, Bar. om. versum.
to'%r\g, V2 sQ^stg.
sgx' H dvx' ut videtur. Conieci cnstQstv
1'gov, VaH Igov, Al 1'gco.
i'6ov evqsI novxco.
Theogoidis vestigia legit poeta, vid. v. 105 seq.
ubi Megarensis monet, nulla in malos beneficia esse conferenda, Igov
kui GnstQEtv novxov uXog noXtr\g. Idem praecepit Isoci\ ad Bemon. 29
xovg Muy.ovg sv nottov ouoiu nstGSt xoig xug uXXoxQtag ytvvug Gixtgovat
Sed ab hoc poemate videtur praeceptum alienum, itaque in ed. 3
rtxX.
V. 153. sQydgsv,
versum tanquam insiticium cancellis saepsi.
EQydfcov, Vl EQydgso.
[lo^&cov scripsi, legebatur (io%&cov.
fitoxEvrjg,
V2B (lioxEvstg, VaPAlMH toxevGrjg.
V. 154. cosi, VlMpr. cor].
V. 155 accessit ex Vl.
xs%vr\ xot scripsi, cod.
%eiqcov H %stQu.
uvSqu codicis scripturam restitui, antea civdQug correxeram.
xs%vr\.
Multo autem commodius hic versus post v. 157 legeretur, quo loco
inserendum censet Bernays: nihil tamen novavi, cum nesciamus, utrum
ab ipso carminis auctore profectus, an aliena manu insertus sit.
V. 157. xcov tdtcov fyioxov dtdyotg
V. 156. sdotg, ecJvs Va, tSrjg Vl2.

MB

',

dvv$Qt6xtog scripsi, quamquam ex librorum corruptelis etiam dno xcov

CSicov (io%&cov dtdyotg elicias. Solus Vl uystg fitoxov, ceteri valde mendosi,

Va

fitoxcov

tpdyoig,

xov tdiov

(Al

PT

fitoxoto tpdyrjg,

V2A1H

xcov otv.Eicov

(H

nsicov in ras.)

V2, cpsvyotg H),

cpdyotg (ita Al, cpuys
(iioxcov
B (ite&cov cpdystg, vulgo xcov iSicov fitoxcov
fitoxcov cpsvyoig,

fiicoxcov)

PSEUDOPHOCYLIDEA.

\o:\

di TLg ov deddrjxe Ti^vrjv, csxktitolto dixillij.

ei

b6ti

nav eQyov,

fiicp

ecp"

{iox&eiv id-ehjti&cc

160 vaxnilog ei, nXcoetv iftiXeLg, evQeta

&d\a66a'

de yerjnovirjv iie&ineLV, \iaxqai tol aQovQai.

ordev avev xapaTov nikei av6*Qa6Lv evneTeg iQyov,

el

ovd* avToig (iaxaQe66L' novog d' cxQeTrjv \iiy

150

ocpiXXeL.

{ivQprjxeg, yairjg fivxaTovg 7iQokkoL7toTeg olxovg,

165 eQxovTai

$lotov xexQrjfievoL

Arjia xeiQix^ievaL

avT

61 d*

bnnoT

471

aQovQac

xaQncbv fiQi&co6Lv akcodg'

155

nvQoio veoTQifleg ax^og exov6LV,

rj

xQLftcov, aiel de cpiQcov cpoQiovTa dicoxeL,

r)

ix ftiQeog jiotI %fyta fioQr)v 6cpeTiQrjv 6vvdyovTeg

170 cctqvtol' cpvkov d'

okiyov TeXi&eL noXv\iox^ov.

dvv@QiGzcog MV2, dvv^qiaxog VlAl ut vulgo, dvvfioioz H,

dvvpQiorov Va {ov prope detritum), Brunck ex uno cod. dvv^Qioza.
V. 158161 in
leguntur post v. 166, sed litteris in m. additis iustus
ordo restituitur.
P SsSdr\zo.
sC, V2 r\v.
SsSdrjKS
zs%vr\v,
OHcinToiTO
Bar. Ts%vr\g o-nunToio, Ts%vr\g etiam MPH.
Insolens sane
media verbi forma oxa7TTOJ.ro, sed neque onccnToi ys neque ey.dipsis
probabile, minime vero Goram audiendus, qui oWoito St,y,sXXr\g scripsit.
Ac TSfivso&ut, quoque passim dicitur, ubi Tsyuvsiv sufficiebat.
V. 159.
pYco, V2H filcov. Antea (iiog scripsi, sed pYro i. e. iv pYw non est addubitandum, cf. Menandri fr. 617 ov% sotiv ovSsv %Tr\ixu hccXXlov pYo), item
cpuysocg.

Diphili

fr.

105.

V. 160. vccvTiXog

VaHAl,

sed PV12H sl,

Va nXbov P nXcosi.
Xsig,

i&sXoig.

TV2

i&sXoig,

et

stigmen post sl exhibet.

nXcosiv, V2 nXsiv,
i&sXsig, Mpr. s&sXrjg, corr. sig vel oig, V2BPH

V. 161. Ss om. M.

ysconovsiv

icp' co B, inr)v VlP, indv

vulgo insi.
sl, nXcosiv s&sXsig, legebatur vccvTiXog sC nXcosiv i&s-

ysr\novCr\v

PVl

Va

Mpr.

ysconovtrjv,
vulgo
(is&snsiv, PV2

ysr\g novsr\v,
yaionovir\v.
i&sXsig, scilicet legebatur interjjretamento
,

recepto fis&snsiv
post ut legitimus numerus restitueretur germanum vocabulum \is&snsiv expunctum, id quod alius correctionis ysconovsiv TV2
necessitatem imposuit, sed huius interpolationis immunes PH.
toi,
V. 162. nafiaTov, B KUfiuTcov. Sch. Hermog. Rhett. T. V. 441
Mpr. T.
hunc versum tanquam oraculi dictionem affert.
V. 163 deest in MB.
V. 164. fiv%UTOvg, V2 (iv%aToig.
nQoXsXomoTsg, Vl nQoXsXoCnuoiv.
V. 165. pYorou VlMVaB, (Motov P, vulgo pYoToto (H pYoToi).
bni&sXoig

(sig),

noT V2 ojtot'. Goram legendum edixit ojtttot' uQOVQUtg Xr]'Cu xsiQdfisvoi, ut de formicis sit sermo, satis infeliciter: vid. Lobeck ad
V. 166. tcuQncov
Phrynichum 319.
Mpr.Al yiaQnbv.
$qC&cogiv
',

Vl

MPBH

Va

ut vulgo nXr]&ovocv.
PqC&ovgiv
avr' r\ scripsW, legebatur avrol, Vl2
V. 167. oi 8', MVaV2Mab ovS'.
uvt'
V. 168. uCsl Al et
litterae extremae erasae.
nvQoio, in
Deinde
cod. Paris. ap. Schneidew., v. dsl.
Ss, TV2 S' b, PH xai.
Al cpsQco cpsQOVTU.
V. 169. ovvdyovTsg Vl, sauyovzsg B, inuyovzsg
ut vulgo, nQOodyovzui Va.
V. 170. cctqvtoi Brunck (Vl), uzqvzov
VaPMH ut vulgo, utQr\zov AlV2.
cpiXov, idem a pr. m.
cpvXov,
scripsi,
.

r'

ifrsXsi.

nXr)&cooiv

POETAE ELEGIACI.

104

rjQO(poLTLg txQL0to7fovog re [iifo66a

d'

y.<x\lvsi

xard %rjQa\iov rj Oovdxs66Lv

r)
dQvog chyvyir\g xard xoLkddog svdo&L 6i'[i(3Xcqv
av&sa xrjQodo\iov6a.
6\x,r\vs6L [ivQLotQYjta xar

r)

175

160

TtirQrjg xoCXr\g

Mr) \iSLvrjg aya\iog, [irj ncog vcovv\ivog olrjaL'

dog tl cpv6si xavrog' rixs d' s\i3tafov, cog sXoxsvftrjg.
165
Mr) 7tQoaycoysv6rjg &Xo%ov, 6so rixva [iiaLvcov

ov

ya.Q tlxtsl itatdag SfiOLOvg \ioL%Lxd XixtQa.

[irjtQVLrjg

\ir)

74

V. 171
ex uno cod.

ats dsvrsQa XixrQa yovrjog'

iffctv",

affert Schol.

Nicand. Alex. 448.

fjSQOcpoiTrjg,

Schol. Nic.

VaV2H

fjSQOcpoiTig Brunck
rjSQocpoizog ut vulgo,

r)(iQocpoLTog, Vl fjSQicpoLTig, B tsQocpoirrjg.

uQtGTonovog H olqiGxonovog, Va ccQiGtocpovog iclem ut videtur om. xs, quae vocula valde
suspecta, credo poetam uQLGTonovsiu scripsisse, quod ad uqlgtonovsvg referendum, quo vocabulo Manetho usus; similiter Theocritus
aQiGToroTisia, Oppianus UQLGTonoGsia, aivoTov.sia Moschus et Nonnus
V. 172. r) Va, vulgo r)s,
adsciverunt, alia, cf. Lobeck Paral. 462.
Al r)s itSTQrjg f) v.oilr\g et f) Sova%.
%riQa[ibv, Schol. Nic. cod. Riccard. et Marc. v,uTa %iQaSog (%oLQuSog).
Sovuvsgglv quamvis schol.
r)
Nic. cum libris conspiret, haud scio an vitium contraxerit.
Conieci
aliquando ul Sov sovtul
v.riQo8o(i.ovGUL; quemadmodum haud
raro non solum poetae ad Homeri exemplum, sed etiam qui pedestri
utuntur sermone, post nomina nsQisvTLv.d inferunt pluralem numerum,
velut Nicander Alexiph. 445 SQya (isXicGrig, afo' dnb (iog%ov G(ir)vsog
s^sysvovTo ktX. quem poctam numerum variare solitum esse Schneider
ad Ther. 201 ostendit. Verbum Sovslg&ul aptissimum, cf. Choerili
versus nsQL Ss vQ^vug UQsdovcug fivQta cpvX' sSovslto noXvG(ir)voiGi (isV. 173. voildSog, Bernays %oildSug scripsit. nihil
XicGaig sinsXa.
novandum esse docet Nicander Alex. 448 sv&a Ss %ul %oiXoio %utu
SQvbg SKziGaavTO rtQcoTOV nov &aXd(iug, quem locum fortasse scriptor
huius poematis expressit, eadem structura usus supra nsTQiqg %oiXrjg
%utd %oiQuSog, si istam lectionem comprobaveris. Magis offendit tribus
versibus continuis totiens repetitum xara, item v.oiXr\g et %oiXdSog
finitima.
Pro %oiXdSog quod adiectivi vice fungitur, QcoydSog, pro
%utu %r QU(ibv possis dvd %. corrigere, nam %uTU%r]QoSo(iovGu , quod ad
exemplum v. %utol%oSo(lslv dictum, non est sollicitandum. Sed satius
nihil novare, ab huius poematis simplicitate istae repetitiones haud
abhorrent.
V. 174. G(ir)vsGi,
sgl ex corr.,
GipfiXcov, V2 ci(iXov.

Al

G[ir)vr}GL.

Ruhnken

LivQiozQrjTa,

MBTAl

et Schol. Nic. (ivQioTrjTU.

avftsu,

exhibet ut videtur cod. Gott. schol.

V. 175. (ir) ncog,
Nic), ego r)&su.
%rjQoSo(iovGu, T %rjQoSovovcu.
Vl OTtcog. Parum commode ncog additum, fortasse poeta nug scripsit,
vcoquod breviter dictum pro (ir) nug Tsbg ol%og oXrjTut vcovvfivog.
V. 176. w, V12H rij,
vv(ivog B, vcowfiog Vl2PAlVaH, ut vulgo.
in ras.
V. 177. nQOuycoysvGrjg
uXotsv.s, H to%s.
Mpr. Trj.
V. 178. [ioi%iv.d, Vl (ioi%Lv.r).
V. 179. (ir]TQVir)g
%ov, Vl uXoyov.
ccts scripsi, neque enim probandum quod Brunck edidit ex
(ir) ipuv',
uno libro ipuvs tu S. X y. (duo alii ipavs zs), nam ut insolentiam sti ucturae ipuvs Xsvtqu praetermittam (irjtQVLrig Xshtqu yovfiog nullo modo
ferendum. Igitur stigme post ipuvs posita uts scripsi; participium
ovguv omissum aliis exemplis satis superque tuearis, neque accusativus
coni.

dyysa (atque

ita

PSEUDOPHOCYLIhKA
180 {irjTtQa d'

Sg

105

rifia Tr)v (irjTtQog lyyia (ra6av.

11*16'

tnntaXXaxCoig naTQog kt%it66L

itrjdt

{irjde

xa6LyvrJTaig ig artoTQoitov iX&iptv tvvr\v.

xa6LyvrJT(ov ako%OLg inl dipvia (iaCvuv.

firjdt

yvvr) cp&tLQOi (rQtcpog iti(tQvov tvdofi-L ya6TQog,

185 [irjdt

Ttxov6a xv6lv ql^h xal

av TtaLdoyovov

[^r}^

t\G30i6i

dloyoLg

^irjd'
,

v(rQLt,t

flrJ^

170

472

yvifriv iXcoQa.

inl 6rj dko%<p iyxvfiovL %tlQa

firjd'

(nytir]g.

(jdA.rjai.

Tt^ivtLV <pv6iv a.Q6tva xovqov.

175

(iaTrjQtov ig li%og iXfttlv.

yvvalxa i%

al6%WTolg kt%it66LV.

inusitatus, cf. Plato Phaedr. 275 A rovto yccg tcov [ia&6vtcov Xr'\&r\v
ats
avtovg vcp' avtcov dva(iL(ivr\GKO[is[isv iv ipv%aig naQS^si
vovg, eandemque structuram passim cbg asciscit. Libri omnes vitiati,
ipavsts MVlPfi, ipavs te V2, tpavsrai B, tpsvSsts Va, tpavs ys Al et
V. 180 in
XsYtQa, MAl tSYva.
legitur (ir\tsQa osio ti(ia,
vulgo.
V. 181. 182 hoc ordine Va et P,
HQSiooov yaQ dv' r\%vta fidooav.
snmaXXttYiotg scripsi, vulgo inl nccXvulgo inverso ordine leguntur.
Xa.Y.10101, at neque praep. inl locus, et hypocoristicum nomen naXXaYLov
Libri omnes inl, deinde variant,
vel in hoc poemate offensioni est.
.

PBH

Al nulXaniooi, VlVa naXXaxfjGt, V2 nccXXccYoiGL. Quod

ininaXXaYioig est sane dfiaQtvQOv, sed similitudine aliorum
V. 182.
adiectivorum, velut inirvficpiSiog, inttioiQiog, al. tuearis.
dnotQonov
Y.ttGLyvr]taig scripsi, legebatur YaoLyvr\tr\g, Va YaotyvijtLg.
V. 183 Bernays in suum locum restituit, quam corMpr. dnotQov.
rectionem iam cod. Va denuo collatus confirmavit, nam in ceteris libris
YccGLyvr'\tcov dXo%otg
legitur loco prorsus alieno ante v. 195, om. V2.
sed P Yaoiyvr]tcov dX6%oioiv B
scripsi, legebatur KttOLyvr\tcov dXo%cov
duo
YttGiyvr)tttig Xo%cov.
fiuivsiv, B cpccivstv, sed supra fiaivsiv
V. 184. cp&sl'qol V2PH, cp&siQSLv Va, vulgo
Brunckii libri fiaivoig.
V. 186 subiunxi versui 185,
cp&siQrj ut M.
185_Qitpr\, B Qiiprjg.
naX\av.Coi,

restitui

vulgo legitur: MrjS'

ccv

naiSoyovov

(ir\Ss

rsfj

dXo%co

libris fere

reBtitui, v. 186. 187 exhibent velut H, plerique interposito v. 191 (186. 191. 187), quos indicavi
ad v. 191.
[ir\S' inl ofj VlP, [ir\Ss ti of\ BMV2, (ir\Ss tig r\ Va(H),

omnibus adversantibus, qui eo ordine, quem

AlP in m., (ir\Ss tsfj Brunckii cod. unus."

@dXr\cci quod
V. 187.
requirebat MVaBVl2TP, dXr\tcxL Al, v. (idXoio.
neque vero existimandum alinm versum iam
(ir\S' av non convenit,
iuterceptum praecessisse, quo referatur boc exordium, sed corrigas (ir\S'
(ir\Ss

tig

r\
'

Hermann

rifivsiv quod verbum proprium, cf. Sophoclis versum iu

Troilo GYdXfir] yccQ OQ%sig fiuGiXlg iYtsfirovo' (fort. sxts fiovo') stiovg.
tsfivsiv cpvaLV aQOSva yovqov VI,
nctLSoyovov Va naiSoyovcov.
sed VaH ut vulgo 7ror tsfivsiv aQGsvcc yovqov,
ts(jlvslv aQGSva yoviX&siv PVlMVa ut
V. 188. icootGL, Al cooig, idem slg.
qov.
vulgo, Brunck sX&oig ex uno cod., unde Hermann sX&yg scripsit. Varias
lectiones quas H h. v. suppeditat nequeo indicare, schedula, quam ab
V. 189 Va collocat post v. 192, rectene
Holdero accepi, hic detrita.
an secus ambigas. Revocavi vulgatam lectionem sn' cclo%vvt0Lg Xs%ssoglv, quam tuetur Al ac Bernays servavit, nisi quod yvvtunas scripsit,
sed gravius mendum libri produnt, Vl yvvaiYa in alG%vvtf\Q\ V2
yuvatxa in
yvvalYU ato%vvtLYoig P yvvaiYag in' alo%vvtiYOig

sy nttiSoyovov

POETAE ELEGIACI.

106

'

190

}ir)

nuQuflfjg svvccg cpv6scog sg xvtcqlv a&s6(iov

ovd

avtolg d"r]Qs66L 6vvsvu8ov uo6svsg svvui.

{irjds

xi ftrjXvTSQUL

Xs%og

uvSqwv

iiLixr\6uLVT0.

180
yvvuLXog u%ug Qsv6r\g axa&sxTcog'
ov yccQ SQcog &sog s6tl, nu&og d' utdrjlov aitavTcov.
sg sqcotu

firjS'

195 6TSQys Tsr)v

r\

xul %o6Lg

r)

cpQOvsrj cpiXa yrjQuog u%QLg,

uXo%cp,

^irjd'

185 473

civdi%a vslxog;

S[i7ts6r]

Tig u\ivr\6TsvTU $ir] xovqi]6l [iLysirj.

(irjds

ie%vvroig,

mus

%i yccQ t)8vtsqov xul uqslov,

uXo%ov

otuv dvdQL yvvrj

Va yvvaiva

unus Vl omnium praestantissi-

anu.i6ivvxiy.Qiq,

germanae scripturae in ul6%vvrr\Q6L vel v.uruL6%vvrrjo6L (utroque nomine Aeschylus utitur) vestigium servavisse, cuius
interpretamentum ul6%vvrLv,oig alii libri (etiam H) exhibent, corrector
denique UL6%wroig substituit. Denique Xs%ss66l VlAl, inss66i MV2,
%slXss66l PVaH, %elXs66l duo codd. Brunckii, scripturae fide indignae,
nam interpolando librarii vocabulum in archetypo oblitteratum restituere
conati sunt, fuit fortasse 6%sCuig, quae poterant v,arui6%wrr)Qsg dici,
liber videtur

quemadmodum

rv%r\v ecorfjQU Aeschylus dixit.

De foeda

libidine poe-

tam verba

facere certum, itaque reiiciendum quod olim scripsi yvvuiv,'

ut6%vvzrjQoig inss66L vel (irjS' ul6%vvs yvvuivu icpvQL6Z0Lg inss66iv.
V. 190. ig wvnQiv, V2 stg uoirov
v.vnQiv in rasura. Post hunc versum haud dubie alius excidit: nam debebat poeta plane puerorum
amorem interdicere, quemadmodum statim in prooemio praeter cetera
uq6svu KvnQLv oQivsiv vetat: v. 189 latius patet, nam pariter ad v. 191
Fortasse talis versus intercidit:
pertinet.

fiius6&UL nuidog cpv6LV aQ6svog uvSqu.

edidit hunc versum cum alio: sig ui6%qccv
6vvsXsv6lv , insl cpovw sixsXov ierLv Piccolos p. 189: cf. Mommsen
V. 191. Hic versus, quem post v. 186 collocant libri
Schol. Pind. 2.
et vulgo suum
tantum non omnes Vl2PBMVaMabAl23, rectissime in
locum obtinet.
%r]QS66i 6vvsvaSov UQ6svsg svvul Victorius ex Sambuci
cod. et sic tres codd. Brunckii, item
(ewsvuSsv)
(ewsvuSsv, ubi
(irjSs

tanquam Serapidis oraculum

6vv add.) Va (evvsvva Ss uQesvog) T (&rjQS6L ewsfiuSsv uq6sv ig)

Olim legebatur &r]QS66'
et ut videtur BVl (6vvsvaS') P (ewsfiuSsv).
V. 192. urjSs ri,
UQ6r\v 6ws(iuSsv ig svvr]v quod plane exhibet Al.

m.

s.

Va

(irjS'

srL.

dvSQav,
dvSQog.
Malim (iiunecovrai, atque

6ULvro.
altera scriptura ucourjeuLvro.

U6

Va

n
otnsQ sv6r\g,

Vl

V2A1M

ui(ir]6ULvro
id ipsum fortasse
,

V. 193. unug, Mpr. unuv.

,

V2

corr. ucofirjin

delitescit

Qsverjg,

V2

uv.uuvu&sv.rcog scripsi,
veverjg.
dv,d&sv,rov.
V. 194. Va ovQcog yuQ &sog.

Qverjg,

&sv,rog, ceteri ut vulgo

dndvzcov manifestus librariorum error, videtur dnavom. Mpr.

V. 195. rsr)v,
potius scribendum, quam unu6iv, quod languet.
V. 196. cpQovsrj,
TH rsvvov, Mb rsvvcov Va rsvvov dXo%ov rsr\v.
V12BPT cpQovsoi, MVa cpQovssi.
cptXu, Mcorr. vuXd vel v.ul.
u%QLg
V. 197 et 198 desunt in MB, 198 in
VlMcorr., vulgo u%ql, ut VaH.
S'

rdv

MbV2TH.

V. 198.

Qai6L

mode

i[ins6rj,

Va

ur)

Ss ns6r\,

i(ins6oi.

Va

uvSi%u,

uvSqu.

duvrjersvrueirj v,ovVersum ab hoc loco alienum com(iLyrjvui, Al v,ovQr] iLLysir].

post v. 183 inserueris, sed fortasse ab aliena manu adscriptus est.
d(ivr'j6rsvru

dvrjv.ovQrj6i

(uysLrj,

rSKUDOPHOCYLIDKA.

107

Mr]de yvvatxa xaxr)v noXv%Qr]f]iatov olxad' ayta&ai'

200 KatQevdeLg

Ao^

XvyQr)g

eCvexa cpeQvrjg.

%c'(qlv

di,rj{ied a yeiaQotag te
tavQOvg vipLtevovtag , dtaQ dxvXdxcov Ttodag aQyovg' 190
yfj(iaL 6" ovx dyafrr)v eQidaCvoiiev dcpQoveovteg'
,

'Cnnovg evyeveag

ovde yvvr) xaxbv Vdo' dnavaCvetac dcpvebv ovta.

akkov dyoLg iiti Ttrj^iatL Jtrj^ia'

205 {irjde yd[icp yd^tov

xtedvcav dvvo^aCiiocSLV eig qlv eX&flg.

llaialv ptr) laleitaLve teotg, dlk' rjrtLog eirjg.
fNjpi

firjd'

rjv
rj

210

195

de tL natg dkCti] cfe, xoXovetco vte*a [irjtrjQ,

xal 7tQe6(5vtatOL yeverjg, r) 8r\iLoyeQOvteg.

Mr)

(iev

aQtievL itatdl tQecpecv itXoxafirjtda

%aCtr\v

V. 199. noXv%Qr](iatov oi'ya8' Brunck ex uno cod. (et sic ut vid. Vl),
coiaiv oi'yoiotv AlMVaV2H, ooiatv oiyoiai 8' B, oiyoiatv aoiatv vulgo.
V. 200. XatQSv6s ig P, XatQEV6B ig 8' Vl, XatQsvsig 8'
(sed 8' add.
al. m.) Al
XatQSvsi 8' B, Brunck ex suis codd. XatQsvsiv 8' atque
V. 201. innovg,
ita Va.
XvyQrjg, Bernays non recte XvyQrj scripsit.
ndnQovg, deinde 8' addunt AlVaV2.
Sir)(is&a ysiaQOtag te
scripsi in ed. 1, et plane sic P (supra vulgata scripta est), Vl Si^rjfis&a
ysiaQonag ts et supra yat olyov, vulgo 8is6&at (isv yatd olyov ut
est in MAlVaH.
V. 202. tat>Q0vg MB, ceteri tavQOvg 8'.
vtpits-

MB

a-A.vXaY.aiv, Va ay.vXav.ag, P ay.vXay.ag,

vovtag, PVa vipitaivovtag.
sed in marg. oyvXd-ncov.
noSag aQyovg scripsi, cf. supra v. 147 aQyilibrarii
nooiv Kvaiv. Cum in archetypo scriptura oblitterata esset
frustra expedire studuerunt, Mpr. ayQioio, sed corr. navayQiovg, P in m.
navayoaiovg, Va na^d dyQOvg, Vl navaQt6tov V2A1 navayQiovg ut
Antea navayQrjag
vulgo, unus Brunckii cod. navayQsiovg,
n////ovg.
V. 203. dya&r^v, B dya&fj.
correxeram.
dcpQovsovtsg om. Vl,

dXXd cpsQovtat Va, dXXacpsQovtsg B, fort. dcpQaivovtsg, Bernays

V. 204 omisit Ma.
dnavaivstca,
dcpvog sXovtsg coniecit, non recte.
Va dvaivstat, H dtavndvstat.
V. 205. dyoig
dcpvsov, Vl dcpvstov.
sni Schaefer,
codd. ut videtur omnes, praeter AlVa, qui dyrjg (dyrjg).
V. 206 in V2MbA2TVaH legitur ante v. 205, in Ma
legebatur snl.
ante v. 203, deest in A13M. Hic versus, qui neque ex prioribus neque
ex sequentibus aptus, aut aliunde huc inlatus est, aut finitimi versus
interciderunt
fortasse praeter alios iam perditos v. 137 olim hoc
in ras.,

PVa
Va,

vel natel
i'6&i

Va

yzsdvcov,
(irjS',
d(icpl, Va dtbQi (?).
(ir).
6vvo(iai(io6tv, VlH 6vvai(io6t, V2TA2 ys evvaifioei,
ts 6vvai(io6iv.
sX&rjg VlPH, quod Hermann requirebat, ai&rjg
V. 207. naielv
sX&otg Brungk ex suo libro ut Al soloece..

loco legebatur.
Vl ytsdtcov.

MVaVl2BPAlH,

vulgo nael

Va.

V. 208.

r)v

dXttr]6ato, vulgo aXitrj

(H

atque ita H,
dXitr}6t,

Vl

i'6ts

8s.

si-rjg

Al

r).

aXitrj,

BM,

r)6&a Vl, vulgo

dXizri es correxi,

dXitr),

Mpr.

sXrjtr]).

yoXovstco scripsi, vulgo ycoXvstco, Vl YQivato, V2TB s6yQivstco, hoc

etiam unus Brunckii, alius yQtvstco, hinc Schneidewin: rjv 8s tt naig
V. 210.
a' dXitrj aso, yQivstco pravo numero. Praeterea Mpr. vytsa.
(ir) (isv,
quod iurisinrandi est, insolentius hic in vetando adhibitum,

nec tamen removere ausim,

nXoya(irjt8a %aitr\v scripsi,

cum etiam Herodoti usus latius pateat.

Va nXoyafirjtSa ts%vr\v quod recepit Bois,

POETAE ELEGIACI.

108

'

^O

afjtfiata Ao|a koqv^cov'

ovk
eneoLxe
a.Q6e6LV
xo[iav, %lLdavalg de yvvai&v.

H>r\

xoQvcpr)v TtXetyjg

d'

Ilaidbg
itolloL

200 474

evfioQcpov cpQOVQelv veotr\6LOv coQrjv'

yaQ Xv66co6l

TtQog aQ6eva {il%lv eQcotog.

215 TtaQ&svLxrjv de xpvXa66e 7tokvxXei6TOig ftaXdtioL6LV'
[irjde

a%QL yd\icov tiqo dbfiav cHp&rjpev

{ilv

xdXXog dv6rr]Qr)tov

UteQye cpiXovg d%Qig ftavdtov,

6vyyeve6Lv

Ea6r\g.

ecpv Ttaidcov toxee66tv.

cpL~kotr\ta ve\iOLg

7ti6tLg

&

o6irjv

205

yaQ

a\ieivcov.

bfiovoiav.

220 ai,del6^aL 7toXi6xQotd(povg , elxetv de yeQ0v6iv

edQrjg xal yeQacov ltdvtcav' yeverj

tiqe6$vv 6[ir]foxa TtatQog

ra6tQog

dtdXavtov

<?'

l'6aLg tL[ial6i

yeQatQE.

ocpeLXofievov da6\ibv 7taQE%ELV &eQd7tov6LV. 210

sonade, V2P %XoY.ttfiiSa %airr\v Al 7tXo*ttfii8ccg %airr\v Vl TiXoxdfiovg

Eiuxdorovg, BM 7tXoyidfiovg inl %aixrjg ut Brunckii codd. tres, vulgo
V. 211. firjd'', Vl fir\S'.
TtXoytaiiiSog %aixr\v vel %airr\v nXoHttfiiSog.
Deinde pro dfifiaxa exbibent sQfiaxcc dno codd. Brunckii, tertius ut
BMVa fir) &av(iccxa.
V. 212. inioiKS Va inioi y.ai, T ivsr\v.s.
,

KOfia.v

VlP,

%6ficci

TBMVa,

vulgo

n6fir\.

%XiSavccig Ss scripsi, lege-

batur %XiSal Ss, in

a corr. %Xi8aX Tepositum et Ss deletum, VlP %qt)
8s xccig, sed superscr. vulgaris lectio, quae manifesto mendo laborat,
nam %Xi8r) iambi modulum babet, et omnis generis luxuriam, neque
vero luxuriantes capillos significat (itaque Aescbylns de Curetibus dixit
%Xi8cov xs itXottttfiog, cocrs nccQQ-svoig dpQccig), nec denique structura
recte procedit; neque vero nt bas difficultates expedias %Xi8dav Ss
scribendum. Antea %XiSal al'Ss yvvai%cov commendaveram.
V. 213.
8' om. B.
V. 214. Xvaccoci, Vl Xvacoqtjv, B coqccv,
coqccv.
aoovoi, P Xvaccoovai ut vid.
sQtoxog,
fii^cv, T nvTtQiv, yQ. fit^iv.
V. 215217 affert Stob. III 125 ed. Schow.
iQcovxsg M, SQcoxsg B.

TtttQ&svfnijv

quod eadem m.
Mpr,

fis%Qt.

scripsi, nescius
ceteri 6tp&r\vai.

B nccQ&svirjv.
cpvXccxxs , Va tpvXdaasi,
tpvXcccas ,
V. 216. cc%qi,
correxit, idem noXv%Xsicxoici &aXdfioig.
yccficov, fort. ydfiov, ut P exbibere videtur.
ocp&ijfisv
Boissonadum occupavisse,

V. 217.

i'cpv

V2

scpr/.

cocp&r\(isv,

6cp&r\fisvcu,

V. 218 addidi ex VI.

V. 219. avyysvsaiv P, v. avyysvict.

vifioig, vifisiv Va, 9'' om. Mpr.
V. 221 omisit Ma.
V. 220. noXiotiQoxdtpovg, V2 noXvoiiQordtpovg.
sSQtjg, Al i'dQTj, sicut
7tdvxcov, P dndvrcov.
ysvsfj 8',
yrjgacov.
Mpr. ysvsr)v, sed m. s. add. 8'.
drdXccvrov, Vl2 dxdXttvrog. Verba
si integra sunt, significant, senem natalium splendre et annis patri
parem pari honore afficias; sed propter sermonis ambiguitatem haesito,
nam ysvsfj drdXccvrog potest etiam aetate suppar dici ut bfi.rjXi.yicc plane

otiosum esse videatur, itaque in ed.

1 dcpr]Xi%a correxi, postea ysvsfj

aetate confectum, decrcpitum. Bernays
in priore versu vitium inesse existimans scripsit ysQacov ndvrcov ysvsij
&aXs&ovrccg. nQscpvv v.rX. quae parum probabilis est coniectura.
V. 223. nccQS%siv
V. 222. TtarQog om. Vl.
xtfiaiai, Al rifiaig.

S' ttTtdXttfivov conieci,

i.

e.

MBVa,

vulgo 7tttQs%ov, Vl 7taQccc%ov.

&SQtt7t0Vn.

Deinde Mpr. &SQtt7tovra,

Va

PSEUDOPHOCYLIDEA.

dovAca taxtd vifioig, Xva xoi xata&v^uog

826 atCyixata

,!

etrj.

iitoveidClav &Qartovta.
dovlov fxrj (ikdfyg ti, xaxrjyoQiav nao' dvaxti.
kdpjiavs xal fiovkrjv Ttagd y otxitov tv (pqoviovtog.
\xr\

yQail>r}g,

^AyvsCrj 4>vxrjg, ov

tfco/iairog,

tfal xa&aQ[ioC.]

216

Tavta
230 tcoijv

V2

dixaiotfvvrjg tivatrjQia' tola (itsvvtsg

ixtEkioit dya&rjv pixQi yrjQuog ovdov.

V. 224. Sovlco, Mpr. Sovls.

sir\s, et s?r\s T a m. s.

of

roi
vsuois, viusiv Va.
sCr\,
V. 225. Mpr. ariyud
sir\.

Schaefer

et inovsiSC^ov.
&SQUitovrcc,
yodipys, Va yQacpr\s.
V. 226. Sovlov, T Sovlosfildrprjs, B TtXdipr/s,

om. MB.
avanri MVaB,

rt,

Y,ttY.r\yoQSCov,

Va

475

%av.r\

dyoQtcov,

V2Va bsQttitovri.
VlT yqdiprjs.

Harr\yoQtcov.

tkxq'

dvanros Vl, nQOS dvanra P ut vulgo.

V. 227.
Ttagd y' scripsi, legebatur Ttagd, VlAl naq' Vocula ys haud quaquam
arot^tjs vice fungitur, nam cum kuq' sv cpQovsovros ys ol-nsrov dicendum esset, ys praepositioni adhaeret, cuius traiectionis exempla non
solum apud Homerum (velut aQiaroi rav dlXcov usrd y' avrbv et avv
ys ftsoiaiv) et reliquos poetas, sed etiam apud Herodotum et Atticos
scriptores extant. Minus recte antea fiovXsvfia nccQ' proposui, Bernays
sv cpQOvsovros, svcpQoviovros MAl.
TtaQa SovXov ivcpQOvsovros.
V. 228. dyvsCr\ ipv%r)s, ov acouaros, tlal Htt&aQUoC, olim legebatur
Ttap'

ayvtiat ipv%r)s rov acouaros tlai v.a&aQUoC,

Brunck suos secutus

dyvtCrj ipv%r\s tov acouaros iari

(T dyvCrj, Mpr. dyvtCr\s) praeter

Libri variant.

ua&aQUos.

libros
dyvtCrj libri

P et Al qui ut vulgo dyvtiai.

ov
aov , vulgo rov.
tloi na&aQuoC MV12P, iarl
(iart) xa&aQuos Va et duo Brunckii libri.
Negatione ov in locurn
itnportuni rov (aov) restituta ex trium librorum auctoritate versus pristinum nitorem recuperavit, cuius haec est sententia mentis, non corConporis sanctitateni in sacris lustralibus omne momentum facere.
spirat igitur hic versus planissime cura programmate Epidaurio dyvov
%qt\ vr\oto &vco8tos ivros lovra iuutvai' dyvtCrj S' iarl cpQovtiv oaia,
quod praeter Cleraentem Alex. adhibuit Porphyr. de abstin. II 19,
Theophrasti libro nt qI tvattCas usus (cf. Bernays de Theophr. 77 seq.),
neque dubito quin antiquius hoc epigramma obversatum sit ei, qui
BVaV2, MAl

aov,

hunc versum panxit. Tueor autem pluralem yia&aQuoC, quo lustrationes

universum dici solent, nam librarii cur xa&aQuos substituerint, facile
apparet. Ncque probandum, quod fortasse alicui in mentem veniat,
iarl x.a&ttQuoC, nam quamvis in versu solitario haesites, utrum nomen

in

Graeci in eiusmodi enuntiatis soliti sunt verbi

finitimo noraini.
Iam vero hunc versum, qui
nulla prorsus necessitudine cum reliquis est coniunctus, ab alio adiectum ssse consentaneum est: itaque cancellis sepsi praeeunte BerSane poterat huius poematis auctor versum subiicere praenaysio.
cepto, quod scribarum incuria praetermiserit, sed haud scio an animus
subiecti vice fungatur,

numerum accommodare

religione et praeceptis opinionibus liber, quem hoc decretum prae se

V. 229. roia codd. ut videtur omnes,
fert, in istum hominem cadat.
praeter MaAl3 qui ut vulgo ola, quod Brunck ex uno cod. correxit.
V. 230.
itvvrss non ausus sum mutare, quamquam
iovvtts.
ovSov, VaVl2Al3Ma ovSco vel ovSco, B dSov, P ovSco sive ovSov,
bSov, Mb oSov.

XII.

XENOPHANES.
E A E T E I A.
1.

Nvv

yccQ dr) Zdrtedov

xa&aobv xal

%iQg ditdvtcov

476

xal xvXixsg" Jtkextovg d'

alkog
5

dfj,cptttd'i 6tcpdvovg,
voodg {ivoov iv cpidXr\ tcoq6vvl'

d'

%Qati]Q d' 6tr\v,v [i6tbg ivcpQ06vvr\g'

d' olvog itoipog, og ov7tot cpr\6i 7tQodco6iv,

aXXog

Fr. 1. Integrum hoc Xenophanis carmen servavit

'Oqcov ovv vfieov hccI avxbg xb cvfinoatov , Kaxd xbv
KoXocpcoviov Ssvocpdvrj, nXrJQSg ov ndar\g &vftrjSt'ag'
ycco Sr)
3. om. C.
V. 1
V. 1. dnsSov ABPV, SdnsSov Basil. L.
kxX.
s
Forma gdnsSov non magis sollicitanda, quam v. 6 ooSofievog. ZdnsSov
non solum Hesychius testificatur sed etiam antiquum epigramma in
insula Paro repertum Kaibel Epigr. 750 a tuetur csftvco svl ^ansSco.
Fortasse etiam in hymno Hom. in Apoll. Pyth. 345 dSvxov dnsSov
restituendum, ut exposui in comm. acad. Hal. 1859 p. VI, ubi ostendi
principalem esse formam cdnsSov, unde dnsSov, SdnsSov, dnsSov

Xenophanes.

Athen. XI 462 C

Nvv

errant enim qui a forma SidnsSov repetunt etymorum

V. 2. dficptzt&ei scripsi Dindorfium secutus, libri dftcptVersum adespoton ap. Clem. Alex.
xi&elg, quod frustra tuetur Mullach.
Paedag. p. 211 dnsQQS' fir\ (iot axscpavov dficpi&ijg huqcc Cobet tragico
attribuit, quoniam solenne verbum sit neQt&eivat cxecpavov, at comicus
inc. 305 dixit cpsQcov Ss cxscpavov dficps&rjKS xtg, quemadmodum etiam
dftcptKsiftsvog axscpccvog, vel eniKetxai axscpavog (Theogn. 1259) dicitur.
V. 3. aXXog, fort. scrib. cxscpdvovg aXXog, b S' ut etiam Hermann
coni.
cptdXrj noQGvvst correxi, antea cpidXrjci itQoxstvst scripsi dubitanter, libri tpidXrj naQaxsCvst. Meineke coniecit naQayivsi, ctfius loco
V. 4 ... 8 affert Eust.
TtSQaytvst (nsQtaytvsi) potius dicendum fuit.
8' om.
Od. 1633, 53 sine poetae n.
xQaxijQ, Schneidewin KQrjxijQ.
V. 5. dXXog S olvog exotfiog,
Eust., qui etiam sficpQoavvrjg exhibet.
og ovnoxe cprjal nQoScocetv scripsi, legebatur dXXog (ABCP, dXXcp VL)
S' otvog eotlv (hoc om. Eust. VL, A utrum exhibeat an om. non liquet)
txotfiog (Eust. Zxvfiog) og ovnoxs (ita AVL Eust., ovnco BP) cpr\ai nQO-

descendunt:
scrutatores.

AVL, TtQoScocst omisso cprjcl Eust., cprjol nQoScoceiv om. BP).

haec duo verba etiam in A deesse crederentur (in quo revera
exstant, vid. Ritschl in Museo Rhen. Novo I 140), Hermann coni. olvog
Scocstv (ita

Cum
S'

saxlv sxotfiog, og ovnco

nv&fisvi yeCxcov collato Hesiod. Op.

v.

336,

XENOPHANES.

lieiAi%og iv xeQa{ioig, ccv&eog o6doLtevog'

iv Se (liGoig dyvr)v 6dLir)v hfittvcoxbg 'Cr\6LV ,

iI>vxqov d' iatLv vdcoQ xccl ykvxv xccl xa&aQov'
TKXQXUVXCCl cV CCQXOL %CCV&ol ySQttQTJ XE
10

ficoLibg

d'

Lioknrj

XQr)

x u

ttLicplg

dooLicctcc

xccl

477

ftccUr\.

de 7tQooxov Liev &ebv viivelv evcpQovccg ccvcjQag

evcprJLioLg [iv&otg xccl xcc&ccqoiGl

15

XQCCntt,tt

xccl

Liihxog nCovccg dx&oLiivr)'

d' av&eGiv ccv xb Lii6ov ndvty nenvxcc6tac,

xvqov

6neC6avtag 8e
7iQt]66eLV

xccl

ev^aLiivovg

xccvxtt yccQ obv ioxi

TtQoxeLQoxeQov,
nCveLv ono6ov xev e^oov dcpCxoLo

ovx v^QLg,
otxccd' dvev nQonoXov,

Lir)

ndvv

yrjQccXiog'

xovxov, 6g e6d Xd ncoov dvacpaCveL,

Llvr|Ll66vv r), xccl xbv, 6g diicp' aQexrjg,

d'

dvdQcov

Xoyoig.

dCxcua dvvccG&ca

xcc

ccivelv

oog ol

20

Schneidewin contra olvog S' saxlv sxoLfiog, og ovnoxs cpr\cl nQoScoasiv,

at necessarium prorsus est uXXog 8', nam praeter vinnm temperatum
iam in cratere praesto erat aliud in amphoris, itaque saxl delendum.

V. ocSoLLSvog, B 68(i6(isvog, Hermann otofisvog. V. 6Sur)v,

V. scxiv Hermann, saxlv.
Eust. 6cur)v.
V. 11. dv xb (ikcov Eust.,
Karsten, vulgo uvxb uscov, Fr. Francke avxoHermann avxoLidxoig. ndvxn, legebatur
Liscog, Mullach. uvxollscov
V. 13.
vuvsiv SteSs, scribendum videtur
ndvxrj.

V.
vuiv
14.
vllvsv
P.
Eichstaedt
VL,
Xoyoig,
vooig, Schneiphanus,
dewin vofioig. V.
cnsiaavxag Ss scripsi et deinde itorjGGsiv
nivsiv bnoaov
xavxa
ut xd
nQO%siQOxsQov ov%
6.

7.

v.

irjOLV

l'r]Ci.

8.

v.

%or)

%or)

Srj.

15.

y.

cov

s.

v.x\.,

vfjloig

ex partic. svu(tsvovg suspensum, nivsiv autem

infinitivus sit cum accusativis cnsicuvxug et sv^ucisvovg copulandus,
illa denique ravra
v$Qig mediae orationi interiecta, vnlgo: cnsicavxdg xs.
norjaGsiv xavxu y. cov L noo^eiQOTSQOv. ov% vpQig nivsiv
S' bnocov %xX.
Contra Hermann Xoyoig cnsicuvxdg xs nal sv^uctsvovg
xd Sircuiu S' ovuo&ul nQr)acovxug' xb yaQ ovv soxl nQO%siQOXSQOV, ov%
V. 16. nQO%s lqoxs qov corruptum, qnamvpQiv nivsiv 8' bnoaov %xX.
vis Ahrens aliter censeat, qui xavxa yuQ ovv. sgxl nQo%. coniecit, ego
conieci nQouiQsxsov , quod etiam Schneidewin proposuit, vel nQoayQSxsov, sed non satisfacit. hoc enim poeta dixisse videtur: est hoc hominum honestorum vel prudentium, exempli gratia nQOLiij&oxsQcov
i. e. nQOLtrjdsGxsQcov, quemadmodum v^QiGxoxaxog, duQuxsGxaxog alia a
legitima specie recedunt. Mullach nQoxiLi' sxaQoi, Herwerden nQoxtfi'
V. 18. HeimV. 17. ov% vBql^, B ov%' vQsig.
sxsqcov scrip8it.
soeth verbum yrjQaXsog nulli calumniae obnoxium tentavit, (ir) ndvv
Sr) GcpaXsQog scribens:
poeta unis senibus aetate provectis comitem
V. 20.
V. 19. dvacpuivsi, Hermann et Hartung dvacpuivrj.
largitur.
Siv..

Svv. nqi]GGSLV

sit

"

P m arjjLvrftioGvvr],
r)
scripsi, vulgo cag r) (Lvr\(iocvvr]
Scaliger coniecit eog *H (ivrftiocvvrj %al xbv "Og d(i.cp' UQSxrjg,^ ut haec
scoliorum fuerint exordia, Hermann ocarj avrftioavvri xul voog dficp'
similiter
aQsxr)g, Schneidewin cog ol (ivrftioavvri kul novog dficp' uQSxr)g,
Ahrens, nisi quod cog y, quod probans Hartung praeterea xai Xoyog
cog

oi [ivrj(i6avv'

POETAE ELEGIACI.

112

ovtl [id%ug dteTtet Tttrjvcov ovde Tiydvtcov ,

ovd' av KevtavQcov , 7tXu6\iutu tcov TtQoteQcav ,

6tu6tug 6cpeduvdg' totg ovd\v %Qr\6tbv eve6ttv'

^eoov de 7tQO[ir)&eir}v aiev e%etv aya&ov.

r)

2.

'Akl' et {iev ta%vtrjtt 7Codd)v vixr\v

r)

tt,g

478

uQotto.

nevta&Xevcov , ev&a Aibg te\ievog

TtaQ Uitiao Qofig ev 'OXv\i7tir], eite TtaXaicov,

xul 7tvxto6vvr\v aXyivoe66uv e%cov,

r)
ehe tb detvbv cie&Xov, o TtuyxQuttov xuXeov6tv,

a6tot6iv x el'rj xvdQoteQog xqo6oquv ,

xui xe 7tQ0edQirjv cpuveQr)v ev dyco6tv uQOtto,
xui xev 6tt elr\ dr\\io6icov xtedvcov
ex TtoXecog xal Scoqov, o ot xet\nr\Xtov
elte xul t7t7toi6tv,

10

ovx

tuvtd %

elrj'

uTtavta Xd%ot,

ecbv u%tog, S67teQ eyco' Qco\ir\g ya.Q upeivcov

Mullach cog oi fivrjfioovvrj uul usvog, dfncp' ccQSTrjg, ut dficp' uq.

suspensum sit ex dvucpuCvsi, Meineke tov r\ fivrj(ioovvr\. Heimsoeth quae
ego emendaveram depravavit scribendo ooo' oi fivrifioovv' r\ idem
V. 21. ovtl,
ovts.
deinde kul xov og d&X' UQSTrjg commendat.
Ceterum Slsitsl est regit,
Sisnsi C, Sisnsiv PVL Sisnr\ Hartung.
V. 22. ovS'
tamquam imperator, quod non sine cavillatione dictum.
uv scripsi, ovSs BC, vulgo ovSs xs, ovSs tu Hermann. nXdoauTU
xcov Schweighaeuser, nXuofiuTcov ABC, om. P (sed in m. nQuyiLUTcov)
VL. Hermann coni. Ksvtuvqcov cpXuofiuTu tcov ttqotsqcov.
tcqotsqcov
V. 23 et 24 om. C.
GTuciug ABP, r} OTUGiug tzqoisqcov VL.
r)
ocpsSavdg Osann ut ego dudum emendavi, libri cpsvSovug, Scaliger
V. 24. Ss
roig, Mullach TUL~g.
cpXsSovug, Hermann cpXsSovuv.
Dindorf nQOfirj&Cqv.
adiecit Scaliger.
nQOfirj&sir\v
dyu&ov Fr.
Franke et Hermann, v. dyu&rjv. Librorum scripturam tuetur Weil, qui
24 traiiciendos censet post v. 14, non recte; nam cum disticho
v. 19
scripsit,

15 onsCouvTug Ss v.ul
ut solet iteratur.
Athen. X 413 F: Tuvt' stXrjcpsv 6 EvQLnCSrjg sx tcov xov
Fr. 2.
KoXocpcovLOv ilsy slcov Esvocpdvovg ovxcog' 'AXX sl fisv v.xX.
V. 2.
V. 1. sl fisv, Wakefield sl' %sv.
xa%vxr)xi A, xu%vxr\XL PVL.
V. 3. nuQ TIlouo
nsvTu&Xsvcov, fort. ns vtus&Xsvcov, et similiter v. 16.
Qoijg sv Stephanus (Schneidewin Qodg mavult), tzuq itiou oqoyjgsv P,
V. 4. s%cov, Karsten sXcov.
nuQTtCou OQor]Gsv B, nuQ nCou OQorjg sv V.
V. 6. ugtolgiv B,
V. 5. t6 Wakefield, libri tl. malim stV cov.
ugtolol PVL.
nvSQOTSQog Stephanus et Scaliger, KsSQotsQog PV.
nQOGOQav Iacobs, A nQOOSQUv, B nQog usquv, PVL n^bg uxqu.
V. 9.
olt sir} Turnebus, libri GLTsCrj.
V. 8. tisv L, v.s PV.
noXscog, noXLog Schneidewin et hic et v. 22, nam noXsog ubi bisyllaV. 10. tuvtu %' unuvxu B, xuvcu v.'
bum est videtur scribendum.
SLnuvru A, tuvtu -ndnavTU P, tuvtu y' unuvTU VL, xavTa %s ndvTU
V. 11. oux scov PVL, ovn cov Casaubonus, ego in
Schweighaeuser.

14 arctissima necessitate coniunctus est

sv^ufisvovg, quibus verbis praecedentis distichi

v.

13.

v.

summa

XENOPHANES.
dvdQoov
dXX'

15

Lxrj

Xmtoov

r)d'

[xaXtt

113
f

r)(iEttQrj

6ocpL rj.

tovto vopl&tai' ovde dlxatov

7Cqoxqlvlv Qoofirjv trjg dya&rjg 6o<pLrjg.

ovtE yaQ el itvxtrjg dya&og Xccol6l (istELrj,
ovt el XEvta&XEZv , ovts 7taXai6iioQ*vvrjv ,

ovds

{ihv el tayvtrjtt

Qoo^irjg

oW

tovvEXEv dv
20

nodoov, to tteq i6tt itQotiiiov

dvdQoov 07' iv dyoovL

-keXel,

[idXXov iv Evvo^Cr] itofog

dr)

sl'rj'

6iiixq6v d' dv Tt TtoXsL ^apfta yivoLt i%\ tco,

tLg aEd-XEvcov vlxoo Ul6cco 7taQ oyfiag'
y

eL'

OV yttQ

TtlttLVEL tttVttt

JiU^OVg TtoXsoog.
3.

A$Q06vva.g 6e iia&ovtEg dvoocpEXEttg nccQtt Avdoov,

bcpQtt tVQccvvLrjg
r\'C6av

OV

r)6av dvsv

479

(ftvyEQrjg,

Elg dyoQr]v 7tavaXovQyicc opape'

EyovtEg,

[lELOVg 0067tQ %CXlOL ELg iltLTtttV,

ovn

V. 14. dyu&r)g, Valckenaer dyuvrjg.

<av.
V. 15. Xuolol
V. 17. ru%vrr)n SchweigStephanus, legebatur Xuoioiv er sl'r\.
V. 19. uv ABP, ao VL.
V. 20. yevoir', P iievoir'
haeuser, v. ru%vrr}ri.
V. 21. Tlioao nuq' B niaug nuqd.
V. 22. respicit Eust. II. 1299,
22. Deinde Xenophanes videtur dixisse potius viros de civitate universa
ac publicis rebus bene meritos his praemiis ornandos esse, plane ut
est apud Euripidem in Autolyco, qui ut recte animadvertit Atheuaeus,
Xenophanis vestigia sequitur. Carmen enim hoc longius etiam fuisse,
significat ipse Athenaeus: IloXXd 8s %al uXXa 6 &svocpdvr\g %ard
rr)v euvrov aoapiuv snaycavi^srai, diufidXXcov cog u%Qr\arov v.ul uXvairsXsg
ro rrjg d&Xrjoscog slSog. quamquam fortasse etiam alibi, velut in Sillis
idem argumentum attigit. Vide commentationem meam de Babrio in
The Classical Museum N. VIII p. 116.
Fr. 3.
Athen. XII 526 A: KoXocpcovioi S', cog qprjai <^vXuq%og,
ed. 2.

iisrsirj

',

rr)v da%r]v bvrsg axXrjQOi

sv ruig dycoyaig,

snsl sig rQvcprjv e!;c6xeiXuv

nqbg AvSovg aptXiav nai avtiiiu%iuv noirjOULievoL, nqorjsauv Strjaxrmsvoi

rug KOLiug %qvgco noGLt.cp, d>g xal & svocpdvrjg cprjaiv 'Aapqoavvug xrX.
Ceterum hos versus videtur Phylarchus descripsisse ex carmine, quod
v.rioig KoXocpcovog inscriptum fuit, in quo carmine cum poeta patriae
origines et primordia diligenter illustravisset etiam ea tempora, quae
insecuta sunt, strictim attigisse videtur.
V. 1. 'Afiqoavvug Schneider
V. 2. rvQUwir\g, Meineke rvquvveirjg rjaav
Saxo, libri dopQoavvag.
uvev OTvysQrjg Dindorf, A rjoaa vsv orvysQr,g, B rjaaavsv arvysqqg, P
r]aouv svotvysQTig, VL rjouv snl arvysQr)g.
Tyrannideni poeta appellat
bel ipsorum Lydorum imperium vel domesticam dominationem, quae
Jfub Lydorum lmperio Colophonios oppressit: nam haec luxuria ante
bellurn cum Lydis effloruit: Aristot. Pol. IV 3, 8: ovr' uv ot nXovaioi
8lu rb V.UTU nXifoog vnsqs%sLv drjfiag' olov sv KoXocpavi ro nuXuiov
snsl yap SY.sv,rr\VTO uuhquv ovaiuv 01 nXsiovg nqlv ysvso&ui rov noXsV. 4.
V. 3. r\Loav Meineke, vulgo ijsauv.
(iov ruv nqog Avdovg.
coansQ AB, rjnsq PVL, vid. Solon. fr. 36, 18. cf. Schoemann de Parti-

POETAE LtE.

II.

POETAE ELEGIACI.

114

5 uvyjuXeoL, %uCvri<3iv uyuXXo^ievoL evitQe7tee66Lv ,

odnqv

u6xr}Tolg

%ql^lu6l dev6[ievoL.
4.

Ovde xev iv xvXlxl TtQoteoov xeouGeLe

ey%eug,

ccXX'

tLg olvov

vScjq xul Ku&vneQ&e tie&v.

5.

480

IJe^x^ug yu.Q xcoXijv eQLCpov, 6xe'Xog tjquo riiov

xuvqov Xuqlvov , tl(ilov uvSql Xuyjelv

xov xXeog 'EXXccdu itu6uv ecpC^eTUL ovcf uitoXrjl-ei,
itft' uv uoLdonoXcov r) yevog 'EXXudLXcov.
',

6.

Nvv

uXXov

uvt

conchylio

Quod est ap. Cicer. de Republ. VI 2: ut quemscribit, cotidiano in forum mille hominum cum pallis
tinctis descenderent" sane ad Colopbonios pertinet, sed Theo-

bus orat. 237.

admodum

Xoyov, deC^co de xeXev&ov.

enetfit

ille

auctorem sequi videtur, quem etiam Athen. 1. 1. adhibet.

V. 5. uv%uXsoi ABPV,
Schweighaeuser cag inCnuv.
%uCxr\6iv PVL, %uCxi6iv AB.
uv%fiuXsoi L.
uyuXX6[isvoi V, uyuXX6[isv L(AB), uyccXXo[isv P. Hermann uvruXsoi %uCxr\g iv uyuX[iu6iv,
ego olim uyuX[i' cag, Schneidewin uyuXXofisvoi xuvur\6iv, Mullach uyuXSynizesin facile
X6[isvoi %uQis667]g, Meineke uyuXX6[isvoi %QV6sr\6i.
possis removere scribendo %uCxr\g ysyuvcafisvoi svnosnss66iv sed
permirum est aurea ornamenta, quibus crines decorabant (vid. Athen.),
non esse commemorata; hoc igitur nomine et Hermanni et Meinekii

pompum
slg

inCnuv,

coniecturae ceteris

6S[ir]g.

praestant,

malim

sed

scribere

uv%uXsoi %uCxr\6iv

V. 6. oSprjv ABP, 6S[ifj

svnQS7iss66iv.
%qC[iu6l V, %qC6[iu6l L, %qt\[iu6l AP.

uyuXfiu6C

x'

VL, Hartung

Athen. XI 782 A: "E&og 8' r\v kqoxsqov iv xca noxrjQCm

vScoq i[ifluXXs6&ui, (jls&' o xbv olvov Esvocpuvrjg' OvSs nxX.
V. 2. iy%sug Casaubonus, iy%svug C, %svug Schweighaeuser.
vSooq
offendit propter paenultimam in thesi productam, cf. supra fr. 1, 8.
fortasse vSuxog corrigendum.
Athen. VIII 368 E: v.u\ &svoq?uvr\g S' 6 KoXocpcaviog
Fr. 5.
Fr.

4.

iv xolg iXsysCoig

cprjeC'

JJi[iipug xxX.

V.

1.

r\QUo,

ttjquo,

rjQU 6.

Haedi vel hinnuli %caXr\v solebant honoris vel amoris causa donare,
cf. vasculorum
picturas ap. Jahn. Catal. Monac. n. 262. 275 al.

V. uoiSoitoXcov
C uoiScov Hartung uolSwv
6cav, Meineke
scripsi, vulgo uoiSucav
vel uolSo&sxujv vel nXsog scribendum proposuit. 'EXXuSlkoov C supra,
V.

3.

icpC^sxui

Karsten et flecker,
,

4.

libri ucpC^sxui.

r)

vulgo 'EXXuSikov.
Fr. 6.
Diog. Laert. VIII 36: IJsqI Ss xov uXXoxs uXXov ysysvfj6&ui (IIv&uyoQuv) &svocpuvr\g iv iXsysCu nQ06[iUQxvQsi, r\g uq%y\'
Nvv ovv x uXXov snsLfii Xoyv, SsCl-ca Ss ksXsv&ov, 6 Ss nsQl
uvxov cprjeCv, ovxcag s%sv KuC noxs iuv kxX. unde v. 2 5 tanquam
epigramma receptum in Anth. Pal. VII 120. Eadem Suid. v. EsvoV. 1. vvv uvx' Stephanus, vulgo vvv ovv x', Hartung vvv
cpuvr\g.

XENOPHANES.
*

KaC noxe
<pao~iv

navtiai
5

{itv

115

6xv<pehonevov 6xvkaxog naoiovxa

inotxxetQat xal xode (paa&ai inog'

}irjde

4>v%rj, xr)v

Qaittt? , inel

cpCXov avsQog iaxCv

7]

eyvcov <p&ey1*a[ievrig dtcov.

7.

d'

Hdrj

inxd x

ea6t xal e^rjxovx' ivtavxoC

(ilr]6xQCovxeg i{ir)v cpQovxCd' dv 'Ekkdda yrjv

ix yevexr\g de xox' r\6av ieCxo6t itevxe xe JtQog xotg,

etneQ iycb Tteol xcovd' oida Xeyetv ixvficog.

8.

'dvdQog yrjQevxog itoXlbv dtpavQoxeQog.

avx'
Se, fort. xe praestat.
xt noxe, 8r]noxe Planud.
V.
cod. Pal. a pr. m. incoiyixeiQai.
V.

3.

Pal. inel

(erat

S'

V.

2.

r).

iaxCv

Pal. corr. eaxt

481

naQiovta, Pal. itao' lovxa.

cpadv, Suid. cpaeC y'. Deinde

4.

inei

r)

scripsi, v. inetr), cod.

iexCv),

idem

v.

5 a m. pr.

V. 5. xr)v, Karsten xr)g, fort. cp&ey^afievoio legendum. Ap.

ipvxqv.
Suid. BE cp&ey^aftivrjv.
eyvcov, ed. Frob. eyvat.
Fr. 7. Diog. Laert. IX 19: fiaytQO^tcoxaxog xe yeyovev (6 Sevocpd-

Eadem Apostol. VIII 42 r,

cZg nov xl avxog cprjoiv "HSrj hxX.
qui v. 2 filriovQCgovx' v(ir)v exhibet, v. 3 omisit xe, v. 4. habet xcov.
V. 2. cpQovxCg non significat mentem, sed quidqnid mentis opera partum i. e. carmen, eodem modo dicuntur (leXrjSoveg, quod Hesychius
vrjg),

coSaC interpretatur, vereque opinor Ruhnkenius Callimacho restituit ep.

2 , 5 al Se xeal ^coovai fieXrjSoveg, ubi dr\S6veg legitur; ad eundem
modum Latini curam et curas dicunt. Xenophanes autem quod singulariter dixit cpQovxCSa, unum aliquod poema significat h. e. ne^l
cpvaecog, quod praeter cetera potissimum eius nomen nobilitavit: fuit
igitur unus e principibus graecorum philosophorum, si quidem 01. 47, 1
admodum adolescens hoc poema foras dedit. Sane in carminis reliquiis insunt, quae non poterant scribi, antequam poeta Siciliam et
finitimas regiones visitavit: videtur igitur poeta secundis curis receiisuisse poema annos natus XCII, ut hi ipsi versus hanc epecdosin spec-

Nam

Heracliteum noXvfia&Crj voov ov SiSdoyief 'HaCoSov yaQ dv

nv&ayoQrjv, avxCg xe Sevocpdved xe xal 'Exazaiov haudquaquam arguit Xenophanem philosophum post Pythagoram inclaruisse.
V. 3. yevexrjg Hiibner, vulgo yevixrjg.
Et. M. 231, 4: r) fiexoxr) yrjQeig ... yrjQivxog, coaneQ SevoFr. 8.
cpcov olov 'AvSQog ytxX. ubi Eevocpdvrjg scripsit Sylburg. Cramer An.
Ox. IV 339 dvSQog yrjQovxog affert.
Ex Elegiis praeterea petitum
videtur, quod refert Pollux IX 83: eixe 3>eC8cov nQcoxog 6 'AQyeiog Hnoipe
v6fii6(ia, eixe zJrjiioSCnrj r) KvfiaCa avvoiy\.r\aaaa MCScc xco $QvyC,
eixe AvSoC, xa^a qpjjot ^evocpdvrig.
Item quod Diog. Laert. I 111 de
Epimenidis aetate refert: cog Se &evocpdvr\g 6 KoXocpcoviog dytrjyioivai
cpr\oCv
xexxdQa nQog xoig nevxr\y\ovxa xai. enaxov (fiiovg i'xrj). nam
quemadmodum Pythagorae in elegiis fecit mentionem, ita poterat etiam
Mullach, qui in Fragm. philos. Gr. (1860)
Epimenidem memorare.
tent.

iSCSal-e xi

8*

POETAE ELEGIACI.

116

denuo Xenophanis reliquias recensuit, cum

sum, quem Herodianus exhibet n. fiov. Xs.

Kal
item

firjv

ib. 41, 7

(cf.

alia praetermisit
30, 30:

tum

ver-

svl onsdzsooL rsotg xaraXsCfisrai vScoq.

Et.

M. 235,

4.

Et.

El fir) %Xcoqov scpvos &sbg

yXvooova ovv.a nsXso&aL.

Gud. 301):

fisXi,

noXXbv scpaonov

denique Varronis testimonium ap. Augustinum de civ. Dei VII 17: De

diis populi Romani publicis, quibus aedes dedicaverunt eosque pluribus
signis ornatos notaverunt, in hoc libro scribam, sed ut Xenophanes
Colophonius scribit, quid putem, non quid contendam ponam." haec
enim non sunt referenda ad versus notissimos: %al zb fisv ovv oacpsg
ovtig dvrjQ %zX., sed Varro videtur alium versum, qui illi loco praemissus fuit, respicere. Et prioris quidem versus, quem Herodianus servavit, emendatio incerta: in promptu est correctio xai fiiv svi, sed
non magis illa quidem probabilis, quam quod Lehrs dedit dyvov, fortasse scribendum est d%fir]v sv onsdtsooi. 'A-nfir)v adhibuit etiam incertus poeta ap. Ioh. Alex. de acc. 29, 35: 'Ay.(ir]v rov $Qva zijfiog sni
,

cf. Heozrj&sooi, y.s%vvzai, ubi $Qva scripsi, cum in codice sit (SQvd.
snszC&szo 8s dyvLGfiov %uqlv. qui versus Alexandrini
sych. BQva
alicuius esse videtur, nam rrjfiog idem est atque hodie.
Insigne denique Xenophanis fragmentum legitur ap. Schol. in Hippocrat. ed. Daremberg in excerptis ex codd. medic. p. 206. Littre Hippocr. II 686. Klein Erot. 18: BXr]arQLGfibg' b Qinraofiog , ovrco Ba%%SLog
rC&rjGiv sv svCoig Ss dvriyQacpoig svQOfisv ^XrjzQLOfibv %coQig zov o
bvrcog Ss rov QLnzaofibv orjLLaCvsi, y.a&mg %ui svocpdvr\g b KoXocpcovLog
(libri KoXtovLog KcoXcovLog KvncovLog) cprjOLV syw S' sfiavrbv nbXiv
(nbXiv noXiv V) sv. nbXscog cpsQtov (om. DLQ) s fiXrjozQLov dvzl
zov sQQLnza^bfirjv. Haec mihi in trimetros redigenda visa sunt:
.

'Eyw

8' sfiavzbv s%

nbXsog nbXLV

cpsQcov

BXrjorQL^bfirjv.

ut Xenophanes etiam trimetros composuerit; nam ad Xenophanem Lesbium iambographum cuius memoriam unus Diog. L. servavit, hoc
,

frustum referri non posse manifestum est. Similiter Schneidewin qui

coni. syw 8' ifiscovrbv s* nbXrjog slg nbXiv IIsqcov dv s@Xr)orQi^ov (dvd
rr\v 'EXXd8a), Dubner syw 8' ifiavrbv noXibv slg nbXiv nsQwv 'E% noXiog
:

spX-rjarQigov, Daremberg s^XrjorQCa^ov requirit, Hartung s% noXscog cpsContra Meineke censet haec ex pedestris serqcov pdoLv @Xr)orQigov.

monis monumento, fortasse ex epistola desumta esse, idemque coniicit

Xenophanis versum El. 7, 2 ^XrjorQC^ovzsg sfirjv cpQovzCS' dv' 'EXXdda
yr)v intercidisse, ut haec omnino aliena sit a Xenophane. Meinekio assensus est Klein, qui ndXiv s% nbXscog scripsit. Atque ego quoque iam
arbitror haec ex epistola Xenophanis esse deprompta, quae utrum germana an subditicia fuerit, in medio relinquo.

XIII.

T
Sl

482

HEOGNI

S.

ava, Arvxovg vis\ 4ios xtxog^ ovtcoxe 6elo

lr\6o^at dQ%6[i6vog ovd' aTtonavo^Evog,

dXX' aisl TtQcatov 6e xal v6xaxov ev xe \k,e6ql6lv

Theoguis. Codices collati a Bekkero in editione altera (Berol.

1827) sunt hi: Mutinensis (A) omnium praestantissimus, Parisinus Reg.
2008 sive 3340 (b), Parisinus Reg. 2551 sive 3233 (c), Par. Reg. 2739
Par. Reg. 2866 s. 3336 (f),
s. 2803
(d), Par. Reg. 2833 s. 3341 (e),
Par. Reg. 2883 s. 3537 (g), Par. Reg. 2891 s. 3525 (h),. Venetus Marcianus 520 (i), Laurentianus plut. XXXI cod. 20 (1), Barberinus (m),
Vatieanus 63 (n), Vaticanus 915 (O), codex praestans, Vaticanus 1388 (p),
Vaticanus Palat. 102 (q), Vatic. Pal. 139 (r). Praeterea ex Vindobonensi
331 lectiones aliquot enotatas habui (s), Laurentiani plut. XXXII cod.
48 chart. primorem partem contulit Studemund (t). (Venetus Marc. 522
descriptus est: v. Ziegler et Hart in Fleckeiseni
KJ ex Vaticano
Annal. 1868 p 329
336.) Asteriscus (*) significat ceteros libros inter
Ex his codicibus sententias distinguunt bdhimnqr.
se consentire.
De auctoritate horum librorum dixi in commentatione de crisi Theo!

Museo Rhen. Novo III p. 206 seqq. et 396 seqq.

etiam Schneidewin in Notit. Societ. Gotting. 1852 n. 5. Theognidis
locos complures pertractavit Leutsch Exerc. Crit. Spec. II Gott. 1862/3
et passim in Philologo, alios attigit Sclwemann in schediasmate de
Recensionem Theognideorum absolveram,
Theogn. Gryphisw. 1861.
cum Ziegler denuo edidit has elegiarum reliquias (Tub. 1880): quem
mox subsecutus est novissimus editor Sitzler (Heidelb. 1880). Van der
Me>/ in Mnemosyne nova VIII 307 seq. de nonnullis Theognidis locis
commentatus subiecit exemplum cod. A inde a v. 529 usque ad v. 1055
sua manu descriptum, ut consummaret inchoatam olim operam. Denuo
Inscribiexaminavit codicem H. Jordan: vid. Hermes XV 523 seqq.
gnidea, quae legitur in
Cf.

carmen fteoyvidog ileysiav a A. frsoyvig g, fteoyvig t, ftsoyvidog

fisyagtag el, uqxV g ^ v 8{P t v &soyvcSog og <J.a 6tl%<av rjQcasXsysicov
0, ftsoyviSog yvcofiat. bdfmpq, dsoyvidog usyaqsag aiY.s7umxov yva>tur

slsysiaitat c, ftsoyvtdog yvwfiat, rjoasXsystot ot GzCxot i, &soyvi8og yvdfiat: fiaXXov &soyvidog yvcofioXoyia ngog Kvqvov noXvnatS rjv
xov igcousvov h, xTsoyvtSog yvcouat xov usyaQecog 7tQog Kvqvov xbv
4 affert Apostol.
V. 1
savxov cptXov frsoyvtg, &soy vtg &eoyvtg r.
V. 2. aQXOusvog
XVIII 56 b. Arsen. 485.
aQXOuevog y' i.
V. 3. as scripsi, libri
dnonavouevog, Turnebus dvanavouevog.
xs, quod praeeunte Leutschio tenens Hartel in Analectis (Wiener Stud.)
o' dstaco commendat, quod IV rf ueaotg ae vel ev xs as usaaotg dici
fiat

'

POETAE ELEGIACI.

118
CC6106)'

5 <&ot(He

6v 8e

ava%, ote

[loi

[iev

xXv%l xal e6%~Xd dCdov.

6e frea texe itotvia Arjtor,

483

cpoCvtxog Qadivrjg %eo6lv eq)aipa\ievr],

a&avdtoov xdhfo6tov, enl tQO%oeLde'C

XC\ivr],

7ia6a {iev enXrJ6d-rj Arjkog a7i6LQ66Cr]

od{ir)g d{i(5Q06Cr]g, eyeka66e de yata TteXooQr],
10

yrj&r]6ev de flad-vg novtog dXog Ttoforjg.

"AQteyLL d-rjQocpovr} , ftvyateQ Atog, r)v 'Aya\ii\LVGZv

formam antiquis poetis plane

poterat leniore medicina uti dsCSco,
Fur. 678 sxl xuv 'HQU-nXsovg kuXXCdsCSco scripsit. Alexandrini saepius
VII 72 et 78 uosl, XXII 26 dsCaco
(unus liber dsCSco\ item Callimachus III 186, pariterque Babrius, denique, ut Herwerden animadvertit, exordium Orphici carminis, quod Alexandrinorum saeculo superius esse Platonis auctoritas testatur, dsCom
^wsxolol, dvgag 8' snC&sa&s ($sr]XoL, in cuius locnm interpolatores
substituerunt cpQ-sy^o[iuL olg &sfiig iazC.
[iol AO, fisv ceteri libri.
V. 6. QuSivf)g Obcdefhilmn et pr. g,
V. 5. $ot|?, cpoL@' p.
quamquam non multum tribuendum in hac re his codicibus, cum l dativi tantum non ubique omittant, ut Bekker dicit: ceteri QuSLvijg. Cod.

V.
oportebat.
abiudicans Cobet

4. dsCaco,

hanc

futuri

proponit;
quemadmodum apud Eurip. Herc.
vi.y.ov dsCaco Elmsleius probabiliter
adhibent, vid. Theocr. I 145 daco,
vfivrjoco

Pal. ap. Hoesch. xQvcpsQr)g, at scribendum omnino cpoCvLnog QuSivfjg (ut

etiam Draco Straton. p. 93 exhibet), quod epitheton inprimis palmae
convenit, nec quoniam infra v. 996 de Lacaena puella dictum EvsiSfjg

gaSivaig %sqo*l AuycuLva vloqt} continuo idem de Latona dicendum. At

gravis inscitiae me arguit Schneidewin, dicendum enim fuisse cpoivinog
quSlvov: scilicet is ignoravit palmas et mares et feminas esse, vid.
flerodot. I c. 193: sial Ss acpL cpoCvLtcsg nscpvnoxsg dvd nuv xo nsSCov
ot nXsvvsg uvxcov xuQnocpoQOi, in xcov xui aixCu kuI olvov xal fisX'
noisvvxuL' xovg avAscov XQonov &SQU7tsvovoL xd xs uXXa zai cpOLvCncov
xovg SQOSvag "EXXrjvsg kuXsovol, xovxcov xov huqtiov nsQiSsovOL xijoi
(iaXavrjcpoQOLOL xcov cpoivCv.cov lvu -nsnuCvr] xs ocpc o ipf v xf]V $dXuvov saSvvcov xui fir) dnoQQSrj 6 xov cpoCvLnog' tpf vug yuQ Sfj cpoQsovoL
iv xco nuQ7tcp ol sQOsvsg, xuxu7isq Sr) ol oXvv&oi. At adversarius dicet,
quaerendum esse, Delia palma mas an femina fuerit: hanc quoque quaestionem solvam; in imagine enim ap. Tischbein Vas. pict. T. II t. Xlf,
ubi Apollinis adventus in Delum insulam exhibetur, licet videre palmam baccis exuberantem: femina igitur palma fuit, quamquam a poetis vulgo 6 cpoCvi^ dicitur; prorsus ut est in simili argumento ap. Pausan. X 15, 5, ubi describit palmam auream, quam Athenienses Delphis
dedicaverunt, Xsyst 8s nui cog xo Soqv xui xug yXavnag nui oaog xuq7tog ini xco cpoCvLKi insnoCr\xo ig \xC\ir\OLV xf\g oncogug, xuxuxXuoulsv *ui
xuvxa ol xoQunsg. Item Theophr. Hist. Plant. III 19 6 &f)Xvg cpoCvi^
V. 7. xqo%osCSs'C A.
V. 8. dnsiQSolr}, hs dnsLQsaCrjg. Delos
scripsit.
,

dnsLQsaCrj dicitur, id est HvxXoxsQrjg, quemadmodum SuiixvXiog dnsCQcov.

V. 9. sysXaos Oiqrt.
V. 10. yr]&r]Gsv, yr]&r]OS Onp.
fiudvg, UQvg el.
V. 11. &r]Q0cp6vr], &r]Qoq>ovoi i, &r]Qr]cp6vr] s, &r]QOcpovs Brunck, quemad
modum. Eurip. Herc. F. 378 &r]Qocp6vov dsuv appellat, sed ap. Aristoph.
Thesmoph. 320 &rjQocp6vs -nui emendatio &r\Qocp6vr] vix dubitationi obnoxia- Huc adde mulieris nomen ap. Pausan.
3, 9 quod rectius rjQscpovr]

THKOGNIS.
L0a&\ ox'

ig

11!i

TqoCi]v enkee vrjvrtl ftoatg,

dno xrjoag dkalxe'

evXOfievG) [iol xkvfti, xaxccg d'

484

6ol [itv xovxo, fted, 6(llxqov, ipol de (teya.

r

i:>

\Tov6ai xal XaQLxeg, xovQai /Jtog, a i noxe

ig ydfiov il&ovGaL xalov deC6ax' enog'

Kddpov

oxxl xakov, cpCXov iexC' xb d' ov xaXbv ov tpCXov ifixCv.

xovx' enog d&avdxcov riX&e did 6xo(idxG)v.

KvQve, 6o(pL^O(ieva
20

[iev

6<pQrjy lg inLxeC6%ca

i(iol

ovnoxe xXenxofieva.
ovde xig dXXd^ei xdxiov xov6d~Xov naQeovxog'
ene6Lv, Xrj6L d'

Toftfd'

Herodianus Et. M. 602, 4

OrjQucpovrj vel )r]Quicp6vr] scribitur.
&rjQOcpova et &r]QEcp6vu testificatur, cum hac forma componas uvSqecpovog, quod idem Herodianus (Eustath. 183, 8) Doriensibus attribuit;

quam

utrumque exemplnm ad vocalium variandarum studium referendum;

aliam vicissitudinem ostentant MsvoXuog, Zi&svofioiu, Bsqoviht] Latinis

'Ayu(is(ivcov
potissimum hominibus frequentata.
dydfivcov d..
V. 12. SLCud dh, ceteri omnes si'au&' etiam A (in quo supra Bcriptum cognovit), quod Bekker aliique receperunt, sed e lcuto omnino probandum; nam Agamemnon, ut alias Dianae cultum instituisse dicitur,
ita etiam Megara propagavit ibique deae templum condidit, vid. Paus.
t

'

I 43, 1: nui 'AQzsiiiSog lsqov, 6 'Ayufiscivcov snoirjcsv, rjvinu rjX&e KdXXavta oinovvzu sv MsyuQOig sg "IXlov enea&ui neiacov; nam illud leve
discrimen, quod Theognis de ipsa expeditione dicere videtur, Pausanias
de itinere, quod antea ad heroas congregandos suscepit Agamemnon.
Ceterum conferas Callimachum ap. Schol. Arist. Av. 873: Tr)v toyu(ie(ivcov, eog 6 (iv&og, elguxo
Tfj nui XinovQU nui fiovconu ftvszai, quae
de Amarysia sive Colaenide Diana sunt dicta. Neque tamen propter
hanc similitudinem etiam hic locus ad Amarysiam Dianam revocandus,
quamquam insunt in hac sylloge reliquiae poetae, qui in Euboea si
non natus fuit, at certe domicilium collocaverat.
&ouig, Q-orjg A
,

cum

V.

V. 14. (isv,
uXuXhs, eXuXhs r.
dnb, dno g.
8s r.
&sd, &sd i aut a ut videtur post a eraso A.
gjilhqov, (ilhqov
A, sed glllhqov etiam ap. Aristot. Eth. Eudem., VII c. 10: svSsxEzai
8 slvai wansQXsysi Qsoyvig- aoi (isv zovzo &sd glllhqov, ifioi Ss (tsya.
V. 15. KuSllov, ndayfiov i.
V. 17. 18 affert Iriarte p. 191.
V. 17.
scxi AO, atque ita saepe.
Nescio an traiicienda sint vocabula: zo 8'
ov cpiXov, ov naXov lcziv, sed vel sic probo egregiam Valkenarii emendationem in Eurip. Phoenissis v. 814: ov yuQ o (ir) naXbv ovnoz' s"cpv
cpiXov (in libris est tcpv huXov). Videtur autem Hesiodus Cadmi nuptias
enarrans hanc Musarum cantilenam prodidisse. Hesiodum sequuntur
Theognis, Pindarus, Euripides. Post v. 18 Leutsch distichon intercidisse censet, quo verba Sia czofidzcov explanata fuerint: non recte:
V. 19. aocpio(isvcp (isv ifioi,
d&dvuzu gzolluzu Gratiarum ora sunt.
(rj

ras.).

13.

Hartung

V.

aocpigofisvcp ovofid
20. Xr]csi, Xvcsi bq,

(ioi.

Xr\ar\

s.

r\

acpQrjyig,

nXsnzofievu 0, ceteri nXsnzoLisvr]

huhlov
V. 21. dXXd^EL, uXe^el 0.

acpQuyig 0,

nXsnzofisvu
quid habuerit
huXXlov pr. r.

auq>Qyig

et fortasse

incertum.

i.

r,

zova&Xov,

POETAE ELEGIACI.

120

oode de itag tig eQei' evyvidog i6tiv eitY\

tov MeyaQeatg' Ttdvtag de %at av&Qcortovg 6vo^ia6tog
a6tolg ror<?d' ov itco ita6iv ddelv dvva^iat'

25

ovdev &av{ia6tov, IloXvttatdri' ovde yaQ 6 Zevg

0V&' vcov %dvte66 dvddvet ovt dve%av.
>

2Jot d'

ev cpQOvecov VTtod"r]6o^iat, old neQ a-vtog, 485

iya)

Kvqv\, dnb twv dyafrojv

italg et

icbv epad-ov.
,

TteTtvvo, ^rl^

at6%Q0t6tv in

eQy[ia6i

[^rj^

ddtzot6tv

x' ova&Xov AO, xov sa&Xov cegilpqr, s in m. yQ. d&Xov naQiovxog.

V. 22. Ss om. q.
nag xig sQSi AO, naig sqssi r, ncog sqssi elpq,
ceterism? qssi.
svyviSog, soyviSog g, frsoyviSog 8' r, ftsioyviSog s.
Ceterum haec verba: 0s6yvtSog saxiv snr\ xov MsyaQscog affert Xenophon ap. Stob. LXXXVIH 14, unde confirmatur haec ex prooemio

V. 23. Msyagscog, Msyagsog Bekker in ed. pr. scripsit.

petita esse.
V. 24. ovofiaaxbg
ovoiiacxog AO, ovofiaaxovg f, ceteri ovofiaaxov.
daxoig xoiaS' scripsi, vulgo legitur ovo/iaaxog (vel ovofiaaxov)' aoxoioiv
aaxoiai d' Ahrens ovotiaaxbg daxoiaiv Sr) ovnco, ego
d', A a m. pr. et
olim ovofiaaxog daxoig si (ir) 7tco scripsi, ut hoc ad Q av(iaax6v referretur.
Contra Hartung ndvxag (isv sn dv&Qconovg ovoitaaxog, daxoiaiv 8' ovnco.
V. 2428 affert Ap. IV 14 d.
V. 25.
Leutsch daxoig ovS' ovxco.
IlolvnaCSri Elmsley omnibus locis scribendum esse vidit, vulgo IIoXvV. 26. ovft', 00&' r.
ovSs yaQ 6, 6 Ss yaQ bt.
ndvxsaa'
naC8r\.

',

quod Porson comecerat, A {navxsaov,

a m. s. ut vid.), navxcog el, navxag

*
h,ndvxag et in marg. rj ndvxcogt, ndvxag. ndaiv Dindorf requirit. AntiRespicit huc Liban. III,
quitus fortasse scriptum fuit ndvxag J-avSdvsi.
Ad. hanc elegiam fortasse etiam aliud. distichon v. 799. 800 refe27.
V. 27. ola, oaaa 1 et margo h. Megarensis poetae vestigia
rendum.
legit Aristoph. Av. 1362: aol 8', co ysaviav.' ov %a%cog vno&rjoofiat, aXX'
oldnsQ avxbg spa&ov, oxs naig r]v. Seiunxit Bekker hoc distichon a
prioribus, ego vero coniunxi cum sequentibus, quae vulgo separantur;
recte vero Bekker v. 29. 30 segregavit a proxime sequentibus; quamquam haud dubie aliqua necessitudo intercedebat. Nam omnino haec
tria fragmenta inde a v. 19 usque ad v. 38 eiusdem elegiae fuisse videntur, quae prooemii locum obtinebat: v. 1926 huius elegiae exordium sunt, nec tamen integrum, nam poeta post v. 26 illam sententiam videtur pluribus persecutus esse neque licet continuo v. 26 cum
v. 27 seq coniungere, quod vel nomen repetitum UoXvnaiSiq (v. 25) et
Kvqvs (v. 28) arguunt. Versibus 27 30 inchoabatur media pars car38 epilogus huius elegiae est, ubi non incommode ea
minis, v. 31
ipsa sententia, a qua poeta epilogum orsus erat v. 31, in novissima
parte (v. 37. 38) iteratur, ut epilogum integrum servatum esse appareat: olim suspicabar ultimum distichon (v. 37. 38) separandum esse,
quippe quod propter similitudinem esset subiunctum. Adversatur Leutsch
Philol. 30, 219 seq. de Theognideae poesis forma ac specie et hic et
V. 29. nsnvvo scripsi, libri vitiose
alibi improbabilia commentus.

nsnvvao (nisi quod nunc compertum est in A legi nsnvvno littera

erasa, quod emendationem plane comprobat): nam media syllaba ubique
producitur, itaque nsnvvo scripsi, quemadmodum saavo apud Homerum
II.

VI

585. Od.

447 in plusquamperfecto dictum; nec

dissimile

est

THEOGNIS.
30

dostdg eXxeo

ti^idg firjd'

Tavta

ovtcog

(iev

i'6d-L'

121
dcpsvog.

fir]6'

xaxot6L ds

{ir)

TCQoOofitXei

dvSgd^Lv, dkk' alsl tcov dya&aiv s%so'

xal iiBta totcfcv ntvs xal e6&le, xal (ista tol6LV
le, xal dvdavE totg, cov (isydXr] dvvafiLg.
35 EGftlcov iisv

ydo d%

s6ftkd (iaQ r\6saL' r\v ds xaxot6iv

486
dnokstg xal tbv iovta voov.

6v(i(iL6yt]g ,

Saivvo, quod est II. XXIV 63 aliaque id genus.

sgyfiaat, Hgyaot
0.
firjd' nai i, fortasse (t,r]x' scribendum; sed aegre diiudices, utrum
librarii aberraverint an sermonis graeci consuetudo in his voculis
fluctuet.
V. 30. dosxdg, non mutandum, nam non tam de honesto,
quam de laude et praestantia accipiendum; uti est v. 129.
sXkso,
Herm. coniecit sXnso, at conferas Euripid. Ino fr. 13. Hartung totum
locum sic conformavit: nsnvvo r)S' ala%qoiatv ln' soyfiaat \ir\v' dSixotctv xt(iag fif]x' dqsxdg sXnso fir\x' acpsvog.
V. 3336 affert Plato
Men. p. 95 D Theognidis nomine, item Muson. ap. Stob. LVI 18.
V. 33. (isxd r.ototv utroque loco Theognidis libri, quod nunc revocavi,
cf. Hom. Od. A 449 fisx' dvSqav tst
dqiAr(iq>, cum antea Platonis
libros secutus naqd xoiatv et (isxd xoiatv scripsissem, contra Brunck
et plerique (isxd xoictv et naqd xoiatv commode quidem, sed nullo
auctore.
Offensioni fuit jiexd iteratum, itaque variandi gratia apud
Platonem priore loco nagd substitutum, alii structura variata (isxd
xcov avys et ptsxd xoiatv, velut est apud Muson. v.a.1 (isxd xcov evye
adde etiam
(ita AB, vulgo ye cv) nivs xca a&ts %ai (isxd xoiotv.
Nicostrat. Stob. LXXIV 64: %qrjcxbv Ss nai xo' (isxd xcov ovye nive
ytai tavs naq
cov xt cprjot v.ai %qr\axbv dv dnoXavoatg.
V. 34. te,
s'sv el, i'ev r, vsv s (ap. Stob. A et Trinc. i'so).
xoig, xoig 8'
Trinc.
V. 35. 36 om. p. Afferunt hoc distichon etiam Xenoph. Mem.
I 2, 20 (Stob. XXIX 95).
Sympos. 2, 5. Clemens Strom. V p. 572.-Cram.
An. Par. I 229. Schol. Aphthon. Walz. Rhett. II 593. Iriarte 448.
Rpspicit Aristot. Eth. Nic. IX 9: ysvotxo 8' dv %ai aoKrjoig rig xr)g
aoexr)g sk xov ov^fjv xoig dya&oig, xa&dnsq %ai Ssoyvig cprjOtv. et IX
12: dnofidtxovxat ydq naq' aXXr\Xcov, olg dqsav.ovxaf o&ev xo' io&Xcov
eo&Xd. cf. etiam Liban. III 90 ed. Reiske; idem in Epist.
(iev ydq an
79 et 1366. Crates Ep. 29.
dn Adfghimnqr, ceteri an
(ia%r\asat,
contra 8tddsat Xeno(ia%r\oatat r, (ia&r\csat Muson. Clem. Cram.
Bekk.
phon utroque loco, Plato, Hermogenes ap.
(Schol. Aphthon.);
ap. Stob. XXIX 95 vulgo (ia\rr\asat, sed A Gesn. margo dtSd^sat.
Schol. Aristot. (Hermes V 91) so&Xd (isv dn
tc&Xcov (la&qasat (ib.
Aliam denique lectionem secutus esse videtur Ariav(i(ityijg et sovxa).

stoteles altero loco:

Eo&Xcov

(isv

ydq an

fc&X' dnofid sai.

quod probavit Heimsoeth, comparans Aristoph. Ran. 1040, reprobat

Leutsch; M. Schmidt Sarjasat olim scriptum fuisse suspicatur.
rjv,
sl ap. Stob. pr. A.
V. 36. av(i(iiayr]g Bekker, avfjtfitayfjtg A, av(i(ityr)g
0, quid habuerit
incertum, av(i(it%&ijg ceteri. ovfifiiyfjg Muson., Clem.,

Plato, Cram., Ir. , Stob., at apud Xenoph. Syrnpos. et Mem. ovfipicyrjg

codd., Hermogenes et Schol. Aphth. av(i(ii^r/g. Cobet pro imperio soribendum edixit av(i(itysrig.
xbv sovxa, xbv vsovxa Hermog.
voov,
ap. Sch. Aphthon. unus cod. iov.

POETAE ELEGIACI.

122

tavta [la&cov aya&OLdiv

b^tCXee,

xaC note

cprj6eLg

ev 6v(i(3ovAeviv tol6L rpiXoi6iv epe.

Kvove,
40

Jtvei 71oXls tfds,

dedoLxa de

pr)

texy avdoa

ev&vvtrjoa xaxrjg vfioiog rj^ieteQrjg.

a6tol [iev yaQ <^' oide 6aocpQoveg, r)ye[i6veg 6e
tetQacpataL TtoXXr\v eg xaxotrjta %e6elv.

Ovde^tCav Jta, Kvqv\ aya&ol jcoXlv &Xe6av avdQeg'

aAA' btav v(5ql&lv tol6L %axol6LV adfl,
45 drjpov te cp&eLQcodL, SCxag t

ekneo

[ir)

c\Ckol6l dido)6Lv

xeQdeav euvexa xal XQateog,

OLxeCatv

drjQov xeCvrjv tcoXlv dtQetiiel6&aL,

487

V. 37. Cf. ad v. 27.

aya&oiaiv, dyad-oig c.
dptXss, o[iiXsi'
V. 3942 haud dubie exordium elegiae, et v. 43
1.
52
eiusdem carminis epilogus.
V. 39 et 40 leguntur infra v. 1081
2,
sed pentametro mutato:

yq. bfitlss

vfiQiaxrjv, %aXsni)g rjyspovtt

axdawg.

ibidemque in Codd. AObdfhlmnp repetuntur etiam v. 41. 42, ut appareat illa non ex alio carmine petita esse, ubi eandem sententiam poeta
variaverit, sed ex hac ipsa elegia sumta. Iam versus 40, quemad-

modum infra legitur, melius videtur cum huius carminis instituto convenire, itaque illas lectiones praeoptavit Hartung: neque tamen credibile ea, quae hic legimus, a breviatore substituta esse; puto equidem
utrumque pentametrum Theognidis esse: breviator hic quoque poetae
copiam in artum redegit, hoc distichon ex pluribus coaluit; poeta tyrannum, cuius imperium auguratur, primum acerbe dicit vQiaxr)v %xX.,
deinde libere fatetur optimates hoc malum sua superbia commeritos

V. 39. r)8s, r)8s A, ovSs i.

esse, svftvvxriQa kxX.
*snr], xsnoi h.
V. 40. sv&vvxrJQtt, coniicias l%vvxr)Qa, sed etiam Solon IV 37 sv&vvsl

V. 41.
A, v[isxsQr\g h, omisit m, ceteri vfisxsQrjg.
quod recepit Hartung. Tonosis olSs, quam
A exhibet, congruit cum veterum grammaticorum praeceptis, vid. Lehrs
Quaest. Ep. 133, quibus passim librarii velut apud Heiodotum obV. 42. sg, slg A.
V. 44. %av.oioiv, x.av.oig i, %ay.oiai
temperaverunt.
ttdrj hic et aliis locis requirit Leutsch. dSy, dSrji A, dSrjt 0, aSv r,
V. 45. cp&siQcoaiv et SiScooiv
dSr) el, dSrj ceteri, Turnebus 8oy.fi.
vulgo, cp&siQovoiv (v a sec. m. ut vid. in spatio vacuo inter o et a)
et Si8ovoi A, quae revocavit Hartung, de structura loci, quam expedivi in commentatione de Theognide in Mus. Rh. III, ea professus,
quae nullo pacto probari possunt. Etiam Leutsch (Philol. XXI 141 seq.)
probat cod. A scripturam, sed is praeeunte Bekkero inde a v. 47 novum
fragmentum inchoari credit, quamquam eiusdem carminis omnia haec
aal om. 0.
esse largitur.
V. 46. ksqSscov AO, ceteri ksqScov.
V, 47. axQspusia&ai scripsi , quocum Homericum dyXa'Csio&cu comdixit.
t'&'

ol'8s,

r\\isxsQr\g

infra saai legitur,

TBEOGNIS.
iirjd'

evx'
50

el

av

noXXfi xelxat iv i)6v%trj,

dvdQaOt xavxa yivrjxat,

xot6t xaxolOt <pCX'

xigdea
ix xg)v

vvv

drjfiotiCtp

yao

6vv xaxa

eQ%6{ieva.

Gxdtitig xe xal e^ttpvXot tpovot

''

^ovvaQ%oC

123

<&'

avdgav

jtoXet (irJ7toxe xfjde ddot.

ponas, Schoemann dxQifi' tot&at praeoptavit, codd. dxQSLtisa&at, at

insolens prorsus media forma; recte vero se habet drQspieia&ai; nam
quemadmodum rJQSLti&tv est facere ut aliquis conquiescat (Xenoph.
de re equ. 7, 18 xbv innov
r'jQSLListv rtai ndXtv bofidv, et 9,
ita etiam dxQSfii&tv transiti3, ubi male nonnulli r\QSLtr]aavxa)
vum est verbum, quemadmodum apud Xenophontem ap. Clem. Alex.
ad Gent. p. 46 et Strom.
p. 601: 6 yovv xd ndvxa asicov v.ai dxQSfii^tov, cog (iev fiiyag xi$ v.ai Svvaxbg cpavsQog*): et similiter apud ipsum
.

Theognidem

v.

303 explicandum est:

Ov

%qy) ytiynXi^siv

dya&bv

fiiov,

aXX' dxQSfii^etv , xbv Se v.av.bv ntveiv %xX. Hinc igitur iam recte dxQSlam ut
fti^ea&at dicitur quiescere, ut r]Qefiieo&at apud Aristotelem.
ol dXXoi
t'iqs[llsiv intransitive dictum apud Xenoph. de Lac. rep. I 3
:

EXXr\vsg KOQag

rjQSfiigovoag* eQtovQyeiv d^tovatv,

165. 190.
8. IX 74, ac vero

VH
apud Herod. I
avxov (sic legendum, non avxovg)

otyiog,

r)v

etiam dxQe(iieiv
etiam VIII 68: ovxe
ita

av eni

xr\v

HtXonovvr\aov

dxQefttetv xovg snst&sv avxmv r\%ovxag,

quamquam ibi alii dxQSfiistv vel dxQSfirjostv. At dxQSLti(o ut rJQefiito
V. 48. fir\S' el vvv noXXfj neixat Iv
ubique intransitivum est.

sXavvrjg

xbv

ne^bv axQaxov

solenni verborum ordine restituto, libri

neixat noXXf\. Perperam Hei werden noXXf\ oiytei vel noXXrj %Qr\xat e&'
V av X l'V a ^ a tentavit, asserens in hoc poeta yteia&at de adverso tantum
rerum statu dici, quod praeceptum satis redargnit v. 843 ev [iev tteiV- 50.
[itvov ytayimg ftettev evttaQeg saxtv.
r\Gv%ia superscr. rj 0.
drj[ioai(p, A SrjLtoGtmt. Insolens sane tonosis, 6ed etiam in Alcmanis
Parthenio pag. I 30 charta SaLtoatmt exhibet. Non raro manifesti
hnius generis errores in A deprehenduntur: nam antiquum exemplum
cum rara accentuum notatione esset adornatum, passim librarius suo
periculo addidit tenores ac saepius scripturam secus interpretatus vel
oscitanter hoc negotio defunctus, deliquit, velut v. 337 scripsit xtaiv,
rt av%trj, scripsi

auctore

Epkema,
-

346 x' Sfta, v. 347 x^Q^Qjjv, v. 377 xoXfta, v. 1055 SLtoi av, v. 1059
xtLtayaQ anoXXcov, post v. 1162 emxoXfiav, v. 1172 av&Qconog (i. e. dv&Qamotg), v. 1173 S' rjLtiv, post v. 1278 vne^acpoio, v. 1354 erjt (sr\),
v. 1381 dv&Qconotg (av&Qtonoi a').
SQxbfisva, aQxbfisva s et a m.
V. 51 axdateg xe A, axdatg iaxi ceteri.
ytai om. c.
pr. r.
HficpvXot, SLtyvXiot gi.
cpbvot, cpftovot et cpbvot i, om. q, contra s i(iv.

V. 52. [tovvaQ%oi -O
cpovog,
stigme post dvSQcov deleta, legebatur

cpvXtog

'"

d -noXst

dvSQwv

(i.

x.

dSot

ftovvaQxog

Ss

Ahrens
nbXet,

*) Cobeto (EQfirjg Xoytog I 249) dxQSfiigcov mendosum videtur, perperam, idem non recte scriptoris verba ad venti vim revocat, cum suramus deus omnis motus et quietis auctor dicatur. Clemens haec descripsit eodem anthologio usus, quo Stobaeus in Eclogia phj-siciB II
1, 21, uterque vitiato exemplo deceptus; nam ionici nescio cuius philosophi haec verba videntnr esse, quae temere conglutinata sunt cum

ecloga Xenophontea (Memorab. IV

3,

14).

POETAE ELEGIACI.

124

Kvqvs,

itolig (xsv sd-'

o JtQo^d'
55

dXX

dficpl 7tXsvQrJ6i

d'

s^co

Xaol Ss

rjds TtoXtg,

aXkoi'

drj

488

ovts dixag fjds6av ovts vofxovg,

oo6t

doQccg aCytav xatstQiftov ,

sXacpoi tr)6d'

svsfiovto noksog,

vvv sU? ayaftoC, IIoXvTtaldr]' oC ds kqIv s6&XoC

vvv dsiXoC. tig xsv tavt avsyoit s60Qcav;

xal

sed
fere

AO [iovvccq%oi Ss. dSot, uSst superscr. ot 0, dSoi

Ad eundem
modum Leutsch, qui comparat Herodot. III 82, cui credit hanc Theoi.

elegiam obversatam esse, scripsit uvSqcov (iovvuQ%6g %s noXst

nam existimat sententiam imperfectam esse.
%f)Ss uSot
Denique M. Schmidt [lovvuq%oi Ss noXst [irjnoxs xrjSs uSotv, quod
uSotsv interpretatur: at inaudita haec forma*), quam finxit primus
Bekker (Homerische Blatter I 111 seq.): cuius error ne latius serpat,
rem paucis perstringam. Homeri loco Od. T 381: 'AXX' si uoi xt ni&oto,
xo %sv noXv ksqSiov sirj' %ovg ^sivovg sv vrfi noXvy.Xr)'iSt $uXov%sg sg
St%sXovg nsfitpcofis v b&sv v.s %oi u^tov uXcpot. recte quidem Bekker

gnidis

(ir)no%s

verbum novissimum

uXcpot interpretatur, sed fefellit

eum

sicut reliquos

rhapsodi alicuius interpoTatio, qui temere v. 382 tovj

^sivovg
QuXovxsg inseruit, quasi poeta de Theoclymeno et Ulixe
vendendis verba faceret: at poeta solum Theoclymenum intellexit, recte
igitur se habet singularis numerus aXcpot. Non minus audacter et imperite alii loci sunt interpolati, velut in Hymno in Cerer. 490: 'AXX'
uy' 'EXsvotvog &vosGorjg Sr)(iov s%ovout y,ui IIuqov dficptQvxrjv 'Avxqcovu
%s nsxQr\svxu, noxvtu, dyXuoScoQ' coQrjcpoQS, Ar\ot uvaGGU uvtr) v.ui y.ovQr\
nsQfnaXXrjg IIsQC>scp6vstu, nQOcpQovsg dv%' coSr)g fiioxov &v[ir]Qs' onufcs.
criticos imperita
.

sycb rtai osio v.ui uXXrjg (ivrjGOfi' dotSrjg. Cum iam non congruat
onus, corrigunt onugstv, frustra: nam poeta solam Cererem indigitat,
quod cum alia tum versus novissimus arguunt; itaque de medio tollendus versus importunus 493: uvxr) v.ai %ovQrj- %xX. et s%ovca atque
nQO cpQcov restituenda. Quae Bekker de II. 3> 611 ovxtva %cov ys noSsg
Y.ul yovvu aucoaat scripsit, ubi Gutooatv requirit, non intelligo: in Euripidis Oreste v. 557 o %t %v%ot praeter omnem necessitatem sollicitavit,
nec magis probandum, quod Bekker p. 219 in Cratini fr. 170: dytvvutv
V. 53 60 videtur item
pro d(ivvatv%o vel dfivvuiuxo restitui voluit.
prooemium elegiae fuisse, sed in arctiim redactum, quod confirmatur
60 infra repetuntur v. 1109
1114 disticho
repetitione: nam V. 57
auctiora et non sine lectionis varietate. Rursus epilogus huius elegiae
statim subsequitur v. 61
V. 53. r\Ss A, Sr) om. q.
68.
dXXot:
hic (isorjv o%ty(ir)v, v. 56 vnooxtyfiriv posui, nam protasin v. 54. 56
sia' dyu&oi, sed vitiatum v.ai, corv. 57 x.ui vvv
excipit apodosis
f
rigas o i vel %oi vvv; ubi corrector, qui particulam %oivvv sibi
V. 54. di nQoaQ-' ,
legere videbatur, perperam v.ui vvv substituit.

uvxuq

o? nQOGd''.
V. 55. nXsvQrjat , nXsvQuiot AO, nXsvQotot s.
V. 56. sco, sioco margo c.
noXsog A, ceteri %r)vS'
%r\GS'
.
.
noXtv.
.
V. 57. yuxl: vide ad v. 53.
svs(iov%o, svs[iot%o i.

sia' ,

AO

*)

sig'.

Graecorum sermonem ab eiusmodi formis non plane abhorruisse

arguunt

in quibus nuQS%otv, ftsXotv, notsotv pluraliter

Curtius de verbo Gr. II 88,

tituli Delphici,

dicuntur,

cf.

THEOGNIS.
dXXrXovg

a7taxo36tv

d'

sit

dXXr\Xot6t ysXdavxsg,

ovxs xaxoov yvoSpag stdoxsg ovx' dya&div.

t;o

Mrjdsva xoovSs cptXov

itotsv, JJoXvitatdri, a6xo3v

sx &vfiov, XQetrjg sXvsxa

dXXd doxst

[isv

%Qrj{ia ds

65

^irjdsfitrjg'

na6tv dno yXoo66r]g

cptXog slvat,

0v{i(it,rjg

fir\dsvt ^,rj^

bxtovv

6jtovdaioV yvoo6r\ yag 6'C^vqoov tpQsvag dvdQoov,

&g 6cptv STt SQyot6tv ntdxtg % ovdsftia,

dXXa doXovg
ovxtog,

70

125

cog

x'

ditdxag xs itoXvitXoxiag

dvdQsg

\ir\xsxt

x'

icpiXr\6av

6G&,6\Jtsvot.

Mrjnoxs, Kvqvs, xaxtp nt6vvog fiovXsvs 6vv dvdQt,

svx' dv 6itov8aiov XQrjyfi i&sXyg xsXs6ai,

V. 59. dnatcoaLv, dnatcovtsg el, tunc ysXcoatv scribendum quemadV. 60. Poeta videtur scripsisse ovt'
idque ipsum praestat.
V. 62. %Qslr\g, %QSirjg A, ut
dya&cov yvcoLLr\v siSotsg ovts v.av.c6v.
sHvsv.a, ovvsxa A, svsxa bcfmqt.
XQSiovg possis suspicari.
fir\V. 63. Soksl, Sohsl 1, Sohsi e.
Ss(iLr)g, (ir) Ss [iLr)g A, (ir) Ss fiiag 0.
V. 65. anovSaiov, onovSaLcov 0.
V. 66. acpiv, cpiv fmqt (a m. pr.).
in AO, sat bcfmq, sv' corr. g. Hartung st scripsit.
'w',
V. 67. SoXovg t elr, SoXovg ceteri.
noXvsQyoiai et ovSs [iia A.
V. 68. ocpi-6[isvoi
nloxiag %' noXvnXousag t' p, noXvnXdyxtovg t' s.
scripsi, libri oco^ollsvol. Futurum omnino requiritur, cf. Plato Theaetetum
176 D: avdQsg oi'ovg Ssl sv noXsL tov? Gco&r\ao[LSVovg. eandemque medelam adhibui v. 235 dvdQccai aco^oiisvoiai, quod ex adverso positum noXsi
dXcoacoiisvri planissime firmat, sed de v. 675 ambigas. Doricam formam
quam acpo6[isvoi revocare malui, quoniam libri ad unum omnes Z testantur. In tabulis Heracleensibus Hatsaco^aiisg et natsacpaaLtsg, Laconicum
dnsooL^sv servavit Hesychius, idem v^ov, quod Curtius recte gol^ov
interpretatur Cypriis vindicans, Laconica nomina Uot^idSag, Eoi^innog,
2oL%LtsXr\g in titulis extant. Dorienses enim et Aeoles etiam futurum
et aoristum deductmt a oc6co sive aoC^co, Attici et Iones a principali
verbo repetunt acoaco, sacoaa, unde est in titulo CIGr. I 70 acoco xorl
dnoScooco i. e. acoaco, extrita littera sibilante*), ut est apud Hom. Od.
IX 430 itr\v acoovtsg, et apud Soph. Philoct. 1391 ocoovol ex cod. Laur.
restitui, ibid. 1379 navaovtag w.dnoGc6ovtag aut cum Heathio acoaovrag aut acoovtag legendum fugit enim litteram sibilantem Sophocles,
quam Euripides frequentabat. Sensim vero l latius serpsit etiam apud
Atticos, ut lapides testantur, velut CIGr. I 175 ovtog dvr\Q, og (a)coiasv, ita Keil rectius opinor scripsit quam Boeckh dvr\Q iodcoLOsv, nam
praesens aao^co sive oac6t;co (Et. M. 741, 32) grammaticorum figmentum videtur.
V. 70. i&sXyg, i&sXr\ r.
V. 69. [ir\nots (irjnstL el.

modum infra,

*)

Geminum exemplum

dcooco. ubi cod. Scoco.

praebet Hesych. Scosl, naQsi-SL et Scoco,

POETAE ELEGIACI.

126
dlld

e6&Xov tmv (iovXeveo TtoXXd fxoyr]6ag

xal ixaxQrjv 7C066lv, Kvqv\ bdbv exreXe6ag.
[ler

IlQrj^iv {irjde rplXoi6iv oXcog dvaxoiveo %a6iv'

489

TtavQoi xoi TtoXXcov tcl6tov e%ov6L voov.

75 IIuvqol6lv 7ti6vvog fxeydX'
jtujjror'

dvdQa6tv EQy'

dvr]xe6tov , KvQve,

e7tL%eiQeL,

Xdftrjg dvirjv.

JlL6rbg dvr\Q %qv6ov re %al aQyvQov dvreQv6a6&aL

a&og ev %aXe7tr} , KvQve, 6Lyo6ra6ir].

V. 71. so&Xbv, so&Xcbv Of.

(SovXsvso, fiovXsv'. kccI A, (SovXsvs 0.
fioyrjaug et snxsXsoug A cum proletariis libris, nisi quod a pr.m. (loyrjaa
et sxxsXsoa ([loyrjout et stcxsXsoui s. Jord.),
(ioyr)aut et s xxsXsout, quod
olim recepi, ascita lectione fiovlsv %ui. Breviatorem post v. 70 complures
versus praetermisisse manifestum est. Ahrens aXXd avv so&Xov isiv (lovV. 72. nooaiv, noaoi AO, noai i.
Xsv ytui noXXd (ioyr)oug.
Cohaerere
videntur haec disticha, sed ita ut post v. 70 plura olim fuerint addita.

Ceterum obversabantur haec Isocrati ad Demonic. 19: Mr) %axbyivsi

(laxoav oSbv noQSvsa&ut nQog xovg StSdoxstv xt iQr\at(iov inuyysXXofisvovg' aia%QOv yaQ tovs (isv i(inoQOvg xrjXtnuvzu nsXuyr} StunsQuv
svsnu xov nXsico notrjaut xr)v vnuQxovouv ovaiuv, xovg Ss vscoxsQOvg
(irjds xdg xuxu xr v yr\v noQsiug vnoitsvstv ini xcb fisXxico nuxuoxfjout
V. 73. dvuxoivso, el dvuv.otvso, g dvanoivss,
xr\v savxcov Stdvotuv.
qt dvauivso. At insolens est forma dvanoivso, insolentius etiam, quod
Doederlein coniecit dva%oivos, itaque videtur scribendum dvanotvsv,
quemadmodum media forma etiam Herodotus utitur (IV 38 dvanotvovxat xco "iotQcp xb vScoq), adde Isocr. ad Demonic. 25: IJsqI xcov Qr\xcov cog dnoQQrjxcov dvunotvov, ubi inepta sunt quae subsequuntur
locus

corrigendus: Mr\xs (isxu fiXdfirjg nstQcb xcov cpiXcov,

sivat xcov sxaiQcov &sXs' xovxo Ss notrjostg, idv (ir\ Sso(jtrjxs anstQog
[isvog xov Ssio&ut nQoanotfj- (tr) xv%cbv (isv yuQ ovSsv pXafirjes t,
xv%cov Ss (tuXXov avxcbv xbv xQonov intoxr\ast. TIsqI xcbv Qr\xcbv %xX.
Adde ibid. 34: nsQt cov dv alo%vvr] naQQr\atdaao&ut, (lovXrj
Ss xtGt xcbv cpiXcov dvuyiotvcboua&at %qco xoig Xoyotg cog nsQt aXXoxQiov
xov nQuy(taxog. Quod si dvayioivsv probaveris, etiam scribendum dnaauv pro nuatv , ut accuratius nQr)tg describatur: monet enim poeta,
ne cum amicis quidem omnem rem esse communicandam. At praeterea oXcog, quod vulgo legitur, displicet; cum olim cpiXotg, co Xcoox',
coniecissem, post malui cpiXotg dSoXcog (nisi quis Brunckii coniecturam
oficog praeferat, Iacobs o^tcog); dSoXcog est sincere, aperte, satisque convenit vafro Graecorum ingenio hoc praeceptum. Ipsum autem verbum
ab hoc poesis genere non abhorret, ita est in Scolio 13: Tb xqixov Ss
nXovxstv dSoXcog. et similiter 12: Et&' s^rjv bnotog xig r\v snaoxog Tb
oxrj&og StsXovx' snstxu xbv vovv 'EoiSovxu, H.Xsioavxa ndXtv, "AvS^a cpiXov
V. 74 affert Apost. XIII 86 e.
nuvQoi xot,
vo[iistv dSoXco cpQsvi.
noXXcbv, noXXbv bcdfmnpqrt (am.pr.), Hecker coni. nuvQoiy'
nuvQot xoi.
V. 75. nuvQotai 0.
sk noXXcov.
V. 76. Kvqvs, ksqvs q, qui alias etiam
V. 77. 78. Plato affert de Leg.
v.iQVs.
Xdfirjg, Xufirjtg acc. er. A, Xdfloig c.
I p. 630 A unde Euseb. Praep. Ev. XII 575 et Theodoret. I 13, 42 (ubi %ui
pro xs xal et vulgo dvxaQvoaa&ut). Resp. Philostr. vit Apoll. it 46.
V. 79. 80. Themistius XXII
V. 77. dvxsQvoua&ui dvxsQsiaao&at i.
transpositione

sic

THEOGNIS.

80

127

IJavQOvg svQr]6Eig, TIoXvnaLdr], dvdQag itaiQOvg

ni6rovg iv %aXsnotg nQr]y\ia6L yivo^ivovg,
Tiveg av toX^icosv, bpocpQOva d-v^iov s%ovtsg,
i6ov tcov dya&cov tcov ts xaxcov [isti%ELV.
to66ovg d' ov drjSLg di^^ievog ovd' inl ndvtag
o"C

490

dvQ-Qconovg ovg vavg {ir) icCa ndvtag dyoL,

85 ol6lv inl yXco66i} ts xal ocp&aXpot^LV sns6tiv
aidcog, ovd' ai6%Qov %Qrjp s"nL xiQdog dysi.
,

Mr) p

voov

stcsGlv [isv 6tiQys,

d' s%s xal cpQivag dXXag,

sl [is cpLXstg xaC 6ol nt6tog svs6tL voog,

dXXd tpCXsL xa&aQov %-iyLEvog voov, r\ ji' dnosLncov

90

s%&aLQ%
og ds

[iirj

dsLXog,

d^icpadCrjv vstxog dsLQa^isvog.

yXco66r\ dC%' s%sl voov, ovtog itatQog

Kvqv

i%&Qog (iiXtSQog

El' tig snaLvr\6r\ 6s

rj

cpCXog cov.

to6ov %qovov o66ov

oQcorjg,

V. 80.
V. 79. svQqostg, atQrjastg p.
323 ed. Dindorf affert.
yivoTtQr\y(iaai
itQdy(iaat Themist.
ntaxovg, t a pr. m. noXXovg.
(isvovg praeter Themistium A, ut fere ubique (yiyvsxat legitur v. 162
et 218), item 0, ac sic etiam s, qui ubique et yivo(t,at et ytvcbo-nco
V. 83. xoaaovg 8' ov Sr]stg scripsi,
V. 82. laov, 1'aaov i.
exhibet.
p.

xovxovg ov% svQoig A, xovxovg ov% svQr)asig 0, xovg S' ov% svQr)astg
ceteri.
EvQr)ostg, quod metro adversatur, haud dubie alius vocabuli
interpretamentum est, quod licuit reciperare, refinxi 8r)stv, quod
Hesych. svQrjostg otpsu (ia&f)orj interpretatur: sed praeterea neque xovxovg aptum neque asyndeton conveniens; utrumque correxi, quaraquam
nescio an distichis traiectis scribendum sit: oloi 8' sni yXcboorj
dyot, ov xooeovg Srjstg v.xX. Olim v. 8386 separavi a praegressis,
scribens ov xooaovg %' svQotg vel onovSaiovg %' svQOig. Hoc enim
dicit poeta: Homines probos vix invenias tot, quot navis una capiat,
<PcoKaiv.dv tpdoxovxa Ssiv
cf. Pittacus ap. Diog. L. I 77: ctQog xov
rjxsiv dv&Qconov onovSaiov, av Xiav, scprj, rjxrjg, ov% svQrjastg. Hartung
xoaaovg 8' ov% svQOtg scripsit, idem in proximis versibus snsirj pro
V. 84. vavg, Bekker in ed. I vrjvg,
snsaxt et dyot pro dyst requirit.
sed v. 856 omnes codd. vavg, idque ipsum v. 970 revocavi, ubi A
tantum vrjvg, at 1361 idem cod. vavg: omnem dubitationem eximit
Renner ubique
v. 680 vavv, at v. 12 epicum vrt voi consulto reliqui.
om. bfm in m. ^add.
(irj ,
praeter v. 680 ionicam formam requirit.
t, xovg
dv&Qconovg ovg vavs (iia q. Heimsoeth. xoaoovxovg % svQOtg
et
V. 86. sitt, inl
et cbg vavg.
dyot AO, dyrj i, ayst ceteri.
90 repetunt post v. 1082 AObdfhlmn.
V. 87
plerique codd., sitt A.
92
V. 89
V. 87. aXXag A infra, legebatur aXXrj.
^coniunxi
V. 89. dXXd Ainfra, legebatur r) (is.
cum priore disticho.
Bekker
et
V.
92.
SeiXog
V. 90. dficpaSirjv, ificpavscog A infra.
tiVQsi.
Kvqvs,
quamvis dubitanter Brunck, codd. Sstvog.
V. 93
96 nescio an ex diversis eclogis coaluerint, certe v. 96 cum
V. 93. st vtg, AO dv xtg,
praegresso disticho non satis congruit.
.

POETAE ELEGIACl.

128

voGcpHf&slg d' aXXr\ yXco66av

xaxr\v,

lr\6L

95 TOLOvrog toi stalQog dvr\Q cpCXog ovtl (idX'

og %

XcHa, cpQOvr\

slnr\ yXco66r\

d'

i6&Xog,

stSQa.

tbv italQov
yLVco6xav OQyr)v xal fiaQov ovta cpsQSL
avtl %a6iyvr\tov 6v di ixol, cpCXs, tavt ivl ftvticp

'AXX'

toiovtog

sfrj

i(iol

cpCXog, og

cpQa^so, xaC

100

itot

ipov

\xvr\6saL

491

s\oTtC6co.

MrjdsCg 6' dv&Qcoitcov %sC6r\ xaxbv avd^a cpiXr\6av,

Kvqvs' tC d' s6t bcpsXog dstXbg dvr\Q cpCXog cov;
ovV av 6' ix %aXsitoZo Ttovov Qv6aito xal atr\g,

ovts xsv i6&Xbv sycov tov {istadovv i&sXoL.

105

dsLlovg sv sqSovtl \xataLOtatr\ %aQLg i6tCv

l6ov xa\ 6%sCqslv itovtov dXbg TtoXirg.
ovts yccQ av novtov 67tsCQcov fia&i) Xrjlov apag,

Welcker

HartuDg, qui haec

r\v xig.

inuLvr)ar\

nuLvr' or\

A,

cum

inuivr\0L

prioribus iunxit, %r)v scripsit.

inuLVGi bcdfhimqrt,

Oelp

inaLvioasi corr. g. Cobet inuivf\aiv requirit.

xbaov,
OQcor\g, oQcoLrjg A, ogcorjg 0, 0Qcpr\ ceteri quod praeoptat
V. 94. uXXr\, uXXr\v AO.
lr\ai, ljjgl
Cobet, mihi secus videtur.
V. 95. sxuLQog, malim sxuCqco.
Bekker, l'r\GL Adeglnpq, l'r\OL bcfhimt.
Xau restitui ex AO,
V. 96. sinr\, sl'noL 0.
ylcoaarj, yXcooou c.
cpQovfj Ai, ceteri
qui Xcoiu exhibent, ceteri Xcooxu. confer v. 800.
V. 97 100 separavi a prioribus. Hartung, qui necessitudicpQOvsi.
nem tuetur, putat antea distichon intercidisse. Repetunt haec post
v. 1164 AObdefhmn, ubi v. 97 ita legitur: Toiovxbg xol (xig m, om.
V. 98. yLvcooxcov A, ut solet,
ifiol, ifibg 0.
0) avr\Q saxco cpCXog %xX.

inuiv0i n,
xbaoov i.

item 0, yLyvcooncov

ceteri.

cpsQSi,

cpi^siv 0.

fortasse

cpQoi legendum.
V. 99. xuvt', xovx' AO infra Bekk.) ivl, iv
O. V. 100.
ceteri.
a pr. m. A, noxi
nox' iitov scripsi, noxufiov a corr. in
V. 101. o' A ut Neander coniecit, om. ceteri. V. 102. xC sox',
dsiXbg A, om. 0, nanbg xsLvog ceteri, quod
malim xC
revocandum. V. 103. ovx' oV bq,' oxx' din. Leutsch. ovSi %sv (ovxs
nbvov, nbvoio 0.
%sv?) i% %uXsnoLO nbvov desiderat, perperam.
(s.

iiov

S'

fort.

i,

8r)x'.

V. 104. xov llsxuSovv i&iXoL Buttmann (optativum iam Brunck aliique

restituerunt), errant qui jjlsxuSovv' i&. praeoptant, nam Sovv ac similes formae non ex Sovvui, sed ex Sbcisv proficiscuntur. xov llsxuSovvai (x a sec. m. corr. ex y s. Jord., a erasiam est) &iXoL A, xov fiiya Sovv'
V. 105.
i&sXsi bdefhlmn, xov [isyuXov Sovvul QiXsL 0, i&sXsi etiam cgi
sv A, ceteri S' sv nescis in his saepenumero, copula utrum addita sit ab
anabiecta ab iis, qui senteniis, qui cum prioribus coniungere volebant,
tiam compage solutam ab omni, quod reliquum erat, vinculo liberare stus qSov xl, sgSovxi
debant; cf. 955. Hartung haec cum prioribus coniunxit.
V. 106. loov,
bcdefmn ut alibi quoque saepenumero.
%^QLg, %uql e.

laaov

i.

V.

107. uv, xbv 0.

uQ-v, (SuQ-vv 0.

ci[upg, u[i'

0.

THEOGNIS.

129

ovts xaxovg sv 8qcov sv ndXtv dvttXdfiotg'

dnXr\6tov yccQ s%ov6t xaxol voov rjv d' sv d^aQtrjg,
110

tcov 7CQo6d-v ndvtcov ixxiyvtat cptX6tr\g.

oi 8' dyaftol tb ^iyi6tov lTta.VQi6x.ov6i na&ovtsg,
fivr](ia

d'

s%ov6' dya&oov xal yaQtv s\onC6co.

Mrjnoti toi xaxbv dvSQa cpCXov notst6&at statQov f

dXX' alsl cpsvystv oo6ts xaxbv Xtpiva.
115 IloXXoC toi no6tog xal (3qoo6 tog sl6iv statQOt,

492

iv ds 6nov8aCoo nQtjy^iatt navQOtSQOt.

Kt(i8r}Xov 8' dv$Qog yvcovat %aXsnootSQOv ovSiv,
Kvqv' ov8' svXafiCrjg s6x\ [nsQl] nXiovog.

Xqv6ov

xtf}dr\koto xa\

aQyvQOv dv6%stog

dtrj 9

alterum i.
dvttXd(loig, fort. uv xi Xdfioig,
V. 109. Verba unXr^crov y. e'%. x. voov affert
V. 111. inavQtcnovot insolens activa forma,
Teles Stob. XCVII 31.
nec sententiae, quae requiritur, convenit verbum: nam aut dixerat
poeta: boni quovis beneficio contenti sunt (unXrjorov ydg i'xovat xaxol
voov), quam sententiam aegre ex corruptis verbis restituas, aut: boni
vel mahi, quae ipsis illata sunt, non curant.
Itaque olim conieci xb uiV. 108. sv prius om.
Lorey dvrtnd&otg.

el,

ytarov iXacpQtgovot na&ovrsg, nam iXucpQt&iv vid.-tur idem esse,

quod iv iXucpQtp notsto&ut, parvi ducere, huud gravate ferre, uti est
apud Herodot. I 118; yiui ftvyurQt ry iuij dtufisflXrjuivog ov* iv iXucpQco
inotsvfirjv, adde III 154
Eodemque modo interpretor illud Arcbilochium apud Euseb. Praep. Ev. XV 4: iv xa KU&rjuut afjv iXucpQtwv udxrjv. Ahrens duavQiGnovot couiecit, Emperius inuuniaxovat,
Hartung xd uiytax' cv navQ' ia-Aovat, Heimsoeth unocpXuvQigovct.

V. 112. uvfjuu satis insolenter dictum.

V. 113. prjnoxi xot scripsi
praeeunte Brunckio, cf. v. 155, legebatur ur) nozs xov.
sratQtov corr.
in sxatQOv A.
V. 115. Cf v. 643, 4 et Pseudophocyl. v. 92. Fortasse hoc distichon Phocyhdis est.
Etiam v. 147 paradosis similiter

Hartung, quoniam infra eadem fere leguntur, hoc distichon cancellis circumscripsit.
^Qcoatog slotv,
^Qcootog slolv.
V. 117. 8' om. 0, hinc Leutsch itt8r]Xoi' dvSQog coniecit. Praeterea
V. 118. svXu^irjg, tj cpQovrtSog margo bdfmn.
XaX. yvcovut ovSiv.
fluctuat.

nXiovog, nXtiovog i, nXstovog bdfhmn. Versus, quem interpretatur

Camerarius: ovSs nsQt nXsiovog iarlv ovSsv r) svXufisic&ut xat cpQOv-

quod corrector aliquis adiecit, ut versum suppleret, cancellis saepsi;nam svXafitng iarl eodt-m modo dictum, quo
Euen. 1 6 Quarrjg elal StSaOKuXiag. Fortasse f>Qototg olim fuit scriptum,
nam Leutschii inventum nviQ. i. e. nvQ haud placet. Heimsoeth <;#''
onsQ n nXiovog commendavit, M. Schmidt Stt nsQt rsv nlsovog. Har24 affert Clemens
V. 119
tung hos duos versus adulterinos censet.
Al. Str. VI p. 625 ed. Syl. recteque dicit Euripidem in Medea v. 616
haec imifatum esse.
V. 119. uvaxsrog i, ceteri cum Ciemente aaxsrigstv, corruptus: nsQt,

Pqetae Lyb.

ii.

POETAE ELEGIACI.

130
120

KvQVS,
sl

Xttl

ScjSVQSLV QttdiOV CCv8q\ 60(ptp.

ds cpCkov v6o$ ccvdQog svl 6trj&s66L XsXtf&rj

ipvdQog smv, dokiov d' sv cpQsdv r)tOQ s%r],

tovto dsog XL(3dr]l6ttttov 7CoCr\6s f}QotoZ6LV,

xccl yvcovccL ndvtcov tovt'
dvir]Qoratov.
125

ovds yccQ

sCdsCrjg

dvdQog voov ovds yvvccLXog,

tcqIv nsLQrj&SLrjg co6tcsq

vnotpyCoV

ovds xsv sCxa66aLg co6tcsq jtot' sg wqlov

xoXXdxL yaQ yvca^irjv s%a7Cata>6' CdsccL.

493

aQsrr)v sv%ov, noXvTCcctdr} , s%o%og slvaL,

Mr\r
130

sX&aV

\ir\r

dcpsvog' [lovvov d'

dvdQl ysvoLto

tv%r\.

V. 120. qccSlov, prius qtjSlov

supra scriptum: difficilis.
V. 121. 6zr]&sGGL, Gzr)&SGi n.
XsXrj&rj, XsXrfori A, XsXr)&si 0,
ceteri cum Clem. XsXrj&s.
V. 122. tpvdgog, quod Ruhnkenius coniecit,
confirmat A, ipvSvog bdf hmn, ipsSvog cum Clemente cegl et corr. h, ipsvV. 124. ndvzcov, ndv bfm,
Sovg 0.
s%r]i A, ceteri s%sl cum Clem.
ndv dh.
V.125 128 Leutsch seiunavirjQozttzov, uvirjQOTSQOv Clem.
genda censet, quippe quae olim subiecta fuerint disticho v. 117. 18, atque
ita sibi videtur duo integra elegidia Theognidea recuperavisse, utrumque
sex versibus comprehensum, v. 117. 18. 12528 et 119124, argumentis ille quidem usus speciosis magis, quam veris, velut quod Euripidis
loco hanc suspicionem firmari asserit, omnino falJitur: tragicus enim
necessitudinem, quae inter v. 119 24 et 125 28 intercedit, luculenter
V. 1 25. 126 affert Aristoteles Eth. Eudem. VII 2 dei yaQ
testatur.
zog, in

scripsi.

nsLQttv XccfisLv, cogtisq

Ov yuQ ccv siSsirjg ycxX. et

Xsysi kccI Qsoyvig.
V. 125. ovSs yccQ siSsirjg A, ovSs yttQ siSoirjg 0,

Apost. XIII 15 k.
ov tittl siSsirjg c, ov yaQ siSsirjg n et Ap., ceteri ut videtur omnes
ov yccQ ttv siSsirt g, atque ita Aristoteles. Sed ccv passim omittitur,
ubi vei proximo priore inciso fuit additum, vel subsequitur, cf.
V. 126. tiqIv Ap. tiqlv
ovSs Aristot., ovzs codd.
v. 927. 1187.

av.
TcsiQTjd-SLrjg A, nsLQccGQsiiqg g, nsiQcc&sirjg ceteri cum Arist.
et Apost. Ahrens, nihil curans Aristotelis auctoritatem nQiv nsQ nsiV. 127. slnaGGctLg, sinuGULg f.
noz' sg coqlov A,
Qrj&slg.
Obdeflmnq noz' sgcoqlov , Camerarius et Turnebus noz' sg coviov.
Conieci nQog {nozl) %coviov (nisi aliud vocabulum latet, cf. Hesych.
snccGHLov r) %covrj' UixsXoi), ut Theognis imaginibus e re metallica petitis uti solet, vid. 417. 450. 500. 1105, adde Isocr. ad Demonic. 25,
qui solet Theognidem imitari. Sed vocabuli species non satis stabilita,
nam fortasse %covsiov potius, quam %coviov scribendum, cf. Zonar. et
Suid. Malim igitur cocnsQ nQrjzrjQiov i. e. qui mancipia emturus ex-

quamquam
quemadmodum

aminat,

etiam possis tentare cocnsQ norl %coqlov sX&cov,

qui agrum adit et visitat; nam verisimile hanc

quoque translationem a re rustica esse petitam. Heimsoeth novavit
nox' sGonzQLov imagine incommoda et vocabuli forma inusitata usus.
Hartung noz' sg tpnvQov, confidenter dictitans, si quis posthac aliam
medelam circumspiciat, operam perditurum, at nec sententiae institutae
i.

e.

convenit ieta coniectura, nec Graeci zb s[invQov, sed zd s'iinvQa dixeV. 128. noXXdv-L, noXXdmg bfm.
V. 130 poeta videtur scrip-

runt.

THEOGNIS.

Ovdev iv

dvd-QcoTtoL^L

eitkeft, orocg

o6irj,

narQog xal

KvQve,

131
firjrQog

[ii[ir}Xe

d^etvov

dixrj.

Ovdeig, Kvqv', drrjg xa\ xeQdeog atriog avrog,

dkXd d-eol rovrcov dcoroQeg d^icporiQcov
135

ovde

ng

dv&Qconcov iQyd^erat, iv cpQealv etdcbg

ig rilog elr dya&bv yiveraL elre xaxov.
noXXdxL yccQ doxecov d"t]6eLv xaxov, iG&kbv eftr\xev

xai te doxcov

ovde
140

tco

frrjaeLv

icj&kov, e&rjxe xaxov.

avfrQcoTtav naQayiverac, 0O0*' i&eXr\6iv

6%eL yccQ iaXeitr\g neiQar

diir\iavir\g.

av&Qcoitot de [cdraia vo^o^ev , eiSoreg ovSiv

&eol Se xard 6<pireQov ndvra re\ov6i voov.

OvSeig

Ttco

,elvov,

nolvnatSr], i%a7tarr\6ag

ovtf ixirr\v ftvr\rcov d&avdrovg ela&ev.

uvSql ysvoixo xv%scv cov xcg qu (cf. v. 256), quam sententiam

deinde explanavit pluribus; breviator non satis perite in arctum redeV. 131 2.
Neque prospere cessit Heimsoethis rQocpfj corrigenti.
git.
V. 131. dvQ-QconoiGL, dv&Qconoig n (et Vind. ap.
Stob. LXXIX 1.
V. 132. 'nXs&', oroig scripsi,
Stob.). quod fortasse aliquis praeferat.
sive snXsr oroig malis, A et ceteri VnXsro olg, edd. vulg. snXsro roCg,
apud Stob. snXsQ' (sic A pro snXsr') oooig oaCrjg (oaCoig A) Kvqvs (lsV. 134. ScoroQsg, ScoV. 133. KSQSsog, HSQSog bmq.
(irjXs dinrjg.
V. 136. yCvsrui AO, legebatur yCyvsrui.
V. 137.
xoxsg bmq.
V. 138. Sohcov, Leutsch Soxscov.
V. 139.
noXXdnL, noXXuv.ig el.
sisse

nuQuyCvsrui AO, legebatur naQaoou &sXr]Oiv, bcdfhm

oao' s&sXrjGLV, A oaou ftsXrjaiv,
yiyvsxui.
60' s&sXr\aiv.
V. 141. 142, quos Schneidewin non recte separare
voluit, affert Orion Anthol. V 12 s% xcov QsoyviSog 'EXsysCcov.
V. 141. vo[iCo(isv, Geel aocp^ofisd'', Leutsch xo(iCgo(j,sv, conieci tidxac'
8ed nunc malim (idxrjv (sive (idraig) (io%&Co(isv.
sXnCo(isv
V. 142. Q-sol, ot Orion, sed hunc quoque &sol legisse, inde apparet,
Ss v.uru acpsrsQOv A,
quod sub titulo nsQi &sov hoc disticho utitur.
Ss xdocpsxSQOV c, Ss xuacpsrsQOV
<? HuoopsrsQOV 0, Ssxu acpsrsQOV e,
lr, Ss xug ocpsxsQOv dh, Ss nuoacpsxsQOv fm, Ss nul ocpsxsQov n, 6'
txug ocpsxsQov yQ. n, Ss -AuacpsxsQOV s, xuScTs margo h; unde colligas
olim scriptum fuisse &sol yuQ %uocpsxsQov, quemadmodum AeoV. 144.
les KuanoXsco, xuexd&SLg dixerunt. Apud Or. acpsxsQov.
&vrjxcov quod cum ovSslg iungendum foret,
i"%sxriv, iy.stiv bfm.
dv&Qconcov,

dv&Qconcp

corr.

1.

non caret

offensione;

corrigo &r\nscov

similiter

Schmidt &r)ncov,

cf.

Hesych. 9r)nsf ipsvSsxui, item %r\nr\xr)g' dnaxscov et &r)ncov la'Xu&sv A, ceteri

Herwerden dXixcov probante Leutschio.
nuxcov.
V. 145. 146 affert schol. Aristot. Eth. Nic. V 3
plerique sXu&s.
ex cod. Paris. editus ab Osanno in Wolfii Analectis IV 638: ovXouui sv (idXu Gsitvog oXCy. 0. %. oiv.. r\ nX. uSCttcog. et deinde v. 147

affertur;

Hose

in

Herme V

79 idem scholion ex alio cod. Paris. edidit:

9*

POETAE ELEGIACI.

132
145

BovXeo

d'

ev6^ecov oliyotg 6vv %Qr)^,a6tv oIxeZv,

itlovtEZv, ddixcog yQr\ytata ~ta6a\ivog.

r)

iv ds dtxato6vvrj 6vXlrj(idr)v ~ta6^ aoEtrj '6ttv ,

~tdg 8e t dvrjQ dya&og, Kvqve, dixatog scov.

494

XQrj[iata [iev dai[icov xal Ttayxdxcp dvdQt didco6tv

'

150

Kvqv'

Kvqve,

"TftQtv,

ov

aQEtrjg d' oXiyotg

dvdQa6t

ftsbg TtQcotov

xaxbv

[ioZq'

~ttat.

co~ta6v dvd^i,

ytikkEt %coQr\v (irjdE^tiav ^i^Evat.

tovto &soyvi8og' siQrjzai 8s

ovTcog' fiovXofiUL 8' sv (idXa as(ivbg oX.

%Qr)[iaTu YSHTrj[isvog' sv Ss SiYaioovvr) ovXXr)Srjv ituauv
356 ex cod. Oxon. ubi fiovlso S' svositem ib.
dosTr)v slvai.
V. 145. svasfiscov,
~tuou UQSTr).
Ttuodfisvog
scog
svosfiscog g.
V. 146. ~tuad[isvog Brunck, libri naaadfisvog.
V. 147. 148 coniunxi cum praegressis Brunckio praeeunte: illud enim praeceptum subsecutam esse iustitiae laudem praeter illud scholion Aristotelium con.

dSiYcog

firmat etiam Isocr.

Ttsviav

ad Demonic. 38:

tiXovtov

u8lkov

MdXXov d~toSs%ov SiYuiuv

togovtco ydo YQsiaocov Slyulogvvt] XQV~

[iutcov
bacp tu (isv gcovTug fiovov cocpsXsi, r) Ss yul TsXsvtrjOaot, So^uv
V. 147 affert Aristotel. Eth. Nic. V 3: yul -cuqol-tUQUGYSvdfcsL %tX.
Usus eodem versu ut videtur etiam
(iia^ofisvoL cpafisv sv Ss Sly. htX.'
uqstt) gtlv , uQSTr) sgtl Abfgmn, uqst' sctl
Phocylides, vid. fr. 11.
V. 160. Kvqv'' aQSTr)g 8'
(ap. Aristot. KblbOb svi, ceteri sari).
r)

oXLyoig dvSQaai [iolq stcstul A, ceteri r\ 8 uQSTr) oXiyoig uvSquol yvqv'

V. 151. ri.UY.6v, yuyco
et s (sed in marg. yuyov).
sitSTai.
V. 152.

ov, ov

e.

(isXXst,

Heimsoeth

(is(ivsv

coniecit.

%coQrjv,

%c6qav

el.

vulgo, quod perpauci ex detefirmare videntur, A &s(isvov, ov a sec. m. corr. in co,

etiam bcdefhlmns. Xcoqtj similiter dictum
ac &(isvov praeter
infra v. 822 tovtcov tol %coQr\ Kvqv' oXiyrj tsXs&sl visum est idem
esse quod coqi], idque ipsum restituendum censuit Ahrens hoc loco,
Corais infra, utque hiatus asperitas procul haberetur, alii ys inseruerunt, nec meliore successu Hartung ov [isXXsl 'v coQrj (irjSsfiiu &s(isvuL refinxit. Herwerden aliquando S-coqt} dictum esse censet, at gutturali potius littera orbatam esse vocem latinum vocabulum curae videtur arguere: itaque olim suspicatus sum Theognidem retinuisse principalem litteram, sed ambigua forma incommoda, et consentaneum
litteram X, si olim adhaesit, dudum evanuisse; accedit, quod coQrjv
&so&ul potius quam &slvul dici oportebat. Itaque assentior Hermanno,
qui usitatum %coQrjg vocabulum agnoscit, Theognidis versus componens
cum Aeschyleo Ag. 78 "AQr\g 8' ovy svl %coqu, ut sit locus sive nume(irjSsfiiuv,
rioribus libris

rus, in
in acie

(irjSsfiirjv.

ftsfisvui

Sane %coqu dici solet locus, quem cuique

choro praefectus attribuit, unde u%c6QiOTog qui nullo est

qno quid habetur.

vel

loco dicitur. Atque Aeschyleum svl %coqu idem fere significat, quod sv
(ioiQu; sed ad Theognidea illustranda adhibeo Hesychii glossam: d%coQog' sv KUTUQa XsysTUL 6 [irjTS tulv fiiov (ir'jTS yutuotuglv olYiug s%cov.

cum quem

diris devoverent et extorrem facerent, prehominis (ir\8s(iia %coqu esset, quorsum etiam
diSQVTog apud Cratinum et Aristophanem spectat. Atque Hesychii

Videntur enim,

cati esse,

ut

scelerati

THEOGNIS.

133

Tixrei tol xoQog v(1qlv, oxav xaxcp

okfiog snrjrai
av&QcoTta , xal otco (ir) voog ccQTtog r).
155 MrJTtOTE toi 7tevCr]v
%-vfiocpd-oQov

uvSqI xoAco&eCg,

tu]d'

Zevg

dxQr}fio6vvrjv ovko^evr]v itQocpEQE'

yaQ tol to TaXavTov E71lqqetiel ccXXote aXXcog,

dkkoTe pev itkovTeiv, akkoTe

MrjTtoTE,

Kvqv', ayoQaG&at

495

firjdev %euv.

Eitog fiiya'

ol8e

yuQ ovdeCg

dvd"Q037tcov o Tt vvt- %r}{ieQr] dvdQl TeXei.

160

IIolXoC TOt %qgovtul detlaig cpQe6C, daCfiovi d' e6&Xco,

oig t6 xaxbv doxiov yCvETaL eig aya&ov.

testimoniura plane confirmat devotio, quam edidit Kumanudes in sylloge

titulorum sepulcr. 2585: xcci sl' xi (isXXsl SQydsa&ai, dvovrjta wvtco
yCvoixo xcu a%coQa nai aj.iotga y.ai dcpavfj avTco aitavxa ysvoLto. Etiam
Hartel % 00977 tuetur, cum antea h. v. Qc6[ir)v, infra [ioCqtj coniecisset.
V. 153. Eandem sententiam Solon protulerat, vid. Clemens Al.
Strom. VI p. 740: ZoXcovog Ss 7toir)aavTog' tChtsl yaQ xdpog v^qlv, 6V
dv noXvg oXfiog snrjTaL, avtixQvg 6 Qsoyvig yQacpsf tCxtsl tol xdpo?
v@qiv 6V dv y.ay.(p oXfiog enrjrai. Affert etiam Schol. Pindari 01. XIII
Et fortasse antiquior utroque elegiov. 12 tanquam Homeri versum.
grapho epicus poeta usurpavit, quorsum fortasse referenda est ea forma,
quam servavit Diogenian. Prov. VIII 22: Tlhtsl tol xdpog vQqlv, otuv
xaxcS dvS^i naQsCrj, ubi vid. interpretes. Hartung totum distichon
Soloni vindicat (quod sic conformat 6\av noXvg oXfiog snr\TaL 'Av&qcono l 6 lv, otco xtX.), eidemque etiam tribuit v. 155 8, quod parum est
V. 163. otav, 6V dv A.
V. 154. dv&Qconco AO dvprobabile.
158 affert
V. 155
&Qconcov (A avcov ut saepius).
y, si'n n.
Stob. XCVI 15, et his continuo sine lemmate adiungit v. 179. 180,
sed Vind. praemittit versui 157 xov avTov, affert etiam Apost.
VIII 28a v. 157. 158.
V. 155. tol, [iol Stob.
&v[iocp&6qov, s &v%oXco&sig, %aXscpftsig Stob. (sed Gesn. marg. %oXco(wtpfroQcp.
V. 158. find' d%Qrj[ioavvr]v
Bekker praeoptavit [irjSs %qv9sCg).
fioavvrjv. Heimeoeth Stobaei scripturas uol et %aXscpbsCg praefert, ac
deinde eodem auctore abusus Kvqv' oXor]v nQocpsQS.
ovXofisvrjv,
Kvqvs, y.av.r)v Stob. (sed Vind. Trinc. om. Kvqvs, Voss. xviiaxr)v).
V. 157. yaQ tol, (isv ycip el (ap. Stob. psv toi, sed AB Gesn. m. yap
aXXcog Stob.
iniQQsnsL, A enLQQeni.
tol, (isv om. Vo8S. Trinc).
(t' aXXcog Vind. Voss., aXXog Trinc. aXXco Gesn. m.), aXXco Apost. et
Theognidis libri praeter s, qui aXXor' in aXXco probante Hartungo.

ovSsv ceteri et Apost. Firmat dXXcog et

Toig
(Lqdsv Basilius M. II 177: iv oig cprjai (Qsoyvig) tov &sov
dv&Qconoig t6 TaXavTOV iniQQsnsiv dXXoxs aXXcog, d. [i. nX. aXXoTS Ss
V. 159 et 60 affert Apostol. XI 38 a. Arsen. 355.
[irjSsv s%slv.
V. 161
168
V. 160. %' rj(iSQr} A, %' r)(iSQa vel %v[t.SQa ceteri.
V. 161. 162 affert Apost. XIV 68 a.
Hartung Solonis esse existimat.

V. 158.

(irjSsv

et Stob.,

S'

V. 162. yCvsTai

et Apost., legebatur yCyvsrat (etiam A).

POETAE ELEOIACI.

134

el6\v d' oT fiovkfi t' uyufrij xul duCpovi dstXa

enexuL.
po%ftCt,ov6 l , xelog d' EoypaGLv ov%

165

Ovdelg uv&Qcaitav ovx oA/3tog ovxe 7tevL%Qog

ovxe xuxbg vo6(pLV duCfiovog ovx dyuftog.

ulla xuxov

"AXX'

e6xi, xo 8' uxQexeg ol$Log ovdeCg

uv&Qebnav 07to6ovg
,

*Ov de

freol XL^ca6

r)eXtog

xu&oqu.

ov xul {ia[iev[ievog ulvel'

uvdQog de 6novdrj yCvexm ovdepCu.

170

eolg ev%ov, &eolg e6xLV

XQaxog' ov xol uxeQ d-eav

uyd% ovxe xuxd.

eitL

496

'

>

yCvexuL uv&Q&itoLg ovx'

uyuftbv %evCr\ Ttdvxav dd[ivrj6L ^luIl6xu

xul yriQoog tioXlov, KvQve, xul r)nLuXov,
175 r\v Sr) %Qrj rpevyovxu xul ig (lu&vxrjxeu Ttovxov

"Av$q

Sedcoi A, xaxqo 0, cpavXco ceteri.

elai.
V. 163. eloiv
V. 167. Similiter Solon 14: OvSe udnaQ ovSeig neXexai fiooTog, aXXd
Post atQexeg
novrjQOL Ildvxeg, ooovg &VT\xovg rieXiog xa&OQa.
V. 169.
V. 168. onooovg, 6 zooovg c.
interpungunt bdfgmn.
libri xlucoolv o, nisi quod AO o. K in ras.
om. Se.
ov Se,
xiucoo' ov quam emenda,tionem recepi. Ahrens 6 nai KOLixevuevog
sed cf. Sophoclis
(noLucouevog) avei (Schneidewin dyQei, Hartung aiQsi),
versum ex Thyeste I apud Orion. V 10: Eocpbg ydro ovSeig n\r\v ov
av xifia &sog. ubi nOD debebat Seyffert oratione inversa og av xiua
&sbv scribere; versus tres qui sequuntur sunt ex eadem scena illins
tragoediae petiti, sed non continuo hunc v. excepisse videntur: 'AXX'
,

elg

&eov

a'

OQcovxa, v.uv

l'ra

dYxrjg

%coqslv nsXsvr]

usio'

oSomoQStv

ala%QOV yaQ ovSsv cov vcprjyovvxaL &soi. ibi stg &sov a' scribendum esse, pro slg &sovg, ut dudum conieci, recte perspexit Seyffert.
V. 170. dvSQog, Hermann dvSQaaiv, idemque, si recte intelligo, hoc
distichon, omissis v. 171. 172 arcte coniungendum censet cum v. 173
V.-171. ftsoig eaxiv sni
yivexai AO; legebatur yiyvsxai.
seqq.
%Qaxog scripsi, nisi forte quis xoig eoxiv s. x. praeferat, ne idem vocabulum ter repetatur. &soioiv sni-XQUxog A, olg Icxl xQuxog 0, oig saxi usya
KQaxog ceteri. Cf. Homer. Hymn. in Cer. 150: 'AvsQag oloiv eneaxi ueyu
xQuxog ev&dSe xiur}g, Bekker Q-eoioiv yuQ eni kq., Schmidt &soig sv%ov,
V. 172.
ovxoi A, ov xi ceteri.
ftsoig, olaiv eni -nQaxog perperam.
V. 173. Sdavr\ai, A Sduvrjioi.
yivsxai AO, legebatur yiyvsxai.
V. 175. 176 plurimi
V. 174. noXiov, Heimsoeth tacens nXsiov substituit.
1V483. Plut. de comm.
scriptores afferunt, Stob. XCVI 16. Clem. Strom.
not. 22, de Stoic. repugn. c. 14. Schol. Thucyd. II 43. Hermog. Progymn.
T. I p. 24 ed. Walz et Aphthon. p. 68, adde Rhetor. ed. Walz T. II
XQScbv'

THEOGNIS.

135

Qintelv, xccl netQecov, KvQve, xat' r)fot3dtcov.

xal yaQ dvrjQ itevir\ de^^rj^isvog ovte ti elnetv
ovd-'

eQ%ac dvvatac, yXcoGGa de ol dsdetai.

Xqt) yaQ o^icog snl yrjv ts xal svQsa vcata &aXdaarjs

180

dirj<Sd-ai

KvQve, Xvdiv

%ahs7trjs,

497

nevCrjs.

306 et 309 et Praef. p. XI, ibid. Theodoret. XI 153. Schol. Aristotel.

T. IV 8 et 14. Cram. An. Par. IV 404, 30.
Respicit Lucianus de merc.
cond. c. 5: v.ai vnsQ ys xov xoiovxov v.ai ig fiu&vwrjTsa novxov focog
Qinxsiv tSsi, co Osoyvi, nui nsxQmv, cog cpr)g, x.ax' r\Xi$dxcav, idem Apol.
de merc. cond. c. 10: xo (isv yaQ xov OsoyvtSog kuv iycio (ir\ Xsyco, xCg

ovk oiSsv, ova una^iovvxog x.ai sg $a&VY.r\xsa novxov acpdg avxovg

si (isXXot, xig ovxcog dnoSgdQinxsiv xal x.axd KQr\(ivc6v ys r\Xi(idxcov
cso&ai xr\v nsviav. adde Timon. c. 25, ubi Mercurius Plutum com,

pellat: <aaxs v.ui ig $u&vx.r' xsa novtov cpsgovxsg sooixpav suvtovg xal
nsxQcov xax r\Xi@uxcov, vnsQOQua&ui, votxifcovxsg vnb aov
bxmsQ ovSs
Cf. etiam Boisson. Anecd. Nov. 181 et 394.
xr)v uQ%r\v scoQag avxovg.
Eust. II. 998, 25, et Ammianus Marcell. XXIX p. 448: Angustiis formidandae paupertatis attriti, cuius metu vel in mare nos ire praeciV. 175. r\v 8r\ %qt\,
pites suadet Theognis poeta vetu3 et prudens.''
l

Theognidis codices, quod profectum ab iis, qui haec cum proxime

praegressis copulare voluernnt; nam omnes, qui his versibus utunig, sig Clemens et unus Theodoreti cod.
tur, %Qrj nsvir\v afferunt.
fia&v-nrjxsa A, et apud Stob. (ubi vulgo (isyuv.r\xsa) codd. AB Gesn.
marg. sicut Clera. Plut. de Stoic. rep. sed ceteri Theognidis codd.
(isyaxrjxsa, ut Plutarch. de comm. not. Schol. Thuc. Theodor. Eust.
V. 176. Qinxsiv A Qinxsiv, Qinxsiv g Schol. Thuc. sed
Rhetor.
Qinxsiv Stob. Clem. Plut. utroque loco, Lucian. Hermog. plerique codd.
nsxQscov A, ce(unus Qinxsiv, alius Qinxsa&ui) Aphth. Theodoret.
teri nsxQcov; sed nsxQscov ap. Stob. AB (vulgo nsxQcov) et Clem.; nsxqcov Plut. utroque loco Sch. Thuc. Luc. Hermog. Aphthonius Theonax' f\Xi@dxcov, 7ta&r\Xcdxcov A.
V. 177. 178 affert Stob.
dor.
XCVI 14, ita ut coniunxerit cum v. 649 653, fortasse in collectione,
qua utebatur, infra hoc distichum erat repetitum, sed propinquum fuisse
priori disticho etiam Lucianus indicat de merc. cond. 5 slxa 6 Qsoyvtg
nQO%si,Qog nal noXv xb ndg yuQ dvr\Q nsvir/ SsS(ir\(j,svog, nai oaa dXXa
Ssi(j,aza vnsQ T/jjg nsviag ol dysvvsaxaxoi xmv noir\xi>v it-svr\v6%uoiv.
et deinde addit illa: nui vnsQ ys xov xoiovxov v.ui ig $a%v%r\xsa v.xX.
Affert hoc distichon etiam Artemidor. Oneir. I 32. Plut. de poet.
audiend. c. 4. Arsen. 149 et initium Aristot. Eth. Eudem. III 1. ReV. 177. nai, scriptores, qui utuntur hoc
spicit Lilan. III 30 seq.
SsS(ir\(isvog,
versu, ndg (ap. Artem. L naQu), haud dubie rectius.
V. 178. ov&' squi
nsnsSrjtisvog Artemidorus (sed L SsS(ir\(isvog).
g (Stob. Plut.), ov&' SQ^ai A, ovx' SQ^at ceteri codd., ovS' squi V
Artemidori.
Theognis solemne carmen defixionis scite ad paupertatem rettulit, cf. plumbeam tabellam ap. Kumanudem Tit. Sepulcr.
2590: naxaSsSsa&co IIv&oxsXr\g nqbg xbv 'EQ(ir\v xbv %&6viov xal xr\v
item %<OQr\g
'E%dxr\v xr\v %&oviuv v.ai yXaxxuv v.ai snr\ v.ai t'Qya.
vocabulum ex diris repetitum, vide quae ad v. 152 adnotavi.
158.
V. 179. 180. Stob. XCVI 15, itaut adiunxerit v. 155
%qj\
yaQ Ojitcoff sni, %Qr) 8' dsi naxd Stob. (sed marg. Gesn. %Qr\ yaQ
cum
ceteri
V.
180.
om.
O.
xs
8isa&ui
A,
Si^r\a&ai
b(i<6g ini).
ita

POETAE ELEGIACI.

136
Te&vdfievea,
t,coetv

rj

Stob.

KvQve

tptXe

%uXe7tf[ tetQo^ievov

%aXsnr\g,

1.

V. 183

7tevtrj.

V. 181. xs&vd(isvat A, xs&vdvoct

%aXsnr\ pr. A.
evan.
V. 182. costv,
fisXrt/ 0.

bcfgm, TS&vdvat dehln, in

cost

fieXteQov clvdQt,

TtevtyjQth

186

ipse Stobaeus affert

LXX

9: QsoyviSog;

idem

190 LXXXVIII 14: Ssvocpcovrog

vero ex Xenophonte affert v. 183
s% xov nsQt soyvtSog. Xenophontis hic liber nusquam alibi commemoratur, Heiland existimat hunc locum ex integro etiam tunc dnoLtvr\Ltovsvttdxcov opere petitum esse, ego suspicor scriptum olim esse:
Ssvocpavxog * * * * 'Avxta&svovg s% xov tzsqI soyvtSog, cuiusmodi
errores frequentes in Stobaeo; confer Diog. Laert. VI 15, ubi Antisthenis libros recenset: nsQt St%atoovvr\g %a\ dvSQsiccg 7iQoxQSTixiy.bg TtQcoxog, SsvxsQog, xQixog, 7csq\ OsoyvtSog S' s', potuitque Antisthenes nobilitatis contemtor haec scribere; iiam continent nihil fere aliud, quam
quod Antistheni placuisse Diogenes VI 11 dicit: dnsSsi%vvs xovg avxovg svysvsig xovg %a\ svaQSxovg. Utut est, a Socratico philosopho
haec profecta esse apparet. Leguntur autem ibi haec: SsoyvtSog saxtv
snr\ xov MeyecQScog' Ovxog Ss 6 notr\xr\g nsQ\ ovSsvbg aXXov Xbyov nsnoir\xat, r\ nsQt ttQSxrjg %a\ %a%iccg av&Qconcov %a\ eoxtv r\ noir\atg avycoansQ s'i rtg innt%bg cov ovyyQtttpsisv nsQt
yQafifia nsQt av&Qconcov
'H ovv aQ%r\^ [iot So%si xrjg notr\ascog OQ&cog e%stv aQ%ezat
innt%r\g.
yaQ nQcoxov dnb xov sv ysvsa&af cosxo yaQ ovxs av&Qconov ovxs xcov
dXXcov ovSev dv dya&bv slvat, ei (ir\ xd yevvr\aovxa dya&d str\. 'ESo^sv
ovv avxco naQadsiyttaat xotg dXXotg ^tootg %Qr\Gao&at, baa Ltr\ si%r\ xqscpsxai, dXXd (jtsxd xs%vr\g e%aoxcc &SQansvsxat, oncog ysvvatoxaxa saovxat.
ysvog. Tavxa xd enr\
JrjXoi S' iv xoiaSs xoig eneotv KQtovg
.

dv&Qconovg ov% sniaxcta&ttt (adde oQ&cog) ysvvdv sh, uXXr\yiyvsa&at xb ysvog xcov dv&Qconcov %d%tov as\ ittyvvitsvov
Oi
xco fielxiovt (scr. LttyvvLtsvov xov %siQOvog xco .).
s% xovxcov xcov sncov oiovxat xbv notr\zr\v noXvnQay Lioavvr\v
%a\ dvzt %Qr\Ltd(scr. cptXo%Qr\LLoavvr\v) xcov dv&gconcov %axr\yoQsiv
xcov dysvstccv %<x\ %a%iav dvzt%azttXXdzzso&ttt eiSbzag (legendum videtur cbg dvxt %q. d. %. %. dvxt^axaXXdzxso&ttt sicoftcoxcov), llo\ Ss So%si
ayvotav %axr\yoQStv nsQt xbv avxcov (iiov. Itaque haec erat prima eleHaec
26).
gia, quae continuo excipiebat prooemium (unde est v. 19
olim scripsi. A Xenophonte haec aliena esse manifestum; neque ex
subditicio aliquo libro petita esse credibile, siquidem qui eiusmodi
fraude usi sunt, id fere egerunt, ut famam de simultate Xenophontis
cum Platone exornarent. Sed quod Antistheni attribui, iam retracto,
neque enim eius librorum eclogis usus est Stobaeus. Omnino inscriptio
libri nsQt soyvtSog de vitio suspecta, nomen GsoyvtSog, cum aliud
vocabulum intercidisset, perperam iteratum ex principio huius eclogae,

Xsyst Tovg
Xcov, %axcc
xb %stQOV
Ss nolXot

itaque nihil

superstes nisi s% xov

nsQt,

sed probabiliter redintegres

{'AQtoxoxsXovg) s% xov nsQt (svysvsiag). Post Xenophontis eclogam,

quae intercidit (fort. Agesil. c. 1 2) inseruit Stobaeus locum ex hoc
Aristotelio dialogo, quo usus est identidem, neque qnidquam inest in
hac ecloga, quod Aristotele sit indignum, praesertim si memineris
Quae
dialogi scriptorem varias sermocinantium sententias exhibere.
Leutsch in Phil. 29, 519 seq. proposuit, improbanda sunt: nam quamvis et ipse hoc loco Aristotelis eclogam insertam fuisse suspicetur,
tamen plurima, quae hic leguntur, Aristoteli abiudicat et novicio scriptori
attribuit: neque recte aQ%r v xr)g notr]ascog exordium elegiae alicuius
ut Lucilius
interpretatur, id quod noti,Liaxog dici oportebat: b am poesis,
,

testificatur,

est opus totum, ut tota Ilias unast evv&sotg aut (patris)

THEOGNIS.
Kqlovs

[iev xccl

evyeveag

ovovg dt^^is&cc, KvQve, xal tnnovg

xcci tig

137

dycc&mv

ftovXexccL i%

yrjiiccL de xccxrjv xccxov ov iieXedaivei

idfrXbg dvrJQ, r\v ot %Qr\'iaxa noXXcc didco.
ovdl yvvij xccxov dvdoog dvaivexccL elvai uxoixi^

186 (irJGead-ca'

nXovGiov, dXX' dcpvebv

dvx

498

dyad-ov.
xaX
ex
xaxov
ia&Xbg
iyr\(iev,
%Qr}{iaxa yccQ xi(ica0L'
xal xaxbg | dya&ov' nXovxog e'[ii%e yevog.
190

ovxa

<ir)

&av{itte yevog

[iccvQOvG&ttL'.

Avxog xol
eig

Gvv

xccvxr\v

fiovXexctL

noXvncctdrj

yccQ [ii6yexccL

dtixdiv

io&Xd xaxolg./

eidehg xaxonccxQLv

eov6av

olxovg ayexcci, %Qr\iia6i neLd-oiievog,

Annales Enni, atque stuc unum est maius multo, quam quod dixi ante
Recte igitur Aristoteles Theognidis vito&rjyiag tcqos Kvqvov

poema.

appellat noit\Giv , et aQ%r) itoir\Gecog est, ut olim dixi, prima huius operis
elegia, quae prooemium excepit: neque offendit, quod philosophus hanc
7ioir\6iv censet avyyQaafia 71bqI dv&Qconcov esse, commode totius operis
institutum significans, nam <?vyypa/i|Lia nihil aliud eBt quam liber.
V. 183. HQiovg pev xal ovovg, xotk; ft.lv Sij vcoi Stob. Ceterum imitatus est haec Pseudophocyl. v. 201.
Si^fie&a, St^oifie&a apud
V. 184. evyeveag, evyeveiag Xenoph.
Xenoph. Stob. duo codd. (AB).
(sed A Trinc. evyeviag).
xig, xoi Xenoph. (sed rt? A Voss. Ars.
V. 185.
dya&cov, dya&ov Xenoph. (sed dya&cov Ars.).
Trinc).

firjGsa&ai, (HjfreG&at,

bfmq, (tivsG&at margo q, HxrjGao&ai Xen.

olini

passive dictum, ut est ap. Lucian. dial. deor. 22;

sed tueor PrjGso&ai (item Leutsch); est enim i| dya&cov, quod Camerar.
quoque censet, breviter dictum pro s dya&cov bvxag iitnovg prorsus
ut est infra 189: xal sx -nayiov io&Xbg eyrjfiev xal x.av.bg s dya&ov.
Confirmat Themistius
et 1112: (ivrjGTSvst S' stt v.a%ov eo&Xbg dvijQ.
XXI p. 302 ed. Dindf. qui haec respicit: eyco fiev yap oqco xbv xe Tnnov
e,exd\ovxag xbv rjo')fievov, el yavQog xs xal bipavxnv KUl iXev&eQog.
fiaivsc&at conieci

yiyvec&at. requirit, poteratque adhibere Plat. Rep. V, 459, quem

extr. , sed iure hanc suspicionem re186. r)v, r)v b,
v.av.r)v
ap. Xen. om. Voss.
pudiat Leutsch.
V. 187.
SiSco , cpeQV Stob.
lv' el.
oi, xig Xenoph. non male.
V. 188.
cum Xenoph. ovSefiin 0, ovSsfiia ceteri.
ovSe yvvfj

Mey

locum imitatus Ocellus Lucanus

192 coniunxi, quod Brunck quoV. 189

fiovXsxai, fiovXsx' Ocmn.
que fecit, cum prioribus, firmatque hoc Xenoph. locus, quamquam sane
apud ipsum Theognidem post v. 190 alia plura videntur interiecta
fuisse.
Ceterum ad eandem hanc elegiam etiam sequentes veraus
193 196 sunt revocandi.
yap Xenoph. (isv male Theognidis codd.
V. 190. nXovxog A et corr. g cum Xenoph.,
sx -na-nov, pr. A exhov.
V. 191. ovxw, fort. ovzcog
nXovxov ceteri.
yevog, yevrjg 1, evog f.
V. 193.
V. 192. ouyyap ut vid. A.
scrib.
yevog om. bfm.
ainbg xoi xavxvv avxbg xoiavxnv 0, Kayser doxbg xoi xavxrrv Geel
ouros xol xavxnv, Heimsoeth afftos xot, yafiexrjv. Ipse Theognis nomina
duo propria posuisse videtur. Ita olim scripsi, quae perperam interpretatus est Hartung, qui collaudat me, quod hic nomina propria deli-

POETAE ELEGIACI.

138

195 evdo^og xaxodo\),ov , STtel XQareQr] [iiv dvdyxrj

evrvei,

Xoijfia

r\

avdoog rXrj^iova

Aio&ev xal 6vv

o [iev

d%

ftrjxe

voov.

dixrj

avdol yevrytat

xal xa&aQcog, aiel 7iaQ[i6vi{iov rele&et.

ei

d'

naQa xatQov

ddixcog

200

xrtjderaL,

avrixa

fiev

el'^^

dvr\Q cpikoxeQdeC &v(ico

oqxco TtaQ rb dixaiov eXcov,

499

cpeQeiv xeQdog doxel, eg de reXevrrjv

av&ig eyevro xaxov ,

ftecov d' vjteQe6%e voog.

ditara
voov ov .yaQ eit avrov
akXd rdd' dv&Qco7tcov
rivovrai [idxaQeg 7tQr\y\narog d^TtXaxiag'

205 a/U' 6

pev avrog rl6e xaxbv %Qeog ovde tpiXoi6iv

arrjv e%07ti6co 7tai6iv v7teQXQe\ia6ev'

aXXov

8'

ov xarepaQipe

Sixrj'

TtQoe&ev enl fiXecpaQOig

ftdvarog yaQ dvatdrjg

et,ero

xrJQa cpeQcov.

at ego non librariorum errore, sed breviatoris

intellexerim
opera baec nomina oblitterata esse putavi: irritus igitur erit labor,
8i quis haec nomina indagare velit, quemadmodum Hartung Avxov.Xr)g Jvyrjv coniecit, atque cum in his nominibus nescio quam irrisionem inesse ciederet, propterea omnem locum Theognidi abiudicavit.
V. 195. svSo^og A, ivsovouv, ovoav cg.
siScbg, tScbv
pr. n.
V. 196. svxvsi Brunck, libri svxvvsl (ex corr. in 0).
Sogog ceteri.
V. 197208 fortasse Solonis sunt, vide quae in Mus. Rh. III 230 dixi,
V. 197. %Qfi(ia 8' o (isv scripsi, %Qr)(n,tt 8'
ubi cum aliis composui.
6 (isv A, %Qr](taQ'' co 0, %Qrj(iccxtt 8' co ceteri, Lachmann %Qrj(icc&' oxco.
tescere

V.nccQ(iovL[iov,
199.
.

hhnn et alii pleriV. 198. cclsl,

nccQ
nccQcc naiQbv est praeter ius, fere ut
que, yaQ llovlllov cg.
infra v. 401: MrjStv ayav ensvSsiv xcaoog 8 snl nu6LV aQL6xog"EQy(ia6iv dv&Qconcov modum significat, et epigr. ap. Schol. Eurip. Hipp. 263:
Tccvx' sksysv 2cbScc(iog 'Enr]Qaxov, 6g ii' dvs&rjYsv MrjSsv uyciv ycclqco
ndvxa tiq66S6xi kuXu. cf. Diog. Laert. I 41 (Anthol. Append. 206),
ubi Hecker satis intempestive (isxqco restitui voluit, item Aeschylus in
V. 200. uuq' A.
Prometheo v. 507 ycclqov nsQcc dixit.
V. 202.
V. 203. ov, ovxs n.
sn cegl, ix'
uv&ig libri, malim ccvxig.
uvxov Iacobsius, avxcbv corr. 1, ccvxovg ceteri.
ceteri, etiam A.
Brunck coni. ov yccQ sn' uvxoig
nQr]y[LU6Lv, Kayser ov yuQ sy.ccotos (vel dnavxag)
dLinXunirig, Schneidewin ov yctQ sx' uvxcog %x\.,
a
v
V. 204. xivovxaL, xivovxaL f, yivovxui
0. Schneider ovxi yuQ uvxcog.
(iuy.uQsg, fiaxaoo? e.
cg. Sylburg scripturam xivvvvxuL memorat.
diinlaKiag, quod
nQrjy(iuxog , nQuyfiuxog el, nQUKtOQsg margo g.
Brunck coni. A, d(inluy.ir]g ceteri.
V. 205. uvxog, uvxovg Obdefhlmn,
xies bcdfhlmn, xies Oel, sxi6s A, quod Brunck coniectura
uvxbg yp. 1.
assecutus est.
ovSs AO, og Ss *, quae lectio fortasse vera, ut deinde
V. 206. vnsQv. 207, uvxbv 8' ov v.axs(iaQips dYxry scribendum sit.
kqs(iu6sv scripsi, vnsv.QS(ia6sv U, snsKQSfiaesv ceteri. Conf. Pind. 01.
I 57: axav vnsQonXov, av ol nuxr)Q vnsQKQSLiues kuqxsqov uvxco Xifrov,
V. 207. K.uxs(iUQips, A Y.uxd(LUQips quod pr. m. corr.
dsl

c.

llovlllov

,,

THEOGNIS.

139

Ovx

e6xiv cpevyovxL tpikog xa\ itL6xbg ixalQog'

xrjg de cpvyrjg totlv xovx" dvLrjQoxaxov.

2t0

Olvov xol
7tivrj

KvQve,

xaxov'

JtLveiv itovkvv

e%L6xa\ievtog

rjv

avxov

de xig

ov xaxog, dkl' dya&og.

cplkovg xdxa

ndvxag eni6xQecpe noLxCkov qfrog,

OQyr)v 6v[i[LL0ycov rjvxiv' exa6xog e%eL.

ov% eativ scripsi ex A (ovx

V. 209. 210 repetit A post v. 332.
qui infra ut saepe germanam lectionem servavit, quam etiam
Clemens Str. VI p. 620 commendat: ndXiv OebyviSog (ihv Xiyovxog- ov-n
iati),

q>. cp. x. n. etaiQog, EvQinCSrjg nenoCrjxev nivrjta qoevyfi ndg ng

V. 210. eati hic A, e*azi
innoScav cpCXog. Hic omnes codd. ovSeCg toi.
0.
V. 211. 212
aviJiQoratov A infra, hic omnes dvirjQoteQOv.
antea cancellis saepsi (Brunck plane segregavit), legitur enim infra
v. 509. 10 distichon eiusdem argumenti, quod pristirikm speciem renCveiv novXvv, g novXvv nCveiv,
tinuit, quae hic immutata est.
AO noXvv.
V. 212. nCvei 0.
V. 213. 214 videntur sane ex eadem
4, non
elegia petiti esse, ex qua proximi versus, confer infra v. 1071
tamen continuo coniungendi.
V. 213. KvQve, &v(ie A.
xataBekker,
libri ut videtur -natd (A xata).
V. 214 numerosior fit versus voca-

eativ

cvftfiCcycov opyr/v, cf. v. 312 yivcoaxcov 0Qyr)v rjvtiv'

V. 215.
eyiaatog e'xei, v. 1072 avfifiCaycov' OQyr)v otog eitaatog ecpv.
216 affert Athen. VII p. 317 A: drg %al 6 MeyaQevg GioyvCg cpr\aiv iv
taig iXeyeCaig' TlovXvnov
icpdvrj, bftoCcog tatOQet nai KXiaQ%og iv
ov StjXwv dtov
SevteQco neQi naQOi(iicov naQati&ifievog tdSe td enrj
iatC' TlovXvnoSog (ioi tiyivov excov voov 'AficpCXox' r]Qcog, toiciv icpaQ(ioov, tav v.ev ttatd Sr)(iov i%r\ai, et rursns initium adhibet XII p. 513 D:
%al 6 Gioyvig novXvnov OQyr)v ia%e noXvnXonov. Affert porro Plut. de
amicor. mult. c. 9: KatayeXav xov eoyviSog naQaivovvtog' TIovXvbulis traiectis

noSog vbov iax^ noXvcpQovog, bg notl nitQj/ tfjneQ

,

toiog iSeiv icpdvr}.

et de solert. animal.

c.

b(iiXr)arj,

27: xl f)eoyvtg bfioCcag'

TlovXvnoSog vbov ia^e noXvxQoav o? n. n. tyneQ bfiiXrjarj t.

i. et plane eodem modo Quaest. natur. c. 19, nisi quod nQoaofiiEt cum Plutarchi altera lectione convenit quod est
Xr\ar\ ibi legitur.
1.

apud Diogenian. I 23 (Apostol. II 39): "Ofioiov TloXvnoSog noXvxQoov

voov 9jt. Affert v. 215. 216 etiam sch. Luc. de saltat. 67 et respicit
Iulian.
Misopog. 349. Parodia legitur ap. Philostr. vit. Soph. I 6:
Tlavaocpov OQyrjv ia^e ^iXoctQatov, og KXeondtQrj Nvv nQoao(uXr)cag
toiog CSeiv nicpatai.
Theognis hic quoque sua debet antiquioribus
poetis: insigne enim hoc et Graecorura ingenio inprimis conveniens
praeceptum Amphiaraus Thebas proficiscens
TlovXvnoSog

filio

dedit

ti%vov

fioi
e'xoV vbov, 'AficpCXox' rJQwg,
toiaiv icpaQ(ioeiv, tcov v.ev -natd Sr)(iov ixrjai,

aXXote S' dXXoiog teXi&eiv xal x^QV enea&ai.

nam cum duobus

hexametris apud Ath. VII p. 317 A coniungendus

apud Zenob. I 24, Diogen. I 23 (quod est apud Antig.
Caryst. 25: b&ev Sr)Xov xi 6 noLr\tr)g tb &QvXXov(ievov eyQatyev TIov-

est

tertius

XvnoSog cog ti%vov e^cov iv ctrj&eot &V(ibv Toiaiv icpaQ(ioeiv, ab iis

ortum, qui peculiare praeceptum unicuique accommodare Btudebant).
Qui -quidem versus sive ex Thebaide sive ex peculiari aliquo carmine
didactico (vid. comment. de com. Att. p. 220} petiti sunt.
Amphiarai

POETAE ELEGIACI.

140

UovXvnov

TtoXvTtXoxov , og noxl TtexQrj,

xij 7tQo6o[iLXrJ6r], totog idelv ecpdvrj.
vvv fiev xffi ecpeitov, xox\ cV dXXotog %Qoa yivov.

215

oQyr)v

xqb66cov xot

l'6%e

6ocpir\

yivsxat dxQ07tir]g.

Mrjdev dyav a6%aXXe xaQa66o{ievcov

220

Kvqve,

{i6rjv d'

500

eq%ev

xr)v

Ttoltrjxscov,

bdov,

co6itBQ iyco.

"06xtg xoi Soxeel xbv 7tXr\6iov Id^iEvaL ovdev,

dXX' avxbg [tovvog TtoixiXa drjve' e%elv,

xelvog y
l'6cog

dcpQcov e6xi, vo'oi> fiefiXapiievog e6%-Xov.

yccQ itdvxeg otw/l'

5ol

i7ti6xdpLS&a,

6 pev ov% i&eXei xa>toxeQdeir]6LV e%e6%at,

xco de SoXoTtXoxiai [taXXov diti6xoi ctdov.

225 dXX'

autem

illud

cum Ampbilocho colloquium

praeter Pindarum et a tra-

ab artificibus expressum videtur, de qua re alias dicetur.

Hoc ipsum praeceptum imitati sunt multi, non solum Pindarus, sed
etiam Sophocles in Iphigenia, qui versus sic sunt corrigendi: Nbei
noog ccvdgl %Qco(ia novXvnovg bncog JJexQa xQanea&at yvi\aCov cpQOvr)fiaxog. et qui invertit Pseudophocyl. 49: MrjS' cbg nexQOcpvrjg noXvnovg
In Theognideis versibus triplex scriptura tradita,
%axa %coqov dfieCov.
noXvnXb%ov noXv%Qoov noXvcpQovog. Teneo noXvnXb%ov quod praeter
Th. libros Athen. testatur, est enim convenientissimum cf. Theogn.
v. 67 noXvnXo%Cai
atque etiam Ion tragicus ap. Athen. VII 318 E
commendat. Coloris varietas extrinsecus ascita proximis versibus notatur itaque posthabenda lectio noXv%Qoov: denique noXvcpQovog quod
semel Plutarchus exhibet, memoria eum fefellit. Praeterea Plutarchum
apparet hemistichium novXonoSog vbov i'a%e noXv%Qoov repperisse,
quemadmodum corrector aliquis videtur immutasse, quem Hartung ut
gicis poetis et

rerum novaimm studiosus

Ceterae discrepantiae leviores

fuit, sequitur.
V. 215. TlovXvnov, noXvnov ap. Ath. utroque loco duo codd.
(BP).
OQyr)v, 0Q(ir)v el.
noXvnXonov, nbvXvnXonov ap. Ath. altero
loco unus cod. (B).
V. 216. nQoao\x,iXr\ar\ g, nQoanotl, noxe eh.
Schol. Luc, apud Ath. recte nQoao(niXr\ar\ (sed C
0(iiXr\aei ceteri et
nQoao(ii.Xrjaei). Ecdosis, qua Plut. usus est, xr\neQ b(iiXr\ar\ exhibuit.
V. 217. ecpenov, ecp' enov c.
xoxe, xbxe A, noxe g.
yCvov AO,
V. 218. %Qeaacov A, %Qetxxov yp. 1, %Qat,nvbv ceteri,
legebatur yCyvov.
Brunck aliique %Qeiaaov ediderunt, cf. infra v. 1073 4.
xoi, xi On.
yivexai 0, legebatur yCyvexai (ita A).
axQonCr\g, evxQonCrjg cg et
V. 219. Mr\Sev A et Turnebus in calce, ceteri codd. (ir\S'
yQ. 1.
V. 220. eQ%ev
(0 fir)8').
noXirjxecov A, noXixdcov 0, noXixwv ceteri.
226 affert Stobaeus IV 27.
V. 221
A, eQyov el, eQ%ov ceteri.
V. 221. xoi, aoi c.
idfievai ovSev
i'S(iev %al ovSev bfm, l'8(ievai
V. 222. e%eiv,
ovSevbg 0, e'(i(ievai Stob. (ap. Schow bc i'8(ievai).
V. 223.
litt. v in A vix conspici potest, neque tamen deleta est.
%eivbg y' ,
%eivoa8, fortasse %etvog Sr) acpQcov (SacpQcov). Hermann
transponere vult acpQcov %eivbg y'.
fieflXafifievog, eXa(i(ievov Odhfmn.
V. 225. %a%o%eQSeCr\at. proletarii libri tantum non omnes recte,
sunt.

quemadmodum
(nisi

a%eQSeia dicitur, %u%o%eQ8Cr\aiv

quod Voss. %a%o%eQ8Coiaiv,

AOm,

Trinc. %a%o%eQ8Cr\aiv).

et

Stob. codd.
V. 226. aSov,

THEOGNIS.
IIXoVTOV
0'C

8'

Ovdlv TEQ{ia

VVV

yCCQ

141

7tE(pa6{lt'vOV dv%Qco7tot6tv.

f]H<OV 7tXil6TOV E%0V6t (itov,

8i7tXu6tov 67tsvdov6t' Ttg av xoQE6Etsv unavTag;

230

iQYi^atd tot &vrjtoig ytvsTat ucpQ06vvr)'

atrj d'

i% avtrjg dvucpuivsTUt, r]v otiots

tstQo^svotg, uXXots uXXog

Tts^iipr]

s%st.

'AxQOTtoXtg xul TtvQyog icov xsvsotpQovt

Kvqv
235

Ovdhv

oXiyrjg tt^irjg

drj^itp,

smioqev i6&Xbg

VfltV dt'

BTtLTtQBTtSt

Zsvg

dvrjQ.

UVQU6t 6cp^0flEV0t6tV,

uXX' cbg 7tuy%v TtoXst, Kvqve, uXco6o{ivr).

2Jol [isv iyco titeq'

uSov.

uSov,

Stobaeus

sdcoxu,

(iciXXov

6vv

ft'

otg ix

uTtstQova tiovtov

lal cpiXui, ex manifesta cor-

Poeta fortasse scripserat aol Ss SoXonXow.iai iiaXXov, dniaxs,

aSov, qoae de influstria immutavit qui has eclogas concinnare instituit.
V. 227 32 Solonis sunt versus, leguntur El. IV 7176, sed non sine
diversitate. Videntur ab eo, qui Theognidea concinnavit, consulto
pleraque immutata esse, velut v. 74: ksqSsu xot &vrjxoig mnuoccv d&uvuxoi,
S
uvxcov
bnbxav
Zsvg nsfiiprj xiao(isvr\v.
s^
uxrj
dvucpuivsxai, rjv
V. 228. nXsiaxov,
niaxbv.
fiiov AO et vulgo, Bekker vbov edidit,
nihil omnino de librorum scriptura testatus.
V. 230. yivsxcti, v.
rectione.

V. 232. ns(itprj _A, nsfiipst ceteri.

aXXoxs ,
uXXoxs x'
yiyvsxca.
V. 235. ovSsv sninosnsi vjilv scripsi, ovSsv snixosnsi rj(iiv A, ovSs xi

nosnsi

vfiLV

0, ovSs

xi

nosnsi

r)(Ltv

ovS'

el,

sxl

nqsnsi

ys

tjlllv

bcdefghmnq et om. ys r. Ut numero versus consulerent, Sylburg ulllllv,

Brunck r)(uv scripsit, Bekker ovSiv smnqsnsi tjlllv, Ahrens et Hartung
ovSsv

sxi
*

nqsnsi

r)(iLv.

ad

vid.

v. 68,

scripsi,
oco^ollsvoiglv
V. 236 germanam scripturam

ocoigo-

unus servavit
A uXX cog nuyjv nbXsi Kvqvs aXcoaoLLSvrj, sed dXvsiv kvqv' ag nbXs'
aXutaofisvr} Obdefhlmnpqr (nisi quod e dXvsiv), denique ex manifesta
interpolatione Xvslv dg nbXscog xoi%oi dXcoao(isvrjg c, et qui nbXsogx si%r\, g.
Brnnck dXvsiv nbXscog coonsQ dXcoooLLSvrjg scripsit, ego olim ovSsv k'xt
ccvXog (sive ctvXsiv) ndy%v nbXsi
nQsnsc
Kvqv' iv aXmoofisvrj, et
praep. sv addendam Hermann quoque censuit, Herwerden ovSsv s"xl
dXX' oou
nQsnsi
., Heimsoeth oV dvS. o., dXX' boa x' dy%i nbXsi
K. dX., Hartel vero dXXcog n. n. Kvqv' iv dXcoooLLSvrj, Ahrens coniecit dXX'
dXvsiv nbXsi cog Kvqvs dXcooo(t.svrj, Hartung uXX' dXvsi nbXig cbg ndy%v
aXcoaotisvr], Cyrni nomine abiecto, ut Callino hoc distichon tribuere posset.
V. 237 seq. Hanc elegiam Theognidi abiudicat Bernhardy Hist. Graec.
Litt. 1 112 ed. 1 (148 ed. 3) et pluribua ea de re disserens II 2, 461. Hermann autem in plures particulas (23746. 24752. 253 4) disposuit.
Hartung Hermannum sequitur, et praeterea v. 237 46 Theognidi abiudicat, rationibus usus, quas non intelligo.
Mey criticorum calumniis
faciles praebens aures poematium ruris et inficetiarum plenum esse
censet, ac Herwerdeno quoque, quamvis has criminationes procul haSed vid. quae de has elegia in Mus. Rhen.
beat, novicium videtur.
(isvoiai,

aco^o(isvoiai(v).

disputavi.

POETAE ELEGIACI.

142

xal yrjv 7ta6av ccLQU[ivog

Qtjldicog' ftoivrjg d xal lXaitivr\6t 7taQi66r\
240
iv 7ia6aig, noXXcov xi[ivog iv 6royta6tv

502

%corr\6r\

%ai 6 6vv avXi6xot6t Xtyvcp&oyyotg vioi av6*Qg

iv xcoptotg iQarotg xaXd r xal Xtyia

a6ovraf xal orav

TtoXvxcoxvrovg tg 'Atdao dopovg

(irjg

245 ovdh

vnb Xv&6t

dvocpQrjg

roV ovdl

Kvqv,

xafr'

'EXXdda

auv

{iXr\6tg

%cov ovoyta,

yrjv 6rQcocpc6[ivog ^d' avcx vr\6ovg,

tyfovo^vra %qcov Ttovrov

ov% tnnotg

dXXd

fravcbv anotetg xXiog,

acp&trov av&QcoTCotg

yairjg

iit

arQvyrov
dXXd 6 7ti[iipt
,

ftvr\roZ6tv icpr\\ivog'

dyXad Mov6acov dcoQa io6rcpdvcov

250

%a6t yaQ,

o't6t

AO

V. 238.

xal i66o[iivot6tv dotdr]

yti[ir\X,

nooTr\ar\ ,
rel. usLQOfiEVog.

rtcoTr\osi.

V. 239.

v.ui

f.

scripsi

kutu.

ccsiqcc-

0, rel. &oiV. 241. avv uvXioKOLOL, m avv uXtaKoiai, deinde Al Xiyvcp&oyyoiai, qua lectione abusus Schmidt Xtyvcp&oyyoiOL vsuvsg coniecit.
V. 242. sv ncofiois sQccrotg scripsi. legebatur svKoaficog squtoi, nisi quod
t svKOGfico, cg sv noafico. Blackwall sv Kcoftco, Bruncfe sv yicofioig suaV. 243. SvocpEQrjg AO rel. SvocpSQOtg.
serunt.
vno, h ini, sed in
ksv&sgl ut Brunck scripsit A (ksv&sgl), Ksv&ftcoat 0, kevm. vno.
V. 245. ovSs toV scripsi, y. ovSi noz'.
uXXu (isXr\&fiuat rel.
V. 247. Antea
asig A, ot>8s te Xr\osig 0, ovSi ys Xrjastg rel.
existimavi post hunc v. pentametrum cum hexametro excidisse, cum
hexametri exitus simillimus esset v. 247.
ovk ccvu vr\vaiv
fisvog
vutg.

0,

froivr\g

A,

&oivr\g

'I%&v6evtu ktX.: nisi forte quis crediderit v. 249 detrimento isto affectum
ovS' uvcc
esse, cum poeta scripsisset ov% 1'rtrtcov vcotoloiv icpr\(tsvov
pentametro una cum hexametri parte praetermisso. At
vr\vaiv,
non est verisimile poetam nimium hanc sententiam amplificasse; haud
dubie v. 249 vitium iam antiquitus contraxit.
V. 248. t%9vosvTu,
c l%&v6sv.
V. 249. ov% tnnoig &vr\TOtoiv icpr\71EQCOV, fm titeqcov.
(lEvog scripsi, legebatur ov% i'nncov vcotolglv (K %vutolglv) icpr\(tsvog.
Offensioni est, quod poeta antiquus familiarem suum equo insidere, non
curru vehi fecit; neque v. 257 t'nnog usfrXir} equus celer, sed curulis
est, quemadmodum ap. Hom. II. XXII 22 1'nnog us&XocpoQog. Et hanc
offensionem et difficultatem, quam v. 247 notavi, facili negotio removi.
,

Verba, quemadmodum correxi, tam ad terrestria, quam ad maritima

itinera sunt referenda, nam naves sunt ccXog tnnoi, itaque etiam icpr\(tsvog
satis est conveniens. Herwerden ov% trntOLg r\ vr\valv icpr\(Lsvog dubitanter
uXXu as,
uXX' uys.
V. 251.
nifMpsi, e et pr. 1 nQsipSL.
proposuit.
rtuoiv om. yu.Q, hinc Lachmann nuai d' oooiot
nccoi yuQ, A nuGi diog,
coniecit, Heimsoeth nuai 8' oaoig tu (isfirjXs, praeter necessitatem, sed
adsentior monenti Movoucov Scoqu verbi tLSLLr\Xs esse subiectum, cum
antea dixissem uoidr) (A uoidr\t) esse per brachylogiam explicandum,
nuoLv oiGL (isfirjXsv uoi8r\, soor\ uoL8r\. In ed. 1 scripseram uar\ (pas-

sive) pro soor\.

THEOGNIS.
607] 6ju.c5g,

'6(pQ

143

av y yrj ts xai r]ihog'

naga 6ev ov tvyydvca aidovg,

avtccQ iyoov bkCyr\g

dkk' coGrtso [itXQov rtaida koyotg
255

jw,'

dnatag.

KdkktGtov xb dtxatotatov kcoGtov

503

d' vyiaCvEiv'
ds
7tQrjy{ia
tEQrtvotatov, tov tig iQa, tb tv%Eiv.

"Irtrtog

iyd) xakr\ xai aE^kCr\,

(peQG), xat [iot

avdQa

xovx

dkkd xdxtOtov
dvtrjQotatov

rtokkdxt d' rjiiikkrjGa dtaQQrftaGa %aktvbv

cpsvyEv, drta>6a^iivr} tbv xaxbv x\vCoyov.

260

Ov
V.

rtCvEtai oivog, irtsi rtaQcc rtatdi tEQECvrj

[iol

252.

ccpq'

dv

r)

quamquam in promptu
av yr)v cpXiyrj. V.

scripsi correpta vocula bcpqa, ut v. 1143,

correctio bcpq' rj. v. bcpq' av. Hermann bcpq'
253. 54 Welcker, cui asseneus est Herwer-

iycbv, g iyco.
ov, quod
den, non recte separavit a praegressis.
om. cg, mihi videtur subditicium, poeta cpCXs opiDor scripserat:
neque enim uXXu quod sequitur neganti semper enuntiato subiicitur,
sed idem fere est, quod Si, ut navqu ftev, aXXd fidXu Xtyicog. Cobet
coniecit uvxdq iyco ovS' oXCyrig nuqu otv vvv xvy%dvco ulSovg.
r
V
255. 256 neque Theognidi?, neque alius elegiographi esse videntur:
fuit hoc distichon antiquitus Deli in Apollinis templo vel in donario
aliquo inscriptum, vid. Aristot Eth. Nic. I c. 8 ubi dr\Xia%bv iniyqafifia dicitur, et v. 256 scribitur rjSioxov Se nicpv%', ov xtg iqa, xb
xv%eiv (sic Kb marg. Par. 2023, sed eqaxui vel iqdxai xv%eiv HaMbNb

Par. 1471. 1835. 1856. 2051, iqa xv%tiv LbOb 1852. 2023. 2114), 81
ov rtg iqdxai xv%siv Ox., Se xv%eiv ov xtg exuotog iqu 2113 marg.
Adde Eth. Eudem. I 1, ubi ndvxcov S' (8' om. MbPb) rjStoxov
2114.
ov xig iqd (Zqaxai ZMB, iodxat Pb) xb (om. omnes) xv%eiv. Stob. Flor.
CIII 8 ubi qdoxov &' vyiuCveiv (A Vind. qaoxov S' io&' vy. B qdotov
Ceterum
8' vy.) r)SiGxov Se xv%eiv (B evxv%tiv) cov xig eyiuoxog iqd.
conf. Sophocl. ib. 15: KuXXtoxov ioxt xovvSwov ntcpvxivui, Acooxov 8t
xb r)v dvooov, r)8toxov S', oxco Tldqtoxi Xfjiptg cov tqd ku& rjfiiquv.
xov AO, ov rel.
V. 256. nqriyfiu, AObcdfglmn nqdyfiu.
iqd
ut vid. iqdxo vel iquxb corr. in iqdnoxt.
xb, A eqdxo, el iqdxai,
V. 257
Bekker et Meineke iqcoxo, ego antea touLxo.
60, item
V. 257.
v. 261
66 Hartung Cleobulo vel filiae Cleobulinae tribuit.
V. 269. 8'
V. 258. dvtrjqoxuxov, bcfgm dvtuqoxutov.
inncog 0.
V. 260. cpsvysv,
rmiXXr\ou A, S' r)fiiXr\aa 0, 8r) fiiXXrjGa bcdfghmn.

legebatur cpsvysiv, coaafiivr}, sed AO dncooufiivrj.

Hoerschelmann cpevyiftev coGafiivrj. Cum dorica infinitivi forma cpsvysv
componas slfisv (r)fxsv) v. 954, item Ssikvvs v v. 769 a Schmidtio comancoaafisvr]

scripsi,

mendatum. Negat Herwerden doricam formam admittendam esse, quoniam v. 257 nuXr) producta priore syllaba sit adhibitum, quod a
dorici sermonis lege recedat; at Alcman modo corripuit (nuXbv fis-

Xigkov),

modo produxit (y.aXXd fisXiGSofievai). V. 261 seq. vix poscum ue id quidem, separandi an coniungendi sint hi

sunt restitui,
versus,

certum

sit.

POETAE ELEGIACI.

144
aXXog avrjQ

ycaxe%et TtoXXbv i[iov xaxCcov'

i}>v%q6v [iot Ttaoa tfjde cpCXoi nivovtii Toxrjeg,

C06& a[ia &' vdoevei, xal [ioyeov6a (peoei'
265 ev&a {letirjv neol Ttaida fiaXcbv dyxcov' ecpCXrj6a
detQrjv,

de teoev cpfteyyeT

r)

ditb

6t6[iaTog.

Tvcoxr\ xoi nevCr] ye xa\ dkXoxqCr] Tteq eov6a'

ovxe ydg elg dyoQtjv eQ%exai ovxe dCxag'

rovXa66ov

Ttdvxr] yccQ

270

Ttdvxrj

d'

e%ei, itdvxr\

e%&Qr) b^ioog yCvexai,

aXXa &eol

"l6oog xoi tcc [tev

cV

eTtC^tpcTog ,

ev&a

TteQ

r).

ftvrjToig dv&QeSrtotg

ovXo ^ievov xal veoTr\T edo6av

504
to3v TtdvTdv 8e zdxt6Tov ev dv&QCQTtoig, ftavdxov xe
yfJQag t

xal 7ta6ecav vov6cav e6xl TtovrjQOTeQOv

21b Ttaidag eitei &Qetyato %a\ aQ[ieva itdvTa 7taQa6%otg,
f

IQr^iaTa d'

xaTa&rjg, Ttoll' dvtrjQa Tta&wv,

et

V. 262. Mts^t, Hermann y.uxu%sl, Hertzberg et Emperius y.quxssl.

V. 263. ipv%Qov, Hermann ipv%QoC.
noXXov, Hartung yolxov.
cpCXoL
V. 264.
nCvovoi, Kayser sm%Xs vu^ovgl, Hartung cpCXoi nQonCvovoL vitiose.
cao&' a(ia &', A wo&ufiu &', bcdefmn a>g &ullu %'
cooQ-afid, 1 ag
&' ccficc &', margo g rjS' pro coo&'.
fioysovou scripsi, libri (is yocoou

(A sine acc), nam doricum (loyCaou non ausim commendare; praeterea

videtur scribendum olg &d(iu Q' i. e. olg u(iu xs, qua forma Pindarus
utitur (vid. T. Ip. 93 sq.). Reliqua expedire nequeo. Deinde margo g cpilsi
pro cpSQSi, quod Hermann in &sqsl, Goeller in cpXsys i mutavit. Sauppe
coni. ipv%QOV (lol nuQW xfjg Ss
olg ccfia
yocoo' dcpUQSi coll.
Hesych. dcpuQst' lSqol, uvl(jluxul, ubi vSqsvsl corrigit, Hertzberg olg
&' duu cum Schneidewino, Brunck r) Ss &' d[i'
yocooa yuXsl.
Ahrens omnem locum sic conformavit: ipv%Qov xov nuQu xj/Ss cpCXoi
kXlvovol xoHrjsg, coo&'
yocoo' dcpoQu (haec novissima probavit Hartung), 0. Schueider: ipv%Qov yaQ llol xfjaSs cpCXoL nvsCovoi xo%r\sg, coa%'
Heimsoeth plurima novavit: av%vov llol tc. x. qp.
yocooa &qosl.
'tclvoovol x.
dpca &' v. nuC ils ysXcooa &qosl, idem proximo versu
.

IW

V. 265. 7isql A, tiuqu rel.

novavit.
QaXcov Hermann, v.
V. 267. yvcoxr],
Xufiibv.
yvcox' si'.
ys Bekker, xs A, om. rel.
Locus corruptus, quem Hartung ita conforuXXoxqCu.
uXXoxQCrj,
mavit: "Ayvcoxog 7tsvCr\ xs %u\ uXXoxqCk\ tcsqCslglv. Hcimsoeth vca&rjg xoi
V. 269. STttfivaxog A, STtCfiLnxov 0, S7tC[iL%xog rel.
V. 270.
7tsvCr\.
V. 271 8 Hartung
s%Q~qt) A, %&qu rel.
yCvstuL 0, v. yCyvsxuL.
V. 273. 8s kuklV. 272. aul, pr. A kuv.
Mimnermo tribuit.
V. 274. TtovrjQoxsQov Hartung,
gxov, Schneidewin 8' o y.uy.loxov.
V. 275. S7tsl, A snt.
uqllsvu,
uQfisvu, gm
TtovrjQoxaxov libri.
V. 276. si
Ttdvxu om. pr. n.
UQfisvu.
7tUQuo%OLg, g 7tuQsa%0Lg.
uuxu&ijg, libri synuxu&rjg (in A y er.), Heimsoeth %Qrniux' snr v Kuxad-fjg
scribere maluit.
Poeta dicere videtur pecuniam in templo depositam,
cpCXrjfiL

THEOGNIS.
tbv

7Ccctq'

14fj

s%&atQ0v6t, xccTccQavTai

(V

ccrtoXttifrccL,

xal 6Tvys'ov6' mditEQ TtTcofbv insQxo^svov.

280

Elxbg tbv xaxbv ccvSqcc xaxcog rcc dixata

turjds^itiav xaToTtiQ^ at,Q\t,svov vsf%s6tv

yaQ t

dstXco

vopitjstv,

dndXafiva ^Qotco naQa nokk' dvsAttid-at

itaQ Ttodog, r)yst6&ai &'

cog

xala navta

ttftsi.

'A6toov (irjdsvl jttGTog soov itoda toovds itQofiatvs,

infid''

285

firjd'

oqxco 7ti6vvog

si Zrjv'

{irjts

(pt^rj^iocsvvri,

s&sXrj 7taQS%stv (ia6iXrja {isyt6tov

syyvov, dftavdtoov %t6ta ttdstv s&sXcov.

'Ev yaQ tot itokst cods xaxotyoyoo dvddvst
oog 8s tb 6co6at ol itoXXol dvol^otsQOt.

ovdsv

quod filii, qui inhiabant paternis opibus, aegre ferebant; cf. titulum
Tegeaticum in actls menstruis Acad. Berol. 1870 p. 51 sqq. Herwerden
XQr\uuTu 8r\v hutu&sis, non recte, ac quod ex antiqua scriptura non
satis recte expedita corruptelam ortam esse existimat, fallitur, nam
participinm KATA&ES olim scribebatur. Hartung coniecit v.ai uqusvu
Ttavxa nuQuoxcbv xqr]yiuta xur&sCrjg.
dvtr\QU, cg dvtUQU.
id

V. 277. nuTaQcovTUt, f tiutuqcov.

V. 278. insQxousvov, A iosQXOUSVOv.
V. 279. stubg rbv, fort. sC-aog roi (sCxog rov etiam A: quod nunc
ibi exstat toi pro rov macula potius quam rasura ortum videtur).
V. 280. xuTontad'' A, v.uToniv rel.
V. 281. dnuXuuvu, n dn dXauvu.
noXX' dvsXsa&ut, Emperius noXXu usXso&ui.
@qotg>, qotuI A,
V. 282. &', n S'.
V. 283. rcbvSs Hermann, v. tovSs. Emperius per-

V. 284. cptXr\uoovvr\ , bfm cptXouoovvr\, cg

legitur in titulo Attico Ross Arch. Aufs. II
672 uvfjuu toSs KvXXcov naCSot(v) ins%r\n.s &uvovtoi(v) uvf\uu cptXr\uoGvvr\g, sed haud scio an apud Theognidem Gvvr\uoGvvr\ ex duobus
recentibus libris revocandum sit, id quod etiam Herwerdeno visum est.
V. 285. i%sXr\ A, irsXsi c, i&sXst rel., Iacobs i&sXoi, Heimsoeth Zrjvu
sed nunc malim Zrjvu &scov nuQys tX?j, conieci Zrjvu XCr\ vel Xiij
V. 286. Post voc. lyyvov
sXVi Brunck Zf\v' uvTog nuQS%r\ proposuit.
V. 287.
i&sXcov, Hartung t&sXs requirit.
interpungunt bcdefhlmn.
%av.oty6ycp, Boissonade xuXotpoycp , mihi cptXotpoya scribendum videV. 288. A a>g Ss
tur, Emperius 'sv usv y. n. cbS' dxQOipoycp.
togcogul sl noXXol dv. et
dvatfioTSQOt, Boissonade ig Ss ro acbaat
mire noSunovSs
ovvr\uoovvr\.

(aliquo).

cpiXr\uoGvvr\

dsC,

Kayser

cog

Si xul oq&wgul n. dvoX$OTiQr\,

Hermann

cog

Ss rtg (dv-

noXXov dvoXfioTSQog, Hartung ig Ss to gcogul toI noXXol

uvoX$OTSQOi, Emperius ig Ss to ocog slvui (vel Gtbaaa&ai) noXXbv dvoXSdvsi), cog dtsi.

OTtQr\, Schoemann cogts Ss ocog slvui noXXco dvoXfioTSQog, Welcker

coa&' ot ocosg dsl (Schneidewin ocog atsl) n. d., Orelli ig Ss to ocov
Heimsoeth meis insistens vestigiis
uCsl, Ahrens ovS' STog, cog aCsi.
parum prospere iv Ss to vcogug&' ot n. d., Hei werden ig Ss to gcog'
Olim suspicatus sum Sig
aCsi, Hartel cog ys to gcogui dsi noXXco dv.
Ss Toocog (cf. Eurip. lthes. v. 159) aCsi noXXoi uvoX$6tsqoi, sed possunt

POKTAK

IjYK. II.

10

POETAE ELEGIACI.

146

Nvv
290

ds xd xcov dyad-cov xaua yCvsxat iti&Xcc %a%ol6LV 505

dvdQcov' rjysovxai

d'

ixxQa7tsXoL6L vo^Loig'

aCdcbg psv yccQ bXcoXsv avaidscrj 8s xal v^qlq

VLxr\6a6a dC%r\v yrjv xaxd 7ta6av s%sl.
i

Ovds

dXXd

Xscov aisl XQsa daCvvxaL,

%a\ XQatSQ.ov tcsq iovt

ayQsl

[ilv

E{t,7tr]g

a\ir]%avCr].

295 KcotCXco av^QcoTtco 6Lydv %aXs7tcoxaxov d%&og,

cpd-syyoyLSvog d'

ol6l TtaQt], TtsXsxat,

ccddrjg,

i%&aCQ0v6L ds Jtdvtsg, dvayxaCr] d' iTtC^iL^Lg

dvdQOg XOLOVXOV 6V[l7t06C<p xsXs&sl.
Ovdslg.

ovd'

300

Xfj
co

cpCXog sivaL, S7tr)v

i% ya6tQog,

xaxbv dvd^l ysvrjxaL,

Kvqvs,

^iLrjg

ysyovrj.

IlLXQbg %al yXpxvg fo&L %al aQTtaXsog %al ditr\vr\g

XdtQL6L %al 8\ico6lv ysCto6C t' dy%Ld"VQOLg.
alia coniici, velut ag ira vcoaac&at (cf. Hesyck.sra, aXrj&rj, dya&d,
et irsd, dya&d, dXrj&fj) sive cog vcoaaa&' alst noXXot dvoXfiorsQot.
Certe dvoXfiog hic hominem stoliduni significat, ut est apud Soph. Aiac.

1135.

Antig.

1033.

V. 289.

yivsrat

AO,

v.

yiyvsrat.

V. 290.

dv&Qcov r)yiovrat Bekker, avdqio r\ysovrat A, dvSocov yivovrai rel.

Sed locus nondum expeditus, inprimis displicet otiosum dvSgwv
praesertim insigni loco positum. Fortasse proprium nomen "AvSqcov
i%restituendum, similiter Kvqvs v. 102 eundem obtinet locum.
rQaitsXoiat, 1 snrQondXoiai. 'Fort. svrQaniXotat.
vo^iotg A, vottog

V. 291. dvatSsirj, c dvaiSirj.

V. 292. s%st,
sXst.
rel.
V. 294. io vr
V. 293. Saivvrat, Ocfm Saivvvrat.
dyQSt scripsi,
iovr aiQst A, iov&' atQsi rel. Heimsoeth SQyst.
V. 296. dSSrjg
Cf. Hesych. dSrjg' drsQiir]g et dSsg' noSsg,
scripsi, legebatur dSarjg.
svtot Ss drjSig. Neque vero ex trisyllabo drjSrjg repetendum, sed eius-

dem

stirpis, unde dSSrjv sive dSrjv, dSSr}%6rsg alia descendunt, itaque

Hoeschel coniecit daSr]g, Hartel
prosodia et scriptura variata.
niXsrat Camerarius et Turnebus, (jtiXsrat libri. Emperius
dSybr\g.
cp&syyoytivov S', dXsrjg, olat itaQrj, fiiXsrat (fuga cordi est, quibuscunquc

et

Hartung daaQog (vel doaQrjg) roiat, quod interpretatur nauseam

sive fastidium movens, Herwerden qp&syyo(iiv ov S' d(i aarj, rotat itaQji,
rtsXsrat.
V. 297. ndvrsg,
ndvrag.
dvayxairj est cruciatus ac
adest),

supplicium, nil igitur opus coniecturis, velut Pierson dvirjQr] suasit,

V. 299. ovSstg Xrj scripsi, idem Sauppe
ego deterius inifiv^tg.
ovSs &iXst, rel. ovS' i&iXst. Hermann
coniecit, A ovSstg Srj,
V. 300.
ovSelg Sr) cpiXog iariv, Schneidewin ovSslg Sr) tpiXog aisl.
co %
[itrjg
scripsi quamvis dissuadente Bekkero, A cok', vel. rjv.
V. 301. ntscripsi, v. (itdg.
ysyovrj A, rel. codd. ysyovsi.
frustra
tuetur
nQog, m (jttKQog.
aQitaXiog A, v. aQyaXiog, quod
Hecker deinde corrigens ivrjrjg.
V. 302. XdzQtat, XdrQotg corr. g,

THEOGNIS.

147

XQV xiyxXi&w dyafrbv (Hov, dkl' atgsiitfciv,

xbv Se xaxbv XLvelv, s"6t dv ig oq&cc Xdftrig.

()v

ov rtdvTcog xaxol ix yaatQog yeyiva6cv,

dXX* dv8QEG6i xaxolg 6vvd~efLevoL (piXirjv
fyya ts deiX' fycc&ov xal eitr\ dv6cprj{ia xal v^qlv,

305 Tol xaxol

606

iXnopevoL xeivovg itdvTa. Xiyeiv hvfia.

310

'Ev \l\v 6v66ltol6lv dvrjQ TteTtvv^ivog elvai'

%dvT dXiycov XrfoeLv cog diteovTa ooxev
eig de cpiQeiv

rd yeXolcc,

d-vQtjcpi

yivco6xcov oQyrjv r\v tlv

de xccQTeQog

exa6rog

eir\g,

e%eL.

*Ev pev [ittLvo[iivoLg (idXa ixaivo^ttL, iv de dcxaioLg

itdvTcav dv&QcoTtav eipl dLxccLOTccrog.
315 IloXXoi tol tcXovtov6l xccxol, dyccd-ol de TtivOVTCCL'

Sucoal 0.
XdxQOiai Obcm et pr. g.
V. 304. Xdfirjg libri, .d.ng A (duae

V. 303. %Lyx,XlsLv,
litt.

y.iy%XC&iv.
^dXrjg scripsit Sylburg,
V. 305. zoi A, rel. ol.

er.),

ego dydyvg conieci, Emperius oq&' iXdarjg.

A ndvx.g er. una litt. quae s fuisse vid., h navxbg. Heimsoeth
intempestivam adhibuit curam ovv. do%r)v corrigens, cuiua interpretamentum sit ov ndvrcog, quemadmodum etiam v. 425 ex aQ%r)v primum
ndvxcog (quod ibi nulla est auctoritate firmatum), deinde ndvxcov corruptela latius serpente ortum esse opinatur. In 1 omissi sunt v. 305 352,
328 {ftvr\xotg) a rec. manu additi.
V. 306. ctvdosoai, cf.
sed 305
V. 307. sqyd A.
SsiX' 0.
civSosai, e avSosg.
rs, gh Ss, e xoi.
V. 309. slvai A, rel. 1'aQ-L, HerV. 308. srvua, c sxoifia.
Siacprjua 0.
ndvxcog,

mann

V. 310.

7tdvr' dXsycov XrfosLv scripsi, legebatur ndvra Ss

efij.
ulv Xrj&siv (bcfm Xrj&rjv), nisi forte malis ndvr dXsysiv, Xrj&scv S', i. e.
observa omnia, sed simula te tanquam procul remota si)it latere.
Soy.s i
libri recte (A Sov.sC), Bekker Soxsi, Geel Sokol.
V. 311. slg Ss, c %l

Kayser et Emperius sv Ss. Consulto slg tuitus sum.

rd cg, <psqol rd A, cpsQsi rd Obfm, cpsQoirai h. Hartung cpsSs om. A.
qolxo scripsit.
Q^VQvcpi, A QvQvicpL.
xaQxsQog,
Ahrens st Ss cpsQOiro ysXoicc, &vQr\cp{ ns,
KQttxsQov.
l'r\g, si'r} AO.
rs
0. Schneider ndvxcc rs uiv
Hoc diSoxsl, sl'g
cpsQsc
sirjg.
cere videtur poeta: si foris es, taceas, noli ridicula efferre. Sed fortasse
Ss,

corr. slSs

cpsgstv

nam proximus versus incommode subiicitur. Quod

pentameter cum hexametro interceptus, possis coniicere d-vQrjcpi Ss
ndQrsQog si'r]g yXcoaarjg ... cf. v. 480. Sin minus placuerit, versus
in hunc modum traiiciendi sunt: iv utv avaalroiatv d. n. stvai, yivcaav-cov 6. rj. s. s. slg Ss q>SQSiv rd y. &. Ss x. si'r]g, ndvr dXsycov X.
Heimsoeth qui hanc transpositionem probavit iv Ss cpsQOi
d>g d. S.
oratio imperfecta,

si

ndvxa
Soxoi
Si veraum subiicias v.
yiyvcoaKcov.
id quod etiam Herwerdeu suasit.

xd ysXoca, &VQr](pi Ss naQXCCQog

yivcoancov

uiaywv
yttQ.

AO,

v.

OQyr]v

V. 315

8
,

tSffi,

scripsit.

Solonis sunt, vid. Eleg.

fr.

V. 312.

malim avuV. 313. usv, g

309,

15, ubi noXXol

10*

yaQ nXov

POETAE ELEGIACI.

148
all

tovtotg ov dta^tet^o^teQ-a

rj^tetg

tbv JtXovtov , ejtel tb [iev epnedov aleC 7

d
XQiJiiata
ccvd-Qcojtcov aXXote aklog e%et.

trjg ccQetrjg

Kvqv
320
et

,
aya&bg [jtev ccvrjQ yvc6[ir]v e%et epjtedov atei,
toX^ta d' ev te xaxotg xeipevog ev t aya&otg.
de &eb$ xaxcp ccvSqI (iiov xal jtlovtov 0Jta66r],

acpQaivcov xaxirjv ov dvvatat xate%etv.

jtot

Mrj

enl 6(itXQa JtQ0cpa6et cpiXov ccvSq' djtoXe66at

Jtet&oytevog %alejtrj,

325

et'

ov

ejtl

507

cpiXot

yccQ ev av&Qc6jtot6tv ejtovtat

KvQve' &eol

&vr]toig,

Kal

dtatfioXir}.

Jtavtl %olcoto,

av dXXr]Xotg aQ&yttot ovde

jtot

etev dfiaQtcoXal

ovx e&eXov6t

d'

cpeQetv.

flQadvg evfiovXog xad-eXev ta%vv ctvdQa dtcoxcov,

KvQve, 6vv

330

KvQve,

ttg a^iaQtcoXfJ6t cpiXcov

i&eir]

a&avatcov.

frecov dixr]

Ex TheoavToig ov Siafi.
s'(insS6v sgtlv legitur.
Heimsoeth refinxit
gnide affert Stob. I 16, ubi v. 316 vulgo tovtcov.
hsSvol Ss n., dXX' fjfisig snl toloS'
V. 318. %Qrj(iaTa 8' c %Qrj(iaT'.
V. 31922 affert Stob. XXXVII 3.
V. 319.
dXXoTe, A dXXoTs t.
V. 320. InaleC, n del.
s%sl om. fm.
e"(ine8ov, f HfinaiSov.
verso ordine bcdefghmn et Stob. sv t dya&oig %sC(t,svog sv ts nanoig
recte hoc enim ordine alias quoque utitur hic poeta. In
versus bis
V. 321. ondaarj A et Stob., ondaost
legitur hoc loco et post v. 317.
V. 323. afuxoa, antea G(LixQrj
rel.
V. 322, v.av.Cr\v , Stob. (Motov.
dnoXsooai A, dnoXsor^g c, dnoXsoorjg rel.,
edidi, snia(iL%Qa 0.
tsvol

Hecker dnosmsiv Hartung dnoXvaai,

quod postea etiam Hecker proposuit.
,

fort.

legendum dno&so&ai,
V. 324.

scripsi,

Stat^oXirj

V. 325. d(iaQTcoXrjGi,
quod antea prod{iaQTcoXoioi
bavi, quemadmodum praeter alios Hartung, qui praeterea cpCXoig
V. 327. snovTai, Ruhnken neXovTai, ego antea conrequirit.
ieci sn
dv&Qconoioi, similiter Emperius d(i' dv&Q. commendavit, sed
poeta dicere videtur: delicta in rerum natura (ev dv&Qconoig in der
Welt) comitantur mortales. Kvqvs etiam v. 102 novissimum locum obtinet.
Heimsoeth sn dv. nsX. &eo(ioig proposuit.
V. 328. fteol,
Schneidewin naycol, quod non magis conveniens quam quod Hartung
snasit dSiyioi: ego etiam nunc teneo quod olim proposui &eol S' ovv
s&sXovgl cpsQeiv.
V. 329. na&eXev scripsi, libri slXsv (O siXs,
n eXev), ut versus numero consulerem, ante evovX6g &' edidi, Hermann evfiovXog S', Iacobs cov evovXog sXev, Hartung av S' svfiovXog
V. 330. sv&sCr]
sXsv.
Hartel svflovXcog.
pr. tqu%vv.
ra%vv,
v.

SiafioXCrj.

libri (19. e ras. K).

THEOGNIS.

149

"Il6v%og, conEQ iyco, (i66r]v bdbv eq%eo no66Cv,

exeqolOl dCdov, Kvqve, xd xcov exeqcov.
(irjd

Mij noxs cpEvyovt' kvOqcc iri iknC6\, Kvqve, cpLXrjoi^ov6e yccQ oixads /3g yCvExac avxbg exl.
335 Mh]Oev

dyav 67Cev6elv ndvxcov ^fcV aQL6xa' xal

Kvqv\
Zsvg

(iol

E%ELg CCQEXiqv, r\VXE XafiElv

%ovxcog av doxioL(iL
340

el

%aknov.

xcov xe cpCXcov doCrj xl6lv, ol

XCOV x' i%&QCOV (lEL^OV,

ovxcog,

cplAev6lv,

(ie

KvQVE, dwr)60(lEVOV.
dv&Qconcov Q-Eog eIvkl,

(iex'

dnoxL6a(ivov (iolQa xl%ol ftavdxov.

(l

'Akka Zev xeKe6ov

dog di
x%vaCr\v

(iol

d\

(iol 'OAv(Mle xaLQLOv v%r\v

dvxl xaxcov xaC xl naxrEiv dyad-ov.
el (iq xl xaxcov
d(inav(ia (iEQL(ivicov

345 ai6a

dvdQcov,

o'C

ov cpaCvExac

6xC' xC6ig d'

yaQ ovxcog

508

dvx' dvLcov dvCag'

VQoC(ir)v, SoCrjv d'

xd(id %Qr}(iax' e%ov6l

r^ilv

plCt]

6vXr\6avxg' iyco dh xvcov iniQr\6a %aQadQr\v,

V. 331. 332. Stob.

Hartung
iterat

(ir]SstsQoiai.
v. 209. 10.

XV

om.

6 ubi

stiQoiai, Og stiQOig,
SC8ov rjavxog
legebatur diSovg. Post
V. 333. Stob.,
avdQct, Hermann dvi^', ego avSQ' inl
h.

v.

cf. Pind. Pyth. II 49

inl iXnCSsaaiv
im-iXnsa&ai. epici frequentant, inCsXntog Archilochus testatur, infra tamen v. 823 in iXnCSi legitur.
V. 334. yaQ om. f.
cpt,Xr]arjg, g cpiXr]asig.
yCvstai AO, v. yCyvstai.'
V. 336. Nescio quo
avzog, fort. avtbg.
errore in ed. 2 et 3, non in 1 ordine inverso s^sig Kvqv' editum.
V. 337. ts
e Ss.
XdXsnov, nescio cur Heimsoeth axoXov.
SoCr),
A tialv.
Q Storj, lacobs &sCr].
tCatv
V. 338. fisiov, Kvqvs,

iXnCSi,

e hvqvs psiov (sicut K).

Svvrjaofisvov libri, locus impeditus, neque

quidquam opis attulerunt critici, quamquam Heimsoeth suam coniecturam (isC^co, Kvqv', 6Svvr\v &i(isvai omnibus numeris absolutam esse
Svvriaafii vco Hermann Svvrjaofiivrjv , Boissouade SvvrjSchaefer SvvrjOOfisvco.
dv&Qiontov,
oSvvrjaofisvcov
Brunck dv&Qconoig.
V. 340. si fi' A, sC (ir) 0, r\v rel.
*i'xoi
V. 341. Zsv, Obcefgm Zsvg.
Hermann, v. ytCxjj.
naCQtov, Emperius hvqiov.
V. 342. Ss perperam sustulit Mey.
V. 343. xaV. 344.
xtov, h naKOv.
utQtuvitov A, [iSQifivdcov 0, nSQifivobv rel.
SoCrjv S' Ae, SoCr\v t' Og, quod praetulit Hartung, SoCr} z bcdfhmn,
oiz' apa.
V. 346. 6i zdfid,
vulgo ex Turnebi coni. 8oCr\g 8'
V. 347. kvcov, g in m. nicov, Ahrens xav.iov. Heimsoeth audacter
novavit iyco S' di-ntov iniQrjaa x<xQciSQr]v j;ftftopov nozafLov, Herwerden iym y.dv&cov et deinde dnoXovaa[iivr\ corrigit, Hartel vimv i. e.
censet,

Sauppe

aofiivcov,

Geel

POETAE ELEGIACI.

150

%SLflCCQQCp TtOtaflCO TtCXVt

tcov

350

ifj

fieXav

xat

daificov, og

Ci7t06Sl6CCfl8VOg'

ini t

itisiv'

alficc

ifibv

itiftXbg

'A dsiXr) 7tsvirj, ti fisvsLg 7tQoXL7tov6a

}

avdQ

isvai;

fir)

Xr)

fi

355 ToXfia,

tovds

7tccQ'

ovx i&eXovta

aXX' l&l xal dofiov aXXov S7toi%so,

aisl 8v6tr\vov

oqoixo

vovv tsXs6eis tdde.

dXXov

cpiXsiv'
,

firjde

fle^'

rjfiecov

fiiov fiete%e.

insl xu6&Xot6iv s%aLQsg,

Kvqvs, xaxol6iv,

evte 6s xal tovtcov [iolq' iitefiuXXev s%slv

ds TtSQ i% dya&cov sXufisg xuxov, cog ds xul avtcg

cog

ixdvvaL

Mrjde
360

TtSLQoo,

&sol6lv i7tev%6fievog.

xaxbv de te, Kvqv\

Xirjv iTticpatve'

TtavQovg xrjdefiovug

6rjg

iTtLcpuivcov

xaxotrjtog e%eig.

Poeta fabulain respexit nobis non traditara, nam hvoov Kgiag

V. 348. %si(iaQQ(p, cn %si(idQQoo.
dnocpsQOvaa huc non pertinet.
V. 349. sitl,
astadfisvog, Hartung dnosQad(isvog.
sni, n insi.
oqoixo A, UQr\xo h (a pr. m. aQr\xai), rel. uqolxo. Permire Emperius
V. 350.
insl ia&Xog oqolxo Saifioov, og %ux' i(iov ndy xsXsasis xoSs.

nando.

in m. og.
V. 351. d,
, bcgm et f in m. (a
Geel coni. xi (isvsig; tcqoX. n. dXXov &vSq' isvai, Hartung
pr. m. d) co.
V. 352. (ir) Xr) ii' ov% i&set Meineke xi (i oxvsig nQoXmovaa %xX.
xi 8r\ (i' , rel. xi 8s
Xovxa cpiXsiv i. e. (ir) &sXs scripsi,
(ju'
r]v 8r\v,
og, c cog et

g apposito

deinde A cpiXst, rel. cpiXsig. Antea correxeram (ir) Xr)v (vel Xr\v fi')
i&sXovxa cpiXsi coll. Hesych. Xr\v Xiav. Bekker (ir\ 8r) (i' ov% i&.
cpiXsi, Ahrens 8r)v 8r) (i' ovn s&sXovxi cptXrj, quae" Mey commentus est
V. 353.
praeterire satius est, Herwerden xi irj (i ovk i&. cpiXsig;
V. 355. KaKoiaiv, Heimsoeth
zovSs, A xov Ss.
rjfiscov A, r)(jLcov rell.
Y.daftXoiaiv , A k saftXoiaiv,
k sa&Xoiatv unde
novavit KUKtaaLv.
V. 356. svxs, A ovxs.
in ed. 1 Krad-Xoiat doricam formam restitui.
Offensioni est insolens verbi ini^dXXsiv structura, malim svxi ys aol
nal xcov (iolq' snsfiuXXsv s%slv.
V. 357. oog Ss 7tsQ, antea ut Abrens

Sfi (i',

ovy.

Ss itQiv scripsi, Hermann ooansQ 8'.

sXafisg, fort.
V. 358. ftsoiatv, A &soig.
avxig, A uv&ig.
Hartung his
s'Xa%sg.
continuo subiunxit proximum distichon v. 359 60, quod ipse olim verisimile existimabam.
f pr. Xiav, Geel dvir\v, Nauck 8vr\v,
V. 359. Xir\v,
Herwerden r)8sa fiovv', Heimsoeth (ir) to Xir\v interpretatus abundantiam, res secundas. Equidem prjSsv ayav scribendum esse puto, olim
conieci (ir) nsvir\v snicpatvs, non dissimulans, etiam contrarium conSs
veniens esse: secundam fortunam prae te feras, mala vero occulta.
te A, legebatur 8s xi, h 8' sxi.
snicpaivcov navQovg Brunck, legebatur snicpaivsiv navQovg %xX. Hartung vero scripsit (ir\Ss Xir\v snitpuivs nav.ov xi 8s Kvqv' inicpaivoig; navQOvg kxX.

quoque coniecit

d>g

THKiMiMs.

1 r,

'AvdQog tOL XQadit) ^iivvdsL psyu

*"

KvQV
Ev

7irj{ia

TtufrovTog,

509

<X7tOTLVV[lVOV 6' aV^STO.1 i%07CL6(0.

xojtlXIs tov

%&q6v otuv

d"

v7to%siQLog ehfry,

Tl6ai vlv, 7tQO(pa6Lv ^r\dsiiiav d-s^isvog.

365 "I61S VOOV, yX<a66tl ds TO (IsAl%0V ULSV S7tS6^0)'

dstkav

tojl

TshsdsL xuQdirj o^vtsqy].

'A6tg)v d' ov

dvvapuL yvoovut voov 6v tlv s%ov6lv

ovts yccQ sv sqcJoov uvduvoo ovts xaxoog'
(lojfisvvzai ds (is Ttolkoi, ofioog xuxoX r]ds xal 6&Iol'

370

ovdslg tojv u6ocpoov 6vvutul.

^LL^LSL6&aL d'

Mr]

11

dsxovta

$ir\

xsvtoov vti

stg cpLXoTrjTU Xir\v,

Zsv

Kvqvs,
6v

cpiXs, &uv[idcloj 6s'

V. 361.

bcdeghmn

zi.

a\ia%av skuvvs,

7iQo6sXx6(isvog.

yccQ

%uvts66lv dvu66sig

V. 362.

dnozivvfisvov,
dnozLvvfisvov,
e dnoxLvovfisvov. uvt-sxut

V. 363.
c uv^sx'.
xcoxiXe.
s^onioco,
si-univr\g.
8' om. A. V. 364. ziaui viv A zioui viv.
V. 365.
A
m ea%e. Deinde A vbco yXcoaar\g Se zb fieiXi%ov
zoi,

Ocghln dnoxivvvfisvov, bf m dnoxLvvufisvov,

fort.

LLr\8sfiiav,

i'a%s,

-acoxlXXs

fir\8sfiir\v.

i'o%i,

uPsv insazco, unde Bekker vbco recepit, quem non sequor, poeta idem
fere praecipit, quod Pseudophocyl. 20 yXcoaorj vovv i%ifisv kqvtczov,
42 aiya nul v.aza obv vdov
Xbyov sv cposalv lg%slv, item Hom. Od.
i'o%uvs fir\8' sQeeive. (Ahrens perperam i'a&e vbco proposuit.) Sed novissimum hoc insaxco fortasse aliquis praeferat, siquidem supra v. 85 legitur oiaiv inl yXcbaov zs xort ocp&aXiioiaiv eneoxiv alScog, sed snso&co
satis tuetur Aesch. Suppl. 194. cp&oyyij S' snso&co nQcoxa iisv zb cir)
d"Qaav. Praeterea
fieiXi%iov, 1 inea&co. Hartung 'lo%vd vbco kxX. scripsit.
V. 366 Hartung hunc versum tanquam insiticium cancellis circumscriSeiXcov xol, h SslXov zl.
psit.
KUQ8ir\, AObcdfhmn -HQaSir}. Brunck
transposuit 6^vzsQr\ v.Qu8ir\ numero pessumdato, germana forma ut
videtur extat infra v. 1030 SsiXcov zoi KQaSirj yivezai 6i,vzeQr\, quamV. 367. legebatur
quam semel admissa est forma K.aQSirj v. 1236.
ov SvvaiiaL yvcovuL vbov daxcov, sed daxcov 8' ov dvvafiui yvcovut vbov
AO infra post 1182 (1184), ubi hoc distichon repetunt.
V. 368. eqScov A sqScov
V. 369. 370 sepadvSdvco, A dvSQavco.
(Qyov.
dV uh.
ravit Bekker, fm nihil nisi ficofievvxui 8' ovSelg zcov da. Svv.
h 8' ecie.
V. 371. afia^av A, dfia^av O.
%al om. c.
r]8s, h oi~ Ss.
V. 372. Xirjv, videtur sedes vocabulorum (ttr/ et Xir\v immutanda, Xir\v
y.svzcov et (iir] nQocsXy.6fLSVog conveniens Hartel perperam cpLXozriz' dcpised ista figura omuino ab hoc
Xr\v coniecit, quod dcpiXov dici oportebat,
'
poesis 'genere alieua, vel cpiXozrjd dXirjv, ubi dXicog dicenduin fuit.
V. 373
92 fortasse Solonis sunt (vide quae dixi in Mus. Khen.), sed
in arctum non satis prudenter redacta.

POETAE ELEGIACI.

152

avtbg s%oov xal [isydkrjv 8vva\iLV

375 dv&QooTtoov d' sv ol6&a voov xai &v{jlov sxa6tov
tt{ir)v

XQatog Ttdvtoov s6fr\ vnatov , (laGiksv.

Tteog dr) 6sv, Kaovidrj, toXfia voog avdaag dfotQoi>g
iv tavtfj poiQri tov %s dixaiov s%slv,
(fbv ds

rjv

380

inl 6eocpQo6vvrjv tQScp&fj vdog,

ts itQog v@qlv

'r\v

dv&QCOTteov ddixoLg SQy{ia6L TtSL&oiisvoov;

Ovds

ti xsxql^lsvov JtQog

ovcY bdbv

"E[i7tr}g

385

510

$'

r\v tLg ioov

6'A/3ov

daipovog s6tL (oQOtol6tv,

d\favdtOL6LV ddoL.

s%ov6lv dnrjfiova' tol d' dnb dstKoov

SQycov i'6%ovtaL ^v^iov, b[ieog nsvir\v

d\ir\%avir\g sXafiov, tcc dixaia cpLlsvvtog

\Jbr\zsQ
r)

dvdQog naQaysL &v{ibv

ig d^in^axirjv,

iv 6tr]&s66L cpQSvag XQatSQrjg vn dvdyxr\g'

d'
ovx i&sXoov ai'6%sa nolla cpsQSiv,
roAfta

^Xdntov6

%Qr\\io6vvr\ slxcov,

ipsvdsd t

390

r\

dr)

s\andtag t

xaxd nolla 8L8a6xsL,

ovXopsvag t

eQLdag,

V. 375. oi'a&u A.
V. 377. Sr], cg
asv aut as Wassenberg Zsv, Bekker
V. 378. ravzfi, Ahn xuvxrj.
tqv xs,
aoi.
toXficc, A toX[iu.
A zov Ss. Post hunc versum haud dubie plura intercepta sunt.
ts kqos.
V. 379. t snl,
roscp&rj Neander et Brunck, libri tsqV. 380. SQypccaL,
SQyaoc, eg sQfiaot.
nsi&o[isvcov Hercp&fj.
mann nsi&6[isvos, et hoc distichon post v. 382 ponendum esse censet,
V. 374.

8s.

s%cov,

s%cov.

asv, Ocdefhlnin asv,

transpositionem qui probavit Ahrens coniecit praeterea: uv&qcodS. s. nsc%6[isvoL "Efinrjs oXfiov ktX. quem secutus est Hartung,
V. 381. 382 Bekker et a praecequi quidem nsi&o[isvcov servavit.
dentibus et a subsequentibus separavit, Emperio hoc distichon insiticium videtur, itaque versui 380 statim subiungit v. 383 seqq.
V. 382. oSov Abdfhmn, oSos vulgo.
V. 381. sotl, A ootls.
tls quod Wopkens coniectura assecutus est, exhibet 1, tiv' reliqui.
fortasse recte, A ia%ovxss,
V. 384. i'o%ovTuc, bcfgm i'o%covTUL
quod probavit Ahrens.
S[icos, Ocdefglnin bficos.
7tsvif]v A, quod
V. 385. d\x,r\%avir\s AO et ut videBrunck coniecit, nsvirjs reliqui.
nam quod vulgo legebatur d\x,r)%uvir\v ex solo g
tur ceteri plerique
notatum.
cpiXsvvTOs rj x uvSqos correxi librorum scrij)turam cpiXsvvV. 386.
tbs rj *' uvSqcov. Ahrens cptXsvvTcov rj t uvSqcov scripsit.
V. 387
92
TiuQuysL A, qUod Meineke coniecerat, nQouyst reliqui.
V. 387. KQUTSQrjs,
Hartung a prioribus separavit tanquam alienos.
huhu tcoXXu SlSuohsl, quamvis
c XQaTSQrjs.
V. 389. rj Sr), el rj8r\.
eadem infra legantur v- 633, corrigendum existimo xaxa nuvTa, nam
ui'a%sa noXXd proximo priore versu vel Homeri auctoritas tuetur.

quam

7ioi 8'

THEOGNIS.
ovx i&iXovxa' xccxov di oi ovdsv sotxsv

ccvSqcc xccl

yccQ xcd yjttXs7tr\v xixxst tt\Lr\%ctvir\v.

r\

'Ev

nevi-fl

d'

o xs dsiXog dvr\Q o re JtoXXov

cpaivsxai, svx'

395 xov [isv yccQ

i&sia

xov

d'

xcc

av

cc\ist'vcov

iQr\\io6vvr\ xaxi%r\'

dr)

dixccia cpQovsl voog,

6xr\&s6Lv

yvc6{ir\

ov xi

alsl

tcsq

511

i(i7ts<pvr\'

avx

xov d

ovxs xctxoig sjtsxai voog ovx' clyad-oldtv'

ccya&ov xoX^idv %Qr\ xd xs xccl xcc cpiQsiv.

AldsiG&tti ds cpiXovg, cpsvysiv

ivxQinsv, d&avdxcov

400

153

[irjviv

Mrjdsv ccyav Gitsvdsiv xaiQog

x'

6Xs6r\voQctg OQXOvg

dXsvdfisvog.

d'

inl 7ta6tv ctQt6xog

SQy[ioc6tv av&QcoTtcdV itoXXttXL d'

67tvdst ctvrJQ, xi^dog dtt,r\\iVog

sig ccQsxrjv

ov xtva

dccificov

TtQocpQcov sg [isydXrjv d[i7tXaxir\v TtaQaysi,

405 xai oi s&rjxs doxstv,

sv[ittQicog,

<T ccv

ct

r)

fisv

f\

xccxd, xctvx' dycitf slvcct

^p^tftfta, xccvxcc xccxd.

V. 391 et 392 Ahrens alienos ab h. 1. esse censet, Emperio

V. 392. r),
V. 393. o xs n., g ex
392 spurius videtur.
r).
V. 394. svx', cg sax'.
corr. tote n.
w.axs%r}, el v,axe%ei.
V. 395. xd SiHUia cpQovet A, x' dStna {tctdiy.cc 0) cpQoveet reliqui.
ov te Bekker edidit, ovxe A, ovxe
et plerique, ut vulgo. Emperius
r]Se ot atei coniecit, Ahrens xov fisv itag xa S. cpQOvij voog, ovSe oi
V. 397.
V. 396. t&eta,
atel.
t&etrj.
eptnecpvrj, A e^neqpvtrii.
v.

xovS', fort. xcaS', ut sententia sit:

neque in adversis nequc in secuudis rebus cst prudentia, quemadmodum snso&at dictum est v. 410
avx'
46.
et 412. Omuino componas cum his aliam eclogam v. 441
V. 398. xd xe , g xctSe.
xaxotg, 1 v.av.otatv.
A, av reliqui.
V. 400. evxQsnsv scripsi, Brunck svxQsnov vel evxQsns', legebatur svxQene S', A svxQansX hinc Bekker scripsit EvxQaneX' Locus nondum
expeditus: hic quoque duo disticha videntur librariorum oscitantia
coaluisse, ut pentameter exciderit, quem alia ecloga excepit, ubi haec
fere legebantur
(snn cpsvystv &vacpri^a y.ai tQya) evxQccneX'. cf.
Pindari Pyth. IV 104 ovxe SQyov ovx' snog evxQaneXov stncov, ita enim
cum Mommseno ex librorum auctoritate scribendum, atque etiam Pyth.
I 92
pars librorum evxQccneXa v.sQ8sa pro evxQaneXa suppeditat.
V. 401
448
dXevdfievog, A dXsvdpsvov, 0. Schneider dXsvofjtsvog.
V. 401
406 fortasse Phocylidis sunt: Soloni tribuit Hertzom. 1.
berg. Clari alicuius poetae esse etiam id argumento est, quod SophoV. 402.
cles Antig. 620 hunc potissimum locum videtur respexisse.
illi

SQypaatv,

Sauppe

Sr)

eQyfiaatv, c eQfiaatv.
dvsSrjv, Iacobs S' stg

S' etg aQexrjv,

Ahrens 8'

nuQtpoQov conieci, sed conf. Hesiod.

stg

V. 404. nQOcpQcov,ddxrjv,
olim
h b, etg
&6^Op-

dndznv.

*.

POETAE ELEGIACI.

154

(&CXtatog cov rjfiaQteg' iycb di toi altLog ovdev,

aX?J avtbg yvcofirjg ovx dya&rjg etv%eg.

Ovdeva &r\(5avQbv
410

aldovg,

r)

itaiGiv xata&rj&t] dfieCvco

dya&oZg avdoa6i, Kvqv', e%etai.

Ovdevbg dv&Qcoitcov xaxCcov doxeZ eivai etaZQog,

co

&

yvcofirj

ttal

KvQve,

ertetat,

cq

dvvafiLg.

ov% ovtcog d coQrj%OfiaL, ovde fie olvog

i%dyeL, co6t elneZv detvbv enog TteQL 6ov.
,

IIlvcov d'

415 Ovdev'

bfioZov ifiol

dvvapaL

TtLGtbv etaiQOV, otco

ig

tig eve6tL doXog'

firj

iX&cov TtaQatQC^ofiaL co6te [loXvfidco

<?'

fia6avov

r>i-2

dL^rjfievog evQeZv

d'

1Qv6og, vjteQteQLrjg

ccijl(ilv

aite6tL vbog.

V. 407. <&CXxuxog cov rjfiagxsg de vitio suspecta sunt; fort. legendum

r](iaQxeg. Hesych. cprjXov dnaxrjXov, Xrj&aQyov, xuyiovQyov, inCCorrector, curn cpiXog cov reppefiovXov. adde Schol. Arist. Pac. 1165.
V. 408. exvrisset, videtur cpCXxaxog cov substituisse.
xoi, A 6oi.
V. 409. conf. ad v. 1161.
tiui%eg, A s i uiisCvco (ex versu seq.).
'

(PrjXogicov

AO

clv ,
Ttutal.
Ttaialv dfisCvco.
qui.

nazCcov,

&coQr)i-o(Lui,
fuit antiquitus

AO %uxu&r]Osi, Brunck nuxuQ-r)asig

xuxu&rjorj
V. 411. ovSsvog et Soksi A, (.irjSsvog
So-nsi reliV. 413. ovxcog AOhcdfghmn, vulgo ovxco.
Y.uxCug.
,

g
bcdfhmn

(is

et pr.

&coQvij,o(iai.

Hermann

J-oivog,

ovS'

i(is

(is,

y\ Item

A
A

(isx',
v. 548

(i

y\

et 574

i. e. svJ-SQysaCrjg exhibet, nam v. 440 ubi pro iSiov A tCiSiov,

suppeditat, germana lectio pi-orsus incerta. Doricae dialecti
cum passim vestigia deprehendantur, litterae Bau usus quamvis infrequens non videtur Megarensi poetae abiudicandus, quamvis Flach
negaverit his indiciis fidem habendam esse, cui-Hartel assensus est.
V. 414. i^dyei, iaQsl Ahrens et Emperius.
Seivov, malim SsiXbv.
V. 415. ovSsv', A ovSev
V. 41518 infra post v. 1164 repetunt AO.
AO infra p. v. 1164 ovxiv'
b(ioiov A, olcolov Obcdefgmn, ollolov reliV. 417. 7tUQUXQCo(iui coaxs , AO infra
V. 416. oxco, h oxi.
qui.
naQaxQLpofisvog xs et deinde S' post vnsQxsQCrjg omittunt. Pro TtuQU-

svysQysaCrjg
%"i'8iov

7tUQafidXXo(iai desiderat. Heimsoeth scripsit et xqCv7tsQXQCrjg dfifiiv.

(loXvfiSco Herwerden, legebatur (ioXCpv testificatur, quam
Scp, .item infra v. 1105, nisi quod ibi novicius liber
scripturam grammatici non solum Atticis, sed etiam Ionibus vindicant,
principio v fuisse
neque tituli Attici huic praecepto adversantur.

Hartung

xqCollul
^ollul

arguit (cuius eadem est ratio, quae

inter (3ia| et iiaXav.6g intercedit) quam graecae vocis species nam quae
in geminatione et prothesi observatur lex, ut o et v alternent, velut

tam latinum vocabulum plumbum

lloqlloqco,

xooKvX(idxiov

TtOQcpvQa,

oSvQOiiai, 6%Qv6sig, alia dicuntur,

etiam ad epenthesin pertinet, quae arctissima necessitudine cum istis

affectionibus est coniuncta. Quod si primigenia esset littera 1, (isXifiSog

ad exemplum vocum

fieXi

(jLoXifidog dixissent.

V. 418.

(XCaoeiv)
ull(ilv,

et MeXixCSrjg (BXixo(idiL(iag) non

Dindorf r)(ilv scribendum edixit

155

THBOGNIS.
llokkd
|20

xal GvviivTa itaQiQ%STai' dXX'

11;

tiiyco,

v%

dvdyxrjg

yivcodxcov rjfisTiQtjv dvva^iiv.

IloXXolg dv&QCoitav ykco66rj dvQat ovx iitixsiVTai

aQitodiai) xai Ccpiv 7t6XX' d^iiXrjTa [liXsi'

noXXdxi yaQ ro xaxbv xaTaxsi^svov ivdov dfisivov,

ici&Xbv d' i^skfrbv kcolov

rj

to xaxov.

(praof. Iliad. p. XII), quoniam v. 235 r)filv (^fiiv) legitur. Qui aoquabilitatein sectatur, poterit illic ufifiiv restituere, nam iniuria Dindorf
eiusmodi formas epicis poetis abiudicat; sed illo loco vfiiv restitui.

et vfifis leguntur Theog. 1273 et 1104, quibus

usus, licuit etiam elegiacis poetis uti. In Theodorica deprehendantur, possis ufiiv, dfis, vfis praeunsaxi scripsi, in libris
optare: sed satius duxi librorum fidem sequi.
est Zvsazi, probabili opinor medela ascita, i. e. animus mihi est aJienus
a swperbia, cf. Hesych. vnsQXSQirjai' vscoxsQiOfioig, vnsQrjcpaviaig. Heimsoeth snsaxi.
voog, A (et fort. d) Xoyog, Heimsoeth xonog scripsit.
V. 419. dXX', Heimsoeth dXX' perperam: eiusmodi ambiguitatem
sedulo evitant veteres.
V. 420. yivc6a%tov AO, v. yiyvcoa%cov.
r)(isxsQqv librorum scripturam revocavi, Hermann vfisxsQrjv, sed eclogae
sententia quorum spectet, prorsus latet.
V. 421
4 affert Stob.
XXXVI 1.
V. 421. dv&QcoTzcov AO et Stob., dv&Qconoig rel. Deinde
V. 422. acpiv , e acpi.
Stob. frvQU ovy. sTtC-ASixav uQfiodcrj.
noX" atisXvxa fisXsi, e fisXXsi, Stob. dXdXrjxu (B m. s. Trinc. aXdV. 423. xo, bcdh xbv,
XrjXa) nsXsi, Geel noXX' dXaXrjxa fisXsi.
e ts.
svdov dfisivov, Stob. svdo&sv r)Xftsv.
V. 424. i^sX&bv,
AOch igsX&ebv, Stob. i^sX&sCv. Versus corruptus. Poeta videtur dixisse:
bonuiii, qttod dindgatum, plus nocuit, quam malum; sed nequeo verba
ad hunc modum refingere; alias conieci ia&Xbv 8' ii-sX&bv Xcoov (dnb
axbfiaxog) ut rj xb %a%6v correctoris sit supplomentum; articulo addito rova&Xbv non est opus. Hartung r) %Qvcpiov pro r) xb %a%6v proposuit, Herwerden Xcbcov r) 'noxs&sv, cuius coniecturae cum ipsum merito poenituisset, non meliore successu rjh KQvcpsv suasit.
Leutsch
io&Xov d' (vel noXXdv.t d') sl-sXQ-bv Xcoizsqov xb naxov vel ia&Xov d'
i^sX&ov XcoCov r)v xb %a%6v. Hartel sad"' oxs ' isX&bv XcoCov r)v xb
ycaXov vel so&' oxs fir) '^sX&bv X. r)v xb KttXov.
V. 425
8 affert
Sext. Emp. Hypot. III p. 175. Stob. CXX 4. Clem. Al. Str. III 432.
Theodoret. V p. 71, 15. Suid. post v. uQ%r)v iua&ai. Cf. etiam Diogen.

Aeolicae formae

ufifis

cum Homerus sit

gnide cum passim

'

III

4.

Macar.

II

45.

Apostol. III 85.

Midae Silenus ferebatur olim

Fnerunt antiqui versus,

'AQ%r v [isv

quos

cpvvui im%ftov(oiatv uqioxov, cpvvxu 8' oncog coxktto: nvXag AtSuo nsQr\aai, quos imitatur Theognis, conf. quae monui Anal. Alex. I p. 22. His fortiter adversatus est Leutsch Philol. 30, 202 seq., cuius argumenta singillatim
refellere non est huius loci. Negat antiquitus traditos esse hexametros,
quos Theognidem ascivissse dixi, quamquam largitur hunc poetam
usum esse vetusta sententia sive decreto, quod numeris non fuerit
astrictum: itaque si qui duobus illis hexametris utautur, adbibere
Theognidis ipsius disticha in arctum redacta: quod ibi uQ%r)v legatur
non ndvxcov , ut apud Theognidem, Crantorem philosophum primum
tuib.stituisse
quem ceteri testos huius scripturae ad unum omnes sequantur. At huic opinioni fides omnino deneganda. In Sileni versibus antiquitus tradita fuit scripturae varietas ndvxcov et uQ%r]v, hinc
eandem diversitatem etiam qui Theognidis versibus utuntur, testifican,

dixisse,

fir)

POETAE ELEGIACIT

156

425 TLdvtcav >iev fi^ cpvvat eTtiyftovioiQtv ctQtGtov

etiidelv

firjd'

avydg 6%eog r]eUov

cpvvta d' oTtcog coxidta TtvXag 'Atdao 7teQr}6ai,

xal xeid&ai 7toXXr)v yrjv eTtaiiriddfievov.
<&v6ai xal ftoetyai qaov ^QOtov,
430

r)
cpQevag e6&kdg
tovto y e7tecpQa6ato ,
513
tig doacpQOv' e&rjxe tbv dcpQOva, xdx xaxov ed&Xov
el d' 'AGxXrjTtiddaig rovro y edcoxe &eog,

ev&eyiev' ovdetg

cp

Ttco

ia6&ai xaxotrjta xal dtrjQag cpQevag dvdQcov,

TtoXkovg av iiicj&ovg xal ixeydlovg ecpeQOV
sed potior

eviucit Theognidem ndvxcov scriSophocles Oed. Col. 1225, qui non Megarensem poetam sequitur, sed vetustum carmen, quemadmodum Bacchylides
fr. 2.
'AQ%r)v repperit non tantum Crantor, sed iam ante Aristoteles,
qui in Eudemo utramque scripturam testatur Sileni sermonem amplificans: dv&Qconoig Ss ndfinccv ovk s6xl ysvE6Q~ccL xb ndvxcov dcqigxov
OvSe (IEXCC6%ELV X?\g XOV ^EXxL6XOV CpV6EC0g' UQL6X0V ttQtt TICC6L Y.CU Jia6CUg
xo fir) yevee&UL %xX.: nam -ndintuv nihil aliud est nisi vocabuli ttQ%r\v
interpretatio, quod Atticis maxime usitatum etiam Herodotus usurpavit:
tur:

psisse,

testiurn

auctoritas

aliter legit

neque

atque certamen Homeri et Hesiodi, quod carmen Theognide est antiV. 425. ndvxcov,
quius, in his ipsis Sileni versibus ttQ%r)v exhibet.
Sext. Stob. Suid. Paroemiogr. dQ%r)v.
V. 426. e6l8slv, Clem. Theod.
s6oqccv, Sext. cod. Vrat. ISeslv, Macar. exlSslv.
avydg,
ccvydv (v e
V. 427. 'AtScco, bdfmn dtSa. Recorr. ut vid.).
bsog, Hecker coxsog.
V. 428. yrjv snaLir}6ttLLSvov, insolenspicit Plut. consol. ad uxor. c. 10.
ter dictum, nam alias de cognatis, qui mortuum sepeliunt, dici solet
aLiae&aL yrjv, vid. Herod. VIII 24. Anth. Pal. VII 404 et 416: et diversum quoque est, quod dicit Antipater ib. VII 241: noXXcc xL&r\vrjxr\Q

bXocpvQcoxo, %sq6lv

malis.
nco

Cf. Pind.

om. A.

lectio

ycciccv

Nem. XI

V. 431.

co

'AvSQOLLcc%oig SvocpEQttv HQctxbg

ccLLrjeccg

Quare placet Sexti

21.

scps66ttLLEvov

sive

V. 429. cpveai,

yr)v

vnsQ&s kovlv.
snis66ttLLSvov
V. 430.

cpav6aL.

bxig, rel. oexig.

Hartung coxivi.
xax hcckov 0, xaxov A, xcci naxov bcdfhmn,
sl S'
ovS', et sic affert hunc versum

xig scripsi,

V. 432.
Dio Chrys.
Clearchus Athen. VI 256 C. Plut. Quaest. Plat.
p.
y' om. cg. V. 433.
AO dxsiQttg. V. 434 affert Aristot.

V. 435 8 vulgo separant a praecedentibus, sed perEth. Nic. X

kccl

6cocpQ0v', c ecoepQcov.
w.av.bv

rel.

I 3.

2.

dxrjQttg,

9.

ad eandem elegiam, quamquam graviter immutata, docet Plato

Menone p. 95 E: sv dXXoLg Ss ys bXCyov fisxcc^dg (quod indicio est, hanc
elegiam non ita longo intervallo separatam fuisse a v. 33seqq.), sl S'
tinere

r\v

av

noLr\xbv xs (cpr\6iv) v.a\ svQsxov cxvSql v6r\Licc, XsysL ncog oxl noXXovg
ll. v..
ll.
scpsQOV ol SvvaLisvoL xovxo noLSLV, -kccl ov nox' sh, dyccfrov

dvSQ' dycc&bv.

ovS'

Itaque scripserat poeta:

xovxo y' sScotis &Eog

'A6yiXr\nLuSttig

taa&ttL Att%bxr\xtt hccl dxrjQag cpQSvccg kvSqcov.

si S' r]v novr\xbv xs v.a\

noXXovg dv [iia&ovg

novnoz' dv

sv&sxov dvSQL
kccl

vbr\(icc,

iisydXovg scpsQOV.

i| dytt&ov nxX.

THEOGNIS.

157

435 st d' r)v TtotrjTov te xal sv&etov dvdQL vorjfia,

ov

av

tiot

i%

dya&ov TtaTQog iyevto xaxog,

7tL&6{isvog iiv&OLtiL

ov

7tOTB 7toL7]6ig

6a6(pQ06LV aXXd dLdaGxtov

tov xaxov dvdQ' dy a%6v.

tov ipbv ^lIv %l voov iv g>vXaxfj6LV

avTov Idlav ovSlv i7ti6TQcpTaL.

NrjTtLog, og

440

rcov d'

i6TL Ttavol^Log' dlX o \uv i6&log

to
xaxov, xovx i7tCdr]Xog opcog'
ToXiia %m>

Ovddg

[yocQ

%dvT\

Aristotel. s l \isv ovv r\Gav ol XoyoL avraQ%sig itQog xb itoLr\noXXovg dv iLLGftovg Kal (isydXovg 8L%aCcog scpsQOv h.cctcc
rov soyvLv, %al sSsl dv rovroig ttoqlgccg&cci. Cf. Mus. Rhen. T. III
Eclogas has, quas coniunxi, rursus diremit Leutsch Phil. 30,
p. 409.

quod firmat

gccl i7tisi%sig,

per omnia mihi adversatus: censet enim duo esse elegidia,

34 novissima parte truncatum, alterum v. 435 8 integrum: ut enim tueretur, id quod proposuit, hac sylloge Theognideam
poesin fere integram vel certe multo minus immutatam quam plerique
existimant exhiberi, fingit Platonem pro arbitrio duo diversa carmina
at Aristoteles eandem carminis Theognidei speciem
contaminavisse
testificatur, quam Plato: .neque ille Platonem descripsit, quippe qui
Megarensis poetae carmina multis annis ante diligenter versaverit,
quam Platonis Menonem evolverit. Quae idem Leutsch Phil. 29, 521 seq.
de Platonis loco et Theognidis poesi disseruit, non licet hic examinare, sed quod dixit mea causa Platonicum oXCyov [iTa(idg quid
momenti habeat explicare, dixi idem multis annis ante (vide supra),
non solum in' ed. 2 et 3, sed etiam in Mus. Rh. III 210 (nisi quod ibi

210

sq.

prius v. 429

Bekkerianum -Kc/ra^ccg probaveram), et quod castigat interpretes, quos

ad v. 432 Arctini versus adhibere decuisset, quos Theognis respexerit,
vanum omnino est opprobrium, nam nulla hic necessitudo inter epicum
et elegiographum intercedit.
Heimsoeth quoque, quamquam eclogis
coniungendis non adversatur, paradosin tuetur v. 432 fideque omnino
V. 435. rs e n.
V. 436. sysvro,
dignum breviatorem existimat.

sysvro, f et Platon. codd. iysvsro.

V. 440. Sententia eclogae plana,

V. 438. TtoLr\Gsig, A tcol^gsl.

nec audiendus Heimsoeth, qui

og&' stsqcov fisv requirit.

rcov S' ccvrov CSCcov Jacobs, legebatur rov 8' avrov ISlov, libri haec variant: rov A rcov.
avrov,
lSlov A k'i8lov,
%l'8iov. Fuit antiquitus J-l8Ccov
bdfhmnq avrov.
scriptum. Cf. adn. ad Pind. 01. XIII 49. Aeolicae litterae etiam aliis
locis
apud Theognidem vestigia deprehenduntur quamquam Flach
(Bezzenberger Beitrage II 54 seq.) his fidem abrogat, ac fortasse gravius vitium h. 1. delitescit.
Hermann rcov avrov 8' iSCcov alius rcov
8' avr olv.iSCcov Kayser rcov 8' av %r\SsCcov, Orelli rcov 8' avrov %Xr\dcov, Hartung rcov avrov 8' lSlov y', ego olim conieci, quod iam ante
V. 441
46 repetunt AO post
Ahrens, rcov 8' avrov %r\8scov.
v. 1162.
V. 441. yaq jtdvr' cancellis saepsi, videntur haec a corvr\7tLog

inserta ad versum redintegrandum

poeta fortasse scripserat
ovSslg dvSqcov sgtl, nisi cum Hartungo ovSsig yaQ Kvqv' sgtl scribere
malis; ya.Q A, om. 0, tol rel., sed infra AO yccQ. Antea ut importunum nccvra 7tavoXLog removerem sgtIv dvoXfiiog scripsi. Heimsoeth
V. 442. s%mv A,
ovSsCg tol Tiavr iorC nor' oXftiog vitiato numero.

rectore

POETAE ELEGIACI.

158
dsLXog d' ovt

uyuftoZ6LV STti6TUTUL ovts xuxol6lv

6[icog {iLGysLV uQuvutcov ds do6scg
445 TtuvTolUL % vr\Tol6LV S71sq%ovt , uXX' STtLToXlXUV

514

&v<ibv

El

u&uvutcov, ola dLdov6iv,

Scoq'

%Qr)

s&sXsig tcXvvslv, xscpuXrjg uiiiuvTov uti

[i

Xsvxbv vScoq qsv6stul

alsl

SVQ7j6SLg $S

450

s%slv.

7CU6LV

[IS

S7t

uxQrjg

r)iiSTSQr]g.

SQy[lU6LV CO07CSQ UTtSCp&OV

%qv6ov, sqv&q6v idslv tql(56{isvov (3u6uvco,

tov XQOLrjg xa&VTtSQ&s [isXag ov% utctstul iog
ovd siQcog, uisl d' av&og s%sl xa&aQov.

si yvc6{ir]g sXu%sg [iSQog coGtcsq uvoirjg,

,
xal 6cocpQcov ovTcog w6tcsq ucpQcov sysvov,
455 7toXXolg uv ^rjXcoTog scpuivso Tcovds tcoXltcov,

"lv&QC07t

ovTcog co67tsQ

Ov

vvv ovdsvbg ufyog

TOL 6V^LCp0Q0V S6TL

ov yuQ

si.

ywr) VSU UvSqI ySQOVTL'

TtrjduXico Ttsi&STUL cog uxuTog,

ovd' uyxvQUL s%ov6lv' u7tOQQrj,u6u ds 8s6liu

460
TtoXXdxig sx vvxtcov uXXov S%SL Xl\LSVU.
s%slv
ocicog,

yovy., infra

6(icog.

V. 443.

ovn.

Conieci y.ovhsxl

Hartung

requirit,

rel.

AO

sjtiSrjXog,

SslXov

OLLcog,

infra sitiSr\Xov.

Heimsoeth

sitixXijxov

scripsit xoXilcx oficog zo y.uyov , y.ov% sniSrjXov s%cov.

sit. ovxs
yuyolglv infra AO,
etiam hic,

ovx' dya&OLGLv

ubi ceteri ovxs kukolglv s%. ovx' uyu&oiGLV.

V. 444. oficog fcioysLV
libri infra, hic s%cov fiifivsLv.
Hartung coniecit ofiov fiioysiv.
Ss,
V. 445. snsQ%ovx'
infra stlsq%sxul.
Abdfmn et infra AO xs.
V. 446. %ecv, Nauck et Hartung cpsQSiv, sed nihil mutandum, cf. 442
ubi verbi tantum structura variatur; nisi forte
xoXfiu s%cov xo kukov
sublata distinctione ola SlSovglv s%slv legere praestat, id quocl etiam
V. 447. 448 affert Apost. VI 70, 1, v. 44950 idem
Heimsoeth suasit.

V. 449. Ss fis,
VIII 7 d (ubi xqvgov om!).
V. 447. sl' fi dsXsig 0.
V. 452. aisl, g dsl,
A S' sfis.
V. 451. iog,
iov (v fort. e corr.).
V. 453. cov&Qcoit' A, avQ-QcoTc' bcdeghlmn, primis litteris caret f,
ev.
V. 457 60 affert Athen. XIII 560 A.
dvoirjg, cg dvirjg.
Stob. LXXI 2. Apost. XIII 39, 5. Eustath. 11. 1345, 56, prius distichuin
V. 457. ovxol, h Eust. ov.
Clem. Alex. Str. VI 745.
GviicpoQOv
SGXl, g GVfLCpSQOV SGXL, Adehn GVfLCpQOV SVSGXL, bfn OVLlcpQOVOV %VSGXl,

eV.
Eust. GVLLCpOQOg SGXL,
SVSGXL, \X\
Possis ovficpQcov coniicere, sed cf. Theophilum
comicum ap. Athen. ov ovficpsQOv vsu 'oxl itQsofivxrj yvvr). cogtisq yaQ
aKaxog ovSs [lly,q6v nsiftsxai svl itrjSaXicp, xo nsiGLi' ditOQQri^aoa Ss s%
WKxog sxsqov Xifisv' s%ovg' s^svqs&t].
ysQOvxL, Eust. et epit. Atb.
V. 458. ov, ap. Ath. B xi et deinde drcoxog.
cog, in ed. 2
ysQaico.
et 3, non in 1, nescio quo errore coax' legitur, libri et testes ad unum
omnes cog.
V. 459. dyY.vQUi, cg uyv.VQav ut Athen. Eust. et vulgo

GVLLCpQOV

Clem.

SGXL,

%Qr]oLfiov

GVflCpQCOV

soxl.

THEOGNIS.
jcoz

Mri

159

a7CQ7^toi6i voov %,

i%

fiijde

{isvoCvcc,

XQrJliuGi, tcqv ttvvtiig yCvsTai ovdsfiCtt.

EvfittQtag

ovt

rofc

XQVP a ^*

aya&ov

ynXtTta

SoGttv ovte tl xaXov

^
6*'

EQy^ttTt

xvdog

515

ihtt.

Vind. Trinc. uyv.VQUt), 1 uyavQug.

Stob.
).
dnoQQr)^uau, ap. Stob.
(sed
vdov k'%s, numero
V. 461. sn' 1 sv, ora. cg.
Trinc.
ic. dnoQQr)^aaut.
labanti ut subvenirent M. Schrnidt et Heimsoeth a%s&s commendaverunt, quod occupavit dudum Hermann ad Orph. p. 765, iure repudians

priorum commentum vbov

nam

y' t%s.

At

(ir)

a%s&s sermonis graeci consue-

a%s&i]g oportebat dici.

Apollonius sane et
Herodianus c^s&co agnoscunt, nostri grammatici dissident de verbi natura,
alii veteres magistros sequuntur, plerisque est aoristus, id quod Euripidis versus apud Erotian. 119 yvvatnsg 6Q(ir)&r\TS (irjS' dQ-vu-iuv a%s&r)
ng vitcov , ruvru yuQ OHsd-Qcog oquv %tX. confirmat: nam Vulcanii emendatio a%i%r\ (libri prono errore a%s&Qr)v) nulli dubitationi est obnoxia.
Attici igitur sa%s&ov in aoristorum numerum rettulerunt; quibus si prae-

tudini advereatur,

(ir)

sens a%s&co probatum fuisset, Euripides ar) a%s&srco dixisset, nam (ir)
a%s&rj non minus foedus barbarismus visus esset, quam si quis (ir) Xsyr/
scripsisset. Iam si quis existimet (ir) a%s&s pro (trj o%s&rjg admittendum

quandoquidem passim negans vocula etiam cum imperativo aoristi

coniungatur, tenendum est aoristi I pleraque esse exempla, velut pr)
ipsvaov, fir) vofiiadrco, alia, rara aoristi II praesertim apud Atticos, (ir)
esse,

%uruSvaso apud Homerum, (ir) iSsrco apud Xenophontem.

(ir)
Sed horum exemplorum nullus hic est usus, siquidem imperativus a%s&s
437. 442
quod sciam nusquam legitur, sed a%sd-srco Homerus Od.
usurpavit. Possis vbov a%sg substituere, sed equidem a%siv i. e. sntNondum tamen locus expeditus, nam %Qr)(iaai
a%slv praeoptaverim.
apparet coniungendum esse cum dnQr)%rot6t, non cum proximo priore
verbo (isvoivu: sed haec verborum traiectio in antiquo poeta offendit:
Alexandrini quidem hanc licentiam frequentant, velut Theocr. XXVIII 6:
Nt%iuv %uQircov i(tsZncog l-sivov Sfibv rsQipO(i' iScov, %dvricptXr)60(iut
Qocpcovcov isQov cpvrov, quae nou debebat tentare Ahrens, XXIX 3:
ubi item Meineke einenIv (tv%co
%r)yco (isv ru cpQsvcov sqsco %sur
dationem periclitatus est, item Epigr. 19, 1: 'Aq%iXo%ov %at ard&i %al
si'aiSs rbv ndXut noir\rdv. Callimachus fr. 176: rbv ov% snlrjos cpSQOvaa
(irjrriQ, ovS' coStv', svvsu (ifjvag (oXovg).
apud Schol. II. 2! 399: oi S'
tv&so,

svs%' EvQw6(irj Tirrjvidg slnov srv&rsv. fr. 306: Mr) us rbv sv dcoScovt
Xsyot (lovov ovvs%a %uX%bv "HysiQOv. fr. 445: (NsiXog, bv) ovS' b&sv
olSsv bSsvst OvrjTog dvrjQ, eandemque licentiam imitati sunt latini
poetae, velut Catullus 44, 8: tussim, Non immerenti quam mihi meus
venter,
sumptuosus appeto, dedit, eenas. Quae ex antiquioribus
affert Lobeck Ai. v. 476 (quibus addas Eurip. Phoeniss. 386) pleraquo
alius generis sunt, itaque nescio an hic locus gravius vitium conhn dnQr)%roiot vbov a%siv
traxerit, scribendumque sit vel (ir) nor
(Lr)rs (LSVotvr)v %Qr)(iaat, vel vbov 6%siVj, (irjSs (isvoivu %Qr)(iara,
rcov uvvotg yivsrai ovSsitia.
Hartel nuper hn' dnQf)%zotg avys vovv
V. 463. sviiUQScog roi,
s%s.
yivsrat AO, v. yiyvsrat.
svfiaQScot
aroi.
-nuXov scripsi, libri SstXov
ovrs, g ovSs.
n, Ofgn rot.
ex manifesta interpolatione, Hecker coni. ovr' sniSt]Xov, Hartung Sstvov
V. 464. %ulsnco, 1 %aXsnbv.
sm A,
scripsit, Heimsoeth kXsivov.

Dum

s%st rel.

POETAE ELEGI ACI.

1 60

465 'A^fp 'cCQEtfj tQlfioV, KCtl 60t tCC dtMXlCC CptX' S6tG3 ,
[iqde ds vtxdtco xeQ&og, o,t cd6%Qbv srj.

V. 465.

A toi,

goi,
v.

6V.

quod

restituit

Hartung.

earco

om.

cg.

V. 466.

A, e&et 0, eoi rel. -*- V. 467 96 integra

elegia videtur, quamquam fortasse hic quoque nonnulla in arctum sunt
contracta: atque etiam editiones veteres haec omnia inunum comungunt.
Sane Bekker haud dubie codicibus suis obsecutus v. 467 68 separavit a
o,t'

Hermann,

%rj

cum quibus

arcte cohaerent, conf. Pherecrates sive Nicomachus in Chirone ap. Athen. VIII 364 C: 6 8' ux&erui uvrbg 6 ftvcov rm
xccrccyicoXvovri,, %al ev&vg eXet;' eXeyecu- Mtjdevcc iir]r' uHovru (uv.ovra
BP) peveiv nureQvxe (%ureQvv,ecv B) jcuq' t)^lv ftrj-S'' evdovr' e7iey.eiQe
olvoig roiuvrl Xeyopev Sentvi^ovreg cpiXov avdQu.
c[icovLdri' ov yuQ en
Item ipse in ed. 1 v. 475 92 separavi, id quod etiam Hartung fecit, nam
v. 492
6 iam Bekker segregaverat. Welcker, qui variis poetis haec attri-

sequentibus,

46774, 4756, 477 92, 4936, sed idem v. 48792

ab interpolatore aliquo profectos esse existimat. Non minor dubitatio est

buit, diremit v.

de carminis auctore. Ego cum v. 472 vel certe simillimus Eueno tribuatur (vide Eueni fr. 8), in ed. 1 hunc certe locum v. 46774 Pario
poetae tribui, id quod iam antea Bach erat suspicatus et postea Hartung probavit: nam Aristotelem, qui compluribus locis hunc versum
Eueni nomine adhibuerit, non esse incertae memoriae errore ductum,
apparet. Postea cum intellexi antiquioris alicuius et haud ignobilis
poetae hanc elegiam esse, rursus eam suspicionem abieci: existimabam
enim sophistam Euenum nobilem hunc versum ex antiquiore poeta in
suum carmen transtulisse. Etenim vel Pherecratis ille locus, ubi haec
elegia cum Hesiodeis versibus componitur, satis superque arguit, antiquum esse carmen neque a Pario sophista compositum: accedit gravis-

simum argumentum, quod is, qui hanc syllogen concinnavit, veterum

tantum poetarum monumenta adhibuit, noviciis poetis, qui circa Peloponnesii belli tempora fioruerunt, procul habitis. At rursus parum
credibile est, si hic sophista versum istum ab antiquiore poeta haud
ignobili mutuatus erat, id Aristotelem, qui graecae poesis monumenta
diligentissime perscrutatus erat, fugisse: atque etiam si largiaris, eiusmodi errorem in Aristotelem cadere, tamen non est verisimile philosophum tam pervagatam sententiam sophistae alicuius auctoritate
identidem tuitum esse: sed iure suo Aristoteles Eueni mentionem fecit,
si
ille unus e principibus gnomicae poesis
fuit.
Aristotelis igitur
auctoritate confisus iam totam hanc elegiam Eueno tribuo, nec tamen
sophistae, qui Socratis fuit aequalis, sed maiori, cuius aetas sane incerta est: sed cum hic Euenus Simonidem alloquatur, suspicor Amor-

qui et ipse elegias composuisse fertur, dici:

quae si vera est coniectura, falsi sunt quidam grammatici, qui iambographi nomen 2Jrjficovi'3r]g scribendum esse praecipiunt. Simonidis bis
praeterea in hac sylloge fit mentio v. 667 et 1349: itaque hi quoque
loci pariter ex Eueni elegiis videntur repetiti esse.
Igitur Euenus ille
Archilochi popularis sui exemplo excitatus videtur animum ad elegiacam poesin appHcavisse. His elegiis integris usus est, qui hanc epitomen condidit, qua quidem epitome factum est, ut antiquorum poetarum
elegiae magis magisque oblivione obruerentur: itaque iam Eratosthenis
aetate Eueni carminum exempla penitus extincta fuerunt.
Improbavit
haec omnia Leutsch Philol. 30, 662 seqq., qui v. 467 74 quovis pacto
contendit Theognidis esse, sed post v. 474 quaedam intercepta esse:
proverbium antiquitus traditum esse, quo et Theognis et postea Euenus
usi sint, neque temere Aristotelem hunc quam illum testem adhibere

ginum iambographum

THEOGNIS.

161
>

Mrjdivcc ttovS' dixovtcc fiiveiv xatiQvxe itaQ

ovx ifrikovT tivca,
(iijde d vQtt& xikev

r)(ilv,

(irjd'

470

evdovt' ijtiyeiQSj

ftooQrjxd-ivt'
(irjde

2Jt,(uovLdrj,

bv xiv

av

r)(icov

616

oivco (lak&axos vJtvog ekrj,

tbv ayQvnviovta xikev

aixovta.

xa&evdeLV

nialuisse. De proverbio fortasse ille quidem recte, sed quod ad Platon.

Phaedrum 240 C ablegat: xul fir)v xo ye dvuynuiov av fiaov navti nsoi
nuv Xeyexat, nihil probat, nam Plato fortasse eundem Eueni versum
respexit, quem Aristoteles adhibere solet. Et ab hac quidem ecloga

omniuo segregandas censet alteram v. 476 88, ac tertiam v. 489 92,

quas quidem Theognidi abiudicat, Panyasidi attribuens, cui etiam quae
510 vindicat: refert autem haec omnia ad 'Icovtncov
sequuntur v. 493
opus, quod Ionicarum civitatum origines illustrabat, ut Suidas auctor
est: eaxt Se xd neql KoSqov v.ui NrjXeu v.ui xdg 'icovindg dnowiag, a
quo proposito horum elegorum argumenta plane abhorrent: nam quod
Panyasis in Heraclea epici carminis gravitatem festivitate quadam temperavit, ab herois, cuius res gestas celebravit, persona haud alienum.
V. 467. xcovSe non satis commodum, fortasse scriptum olim fuit
xeivSe i. e. evtuv&a; Pherecrates fir]x', quod ipsum Theognidi vindicant Schneidewin, Hartung, Leutsch: non recte, etenim comicus substituit firjxs ut Atticis inusitatum vocabulum teivSe removeret, quod
si' xig teivSs
fortasse etiam infra v. 1045 restituendum
(libri tcovSs

vel xovSs) v.a.1 synsY.uXvftftevog svSst. TstvSs et tsiSs Doriensibus usitata; Callimacho in Cerer. 26 vindicavit Hecker, tsiSs restituendum
Hesiodo Op. 634 og nots xui tslS' (vulgo tijS') r)X&s ut Proclus testatur SrjXoi yuo avtb tovto tb trjSs (scr. tsiSs) ovv. dXXo ti r] tb trjSs
Y.al evtav&w y.ui ol Xsfyyodtpoi KQt]tcov sivat tr)v cpcovr)v dvsyqaipav.
ftsXst yuQ ovSsv toig notrjtaig vr)v noXXcov avvrj&stav
Et Proclo etiam
v.ui totavtatg StSovat %coquv Xe^eaiv.

sY.tQsnoftsvbtg

Schmidt tsiSe
vindicat, non item Hesiodo. Hesych. tsiSs' ev&dSe. et tsiv ^rjteiv,
dXXoi Se aot, ubi fortasse legendum xeiv xijSe r} tetv. Atque ad has
glossas videtur KQfjteg auctore Proclo referendum, quod nunc proximae
glossae adhaeret. Principalis forma tetv (fort. rectius xeCv scripseris)
extat in duobus epigrammatis Thebanis ap. Herod. V 60 et 61 dve&rjne
xetv neQt%uXXsg dyuXftu, quod auctore Suida perperam aol interpretantur, ac gravius etiam critici errant quod hos titulos mala fraude ab
Ismenii antistitibus confectos esse censent: inscriptiones tripodum sunt
vetustae, sed heroum saeculis multo inferiores: neque enim Laodamas
Eteoclis filiu8 aut Scaeus unus ex Hippocoontidis, ut Herodotus quamvis de

Scaeo ipse dubitans existimavit, hos tripodes Apollini dedicaverunt; ipsi qui fuerint aperte profitentur, Laodamas [iovvuq%scov i. e.
magistratu vel sacerdotio functus, non rex, ut visum est Herodoto,
Scaeus autem pugilatorem se esse profitetur, nvyttu%scov. Inter xstv
(xsiv) et xsivSs sive xsiSe eadem necessitudo intercedit, quae inter Creticum xvt vel xvi et Aeolicum xviSe
Hac forma xeivSe antiquum aliquem elegiographum usuni esse cur negemus, nihil est causae.
V. 469. uv add. A, om. rel. -# V. 470. &coQr)%&svx', bcdfhmn &coqv-

el Q coqi%%^svx' ,
Hermann &coftt%9evx' , non recte: verbum
&coQr)aaetv similiter adhibitum est in hac sylloge v. 413. 508. 840. 880,
quae diversorum poetarum sunt, item usus est Anacreon fr. 147.
et sic vel (irjSe
V. 471. [ti]Ss , A firjSs,
eXrjt A, eXot rel.
fir) Ss,
fere ceteri, Bekker (irjxs scripsit.
dyQvnveovxu, el dyQvnvsvovtu,
,

X&evx',

POKTAK LYB.

II.

11

POETAE ELEGIACI.

162

Ttav yccQ ava.yy.alov XQrjp

dvirjQov e<pv
d' i&ekovtL itaoaGTadbv oCvo%oeCTco'
ntvsLv
r<p

ov 7ta6ag vvxxag yCv&iaL a$oa Ttaftelv

475

{ibtqov yccQ e%a txeXLrjdeog olvov

vTtvov %v6L%dxov iivrjGoiiaL OLxad' icov

avTaQ

eyca

d'

defl-co

(og

oivog %aQLe6TaTog dvdol iteTtod&ui ,

our' jhi vr]<pcov cov, ovts kCr\v ixe&vav.

og d' av VTteQ^dXXr] 7to6tog ixeTQOv, ovxbtl xelvog

480

Trjg

avTOv

y"k(o66r\g

xaQTeQog ovde

ixv&elTaL d' ccTtakaiiva,

tcc

voov

vr]cpo6L yCveTaL

517

uC6%qu'

uidelTut 6*' eQdoov ovdev, otuv txe&vrj,

to TtQLV eoov 6oocpQcov, tot vrjTtLog' akXd 6v tuvtu
yLVco6X(ov, ixr Ttlv oivov v7teQ^oXddr\v ,
485 dXX' r) 7tQlv txe&veLV vtiuvC6tu6o
6e fiLu6&oo
^ir)

e. dy Qvnvsvvxa.
V. 472. dvtrjQov, cg dviUQov.
V. 473. olvoV. 474. yivsxai AO, v. yiyvsxui.
V. 475.
%osixco, 1 olvo%6sixs.
V. 476. Xv6iv.aY.ov, n Xr\6iY.dv.ov
ovy,u8'
yccQ om. 0.
V. 47787 affert Athen.
p. 428 D: yuI Ssoyvig 8s cpr\6iv, neque

i.

tamen hoc testimonio ahutendum, ut hi versus a reliquorum

tate dirimantur et Theognidi adscribantur;
aliena descripsit, hac tantum sylloge, non

nam Athenaeus,
integris

socie-

nisi

ubi

Theognidis eleprobat Leutsch,

usus est.
Ssi^co cg, r\t,co AO cet.
quod
Athen. r\v.co, Ahrens st;co, Emperius Xrfeco, Heimsoeth et Schmidt
V. 478. ovx' sxi (ita Ahrens,
Ttsn66&ca, el rtsitve&ai.
soi8', cog.
giis

cf. v. 840)
ovts Xir\v (is&vcov scripsi numero minus comvr\cpcov cov
modo, sed alias quoque obvio, legebatur ovts ti yuQ vr]cpco, ovts Xir\v
(is&vco quod possis tueri, una littera addita vr]cpcov, ut verbum substantivum sit omissum, vid. v. 522. Libri nihil variant, nisi quod pro
tc exhibent Obcdfhmn toi. Athen. ovts ti vr]cpcov sI'(l' ovts Xiav tisftvoov.
,

Ahrens ovx

sxi 8r) vr]cpcov

(is&vcov, Hartung, qui Ahrensii inventum
probavit, ovxs Xir\v vrjcpcov ovts Xir\v (is&vcav, Leutsch ovts tc vr\cpaivcov ovxs Xir\v (is&vcov, Heimsoeth ovx
d.Qa vr]cpcov sl(i' ovxs X.
(is&vcov. Mihi olim scribendnm videbatur: "E!-co 8' cbg olvog %aQis6xuxog uv8q\ itsnoe&ai Ovxs xi vr]cpcov slfi' ovxs Xir\v (is&vcov, i. e. foras
ibo neque sobrius prorsus neque nimis ebrius, qui vini modus gratissimus
est.
V. 47987 affert Stob. XVIII 14.
V. 479. av om. g.
ovnsxi Y-sivog,
ap. Athen. AP VTtsQ$uXw, C vnsQ@dXoi.
vTtSQdXXr\
Athen. et Stob. ovy. sx' sxsivog.
V. 480. avxov, ap. Athen. avxov
(avxf\g PVL, avxov C).
yXcottr\g, sed sirpra 66, Athen.
yXco66r\g,
V. 481. dndXafiva, xd, Leutsch aTtdXafiv', axs requirit.
yvc6(ir\g.
vr\cpo6i yivsxai A, vr\cpov6i yivsxai 0, vr]<pov6' sidsxai rel. Ap. Ath.
.

sco

vr\(pco6iv) yivsxai(&ic B, yiyvsxai A, yivsx' PVL).

Schowii bce Vind. Ab m. s., vr]cpov6v yiv. Voss.
et Stob., ovxs cg,
V. 482. Ap. Ath. B #' sqScov.
V. 483.
xoxs^A
oxs rel.
xs Y.al Ath.
vr\itiog libri et Stob., r\rtiog Athen, et hanc
V. 484. ytvcoencov AO,
scripturam xs wal r\rtiog commendat Leutsch.
v. yiyvco6Y.cov (ap. Ath. yivcoeHcov PVL, yiyv. B).
V. 485. cf. Isocr.

vr)cpov6i (B vr\cp06i

Ap. Stob.

vr\cpo6i yiv.

TIIEOGNIS.

xaxbv XdxQLV tcprjptQiov

,
6v d' sy%ss xovxo fidxaiov

yacSxrJQ, co6xs

naQtcov

i}

ntvs'

fir)

xcoxikXsLg aisC'
[jlsv

r)

xovvsxd xoi [is&vsig'

yccQ cpsQSxac cpLkoxr\6Log,

xr)v ds frsoZg 6ttivdsLg, xr)v

i.in

16i

r\

<5'

ds ttQoxsixaL,
ittl

%SLQog s"%SLg'
ciQvslO&aL d' ovx oldag' dvixrjxog di xol ovxog,
og noklag nivcov [irj xl fidxacov iQtl.

sv (iv&sZG&s

v(istg d'

TtaQcc XQrjxrJQi

pivovxsg,

aXXr\Xcov SQidog drjy^i' dttEQvx6{isvoL,

495 ig xb picsov tpcovsvvxsg 6[icog ivl xa\ 6vvdtta6LV

%ovxcog 6v[itto6iov yivsxai ovx d%aQL.

"AcpQovog avOQog o^icog xal 6cocpQovog oivog, oxav

ttivr] vttSQ pixQov, xovcpov s&rjxs voov.

drj

ad Demonicum 32: [idXtoxa [tev svXafiov xdg iv xotg noxoig ovvovaCag'

idv Si noxi aot ovfiniar] v.aioog, it-avCoxaoo noo [ii&rjg y.xX. quem libellum veteres et recentiores magistri non recte Isocrati abiudicant,
nam Cephisodorus Isocratius hoc opusculum ab Aristotelis reprehensione vindicare studuit, cf. Athen. III 122.
ap. Stob. A Vind. Trinc.
Athen. nolv [ts&vstv ([is&vstv 8' VL) dol-ri 8' (ita ACP et
[is&vcov
h [irjos oe, ap. Stob. A
ut vid. B, do^rj y' VL) dnavCoxaoo.
(irj ae,
Vind. Trinc. ttr) 8s. Hermann firjSe fiido&m yaotrjp a', fortasse vere.
V. 487. fi?j om. 1.
8' iy%ee A, 8' i'%e 0, 8s i'%s bdehm et sine intervallo cfn, 8' ol e%s g.
V. 488. ntoxCXXetg,
n pr. xto%coxCXXotg

corr. v.coxiXrjg, c xoxvXrjg.

V. 489. cptXoxr)otog, bdfhmn cpiXV. 490. 8e, e [isv.
exr)otog, c cprjXoxrjGiog.
onivSstg, bcfm onsv-

xvXXetg,

Coniicio int %sZXog dysig, Hecker xr)v 8s

V. 491. dpve Zo&at , A
no6%sioov i'%stg, Hartung inl %eCXea' e%etg.
ulveiG&ai.
Lectum vocabulum aiveZv satis commendatur, sed mediae
formae desidero aliud exemplum, nisi quod apud Hesych. aiveZxat'
ovyv.axaxC%exat legitur, sed ibi Alberti correctionem aiveZxe' ovynaxaxC&sg&s Cyrilli auctoritate firmari asserit Schmidt.
8' om. c.
Seig.

inl %sioog e%etg.

dvhtrjxog,

Hecker

xotovxog,

Nauck

cg noXXovg.
ev&vfieZo&e.
rel. 8r\v:

Hartung dvC%vsvxog.

xoi ovxog,

bchfmn

V. 492. noXXdg, A noXXov,

rtg ovxog.
noXXg
V. 493. sv llvQ-sig&s, Hecker
[tdxatov , 1 [idxatog.
V. 494. eotSog A, egiSag rel.
8rt v,
8fjyfi' scripsi,
neque 8eCX' neque SeCv' commodum. Antea cum Schneidelegi falso rettulisset, Srjoiv iovv.6[tevot commendavi,

nam

win 8r)tv in
Scbneidewin

ditCvrjxog,

Xr\it'

dn. coniecit.

Heimsoetbii

Srjlv

io.

quid

sibi velit,

cpcovevvxeg,
tpovevvxeg. Heimsoeth i'g xe fiiGov cpCX' livieg, sensu cassa esse tradita verba dictitans,
immemor loci Herodotei VI 129.
ovvdnaotv Bekker,
6[tcog om. 0.
ovvdnaxt A, ovv dnaatv rel.
V. 496. %ovxcog, Hecker ovxcog.
yCve-

nescio.

V. 495.

ig,

Obdegln

etg.

V. 497508. Stob. XVIII 15. (16. 17).

V. 497.
yCyvexat.
V. 498.
olvog om. bdfmn, in m. posuit h.
6(tcog, Stob. ayav.
vnso
Stob. vnso
nCvrj Stob. , nCvryt' A, nCvrj&' Oel, nCve&' rel.
A, vnsQ xo rel. Cf. Panyasis Atb. I 37 B: ntvoftsvog natd [tixoov,

xat

AO,

v.

11*

POETAE ELEGIACI.

164

'Ev nvqii ptsv %qv6ov xb xal aQyvQov IdQtsg avdoss

500

ytvco6%ov6\ dvdQog

d'

oivog

sdstl-s

518

voov,

xal ptdla TtsQ ittvvTov, xbv vjtsQ (JtSTQOv rJQaxo TtCvcav,

&6ts KaTai6%vvai xal tiqiv sovTa 6ocp6v.
OivoftaQsa) xscpaXrjv, 'Ovo^tdiCQtTS , xaC

[is

fit&Tat

V. 499
503
vnsQ llstqov Ss %sqslcov, ubi Clem. Al. v7tSQ(isTQog.
quos Hecker Soloni vindicare voluit, affert Apost. VII 16 m, v. 500
V. 500. yLvcoo%ovo' AO Apost.,
dvSQog 8' ktX. Athen. I 37 E. sllkvqI A.

vulgo yiyvaoxovo', ut Stob. Post h. v. distichon interceptum esse suspiV. 501. xov om. 1.
catur Hartung.
r\QttTO, Schneidewin aoaxo, Ahrens
i. e. concupivit
coniecisset, Hartung
r\occTo, cum ante r\QocTO rtivsiv
denique $dXs scripsit. Stobaeus longe aliud hemistichium exhibet:
%a-AOTr\Ta Ss jcdoav sXsy%sL. Non inelegans Ahrensii coniectura rjoccTO,
nec tamen apta huic loco: ceterae omnes pravae; nihil omnino mutandum: similiter infra v. 976: Jlcovvgov Scoq' soasiQafisvog (scr. Scoqov
dsLQOfisvog). Quod vulgo dici solebat itQoocpsQSG&ccL (velut ap. Xenoph.
Cyr. IV 2, 41: tolovtov gltov itQooqpsQSG&UL %al tolovto tiotov, comicus
poeta ap. Athen. II 36 A: iav S' i'oov lgco 7tQOGcpsQr\) lectiore vocabulo
al'QSG&aL dicebatur, cf. Gramm. (Phrynichus) Bekk. An. 1 358, 2: ttQcco&ai, TZQOGSvsynao&aL. KQttTLVog TQOcpcovicp' Ov gltov aQttO&', ovS'
vitvov Xcc%slv (iSQog, quae descripsit Suidas. Sophocles Phil. 701 eodem

modo activam formam cclqslv adhibuit, quod cum interpretes non intelligerent, varia commenti sunt. Sed dicebatur etiam cclqsig&ccl gltov
alia id genus, ut nonnunquam ambigi possit, utrum cclqsg&ccl an cclqsl6&ai scriptores dicere maluerint, nam a librariis haec duo vocabula
sexcenties confusa sunt (velut ap. Theophr. Char. 27: %dv nov KXrj&rj
stg 'Hqcc%Xslov
QLipag ro LfiaTLOV tov (iovv cclqslg&ccl, i'va TQoc%r\XiGr\, ubi
,

dudum

cclqsg&ocl restitui, idque tituli epheborum Atticorum

planissime confirmant), non solum poetae, ut Aeschylus in Palamede
ap. Ath. I 11 A: "Aqlgtcc, Ssiitva SoQitcc &' cclqslg&ocl tqltcc, sed etiam
pedestris orationis scriptores velut Thucyd. IV 26: al fisv gltov iv Trj
yrj tiqovvto, ubi facilis quidem correctio rjQOvro, sed idem II 75: Tovg
Ss vrtvov kccl gltov cclqslg&ccl, quemadmodum III 49: ol 8' vrtvov
rjQovvTo Y.artt fisQog adde Herod. III 26. VII 120. Xen. Cyr. VIII 1, 38,
plane quemadmodum apud Homerum est Soquov sXovto et vrtvov Scoqov
V. 502. %OCTCCLG%VVttL, Stob. %ttTaLG%VVSLV.
SXOVTO.
TtQLV, Stob. TOV.
V. 503 8
Heimsoeth tentavit cogts %ccl ccIo%vvccl tov kqlv -atX.
afferunt Stobaeus XVIII 17 et Apostol. VII 16 m. Onomacritus non
Atheniensis esse videtur, sed Locrensis, qui Thaletae amicus, Charondae et Zaleuci aequalis, pariterque legibus scriptis clarus fuit: vide

debebat

Aristot. Pol. II 9, 5: 71slqcqvtccl Ss TLvsg

ycocl

ovvdysLv,

cog 'Ovoii,ccy.qltov

ySVOflSVOV 7tQCOTOV SSLVOV TtSQL VOflO&SGLCCV yVflVCCG&fjVCCL Ss OCVTOV

SV KQT^Ttj AOKQOV OVTCC %al SltLSrjLLOVVTCC KCCTtt TS%VT\V LLCCVTL%r\V XOVTOV
Ss ysvso&ccL OdXrjTcc stcclqov, dXr\rog 8' dviQOttTr\v AvnovQyov x.ocl ZdXsvkov, ZaXsvHOV 8s XaQcovSav dXXa tccvtoc (isv XsyovGiv doKSTtTOTSQOV
rcp xqovco XsyovTsg: non omnia haec fide indigna esse censet Aristoteles, sed temporum iustorum incuriam merito perstringit: possis suspiLISV

Ephorum castigari, quem consentaneum est ampli operis partes

seorsim deinceps edidisse, etenim is, id quod testantur Strabo et Plutarchus (qui in vita Lycurgi Ephorum potissimum sequitur), Lycurgum
Thaletae institutione usum esse memoriae prodidit: sed hunc historiacari

THEOGNIS.

165

olvog, axccQ yXco66r]g ovxix iych xccfiirjg

x6 de dco^ia tieqlxq8%ei' aXX^ ay

505 t}[iexEQr}g,

519

dva6xdg

xal nodag olvog e%ei

xal voov iv 6xrj&e66f SidoLxa de [11? xl {idxaLOV
7teiQYift<o,

p,ri

Ttcog

eQ%G> d-aQtjx^elg xal {Ley'

510

oveidog e%a.

Olvog 7tLv6fievog TtovXvg xaxov tfv di XLg avxov

%Cvr\ i7tL6xa^Levcog, ov xaxbv dXX' uyaftov.

rum scriptorem etiam Zaleucum Thaletae discipulum (quod per temporis rationes licuit) eundemque Lycurgi aequaleni perhibuisse, cum
Locrorum Epizephyriorum civitas 01. 17 vel non multum ante condita
sit,

fidem excedit:

itaque fortasse in Heraclidem Ponticum haec dicta

talia temporum veritate adversante

Onomacritum autem Thaletae amicum
prodidisse non est incredibile.
fuisse non est, cur improbemus: is vero, si popularibus suis leges
scripsit, certe non ante Zaleucum hoc munere functus est, ut primus
legum auctor in ipsa Graecia habendus sit: nam consentaneum omnino
est, colonos prius rem publicam legibus ordinavisse, quam patrias
urbes: verum Zaleuci exemplo excitatus videtur Onomacritus vel apud
Opuntios vel apud Crissaeos Locros legum auctor extitisse: hoc tamen
veri similius puto, si quidem Epizephyrii Crissaeorum fuerunt coloni:
neque vero Locri Crissaei adeo humanitatis expertes fuerunt, quemadmodum plerique existimant: civitates eius regionis bene legibus
temperatas fuisse argumento tabulae aheneae Oeanthiae repertae: priorem quidem tituluni qui pactum Oeahthiensium cum Chaliensibus exhibet, cum Ross nimis liberaliter saeculo septimo adscripsisset, Kirchhoff ad primordia belli Peloponnesii fere rettulit; alter autem titulus,
qui exhibet legem colonis Naupactum deducendis, illo aliquanto vetustior est.
Igitur si hic versibus Onomacritus Locrensis compellatur,
elegidion fortasse Thaletae vindicandum. Adversatur, ut assolet Leutsch,
qui cum acriter castiget levitatem eorum, qui elegiarum reliquias a
Theognide alienas aliis elegiographis nominatim attribuere conati sunt,
ipse commentus est Onomacritum hunc referendum esse inter ccQxrjystas Ionicarum urbium, quandoquidem hoc quoque versus Panyasidi
'OvofictxQiTS ,
inscripsit.
olvofictQsoa A et Stob.
oIvo@ccqco rel.
V. 504. y\ 030 67}$
OVOflOC HQLTCtl.
^LCCTttL, A (isfllCCTCU, Ap. filOVTttl.
scripsi, quod postea Hecker coniecit, legebatur yvcofirjg (v et [i er. in A).
V. 505. dXX' dy' Stob.,
Tccpiris, ap. Stob. Trinc. tafilv vlistsqtjsap. Theogn. vulgo dXXd y', atque ita bdn, dXXcc y' eg, dXdy' 0.
V. 506. TtsiQTj&co, c TtoQtj&co, g TtcoQrj&co, sed in m. nsiQr\aco ut Stob. Ap.

sunt,

in

quem

libris tcsqi voficov

s%si A, s%r\ rel. et Stob.,

V. 508. sqI;co,
fiaTttyov A.

V.

V. 507. %al, Schaefer coss%si 0.

et plerique sqco ut Stob.
freopifttfeis,

el dcoQixfrslg.
50910. Simillimi versus
ex his aperte detorti. Afferunt hos versus Galen. I 345 ed.
Bas. Stob. XVIII 12. Clem. Al. Strom. VI 742. Artemidor. Oneir. I 66.
Aristotel. Probl. nuper ed. I 17.
tcovXvs, noXvs n (et ap. Stob. Vind.),
noXXois 0.
hccxov, kcckos Stob. (Schowii abw xorxov) Clem. Artem.
V. 510.
Arist.
Clem. ccvtco XQVtai.
ccvtcov, c avxosccvtov,
Y.av.6v cxXX' dyoc&ov, Stob. (Schowii abw consentiunt cum Theogn.)

bcdghmn &coqv%&sIs
211

Artem.

Arist.

xaxos dXX' dya&os et

sic

supra

v. 212.

POETAE ELEGIACI.

166
*Hl&sg

drj,
,

sv^^cc^

dicc

KXsccql6ts, (lccdvv

sn

ovdsv s%ovt

co

ztovTov ccvv66ccg,

tccXccv

ovdsv s%av.

vrjog toi itlsvQrJ6LV VTto %vycc &r\6o\isv

r){islg,

KXsccql6&' , oV s%o{isv %oicc didov6t &sol.

515 tcov d' ovTcav tccqi6tcc 7tccQso[isv' r]v ds Tig

520

sXfrr]

V. 511522. De hac ecloga copiose commentati sunt duumviri Gottingenses, Schneidewin secundis curis, quae repetitae sunt in Philol. 29,

664 seq., et Leutsch ibid. Et ille quidem dicit se nova collatione cod. A
eximie adiutum esse, sed nihil novi inde attulit nisi v. 515 Sirjg pro Se t^s,
quod ipse nulli usui esse largitur. Ut elegiam redintegraret post v. 522
addendos censuit v. 691 2. Leutsch, quamvis invitus mihi assensus monenti ad v. 513 haec in arctum redacta esse, post v. 512 distichon interceptum esse statuit, alioquin carmen integrum esse censet, ad Terpandrei
nomi structuram carmen exigens, quam machinam auctore Westphalio
nunc multi admovent elegiographis, Pindari epiniciis, tragicorum denique
choricis carminibus: temere diversissima poesis lyricae genera ad eandem legem revocantes. Septenaria partitio, qua primus usus est Terpander, nomorum citharoedicorum propria, neque alio translata, nisi
quod postea auloedi item septemplices nomos struxerunt, id quod
argnit Callimachi hymnus, qui IlaXXdSog XovxQa inscribitur; neque novavit haec Cyrenaeus poeta, sed ut solet antiquos auctores secutus
Sed ut ad propositum revertar, quae de huius eclogae instituta
est.

sententia Gottingenses exposuerunt, non licet singillatim hic repetere:

quamvis passim inter se discrepent, sibi omnes difficultates feliciter expedivisse videntur; mihi secus visum: unum hoc addo, si Leutschio

ipsi,

habenda (Phil. 29, 679) Theognidem exulem in Euboea hoc carmen

condidisse atque ad eundem Clearistum etiam alias elegias misisse.
V. 511. #17, Se el.
KXeaQiaxe, 1 nXeaQiaxog.
dvvaaag, Oel
V. 513. vnb vyd, fm vnbV. 512. srovx'
dvvaag.
s%(ovx'
V. 514. KleccQca&'
kXsccqi&'. Heinivycc, Hecker inl vel svl ^vycc.
soeth y.lrji'6&', Hartung TojpiG-9'' scripsit. Nomen repetitum indicio est,
haec in arctum redacta esse. Neque enim is, qui hanc syllogen confecit, integrum inseruit carmen, sed ut solet potissima tantum selegit,
Sed hoc loco non tam breut, si passim hiet oratio, non sit mirum.
viator culpandus, quam librariorum socordia: nam si verba, quemadmodum hoc disticho leguntur, inter se sunt connexa et apta, poeta
amici decedentis navem copiis suis instructurum se esse promittit,
id quod cum proximis versibus, ubi poeta amicum advenientem hospi-

fides

pro virium suarum modulo se excipere velle dicit, non bene

importunum hoc v6xeqov tiqoxsqov removere
hoc disticho traiiciendo: omnino autem nimia haec liberalitas non cadit
in hominem gravi paupertate oppressum. Hic quoque ut alias duo vel
plura disticha temere in unum coaluere. Poeta explanans quae v. 512
quam brevissime dixerat rjX&sg sn' ovdsv s%ovxa ovdsv s%wv videtur

taliter

convenit: neque enim licet

scripsisse:

vr]bg

xol nXsvQJJ6iv

vnb

solemni hoc penuriae simulacro

tvycc

usus,

aQa%vai vaaiv)
navem inanem esse

(vr](iax'

ut amici

significaret; tum suam paupertatem ingenue professus, vel sic hospitis

officiis se pro virili parte functurum esse subiecit (dXXa y.al Sg 60 1

Salx' dya&rjv n a q a)&rj60[isv r][isig v.xX. Leutsch scripsit vsag noxi

Cum iis, quae sequuntur, compoxot, nXsvQ7J6iv vnb vyd &rj60[isv.
nas Hom. Od. O 280: avxaQ nsc&t cpiXrjaeai, old %' e'xco[iev.
ol', oi
0.
V.. 515> Hartung haec a prioribus separavit.
xccQiaxa Bekker,

TIIEOGNIS.

167

6sv cpikos cov, xTxft(j' cos (piXotrjtog s%els.

OVtS XI tcov bvtcov a7to^r]6o(iaL , ovts ti (IEl^ov
6rjg svsxa %vir]s akko&EV oi6o(i&a.
.

r)v 6e tig stQcota tbv i(ibv (iiov, cods o SLTtElv

680
cog sv (isv %aXsncos, cbg %aks7tcos 6s [idX' sv,

co6& sva

%eivov TtatQcoiov ovx aTtoXsiTtSLv ,

\sivia 8\ TtlsbvEQo^ ov dvvatbg 7taQE%SLv.

Ov
t)

525

6s (idtrjv,

co

Ilkovts, figotol

ti(ico6i {idfa6ta'

yccQ Qtjldicog tr)v xaxotrjta cpsQSLg.

Kal yaQ
t)

{isv

tOL Ttkovtov

TtSvit]

"il (io l

TOV

ijlev e%elv dya&oi6Lv

eolxev,
ds XaXGJ 6V(lCp0Q0g dvdQL CpSQSLV.

iycov

i](5t]g

xal yrjQaog ovXo(ievolo,

(ISV i7tSQ%0(lEVOV, ti]S

0*'

a7tOVL60(lSVY]S.

codd. ra agiatcc.
Si xtg,
Str]g('?).
Hartung scripsit svStog r]X&sg
V. 516. asv cpCXog, g sv cpCXog, el dcpiXog, Leutsch
sv, cpCXog cov.
aol cpCXog scripsit.
cptXoxrjxog, A cptXoxrjxo. Locus haud dubie corruptus: teneo, quod olim in ed. 2 suasi, -Aaxd-ASia' co cptXoxrjg, xox'
sqco, xovxs, quod Leutsch eatenus probavit, ut ror' SQsCg ovxs scriberet. Post in ed. 3 proposui: r]v Si xig sX&j] asv cpiXog cov Kdxsic',
cbg
cpiXoxrjxag s%r], ovxs xi %xX. ratus poetam amicum non domi,
Bed in illius navi hospitaliter excipere velle quod iam retractavi:

missa igitur hac iuterpretatione pro v.axdv.sia' possis KXsdqia%'' suspicari.

cpiXoxr]xag s%stv similiter dictum infra v. 860. Heiinsoeth %axdSchneidewin -xai x.sCo', cb cpCX' snog xoS'
ysa&', cbg cplXov rJxoQ s%v.
V. 517. ovxs xt ,
bis ovr' sxi.
xi (isCgov, h
SQsCg' ovxs %xX.
xoi psCov, A xi psCco.
V. 518. svsKa, n stvstia, Leutsch traiecit
sivsxa afjg j-svCr]g, postea retractavit.
V. 519. sIqcoxcc, sqcoxu eln.
V. 521. cooQ-', Ahrcns divisim cog &'.
ovn, g ovr'.
dnoXsCnstv,
Epkema coni. dnostnsCv, alii alia tentaverunt frustra illi quidem.
V. 522. nXsovsaa', bcdegl nXiov' sax', A nXsov sax\ Ofhmn nXiov sax'
V. 5234 affert Stob. XCI 1 (ubi pro (IqoxoI
Svvaxog, el Svvaxov.
ftscov, sed AB Voss. Vind. marg. Gesn. &soi, et av yuQ qt]'CS.) et Maxim.
Conf. II 572.
V. 5256 separavi a prioribus, affert Stob. XCI 2, ubi
per errorem coniunguntur cum v. 699 702, ap. Stob. est nal yaQ xoi {xoi
A, Trinc. Zsvg vulgo, om. Voss.)
aocpco avpcpodyadoCaiv soinsv
V. 5278 fo rtasse Mimnermi sunt: affert Stob. CXVl 11. Anth.
qov.
Plan. 10 ubi inscribitur Ssvyvidog, sed vett. edd. Br]aavxCvov, ut est
Anthol. Pal. IX 118 (Br]aavxCvov corrector, antea fuit TJaXXaSa, cuius
epigramma proxime sequitur 119 inscriptum xov avxov corr. IlaXXaSa)

et ap. Iriarte Catal. Bibl. Matrit. 106.

co (iot
sycbv, A cpfiot iycov,
V. 528. dnovIoofisvr]g A, in
cg ol'(iot sycb.
apparet a7ro, dnavtaxa(isvrjg* (Stob. dnoviaao(i,svr]g, B ...vstaa., Anthol. Pal. dnoviaafiivrjg,
Plan. dnovstaofiivrjg vel dnovioao[iivr]g, lv. xovS' dnovsiaopivov).

POETAE ELEGIACI.

168

OvSeva

AleC

TtQovdcoxa tpCXov xal itiGxov etatQOv,

itoo

ovd' iv

530

i[ifj

dovltov ovdev

tyvftfi

tpCXov tjtoq taCvetat, oititox

{ioi

avXoov tpd^eyyo^ievcov t^eQoe66av

XatQco d'

Ov

i{i7tCvoov

d'

%aCQto

535

evt.

xal vit

dxov6 to

521

07ta.

avXrjtrJQog deCdcov,

evtp&oyyov %eQ6t XvQr\v 6%ecov.

Ttoxe dovXeCrj xetpaXrj i&ela Ttecpvxev,

akX' aiel 6xoXtr], xav%eva Xo^ov

Ovte

yccQ ix 6xCXXr\g

ovte

Ttot

Qoda

e%et.

tpvetat ovd' vdxtv&og,

ix dovXrjg texvov iXev&eQtov,

ovSi xiva, * ovxe xivd. Aliis fort.

V. 529. ovSiva nco scripsi, A ovSiva,
V. 530. ovS' ev A, ov8ev 0, * ovx' iv.
ovSafid nco placuerit.
SovXiov, n SoXiov. Vocabulum fortasse vitii haud imifiol h.
i(ifj
mune, sed perperam Heimsoeth noiv.iXov scripsit Leutschio probante.
V. 531. iaivexai, livexai bfm, ivaixai c a manu pr., dydXXexai g.
V. 533 4 separavi a praegressis.
dnovaco, Emperius dxovco.
8' i(inivcov scripsi, nisi Sr) nivcov malis, libri 8' ev nivcov, Brunck

deiScov Pierson, libri dnovcov, emendatio necessaria, non

av n.
quod praecessit proxime dv.ovaco (id quod corruptelae ansam dedit),
nam non coniuncta olim fuerunt haec disticha, sed propter orationis
concinnitatem
quae elegiacae poesis peculiaris est virtus; nam ut
poeta citharam pulsat, ita idem etiam canit tibicine modos praeeunte,
non auscultat: itaque iam reiicio, quod olim scripsi, quodque etiam
0. Schneider commendavit on avXr\xr\qog dxovcov. Versus Archilochi

8'

esse puto, qui primus iure haec de se praedicare poterat: ceterum cf.
Archil. fr. 122 uScov vn avXr\xr\qog, ubi Schneidewin Diar. Antiq. 1842
p. 683 verbis traiectis scribere maluit vn avXr\xr\qog deiScov, quae si
vera esset coniectura, etiam locuples auctoritas hanc suspicionem fir-

V. 534.<o#fW, Pierson iXdcov, ego Sovicov conieci, idque

etiam nunc tueor, nam poetae animus laetatur, quod in convivio

maret.

fidibus

canit,

non quod lyram tenet;

6%icov

correctoris

mentum, cum novissimum vocabulum oblitteratum

est supple-

sed quod
vocabulum, nullius momenti. Perperam Leutsch
alii trimetrum ex Homerico Margite cpiXr\g e%cov iv %eqalv evcp&oyubi rhapsodus
yov Xvqr\v adhibent ad librorum fidem stabiliendam
Colophonem visens recte lyram manibus gestare dicitur. Omnino
Leutsch~dum studiose undique conquirit antiqua exempla, quae Theognis imitatus sit, saepenumero modum excedit: neque enim hic poeta
servo imitatorum generi accensendus, qui nihil sibi fidentes aliena
V. 535 6 affert Stob. LXV 36 et Philo
ubique sequuntur vestigia.

in

evanidum

esset:

est

II 469.

i.'

SovXeirj 0,
et Stob. ev&eia.
V. 537 8 separavi
affert Arsen. 397. Apostol. XIII 76.

SovXeirj,

SovXirj

cehl,

SoXir\

g.

C&etu A,

praegressis, v. 537
av.iXXr\g, a%vXXr\g el.
qoSa
cpvexui, participium cpv6(ievog producitur v. 1134 et ap. Solon. 4 v. 36,

rel.

169

TIIKiKJNlS.

Ovtog
540

et

KvQve,

avrjo, tpCke

firj

det[iuCvco,

{tr)

tr]vde TtbXtv, Ilokvitaidq, vfiQtg,

KevtavQovg

rj7teQ

7tedag yuXxevetat uvtco,

i{irjv yvco^irjv i,a7tatco0t &eoC.

co^totpdyovg bkeOev.

XQrj pe tiuqu Otd&nrjv xal yvco^tova tr'f v8e StxuOOat,

KvQve, dCxqv, lobv t u^ttpoteQotOt db[iev.

olcovolg te xul at&ofievoig CeQOtOtv,

545 \idvteoC t

btpQu

u\i7tXuxCr]g

[irj

uiO%qov bvetdog

Ttut, xuxbtr\tt (itdfeo' tco

Mrjdevu,

522

e%co.

de StxaCco

eveQyeoCrjg ovdev uQetbteQov.

trjg

"Ayyelog utp&oyyog 7tbXe\iov TtoXvdaxQvv iyeCQet,

550

Kvqv

uTtb tr\kuvyeog yputvb\ievog 6X07ttrjg.

ovS' Bekker, libri ov&'.

possis cpvsxut qoSov coniicere.
V. 538. ovxs Bekker, libri ovSs.
sXsv&sqiov, sXsv&sqov bfm.
V. 639. ovxog A, ovxig *. Deest protasis oaxig
si ovxog recte est
.,
V. 540 cancellis sepsit Hartung.
traditum.
uvxa, uvxco Adfhmn.
V. 542. coitocpdyovg, cofioqpogovg f.
oXsosv A, oXsos 0, oXsatj *,
quod praeoptavit Hartung. Mey assentiente Leutschio censet eclogam
mutilatam esse, si oXsasv scribatur: at eadem brachylogia usus poeta
infra v. 859 r)v Ss xi (ioi no&sv sa&Xov, u nuvQUHL yivsxui dvSgi,
item alii passim, velut Euripides in Inone fr. 421: Y.s%xr\oo S' OQ&cog-

hic

av S' sxjjg
xdv aLUTiQd

vulgo xskx. S' oo&ag uv sxys) dvsv ipoyov,

^vvovo' dsi' (irjS' cog xaxog vuvnXriQog
sv itQuag noxs grjxcov xd nXsiov' slxa ndvx' dncoXsosv: nisi forte
ibi scribendum og nQut-ug nox' sv.
Nam Homerus II. IX 46 si
Ss x.ul avxoi, cpsvyovxcov avv vrjvoi cpiXrjv sg naxQiSu yaiav reticentia magis quam breviloquentia usus est.
V. 543. yvcofiova A, ut
(ita corrigo,

ocogov,

xy

Siv.rj

Valckenaer coniecerat,
Slxuo
V. 544.
St-ndaaai,
yvc6(ir]v.
Post S6(isv plene interpunxi, nam sequens distichum prorsus alienum
Manifestum duas eclogas male coaluisse, nam hic de lite diiudiest.
canda agitur, deinde poeta dicit se antequam quidquam suscipiat divinatione uti, ne,

quid diis invitis agat, plectatur (cf. Xenoph. Cyr. I

autem praeter exordium proximae eclogae fortasse
etiam distichon huic eclogae subiunctum. Hartung me secutus est.
si

Intercidit

6, 44).

V. 545 92 om. I.
V. 545. Lacunam notavi, vid. v. 544.
fidvxsoi % A, (idvxsoatv e, (idvxsoiv *.
at&ofisvoig, altiopsvotatv e, ulofroV. 547. MrjSsva, nai, scripsi, legebatur iir\8svu nco A
(isvotg 0.
V. 548. svsQys(irjSsvdnco. Hartung s%9o8ondv v.uy.6xr\XL (J. scripsit.
V. 649. iysigsi,
air\g,
svsQysaiug, A svysQysoirjg, id est svJ-SQysair\g.
c dysiQst.
V. 550. xrjXuvysog, e rrjXuvyovg.

POETAE ELEGIACI.

170
dXX'

spfiakks xa%VTtxiQV0t6L %aXLVovg'

i7irtoig

avdooav avtia6eiv doxico.

drjcov yaQ 6<p
ov TtoXXbv xb \i6r\yv' dLa7tQr]1*ov6L xiXEv&ov,
el

[ir)

yvcofirjv i%,a7taxoo6L &oi.

i[ir)v

xoXpav %aXs7toi6LV iv aXys6L kL[ievov avdga,

555 Xor)

Ttobs t d^Ecov altlv exXv6lv d&avdxoov.

f&od&o' XLvdvvog xol irtl %vqov %6xaxaL

dXXoxE itoXti %Lg, dXXoxE TtavQoxsQa.

Aco6xd 6e
560

Ei'rj

[irjtE

6i y

[irjtE

{iol

td

Xir\v

dx^irjg'

drpVEov xtEat e66l ysvi6%at,

ig 7toXXr)v %Qr][io6vvr]v iXd6ai.

[isv

avtbv s%elv, td ds

7toXX'

iTttdovvaL

XQrjpata tcov i%&Qoov tol6L (piXoL6LV e%elv.

KExXrj^&ai

d'

g dalta,

dvdQa %qec6v,

6ocpirjv

TtaQi^^aL ds jrap' i6&X6v

%a6av i7tL6xd\xvov

b'23

565 xov 6vvllv, oTtoxav xl Xiyr\ 6o<pov, ocpQa dLda%&rjg

xal xovx' ELg oixov z&Qdog %cov

a7tir]g.

V. 551. 1'nnoig , A innovg.

xa%vnxsQvoi6t , xavvnxEQvys66i cg.
V. 553. iis66r\yv, e fisV. 552. Srjcov, AO Srjicov.
ecp' om. e.
Post hanc vocem distinxit Bekker
erjyv.
vulgo nulla distinctio,

unde Brunck noXXr)v Turnebus x.sXsv&ov.

SianQrj,ov6i, g SianQrj66ov6i probante Heckero
sicut
qui sprevit Bekkeri distinctionem
Heimsoeth ov noXXco xb fis6rjyv SianQr),ov6c aeXev&ov- scribens
at
xb tua. xsXsv&ov rationi adversatur, noXXco quod sciam sermonis conV. 555 6
suetudini, quamquam noXv s. noXXbv de tempore dici solet.
repetunt AO infra post y. 1178 non sine insigni varietate (nam xoXfidv xqtj AO, sv aXys6LV r)xoQ s%ovxa A, sn aXyscsiv r\naQ s%ovxa 0,
cf. ad Simonid. Amorg. fr. 1
extr.; deinde A, qui hic xs praebet,
infra (sec. Bekk.) nQog 8s Q-stov,
V. 557. cpQagso,
nQog xs ftscov 8').
A cpQagso 8' 6, unde eiecto xoi possis coniicere cpQagso 8rj' -xivSvvog,
,

eh.

cum Hermanno 8' cog -xivSvvog.

vqov, ^tjqov
ctKLirjg, d-xfiri c.
Fost hunc versum pentametrum excidisse statuit Hartung.
V. 559.
Acp6xd 6s Geel, libri co6xs 6s (0 coari es, A sec. Iord. co6xs66s) idem
V. 561. avrbv, A avxcov,
Geel hoc distichon a prioribus segregavit.

vel

unde avxco possis suspicari.

Hartnng post h. v. pentametrum cum
V. 563.
hexametro intercidisse putat. V. 562. %Qr]fiara, %Qr)fia c.

plura intercepta sunt, mendnm latet; conieci

y.syt.Xr}6ai 8' sg Saixa, naQS^s6&ai 6s na^' s6&Xbv xrX. h. e. si vocatus es ad cenam, oportet te adsidere, paratactica structura
loco hypotacticae adhibita; attigit hunc dicendi usum Winkelmann ad

Nisi

forte

ante h.

v.

quamquam passim exempla vel aliena vcl

Euthyd. p. XI seq.
satis certa collegit. In eandem sententiam refinxit Heimsoeth si6nXrj&svr' (vel r]v xXrj&ijg) sg Saixa naQss6&ai xs et xov evvifisv &',
bnbrav.
V. 565.
naQS%,E6%ai, naQs,s6%at A.
sg, slg Obdehn.
hnbxav , bnbx' av AObcdghn.
^f'y?7> Xsysi corr. a pr. m. in Xsyrji A,
Plat.

non

Xsysi

0.

8i8a%9rjg,

Si8a%dr]i.

V. 566. slg, sg fm.

PHBOGNIS.
'Hjitj

171

TSQXO (isvog 7taCa>' drjQov ycco eveQftev

oXe6ag il>v%r)v xeC6o(iaL &6te ACftog

yrjg

acpftoyyog,
57()

e'(i7trjg

<T

XeCtfjco

<T

eo&Xog

eQarbv cpdog r]eXCoto,

ovdev eti.

ecbv 6%l>0(iaL

Jo,a (iev ccv&qo)71ol6l xaxbv fieya, neiQa

tioXXol aTteCQtjTOL

Ev

01

eQdojv ev 7ta6%e' xi x

oj6ts xv^sQvrJTtjg

'PfjSiov i%
(ie

(irj

580

dyyekov dXXov

enel xbv

8C8a6x

%&qov aXev^au

%OLQadag eivakiag.

dya&ov dslvat xaxbv

'

idkKotg',

dyyekCr].

cpCXoL 7tQodidov6Lv,

(ie

hql6tov

do%av e%ov6' dya&cov.

Ti)g eveQye6it]g QrjdCr}

575

d''

xaxov s6&kov,
ov tol Tr\\Cxog eipl (ta&elv.
rj

'x

'Ex&aCQGj xaxbv avdQa, xakv^a(ievr] 8e 7taQeL(iL,

6(iLXQrjg OQVL&og xovcpov e%ov6a voov.

V. 567
70 fort. Mimncrmi sunt.
nai^co, Obdefhrnn ituit,cav,
vnule itaioiv aliquis coniiciat.
V. 568. oXsaug, oXs^ug c.
V. 571 2
V. 572. ujtstQrjxoi A, * dnsiQrjxov (O infra
post v. 1104.
repetunt
infra post v. 1104 dya&oi, non male. HeimdnsiQrjxoC).
dyu&cov,

AO

soeth institutam sententiam non assecutus ccyuyov desiderat, vocabulum

Atticis proprium neque antiquum, quod invito poetae etiam infra v. 1167
revocare conatus est.
V. 573. sqScov A sqScov, g sqSco, c sqSco.

*
Bekker, A nuax' sxi,
nQuxxs xl. Sed suspicor potius scribendum: sv ndaxcov sv sqSs' xi y' kxX., sive sv sqS' sv ndo%cov
xi
ysv malis.
Leutsch paradosin tuetur, frustra, nam inversione
structurae, cuius non desuut exempla, poetam temere usum esse, non
est credibile: principalis notio est verbi sqSsiv, quo magis miror Heimsoethio tam traditam scripturam quam a me emendatam inexplicabilem visam esse; ipse hariolatur sv sqScov xd nsQiaa' sxl y'.
xi y'
Brunck xi S' quoniam legebatur idXXsig, item Hartung, quamvis idlticc6xs'

%l

V. 574. svsQysairjg,
idXXsig.
tdXXotg A,
svsqsvysQysoLrjg (svJrsQysoirjg).
QljSirj dyysXirj,
QrjtSirj dyysA
unde
scribere
V. 575.
Xirj,
possis
QrjtSiayysXirji,
QrjiSirj dyysXirj.
TCQoStSovaiv Hecker nQovScoYuv desiderat, Schmidt oi! fi' vcpuXoL tiqoXotg recipiens.

ysaiag,

snsl xov y'

SiSovglv, Heimsoeth nsi' ps cpiXoi uqoSlSovo' sfnnrjg yxX.
aperte corruptum, sed medicina incerta. Hartung edidit (idxrjv sx&QOvg
V. 576. x oi Q<*~
uq' dXsv[iai, Herwerden syco Ss xov sufficere credit.
V. 577. QrjStov
A QrjiSiov,
Sag sivaXiag,
x il dSug sivaXiovg.
c quSiov, Lachmann qjjxsqov, possis cum 0. Schneidero Qrjiov.
dsivut,
A ftsiQui.
In fine versus
\, x cg, om. 0.
yuyov, yuyol A.
vrtoaxiynrjv posui, non xsXsiuv oxiyfirjv, nam suspensa haec sunt a
verbo SiSuoYS, itaque nil opus Hartungi coniectura, qui assentiente
Leutschio existimat post h. v. nonnulla deesse.
V. 578. xol, xl Oe.
,

n xrjXtYovxog.
distichon proximo v. 581
perperam ille quidem.
xrjXiYog,

V. 580. a\iLYQrjg A,
Leutsch hoc
2 adiungit, colloquii reliquias esse ratus,
(itYQrjg *.

POETAE ELEGIACI.

172
'EyftaiQco ds

yvvaixa 7tSQidQO[iov civdQa ts

Og TfjV CchXoTQLfJV ^OvXsX

'AXXd

xcc

d'

s\o7ti6co,

585 JJa6iv rot xivdvvog sn

Ttrj

524

CCQOVQCCV CCQOVV.

fisv 7tQo(3s(5rjxsv , dfirjxavov s6xl

ccsQycc' xcc

(iccQyov,

tmv

ysvsG&cu

cpvXaxr) (isXstco.

sQyficc6iv,

ovds tig oidsv,

6%t]6slv [isXXsl, TtQrjyncctog ccqxo^isvov.

aXX' o [isv svdoxL[iSLV 7tSLQ03[isvog, ov 7tQovorJ6ag

sg (isydXrjv cctr\v xal %aXs7tr\v S7ts6sv'
tcp

590

ds xaxeog TtoisvvtL frsog TtSQL Ttdvta ti&r\6LV

6vvtv%ir\v aya\tr\v, sxXv6lv dcpQ06vvr\g.

ToXfidv %Qr\, xd 6l8ov6l dsol &vr\toi6L $Qotoi6LV,

Qrjidicog ds cpsQSLv dficpotSQcov tb Xd%og.
,

Xir\v %aXs7toi6tv a6co

Mrjds

tSQcpd-rjg s%a7tivr\g,

epQSva,

dya%oi6LV

(lr\8

%q\v tsXog dxQOv

idsiv.

V. 581. kvSqcc A.
V. 582. dXXorQCr\v, A aXXorQCav.
V. 583. dfir\%avov iari, cg dfx,r\%av' svsori.
dsQyd scripsi, Eldick d^yd, libri SQya (A SQya).
s^onCaco,

fiovXsrui.

rcov cpvXav.r\ A, rfj cpvXaxij *.

vid. fr. XIII v. 65

Solonis sunt,

Ex Theognide iidem

fiovXsr',

V. 584.
s^oarCaco.

e fisXXsrco. V. 585 90
70fisXsrco,
ubi non sine varietate leguntur.

versus afferuntur a Stob. CXI 16, adde Apostol.

XIII 100 d. Boissonad. An. IV 455.
V. 585. ndaiv roi,
nuoC roi.
V. 588. stg libri (ig A sec. Bekk.).
V. 586. nij Ae, noi reliqui.
V. 589. Ss om. g.
nuucog, libri omnes %uXcog, noisvvzi libri, nisi
quod A noisvvn, item nuXov noiovvn Stob. Boiss. Apost.
nsQi, iidem
naXd.
V. 590. Stob. dyu&cov, sttXvaiv, sed Voss. 8' dya&cov, shSvoiv
ut Apost.
Trinc. dya&cov, skSvglv S'
Boiss. dya&cov, shSvolv.
V. 591. rd om. bm. Hic quoque brachylogia notanda, nam rci non a
roXfiav suspensum, sed a cpsQsiv, quod ex proximo versu repetendum.
V. 592. dficporsQav, A uficporsQov o corr. ex co (ras. inter o et v), Brunck
V. 593 4 separavi a praegressis. Hartung cancellis cirdficporsQov.
8.
cumscripsit, versus subditicios existimans propter v. 657
Mr\Ss XCrjv

%uXsnoloiv doco cpQSvu,

fir\S'

xay.oL~ai

voacov Xvnov cpQsva

aacovra

Xvr\v

%a-Aolai

dya&oioiv rsQcpdijg
fir\r

scripsi,

legebatur

dyaftoioiv rsQcp&ijg, sed

fir\rs

%uv.oioiv

voaovvra Xvnov, unde Bekker necessitudinem

cum

prioribus tuitus et libri primarii auctoritatem secutus lenem admodum adhibuit medelam, fir\rs x.av.otoiv dacovra XCr\v cpQsva fx,r\r dyadoiGiv rsQcp&svr
sed interpretamentum Xvnov
quod se in ordinem
,

verborum insinuavit, satis superque imperativum doco testificatur. Iam

cum nec daco XCryv producta l admittendum videatur, nec doco ri XCr\v,
ut antea probantibus Hartungo et Zieglero scripsi, huic loco conveniat
(nam v. 989 orav Ss ri ftvfiov dor\&f\g alia est ratio), verba, quae
graviter depravata esse apparet, conformavi ad exemplum v. 657: fir\Ssv
V. 594. rsQcp&ijg,
uyuv %uXsnoiGiv daco cpQsva iir\S' dya&oioiv %uiqs.

rsQcp&r\g S'.

TlIEOGNIS.

173

ukXr\XoL6LV utiotiqo&sv G){isv sxulqoc

b^b"Av&Q037t

nXr)v nXovxov ituvxbg %Qr]^uxog i6xt xoQog.

0'C

dvdQCC6iV,

Ov
600

oo^sv uxuq x uXXol6lv

XOV 60V pLuXXoV 16U61 VOOV.

cpCXot

drj, itul,

/ir)v

sXu&sg (potxwv xux' dpiufyxov,

fi

xXsnxav

r)Xu6xQStg,

bfiCXsi
:V25

uqu xul

r]v

tcqlv

rjiisxsQrjv (ptXCr]v.

i%&QS XUl UvQ QCO1t0l6lV U1tl6XS ,

xoXna
notxCXov sl%sg ocptv.
iv
iI>v%qov og

SQQS, dS0L6Cv

t'

Totuds xal Muyvr\xug d%c6Xs6sv SQya xal

olu xu vvv LSQr)v xrjvds TtoXtv xuxs%sl.
605 IloXXa xot nXsovug Xl<iov xoQog coXs6sv

uvdQug, o6ot
^Aq%\\

sm

[loCQtjg

fjdrj

nXslov s%slv s&sXov.

%uQLg' ig 8s xsXsvxr\v
xul
xsQdog
xaxov, d^icpoxsQOv,

tysvdovg

ul6%qov

vftQtg,

dr)

{iLXQr)

V. 5956 diremi a sequentibus, adversatur Mey, probavit Hartung,

sed censet diversas sententias temere in unum coaluisse: igitur pentaV. 596. nXovTov AO,
metrum cum hexametro intercidisse putat.
* tovtov.
V. 597 8 separavi a prioribus, itaque iam licuit mendum
inveteratum tollere scribendo Sr)v Sr), nai, libri enim Sr)v 8f) ycal
cpCXoL wfisv, quod quamvis tueri videatur repetitio v. 1243, manifesto vitiuni contraxit nam -nal ab hoc loco tam alienum, quam aptum
proverbio xdXXa kccl cpLXcofis&a , quod commode explanat Phrynichus
Bekk. An. I 65: naQOLfiCa inl tcov iv (isv xotg dXXoLg 6vy%coQOvvtcov, d
fiovXoVTttC TLVSg, Svl Ss XLVL firjHSTL' OrjflCClVSL Ss OLOV TttXXa (pCXoi
cofisv, xaToc Ss tovto SiaopsQco(is&a. (Adde Diogen. VIII 50, Apost. XVI 3,
Phot. et Suid.) Schneidewinconi. 8r)y Sr) xal cpCXoL cousv axs q&'' dXX.,

Hartung noQQco&sv
novavit.

dum

cousv

cpCXoL

dtaQ, avTccQ

c et

scripsit,

g a

videbatur, idem est quod xol,

Heimsoeth aqpaQ

8',

Ahrens

pr.

Schmidt 8r\v 8r) icprjXco&rjusv

t , quod mihi olim delen-

Hermann

cctccq 8'

e.

i.

TaXaoCaLv oulXslv scripsit,

Sr).
aXXoiaiv, dXXr)-

cctccq

ouCXsl A, * oulXslv.
V. 598. 1'aaai, Heimsoeth laovai.
om. Ael.
V. 602. ipvxQOv, Wopkens ipv%Qco, sed utrnmque epitheton convenit serpenti. In ed. 2 scripsi ipvxQov a' iv ytoXnco
tcolxlXov sixov ocpLv (quod probans Heimsoeth %al6Xov praeoptat), nt
poeta dicat se infidum amicum velut agricola, qui est in fabulis, sinu
V. 603 4 Harfovisse, similiter Sintenis ipvxQov ov
slxov ocpiv.
tolcc8s et deinde CSQr)v, voluit opinor
tung Callino vindicat.

Xolgl efl.
V. 601. t

librarius proximum verbum ty\v8s hoc tenore insignire.

dncoXsasv,
e dncoXsaav.
V. 605 6, quos Soloni tribuit Hartung, non sunt Theo-

gnidi abiudicandi, siquidem Teles ap. Stob. XCV 21 priorem eclogae

versum huius poetae nomine adhibet, utrumque versum affert Stob.
XVIII 10. Maxim. Conf. II 613.
tol, 8r) g.
nXsovag, nXsCovag c,
1 a m. pr.
Xoiuov
nXsCovg Teles.
f)8rj dvSQag, dvSQag r)8r} el,
V. 606. nXsCov, A nXsov, Stob. nXsvv' i&sdvSQag omisso r)Srj Teles.
Xovolv Mffiw. Fortasse nXstv i&sXsanov s^slv scribendum.
V. 607 10

POETAE ELEGIACI.

174
yivsTat' ovd'
610

stci

scaAoV, otgj ifrsvdog 7CQ06oiiaQTrj

ecvdol xccl i&h&r] tcqcotov

Ov

ano

6To\iaTog.

%akiibv tys^at xbv 7ckr}6i0v, ovds [isv avTOv

avQa6i TavTa iisXst'

i&skov6t xaxol xaxcc ks6%dt,ovTsg'

atvrj6at' dstXotg

6tydv d'
ol d'
615

ovjc

aya&ol TcdvTcav [ietqov

l'6a6tv s%stv.

Ovdsva 7Ca\n,7Cr\r\v dya&bv xal ytETQtov avSQa

T(5v vvv dvd-QcoTCiav r]sltog xa&OQa.

526

OvTt

\idk' dv&Qm7Cotg v.aTa$v\ita TCavTa TsXstTat'

tcoXXov yaQ d-vrjTcjv KQs66ovsg d&dvaTOt.

HokX
620

iv d\x,r\yavir]6t KvXivdoytat dprvytsvog

yaQ

dxQrjv

7Csvir\g

ocrJQ'

ovy v7CSQsdQa\iO(isv.

Ildg Ttg 7ckov6tov dvdQa Tist^ aTist 8s 7Csvt%Qov

7Ca6tv d' dv&Q037Cotg avTog svs6Tt voog.

UavTotat xaaoTrjTsg sv dv&QcoTCot^tv sa6tv,

navTOtat

d'

aQSTat xal (itoTov

7CaA.d\iat.

affert Stob. XI 17.

dQ%rj snt, uQ%r) int Af Stob. (A em, Schowii abg
pwQr}, iukqcc A Stob.
ig, sig AO Stob.
uqxv), dQ%r) snl cg, ev. 0.
V. 608. 8r) rot el.
dficporsQov, ap. Stob. AB (a rn. s.) marg. Ges.

uttcporsQu.
V. 609.

ytSQSog, x.cci %a%bv dficporsQOV yivsrat.

Stob., v. yiyvsrai (et sic Schowii codd.), ev. 0.
ovS' snt v.aXbv scripsi, legebatur ovSs rt (A ovSs ri) kccXov. Heimsoeth
tentavit yivsrai ovSsv sXccggov, drco v.rX.
nQOGOfiuQrr) Stob. , nQoaa-

Hartung interpungit

yCvsrai

oo

e, nuQOfiuQrstl, nQooofiaQrst
(et ap. Stob. AB
V. 610. y.u.1 A et Stob. (Schowii bc ksl, aw v.av),
avrbv, avrbv bdmn.
[isv, (is el, fitv Schneidewin.
V. 613. 8' om. g.
V. 615. dya&bv,
V. 612. uivrjout, covrjoat 1.
8 affert Stob. XCVIII 55.
V. 617
noXXbv, noXXco
xtt&aQov n.
22 affert Stob. XCVII 15,
V. 619
Stob., noXXwv Oel (ap. Stob. B).
V. 619. dfirj%ccvirjot, 1 firjV. 619. 20 repetunt AOlmn post v. 1114.
V. 620. ctKQrjv
%avir\Gi, infra post v. 1114 libri noXXa 8' d[ir]%avirjGt.
yaQ nsvirjg scripsi probante Schneidewino, libri hic et Stob. d-HQrjv yoiQ
nsvirjv , sed infra UQ%r)v yuQ nsvirjg, cf. Eurip. Archel. fr. 4: ov yaQ
vnsQ&stv nvfiurog u%quv jdvvdfisoQ-' srt yttQ &dXXsL nsvia, Kunbv ulg%lV. 621 affertur s. poetae
orov, cpsvyst 8' bXfiog et Aesch. Eum. 560.
n. in Et. M. 758, 41 (om. nXovotov) et ab Aelio Dionysio in Aldi Cornu
C. I 4, quem locum Schneidewin adhibet, ubi rtd, drisi.
drisi, ap.
V. 622. ndoiv 8 ',
Stob. A ov risi, Hecker drsst, Ss nsvi%QOv.
V. 623. suotv, saoot 0.
ndoi 8', nuotv cg.
uvrbg, Brunck covrog.

fiaQrrji

A,

nQoooficcQrst

Schowii codd.
%dv *.
V. 611.
et

"

TBKXJNia
686

175

^QyuXiov (pQoviovta kuq' acpQo6L

itbXX'

dyoQevetv

xul 6iyuv uieC' tovto yctQ ov ovvutbv.

AitiyjQov toi {le&vovtu 71uq' uvo*qu6l vr\cpo6L ^lslvul,
d'

ui6%qov

{ie&vov6l pivoL.

xul vebtrjg ijtLXovcpCfeL vbov uvdQog,

"H(St)

630

ei vrjcpcov ituQ

TtoXXcov d'

i^ULQSL ftvtiov ig u^TtXuxCr\v.

&v[iov XQi66cov vbog, uiev iv utuig,

KvQve, xul iv (isyciXuLg xeltUL u\ir\iuvLULg.
ivL

'ilit

BovXevov dlg xcd

utrjQog

527

{ir)

tQCg, o toC x inl tbv

tOL XdfiQog dvrjQ teXi&et.

yuQ

vbov

eXftiy

635 ^Av0qu6l tolg uyu&otg eitatUL yvcofir} te xul uidcog'

vvv iv

o'l

TtoXXotg dtQexicog bXCyoi.

'EXnlg xul xCvdvvog iv uv&Qc6noL6Lv bfiotoL'

ovtOL yuQ luXenol duCpoveg u^icpbteQOL.
V. 5256 affert Stob. XXXIV 13, v. 625 s. poetae n. Diogenian.
90 (vid. ibi interpr.) et Suidas v. aQyccXsov ubi Evql7[C8ov Xoyog
BuY.%ccig ab aliena manu additum censent, sed Suidas ipse videtur
Male Herwerden
haec subiecisse, qui Theognideis nusquam est usus.
II

r\txEQOv
r)
Giyav et Heimsoeth aQyoxsQov (i. e. dsQy.)
rj aiyav
hariolati sunt.
V. 626. cclsC, el ut videtur dsC. Hartung scripsit v.a.1
V. 6278 affert Stob. XVIII 11
ciyav alsi xovxo lisv ov dvvaxov.
.

Vind. Br. Voss. marg. Gesn. Schowii w).

(ubi bis s%9qov P r0 ocIg%qov
(et sic ap. Stob.
xol, xl 0.
vr]cpoGL (isivuL Leutsch, vr]cpoGiv sIvccl
Voss. Vind. a m. pr. Gesn. marg. et ex Schowii libris w.), * vrjcpova'
V. 628. lisvol f , llsvsl rel. (ap. Stob. fisvrj et sic Vind., sed
sivccl.

V. 629
30
LH
41
Arsen. 271. dvSqog, n a
V. 630. noXXcov, malim itoXXttYi. V. 631.
pr. dvdQmv ut Apost.
xlvl A, cotisq Odeghln, cogtisq c a m. pr.
tW Emperius,
yqsggcov, yqsCggcov. V.ovusq
m a m.
632.
tisq bf et m a m. pr.
llsvsl,

Schowii b

llsvol, reliqui llsvsl),

affert Stob.
12. Apost. VIII

Hartung

(isvr/ scripsit.

f.

ra.

tox'

co

s.

Ktti iv (isyuXaig %sixu.i d[iri%ttvCccLg scripsi, probante Zieglero,

legebatur Kvqvs xai (sic Obhmn, kvqv nui A [post yvqv ras. w.vQvcti
v.ai sec. Bekk. |, y.vqvs
v.ai d, yvqvs xi xui g, yvqvs xoi xcci c et f ex
corr. [a pr. m. kvqvsxccl y,ui], yvqv' oys xal Brunckii codex unus non
male, sed ex manifesta correctione) [isydXccLg xsixcct, sv dfinXwniuig. Cf.
v. 646. Baiter Kvqv' r) xcci (isy. x. sv ttULTiXccY.iccig.
V. 633. o xol x',
oxl y.'
V. 634.
g o,xl ', el oxxl x'.
i^fty, sX&ol bcdfghn.
V. 6356. Stob.'XXXVII 17 affert.
V. 636.
dxrjQog,
dxsLQog.
sv A et Stob., psv *. Hartung slciv 8'
ot Stob., ov libri Theognidis.
sv coniecit.
V. 637 8 affert Stob.
oXiyoi A et Stob., 8' oXiyoig *.
CX 11 et Apost. VII 1 b.
Videtur ofiovQoi
6[ioioi, Stob. Ap. biioicc.
restituendum , Herwerden oXoivxo suasit.
V. 638. ovxoi, ovxoi O.

Kvqvs

'

Emperius

xoCyctQxoi.

POETAE ELEGIACI.

176

640

IIoXkdxL Ttao doav re xal iXnCda yCverat ev Qelv

eQy' dvdQcav, fiovXaig d' ovx iney evro reXog.

Ov

roC x

ei

[ir)

eideCrjg ovt'

evvovv

ornrf

tov %&qov,

Gjtovdacov 7tQrjy\iarog dvrLrv%OLg.

IIoXXol TiaQ xQfjtrJQL cpCXoL yCvovraL eralQoi,

iv de aTtovdaCco 7tQ7]y\iarL navQoreQOL.
645 IlavQOvg xr\8e\i6vag itLGrovg evQotg xev eraCQOvg
:ceC[ievog

"Hdrj

vvv

avraQ
'A detXr)
650

ev [leydXfl d^v^ibv d\irjxavCrj.

528

aCdcog [iev iv dvd-Qco7tOL6LV oXcoXev,

dvatdeCr] yalav enL6rQecperaL.
7tevCr\,

rC ipotg eitLxeL\ievr\ &[ioig

acoucc xaraia^vveLg xal voov r){ieteQOv;

aia%Qa 8e \i ovx i&eXovta (5lij xaxd TtoXXd dLddaxeig,

ia&Xd

{ier'

63940

V.

dv&QcoTtcov xal xdti i7tLatd\ievov.

affert

Stob.

CXI

45.

h yag.

nccp,

yivsxcci

AO,

sv qslv scripsi, coniecitque idem Ahrens curu

legebatur yiyvsxai.
V. 640. povEmperio, vulgo evqelv, A evqslv. Mey sqqslv requirit.
ov% ETtsysvro, Stob. ovv. Eitsasv xo.
V. 641.
Xaig, A ovXcclo.
%' si8sLr\g A, %vdcorjg el et h in m., nrjSsL 6 sig *.
Gerraana opinor
scriptura fuit ov xoi %' El8r\6sig, de part. dv addita futuro vid.

877, quod cum esset offensioni, in

l8sir\g correctum, in reliquis libris corruptelae istae in loco plano satis mirae ortae sunt.
svvovv tvvovv bdhmn, fort. svvoov id quod etiam Wordsworth comovxs xov , Emperius ovxs xoi.
V. 642 89 om. 1.
mendavit.
A nQccyV. 642. 67tov$cciov, novScciov A, 6novSccico f.
rtQ-fjy [iccxog
V. 643. %Qr\xr\Qt,
dvxLxv%r\g , fm dvxixv%oi.
(iccxog.
uvxixv%ot,g ,
v.

%Xt\xoql.
yivovxai AO, legebatur yiyvovxai, c yiyvovx' sxcclqol.
V. 645. svQoig %sv e svqi6%sv.
V. 644. 7tQr}y[iaxi, A nQuyfiaxL.
V. 646
7
V. 646. %si(isvog,
%si(iEvov.
&v(iov AO, &vuov *.
V. 647. r\8r\ vvv, malim r) 8r) vvv.
affert Stob. XXXII 4.
V. 648.

avxttQ

ovxuq.

ycciccv

7tEQxs&'

iungit

v.

yaiav snL6XQEcpExccL, Stob.

V. 649 52 affert Stob. XCVI quibus sub V. 649. a, d, bgm a (etiam ap.14,Stob.
AB
dvcciSsirj,

dvcciSirj.

ofitog.

1778.

om. f. Ne quis cod.

monidi Amorg. VII 76

co),

scriptura d utatur ut ca coniiciat, quod Sirestitui, moneo d SelXe solenne esse graecis

%(, Hartel praeter necessitatem xi 8' neque melius proximo

sllol6l Hcc&rjversu voov d(icp6xQOv.
Efioig ni%EL(isvr\ A et Stob.
V. 651. al6%Qtt Ss (i', Hartung al'6%sa 8' scripsit, cum
(isvrj *.
6&ld [is xdv&QcoTtcov coniecisset.
Emperius cc16%qu Ss %ov% i&sXovxu
nccyitt Stob., Y.al libri, sed quod subsequitur noXld, quamvis Theogn.
et Stob. libri conspirent, haud dubie adulterinum, fortasse ex alia
ecloga einsdem argumenti v. 398 inlatum; corrigas xaxa x' Qya, ita
aequabilem orationis formam recuperamus. Ahrens xal Ssdd coniecit

poetis.

THEOGNIS.
Evdaificav
'

Kvqv

eir\v

177

xe fteolg tpCXog a%avaroi6tv ,

dQetrjg d' dXXrjg ovde^LLrjg eQa{iai.

ri>

<Sol, KvQve, ita&ovtL xaxcog dvLc6{ie&a

dXXd toL dXXotQLOv xrjdog icprjfieQLOv.

Mrjdev dyav %aXe%ot6LV dcco cpQtva

irtel

eot

Ovd' 6fio6aL

iQr)

%alQ\

freol

160

dvdQog Ttdvta
tovt

'

ov

fMftf'

cpeQetv

itdvteg'

dya&olcfLV

dya&ov.
idxaL'

\ir\xoxe 7tQrjy[ia too"'

tOL ve^e6c6a\ olGlv eneaxL xeXog'

yaQ

xal rtQrfeaL [tevtoL tL' xa\ ix xaxov ia&Xov eyevxo,

xal xaxbv ii), dya&ov' xaC xe 7tevL%Qog dvr]Q
aitya \idX' i%Xovxr\6e' xal oj (idXa %oXXd %e%axaL,

Herwerden alo%Qct yccg

varietas v. 835.
V. 652. (isx' A et
proximo Emperium secutus*).

quod commendat scripturae

.

v.ai

noXXd,
na^' *.

v.

v.aX' , e x.cch'.
Stob.
imaxd(i,svog.
sniaxdfisvov
v.s A, legebatur wai.
V. 6534 affert Stob. CIII 12. Apost, VIII 6 f.
d'
V. 654. aQSxfjg, Wecklein aQr\g.
qpCXotg d&avdxoig 0.
V. 655.
om. 0.
(et Vind. ap. Stob.).
ovSs(iir"ig, ovSsLudg
V. 656 roi, Brunck roy' si quid
ooC, A xol probante Bekkero.
V. 657. (ir\Ssv dyccv, fuit olim (ir\Ss XCr\v,
mutandum, malim goC.
V. 658. dyccftov,
cf. v. 59H.
daco, r\yovv Xvnov margo bdmn.
V. 659. xovx' ov Ahrens,
aptius fuerit (isxqCov vel (isxQCcog.
xo
,

xov

,-

xovxo

rel.

xovxo

xi,

',

xC,

unde Camerarius xov&'

oxi

elicuit,

iure mireris, tovto to" (ir\noxs v.xX. Hartung ovS' 6(i6Gcu xqt]' xovx' ov (ir'\noxs nQr\y(ia ysvr\xai.
nQr\yiia, A nQaypa,
V. 660. yuQ xoi Hermann, yuQ xs AO, %ai yap*. Lenius
%Qay(ia.
remedium foret &soi yaQ x' sv.vs(isad>a' , sed verbum inusitatum, quamvi8 s>loQyCsG&ai, in usu fuit.
Aiu$oXCr\ v. 324 iam olim, v.aza[idQipag

Hermann, quod

4 (hoc etiam Bamberger suasit)

944 nunc procuravi.
V. 661
(isvxoi, A (isv xoi.
pariterque v. 665 6 cum prioribus coniunxi.
Ego olim (isXsxco conieci, qua coniectura non magis opus quam Brunkiana XQ*1 rtQr^ai, nam XQV ex v 659 iterandum. Poeta, cum nimiam
hominum confidentiam castigaverit, prudenter addit, simul sedulo cavendum esse, ne quis vicissim inertiae indulgeat. Sed breviator haec in
artura redegit, ut alias, hoc brevitatis studio poetae sensa turbans et
obscurans.
Tneognis post v.ui nQf\t%ui (isvxoi xi addiderat: quamvis
rerum gerendarum eventus sit incertissimus; intercidit igitur distichon.
Hartung v.ui itQr)at, (is(iacotC xi v.dv. v.av.ov male, nec melius Mey ad
eundem modum (isXXovxi v.ui iv. v. , aut Herwerden v.sl nQr\%ai psXXoLg
xi, sive oXgC x' snsGxv xsXog xat 7tQr\&,ai [isXXovxi. Heimsoeth v.ai nQrj^av
nsnaxai Brunck, rtsnaxo Schaefer,
V. 663. vai, A Ss.
(istoTtiv xi.
nsnaaxui libri (nsna.xai A, a ut vid. er.), nsnoaxai ut vid. ex corr. 0.

v.

Cum in ed. 3 operarum errore ycaxd legatur (ed. 1 et 2 recte

Ziegler mihi hanc lectionem, Hartungo qui meam recensionem
sequitur v.av.d adscripsit, nihil curans adnotationem, cuius auxilio error
facile corrigi poterat.
POKTAK IiYR. II.
12
*)

v.av.d),

POETAE ELEGIACI.

178

%dvT

H-aTtivrjg

ovv mlE6e vvxtl

529

{iirj.

665 xal 6c6cpQ(QV rj(iaoT, xal drpQOVt TtolXdxi do^a

S671STO) xal Ti[iijg xal

Ei

xdxbg coV

e"Xa%v.

#otfu, 2Jt^t(ovt8rj y oid tieq

[iev %Qi]tLaT'

rjdrj,

ovx av dvuptirjv Tolg dya&otGt 6vvc&v

V.

664.

mann dno

x'

s^anivrjg ndvx'
ovv id est ano

Mihi

dnivrjg ndvxa.

ow, A

anoxovv (unde HerAhrens nox' dn ovv),

s
anb ndvx vel s^anivrjg by' dn ovv
dnb
in archetypo
rell. fuit ndvxa, hoc

xoi

sh,anivr\g

poeta scripsisse videtur; illud

oy'

dnovv

in

exemplo,
a/

unde

s^anivrjg

descriptus.

ovv

Hartung dnb

6656

ndfi'

mXses.

Stoh. CVI 9.
0,
fiiij A,
fufiia.
V. 666. xififig A et Stob., xtfir) 0, xififjv *
%al, xig Stob. (sed om. A
Vind. Trinc).
V. 667 82 integra est elegia, ut existimo Eueni
Parii muioris, vid. ad v. 467 seqq , et assensus est Leutsch (Philol. 30,
233), quod mireris, siquidem v. 467 seq.
Theognidis esse pro virili
parte contendit. Eueno etiam Hartung tribuit, qui quidem MrjXiov ex
novxov non recte ad insulam Melum refert, cum sinus Maliacus sit
intelligendus, qui propter vada navigantibus satis erat importunus, vid.
Paus. J 4, 3. Nam quod Herwerden Hartungo astipulatus arbitratur
meae interpretationi formam MrjXiov adversari, cuius loco MrjXitov vel

V.

affert

Mr\Xiav.ov dicendum fuerit, errat: formam Mr/Atog.testatur Steph. Byz.

450: ol d' sv GszxaXia MrjXtsig' S6xt %al ncofir] xr)g 'AxaQvaviag, r\g
xb s&viyibv MrjXtsig v.a.1 8id xov d ScoQiKcog' Xsysxat y.al dnb xov Mr\p.

Xiog Mi,Xisvg nal MriXiay.bg y.al MrjXig r) %cc>Qa. Haec enim, quamvis
breviator non satis scite munere suo sit functus, non ad Acamaniae
vicum, sed ad Thessalorum civitatem referenda, id quod vel MrjXlg r)
Ceterum quamvis
%coQa (apud Sophoclem est Mr\Xlg Xi(ivrj) testatur.
Euenus Parius fuerit, non tamen necesse est has rerum publicarum procellas, quas haec elegia significat, ad Pariorum civitatem spectare;
nam potuit Euenus haec in aliena urbe commoratus scribere, fortasse
in Euboea insula; quemadmodum etiam aliae reliquiae in hac sylloge
ad Euboeenses referendae sunt.
V. 667. r\8r\, A r^Sr}, rel. ySstv,
infra v. 853 jjSsa legitur.
Hermann ovv 8r\, Hecker 066ansQ r)8v,
Ahrens ola n^iv r\8r\, Wecklein ola naQOt&sv tentavit.
V. 668. dv
xoietv.
om. 0.
Quod olim proxoig,
dvtcpfir\v, A dvoifir\v.
posui oldnsQ olSa, ovv. av dvatvoifiryv quodque probavit Herwerden,
dudum abieci. Manifestum mendum priore pentametri parte continetur, verba oldnsQ r\8r\ cum de vitio non sint suspecta, v. 667 pro
optativo indicativus praeteriti requiritur, nam secundarium enuntiatum
ySstv ut solet ad primarii exemplum est conformatum. In proclivi est
correctio ovv. av dvtcofir\v (i. e. fjVicofirjv), nam l productum, quod offensioni fuit Herwerdeno, quoniam in his eclogis variorum poetarum corripi solet, non est calumniae obnoxium; at tunc praeterea proxima
refingenda, velut xotg dya&oig svsncov, neque satis commodum dvido&ai Itaque alia medela adhibenda, suspicor legendum ov% av vnaiviy/irjv agendi notione ascita, vnr\viyfir\v ut scribatur, non necesse,

quamquam

infra v. 681 rjvi%&co traditum est.

Quod

in protasi est si

non sl%ov, variatae structurae exempla apud Homerum et antiquiores non exstant, sed Atticis hoc genus dicendi haud inusitatum,
s%otfit,

THEOGNIS.

VVV
670

Ss

171

yLV(Q6X0VTCC 1taQtQ%tXaL,

(l

%Q7][W0VV1]

7T0AAt0V

yVOVg

ELfll

<$'

71EQ CC(lELVOV

dcpCOVOg
SXL,

ovvsxa vvv cpeQonsG&cc xafr' itixicc ksvxd fiakovxsg

Mrjkiov ix novxov vvxxa tiiec dvocpsQrjv'
avxkslv

ovx t&tkovGiV vrtEQfiakkEL dt ftdka00a

8'

dficpoxtQoov xoi%cov

rj

pdka

xtg %aksnoog

675 6cot,Exav ol d' sq8ov0l' xv($EQvr]xr]v [iev E7tav0av

i0&kov, o xls cpvkaxrjv eI%ev i%L0xa\iEvoog'

%Qrj(iaxa d' ccQndt,ov0L (5iy, xo6(iog 6'

6a0(iog 8' ovxix'

i'6og

dnokookEv,

yivsxaL ig xb pi6ov,

aQ%ov0L, xaxol d' dya&oov xa&vnsQ&sv.

dsL(iaivG), (ir] Ticog vavv xaxd xv(ia nirj.

cpoQXtjyol 8'

680

xavxd

(lOL r]vi%$oo xsxQV(i(isva xolg aya%oZ6iv'

yLvco0xoL d' dv XLg xa\ xaxbg, r]v 0ocpbg r).

Ilokkol nkovxov e%ov0lv didQLsg' ot ds xa xakd

530

1130 sl LLS&sCfisv, r)v av Xenoph. Cyr. II 1, 9: iycb

av, sl s%ol(il, cbg xd%iaxa onXa inoiovfirjv ndci TlsQOaig. Videtur
bic poeta in coetu optimatium de rerum publicarum statu verba fecisse,
ambiguo usus sermone nec ausus aperte ^ravissimum discrimen, in
quo salus civitatis versabatur, patefacere. Postea ad sodalem misit hoc
carmen, in quo illius contionis summam iteravit, ut etiam eos, qui
diversas partes sequebantur (vid. V. 682), de imminente periculo commoneret, sed hic quoque translatis plurimum verbis usus, nec dilucide
vid. Eurip. Orest.

[itv

Heimsoeth locum in hunc modum refinxit: oidnsQ

vvv 8' ov psv xi avvsvxa naqsQ%sxai

dicens, quid sentiat.

fjxwv

ovx dv

aiycoriv

V. 669. 8s lls, 8s ys fis h.

noXXcov yvovg nsg diisivoxsQOV.
yvvcoOKQvza AO, v. yiyvcaaxQvxa. Hecker vvv 8s ysycovCoxovxa, Hartung
vvv 8s juf noXXa avvsvxa comparato v. 419.
V. 670. nsQ Og, dv
om. cm. Mendum, quo hic locus laborat, namque
(y vovaav) bdefhn
l'rt
plane incommodum, facili negotio sustuleris scribendo noXXco

noXXov) yvovg nsQ d^sivov ixcbv, poeta enim

plus se sapere
sodales profitetur.
V. 671.
ovvsxa vvv cpsQops&a xad-Coxia
V. 672. Herwerden MrjXCco sv novxco vel %slllsqCco 'v
X. fidXXovzsg.
V. 674. ry, r\ Omn.
novxco.
V. 675.
iidXa, fidXioxa bm.
ol
ocoifexai A, legebatnr acb&xai, nisi forte oco^sxai scribendum.
ol'S' sqSovgl, reliqui ol 8' svSovai.
8' sqSovgi , A oi 8' sq8ovol,
Conieci SQyovai (siQyovoi) vel sqqovol, sed verum vidisse puto Bekkerum ocbsxai, ol' sqSovgl.
V. 676.
nv^SQvr^xrjv,
x.vfisQvijxa.
o xLg, oxig A, 8' og 0, y' cog f, y' og
Fort. o xscog.
sl%sv
V. 677. 8 perperam Herwerden
sl
(evan.)
snLGxapsvcog,
V. 678. L'oog,
loog, i'ocog bcghm.
interpolatoris esse existimat.
Thiersch ovk iocog, Emperius ovhsxl acog.
yivsxai AO, vulgo yCyvsV. 681. ijvCevan.
sg, sig cdefghmn,
ttu, Hecker xCvsxai.
V. 682. yivcoav.oL A, yivco%&co, r]voC%&co n, Schaefer rjvC%ftco ov.
oxsL 0, v. yiyvcoa-AOL.
hotxos Brunck, libri v.av.ov, quod tuetur Har(sive

quam

tung vvv Hanov scribens, Emperius yiaXov desiderat, Ahrens auy.qv,

V. 683
6 affert Stob. XCII
oacpsg r).
r]v Schneidewin, v. dv.
12*

iJv

9.

POETAE ELEGIACI.

180

%r]TOV0LV laXETCfl TLQO[lVOL %VLr[.

685 QO*LV 6' dpLCpOTSQOLtiLV <X(l7}%aVLr] 7taQC(XLTaL'

ydo Tovg

ioyL

xovg dh voog.

[ilv %Qr\\iaTa,

Ovx

0tl frvr}Tol6L TtQog dd-avdtovg fia^gtfatfOm

ovdh dLKrjv L%lV ovd^vl TOVTO &E{lLg.

Ov
690

xqt)

7trm,aCvLV o tl

Ovd' QdLV O TL

\ir)

[irj

%r]\iavTOv

XcoCov

r)

r]rj,

Tk6aL.

A %aXs7tol.
Hartel o'l 8s x.
participium in apodosi verbi xeCqovxul
locum obtineat.
V. 685. 8', x' 0.
naodxEixaL, malim tcsqCV. 686. siqysi, si'oysL n.
Y.sixai.
yao xovg (isv, Stob. xovg
V. 687. scxv AO, legebatur scxiv.
(isv drj, sed drj om. Voss.
V. 688. sltlslv, Heimsoethio ulxslv corrigendum esse videtur.
V. 689.
V. 684. rjtovoL AO.

x.

r,xovaw,

Ttrjfiaivstv

ov

%or)

bxs

(ir)

xsov

8s

7toi(jLULVSLV

AObdefhm.

%aXs7tf]

ut

%.

x.

%aXs7tf)

cg,

7ioi(isVr]v

h,

TtrjLtaLvsiv

(ir)

f.

oxi, oxs

Locus obscurus, conieci

7tr](iavxsov , 7toL(iavxsov cgh.
Ljiatvs lv_ b xl fir) 8si(iavxsov. Hartung ov %oi) tlollluCvslv

7toL(iavxsov

xl scripsit.

r)

commendavit.

Herwerden

cr](iaCvsLV o xl

(irj

cr](i,uv-

antea si'rj correxeram,

quod etiam 0. Schneider proposuit, eandem correctionem adhibueram
infra v. 1179, ubi iam optativum tueor; sed hoc loco paradosin si quis
defendere velit, scribendum brs (ir) ... sirj, at in proximo versu coniunctivus r\ (A r)) certus, et quamvis ibi liceat oxs revocare, tamen
inaequaiitas ista {sir\ et deinceps f)) in hoc poesis genere, quod aequabilitatem studiose sectatur, displicet. Item in vetere proverbio ap.
Diogenianum VIII 22 xCkxsl xol ytoQog v@qlv, bxav xaxco ccvSql TtaQsCrj,
qui versus epici poetae videtur esse (cf. supra ad v. 153), scribendum
s'lt\

i\r)

scripsi, libri

si!r\,

Epicis enim elegiographi r)rj ut alia multa acceptum referunt.

coniunctivi formam productam, quam veteres grammatici non
videntur agnovisse, si recte memini primus Schaeferus indagavit, Homero pluribus locis restituendam censuit Hermannus Op. VI 32 nec
tamen diiuduare ausus est, utrum slr\ an r\r\ scribere praestet, quem7taQr',rj.

Hanc

admodum

etiam Bekkeri iudicium fluctuat, atque etiam alias de scripambigitur. Litem dirimit titulus Aegosthenitarum, quem Boeckh edidit in diario Acad. Berol. 1857, p. 484, ubi
v. 14 haec leguntur srtC v.a xb
ipdcpLCfia y.ovqco&eCel, qui titulus, cum
Boeotorum sermonem prae se ferat, non si'rj, sed r)rj commendat, nam
kovqco&sCel secundura illius dialecti consuetudinem scriptnm pro xouQco&rirj i. e. quod vulgo nvQco&fj dici solet: unde iam certum est in
epicorum poetarum monumentis talia per r) esse scribenda (uisi quis forte
apud Hesiodum Boeotum Op. 556 ftsCrj tueri vel etiam &eCsl scribere
malit pro &r)r],) simul autem apparet productionem non ex poetarum
arbitrio sed ex populari consuetudine esse repetendam. In prima persona veteres grammatici tuentur diphthongum sl, rectene an secus
nuuc in medio relinquo, velut (isxsico non solum II.
47 extat, sed
etiam in varia scriptura
388 delitescit: 6'qpp' av sycoye gcobg sv (cor-

tura similium formarum

(isxsCco. Tertiae personae praeterea

ex
srjGL et fjet, quibus iota detrahendum,

rigas sx') 'AQysCoL6i (piXoTtxoXsfioLGL

passim leguntur formae

EUHZI

descendunt,

qnamvis mutum,

erj

r),

quae sibilante

littera extrita retinent iota

quod antiquitus cum brevis littera E (EZEZI)

non solum scriptum, sed etiam pronuntiatum esse

nisi

sufficeret, ssl et sl

nam

et

THEOGNIS.

181

XaiQav ev xele6etag odov {teydXov dtd

Ttovxov,

xaC 6e TIo6etddoov %aQ{ia cpClotg dvdyot.

IloXkovg xot xoQog dvSQag dito6Xe6ev dcpQaCvovxag'

6V

yvoovat yuQ %uXe7tov [texQov ,

695

Ov dvvapaC

TtuQrj.

6ot, ftvyti, 7tuQu6%etv uQfievu Ttdvxw

6v {tovvog iQag.

xixluftt' xoov de xukoov ovxi

Ev

iG&lcc

e%ovxog ifiov TtoXkol cpCkof rjv be

avyxvQ6rj, TtavQou ni6xov e%ov6t voov.

detvov

xi

(iev

\
8'

llArjfret

700

Ttlovxelv xoov 3' ulkcov ovdev uq'

ovd'

531

dv&QooTtcov UQexr) fiCa yCvexat rjde,'

el 6co(pQo6vvrjv [iev e%otg

r]v

ocpelog,

'Pudu{idv&vog uvxov,

TtXeCova <5' etdeCrjg 2Jt6vcpov AtolCdeoo,

o6xe xul i% 'Atdeoo 7tokv'CdQeCrj6tv dvrjl&ev,
7teC6ag IIeQ6e<povriv at[ivkCot6L loyotg,

Item

reprobanda est prava scriptura Scogl et Scorjai,

descendit (unde etiam Scost poterat olim pro6V. 690. o
cisci), ex legitima autem forma Sobrjot decurtatum Scorj.
V. 691. sv rsXsastag,
rsXsaat, rsXsaaat el.
xi, 6rs Obdefhlm.
V. 692. dvdyoi, quod etiam Hecker suspicatus
Hecker s%rsXsastag.
verisimile

nam

est.

Scoat ex

JSIE2I

dydyrj.
dydyoi (in A dy cum ras., sec. lord. corr. in dv),
V. 69394, quos Soloni adscribit Hartung, affert Stob. IV 45.
dcpoaivovrag AO et Stob dcpQavsovrag e, ocpQavsovrag 1, dcpQOVsovrag *.
est, scripsi, v.

V. 694. yvcovai, yvcotiat c.

(istqov, Stob. navQOV (id est v.atQov).
V. 695-6 affert Stob. XIX 11. Apost. XIII 77 a, v. 695. Maxim. Conf. II 595.
V. 696. rcov, acov.
as.
V. 695. 6oi,
aQttsva, aQfisva bgmn.
Ss Mey perperam expunxit.
ov, aoi 1.
ovtl, Stob. ov%i, Ap. ov.
V. 697 8 fortasse
(iovvog, (iovog AOcl (ap. Stob. Voss. (tovov).
coniungendi cum sequentibus, quod comprobat Hartung, sed omissa
nonnulla esse censet, et suspicatur huc referendos esse v. 595 6.
V. 698.
Ssivov fort. SsiXov legendum.
r\v, 1 st.
sv, A ov.
*
V. 699 702 (quos Leutsch
voov, A voov.
sy*vQorj.
avyavQarj A,
Soloni vindicavit, sed postea hanc suspicionem missam fecit,) affert
Stob. XCI 2 (per errorem deinde v. 525 26 adhaerent), ubi ndaiv S'

iiCa,
yCvsrat AO,
/tttij.
pro nXr,&SL S' dv&QcoTtcov.
V. 701. sl, el ut videtur r)v,
%Ss rjSrj h a m. pr.
V. 702. stSsCrjg, Stob. stSsCrj.
f sCg.
hoig, O s%sig, Stob. s%ol.
Ziovepov AtoXCSsco A et Stob., aloXCdov Ztavcpov *. Sisyphi nomen
a geminatione vocabuli aocpog repetunt, quod propter syllabam proV. 703. atductam non est probabile, mihi dsoaocpog esse videtur.
dsco A, dtSao *.
%oXvl8qsCi]Civ Leutsch, legebatur itoXviSQirjOiv (O
diitoXvSQirjciv). Libri in hoc et cognatis vocabulis fere fluctuant, sed
phthongum praeter Eustathium tuetur Herodoteum VI 96 dtSQijtrj.
14 interpolatori attriFallitur Leutsch, cum Welckerum dicit v. 703
buisse, ille enim eiusmodi suspicionem procul habendam censet.

dvQ-QOJ7toig
rel.

yCyvsrai.

POETAE ELEGIACI.

182

705 7]t (Sqotois 7tao%i Arj&rjv, fiXu7tTov6u vooio

uXXog d' ovTtto Ttg tovto y 7tcpQu6aTo ,

ovTiva 8r) ftavuTOio [xiXuv vicpog afitpLxaXvip-rj
d'

iX&rj

%VUVUg T
710

ig 6%LQov %k>qov U7tocp&i[ivcov ,

7t\)Xug 7tUQa[lLll>Tai

ULT &UVOVTGSV

LQyOV6LV %aLTtQ UVULVO[ll>ag'

l()V%Ug

aAA' aQa xal xl&v ituXtv r)Xv& ZlC6vcpog r]Qcog

ig cpuog rjXCov 6cpfJ6L 7toXvcpQo6vvaLg'

Ovd'

tfrwdiu [lV TtOLOlg TV^L0L6LV OflOLU,

yXto66uv %cov dyu&qv Ni6TOQog dvTL&iov,

715 coicvTQog d' lr\6&a Ttodag Tu%itov 'AQTtvnHv

V. 705. ^Qoroig, perperam Heimsoeth vszqols.

V. 706. insq>Quouro,
AO, vorjfia*.

V. 707.
cpQaauro.

supra dcLcpiY.aXvtyoL ut*.

vboio

Xrj&rjv, e Xr]QsLV.
el svs,

icpQuauro

A dcicpLHaXvtysi h a m. pr. sed

V. 708. iX&rj A, sXQrj 0, i'X&oi*. Malim
sublata praepositione iX&v 8s o-alsqov.
gklsqov AOdefhln, hqlsqov
A anocpd-LjiivosV. 709.
dnocp&iLiivcov
bm, kqvsqov vulgo.
V. 710. siQyovoLv, si'Qyovaiv dfn, siQyovai A,
nvavsug, 1 %vdvuii.
V. 711. kul ksl&sv Bekker, xdxsi&sv libri.
nuXiv
siQyovai 0.
aiicpiy.aXviprj

rjXv&s

Ziavcpog

rjQcos

(ut

Iortinus coniecerat), ndXiv

rjX&s

oiavcpoQ

V. 712. acprjai, el arjai.

0, alavcpos ndXiv r\Xv%sv r\Qcos*.
V. 713. ipsvSiu A (sec. Mey), qnod recepi, legebatur ipsvSsu.
Etiam ap. Hesiodum Th. 27 scribendum 1'Sllsv ipsvSiu icoXld Xsysiv
y'

r]QC0S

srvLioiaiv

bfioia,

l'8(isv

8'

apud Theocritum XII 23

qlvos vnsQ&sv aQaLrjs ovx'

svr'
syco

s&iXcoLLSv,
as rbv

Si

dXr\9ia LLv&f)auo&UL

xuXbv alvicov

et

ipsvSiu,

dvucpvaco, vetere vitio sublato.

noiois
Haec laus non cadit in NestoirvfioiOLv, c sroiLLOLOLv.
A, *noLSLSin
sed
credo
cum
hexametro interrem,
Ulixem, itaque
pentametrum
cidisse; poeta pariter Ulixis atque Nestoris eloquentiam, quoniam in
Etiam Herwerden
dispari dicendi genere excelluerunt, memoraverat.
de lacuna cogitavit, sed clari alicuius poetae nomen oblitteratum esse
V. 714. dyud"r)v, fort. XtyvQr)v scribendum. Hecker dyavr)v,
statuit.
quod probat Leutsch, qui praeterea 'OQcpios pro NioroQOs (0 viarcoQoq)
V. 715. ru%icov 0, ra%scov A, ra%scov rell. praeter f, qui
scripsit.
ru%sicov. Praeoptavi ru%icov, siquidem ad Homeri exemplum adiectivorum
clausulam vs promiscue de utroque genere usurpant epici recentiores,
a quorum societate elegiaci poetae non snnt segregandi, quamquam noviciorum tantum poetarum testimonia ad manum sunt, Antiphili Anth.
P. IX 413 LtsydXuL rs xul svQiss (vr)aoL) et adesp. Anth. Plan. 35 noXicov svsQysoLuwv. Cf. Naeke Choeril. 267 et Meineke Anal. Al. 208.
Etiam apud Hom. II. A 272 o^sls bSvvui videtur restituendum nam

adverbium o^slu, quod Buttmanno placuit, propter ambiguitatem reiiciendum. Byzantinus corrector ra%scov substituit quod pro ru%SLtov
admissum e3se statuit, quam correptionem Iones frequentant, atque
Homerus quoque subinde admisit, velut noSas coxiu ^Iqls, sed iure Aristarchus reprehendit Hellanicum &r\Xius tnnovs in Homero II. E 269
scribentem, quandoquidem correptio clausulae ds aliena sit ab Homeri
consuetudine: hoc enim spectat Aristarchi observatio, quem coxia alia

THEOGNIS.

183
1

xal TtaCdcov BoQeco, tcov acpaQ dal 7t68eg.

ccXXa.

cog nlovrog 7tleC6rr\v 7ta6tv e%et bvvaynv.

l6ov toi 7tkovtov6tv

otco 7tokvg

xara\t6&at,

%Qr) nccvtag yvcoyrjv ravrr\

//

aQyvQog i6ttv
632

xal %QV6og xal yrjg KVQOcpoQOv TtedCa

d' tj^CovoC ts, xal co tcc diovta 7taQ6ttv,

720

iTtnoi

ya6tQC t xal nXevQalg xal 7to6iv cc(5qcc Tta&eiv,

Ttatdog r r]de yvvatxog' otav di xe rcov dcpCxr\tat

6vv

coQr\,

725

ravr

d'

r\$r\

yCverat ccQ^odCa,

dtpevog &vr\roi6t'

zcc

yaQ

7teQtco6ta Ttdvta

%Qr\ytat eycov ovdelg eQ%etat elg 'Atdeco,

ovd' av ccTtotva dtdovg ftavatov cpvyot ovde (laQeCag

vov6ovg ovde xaxbv yr\Qag

i7tQ%6[ivov.

genus non fngerunt: ex schol. ol ksqi 'EXXdvwov dvsyivcoaiiov &rjXsug cog xu%sug, cog dcoQmcog Ihxi&siisvov xov %ovr\zov sane colligas
Hesiodum quodam loco xa%sag pro xa%siag dixisse, neque vero correpta
Neque hoc
ultima, nam tribrevis vocis nullus usus in heroico versu.
exemplo utendum, ut xa%scov vindicemus Theognidi, nam etiam ap.
Herodotum antiqua paradosis xcov &rjXscov tuetur, ubi novicii tantum
id

In Epicuro nuper Usener

libri raro admodum xcov &rjXscov exhibent.
edidit Std qu%scov cpcovcov, ubi libri qu%scov, Schneider
(1880/81) p.
$Qa%sicov correxit. Sane haec correptio posterioribus saeculis pervagata,
Sed nihil haec ad antiquos.
itaque codd. quoque saepius ostentant.
'Aqxvicov
UQitvicov. Conieci aliquando 'Aqs-wvicov (vid. Et. M. 138,
21, ubi ex cod. Flor. inserendum ovxcog 'HQcodiuvog sv xoig nsQi nu&cov)
V. 716. Boqsco A, fioQsov*.
slal 0, slat Alm,
oitra necessitatem.

slai g,

Bruuck

et

Hermann

quam formam agnovit Herodianus,

Ego olim conieci dcpuQSvat, nam in

lat,

nullum exemplum adhibuit.

175, 15 et 24

sed
Et.

Sturz recte dcpuQstv pro dcpaQsi correxisse videtur.

8 affert Stob.
V. 717
Hartung xcov dciUQvaaonoScov cpmmendat.
dXXu ys %Qr) bdfghlmn, uXX' uys
dXXd xqt) AO Stob.
XCI 10.
|f.

quod postea etiam Hecker commendavit,

om. f, Stob. habet xuvxrjv yvcofirjv nuvxug
V.
Solonis sunt, vid. fr. 24, ubi non sine
(B ndvxcog).
Affert onines hos versus Theognidis
24.
varietate leguntur v. 719
Stob.
V. 719. xot, xi bcdghmn.
nomine Stob. XCVII 7.
oxcp
V. 720. nvQocpoQOv e nvQcpoQov, 1 noQcpvQOv.
nsSia, h
baotg.
V. 723.
V. 722. xu Ssovxu, A xu Xsovxa, Stob. xdSs ndvxu.
nutStu.
x' r]8s, c xs nui, g %ui xs (ap. Stob. Vind. &' r]8s).
ms, xai el et
xcov, Stob. xcovS'.
dcpinrjxut, dfktpi%r\xai 0, ap.
ap. Stob. Vind.
%Qr) ce.
libri xuvxnv

xuvxn
(in

scripsi,

er.),

719 28

yiyvsxui.

V. 724. yivsxai AO, v.

Stob. B kcpiv.r\xui.
uQtioSia A
De difficili hoc loco vide quae
et Stob. (AB uQiioviu), ccQfxodtog*.
V. 725. dcpsvog, f ucpQsvog.
V. 726.
ad Solon. fr. 24 adnotata sunt.
V. 727. tpvyot,
'AtSsco AO, dtSnv* ut Stob.
ig.
slg,
V. 729
30 om. cg (ac deest distichon in vett. edd.), solum
cpvyr].

Om

v.

730 bm.

POETAE ELEGIACl.

184

*&QovTides dv&QtoncQv eXa%ov TCTeQa itoLKiV e%ov6at,

^tvQo^ievat il>v%ijs etvexa nal (itoTov.

730

Zev

TtaTeQ) ei&e yevotTO fteoZs cpiXa tols ytev

dhTQoZs

v(3qiv ddeZv, xai 6cptv tovto yevotTo cpiXov,

&v[i<p 6%eTlta

eQya

yteTa,

cpQe6i

'
1

o6tls d&etQrjs

Te%vd%oiTo, fteiov (irjdev o7ttt,6(ievos,

735 avTov eneiTa itdXiv Tt6at xaxd, [17)6' #r

6ni66co

V. 729. dv&Qconcov 8' dv&Qtaniov el, dv&Qcontov 8' bdefhln. Hartung elv&QcoTtovg requirit, Heiinsoeth eXaftov, neutrum satisfacit, fortasse e%ov6iv scribendum i. e. divitibus, qui praeter ceteros curis
V. 731 42 fortasse Solonis sunt, item v. 743
52.
agitantur.
,

V. 731.

el'&e

Bamberger

e l'ye

quod

in ed. 2 probavi.

Sed

nihil

mu-

tandum puto: videntur haec ex ampliore explicatione

in brevius contracta: post vBqiv dSeiv plura sequebantur, quae illustrabant improborum vitam, ab eo qui haec in epitomen redegit omissa: poeta autem,
cum deberet deinde pergere 6%etXia 8' eQyu o6tig &vft,ta %tX. , maluit

post longiorem intercapedinem repetere primarium enuntiatum, itaque

adiecit: %ai 6cpiv tovto yevoixo cpiXov, unde altera sententiae pars susdSeiv, 0. Schneider dxeiv, Hartung scripsit totg fiev
pensa est.
aXitQotg, vQQeig vqisiv co xe ysvoixo cpiXov ftvfico, 6%etXid x' eQya %tX.
el ecpi.
V. 732. %ui, Hermann ei, Ahrens %et.
V. 733.
6cpiv
Iungenda ftvfico
fvetd cpQeel &' 0, SccctdcpQsei 8' A, fietd cpQeei 8'*.
fiexd cpQe6i xe, ut recte 0, itaque 6tiyfir\v, ut par erat, in fine v. 732
posui, male olim vulgo post sQyu interpungebatur propter cpQsel 8',
nec melius Camerarius [isxd cpQS6tv scribens post frvfico inchoavit incisum, quem secutus Hermann 8s quamvis quinto positnm loco tuitus

Sauppe dQ-r\Qr\g, libri dd"r\vr\g, (A a& r\g

Camerarius dnr\vr\g, contra Heimsoeth d&Qr\6ag
requirit. Adiectivum d&siQrjg eiusdem stirpis est atque verba ddsQigco et Homericum e&eiQco, quod prothesi auctum, quemadmodum
e&eXta alia, neque enim obscura huius verbi origo ut visum est Curtio.
Hesych. d&eiQrjg, r\ xoi dxeiQr\g r\ 6 dyav &eQi6xin6g r) vneQontog r]
Et. M. 24, 55: dQ-r\Qr\g' ,dxQt,f}r\g, &uv[iu6t6g, vneQontr\g,
Q-av[itt6x6g.
et d&etQecog' dnQificog, %ul d&eiQeg xo d%Qi,eg' %al d&r\ccv&dSrjg.
est.

ras.

d&siQTjg
inter & et

scripsi,

r\),

6 (ir\ cpQovti^cov tivog, %al

Qt)g 6 dyav &eQt,6tt%6g , r) o XttfinQog r)
Bekker An. I 353, 9.
v$Qi6xr)g, r\ 6 Sid XafinQotrjttt d&Qovfievog. Cf.
V. 734. te%vdot,tor scripsi, legebatur eQydoixo, quod manifesto
vitio laborat; librariis media verbi species" te%vde6&ca offensioni fuit,

quam xe%vd6&ca satis tuetur, apud Aristoph. Ach. 387 te%vdr\(ei)

nunc ex librorum auctoritate correctum, sed tueri videtur scholiasta:
ts%vdr\ dvtl xov
ita

fistccdXXr\

nal fisxd xs%vr\g nal noiyaXiag 7tQ06SQ%r],

legitur dvtl tov zs%vdgr], fistcc.

enim corrigendum, male vulgo

Item Hesych. ts%vrj60fica interpretatur ts%vdrefertur.

et ts%vdco, ts%vd^ofiai, nisi forte inverso ordine scribendum
xs %vd%ofia.i- te%vdca. Adde Herodian. p. Phryn. 477, qui xe%vdIn novicio epigr. Romano CIGr.
6tt6%ai interpretatnr %a%ovQyr\6ai.
III 6233 legitur tal6iv epaig rtaXdpuwi te%va66dfievog %Xvtbv SQyov,
ubi secundum Herodiani praeceptum ts%vr\ad[isvog dici oportuit.
V. 735. xi6ai,
6m.6fi,evog, f omgofievov.
fir\8ev, Hermann fir\8ev'
et

ad etQscpsi

eotica,

THEOGNIS.
ticitqo^

185

tiTa6&akCat naidl yevotro xaxov

ddCxov naTQog td dCxata voevvTeg

533

naideg 6\ oXr

noLoo6tv, KQOvCdrj, 6ov %olov d6[ievot,

a6Toi6iv cptkiovTeg,
vneQ$a6Cr\v avTiTiveiv nariQcov.

i% aQ%r)g tcc dCxata yteT

740

[ir

rtv

fiaxaQe66t &eoig cpCla' vvv d' 6 [ihv eQdcov

ixcpevyet, to xaxbv d' aXkog enena cpiQet.

ravT

elrj

Kal tovt ', dd-avdrcov

(la6tXev

ncog

icfTi

dCxatov,

eQycov o6Tig dvrjQ ixTog icov ddCxcov,

745 [irj tiv vneQ$a6Cr\v xaTi%cov iirjd' oqxov dktTQov,
dkkd dCxaiog icov {ir) td dCxaia ndd-rj;

dXXog, oqlov itQog tovtov , enetra

dfravdrovg, xal TCva frv{iov e%ov,
bnnor dvr\Q txdtxog xal aTa6&aXog, ows Tev clvdQog
750
ovre rev d&avdrcov iirjvtv dXevoftevog,
TCg dr\ xev flQOTog

atptT

v $q\1 nXovTcp xexoQr]{iivog,

ot de dCxatot

TQv%ovTat %aXenfi TetQOfievot nevCr\\

it' Hermann, legebatur (ir\8s z\ A (irjSsz'.

firjS'
uzuo&uXiui A, dzuo&uXia 0, dzao&aXirj*.
ysvotzo, A ysvolvzo, singularem numerum tueor, videtur corrector cod. A, qui aequabilitatis studiosus fiiit, mutavisse.
V. 737. naiSsg, 1 naiSag.
8',
zd Si-AULU vosvvzsg, Harturig audacter
&', A naiSig z' oiz
V. 738. noicoGLV, nuLcooiv A,
novavit aSiytov ituzQog cpvvzsg zd 8i%uiu.
noLovcsi rel.
V. 739. zd om. A.
Sinuiu, videtur poeta &s(iiozd
sci*ipsisse, ita omnis offensio removetur, nam supra v. 737 zd Siv.uiu
non est sollicitandum. Heimsoethio placuit zd zs nuXd.
uozololv,
AO uozoioi. Hecker so&Xololv.
V. 740. dvzizivsiv dvtizsivsiv el.
V. 741. sqScov A.
V. 743. SUulov, A Slkulcov ras. corr. in 8ly.ulov.
V. 745. kuzs%cov haud dubie vitium contraxit; sed medela incerta,
neque enim 6%icov placet, dispar Homericum rjv dzr\v 6%icov.
(lt\8'

AO

zioui.

V. 736.

'.

Bekker, Ltffo' libri

qiiod tuitus quamvis dubitanter conieci LLrjd-'
oqkov uXltqcov, quemadmoduin est ap. Apollon. Rh. IV 388 (liyuv
tfXLzsg oqkov, Participium uXltqcov extat apud Aescbyl. Eumen. 312,
ubi praeteritum requiritur, itaque Pape uUzqcov substituit, sed alii
uXizcov correxere, cum neque praesens uXizqsco, neque aoristus i^Xizqov
V. 747. zig,
(quemadmodum t](iuqtov dicitur) aliunde sit notum.
V. 748. v.ul zivu, A %ui zlvu.
y.sv A, yuQ g, kul*.
g ri.
V. 749. uv8Qog,
dv ^, Brunck uvSqcov. 'JvSQog (sive uvSqwv) et
,

aequiperari insolens, infra 1297 legitur &scov 8' snoniso

Nec tamen ausim quidqnam novare.
z' dvQ-QcoTtcov.
V. 751.
V. 750. zsv A, zl* et Moschopul. ad Hesiodi Op. 105.
V. 752. tQv%ovTaL, Bekker coni. zqv%covtul.
v$Qir) A, v($QisL*.

&scov

(ifjVLv

(ifjviv

fidi-iv

ZSLQOLLSVOl, ZSLQOLLSVOV Q\.

POETAE ELEGIACI.

186

Tavxa (la&av,

cpil'

ixatQE, dixaicog %Qrj(iaxa noiov,

6c6cpQova &v{ibv %cov ixxbg dxa6&aXirjg,

755 aisl xcavd' inicov ^E^vrjf^ivog' ig ds xeXevxtjv
aivrj6ig pv&cp 6cocpQ0vi Ttsi&ousvog.

Zsvg

(isv xr)6ds Ttohjog v7tELQ%oi,

aisl ds^LtEQrjv XElq'

iit

ai&EQi vaicov,

a7trjuo6vvrj,

d%dvatOL udxaQsg frsoi' avxaQ 'Anokkcov

760
OQ&mciaL ykco66av xal vbov rjuitSQOv.
cpoQULyi, d' av cp^syyol^' leqov uskog rjds xal avXog'
aXXoL t

r)uig dh

6novddg dsol6LV aQs66auV0L

itivcousv , %aQisvxa ut

dXkrjXoi6i Xiyovxsg,

xbv Mrjdcov dsidibxEg nbXsuov.

xev a^iELVOV buocpQova frvubv %ovxag

prjcVsv
,

765 co^

534

slrj

V06CpL usQLUvdcov EvcpQo6vvcog didyELV

xEQitouivovg, xrjXov xe xaxdg dnb xrJQag duvvai,

yrJQag r' ovXouevov xal fravdxoio xikog.

V. 753. Ttoiov

in

ed. 2 noiev

scripsi.

V. 755. alsl, dsl A.

xcov

V. 757. noXrjog, nbXr\og 0, noXtcg g,

,
g xcov.
eg, eig AO.
V. 760. op-thacai A,
noXecog n a m. pr.
vneiQe%ot AO, vneQe%ot*.
UQ&Qcootxt Ocgln, uqQ-qcogui rel. Conieci dQ&ficoGat i. e. UQfioGat, GvvaQdfiovv Hippocrates, UQ&fietv Hornerus et Apollonius Rh. usurpant.
V. 761
8 coniunxi cum prioribus praeeunte Camerario
cpoQfnyt^
S av Brunck, cpoQfttyy' d' av A, cpoQfityy' av*.
cp&eyyot&' Ocgn
ut Brunck coniecit, cp&eyyot enl \, cp&eyyotod-' A et rel.
r)Se, r)
Se g.
V. 762. dQeoodfievot, AO
avXog A ut Brunck coni., uvXco*.
dQBGGofievoL (in A ras. corr. ex -dfisvoi). -Sententiae institutae dnuQt-dfievoi vel enuQ^duevot conveniat, sed tradita sciiptura plane adversatur, videtur corrigendum GnovSatg &eovg dnuQeGGUfievot (nam
dcptXuoGUfievot, cf. Hesiod. Op. 338 onovSfjg ftveeoot ts tXuG%eGftui,
nimis recedit), haud dissimilem corruptelam ex casuum confusione
ortam deprehendimus infra v. 779. Cf. de hoc verbo Hom. II. T 182 ov

ftev

yuQ

xt vefieGorjxbv fiuGiXrju uvSq' dnuQeoGuo&ut, o xs xig TtQoxeQog

(nonulli libri enuQeGOUG&ut) quod Hesych. interpretatur :

%uXenr]vrj

dnuQeooua&uf etg aQeoyieiav dyayeiv, schol. aliter explicant, sed Veneto

interprete in bac parte caremus, quamqnam Bekker f)assim perperam
notam A addiderit. In Theognidis versu alii alia hariolati sunt, Emperius UQVoobfisvoi, Hecker dcpvoodfisvot, Ahrens onovSutg &solgiv
V. 764. xbv,
UQrjGUfisvot , Schmidt GnovSuig $oiov uQSGodfisvot.
A xov ras. corr. ex xcov, el xcov.
SetStoxeg, SeStbxeg cg.
TtoXsfiov
ras. corr. ex noXsftcov A.
V. 765. toS' si'rj %sv dfistvov bfiocpQova scri-

idque etiam Ahrens proposuit, et bfiotpQovu quidem iam Brunck

emendavit. A coS etv nal dfistvov evcpQOva, *<oS elvat %al ufieivova
V. 767 post xsQTtofievovg videntur nonnulla omissa esse,
evcpQova.
nam deinceps ea enumerantur, quae poeta a diis petit. Heimsoeth
sibi videtur expedivisse scribendo dnb nrJQug dfiooout.
psi,

TIIEOGNIS.

Mov6cov fteQUTtovra xal ayyeXov,

Xqtj
770

187

eideirj,

dXXd xd

pr)

0o(pi'r]g

el xt 7teQi66ov

(pftovEQbv xeXefretv,

nco6&at, xd de detxvvvat, dXXa 6e Ttoteiv

[iev

xi 6tptv %Qr\6r\xat [tovvog i7tt6xd^ievog;

Ooifie dva%, avxbg pev i7tvQyco6ag TtoXtv axQtjv,
'AXxaftocp IleXoTtog Ttatdl %aQi,6iievog'
775 avxbg de 6XQaxbv v^Qt6xr)v Mr'\8cov dneQvxe
xr\6de TtoXevg, Xva 6ot Xaol iv evcpQ06vvr\
rjQog e7teQ%o(ievov xXetxdg 7ti^i7tco6'
t'

exax6\t(iag,

eQaxfj ftaXiy
xeQ7to{ievcp xt&aQy
x
7tata6tv xe %oqcov ia%f\6i xe 6ov 7teQ t (3co[i6v
780
rj
yaQ eycoye dedotx' dcpQadirjv i60Qcov
tfyigp'

xai 6xa6tv EXXr\vcov Xaocp&oQOV dXXa 6v, &oi(5e ,

XXaog

rjfiexeQrjv

535

xrjvde cpvXa66e itoXtv.

'HXftov [tev yaQ eycoye xal ig UtxeXrjv Ttoxe yaiav ,

rjX&ov d' Ev(3oir\g a^iTteXoev Ttediov

785 H7taQxr\v x' EvQcoxa dovaxoxQocpqv

xai

dyXabv a6xv'

icpiXevv 7tQocpQovcog Ttdvxeg i7teQ%6{ievov

/a'

V. 770. siSsirj,
V. 771. iiiao&ai,

interpunxi, vulgo post aocpir g distinguitur

cvoaa&ai.
Ssvavvvul, AO Sslhvvslv (slv er.

aocpirjg

Abrens Ssl-kvvllsv , Schmidt Sslxvvsv, fortasse vere, nam quamconstet a librariis sexcenties 8sly.vvvul alia id genus in 8sly.vvslv
corrupta esse, mirum accidit, grammaticum, cuius recensionem A exhibet, 8s lkvvslv si repperisset, toleravisse, cum in proclivi esset correctio,

in A),
vis

V. 772. xi, A xig (g er.).

Byzantini adhibuerunt.
8s, xs el.
XQ rl ar) tCil
xqtjgsxul, Hermann %Qr\csixui, sed coniunctivus non sollicitandus.
V. 773. $oi$s c cpoi'.
V. 774. 'AXhu&oco, el uXkl&oco,
dX%o&6(o. Fort. tioXlv uHQrjv 'AXyu&oov, IleXonog nxX.
V. 775.
V. 778. xsQnocisvcp, libri xsQnoiLsvoi, quod cordnsQVAs, f dnsnvQS.
rexi; mendum ex antiquae arjfiaaiag ignorantia repetendum.
Hi,&uQr)
x' d(icp' nunc Hartungio auctore, antea v.L&uQr]g r]8' sci
ipsi, xL&aQr]
wal libri (nul in A er.), Brunck %al &uXirjg iQuxfjg, Hermann Yi&UQr] x
V. 779.
fj8', Ahrens %dv SQaxrj &uXirj. Heimsoeth v,i&UQr]g siv sq. &.
nuiuaiv xs %oqcov scripsi sublato vetusto librorum mendo nutuvoov xs
{as g) %OQoi~g. Hecker nuiccaiv xs %OQoig x ', sed postea nuLUvcov x'
ia%rjoi %OQoiai xs.
obv, xbv 0.
ia%f]Oi Bekker, ia%oiai A, iu%uioi*.
Post hunc versum breviator plura resecuit; exordio enim elegiae
statim epilogum subiecit, mediam carminis partem nobis invidit.
V. 780. sycoys SsSolk', Mey perperam iycb Sei8oix'.
V. 783 affert

quam

Harpocrat.

bcm

v.

ai-AsXwr\v

Qeoyvig.
.

ig n, legebatur sig (etiam Harp.)

8'
r',
8ovu%oxQocpov ,

V. 785.

AO

ZwsXrjv,
Sovukoxqo-

dyXabv

1
isqov 0. 'AyXubv Lacones in communis vitae
8ovuY.oxQvcpov.
consuetudine usurpabant, Bekk. An. III 1096.
V. 786. ft' icpiXevv,

cpov,

POETAE ELEGIACI.

188
dXX' ovttg

ccq'

cpQevag r)Xd-ev ixeivcov.

iitl

fiot teQiptg

ovtcog ovdev

cpiXteQOV dXXo 7tdtQr]g.

r)v

Ttote (Jtot iieXidrjtia vecoteQOv aXXo cpaveirj

dvt' iQatrjg 6ocpir]g, dXXa tod' aiev e%cov
teQ7toC^,7]v cpoQiityyi %al oQxrj&iicp xal doidfj,

Mr)
790

xal tieta tcov dya&cov i6&X6v e^otiit vdov.

Mrjte ttvd %eivcov drjXeviievog eQyiia6t XvyQotg

ttv

iirjte

dXXd dixatog

ivdrjiicov,

Gavtov cpQeva

795 tr)v

icov,

tEQTte' 8v6r]Xeyecov 8e itoXttcov

dXXog toi 6e xaxcog, dXXog d\ietvov

Tovg dya&ovg aXXog tidXa

tcov de xaxcov

'AvftQCOTtcov d'

800

iivr)iir]

dXXog

eTtatvel'

yivetat ovdeiiia.

iitl

atyextog

dXX' og Acnog, og

iiiiicpetat,

iQei.

(ir)

%&ovl yivetat ovdeig'

%Xeove66t (JtiXr].

Hecker stisq%6(isvoi,.
V. 787. ovxtg,
snsQ%6[isvov
(is cpCXsvv.
V. 788. ovxcog, f ovxcog.
V. 789. vsooxsqov om. 0. Leutsch
f ovxcog.
itoxs asSvoxsqov (isXs(isXsSrj(i' dyavobxsQOv, Hartel rnaiore molimine (irj

8r}(tcc

fuit

(ioi,

olim opinor

sXsxcoxsqov quemadmodtim d^ta-

(isXsSrj(i'

V. 790. avx' sQaxrjg

Vinetus, legebatur dvx' aQsxrjg aocpCiqg, solus A 6ocpCr]g x' copula
manifesto a correctore addita, ut depravato loco subveniretur. Recte
Vinetus, poeta non virtutis ac sapientiae se studiosum esse dicit, sed
V. 792. voov in A er., viunam musicam artem sibi curae esse profitetur.
detur fiCov substituendum, quae vocabula alias quoque confusa sunt;
V. 793 6
non recte Hartel (isxd xoovS', referens dya&oov ad voov.
Mimnermi sunt, vid. fr. 7. Olim v 793 4 seiunxi et cum prioribus
Ceterum v. 7934 imitatur auctor iurisiur. med. p. 90 ed.
copulavi.
V. 796. xoC
V. 795. Ss, xs Oel.
Busemaker.
^sivcov A, ^stvov*.

nrjyrjxoxaxov , (t,av.aQiax6xaxov

alia dicuntur.

aocpCr\g

6s scripsi,

Anth.

Pal.,

xoi 6s, * xotaSs, nisi

vid.

Mimn.

fr.

7.

quod h in m. xtg 6s, quemadmodum

Vocula xoi passim seiungitur a finitima

V. 798
d\xsivov
d(istvov.
particula, velut Soph. Trach. 320.
V. 800. aXX' og Xcotog, og (ir) K,
et 799. yCvsxat AO, v. yCyvsxai.
dXX' ag Xcbtov, ojtr). Contra A aXX' wg si Xouov (tr\ cuius vestieria premens elicias dXX' cb x' r) Xcoov, (ii) nXsovsaat (isXot. Vulgo dXX co (ita cg,
obg el, cbg ut vid rel.) Xcbtov, ov (irj. Brnnck a>g, Boissonade co praeoptavit.

(isXr/

scripsi,

si

quidem haec apodosis

est,

(isXot

AO,

(isXst

Arcad. de acc. 41, legitur etiam

v. 96 et 853 (ubi vid. adn.) et apud Theocritum 26, 32. Satis audacter
Schneider Xcbiov &S' slvai' (ir) nXsovsaai (isXstv, Hermann aXXcog Xcoiov,
sl (ir) nXsovsaat (isXoi, Ahrens dXX' oiar\ Xcoov (ir) n. (isXoov
Hartung
dXX' ov SsdaCov (ir) nXsovsaai (isXot, Heimsoeth dXX' og Xcbtog, og Sr)
rel.

Forma

Xcoiog,

quam

testificatur

THEOGNIS.

189
53G

OvSelg av&Qcoittdv ovt eoaeTat o6't necpvxev,

otirig ita6tv ddcbv SvGexca etg 'Atdeco'
frvr]Tol6t xal dfravaToi6tv

ovde yccQ og

dva66et,

Z.evg KQovidr\g, &vr}Tolg ita6tv ddetv dvvaTat,

805

Toqvov xal

GTa&iirig xal yvcbytovog

ev&VTeQov

%Qr},

\ie

avOQa

ftecoQov

KvQve, cpvXa66tiievat,

ottv xev ev Tlvd-covt &eog, %Qt]6ag leQeir)

6r)iirjvr)

6\i(pr)v,

ovre

itiovog e%

rt yccQ 7tQo6&elg

ddvTOV

ovdev x

Stt cpaQiiaxov evQoig,

ovt

dcpeXcov itQog d-ecov d\x,TtXaxir\v TtQocpvyotg.

XQr)\i

eTtafrov ftavaTov \iev detxeog ovTt xdxtov,

810

V. 802. ndcLv,
ndaav.
ovSs.
o.8ol.
V. 801. ovxs,
V. 805. &scoqov
'AtSsco A,
dtSov*.
Svasxai, 1 Svacsxai.
v
Facili
V. 806. fts %Qi) scripsi, libri %Qr)
Vinetus, libri Qscoqcov.
negotio expedivisse mihi videor difficultatem, qua laborabat hic locus
ab aliis aliter tentatus; cf. v. 543 XQV f18 n a Q<* cxd&firjv -xal yvco(iova xrjvSs Sixdooai, Kvqve, Siktjv neque obstat v. 809 10 svQoig
itQocpvyoLg quae in universum dicta sunt (= evqol xig, nQOcpvyoL xig).
Cave enim ad Cyrnum referas et as %Qr) hoc loco requiras: adolescentibus enim gravissimum Q-ecoqov munus non solebant committere.
quod qui
cpvXaccsfisvai Camerarius et Turnebus, libri cpvXacoofis vov
tuetur Ahrens non reputavit sermonis graeci consuetudinem cpvXdoaovxa
nXsovsaciv

neque quod Ahrens negat elegiacos poetas his infinitivi formis usos esse, verum: xs&vdfisvai extat apud Tyrt. 10, 1. Theogn. 191,
item recte ap. Mimnermum 2, 10 restitutum est, nec minus certum
fiagitare:

&S[isvaL Theog. 152, quamvis libri non addicant, sfLfisvai Solon. 13, 29
nulli calumniae obnoxium; slnsfisvai legitur apud Solonem quamvis
auctores diversa tradiderint, quemadmodum etiam in iamoo Anacreontis 92, 2 xiftsfisvat, nam SLSao*sfisvai., quod Phocyl. 13 commendavi,
incertum, neque amplius tueor coniecturam apud Archiloch. 4, 4. Nec
magis breviores formae Sofisv, tfisv, d sfiEv, Evfrsfisv, nao%sfisv, s%sfisv,
dsiSsfisv addubitaDdae cum omni ex parte auctoritate munitae sint,
,

Cum Turnebus

Geel %Qfj vovv, Sauppe %q?i 'gviv,

etiam Schneider), ut in prioribus, quae
interierint, %Qr) fuerit, maluit Ahrens %Qr) Sfisv K. cpvXaooofisvov scri%Qr) fir)
bere, Hartung autem ex parte Geelium et me (qui &scoqsv
cpvXaacofisvov conieceram) secutus &ecoqslv ev&vxeqov %Qr) vovv K.
K.
V.
807.
ndv
Heimsoeth
cpvXaaosfisvai.
%Qr\
cpvXaaoofisvov refinxit,
oxxl nsv sv IlvftcovL ftsog, %Qr\oag iSQstr] oficprjv, crjfnqvr] scripsi, legebatur <o (A co) nvi ksv, deinde A frsov %Qr]oag itQtta, g &tbg %Qi]Oag

Kayser

%qi\ (ilv correxisset,

%Qr\Cfibv (hoc vel %Qr)aiv

rel.

tsQSia,
ar\fir]vr]

ips-ius

ftsbg %Qr)aag IsQsta.

Ctrumque verbum et %Qr\aag et
dei consulentibus futuras res aperientis est; sv IIv&covi

Pindarus saepius dixit, alias IJvd-avi. Brunckii coniecturam &sov %Qr]eaa'

LSQEia plerique comprobaverunt, nisi quod Ahrens praeterea bxxivd y.tv
V. 808. Ttiovog A.
vel rjvxiva ntv (hoc etiam Hecker) proposuit.

V. 809. x'
ovx',
frsbv

AO

i'ri,

glm

v.s

xi,

malim

x'

irti cpaQfiatiov svQOig.

V. 810.

ovS'.
nQog &seov, scribendum videtur nsQl &sovg, nam nsQi
non ausim commendare.
V. 811. fisv dsiv.sog, fisvoEixsog A.

POETAE ELEGIACI.

190

tcov d' akkcov Ttdvtcov,

Kvqv\ dvtrjQotatov

TtQovdcoxav iycb <T %&Qot6L 7tEka6&ECg

xal tcov ovtiv e%ov6l voov.

01 [is cpCXoL
ELdr]6co

815

Bovg

fiot

inl ylco66r\g xQatEQco nodl Xd% im^aivcov

1'6%L xcotCXXsLv xaCneQ i7tL6td^ivov.

Kvqv\

[i7tr}g

ovx

o tc (lotQa Tta&Elv,

E6&

VTtahv^af

ottt 6e [lotQa Tta&Etv, ovtt didoLxa [ia&LV.

iv&a [idXL6ta,
Kvqve, 6vva[icpotEQOvg [lotQa XdfioL %avdtov.

'Eg 7tokvaQrjtov
820

xaxbv

r]xo[iv,

aTtb yr\Qa6xovtag dtL^idt,ov6L toxrjag,

tovtcov toL %<x>Qr}, Kvqv', oXCyrj tEki&EL^

0'C d'

scripsit

35.
or\

V. 814. eldrjoco,
V. 812. dvir\Qorarov, bel(a rn. s.)m dvir\QorsQov.
rcov
rbv AO, unde rovg possis coniicere. Hartung
Sr)oco.

slg

or\,

537

slSr]oco

%ovtlv'

tlulqov,

s'%.

v.

V. 815. yXcooor\g,

yXcoo-

quod repudiavi; dicitur sane ovg ini yXcooorj ([email protected] (Aesch. Ag.
Pollux IX 61, adde Soph. Oed. Col. 1051), sed ini^aCvsiv ini yXcooinusitata structura.
Quod proverbium breviatum apud paroemio-

graphos modo p. ini yXcooor\g modo ini yXcooor) scribi solet, nullins est
momenti. Sed fortasse librariorum socordia distichon intercidit, cui
-AQars qco, HQCxrSQcov f.
poeta haec subiecit: ovg llol insi yXcooorjg %rX.
V. 816. i'o%SL, lg%sl xai. el.
V. 817. SLLnr\g scripsi, vulgo simr\g
S'.
V. 818. SsSoixa iia&SLv scripsi, legebatur SiSooia na&SLV. Emendationem meam munire neglexi, ratus homines recti iudicii neque

doctrinae expertes veritatis notas facile assecuturos esse, et probavit

Leutsch, refragatur Hartel, me nihil egisse dictitans; at cf. Aeschyli
rbv cpQovsiv ^Qorovg bScooavxa, rbv na&si
Agamemn. v. 164 Zrjva
Lia&og ftivra v.VQicog s%siv vel v. 235 jdCna Ss roig llsv na&ovoLV
aa&SLv inLQQinsL, et quae interpretes ibi adscripserunt ipse scripsit
ozri Ss LiotQa na&siv ov, rC SiSoiKu cia&siv; sed subabsurda haec est
sententia, forma orationis incomposita et a Theognidis arte plane
alieua.
V. 8 19. noXvaQr\rov A, noXv aQQrjrov Obdeflmn, noXv
d.QQr\%rov cgh, Ahrens ov naXivdyQsrov ig, quae parum probabilis
est rnedela: sane librorum paradosis haud dubie depravata: interpretantur noX. v.av.6v exorabile malum, sed id aQr\rbv dicendum, nam
noXvaQrjtog (inde nomen IloXvdQarog) est exoptatus, votis expetitus, ac
bonis, non malis rebus convenit, itaque nisi statuas poetam o^vllcoqov
Heimsoeth paradosin
figura usum esse, v.av.bv vitium contraxerit.
tuetur, idem monet deliberantis esse sv&u llccXlgt' dv, optantis
ev.
sv&a rd%LOra.
V. 820. ovvaLicporiQOvg
gn ovv dficp.
drLV. 821. oi S', A ot % (0 quid habeat incertum), unde ol %'
dnb yr\Quov.ovrug scripsi, vulgo dnoyr\QUGyiovrag,
llucogl coniicas.
Havtung di ycaiayr\Qaoyiovrag. Cf. Hesiod. Op. 185 alipu Ss yrjQUGviovrug utllluovgl ro-nrjag, item Hesiodium hemistichium ap. Et M. 230,
55 yr\Qavrag rifiav, vetus praeceptum, quod ad XsCQ'covog vno%r\%ag
V. 822. roi, g Sr\.
refero.
Verbo dnariiLtt&iv Aeschylns utitnr.
.

THBOGNIS.
Mrjxe xlv' uv\e xvQavvov i%

xiQde6tv elxcov,

iXitCot,

xxeive ftecov OQXta 6vv&i{ievog.

[irjxe

avXrjxrJQog deCdeLV

886 llcog v{iiv xixXrjxev vtc

&v[iog; yrjg d'

r\xe

1!]

ovQog tpaCvexuL

dyoQrjg,

'

XQitpet xuQ7toi6iv iv eCkuTtCvuLg cpoQeovxag

t^uv&rfiCv xe xopaig TtoQcpvQiovg axecpdvovg.

dXX' aye

xeiQe xoprjv, ujtoituve de xcofiov,

Exv&u,

8r\,

niv&ei

830

d'

evuXdrj %coqov ujto2.kv(ievov.

TlCaxei xQrjtiax' oke66u,

yvcoiirj

d'

d'

ujtitixCr]

e6uco6W

aQyaXirj yCvexui uficpoxiQCOV.

TLuvxu xdd' iv xoQuxe66t xul ev cp&oQco' ovdi xig

alxiog d&avdxoov,
835 dkk' uv6qcov xe

(iCr}

KvQve,

xul xi^Sea detku xul vfiQtg

noXXcov i dyu&cov ig xuxoxr\t

Ai66uC

efialev.

xoi 7to6iog xrJQeg 8etXoi6t $QOxoi6Lv ,

Corais

%coQr\,

r)[iiv

ftecov ^iaxuQcov,

coqttj,

Hecker

et

Nauck

y'

00917,

Hartung rovzcov

frsoLg

denique Hoerschelmann rovrcov y' sv%coXr\ incassum, dixi de hoc

V. 823 sXnCSi Bekker, codd. sXnCai.
versu supra v. 152.
ksqSsclv
Videtur slvsxu y.SQSivg
slhcov A, yisQSsvg slvul 0, nsQdsog sIvul*.
A
V. 824.
scriptum fuisse, neque vero scriptura cod.
posthabenda.
nrsivs
H.zsivai Ogl.
V. 825
30 fortasse Callini sunt.
vuiv A,
V. 827. KUQnoLaiv sv, Emperius xccq*r)uiv, quod tuetur Heimeoeth.
novg usvog coniecit, Hartung r) r srQScpsv tiuQnoLOLv. Post AccQitoiGiv
plura exciderunt, nam hic quoque temere duo disticha in ununi couiuncta; poeta videtur dixisse qui ager frugibus (hostes nunc alit: vos
autem haec nihil curantes convivia agitis pectora et) capita sertis redicoqtj,

miti, fuit igitur olini: (tisqI Grr)&SGGLv) iv slXunCvuig cpoQsovrsg.

V. 828. ^uv&mC 0. Schneidewin coni. av&uig uucpl nouatg, Ahrens
v.UQnovg usv sv siXunCvuig nuQSovrug reliquis servatis, Hecker r)Ss rQVcpr)g KUQncoGLg iv siX. cpoQSOvrcov uv&ijg uucpl ytourjg n. ar., Heimsoeth
alio loco siv

quemadmodum
V. 829 olim conieci
Heimsoeth. dnonuvs, A

uv&ijg slvl Kouuig,

utuntur hi poetae.

quod probavit
nuvs).

V. 830. svuXSr) scripsi,

nam quod
est.

fortasse

%a>QOv,

aXX'

intulit:

uys

dnonavs

libri svcoSrj,

Sr)
(ras.

neutra forma

'yxvri
corr. in

kslqs,

dno-

antea svuv&r) conieci;

aliquis praeferat svqcoSi], suspectum

V. 831 affert Apostol. XIV 30 b.
%coquv.

vocabulum

oXsggu,
Apost. coXsau, unde Hermann dncoXsa' contra Iacobs nCorsL oXsoau.
dniarCu
S'
1
Ss
aucoau.
el
832.
V.
iaucoau,
uniorCr/
Apost.
yvcourj, Ahrens uvr\ur\.
yivsrui 0, A ysCvsuQyuXst], A dvyuXsvi.
V. 833. cp&OQCp A, cp&oQa*.
rui, v. yCyvsruL.
r)utv, cg rjucov.
V. 835. jftij %ul, f (lCrj.
SsiXu A, noXXu*. ' V. 836. sg, sig A.
V. 837 fortasse Eueno Pario aliquis
suXsv, spuXs Oel, sfiuXov f.

attribuat.

roL, e ri.

POETAE ELEGIACI.

192

Xv6tLLEXr)g aal LL&v6tg %aXE7trj'

dtya xe

xovxcov d' dv xb lls6ov 6tQco(pr]60Ltat y ovds

840
OVX EXt Lir) TtivEtV OVXE XirjV LLE&VEtV.

Oivog

xa

elloX

svx

llev

dv &ooorj%ag

aXXa %aQi&xat, v
ll'

av$Qa

d'

lle

d%aQt'6xeog,

%&q6v

itQog

ituQug 538

dyrj.

'AXX' bitoxav xa&vjiEQd-Ev icov VTtivEQds yivrjxat,

xovxdxtg olxad' Illev 7tav6diLEvot %o6tog.

845

Ev

llev %t{ivov \dvdQa] xaxeog &iLiv

EVLta^ig 6xtv,
ev dh &{Lv xb xaxeog xtLtvov aQyaXiov.

Adi,

6|ei',

ov yaQ
850

drjitcp XEVEocpQovt, xvnxs 6e xevxqoo

%at t,vyXr\v bv6Xocpov aLicptxid-Et'

Eittfla

EVQrJ6tg diJLiov cptXodi67toxov co6e

av&Qc6%cov , 07to6ovg r]iXtog xa&oQa.

Zsvg dvdQ

iijoXi6tv ^OXvLLittog , og

xbv sxatQov

Lial&axa xcoxiXXeov i^anaxdv i&iXEt.

Y. 838. SCtpd xs A, ts om. cg.

V. 840. ovx' sxt Ahrens, A
ovzszi, rel. ovzs zi, (el ovSs zi) cf. v. 477.
V. 841.
XCryv, Xvsiv f.

d%aQiaxo i. e. ct%dqiaxov, rel. d%aQiaxog. Traditae

scripturae vitium animadvertit corrector cod. A, sed minus recte sustulit; cf. Isocr. ad Demonic. 31: (nqSs xdg %aQtxag d%aQCazcog %ccqio(isvog, oitSQ 7tda%ovaiv ol itoXXoC, noiovvxsg (lsv, drjScog Ss zoig cpCXoig
V. 842. &coQr),ag &WQv^ccg bcdfhmn.
vnovQyovvzsg.
dyrj AO,
- V. 843. scov
Epkema sov. In ed. 2 scripsi zd y' vtcsq&sv
dyst*.^
sov&' (ita etiam Hermann), sed fort. praestat y.u&v7tQ&' dvSQScov,
sive oqo cpcofi' malis.
Heimsoeth axp' ortozav
sov&' suasit.
V. 844. Ttavadjisvoi, Camerarius navad(is vov coniecit.
V. 845 [avSQa]
adpunxi, est enim correctoris additamentum , nec meliore successu
Hermahn et Hecker dvSQt, Heimsoeth KsCpsva cpcozl, quod prorsus
otiosum. Conieci sv (isv xstfisvov dazv quod etiam ap. Solon. 4, 21
noXtv significat, ut poeta de publicis rebus praeceperit, cf. Pind Pyth.
IV 272 QaSiov (isv yaQ noXtv aslaai v.al dcpavQOZSQOig dXX' snl
Sin universim haec edixit,
%coQag avrig saaat SvanaXsg Sr) yivsxai.
ut ipsi sententiae nihil omnino desit, possis versum imperfectum
supplere sv (isv xsCfisva, Kvqvs, vel saxl xaytcog. &s(isv sviiaQsg
50 Soloni vindicat Hartung.
V. 847
SQyov.
xaxoos, A naXcog.
cc%ccQiaxcog scripsi,

Xdj-,

n Sd.

s&sXoi vel i&sXj].

xsvsocpQovt, el x.svocpQovt.

V. 852.

s&sXst,

fort.

THEOGNIS.

193

"lltdsa [isv xccl TtQoGftsv, ccxccq 7toXv Xoola dr)

vvv,

ovvsxcc xolg dsilolg ovdsixC s6xl %aQig.

855 UokkccxL

itokig r]ds dt

dtj

rjysiiovcov xttxoxrrxtt

oo67tsQ xsxkL(iivrj vccvg TtttQcc yr)v sdQcciisv.

oqk {ii xl SelXov sypvxa,

ovd'
eGoqccv i&iksL"
a7to6xQSipag
8i XL (XoC TtO&EV i0ftX6v, tt TtttVQttXL yCvsxttL ccvSqC, 539

Toov ds cpCkcov

st (xiv xig

ttvyd iv'
i}v

860

nokkovg
Ol

tu

cc6ncc6\iovg xccl cpLkoxrjxccg s%co.

cpCkoL

%qo8l8ov6l,

ovx i&ikov6C

xccl

xl dovvcci

ccvSqoov opccLVOiiivcov' dkk' iyoo ttvxo\Lccxr\

S67tEQCr\
rj{iog

E%SL\X,L

Xttl

OQ&QCrj CCVXLg

E6EL(JIL,

dksxxQvovcov cp&oyyog iysLQO(iivcov.

865 JTokkolg d%Qr\6xoL6L frsbg didol ccvdQaGLv ok(iov

iti&kov, og ovx' ccvxqo (HXxsQog ovdsv ioov

V. 853. rjSsa Commelinns, libri rjSia et hic (in

spir. et acc. er.)
et infra post v. 1038, ubi omnes hoc distichon repetunt (r)Ss afisv
XcoCa Srj vvv A (nisi malis vvv 8r\), Xcota
infra).
noXv, h noXXd.

AO

Xcoiov riSv
r] vvv*,
infra, Camerarius scripsit Xcoova
Acoiog, quod positivi habet formam, et bonum et meliorem
significat, orta hinc etiam comparativi forma Xcotcov, plane quemadmodum et %iQr\sg et %SQsCovsg (%sCQovsg) dicitur; attigit hanc quaer)

Sr)

vvv 0, Xcoova
vvv.

V. 854. ovvsa.cc,
stionem etiam Lobeck Pathol. El. I 377.
ovvsv.cc,
sed xovvsva Abcdefghlmn (in A x er.).
SsiXotg, Ssvvotg el.
ovSsybC,
sgtl Bekker, ioxi
V. 855.
et vulgo.
AO ovSs (ic", f ov Ss (ir).
noXXdvi Sr) 0. Schneider et Sintenis, v. noXXdvig (g er. A) r).
Si' r)ys(iovcov, S' svSccvliovcov el.
V. 856. vsvXvnoXig g er. A.

fitvrj,

vsvXr](iivrj

fere iSoafis.

f.

vavg, Schneidewin

V. 857. ps

xi,

vrjvg.

sSoapsv A, ceteri

sxi a pr. m.)

SsvXov A,
Camera(ioi no&sv, fortasse recte.

yJ sxi

(\i

V. 859. (ioC no&sv,

rius (i r) scripsit, sed poeta hic eadem brachylogia utitur qua supra
v. 542, ex secundario enuntiato (yCvsxai) repetendum yCvrjxai, neque
opus correctione st Si xi (toi pro r)v quam fortasse aliquis commendaverit.
navgdvi A et fort. g, *noXXavi.
ylvsxai AO, v. yCyvsxai.
4 Cleobulo tribuit Hartung.
V. 861. vai ovv s&iXovaC
V. 861
xi (xoi h) SovvaL, corrigendum videtur vai ovv i&iXova' iniSovvai
i. e. nolunt dotem dare dvSocov (i. e.
(ivrjOxrjQcov) cpat,vo(iivcov, haec enim
verba non sunt sollicitanda, sed speciosa priorum criticorum coniectura
daxQcov op. inducti Herwerden sxi cpoixav, Hartel sxi SvvaL (i. e. Soliov)
tentaverunt. Permire Heimsoeth Noctis haec esse verba arbitratur,
Ssivbv*.

tamen novavit,

nisi quod scripsit Srjfiov aXsvxQvovcov cp&oyyco iysiV. 862. dvSQCov, bd in marg. r\yovv v.axa xov vaiQuv xrjg
V. 863.
r)(iiQag, hinc Hermann et Emperius daxQcov, Ahrens SdScov.
V. 864. cp&oyyog, cpiyyog 0.
avxig bcdghmn, avxr)g 0, av&ig*.
V. 865 68 affert Stob. CVI 10. Fortasse Tyrtaei haec sunt.
V. 865.
SiSoi.
Deinde
noXXotg, malim noXXavig.
ScSol,
oXfiov dvPOETAE IiYR. II.
13

nihil

QOfiivov.

POETAE ELEGIACI.

194

ovt cpikotg' aQetrjg de [teya xXiog ovitot

at%ytr}tr)g

"Ev
870

yao

a6tv

oXeitat'

6aoi.

yahieog, dv&QcoTtcov det^ta %a[iatyevecov

toi6tv (iev inaQxe6co ol {ie cptXev6tv,
fir) eyco
,

ei

totg 8' iy&Qoig dvirj

Oive^ ta

ytev

ovte not
875

otai

%e6ot fieyag ovoavog evQvg vrteo&ev

eitetta

ytot

dvrjQ yijv te

stal

[teya nrjfi

ta de

aivco,

e6oytat.
'

[ie'[icpo[iai

ovde 6e ndytnav

eyfraiQetv ovte cptleiv dvvaytat.

e66t. tig av 6e ye }ico[ir]6atto;

av inatvrJ6at fietQov eyjav 6otpir\g;

i6&Xbv nai xaxov

tig S

"H(ia pot, cpiXe &v[ie' td% dv rtvtg dXXot e6ovxat

dvdQeg, iycb 8e ftavcov yala peXaiv e6o(iat.

IHv' oivov, tbv ipoi

noQvcpfjg

vno Trjvyetoto

540

V. 866. ovx'

avxco A, ov&' avxco g, ov&' avxco*, ap. Stob. ovS'

om. A Vind. Trinc. Qui avxco scripserunt, pronomen osnon
ad oipov , sed ad avSoaq d%Qr]oxovg rettulerunt, sed tunc ooxLg dicendum, ut est apud Aristoph. Eq. 1275 dXXd xl[itj xolol XQrjOxoig, ooxLg
ovSsv scov Geel ovxiSavco, coniicas ovxs noXsi, cf.
sv Xoyigsxai.
Pseudoxenoph. Apol. Soci\ 31: ovxs xjj savxov noXsi, ovxs xoig cpCXoig,
V. 867. ovxs, Stob. ovSs.
ovxs avxco a^Log ovSsvog sysvsxo.
V. 868.
V. 869. sv, in
aaoi: 0, h a m. pr. adsi (supra oi), *adoi.
apparet ".
nsosi.
V. 870. %a(iaLysvscov A, nasnsLxa, snsLoa bm.
nsooi,
V. 871. sl in
Emperius a&avdxcov Scofiax' dsiysvscov.
Xaiysvscov*.
V. 873. o', A os.
ev.
aivco, aivsco n a m. pr. recte ut videtur.
V. 876. so&Xov v.al xaxov cg so&Xog xal Hanog.
ys, xs AO,
om. bm.
V. 876. snaivr}oaL Brunck, s naivrjasL On, snaivr\or\ f,
8 om. cg. Fort. Mimnermi
V. 877
snaLvrjGr} rell. (naivrjOrji A pr.)
sunt versus.
H$a [ioi scripsi, quod etiam Ahrens vidit, A r]@avoL.
f (laig, vulgo 7}c6oLg. Infra post v. 1070,
rifidoi, bdehlmn rjpdoLg,
ubi hoc distichon repetitur, libri xsQnso fiot ex interpretatione.
et ceteri dv tivsg, quod revodv xLvsg, A av xLvsg,
cpiXs, f cpvXs.
cavi: ut Homerus frequenter, Pindarus alii passim, ita etiam Theognis
indicativo futuri adiunxit dv vel ks, cf. v. 641, id quod offensioni fuit
tam correctori cod. A, qui av substituit, quam magistris Byzantinis,
qui servata vocula dv optativum intulerunt, nam pro soovxai bdeflmn
85 si Theognidis sunt, hospitem aliV. 879
soolvxo exhibent.
quem Spartanum loquentem inducit, sed fortasse ex Tyrtaei elegiis
deprompta sunt, quamquam etiam de Polymnesto aliis cogitari potest; Hartung Chiloni vindicat.
slioI, Ocg SLtfjg
y.OQvcpijg vno Hecker,
libri xoQvcprig dno (A ano,
dno) , nisi quod c dno omisit, g eius
loco at exhibet.
TrjvysxoLO, xavysxoio cg, xr]Xvysxoio 0, tou
videtur FlXaxaviazovvxog scriV. 882 nXaxavLOxovvxog
ysxoio e.
bendum, ut hoc nomen rivi fuerit ex Taygeto oriundi. Idem etiam
Osann coniecit Symbol. Litt. I 68, sed non recte cogitavit de loco
Sqccglv.

avxco, sed ovS'

r>

THEOGNIS.

195
>

880

afinsXot rjvsyxav, tdg icpvtsv6

ovQSog
ix
fOtJ

6 ysQcov

iv $r\66r\6t, ftsoi6t cptXog &sott(iog,

nXatavt6tovvtog iI>v%qov vdatQ indytav.

ntvav dnb

%aXsndg 6xsda6stg (isXsdcovag,

s6sat noXXbv iXatpQotsQog.

(isv

&G)Qr)%&slg 8'

885 EiQrjvr) xal nXovtog s%ot noXtv, otpQa (ist' dXXcav

xaxov

xco(id^ot(it'

Mrjdh

ov

Xtrjv

Xnncov

Ot

(iot

xrjQvxog dv' ovg s%s (laxQa ^ocovtog'

(irj

naQSovta xal coxvnodcov intfidvta

cbg

i6tdstv.

noXs(iov OaxQvosvt

dvaXxscrjg'

Ar\Xdvtov
ot d'

ovx SQapat noXi(iov.

yccQ natQcoag yijg nsQt (iaQvu(is&a.

'AXX' ai6%Qov

890

8'

d'

dnb

dya&bv

KrjQiv&og oXcoXsv,

(isv

xstQStat otvonsSov,

dya&ol tpsvyov6t, noXtv 8s xaxol dtsnov6tv.

dr) KvtysXtdicov Zsvg 6Xs6sts ysvog.

Spartae urbis, qui TlXaruviarag dictus est. Ad eundem modum IlXaruvLarcov vocitatus est rivus Arcadicus, item alius in Messeniae finibus.
V. 883. LieXeScovug scripsi, ut iam Camerarius, legebatur LieXeStovug.
eaaeui et iXucpQoreQcog
V. 884. Q-cogrjx&elg ftcoQVx&elg bcdfhmn.
A (-eQcog sec. Bekk., unde antea adverbium restitui).
V. 885.
uXXcov , Ahrens avXcov.
V. 887. dv' ovg,
e'%01, e%et. Ocghl.

aviovaiv (t et iv er.), avovg e, dvovg 1.

llukqu, lluhquv 0.
V. 889. dXX', HeimV. 888. ov yuQ, Emperius r) yap vel vvv yuQ.
soeth uvSq' nescio cur desiderat.
convnoScov
cokvtioqcov 1, toxvV. 891. dvuXv.eCr]g Bekker, legebatur dvuXnCrjg, n dvuXinoQov f.
V. 892. ArjXdvrov agrum meY.Cr\g.
Kr}Qt,v&og A, xrjQW&og*.
moravit etiam Antigon. Hist. Mir. 78 y.ul ev EvBoCcc Se yiuru rr)v
'lruXwr)v rrjv ovvoqCovouv rij XuXkCSl Svo 7iora(iol KeQcov %ul NrjXevg,
ubi rr)v Ar}XuvrL*.r)v scribendum esse apparet; eosdem amnes Plinius
H. N. XXXI 13 Hestiaeotidis esse dicit, quo nomine graecus auctor
Hestiaeae agrum appellavisse videtur, nisi foite Plinius Euboeae civitatem cum T hessalica regione confudit.
V. 894. cbg Sij KvipeXiSecov

(Hermann cog Srj KvxpeXLScov), cbg Sij xvipeXCcov An, cbg nvipeXXCgov*, Hecker rovg cbg KvipeXiScov nrX. 'Slg Sr) barbarum dictitat Cobet,
et ncbg dv coniecit, sed cf. Callim. fr. 463: Zev ndreQ, cog XuXvBcov
nuv dnoXoiro yevog. Batavi quod populari suo dicto non audiens
fuerim me castigant indignum; nam neque Theognis atticissat, neque Homerus barbarismi reus faciendus
quod dixit, d>g dnoXoiro
scripsi

roiuvrd ye o"eoi, vel cog eQig e"x re fretbv ev. r

dvd-Qconcov dnoXoiro, vel cog fir) ftdvoi, ciarig efioiye ev&dSe vaLerdcov
Pariter Latini ut illum di perdant, ut te
cpCXog elr\ v.a\ cpCXa eQSoi.
di omnes infelicent alia dicunt, et nos dass doch.
Sed Sr) gramma-

xui

uXXog,

orig

videtur supplementum, possis alia coniectare, velut cbg nuv.

Haec duo disticha a Theognide aliena: rectius enim, quam Hertzberg

tici

13*

POETAE ELEGIACI.

196

895 rv(6[ir]g d' ovdsv apsLvov dvr)Q s%el avtbg iv avtco

541

ovd' dyvco[io6vvr}g, Kvqv', ddvvrjQotsQov.

Kvqvs,

%dvt

[ir)

yivco6xcov xal

lxv8qe66l %ata&vr]Tolg %aX7taCvsLV

vovv olov sxa6tog

e%el

ivtbg svl 6trjd s66L, xal EQypata tcov ts dixaCcov

900
toov t' ddCxcov, \isya xsv %r\^a $QotoZ6LV ETtrjv.
,

Duncker, hos versus ad Chalcidensium et Eretriensium bellum reHermann Opusc. 187 seq. et Vischer (Goett. Anz. 1864 n.
35), neque tamen Cypselidarum mentio, ut Vischer existimat, necessario
suadet, ut hoc bellum Periandro regnante sit gestum; nam bellnm
illud, quod Duncker Hist. Ant. III 468 seq. ed. 2 circa 01. 35 maxime
exarsisse censet, potius ad Cypseli ipsius aetatem referendnm esse videtur. KvipsXCSui, quamvis poterant omnes omnino, qui a Cypseli partibus stabant, nuncupari, tamen hic ad Cypselum ipsum eiusque filios
referendum censeo: etenim poeta hic non sine acerbitate respexit epigramma inscriptum lovis colossico aureo siguo, quod Olympiae dedicaverat. Cypselus: Ei (ir) sycb %QV60vg 6cpvQr)Xutog sifil %oXoooog (vel
potius si (ir) sycbv cbvah, nuyxQvasog sipX %oXoooog) 'E^coXrjg si'rj KviPsXlScov ysvsd, de quo signo sane ambigebant, utrum ipse Cypselus
an Periander dedicaverit: sed illud verum: nam aemulatus est Cypselus
Myronem Sicyoniorum tyrannum. Atque circa illud ipsum tempus
Chalcidenses eximio praeconio ornavit Delpbicum Oraculum, cuius
dictio Aegiensibus, non Megarensibus
non ante 01. 29, sed haud ita
multo post edita est:
et

ferunt C. Fr.

TaCrjg (isv Ttdorjg xo IJsXaGyL%bv "Aqyog u(islvov,

Imtot &soouXi%al (al. 0QrjL%LuL), Au%s8uljjl6vlul 8s yvvuL%sg,
"AvSQsg 8', oi nCvov6iv vScoq %uXr)g 'AQS&ovorjg,
/Jovql(iu%ol (%QutSQol fiUQycov t STCLr]tOQsg 1'mtcov),
AXX iti %al xcov sialv a(isivovsg, o'i to (isorjyv

TCQvv&og vulovgl %ul 'AQ%u8ir}s 7toXv(i^Xov

'AQysioL Xivo&coQrj-nsg, %svtQa 7ttoXs(ioto'
'T(istg 8' Aiyissg ovts tQttoi ovts tstUQtoi

Ovts SvcoSsnatoL, ovt sv Xoyco ovt' sv UQL&ficp.

V. 895. uvtbg sv uvtco A, sv ys savtco*, Orelli uvtbg sv avtw.
V. 897. Kvqvs (ir),
V. 896. oSvvrjQotSQOV A, uvirjQOtSQOv *.

solus

%vqv'

si,

numero

non

sententiae

laboranti

consulens.

Oln %utd &vrjtOLg, tum omnes

Quod si statuis Kvqvs temere ex versu proximo priore
%uXs7tuCvsLv.
repetitum, ita erit versus refingendus Zsvg si Ttdvt uvSqs66l %ata&vrjtoLg %uXs7tuiv sv, quamquam Ttdvta pro Ttavtbg (Ttdvtcov) vel snl
Ttuvtl insolentius dictum.
Sin Kvqvs tuemur, duo disticha in unum
si yaQ uvu KQOviSrjg
coaluerunt, Kvqv', snl Ttavtl (cpCXoLg
rj&sXs) Ttdvt avSQSooi %atu&vrjtoig %aXs7tuCvstv %tX. cf. eclogam supra
323 seq. De aliorum periculis dicetur infra. V. 89*. yivco6%coy 0,
%ul Hartungi correctionem recepi,
vulgo yLyyco6xcov A ytv co6%s lv.
libri cog.
olov om. 1.
V. 899. svtbg K, uvtbg*.
SQyfiuta, bm
uvSqsggl,

ccv8qs6l.

si'Qy(iutu.

8l%uCco

tco

ts

d8C%co,

tcoSs 8l%uCco) -et v.

tav ts 8. tcov t dS.

8l%ulcov
nisi

900

tcov

quod
tcoS'

tcov

%utu&vrjtOLg

v.

dSl%cov

899

uSC%co

tco

Ofg.

Ss

Hermann,

libri

AOcdfghmn (A

tco

ts

tco 8s,

Heimsoeth %al aQy(iutu

requirit, cum antea coniecisset %ul uQ%r)v tov

tS 8l%U10V tOV t' u8C%OV.
V. 900. %SV,
Q0%S(l.
@Q0t0 L6LV,

THEOGNIS.
"E6XIV 6

fiSV %ELQG)V,

ovdslg d'

dvfrQoojtcov

197
SQyov sxaQtov

aiLELVCOV

<J'

avtbg anavta

Odtig avakcotiLV trjQsl xatcc %Qr]fiata

docpog.
d-tjQOJV,

xvdidtrjv aQStr)v tolg 6vvle16lv s%sl.

905

sl

542

bnodov

yccQ xatLdslv ($Lotov tikog r\v,

pEv

tLg

ixtski6ag stg 'Atdao tisqccv,

rjfisXk
zotg (corap.).

tnijv,

snrj

bcdfhlinn.

Locum corruptum

aliter

alii

conformant, Vinetus Kvqvs, (ir) ccvdoaGt ndvza, Brunck (jtrj ndvz' dvSgdai, Kvqvs, U. Schneider Kvqv' st n. d. %. %aXsnaivsg, (ir) yvyvcoa-ncov
zov zs SmaCov zov z' a8C%ov, Hermann Kvqv' st n. d. &sog
vovv
zcbv zs dwaCcov ztbv z'
ytyvcoa-ncov sv vovv
&vr)zoig %aXsnaivsv
dSCytcov, Bamberger v. 897 probata Branckii coniectnra, rtal SQyttaza
z' dSCncp, (isya xr}v n. B.
(i. e. zoiavza rtal s*Qy(taza) zco zs StnaCco zco
V. 901 emendatam lectionem exhibet A, nisi quod is qnoque
tnij.
.

Vitiose
correxit Bekker snaozov.
6 8' dfistvov y' SQyov sndozov
aliquis raagister refinxit sazt zo (isv

sv.aozov

tinus
8'

(ita

et plerique

%siqov

(isv

haud

dubie

iidem

quamvis

libri,

dfisivov y' s. s%. quemadmodum vulgo

sunt
qcov, g %siqcov, quae librariorum
'

iaziv

hanc paradosin Byzan%slqov (ita bcdeg) zo

notaverit Bekker)

nihil

legebatur.

Praeterea

%sC-

V. 902. avzog,
pericula.
V. 903.
aiazog A, hinc Meineke sad og (Heimsoeth saz\v\ coniecit.
930 Bekker in duas eclogas disiunxit, v. 903 922 et 923930,
quem antea secutus sum, ratus eiusdem poetae eclogas diversas, sed
eiusdem argumenti, ut solet continuo se excepisse. Veteres edd. has
particulas coniungunt, haud dubie librorum qui quidem sententias singulas dirimunt auctoritate, id quod de n testatur Ziegler; hoc quod
1

Nam v. 923 4 manifesto

903 propositum, item v. 925 26

Hartungo placuit nunc secutus sum.

etiaui

respiciunt

argumentum

elegiae

summatim repetuntur, quae

v.

915 22 uberius sunt enarrata, ita ut

appareat, haec omnia non solum ex eodem poeta, sed etiam ex eodem
carmine deprompta esse, potestque altera pars v. 923 seq. haud incommode priori continuo subiungi, quamvis breviator fortasse hoc ipso
loco dicendi ubertatem, qua hic poeta utitur, aliquantum coercuerit.
Neque Theognidis est haec elegia, sed alius poetae, qui quidem antiquis illis et principibus elegiacae poesis non est aequiperandus, fortasse non ita magno temporis intervallo diremtus a noviciis poetis,
quorum poemata auctor huius syllogae segregavit. Elegia inscripta
est Demodi v. 923, itaque iam retracto, quod olim suspicatus sum in
exordio v. 903 nomen rjQcov esse restituendum ut poeta Theronem
amicum alloquatur, atque ita etiam Orelli, sed quod ad Agrigenv.

refert Theronem, omnino improbandum; nihil enim in his

versibus inest,quod clarissimi principis personae conveniat: nullo autem
pacto Theognidi, qui aetate Phalaridi suppar fuit, cum in Sicilia commoraretur, licuit Theronis familiaritate uti; de Theognidis aetate multo
rectius radicant veteres grammatici, quam nostri homines: quae v. 766
et 775 leguntur, ad Harpagi expeditionem referenda sunt, sed dicetur

tinum

alias

V.

de hac

re,

qui attigit hunc locum, expedivit.

haud dubie corruptnm, Camerarius ztjqcov, Heimsoeth

quam nec Schoemann,

903. frrjQcov

dcpaiQcov, Sauppe d&rjQcbv, fortasse qv&(lcov i. e. qvQ-iiC^cov scribendum.

V. 905. Biozov, A Bto.zov (una litt er., fort.
V. 904. avvtstatv, kavvtsi.
Biozov (vel
a). Notavi nescio cuius coniecturam st (i. y. naztSsiv zsXog yv,

Biozijg)

bnooov

ztg.

ztg,

zi.

V. 906. 'Atdaot,

aiSaco.

nsQav,

POETAE ELEGIACl.

198

sCxbg ccv r\v, bg fisv TtXsCco %qovov ai6av s[ll[ivev,

(pECdE6%~ttL liccXXov

vvv

d'

ovx e6tlv.

tovtov bv sl%s (iCov

xccl

dr)

iiiol

iisya Ttsv&og oqcoqsv,

xal ddxvoLtccL ipv%r\v , xal SC%cc ftviibv

910

iv TQLodco d' s6Tr\xcc. dv

CpQOVTL^CQ TOVTCOV T\VTLV
[irjdsv

r)

danavcov tqv%co

s%co,

7tQo6&sv bdoC

el6\

liol'

>

l'C0

fiCov

7lQOTSQr\V
iv xaxoTr\Ti,

^coco TSQTivcog SQycc tsXcov oXCycc.

rj
915 sidov llev yccQ sycoy ', bg itpsCdsTo, xovtcote ya6TQL

6ltov iXsv&sQtov 7tXov6tog cov idCdov

dXXcc xqIv ixTsXs6ai xaTs(ir\ Sollov "Acdog

sl'6co,

%Qrj(iaTa d' av&QcoTtcov ov7tLTv%cbv sXccfisv,

co6t

ig

axaiQa novslv xal

sloov d' ccXXov , og

920

%Qr\LiccTcc

llsv

r)

SlstqliPsv

Ltr\

Sollsv

co

d'

Ecpr\

v7tdyco cpQSvcc TEQtyag'"

7tTco%svsi ds cpCXovg TtdvTag, oTtov tlv'

ovtco, Ar\LLOxXsLg, xcctcc %Qr\Ltcct

TTjv dcc7tdvr\v &S6&CCL

ifrsXr) TLg.

ycc6TQL %aQL^oLLEVog

aQL6tov

l'Sr\.

ccTtdvtcov

xal LLsXsTr\v i%sLLSv.

925 ovts yccQ ccv TtQoxttftcbv ttXXcp xd[iccTOv {isTadoCrjg,

V. 907. nXsico,
nXsiov, Hartung nXsovog %qovov scriV. 908. xovtov ov , A tovtoviv, iinde
ego in ed. 2 %qovov.
Bekker xovxov iv' coni.
V. 910.
(iiov, fort. cum Turnebo $ov.
V. 911. 8' om. cg.
A tv%r\v.
%&, el s%cov.
saxrjxa,
rpv%r)v
sial nQoo&sv 0, legebatur sialv nQoa&sv, A s lai to nQoa&sv
saxrjtiu.
quod improbandum; fort. Sv' si'a' sfinQoaft sv, Hartung Svco 8' s'(mqoV. 912. i'co,
i'co.
a&sv bSoi fioi, Wernicke Svco tb nQoa&sv.
V. 914.
V. 916. cov
V. 918 ovmxv%cov AO
ov.
xsQnvcog, A tSQTtvav.
nsQcov.

psit,

ed. 1,

ovnitv%o3v.
co

V. 919. Sbfisv, Sauppe

coav.

y.s ftsXrj,

coniunctivum corrector

ftsfisv.

&sXsl, rel. cog &

substituit.

x'

s&sXol Bekker in

s&sXol.
Tueor optativum,
conieci c5 x' i&sXrjxi,

Quod antea

retracto; nam et antiqua baec dorica forma ab hoc poeta aliena,

neque de familia herciscunda agitur, sed de opum usu fructu, verba
enim nihil aliud significant quam Sovvav fpv%y, i. e. genio suo indulgere, itaque plane necessarium tig, cf. Horatianum Od. IV 7, 19 cuncta
manus avidas fugient heredis, amico quae dederis animo. Hartung, nisi
forte plura hic interciderint, aats novrjaat ancuQa v.al firj Sofisy olg
V. 920. og r) Turnebus, A oar\, rel. og r)v.
s&slrjasv proposuit.
V. 924. tr\v Sa%avr\v, Hartung %a\ Sandvr}v.
V. 922. i'Sv, i'Sot g.
V. 925. av om. f.
Ka^atov, xafidtov Camerarius, sed multo magis fistaSoirjg de vitio suspectum, certe naQaSoir\g dicendum, sed mihi poeta videtur scripsisse nQonafioav aXXcov (quamquam dandi casum tueri possis)
ndfiatov fistavcaaaig, i. e. neque enim te poenituerit, quod pro aliis
labores susceperis opesque coacervaveris. Cum fistavooirjg interpretandi
gratia additum esset, inde orta corruptela fistaSoirjg.

iam

THEOGNIS.
dv nxcoyevoov OovXo6vvr\v xeXiotg'
anodQaCr}.
yfJQccs txoto, xd yao\Laxa ndvx

ovt
ovd'

199

et

643

iv de xottjode yivet XQrjiiax' aoiGtov e%etv.

ei pev yao nXovxeis, noXXol cpCXot, r]v de nivrjat,

navQot, xovxift'

830

&eCde6&at

6(ic5g

(tev dftetvov,

ovOeCs, rjv

(ir)

oQa

avxbg dvr\Q dya&os.

enel ovde fravovx' dnoxXaCet

%Qrj[iaxa Xemo^ieva.

IlavQOLS dv&Qooncov aQexr) xal xdXXos onrjdei'

oXpJtos, os xovxcov dficpoxiQcov eXa%ev.
935 ndvxeg (itv xtptoo6tv' oficos viot

o'C

te xax

avxov

XtoQrjs eivov6tv , toC xe naXatoxeQOt.

yrjQa6xcov a6xot6t ^iexanQinet, ovdi xts avxov

fiXdnxetv ovx

aldovs ovxe

dCxrjs e&iXet.

Ov

dvvafiat cpcovfj XCy' detdipev co6neQ drjdoov

xal yaQ xr)v nQoxiQiqv vvxx inl xco^iov efirjv.

940

V. 926. TsXsoig quo pacto explicari possit, non video; fortasse latet
1'koio AO, lkolto*.
tcc xdQfiaxa
V. 927. ot>8', ovx' g.
V. 928. ysvsL insolenter
sine ulla dubitatione scripsi, libri tcc %Qri^a.Tcc.
dictum, ut idem sit quod rft.iv.ta, coniicio nsXsi, ut sv tolcoSs idem
V. 929. st
sit
nXovTsig,
quod sv tco tolovtco, in hoc rerum statu.
An rjv
icXovTjjg ex manifesta interpolatione, fuit enim corrector
iste aequabilitatis nimium studiosus; Theognis similiter orationem vaV. 930. kovy.sQ'' A et h ex
riavit v. 857, ubi si et r]v alternant.
'
V. 932. bga, ogac A.
ovHsd *.
V. 933
34 olim separavi
corr.
a sequentibus, certe Tyrtaei non sunt, sed fortasse Solonis, v. fr. 44;
verum potuit epitomae auctor etiam prorsus aliena conglutinare. Ceterum hoc distichon affert Floril. Monac. 114. Apost. XIV 13, 6. Arsen.

TaXdoaig.

501.

quod

navQoig

Epkema

-AaXXog, ytXsog el, xvdog Ars. id

itavgoig 8' Ap.
V. 934.
coniecit, cum Brunck itlovTog suasisset.

V. 935
8.
Tyrtaei
vid. fr. 12 v. 37
42.
sunt, sed male contracta ex
vsoi A, iaoi (iaoi 0)*.
lllv, (isv el, om. 0.
bficog, ocicog 1.
V. 936. xcoQrjg slxovolv A, x^Q '? slkovglv 0, sixovOL %coQOig fl, sfaovoXfiiog

8'.

dficpoTSQCov,

aficpoTSQOv.
distichis tribus.

olv (sl%ovol) jjojpjjs*, oiY.ovaLv b in m.

Quod
praebet xoiQOig sinovaiv fortasse ortum ex antiqua lectione %coQt]g oi (f^siv.ovo' (ol cum
omissum et supra esset additum, inde %a>QOig originem duxit), quem-

nam toi, quod subsescripsisse supra dixi;

haud dubie corrector cod. A intulit, unde suspensi novicii libri

V. 937 8
si qui eandem praebent scripturam.
xoi, oZ Odefghlmn.
om. bcdefghlmn. V. 939 42 Mimnermi videntur.
Xiy X, XiyvQ'*.

admodum Tyrtaeum
quitur,

dsLSsLisv

ya.Q Tt]v,

Schneidewin, v. a8i(isv
Heimsoeth tentavit ovn snsi

AO

ccq

d8sLisv.

tiq.

'

V.

940.

yal

nQOTSQrjv, nQOTSQav

POETAE ELEGIACI.

200

ovde tbv avXr\tr\v 7tQOCpa6to{iat' dXXd

ixXetTtet, 6ocptrjg ovx iTttdevopevog.

yu

itatQog

'Eyyv&ev avXrjtrJQog det6o[iat code xata6tdg

de^tog, d&avdtotg &eot6tv i7tev%6ytevog.
945 Eifit TtaQa, 6td&[ir)v OQ&rjv bdov, ovdeteQco6e

yaQ

xXtvofjtevog' %Qr)

yt

aQtta ndvta voelv.

IlatQtda xo6{ir]6co, XijtaQr)v TtoXtv, ovt irii

tQe^ag ovt ddtxotg dvdQaOt Ttet&ofievog.

Ne($Qov vrte% iXdcpoto Xecov

950

tfiv^dybevog cV
7tQr},ag

d'

ovx

dQr]6ag d'

im^dg

tTtTtovg

e7tQr],a,

ovx

544

dXxl 7te7tot&cog

cog

ovx entov

7to66t xatat{iaQipag aXytatog

tetyecav cV vifrrjXcov

drj^tcp

TtoXtv

ovx dXaTta^a'

aQ^atog ovx iTteflrjv'

xal ovx itiXe66a teXe66ag'

edQrj6', rjvv6a d'

ovx dvv6ag.

955 AetXovg ev eQdovtt dvco xaxd' tcov te yaQ avtov

%rjQco6et xtedvcov, xal %aQtg ovdepta.

coniicio ov8s fi', Emperius

ju.',
V. 942. snidsvov% stii8sv6(isvov.
V. 943 4 Schneidewin a prioribus seofisvog, bm snur\8sv6(isvog.
V. 944. d&avdroig g d&avdxoiGi.
%soi6iv, AOf &soi~g.
paravit.
V. 945 8 ex Soinsv%6(isvog, c dnsv%6(isvog, f nQ06sv%6(isvog.
lonis Elegiis petiti videntur, certe Schoemann non recte ad Theognidem refert. Bekker pradenter prius distichon a posteriore seiunxit,
quae Hartung rursus copulavit: at sunt diversa decreta, quae propter
argumenti similitudinem continuantur, et haud dubie ex eodem poeta

vvnra 0.
dXXd us yr)ovg skXsl7csi,

bcdghmn.

V. 941. dXXd

6ocptrjg

petita sunt.
ovSsrsQco6&sv.

AO

ov8srsQ(06s,
V. 946. vosiv,

ov8' srsQ(06s (stsq. A), 1 ov8srsQ(o6a, e

v. 154 voog dgztog dicitur, sed hic

snpra

V. 947
malim n&siv.
8 affert Stob. XXXIX 15. Hartung perV. 948. tQstyag,
peram hoc distichon cum proximo priore coniunxit.
m tQLipag, Stob. nQsipag. V. 94954 nimis arguti videntur, quam

50 repetit
V. 949
ut Soloni tribui possint, quod coniecit Hecker.
V. 949. vns sXdyoio, A infra vns^acpoio.
A infra post 1278.
V. 950. KaraifiaQtpag A infra (lam. sec.?), legebatur naracog, og m.

ai'(iarog, al'(ia&og g. V. 961. dXdna^a, 0, sXana^a.

xovm. V. 954. ot)x SchneiV.952. snsQryv, s$r\v m. V. 953. nai ov%,
V. 955 6 leguntur in Append. Stob. p. 31. dstXovg
der, v. ovh.
A et Stob., SstXovg 8'*. avzov dgn avrov. V. 956. %r\Q(06si,

(lUQ-ipag.

Stob. %r)QC06ig, quod tuetur Heimsoeth; aut 6<av zs yaQ avzov %r\Qcoer/isai) scribendum aut cum Brunckio %r\Qsv6si. Hartung %r\QSv%rsdv(ov Stobaeus, libri
6sig, Ahrens zcov rs na^' avza %r\Qw6tg.

THEOGNIS.

El

xi

%a%cov dn

201

dya&bv

ifiev

fieya pr) %aoiv oldag,

XQll^cav r\iieteQOvg avttg lxolo dofiovg.

"E6te pev avtbg jtivov anb XQtjvrjg iiekavvdQov,

r)di tscog edoxec xal xakbv sl(isv vScoq'

960

vvv

d'

dXXr)s

Mrj

tsd-oXoatai, vScoq d' dva\iC6yetai

rjdrj

XQr\vr]g nioiiai

6r)

itot

eTtaivr\6r\g, tcqIv

r\

tXvl,

notapov.

av

eidfjg

avdQa

6acpr\vecog,

OQyrv xal Qv&iibv xal tQoxov ovtiv e%ei.

965 itoXXoC tot xCfidrjXoL enCxXoitov r)&og e%ovteg
545

xQV7ttov6\ ev&eyLevoi &v[ibv icprjiieQLOV.

tovtcov d' excpaCveL Ttdvtcog %Qovog rj&og exa6tov.
xal yccQ eycbv yvc6iir\s TtoXXbv uq' extbg efirjv
ecp&rjv

970

alvr\6ag %qCv 6ov xatd Ttdvta darjvaL

(?'

r]&ea'

vvv

d'

r\dr)

vavg

a.%-'

exdg dLe%a.

V. 957. dn , Herwerden
Hartung ifiei' elisione admiBsa, cuius desiderantur exempla, quamvis rationi non adversetur;
apud Callimach. fr. 131 scribendum noXXdni ar)g, co fiaia, cpiXo^eivoio
xccXirjg fivrjaofie&a. Heimsoeth hiatum removit neSvov pro dyafrbv scribendo, idem deinde firj-ast' ifiovg pro r)fistsQOvg, Hartel audacter dyaV. 959. sats sats
&6v nag' ifisv.
V. 958. avttg av&tg AOel.
enivov eniov bcdghmn.
V. 960. r]8v tecog scribere
0, 1 aats.

noXXcov,

vn'

pravum grammatici supplementum.

quem non

sequor.

Iacobs ifiev

y',

quam r)8v t ifiiv, libri r\8v ts fioi.

elfiev,
rjfiev, Hartel
lev' vel slfisv requirit. Hermann r)8v ti fiot, Sottssv ytal naXov f-fifisv
vScoq, Ahrens rj8v ts uoi tL Sortet, Hartung r)8v ti fiot t iSonet.
malui,

iXvi scriV. 961. rjSrj, conieci oxs 8r).

re&oXcotat, re&vXcotat el.
psi, ac sic etiam Ahrens coniecit, libri v8st, unde fortasse quis leniore
molimine vXet eliciat, sed vXig, quod passim pro iXvg legitur, non satis

habet auctoritatis

quae ratio inter iXvg et vXi^etv intercedat, exposuit

V. 962. 8r), 8s bcgm. Iners additamentum
conieci riSvnotov, Heimsoethio placuit r)e riQotov, Hartelio
r) notafiov,
V. 9638 affert Stob. III 28, v. 963 etiam Orion
niofi' inristavov.
VIII 11 (fir) 7tot' inatvearjg iiqIv dvdQa l'8rjg acocpQOva).
inaivr)arjg,
inaiveatjg bcdfhmn
aacprjvscog
inaivsaayg Stob.
sidfjs, iSrjg 0.
Monac.
Floril.
107, quemadmodum scripsit Schneidewin, libri aaqprjvcog,
Stob. dvSQog dcpavscog (B uvSqu aacpuvscog, Trinc. avSQag dcpavscog).
V. 964. Qvdfiov, Stob. (praeter Schowii c.) &vfiov.
ovtiv' s%sl
Stobaeus. oatig av y Theognidis libri, pravum grammatici supplementum. Hecker QVOfiov nal tQonov olov av
V. 965. nifiSrjXoi Epkema,
iniv.Xonov, ininXonog 0.
TtifidrjXov libri, nisi quod el xcu addunt.
V. 966. dvfiov, poeta qv&[iov videtur scripsisse, etiam v. 964 in libris
haec vocabula permutata. Intempestiva Kayseri suspicio xrjSog scribentis, infelicius etiam Hartung icpifisQiov, denique Mey %Qvntovaiv 9sV. 967. iyicpaivei, ificpaivsi bcmn.
ndvtcog
(isvoi &V(iov sua8it.
* Stob.
V. 968.
n, ut Epkema correxit, ndvtcov
%QOvog om. el.
V. 969. scp&rjv a' scripsi, legebatur scpQ-r\v 8',
iycov 0, iyco rel.
A scp&rjv (s del.).
V. 970. vavg, vrjvg A.
d&' e-ndg, A at enag. Poeta

Lobeck Path.

El. I 523.

-t).

POETAE

202

ELEG-IACI.

Tts d' aQerr) itivovr intotvtov d&kov eA.i6&at;

noXXdxt xoi vtxa xal xuxbs aWp' uyu&ov.

Ovdelg dvd-Qconcov, ov itorv

inl yala xulvxjjrj

S r "EQsfioq xurufif}, doofiaru neQ6ecp6vr]s,

975 ri^nerut ovre hvQrjs ovr

Atoovv6ov Soqqov

oirrf

avXrjrrJQOs dxovcov,
detQoijtevos.

ravr

i60Qoov XQudtrj ev net6o{iut, 6'<jdo' er

yovvara xal xe(paXr)v, drQe^ticos nQocpeQoo.

Mrj

dvrjQ

[lot

el'rj

yXoo66r\ cptkos,

ikutpQu

dkku xat

eQyoo'

%eQ6tv re 6nev8etv %Qr][iu6t r\ dytcporeQu.

980

quid dicere voluerit planurn, nihilominus aegre verba in integrum restiConieci vuvg ut sQug (cf. Hesych. sQug' yr)g) vel vvv nstQrjg
vatjff u&' sxccg Sis%co, Ahrens vvv Sr) yr)g, sed idem etiam ut' uKQug
Meineke distiprotulit, Hartung vvv 8' %Sr} vi\vv ts nstQug Sis%co.
chon intercidisse suspicatur 8is%co nstQrjg, r\ t sv\ novtco dnsiQCtco
V. 973. ov notv' sn\ yaCa scripsi,
ov not sni,
sotrjQiKtai KtX.
A ov nQcot' sm, rell. ov snsC nots. Mendum antiquae paradosis, quod

tuas.

Byzantinus magister parutn prospero successu tollere studuit, corrector

cod.

stinum

admodum

scite

decoi em
-

poetae

procuravit, sed una tantum littera inserta prielegantissimi sermoni reddidisse videor; cf.
notviu yr), ndvScoQS, SotsiQu ftsXCcpQovog oX@ov,

poematium Homericum
et hymn. 30, 6; adde Aeschyli Choeph. 707
aY.tr)

Om,

%c6[iatog.
si'g

rel.

co notviu %&cov, w notvi

V. 974. sg t
KaXvrprj Turnebus, libi*i KuXvipsi.
Scoiiutu AO, Scofid ts*.
V. 975. XvQtjg, XvQug

V. 976. Aicavvaov, Siovvaov Aehl, Sicovvooov cg.

Scoqov usiqo(isvog scripsi, libri Swq' sousiQUfisvog (A Scoq' sguscQOfisvog, sed inter
o et (i ras.) ex manifesta interpolatione (Scoq' dsiQUfisvog traditum fuit),
nam neque alias hoc verbum compositum legitur, et hoc loco sermonis

em.

consuetudine plane adversatur, vid. ad v. 501. Praesens tempus requiri

iam Schaefer vidit saastQotisvog corrigens, Herwerden IV dsiQOfisvog^
Hartung Scoqov snuvQOfisvog. V. 977. KQuSCr/, A KQuStrjv, quod non debebam in ordinem recipere, cf. Solon 24, 4 yaatQt ts xat nXsvQrjg ku\
noa\v dpQcc nu&siv. Herwerden tavr' sooqcov, KQuSCr\, sv nsCoofiui commendat.
owq' st' Schneidewin, libri owqu t quod quamvis similitudine (velut ots ts, ots nsQ ts, sots al.) tueri possis, tamen alterum
V. 978. dtQSfiscog
quoque exemplum v. 1128 de vitio suspectum.
AO, dtQOfisco g, dtQOfiscov *. tiqowsqco si vitii est expers, accomodatum est yovvuai, nam dvrjQ yovvutu nQowsQsi, ut Latini dicunt pedem
Sed fortasse scribendum owq' st' sXdwQ' r)
proferre, wsqsl KswuXr)v.
yovvutu ku\ KScpuXr)v dtQSfiscog woqsco, quemadmodum Attici kquvCu,

GKsXrj, Qvy%og,

yXattuv woqslv dicunt.

V. 979 82, qui vulgo copulantur,

nam utroque disticho idem decretum variato tantum sermone repequemadmodum solent in hac sylloge capitula eiusdem argumenti

diremi;
titur,

deinceps se excipere. Ac si v. 981 2 separantui iam confirmatur scriptura bsXyoig et proximi versus emendatio, nam in peculiari ecloga tertiae
V. 980.
V. 979 affert Floril. Monac. 147.
personae nullus est locus.
ansvSsiv scripsi,
%sqoC 0.
onsvSsi, A onsvSov, rel. onsvSoi. Antea

THEOGNIS.

203

Mr\8s nagcc XQtjtiJQL XoyoLtiLV i[it)v tpQtva d-sXyotg,

aXX' sQdtov tpaCvoL, i-L xi 6vvai\ dya&ov.
(

<?'

H[islg
otpQ'
'.>s;')

ali>a

ev frttAfyoi tpCXov xattt&tofisd-a d-vfiov,

stt tSQntoXrjg EQy'

yaQ

ovd' 'Cnncov
ccits

oQfir)

tptQt].
rjfit]'

546

yCvttat coxvtEQt],

dvaxta tptQov6i 6oqv66oov

Xd(>Qtog, nvQocpoQco

niv

SQatSLvd

to6ts vot][itt naQtQ%ttttL dyXccbg

bnotav nCvcodiv

tsQno^svat

sg

novov dvdQcov

nstiCco.

btccv ds tc d^v^ibv dtirjfrfjg,

[lydslg dv&Qtoncov yvcp ds (5ccqvv6(jievov.

990

dvLrjttsaL, dXXots 6' eqScov

8' ctXXots dXXog dvtJQ.
SvvatctL
%aLQt]6ELg'

"AXXoti tot nd<s%cov

ansvSov recepi, nec desunt mediae formae exempla, sed non prorsus siinihic enim addendum cpiXog slvat, refinxit hoc corrector cod. A propter
v. 981 secundam personam desiderans.
Intempestiva Hartelii coniectura
dXXd Kctl fQyco, %SQoiv rs ansvScov Q^aaai r ct{i. scribentis.
%Qr)uuat,
olim Qr)uaat conieci, itaque Meineke.
V. 981. xQrjrr)Qi Bekker, v.Xr\dsXyotg A, rsQnov m, rsQnot*,
rijQi A, KQarrJQGi. 0, HQrjrrJQOt*.
V. 982. sqScov A, sqScov 0, SQycov hm.
&sXyot Bekker.
cpuivot'
Svvut' scripsi, vulgo Svvatr'
scripsi, v. cpctCvoir' (r er. in A).
V. 983
8 fort. Mimnermi sunt.
&u(r er. in A), bcm Svvar'.
V. 985 et 6 om. A.
&ccXiatat.
Xirjat, A &aXisaat,
dyXubg, dyXabv
el.
V. 986. yivsrut 0, v. yCyvsrai.
V. 987. airs uvuY.ru cp. A,
ctTr
dvacpSQ. 0, at rs yuQ uvSqu cp. g, airs nsQ uvSqcc cp.*. Hartel ai
r
V. 988. nvQOcpoQco, HerdvSQog.
Q d r ttVttY.ru. requirit.
uvSqcov,
mann svqv%6qco vel svqvjioqco.
xsQnousvut, Emperius ansQ%o(isvui.
His inventis loci difficultas non expeditur, equidem tentavi nvQaocpoQco
xsQnousvut antSico, equi gaudent belli indicio e longinquo per ignes
accensos facto, cf. v. 549 dyysXog dcp&oyyog noXsfjtov noXvSccv.Qvv sysCqsi, Kvqv', dnb rvXavysog cpcuv6{isvog anonirjg, dXX' innoig sufiuXXs raXvnzsQVoiai %uXtvovg %xX.
nvQaocpoQog hic non est nvQcpoQog, sed
signum, quod edit, quemadmodum cpQvxxcoQog non solum vigilem, sed
etiam cpQVKxcoQiuv significat. Adiectivo anCSiog Aeschylus, adverbio
antSo&sv Antimachus utitur. Ahrens librorum scripturam tuetur.
V. 989. niv' bnorav, nivs oxav el, niv bxav f.
Ss xt Bruuck, 8' ext
V. 991
2.
Hoc distichon Brunck et Ahrens priA, xot Ocdfghn.
lia

oribus adnectunt.
S' A, &'
dvir)asui, dvidasai el, dvtr asxut 0.
V. 992. %utQr)astg' Svvarai 8' dXXors dXXog dvrjQ scripsi,
Ocg, r*.
vulgo %utQr)astv Svvuaut, dXXoxs x' aXXog dvr]Q, sed %cctQniat Svvctraf
aXXoxs SctXXog d. A, %utQr)astv Svvuaut dXXoxs x' cg, %utQr)astv Svvuui
aXXors x' Obdefhmn. Bekker %utQr)astg' Svvurut dXXoxs, Hartung %atSaue Svvarat non satis conveniens huic loco, mihi
Qrjosig' oSvvur'.
in m^ntem venit Svad 8' aXXors 8' dXXog uvt)q i. e. miseria laborat
alius alio tempore.
Usus est hoc vocabulo Hom. Od. T 195 dXXd 9sol
Svocoat noXvnXdyrtrovg dvftQcanovg, sed verbura quod ibi agentis est
potuit etiam patiendi vim adsciscere, ac Lobeck Rhem. 186 haesitat,

POETAE ELEGIACI.

204

Et

&SLr]g, ^xddrj^is, scpLiiSQOv vpvov dsCdsLv,

afrAov d' sv [is66cp izcclg xcthov av&og s%eov

995 60C T

XCil

Sl'fj

60CfCrjg TtSQL d"r)QL6aVT0LV ,

S^LOL

o66ov ovcov XQS66ovsg

yvoCrjg %

r)[iCovoL.

r)s foog [isv sv al&SQi fj,covv%ag 'Cmtovg

TtaQayysXkoL *is66axov rj^iaQ s%cov,

Trj[iog d'
ccqtl

8r) Xr\yoL\isv, onov xlvcc &v[i6g dvcoyoL,

navTOLCov dya&cov ya6TQL %aQLt,6iisvoi.

dsCitvov
1000

547

Homerus Svoco an Svdco dixerit. Epica forma Svdu pro Svu

sane ab elegiographorum consuetudine abhorret, nisi quod varia scriptura SrjQiocoei v. 995 apud Athenaeum legitur, et ogciag est in antiquo Attico epigrammate, vid. ad Solon. 12, 11; sed siooQocov Theogn.
1018 in
ex errore librarii profectum.
Sin abiudicaveris huic
poetae trisyllabum Svdcc, possis %uiQr\GEiG&w Sva 8' scribere. Neque
vero existimandum in cod. A scriptura %uiQr\Gr\ delitescere, quod merito
utruro

nam

Atticistae improbant,

non ignoro

quae

passim

Attici certe %uiQr)osig dixerunt,

novicii scriptores frequentant

quamquam
antiquitus

V. 993-6 affert Athen. VII 310 B, v. 996 Eustath.

esse propagata.
si Q-sivg 'A%d8r\fis , Athen. si' x' slr\ou xaXrjv fisv, Turnebus
1291, 54.

?&'

a' 'A%d8r\fiE,

si'r\

Emperius

nomen videbatur

si xXair\g, 'AKaSrjfiog.

E'i\f

Mihi olim Sacadae

Za%d8r\, fisx' ecpifiSQOv vfivov dsiSsiv, vel potius si &sir\g, 2u%dSr\, Sl' icp. v. d., nam
si &sir\g i. e. si canendi certamen institueris germana est scriptura,
SiaSsiv autem proprium est verbum de poetis inter se contendentibus,
Argivi

delitescere,

si'r\,

vid. Aristot. Poet. 27, 6 eoxv 7tQiSQydso&ai xoig arjfieioig %ul QUtpcoSovvxu, onsQ ercoiei ZcooioxQaxog, nal SidSovta, otxsq sitoisi Mvuai&sog

22 dXX' uys xoi Siusioofiat,, soxs %' dnsinrjg.

6 'Onovvxog. Theocr.
Attici mediam formam praeoptaverunt, hinc Phrynichus Bekk. I 37

Siaoao&ai' xb Siufiillr^Gao&ai (sive 8LUfLiXXr)os6&ui) iv coSrj xivi.

In Theogn. possis etiam si %eir\g ZuKu8r\ uoi scribere, ut est ap.
Theocr. VIII 6 Xijg fioi ueioui; cpufii xv viyiaosiv boaov &eXco (corr.
o&svco) avxbg deidcov. Heimsoethio placuit si &eir\ xig dfiiXXuv.
scpifisQOV,

AO

naXbv,

yia%bv

xoiv

(tieqi)

scprjfiSQOv.

ytuXbg

SrjQiadvxcov

V. 994. fisoocp,
Athen.
V. 995. t

A,

fisoco,
,

ti.

fisacov.

8r\Qiadv-

cdefhln, SrjQrjOuvxcov 0,
V. 996. %', A x' (oooov),

8r\Qr\odvxoiv

(supra oiv), SrjQiocooi Ath.

bvov.
%QEOGovsg, f yQsaoovsg, 1 UQEoaovsg.
V. 997
1002. Athen. ib. (VII 310 A): r)v Ss ytul b soyvig tceql
tovtcov.
cog uvxbg tceqI avxov cprjol Siu
r)8v7td&siuv
tfjfiog AO
et Ath.
libri, quod revocavit Hartnng.
fisv sv uI&eqi,
r)fiog rel.
nuQuyyeXXoi Ath. dghn, tiuEmperius et Hartung fisoco ai&eQi.
SoQrjodvxcov

-9''.

ovcov,

QayyeXoi AObcfm, nuQuyyeXXcov el, nuQuyysXXsi vulgo, Emperius nuV. 999. Ssinvov, ap. Ath. PV Ssinvu, L SelqugxeXXol (sistat),
Ttvov.
Se AO, xoi g, rs*.
Sr\ Ath.
Xr)yoi(iEv, onov, ap. Ath.

fisvog

Xr)yoL

fisv

oaov

ov,

Brunck

PVL

fisvog, 6v, Schweighaenser Xr)yoi-.

boov, vir doctus ap. Schneidewinum

Xr)yoi

fivrjGuifisd'

uXeyoLfiev, contra Hermann, qui apodosin

Ssinvov Ss Xr)yoifisv, oxov nxX., Heimsoeth fir\

8r)t'

Ssinvov

Sr\

xrjSoifisd''

Hartung Ssinvov

Meineke Ssinvov

SsLTtvrjGoifisv

omnino deesse censet,

Xri&oifis&'
Emperius
,

dXsyoifisv , oxov %xX.,

ogov, mihi olim poeta scripsisse videSrjx'

THEOGNia
XtQvijia d' cclipa d-vQa^e (pfyoL, 6te(pavo3^ittttt d'

tt'6<o

tvsidtjg Qadivalg %eQ6l vidxaivtt xoqij.

IUY

rod' ctefrlov iv dv%-Q(6iioL6LV a.QL6tov

xdXXLGtov te (peQtLv yivetai dvdQL 6o(pa'

1005

ttQetrj,

e6&Xbv tovto

d'

%vvov

TtokrfC te nccvtC te

d^jito,

o6tLg dvrjQ dLCtfidg iv 7tQO[id%OL6L ^evrj.

batur SsCnvov aSrjv sXdutusv, baov %tX.

dvayoi A Athen, *dvd>V. 1001. cpeoot. A et Athen., ceteri codd. qpsQSL praeter cg, qui
ysi.
S' staco A Athen.
8r\coL*, unde suspicpsQi vel (ptQioxs cpavwus&a.
cetur aliquis 8' siaoi vel slaot scriptum fuisse, quemadmodum Syracusani s^ol vel sol dixerunt.
V. 1002. svsi8r)g, A svsiSrjig (ap. Ath.

Hoc loco ei, qai interpretis et

QaSivaCg, Ath. QaSivfjg.
fungitur, plutimae obiiciuntur difficultates. Menda, quibus haec ecloga obsita est, inveterata esse arguit consensus Athenaei,
qui hac sylloge usus est, cum Theognideis libris, neque critici nostri
in vitiis vel indagandis vel tollendis prospero successu usi sunt. Offensioni plerisque fuit v. 999 SsCnvov Sr) Xrjyoifisv, ac mihi quoque olim
ivsiSag).

critici

munere

poeta videbatur sodales hortari, non ut desinant convivari, sed ut inAt Xriyoifisv non est addubitandum nam poeta non coenam,
sed compotationem descripturus id quod corollarum mentio v. 1001
testificatur, coenae quam maiorum more meridiano tempore obeunt
iam finem faciendum esse monet. Breviator ex primori parte amplioris carminis tria tantum disticha descripsit quae componas cum Xenophanis eleg. 1, 1 seq. Ut quae iure offendunt summatim perstringam,
Byzantinus magister rjaog pro rrjfiog corrigendo protasin restituit, quam
apodosis v. 999 excipiat, sed non animadvertit usv importunum esse
neque optativum convenire orationi ita conformatae. Rursus si antiquam sequimur paradosin trjuog S' r)sXiog (isv, non SsCtcvov Sr), sed
Ss subsequi debebat, quod AO suppeditant, at haec scriptura numero
versus adversatur, nam eiusmodi productio ab elegiacis poetis aliena.
cipiant.

Hae

et aliae offensiones tolluntur, ubi scripseris:

zfj(iog S',

olqxl

r\sXiog

yMQ

naQayy sXXs l

SsCnvov

8r\

Xr]yoi(isv,

sv

baov

navtoCcov dya&cov yaatol

Medelae quas adhibui

al&SQL (ic6vv%ug 1'nnovg

r](LUQ iXcov
tLva &v(iog dvcoyoL,

usaaatov

%a QL^d (isvoi.

et necessariae et lenes, nisi

quod forsitan s%cov

quis tueatur (A et
saepius confusa, ut v. 292, ubi libri s%si et sXsl
praebent).
Postquam in primo versu (isv se insinuavit, oportebat indicativum cedere optativo. Corruptelae oaov vel bnov ortae, quod non
intellectum , hoc incisum arctissima necessitudine cum pentametro

iunctum

esse.
XaQtd(isvoi, non %aQLaadwsvoL scripsi, quoniam illud
corruptelae magis obnoxium: partic. praes. et aoristi in Theognidis
libris saepius confunduntur, et nonnunquam non multum refert hoc an
illud probaveris, velut 995 et SrjQiadvtoiv et SrjQiocoat. dici poterat, sed
hoc loco aoristus necessarius.
V. 1003 6 petiti sunt ex Tyrtaei
El. 12, v. 13
16 non sine varietate lectionis.
r]S', r\ 8' cg, r\8' 1.
V. 1004. yCvstai AO, legebatur yCyvstai.
toS', to 8' bcghn.
V. 1005. noXrji,
navtC ts om. f.
tco
noX'Cr\i, h noXirj.
8r\(icp,
V. 1006. nQO(id%oiot,,
8r](i(o.
nQO(id%aLOiv
(isvr\, usvsi A, svi*

'.

POETAE ELEGIACI.

206

&vvbv

d'

dv&Q007totg vTCo&rj 60{iat , ocpooc ttg

r)(ia

dyXabv av&og e%oov xal cpQe6tv ieftXa vofj,

toov avtov xtedvoov ev ita6%e\iev' ov yaQ dvrjjidv
1010
8lg TteXetat 7toog fteoov ovde Xv6tg %avdtov
frvrjtoig dv&Q007tot6t. xaXbv cf enl yijoag eXey%et
ovXo^evov, xecpaXrjg

dntetat dxQotdtrjg.

d'

*A [idxaQ evdaC{ioov te xal bXfitog, o6ttg aTtetQog

a&Xoov
1015 TtQuv t

elg 'Aideoo dco[ia [teXav xata^fj,

eypQOvg

7ttr)%at

xal VTteQJirjvaC TteQ dvdyxrj,

e\eta6at te cpCXovg, bvttv' e%ov6t vbov.

Avtixa

[iot

xatd pev %QOtr)v Qeet a6%etog CdQoSg,

d'

e60Qoov dvftog b{ir)XtxCrjg

xal
xaXbv, eftel TtXeov oocpeXev elvaf
teQTtvbv bficog
1020
dXX' bXtyo%Qovtog yCvetat oo6neQ bvaQ
Tttotooptat

548

V. 1007. fja scripsi, legeV. 1007

12 fort. Mimnermi sunt.
batur r]rjg nisi forte quis malit proximo versu Ijjg, nam alterutra
correctio necessaria; sed verisimilius multo librarios ad r}@r]g, quam
y

V. 1008. s%cov K in ras.

at V. 1009. avtov
avtov dbn. na dvrjfiav O dv r)@av. V. 1011. %aXov

ad s%cov vocabulum aberravisse.

que s%rj etiam Brunck scripsit.
a%sfisv,

naQsa%s(isv g.

scripsi,

libri

sXsy%stv

i. e.

xaxov verbum snsXsy%stv idem videtur esse quod %atpulcrum foedat senectus. Mimnermum quemadmodum alios

elegiographos

taneum

s%r\,

modulum

arbitrio

pro

nam

vocis %aX6g temperasse

consen-

&vrjtotg dv&Qconotg v.aX6v 8' durissimnm.

Plerisque
sXsy%st vitiosum visum, Pierson snsiyst, quod verbum a praepositionum
societate abhorret, Hartung sXavvst, Herwerden, qui varia pericula
proposuit, tandem acquievit invento v.av.ov 8' snt yfJQag s'Xsy%og, quemadmodum iam antea Ahrens %a%co 8' snt yfjQag sXsy%si ovXofisvov usantstat.
V. 1012. 8' om.
cpaXqg an. a%. scripsit, Heimsoeth svsyxov
O.
V. 1013. a k, cog*.
V. 1014. 'M8sco Bekker,
(idnaQ, fiauQa f.
aiSov A, a8ov c, aSov*.
V. 1015. nQiv
Y.atafi O, v.atsr}*.
t libri, Bekker nQiv y'.
vnsQpfjvat, conieci vnsQ@Xfjvat, i. e.
opprimi, occupari, vel vno^Xfjvat, de aoristo s$Xr\v vid. Et. M. 199,
52.
Emperius vnsQfisvsag, Ahrens nQiv t s%%qcov ntf/^at ual vnsQHartung vno8fir\%f\vat dvdyxr] scripsit, et hos quoque versus
$ir\v
(1013 6) Mimnermo vindicat; denique Herwerden hic quoque varia
est,

"

molitus
ts, ds

A.

audacter novavit
V. 101722

rietate

snsvcpQfjvat.
sunt,

Mimnermi

nsQ
vid.

om.
fr.

f.

5 ubi

non

V.

1016.

sine va-

leguntur.
%Qotf\v
Spitzner %Qotr g probante Hartungo.
V. 1018. ntotcofiat A, ntotovfiat*.
staoQOwv.
sooqcov, A staogcov,
V. 1019. 6[iag, perperam Heimsoeth oficog,
ofirjX^Ktrjg,
6fitXir\g.
cf. Mimn. fr. 5.
V. 1020.
AOc cocpstXsv.
snsl, snl g.
cocpsXsv

oXtyo%Qovtog 0, reliqui oXtyo%Qovtov, quod posthabui, quamvis Stobaeus qui ex Mimnermo versus adscripsit, consentiat cum A et proletariis.

yivstat

AO

v. ytyvFrat.

THEOGNls.
Tjfitj

ro

Ttuijf (}(>(('

or/.dti{vov xccl afiOQCpOV

VTTtQ XtCpttkijg yflQttq V7lfQXQtLLttTttL.

ttVTC%

Ovxort Tolg s%9qoi6iv

&valo(pov , ovd'
1025

si'

v7To

t,vydv ccv%ivcc ftrfia

TfimXog sns6ti xciQy.

jttot

VOOV SL01V

TOL XaXOTTjTL {ICCTCUOTSQOL

Ilt/.ot'

tmv

207

d'

ccycc^mv

ccCsl

nQrfeisg Cd-pTSQccL.

'Pqldirj tol JiQrj^Lg sv avd-QconoLg xaxoTtiTog'

xov

<J'

dycc&ov %ccXsnrj, Kvqvs, nslsL

Tolfia Q-vps xccxol6lv

1030

nalccfir].

nsnov&cog'

oiicog ccTkrjTcc

6slXcov tol XQa6Crt yCvsTccc o^vTtQrj'

6v y

[irjds

o%%sl,

ovx

tcv

SQyv,tt6iv cclyog as\cov

cc%frov, {irjds cpCXovg ccvCcc,

LLrjd'

s%&Qoi>g svcpqcclvs.

lirjd'

1035 ovt'

djtQrjxTOLOLV 1%

Qscov d'

QrjldCcog d-vriTog ccvrjQ

av noQcpvQtrjg

OV&' OTttV CCVTOV

sliiccqiisvcc

dcoQcc

nQocpvyoL,

xccTccdvg sg nvQfisvcc XCfivrjg,

S%tj

TttQTCCQOg fjSQOSLg.

V. 10234 MiV. 1022. vnsQHQSu.axai, Hecker sncxQtu.axat..

t7ro %vybv
vinermi videntur.
ovnors, ovnox' sv cg.
vno^vyiov
voov A, vboi O, yooc bcdefghlmn.
V. 1025. SsiXoi A, SsiXoig*.
A.
V. 1028. Kvqvs
nsXsv hvqve.
V. 1027. rot, te bcgm.
nsXsv,
V. 1029. v.a%ot6Lv, haec structura adeo offendit Heimsoethium, ut
xdxcoaw rescripserit, intempestivam hanc medelam etiarn v. 355 adV. 102934 affert Stob. CXXIV 9.
hibens.
oficog A, bfimg Olmn.
v. yiyvsxai etiam ap. Stob.
V. 1030. rot, xi h.
yivsxai AO
V. 1032.
V. 1031. y\ t' AO.
In, ap. Stob. cod. Vind. scp'.
ox&si scripsi, ut Emperius quoque coniecit, legebatur s'x&si fiqS' ax&ov,
Emendatio incerta,
sed A s"x&si ur}S' sx&si,
sx&st. (irjS' ax&si.
sed (i6x&si nimis ambiguum, axwao a vestigiis litterarum recedit.

Apud Stobaeum

Heimsoeth proxime opinor

legitur avxsi (ir S' aiaxsa.
speciem accessit scribeus a%&so, (irjS' d%&st, (ir]xs
cpiXovg dvia, (ir]x' Ix&QOvg svcpQaivs, structuram certe expedivit (ir]xs
(ir]xs corrigendo, priora, quae iam Geel eodem modo refinxerat, uon
t

ad germanam

satisfaciunt, nam si repetendum fuit idem vocabnlum, verbi participium requiritur velut ox&si, (irjS' ox&av, sed iners haec verborum

copia, itaque tentavi skJh, (ir^S' ax&ov (ir]xs

(ir]xs i. e. ne effervescas ntrc dolarem piodens taidium ainicis, inimicis qaudium pares.
Hermann ayxso (ohvsi vel x 80 )
"Ex^st, inprimis v. 1030 commendat.
V. 1033.
vel ax^so (ir]S' laxvov, Ahrens s"h&si (irjS' ax&ov.
(irjS' ax^ov
A frsXcav.
s vcpQuivs
&sa>v
d"
om. g.
A s vcpQrjvs
s'x^Qf]vs.
V. 1035. ovt' av , a ov Stob.
V. 1034. QrjiSias, A Qr)'cS(og.
V. 1036. avrov, Hermann avxbg.
.

POETAE ELEGIACI.

208

"

"Av8qcc xoi <>t' dya&ov %aXeit(QTCcTov i,ajzaTrJ6ai ,

cog ev [tol yv(6\irj, KvQve, Ttdkat xexQLTai.

1040

"A(pQOveg dv&QCOTtoL xal vr\7ttOL, oiTLveg olvov

7tCvov6* cc6tqov xal xvvbg aQ%o^,evov.
\tr)

zJevQO 6vv avhrjTrJQf naQa xkaCovTL yelcovxeg

7tCvco(iev, xeCvov xr)de6L TeQTtopevoL.

Evdcoytev cpvXaxr) de TtoXevg (pvXdxe66t

549

\ieXrj6eL

a6TV(peXr\g eQaTrjg naTQCdog rjiieTeQrjg.

1045

Nal

[icc

/iC , el TLg Tavde xal eyxexaXv\i\Levog evdeL,

r){ieTeQ0v xco\iov

Nvv

d'

d'

TtoT

[irj

e6Tat, TavTa &eoi6L

enetT

LieXei.

eydo oid Te 7tatdl 7taTr)Q v7tod r)6oitaL

e6d'kd'

1050

aQitaXecog.

\iev itCvovTeg TeQTtcoiiefta, xaXcc XeyovTeg'

a66a
Uol

de&TaL

6v

avTog

ev &v[ico xal cpQe6l TavTa fidXev'

d'

eTtetyo^ievog TtQrj^g %Qeog,

aXXd

(ia&eCr]

V. 1038. sfiot yvcofirj A, vulgo ifiij yvcofirj.

Post hunc versum re4.
V. 1040. ntvovo' nivcoa' el. fort.
petunt omnes codd. v. 853
recte. %vvog, %svog e.
V. 1041
2
aQ%o(isvov O iQ%o[isvov.
Hartung Archilocho tribuit, id quod ego quoque aliquando conieci.
V. 1041. avv avXrjxijQf sic distinxi, vulgo coniungunt cum seqq.
V. 1044. daxvV. 1043. TtoXsvg, A noiscog, Renner TtoXsog praeoptat.
cpsXrjg A, O daxvcpsXr)g, bcm et dn a m. sec. d axvcpsX-r]g, efhl et dn a
m. pr. sv oxvcpsXrjg. Ahrens dv oxvcpsXrjg xtg iQa, Emperius svoxacpvXrjg,
Hartung (isXr)osf daxv cptXstg, Meineke doxvcpiXrjg i. e. xoig cptXovatv
daxv, Schmidt doxs(icpr)g a poeta profectum esse opinatur.
iQaxr)g,

V. 1045. m xcovSs, AO xovSs, conieci xstvSs, vid.

aQ7taXscog,
adn.
467. svSst, c svSot, V. 1046. %do(tov, g
c aQyaXscog, V. 1047. xsQ7ic6(is9a, h xsQ7t6(is&a. V. 1048. daaa,
utetiam Nauck,
g ex corr. ocaa. STtstx' A S7tsi&'.
vel potius &sotg (isXsxco. V. 1049. aol S' iyco scripsi, goi Ss
old xs,
A, aoi Ss %sv el, aol Ss* (O ov Ss), Bekker aol Ss
axs A, old
b. naxrjQ A, cpiXco* praeter O, qui om. V. 1050. dXsv
V. 1051 4 vulgo separantur.
A, fidXXs
TtQO^rjig A,
fidXs*.
nQa^g 0. %QSog haud cunctanter scripsi, libri %a%6v, quod omnino
O

iQaoxr)g.

si',

tj.

v.

(ico(iov.

(isXst, fort. (isXoi,

xco

xoi.

oi

xi

7tQf)^rjg,

1,

perversum; nam

poeta amicum monet, ne quid

agat; ex
nimia sane festinatione mala multa et gravia proficiscuntur, cf. Herod.
VII 10, 6: i7tst%&rjvat {s7tst%Q-sv verissime Siesby restituit) (isv vvv
festinanter

Ttav TtQTJyLia xi%xst ocpdXfiaxa, i% xcov grtfiiat (isyaXat cptXsovot yivso&at,

at TtQaGGstv %a%6v est facinus malum patrare, a quo honestum amicum

qui deterret, gravi contumelia

afficit.

fia&siri,

a&sirjg A.

THEOGNIS.
6rj

xmv

209

6a dya&ai

xe votp.
yccQ {iatvo{iivG>v nixexat &v{ios xe vooc; xe ,
(pgevl (iovXev6at

'

fiovXr)

8'

dya&ov xal voog i6frX6v

eig

dyet.

[iev xovxov ia60fiev, avxaQ ipol 6v

xal
Mov6cav fivr)66[ie&' dftcpoxeQOt.
avXet,
avxat yaQ xdd' edoxav e%etv xe%aQt6^,iva dmQa

1055 'AXXa

Xoyov

6ol xal iftol

xt[tr)v

xdpcpt7teQtxxCo6tv.

TtpayoQa, noXXcov OQyr)v dndxeQ&ev oQtovxt

V. 1052.
re

650

ytv(o6xetv %aXexov, xatneQ iovxt 6ocpc3.

1060

voco

libri

(tovXevoat,

fiovXevaat,
nisi

quod

acor

(fuit

el

olini

ccb dya&co
@eovXevoai.
ocot, ut v. 498 nivrjt, ubi

rexvco.
Hiatus asperitas mitigatur, quod iota dativi
nivr\r'),
nota olim non plane obnmtuit, itaque huic generi hiatus non solum
in Homericis carminibus, sed passim etiam in Pindaro venia parata;
ad eundem modum Theognis supra v. 977 KQaSirj ev neioouat.
Haud scio an verba in hunc modnm traiicienda sint oco re vocp
dya&co, cum antea inverso ordine poeta sit usus pa&eirj afi cpqevi.
Est enim Theognis orationis artificiose componendae inprimis peritus atque ob id ipsum Isocrati probatus, qui iure has elegias xe%vi%cbg nenotr](ievag arbitratur. Hiatum huius loci sustulit Ahrens scr. aco
x' dya&ov xi voco incommodo quidem institutae sententiae, nec magis
audiendus Hartung qui dXXa ^a&eirjg ev cpoeoi fiovXevoat aaig dyavco xe
voco 8Cr.
V. 1053. ydo om. f.
uatvofievcov nexexat A, fiaovafievcov udxexat*. (idxexat fortasse revocandum, cf. v. 631 cox' vt pr) noeoacov ftvfiov voog xxX.
V. 1054. S', o' 0.
voog, voco el.
eig, cg
g.
voog eo&Xov scripsi, libri vdov ea&Xov, Hartung voog eo&Xog correxit, recte sane voog restituens, sed ia&Xov non erat mutandum, quem
poeta dicit consilio et mente prospero successu uti, cum desipientium
irrita sint consilia.
V. 1055. edoouev, idaouat 0, edocofiev h.
V. 1056. Movacov, in proecdosi Movoecov scripsi.
V. 1057. avxai,
M. Schmidt avrotg.
V. 1058. rtur\v %ducpmeQiv.xioaiv auctore Camerario timide refinxi adhibito non plane dissimili loco v. 1346 aoi xi
neQtaebv Zevg xoSe rt(ir]aag Scoqov eSconev e^eiv. Ut hic xt(ir)v subiunctum, ita ap. Hom. 11. J 197 nXeog. Quamquam alia quoque licet
periclitari, velut cum Ahr. ueXeuev S' ducp. Satius fortasse emendationis periculo abstinere, cum quid antiquitus sit traditum ignoremus, nam
testes prorsus dissentiunt, A uev S'
vvv, proletarii (ir\v (cg (ir]v xal haud
dubie ex corr.), prava illa quidem pariter, nam neque sententiae neque
numero versus laboranti subveniunt. Brunck scripsit v.al (ir\v ytducp.,
Bekker %ul ur\v, Heimgoeth Sid vcov S' d., A.hrens (isXeuev o, Hartung
fieXnetv, M. Schmidt vcofidv S' vel uexaSovv S'. Conieci olim aol xut
euoi, Navvoi, nducpineQtxxioGtv: ut Mimnermi hi fuerint versns, id
quod etiam nunc tueor.
d(t,cptneQi%riootv, ducptneQtnurioot 0, ducpl
V. 1069. TtfiayoQa, noXXcov CaneQtnrvovot f, dptcpl neQt%rioai deln.
V. 1060. ytvcomerarius, rtfiayaQ anoXXcov A, rtua yaQ dnoXXcov*.

oxeiv

AO,

POITAI

v.
IjYR.

yiyvcooY.etv.
II.

14

POETAE ELEGIACI.

210

ol [iev yccQ naxotrjta

xataxQvtyavteg e%ov6LV

nXovtar, tol d' aQEtrjv ovko^ievrj

'Ev d'

7J(5r]

Jtevirj.

7caQa [isv %vv o^irjXLXL %al

Xld-'

evSecv,

L^eQtcov SQycov iij qov [e^ievov,

1065 e6tL de xco[idZ,ovta \iet avXrjtrJQog deidecv.

tovtcov ovdev

aXX' eTtLteQicvoteQov
ti
\ioi nXovtog te xal aldcag;
avdQcx6Lv r]8e yvvaL^C'
r\v

vLxa Jtdvta dvv evcpQ06vvrj.

teQTtcokr)

1070

cxq'

"AcpQOveg dv&QcanoL xal vrjitioi, olte %-avovtag

xkaiov6% ovd' r (ir}g dv&og dnoklv^ievov.
t

KvQve,

cpiXovg TtQog itdvtag eTti6tQecpe nocailov r)&og

V. 10612 affert
Mimnermi videntur.

V. 1063-8 et versus 106970

%vv
libri
nccQa).
xaXXi&' (Ascripsi
kccxu
^vvoh^Xiki

Stob.

XCVII

xccqcc

9.

Bekker,

tvccqcc

*.
e.
i.
0,
v.dXXiaxov (comp.), ceteri x.dXXixcc, in linteo sive lodice involutum,
Xiov praeter A qui ndvvv%ov. Adversatur mihi Hartel, dictitans me
hic quoque antiquam paranullius fidei auctores secutum esse, at

o\ir\Xw.i

A, \vv

ofirjXiyu

quamvis vitiatam tuetur

dosin

ndvvv%ov

Praeterea Hartel

ciose diorthota vetus.

me

satis

audacter

castigat

sed

spe-

qnod anovSsid-

ovxa intulerim, qui artis legibus adversetur; scilicet castigator nescit

yiaXXi&' svSsiv vocabulo quattuor syllabarum aequiparabile esse, velut
uS' d cpcovcc apud Theocritum, vel Homericum si'aa' "Ekxcoq, cui similis
clausula Moschi cpairjg v.' avXov, ubi Meineke cpaio nsv scripsit, speV. 1064. si- sqov
ciose sane, sed formae insolentia offensioni est.
Hoc loco breviatorem plura resecuisse
i^sQov Esfisvog.
tsfisvov,
V. 1066. xovxcov ovSsv uq' r]v aXX' snixsQnvoxsQov
manifestum est.
scripsi, uq' r\v fortasse breviator immutavit, quoniam versibus mediis
omissis minus commodum videbatur, atque ipse aliquando xovxcov
ovSsv sxr\ i. e. sxsfj sive dXrj&cog (vid. ad Pind. p. 287) hiatu admisso
Libri xovxcov ovSsv xoi
(vid. ad v. 1052) scribendum suspicatus sum.
et plerique, sni xsq.
(om. A, xi Oel.) dXX' smxsQnvbxsQov (ita

AO

m, ut Turnebus, sntxsQnofisvov

efl.).

Revocavi snixsQnvbxsQOv quam-

vis auctoritate destitutum, sed sntxsQmqg et snixsQnsiv usitata; nam

verbum snsivcci ab hoc loco tam alienum, quam sxi, nec, ccXXo xi
placet. Hermann ovSsv bficog uXX' sxt, Epkema ovSsv xoi xovxcov aXX'
snix., 0. Schneider ovSsv snsax' ccXX' sxi, Hartung xovxcov
olS'- ccXXo xi xsQnvbxsQOV , Heimsoeth xovxcov 'ovSsv xccXX'

S' ovSsig
sa%' o xi

Hartel x. ovSs xol dXX' HnXsxo xsq., Gomperz tentavit xovxcov

ovSs vosiv aXX' svi xsQnvoxsQOV. V. 1067 nihil muto, quamquam exspectaveris xi fioi nXovxov xs %al cclSovg, qua structnra non
solum Attici scriptores, sed etiam Hom. II. $ 360 et fort. Anacr. fr. 130

xsQn.

V. 1068. ndvxcc,
laetitia gestiens
tisset Hartel temere coniecit
usi sunt.

cccpQoavvrj,

Xvfisvov',

nccvxccg.

summum bonum

mus

quod

vikccxco

dnoXXbfisvov.

Poeta dicit: voluptas et aniquod cum non animadver-

est,

viv.cc nccvxa avv ucpQoavvjj vel vi%a n. a.

V. 1070. ccnoXvi%ag dici oportebat.
8.
Post hunc versum iterant codd. v. 887

vel

TIIKOGNIS.

211

6v\i\iC6ycov 0Qyr)v olog txa6xog ecpv.

vvv pev

xcocf

icpinov, xoxe <f dlXotog nikev oQyr\v

XQeC66cov %oi 6ocpCr\ xal \ieydXr\g aQexrjg.

1075 IlQr]y^aTog djtQrjxxov yaXe%ooxax6v i6xi xelevxrjv

yvcovai, oncog \iikket xovxo %ebg xeXi6ai'

oQtpvrj yaQ xixaxac hqo de xov (iskkovxog S0s6d-ai

ov ^vvexa

Ovdiva

1081 a

i6&kbv iovxa,

alvr\6co deikbv iovxa cpClov.

\i\v

KvQve, xvei noltg

d\tr\%avCr\g.

xcov i%&Qcov \ico\ir\6o\iat

ovde

1080

ftvrjxotg TteiQax'

r\8e,

didotxa de

\ir)

551

xixr\

dvdQa

v(iQi6xr\v, %aXenr\g r)ye\iova 6xa6tog'

1082 a a6xo\ {iev

yaQ a6t 6a6cpQOveg,

r)ye\ioveg de

b xexQacpaxai noXkr)v ig xaxoxrjxa %e6etv.

V 10714

V. 1073. za>8'', toS' A.

contracti sunt ex v. 213 18.
V. 1074. hqsiggwv 0, hqsiggov rel.
V. 1076.
V. 1077. OQcpvrj,
iet plerique
V. 1078.
to, Tt emn.
OQcpvr).
ftvrjTOig AO, &vrjTrjg bcdfhlmn. Conieci OQcpvrj yccQ tstcctui 7cq6 Tslovg
lisllovTog sgsg&cci, xov ^vvstcc %tX. quod comprobavit Hartung, nunc
malim tiqo ys tov (A jtoo Ss tov), non est vocula ys iners complementum; sed ipsum articulum temporis sive rerum notat, ut otfiot

totc.

TOTf,

7iQog

avTcp

y'

slfil

tco

Sstvo)

V.

1081

Xsysiv.

Heimsoethio

ab 82 ab. vid.
quattuor versuum ecloga non sine varietate

tisqI

zov

(i.

108 lb ibi

g.

v.

39

zsxarat

placuit
42, ubi

lectionis

extat,

haec

nam

sv&vvzrjQa Kcctir)g v@Qtog r)(iszsQr]g, item v. 1082 a

Hoc quidem loco prius dilegitur affTot (isv yccQ &' oiSs GaocpQOvsg.
stichon om. cg, alterum ut videtur ceg. Bekker posterius distichon
abiecit, non recte, nam integra ecloga aut retinenda aut segreganda.
V. 1081 a. Tsv.rj, zshoi AObdelmn, utrumque h. Post v. 1082b repetunt AObdfhlmn v. 87 90. Libri Theognidei saepe easdem sententias
diversis locis plerumque plus minusve variatas exhibent: animadversione
autem inprimis dignum est, versus iteratos tantum non omnes in novissima parte libri prioris inde a v. 1038 1220 (vel 9491220, vide infra)
10 infra post v. 332 loco sane commolegi, nisi quod solus A v. 209
dissimo iterat; item proximum distichon v. 2112 infra v. 60910
et apto loco et germana specie servata legitur; nam quod distichon
v. 115
6 fere conspirat cum v. 643
4, non repetuntur iidem versus,
sed sententia variatur, legiturque utrumque decretum commodo loco.

v.

est

Denique monendum in posteriore parte libri I somel repeti versus, qui

hac ipsa parte leguntur, vid. ad v. 1095 6.
Praeterea autem
quattuor eclogae et in hac extrema parte lib. I et in lib. II leguntur.
50 etiam post v. 1278.
2 et v. 949
Repetuntur enim in A v. 1101

in

11078

2 post v. 1238.
Equidem
post v. 1318, et v. 1151
suspicor hos versus ex ncctStyicov sylloge in gnomologiae novissimam
v.

14*

POETAE ELEGIACI.

212

Ovxco %qt) % v V i6&Xbv iitt^xQityavxa vorj^ia

e)utdov aihv %lv ig xiXog avd(i\ tpika.
1085 Arj^icova^, 6ol itoXXd cpiosiv fiaQV' ov yccQ iiti6xri
xov&' Qdtv, o xi 6oi [ir) Kaxa&vyLLOv r).

Kcc6xoq xal TIolv8vxg,

vaix'
'i

1090

o'C

iv Aayt6ai\iovL diy

iit

EvQooxa KaXhQoeo noxaiico,

7tox (iovA,v6ai[ii cpiXco naxov, avxbg
t di xt xuvog i[ioi, dlg xo6ov avxbg

%ot>it'

%ol.

'AQyaXicog >iol ftviibg %L 7tQt 6rjg cptXoxTjxog'

ovx yaQ i%&aiQtv ovx cptltv dvvafiai,

partem translatos

esse:

nam harum eclogarum tres manifesto

949 seq. componas cum Cydiae fr. 1),

pueroquarta
quamvis non spiret amores, videtur ex amatorio
ecloga (v.
carmine petita esse, cui subiecta est infra p. v. 1318. Ecloga 1151 2
54 infra primum
infra disticho auctior extat, vicissim eclogae v. 949
tantum distichon servatum, reliqua librarii oscitantia praetermisit;
denique dist. 1101 2 pariter utroque loco mutilatum. Puerorum amoris
cum expers sit prior pars gnomologiae, (nam v. 253 et 371 parvi sunt
momenti), in novissima parte satis multa leguntur, qnorsum spectat
censura apud Suidam dXX' sv llsoco tovtcov naQSonaQLLsvai LLiaQCai xal
naiSvAol 1'Qcorsg, quam censuram non Suidas fecit, qui Theognidea
non usurpavit, sed alius quis, cuius in manibus erat haec gnomologia,
neque vero nai8Lv.cov volumen. Hoc ipso volumine etiam tunc integro
(nam cod. A particulam tantum continet) usus est, qui novissimam
gnomologiae partem adornavit, inde delibavit amatoria, velut v. 10956
qui diversis locis repetuntur. Et huius quidem hominis industriam
inde a v. 949 usque ad umbilicum gnomologiae deprehendimus. Ego
priores secutus repetitos versus, de quibus in adnotatione suis locis
dictum est, praetermisi, nisi quod hoc loco 1081 seq. et infra 1239 seq.
versus a Bekkero aliis segregatos non sine idonea ratione revocavi.
Ziegler in appendice has repetitiones exhibet, sed culpandus quod hic
V. 1083
quoque neglectis proletariis libris solos AKO antestatur.
poenitet iam suspicionis olim proditae, hoc distichon ex duabus eclogis
temere contaminatum esse; smoTQSipavTa vorjfia est: ubi animum ad

rum amorem

spectant,

1107 8)

(v.

amicum applicavit. Heimsoeth vno&QsipavTa desiderat. Hartung scrisniOTQSipaL to vorjfia, sfiitsdov aPsv s%slv 8' sg TsXog.
psit ovtol XQV
V. 1085. /JrjLLcova^, aol noXXd cpsqslv aQv Welcker, quamquam noXXd
displicet, fortasse asXnTa corrigendum, antea probantibus Hartungo
et Zieglero ov Ss noXXd cpsQSt-g aQv scripsi, vulgo et codd. dfjLiov d'
dl-Loi (A SrjLLcov a^coi ds) noXXd cpsQSiv (iaQvg (A (iaQV, e @uqvv). BoissoV. 1086.
nade zJrjLLcovaj;, sl n. cp. (iaQvg, Emperius fiaQs' requirit.
V. 1088.
V. 108790 Hartung Chiloni vindicat.
cf. infra v. 1238.
-

Evqcoto. Herwerden, lege V. 1092 malim ovts yaQ

1
vaCsTov.
sn om. bcdghn.
vaCsT
batur EvQcoTa.
V. 1090. s%ol, s%sl Ofl.
s%&aCQSLV a', ovts cpiXsiv dvvacLai.
',

THEOGNIS.

213

yivco6xcov yal.mov (iiv, otav cpikog dvdol yivr\tai,

ovx i&ihovta

6*'

i%ftaLQiv , lakeTtbv

cpiXeiv.

vvv aklov, ifioi ye (ilv ovtig dvdyxrj

Eodeiv tcov fiot itQo^fts ydqiv tid~E6o.

1095 Uxijttso dr)

tovO''

"Hdrj xal ntEQvye66iv iftaiQoiiai co6te nstBivov

avdQa xaxbv

ix Aifivrjg (isydkrjg,

Pqox%ov aTCOQQtj^ag' 6v

U00

vGtEQOv

llsv

dpaQtcov

ijiicpQ06vvrjv.

gV.yiyvcooKco,
1095 6

yivcoOKco,

usque ad %aXsnbv om.

552

TtQocpvycov,

cpikotrjtog

ipbtjg

rjfietiQrjv yvco6rj

V. 1093. yivcoOKwv 0, sed

oy.cov.

cf

g.

vulgo yiyvcoa praegressis

separavi, Welcker cum seqq. coniungit, quod probavit Heimsoeth

corrigens avfr' sqSslv, xmv (ir) n. %. x. Hoc distichon infra post v.
1160 cum insigni lectionis varietate repetunt AObdefghlmn: co vsol
oi

vvv dvS^sg (A

vsol

co

ot

vvv avdosg)

ifiOL

ys

(A

sllol

ys,

Sfioiys) (i. ov. dv. xovft' sqSslv (A xav&' sqSsiv, x. (i. itQoa&s (0 uqoadsv) %. xi&sao. Manifestum est hic quoque diversas eclogas temere

in

unum

coaluisse,

nam

Sl vsol, oi

vvv dv$Qsg

novae sententiae est exordium (Heimsoeth librarii naQsniyQacpr\v esse

vsol ol vvv dv$Qsg credit), reliqna intercepta sunt, cum librarius propter
voculam vvv deerraret in proximam eclogam; et huius quidem detrimentum resarcire licet, quoniam sedulus aliquis libro etiam tunc
integro post v. 1160 usus alterum hoc distichon post v. 1094 inseruit,
cum ab illius loci argumento non abhorrere animadvertisset manifestum enim ex inferiore loco hanc eclogam in superiorem hunc transV. 1095. a-nsnxso,
latum esse, non vicissim.
onsnxs.
dXXov, o
:

corr.

ex

co

ut vid. A.

slloi,

sllol

A.

V. 1096.

xav,
%dQiv, %uql cg.

evan.,

Hermann
nQoa&s, Ac nQoa&sv.
Ahrens xov&'
Si] vvv dXXov (itiOL
sqSslv) xcov llov kxX.
Nihil novandum; poeta dicit: quaere alium amisqSslv, xov llol.
cum, qui tibi obsequatur; me nihil necesse tibi dicto audientem esse:
V. 1098. iv. Xifivr\g (isydpriorum beneficiorum mihi gratiam refer.
Xr\g, poeta scripsisse videtur sx Xivir\g vscpiXrjg, quod Graefe proHermann iv. Xo%(Lrjg (i., Orelli iv. Xv(ir\g (i. probante Herposuit.
V. 1099. @qok%ov cum Scaligero
werdeno, Mey sx Ai(tvr\g (isydXr\g.
Cf. Hesych. (tQOK%og- (tQO%og.
Christ
scripsi, (tQoy%ov cefgl, (1q6%ov*.
Metrik p. 24 ed. 2 tuetur (Iq6%ov, quod prudentibus non mirum ac
ciderit, cum vel Aristophanem cpiXoaocpov paenultima producta extulisse opinetur, id quod artis metricae Graecorum legibus planish ar\.
sime adversatur.
V. 1100. r\iLSxiQrp> bm vfisxiai),
qt\v, quod probavit Hartung, qui veteres editiones secutus continuo subiunxit proximum distichon quemadmodum Emperius, qui f)XsLidxr\v, et
Boissonade qui v. 1101 %oaxig (%coaxig) scripsit probante Heimsoethio,
V. 1101 2, quos recte a prioribus separavit
perperam illi quidem.
Bekker, infra post v. 1278 repetit A, id quod argumento est novam
esse eclogam, sed manifestum est apodosin deesse, intercidit igitur distichon post v. 1102.
Cum non sit verisimile eclogam bis pariter detrimentum accepisse, is, qui hanc gnomologiae partem concinnavit,
sed infra

xcov.

OKsnxso

POETAE ELEGIACI.

214

"06Ttg 6ol (lovXev6ev i[iev iteQL, xaC

ixiXev6ev

o*'

rjneTiQrjv cpLXCr\v.

oLxsG&ccl 7tQoA.L7t6v&

MdyvrjTag a7tcoXe6e xal KoXocpeova

"T($QLg xal

xal UfivQvrjv.

KvQve, xal

TtdvTcog,

ditoXeZ.

v^l\l

iX&eov TtaQaTQL^o^ievog Te [loXvjidoo

%Qv6og anecp&og icbv xaXbg aitaGLV e6r].

1105 'Eg (5a6avov cf

deiXog' xal

"Sl (iol iyob

xaTa%aQ{ia pev i%d-QOlg,

dr)

Tolg de cpCXoL6L Ttovog detvd fta&cov yevoprjv.

Kvqv', ol 7tQo6& dyafrol vvv av xaxoC, ot de xaxol

vvv dya&oC' TCg xev TavT dvi%0LT i60Qcov,

1110

tlqCv

rovg dya&ovg pev aTL[ioTiQovg, xaxCovg 8e Xa%6vTag

ix

[ivrj6TeveL d'

TLfirjg;

dXXrjXovg d' anaTcovTeg

ovt

dya&eov

1115 XQrniaT

'.

V. 1104.

dftfi'

dnoXsi.

(ivrj^irjv

dXXa ra

V.

[iiv fiOL

mutilatam ex nca8iY.<ov volumine huc transtulisse

olim suspicatus sum distichon adiungendum esse
SsiXmv dv&Qco7tcov Qrjficcai Ttsi&ofvsvog, si' xLg gol
1101.

vfifi'

oXst, rel. vfificcg oXsi,

etdoTeg ovre xaxoov.

iQya6o(iaL &eot6Lv inev^dfievog.

d'

sententiam quamvis
censendus est. Ego
eclogae v. 1259 62
V.
(iovXsvasv xxX.

dvrjQ.

dXXr]XoL6L yeXco6Lv

e%eov nevCr\v [iol 6veC8i6ag'

e6TL, Ta

jxovx

xaxov 0*^Aog

iit

%ccC,

v.s.

dnoXsi,

unde aliquis

vfifi'

V. 1102. itQ0lnt6v&',

vftccg (vel rjficcg)

tlqoXi-

vfificcg oXsi, el

ccnoXsi,

vfidg

oXsi coniiciat, Welcker

1105 antea repetunt AObdefhlmn

v.

571

2, et

com-

eclogae, cum eiusdem sint argumenti, componuntur,

V. 1105. sg, legebatur
neque vero licet utrumque distichon coniungere.
V. 1106. dnscp&og,
dnsv&og. Ahrens
sig.
fioXvSop g, fioXCfiSoj rel.

mode quidem hae

coni. X9 va S

saj/,

Acg

dnscp&og x* av SrjXog, Heimsoeth smv SrjXog dnccg

V. 11078 repetit A infra post v. 1318.

saxr\ el.
'

oifioi,

sed infra

calfioi,

saofica.
et ambigunt veteres magistri, utrum
610 ed. Lentz.
vid. Herodian.
co

fioi,

II 1,
oo fLot an co ftoL sit scribendum,
V. 1108. SsLvd Camerarii emendationem confirmat A infra, hic cum
In A h. 1. legitur cpCXoig 6 novog SslXcc ncc&cbv ysvoCreliquis SsiXd.
sed infra tolgl cpiXoig Ss novog
firjv, unde aliquando oxXog conieci,
SsLvccncc&cov ysvofirjv, ac xoiai qjCXoig Ss fortasse restituendum.
V. 1113. dnaxcovxsg, f dnavxcovxsg.
V. 1110. dvs%oix', svs%oix' n.
V. 1114. fLvr]fir\v, Hecker yvcofirjv. Post 1114 repetunt AOlmn v.
V. 1115. fioi ovsCSiaccg scripsi, quod etiam Emperius pro61920.
causa idoriea elisione proposuit, vulgo fi,' covsCSiaccg, sed poetam sine
nominis poi usum esse, non est credibile, duplex autem accusativus
xd fisvxot, f xccvxcc
xd fisv fioi, A xsfisfioi,
hoc loco ferri nequit.
V. 1116. snsvl-dfisvog, el sitsv%6fisvog
(isv fioi, Ahrens xd fiiv xol.

THBOGNia

915

nXovte, freaiv xctXXi6te xcci ifieQoe6tccte

6vv 6oi xui xccxbg cov yivatcci e6ftkbg

553

jtccvtcov,
ccvrjQ.

'

iietQov e%oi(ic, cpiloi de

"Hfirjg

Zevg, cx&avcctcov (icc6iXevg,

t^cooifii xccxoov exto6&ev ccnccvtcov,

Arjtoidrjg xcci

iijo

ocpQcc fitov

Mr\

xccxcov fiifivr\6xe' neitovftcc toi

[ie

o6t
1

og

-_>->

itXovtco d-v^ibv iccivbfievog.

xcci

rjfirj

Qoifiog AitbXlcov

{ie

oicc

'0Sv66evg,

'Atdeoo {leycc d<5[i' rjXvd-ev e^ccvccdvg ,

{ivr)6trJQag ccveiXeto vr\Xei d-vfico

xcci

dr)

nr\veXo7tr\g e{icpQcov xovQidir\g ccXo%ov,

vTte^ecve tpiXoo

Sr\&'

{Liv

r)

deificcXeovg te {iv%ovg.

ocpQcc te yrjg e7tefir\

Ei

II.

d-vjiocp&oQOv ov fieXedccivco ,

Jtevirjg

tamen obtemperare, cf. Hom.

yivezut AO, yiyvofiat*.
V. 1120. ArjToiSrjg Ab, XrjTotSrjg *.
cpiXog.
nusquam, elegiaci poetae tantum in altera penta-

358 et 944 commendant

V. 1118.
&

v.

quod

7tio[icci,

itcudi yi,avov6cc,

itccQcc

436.
476. Od.
V. 1119. $o$og,

nolui

cqv

icov.

Soluta forma epici

metri parte videntur usi esse, cf. Anth. P. VII 237, 2 xut fieoov dttcpoEtiam Simonidi ep. 164, 2 ArjzoiSrjg restitJqcov lluqtvqu ArjtotSriv.
V. 1121. (ttov, dinr]t A, quod probant Orelli et Hartung.
tui.
Videtur germana scriptura oblitterata esse. Heimsoeth dotvr)g suisit.
28. Haec ecloga multis ac gravibus difficultatibus obV. 1123
V. 1123. (ie, c xe.
saepta, ut restituendi periculum fere iiritum sit.

Turnebus, quod suppeditat

fiittvrjOK' enenov&a , ceteri
~- V. 1124. 'AtSeco, utSeco A, dtSov* ut
Prorsusinsolens
vulgo.^
orationis conformatio, exspectes r]X&e %al i^uveSv, vel oot iX&cbv 'AtSeco
V. 1125. dveiXeTO, A uveiXuTO, fort. evrjQuro,
Scofiu (tey' i^uveSv.
et hoc ipsum vel ullvvuto Emperius commendavit.
&vttcp A, %uXhco*
V. 1126. eficpQcov, A evcpQcov, neutrnm aptum, commodius
ut vulgo.
IlrjveXoovficpQcov, sed hoc diversam requirit rectionem, (ivrjOTrJQug'
cui venia parata est.
nrjg, ovficpQcov novQidCr) dXo%cp, hiatu admisso,
(litivrjGne

itettvrjod-e.

V. 1127.
TtQog*.

Obdhm

r)

ye.

A,

(ilv

V.

r)'

1128.

(tev*.

'

Srj&',

detfiaXeovg,

Parum

probabilia

Sri&'

Obdefghlmn.

SetttoXeovg,
critici

SeteXtvovg, Wassenbergh 'l&UKrjg i. SutSaXeov Te

ine$r\ SutSaXeoto (iv%ov vel ocpQu Teyrjg
itv%oig,

naQa A,

SetXuXeovg.

excogitaverunt,

'l&d-nrjg

ttv%ov,

vne^

Emperius
SutSuXeotot

denique a vero prorsus aberrans nuper Paley ocpQu Te

Conieci 6'gpp'
vneprj.
liter novissima etiam

r)g

yr)g

Haupt.

yr)y

SutSuXeov ze Xe%ovg, simiV. 1129

Hom. Od. W 183 seqq.

ineftrj

Cf.

ze,

Hertzberg

10.
qui vulgo dirimuntur in duas particulas, affert Stob. CXVI
V. 1129. et nCoitut libri deteriores, A
Fortasse Mimnermi sunt.

32,

iXnCottut, Stob. ovSe ye ttr)v , quae^ inscita est correctio

ettnCoitat,
ov om. Stob.
fieXescripturae mendosae vel non intellectae.
Ahrens etf
Suivco cum Stobaeo libri praeter Ae, qui iteXeSuCvcov.

POETAE ELEGIACI.

216
1130

ovd' ccvSqcov ix&Qoov, ot (it Xiyov6t xaxcos'

aXti r\$r\v iocczrjv 6XocpvQO(iat , r\ (i iTttlstTtst,
xXatco 6*' ccQyaliov yrJQas i7tEQ%6(ivov.

Kvqvs, TtaQovGi
d'

cptloi6t xattov xaTa7tav6o(isv ccQ%r\v,

slxst (puQ(iaxa (pvo(iivco.

1135 'ElTtls iv av&QcoTtots (iovvr\

aXkot

6*'

rrjTco[iev
co%eto (isv

&sos i6&Xr\ sve6tiv,

OvA.v(i7t6vcY ixrtQoktTtovTss

6cocpQo6vvr}' %aQtTss t

nioftai praeoptat,

Heimsoeth

co

sfiav'
<$'

co%eto

7tt6Tts, (isyalrj ftsos,

dvdQcov

554

cptXs, yr\v sktTtov'

si nsnofiai

fisXsSaivco ,

M. Schmidt

sane modestius, sed non reputavit,

omnem sententiae vira infringi, si poeta reticeat, cur boc doleat vehementer, illud aequo animo ferat. Igitur verbum, in quo cardo
omnis versatur, desideramus: neque vero niofnai vitii expers: non tantopere offendit Z correpta aut praesentis notio, sed non intelligo, cur

Stobaeo fidem habens sfina ys

firjv

poeta, cum vinum omnium curarum sit remedium, dicat senectutis

ingruentis sollicitudinem Bacchi munere non frangi. Equidem scripserim sl nvsofiai, nsvir\g &v[locp&6qov ov fisXsSaivco, i. e. amore
flagran8 neque paupertatem neque inimicorum convicia curo, sed iuventutis fiorem amissum doleo. nvsiv idem est, quod sqccv, (vid. Theocr.)
unde etiam sianvsiv (sionvrjXog) et sfinvsiv (vid. Hesych.) dicuntur.

Huius verbi media forma

sqco

dicuntur.

licuit

poetae uti,

quemadmodum

soajiai et

Omnino videntur Colophonii medias verborum formas

siquidem poetae illinc oriundi peculiaria quaedam nsur-

frequentavisse,
de quo iam olim
pant, velut Antimachus vcofir\oavxo, Hermesianax
monui in comm. ad eiusdem eleg. v. 29, inprimis Nicander, velut
sv&Qvnxso&ai, naxaQxi^so&ai, xataipri%s6&ai, vofidgso&ai, ovficpvQso&ai,
cpoQvaasa&ai alia, sed svxQScpsa&ai (etium Hermesianax xQscpsa&ai dixit)
segregandum, quo iam Hesiodus usus est, ac xQscpsa&ai etiam in TheoV. 1133. naQovoi vitium contraxit, poeta
gnideis v. 276 legitur.
scripsisset Kvqvs cpiXoig naQSOvoi, quod etiam versus numeri commendant, sed ipsum vocabulum ab hoc loco alienum; sed non suppetit
,

nam cpiXoig ncoQOvoi (ncoQsvai) non ausim comquamquam obsoletum verbum ncoQsiv testantur Hesychius et

probabilis medicina;

mendare,

autem destitutum naQav&i, quod

Neque alii probabilia excogitaverunt: O.Schneider novovai, M. Schmidt na&ovoi, Sauppe Kvqv', dno cpikoiot, 1 cpiXoig. V. 1135 affert Stob.
Qovat,, Herwerden svaQoiai.
Suidas, qui Eleis attribuit, auctoritate
Attici naQavxd vel naQavxiv.a dicunt.

CX

dv&Qconoig (lovvrj Stob. Ap., dv&Qconotai fiovrj

Apost. VII 1. c.
V. 1136. OvXvfinovS'
svscxiv, Sintenis sx' soxiv.
vulgo et codd.
Brunck, libri OvXvfinov , contra Leutsch OvXvfinov yr)v nQoXinovxsg
requirit, cui suspicioni quod continuo subsequitur yr)v sXmov adversatur. sv.nQolm6vxsg non est sollicitandum, repetas ex proximo priore
v. dv&Qconovg, cf. Hesiod. Op. 197 v.al xoxs 8r) nQog "OXvfinov dno
12.

d&avdxcov

av&Qconovg aiScog
(isxd cpvXov Ixov nQoXmovx
V. 1137. nioxig scripsi, et ad eundem modum deinde
V. 1138.
acocpQoavvrj et ^apirsg, vulgo Tliaxig, EcocpQoavvr}, XaQixsg.

X&ovog

nal vsfisoig.

V,

s'

l.

THEOGNIS.

217

oqxol 6' ovxitL TtidxoX iv uv%Qt67toi6L SCxaioL,

1140

ovds ftsovg ovdslg d^stai d&avdtovg'

sv6s^icov d' avdodiv yivog scp&LtaL, ovds d^ifiL6tag
ovxitL yLvojtixovti' ovds fisv svvofiCag.
ahti bcpQa ttg coel xal oQa cpdog r)slCoLO,

1145

sv6s(Hg)v xeqI d-sovg, iknCda 7tQo6(isvitto,

sv%6nsv6g ts &sol6l, xal dykaa (irjQCa xaCcov
skitCdL ts JtQtotrj

ftvitco.

Ttvfidttj

ddCxoov dvdQcov

d'

cpQat,i6ftco

xal

6xolwv Xoyov

alsC,

ot &SG3V dfravdtcov ovdsv 07tL^6(lEVOL

aVsv
1150

iit

dkkotQCoLg xtsdvoig Eiti%ov6L vorjfia,

s6&kd xaxolg SQyoig 6v(ifioXa

Mrj

Ttots

&r]xd{isvoL.

tbv JtaQEovta (is&Eig tpCkov akkov iQEvva,

SelXcov dv&Qooitoov Qr]^ia6L 7tsi&6(isvog.

Elr} poL rtkovtsvvtL xaxoov aTtdtEQ&s (isQLfivicov
t^cosLV dfikafiicog,

(ir\dsv

syovtL xaxov.

V. 1139. sv dv&QconoiGi Sinaiot, Leutsch ev dv&Qconotg dSinoi6iv,

Mihi poeta videtur scrialius fliaioig, at nullus hic epitheto locus.
psisse: Zqhoi S' ovksxi itiexov sv dv&Q(07toiGi Scxaicov , i. e. iusiurandum non iam pignus pactorum inter homines est.
V. 1140.
V. 1141. sv6sscov 8' dvSQcov, malim 8' oblitterare,
dsovg, &sog bm.
asyndeton est convenientius polysyndeto, ac si quid addendum, yaQ

V. 1142. yivco6%ova'
scp&ixat Schaefer, vulgo scp&ixo.
exspectaveris.
s vvo(ciag Herwerdeni correctionem recepi, libri
AO v. yiyvco6KOV6'

V. 1143. xig Hermaun delet, Hartung scripsit

svesfliag (0 sv6s@iag).
dXX' ocpQa
xal oqcx cpdog r]sXiov xig, Leutsch ocpQa 8s xig <t,
cpdog,
A.
deleta particula dXXa. cofi A, cqoi 0,
V. 1145. evx6(iev6g xe scripsi, legebatur evxeo&co Se, et evxofievog iam
Brunck proposuit. xai, Schaefer %ax' V. 1146. eXniSi, vulgo
scribi solet 'EXniSt. xe, g Se. Voculam xe traiicere solent tam poetae,
Herod. VI 79: xat dotSr\v
quam pedestres scriptores, maxime Attici,
&vsxco, xi&exca.
xe xavxr\v TtQcoxrjv %al (tovvrjv
V. 1147. okoXiov, Leutsch SoXiov. yeveeftat.
V. 1148. ovSev A, *(irjSsv. In
V. 1150. ia&Xd Emperius, legebatur aiaxQa,
proecdosi ovSsv' scripsi.
nisi forte atoxQOig xdX' BQyoig vel x.dX' ataxQoig SQyotg legendum.
.

^corj

cor}*.

cpcog

cf.

ocpiet,

V.

11512 repetuntur

1238 addito alio disticho,

Praeterea extat hoc distichon in Anth. Pal. X 40 (ubi dSr\Xov est et pro cpiXov dXXov a pr.
m. cptXoSafiog) et Cram. An. Par. IV 374, ubi naQsig pro ite&eig.
in

infra post v.

unde huc eclogae primores versus

translati.

V. 11536 exhibet Stob. CIII 14 utrumque distichon coniungens, consentiente Leutschio, qui colloquii particulas hic quoque sibi deprehendere videtur.
V. 1153. nXovxsvvxi Brunck, nXovxovvxi libri.

V. 1154. dfiXtt(lecog si est

(isQifivscov A,
,
(isQiuv
(isQtfivojv*.
sine noxa, prorsus otioeum, sin est innocentem vel insontem vivere

POETAE ELEGIACI.

218

Ovx sQapat

1155

a%b

tfiv

Ttlovtstv ovd' sv%o[iat, akkd [iol

tcov okiycov, tirjdsv s%ovtt xaxov.

(Illovtog xal

6ocpir\

slr\

d-vrjtotg a\x,a%cotatov aisi'

655

ovts yaq av itkovtov &v[i6v VTtSQX0QS6atg')

cog

avtcog 6otpirjv o 6ocpcotatog ovx ditotpsvyst,

dkk' soatat, ftvfibv d' ov dvvatat tsks6at.

1160

OvOsva ftrjGavQov

xatad"rJ6stv Ttatalv dfistvov

aitov6tv d' dya&otg dvdQa6t, Kvqvs, didov.

(cf.

Hom. H.

stitutae

Merc. 393

in

sententiae,

xoo&sv dndvxcov

cf.

sn

supra

v.

quemadmodum

convenit sane in-

dfiXafiirjOi vboio),

1121
in

6'qpoa

8{%rj

scriptum

^cooifii

%av.cov

sed laborat

sn-

versus

ambiguitate, id quod vitare studiose potius quam ultro sectari poetam decebat. Fortasse aQnuXicog corrigendum; nam obscura HesydfiXaSicog' r)8icog procul habenda, nec placet gafiXsfiioag,
liberius fisydXcog nsnot&cog interpretatur quod restituo in Panyasidis fr. ap. Ath. II 38 nivcov u$Xsfiicog (male vulgo

chii

glossa

quod lexicographus

ibidem v. 1 nQcoxrjv, vulgo nQcoxui, corrigas et v. 5 sl' xtg

ys nioi, vulgo fisv nivoi). In Homeri H. in Merc. 83 traditum
dpiafiicog certa ut opinor emendatione dfiXuvxoig vnb nooolv iSqouxo
odvSuXu novcpu removi. Heimsoeth hoc distichon refinxit sl'rj fioi nXovxstv nuocov x' dndxsQ&s fiSQtfivicov kxX.
V. 1165 6
v.uv.bv, f y.uy.cov.
om. cg. Extant in Anth. Pal. X 113 (ubi d8r\Xov est), ap. Maxim. conf. II
dfiXsfiicog,

xr)v

leg. gentil. II 183. Adde Schol. Luc. de merc.

10: ovy. sv%ofiui nXovxov ovSs SQUftai, d. fi. sl'rj fisv dnb xcov
sXa%ioxcov. Boisson. An. I 67: ov% sv%ofiui nX. ovSs SQcofiai, aXXa fiot
r)v \siv %xX. cf. etiam Orac. Sibyll. II 110. Hartung hoc distichon Soloni vindicat.
ovk, ovx' c.
fQUfiai, i&iXco Anth.
ov8', ovy. h
V. 1156. Anth. Jx xcav oXiycov (i. s%ovxa %.
Anth., ovx' c Basil.
V. 115760 affert Stob. XCI 26, Theognidis codd. v. 11578 prorsus
Quod omnium ordinum
omittunt, quos primus Turnebus hic inseruit.
libri conspirant, inveteratum esse vitium argumento est, itaque non

572 et ap. Basilium de

cond.

c.

mirum

aliis quoque locis passim eclogas per librariorum oscitantiam

detrimenta cepisse, praesertim in hac postrema gnomologiae parte,
quae quam male sit habita arguit ecloga v. 1095 6, ut alia exempla
V. 1160 om. e.
praetermittam.
xsXioai, Stob. v.oQioai, probavit
Hartung, non animadvertens hoc germani vocabuli interpretamentum
esse.
Heimsoeth y.axd vovv 8' ov Svvuxui xsXioai legendum censet.
Post h. v. repetunt AObdefghlmn v. 10956.
V. 11612. Libri
nihil variant nisi quod A naiolv v,axaQ-r)osi,v pro %axa&r)osiv natoiv,
v. 1062
uixovoi ut solet.
Vera scriptura supra v. 409 10 servata ubi haec ipsa ecloga extat:

OvSivu &rjoavQOV naiolv

aiSovg,

r)x'

xaxa&rjGr] dusivco
, snsxat.

dya&oig uvSquoi, Kvqv

qui suae existimationi consulat, multo melius liberis prospicere,

qui opes congerat. Hoc praeceptum hic in aliam longe partem
detortum: satius esse petentibus bene faoere, quam liberis amplum
patrimonium relinquere. Immutavit haec corrector, non ut pro arbitrio poetae sententiam variaret, sed ut pro captu suo restitueret verba

i.

e.

quam

TIIKO(JMS.

219

xal ykdoGGa xal ovata xal voog dvdQa)v

iv u/thn.) atrjftiav iv tivvstotg (pvetai.

(J(pd-(xX[iol

1165 Totg

evt

dya&oig 0v(i(ii6ye, xaxol6i de

av bdov 6ti\hft tiQ(tat

(ir]

3to&'

6(iaQtei,

i(i7toQtr]v.

id quod planissitue v.a&atr]oeiv arguit; etenim

xata&rjaet naioiv dfieivoo (vel naioi yiata&rjaei. dfieivoo, ut
supra AO exhibent); haec, quae vitii immunia sunt, cum refingeret
dfieivov scribens, retinuit inepte futurum, non ausus Hata&eivat. vel
xaza&eo&at, scribere ut oportebat. Si quid video novissimum tantum
verbum pentametri vitium contraxerat, ubi non enezai, sed dldOT
vel dld&E scriptum; scilicet in archetypo huic disticho subiuncta
fuit alia ecloga, quae iam non extat, cuius hexameter verbo AldOT
vel AIJSIZ terminabatur (probabiliter suspicaris hic repetitos esse
v. 635
6 dvdgdoi, toig dyaftoig enetat, yvcofirj te nai alSoog kzX.), quod
verbum cum se insinuavisset in locum verbi enezat, v. prioris (similiter
erratum in A v. 408 ubi pro ezv%eg scriptum eia^eiva librario ad v.
proximum deerrante), visum est SiSov vel SiSoog esse. Inde corrector
satis inscite officio suo functus scripsit:

vitiata ac sensu cassa,

repperit

ovSeva ftrjoavQov nata&rjoe iv nataiv dfie ivov

altovaiv S' dya&oig dvSodoi, Kvove, SiSov.
Hanc correctionem quam omnium ordinum libri tuentur, alte repetendam esse apparet. Aliam recensionem sequitur Stobaeus, qui XXXI 16
eclogam exhibet in hunc modum concinnatam:
,

ovSeva &r\aavQOv Y,ata&r\oeai %vSov dfieivoo

aiSovg, r]v dya&oig dvSQaoi, KvQve, SiScog.
Hic quidem corrector aliquanto melius rem administravit; cum natad-rjoeai nataiv repperisset, ut versus numero prospiceret, perperam
evSov substituit, sed alSovg, quod alter corrector temere oblitteravit,
prudenter retinuit; hinc Stobaeus, vel potius eclogarius, cuius ille
copiis usus est, eclogam inseruit capiti neQi alSovg. Sed quae sequuntur inepta sunt, neque enim graece dicitur aiSoo StSovat, sed vefietv,
quod quidem ab hoc loco alienum (Nietzschii nugas nihil moror), neque
credibile imperite correctorem aiSoo interpretatum esse beneficium,
quod tribuitur hominibus aiSoioig, quod a sermonis usu prorsus abhorret.
SiSoog (unde
Scripserat ille r]v dya&oig dvSQaet., KvQve
librarii proclivi errore r]v
SiSoog), h. e. si bonis viris bene feceris,
,

tuae existimatioui melius consules, quam si opes maximas collegeris.

Igitur hic quoque corrector liberalitatem erga alienos commendat, qui
consensus non est offensioni, cum uterque veteris paradosis corruptelae
SiSov (SiScag) fidem habentes locum refinxerint. Irritus M. Schmidtii
labor, qui vestigiis interpolationis ap. Stob. insistens in hunc modum
Theognidea interpolavit: prjSe (iiav ndaiv (i. e. n.tr\aiv) xataft. evSov
SiSoog, nihil curans germanos versus 409
10,
dfieivoo aCSovg, r)v
cum naioiv omnino ineptum esse contendat.
Post v 1162 repetunt codd. v. 441
V. 1163
4 affert Stob. III 19.
6.
yXaaaa,
fort. yXooaoai.
V. 1164. lieaoa, fieaoo
dvSQwv, Stob. dvSQog.
*
lm.
iv (m ov) ovvetoig, Stob.
Stob.,
atrj&oov.
atrj&eoov
ev&vvetog, unde possis ev^vvetotg coniicere qnod recepit Hartung.
Post v. 1164 repetunt AObdefhmn v. 97100, AO 41618.
V. 1165.
A avfifitye.
V. 1166. oSov ateXXrj scripsi, idem poetea
ovjjifiiaye
.

commendavit Heimsoeth,

oSovg

Futilis Renneri coniectura tQeiprjg.

teXefjt,,

rel.

teQfiat'

oSov teXer/ (O zeXeoig).

en e(inoQir\v Bekker, A

POETAE ELEGIACI.

220

Tcov dya&cov e6&lr) {tev dnoxQt6tg, e6&Xd de eQya'

tcov de xaxcov dve^iot detXa <peQov6tv eitr\.
'Ex xa%etatQeirjg xaxd yivetaf ev de xal avtog
1170

enel

yvco6r],

rvc6{ir)v,

peydlovg

KvQve,

rjfoteg

d&avdtovg.

fteol ftvr]tot6t

6t8ov6tv aQt6tov

dv&QcoTtoig yvcofirj TtetQata Ttavtog $%et.

co

pdxaQ, o6ttg

6r\ (itv e%et

<pQe6iv'

r)

nokv XQei66cov

v^Qtog ovAofteV^g KevyaXeov te xoqov

1175 e6tt' xaxov Se ^Qotol6t xoQog, tcov ovtt
7ta6a

El'

ex tovtcov,

yaQ

KvQve,

556

xdxtov

iteXet xaxotrjg.

eQycov at6%Qcov dita&rjg xal deQyog,

ei'rjg

KvQve, ^eyt6tr\v xev

TtetQav e%otg aQetr}g.

riQ[iurd r' ifinoQirjg ut vulgo, f xegV. 1167. dnoYQtatg , HerrsQfiar' ifinoQCvg.

werden vnoYQtoig.
ia&Xd S'.
V. 1168. SstXd, el
iaftXu Ss,
io&Xu.
V. 1169. YU%srutQsCrjg libri praeter A, qui yu%' srsQtr}g,
Bekker Yu%STUtQCr\g.
yCvsrut AO, v. yCyvsrut.
Si, rs m.
V. 1170. [isydXovg, Camerarius [isyuXcog, ego olim (isya freovg, sed
potius ineC [ie nQoSovg vel tale quid requiritur.
r]Xtreg, egl r\XvV. 1172. dvQ-Qconotg
V. 1171. uqigtov Bekker, vulgo uqCgtyjv.
&eg.
yvcottr]
uv&Qconog, nam hanc
scripsi, libri deteriores dv&Qconov ,
ipsam scripturam revocare non ausim, quamvis Eustath. II. p. 1339, 7
nescio unde aimile exemplum uv&Qconov r]&og attulerit. In proecdosi
verba distinxi &vr\rotot StSovotv uqlgtov dv&Qconotg' yvcofirj v.rX., sed ita
teqiicct'

ins[inoQCrjv ,

fiurd x

i[tnuQCr\g,

Obcdghmn

el

AO

otiosum vocabulutn obtineret locum insignem; neque alia praeterea

moliri par est, velut yvco[tr\ Kvqvs ftsoi ndvrcov rd StSovotv uqiarov dv&Qwnoig.
V. 1173. cS 0, ta A et rel., d Naeke fortasse
sed A
recte.
(iuyuq oortg Sr] fiiv vulgo, et 8r) [iiv hl in marg.

[idviUQog' rCg S' r)[itv , bdefmn S' r](itv, c S' r)[iiv, 1 S st[isv.
yqsCogcov, yqsCggco g,
margo hl, r) A, insl Obdefmn, Hermann r\.

yqsogo h
V. 1175.

Sr][itv,
r)

V. 1174. ovXo[iivr\g,
m. pr., fort. YQioocov.
ovXofisvog.
eorf v.a%bv Se distinxit Bekker, vulgo yoqov sgti yuyov
yuyov Ss,
Locus manifesto
Si.
yuycovSs, sed superscr. ov.
vitio laborat, nam aut utrumque malum aut neutrum fuit memorandum, sed omnis iteratio h. 1. otiosa, itaque YOQog vel alienum additamentum vel vitium contraxit. Non poenitet prius facti periculi yuyov
Ss(tXotot) ^Qorotg rcov ovrt yuyiov, sed possis etiam scribere yuywv
a.

Se pQoroiGi yvqsi rwvS' ovti xaxiov. Verbum yvqsi Atticis usitatum

fortasse breviatoris est, qui in artum redegit, quae poeta pluribus versibus exposuit: certe a Theognidea elegantia abest hoc distichon, itaque Herwerden tanquam subditicium expungendum censet. Hermann

Ahrens si' tl yuyov Se (Iqotolgl, YOQog rcov. Hartung

v$Qtog ovrt Qorotat yoqov re yuyiov. Heimsoeth
V. 1176. rovrcov, Camerarius
yuywv Se pQOTototv uQog i. e. ocpsXog.
rovrov probante Ahrensio.
V. 1177. sl' y' AObdefhlmn, vulgo si'&',
suasit uQ%iYUYov.
eart yuQ

yoqov

'

THEOGNIS.
ftsovg ulSov

Kvqve,
1180

8el8l&l' xovxo

xccl

bIqysl fnffr' eqSelv

221

XiyELV

Lir]xE

yuQ uv8qu

a6E(irj.

Ar\iiocpdyov 81 xvquvvov, oitag i&slELg, xuxuxklvuL

OV VELLE6Lg TCQOg &ECOV ytVEXUL OV$E\LLU.

OvSivu, Kvqv', avyal

uv8q' <poQoH(S\

<x>

cpue6lll(Iq6xov t)eXlolo
LicoLiog

Lir)

E7tLXQE\iaxaL.

xal yXco66w xcc d' iv 71uvqol6l TticpvxEv

uv8qu6lv, o'C xovxtov ULicpoxiQcov xuLiiui.

Novg dyu&ov

1185

OvxLg anoLva dLdovg frdvuxov tpvyoL ov8e (Suqeluv

8v6xv%ir\v, el Lir) fiotp' inl xeq[iu (5u2.ol.
ov8' uv 8v6cpQ06vvug, oxe 8r) ftEog uXysu TtiLiTtoL,
1190

ftvrjxog uvrjQ ScoQOtg fiovXoiiEvog TtQocpvyot.

sl'

%sv

sl 8'.

Hartung

srjg

(in ed.

ctrjs,

1),

Baeumlein Modi 334

sed

seq.

antea scripsi siyg (rjrjg oportebat scribi) vel

optativum tuentur Homerica exempla, cf.

unufrrjg, inscite

Mey

dSar)g.

V. 1178.

Hecker (isy lOTrjg nsv nsiQUT' s%oig UQSTfjg,

ac sane nsiQuv s%siv huic loco non conveniens, quod SiSovui potius
dicendum, sed fortasse poeta scripsit nsioav sXag i. e. slg nsioav sX&oig, nam sXoig i. e. Xufioig minus commodum.
%%oi>g,
s%r\g, sed
[isyiOTrjv,

Geel

superscr. st

Orion III
na&siv.

affert

[isyioTrjg,

firjTS

s&sXsig,

1178 repetunt AO v. 555

6.
V. 1179
80
V. 1180. sigysi, f sfgysiv.
5.
fir]&' sqSsiv, Orion
V. 1181. 8s, f ts, om. 0.
tvquvvov, A TVQQavvov.

Post

v.

(comp.)

s&sXrjg

haud dubie mendosum, sed cura

(#s),

fortasse

recte.

naxatiXivai

possis y.uTuyXr)vai coniicere,

Hesych. naxayXijvai (quemadmodum Schmidt correxit)* y.uTuvuX(06ui.;
item SiuyXuivsiv 8iuXv[iaivs69av, nara unuXCvui i. e. sE,aXsiif>ai, exstinguere, magis recedit a litterarum vestigiis, nec auctoritate firmatum, qnamquam ccXivsiv, aXivai, snaXsivai, %uxuXsivui testatur HeV. 1182. yivsTui AO, vulgo yiyvsTui.
Post v. 1182 exsychius.
hibent AO distichon OvSsvu
sniHQSfiuTui, quod omittunt bcdefghlmn,
itaque non legitur suo loco in editt. ante Bekkerum, sed extremae
syllogae est subiectum. Post hoc distichon repetunt AO v. 367
8,
tum subsequitur distichon Novg dy.
xufiiui. Hunc eclogarum ordinem,
difficilis,

quem libri testificantur, restitui, Bekker eclogam priorem ovSsvu xtX.

collocavit post vovg uyu&. y.tX. deceptus iis, quae de libris
notaverat.
V. 11834 Brunck censuit coniungendos esse cum v. 367 68,

AO

qui post v. 1284 repetuntur, sed sunt diversae eclogae, quamvis similis
xu d' scripsi. proV. 1185. uyu&ov A, uyu&og cett.
argumenti.
bante Hartungo, nescius id iam Crispinum correxisse, Oc xuvx', rel.
xd x
Heimsoeth singulariter xo 8' dicendum fuisse ceuset, vel uxuq
sv navQoig to nscpvnsv scribendum.
V. 1187. ovxcg, citra necessitatem
Hermann ovx uv correxit, multo deterius Herwerden unoiv' av 8ovg.
V. 1189. nspnoi
V. 1188. 8v6xv%tr)v A, * Svoxv%iuv.
cpvyoi,
cpvyrj.

scripsi,

vulgo nspnsi,

nsfinrj (fort.

rf).

V. 1190. ^ovXofisvog, in

POETAE

222

ELEGIACI.

Ovx

557

SQa^iai xXl6^co a6LXrjtcp syxaxaxsl6%aL

xs&vscog, dkXd xi iiol ^covxl ysvoLx' dya&ov.

a67taka&oi 8s
xb %vXov
1195 Mrjxt

rj

%aTt<r\<Siv

b\x,olov 6xQ<D[ia ftavovxL'

6xXrjQov yivsxat,

fjLalaxov.

&sovg inioQXOv sno^vv^L' ov yaQ dvv6xov

d&avdxovg XQvtyaL %qslo$

A p er.,
bens, ego,

r)

Mendum non

bcpSLkoiisvov.

Matthiae ovXofievag scri&eov) coniecissem, nunc suspicor

poetam scripsisse dcoQOig ovvdfievog h. e. munerum ope, eadem
structura, qua Aristophanes utitur clcpeXetv Xoyoig, releraig dicens. "Ovafiat passiva forma verbi primigenii ovr\[ii (6vCvr\fii) cum a verbo ovofiai
(iovXofiai.

cum

antea tXdfievag

sustulit

(i. e.

non admodum discrepet, veteres Homericorum carminum interpretes,

Quae gramsingulis locis fere ambigunt, nec magis certa scriptura.
maticorum princeps ea de re dixit, non satisfaciunt nam quod Buttmann Hom. II. Sl 241 ovveo&e ad ovofiat rettulit, mihi quidem non
;

probatur: rectius nonnulli interpretes ovr\oiv e%ere, nam loci instituto

plane convenit quod Latini dicunt: an vos iuvat. Triplex ibi scripturae
varietas tradita ovvead-e (ita libri), ovvao&e (Hesych. nisi quod vitiose
scriptum ovXiaa&s) et ovvoa&s (item Hesych.), nam quod Aristarcheae
editiones exhibuerunt, manifesta est correctio. Antiquitus traditum
ovvso&s quamvis a ratione plane recedens germanae scripturae haud
i. e.
fallax indicium suppeditat: scriptum fuit antiquitus
ovvrjo&e producta vocali servata, quam etiam 6vr\(isvog, C3vr\fir\v alia

ONEZ0E

tuentur; itaque ovvrja&e an ovvaa&e scribatur, nihil interest.

Sed qui
ad ovoftai rettulerunt, ovvoa&e scripserunt, quod comprobavit Buttmann. Simillimus locus Od. P 378 r\ ovooai, ubi veteres interpretes
haesitant, nostri Buttmannum sequuntur, ego haud cunctanter r\ ova-

oai (an te iuvat) restituo. Vicissim II. P 25 r\g r\r\g a7t6vr\d-', ors fi'
avaro Bekkero davoro (me contempsit) corrigenti obtemperandum poeta
hoc loco de industria verba diversae stirpis ac notionis, sed specie
similia copulavit. Denique Od. E 379 dXX' ovd' mg oe eoXna ovoooeo&at,
ubi etiam 6vr\oea%ai traditum, neutrum vocabulum admitY.av.6rr\rog
tendum censeo, lenem adhibens mendo vetusto curam dvoiae o&at,
;

quemadmodum
fidrcov

dici

dvacpeoeiv vel eJ^avatpeoew e% voaov, e% novr\Qcov itoayEasdem turbas testantur glossae Hesychii ovataf

solet.

drifiderai (scr. drifid&i), fieficperai et vicissim ovoaeraf 6cpeXr\oei (scr.

quae spectant carminum perditorum versus, quorum intercocpeXr\aei)
pretatio incerta: cave igitur corrigas ovotai et 6vr\asrai, id quod ausus
est Musurus homo et ingenio et doctrina si quis alius insignis: Schmidt
nihil expedivit, neque Lobeck, qui Rhem. 162 haec attigit, probabiliter
itqocpvyoi Camerarius, 7toocpvyr\L A, Ttqocpvyeiv rel.
disputavit.
Se A, ye e, om. Obcdfghmn
V. 1193. doTtdXaftoi, h danaXarot.
,

ofioiov A,
utvulgo. Fortasse poeta scripsit danaXd&oiot rdnrjreg.
V. 1194. A to I-vXov r\ gkXvqov.
ytverai AO, legeofioiov 0.
Post Inmc versum vel post proximum priorem
batur yCyvetai.
olim conieci duos versus intercidisse, ut poeta dixerit: si quis mortuus
est, nihil refert to ^vXov (sive to vyov) el okXvqov yCvetai rj (iaXahov. Verum non est probabile poetam hoc argumentum pluribus exornavisse. Itaque fortasse ov ^vvteC vel d^vvetel okXvqov y. r\ p. legendum.
Hermann tm 1-vXov ov avl. y. ov fiaXaxov, Hartung tC \vXov el gkXtjqov
uot fieXei r\ fiaXanov, Heimsoeth ro gcovrt axX., Herwerden tco 8' ovSev
enl'
okX.
V. 1195. fir\ri A, fir\re *. Ahrens fir) tot.
snCoQnov,

223

TIIEOGNIS.
cpcovr\v, noXvncct8r\,

"Oqvl&os

o|v

(ioco6t]g
>

uyyEkog r]k& uqoxov

tfxovo', r\XE (iQOXoig

loqulov xui
oxxl

1200

ovdi

L(i

tkxov6LV ccqoxqov,

rjfitovoL xvcpcov'

xijg akkrjg

Ovx

xQudirjv iitaxa^E (iikuLvav,

svavfttlg cckkoi e%ov6lv ayQovg,

fioi

uoi

(iii/

(ivrj6xrjg

elvexu vuvxLkir\g.

i(iov xxkr\6EXUL, ovd'

ovd' V7i

ini xvfi^a

vnb yrjv el6l xvQuvvog uvr\Q.

uv ixtivog i(iov xe&vrjoxog ovx' uvlcoxo,

oi(Lco%&ig

1205 ovd'

ovxe xuxu (ikstpuQcov Suxqvu &Q[ia (idkoL.

OvXE 6

XC0[lU%LV U7lQVXO(lV OVXE

XUk0V(lV

uv

ixQTcakiog nuQ(6v, xui cpikog, evx'

Al&cjov (iev yivog

1210

el

f)(iiovoi,
.

nokiv d' evxl%eu r\$r\v

el^il,

558

oixca, naxQcqug yrjg unQvx6(ivog.

oqkov, A amoQHog.
XQVtpcu, f x.Xviput.
vit A, uqotqov *.
.

unfjg.

V. 1200. svuv&sig, Hecker evuXdeig.

A f)vio%oi.
wvopojv'
uqotqov,
V. 1202. uXXr\g,
eX%ovat, eXitovo' el.

fjfiiovog,

uqotqov.

(ivr\axf\g,

uvvotov Emperius, legebatur ccvsktov. V. 1196.

V. 1198. ccqotov Camerarii emendationem firma-

(ivr\aQ-f\g c.

Welcker

Ti\g det(ivr\GTf\g,

Hermann

V. 1201.
nvapov

AO
1

uXr\g.

Trjg novXv(ivr\-

OTr\g vel Tr\g d(if\g (ivr\OTr\g, Hertzberg Trjg (idXu (iiorjTfjg, Ahrens xf\g ujjl'
dvr\vvaTr\g, Orelli Tr\g uXXcog Xiaxf\g, 0. Schneider Tr\g (ihv aXr\g f\OTf\g,
Hartung Tf\g uXtov.(t,f\Tr\g. Quae Herwerden excogitavit xf\g aXXr\g eni yf\g
vel ulev dXdoTr\g Tfjod', ipsi probabilia, mihi plane improbanda viden-

Heimsoeth ludens opinor iecit Tf\g dnb yf\g ktjjtj/s. Emendatio prorsus
hoc distiehon a reliquis disiungendum est.
eivena A.
V. 1203. KSY.Xf\osTut (quod iam Camerarius correxerat) A, yitv.Xr\osTai Obcdfghmn, %sv.Xuvgstui Brunck. Ego aliquando suspicatus sum pro
ovk el(i' (O ovm eiy) scribendum esse OovnXeeg, ovd' vn
i(iov
HlrjtfcsTcci, neque vero ad Theoclem Eretriensem rettuli, qui Naxum
in Sicilia condidit, quem Schneidewin in Philol. I 363 levi vel potius
nullo usu8 argumento ab Archilocho memoratnm esse arbitratur.
Sed
acquiescendum in tradita scriptura: poeta asserit, se tyranni convictu
uti nolle, breviloquentia usus ov% etfit i. e. nXri&eig vnb tvquvvov.
Heimsoeth commendavit ovn epnvovg vn epov Y.ev.Xf\aeTut.
V. 1204.
vnb A hic quoque Camerarii correctionem firmans, ini rel.
V. 1205.
el Te&vetcoTog.
ovt', ovti
Te&vr\oTog, AO TS&vsioTog, g Te% vr\M.OTog
tur,

incerta, ac fortasse

bdfhn.
V. 1206. dd-AQva &eQ(id (IdXoi Passow, v. &eQ(iu fiuXot SdxQva.
nuXoviiev A, dneQvxofiut
V. 1207. dneQvxofiev
xuXovftut *.
V. 1208. aQnaXeog scripsi, vulgo aQyuXeog, g UQyuXewg.
nuQetov
V. 1209. Hecker coni. 'AXxa&oov
Camerarius, libri yuQ (0 yuQ) eav.
hoc
distichon
cum
seyevog elfii, Emperius Aiytov fiev, Hartung, qui
quentibus copulavit, AloXt%bv yevog scripsit. Poeta, cuius hi sunt ver8U8, fortasse Euboea fuit oriundus, in qua insula Nonnus XIII 164
Antea suspicatus eram Al%iav vel Altoyvyir\g neSov A't%r\g recenset.
ftetov scribendum esse, referens ad CJonaw
qui Tegeates fuit, sed

POETAE ELEGIACI.

224
Mrj

ft'

ucp^Xcog 7tuCov6u tpCXovg divvu% toxrjug,

^AqyvQi' 6o\ fihv yu.Q dovXtov

r)filv

d'

uXXu

[iev 6tL,

r)[iuQ

til,

yvvuL, xuxcc TtoXl', insl ix

yr)g

tpsvyopsv, ugyuliri d' ovx stil SovXo6vvrj,

1215 ovd' r)fiug 7tSQva6f noXig ys [tiv s6tt xul r)(ilv
xuXr\, ArfouCeo Xxl.L\x,ivr\ TtsdCcp.

Mrj Ttots tiuq xXaCovtu xuds^o^voL yXu6co\iv ,

tolg avtcov uyufrolg, Kvqv', i7tLtQ7t6fiV0L.

1220

'ExfrQov psv yuksTtov xul dv6{isvsl i%u7tutrJ6uL,

Kvqvs' tpCkov ds tpCXeo quSlov i^unutuv.
(JloXXa. cpiQUv

deo&E Siog &vr}tot6L (5Qotot6Lv

TttuC6\iutu, trjg yvco^irjg,

(Ovdiv,

Kvqv\

Kvqv,

tuQu66o\iivrjg.)

OQyrjg udLxeotQov,

7tr}\iuCvL, frvtiep

r)

tbv iyovtu

dtXd ^apt^ofifV^.)

Thebis domicilinrn collocavit; at Tegeatarum pagus 'E%svr}&SLg alienus,

hoc enim nomen ad s%siv fj&og (r]&rj) referendum: plane incertum, quorsum spectet Cram. An. Par. IV 97, 13: AL'9sg %ui ACvsg, s&vixu.
vfirjvO. V. 1210. yr)g,psv,
m
svxsC%su,
svxv%su, c svxv%su.
g yuQ.
V. 1211 6. Olim suspicatus sum hos versus Anacreontis
8s yrjg.
esse quem aliquamdiu Magnesiae ad Lethaeum commoratum esse colligas ex Anacr. fr. 1, ut noXig v. 1215 non sit Teos, quam relinquere
coactus fuit, sed Magnesia: neque poenitet huius coniecturae
nam
retracto iam, quod attribui Thaletae Goitynio (Pausan. I 14, 4), quem
elegiaco numero passim sicut alios usum esse, sane est verisimile; sed
urbs, quae v. 1215 poetae domicilium vocatur, a patria, qua carebat,
haud dubie diversa. Leutsch ad Epimenidem refert, ludens an serio

nescio.
ucpsXcog, fortasse ucpCXcog poeta scripsit, Orelli ap. Casp.
Orelli ad Aen. Tact. 9 (ir) ucpsXcog natg ovaa.
nuC^bvg.
nuCov6u,
V. 1212.
8isvus, h a m. pr. 8' svvu^s, cg 8' svvus.
8svvus A,
6oC ,
6v.
UQyvQL, f UQyvQoi.
Aq^vqC scripsi, v. "Aq^vql,
yuQ
V. 1215. ovS' Bekker, libri ov&'.
V. 1213. 8' uXXu A.
om. efl.
ys A,
* 8s
V. 1216. Arj&uCcp, XiQ-uCco
(?) atque ita plerique libri Ptolem.
III 15, t superscr.
m. sec.
nsSCa, Brunck
ks-hXl^s vr\,
KsyiQvfifisvr}.
V. 1217. xXuCovxu A, vIuCovxl 0, kXul'ov6l bcdeghmn, %Xsov6l f.
noxufia.
V. 1218. uvxcov, uvxcov bdhmn.
V. 1219. SvepsvsL scripsi, vulgo
V. 1220. quSlov, fort. qtjSlov.
V. 1221
30 desunt in
8v6(isvr).
2
V. 1221
codicibus, additi ab editoribus ex Stobaeo et Athenaeo.
.

AO

Ssog scripsi, legebatur Xoyog, Heimsoeth cpopog scripsit: affert Stobaeus distichon sententias tisql SsiXCug suppeditans.
V. 1223 4 ibidem leguntur XX 1, sed uSitlcoxsqov poetae inservavit Stob. VIII

stituto

modum

9.

non

satis

conveniens, exspectaveram

dici solet 8Cv.ui6g setLv 6 cp&ovog, xov

Slhucoxsqov

quemad-

yuQ cpQ-ovovvxu Sukvsl.

Adiectivorum clausula uiog passim corripitur, quemadmodum ap. Tyrt.

10, 20 ysQULOvg, ei tradita scriptura vitii expers, et SCttuov Aeolenses

225

THEOGNIS.

(Ovdiv, Kvqv\ dyufrrjg ykvxeQcoteQov iefti yvvccLXog.

(laQtvg iyoo, 6v tf' i\iol yCvov dXr\&o6vvr\g.)

1225

\^Akr\fteir\

de 7taQi6too

659

6ol xul iftoi, ndvtoov %Qr)pa dtxuLOtutov.

("H8r\

1230

yaQ pe

ted-vrjxcbg

xixlr\xe d-uXu66iog olxude vexQog,

cp&eyyonevog atopati.)

t,coco

(EAErEION B)
%itki "EQcog, \iaviai 6e ti%r\vr\6avto la$ov6ai'
ix 6iftev coketo [iev 'IXiov dxQOTtohg,
coketo d' Alyeidr\g r\6evg \iiyccg, coXeto d'

Aiug

i6$Xbg 'OlXiddrig 6r\6iv dta6ftaXiaig.

axov6ov

1235 '& Ttal,

{iv&ov ioco

akkd

vij

i>iev,
6r\

ov tot

dtt\ia6ag cpQivag'

xccQdir\

a7Ceifrrj

ovd' a%uQiv'

tXrj&L voco 6vvtelv eitog'

ov toi dvdyxr\

Tovd'' eQdeLV, o tL 6ol pr) xara&v{iLOv y.

1239aM^

tbv TtaQeovta <ie&elg cpikov aXXov i^evvu,

Ttote

deiXeov dvd-QooTCoov Qrj[ia6i TteL&oiievog'

12i0a,7tokkttXL tOL TlttQ' ifiol Xttttt 60V Xi%0V6L

xccl

ipov' tcov de 6v

6ol xut

TtccQtt

[ItttttLtt

\tr\

\vviei.

dixerunt, quod licuit Theognidi hoc loco admittere, nam in comparaet superlativis fingendis maior fuit licentia, velut v.a%%6xsQOv
dictuna est pro Y.a%c6xs qov
Etiam Heimsoethio suspecta
vid. Hesych.
fuit tradita scriptura, neque vero aXacoxsQov probabiliter substitnit.
V. 1225-6 ib. LXVII 4.
V. 1226. S' sfioi Brunck, vulgo Ss (iov,
AB Ss fioi.
V. 1227 8 non recte Theognidi
yivov, v. yiyvov.
tribunntur auctore Grotio, nam ap. Stob. XI 1 leguntur praemisso lemmate MsvccvSqov Navvovg, ubi Ml(ivsq(iov corrigendum esse apparet,
vid. Mimn. fr. 8.
V. 1229 30 affert Athen.
457 B: xoiovxov sgxl

tivis

xo OsoyvtSog xov notrjTov' "HSrj xxX. Gr\(iaivsL yaQ %6%Xov.

V. 1230. xs&vrjKojg in proecdosi scripsi xs&vrjcog.
V. 1231 et qui
ubi inscripti sunt sXsysicov B.
sequuntur solus servavit A
(taviai,
Welcker Maviat, A fiaviai o' sxifi:, scripsi (laviai os xi&.
V. 1234.
V. 1235. dnsi&r), Meineke dns%&rj legenoijOiv, fort. ocpfjGiv.
dum proposuit.
V. 1237.
V. 1236. -naQSirj Bekker, xQaSirji A.
aXXa xX7\%l,
aXX' axXrfoi, fort. aXX' sv xXr)&L, quandoquidem
a et sv in libris saepe permutantur.
gvvlslv Lachmann, quam
formam Lobeck Rhemat. 144 addubitat, iniuria ille quidem,
ovv-

ycccl

V. 1239ab 1240ab quemadmodum A suppeditat, exhibui.

Bekker prius distichon expunxit, quoniam supra v. 1151
2 legitur; at manifeBtum est haec dno disticha arctissima necessitudinc

lSslv.

POKTAE

IiYR. II.

1")

POETAE ELEGIACI.

226
XaLQrj6ELg
trjg

Arjv

7tQo6&E 7taQOL%o{iEvrj cpiXorrjrL,

ovxsr s6rj ra^iCrjg.

rfj

yaQ

S7tSQyy O[CEvrjg

Ttat,

8rj,

cpCXot cb[isv STtstr

OoXlov,

rjd-og %cov

7t't6rtog

dXXqt6tv b^tCXst,

avtttvnov.

1245 OvTtod-' vScoq xal tcvq Gv[i[it%Etaf

s%

TttGroit

0Qovtt6ov sy&og
cog

Tlat,

<?'

7to&'

r)[iEtg

560

sytbv xal VTtSQ^a6tv, 1'6&l ds &vytcb,

aytaQtcoXfi rC6oytat cog dvva^tat.

scp'

6v

ovds

dXXrjXoig xal cpCXoL sOGo^ts^a.

avtcog

ftsv

tTtjtog,

ETtst

XQtd-cov X0QE6&rjg,

*
1250

av&tg

ETtl

cJta&{iovg ijXv&Eg r){itQOvg,

rjvCo%6v t Ttoftcov dya&bv XEt^tcovd ts

XQrjvrjv ts ipv%Qrjv aX6sd ts dxtSQa.
"OXfitog,

10

xaXov

Ttatdig ts cpCXot xal {icovv%g

'Ctitiol

ftrjQEvtai rs xvvsg xal ^svot dXXodaTtoC.

1255 "06rig

{irj

Ttaiddg rs cptXst xal ^tc6vv%ag L7t7tovg

xal xvvag, ov7tors ol ftvfibg sv svcpQ06vvrj.

Sl Ttal, oj CxrCvoL6L 7toXv7tXdyxroL6LV bytolog

OQyrjv, aXXors rolg, aXXors rol6L cpLXsai.

iuucta esse, nam Is^ovot ad Ssilovg dv&Qconovg est referendum. Itaque
ecloga- cum hic integra extet, suum obtinet locum, unde male sedulus
homo prius distichon libro I inseruit.
V. 1240 b. ^vvisi Buttmann,
V. 1242. rr\g ycco snsQ%Ofisvrjg scripsi, A rr\g Ss
legebatur ^vvts.
naQSQ%ofisvr]g, poteram leniorem medelam adhibere Tr)g Ss nooasQ%ofisvrjg, sed snsQ%so&ai res futurae proprie dicuntur, non nQoasQ%sa&at,

si recte memini, quamquam mala imminentia nQoasQnsiv dici solent.

Heimsoeth rr)g 8s noT SQ%ohisvr]g particula prorsus incommoda illata.
V. 1243. vide ad v. 597.
Srjv 8r), nai, scripsi, A 8r\v Srj nctl.
V. 1244. niOTiog Renner, A niOTScog (co ras. corr. in o), Bekker niV. 1246. sn
Bekker aV fort. sv.
V. 1247. s%&og Bekker, A
OTSog.
v.a.1
V. 1249.
s%&Qog (p er.).
vitsQ$aatv, Herwerden oV vn. desiderat.

',

tnnog, coniicio Innco, cf. Anacr. fr. 19 v. 14 yvvai',iv avTcog. Hermann

avTog, d&' tnnog, Ahrens ov% ebg innog, Emperius avft' , ebg, Hartung
nat, ov Xincbv fi' cbg, Schmidt cbg OTaTog In. Post indicavi lacunam,
nam haec fuit sententia: ubi satiatus es, abrumpis vincula et aufuHeimgis: post, ubi fames te premit, redis ad pristinum dominum.
soeth okiqtcov SY.OQ. nihil desiderari arbitratus, item Hartel avTog do'
V. 1252. aXosa, A dXosa.
tnnog vel avTog y' 1'nnog correxit.
V. 1253 4 Solonis sunt, vid. fr. 23, sed cum varietate lect. Fortasse
V. 1253. cb,
Soloni etiam distichum proximum tribuendum est.
A co.
V. 1257. o? ly.Tivoiot scripsi, A atvSvvoioi, item v. 1258

THKOONIS.

227

il nccl, tt\v \LOQtpr\v (itv cpvg xcclog, dkk'

1260

ijtCxtiTttL

xccQTtQog dyvcocLcov 6r\ xtcpcckr] 6Ticpavog'

IxtCvov ycxQ i%ug ay%L6TQo(pov iv (pQtalv r\&og,
aXXcov dv&Qconcov QrjcittCfL ntLd-ofttvog.
1 nccl, og tv tQdovTL xaxr)v dniScoxccg d\iOL(ir\v,

ovdi
1265

ovdiv

dvT

Tig

iC

Ttco

561

dya&cov t6TL %aQcg nccQcc 6oC'

covr\6ccg'

iycb dt 6t

nokkdxLg

r\6r\

tv tQOcov ttidovg ovdt(iLtjg tTv%ov.

XKL

IJttlg Tt

L7t7t0g

OLLOLOV %tL

r\vCo%ov xkccCtc xtCictvov

VOOV

OVTt yaQ 'Cnnog

-

iv xovCy,

dkXtt TOV V6TtQ0V ccvdQcc CpiQtL XQL&aitiL X0Qt6&tCg'

1270

cog

d'

avTCog xal ncclg tov nccQtovTcc

cpLkti.

\iccQyo6vvyg dnb [itv voov colt6ccg i6frk6vj

ttl6%vvr\ 6i cpCkoLg yiitTiQOig iyivov,
KiiLit d' dviL/jv^ccg \ilxqov %qovov ix dt ftvtkXcov

'&

ncci,

r)xd

ivcoQ\\,C6\tT\v

vvxTog intLyo\itvog.

1275 'SlQalog xccl "EQcog incTikktTttL

r)vCxa

ntQ

yr\

ttv$t6LV tLttQLVoig ftdXltL dt%o\iivr\,

correxi, legebatur cpiXsiv, sententia ut passim in his eclogis
imperfecta, ac Meineke quoque distichon intercidisse censuit. Participium praeteriti nscpiXrjfisvog frequenter dativum asciscit, velut ifioi,
cpiXsai

Moioaig, TIoGi8d(ovi, nayaig apud Theocritum et Moschum, quemadmodum nsnQunxaL, sioyaaxat, 8s8r]Xcoxai XsXskxoil alia cum dandi
casu iunguntur, sed non tam arctis finibus circumscriptam esse structuram arguit Homericum Sdfisv "Ekxoql 8ico. Antea tentavi xoig cpiXog sl
,

talia variantur) vel xoiai cpiX' sl (sed atIn ed. 2 %iyy.Xoig sl av

cpiXrjv proposui. Welcker
oi nai, l-nxivoiai, Herwerden co nai, tuXXovqolol.
Hermann nai av fisv
l%xivoiai n. 6fioLoig
cpiXrjv, Ahrens ALvai8oiGLV n. oaoiog
cpiXrjv,
M. Schmidt yivavsoiLOL noXvnXdy%xoLOLV ofioiog vel yuvvfisvttioi ndXui
co
nai
vel
nai
idem
xoiai
nsXuv
Slvolgl,
nXdyxxrjOL, postea fisfifiiHSOOL
Solus Hartel klvSvvolgi tuetur corrigens
scripsit, Mey xoig icpsnsiv.
V. 1260 haud dubie corruptus, A Kaoxsoog
xoig scpisiv.
ofxoicog
ayvcoficov. Conieci ndfjLfiOQog (vel KttGfioQog, quae primigenia est spe-

(sed xotg displicet,

tractio duriuscula,).

quoniam

vid. Hesych.) dfificovcov i. e. dvsfioovcov, cf. Hesych. dficovag'

dvsficovug' AloXsig. Contra Heimsoeth oo\ HscpaXijcpi voog suasit.
V. 1262. aXXcov , Bekker coni. SslXcov ut v. 1152, sed fortasse dXXcov
scribendum est i. e. Aeolensium sermone r]Xav, quo vocabnlo etiam
Theocritus (Bion) XXVII 1 videtur usus esse: xdv nLvvxdv^EXsvccv TldV. 1271. ficcQyoovvrjg dno (isv
Qig r^Qnaos fiovxoXog aXXog (dXXog).
V. 1273. dvsXXcov, A frsXXcov.
Bekker, fittQyoavvrig dno fisv A.

cies,

scribendum videtur vrjvg dx', antea conieci otnad',

Hartung g Xifisv' Herwerden tjk' yd> coQfi., Heimsoeth rjxa y.a&coQui
o&r]v.
snsLyofisvog, malim insiyofisvri, antea Passovio auctore
V. 1274.

WHxog

r\v.d

y'

snsLyofisvrig scri]>si,

Herwcrden

insiyofisvcov.

V. 1276. ds^o

15*

POETAE ELEGIACI.

228

trjpog "Eqcoq 7tQoXi7td)v Kvtiqov, TtsQLxaXXsa vr)6ov,

sl6lv E7t avd-Q037tovg 67tEQtia cpEQ<ov xata yrjg.

Ovx
1280

s&sXco 6s xaxcog q6elv, ovd' sl' [101 apsivov

%Qog ftscnv dxfavdtcov s66staL, a) xaXs Ttat'

ov yaQ d^a^tcoXat6LV

stll

6[iLXQat6L xd&r][iaL,

tcav ds xaXcov TtaCdtov ov tC6tg ovd' doCxcov.

Sl Ttat,

111]

ddCxsL, stt 6ol xatad-v^iiog sivaL

tovto 6vvslg dya&fj'

doXco 7taQsXsv6saL ovd' a7tatr]6sLg'
s%SLg tb 7tXsov s\o7tC6co.

(3ovXo[iaL, svcpQ06vvrj

1285

ov yaQ

tm

VL%r]6ag

dXXd

6'

{is

yaQ

syco tQco6co cpsvyovtd tisq, tog Ttots <pa6tv

562

'Ia6Cov xovQiqv, TtaQd-svov 'la6Cr]v,

sov6av, dvaLVO^isvrjv yd[iov dvdQiov

cpsvysiv' co6atisvr] d' EQy' dtsXs6ta tsXsL,

coQaCrjv TtSQ

1290

TtatQog vo6cpL6&si6a do^icov, ^av&r) ^AtaXdvtr]'

S%sto d'

sg

vxfjrjXdg

xoQvcpag oqecov,

>

cpsvyov6

L^isQOEvta yd[iov, %Qv6rjg 'AcpQodCtr]g

d' syvco xal (idX' dvaLVOfis'vr].
tsXog
dcoQa'

1295 i Ttal,

[ir]

{is

xaxol6LV sv ciXys6L d^v^iov OQCvr]g,

V. 1278. -naza yfjg,

fievi], haud dubie de^ofievotg poeta scripsit.
Post V. 1278 repetit A v. 11012, neque
Herwerden nuXe nat.
tamen illi versus cum hoc disticho apte coniungi possunt. quamquam
illud fragmentum olim huic lib. II insertum fuisse consentaneura est:
praeterea hic iterantur v. 949 50, exordium amplioris eclogae.
V. 1281. OfiiMQaioi
V. 1279. egSetv, A eodeiv, idem aliis locis egdetv.
V. 1282. ov ziaig ovS' dSiticov
%d&r][iut, Emperius 0[iiY.Qfjg axapjftca.
Boissonade, ovto a ezovz' uSikcov A, Hermann ovztg 6 rovr uSikcov,
Welcker ovztg er ovv. dSt-nav, Schneidewin ov riaig ovze Sixut, Orelli
V. 1283. A
ovzig ez' dvzi8t%og, Emperius ov Kozog ovS' dSixcov.

V. 1284. fiovXofiut, evcpQoavvrj conieci fiovXofjt', entcpQoovvrj, Ahrens ev cpoevl afj, Emperius ocpQU cv (ir) zovzo Suelg dnurfj
vel ev cpQeoi [irj zovnog evelg dnurf/.
V. 1285. ov yuQ zoi (ie SoXco
manus rec. in A supplevit.
dnuri]oetg Bekker, anurrjorjg (comp.) A.
V. 1286 non expedio, Emperius ov nXeov vel zi nXeov correxit, Hartung novavit ovS' dndrrjot viv.r\aag noz' e^eig, quem secutus HeimV. 1287. cpevsoeth ovS' dndzrjai vi%r\oag norf^eig vel eeig refinxit.
V. 1288.
yovzd neo Bekker, cpevyovzd pe A, Lachmann fiev coniecit.
nao&evov 'laoirjv haud dubie corruptum, conieci IlaQ&eviov %az'
V. 1290. ^coaaOQog, Heimsoeth nag&evov 'AQxadtKrjv praeoptat.
V. 1292. vtprjXdg, fort. vrprjXcov.
fievrj Bekker,
^aoafievrjv A.
V. 1295. ooivrjg Bekker, A ogivaig, unde etiam oQivat coniicias, sed
cf. Hom. U. Sl 568: zco vvv jitj ftot [idXXov ev dXyeoi ^v^iov oQivrjg, [irj
na&viitog.

THEUGNIS.
pe

firjds

ol%r\rat TtQOcptQOvQa' frecov d'

dvftQtoncov ,

fl Jtal, [ie%QL rivog

1300

TleQ6ecp6vrjg

cptXorr\g dcoytara

6rj

(5d%tv r

229

[ie

r\itta

iitoni^eo [irjvtv

vco6a^evog.

7tQocpevh,eat

6e Slcoxcov

oog

di^rj^' dXXd ti [iol reQyta yevoixo XL^eiv

6r)g OQyfjg' 6v de {idQyov e^cov xa\ dyrjvoQa frvpov
Cpevyeig, ixrivov 6xerXiov r\&og excov.

dXX^ e7ti{ietvov, epol de didov x^Qlv' ovxetL drjQov

e%eig

KvjtQoyevovg dooQov io6retpdvov.

1305 &v[iop yvovg, ort TtatSeiag 7toXvr]Qarov

av&og

ooxvreQov 6radiov, rovro 6vvstg xdXa6ov

dECffioVy

Ttore xal

[irj

6v

(5trj6eat,

o($QL[ie

naidcov,

d'

eQycov dvrtdeetg x^XeTtoov,

vvv
oid'
eitt 6oi' 6v de ravra cpvXd%at,
cotiiteQ eyoo
itatcV
6e
1310
[irjde
vtxr\6r\
ddai) xaxorrjg.

KvTtQoyevovg

Ovx

eXafteg xXetp-ag,

oo

%at' xal yaQ 6e dtto^at'

rovrotg, ol6neQ vvv aotfyuos r)de cpiXog

ejtXev, iytr\v de yteftr)xag dri{jtr\rov tptXorr\ra,

ov
as
S'

fiev

dr)

yigov, ovS

Totmug y

avxov

cpiX6xr\g

ol'xr}tat,
.

Hermann

nsg iovxa, dtog

hic

quoque (ir) lloi (idXXov iv

Scoitaxa, Passow Scofiaxt vel ScoLtaai.
conieci ol%ia&co, sed fortasse legendum Ltr\ Sij ar)

V. 1297.

r)6&a cpiXog TtQoreQov.

ivl %Xiairjatv idaco %ai l%sxr\v

aXixcofiat icpsxpdg, unde

V. 1296.
aXysat correxit.

563

ol'xrjtai,

qui coniunctivus aoristi potius

quam

praesentis

Contos Ltr) xi ps scripsit.

(vel utriusque temporis) videtur fuisse.
V. 1301. aqg ooyrjg Hermann, arjaotyrj A.
V. 1302. cpsvystg Bekker,
V. 1309. olS' scripsi, id est expertus sum (quemcpsvyoig A.

admodum etiam

slSov passim dicitur, vid. Eubul. ap. Athen. I 25 C

nt%oav azgaxsiav S' slSov). A vvv otS', Bekker coS'.
V. 1310.
naiS' dSari dubitanter scripsi, A naiSaCSr], in quo aliud latet, neque
tamen nai ndc at] quod fortasse aliquis harioletur placet, quamquam hoc ipsum nai ndc ex poeta nescio quo adscribunt grammatici.
Heimsoeth natnaXifirj naiioxrjg novavit, vocabulum Theognosti auctoritate (Cramer An. Ox. II 10) tirmans, natSog 'iar\ Hermann, naiS' aCSotg
x. Ahrens,
naiSa iarj Hartung.
V. 1311. StcofiLtai scripsi auctore
Hermanno et deinde plene interpungendum A StcoLtat xovxotg %xX.,
Seidler v.a.1 ydg Siofiai as et deinde xovxovg probante Hermanno ego in

proecdosi Stcoa/xai, Emperius avvirjfit xovxovg, Hartung Sicofiai.' xovxoig

8', at coniunctivo nullus est locus, debebat aut Seidlerum sequi, nam
Sioifiat vel Stsvfiat grammatici quidem testantur, sed opinabilis tantum forma (vide ad Ibyci fr. 4); hinc Hom. II. P 1 10 ambigebant, utrum
Siwvxat an Sicovxai legendum esset, cf. Et. M. 280, 37.
V. 1312.
V. 1314. ov Hermann, av A.
cpiXog, A cpiXoig.
y' Hermann, x' A.

POETAE ELEGIACI.

230

idoxovv e66e6^ccl iralQOv

vvv dXXov %i6d-a cpCXov.

1315 dXX' iycb ix Ttdvrcov

til6t6v

xccl

di]

o"'

dXX' 6 [ihv ev eq6cov xel^lccl' 6e de [irjrLg aitdvrcov

av&QcoTtcov iooocov 7iaidocpiXZv i&iXoi.
fl

1320

xov dcoxE

iiti

d-Ecc

%dqiv LfiEQ066av
KvTtQtg, 6ov d' Eidog 7ta6i veoi6i piXsL,
rcovd' irtdxov6ov irtcav xccl ifirjv %aQiv ev&eo
Ttccl,

yvovg EQog
Kv7tQoyivrj,

cag iccXetiov yCvErccL

nav6ov

[is

Ttovcov,

ftvfiofioQOvg, TQEipov d'

kvSqI

ftvyLco,

cpEQEtv.

6xida6ov Se

[iEQC[ivccg

ccv&ig ig EvcpQ06vvccg,

1325 {lEQnrjQttg d' dnoTtavE xccxdg, dog d' EvcpQovt ftvyLco

Iietq'

^l

rjfirjg

Ecog

ticcl,

Tk6avr

av

%\]g XeCccv

3tav60flttL, Ovd'

HOL
1330

dldoVV

ccltelv

aCdio

ft',

EQyfiara 6cocpQ06vvrjg.

EL

ETtL

[10L

Ttccl

[lOQ6L[l6v i6TL &CCVELV.

XttXoV , i^LoC T

dXXd yovicov
co

yivvv, ov7toTs 6cclvcov

OVX ttL6%Q0V iQCOVTL

Xl66o^locl r)(iriQcov

(xccXi),

dtdovg ^kqlv, eE

tcote xal

6v

KvTtQoysvovg Scoqov lo6Tcpdvov ,

E^ELg

V. 1315. s66S6&aL (t66si6&<u) scripsi,

nisi foi"te deleto 6, quod prae6r}6s6&aL, unde Seidler &rj6S6&ai sed

neque &7]6a6&aL scribere ausim, quam-

cedit, ff' s6669ccl legendum,

eius loco praeteritum requiro,

Hesychius formam &irj6ai i. e. noLrJ6ai testificetur. Cavendum autem

ne quis Savelsbergii commentis in Symbol. Philol. Bonn. p. 505 seq.
V. 1316. s%si6&a Bekker, s%oi6&a A, vide ad Sapphus
decipiatur.
fr. 22.
V. 1317. Heifiat, Bekker, %sllll A.
V. 1318. naLSocpiXsiv
V. 1319. xoi, Passow 6ot.
V. 1320. naei
Bekker, naiSa cpiXstv A.
vsoi6L Bekker, naL6ivsoi6L A. V. 1322. Malim yvovg sqov mg %aXsnbg, et sqov Herwerden quoque requirit.
yivszaL A, v. yiyvszai.
V. 1323. KvnQoysvrj servavi, quod 'icpiysvrj tuetur, Passow KvnQoyovrj,
Bekker KvnQoysvsg. V. 1324. ZQSipov Mey, legebatur ezQSTpov.
V. 1326. zsXseavz', Hermann
V. 1325. svcpQovi Bekker, A svcpQoevv.
vis

est,

rsXseav

6vvag,

z'
i.

Heimsoeth zsXseaL xsQy' dno SvecpQOV. 1327. Xsiav Bekker, Xiav A, Xsir\v ut

SQyfiaz' svcpQoevvrjg
e.

v.al

dnosQys.

scribatur, non est necesse. Simili vitio laborat Theopompi versus ap.
Schol. Pind. Pyth. II 75, ubi zd Xsta (codd. Xiav) (isLQcixLa scribendum.
6aivcov, Orelli <?' aivmv vel alzmv. Hartung hoc distichon cum seV. 1329. SiSovv sni %aXov scripsi; nam verbum
quentibus coniunxit.
compositum hic satis commodum (in proecdosi SiSovv y.aX6v s6zlv dedi),
didovz' szl uaXov A, SlSovv' szi naXov Hermann.
V. 1330. Ahrens
dXXa yovcov Xi660(iai r}Ss x e Q<*> v
V. 1331. %aXs inserui, ut versum

redintegrarem

Passow

co

nai, ifiol Ss

SiSov %aQtv

scripsit.

TUKOGNIS.

uvxcov dvxLXv%tiv

dotri xcav
\

:;;'>:>

ulXov Htv6tUL, dkkd 6t

i%

XQrfC^cov xul

231
duC^icov

iiticov.

"Olfiiog o6xig tQ(Bv yv(ivdtxuL, oixudt 6'

ild-cov

tvdti 6vv xuXto naidl 7cavrj^tQiog.

OvY.tr'

tQco Ttuidog,

\jLo%ftovg x

d'

%ultnug

564

UTttldxxL6' dvCag,

uQyukiovg u6(itvog i^icpvyov,

ixkiXvpuL 6t no&ov 7tQog ivtixtcpdvov Kv^SQsC/rjg'

6ol <?', co Jtui, %UQig s6x' oi>ds\iCu TtQog i\iov.
1840
Alal, natdog iQco u.7tul6%Qoog, og
7ta6L fidX'
xkr\6o\LUL

ixcpuCvsL,

pts

cpCkoL6LV

xovx i&ikovxog

i[iov'

xQtnfiug usxov6lu Jtokku (ICulw

ov

ov yuQ i%

uixsXCco Ttuidl dutislg icpdvrjv.

1345 TlaLdocpLktLv di xl xsQitvov, iittC %oxs xal ruvvcirjdovg

tJquxo xal KQOvC8r\g, d&avdxcov (5u6Llsvg,

aQitdi,ug d'

ig

"Olvintov dvrjyuys, xaC

SuCiiovu, 7tULdtCr\g
ovxco
1350

xalov Ttaidog

i^sduLirjv
*&l

TtuZ,

av&og iypvx

ftuviiu^s, 2JLLicovCdrj,

[ir)

xco\iut,s,

llt)

lilv

i&rjxtv

iQuxcv.

ovvtxa xuyco

sqcoxl SatisCg.

yiQOvxL ds nsCd-so uv6qC'

ov xol xcollu&lv 6vyLcpoQov uvSqI

vico.

V. 1333 4 coniunxi cum pra*gressis, neque vero vitii itnmune est

hoc distichon: videtur scribendum xQTqifav ur) sit dlXov sXsv6sai, dXXd
es 8ai(icov Scorj, i. e. Saificov 8s es. Me auctore haec fragnienta coiu-

BCpaVOV XQT)l
V. 1336. svSsi Bekker,
V. 1335. 8' Bekker addidit.
V. 1343. ds %ov6va Welcker
V. 1341. Alui scripsi, a,laC A.
svdsiv A.
V. 1344. ov yaQ sn uUsJJcp, Mey et
uekov6i.
et Boissonade,
Renner ov yuQ asiv.s\lcp , contra Herwei den sn' tuetur, (luvslg pro daHartel vn corrigit
V. 1345 50 Eueni Parii maio(tslg corrigens.
Geminatum
V. 1345. 8s xt Bekker, A 8' sxi.
ris esse videntur.
xal de vitio suspectum, conieci snsi x^Qonov ravvprfiovg, cf. Theocr.
V. 1349.
XII 35. Heimsoeth r]Qa6axo KQOvC8r\g, cui iam assentior.
V. 1350. s'E,s8d(x,r\v Orelli s^s(idvrjv, Sauppe
ovvsv-a, 6vvs%ai
pr.
Ahrens
s^sddrjv (i. e. uror), olim s^scpdvrjv scripsi, quod etiam Baiter et
V. 1351. nsC&so uvSqC hiauti
coniecerunt, Herwerden s^s[idvr]v.
.

Xagitcov.

'

sermoni venia parata, quandoquidem poetae gravantur hanc imperativi

clausulam elidere, itaque vel nuvs hiatum admittit, vid. Meineke ad
Theocr. XV 32. Ahrens nsC&so 8' i. e. 8r), ego olim ysQ. Ss (ioi ni&sv,

Hermann

cpcoxC.

suspectum, malim

V. 1352. 6v(icpQov
evficpoQov sexi.

(o

add.

m. sec).

dvSQt

POETAE ELEGIACI.

232

IltxQog xa\ yXvxvg s6xt xal aQTtaXsog xal

bcpQa xsXsiog sr\, Kvqvs, vsol6lv SQCog'

a7tr\vr\g,

1355 r]v \isv ya.Q xsXs'6r\,

yXvxv yivsxaf

r]v

ds dtcoxcov

xsXs6r), Ttdvxcov xovx' dvir\Qoxaxov.

[itj

Als\ 7taL6ocpiXr\6tv

vybv avjsvi xslxai

STtl

dv6^ioQov, aQyaXsrjg

{ivrj[ia

cptXo%svir\g.

XQrj ya.Q xot itSQi Ttalda 7tovov[isvov sig cptXoxrjxa

1360

Navg
co

7tQo6sxvQ6ag i[irjg cptXoxr\xog d[iaQXc6v,

xal 6a7tQOv 7tsi6\xaxog dvxsXdfiov.

TtsxQf]

Ttal^

Ovdapd

ovd' aTtscov 8r\Xr\6o\iaf ovds

<?'

ovdslg dvd-Qconcov co6xs

1365

565

co6itsQ xXrj^taxivcp %stQa 7tvQt 7tQo6aystv.

'ii

[is

[irj

fis

7tst6st

6s cptXstv.

Ttatdcov xdXXt6xs xal tfiSQ0s6xaxs 7tdvxcov,

6xr\& avxov xai ixov 7tavQ' STtdxov6ov

S7tr\.

Ilaidog xot %aQtg s6xi, yvvatxl Ss 7tt6xbg sxatQog

ovSsig, dXX' aisl xbv TtaQsovxa cptXst.
Ilaidbg SQcog xaXbg [isv s%stv, xaXbg d' d7toxts6&at'
1370
TtoXXbv d' svQs6&at qy\xsqov r\ xsXs6at.
[iVQia d'

f'|

avxov XQSfxaxat xaxd, [ivQia

d'

s6&Xd'

dXX' sv xot xavxrj xai xtg svs6xt %aQtg.

vsoCaiv A pr.
V. 1364. xsXslov er/ Bekker, A xsXeog er)i.
Pro xeXsar\ conieci bis xsXsarjg
V. 1355. yCvsxaL A, v. yCyvsxaL.
scribendum esse.
V. 1358. SvafioQov, Ahrens SvaXocpov.
ccQyccXerjg
scripsi, A aQyaXsov, sed praeterea cpiXoh,svCr]g vix aptum, fort. cpLXr]fioavvrjg, de quo vocabulo vide ad v. 284, vel (ivrjfiaxa SovXoavviqg,

Emperius

fivr)(i'

dXixo^svCrjg ,

Hartung

cum hoc

(ivrjficc

cptXocpQoavvrjg;

idem

se-

coniunxit, Heimsoeth <piXovyCr]g vocabulum

omni auctoritate destitutum commendavit.
V. 1363. ovSafid a' ovS'
dnecov fort.
Boissonade, A ovSd{iaaovS' Bekker ovSafia aov S'.
dencov cum Orellio, Hermann ovSafid S' ovS' dnecov aso Xr]ao(iaL.
V. 1364. coaxe (ie, videtur coax' sfis scribendum, i. e. \ir\ as cpiXsiv coaxs
V. 1367. Herwerden tentavit yvvaixi
ifiavxov, Herwerden coax' sxi.
V. 1369.
Ss nCaxig exaCQcp (sxaCQOLg) ovSsfii', vel ovvsn' dsl xov n. tp.
V. 1372.
naXog, utroque loco %aXsnbg scribendum esse suspicatus sum.
aXX' sv toL xavxrj corruptum, scribendum videtur dXXa SoLrj xavxr),
antea conieci aXX' sv xrjS' dxrj (vel dvdxrf), Ahrens Xvnrj, Emperius
xavxco, Orelli navXrj, Nauck dXX' sv xol y dxr\, Mey dXXa xaXavxsCrj.

quens distichon

THKOGNIS.
()v()ci[id

7ico

xatefieLvag

i[ir)v

233

%dgiv, dkX* vnb 7ta6av

aiel 67tov6aCr\v e"Q%eai dyyeXCrjv.

\M~>"OX(iios o6tig naidbg sqcqv

ovx olde frdAa66av,

ovde ot iv Ttbvtca vv% eitiov6a

Kakbg

eobv xaxbtr\tL cpQevcov deikol6iv b[iikeig

dvdQa6L, xal dia tovt

a>

1880

Ttai'

[likei.

iyob

mvrj[ii]v

d'

dexcov

ai6%Qov bvecdog e%eig,

trjg 6rjg cpcXbtrjtog

eQdav ocd t

eXevd-eQog

d{iaQta>v,

cov.

"AvftQamoL 6 idbxovv %Qv6rjg TtaQa Scoqov e%ovta

iX&eiv KvTtQoyevovg.
566

(KvTtQoyevovg) Scoqov lo6tecpdvov

1385

yCvetaL dv&QeoTtOL^Lv e%eLV %ale7tcotatov a%ftog,

rjv [ir) Kv7tQoyevr)g dcp \v6lv ix %aXe7toov.

KvTtQoyeveg Kv&eQeia SoXoTtXbxe, 6oC

tL 7teQL66ov

V. 1373. oi>Sa(id nco, fort. ovSafid, nal leg.

V. 1374. Poeta
vneQ%eo&ai videtur ad eundem modum adhibuisse, quo vmevai pro
vne ievai dicitur, ut corruptelae suspicio procul sit habenda. Herwerden cnovSdcov vel anovSaicov desiderat et praeterea ol'%eai, quod
olim commendaveram. Contra Heimsoeth vnb ndaav v.al fir) onovSairjv
Post v. 1375 sive breviator sive librarius aliquot versus
oi'%eai dyy.
videtur praetermisisse, quibus poeta felicitatem amatoris a maritimi
itineris periculis procul remoti planius descripserat.
Incommodam esse
paradosin recte animadvertit Heimsoeth, sed nihil profecit corrigendo
V. 1377.
oXfliog eaxiv 6 naiSbg sqcov ovy. olSfia ^aXdaorjg, ovSe kxX.
cpgevcov Haupt, cpifiov A; Bekker cpiXcov, mihi proprium nomen $CXcov
vel potius Zlpcov delitescere videbatur neque poenitet coniecturae,
neque vero abutar v. 1349 ad eam commendandam quamquam ista
nomina promiscue usurpantur; familiaris ZiiicoviSr\v breviandi causa
poterat Zificova compellare, vid. Eustath. Od. 1653,35; vicissim Zificov
sutor amplas opes adeptus UificoviSrjg nuncupari gestit. Nauck xcnco
V. 1381. av&QconoC a', A dv&Qconoig.
V. 1382.
xr)xa cpiXcov scripsit.
A eX&eiv KvnQoyevovg Scoqov toazecpavov, vidit Bekker duo disticha
temere coaluisse et KvnQoyevovg iteravit, Hartung Scoqov loatecpdvov
delevit, quem secutus Heimsoeth improbata Bekkeri ratione supplet
(xr)aSe Se xoi vybv ccq) yivexai, quod poeta hoc prorsus indignum, deinde
6%eiv pro e%etv et r]v (ir) avxr) Saificov pro KvnQoyevr)g corrigit.
V. 1384. yivexai A, Bekker ylyvexai.
V. 1385. r]v Schneidewin, A av.
V. 1386. KvnQoyeveg Bekker, xvnQoyeveg A. Acui solent haec epitheta deorum, etiam ubi proprii nomiuis vice funguntur, sed consentaneum est, alios grammaticos his locis praeoptavisse tonosim, quam

prae se ferunt propria nomina composita, quorum clausula

quam

vel in his variatum est.

SoXonXo-ne A.

Kv&eQeia Bekker,

fjg est,

quam-

xv&etQa.

POETAE ELEGIACI.

234

Zevg tode tL^r]6ag dd>QOv edayxev e%ELV

dd[iva6ai av&Q(03ia)v rtvmvag cpQevag, ovde xig e6tiv
ovtag Itpd-t^iog xal 6ocpbg w6te cpvyeiv.

Exordium eclogae perditae:

viot

'1

extat

in

'

vvv avdoeg

01

codicibus

1160,
post
versus utrum Theognidis an alius

vid.

v.

sit

ad

v.

1095, qui quidem

Ad
poetae, non liquet.

perditum aliquem locum refero Hesych. IloXvTtttLdrjg 7tttQopdrjXttL

e% xav eoyvLog /3of*j3cov e7tttLvr\6a>. ubi scribendum videtur BoX'

/3ov e7iaLvrj6ca, IIoXv7tatdrj, quod sive comici sive parodi alicuius,

velut Cratetis, est.
Sed quod Clem. Alex. Strom. VII 901

Theognidi tribuit versus oraculi, de quo

I

48 (ibique interpretes)
Tfieig

G>

Meyaqelg ovxe

ovxe va>e%axoL ovx

error manifestus

vid. Phot.

618.

Zenob.

xqlxol

ev Xoyco

om

ovxe xexaqtOL
ev cxqi&ijlco.

est.

Mirum omnino

est praeter pauca disticha a Stobaeo et Athequae supra (1221

30) in ordinem recepta sunt,
nihil ex Theognidis elegiis afferri, quod non in hac ipsa sylloge
reperiatur: ac Stobaeus quoque nihil nisi hanc collectionem novit,

naeo servata,

codice tantum usus magis integro; nec Athenaeus ipsa Theognidis

carmina usurpasse videtur. Equidem censeo admodum antiquam
esse hanc syllogen, quae

ut

mature

cum

in

germana Theognidis

omnium esset manibus, effecit,

carmina oblivione obruerentur.

Isocrates quidem

cum

xig

'HgloSov %al eoyvLog

7toL7]6aixo

xr)v

aal yaQ xovxovg cpu6l

scripsit

fiev

ad Nicoclem 43:
xcti

2r\Kieiov

(PcoKvXidov

o"'

uv

7tolr\6LV.

aQi6xovg yeyevr]6&uL 6vfiovXovg xa

lco

uv&QatTtojv, xuvxu 8e Xeyovxeg cclqovvxccl 6vv8lccxqlhv xccig

"Exi $' ei'
dXXr\Xuiv uvoiuig fidXXov r\ xcclg enelvoiv VTto&rjxaLg.
xco xcov

V. 1388. SdfivaaaL scripsi, media verbi forma satis conveniens, A

Safivag S' , unde Bekker Safivag 8', Hecker Safivdv, ut suspensum
sit a praegressis, Hartung Safivag deleta Se particula. Apud Hom. II.
199 ro xe av itdvrag Safiva d&avdxovg rjSe &vrjrovg dv&Qcanovg, de
cuius versus scriptura ambigunt veteres (cf. Lobeck Elem. II 123. 308)
mirum est lectionis Sdfnvaaai quam iure commendavit Voss, qui ad

eundem modum in h. in Cer. 115 Ttilvaaat pro iiikvu scripsit, nullum

vestigium comparere. Vossio adversatus est Hermann, debili admodum
argumento usus, praesertim cum Homerus in quarta versns sede vitoSdfxvaaai adhibuerit, quae quidem forma nulli dubitationi fuit obnoxia.

 THEOGNIS.
xig ixXi^ete xcov
(iag,

8taxe%eiev.

xag

nQoe%6vxcov notr\x(ov xdg naXovfiivag yvotionovSaGav

alg ineivot fiaAitfr'

tqp'

r\8iov

yaQ av

Sed

nihil prohibe,t,

bfioiotg

nco(i,(p6iag

ovx(o xtyrvLHwg TtE7toit](iiv(ov dnov6aiev.

iabat.

235

xrjg

dv xai

itQog xav-

cpavXoxdxtjg

nondura

talis

r}

xcov

sylloge ex-

quominus existimemus non ita multo

Erant autem567
elegiacis factas esse.

post has

eclogas

illo

tempore qui non ut priore aetate moris fuerat unius

carmina praeter cetera pueris ediscenda commen-

ipso

ex poetis

alicuius poetae

darent,

sed

potius

selecta ex principibus poetis capita propone-

rent: vid. Plato de Leg.

eidi
6t\

inojv

xtveg

ea(iixQcov

xcov Xeyofiivcov

d)Q(it]n6xeg.

VII 810 E:

Xiyco

ndfinoXXot,

(it)v

xat

oxt notr\xai xe r\(iiv

xQtfiixQcov

(lixQcov, oi (iev inl 6novdt\v,

oi 6'

ndvxcov

xal

enl yiXcoxa

iv otg cpa6t eiv oi noXXdntg

(ivQiot xovg oQ&cog naixal dtanoQeig noteiv, noXvt\xoovg t'

notovvxag xat noXvfia&etg, oXovg notrjxag i%-

devofiivovg xcov viatv xQicpetv

iv xaig dvayvco6e6t

jiav&dvovxag' oi Se i% ndvxcov xecpdXata

ixXi^avxeg xai xtvag

xavxb
oXag Qtj6etg eig
tjvvayayovxeg i%(iav&avetv cpu6t
deiv
i%

eig

xt&efiivovg, ei (tiXXet xtg dya&og r\(iiv %ai 6ocpog

nai noXvtia&iag yevi6&at.
Hinc repetenda origo

(ivrjtitjv

noXvnetQiag

harum eclogarum, quae non solum ad conformandos regendosque

iuventutis mores plurimum conferebant, sed etiam in vita communi varium praebebant usum, velut in conviviis, si quando a
singulis deinceps canebantur scolia

poetarum
uti

(yvcotiat, necpaXata)

hac sylloge, quae

amplam

vel

sententiae sive decreta

recitabantur
satis

),

commode poterant

materiam apteque ut

pluri-

raum digestam 3 ) suppeditabat: namque id egit eclogarum auctor,

ut potissimum sententias eiusdem argumenti componeret, quibus
4
Usus autem
passim disparia vel contraria decreta subiunxit ).
1) Elegiaca carmina cura iam a principio convivantibus vel maxime
grata et accepta fuerint, etiam postea in scoliorum, qui vulgo cani
solebant, numerum disticha recepta sunt, vid. scol. 27.
2) Clearchus ap. Athen. X 457 E ludicra convivantium .certamina
recensens: dXXd (iccXXov rdg xocavxug xco nQcoxcp snog (t\) iufiBsLOv sinovxi xo i%6(iEvov skuoxov XsysLV, %ui xco %scpdXuLov sinovxL avxsinsiv

exeqov noLtjxov xLvog, (o) stg xi\v uvxr\v sins yvcotLtjv. Adde huc griphos, quorum exemplum ex Theognide adscripsit Athen. X 457 A.
consen3) Cum haec sylloge postea varias subierit vicissitudines
taneum est multis locis ordinem, qui a principio fuit, turbatum esse.
verborum respexerunt Graeci similitudinem;
4) Sensorum, non
graviter errant nostx-i homines, velut Welcker Prol. Theogn. CVI seq.
et Lehrs Quaest. Ep. p. 213; nuper exornavit vanura hoc commentum
Nietzsche de Theognide disputans in Mus. Rh. XXI L 161 seq. minatus
hoc modo pristinum ordinem Theognideorum se restitnisse, cui non
debebat aures praebere Th. Fritzsche Philol. XXIX 526 ff. (Das Stich,

236

POETAE ELEGIACI.

ad has eclogas concinnandas praeter Theognidem etiam aliorum veterum poetarum elegiacis carminibus, sed plurima ex
est

Theognide depromsit, non solum quod

et copia sententiarum insignia

eius

sed

poemata varietate

etiam quod Megaren-

erant,
decreta praesertim de publicis rebus breviatori isti maxime
probabilia visa sunt: nam planissime apparet etiam eum, qui
has eclogas composuit pariter atque Theognidem populari imsis

perio admodum infestum fuisse, unde certo coniicias eo saeculo,

cui haec sylloge destinata est, partium studia in Graecia etiam

quae cum Macedonibus dominanmagisque deferbuissent, denique plane obsopita sunt,

tunc vehementer agitata esse,

tibus magis

postquam Graecia Romanorum imperio subiecta

est

5
).

wort als Ordnungsprincip der Theogn. Fragm.) ubi frustra retractare et

corrigere conatur hoc inventum.
ausus est Nietzsche contendere hanc syllogen
5) Nihilominus
conditam esse post Iulianum apostatam: rationes, quibus vanissimum
commentum firmare conatus est, qui velit cognoscere, inspiciat M.
Rhen. p. 180 seq. Usu iam venit, quod olim losephus Scaliger iecit,
non Libyam, sed Germaniam aliquid novi quotidie parere.

XIV.

568

HIPPARCHUS.
1.
f

Mvrj(ia to#'

ImtaQ%ov

6tei%e dtxaia g>Qovd)v.

2.

'

Mvrj{ia rod' l7t7td.Q%ov

[ir]

rptXov i^ajtdza.

Ilipparchus. Fr. 1. 2. Plato Hipparcho 228 C: insiSr) 8s avxcp

InnaQxco) of neol xb dazv xcov noXixcov nsnaiSsvusvoi rjaav v,al i&avuaov avxbv inl cocpCcc, imfiovXsvcov av xovg iv zoig dyootg naiSevoai
e"azr}cev avxoig 'EQudg v,axd xdg bSovg iv ueaco xov dazeog nal xd>v
ndneixa xrjg aocpCag avxov r\v x eua&e xai r\v avxbg
8r]ucov endcxcov
i^evQev, itiXe^duevog d r)yeixo cocpcoxccxa slvcct, xccvxa avxbg ivxeCvag

('

elg iXeyeiov, avxov noirjuaxa Y.ccl iniSeCy uaxa xr)g cocpCag snsyoatpsv,
iva ngcoxov (isv xd iv dsXcpoig yQauuaza xd aocpd xavxa ur) ftttvudgoisv
oi noXixca ccvzov, xo xs rvco&t aavxov
v.a\ zb MrjSsv uyccv v.al xaXXa
xd xoiavxa, dXXd xd 'innuQxov Qrjuaxa udXXov aocpd r)yoivxo, eneixa
nccQiovxeg dvco xccl xdzco v.ccl dvaytyvcooHOVzeg xal yevua Xafiovxeg
avxov xr)g aocpCag cpoixcoev iv. xcov ayQcov y.al inl xd Xomd ncciSev&rjcouevof saxbv Ss Svco xcomyQduuaxs' iv usv xoig in' ttQioxsQU zov
'Equov endoxov iniyiyQccnxut Xeycov b 'EQurjg, oxt iv usoco xov dazeog
y.ul xov Srjuov eaxrjtiev, iv 8e xoig inl Seid'
Mvr)ua xoS' 'innuQ%ov axei%e 8Cv.aia cpQovcov cprjaCv sczv Ss xcov noirjfidxcov v.al aXXa
tv dXXoig 'EQuccig noXXd y.al naXd intysyQccuusva' soxi Ss Srj xai xovxo
inl xfj IlxsiQittY.rj bSco, iv co Xsyei' Mv. x. 'inn. (ir) cpCXov il-andxoi.
Ex Hipparcheo aliquo epigrammate haud dubie servatus est versus
in titulo Attico in Corp. Inscr. Vol. I 12 cuius nondum certa emendatio reperta: Boeckh scripsit:
,

'Ev (liaccp ye &QCrjg xe Y.a.1 dazeog, ccveQ, bd'' 'EQurjg.

tiul &. xe %al a. d. 08' '. Froelich xf/S' eaxrjxe &QCrjg
xe Kccl dcxeog iv ueaco 'EQurjg, similiter Sauppe, nisi quod eaxrjxu. Sed
pagus Thriasius procul remotus ab eo loco, qiio titulus a Fourmontio
repertus esse perhibetur, vid. Ross Koenigsreisen II 73, qui ad eundem
hunc terminum peitincre arbitratur fragmentum tituli, quod eodem
loco reperit:

Franz iv ueoco

(ov)vsxa niazbg icpvg.

cum non satisfaciat, Kirchhoff KecpaXrjg commendavit.

Fortasse Hipparchei termini titulus servatus est ClGr. I 525: in arce
Athenarum repertus:
&QCr\g igitur

POETAE ELEGIACI.

238

(*H noXig) soxsia(sv

[is

(i)Qox(oig) [ivrjLisiov alr\%-sg

(nccaiv) ar\iiaCvs(iv [i)sxq(ov)

oSoinoQCag'

(soxiv ycco x)6 [isxa%ov ftscop nQog 8co8sy.cc (icoaov

(nsvx' snl) xsooccqcckovx' sy Xipsvog oxccSioi.

Litteratura lapidem post Euclidis annum inscriptum

sive snx' snl.
esse testatur, sed soxsiosv v. 1 (quemadmodum in Attico titulo Sigeensi
est snosiosv,) et [isxcc%ov v. 3 satis superque arguunt antiquum exemplum
denuo instauratum esse, quod ad Pisistratidarum saeculnm referre licet.

Titulum a Fourmontio descriptum nuper investigavit Lolling (v.

z. Athen V 244 seq.), leguntur in latere lapidis

Mittheil. des Arch. Inst.

hae litterae rudes illae

quidem

et antiquitate insignes:

&IE AlElZTLETdl
extat

autem

CIA.

492

rn alio latere

eiusdem lapidis titulus item antiquus editus

'Ev&ccS' ccvrjQ o[toos(v ncc)xcc oqhicc 7icciSdg SQUO&sig

Nsihscc av[i[iSLa(ysiv) 7i6Xs[i6v &'

ita

enim legendum, rn lapide

fuit

aficc

Scchqvosvxcc.

EPAS0ES, nunc littera paenultima

eundem modum fuit STNMEIZrEN

IE comparet, et ad
Reliqua numeris ut videtur non adstricta nequeo expedire.
Est igitur monumentum sodalitii, quod vir conciliaverat cum puero et
iure iurando firmaverat hoc ipso loco, qnemadmodum Plutarchus Thes. 30
Thesea et Pirithoum auctor est nonqoao&ca xr)v cpiXCccv svoqkov; adde
Sophoclis Oed. Col. 1593 ubi pro xov xs Qoqi-aCov tisxqov olim conieci
xov x' scpoQXiov nsxQOv, quemadmodum Zsvg dictus est syoQxiog.
Versiculus in latere adscriptus, quo sane praeceptum aliquod inclusum
fuisse videtur (aCsl onsvSs), vel propter litterarum disparem speciem
a titulo isto segregandus, nisi forte hic versus a principio solus lapidi
incisus ad sodalitii memoriam servandam, postea titulus adiectus, in
quo cum Lolling nomen sibi deprehendisse videtur Fva&Cov
detrita ex parte

scriptum.

isQog

si[ii,

vatum

possis suspicari

fuisse

(co

rva)&C

alsl ansvSs.

Illud certum, pri-

hoc monumentum, neque Hipparcheum terminum.

hoffii et Kaibelii pericula praetermitto.

Kirch-

XV.

569

PIGRES.
Mrjviv asids, ftsd, IIr}Xrjl'ddsa) ^Ayikriog,
Mov6a, 6v yao na6r\g TtsCqat^ %($ 6oq)Cr\g.

XVI.

EPICHARMUS.
Et[ii

vsxoog, vsxobg ds xoftQog,

si Os xs yrj

yrj

6"

r\

xonQog s6rCv

vsxoog i6r', ov vsxQog, aXXd

frsog.

og xrj 'ilidSv naQSvsfiaXs y.axd oxiPigres. Suid. v. Tltypjjs

V. 1 post
%ov sXsysiov, ovxa ygdipas' firjviv nxX. Cf. Eudoc. 358.
V. 2. ov yaQ, Eud. ydq ov.
A%iXr)og add. ABm ovXofisvrjv.
.

Schol. II.
414: v.axd v.6nQ0vt dvxl xov naxd xb
xbv) ovQcpsxbv xr)g yrjg' soxi Ss v.a.1 sniyQafifi.a, 6 slg 'Eni%aQ[iov
V. 2. st Ss xs Leid. 17 Ss BV, sed videtur
dvacpSQSxaf slfil nxX.
scribendum sl S' r) yr) &sog, si'(i' ov vsnQog, aXXd ftsog, Hartung sl
8' r) yr) xonQog, sl(i'.
Hoc naiyviov utrum ab ipso Epicharrao an ab
alio quo sit compositum, ambigas: poterat enim huic poetae tribui,
quoniam ille in comoediis ad eundem modum accumulatione uti solebat.
Non recte Haupt, qui de hoc epigr. disputavit in Lect. Berol. prooem.
1861, in sepulcro inscriptum fuisse existimat, quod ab antiqui temporis consuetudine abhorret, quamquam saeculis novissimis einsmodi

Epicharmus.

(scr.

lusus tralaticio

more monumento addi

poterat.

XVII.

570

AESCHYLUS.
E A E r E I A.
1.

EI2

T0Y2 EN MAPAOONI TE0NHKOTA2.

Plut. Quaest.

Symp.

de^ibv nioag Aiavridaig

ralg

AiayyXov

rr)v

fidyrjv

rXavniag 6e

Maoa&coviav

QrjrcoQ

marovfAevog, r)ycovia(ievov
videtur eig rr)v

scribendum

ubi

imcpavcdg,

(pxpjv), Xylander rolg AiayvXov [ierd

iXeyeioig scribere voluit,

xal xo

iv Maoa&divi naoard^Ecog aTtododrjvai,

eig rr)v fie&oQiav iXeyeiaig

ixeivrjv

oqiov (vel iv

10, 3:

rrjg

Hecker

II

52

AiayyXov

roig

i^ooiav

rr)v
eig

rb fie&-

iXeyeioig, interpretatus in

epigrammate
quo Aeantidarum tribus a ti ibu
contermina seiungebatur, Welcker Syll. 144 nihil vitii subesse
censet, SchneideWin tria haec verba eig rr)v fie&oQiav plane de
medio tollenda arbitratur. Goettling in comm. academ. (1859)
rco (xeaoQico)

quod inscriptum

{ie&0Qtav

fuit

epigr. 4, sint petitae.

p.

ed.

unde

fuisse,

Ad

omnes hae

hanc elegiam spectat scriptor

Westerm.: xard

red-vr]%6rag ileyeico fjaarjd-elg

TteQi rb

atque ita putat carmen

reliquiae, etiam

interpretatur pcregrinationem,

elegiacum inscriptum

119

termino,

iv

iviovg

Zificovidy'

av{ma&kg Xeitrorrjrog ^ereyeiv

iariv aXXorQiov. Welcker et

rco

rb

eig

rovg

vit.

Aesch.

MaQa&covi

yaQ iXeyeiov itoXv

rrjg

rov AiayyXov,

cog

fteXei,

Hecker epigramma, non elegiam fuisse hoc carmen existimant; ita etiam Goettling, neque
vero ad monumentum Marathonium refert, sed ad tabulam pictam

eq>a\xev

in porticu 7toixiXy, huic autem picturae fuisse subscriptum Simonidis epigr. 91, cui posthabitus sit Aeschylus, cuius epigramma
fuerit:

"AvS^eg ^A&rjvaloi

re

JJXarairjg

cpoQcov Mr]6cov iaroQsaav Svvapiv.

iv

MaQa&covi XqvCo-

AESCHYLUS.

241

2.

TvQ6r\vmv ysvsdv, fpttQ^axonoibv

sftvog.

EniTPAMMATA.

571

3.

Kvavtrj xal tov6ds [itvty%tag Sls6sv ccvdQag

{iotQa, 7toXvQQr\vov TtatQida Qvopsvovg.

to(W 8s tp&L[iivcov nikttai xkiog, <h Ttots yvioig

tXri^Lovsg ^Oodavav a(i(pit6avto xovlv.

4.

Al6%vXov EvcpOQiavog 'A&rjvatov tods

xsvftst

Hvrj{ia Tcatacpd-t^tsvov TtvQOcpoQOto Tikag'

MaQa&avLOv ak6og av

dlxr)v (V svSoxl^lov
xccl

slnoi

Mrjdog s7tL6td\isvog.

fitt%-v%aLVr]SLg

Aeschylus. Fr. 2. Theophrast. Histor. Plant. IX 15: hccI yaQ

Aia%vXog sv xaig sXsysicctg cog noXvcpaQfianov Xsysi xr\v TvQQrjviav, Tvqqt\vov ysv. %xX. Scripsi TvQar\vcov Schneidewin TvQor\v6v. Cf. Plin.
Hist. Nat. XXVI 11: ut Aeschylus e vetustissimis in poetica refertam
Italiam herbarum potentia proderet."
Fr. 3. Anthol. Pal. VII 255: corr. addidit Ala%vXov, alia manus
,

lemma

Schneidewin videtur Aeschylo

nQO(ia&saaaXcov*).
sxaiQovg
V.
V.
abrogare.
[isvsy%sag Pal. recte, legebatur [isvsy%sag.
'Oaeaiav Pal., legebatur 'Oaasiccv. Callim. in Dian.
coov, corr.
sig

1.

3.

gcooi.

52 7tQTqo6iv 'Oaaaioiaiv recte restituit Meineke pro 'Oaasioiatv.

Fr. 4. Athen. XIV 627 C: baoicog Ss xal Ala%vXog, xr\Xi-navxr\v 86av s%cov Sid xr)v noLr\XLY.r\v ovSsv r\xxov snl xov xdcpov S7CLyQa(fT\VaL
,

Inte(idXXov xr\v dvSQsiav, noLr)aag' dX%r)v S' svS6%L[iov xxX.

grum extat epigramma ap. auct. vit. Aesch. p. 120 ed. West. qui dicit
Geloos inscripsisse , et v. 1. 2 ap. Plut. de exil. c. 13: d%r\y.oug Si'
tncov v.al xovxl xb inLyQUfipdxLov Aia%vXov nxX. et ap. Eustrat. ad Aristot. Eth. Nicom. III 2 (ubi est xoSs ar\[ia Ksv&r\ dn. nvQocpoQov om.
TsXag). Respicit Pausan. I 14, 5: 6 Ss xo xs ovofia naxQo&sv xai xr)v

r)%icoas

v.ccl cog xr)g dvSQsiag

[lUQXVQag s%oi x6 MaQcc&covL dXaog
nai MrjScov xovg ig ccvxo dnofidvxag.
V. 2. Hccxacp&ifisvov r ycaxacp&d[tsvov.
nvQocpoQoio LN nvQOcpoQOv.
TsXccg, BCDGar nsXag,
LN csXag. [ivrjficc TsXag, quamvis publica impensa a Gelois fuerit
conditum, insolentius dictum, sed testimoniorum consensus dissuadet
emendandi periculum, velut nsSco cpd-ifisvov.
V. 3. sinoi, DLNA
V. 4. %al ^a&v%aixr\sig MrjSog nLOxd[i,svog vita Aesch. (nisi
si'nr\.

tiuXlv syQatpsv

Finsleri comitas suppeditavit novam collationem Anthologiae, in

notat
scriptorem cod. Palatini, C eum qui lemmata addidit, Corr. eum qui Michaelis libro usus recognovit.
*)

titulis

POETAE LYB.

II.

16

POETAE ELEGIACT.

242

5.

Bqi&vs

bitXitoitaXuc; , dal'6g avxntaXoig.

G $a%v%aisir\g, Oa 8r](iog, G sm,GzdtiEvov) et sic

ABP %al ($a&v%aizai %sv (P ^a&v%aixai, om. xsv)

quod

ap. Athen.

VL,

MrjSot sniGzdCeterum non deerunt, qui ab ipso poeta hoc epigramma pro\x,svoi.
fectum esse negent.
Fr. 5. Plut. de fort. Alex. c. 1: %a\ %azd zbv Aig%vIov ^Qi&vg-nzl.
Initium afFert etiam Sympos. Quaest.-II 5, integrum versum sine poetae n. de fortit. Rom. c. 3 et Compar. Cic. et Demosth. c. 3, denique
Eust. II. 513, 33 (ubi avTLfid%oi6iv). Ad epigrammata revocavi propter
doricam dialectum.
Quod Servius dicit Virg. Aen. X 737: Tamen
Paeana carmen esse victoriae Aeschylus docet, quod ideo Apollini
sed

dicatum est quia malorum avertendorum potens est." ne quis referat

ad Aeschyli Paeanern (de quo vid. ad Tynnichi fr. 1), monendum est,
locum aliquem ex tragoedia, fort. Sept. 635 respici.
,

XVIII.

572

SOPvHOCLES.
EAETEIA.
1.

'AqiHeghs'

ijv ycc()

(jvmistqov cbde Xeyeiv.

Harpocratio 36, 15: ^AQ%r\

7tQOOt[iiotg

Xiovog

SrjcirjyoQtTiocg'

cpr\6tv

avrb

elvat

II

elvai cpu6iv

94 ibique

uvrb

drmoG&evrig
ovv ev raig eleyeiaig So&eocpQu6rog S iv ra neQl

ctev

aizoy&eyyia,

tcuqoc^ccov xut ^QiGrorikrjg

Se

avSQa SetxvvGt,

2ocpoxXr)g

Biuvrog (E pro his exhibet: EoXcovog

De hoc proverbio cf. Diogen.

cntocp&eynu).

Apostol.

interpr.

IV

1.

XVIII 32

et

Leutsch T. II

Hephaest. 8: rb xov 'Aq%sXccov ovofia Eocpoov% iosro iy%coQsiv ovxs sig sitog ovxs sig iXsystuv (E pr. iXsyeiov)- cprjol yovv (E Turn. add. 6 ZocpoKXrjg)' 'Aq%sXscog' r\v yao (C yaQ rb) %xX. Miro errore Eust. II. 264, 20: Ur\vsXsoig Axxcyccog, ov xb %ocvbv a%Qrjorov rjQOJCncp {isxqco, r)yovv rb IlrjvsEa autem verba,
Xaog. rocovxov ds %ac xb 'AQ%sXscog iv TQa%cvcacg.
quibus Hephaestio utitui-, si non Sophoclis sunt, certe ex alius poetae
elegia adscita: iy%coQsiv ovx' stg snog ovx' iXsyscov.
Vulgo et
hoc fr. et similiter fr. 2 et 3 referunt ad Sophoclem minorem, quem
elegias composuisse auctor est Suidas: Zo(poY.Xr\g 'AQcercovog, vccovbg ds
xov tcqoxsqov Eocpov.Xsovg'
Sed ignobilem
syQctips xa! iXsysiag.
hunc poetam a grammaticis diligentibus testem adhiberi praesertim
non addito 6 vsoixsQog parum est verisimile, nec fide caret, Sophoclem
tragicorum principem elegias scripsisse; ipse testatur Suidas: v.al syQaipsv iXsysiav xs nal nacavag, qui quod singulari numero usus iXsysiav dixit, eo non est abutendum, ut complura carmina elegiaca tragicum clarissimum reliquisse negemus, siquidem idem Suidas Simoni--

Sophocles.

Fr.

1.

xXrjg iv ratg iXsystucg

dem Amorginum

ita enim scri|3',

fortasse a vero aberrans: hic autem
etiam librariorum negligentia iXsysiav pro iXsystag potuit substituere.
Parum recte Leutsch Sophoclem maiorem unam tantam elegiam, miuorem complures scripsisse existimat, itaque fr. 3, ubi iv sXsysia legitur, maiori, contra fr. 1 et 2 minori vindicare vult.
dicit scripsisse iXsysiav iv tXiotg

psisse censendus est,

quamquam

16*

POETAE ELEGIACT.

244
p.

Ceterum Leutsch olim Harpocrationis locum non

101.

grum

esse existimavit:

Arjfio6&evr}g

TtQooiLiioig

inte-

SrjfirjyoQixoig,

So-

ut
,
fiev ovv iv xatg iXeyeiatg scribens,
cponXrjg (^Avxiyovrj)
ex
175
versus
seq. respexerit etr>73
grammaticus Sophoclis
Antigone
deinde alius poetae nomen exciderit, qui hoc apophthegma Soloni
.

tribuerit: postea videtur ipse

cf.

probavit, retractare,

hanc coniecturam, quam Ascherson

XXI .77. 225. 681.

Philol.

3.

Erotian. 390:

XaQireg, ai

%aoai, cog xal 2ocpoxXr)g iv iXe-

r
yeia.

iXe, unde M. Schmidt coniecit iv 'EXevy.

voluit Elegiis aliud fragmentum vindicare: schol. PinMommsen p. 9: Stb xal aocpog ng eXeye' tyv%r)g yaq

Vindob. iv

cod.

Idem vero
dari

ed.

ftdXXet

dyaXXofievrjg
iXeyeiatg'

7tQ06co7tov'

7tQo6co7tov

ubi coniecit

tyv%r)g ddXXei

2ocpoxXr)g

{iv)

xalg

At haec

ayaXXofievr\g.

Byzantini hominis sunt, qui expressit Proverb. Salomonis

XV

13:

y.aodiag evcpQaivofievrjg 7tQo6co7tov ftdXXet, iv Se Xvrtatg ov6r\g 6kvanimadvertit hoc,etiam Nauck, si recte memini.
&Q(Q7tdei.

E n I T P A M M A T A.
4.

"Hktog

r)v,

ov nalg, EvQtTtCdrj, 6g

fi

yXtaCvcov

yvfivov 7toCr]6V 6ol de cpikovv& itQav

BoQQag

G)fiCkr]6'

6v

d'

ov 6ocp6g y 6g tbv "EQCOta^

dkkotQCav 6itCQcav, lcoTto6vxr\v d%dytg.

m Fr.

4.

Athen. XIII 604 D: Kal 'isQcovvfiog 8'

'PbSiog

iv

roig

[atoQLHOig vnofivrifiaGL cpr]6LV, oxl Hocpoy,Xr)g svnQsni) nuCSu s%co xsC%ovg

dnfjyuys, %Qr]66fLSvog uvxcp' b tihv ovv nulg xb 1'lov llluxlov S7tl rf/
Tiba vnsarQcoos
rf]v 8h rov ZocpouXsovg %XuvC8u nsQisfidXovxo' fisx'
ovv xf)v bu.iXt.av b nalg uQnu6ug xb xov ocponXsovg %XuvC8iov co%sxo,
AUxuXintbv rco ZlocpoxXsi rb savrov naiSfnbv LLLuriov ola Ss siuog 8ia,

XaXrj&svrog rov GVLL^s^rjtibrog, EvQinCSrjg nv&bicsvog kul snLrco&d^cov

rb ysyovog, %u\ uvrbg rcors s"cprj rovrco y,s%Qf]6&ut rco TcaiSC, aXXa fir]Slv 7CQ06d-SLvaL' rbv Ss Hocpo%Xsa did rf]v d-noXuoCav -naraqjQOvrj&rjvai.
Kal b ZocpoY.Xr)g dn.ov6ug snoCr]6sv sig uvxbv roiovxov snCyQUfifiu, XQV
v,u\ rb nQog llol%sCuv
odfisvog rco nsQL xov 'HXCov kul Boqsov Xbyco
V. 2 P cpLXovvrL sxsquv, B cpiuvrov naQaivLxxoLLSvog' "HXiog v,xX.
Xovvxl sxulquv. Haec verba mendosa esse iure censuit Meineke.
HieroV. 4. ensCQcav , Hecker nsLQcov.
V. "3. BoQQag, B @OQccg.
nymus peripateticus , ex quo Athenaeus haec descripsit, non videtur
satis locuples auctor esse, quare si qais et narratiunculam fictam et
epigramma hoc subditicium censeat, haud adversabor.

SOPHOCLES.

'lidr)v

24o

'HQodoTG) ttv&v ZocpoxXrjg ivitav cov

Ttivr

ijtl

TttvxyyKOvxn

nAIAN EI2 A2KAHI1I0N.

574

G.

Philostr. Iun.

Imag. 13, ubi Sophoclis

apibus circumvolitantibus

describit

vitfxArjTWog 6h olfiai ovxog

imaginem

iyyvg

naiavd

naQEyyvcov yQacpEiv xal KXvxofir\xr\g (0 xXvxofirjxig) ovx dna^icov nctoa 6ov dxov6ai (IXififia xe avxov nqog 6e cpatdQOxrjxt fiEfiiy7iov

vGtsqov ini^vco6ig aivixxExai. ubi scriut

bendum xXvx6fir\xig,
est in Hymno Homerico XX l:"Hcpai6tov xXvxofirjxiv ad6co. adde Anthol. Plan. IV 43, 1 et epigramma
fiivov

naoct

xdg

(iixqov

Megaricum C. Inscr. I 1066. Aperte

hoc nomine Aesculapium a Sophocle

igitur Philostratus indicat

Romae

in aedibus Vaticanis (Corp.

titulus, qui extat

Comparandus
5973

Inscr. III

paeane

ornatum

esse.

c):

Nov6oXvxa

dvvafug

6r)

in

xXvrofirjri,

cpQ6((ii,

xaxoEQyov avaxQO'K Vi

8i6noxa Haidv),

naQavotav)

dv&Qconcov, XQOfiiu xe naXiv(xQonog ovXsfxivr) xtjq)

"Aidrjg x VQV%ifi%Xog, oxav coa(QXg ax6fia)
avxavv6rjg, fSiodcoxa, cpQ66in6(yoi6i (Sqoxoi6iv.)

Fr. 5. Plut. an seni sit resp. ger. c. 3: xovxl 8h ofioloyovfiEvag

iaxl xo iiuyQafifidxiov 'Slidrjv xrl.
Elegia fuisse videtur,
cod/jv poeta dicit (cf. Solou. fr. 1), sed breviuscula, hinc Plutarchus imyganncixiov appellat. Poeta cum ipse quot annos tunc fuerit natus,

Eoyoxliovg

testificetur, fortasse etiani

modum

Herodoti amici aetatem indicaverat, ac possis

enl Ttevrrjxovr' ovri Slg

tiy.oa' irav (etiam in Homericis carminibus sixoai elisionem admittit),
ut Herodotus natus fuerit 01. 74, 4: neque obstat Pamphilae testimonium, quae historici natales 01. 74, 1 adscripsit; cum 01. 74 natum
esse fide dignos auctores tradere repperisset, tralaticio more ad priannum rettulit. Misit autem Sophocles elegidium ad Herodotum
eo tempore, quo ab Atheniensibus praetor creatus Samio bello interfuit, cuius belli tempora cum poetae natalibus commode possunt cou-

versum

in

hunc

redintegrare Ttivr

mum

Videtur tragicus-dixisse, se annos quinquaginta quinque natum

nunc primum ad rem publicam accedere; poematium cum satis esset
notum, Plutarchus tantum principium adscripsit; poterat autem commode hoc exemplo uti, ut ostenderet etiam aetate provectiores idoneos
esse ad rem publicam gerendam, quamvis Sophocles tunc nondum senex

ciliari.

fuerit.

POETAE ELEGIACI.

246

vvv ovv ndvxu Sofiov, yevexu(g re nul dyXud xexvu)

6ooe, fidnuQ Huiuv, u%e6ooSvv(e^ Scoxoq vyeiug.)
detrimenta passiin aliter refecit quod cum
sero animadverterem, non licuit singillatim hic percensere. V. 1
supplevit Welcker Syll. epigr. 135. V. 2 refinxi Franzii suppleKaibel Epigr. 1026

mentum

avaxoovei x

enivoiav.

V. 3 scripsi nuXivxQonog ovXofievrj

Welcker nuXiv6xQocpog ala' oXor] 6e, Franz nuXiv %al xuqxaoog evQvg. V. 4 scripsi couQxeg uae6(i,u (sive couQxf l'a6iv malis)
avxavv6t]g, quod verbum ab dvvco, non xavvco descendit. Welcker
xrjQ,

%vQ6ag,

^coayQia

Franz ^codyQta vov6cov.

V. 5

supplevit

Franz,

Welcker cpQ66m6vov vo6ov uX%uq. V. 6 yevexag scripsi, ubi

Franz yevexuv xe nai dyXaa x., Welcker yevexrJQu xul oXfita x.

mea

V. 7 de

coniectura

redintegravi

(nisi

malis

d.

edcov),

ubi

At quod in lapide legitur

scribunt d%6c68vve, 6co&, Huxqcovov.
versu 8 IIATPSIINOT non ad v. 7 est referendum, sed nomen
est dedicantis (TIuxQcoivog vel IIuxQoivog, vid. ib. n. 6649, latine

Carmen

Patruinus).

novicii poetae esse manifestum,

itaque non

offendit cpeQ66inovog, ttbi sibilans littera praeter rationem et

usum

Quod Aesculapius aXvxofirjxig vocatur

antiquorum geminata
non est ex Sophoclis paeane repetendum, videtur enim hoc solenne dei indigitamentum fuisse.
Neque Patruinus hos versus
est.

fecit

aut faciendos curavit,

sed

adhibuit

hymnum

aliquem

in

Aesculapium, cuius generis carmina plura illis saeculis ferebantur,

velut extat talis hymnus ap. Origen. adv. Haeret. p. 68. Alius
legitur in titulo Attico (Corp. Inscr. I 510,

hymnus
CIA.

III

adde nunc

171):

"EyQeo, Uair]cov 'A6%Xr[nL, noiQave Xucov,

Arjxotdov

KoQcovidog f)ni6cpQcov nai'

ftXecpuQCov 6%eda6ag ev%cov endxove
xe

6(ivfjg

vnvov dnb
6ov 6&evog,

r)ni6cpQC0v 'A^xXrjnie, nQcoxov, 'Tyeiuv.

eyQeo xul xebv vfivov

Clausulae
v.

v.

5.75

noXXu yeyrj&oxeg lXa6%ovxat,

6cov (iQoncov, d

ir\'Ce,

xe%Xv&t, %aiQe.

5 et 6 mendosae, culpa ut videtur lapidarii, nam

cum Hermanno scribendum (lenior, sed non

5 dooxoQ vyeiug

apta Seidleri correctio nifiipov vyeiuv), v. 6 xenXv&i yuiQcov

carmen novicium, id
requiritur, quod vidit Boeckh. Etiam hoc
v.
4
6cov
maxime
componas Lucian.
(quocum
arguit
iieQonoov
quod
satis

6oov uqcov fieQoncov evondg, fieyu 6ov

Tragodopod.
KQaxog, 6k(ii6cpQOv noSdyQu) et v. 5 'Tyeiuv. Fortasse hi sex versus ex Isodemi hymno petiti sunt, de quo conf. Lucian. Encom.
v.

193: KXve

80PHOCLB8

247

Demosth.

c. 27, ex quo loco nequaquam conticias in antiquorum

poetarum numerum referendum esse Isodemum*).
Hunc Sophoclis Paeanem in Acsculapium non solum Philostr.

vit.

Apollon. III 17: oi 8s r\8ov aSrjv, bnoiog b itaidv b xov Eouo ^AgyXy\%i(o K8ov6iv memorat (cf. etiam

CpoxXsovg, ov ^A&tjvrjOi

Suid. v. otpoxkrjg: xal syQatysv iXsysiav xs xal

naiavag xal Xoyov

xazaXoyadrjv ksqI xov xoqov), sed eundem respicit etiam Lucian.
Encom. Demosth. c. 27: ov8s yao ^A6xXr\%ico fisiov xi yivsxai xr)g
avxcov noir\6avtcov a6fxaxa, xa AXiOoxtfirjg, si (ir) xav tcqo6i6vxcov
xal ISocpoxXsovg aSsxai.

8r\fiov toi5 TQOir\viov

(vid. var.

sic

lect.

qui locus mire corvidetur corrigendus-.

ap. Iacobitzium)
TtQOGiovxav xcov sig avxov noir\6avxcov itaiava, xa ^l6o8r\fiov
xov TQoi^rjviov xal SocpoxXsovg adsxai, vel etiam a6fiaxa xa 'l6o8.

raptns

si

fir)

Nam hoc dicit Lucianus non minuitur Aesculapii honor si quando

desunt poetae, qui novos paeanes in illum composuerint, et antiqua Isodemi et Sophoclis carmina repetuntur: quod firmant ea
:

quae sequuntur, quae

ita sunt scribenda: xal

tw Aiovv6co xb

fisv

ixXsXsi7txai, xd 8s rtQoxsQoig 6vvxs&svxa xoig

%oir\6iv xaivr)v
vvv sig fU6ov iv xaiQcp %ofiiov6i yaQiv ovx iXdxxco q>SQSi xo xbv
&sbv Soxsiv xsxifir\xsvai. atque Philostratus quoque testatur hunc
itoisiv

paeanem etiam tum

cani Athenis solitum esse.

Sophocles tum composuit, cum Athenae

Portasse autem

pestifero moi'bo labora-

Oed. Reg. v. 187: Tlaiav Ss Xdfntsi 6xov6s66a xs yrJQvg

ofiavXog. Et hinc orta fabula de Aesculapio poetam visente et
hospitaliter excepto, vid. Plut. Num. c. 4. Et. M. 256, 5 et quae
cf.

rent,

dixi in

vita Sophoclis p.

XX.

Cum

Suidas plures Sophoclis

paeanes commemoret, huc fortasse spectat, quod dicit Philostr.

vit. Apoll. VIII 8
ivvor\6ag 81 2oa>oxXsa xbv 'A&rjvaiov, og Xsys:

xai xai avifiovg &sX,ai xr)g coQag VTtSQitvEv6avxag.

ad placandos ventos composuerit:

de vita Soph. p. XXI n. 88.

Ex
Al. Str.

Sophoclis

aliquo

carmine

ut

is

paeanem

quae dixi in commentationo

cf.

petiti

sunt versus ap. Clein.

726.

OvSs &oig avd-aiQExa itdvxa nsXovxai

No6cpi Aiog' xsivog yaQ

*)

Hunc Paeanem

s%st,

excipit in lapide

xsXog r}8s xal aQyr\v.

hymnus Ariphronis

denique additur carmen in Telesphorum

roicis versibus consociantur.

Hoc carmen

s l

ubi anapaesti cyclii

satis illud

'Tyieiav,
cum he-

quidem verbosum

mediocre alius poeta, sed aetate fortasse suppar ei, cuius paean in
Aesculapium praecedit, videtur composuisse emendavit maximam partem Hermann Op. V 171 seq.
et

POETAE ELEGIACI.

248

nam quod Clemens

inde

dicit:

non sequitur haec

Se

2ocpoxXr)g

TQuycpSonotbg Xiyei,
Nauck sub-

ex tragoedia petita esse.

hos versus, sed nihil inest, quod antiquo poeta sit

Ceterum de Hymno aliquo in Tvjr\v fortasse est576
indignum.
accipiendum, quod dicit Menander de encom. Rhet. Gr. IX 156:
Ex hoc
(o6tzq xal xr\v Tvyr\v 2ocpoxXr)g Vfivr\6e dtcmoQcov yivet.
diticios censet

conieci

hymno

esse

aliquando petitum

anonymum fragmentum

Pragm. adespot.) ap. Stob. Ecl. Phys. I 5, 12, ubi

(vide
lemma EocpoxXiovg ex (DuidQug et praecedit et subsequitur, ut
facile hoc loco XocpoxXiovg intercidere potuerit.
Atque Parcae
infra

commode

poterant

hymno, qui Fortunae

invocari in

erat desti-

Exstant apud eundem Stobaeum ib. I 6, 13 versus in

Portunae honorem lyricis numeris compositi, qui Acschjli nomen
prae se ferunt, a cuius ingenio plane abhorrent, itaque olim Arinatus.

nunc inter

Plane aliena sunt

adespota recepi.
versus heroici, quos Athen. XIII 592 A Sophocli tribuit: Zocpo-

stoteli dedi,

xXrjg

o XQaycoSoTtoiog

cf

fr.

r\8r\

yiQcov cov jjpatft^ QecoQidog

Qag' ixexevcov ovv xr\v 'AcpQodixrjv

xrjg exui-

cpr\6i'

KXv&i

fiev evypfiivov, xovQOXQOcpe , Sbg de yvvuixu

vicov
fiev uvuive6&ut cptXoxrjTu xal evvr\v,
xr\vSe

im,xeQ7te6d a 7toXtoxQOTuqpot6i yiQov6tv,

,

r)

<$'

chv t6%vg

nam

fiev

frvfibg

u7tr\fif3XvvTut,

Se fievotvu.

vetusta haec est cantilena, quae vulgo ad Homerum referHom. p. 15), quam secundum illam fabularem narra-

tur (vit.

tionem Sophocles in suum usum vertisse dicitur*).

*7.

("Ila&i

xovqcc TieQLOJVVfie, fiateQ cde%i7t6(vov &olo,)

fioi)

(&oif5o)s dxiQx6[ia(s
(&rjx)e'
Fr.

mentum

7.

(pvv)

<>'

8e

eveit(ittLs

i)vaQt?t(ii{ov rjQatvats)
.

Lapis nuper Athenis prope Asclepieum repertus

exhibet

quod

edidit-

Cumanudes

(AQ-r\vutov

tituli frag-

340):

SocpoxXeovg

.... xovqu
...

accztQ dXE,t7to\yov

neQicovvfie

dxtQex6fia[g

.~\vuQt&[Lt

*) In vita Hom. v. 4 legitur: cov coQrj fihv, Eustath. autem Od.

xal ovQa'
Sr\Xoi S' avzb xat 6 ^lnchv cog
1968, 41: xb uiSoiov
xcov yQovx(ov ovquI (liv dn. <9\ Sh fivotva. neque tamen huc retulerim quod Photius dicit 361, 16: ovquv aiSoiov ZocpoHXrjg, sed puto
.

hoc ex dramate satyrico petitum

esse.

SOPHQCIiES.
Cannen Sophocleum,

cuius

exordiura

241)

rccuperaviiuus,

quemadmodum

Arijdironis legiraus sig vyisiav , posteriore aetate in lapide inscriptura

ornabat fauum AeBCulapii, sed arabigo, utrum nobilis ille paeau fuerit,
id quod Cumanudes censet, an peculiare carmen in honorem matris
Coronidis, siquidem Sophocles plures paeanes condidisse fertur. Supersunt tres versus, ut si'o9satg, qua usus est lapidarius, arguit, magni-

tmline

quemadmodura supplevi, duobus

colis pedura
hexameter, v. 3 tetrameter dactylicus, ut videtur, fuit. Versus probabiliter mihi videor
redintegravisse; Biicheler v. 1 to $Xsyva kovqu scripsit, v. 2 $o(iog
dytsiQsxouag dv svaoi&uiov. Aesculapius aXs^inovog usQonsaaiv dicitur
etiam in paeane eodera loco reperto; avv svsniaig, sive quis singularem
numerura praeoptet, est bonis ominibus, vocabulo svsnsia utitur Soph.
Edidit iterum secundum novum apographum Ditteuberger
Oed. R. 932.
(IA III add. n. 171 g, unde repetiit Kaibel Mus. Rh. XXXIV 207.

dispares,

v.

quaternorum dactylico

et logaoedico constat, v. 2

novum exemplum

post aKsiQSxofiag exhibet Dll svaQi&ui, v. 3

Dittenberger poetarum principi versus abiudicat, EocpoyiXsovg noraen esse dedicantis, id quod parum est credibile, quandoquidera neque patris neque tribus nomen additum. Sane inter hos
versus et novitias cantilenas, quarum reliquiae in Aesculapii fano AtheV. 2
soi

svsn.

nis repertae sunt, similitudo quaedam intercedit, quandoquidem novellos

poetas Sophoclis carmina imitatos esse consentaneum est. Kaibel quoque Dittenbergero adversatur. Quod si integrum esset carmen servatum, omnis dubitatio procul foret: nunc propter tenues reliquias nou
licet veritatem ad liquidum explorare.
Spes, quam Cumanudes conceperat, fore ut aliae reliquiae Sophoclei carminis in lucem prodirent,
irrita fuit, sed praeter fragmenta alius hymni iu Aesculapium, quae
promisit se alio tempore editurum esse {'A&tjv. VI 145) eodera loco

repertus est paean Macedonis sive Macedonii (A&rjv. VI 143) queni

infra Carm. Popul. 47 proponam, et carmen a Diophanto Sphettio dcdicatum (A&r\v. VI 141), quod hic subiicio:

Jiocpdvtov 2cpt}t(tiov)

10

Tdds ool dnoQog yiXiog Xsyco,

'AanXrjms AntoCSov nal'
ncog xQvasov sg Souov i^ouat
tov aov, ndnaQ m nsnodrjiisvs ,
9sia KSCpaXd, notiag ovx s%cov,
olg to nQiv sg lsqov qXv&ov,
si (ir) av nQOcpQwv s&sXoig Sjis
iaadasvog \n\dXiv siadysiv,
oncog a' soidco tov suov &sov,
tov tpaiSQOtSQOV %&ovog siaQivdg.

tdbs aol Jiocpavtog snsv%ouai

amaov us udnaQ o&svaQcbtats
iaadusvog nobdyoav KaiAriv
nQog aov natQog, co usyaX' sv%ouai.
ov yaQ tig ni%&ovicov ^QOtcov
toioovds noQOt Xvaiv aXyscov.
uovog sl av ud-AaQ &sis, o&svav.
as yaQ &sol oi, navvnsiQO%oi
Scoqov {isya tov cpiXsXrjuova
,

15

20

ftvntoig snoQov Xvoiv aXyscov.

POETAE ELEGIACI.

250

(o Flaidv
'A6Klrjnii, o/jg vno Ti^vrjg
JtocpavTog aviaxov kwhov 1'fotog,
ovksxl xaQxivonovg iacpQch (iivog, ovd' in' dxdv9ag
d>g dyQiag fiaivcov, dXl' aQtinog, a>6nsQ vnioTrjs.

[2r)g] (iccnaQ
[laffielg

24

Ties partes carminis in lapide asteriscis diremtae sunt. Iterum edidit

Drttenberger CIA. III add. n. 171 a, repetiit Kaibel Mus. Rhen. XXXIV
V. 2. nai, Dittenberger nai requirit, sed syncope admissa nibil
120.
habet offensionis, neque anapaestus v. 10 extremo loco iambi ascitus
tentandus, eadem varietate numerorum Philostratus usus in hymno
in Thetidem, vide infra III p. 1321 ed. 3.
Perperam Kaibel logaoedicos hos versiculos clodos anapaestos appellat et Wilamowitzio auctore
inventionis laudem ad Lucianum refert.
V. 8. ndltv Cumanudes, iu
V. 21. er)g supplevi, eo Cumanudes. Dittenlapide est BIAAIN.
berger TQiofiaxaQ scripsit, Kaibel 6ov ndnaQ, referens ad iooQoo fiivog
v. 23.
V. 23. i6cpQ<o fiivog scripsi, Cumanudes iooQautvog, sed desideramus in novissimo carmine verbum, cum in fine carminis nihil
deesse videatur; animadvertit hoc Cumanudes, sed quod iaoQco (tivog
Formam contractam iocpQco pro eiV
divisim scripsit, non satisfacit.
cpQico satis tuetur xal Tomovg ndvTag HaraSeb CIGr. I 539 i. e. xatSico, alia id generis, de quibus dixit Cobet Var. Lect. II 529.

XIX.

577

ION.
E A E r E I A.

1.
.

vQ6otpoQOig piya tiqs6^svcov Aiovv6og'

avxr)

yaQ

7tQOCpa6ig TtavxodaTteov Xoyieov,

xs IlavskXrjvcov

a'i

dyoQal

ftahlai, xs

dvdxxcov,

J'

ov fioxQv66o

i%
5

oivdg vTtoyftoviov

tcxoq&ov ava6%o\jiivr\ ftalsQoo STtxv^axo

7tr]%Si

aixfiQog. ocp&aX^cov d' i^i&OQOv Ttvxivoi

Ttaideg cpcovrjsvxsg ,

oxav

7ts6rj

aAAog

TtQiv ds 6ieo7too6iv 7tav6a(isvoi ds

Ion.

Fr.

1.

Athenaeus

p.

447 D:

iit

akheo,

(ioijg

Tco 8'

fjfiszsQco

%oqco

(sic

Diudorf, libri %qovco) olvog cpi\os <*>" &vqoocp6qo ig (sic Casaubonus,

libri &vq6ocp6qos) usya nQsefisvccv /liovvaos, cprjalv "lcov 6 Xios
iv zois iisysiots, avzrj yaQ xz\. Dixit de his Ionis elegiarum
V. 1. 9vqoofragnientis Osann Beitrage zur Litteratur I 68 seqq.

recte

cpoQois

Casaubonus, verum non recte

cum

cpi\os

hunc

iunxit,

poetae versum fuisse ratus: VQGocpoQoioi cpiXos, (isycc izq, Jlov., sed
potius &vQaocpoQoi,s ad nQSofievcov referendum, cf. Soph. Inach. fr. 1:
zs ndyois nccl TvqIva%s
(isyct izqso(}svcov "jQyovs ts yvais 'Hqocs
T
arjvoiai Tlslaayois. Leutsch versum supplevit ii dvcc, dvQaocpoQOis n*\.
Meineke etiam quae praecedunt Ioni tribuit
%oqco 8' r)[iszsQco
V. 2. ccvzrj Dindorf, vulgo avzr),
cpilos cov Olvos, &vQaocpoQOLs nz\.
Leutsch iv. aov coniecit.
\oyicov, \6ycov C, haud dubie corruptum,
olim conieci \oyicov, ut \oyia idem significet quod ovWoyos, sed
nou satisfacit, fortasse scribendum: ccvzrj yaQ nQOcpaais navzo8anr)
\oyico. Heckero ea quae sequuntur vitium contraxisse videntur, itaque
scripsit: \oyicov sv zs Uavs\\r]vcov dyoQctig Q cc\iais ts dvdxzcov,
Hartung vero aocpicov, al Ss tlav. nz\. Meineke, qui \oyicov tuetur,
V. 4.
dv (i. e. dvd) zs TIttvs\\r)vcov dyoQas &a\ias xs suspicatur.
B $ozqvosvo'
V. 5. inzv^azo Casaubonus, inzr)^azo
fiotQvos aa'
V. 6. aiBVL, inr)l-aro C, inoQS^azo Lobeck, 'ncoQij-aro Hartung.
quam
Q-sqos haud dubie corruptum, conieci alysQov i. e. alysiQOV
formam tuetur Et. M. 28, 40 allato hoc versu Kaz' cciysQcov scpvauv

'

Osann post nr\%si interpungens legit

svysvsazsQtti.
8' .
V. 8. aiconcoaiv B. occontoot, PVL.

av&eos 6cpd cc\ucov

POETAE ELEGIACL

252

10

VSXtaQ U^iBXyOVtai [lOVOV bkfllOV dv&QCOTtOL^LV ,

%vv6v tov %aioeiv cpdofiaxov avtocpveg'
tov %-aMai cpika texva cpihocpQo6vvai ts %oqoC
toov d'

ta 6v,
15

te'

578

dya&cov fia6Lkevg oivog edei$s cpv6Lv.

jtdteQ

ALovv6e, cpLko6tecpdvoL6Lv aQs6xcov

dvdQa6Lv, ev&vftav 6v{i7to6Ccov TtQvtavL,

%alQe' dCdov d" aicova, xaXcov STtLrjQavs SQycov,
TtLveiv xal 7taL%eLV xal

td dCxaia cpQovsiv.
2.

XaiQetco r){istSQog (ia6ikevg 6cotr]Q te TtatrjQ te'

r^iiv ds xQrjtrJQ' olvo%6ol ftsQajtsg
xiQvdvtcav 7iQO%vtaL6LV ev aQyvQSOLg' 6 de %QV6og.
V.

9.

h,vvbv,

V. 10.
fiovov, Iacobs norov, Meineke ndvov , fort. fisvog.
V. 12. rcov 8' Hartung, vulgo rcov, Hermann coni.

l-vvog.

quod non satis facit Meinekio, qui distichon ornissum esse putat.
V. 14. s v&vficov B svftvvcov.
V. 13. tc5 scripsi, vulgo rov.
V. 15 distinguebatur alcova xaXcov
inir\Qavs,
nQvravi, B nQvravs.
sQycov quod correxit Osann, contra Schneidewin inirjQavov coni., Hecker
P
16.
nivsi.
"[cova.
V.
SiSov
8'
nivsiv,
ccq'
scripsit
Fr. 2.
Athen. X 463 B: %ai "icov 8' 6 XCog cpr\aiv x ai Q x<a " T^V. 2 et ex parte v. 3 etiam affert XI 496 C: TlQoxvrrjg- slSog m"icov 8' 6 Xiog iv iksysioig' 'Hfn.iv
ntQvdvrcov nQO^vncofiarog

t'v&',

V. 2. HQrjrrJQ' posteriore loco VL, y.Qr\rr)Qi APC,

taiaiv iv aQyvQSOig.
ftsQansg,
oivoxooi, altero 1. PVL olvoxoai.
AQr\rf}Q libri priore 1.
V. 3. nQOxvratoiv iv aQyvpriore 1. P sQorsg, altero C &SQanovzsg.
Deinde Iacobs coni. kiqQsoig, priore loco nQOxoaiaiv iv aQyvQsaig.
vdvrcov' nQOXvraict, 8' iv aQyvQSOiaiv sy.aarog oivov s'xa>v Sisqov,
cui coniecturae vel alter Athenaei locus adversatur, quamquam sanc
vel sic locus difficultate aliqua laborat: nam solebant aquam ex hydria,
vinum ex amphora craterae infundere: hic vero epicbysi utuntur ad

vinum temperandum.

Aperte depravata sunt, quae sequuntnr.

Bentley

%slqoiv lsrco %rX. , Lobeck 6 Ss yiQ-qaag

xsiqolv, ego olim proposui
XeiQotv visrco y.rX., Toup 6 Ss XQvar\g
6 8s XQvaog
xslqolv vi&rco sig sSacpog (vel iit Ssnaog) ac similiter Ossan. XQvabg autem, quamvis non tantum servorum fuerit nomen

coniecit 6 8' snaarog

(Aristoph. Vesp. 1251), sed etiam ingenuorum hominum (cf. Xoyog nQStribui solet, ubi de Chryso,
afisvrinog qui Thessalo Hippocratis filio
Nebri Coi filio, qui in Crissae urbis expugnatione primus murum conscendit, valde memorabilia leguntur), tamen non est verisimile hic
unum aliquem sive ex ministris sive ex convivis nominatim appellari.
Stoll 6 8s XQvaog virQOV s'xcov %rl., Hartung xLQvdvrcov nQOxvraiai 8'
iv aQyvQSOiaiv 6 XQvabg olvov r' iyxsirco viQsrco sv r sSacpog. Denique Haupt, qui in prooemio lect. Berol. 18623 de his versibus copiose disputavit, multa molitus scripsit 6 8s ^pvffou olvov s^cov xsiqoiv isrco sig sSQavov, de Lacedaemoniorum rege Ionis hospite
Mihi scribendum videtur: 6 Ss XQ va S olvov sxcov x s Q~
interpretatus.
,

aov

visrco

utuntur,

r)y.'

sSacpog.

Aurea enim phiala

quemadmodum etiam

in sacris

sive poculo

aquam

ad libandum

lustralem aureo vasculo

iox.

r
.

858

olvov s%cov %siqoov vit,ix(o sig sdacpog.

67tsv8ovxsg d' ccyvcog Hoccxksi; x' 'Akx^vy xs
IIqoxXel' TIsQ6si8atg t' ix Atog aQ%6{isvot
7tivco^sv, 7tai,co[iEV

Ixco

8lcc

579

vvxxog aotdrj,

oq%sl6&G) ttg' ixohv 8' uq%s cpLkocpQo6vvr]g.

ovxiva d' svsidr)g ^ii^ivst &r]Xsia naQSvvog,
xslvog xcov alkcov xvSqoxeqov nisxat.

10

'Ev8sxd%OQ8s Avpa, 8sxa(idiiova xd\\tv s%ov6a,

xag 6v{icpG)vov6ag ctQ[ioviag XQtoSovg'
71q\v tisv o*' snxdxovov rpdkkov 8id xs66aQa ndvxsg
"Ekkr\vsg 6naviav p,ov6av dstQa^Evot.
4.
"Slg 6

[lev r)voQs'y

xs XExa6{is'vog r}8s xal aiSot

xal cp&iytsvog tyv%\\ xsQTtvov s%el pMoxov^

infundere solebant, vid. Andocid. in Alcib. 29. Hesycb. XQvcoQuvig r}

V. 5. onsvSovzsg, omnino ans Ig av%SQVt\f> drto xov %qvgov $%siv.
tsg requiritur: nonnullorum verborum praesens tempus vice aoristi
usurpari solet, sed non memini, me aliud verbi onsvSsiv exemplum
legere: atque si quemadmodum hic prioris enuntiati sententia repetiV. 5. 'HquxXsC scripsi, v. 'HquhIsi, B
tur, plane aoristus requiritur.
'HqukHj, nisi forte quis credat poetam cum libationem sollennem describat consulto versum ex meris spondeis panxisse.
V. 9. (iifivsi,
B uvSqozsqov unde Dindorf coni.
V. 10. kvSqozsqov
fort. (iL(ivrj.
uSqozsqov, poterat u(Iq6zsqov, sed lectio cod. B nullius est momenti.
niszui, Meineke P. Com. III 516. coni. niszm.
Fr. 3.
Euclides Introd. Harmon. p. 19. Meibom. 'Eni (isv ovv
zov cp&oyyov %qojvzui zqr ovofiazt (zovog) ol Xsyovzsg snzdzovov zr)v
epoQ(iiyyu, %u&dnsQ TsQnuvS^og xai"ltov. 6 (isv yuQ cprjGiv ... 6 8s
tv Ssku^oqSoj Xvqcc- (Xvqcc vulgo om., add. Bryenn.) xr\v 8sxu(ldEadem Pappi nomine leguntur in Cram. An. Par. I 56,
(io va %zX.
V. 1. sv8sy.u%oq8s Xvqu scripsi, ut sint Ionis verba: nam Timo10.
theum respicit, cuius lyra undecim chordis instructa tribus constabat
Hertetrachordis ita ut essent decem intervalla, Ssxufldfuov zdtg.
mann iv Sshu%6q8o> S' av scripsit, sed recte deinde articulum zr)v
delevit.
s"%ovaa Meibom., s%sig dsi Pappus et Pena, s%sig dv cod.
V. 2. zQioSovg, zQicoSovg Papp. Bryenn.
Cor., i'%siv asi Bryenn.
V. 3. (isv g' Pappus et Bryennius, codd. n^iv (isv ovv vel nQog (isv
Sid xsgguqu, in proecdosi scripsi Sig xsgguqu.
V. 4.
ap'.
Gitaviav, Schneidewin onuvir\v, tunc etiam v. 1 Xvqu, v. 2 uQ(ioviug ad
eundem modum corrigenda; et sane fr. 4, 1 r]voQsri, 4, 3 FIv&uyoQrjg
Hbri firmant.
dsiQa(isvoi. de vitio suspectum, fort. d&VQOfisvot.
Fr. 4.
Diog. Laert. I 120: "Icov S' 6 Xiog nsQi uvzov (<&sqsxvV. 1. ag Nieberding, v. cog.
V. 2.
Sov) cprjGiv "Slg 6 (isv %rX.
ipv%y, vitium aliquod hic delitescere videtur.
:

POETAE ELEGIACT.

254

IIv&ayoQrjs stvficos o 6ocpbs tisql Jtdvtcov

dv&QOoltmv yvcofias slds xal s^sfiadsv.

sijtSQ

5.

Avxao oy

SfifiaTtscos

*bv ootyavov sv

yjSQi

xsvfrsi.

6.

580

Tr\v Jtots &r]6sC8r]s sxtiosv OlvonCcov.

7.

Athen.
bfioloyei

fiev

436 F:

xcci

XQv6ilkr]g

avxbg

Se

("lirav)

iv xolg iksysioig ioav

KoQiv&lug, Teleov de d vycctQog.

i

trjg

XaiQS fisXafutstdloLs, EvQLJtCdrj, sv yvdkoL6Lv

IlLSQLas tbv dsl vvxtbs %oov ftdAafiov'
fc&L d' VTtb y&ovbs cov , otL 6ol kAsos dcp&itov s6taL
i6ov 'OfirjQsCaLS dsvdoLs %aQL6iv.

IIv&uyoQrjg, cod. Mon. IIvQ-uyoQug.

ixvficog, Hartung ixv(in script. acad. 1851) putat Ionem respexisse
his versibus ipsius Pherecydis quod fertur epigramma apud Diog. L.,
quo carmine ille Pythagorae praeclaram virtutem vaticinatus esse dicitur: Tr)g aocpCrjg ndarjg iv ipol xeXog' r]v Se xi nXeiov (Cobet ndo%co),
Uv&ayoorj xcbficp Xiye xav&', oxi nQcoxog dndvxcov "Eaxiv (scr. eoxut)

V.

3.

Ceterum Goettling

fiovg.

dv' 'EXXdSu yr)v ov ipevSofiui coS' dyoqevcov.

Athen. II 68 B: oxi elQrjxut uQQevtncog ... 6 oQtyavog
Fr. 5.
"icov uvxuq oy' v.xX.
Huc videtur referendum Et.
%eQi, CD %eiol.
M. v. OQiyavog 630, 48 ubi scribendum: v.ui drjXvxcog fiev evQr\%ui nuQu
'AQiaxocfdvei iv EycKXrjaiu^ovouig, UQOeviyicog Se naQcc 'Avu^uvSqCSjj iv
<PaQ[j,aHO[idvxei (nui nuQu"lcovt) ev iXeyeCotg, ov8e%eQcog 8e nuQa

ttpCa w,ui naQU 'Eni%UQficp iv 'AxuXdvxrj.

Plut. vit. Thes. 20: evtot Se %ui %e%eiv i% Orjoecog 'AqiuSFr. 6.
vrjv OlvonCcovu hui %dtpvXov, cbv xui "icov 6 Xiog iatt ne^i tr)g euvtov 7tu%Qi8og Xeycov %r]v note v.tX.

'A [ie

Fr. 8. Anth. Pal. VII 43:

elg
96 et 161); sed cum epigramma in

Evqmi

1'covog (ita

etiam ap. Iriarte

Euripidem mortuum ab Ione Chio

non potuerit scribi, Bentley BCcovog vel Atcovog coniecit. Sed videtur
epigramma ad Ionem Ephesium rhapsodum referendum, quem maxime
V. 1.
consentaneum est, Euripidem Homero aequiperare ausum esse.
fieXufinexdXocg Lobeck, [xeXafinenXotg vulgo, Hartung [teXafineSCotg,
Eodem mendo
possis fieXuficpvXXotg. sed Lobeckii emendatio potior est.
laborat Anth. P. VII, 321 %ui yuQ dei nenXov aoi dveotr]Qtev eXuCrjg,
ubi corrector yQ. nQefivov quae prava est coniectura; scribendum deinexuXdv aoi dv. iXaCrjv.
yvdXotaiv P a m. pr. Plan. yvdXoiat P

corr.

V.

2.

dei,

uiei.

ION.

2W.)

MEAH.
9.

AIBYPAMBOI.
.

\j \j

__ ____'___ _____'_

_________'____'_
____-'_....
.

*)8l

."Adafiov

itaida, ravQcoTtov

v_bi/

ov vfW, t\8l6tov TtQoitokov

(iccQvydovjtcov sqcqtqjv, olvov dsQGivoov,

dv&QCOTtCOV TtQvxaviv.
10.

___'_'_

w___

___'__'___'_________'_
'AcOLOV LXEQOtpOlTaV

aCTEQa

tiLva{iev dsXCov

Xsvxom SQvya

TtQodQopov.

11.
Schol. Apoll. Rh. I 1165: Kal "Icov iv 8i&vQaficp ix fisv
rov nsldyovg avxbv (AlyaCcova) cptjGL naQaKlrj&svta (ynb &sti8og)
dva^rjvai, <pvla%ovra xbv Ala' &akaGGr\g 8s naiSa. Cf. Eudoc.
29 et 91.

12.

Argum. Soph.
Qovfisva xl

zr\v

Fr.

Athen.

9.

Antig.: ZhaGiaCpiai __

uSs\cpr\v

II

avxijg ^lGfi^viqv,

35 E: "Icov $'

Haud dubie

nsQL rr\v rjQcotSu iGro-

tcc

dg o

Xiog

fisv "Icov

tpr\aiv

iv toig

"ASufiov

xzX.

locus ex dithyrambis petitus, non tamen integer, ut videtur,

servatus.
V. 1. uSufiov, fort. uSufivov.
V. 3. uqv ySovncov , Hartung nuvvyQconcov, cum potuisset multo probabilius r)Siazcov (uSiazcov)
ngonoXov ftaqvySovnov sqcozcov coniicere, neque vero haec correctio
videtur necessaria.
dsQoivoov Casaubonus, B degainvoov, vulgo usq-

ainvovv, M. Schmidt deQoicpQova.

Fr. 10.
Schol. Arist. Pac. 835: "lcov b Xiog Si&vQUfipcov y.u.1 ZQaycoSiug xul psXcov noir\zr\g. inoir\aev Se co$r\v, rjg r) UQ%r)' 'Aoiov ktX.
cpuivezui Se zezeXevzrjKcbg en zovzcov. Tlui^cov ovv b AQiazocpdvrjg doiov
avzov cprjoiv dozsQU xXrj&rjvui. Eadem Suid. v. Si&VQUfifloSiSdoxuXot.
V. 1. 'Acoiov scripsi, legebatur doiov.
dsQOcpoizav, r]sQO(poizuv

V. fieivufiev Bentley,
Xe vnonzeQvyu,
ap. Suid. BVE

Rav. Suid., ufieQocpoizuv Bentley.

Rav. Suid., fieivcofisv Ven. Ald.
nztQvyi.

2.

Dithyrambi esse hoc initium ex Aristophane

(ir\vu (itv

coniicias.

Xenzy

POETAE ELEGIACI.

25C>

di&VQdfi^otg
vitb

"HQag

KUTUrtQrjG&rjvui

iv

ccficpOTiQug

cprjGtv

tco

ieqco

Trjg

AuodufiuvTog tov ETEoxXiovg.

13.

Eurip. Andr.

Schol.
'

yccQ ^AcpQodkrig

slg

'I/3_xco

XiyETui tco MeveXuco'

modum
x

6 <T vtz

in

("Icov) o

quod

cpxovbfirjTut

tcc

fr.

r\

35)'

tcc

tcuqcc

cT

Novissima haec non ex-

cpr\6iv.

tcuqcc

tuvtu naQa

Elivrj xuxsiftsv 8tuacpirfit xb ^icpog (ad hune

sQcoTog

tytvog iv didvQufipco

pedio (Dindorfii coniectura

nisi

ufistvov

vubv xuTucpsvyst

restituendus locus, vid. Ibyci

xacT

631:

TIivSuqco

parum

verisimilis),

Xtog scribendum suspicor, qui poeta videtur

dithyrambo eandem famam narravisse.

YMNO__

EI__

KAIPON.

14.

Pausan.

Kuiqov'

fiivov

14, 9: "Icovt 8s oiSu

ysvsuXoysi 6s iv tco

tco

Xicp xui

vfivco

vfivov nsnotr]vscotutov ituidcov

sivui.

Aibg KaiQov

ErKOMION

EI__

__KYBIAAHN.

15.

Paroemiogr. ap. Miller Misc. 364:

ThuQTOi'

tl

yccQ

xovTOtg

i%Qrj<s&r}

iv tco sig Exv&tu8r\v

"Icov fnifivrrrut

iyxcofiico.

16.
-

______

_
_

V_<

W _

>-

<_/

<J

>_<

_ _

-_

ovts
Aiyiisg ovts tqvxoi
xul ov MsyuQSvCtv, xat

582

_W__WV_'_-W_-*-'Ovde ys Gcouk tvnsig

dtcpvslg te xoQCcg 7iiXa&tai clAxccg,
Philo Iud. 885 C (ed. Francof 1091): Tov Ss tcsqi zovg
Fr. 16.
bovi&ag ivuyaviov fiittvrjTat v.a.1 b roay txbq "icav Sta xovzcov OvS
bys xxL V. 1. ovSs ys scripsi, legebatur ovS' bys, sed geminatum
1 et 2, quos antea coniunxi, ut heptabys v. 1 et 4 non ferendum. V.

257

ION.

dkV oAiyodoaveav
ftdvaxov

d'

<p&oyydt,txaf

oyt SovXoGvvag 7Coo(l(lovXev.

Ceterum fortasse hic

raetrurn dactylicum esset, nunc malui dirimere.
locus ex tragoedia aliqua petitus, quod etiam Philo signincare videtur.
Meineke ad tragoediam, quae Phoenix inscripta fuit, retulit, in fragniento, quod Schol. Aristoph. Ran. 706 servavit, heptametrum dactylicum ad huius loci similitudinem restituens:

Ei

S' syc6

OQ&og fSsiv $Cov dvsQog

tqotiov),

(r}

co

noXnjTai.

Ex

lyrico carmine potest petitum esse quod legitur ap. Plut. Qu.
cog ix rcov tioXvtsXcov
Symp. VI prooem.: Tifio&sov xov Kovcovog
Aal GTQctTriyiy.(ov SsCnvcov dvaXai3c6v 6 UXaTcov iSsCnviasv iv 'AnaSrifiCa,
.

Liovoixcog x.al dcpsXcog

Taig dcpXsy [idvTotg

cog cprjow 6 "icov

TQani-

aig. Minus constat quo pertineant alia, velut quod Phot. 92, 10
(Zonar. 1045) exhibet: SCaaog' to d&QOioiisvov nXrj&og inl tsXsi xai
TLfifj &sov' ovTcog drifioG&svrig v.al Ssvocpcov. "icov Ss inl navTog d&QoCaIoni vindicare studuit Kirchhoff tria epigramaaxog TatTsi Tovvofia.

mata

Cimonis et Atheniensium honorem insvripta de quibus

ad Simonidem p. 1190 ed. 3.

pilis in

dictum

est

TOKTAK LVK.

II.

17

XX.

583

MELANTHIUS.
E A E r E I A.
1.

Avtov

ycco

8a%avai6i

Kexoojicav xoG^yjG'

ts

vaovg ayoQixv

ftecov

rjLiL&ecov aQsxatg.
2.

Plut.

vit.

Cim.

4:

c.

Kificov

MlXtluSov

LLt]TQog

i)v

'Hyi]-

atTtvhjg, yivog &QUTT)]g. ftvyuTQog 'OXoqov rov fiaadicog, cog iv roig

'Aq^Xuov xui MeXav&lov

TtoirjLLUGiv rfg

avwv

Kificova yyou(ifA,ivoig

Igtoqi]tul.

3.

Plut. vit.

Cim.

4: ov

c.

fi)]v

uXXu xal oXcog cpuivTui Toig

7tQi

xul yuQ 'AgtQiag tco yivu HaXuLiLviag xul nukiv MvrjGtQug Tivbg 6 7toir]T)]g MeXavd-iog liv)]llovVl TtQcg tov Kificovu nui^cov 6V iXyiug Gnovo Kificov vo%og yvio9ai'

Tug ywulxag QcoTLXoig

du^Ofiivcov

vn

uvrov.

Melanthius.

c. 4: 'O ds IloXvyvtozog ovx

ioyoXafiiag fyoucpe zijv azodv, dXXu 7cqolku,
cpiXozifLOVfiBvog ngog zijv noXiv, oog ol' ts avyygucpsig lozoqovgl x.ul MsXav&iog o noirjzrjg Xiysi zbv zqotcov zovzov Avzov %zX. Goettling
suspicatus est hoc distichon inscriptum fuisse in porticu rtoLv.CXr], atque
epigrammatis huius etiam alias reliquias superesse. sed vide Keil Mus.
Rhen. XVIII53 seqq.
V. 2. v.oGLir^o' libri, %6oLLr]Ge v.al Steph.
aQszuig Reiske, libri dyoQaiGL(v), nisi quod cod. Med. yQucpuiGLv. Neque
tamen Reiskii correctio satisfacit, requiro tQyiiuoiv rjLii&ioov vel tale quid.

tjv

zcov

Fr.
fiavavoeov ovd'

1.

Plut. vit. Cim.

dn

XXI.

584

ARCHELAU

S.

l.

Cim.

c. 4:
Ar)kog <$' ioxl kcu 7tgbg 'Iaodinrjv xr)v
ftvyaxiQa xov Meyctxkiovg , xctxd vbfiovg <$' avx(Z
6Vfi(5u66u6av b Kificov ifina&itfxeQOV diare&elg nal dv6cpoQrjoag dnb&avov6r]g, et xi 6ei texfiaiQee&ctt tctig yeyQUfifiivcttg inl naQrjyoQia

Plnt.

vit.

EvQvnxokifiov

xov niv&ovg

fiev

nQog avtov, cov Ilavccittog b cpiko6ocpog otetctt

xbv
cpv6ixov AQ%ikctov, ovk tt.no XQonov xolg '(jqonotr]tr)v yeyovivca
ikeyeicttg

voig elxdfav.
2.

4: Ki(i(ov b Mtkttddov firjtQog r)v*Hyr]6tnvkr]g.

yivog &Quttr]g, ftvyaxQog OkoQOv xov i3u6tkicog, cog ev xoig ^AQjePlut. vit. Cim.

kdov

xcti

c.

Mekav&iov

noir']fia6tv

eig

avtbv

Kifuova

yeyQctfifiivotg

i6xoQr]xca.

XXII.

HIPP

0.

"Inntovog xode 6rjfiu, xbv d&avdxoi6t &eot6tv

i6ov inoir]6ev

MotQU

xaxacp&iftevov.

Epigramma legitur ap. Clem. Alex. Protrept. 48: ov vixoCvvv ovSe "Inncovi dna&avari^ovrt rbv ftdvarov rbv iavrov' b
Inncov ydg ovrog intygacpfjvat iyiilevas rco (ivrjfian rco eavrov rbSe
ikeyeiov "inncovag %rl. Item Alex. Aphrod. in Aristot. Met. I 3 (T. IV
534 ed. Bekk.). Apparet hoc epigramma non ab ipso Hippone compoKx episitum, sed ab alio quo ad ridendum philosophum factum.
grammate in eundera Hipponem fortasse petitus est versus:

Hippo.

fieaig

ap. Athen.

novXvfia&rjftoavvrjg, rrjg ov v.evecoret)ov ovSiv.

"inncov ecprj 6 d&eog, quem versum leviter im-

XHI 610 B:

mutatum Timon Sillis suis inseruit. Nam quod olim existimavi, Hipponem opus suum de rerum natura versibus conscripsisse, uou iam
verisimile arbitror.

17

XXIII.

MPED

585

CLE

S.

"Axqov lt]tq6v "Axqcqv., 'AxQayuvTivov TlUTQOg CXXQOV.

XQVTtTti XQr}[ivog uxQog nuTQidog uxQOTUTrjg.

Ilav6avCav lutqov

Ay jitov vlov,
rdvd' 'Adclriiaadriv TCUTQLg sftutye lYAtr
7i(6vv^iov,

Empedocles. Ep. 1. Diog. Laert. VIII 65: TLaliv S' "Av.Qcovog

xov Iuxqov xonov uixovvxog 7tuQU xr)g BovXr\g sig xaxaoxsvrjv TtatQcoov
livrjfiuxog Slu xr\v sv xoig iaxQoig UY.QOxr\xu, nuQsX&cbv 6 'ELLTtsSov.Xrjg
sy.coXv6s, xd xs uXXa nsQL taoxrjxog SLuXs%&sig **' xl yul xoiovxov sqcoxr\6ug~ xi Ss sxiyQutpOLLSv sXsysiov; } xovxo' "Ayqov y.xX. xLvsg Ss xbv
Ssvxsqov 6xi%ov ovxco 7tQ0cpsQ0vxuL' UYQOxdxrjg YOQVcprjg xvfiBog
UHQog y.uxs%sl. xovxo xivsg ZJlllcovlSov cpualv slvui. Adde Hesych.
Miles. 24 (ubi luxqov), Walz Rhet. III 641 (ubi 'A-AQayavxivov et v. 2
Sine auct. noni. affert Eust. Od. 1634,
Y.Qr\LLvbg ar\Q) et Suid. v. "Ayqcov.
Respicit huc
Quae narrantur de huius epigrammatis

12 uxqcov' luxqov uyqov d%Quyavxivcov.

Nat.

XXIX

5.

Plin. Hist.

fort.

origine,

utrum

an reapse acciderint, ambigi potest: sed quamvis hoc incertum sit, ipsum tamen nuiyviov haud dubie antiquum, quod aequalis
Simonidi videtur attributum, quoniam huius
aliquis in Acronem iecit.
V. 1. uyqov, Benndorf ex Diltheyi conpoetae celebres erant nugae.
iectura "Akqov scripsit, at neque alias hoc nomen legitur, et Acronis
ficta sint

Xenon vocabatur, vid. Suidas v. "Ayqcov (Eudoc. p. 49).

Ep. 2. Diog. Laert. VIII 60: r\v 61 6 IJuv6uviag
sQcofisvog
avxov, co 6r\ yul xa 7csqI cpt>6scog 7tQ06nscpc6vr\Y.sv ('ELLns6oY.Xr\g)
dXXd %ul STiiyQULLLLU slg uvxbv (TIuv6uviuv) snoir\6sv IJuveuviuv xtX.
Legitur hoc ep. etiam Anth. Pal. VII 508 (ubi ZiLicovidov [hoc m.
sec. reliqua m. pr.] stg IJuv6uviav xbv iuxqov inscribitur) cum insigni
pater

scripturae varietate.
Sequor iam Anthologiam, euius lectiones magis
commendabiles videntur.
V. 1. JJuveuviuv Iuxqov Anth., Plan. ir\xQov,

V. 2.
Diog. JJuv6uvir(v ir\xQov.
'Ay%ixov Diog., 'Ay%ixsco Anth.
xov6' Anth., cpcox' Diog. Fort. xu8' 'A6%Xr\nLu6uv.
s&uips TsXu,
s&aips TtsXag Anth.
s&uips %6vLg Plan., s&QSips TsXu Diog. Iacobs
rsXug coniecit. Si s&uips germana lectio, quae mihi viTtuxQig
detur, abiudicandum epigramma tam Empedocli quam Simonidi, nam
utrique superstes fuit Pausanias Karsten reiecit hanc scripturam, quo-

KMPEDOCLES.

261

pg itXefavovg XQvtQccitfi [laQaivoiisvovg

cpcotag iX7t86tQiil)SV

vnb VOV0OIS

586

llsQtitcpovag ftaXayLcov.

niain houainein divitem publico

at fuit hic insignis honor, quo

sumtu elatum esse non

sit

credibile;

medicum meritissimum a civibus suis

ornatum fuisse satis est verisimile, cf. Westermann de publ. hon. p. 66
Sin t&Qstys probamus, hoc epigramma subscriptum fuit statuae,
seq.

quam mortuo demum Pausaniae

cives dedicaverunt: itaque sive hanc

sive illam lectionem sequimur, epigramma ab Empedocle alienum. Ac
mihi quidem videtur s&QStps correctio esse vel ipsius Diogenis vel bio-

graphi, quem exscripsit, qui cum animadverteret, Pausaniam mortuum

non potuisse ab Empedocle carmine ornari, pro arbitrio importunum
s&uips removit, quemadmodum etiam cpaza correctoris manum planissinie prodit.
Quocl in Anthologia Simonidi adscribitur, fortasse Cei
poetae nomen ex ep. 1 in Acronem, ubi haec diversitas memoriae prodita est, temere huc translatum.
Ceterum antiquum videtur carmen
esse, quod mystagogorum credula natio et ad levissimas coniecturas
V. 3.
propensa sive Empedocli sive Simonidi videtur tribuisse.
nXsCotovg KQVSoaiot, (iaQ. vnb vovootg Anth. noXXovg (loysQoCot, (i. xauuToiGiv Diog.
V. 4. TIsQOsq>6vag Plan., ^sQOscpovrjg cod. Pal., FIsqosyovrjg Diog.
&aXd(Mov Anth., ddvtcov Diog.

XXIV.

587

DIONYSIUS CHALCUS.
1.

Sl
trjv

eodaQe di%ov trjvde

an ipov %otr\6tv iycb

7tQ07ttvo\iivrjv
#'

iittdifya niybna

6ol itQcota %aQCtG)v iyxeouGag %aQttag.

xal 6v Xaficbv rodf dmQOV dotddg dvtLJiQofti&i,
6v\i7to6tov xo6{icov xa\ to

6ov ev &i[ivog.

2.

'AyyeXiug dya&rjg devQ* ite 7tev6o\ievot,

xal xvlixoov eQtdag dtalv6ate xal xatd&6&
tr)v \vve6tv itaQ
ifioi, xaX tdde [lav&dvete.

Dionysius. De his elegiarum reliquiis disputavit Osann Beitrage

Fr. 1. Athen. XV 669 D: Kal 6 Jrjfiozur Litteratur I 76 seqq.
hqixos, AXX' "iva -ndyoo, cprjd, fivrjfiovsvoeo xcov to XaX-nov noirjxov
nal QrjxoQOs diovvaiov
Xsgoo xi %a\ avrog sn xcov sXsy sicov.
6v ds co OsoScoq s
xovxo ya.Q 60v xo hvqiov bvofia, ds%ov %xX.
Vidit Schweighaeuser etiam verba co s68coqs Dionysii esse.
EsL
autem hoc non solum exordium elegiae (pentametro enim exorsus est
Dionysius elegias, qui multa novavit, vid. Athen. XIII 602 C: nQoxdas
(AnoXXcov) xov s^apsxQov xb nsvxdfisxQOv , nafrdnsQ v6xsqov -nal diovv6iog b 'A&rjvaios snoirjos 6. snmXrj&sls XaXnovs sv xois sXsysiois),
sed etiam prima haec fuisse videtur elegia, quod v. 3 nQcoxco indicat.
V. 3. Conieci eol nQcoxcp, Xa^ixcov synsQaoas v.squ(iov vel opidXr\v olim existimavi %uqixus %aQixcov ut xd %uXu xeov xaXeov, sz&qoI

sx&qcov dictum, Schneidewin XaQixcov de Gratiis accepit, Osann nQoxsQco

XaQixcov, Hartung nQonbXcp XaQixcov coniecit, Lehrs %UQixcov synsQuous
V. 4. xbSs Spanheim, v. xbxs.
%vXi%as.
Scoqov, B Sooqoo'. Welcker Opusc. II 222 Scoqov uolSus scribendum censet.
V. 5. 6vfino6iov %o6ficov, Lehrs 6vfino6iov %o6fiov, quam correctionem necessariam
dicit, mihi secus videtur.
Athen.
669 B: Kal avxbs 8' sv. xovxcov xeov sneov (dioFr. 2.

XV

vvaiov) fbSfivrjfisvos xiveov

sqoo,

l'va

fvr)

OvXniavbs BQSv&vrjxui

ebs sv.

dno&sxeov xois 'OfirjQiSuis fiovos dvuondoas xd voxxdBia, dyysV. 1. nsvobfisvot, ed. Bas. L., nsooofisvoi BPV.
V. 2.
Xias *%X.
V. 3. Hartung
SiaXvoaxs, P SluXvsxs.
nuxd&so&s, B nuxa&so&ai.
xeov

v.a\ h,vvsoiv fort.

casu.

MONYSIUS CHALCUS.

263

8.

KoTTttflov iv&ccde 6ol tqCtov i6tc(vccl ol 6v6eQC0Te$

xcoqvxov ot de

itccQovTeg iveCQeTe %eiQccg ajtccvTeg

ig ticpaCQag xvXCxcov'
;>

xal 71qlv ixeivov ideiv.

ouucxtl firjiiaTCdaiGd-e tov

eig

588

HQOdTLd-etiev yv\iva6Cco Bqou-Cov

r)}ieis

o6ov

tti

cceQtt

tov

xcctcc

xXCvr\v,

XctTctyeg %coqCov ixTaTecci.

4.

'Vuvovg oivo%oeiv imde^ia 6oi Te xcd r)[iiv

tovSe tov ciQ%ttlov Tr\ke8ait6v Te cpCXov

alvov
eiQe6Crj ykco66r\g ccjtoTte^o^ev eig [leyav
rovd' inl 6v^7to6iov' defyoTrjg Te Xoyov

Mov6cov

5 <Pc(Caxog

iQeTttg ijtl 6eXu,ccTa

iteu.itei.

5.

KctC Ttveg olvov ccyovTeg iv eiQe6iy

4iovv6ov,

XV

668 E: Mvrjfiovsvst tcov Xazdyojv %tt\ riov motcstog iv Toig 'EXsysiotg

V. 1. iGTttvai ed. Bas. L., sgtuvui
Sta tovtcov KoTTttfiov ktX.
ool scripsi, legebatur ooi. Hartung tGTavuf oi
BPV, sGTUvat A.
s. 6v Svgsq., Eminterpunxit, Bernhardy coni. xorrafJog iv. cot Tqixog
Athen.

Fr. 3.

tccBiov nttl 6

XaXytovg xaiovfttvos dtovv

V. 4. ig, fortnQOVTtftsitsv.
perius nQtnov vel TaiitoS' sGTavcct
asse stg scribendum.
iSsiv, Dalecampius isiv, fortasse ytai nolv dn

olvov isiv legendum.

V.

5. r}(iaTt'GttiG&s

AB,

PVL.

^rjfiatiGaG&s

xara %Xivr\v P, HUTuytXsivrjv AB, xaraB, reliqui ai&SQa.

VL.
V. 6. inTUTsai Biicheler, qui difficiles has nugas ex-

dsott

ytXivfj

iY.TtTavT.at B.
pedire studuit in Iahnii Annal. 1875, legebatur Jxrtrarat,
Hermann coni. txrsarai, Hartung slg ogov oi XaTayog.

XV

Athen.
Fr. 4.
ydXrj ytvXiY.t intXsycov

V.

668 F: 'Eni TOVTOtg 6 OvXntctvbg tjtsi msiv its~

tcov ccvtojv iXsysicov ytui toSs "Tpvovg
'

iv.

intvitvovg oivo%osiv
Emperius v&Xovg oivo%oovvt'
Ssta, rectius inl Sstd et hic et alibi scripseris, nam ex ipso hoc adverbio ovtum est adiectivum intSs^tog, neque vero ab hoc descendit
aoi
adverbium intSs^ta. Sed nolui contra libros quidquam novare.
BP.
V. 2. TrjXsSunov ts L, libri TrjXsnaSov ts vel
t.s x.cci, coi nui
V. 4. Conieci olim: tovS' dnb (ita etiam Emperius)
rr\XsnaS6v ts.
De Phaeace vid. Comnsttipst.
Gvfinooiov Ss^toTTjg Ss Xoyov
Gvutnooiov AB, !-v[inoGiov PVL.
ment. de Com. Att. Ant. 338 sq.
V. 5. (puiunog, Emperius $aiaytag, quod probat Welcker.

yttX.

1.

Fr.

5.

Athen.

443 C: 'O TIovTiavog

scprj

ndvTcov tovtoov slvut

[trjTQonoXtv tov oivov, St' ov xai rdg (is&ag xai Tug [iccviag,
ov tovg iycncc&cog [iSTuXaiidvovTag
f'n Ss ycui rug nuQOtviug yiyvsG&ai
ov xax<s 6 XccXytovg intytuXovfisvog
tovvatog iv TOtg iXsV. 1. xai Ttvsg P,
Ttvsg %tX.
ysiotg yivXiyiav iQSTttg sqprj'

rwv Sstvcov

'

Kai

POETAE ELEGIACI

264

'

xvkixav iqitai
tovds' to yao cpiXov ovx a7CoX(okev.

6v(X7Co6iov vctvTcci xal

* * itsQi

589

6.

r)

Ti xdXXiov aQ%oyiivoi6iv
xara7iavo[ivoi<; tf to 7to%uv6tatov\
7.

Kgavyriv KaXhonrjs.
nul tiveg B, sed

VL

nuv

tiveg, Dindf. coni. %ul %Cov.

V. 3 coniecit

Hermann (lUQvuvtui neol tovde' zo yuQ cp. m*' unbXioXe Hartung

epQovrcu %eQi %tX. Dindorf plura excidisse existimat.
Fr. 6.
Athen. XV 702 C: Kutu yu.Q tbv XuXkovv diovvaiov
TC %tX. Vide Pind. fr. 89.
V. 1. ccQxouevoioiv L, UQxOfievoig ABCPVL
,

et Eust.

II.

1164, 24.

V.

2.

m&uvotutov MPV. Conieci olim

no&eivotutov Eust.

epit.

Hoesch. CL,

sed potius imperfecta est haec elegiae particula, id quod Pindari locus arguere videtur.
Existimo autem haec apud Athenaeum non suo loco legi, quae
commodius post Ariphronis hymnum collocanda esse censeo.
Fr. 7.
Aristot. Rhetor. III 2: olov diovvoiog %QeouyoQevei b XuX%ovg ev toig eXeyeCoig KQuvyrjv (AC y,QUvyr)v v,ul) K. trjv %oCr\aiv oti
uficpco cpavui.
Ineptit de his schoh Aristot. Cram. An. Par. I 303 conr\

tv

%o&eivoteQOv,

fundens hunc poetam

cum

Dionysio Syracusarum tyranno.

XXV.

E UR
E

II I

590

1 1)

rPAM

S.

M A T A.

1.

Oide 2JvQaxo6iovg oxrcb vixag exQar/r]6av

(ivdosg, 6V r)v ra frecov % i'6ov aficporeQoig.
2.
( i

roy ayrjoavTov nokov aifreQog, "HAie, refivcov,

o' eldeg roiovd' o(ifia6t rtQ06&e naftog,

[irjrsQa jiaQ&evtxrjv re xoqy\v

di66ovg re 6vvai[iovg

ev ravrcp cpeyyet fiotQadicp cpfrt{ievovg;

Fr. 1. Plut. vit. Nic. 17: 6 usv yaQ EvQtniSr\g usxd

avxcov naX xbv oXs&qov yQcccpcov s ni'Ar\8s iov snot'r\osv oiSs
Zvq. v.x\. Haud dubie exordium est epitaphii in Ceramico, quod condidit Euripides, ad quem honoris causa hoc officium delatum.
Antea
existimabam hoc distichon longioris elegiaci carminis esse particulam,
sed verba ipsa arguunt haec ex epigrammate ampliore esse petita, atque epigramma etiam Hecker esse censet, sed integrum ut videtur,
comparans de usu vocis sniv.r\8siov alium Plutarchi locum quem adV. 1. EvQaw.ooiovg, ia ZlvQaxovaiovg.
scripsi Platon. ep. 6.
skqu-

Euripides.

xr\v r\xxav

tr\oav,

svi%r\auv.

Athen.

Fr. 2.
sni8r\ur)aui

II

61

B:

EnuQii8r\g EvQtni8r\v

cprjal

xov noir\tr\y

Iy.aQcp, y.al yvvaiyiog xivog fisxu xcov xskvcov Kaxd xovg

fisv uqqsvcov xsXsicov, utccg Ss nuQ&svov cpuyovar\g &ava-

xfj

ayQOvg, 8vo

aiftovg fivxr\xug %al unonvtysiorjg usxd xcbv xshvcov, notr\oai xovxl xo

sniy Qafiaa- Sl xov v.xh
Apparet sola coniectura ductum Eparchi-

dem Euripidi hoc epigramma tribuisse, quoniam similitudinem quandam cum tragici oratione sibi deprehendere videbatur. V. 1. dyr\-

VL ayr\Qaxov BCD.
V. 1.
legebatur ouuaxt.
Qavxov

uotQidico

VL.

V. 2. ouuuot scripsi

uotQuSicp

BCD,

ut

iam

in proecdosi,

Soph. Oed. Col. 229,

POETAE ELEGIACl.

266

MEAH.

591

3.

EfllNIKION AAKIBIAAHt.

UW_VU__<~'__

UV___U___W___U___WW_
_uv_uu___vu_vw_
_ _uv_vv___wu__
5__WW_L/W__
22h d'

dei6o^ut,

xuXbv d vixu'

KXetviov nui'

co

(to)

xdXXtdtov ($') o

^crjdelg

uXXog 'EXXd-

vcov (eXu%eg),
uQfiutt TCQcota dQu^ieiv xal SevteQU xal tQttutu,
firjvui t
dizovrjti, Atbg 6tecpftevtu t' eXuiu
5

XUQVXL fioUV TtUQUdoVVUl.

4.

Plut. Demosth. c. 1: o fiev yQatyug xb eni

niuGt tnnodQOfiiag elg 'AXKt^tddrjv eyxcofitov, etx

noXvg XQuxei Xoyog,

'#'

exeQog xtg r)v, EoGGte,

evdatfiovt nQcoxov vnaQ^at xav

evdoKtfiov.

(Steph. var.

1.

(sic

xrj

vizrj xrjg 'OXvfi-

cprjGl

EPPaMo, vulgo

evdaifiova memorat.)

cog 6

EvQtnidrjg,

%Qr)vat
xr)v)

Cf. ib.

xco

noXtv

c. 2.

Plut. vit. Alc. c. 11: ui S'- innoxQOcptui nsQt^orjxot fihv eys7iXr]&st tcov UQftuTcov snru yuQ uXXog ovSsig %u&r)iisv
'OXvftniuoiv iSicorrjg ovSh fiuoiXsvg, ftovog Sh s%eivog' zai xb vfnr)out
o S
dh %ai Sevxegov ysvso&ut %ui tsxuqxov cbg @ov%vSiSr\g cprjoiv
EvQtniSrjg xQixov vnsQfiuXXet XufinQorriTi %ui So^rj ndouv r,r)v sv rovxoig cptXortfiiuv Xeyet S' b EvQtniSrjg sv rco uoaurt xuvxw h S %rX.

Fr. 3.

vovxo %ui

xco

Respicit huc Athen. I 3 E: 'AXni^tdSrjg Sh 'OXvftntu vi%r\oug UQfiuxt

nQcoxog xui SsvxsQog %ui xexuQXog, sig ug vi%ug A.ui EvQtniSr\g syQutpsv
iniviniov %xX.
V. 2. a vinu, ut Xylander ABCDEF, vulgo uvtna.
S' adiecit Reiske.
xb ndXXicxov scripsi, vulgo v.dXXioxov.
tlu%sg
V. 3. TQixuxa
uddidi, antea Xd%sv scripsi, similiter Hermann sXu%sv.
V. 4. (irjvui x' ABCDE, vulgo (Ojvat S',
scripsi, legebatur xQixu.
Hartung cpdfiuv x'.
unovrjxi, nescio an poetae u%ovr\xi sit reddenilum, quod vulgo u%ovtxi seribi solet, perperam, vid. Spengel Pbilol.
XXXII 365, nec debebam in Pindaro Nem. III 36 iy%ovr\xi tentare.
Atbg Hermann, libri Sig, Reiske alii TQig, at eos, qui secundum vel
tertium locum obtinuerunt, item oleaginea corona ornatos fuisse non
constat nec verisimile est.
oxscp&svxu % scripsi, libri oxecp&svxu,
V. 5.
nam oxscp&sig r propter structurae insolentiam displicet.

fioav,

cave ouv scribas, similiter Herodotus dixit vi%cov nuQeSiSov

uvuHrjQV^&rjvut.

XXVI.
%

Mri]tia

THUC YDIDES.

[uv 'EXlag a%a6' EvQiJtcdov ,

Maxadmv,

yr)

592

xfj

yaQ de%axo

o6xe'a d'

i'6%u

xsQ[ia (iiov.

Ttaxols d' *EXXd6og 'EXXdg, ^d-rjvat,' 7tXsl6xa ds (iov6aig

xsQipag, sx TtoXXoHv xal xov STtaivov s%st.

Thucydides. Anthol. VII 46: A sig xbv avxbv (EvQtniSrjv), C

0ovx,vSiSov xov i6X0Qi-A0v (Plan. dSsanoxov). Auctor vit. Eurip. p. 135
ed. Westerm. xsvoxcieptov Ss avxov 'A&r]vr]ai sysvsxo, scp' ov snsysyQctnxo ovnvSiSov xov laxoQioyQcccpov noir)aavxog rj Tifio&sov xov
usXonoiov- Mvr)ua^y.xX. Eadem Thom. Mag. vit. Eur. p. 140. Thucydidi etiam Athen. "V 187 D tribuit: xr)v 'A&rjvaicov nbXiv
'r]v 6
(isv
IJivSaQog 'EXXaSog tQSiaua soprj, ovnvSiSrjg o sv xco sig EvQiniSr\v
unde
Eust.
II.
6.
Coniicio
tniyQaupaxi 'EXXdSog 'EXXaSa,
profecit
284,
autem non ab historico, sed ab Acherdusio Thucydide profectum essc,
qui Olymp. 89 quaestor fuit Athenis (vid. Boeckh. Oecon. II 149), postea ad Archelaum se contulisse videtur, cf. Marcellin. vit. Thuc.
p. 192: xsxaQxog aXXog Gov/.vSiSrjg noir\xr\g, xcov Sr]ficov 'A%SQSovaiog,
ov n,s(i,vr\xai 'AvS^oxicov sv xy 'Ax%iSi, Xsycov slvai vibv 'AQiaxcovog nxX.
V. 1. fivrjfia, Anth. (ivafia.
V. 2. Ma%sScov libri vitt. Eur. Ma:

yaQ ego et Meineke, y yaQ Thom. Mag. (sed M. r) nsQ S.

rsQfia ys 8.) Plan., r} yaQ Pal., r} yaQ cd. princ. Anth. et vit. Eur. (sed
A rjnsQ sSsgaxo xb x. xov 8., P rj novnsQ S. x. xov 8., H o nsQ S., V r\
V. 3. naxQlg, m vit. Eur. A naxsQSg, P ndxQrj, II ndxQa,
nsQ S.)
ap. Thom. M. ndiQrj.
fiovaaig cod. Pal., fiovaag Plan. Thom. Mag.
et vit. Eurip. (P fiovaaig, Biographorum codd. etiam alia lcviora variant).
Y.tS6vcov.

xrj

XXVII.

593

ALCIBIADES.
Bdnre

(iev

iv

d vfiekrj6t
,

fi,

iyco

6e 6e xv(ia6t Ttovrov

fiamt^cov 6ke6co vdfia6t mxQotdrotg.

XXVIII.

AGATH

N.

"QcpeXev, cog acpavr]g, ovtco cpaveocoTaTog eivai

xaioog, og av^dveTai itXelGrov a% evXafttrjg.

Alcibiades.

Schol. Aristid. III 444: ixcoficpdovv ovofiaart rovg

EvTtoXtSog- nsQteiXs Ss rovro 'AXtit^tddrjg 6 arQarrjyog
Hi QrjroDQ, HcofMpdrj&etg yaQ naQcc EvnoXtSog eQQttpev avrbv iv ry 9aAdde
Idrrtj iv StxeXia. avarQarevofievov eincov fidnre (ie iv v.rX.
Cram. An. Par. I 540: Bdnre (ie av ftvfisXatg, iyco 8i ae aXfivQOtg vSaat
naraxXvaco.
Scripsi fidnrs (isv iv &v(isXrjat (i , Meineke fidnreg fi' iv

uvdoag

(is%Qtg

Commenticiam esse famam de poeta in mare praecipitato

&v(iiXrjatv.
iam Eratosthenes docuit, vid. Cic. ad Att. VI 1, 14, cf. Meineke Poet.
Com. I p. 119. Epigramma haud dubie subditicium.

Agathon. Stob. Ecl. Phys.

adhaeret Simonidis epigrammati.
evXafiirjg,

VA

evXa^eir\g.

8,V.

16 'Ayd&covog. ita VAE, vulgo

V. 2.
1. mcpeXev, A cocpeXov.

XXIX.

594

EUENUS.
EAETE

A.

1.

IloXkoig avrikeyeiv [iev e&og itsol Ttavxog 6/Weog,

opthot; d' dvxiXiyeiv , ovxixi xovx' ev efref
xal 7tQog l&v xovxovg aoxei Xoyog eig 6 TtakaLog,
o*oi [iev xavxa doxovvx' e6xco, ifiol de xdds."
5

xovg ^vvexovg

6*'

av

xig 7cet6eie xayi6xa

Xiyav ev,

oiTTfo xal Qadxrjg eidl 8ida6xaXlag.

2.

Bdx%ov [lixgov aoi6xov, o

e6xi yaQ rj Xvitr\g alxiog

{ir)
rj

Ttolv

iirjd'

eXd%i6xov'

iiavLrjg.

xtQvd^ievog de xql6\v Nv{i(paL6i xixaQxog'

xrjiiog xal ^aXd^iOLg e6x\v exoL[i6xavog'

XcciQet

5 el de itolvg 7tvev6eLev
d'

$a7txCt,eL

Euenus.

ani6XQa7txaL pev eQooxag,

xov ftavdxov.

VTtveo yeCxovL

Athen. IX 367 E: Siconatvxog ovv xov OvXncavov

noXXd rjSrj oiconrjaagIloXXoig S dvxcXiyeiv v.axd xbv IJccqiov Evr\vov, e&og %xX. et
4 Stob. LXXXII 3 affert.
v. 1
V. 1. (i ev Stob., om. Ath. qui 8'
V.
iv e&ei Stob., i&iXei Ath.
V. 3. xovxovg Stob.,
ipse addidit.
2.^
xovxoig Ath.
elg b naXaiog Ath., cbg b naXaiog Stob. (A cbg dnaV. 4. xavxa Stob. et Ath. X p. 429 F, ubi hic v. affertur:
Xaiog).
Sonovvx' i'axco cod. A Ath. pr. loco (B
pr. loco xoiavxa legitur.
SoKoivxeg xco, P S. xcog), altero loco Soxoivx' tax' AP, Sonoivxeg r'
V. 6. elal VL, elg ABP. Cf.
B, Sohovvxl C, Stob. So-novvx' iaxCv.
Herod. post Lobeckii Phryn. p. 469.
1.

'AXX' iyco, cpr^aiv b AecoviSrjg, eineiv eicii Siy.ai.og,

Anth. Pal. XI
2.
V. 3. Plan.
uaviag.
lacobs %aigei Se zoiai
unioxoa Pal.
V. 6.

49 Evivov. Plan. aSrjXov.

V. 2. uavirjg, fort.
%aioei Y.igvdfievog xgiai Nvucpatg xixoaxog avxog.
V. 5. dniaxganxai Plan.,
xiovduevog N. x.
xov Plan., xco Pal
@anxiei, anxiexai Plan.

POETAE ELEGTACL

270

3.

'Hyovfiac 6ocpCccg aivcu (isoog ovx iXa%L6tov

ooOxog yiyvco6xeLV olog excc6tog

595

ccvtjo.

4.

IlQog docpia fiev e%ecv tok^ccv (icclcc 6v(icpoQov i6xiv,

%G}Q\g de filccfisQT] xccl xccxotrjtcc cpeQec.
5.

voov e^exalvxpev
tcovXv ^eQeLoteQOV.

llokkttxig ccv&qcotccqv OQyrj

XQV7it6{ievov,

{iccviccg

6.
'IfiT

Seog

Xvnr]

ij

Ttcclg

ncctQL itccvtcc %qovov.

7.

r\tLg

xeQdttLvov6' ovdev, o[icog ddixel.

Stob. App. T. IV p. 10: ryvov

V.
Bach, Gaisford Zr\voS6xov.

3.

rjvov

4.
Stob. LI 17: Evtjvov (om.
Trinc. Vind. aocpCav.
5.

Stob.

%Ql6xqov

XX

B m.

corr.

Zr\vov r\yoviiuL kxX.

yiyvco6v.Lv, v. yivcooxsw.

2.

distichon

B).

V.

v.

eocpCa,

Maxim. Conf. II 594.

V. 2. novXv
noXv %lqoxqov. Maxim. noXv %iQOv.

2: Evr\vov. et
s.,

1.

Ev~

Plut. de amore prol. c. 4: coaxs nuLVi6&ui y.ui fivr\CLovV6&aL

6.
xov Evtjvov xovxo fiovov cog 7tyQatyV l'd oerj Xvnr\ v,xX. ubi
Doehner xovxo xb llovo6xl%ov 7u'yQa[i[ia coniecit, fortasse (nam non
vidi commentationes Doehneri) obsecutus Heckero
qui Comm. de Anthol. II 23 hunc versum inscriptionis sepulcralis esse dicit, qui unns
Plutarcho innotuerit, itaque hunc pentametrum maiori Eueno tribuendum censet, in Plutarcho nihil mutans. Eueni versum emendatum exhibet Artemid. Oneir. I 15 om. nom: r\ (Ven. 267, r) V, r\ L) Ssog r\
Xvnr\ Tiaig (Xvnr\xai L) TtaxQi (om. Lpr. itQi L2) %xX., vulgo cog viovg
Adde Hermiam
r\
Xvnr\. et Macar. Walz Arsen. 273 (nisi quod naxQi).
in Plat. Phaedrum 191: &avcLU6xbg sysvsxo Evr\vog' v,ui uXXu%ov
avxbv snuLvsi, og x.al xbv i'u{i@ov xovxov sins' cpofiog r] Xvnr\ naig
naxQL ndvxa @iov. Froehlich legendum putat ulScog r] Xvnr\ comparans Rutil. Lup. I 10: Nam maiorem partem ex illis (filiis) doloris et
contumeliae capimus."
,

Stob.
7.
Aristoteles nsQi uqsxcqv v.ui aaKLcov p. 1251 A et ap.
18: ... 'ASiKiag Si sexiv si'Sr\ xqlu, u6sl3slu, nXsovs^iu, v@QLg
v^Qig Ss, y,a&' r]v xdg r\Sovdg uvxoig nuQU6%svu^ov6LV sig bvLSog
I

dyovxg (dyuyovxg Ar.)

uvxr\g XiyL'

"Hxig

v.xX,

XQovg~

o&sv xui (om.

(ubi Bar. ov&lv).

Ar.)

Evr\vog nQi

KUENUS.

TJav yaQ dvayxatov ngayp

i ;

dviaQov

27

tcpv.

69

ii ii.

9.
Oijlil

TioXvxQovCrjv {isXtrrjv {ievac, cpCXe, xai

Tccvrtji'

drj

dv&Qc&noiGt reXevrcocSav cpvGiv elvai.

10.

3: "Eycoys cpr]aaicC av coansQ aXag

av^dkXsa&ac TtQog otyov, vdcoQ dh Ttoog {iaav. Evrjvog ds xal xo
Plut.

Quaest. Platon.

tcvq scpaaxsv rjdvafiaTcov scvai aqiaxov.

Quae

hic unius

Eueni nomine fragmenta comprehendi, rectius

nihil novandum duxi: est enim quae-

duobus attribui videntur, sed

de Eueno et cognominibus poetis difficillima,

stio

de qua varie

disputaverunt G. Wagner de Euenis poetis Vratisl. 1838, Fr.

Schreiber Gottingae 1839, I. Caesar in Antiq. Annal. 1838 n.

145, Benndorf de Anth. Gr. epigr. quae ad artes spectant

Cnm

p. 16 seq.
tamen testipenuria, ut non sit

enim nomen Eueni haud raro commemoretur

moniorum de poetis huius nominis tanta est

mirum si dissentiant inter se qui suum cuique

vindicare studu-

Mihi quidem, quotiescunque accessi ad hanc quaestionem.

semper nova dubitandi materia obiecta est. Ordiendum est a
f
loco Harpocrat.
dvo
Evrjvog' TnsQi8rjg iv tw xcxt' Avroxkiovg
erunt.

'

avayQacpovOiv Evrjvovg iXsysicov

TtocrjTag b[tcovvciovg dXXrjXoig,

xa&-

8.
Arist. Metaph. IV 5: r,6 yaQ fiCaiov ava.yy.aiov XsySTai, 616 yial
Cf. ibi
Xvnr\Qov
W67VSQ xat Evrjvog cpr\6f Ylav yaQ dvayxatov nzX.
Schol. T. IV p. 695
6 et Alex. Aphrodis. p. 319 ed. Bonitz. Eidem
Eueno tribuit Eth. Eud. II 7 et Plut. non posse suav. viv. sec. Epic.
c. 21,
ubi dvtrjQov. Om. poetae nom. Aristot. Rhet. I 11.
Sed vide
quae dixi de hoc versu ad Theognidea, ubi simillimus versus extat v.
472: Tldv yaQ dvayxatov %Qr)[i' dvtrjQOv scpv.

VII 11: dta yaQ tovto nal to s&og %aXsitov,

xal Evrjvog Xsysf <&rj{tl y.tX. (Eth. Eud.
VI 10).
V. 1. syusvai, KbLbNb %jt,p,svat, Mb sfipsv.
ib. Schneidewjn cpCXs naCdcov TavTrjv d'. Insolens sane interpunctio post pedem
quintum, nec minus offendit sextus pes duobus monosyllabis vocabulis
constans, neque tamen in poeta, cuius hexametri duo tantum supersunt,
9.

oti

ttj

Arist. Eth. Nic.

cpvest

solhsv,

co67isq

De incisione in fine pedis quinti post alios disseruit Friedlaender Nican. p. 128 seq., et latini quidem poetae si ea

quidquam novandum.

utuntur, dedita opera

hexametrum geminato monosyllabo claudunt.

POETAE ELEGIACI.

272
EQaxoe&ivrjg ev

utceq

rco

tceqI

%QOvoyQtt(pLcov\

d(iq>orEQOvg

Xiycov

slvcu, yvcoQi6&cu Si cprjat xov vecoteqov iiovov' (ii(ivr\Ttti

Eratosthenes yvcoQi^s69ai iunio6h &arsQ0v avrcov %al IlXarcov.

HuQiovg

rem dicit, quoniam tunc unius huius supererant carmina, alterius

memoria prope oblivione obruta, cum nullae superessent elegiae.
Hyperides utrum memoraverit, incertum. Harpocration Platouis
testimonium utrum ad maiorem an ad minorem retulerit, nescimus: ambigua enim utitur oratione, consulto opinor, quoniam
Illud certum est hunc Euenum Socratis fere
ipse fluctuabat.
aequalem

Iam quod Syncellus

fuisse.

80 adnocum
Harcompouimus
iuniorem Euenum: neque

484

circa 01.

tavit Evrjvog sXsysiag noLr]rr]g iyvaQi^sro, si

haud

pocrationis loco,
tamen credibile eum,

dubie

quem

spectat
Plato dicit,

iam

circa 01.

80 nomi-

celebritatem aliquam consecutum esse: hic quoque, ut saepe

in his excerptis, error subest: videtur minor Euenus circa illud

nis

tempus natus esse, ut circa 01. 90 florn^rit; qnocum convenit,

quod Suid. v. QiU6rog hunc historicum Eueni elegiographi discipulum vocat. Sane constat Graecos et poetas et philosophos
longaevos fuisse, sed Euenum qui quo tempore Socrates mortuus
est, 01.

95, 2 vivebat atque valebat, per sexaginta annos vel etiam

artem suam professum esse parum est verisimile: neque

enim Plato quae in Phaedone p. 60 de Eueno narrat, quem So-

ultra

crates se aemulari negat*), finxisse censendus est; atque Euenum

non ita multo post Socratem mortem obiisse videntur Socratis

verba apud Platonem

Xttl

cog

EQQCOG&ttl

eome,

Kttl

ttV

rrj(iSQ0v.

p.

61

6C0CpQ0Vr],

indicare:
S(i,S

ravrcc

StCOKECV

COg

ovv Evrjvco
rttlKSTtt'

cpQafe,

tt%Sl}Xl

6i,

De hoc Pario sophista quae apud Platonem

leguntur, suadent, ut florem Eueni ad illud ipsum tempus (01. 90)

eumque smdsvriQoig sophistarum accenseamus, conf.

praeter Apol. p. 20 Phaedrum p. 261 A: Ti (ir\v, v.ca sXsy%6v
referamus,

sv %arr\yoQitt rs xcA anoXoyitt' rov

ys Kttl 7tsiXsy%ov cog Ttoirjriov
ds %ttXXi6rov TlttQiov Evrjvov slg (ii6ov ovx ayofisv; og v7to8r\Xco6iv
T TtQCOTOg EVQE Kttl TtttQETtttivOVg', ol $' CCVT0V Xttl TtttQatyoyOVg Cptt6lv
ev (lirQco XiyEiv
Aristoteles

(ivrj(irjg

%<xqiv.

quoque saepius Eueni mentionem

fecit

ac pas-

sim versus ex elegiis vel heroicis carminibus adhibuit: hunc vero

ab illo sophista omnino segregandum censeo: neque enim verisimile est,

philosophum usum esse admodum recentis poetae aucto-

in carcere panxit,
*) Socrates de suis carminibus loquitur, quae
de quibus Euenus Cebetem sciscitatus erat, oxi ov% i%eivcp ovl6(n,svoq
ov\ xoig noiriLLCcoLV avtov ccvxLXS%vog elvai S7C0Lrjaa xavxa.

597

EUENUS.

273

cuius saeculo eiusmodi sententiae, quas Aristoteles Eueni

adhibet, iam erant pervagatae: potius consentaneum est,

ritate,
iidMiiue

poetae aetatem a primordiis artis haud ita procul abesse,-

liuius

maiorem esse Euenum, cuius elegias non solum

Aristoteles usurpavit, sed etiam is, qui epitomen ex antiquorum
llunc igitur credo

elegiographorum carminibus concinnavit, vide ad Theogn.v.467seqq.

Sed haud ita multo post haec Eueni carmina, quorum exempla

iam tunc perpauca videntur fuisse, penitus interierunt. Hunc

eundem inc. auctor post Censorinum p. 86 dicit, ubi principes
elegiacae poesis auctores recenset: Callinus, Mimncrmus, Eucnus,
siquidem recte id nomen restitutum est, nam in libris legitur

etmecku.

Menander utrum maiorem an minorem Euenum propter sapientiam laudaverit, non audeo decernere: vid. Auson. Cento Nupt.:
nQwid Eucnum quem Menander sapientem vocavit" quo loco haud
dubie error aliquis delitescit. Ex Ausonio colligas eundem Euenum

etiam amatoria carmina, quae lascivia erant insignia, composuisse,

quorsum pertinet Artemid. Oneir. I 4: irvficog KBY,Xr\fiivog xdfinlog
olovd

xdfifirjQog,

cog cpiqGiv

Evrjvog iv rolg slg Evvofiov Eqo)-

cum Aristidis- fabulis Milesiis comEuenum maiorem amatoria poemata scri-

riKoig*), hinc Eueni scripta

ponit Epictet.

non

IV

9, 6.

Theogn. v. 1345 seq., verum ista

Erotica, quae Artemidorus, Epictetus, Ausonius dicunt, illis saeculis studiose ut videtur lectitabantur, cum maioris Eueni carmina iamdudum intercepta essent. Neque vero minor Euenus

psisse

est improbabile,

cf.

horum eroticorum auctor esse, certe nihil memoriae est

proditum, quod ostendat eum eiusmodi argumenta tractavisse.
videtur

Igitur Eroticorum auctor a Pariis poetis plane erit segregandus:

Ausonius Menandri laudem, quae pertinebat ad alterutrum Pario-

rum elegiographorum, temere

corum auctorem,

transtulit ad alium Euenum ErotiMenandri aetatem vixit; sed quae

qui post
necessitudo inter hunc et epigrammatographos

de quibus postea598

dicetur, intercedat, incompertum.

si recte disputata sunt, minori Eueno tribuenda sunt
has enim reliquias neque antiqui admodum neque novicii poetae esse apparet: itaque non dubito ea sophistae, Socratis
9: nam
aequali, vindicare. Ad maiorem Euenum refero fr. 6

Haec

fr.

5:

hos versus praeter

ter

fr.

6 Aristoteli acceptos referimus; fr. 6 praeet Hermias adhibent: versum satis

Plutarchum Artemidorus
*)

Hercher itqbq

Evvofiov commeudat,

Reiske permire 'EQartj-

(iccriKois.

POKTAE LYR.

ii.

18

POETAE ELEGIAGI.

274

atque illi repetunt tantum sententiam ab

auctoribus
traditam, non ipsius Eueni libris usi sunt.
antiquioribus
De fr. 10 fluctuo, sed cum Plutarchus nusquam minoris Eueni

notum

fuisse apparet,

versus adscripserit, sane verisimile est, hoc quoque maioris Eueni

Praeterea insignes reliquiae elegiarum huius poetae servaesse.
tae sunt in Theognideis v. 467 seqq. 667 seqq. 1345 seqq., de

quibus suo loco

dixi.

plures extitisse poetas eiusdem nominis

docet Anthologia: ibi enim non solum Euenus simpliciter memoGrammaratur, sed praeterea Ascalonita, SiCcliota, Atheniensis
Posteriore

aetate

nusquam fit mentio, neque videntur eorum

epigrammata extitisse. Ex iis epigrammatis, quae simpliciter Eueni
dicuutur, unum tamen certissime Eueni Parii est XI 49; verum
contra Pariorum

ticus,

hoc non epigramma

fuit, sed pars elegiae, estque ut alia, quae

Anacreontea 47. 48, fortasse etiam Automevelut
leguntur,
dontis epigr. 50, a Constantino Cephala ex poetico aliquo flori-

illic

quod non sola epigrammata continebat. Reliqua

epigrammata, quorum auctor simpliciter Euenus dicitur, ita sunt
comparata, ut ad Parium poetam prorsus non possint referri
legio adiectum,

(IX 122. 717. 718. XII 172. Plan. 165. 166), ne

quod in Stratonis Musa paedica legitur (XII 172).

illud

quidem,

Et quatuor
quidem ex his (IX 717. 718. Plan. 165. 166) aperte eiusdem
sunt poetae, sed etiam duo, quae supersunt, quominus ad eun-

dem referamus

Hunc igitur Euenum, cuius sex

nihil prohibet.
extant epigrammata, satis illa quidem mediocria, conseutaneum
est eum esse, cuius carmina recepit Philippus, vid. Px-ooem. v. 13:
Evrjvco ddcpvriv 6vvs7tl7tksKE*y xovg 8s 7tEQi66ovg
sikaOov cog i&sksig cxv&e6lv uQXicpvxoig.
Fieri potest

ut

hic

qui cognomento

illis,

Siceliotae

Euenus prorsus diversus

aliquo ornantur,

nomen mihi omnino suspectum,

sed

visus est

cepit Philippus:

IX 75 eo
deinde

quippe

*)

ille

Euenus

a quatuor

non

est.

coniicioque ^A6kuIcovixov

scribendum, quod Iacobs quoque suspicatus

Ascalonita

sit

verisimile

est.

fuisse, cuius

nam unum epigramma, quod

Ac mibi quidem
epigrammata re-

Ascalonitae tribuitur,
sunt descripta,

loco legitur, ubi pleraque ex Philippo

epigramma poetae haud obscuri illa aetate fuit,

quod in Domitianum sit inflexum**). Neque vero hoc

illud

Hecker

**) Nuper
vide infra.

Evr]vco Sdcpvr]V GvvsnntlsKxovg Sh coniecit.

Pompeiis pictura reperta, cui hoc epigramma subscriptum,

EUENU8.
obiioiendum

est,

hoc epigramma

satis

tim frigido aliquo acumine laborare;

275
ingeniosum

nam

esse,

inventionis

illa

par-

laude hoc

ipsum epigramma est frandandum, si quidem poeta apologum

Aesopium enarrat (vid. fab. Aes. 404 ed. Halm. paraphr. Bodlei.
133 ed. KnoelD, quem. Babrius clodis versibus astrinxit, vid.
Byll. II 5, ubi v. 6 et 7 in hunc modum restituendi videntur:
hsiqcov naracpdyrjg im Q%av,
Xoi(ir)v d vofisvco as noQavvco.

xav ydo fis

dXV ovv ys

Fortasse in(legitur kslqcov av cpdyqg et &vo(isvco aoi naQs^co.)

certus auctor Mv&ixcov, qui Babrii vestigia legere solet, hunc
apologum elegiaco numero enarravit, ut hunc potius quam Babrium

Euenus Ascalonita secutus

sit*):

ad Eueni exemplum rursus com-

positum Leonidae poematium, quod quidem Tarentino adscribitur,

sed ego confidenter Alexandrino Neroniani saeculi poetae attribuo.

Atheniensis

quo tempore

vixerit prorsus incertum

cum

vix liceat indagare, unde Constantinus Cephalas

Ac fieri potest ut patriae nomen hic
petiverit.

hoc epigramma

quis hoc

epigramma Phi-

locis

a librario

sit

additum,

si

quare

quoque ut

aliis

non admodum refragabor. Superest

denique grammaticus: olim fidem habui lemmati, sed quae Eueni
nomini subiecta sunt in cod. Pal., manifestum est librarii avxo-

lippi coronae velit vindicare,

a%sdtaa[ia

restitutum

Quamvis nondum hoc epigramma

esse.
sit,

summa tamen argumenti

plana

est

in

integrum

ac perspicua.

Invebitur hic Euenus in grammaticos invidos et iniquos poetarum

aestimatores
itaque lepide istos cum tineis componit, quoniam
hoc Musis infestum animal libros rodit et pessumdat**). Libra,

rius igitur,

quoniam

intellexit

de grammaticae artis studiis verba

ipsum Euenum grammaticum

appellavit; at apparet hunc

odio persequatur, ab ea
vehementissimo
poetam, qui grammaticos
alienum
Verum
esse.
professione prorsus
quis fuerit poematis
fieri,

auctor incertum.
est petitus, sed

Legitur sane eo loco, qui ex Philippi corona

hoc quoque indicium non raro fallax, nam etiam

Eueni epigramma imperfectum sed unum tantum distichon vivitis enim verba intpgra servata, poeta argumentum in arctum redegit.
**) Lepidum errorem admisit Benndorf, qui criminatur nie non perspexisse huius poematis sententiam, quippe qni ad gramrnaticos retulerim, atque ut meliora edoceret, dicit hic increpitari (pcoldSa aelidr]cpdyov. Apparet igitur illum ne legisse quidem hoc epigramma totum,
Sed alias quoque luculenta et lequi non viderit oilcprjv compellari.
Ceterum Thuvitatis et inscitiae sermonis graeci documenta edidit.
dichum Mus. Rh. XII 294 hoc epigramma omni ex parte integrum ac
:

*)

detur interceptum esse:

planum

esse arbitratur.

18*

599

POETAE ELEGIACI.

270

passim vel antiquiora

his locis

Ipsum autem

serta.

dicencli

carmina vel recentiora sunt

genus plane est singulare neque

Eueni nomen prae se ferunt,

in-

cum

comepigrammatis quae
autem
utrum
nescimus
calamistratum
Iacobsius
appellat:
paranclum:
auctori sit proprium ac peculiare, an aliunde asciverit, sive quod
ceteris

homines

tenebricosaeque dictionis studiosos perstrin-

sibi infestos

gere volebat,
imitatus est.

sive

Iam ne quid

quod alienum carmen alienamque orationem

desideretur, haec quoque

Euenorum epigram-

niata subiungo.

Euenus Philippi.

I.

1.

'Ax&l koqu, fieXi&Qe%xe, XuXog XuXov uq%u,u6u,

xexxiyu %xuvoig duixu cpioug xir.e6iv,
xov XuXov u XuXoe66u, xov ev7txeoov u %xeQoe66u,

xbv %ivov

cc

S,eivu,

xov %eQivbv fteQivu'

yccQ &ifiig ovde SUuiov

ov

Kovyl xuypg (jityeig;

,
bXXv6Q vfivo%oXovg vfivo%oXoig 6x6fiu6iv.
2.

e%iKeixuv
""ff xo deQug yuXKeiov oXov (5ot xud
o
evdov
yuXnog eyei.
enxo&ev, tj ipvpjv

600

3.

Avxbg eQel xuyu xovxo Mvqcov' ovk e%Xu6u xuvxuv

xuv SufiuXiv, xuvxug 6 elnov uve%Xu6ufit]v.

Ei

fii6eiv

novog

e6xi,

cpiXeiv

itovog' e%

dvo XvyQcov

uiQOVfiui %Qi]6xr)g elKog eyeiv odvvrjg.

5.

IluXXug ku\ KQOviSuo 6vvevvixig elnov idov6ui

xbv 0Qvyu fieficpofie&a.
xr)v Kvtditjv' uSUcog
6.

nQ06&e

fiev 'iSuiotfiv

ev ovQe6iv uvxbg b fiovxug

SeQ^uxo xuv KuXXevg TtQax' cnteveyKUfievuv.

JjQu^xeXtig KviSioig Se %uvco%iqe66uv e'&r]Kev,
fiuQxvQu

xrjg

xeyyr\g iprjcpov

eycov IIuQiSog.

EUENUS.
II.

277

Euenus Ascalonita.
7.

Kr}v

fie

cpdyrjg

int Qtav, oficog ert xctQnocpoQi]6(o

oaaov int6net6at Col^

rgctye,

&vofievto.

8.

Seivot, rr)v neQicorov

rr)v

Ttctaog

nroXtv, "Ihov tQtjv,

ifie

evnvQyotg rei%eat

xXrj^ofievrjv,

aicovog recpQrj xaredtjdoxev' dXX

iv

OfirjQco

xeifiat, yaXxeicov eQxog e%ov6a nvXtov.

ovxert fie axdipet TQcoocp&OQa dovQctr^ 'Ayatcov,

ndvrcov

<?'

'EXXrjvcov xeiaofiat iv arofiart.

Euenus Atheniensis.

III.

9.

"A nore nctQ&evtxaiatv tXuCxofievu nttXufirjciv

KvitQida Gvv nevxutg xul ydfiov evt-afievtt,
KOVQtSiovg

rjdrj

dvdQog dcpdQ
vvficpiog

&ccXttficp

fir\Qcov

Xvaccaa ^trcovag

i^eXo%evau rvitovg.

ix vvfKcpr\g 6e xtxXrjcxofiut, ix

<?'

'AcpQodirrjg

'

"AQea,

xctl

ficofiovg

earecpov

HQuxXeovg.
vvv 6' ifie XaXxig

0r)^at TetQeairjv eXeyov itore

rr)v itttQog iv fiirQutg rjanaCccr
,

iv yXctftvSt.

Euenus Grammaticus.

IV.

601

10.
'Ei&iarr] 3Iovaatg ceXtdrjcpdye , Xcor]reiQa,
cpcoXdg, det aocpirjg xXififiara cpeQofievrj,

rinre xeXaiv6%Qcog [eQctig iprjcpotat Xo%drj,

aiXcprj, rr)v

cp9oveQr)v eixova nXarrofievrj;

dnb Movadcov,

cpevy

(idaxavov iv

1.

'i&t

rrjXoGe,

fttjd'

oGov

oipet

do,av inet6ayayr\.

Anth. Pal. IX 122: corr. dde6norov, C

"

xctrantov6ttv
corr.

iprjcpco

rbv (iov6txbv

fiifiiptg.

eig %eXtd6va rerrtyct

Iteratur infra post IX 339

Evrjvov eig yeXtdova rerrtya xare6&iov6ccv.

Anth. Pal. IX 717: Evivov.

2.
3.

Anth. Pal. IX 718: rov avrov.

4.

Anth. Pal. XII 172: Evr\vov.

Plan. ddrjXov.

POETAE ELEGIACI.

278
5.

Anth. Plan. 165: Evr\vov.

6.

Anth. Plan. 166: xov avxov.

7.

Anth. Pal. IX 75: corr. Evr\vov A6%aXcovixov

C) afntsXov, -Jjv toayog naxscpaysv. Suid.

vit. Domit. c. 14. Schol. Arist. Plut. 1128.

v.

(deinde
Sueton.

sig

aG%og Kxrja.

Denique picturae Pom-

peianae subscriptum legitur, vid. Bulletino 1876 p. 32. (cf. Kaibel Ep. Gr. 1106 Diltheyi comment. Turici 1876 memorans, quam
non vidi.) Euenum imitatur Leonidas IX 99: "I&Xog svitcoycov
aiyog 7to6ig sv 7to&

aXcorj

01'vrjg

xovg dnaXovg Ttdvxag sdaips %Xd-

xo6ov anve' xslqs %d%i6xe rva&fioig

r
xo
rjfisxsQov xXrjfia
xaQTtocpoQov. Pia yccQ s'fjL7tsdog oi)6a naXtv yXvav
dovg' Tcp

enog
r

vevixaQ avr}6et,

e% yairjg

066ov sni6nst6ai

6ol XQays &vofisvco.

quod Aecovi-

Sov TaQavxivov in cod. Pal. inscribitur, sed perperam,

oris

esse testificantur

nam

iuni-

epigrammata quae praecedunt

quae subOvidius, qui in Fastis I 351 hanc chriam tractavit
sequuntur.
(cf. etiam Metamorph. XV 114 seq.), Babrii apologum ob oculos
habuisse videtur, nam Eueni istius aetas incerta, qui fortasse
et

Ovidio iam defuncto poeticam artem professus est.

8. Anth. Pal. IX 62: corr. Evrjvov ElksXlcoxov,
TtoXiv

axX.

(cod.

Par.

svavvov

sig

xbv "IXlov).

eig XXiov xtjv

Euenus

Siceliota

non solum uno tantum hoc loco commemoratur, sed ipsa haec
appellatio insolens est, nam si natione Siculus erat, EmsXog dicendus, sin aliunde migraverat in Siciliam, ab antiqua patria
traxisse
9.

consentaneum

est, itaque coniicio

nomen

^AenaXcovixov.

Anth. Pal. IX 602: Evivov d&rjvai.

10. Anth. Pal.

IX 251

corr.

Evrjvov

yQafifjLaxi^ sig

xovg 6xc6-

Xrjnag xovg xag fiifiXovg ^LQco6xov6ag (ita cod.) rjyovv 6r\xag.

XXX.

CR

602

E A E r El

S.

A.

(nOAlTEIAI.)
1.

[!.])

Koxxafiog ix UtxeXrjg i6xt %&ovog, ix7tQS7tsg eoyov,

ov 6xonbv

ig

Xaxdycov xo\a xa%t6xd\iefta'

elxa 8' o%og UtxeXog, xdkket dandvr] xe xodxtGxog.

*
*
*
*
*

e66afoxbg de &Qovog, yvtcov XQVcpeQaxdxr] edQa'

evvatov 8e Ai%ovg e%o%a xdXlog e%et
Mtlrjxog xe Xtog r', evalog Ttoltg Olvoittcovog'
TvQ6tjvr) de xQaxet %Qv6oxvnog cptdkr],
xal Ttdg %aXxog, oxtg xo6ytet dopov ev xtvt %Qeta'
<&otvtxeg d'

Critias.

1.

evQov yQa^ax' dXe^tkoya'

Athen.

28 B: KQttiug Ss ovtcog (tu i% s-ndGtrjg

V. 12 ib. XV 666 B:
xottdficov natStd EinsXfitri

TtoXscog iSicofiutu %utuXsysi)' Kottufiog -atX.

lciov, oti ngcotov fisv r) tcov
(jlu&s nuo'

svosdig, tuvtrjv TtQcotov svQOVtcov SixsXcov,

scstiv

cbg

KQttCag

cprjciv

KaXlaioxQOV iv toig iXsysioig Sid tovtcov Kotta^og %tX. et v. 1 etiam

V. 1. Kottufiog, Meineke KOGGufiog, sed vide
Sch. Arist. Pac. 1244.
fr.

10.

7,

V.

2.

ov

sgxi x&ovog, sH7tQS7tsg, Ath. pr. loco x 0V S i%7tQS7tsg sig.

GKonov om. B pr. 1.
ig Xatdycov, pr. 1. B ig Xutdpcov,

xdXXst Sain Xataycov.

V. 3. ZixsXog, B Stv.sXivi.6g.
%QutiGtog C, -nQuttats D, kquTtdvtj ts Casaub.. VL xuXXtSu7tdvrj ts.
V. 4. yvicov, B yvco.
Post h. v. fort. plures omissi sunt.
tiatr\ VL.
V. 6. OivonicoV. 5. svvuiov V, svyuiov L.
f|ojja om. BCD.
V. 8.
V. 7. TvQGrjvr) BCD, TvQGr]vr)v VL.
vog, B oivoTtoicovog.
V. 9. yQUfifiut' uXsl-iXoyu codd. et Eust. Od. p. 1771,
ottg, B oottg.

post.

1.

BPV

*)

Numeri

adiecti sunt editionis Bachianae.

POETAE ELEGIACI.

280
10 r](3r] 6'

ttQ^LttTOEVTtt dtCpQOV

cpoQTrjyovg d'

xbv ds tqo%ov

6VVE7tr]^CCT0 TtQCQTY]'

dxaTovg KttQsg,

cclog xapiai'

yaCr]g te xcc[Ilvov x

sxyovov evqev,

603

xkSLVOXCCXOV XSQtt[lOV, %Qr]6l[lOV OLXOv6[lOV ,

xb xcckbv MccQccftcovL xaxcc6xr 6tt6a XQOTtccLOv.

r)

2.

Kal

[2.]

xod' s&og UTtdQxr] {isXsxr]iid ts xel[ievov e6xlv

tilvelv Tr)v ccvxr)v otvocpoQov xvXlxcc,

ccitodcoQEL6&aL 7tQ07to6SLg 6vo[itt6TL Xsyovxcc,

(irjd'

^6"'
5

dyysa
*

*
Xttl

Ss^LTEQCCV %SLQtt XVxXcp &LCC60V

*
*
*
*

ETtl

Avdr) ielq svq' *A6LaToysvr\g,

7tQ07t06ELg OQSyELV 7tLdE%La, Xttl TtQOKttXSL^&CCL

s^ovo^LttxXr]dr]v,
SLT
10

ccTtb

slg

7tQ07tLSLV s&sXr]'

cp

tolovtcov %o6scov yXco66ag ts Xvov6lv

ai6%Q0vg [iv&ovg,

6co{id t

dfiavQOTSQOv

46, qui v. 9 et 11 affert; adde Gramm. Bekk. An. I 382, 19: dXe^CXoyuovxco xd yQuiinaxu nsyclrjne KQixCug 6 xvQavvog.
Revocavi librorum
lectionem, cuius in locum Schweighaeuser Xe&Xoya, Dobree Ss&Xoya,

Meineke de'S,CXoyu substituit. Critias yQ. dXe^CXoyu dixit litteras sermoni opitulantes, i. e. elementa, quae vocis humanae varios sonos tanV. 11. B dv-dxag dXog om. KuQeg.
quam ad amussim reddant.

V. 12. xqo%ov Casaub., libri tqo%6v.

yaCr\g,
x' snyovov, B xk ydvov.
V. 14. MaQa&eovL,

BCD yaCag vix recte.

CD MaQU&oovog.

432 D: JlQono6eig 8s xdg yivoLLsvug ev xoig avfiova r]v s&og Tcoceiv ovSs cpLXoxr\6Cug 8id xovxcov
7tQog dXXf]Xovg 7C0Lei6&uL' Sr\Xoi Se xuvxu KQixCug ev xoig 'EXe yeCoig'
Kal xoS' %xX.
V. 4 usque ad 8 (e,ovoLLuy.Xr\8r\v) om. C.
%v%Xco
Casaub. &Cuaov, Porson uoCov.
A, hvkXov BP, hvhXovv VL.
&iu6ov,
1
V. 5. dyyeu
Av8r\ %elQ evQ 'A6iuxoyevr\g scripsi, ut hexametri
primum tantum verbum supersit, pentametri initium interceptum: hexametrum integrum intercidisse ratus Dobree scripsit "Ayye' u AvSr)
%e\Q svq' 'A6iuxoy svr\g, cum iam antea Porson vidisset legendum Av8r\

Athen.

2.

p.

itoaCoig Auxedai(iovCoig

XvSr) %slqsvvuoCuto yevrjg, B Xv8r\%sivsvQU6iuToysXvSr) %slqsvu6Cuxo yevr\g,nai, sed kul delet.,

XvSrj %eiQSvu6Cuxo
lacunae indicium, quo
(L %eiQevuoCuxo) yevr\g %uC, et deinde in
carent AB. Boeckh vero (Archaeol. Zeit. IV 371) pentametrum desiderari censens scripsit %eiQu nvnXovv a6i'ov "Ayys', a Av8r\ %slq 'Aeiaxo-

%s\q 'A6Luxoysvr\g,
vr\g,

VL

PVL

yevr\g (stoqsv6sv), Lydia enim pocula sive cod a Critia commemorata

esse existimat. Possis etiam AvSl', u Sr) xa%v%siQ svq' 'A6iuxoyevr\g

coniicere
itQOTtLeiv

e%eXr\

ovciv

coll.,

BC,

Polluce

II

TtQonoXeiv

148:
,

sv%siq,

Hartung, legebatur s&sXsl.

ABC.

V. 8.
KQLxCag.
nQOTCLTeiv , L TCQonCveiv.
V. 9. ts Xvovol PVL, xeXe-

xu%v%slq,

7CQ07toxeiv,

CWTIA8

281

jcgbq 8'

tev%ov6LV
Xr)6tLg d'

o(i(iat

d%Xvg d(i(iXambg

icpC^ec

ixtryxeL (ivr)(io6vvr)v TtQaitCdcoV

vovg de Ttaoecfyctltcu'

dficoeg d'

dxoXa6tov e%ov6cv

ineiGnCntei 8' otxotQifir)g 8andvr\'

Aaxe8at(iovCcov 8h xoqol tcCvov6l tocfovtov,

tjd-og'

15 oi

eig CXaQccv iXnC8a ndvtag dyecv,

te
etg
cpLXocpQo6vvr\v ylco66av (litQcov te yeXcota'
tOLavtrj 81 7to6tg 6c6(iatC t cocpefafiog

co6te cpQev'

te xtrJ6ec te' xaXcog 8' eCg eQy' 'AcpQo8Ctr)g,

yvc6(it]

604

itQog &' vnvov r}Q[io6taL, tbv xa(idta)v Xcfiiva,

20

jtQog tr)v teQJtvotdtrjv te fteoov ftvrjtolg 'TyCeLav,

xal tr)v Ev6e(ttr\g yeCtova Eoo(pQo6vvr\v.

al yaQ vneQ tb (litQov xvXCxcov 7tQ07to6eLg 7taQa%Qrj(ia

teQi}>a6at Xv7tov6' eig tbv aitavta %qovov
25

r)

Aaxe8ac(iovCcov 8e 8CaL&' b(iaXcog didxeitaL,

e6&eLV xal TtCvetv 6v(i(ietQa itQog tb cpQOvelv

xal to itovelv eivai dvvatovg' ovx e6t

r)(ieQU oivco6aL 6co(i

anotaxtog

d(ietQ0L6L Ttototg.

Bach tQv%ovaiv.
Hermann et Meioju.ju.ar'
tsv%ovaiv
ABPVCl Xr)atg.
V. 12. Xr)axig C2L
V. 16.
neke,
o>f' v
iXnCSa ndvxag dysiv scripsi, quod recepit Meineke, atque iXnCSa etiam
Emperiu8 coniecit, Hartung iXnCSa ndvxag dvsiv legebatur danCSa
V. 18. totavtrj,
V. 17. yXmaaav B, yXattav v.
ndvx' dndystv.
V. 21. vyCstav PVL, vysCav
V. 19. 8' ABC, om. PVL.
B xoiavxa.
V. 23. Plura deesse appaV. 22. EvasCrjg, B svas^sCrjg.
ABC.
Epit.'
ret, dicit enim Athenaeus: s,r)g %s naXiv cprjaCv Al ydo vtxX.
V. 24. dnavxa, Schneidewin snstta.
27 (Svvaxoig).
om. v. 23
V. 27.
V. 26. to&stv, AP ia&Cstv.
cpQovsiv Bach, v. qpavsv.
dnoxaKxog, C dnoxanxbg, PVL dnbovv., fort. -aovk vel ovS'.
V. 28. r)(isga C, r)nsQai BP, VLtSQa VL.
tayitov.
noxoig C,
Quod. Io. Philop. ad Aristot. de an. C p. 8 dicit:
noxoig PVL.
(paal 8s rtal KqitCav ysyovsvat aocptaxr]v , ov %al td cpsoo^isva avyyoajUfiara slvai, d>g 'AXs^avSoog Xsysf xbv ydg xmv XQtaytovta (irjSs
ysygacpsvai aXXo xi, nXr)v noXtxsCag infisxQOvg' ovxog ovv xr)v
V. 11.

v.

rpv%r)v sXsysv alfia

Alfia

yao

slvaf
(cprjatv)

dv&Qwnotg nsQfnuQStov iaxt

vorjfta.

A p. 4, videtur error subesse, nam hic Empedoclis est versus

Cf.
317), quamquam placitum ipsum Critiae nou abiudicandum.
Galen. de Hippocr. et Plat. plac. II T. I p. 264: atp.d cprjatv slvat xr\v
adde Hermiam adv.
d>g 'EtMsSoxXrjg nal KQixCag vnsXaflov.
tyv%r\v
cf.

ib.

(v.

Gentil.

c.

1.

POETAE ELEGIACI.

282

EIS AAKIBIAAHN.
3.

[3.]

Kal vvv KXslvlov vlbv 'A%r\vaiov

6rs<pavG)6co
'AXxL^Ladrjv vbolOlv v{ivr]6ag TQonoLg'

ov yaQ

vvv

itcog r)v

d'

rovvo^i icpaQ^io^siv iksysico'

iv ia^sCco xsi6srat ovx d[iirQcog.
4.

rvcS^if] d'

r)

[3.]

6s xart]yay\ syoh ravrrjv iv a7ta6iv

slitov xal yQaipag

rovQyov sdQa6a rods'

605

6<pQaylg d' i)^isrsQr]g ykco66r]g inl tol66s6l xslraL.

5.

[4.]

Tlkovrov

{isv UxoTtadcov , ^isyaXocpQ06vvr]v ds Ki[icovog,

d'
vixag
'AQXs6ila rov Aaxsdai^ioviov.

6.

'Ex {isXirrjg nXsiovg

3.

ysiu

r)

[5.]

<pv6scog dyahJoi.

Hephaest. p. 22: coansQ Kocxiug iv xfj sig 'AX%

ovv. cosxo iy%eoQsiv xb (om. A) xov 'AXyufiiaSov
-

i.^idSrjv iXs-

bvouw cprjol yuQ

Kal vvv nxX. Eadem

sv sHsivr] ovxcog (haec tria vocabula om. A)

excusatione utitur auctor epigr. Bullettino* d. Instit. Arch. 1831
p. 74: Kal 8r) nuXsvurjv TuiUQ%r]g iv ^Qoxoig. Ov yaQ iv s^ausxQoig
V. 1. 'A&rjvuiov BP, 'A&rjvaiov Turn. ES,
7]Q(io6 xovvou' iuov.
utrumque A.
4.
Plut. Alcib. c. 33: Tb usv ovv tprjcpiaua xf]g ku&oSov tiqoxsqov

'

Kqixiov xov KuXXaia%qov yQaipavxog, cbg avxbg iv xuig

nsnoirjyisv vnoucuvrjancov xbv 'AXyii^iccSr]v xr]g %uoixog iv
V. 1. yvcourj, Valckenaer yvcourjv.
V. 2.
xovxoig' rvcofirj xxX.
V. 3. yXcooorjg Schaefer, v. yXcoxxrjg.
sSquou codd., v. syQuipu.
xoiaSsai, Fia xoig Ss 6oi, E xoig Ss 60i sed corr. 6i.
%sixui, fort.
%s ia&co.
Plut. Cimon. c. 10: "Exi xoivvv Toqyiug (isv 6 Asovxivog cpr]6i
5.
xixbv Kiucova xcc %Qr]uuxu %xu6&ui usv, cog %qcoxo, %qtjo&ui Ss
o)<?
KQtxiug 8s xcov xqiuy.ovxu ysvousvog iv xuig iXsy siuig
(icoxo.
V. 1. SnonuScov Coraes, v. E%ond8cov.
sv%sxul~ IJXovxov %xX.
V. 2. 'AQ%s6iXu scripsi, cf. Paus. VI 2, 1, idemque Westermann coniecit,
vulgo 'AysaiXdov, AFa 'Ayr]6iXa, Hartung vinug Tiauuivov (Tiauuevov),
quod cum displiceat aliis nominibus, tum propter asyndeton hic ferri
skshvqcoxo

iXsys iuLg

nequit.
6.

Stob. Floril.

scribendum.

XXIX

10: Kqtxiov.

rj

cpvascog, fort.

rj

'% cpvascog

CRITIAS.

283

EIIH.
7.

Tbv de yvvacxeicov

[7.]

(teXecov 7tXe%avTcc tiot

coddg

r)dvv 'Jvccxqelovtcc Tecog eig 'EXXdd' dvrjyev,

yvvaLxav

6v(i7to6icov eQed-L6(ia,

rj7teQ07tevna,

avXcov dvTirtaXov, (pLXofiaofiLtov, r)dvv, dXvnov'

5

ov

Ttoxe

e6T

nalg

6ov

cpiXoTrjg yr}Qa6eTaL

av vScoq

dLa7tofi7tevt], 7tQ07to6eLg 7tide%ia vco(icov,

7tavvv%idag O
7tXa6TLy,

&'

'
1

ieQag

r)

ftrjXeLg

yaXxov

Athen. XIII 600 E: 6

kqscov nueiv sotl Sid

%oqoI

d(icpie7tco6Lv

d-vycxTrjQ eTt

10 xoTTccjiov viprjXaig xoQvcpalg

7.

ovde ^avelTat^

olvco 6v(i(iLyvv(ievov xvXixe66Lv

606

axQat6L xa&i%r]

Bqo^ilov ipaxdde66LV.
dsi noTS 'Ava-

("Eqcotcc) b oocpbg vftvcov

XsysL ovv nsQi uvtov nui 6 KQUTiGTog

V. 1. rjnsQonsvfitt , P vnsQonsvficc.
KQiTiag Tctds' Tbv %tX.
P cpiXofiaQflvTov B cpiXo^aQSTOV.
V. 4. cpiXo$aQ$iTov
r)Svv, fort.
Deinde interstitium feci, quemadmodum etiam Meineke et Hartjvv.
tung: nam ipse Athenaeus aliquot versus praetermisisse videtur, itaque non opus est Hermanni correctione v. 5, qui tov voluit scribere,
ubi libri omnes oov exhibent, vel quod postea Meineke commendavit
v. 1 rov es pro tov 8s.
V. 7. 8iano(insvr\ ABC, 8Lanofinsvar\ PVL,

OTOfiuTog'

Osann dianoinvvrj, Hartung

cctiqolol

PVL.

PVL.

V.

nQonoosig PVL, nQo jsnidsjiia vcolccov

V. AC &epit.om.Hoesch.,
P.
cofiov PVL.

PVL, re A, 8' C. a-HQaioi

SiccnoQ&fisvor}.

nootg A, nQonooig B, nQonooiv C.

sni Ss^idv cofiov B, sni 8sibv
V. 9. nkaOTLyl CL, nlaOTi% APV.

ABC,

8.

%'

Had-ir\ B, xa&isi
10. ipundSseoLV AC,

AC, na&isi

libri

Casaub.,

tpa-nddsoiv B, tpsY.d8soeiv
PVL.
Iniuria Hertzberg hoc fr. in suspicionem vocavit, cf. quae dixi
Comment. Crit. III p. 7 , ubi conieci particulam hanc fuisse maioris
alicuius carminis, in qno vitas poetarum descripserit, ut huc referendum sit (fr. 33) Mall. Theodor. p. 537: Metrum dactylicum hexaxafti^oL

metrum inventum primitus ab Orpheo Critias asscrit." Porro (fr. 34)

Philostr. vit. Soph. Praef. Ol8a yaQ Sr) >tai KQiTiav rbv eocpioTr\v ovn
sk naTSQCov, dXXd 'OfirjQOV Sr) fiovov ovv t<b naTQi inifivrio&svTcc, insiSr)
ftaviia 8r\Xcoosiv ZiisXXs naTSQcc 'Ofir\Qcp noTaciQV slvai. (cf. Tzetz. Exeg.
II. p. 8 et 131) et fort. etiam (fr. 36) Schol. Eurip.
Hipp. 263: to 8s
w
firjSsv dyav oi fisv XiXcovi tco AccKsSaiLLOvicp uvutl&suolv, cbg KQLriag.

Ex carmtnibus fqrt. petita sunt, quae exhibet Poll. II 122: nccQa

Ss KQLria. nai Xoysvg 6 qtjtcoq, et II 148: sv%slq, tcc%v%slq, cog KqiCritiae vindicare voluit Schleiermacher versum, quem Plato
Tiag.
de Rep. II 367 E adhibuit: Kai ^iyco dxovaug dsi (isv 8r\ vr\v cpvoiv
tov ts rXavTicovog xui tov 'AdsifidvTOV r)ydjir\v, utuq ovv yai tots ndvv

ys r\o$r\v %ui slnov ov %uv.cog slg vfiug, co nuiSsg sv.sivov tov dvSQog,
xr)v aQ%r)v tcov sXsysicov inoirjosv b rXuvxcovog i QUOTrjg, svSoKifirjoavTag nsQi Tr)v MsyuQOi (id%rjv slncov

TLuiSsg 'AQiorcovog, kXsivov dsiov ysvog uvSQog.

POETAE ELEGIACI.

284

ut haec prirna fuerit Critiae

elegia.

Nihil iuvat Aristides

II

98,

qui

i7nyQcc(i(iccTog \lsts%cov , -kccl 6l' ov

nihil nisi hunc ipsura Platoto 'AqiGTcovog ysvog ftsiov cog ccX^&cog.
nis locum novit, eodemque loco utitur schol. Aristid. III 420: snLyQccfifia

dicit:

tccvtcc IsysL

IIXccTcav,

xov

nam

tov nccTQog ccvtov tov 'AQiGTCovog Xsycov (scr. Xeyov) ovTcog' co nccideg AQLGTcovog yIslvov &slov ysvog. qui versum ex Platone petiit, ea
quae deinceps addit, suo periculo nugatur; quod iitLyQcc[ificc 'AQiGTcovog
dicit, non tam ipsi Aristoni tribuit, sed epigramma in Aristonem compositum significat. Omnino haec Schleiermacheri coniectura incertissima, nam neque constat, quam pugnam Megarensem Plato dicat, neque Aristo eiusque filii qui sint*), sed hanc quaestionem expedire non
est huius loci, cf. Susemihl Philos. Plat. II 76 seqq. et in Philologo
ycco rjv

Suppl.

*)

II

114 seq.

Equidem Aristonem

scd poematii quis

sit

Platoiiis philosophi patrem dici existimo,

auctor plane incertum.

XXXI.
I

607

N.

Kqvjitg) tads tdgxp Zotpoxkri itQatela Xafiovta,

trjs tQayixrjg te'%vrjg 6%rj[ia to Os^ivotatov.

Epigramma legitur in vita Sophocl. 131 ed. Weaterm.:

entyeyQucpd'ui xco uvxov xcccpco xuSe' x.Qvnxa y.xX. sed PI XaSe oprjGiv ineyQuipe xco xccqpcp uvxov (om. I) xuSe.
Secundum Iahficov
nium ed. Soph. Electrae p. 11 codices omnes Xua>v exhibent; cprjai
Iophon.

cpacl S'

antiquiores, cpuot recentes, denique entyeyQU"nxut F,

eneyQUipe CI ceteri ut videtur intyeyQucp&ut tuentur.
ieci 8cribendum esse Aoficov Se cpr\atv entyeyQucp&ut,
,

GR,
Ego olim con-

eniyQuiput

de Lobone Argivo cogitans, quem ne^l noirjrav scripsisse in Epimenidis vita testatur Diog. L. I 112, eodemque auctore utitur I 34 in Thaletis vita: xd
8e yeyQafifievu

vn

uvxov oprfii, Aoficov b 'AQyeiog elq 'nri xeiveiv SiuS' uvxov enl xr)s elv.6vog xuSe' TovSe ulr)v Mi-

%6giw intyeyQucp&ui
Xrjxog 'iug %-Qetpuo'

uveSeii-ev 'AatQoXoyov

nuvxcov nQeofivxaxov

6ocpir/,

quae ex eodem libro de poetis petita esse apparet. Leguntur alia

epigrammata passim in libro I, quae Diogenes^ dicit vel in statuis vel
in monumentis philosophorum inscripta esse, quae probabiliter Schneidewin (Philol. I 21) suspicatur ex eodem Lobonis opere petita esse;
nam omnes illi pariter musicae artis atque sapientiae laude inclaruerunt, itaque Lobon illos haud dubie in libro de poetis recensuerat:
epigrammata autem ista, quae Diogenes libro I recenset (nam quod
legitur II 15 in Anaxagoram philosophum ab hac societate segregandum censeo), non solum ab aetate virorum, in quorum honorem et
memoriam composita sunt, aliena esse apparet, sed etiam singula tantam similitudinem prae se ferunt, ut omnia ab eodem auctore profecta esse videantur.
Lobon autem si haec omnia in libro suo de
poetis exhibuit, etiam ipse ista epigrammata condidisse censendus est,
quemadmodum etiam epistolas sapientum, quas Diogenes 1. I adscripsit,
Argivus literator videtur condidisse: certe omnes ab eodem homine
fraudulento fictae sunt. cf. quae de Lobonis fallaciis nuperrime Hiller
in Mus. Rh. XXXIII 518 seq. probabiliter et docte commentatus est.
Igitur si recte olim Lobonis nomen in vita Sophoclis restitui, et
comprobaverunt hanc meam coniecturam 0. Iahn et Benndorf, hoc
quoque epigramma, quod sane illis non magnopere dispar est, in eundem numerum referendum, neque omnino inscriptum fuit in tragici
monumento. Sed tamen dubitationem iniicit Valerii Maximi testimonium, qui epigramma ab Iophonte in patris memoriam sepulcro insculptum esse narrat VIII 7, 12: Sophocles quoque gloriosum cum
rerum natura certamen habuit, tam benigne illa mirifica opera sua

IOPHON.

286

exhibendo, quam illa operibus eius tempora liberaliter subministrando.

Prope enim centesimum annum attigit, sub ipsum transitum ad mortem
Oedipode Coloneo scripto; qua sola fabula omnium eiusdem studii
poetarum praeripere gloriam potuit: idque ignotum esse posteris filius
Sophoclis Iophon (ita Pighius, libri Sophon) noluit, sepulcro patris quae
retuli insculpendo." Haec Valerium vel alium quem commentum
esse,
non est credibile: sane ea quae ille refert, non insunt in hoc disticho, 608
sed videtur tantum primordium superesse, reliqua interciderunt. Igitur
eiusmodi epigrammate si revera sepulcrum tragici ornatum erat, audax
adraodum facinus fuit, aliud plane comminisci. Quare postea probavi,
quod Westermann coniecit 'iocpcov ds, cpuaCv, snsyQaips, sive Leutsch
Sed de hac am(Philol. I 131) 'iocpcov Ss, cog cpr\aiv
., aTtsyoctips.
bigua re apud alios sit iudicium. V. 1. Zocpo%lri S ut videtur et
fortasse alii ap. Iahn. vulgo ZocpoxXrjv.
V. 2. la^ovxa, rrjg roayi.

xfjg re%vrjg G%r~iLi,a scripsi, legebatur Xafiovra rfj roayLY.fi r&%vr\, a%r\Lia,
nisi quod PI iv rf} , I ytai G%rjfia.
Sane genetivus quo sit referendus

ambigi potest: TtQcozsLa simpliciter dici poterat, non item 6%f LLa. Sed
si epigrammatis hoc est exordium, fortasse continuabatur
a%fjLLa rb a.
t

TtarQLdog cxQ%aLrjg.

XXXII.

609

OCRATE

S.

I.

Ai6co7tog itox
{ii}

Koqlv&lov a6xv

s"Xs%s

xqlvslv ccQSxrjv XixodlxG)

vs'^lov6lv,

60(pL7j.

nPOOIMION.
2.

Ar'\kC "AjtoXlov %alQS xccl "Aqxsjjll

Ttalds y.XssLvor.

3.
0'C

SV

ds %OQolg aaXXL6xa ftsovg

xl(jloj6lv,

ccql6xol

7tols'{lC3.

Socrates. 1. Diog. Laert. II 42: inoCrjGS 8s (ScoKQatrjs) nai uv&ov Aloconstov ov ndvv initstsvy[isvcos, ov r\ ocQ%r)' Aioconos %tX. Cf.
Plato Phaed. 60 D.

Evangel.
2.

Plut.

de aud. poet.

c.

2.

Augustin.

de

cons.

I 7.

Diversis nominibus appellatur hoc carmen, nec tamen de dicogitandum, ut Wyttenbach vult. Prooemium dicit

versis carminibus

Plato Phaed. p. 60 D: jieqi yccQ toi tcov noirjudtcov

cov nsnoCrjHUs,
ivtsivas tovs tov Aioconov Xoyovs, w.ai tb sls tbv 'AnoXXco nQooCyuov.
et Themist. II p. 32: yiai sati ZcoycQatsi nQooCynov nsnoir\usvov iv
tbvca s^afistQco sle tbv &sov. paeanem praeter Diogenem (vide infra)
minus recte appellat Dio Chrys. or. 43 T. II 580: vcai naiava inoCrjasv sls tbv 'AnoXXco v.ai tr)v "AQts^iiv. Cf. Epict. 11 6, 26. IV 4, 23. Denique Suidas v. UcoHQatrjs (Eudoc. 390) vuvov st$ 'AnoXXcova -nai "Aqtsuiv Kal (iv&ov Alaconsiov Si' incov.
Diog. Laert. II 42: 'AXXa xai
naiava v.atd tivas inoCrjOsv (SconQcctrjs) ov r) ccqx^' dr\Xi "An. v.tX.
"AnoXXov Cod.
.diovvaoScoQOs 8s cprjGi, ufj slvai avtov tbv naiava.
,

Mon. anoXXcov.

ytXssivco, Cod. Cant. Ar. Mon. xXsivco, Vind. ytXsiva.

3.
Athen. XIV p. 628 F: o&sv nal coY.Qoctr\s iv tois noir]uaai
tovs 'AaXXiata %OQSvovtas aQCatovs cpTrjaiv slvai td noXiuia, Xsycov ovTcog- 01 Ss KtX. Fort. ex prooemio in Apollinem.
Socrati etiam tribuendos censeo versus, quos ex Herodico Crateteo
descripsit Athenaeus V 219 C:

SOCRATES.

288

ZcoKQursg, ovn s'Xu&sg fis nb&co Srjx&sig cpQsvu rrjv

nuiSbg dsivofidxrjg *or), KXslvlov uXX' vndnoveov,

610

6rjv

si fiovXst 6ol sxstv sv

nuLSwd, firjS' dnL&rjerjg

noXv fisXnov sotcci."
Kuyco bncog tjkovou x^Qdg vno ecoftu Xmuivco

dyysXco,

dXXu ni&ov'

v.ui 6ol

pXscpuQcov Ss ybog nsesv ovv. d&sXrjrcog.

ErsXXov, nXrj6Ufisvog frvfibv Moverjg kutoxolo,
rbvS' aiQrjosig coScov Ssivoloi no&OLGiv.

lSqcotl,

rj

'

dficpoiv yuQ cpiXirjg rjS' UQxr)

rfjSs nu&s^sig
10 uvrbv, 7tQOGdXXcov duoutg bnrrjQiu ftvfiov."

et deinde:

Tinrs SsSuxqvgui, cpiXs ZlcoHQaTsg; r) g' uvukivsl

GTSQVOtg svvuicov enrjnrbg nb&og oliuugl &Quv6&sig
nuiSbg dviy.rjTOv; xbv syco tl&ugov gol vnserrjv

11

TtoLrjGat.

Aspasiae hos versus tribuit Athenaens: 'Aonuoiu fisvrot, r) 6ocprj rov

SV TOLg Cp SQOflSVOig
ScOHQUTOVg SLSu6Y.uXog TCOV QrjTOQLY.COV XbyCOV
cog avrfjg snsaiv, dnsQ ^HQoStKog 6 KQurrjTSLog nuQS&sro, cprjoiv
ovTcog.
Apparet Socratem et Aspasiam sermones serere de Alcibiadis
,

amore conciliando: atqui Socrates refert, quid Aspasia sibi praeceperit,

6.
Igitur non Aspasia, sed Socrates illud colloquium versibus
heroicis exposuerat: videtur autem Athenaeus ambigua oratione, qua
Herodicus usus erat, in errorem inductus esse, neque enim Athenaei
Ceterum illud carmen neque
verba corruptelam contraxisse puto.
ab Aspasia neque a Socrate profectum, sed mala fraude aliquis subiecit: neque antiqua videtur fraus esse, id quod inprimis usus singularis

v. 5

verbi y.droxog, qui recens admodum est, arguere videtur: etiam ybog
v. 6 satis insolenter lacrimae dicuntur: nisi forte vocabulum corruptum,
V. 8
Meineke Qoog coniecit, idem cum Dobraeo ovv. s&sXrjrcog scripsit.

integrum restitutus, nam coScov (Meineke mavult coSrjg) nullam videtur fidem habere, poeta videtur comparatione usus esse, rj
rbvS' uLQrj6SLg coosi* Ssivr) nb&oiGLV, nam reliqua nequeo probabiliter
emendare, tentavi coosi ts XivoioL nb&OLo, sed hoc displicet propter
V. 10 probabiliter Meiclausulae similitudinem (Movorjg kutoxolo).
neke dxoatg &sXyirrjQiu ftvfiov. Versu antepaenultimo Gxrjnrbg nb&og
singulare est, nec tamen coniecturis tentandum, sed pro &Quvo&sig
videtur poeta &qux& ig scripsisse. Meineke librorum scripturam tuetur, sed deinde nuiSbg dnivrjrov proposuit.
Denique monendum

nondum

in

est Socrati distichon tribuere

vid. Anthol. Pal.
34.

Maxim. Conf.

II

649, sed est Palladae,

WXlll.

611

ANTIM ACHUS.
ATill.
1.

yaCrjg sxrofti zlcoTLadog.

OsvyovTag

2.

rsvsa KafitxQvovg

ftijxsv

dyaxksag OQysicovag.
3.

Eins ds

cpcov>']6ag'

Ilolvfts, &QS7tTr']Qia

tdods

Xnnovg tol dco6co dv6[isvtcov sXaGag.

*4.

Tots dij %qv6sco sv dsTtaC

'HsXlov no^LTisvsv dyaxlv\isvr\ 'EQv&SLa.
612

*5.

Ol (poi) tcov ycsydXcov SQXtOQsg si6l xaxcov.

yiccl Jconag cog
Antimachus. Fr. 1. Steph. Byz. v. dcoriov
v,al 'Avrifiaxog iv Ssvxsqco AvSrjg' cpsvyovxag v.xX.
IXidg xov 'iXisvg
Fr. 2.
Phot. 344, 7: 'OQyscovsg ... 6 yovv 'Avxiua^og iv xf\ Av8r\
ysvsai" Kafidovovg ftrixsv dyanXsag ooyccavag, ita cod. sed supra dfiaEadem Suidas s. v. 'Ogysavsg' 6 yovv 'Avxiua^og iv xfj AvSr/
xXsag.
.

ysvsa Kafidgvovg &f~jY.sv d^anXsag (d$Xay.sag C) ooyscovag. Respicit

Harpocr. p. 139, 3: of usvroi noirjrai srarrov rovvoua dnXcog inl rcov
csqscov, cog 'Avriuaxdg rs nov Y.al AiaxvXog iv Mvooig. Valesius ysvvav
KafiaQvov &f}v.sv scripsit (rectius dedisset ysvvav &f)KE KafiaQVOv), Gaisfoi'd et Friedemann iv ry AvSr/ y
"Ev&a (Hermann iv 8s) KafiaQvovg.
Videtur grammaticus non integrum locum adhibuisse, fort. ysvsdv KafiaQvov, cprjoiv, &f)Y.sv nrX.
'A^anXsag fuerunt qui defenderent, tamquam Lydorum lingua sacerdotes dicti essent, vide praeter Iablonskium
G. Hnpfeld Exerc. Herodot. III 9.
Fr. 3.
Scbol. Eurip. Phoen. 44: on Ss TloXvficp sScohe (OlSinovg)
rovg 1'nnovg, v.al 'Avriuaxdg cprjocv (M Avrduay^og, C Avaiuaxog) iv AvSrj
slns v.rX.
V. 1. rdoSs scripsi, vulgo xdSs, Barnesius ravra, Diibner

'

rovoSs.
Fr. 4. Athen. XI 469 D: oxt 8s v.al 6 "HXiog inl norrjQiov Sisnoui^al Avriuaxog 8'
sxo inl xfjV Svoiv, ZrrjoixoQog usv ovrcog cprjoiv
ovrcool Xsysf xdxs 8f) v.xX.
V. 1. xQ va
scripsi, vulgo svxqbco.

V.

ndunsvsv Schweighaeuser, nounsi A,

2.

nsa-nsv

Fr.
nxX.

VL,
5.

oi

POETAE

^ ndunsi

B, nsunsi P, nsu-

niunrjGiv Stoll.

Etym. M. 375, 40: eqhxcoq, 6 nQaY.xv/.6g, 'Avxiuaxog' xo>v

xcov, unde Valckenaer ooaot scripsit, ego oT aoi xcov.
IiYR.

II.

19

POETAE ELEGIACI.

290

*6.

'Hvts

xavrjZ,

nskayog.

(svdiog) dvTtrrjg cckfivQOV slg

*7.
Schol. Apoll. Rh. I 211: Zrjxrjg
cpoQcav

ilctl

KaXaCg' xovxovg ix dia-

xoncov

6v(inXsv6at xotg Aoyovavraig cpa6iv' 01 fisv yaQ ix

'AnoMcoviog, Hood(ooog ds ix AavXidog, AovQig 6s i

@Qaxr]g, cog
'TnsQ^oQScov' xaxaXsysi 6s xovxovg xal Avxifxaypg.
8.

Schol. Apoll. Rh. I 1289: 'Avxifiayog 6s iv xrj Avdy cpr]6lv

ix($i,fia6dsvxa xbv HQaxXsa 6id xb xaxafiaQsfc&at xr)v 'AQycb vrtb

xov

rJQcoog.

9.

Schol. Apoll. Rh. III

409

Kal

'Avxifiaypg iv

xrj

AvSy

'Hcpai-

6xoxsvxxovg (cod. Par. yaXx6rto6ag) xovg xavQOvg anscpr\vaxo. Adde

Schol. Pind. Pyth. IV 398: xovg nvQinvovg xavQovg 'Avxifiayog iv

Av6rj r)cpa(,6xoxsvxxovg

macho

profert

dalficov

(KPR

(ita

A,

6s

Mo6vyXog

0Qaxixr) 2dfiog'

'Hcpai6xov

Fortasse huc pertinet quod ex Anti-

Xsysi.

Schol. Nic. Ther.

r]cpai6xoio)

6afiov

472:

OQOg

xrjg

ixaXsiro

61

Arjfivov,

nvQi sixsXov (om. KVR),

VR,

6afi

Sdog

cog

r)

oXrj

Avxifiaypg'

rjv Q~a xixv6xsi

K) dxQoxdxyg oQSog (GKV uxqo-

KPVR

oQOvg) xoQvcpy6t Mo6vyXov. Dixei*at igitur fortasse

tauros
illos exhalasse spiritum similem igni, cpiem Vulpoeta,

xdxov,

canus in Mosychlo edit:

(

613

(snvsov) Hcpai6xov rtVQi svxsXov, oQQa xixv6xsi

6aificov dxQOxdxrjg iv xoQvcprjg Mo6vyXov.

JvSchol. Apoll. Rh. I 1008: Avnrovrsg xscpaXdg

Fr. 6.
nrsiv 8s sari rb Svveiv cog naQa KaXXifid%co Avnrai 8 f aXog sq%6fisvoi. nQorSQOg 8s 'Avri(ia%og' r]vrs ri,g xavrj^, Svvrj eg aXfiVQOV neXayog,
sic cod. L, ut vulgo, sed Par. Vind. 81 orn. Tig et deinde exhibent
.

Svnret elg (Vind. eg) aXfivQOv vScoq, unde Wolf hexametriun restituit
Svnrcov eig aXfivQOv vScoq, cum iam antea Rutgersius Svnryoiv ig
dXtivQov ol8fia coniecisset. Hermann transposuit Svnret xavrj^, contra
Meineke v.avr\% Svnrrjg elg coniecit, ac sane Antimachus non verbo
Svnretv, sed nomine Svnrr\g videtur usus esse; scholiastae verba hunc
in modum sunt redintegranda Svnretv 8e eart rb Svveiv, Svnrai 8h
:

KaXXifid%(p. cf. Etym. M. 291, 19: Avnrr\g- Svnrav

Xeyovrat at al&vtat, xai b 8vnrr\g. KaXXifta%og' Svnrat r e% dXbg
itaque inde ev8tog petii ad Antimacheum
eQ%6(ievoi evStoi xavrjxeg.

al&vtat,

cbg

na^d

locum restituendum

r]vrs xavr\% (svSiog) 8vnrr\g aXfiVQOV eig neXayog.

petitus videtur versus, quoniam Apollonii scholiasta
hoc solum carmen in manibus habuit.

Ex Lyde autem

ANTIMACHUS.

291

Hartung Hq>ui6xov Eu(dco nvQt etxeXov, r\v qu xxX., quod nullo

modo ferri potest, nam Mosychlus Lemni mons fuit.

*10.
Scbol. Apoll. Rh.

IV 156: 'v

xovxotg xat xotg iqpe^ijg

t>)v Mr]8etuv intQQuivov6uv aQxev&co xb (hoc

q>i]6t

om. cod. L) qyuQftaxov

xov Squxovxu inu8ov6uv xul ovxco xo xcoug uveXe6&ut, xut

%coQt6'&i]vui u(iq>oxeQovg int xijv vuvv xot(ico(ievov xov &i]Qiov, 6v(ixot(ii6ut

qpcovcog

xco ^Avxt^.ufco.

11.
Schol. Appll. Rh.

IV 1153:

Ttfiuiov Xeyovxog iv KeQxvQu xovg

o
Atovv6tog
yujiovg aydrjvai
MtXt]6tog iv SevxeQco xcov A.Qyovavxtxcov iv Bv^uvxico

xov 7toxu(iov

q>i]6iv,

[xtyijvut

(xrj

'Avxinu^og iv Av8rj iv K6X%otg nXr]6iov

Mrjdeiu xbv 'lu6ovu).
12.
c

Schol. Apoll. Rh. IV 259: H6io8og 8e xut IlivSuQog iv IIv&tovixutg xcd Avxi(tw/pg iv Av8y 6tu xov Qxeuvov q>u6tv iX&eiv

uvxovg (xovg 'AQyoiwvxag)

eig

elg Ati3vr]v,

xul i3u6xu6uvTug xi]v ^AQyco

xb r](iexeQov neXuyog yeve69ut.

13.
Schol. Apoll. Rh. II 296: 2xQoq>u8ug

q>r]6t

xovg BoQeudug uvxo&ev vno6XQerpat, 6xQuq>evxug

xexXi]6&ut 8tu xb

eig

Tovniaco, Xuficov

nuQcc 'AvxtyLuypV (ovxco yuQ ixeivog iv xrj Av8r] neQt uvxcov (iein cod. L].
01 8e ExQoq>udug q>u6tv uvxccg
(xvijxut) [haec oraissa

xu&b ini6xQuq>evxeg uvxo&t r]vuvxo xco ACt xuxulufietv

Kuxu Se H6io8ov xul ^Avxipuypv xul 'AnoXXcovtov
ov xxeivovxut. Cf. ib. ad v. 297: At HXcoxut vrJ6ot (iexcovo(iu6&t]6uv

xexXi]6&ut,

xug

AQnviug.

2xQoq>u8eg'

(ii(ivr]xut

uvxcov xul ^Avxi^wjpg iv

xi\

Av8r\.

*14.
Schol. Apoll. Rh. II 178: ^Ay\]voQi8r]g' 'AyrjvoQog yuQ nuig
f
i6xt (Qtvevg), cog 'EXXuvtxog' cog Se H6ioS6g q]6tv, Ooivtxog xov
^AyiqvoQog xul Ku66teneiug' o(ioicog Se xul ^AexXr^ntuSr^g xut 'Avxi(iu%og xul &eQexv8t]g q>u6iv.

*15.

Etym.
&ivot,

Flor. ap.

%coQiu

Miller Melanges p. 265: Er\6u(iot xul 'Eqvovg EQv&ivovg q>r\6tv ^Avxifia^og Stu

nuq>Xuyoviug'

iQv&Qoxyxa xat xr)v xotuvxryv %qoiuv. Petita haec sunt ex commentario magis integro Apoll. Rhod. II 941, ubi nunc legitur:

xr)v

EQv&ivot 8e

ovxco Xeyofievot X6q>ot neQt nuq>Xuyoviuv'

19*

ovxco

Se Xe-

POETAE ELEGIACI.

292

xov

yovxoci ldc xr)v iQv&QoxrjXcc

enim probabile

%qc6{iccto$'

el6l

yccQ tolovtol.

Neque

^Avxi^ayfiq pro 'AnoXXcovLog scriptum esse, et poetae

nomen positum pro interpretum

labore:

nam

Apollonius ipse ea

de re nihil prodidit.
(Scholia in Apollonium etiam

aliis locis ope Et. Flor. supplere

107. 246. 248. 261, al., quemadmodum cod. Flor.
etiam confirmat emendationes Apolloniani carminis, velut I 883
cf.

licet,

p.

ivvnsg a Rutgersio restitutum, I 372 naxcc tcqojeiquv plane testatur, quod ego divinando eram assecutus.)
16.

Hom.

Scbol.

ZoXvKiovg

II.

200:

s iv xij Avr\, oxi xovg

ovxag 7tQ06cpLXsig , lcc xovxo
vno xcov dscov. Adde Schol. Od. e 283:
^Avxificcyog

ccvelXe {BsXXEQOCpovTr^g) ftEolg

Hi6r)&rjvai avxov cpr\6iv

t EoXviicov] xi)g KiXLY.iag eIgIv.

2oXvfA,ov xov Aiog

ciTto

kccl

o&ev %al ol SoXvllol covo[itt6&rj6av

*

Avxipccyog XsySL.
Ad Lyden praeterea retulit Stoll, quod Et. Gud. 353, 7 ex614
Antimacbo profert: Kv&c6vv\iov Olinovv, sed his commodus in
cog

KccXyr\oviccg,

fuit.
Elegiaca Antimachi carmina an praeter
non
Lyden fueriut,
constat; sed fbrtasse liber AeXxol inscriptus,
unde Athen. VII 300 D hunc versum affert:

Thebaide locus

EX&cov EvXslog
elegiaco

ieci:

adstrictus fuit.

sni Lvr\svxog.

Maior etiam dubitatio de Kaxa-

u0 nomine Antimachi carmen inscriptum fuisse olim consed illius certe loci Et. M. 4, 6: ^Avxi^ayog ^layivr\' xol d'

XV v ]h

<l

ttfiohjxoQEg ccvSQEg e'cc6lv, ubi

oi

>'

numero

nr\yccg

hoc nomen delitescere suspi-

catus sum, emendatio satis incerta: Hartung hic quoque ea proSchmidt coniecit ^Ajtti\\
posuit, quae omnino non sunt ferenda.
xol

<J'

oi

ccqcc

7cl6xol

a|3.

cc.

Ad

ecc6lv , ut 'A%aiy paenultima syllaba

hoc carmen olim conieci referendum

correpta pronuntietur.
esse versum ap. Herodian. Philet. p.

ovog

TiccQtt

771 et

^AvxL\x,ttfcp.,

in Et.

"E6xlv

439

ed. Piers.: EvvsccfivnXog

qui integer legitur ap. Tzetz. ad Lycophr.

M. 594, 21:
fioi

Mccyvi\g ivvEcc^ivzXog. ovog.

sed apud utrumque Callimaclio tribuitur, ut hoc nomen in antiquis commentariis Lycophronis lectum esse appareat: atque ita
schol. vet. nuper a Kinkelio editus.
Cf. etiam Schneider Callim.
II

p.

437.

Sunt etiam

alia,

quae cum probabilitatis aliqua

quod Pausan. IX 35, 5

specie ad Antimachi Elegias referas, velut

dicit:

'Avxifiaftog

ovxs

ccql&(iov

XccQixcov

ovxs

AiyXr\g

eIvcxl

dvyaxsQttg

xccl

HXiov

cpr\6lv

avxccg.

ovo^ccxa

slitcov

Item apud

AMIMACHUS.
Herodian.

7r.

pov.

p.

Xe".

36, 23:

ctXXcc

293
xal

itcioct

^Avxipbdyco'

del

(pdoeog yaxevovaiv eycov, conieci:

.

Ex

dei cpctoeog yi\v yaxeovGav eycov.

fr. 16) petiti videntur versus

I 139, 17:
Choerobosc.
fluvio, ap.

Elegiis (fort. ex Lyde, vid.

duo de Pyde, Pisidiae

Kctdde Ilv8t]v xe qeovxct.

JJvdrjxog xovorj xr]XexXeixov noxctfioio.
sic

enim ex

cod. Marciano

(vid.

Gaisford Praef. Et. M. VII) hi

versus sunt corrigendi: in priore versu Koechly coniecit xeXaSeivct

Huc adde Hesychianum illud: Eisxoviavoi' oi
TIv8r]v (jelovxct.

'EcpeCioi,

ag

'Avxifiayog.

ubi

Duebner

coniecit eioxov ^labvioi.

etiam huc pertinet, quod habet Probus ad Virg. Ecl.

X 18: Adonis, ut Hesiodus ait, Phoenicis et Alphesiboeae, Agenoris
Thiantis, qui Histriam (Syriam?) Arabiamque tenuit
Fortasse

Antimacho
imperio, ut Antimachus ait." (Cf. Lydae fr. 14).
Diintzer vindicare voluit versum ap. Schol. II. tc 234: Acodcovrjg

noXvjtidaxog

SvOyeifieQov' oi tceqI Zrjvodoxov

dict

xb KaXXi[idyov'

EvQca%r\ (0. Schneider coni. EXXonirj) fxi6yofi.evcov exaxbv.

sed potuerunt Zenodotei ad magistri lectionem probandam uti
KQr\vecov x

Callimachi versu, ut ostenderent, hunc quoque Zenodoti lectionem

secutum esse, nec EvQc6%rj tentaverim, nam fortasse lacus ad Touniri

montis radices

(cf.

IV 2) sic vocabatur. Vide

videtur ex libro II Aixicov

Plin. Hist. Nat.

quae de hoc Callimachi versu

qui

petitus esse, et de his fabulis disputavi in Iahnii Annal.

LXXXI

Adde Schneider Callim. II p. 641.

Sauppe (Philol.
XIX 147) Antimachi nomen restituere voluit apud Schol. Thucyd.
I 11, acute corrigens <bv r\yeixo 'Axdfiag xax ^Avxifiayov, ubi
legitur xal ^Avxifxayog: suspicatur autem Antimachum in Lyde de 615
316

seqq.

Acamantis Chersonesiaca expeditione dixisse, itaque si haec respexerit Thucydides, etiam certum esse, quo tempore Antimachus

Lydeu ediderit. At etiamsi largiar eo tempore, quo Thucydides

prooemium scripsit, Antimachum iam edidisse Lyden atque illud
carmen Thucydidi innotuisse (quamquam haec prorsus incerta),
tamen historicum isto auctore ibi usum esse prorsus est incredibile:

dicit

quod

xai Xr]0xeiav

aXXa

%Qog yecoQyiav

xrjg xQocprjg cntoQia,

xrjg

XeQ6ovr']6ov xQanofievoi

petitum est ex Homero,

eodern

referenda

est

h. e.

ex

scholiastae

aliquo carmine, atque

adnotatio, ubi fortasse scribendum iav r]yovvxo 'Axdfiag xal 'A(icyclico

cpifiayog.
ap. schol.

Ad Cypria carmina refert Welcker Cycl. II 104, et

Thuc. ^AvxiXoypg legeiidum esse suspicatur.
Quod

POETAE ELEGIACI.

294
Phot.

Bibl.

171. 1

Antimachi Lyden,
quiis,

nescioque

Agatharchidcn in epitomen redegisse

nos iuvat in amplificandis carminis reli-

refert
nihil

an paraphrasis

quam

potius

epitome

fuerit.

Hecker vero imro(ir)v rr)g ^Avxt^dypv vXrjg legendum edixit, ut

Antimachus historicus intelligendus sit, vel xrjg KaXXi(idiov vXrjg.

Antimachi nomen

tceqI

p.

avoefi.

13

ed.

videtur oblitteratum

apud Philodemum

Gomperz:
OIC NAYTIN
NCE AAACON
<t>IAEIN

MAKA

MAXOC
ac ni fallor elegiaci poetae versus praecedit:
.

(o)v i dXXcov (cpa6t) cptXetv (laKa^Qag.)

fortasse ipsius Antimachi,

inserere ita ut

cpr\6t

quem Philodemus

potuit suae orationi

pro cpu6t substitueret.

EniTPAMMA.
17.
Tiitxt

(ao&cov axXaxog, ivvaXioio XeXoyyag,

Kvtcqi; xig o tysv6xag 6xvyvu Ka&drpe (idxav

evxea; 6oi yaQ eQcoxeg icpifieQOt, a xe Kax

xeQtyig,
5

Kal kqoxccXcov &r]Xv(iavetg

evvdv

oxoftot.

dovQaxa 6

at^axoevxa naQeg TQtxcovidi Sia

xavxa' 6v 6' ev%airav etg 'Tfxevatov t&t.

Anthol. Pal. IX 321: A 'Avr<,yi,a%ov corr. sig 'AtpQoSCRuhnken, cui assensus est Stoll, Callimacho tribuit,
quoniam Antimachi epigrammata nulla neque in Anthologia neque
alibi extant, sed recte Meinekius observavit hoc poematium a Callimachi ingenio prorsus abhorrere nec tamen Antimachum huiuscemodi
epigramma confecisse verisimile: est haud dubie iunioris alicuius poeV. 1. arXarog 0. Schneitae, Antipatro probabiliter tribuit Benndorf.
svvaXioto cod. Pal. (vulgo 'Evvulioio), atque
der, legebatur arXrjrog.
ita Meiueke, gladium interpretatus
sed est potius hasta, hinc v. 5
SovQara al(iarosvra (cf. etiam tabulam pictam in Mus. Borbon. VIII 6)
vel omnino Martia arma, i. e. scutum et hasta. Armata Venus ('AQsia)
passim in fanis graecorum visitata, velut Spartae, Corinthi; hoc epigramma videtur referendum esse ad nobile aliquod artis opus, cuius
auctor ignoratur, quemadmodum etiam Apollonius Arg. I 742 seq. aliam
Veneris armatae speciem respexit. Adde Anthol. Plan. IV 171
177.
V. 2. ipsvarag, 0. Schneider ipsvaag scripsit, non recte.
(idrav
Plan., (idrrjv cod. Pal. Deinde distinctionem (idrrjv; svrsa 6ol yaQ correxit Iacobs.
V. 3. a rs (d rsna rsvvav)
rsQtpig cod. Pal., atrs
V. 5. ituQsg Meineke, (jts&sg Plan.
nd&sg cod.
rsQipstg Plan.
Pal.
V. 6. ruvra,
qui praeterea a pr. m. rQcoviSt Siat exhibet.
Meineke ixorvu. cod. Pal. ravra' d' scd S erasum.
sv%uiruv vulgo,

Epigramma.

6nlocpoQov6av.

rrjv

cod. Pal. sv%srut uv.

XXXIV.

616

PL ATO.
De

epigraminatis, quae vulgo Platoni tribuuntur*),

difficilis

Hermannus quidem Histor. Philos. Plat. I 100

in suspicionem vocat, atque in eandem
omnia
Sochero
praeeunte
sententiam disputat Steinhart Platos Leben p. 76 seq. et 295.
quaestio est: C. Fr.

Praeter unum omnia in Authologia servata sunt, ubi propter

varias causas plurima turbata sunt, ac saepius in ipsa Anthologia
fluctuat paradosis.

Augetur

difficultas,

quod fuerunt

alii

eiusdem

Philosophi epigrammata Meleager coronae suae innal %qv6elov

seruit, ut ipse in prooemio testatur v. 47: Nal fir)v
asl ftdoio TlXdxcovog KXcova, xbv i aQExrjg navxo&s Xafinofisvov.

nominis

viri.

Ac passim etiam

in

lemmate Plato

dicitur 6 cpiXo6ocpog, velut ep.

14. (15), vel fisyag velut 18, vel denique oblique significatur
Sed praeterea semel comparet Platonis comici
velut 1. (2. 3).
nomen, vid. IX 359: TIo6Ei8i7titov, ot 81 JTXdxcovog xov xcofiixov,
7.

(nam Planudes
Cratctl tribuit) a comico poeta prorsus alienum, qui nulla omnino
videtur epigrammata scripsisse: fortasse xcofiixov a librario ex
coniectura est additum, ut saepe haec lemmata sunt amplificata.

verum hoc epigramma,

cuius auctor satis incertus

etiam Plato iunior (6 vsaxsQog), cuius epigrammata fortasse Philippus in ordinem recepit: huic dilucide tribuitur IX 13
A TlXdxcovog vscoxsqov, C slg xv avxb nai oxi 6 xvcpXog xbv %coXov

Sed

fuit

IX 748 slg Aiovv6ov ysyXv\x\isvov sv d\xs%v6xco

93
TlXdxcovog xov vscoxsqov, s. poet. n. Schol.
(etiam
IX
Or.
751
slg ''AitoXXcova sv daxxvXtco (cf. Iriart.
Eurip.
583),
Fuit illi, quantum
ib. Cram. An. Par. IV 370, ubi d tyrjcptg).
S7tc6(icov

sa6ta^v,

Iriarte p.

quidem ex tribus his poematiis licet colligere, summa ingenii

quod iudicium ne cui iniquius videatur, adscribo

mediocritas:

haec epigrammata.
I.

'Avsga xtg Xmoyviov vnsQ vcoxoio Xinavyiqg

tjys,

non

*) Wernikii
licuit uti.

Ttodag iQr\6ag, ofifiaxa iQV]6dfisvog.

uomnicntatioue dc his upigraimnatis Thoruni 1834 edita

POETAE ELEGIACI.

296
fxev

dficpco

7ir\Qo\

nal aXiqfiovsg, aXX

og 6s fia6sig' dXXov <T

fisv

oipsig,

aXXog vnr\QS6ir\.

xvcpXog yao ycoXoio naxo3(xddiov fidoog ai'Qcov

dxQanbv o&vsioig
7]

fiia

d'

0fifia6iv

dxoofidTSi.

sv yaQ snaGTco

dficpoTSQOig r\QKSi cpv6ig'

aXXr\Xoig slg oXov rjQaviOav.

xovXXmsg

Tractavit autem hic chriain a multis decantatam, a quibus plu-617

rima mutuatus

est.
II.

Xi&og s6t
r\

vr\cpsiv

dfis%v6Tog, syco
tcsi6sl

fi

rj

<?'

fia&sxco

6 noxag Ai6vv6og'
fxs&vstv.

III.

6cpQay\g vaKiv&og, ArtoXXcov 8

s6x\v sv avxr\

%a\ Adcpvrj' tcotsqov fidXXov b Arjxotdag;

Eiusdem Platonis

iunioris fortasse est ep. d8s6noxov

Elg Xi&og, aQ(i\

quod Plan.

et cod. Iri. p.

sXaxr^Q,

IX 759.

Xnnoi, vyov, r\via, fia6Ti^,

92 Platoni tribuunt. Huic versui

limus est qui sequitur adespotos (760) Elg dicpQog, aQfi\

similsXaxr\Q,

Uter utrum descripserit ambiguum.

ncoXoi, vy6g, r\via, vi%r\.
Et antiqua certe ea epigrammata sunt, quae Diogenes affert
auctore Aristippo usus (qui scripsit %sq\ naXaiag

TQvcpr\g, recentioris

Academiae assecla, ut mihi videtur, neque enim Luzacio assentior,

qui hunc librum Cyrenaico mala fraude subiectum esse censet)*).
Neque enim Aristippus haec elegidia suo periculo panxit, sed
ab

tradita

aliis

propagavit:

Dioscorides

certe,

vel

vel

vid.

aetate Aristippo
quae ibi notavi.

suppar
maior, respicit epigr. 8,
Apuleius, Gellius ad philosophum referunt 1. 2. 3. 7. 8. 10. 14.
15. 17. 30. 31. Praeterea possis in eundem numerum referre 9,

quod cum proximo

ep.

cuius par est ratio

(cf.

10 arcta necessitudine coniunctum, et 18,

ep. 17), nam eum, qui primus Platonicas
nugas congregavit, non aspernatum esse lusus idem argumentum
variantes ostendit ep. 3 adiunctum ep. 2.
Atque haec quidem
etiam Meleager videtur recepisse, si non omnia, at certe pleraque: incertum sane, Cephalas quid Meleagro, quid Diogeni Laeracceptum referat: nam ep. 7 et 8 leguntur in Anthol. VII

tio

99

et

*)

100, quo loco Cephalas ut res ipsa docet

Etiam Steinhardt Platos Leben
Aristippi nomiue abusum esse

hominem

p.

et codicis lem-

266 fraudulentum aliquem

censet.

PLATO.

297

testantur, descripsit Diogenis Pammetrum cui fortasse etiam

Platonis carmina inserta fuerunt: at ep. 7 et 8 in Meleagri quo-

mata

que corona fuisse verisimile; ac Meleager fortasse alia quoque

Platonis epigrammata recepit velut 11, 12, 13, quae leguntur
quamquam haec
loco, qui ex illo florilegio descriptus videtur.
tria

carmina a Platone plane

alieua.

Dixi antiqua esse haec epigrammata, quae suae coronae insed nequaquam contendo ea esse priora Ale-

seruerit Meleager,

xandrinorum saeculo, nedum Platonem omnia haec vel ludentem

vel serio composuisse: nam illud tantum constat, facta esse ante

annum

fere

referendum,
visse, ut

nam

tamquam

non

posset,

est

Eretriensium

Velut

3, si fuit a Meleagro receptum,

neque tamen ad Platonis saeculum
antiquum poetam bis idem argumentum tracta-

ante Chr. n.

non potest PJiilodcmo

attribui,

rhetor ostenderet,

verisimile.

memoriae

quemadmodum

Item dubia sunt

dedicata

sunt:

ep.

apte vai*iari
9 et 10, quae

neque enim cenotaphiis

haec inscripta fuerunt, sed ad demonstrativi generis similitudinem

prope accedunt, atque idem argumentum variant. Libere tamen

fatendum est, nos quae hoc saeculo graecae poesis indoles fuerit
parum compertum habere, ac verisimile esse, eorum, quae Alexandrini postea studiose
itaque

tuisse;

tum

celebraverunt, primordia iam

non mirum

si

quis

eni-

mortui memoriam honorifico

elogio decoravit, quod non fuit sepulcro insculptum, quemadmodum

iam dudum ludibrii causa eiusmodi titulos condiderunt. Plato si
Susa et Ecbatana visitavisset (dicitur enim ad Magos proficisci

voluisse sed propter bellum Asiaticum

hoc

consilium

abiecisse),

memor

potuit
calamitatis, quae populares suos in extremas partes
orbis terrarum avexit, quorum posteri etiam tunc videntur suis
institutis usi esse

Haud

(vid.

Herod. VI 119), haec. poematia condere. 618

cunctanter

segrego tria epigrammata 11. 12. 13, quae

iam plane demonstrativi generis speciem prae se ferunt: ep. 11
et 13 in eodem plane argumento versantur, ac si praeterea nihil

magnopere offendit, tenendum est brevissima esse: amplius autem

poematium 12 iam a dicendi genere illius saeculi recedit, id
quod inprimis ivdvGairo arguit, de quo monuit Cobet Var. Lect.
II 789. Ex duobus epigrammatis 17 et 18 fortasse alterumutrum
a Platone compositum esse existimes, mihi neutrum videtur; nam
inest oninino indignum philosopho.
Restant 30 et 31,

acumen

utriusque ei>igrammatis* incerta est paradosis in Anthologia, nec

tamen huic rei multum tribuendum: sed ep. 30 quamvis Athenaei

auctoritas tueatur,

haud dubie commenticium

est,

alterum

POETAE ELEGIACI.

298

autem vel dorica dialecto a reliquorum

Sex tantum supersunt poematia, 1. 2. 7.

societate

14.

8.

segregatur.

15,

quae

in

ipsum summo
philosopho indigna censeat, equidem assensum sustineo. Sed sinamatorio fere genere versantur, quae

gillatim
sentiet;
crati

quis ob id

si

quis ea examinaverit, pleraque aliquid offensionis habere

velut 1 et 8 propter Agathonis et Phaedri nomina So-

si

potius

quam

Platoni

conveniunt,

si

itaque

haec germana

sunt, concedendum, discipulum ludentem magistri sui personam

induisse. Ep. 7 in Dionis memoriam scriptum multo magis offen-

Apuleius Platonem adolescentulum talia lusisse

epigramma hoc post Dionis mortem 01. 106, 3 Plato
senex scripsisse fingitur, neque adolescens, sed aetate iam proGellius

dit:

et

dicunt, at

vectus familiari Dione usus est: praeterea carmen est crasso filo,
longeque abhorret a nativa simplicitate qua Platonis poesin in,

signem
superant

fuisse

consentaneum
sane

reliqua;

Ep. 14 et 15 lepore facile

astronomiae Plato" una cum discipulis
est.

potissimum operam dedit gravis iam annis, cum Eudoxus Athenas domicilium contulisset: sed quod scriptores, qui hos versiculos

tradiderunt,

de astronomiae

potuit haec adolescentulus

est:

flammarum vim

gidia

studiis

ludere,

subterfugisse.

fabulantur,
si

leviusculum

sumas haec

Nam

ep.

sola ele-

2 ceteris proter-

vius nimis vulgare est et levidense.

Quod olim existimabam,

fortasse alia in

eorum locum quae

Platoni abroganda sunt, substitui posse, non iam tueor.

Sane
non invenusta sunt 24 et 32, neque quod hic quandam cum
bucolicis carminibus deprehendimus similitudinem offendit, sed 24
videtur Platoni tributum esse, quoniam describitur locus in Hymetto, quem IlXaravog vany\v vocabant, (vid. ad ep. 25, ubi id

iterum usu venit), item 32 Platonis nomen prae se fert, quod quae
apum examine et Amore narrantur, fabularem historiam

hic de

de infante Platone in

memoriam

revocabant.

Praeconium Aristo-

phanis comici 29, quamvis testium auctoritas non

vis,

Sed

cum

philosophi ingenio
Pindari elogium ep. 6

admodum

gra-

dignissimum, non ausim eripere.

antequam natus fuit Plato factum,

sit

vide quae ibi adnotavi.

Reliqua non dubitamus quin a Platone

philosopho omnino

aliena sint: huc referenda sunt omnia, quae in artis operibus et

donariis describendis versantur, quae non solum propter id ipsuin

sed etiam plerumque propter orationis proprietatem

non solum a Platone, sed omnino ab hoc saeculo prorsus abhorrent, velut 4. 5. 21. 22. 23. 26. 27. 28, adde praeterea 25. Ex

institutum,

299

1'LATO.
his fortasse Platonis minoris sunt

auctores incerti.

quorum

21. 26. 28,

Denique novicia

Ammonii 23,

reli-

haud dubie poematia

sunt 16, quod fortasse Antipatri est, 19, quod item Platoni iuniori
tribui ep. 21, iam
possis tribuere, et 20. Platoni minori si recte
qui existimat esse
fuit aequalis, 619
Ciceronis
Sardianum, philosophum Epicureum, qui
si quidem Polemonis regis tempore vel etiam postea scripsit:

vanam

apparet

esse Benndorfii

Polemonem autem alterum

coniecturam,

credo:

operam dedisse

poesi

epigrammata ad priorem retuleris, aegre id

etiam

si

dorfii

ratione conciliari potest*).

atque

cum Benn-

EnirPAMMATA.
1.

Trjv -tyvyjiv , 'Ayd%cova cpLXcov,

r\kxrE

yaQ

r\

iitl

%elXe6lv

e6%ov

xhr\ii(ov cbg dia(5r)6o[i8vrj.

2.

Ta

(irjha fidXXco 6e'

ds^afiivr}
el

d'

xijg

ao', o

[irj

6rjg

6v

d' el [isv

ixov6a

cpilslg jtf,

nao&EVLrig ^iEtddog'

yiyvoLXO, vostg,

tow' avxb

kafiovtia

6KEtyaL xr\v (oorjv cbg 6kLyo%o6vLog.

3.

Mijlov

iyco' (5dlA.EL

Eavd-L7t7iri'

(jle

(pLlcov 6s XLg' aAA'

inivEv6ov ,

xdycb xal 6v [iaQaiv6[i&a.

Plato. 1. Anthol. Pal.

78:
FlXuxcovog, C slg 'Aydfrtova xov
Adde Gell. N. A.
11. Macrob. Sat. II 2.
Diog.
fia&rjtrjv uvxov.
Laert. III 32, qui v. 1 si%ov exhibet, et v. 2 cod. Cant. 8luX., Cram.

XIX

An. Par. IV 384, ubi r}X\re. yuQ rjSvg sQcog d>g Siu^rjaofisvuv, leg. r) SvasQcog atque haec germana lectio videtur. M. Schmidt r\ (iiv dfisvoofiivrj scribendum censuit, idemque permire hoc epigramma Anacreonti
tribuit, ut idem sit Agathon, qui memoratur Anacr. fr. 100.
2.
Ib. V 79: A xov uvxov
C sig sxuiquv xivu Svom&fi. et Diog.
L. III 32 ubi v. 2 cod. Cant. sv^utisvrj, Vind. nuQ&sviag, v. 3 idem o
V. 3. vosig, Pal. a m. s. uiasig, sed videtur voslg ante
fioi yivoixo.
,

Finslerum ia restituit corrector in ras.), Hecker tx&sig,

Geel ovoaui, M. Schmidt onvstg, Hartung dvuvsvsig, uvxb.
3.
Ib. V 80: A too uvrov. et Diog. L. III 32 ubi male iungitur
cum priore ut in cod. Matrit. ap. Iriarte p. 104. Non est eiusdem poetae, qui prius poematium condidit, sed apparet hunc illius vestigia
legisse: ap. Plan. Philodemo tribuitur.

fuisse

(sec.

*) De Platonis epigrammatis disputavit Schneidewiu Progymn. in

Anthol. Gracc. Gott. 1855 passim, usus duobus codicibus Parisino et
Florentino, qui partcm liorum epigrammatum exhibcnt. Parisino libro
postea usus est etiam Duebner in editione Parisina Anthologiae.

POETAE ELEGIACI.

300

4.

*H 6o@uqov yeXu6u6u ku&' EXXudog,

s6fibv inl Ttoo&vooig Auig e%ov6u
xr\

r\

tiqIv iouGvcov

620

vecov,

Ilucpirj xo KuxonxQov' inet xoirj

ovk i&eXco'

oi7\

(xev oquG&ui
nuQog ov dvvufiut.

r)v

5.

Tov Nvficpcov fteQunovxu,

cpiXofi^Qtov,

vyQov uotdov,

xov Xt@u6iv Kovcputg xeQnofievov ^uxqu^ov

laXnco (iOQCpco6ag xtg odotnoQog evy^og e&r\Kev,

Kuvfiuxog iy&QOXuxrjv
5 nXuo{ievcp

yuQ

edeil-ev

KotXuSog iK 6Q06eQr)g
cpcovrjv
[ei)Qe

dityuv a%e66a{ievog.

vScoq, ev%uiQov uei6ug

6xo(iuxt.

uytcpifiicp

odotnoQog ovk dnoXeincov

%o6iv yXvKeocov cov ino&ei vufiuxcov.]

cV

rjyrjxeiQuv

4.
Ib. VI 1
IlXdxcovog, C inl naxonxQcp dvaxe&svxt naqa Aatdog. legitur etiam in cod. Paris. TlXdxcovog. Vertit Auson. Ep. 55. Affert
v. 3 et 4 Olympiod. in Alcib. I p. 31 ubi s&eXet et Svvccxat.
V. 1.
:

7cqIv

quod etiam Schneidewin suspicatus

legendum esse coniecissein. xcov squoxcov

iQuaxdov

scripsi,

est,

cum

antea vsa pro vscov

Pal., xcov
nox' sqccoxcov coniecit Cobet,
iQcoxcov vulgo, xbv iQcovxcov Stephan.
V. 2. scytbv int scripsi, legebatur icytbv ivi,
comparans IX 102, 3.
sed cf. IX 621, 5: r) Ss cpsQOvccc noQOvg dnb 6c6[iaxog sc/ibv iQcccxav
Carmen hoc novicium, quod vel xr\ TIttcpCr\ v. 3
set 7ii 7tQ0&vQ0tg.
arguit, neque tamen minoris Platonis esse credo.

Ib. VI 43: A sig fidxQtt%ov %aXv,ovv dvaxs&svxa xatg Nvytcpatg

5.
V. 2. Xtfidctv
naQa bSotnoQOV IJXdxcovog. In Planud. dSscnoxov.
oxaybctv ed. Asc.
Kovopcctg, Hecker ncocpa tg fort.
Pal., om. Pl.
6 Qoa s Qatg legendum. V. 3. [toQcpcoaag, Pal. xvnooaccg xig, corr. yQ.

fiOQcpcoaag xtg, Plan. ex manifesta correctione atrjXcoaag. Geel xoQvsvcag,

Hecker %ccXKoxvnr\ad[isvog. Possis %ccXyiovv %wvcoaag scribere, sed germanum haud dubie [lOQcpwcag sive coniectura assecutus est corrector,
sive in antiquiore repperit exemplo.
sv%og e&rjnsv Pal. a m. pr. ut
vid. in rasura.
V. 4. aKsaadfisvog Pal., d-nsacdfjtsvov Pl.
V. 7.

Pal. dnb Xstncov.

V. 8. Hunc versum, qui deest in
Plan., in Pal. est margini additus, librarii supplementum esse apparet.
ino&st Brunck, Pal. inb&r\.
yXvKSQwv , Pal. yQ(yXvy,SQ)r\v.
vttfidxcov, Brunck XtfidSwv , quod multum pi aestat reliquorum con-

dnoXstncov,

wv ino&st vacfiwv svqs nbatv yXvv.sQr\v Hecker

svqs nbatv yXvusQcov cbv sno&rja' dficcQwv. Hoc quoque epigramma,
quamvis non invenustum, quoniam in artis opere describendo versatur,
recentioris est aetatis, sed auctor prorsus incertus.
Platonis nomen
fortasse huic quoque carmini ex errore aliquo inscriptum, neque
tamen quidquam tribuendum Planudi, qui nomen ignorat: Planudis
ea in re exigua est auctoritas, quamvis secus visum sit Finslcro gr.
Anth. 128.
iecturis, velut Iacobs

PLATO.

301

6.

"AQytsvog tjv \\sivot6tv dvr\Q ode xal cpikog a6tolg,

nivdccoog, svcpoSvojv TltSQidcov rtQonokog.

7.

AdxQva psv

'Exdftij ts xal 'Iktdds66t yvvati\iv

MolQai irtsxka6av
6ol ds, Aicov

621

rtots ystvo[isvatg'

drj

Qs\avtt xakcov intvixtov SQycov

dai^iovsg svQsiag ikrtidag i\\sysav'

5 xsl6at d' svqv%6qqo sv TtatQidt tiyttog a6totg,
oo

6.

s[ibv ix^frjvag dv{ibv SQCott Aicov.

Anth. VII 35: A slg xov ccvxbv AscovtSov (et sic Plan.), sed
ubi repetitur in cod.
corr. praeinisit IlXdxcovog,
V. 1. aofisvog, priore 1. cod.
IJivSaQOV xbv (isXcov notr\xr\v.

infra post VII 316,

stg

Pal. pr. m. vxtog, sed.m. s. correxit aQ(isvog, ut 1. altero legitur.

Plan. ed. pr. r\ntog, sed ccQfisvtg satis tuetur Plut. de anim. procr. c. 33:
6 Ss xco IJivdciQco notr\accg xo intv.r\8stov uQfisvog r\v
daxotg
Epigramma, quod in
svccQfioaxiav Sr)X6g iaxt xr)v aQsxr\v rjyovfisvog.
Anth. pr. 1. insertum Pindari elogiis altero 1. inter Simonidea et
Callimachea carmina legitur, nullo ingenii lumine insigne, neque Platonis, neque Leonidae, sed incerti auctoris, ut Plut. quoque testatur.
Mores mortui laudantur, ars, quam professus erat, sine ullo praeconio
indicatur, haec tenuitas antiquum esse elogium arguit, cf. titulum
Thisbae repertum et vetustis litteris inscriptum 'Aaxot(g x)al ^sivotat
tpavsig cpiXo(g iv&dds h.sixcu) og nox' ttQtaxsvcov iv nQO(id%ot(at nsasv),
.

ubi Keil Inscr. Boeot. p. 171 alia comparavit; atque ipse Pindarus
Nem. VIII 38 suae mortis memor quodammodo significavit, hoc solenne
praeconium sibi gratum acceptumque fore. Itaque verisimile distichon
hoc inscriptum fuisse monumento poetae, quod Thebis vidit Pausan.
IX 23, 2, in quo si Pindari simulacrum fuit sculptum, convenit iam
Plutarchus cum int%r\Ssiov vocat non elegiam lugubrem,
dvrjQ oSs.
sed titulum sepulcri dicit.
Mordtmann Mitth. des Arch. Inst. z. Ath.
V 83 edidit hoc epigr. (litt. formae saec. II a. Chr.):

'HQCovSccg 'AlutdStt 'HQaKXscox(r\g

ccQfisvog r\v i^sivotaiv dvr\Q bSs Htti cpiX(og daxotg
nXsiaxr\v xs svcpQoavvrj S6^u(v dstQU(isvog.

Ib. VII 99:

7.
slg~ditova. xbv ZvQctxovatov corr. UXdxcovog cptXoaocpov. ovxog 6 zJtcov sxatQog r\v TlXdxcovog xov (isydXov.
Diog. L.
III 30, qui addit xovxo %ui intysyQucp&ut cpccaiv iv EvQavtovaaig ini
xco xdcpco. Extat etiam in cod. Matr. Iriarte p. 104 et in Vindob. n. 311.

V.

1.

(isv,

Iacobs

(ir)v,

Hartung

(isv

&'

*Exd(lri ncci

'IX.,

malim Suhqv'

noxs Diog. Sr) xoxs Pal. et Suid. v. ystva(tsvccig,

sic enim ille et cod. Vind. pro ystvo(isvatg (sed A ystvofisvoig, ib. codd.
V. 4.
instiXcoauvxo , unde aliquando insiiXcoaavx' sinoxs conieci.
V. 56 Apulei. de Magia c. 10 una
svQstag, Herwerden svQotag.
cum interpr. latina, sed cod. Flor. tantum v. 6 exhibet. Ap. Diog. cod.

dSr\v.

V.

2.

Sr\

Mon. svQV%toQcp

et daxog.

POETAE ELEGIACI.

302

8.

Nvv

ots [irjdev "Als^tg o6ov (jtovov slq>\ ott xakog,

orTttat xal %dvtr\ 7ta6t TtEQt^XsTtstat.

&v{is, tt firjvvstg xv6tv o6tsov; slt

vGtEQOV ov%

avtr\6st

ovtto (&atdQov a7tG)Xs6a{iEv

9.

0'ids Ttot

Alyaioto (5aQv(5QO[iov oidpa fojtovtsg

,
l

'Exfiatdveov 7ts8ico KsillE%'

%atQE

%lvtr\ itots

svl [i6dtco.

natQtg 'EQstQta, %atQEt

&dka66a

ysitovsg Ev(5oir\g, %atQS

'A&rjvat,

q>ilr\.

10.

Ev(3oir\g ysvog s6^sv 'EQEtQtxov, dy%t ds 2Jov6cov

Ksiiis&a' cpsv, yairjg

VII 100:

o66ov

dcp'

r\iistSQr\g.

%al ^aidqov. TlXdrcovog.

C ovroi
Diog. L. III 31 et Apul. de
corruptelae in libris et edd.
V. 1. correxi interpunctionem legebatur "AXs^ig, oaov u.
leguntur.
oxs firjdsv, Brunck 6 xb firjdsv.
slcp' oxl KaXog conrai, %al n.
slcp'
Pal. pr. hap'.
Lennep et Iacobs step' i. e. sins, non recte; hoc dicit
poeta: nunc, ubi nihil dixi, nisi pulcer est Alexis, nisi forte "AXs^iv
V. 2. clnxai, cod. Flor. Apul. coIJAI, Stephanus oo
est refingendum.
nat.
ndoL nsQL^Xsnsrai Antb. corr. (nam A nag)
ndvxv, v. ndvrr\.
8.

Ib.

sig "AXs!-lv

siolv ol (Ss@r)Xovvrsg rbv nXdrcavog iov.

Mag. c. 10 cum interpr. lat. ubi variae

',

et cod. Flor. Apul. , ndg xig sniarQscpsraL Diog. et Apul. vulgo.

V. 3 manifesto imitatur Dioscorides Anth. P.
56 v. 7 dXXa ri cirjvvco
xvolv oaxsa; (idoxvosg sioi htX. unde apparet hoc epigramma haud

ignobile fuisse.
v.

dvir]osi

Stephan. et Brunck atque ita cod. Flor.,

dvL-rjGSig.
Ib. VII
9.

256: corr. IlXdxcovog sig xovg 'EgsxgLSLg xovg sv 'Ey.$axdvoig %SLfisvovg. deinde erasa sunt haec verba lemmatis (C) sig xovg
., in horum locum substituit
SQSxQLSLg nal a% rovg sv sv.$arav rsXsvr
a
,
,
Om. poetae nom. Philostr.
corr. aSrjXov sig rovg a&r\vg nQOiia%ovg.*)
vit. Apoll. I 24, qui tradit Apollonium Tyanensem repperisse ysyQafi\isvov snl vavxcov rs nal vavyiXrjQcov o/jfiaxL eo ipso loco, ubi captivis
Eretriensibus agri a Persis olim assignati, quae sophista utrum ex Damidis pseudepigrapho libro an ex epistola Apollonii ad Scopelianum
V. 1. \3aQ-vQOfiov,
data (cf. Suid. v. ZuonsX.) petiverit, incertum.
V. 2. nsifisd'' svi Pbil. Plan., nsifis&a sv Pal.,
Phil. (ia&VQQOov.
lacobs xsLfjLS&a fisooaxicp.
10.
Anth. Vll 259: corr. IJXdrcovog, C sig rovg Evfiosig xovg sv
.

Eovaotg rsXsv. Plan. adrjXov. Diog. L. III 33: cpaal 8s ual ro sig rovg
Cram. An.
'EQSTQisag xovg oayrjvsv&svxag avxov slvaf Ev$oir\g nxX.
V. 1. Evfioirjg, Cram. Suidas
Ox. IV 154, 10 et Suidas v. Inniag.

*) Lemma erasum suum obtinet locum, perperam corrector substituit

lemma proximi epigrammatis 257, quod in Anth. est dSrjXov. (Cf. Si-

monid.

ep. 101.)

PLATO.

:jo."i

11.
'*

Navrjyov tdcpog stp

cog aAl xai

yat'/;

ivavtCov i6tl yscoQyov'

6'

vns6t

vi/6(,*

622

'AtSr\g.

12.

Navryyov

fis

yv(ivco6ai

dedoQxag' ov

xtsCva6a &dka66a

r)

nv^dtov <pdosog ijdsCato,

(i' djtedvGev,
av&Qconog
to66ov dyog to66ov xsQdsog aQafisvog'
xstvo xal ivdvGatto xal stg 'Atdao cpsQOito,

nal.d\ir\6iv dtaQ^rjtoig

xaC

(iiv

tdoi MCvcog

tovpbv s%ovta Qaxog.

13.

niatrJQsg 6co^Oi6ds xal slv dll xal xatcc yalav

ds vavrjyov 6rj[ia naQSQ%6(isvoi.

l'6ts

14.

st&s ysvoCfj,r]v
ovQavog, cog nokkotg b(i(ia6iv stg 6e (Ikenco.

'A6tsQag si6ad-Qstg a6tr}Q

V. 2. yairjg, Cram. dtrjg vel atov.

ioftev, Diog. r]iiev.
Diog. tbcaov, Cram. tbaov.
V. 1.
11.
Ib. VII 265: corr. IlXdtcovog- C etg ereoov vaviqybv.
V. 2. vneot'
6 8' ivavtiov Iacobs, legebatur etfii' o 8' dvziov.

occov

e ttt'

Evfioetov.

i{iog'

Pal. corr. vn' iat'.

12.

Ib.

VII 268: C Etg vavrjybv

corr. IJXdzcovog.
Par., oUteioaaa Pal.

titov.

ov evQcov

cod. Par. TlXdtcovog.

tig i^eSvaev tcov

V.

1.

r)

tficc-

v.teivaoa Plan.

V. 8. dtaQr]totg,
ftdXaaca, ftdXatta Plan.
V. 4. tbaaov, cod.
cod. Par. dtccQ^r]tatg. Deinde fi' fort. delendum.
V. 5. v.eivo %al Schneidewin, neivb
Par. toacov, Scaliger toai%ov.
xev Pal. cod. Par. , v.eivo ftev codd. Plan. ap. Br.
elg, quod iam
antea conieci, praebuit cod. Par., legebatur etv, Cobet coniecit kkI eiv
V. 6. Mivtog, corr. v add.
'AtSao cpoQoirj.
Qaytog, Pal. corr. in m.
yQ. cpaQog et sic Plan. et cod. Par.

Ib. VII 269: corr. tov avtov TJXdtcovog' C etg eteQov vccvr\13.
V. 2. orjfia, cod. Par. oiolux,
ybv, cod. Par. initvfifiiov etg vccvrjybv.
naQeQXOfievoi, Pal. nao' iQ%bfievot.
sed. cod. Pal. C etg 'ActeQu
14. Ib. VII 669: TlXdtcovog cptXoabcpov
tbv [itt&rjtr)v, corr. in ras. TlXdtcovog cpiXoobcpov tov avtov HXdtcovog.
Adde Apulei. de Mag. c. 10 (om. cod. Flor.) ubi iungitur cum ep. 15
(et sic cod. Iriart. p. 103, ubi sine poetae nom. legitur, et Plan.) item
cod. Vind. n. 311 et Diog. L. III 29: 'AQiazntitog 8' iv ta> tetaQta neQt
TiaXcciag tQVcprjg cprjOiv avtbv 'AeteQog fietQccytiov ttvbg datQoXoyeiv avv-

'

aaviovfievov iQaa&r)vai, dXXd ytcct dieovog tov nQoeiQYjfievov. tvtot v.al

c&aiSQOv cpaat' SiqXovv 8e tbv tQcoza avtov tdde td iittyQdfificcza, a
Kttl TtQog avtov yeveo&at eig ccvtovg' AozeQccg %tX.
Apostol. IV 12 a.
V. 1. etca&Qeig, cod. Vind. n. 311, in quo hoc ep. legitur, iaa&Qeig,

Plan. et vett. edd. Apul. elcd&Qei, Pal. corr. etad&Qei.

Fort. QXenoiv, itaque Jfrauck.

V.

2.

^Xertco.

POETAE ELEGIACI.

304

023

15.
(isv ka[i7tg ivl

^Gttjq tiqIv

'Eaog,

t,cool6iv

vvv ds fravcbv kd^Ttsig 'E6rtsQog sv tp&i{isvotg.

16.

Elvo8ii]v xaQvrjv

7taQQ%ou,voig icpvxv6av

fie

Ttaiol

fo&o($h]tov naiyviov v6xo%ir]g'

itdvxag cV anQeu,6vag x %al v&aXiag oQoSdfivovg
%Kka6fiai^ itvKivaig %Q{A,a6i (3alXou.ivi]'
5 v8q6iv evKaQTtoig ovdhv nliov'

v6ai(icov lg

ifxr/v

r)

yaQ

tycoys

v^qiv inaQrtocpoQOW.
17.

XqV60V
ov

SVQCOV sllTtSV

ttVY]Q

kiitsv

0V% svqcjv

^Q0%0V

r)tysv

dVTCCQ 6

%QV60V

bv svqs (}q6%ov.

18.

avrjQ 6 (isv svqsv, 6 d' c6ls6sV cbv 6 (ikv svqojv

Xqv6ov

Qitysv. 6 d'
15.

C 'Aaxiou xbv
corr. xov avxov eig xbv avxbv
Cf. Apulei. Diog. Apostol. supra ep. 14 (ap. Diog. Cod.
ecoog et sic etiam Pal. corr. et Cod. Vind. 311). Vertit

VII 670:

Ib.

corr. ua&rjx^v.

Mon.

ev

v. 1

ov% svQGJV Xvvqov s8r\6s $q6%ov.

ep. 144. Ad hoc exemplum compositum elogium CIGr. III 6249:

vnb yr\v 'Eoneoog
rjxig evl ^cooiolv oncog avexeXXev 'Ecoog, vvv 8vvei 8

Auson.

ev cp&L(ievoig.
16.

Ib.

IX

3:

'AvxntccxQov

ot Se TlXdxcovog (haec

dit C) elg -naQvrjv necpvxev(ievr\v ev bSco.

Non

A, reliqua

dubito,

addi-

quin Antijiatri

Sidonii sit poemation, quod alii perperam ad Platonem

In eodem argumento versatur Aesopius apologus 188 Halm
(Bodl. 60), fortasse hanc chiiam etiam Babrius tractaverat, qui passim
V. 3 et init. 4 affert Schol. Theocr.
epigrammatographos aemulatur.
VII 138 s. poet. n.
ev&aXeag, Hecker ev&rjXeag requirit, recte ut

maioris

e.

i.

rettulerunt.

nam ev&aXXeag non

satis habet auctoritatis

ad Pindari Pyth. IX 74), quamvis d&aXXi^g
V. 5.
xeQ{idot. Plan. et c. Athous, v. jfspfiact.

videtur,

IX 247

et

V.

4.

yaQ P.

V.

6.

eg

ifiriv

P, en'

Anth. Pal.
usitatum.

(vid.
sit
r\

yaQ Plan.,

el

vulgo.
ep. 17 Hatoni tribuit (Iriarte p. 104

ifirjv

Diog. Laert. III 33

at in Anthol. IX 44 idem hoc epigramma legitur inscriptum
ZxaxvXXCov ^Xdy.nov (ita etiam Planud.) et ib. 45 sequitur ep. 18: TlXdxcovog xov fieydXov, quod Plan. Antipatro tribuit. Secundum Holderum
et Finslerum pr. m. (A) adscripsit in marg. sinist. oxaxvXXiov xov (hoc
deletum) cpXuhhov, tum sec. m. (C) addidit oxi b xbv %qvoov %xX., sed in
s.

17.

18.

poet.

n.),

marg. sup. m.

manus

sec.

(corr.) scripsit nXdxcovog

In marg. inf.
ep. 17.

xov (teydXov,

m.

tum eadem

oxaxvXXiov
cpXdnHov, tum m. pr. (C) xovxo etg dv&Qconov 8id nevCav (liXXovxa %xX.
Item variant alia apographa, nam cod. Par. (Schneidew.) prius tantnm
ep. (17) exhibet TlXdxcovog inscriptum, rursus alterum ep. 18 etiam in
Stobaeo Schowii 280 legitur: JJXdxcovog (sed adhaeret ep. aliud, quod
repetit

v.

sec.

(coit.)

PLATO.

805
684

1!>.

Aicbv ndvxu cpsQSc' 6oXi%bg %Qovog oldsv d(ist(isiv

ovvoftu nui (ioQcpr)v xai tpvGiv rjds xv%r\v.

20.

*Ewitt xdg

MovGug

cpuGiv xivsg' cog oXiycoQCog'

r)vids xui untpcb AsGj3o&sv

r)

dendxt].

21.

Eixovu nevxe

(3oibv

(jllkqu

M&og

sl%sv iuGnig,

ijdrj nuGug s'(x,nvou @oG%o{JLSvug'

xui xd%u nuv dnscpsvys xa ol6lu' vvv 6s xquxslxul

<bg

rj/

XQVGt) (idvdQy xb

@Qu%v ovy.oXlov.

XI 170 Nicarcho tribuitur) ubi defg 'AvxLndxQov. Scbneidewin contendit prius Platoni, alterum Statyllio tribuendum esse, correctoris cod. Pal. fidem secutus: verum baec satis incerta, quoniam
omnino ille locus Anthol. Pal. valde turbatus; nam in codice quatuor
subsequuntur epigrammata adespota 46. 47. 48. 49, ex quibus primum
idem ille corrector dvxindxQov tiUYsSovog inscripsit (Planud. KuXXiviov),
cuius Antipatri nomen modo vidimus etiam eidem epigrammati, quod
adhaerescere. Statyllii autem esse
Statyllio vindicat Schneidewin
minime credo, quoniam videntur haec epigrammata iam in Meleagri
coroua continuo se excepisse, quemadmodum etiam Ausonius utrumque
distichon latinis versibus expressit ep. 21 et 22.
Ep. 17. 1. svqwv
om. Pal., sed corrector svq', idem in.margine svqcov.
Ep. 18,2 Qiipsv,
in Antb. Pal.

Pal. Qiipev.

19.
Anthol. IX 51:
2 recte r)Se, hic r)8s.

TJXuxtovog. repetit cod. Pal. infra, ubi

Par. TLXdxtovog sig xbv fiiov, ibi v. 2. xs%vr\v
legitur.
Epigramma- omni lepore destitutum quin Piatoni iuniori tribuatur, non intercedam: ac firmatur haec suspicio, quod in cod. Pal.
infra repetitur una cum epigrammate IX 748, quod TlXccxtovog vswxsqov
v.

corr.

inscribitur.
Ib. IX 506: TLXdxcovog slg xag Movaag'. ita A. Plan. sig ZanCod. Vind. 311 v. 2 iviSs. Quicumque primus Sapphonem novem Musis adnnmeravit, ingenii laude non est fraudandus, sed postea
multi tralaticium hoc acumen usurpaverunt. Hoc quidem novicium
esse poematium arguunt verba xivsg et v.ui, quae satis otiosa sunt.
Sed vel sic superat Platonis minoris mediocritatem nisi forte is ali-

20.

tpco.

unde

descripsit.

21.
V. 3. unscpsvys
Ib. IX 747: IlXdxcovog inl s ocov dXXcog.
Plan., dnscpvys Pal. Huic epigrammati simillimum est quod praecedit
746 lloXsiicovog (iuacXscog sig 8uy.xvXlov

'Enxu

fiotbv

aq)Qttyi8a flQtt%vg Xi&og sl%sv laanig,

(niuv, cog ndaag sitnvou 8sQYO(isvug'

xd%a y.uv dns&QS^s xu fioiditx vvv 8s ysyXsixul

cog

yul

xfj

ubi

v. 3.

%Qvaij (iccvSQtj xb

dns&Qs^s

POKTAE LVR.

II.

@qu%v

(IovxoXlov.

scripsi, in codice est dnsQsips,

v.

Herwerden

20

cbg

POETAE

30G

-ELEGIACI.
22.

Tov Boofiiov Suxvqov xs%vrJ6uxo

&s67ts6Lcog nvsv(ia

(tovvrj

SuiSuXir] %LQ,

el(u 6s xulg Nv(icpui6iv ofiityiog'

625

Xi&co'

aXov6u

uvxi Se xov ttoiv

TCOQCpVQEOV (IS&VOg XaQOV vScOQ TtQO%icO.

5 svxrjXov

<f

i'&vvs

xivrj6rjg utcuXco

cpEQcov tcoSu,
acofiaxi

(ir)

xuyu kovqov

&sXyo(isvov.

23.
El(ll

(XEV

Xslfico

QiXyco

<f

SVXEQUOLO CplXog &EQUTCCOV AlOVV60V ,

cV

ccQyvQEcov

vSuxu NaCuScov'

rjQSfisovxu viov tcsqI xcofiuxi tculSu.

24.

Uiydrco Xu6lov ^dQvddcov Xsnag ot r unb nsrQag

xqovvoI xul fiA.v]%r) 7tov?iVLiLyr)g roxddcov,

uvtbg insl 6vQLyyL

vyQOV

svxsldSco ITdv,
%sikog vnsQ xuldticov

(isXCt,sruL

Lslg ^svxrcov

ndoug s'(i7ivou cpSQ@o(iivug ad huius ep. similitudineni propoUter utrum imitatus sit, mihi non videtur dubium esse. Grammaticus ut potuit regiam infantiam^mundare instituit. Est autem Platonis minoris, nam quod subsequens epigramma IJXdravog vseariQov
(748), hoc autem simpliciter inscriptum est IlXdravog, multo rnagis
lirmat quam evertit hanc suspicionem.
ufia

dr)

suit.

22.

Ib.

IX 826: uXXo'

slg

Eutvqov

v.Qr\vr]

icpsarmra %ul "Eqcotu

etiam cod. Par. Platoni adespoton

hoc epigramma
neque tamen iuniori Platoni tribuerim, cuius medioV. 1. rE%vr]aaro, Plan. rsfvdauro et deinde
critatem longe superat.
V. 2. (lovvn, Brunck uwcpcp, Benn8ui8uXiu, Benndorf (is rs%vr]aaro.
dorf (iovvrj, quod certe post ^sansaCag erat collocandum, ex uno saxo
utrumque, ut videtur, signum factum esse ratus, mihi poeta &sansV. 3. Nvp.cpaiaiv Plan., vvficpuig
atcog [lovov ov scripsisse videtur.

y.a&sv8ovru.

ita

tribuit Planudes:

cod.

win

i.

e.

et Paris., b(iiarLog Plan., SchneideV. 4 cod. Par. 7tQ0%iav et v. 6 Kuvfian.

Nvticpuig avvo(iiiptog.
T
T
CO
,
,
,
,
,
23.
Ib. IX 827: A(i(iavCov sig rovg avrovg. (atift sig av cod. P,
Carmen satis
rb avro, ut cod. Par.) Platoni tribuit Planudes.
et Paris.

bfiiipcog cod.

exile alius atque praecedens est poetae, ac fortasse Ammonii nomen

germanum est. Post v. 3 intercidit unus versus vel etiam complures,
ut fieri solet in libro novissimo. Haud dubie hic quoque cavebatur,
ne quis puerum obsopitum somno excitaret.
24.

V.

2.

Par.

Ib.

IX 823: IJXdravog

slg

rbv Tldva. similiter cod. Paris.

Pal cod
v 3 snel Plan
V. 4. vyQov,
Pal. Plan.

pirjxv p cod Par -> ftyxu Plan

(isXCgsrui cod. Par.
(isXCaSerai

>

PLATO
6

tti

6t

Itk.Qlt,

^ttkSQOlOl

307

TtOOlV tOTr]OttVTO

%OQOV

'T^dQtccdig vvptpai, vvficpcci 'sJiiccdQvccdeg.

626

26.
*T\\tUopiov rtccoa rdvSe kcc&i&o cpcovi]tOOav

cpQiOOovOav nvxvoig xtovov viib &<pvQ0ig,

V. 5. iaxijaavxo huic loco non

liuhukcu yvQov, Heiurich ytVQxbv.
convenit, exspectaveram aQxi^ovxai vel potius ev oxr)oaivxo.
V.
'AfiadQvddag ex autiquioribus poetis qui usurpaverit, novi neminem. Legebatur olim in Myrus epigr. Anth. VI 189, sed ibi Unger
verissime Nv(icpai 'AviyQidSsg noxaji,ov -noQac restituit. Pherenicus epicus poeta, qui adhibuit et explanavit hoc nomen (Athen. III 78), cuius
saeculi fuerit, ignoro, nisi quod ex illo ipso loco colligo ante Tryphonis grammatici aetatem vixisse, nam ex Tryphone haec descripsit
Athenaeus. Poematium venustissimum in memoriam revocat fabularem
historiam, quam de infante Platone refert Olympiodorus in vita Plat.
382: n.a.1 ysvvrjfrivxa xbv HXdxcova Xa&bvxsg oi yovtig (JQicpog bvxa xs&siy.aoiv iv xco 'Tfirjxxm, ovX6(isvoi vneQ avxov xoig i%si &soig JTavl
v.al Nvficpaig xal 'AnoXXcovv Nofjcico &voai, v.al v.siiasvov avxov (isXcxxai

(*>.

TtQooel&ovaai nenXrjQcoHttGiv avxov xb axocia ktjqicov (xeXixog. eadem

vita arfon. p. 390. Aelian. breviter perstringit Var. Hist. X 21 et XII 46,
adde Cic. de div. I 36 et Val. Max. I 6, 3. Ac veiisimile est Platonem
in monte Hymetto, quod etiam nunc integrum est serva(vide Rossii Koenigsreisen II 74 seq.) loci ainoenitate delenitum
frequenter visisse, quemadmodum in Phaedro Nympharum numen ac
vim identidem collaudat. Ceterum miraculum, quod ipsi Platoni coutigisse infanti ferebatur, infra in ep. 32 de Amore narratur.
25.
Anth. Plan. 13 TlXdxcovog. Legitur etiam Cramer An. Par. IV
373 et in cod. Paris. (ap. Schneidew.) ubi inscriptum TlXdxcovog eig avxb
(praecedit epigramma, quod est Plan. 12.), item in cod. Flor. et Iriarte
103 (ubi v. 4 deest). Pan deus fingitur praetereuntem invitans ut sub
pinu ad fontem considat; eiusdem argumenti est epigramroa praecedens
Plan. 12 aSrjXov (sed cod. 1713 ap. Diibn. TLXdx<o) cog dnb Tlavbg (vel
dnb Ilavbg eig bSocnoQovg, vel eig dyaX(ia llavbg inl nrjyr)g loxdixsvov).
Item Plan. 11 in simili argumento versatur, sed cum haec duo in

Nymphaeum
tum

Panem poematia demonstrativi

commode subscribi:
Iev vnb

sint generis, potest

hoc Mercurii signo

omsQav nXdxavov f^ive, xdvSe naQSQncov,

ag dnuXm ZicpvQog nvsvfiaxc cpvXXa Sovsi,
ev&a (is NixayoQag vlvxbv sioaxa MaidSog 'EQixdv
,

dyQov xttQnoxbxov QvxoQa Y.al Kxsdvcov.

apud Iacobsium 'EQ(iotiQsovxog sed edd. vett. Ti(io%QSOvxog
(quae Uiibner refert, inter se dissident). Credo hoc epigramma cum
duobus quae subseqnuntur olim subiectum fuisse ep. Anth. P. IX 327
Inscribitur

Nvucpui scpvSQtdSsg, xaig 'Eq(iokqscov xdSs Scoqcc sToaxo nxX. ubi lemma
'EQnoxQsovxog ex ipso epigrammate repetitum esse apparet, nam fuit
dSsanoxov. deinde 'EQixoKQiovxog temere propagatum ad Plan. 11, quod
propter argumenti similitudinem adiunctum, hoc quoque dSianoxov,
sed poterat librarius Nicagorae tribuere. Schneidewin vindicat Platoni, quoniam in cod. Par. lemma praemissum dnb dydXfiaxog Ilavog
(Diibner ex RS profert 'Equov, estque RS ut apparet ex nota VII 268
Parisinus Schneidewini) soxcoxog iv vdnrj IlXdxcovog, sed irrita haec
coniectura: vallis Platonis est haud dubie Nymphaeum in monte Hy

20*

POETAE ELEGTACI.

308
Xttl GOl

XttyXtt^OVGlV E(loZg
GxdtjEt

&eXyo(JLEi>(p

TtttQtt VttfiaGt GvQty^

xafxa xaxcc pXscpaQcov.

26.

Jlttcpvi]

Kv&iosicc 6V oi'd[iaxog ig Kvidov rjX&EVj

^ovXo^iivt] xaxidstv slxovcc xr)v idirjv'

6 tt&Q^GttGa TtEQiGxinxco ivl %COQCO

qp&iy^axo' tcov yv(ivr)v eldi (iE IlQa&xifajg',

7tavx'ij

ovx eISev a

5 Uoa,ixih]g
'e%eg

raetto,

"Aot^g

olttv

ftifjugj

(ir)

ccXX'

o Gidijoog

7]&eXe xr)v Hacpir]v.

de quo dixi ad Platonis ep. 24, lemma autem referendum ad

epigr. Plan. 12, atque inde proclivi errore Platonis nomen

proximum

additum in uno

libro (cod. 1773) et propagatum ad proximum Plan. 12

Platonis igitur nomen hic auctoritate plane destituV. 2. %vz.voig, Brunck rtvyavoig, fort. (i cc 1 a x o i g.
kiovov Sca-

sive Platonis 25.

tum.

V.

videtur i(id scribendum.

V. 4. &eXAn. Par. et Brunck.

6xd'gei scripsi, quod etiam
Emperius coni., vulgo aei, An. Par. a&i, cod. Par. i'Z,ei vei et;ei,
liger, v. Hojfiov.

3.

i(ioig,

yofiivco, &eXyo(iivcov

Flor. e^ei.
26. Ib. 160: TlXdxcovog. Legitur etiam in primis paginis cod. Pal.
V. 2. iSirjv,
{TlXdxcovog eig xb ccvxo), in cod. Vind. 311 et ap. Iri. 105.
cod. Vind. iSiav.
V. 3. Ttdvxr\, v. ndvxr].
V. 5. elSev, cod. Vind.
iSev.
V. 6. e^eo', "AQrjg oi'av Stephanus,
aidrjoog, cod. P. GiSaQog.
v. e^soev oi'av "AQtjg, Iacobs otd y' "AQr\g,
Passow et Meineke oV av
Ultimum distichon Iacobs in Delectu tacitus seclusit, addita"AQiqg.

mentum alienum

ratus, ut videtur, et assensus est Benndorf. At haec

ipse poeta adiecit, ut Deae miranti et indignanti responderet; inest
sane frigidum acumen, atque ob id ipsum alius poeta, cuius est epigramma 27, elnendare studuit: sed id ipsum argumento est, germanum
esse distichon.
Agnoscit hoc distichon etiam latinus interpres Auso
nius ep. 57:

Vera Venus Cnidiam cum vidit Cyprida,

Vidisti nudam me, puto, Praxitele.

Non

vidi, nec fas: sed ferro

dixit:

opus omne polimus,

Ferrum Gradivi Martis in arbitrio.

Qualem igitur domino scierant placuisse Cytheren,
Talem fecerunt ferrea caela deam.

Nec

dissimile est

epigramma adespoton Anth. Plan. 159:

Tig Xi&ov sipv%co6e; xig iv %&ovl KvitQiv eoeiSev;

i'(ieQov ev TtitQrj tig xooov^ eiQydeaxo;
JlQa^ixeXovg %eiQcav oSe nov itovog, r) xd%' "OXv(inog
%r]QSvsi, TLacpiiqg sg

KviSov

SQ%o(ievr]g.

XXXVI 19, Cnidiam Venequod

Ingeniosus
Praxitele dea favente ipsa factam esse, hinc plurimi poetae certatim id variaverunt, ut docent epigrammata Anth. Plan. 159 seq. CePlinius dicit

aliquis iecit

rem a

terum

et

ipsum argumentum

et

sermo

satis

arguunt tam hoc epigramma,

novicia esse neque tamen eiusdem sunt poetae poterat

sane aliquis bis vel etiam saepius in hoc argumento versari, quemadmodnm Lucianus et Euenus fecerunt, sed hic manifestum est, alterum

quam sequens

'A KvrtQig xdv KvrtQiv

cpev cpev,

PLATO.

309

27.

627

evl

Kvidco elnev IdovOct'

tcov yvfivtfV elSi

(ie

TlQa^ixikrjg;

ovxe os IlQal-ixikrjg xeyvdoaxo , ov& o oidaQog'

ak^ ovxcog eoxrjg, cog noxe %Qivo(iivr\.

28.

Tov ZaxvQov AiodcoQog

vvl-r)g,

r]v

ezoifiioev,

ovk ixoQevoev'

lyeQetg" aQyvQog vnvov

e%ei.

aemulatum esse. Fortasse prius epigramma Platonis iunioris est,

cuius nomini deinde etiam alterum adhaesit.
27. Anthol. Plan. 161: xov uvxov. (HXdxcovog) Ovxe 6e 7Tga|txsXrjs *xL et 162 "ASrjlov 'A Kvnqig %xl. Ordinem inverti et in
unum coniunxi, quae arctissime cohaerent: est enim epigramma ad
corrigendum ep. 26 compositum. Et firmat cod. Iri. p.^105, ubi primum
deinde xov avxov (IlXdxcovog) Ovxe 6e
sine titulo *A Kvngig
V. 2. yvfivrjv, fort. yvfivdv, similiterque v. 4 eexag et xgiJTpal.
V. 3 et 4 etiam in primis paginis cod. Pal. (xov avxov invofiiva.
et cod. Vind.
scriptum), Cram. An. IV 367 (ubi v. 4 t6xr)g, ag ndlai)
311 (ubi xexvdeax' ovxe ct^pds). Haec scripsi in editione II: nihil
alteri

nihil
igitur dicit Benndorf, cum scripsit, me fugissehoc epigramma
nisi prioris esse imitationem; idem dicit me omnia miscere, quippe qui
haec duo disticha in unum coniunxerim, itaque rursus dirimenda cen-

Potest sane prius distichon *A Kvnqig nxl. integrum poema videri;

set.
non plane dissimile est Eueni poematium Anth. Plan. 165, quamquam
id ipsum adeo displicuit Benndorfio, ut cum proximo epigrammate
si nihil aliud, quam
(166) conglutinandum esse censuerit; at hic poeta

duos hos versus proposuisset, impudentissime prioris opes sibi vindicasse censendus foret: debebat aliquid de suo addere: itaque ut emendaret alterius poema, subiecit v. 3 et 4. Hi autem versus ita sunt
comparati, ut nuilo pacto pro integro epigrammate haberi possint:
nam ne id quidem planum, de Venere esse sermonem, poterant hi
versus etiam de Iunone vel Minerva dici, periitque omnis lepor, nisi
v. 1 et 2 praecesserint, ut plane appareat hunc poetam prius epigramma imitatum esse, ut corrigeret.
Anthol. Plan. 248: IlXaxcovog. Quemadmodum Diodorus arti28.
fex tantum Stratonici caelatoris opus aemidatus esse videtur, ita verisimile est, huius epigrammatis auctorem imitatum esse carmen antiquius, quo Stratonici Satyrus dormiens eximia laude ornabatur, vide
Plin. XXXIII 156: Post hos celebratus est Calamis, Antipater, quique
Satyrum in phiala gravatum somno conlocavisse verius quam caelasse
ita enim multo
dictus est, Stratonicus, mox Cyzicenus Tauriscus".
verius exhibent veteres editiones, quam nuper adornatae: nomen genStratonicus autem Pergami Attiilo
tilicium praecedit, ut XXXIV 50.
vel Eumene I regnantibus vixit. Est igitur novicium epigramma, neqe
dubito iuniori Platoni tribuere. Benudoif Antipatro vindicat; quandoquidem Plinius in numerum nobilium caelatorum refert Antipatiuni,
qui alibi non meinoratur, iste criticus suspicatur in indice huius epigrammatis elg Zdxvqov 'Avxuidxqov reperisse ac temere poetae iioineii
de artifice interpretatuni esse; in hunc errorem potuit is demum incidere, qui indicem solum, non epigramma legit, quod aperte Diodorum

POETAE ELEGIACI.

310

29.

Al XaQttsg

te[iev6g xi Xafieiv

t,r)Tov6at, i)jv%r)v

oneQ ovyl

7ce6elrcci

evQOV 'AQtGTOtpavovg.
30.

628

^AQiedvaGo^av eycj tt\v ex KoXocpwvog eraiQr}v,

r)g

v.a\

eitl

QVTidtov TttXQog eiteGTtv eQcog'

a detXol veoTtjTog a7tavTr}6avTeg

TtQOTOTtkoov , dt' o6r\g

exetvrjg
TtvQxatrjg.

r/A-frfre

operis auctorem perhibet: atque Plinius argute dictum de satyro Benndorfio videtur ex hoc ipso disticho delibavisse, itaque legit versiculos.
Sobrii cavebunt, ne ab hoc critico potius, quam a Plinio errorum

Hactenus tamen Benndorfio obsequitur Overbeck

laqueis irretiantur.
(Schriftquellen z. Gesch. der bild. K. p. 417), ut apud Plinium Diodori
nomen in locum Antipatri restituendum censeat: atqui Diodorus toreuta
pariter ignotus nobis est atque Antipater. Quae notavi ad bunc locum,
V. 2. Nauck
quemadmodum alia, fugerunt Overbeckii diligentlam.
tentavit r)v yQV^rjg, syegsig' dyQvnvov vnvov i%Si, Benndorf iysgeig
ogyilov vnvov e%ei. Sed frigidum hunc poetam corrigere non decet,
nisi quod aqyvQog scribendum videtur.

Thomas Mag. vit. Aristophan. p. 160 West. Olympiod. vit.

29.
Platonis p. 384: v.a.1 eniyQafifia Se xoiovxov eig 'AQC6xocpdvr]v avxog neet vit. Plat. II ib. 391 ubi legitur:
noirjKev, ubi libri v. 2 r}Xovaai
,

bneQ -rj&eXov evQeiv /Ji6[ievai, ipv%r)v kxX. Cf. Iriarte 98. Dignum
praeconium non minus eo qui laudatur quam qui edixit.
Athen. XIII p. 589 C: 6 Se KaXog r)[icov IlXdxcov ovk 'AQ%ed30.
vaGaav xr^v KoXocpcoviav exaiQav r]ydna, cbg %ai dSetv eig avxr)v xdSs'
'AQ%sdvaooav kxX. Adde Diog. Laert. III 31. At in Anthol. VII 217
a m. sec. Asclepiadi tribuitur. Cf. Iriarte 104. Epigramma haudquaquam amorem ac propensum animum prodit, neque inde fama est orta,
Platonem Archeanassae consuetudine usum esse, sed fictum a maligno
homine, fortasse peripatetico philosopho, ad commenticiam illam famam stabiliendam; nam quod Athenaeus acerrimus Platonis adversarius huic philosopho tribuit, hanc suspicionem plane confirmat.
V. 1.
ixai'AQ%sdvaooav Anth., ceteri 'AQ%aidva66av
xr)v, cod. Pal. xdv.
n
Anth. P. sxaiqav cod. Mon. Diog. Pal. pr. sxatqav.
V. 2. r)g,
qr,v,
4 v. qvxig.
Anth.
et
Suid.
codd.
kol enl QvxiScov, ap. Ath. AB
ag
xal dnoQQVxiSav P v.aX ano qvxiScov, C Kanl qvxiScov.
niKqbg enS6xiv SQcog Athen., quamquam SQipvg paulo aptius, Diog. eexo Sqifivg
V. 3. d, ap. Diog. cod. Cant.
eQcog, Anth. Suid. 6 yXvKvg ssx' eqcog.
Anth. cod. P. post v. 2 epigr. 218, v. 3. 4 inserit, tum
Vind. ev.
longe aliter h. v. exhibet: dg viov r\$r\g av&og dnb Sqiipavxsg iqaOTat,
nQcoxofioXov Si66ag (m. sec. Si ooiqg) r)X. nvQK., sed iuxta in marg. nqcoxonloov Sibor\g r\X. nvQK., ac praeterea m. sec. in superiore marg. v. 3
,

Diog. leguntur. Cf. Finsler de Anthol.

nQcoronXoov Diog. et cod Pal. m. sec. in m. Anthol.,
ubi vulgo nQcoxofioXov, Ath. nQaxonoQOv. Dilthey nvQOofibXov coniecit.
ijX&exe, ap. Ath. PVL r'\Kexs om. B.
et 4 repetit

p. -76.

quemadmodum apud

V.

4.

PLATO.

311

31.

KvJtQig MovaaiGt,' xoQcc6ia, tav 'AcpQoduav

tl[icct\

%a'i

tov "Eqcot

icponXCao^ai.
"Aqsl tcc 6TcofivXa TavTa'
OV TCBTSTai TOVTO TO TtaidciQiov.

r\

Mov6at

rjfilv

<?'

tiotI

v[i[tiv

Kvkqlv

EIIII
32.

"AX6og

d'

cog Ix6[is6%-a fia&vcixiov

svqo^sv svdov

TtOQcpvQsoig [trjAoiGLV ioLxoTa 7talSa Kv&rjQrjg'

ovd' s%sv lodoxov cpaQSTQrjv, ov xa\x%vXa To%a'

629

SVItSTC&OLGL XQS[iaVTO'
TCC [ISV 6sv6qS66LV VTt
avTog d' iv xaXvxs66L Qodcov nsits8r](isvog vnvco
*
svdsv ^slSlocov' ^ovd-al d' icpvnsQds [isA.L66aL
dkkcc

xr\QO%VTr\g s6[iog XaQolg

irii

%sCXs6l flaZvov.

31. Diog. Laert. III 33 Platoni tribuit, At in Anth. IX 39 m. see.

Mov6iklov, sed Plan. Movamiov 01 8s UXdtcovog. Iriart. 104 Movvixiov,

Nomen Romanum quomodo emendandum sit, iucerMovmov vel Movol8lov. Dubner dicit in cod. Athoo hoc

oi 8s IJXdtcovog.

tum,

fort.

ep. IX 108 (aSrjXov), quod sane ad huius simiCodex Athous passim in editione Parisina
accedit.
memoratur, sed din frustra eam pervestigavi, quis esset liber quaerens,
tandem reperi ad IX 3 adnotatum esse excerpta Anthologiae Planudeae,

epigramma adhaerere
litudinem

prope

quae Miller ex monte Atho

attulerit.

V.

1.

Movoai6i, Brunck MoC-

V. 2. "Eqwz', cod. Pal. sqcov, Plan.

6ui6i et similiter v. 3 Moi6ui.
vuulv^ cod. Pal. vuulv, Plan. vuui., Cod. Vind. 311 vuiv icp'
sqov.
V. 3. %di, cod. Pal. %' a, Diog. ai.
Kvttqlv, cod. Pal.
bnXrjOouui.
nststui cod.
V. 4. r)uiv 8', Diog. om. 8', Brunck uuiv.
KvnQL.
Monac. (Diog.), vulgo nstutui. Videtur scribendum uuus 8' sri (vel
uuu' sni 8 ) ov notdysL, nisi forte nststai tueri malis. Sitzler con-

iecit r)uiv 8' ov usXstai.

32.
Anthol. Plan. 210: IJXdtcovog.
s.

poet. n. additur:

quam coniecturam

svQS&r) 8s

In cod. Pal. in primis paginis

vnb vSdtcov, Brunck bSLtcov

confirmarunt cod. Par. et Flor.

in

coniecit,

quibus legitur:

TlXdtcovoq stg "EQcotu svqs&sv (svQS&svtu Schneidewin) vnb bSctcov iv

aXosi. In cod. Flor. iterum legitur, ubi IlXdtcovog vscotsQov inscribitur, cui lemmati Schneidewin fidem habet: at ab illius poetae ingenio
haec elegantia plane abhorret, nisi forte illum aliunde haec descripsisse
putes, id quod sane non est plane incredibile. Sed nolui huic codici,
cuius auctoritas mihi parum explorata est, obtemperare. Ceterum
V. 3. toSoxov Pl. cod.
apparet particulam amplioris carminis esse.
V. 7. nrjQO%vtr}g
Flor. primo L, tofioXov Pal. Par. Flor. 1. altero.
soubg XaQoig scripsi, legebatur %r\Qo%vtoig ivtbg XayuQoig, ut exhibrnl
Pl. Pal. Flor. 1. pr., sed Par. Flor. 1. altero x.r)QO%vtoig 8' ivtbg XaQoig
(iideni deinde fiaivov), itaque XaQoig, quod iam Salmasius assecutus

haud scio an praestet XmuQoig, quod olim

hic poeta, numeroruni mollitudinem scctatus,
continuatos spoudeos non videtur admisisse. Kr}QO%vtrjg alias non legi-

Sed
erat, conflrniant.
couieci, quaudoquidem

POETAE ELEGIACI.

312

tur, sed est recte novatum, neque vero idem significat, quod Y,r\Qo%vxog, quemadmodum Eurip. Iph. Taur. 1115 HdXaptog -nrjQoSsxag dixit,
qui alias nrjQoSsxog dicitur, sed agendi habet notionem ut TtQO%vxr\g.
Ac video iam Iacobsium ex parte idem assecutum esse, qui olim proposuit sayubg v.r\QO%vxog, postea vero cum Orellio v.r]Qo%vtova' i. e. %r]QO-

%vtovaai scripsit, qnae elisio non est ferenda; epigramma enim, quod
Pindari vita exhibet: *H fidXa IlQcato[id%rj ts %al Evprjtig Xtyvcpcovoi
.... 'AQyo&sv rjpog inovto, KO^i^ova' svSo&t x.Qcoaaov certa emendatione

Meineke %r\Qo%vtsvv svtbg, XaQoig 8'

v.oLii\,ovts scribens.
quod ego prius proposui %rjQO%vtov axbnatog XmaQoig partim
Schneidewin speciosius
recepit Hartung, sed XaQoig x snl scripsit.
quam verius %r}QO%vxov [isXtxog XaQoig s. %. fJ. (sQydxtdsg) correxit,
nam supplementum hoc novum versum inchoat, ita ut plura praeterea
intercidisse statuendum esset, cum versus dimidiatos non admiserint

restituo
sitl

%tX.,

eclogarum conditores. Thudichum svxog %r\QO%vxov XaQoig, quod omnino

improbandum. Cum his versibus componas Antipatri distichon (Plan.
305) ov8s iiaxrjv dnaXoig ^ov&bg wsqI %silsaiv sapbg snXaas %r\Qo8sxov,
TJivSaQS, asio [isXi.

XXXV.

630

SIMMIAS THEBANUS.
1.

Tov

ge %OQolg (leXtyctvTu JSocponlsu,

nuida SocpiXXov,

xov Toaywrjg MovGrjg uGtsqu KenQOTtiov,

Simmias Thebanus.

1.

Anth. Pal. VII 21: A etg xov avxbv,

xbv avxbv ocpov.Xia.

corr. Eocpov.Xsa,
2i(i(iiov, corr. Srifiaiov. C sig
Ap. Pl. est dSscnoxov. Simmiae Thebano hoc et

proximum epigramma

tribuitur in Anthologia Palatina, sed hunc philosophum poesi operam

dedisse aliunde non constat, neque verisimile, si attigit poesin, eius-

modi scripsisse epigrammata, quae demonstrativi generis naturam plane

ostentant; prorsus autem incredibile est, eum bis in eodem argumento
esse versatum, quod ab illius saeculi ingenio plane abhorret: itaque
si utrumque epigramma eiusdem est poetae, scriptorum non ante Alexandrinorum saeculum vixisse consentaneum est, neque est, quod hoc in
dubitationem vocemus, nam haec duo carmina ut venustate aequiparant, ita Omnino simillima sunt, neque tamen alter alterum aemulatus
Quaesse, sed ingeniosus poeta idem argumentum variasse videtur.
propter utrumque epigramma potius Simmiae Mliodio vindicavi, id quod
etiam Meineke et Hartung suaserunt: nam quod in Anth. Pal. poeta
f)rjfiaiog vocatur, eiusmodi additamentis, quae plerumque a librariis
profecta sunt, exigua fides est habenda, id quod nova codicis collatio
quam Holder instituit planissime confirmat. Nec tamen omnis de
auctore carminum dubitatio exempta, praesertim quum Simmiae Rhodii
pauca admodum supersint epigrammata. Fortasse aliud nomen poetae
velut 'Avxntdxoov ZIJRNIOT delitescit, nam poetarum indices in AnExtat in Anth. Pal
thologia gravissimis erroribus fuere obnoxia.
ibidem (VII 20) aliud epigramma in Sophoclem mortuum, quod Simonidi falso tribuitur, fortasse hoc quoque eiusdem Simmiae fuit, nisi
Leonidae tribuere malis, vid. Simonid. fr. 180. Reliqua epigrammata
quae in Anthologia Simmiae nomine vel simpliciter vel you(i[iaxi,xov
vocabulo addito leguntur, item Rhodii poetae videntur esse, quamquam
fateor aliquantum abhorrere a reliquiis epicorum et lyricorum carminum quae Simmias composuit: nam haec epigrammata simplicitate
commendantur, et a doctrinae ostentatione aliena sunt: at Alexandrini
poetae in disparibus carminum genei ibus versatile ingenium expromere
solent.
Unum tamen epigramma Rhodio poetae abroganduni censeo,
quod lcgitur Anthol. Pal. VII 60 sig IlXdxcova m. sec. xov cpiXoaotpov,
6i[i(iiov. sed xbv cpiXoao in lasura, fuit a m. pr. xov avxov (praecedunt
Iuliani epigrammata), quod etiam Diog. Laert. III 43 sine poetae nomine affert, qui dicit Platonis sepulcro inscriptum fuisse:
,

POETAE ELEGIACI.

314

noXXdxtg ov &V(iiXrj6t %al ev

6xr)vrj6i

631

rer)Xc6g

(3Xat6og 'AxaQvivrjg %t66og eoeipe %6(ir)v,

5 rvptfiog e%et, %al yrjg bXiyov pioog' aXti

aicbv

b %eoi66og

d&avdrotg diQ%erat iv 6eXi6iv.

2.

HQip

vneQ

rv(ifioto

2Jocpo%Xiog, r)Qi(ia, ruoae.

eQTtvtoig yXoeQovg e%nQo%icov nXo%d(iovg,

%al niraXov ndvrrj &aXXot qoSov,

r\

re

cptXoQQco^

dfxneXog, vyQa niQtS, nXrjfiara %eva(tivr),

2(0(pQ06vvrj nQOtpsQav &vr)rcov iqfret re 8t%aico

sv&dSe %eirat dvrjQ fteiog 'AQt6T0%Xer)g'
si 8s rts e% ndvtcov Gocpirjg (liyav S6%ev snatvov

ovtoq s%et nXeierov (P novXvv), %at cp&ovov ov cpiQerat.

v. 2 iv&dSe dr) %sirat Siog et v. 4 tovtov e%et nX. %at
cp&ovog ov% snerat legitur (nam Cobet ad exemplum Anthologiae muSimmiae nomen ex errore correctoris ortum existimo,
tavisse videtur).
qui cum in Michaelis libro CM vel CHM adscriptum esset, h. e. arj-

apud Diog. L.

(tsicooat (hac enim nota epigramma in Platonem commode insignitum),

putavit poetae nomen additum esse et ddrjXov, quod Cephalas praemiserat poematio, delevit. Errorem hunc facile condouabimus, siquidem etiam Simonidis nomen in Cod. Pal. scriptum Ciji, vid. Iacobs T.
III p. 5.
Neque enim de Simmia philosopho cogitandum, quem consentaneum est vita iam dudum defunctum, quum Plato mortem obiit.
Ipsum carmen post Platonis mortem a discipulo aliquo in memoriam
magistri conditum videtur. Osann Symbol. Litt. I 307 seq. Speusippo
V. 1.
vindicat, cuius epigramma in Platonem extat, vid. infra XLIV.
V. 3 et
V. 2. affert Suid. v. Ks%QOtp.
ZocpiXXov P, EocpiXov Pl.
4 affert s. poet. u. Suid. v. 'A%aQvsirr)g, BXaiGog, v(iiXr).
noXXdv.ig
ov scripsi, quod etiam Hecker proposuit, legebatur noXld-xig sv. Olim

duorum epigrammatum

reliquias temere coaluisse existimabam, prioris

novissimo disticho, subsequentis exordio intercepto, id quod firmare
videbatur cod. P, in cuius m. in novae paginae exordio ad v. 5 a m.
sec. additum elg rbv avrbv Zocpo%Xsa.
GnrjvrJGt, Pian. edd. aliquot
V. 4. $Xat6og 4 Kiister $Xa6rog.
'A%aQvirr\g P et Suid.
6%avi)6i.

'A%aQvetTr\g Pl. Suid. prioribus locis, illud Stephanus Byz. testatur, hoc simillimum exemplum 'AraQvsirr]g commendat, ac nescio an
sit revocandum, nam apud Stephanum quod 'A%aQvirr\g legitur, videtur
librariorum error esse.
V. 5. dXX' b neQt66og aicbv d&avdrotg Ssq%srat sv 6eXt6tv vix integrum est, sed vitium non sustulit Hecker, qui
dXX' b 7tsQt66og atcov' d&. SsQ%sat iv 6sXietv , postea dXXa nsQtatertio

1.,

ebv aicov'

8sQ%eat

scripsit,

quod recepit Hartung,

nisi

quod

8iQ%erat servavit. Dubner rsQnsrat coniecit, ego evSiSerat eeXietv.

2. Anth. Pal. VII 22: A Tov avtou, C eig rbv avrbv Zocpo%Xsa,
tov UocpiXXov, rbv 'A&rjvuiov, tov 6vv%Qovt6avra EvQtniSrj. Sed ap.
Iriarte Cat. Matr. 95 et in cod. Vind. 301 hoc epigr. subiungitur Simonidis ep. Anth. VII 20: 'E6^s6&rjg yrjQUts ZocponXssg, dv&og doiScov,
Oivconbv Bdn%ov $6tqvv SQsntbfisvog.
V. 1. rvfioto 2ocpo%Xiog Pl.
V. 3. ndvtr), v. ndvrr\.
cpiXoQQcb^,
Vind., rv(iov 6ocpo%Xiovg P.
non cptXoQQcoi- P.
V. 4. %Xrj(tara, P %Xi(iata.
%sva(iivrj P, lege-

SIMMIAS THEBANUS.
5 eivexev evfict&trjg
rjaxrjOev

mvvxocpQovog ,

Movaiav

batur %evo[iivr].

r]v

315

o (ieXi%Qog

afifiiyu xul Xuqlxcov.

V. 5 et 6 affert Suid. s. poet. n. s. v. "Afifuya et

eivenev, P eivenev.
evfia&trjg P pr. Pl. Vind. Suid.,
eveitirjg corr. cod. P, cf. Finsler gr. Antb. 74.
ftelixQog P corr., (ieV. 6. MovliXQovg P pr. Pl. Vind. Suid. (sed Bernhardy fieXixQog).'
acov, Iacobs Movaicov, Hecker Movacov afifiiya
x a Q l t0OV ve ^ r\a%r\a'
ix Movacov a/ifiiya xctx X. requirit, quem secuti Hartung et 0. Iahn
i* Movacov (Movaicov) afifiiya xal X. scripserunt: quod vix
rjaytrja'
satis recte dictum: in eandem sententiam Crinagoras IX 513: oaaa
IJivvxog.

xo

MivavSqog iyQacpev rj Movaicov avv fiirj

eundem modum hunc locum correxerim.

rj'

XaQixcov

neque tamen ad

XXXVI.

Z E

UX

632

I S.

De hoc

Zeuxidis epigrammate et de Parrhasii versibus, qui

subsequuntur, dixit 0. Iahn in actis soc. Saxon. 1856 p. 284 seq.,

more exornavit Benndorf de Anthol. Gr.

Negat Iahn haec ab ipsis artificibus tabulis

cuius sententiam postea suo

epigr.

p.

26

seq.

sed censet haec Nicomachi esse, qui in

elegia clarissimos pictores loquentes et de arte sua gloriantes induxerit; Nicomachum autem hunc poetam non diversum esse a
suis subscribi potuisse,

Nicomacho pictore, qui

fere

Speciosa est haec coniectura,

videntur adversari.
Illius
(cf.

elegiae

Eustath.

yeiccv

tenuis

usque ad 01. CV aetatem egerit.

sed mihi omnia huic suspicioni

memoria apud Hephaest.

extat

984, 10) Nlko[icc%ov xov

p.

p.

xr)v 7CeqI fayQacpcov

27
iks-

TtETtotrjKoxog'

Ovxog

Sr]

EXXada naaav ^AnoXXo-

goi b nlEivog av'

daQog' yiyvcoGnsig xovvo(icc xovxo xXvcov.

Hephaestio non dilucide dicit ex hac ipsa elegia petitum esse

distichon, ut etiam peculiare epigramma esse possit, sed tamen
illud satis probabile;

est

dubie hi versus ad Apollodorum

clarissimum referendi sunt:

Nicomachum

de

haec

nomine distichon
pat.

nam haud

verum nequaquam certum

ipsum Apollodorum loquentem induci, potius verisimile est,

pictorem

Apollodoro

Zeuxidis

et

praedicare: itaque vel hoc

Parhasii epigrammatis discre-

Equidem olim existimabam Nicomachum poetam,

etiam nunc incerta mihi

vixisse

maxime

videtur

verisimile est),

(sed

cuius aetas

Alexandrinorum

saeculo

imagines clarorum pictorum ex-

explanavisse versibus, ut carmen

Varronis Imaginibus fuerit simillimum. Verum haec incerta fateor.
lahn perpetui carminis reliquias sibi deprehendisse visus est;
at adversatur auctoritas Plinii, Aristidis, Athenaei, qui soli haec

hibuisse, et singulas elegiacis

commemorant; nam Aelianum, qui

descripsit

Athenaeum,

mitto.

ZEUXIS.

317

Plinius (vid. ad Parrh. ep. 3) dilucide significat, ea, quae Parrhasius de se gloriatus sit, non in uno eodemque poematio in-

Athenaeus Parrhasii

esse.

tria carmina planissime distinguit, Ari2 iniyQdfifia vocat et integrum carmen esse
idem postquam Zeuxidis poematium adscripsit, addit:

stides Parrhasii
significat,

fr.

om

xai xovxo xo iniyQUfifiu

ixeivog uncoxvr]6ev cog

&ga6v ovxe

haiqtov ttnuXeityui 6vveovXev6ev, ineidrj ye inoi-6SH

ac deinde dicit euudem pictorem Helenae imagini versus

ctvxco

xig

i]6ev,

xcov

Homericos Ov
aliquis

elevare

Hunc consQnsum

ve(ie6ig xxX. subscripsisse.

conetur,

fortasse

contendens omnes eodem auctore

usos

haec petere ex libro, qui pingendi

artis historiam illustrabat; at vero Athenaeus non solum eiusmodi libro usus est, sed praeterea Clearchi opere neql \3icov, qui
ac sane

esse;

potuerunt

illi

Clearchus tantum de Parrhasii vita delicata, neque vero de pictoris superbia verba fecit: verum Clearchus quoque testatur, Par-

rhasium de vita sua professum esse in versibus, quos tabulis suis

subscribere sit solitus: id non solum prior locus Athenaei arguit,
quem adscripsi ep. 1, sed etiam alter XV 687 B: naQQa6iog <T
o

naoa

^coyQucpog xuineQ

xai

xb

Xeyofievov

fieXog

vnha

eavxov xeyyr\v xQvcpr]6ag,

xr)v

ix {jafidicov xivcov noxr]Qicov eXxv6ag,

uQexrjg iniyQuipdfievog xolg iv Aivdco

ikev&eoiov

yovv avxelufiexo xrjg

nu6iv avxov eQyoig' 'A^Qodiaixog
Xoyco

eyQatye

IIuQQa6iog.

doxei, vneQuXyr]6ttg Qvnaivovxi xb xrjg uQexal

dxe
xrjg ufiQov
xaXov,
cpOQxixcog fiexuxuXe6ufievco eig XQvcpijv xr)v
co

xofiipog xig,

cog

ifioi

do&ei6av vno

xrjg xv/r\g %0Qr]yittv, naQeyoacpe xo Pafidodiaixog uvi']q'

6iu
xo xt]v uQexr\v cpr]6ui xifiuv uvexxeov' xuvxa fiev o
ofiag
Adde
Aeliani V. H. IX 11: nuQQu6t,og b coyQucpog oxi
KXeuQxog.
fiev noQcpvQidu icpoQei xui iqv6ovv 6xecpuvov neQiexeixo, (iuqxvqov6l

uXX

xui uXXol xui xa iniyQUfifittxu 8e ini noXXcov elxovcov uvxov.

Deinde Iahnii coniectura evertitur

quod legitur Parrh.

1:

ra<$'

eyQaijjev,

deinceps tabulis subscripsit pictor,

ipsis

illis

versibus

sive semel,

apparet

sive

unam aliquam

lam spectare, nullo autem modo Nicomachus,

si

nani

singulis

tabu-

Parrhasium de

sua arte gloriantem induxit, ita potuit scribere. Porro Parrhasius

ep. 1 Euenoris filium germanum se appellat, sed idem alias

ludibundus ut videtur Apollinis se radice ortum iactaverat, quemadmodum Plinius dicit: haec quae adversa fronte inter se pugnant,
non poterant in perpetuo carmine dici, in diversis poematis non
offendunt.

Omnino haec Zeuxidis

inest

insignis

sui

fiducia,

et Parrhasii si

quam

in

quae

magnis

alia

genuina sunt:

viris facile

ferimus,

POETAE ELEGIACI.

318

quemadmodum

etiam Graeci poetae non minus magnifice de suis

operibus praedicaverunt at ineptum prorsus et importunum foret,

si quis praeter veritatem summos pictores de arte sua impense
:

quod si exagitare et irridere hanc superbiam voluisset, oportebat aperte ac plane id fieri. Nicomachus
si eo modo, quo Iahnius vult, artis antistites descripsisset, certe
illos non honore ornavisse, sed summa affecisse iniuria censengloriantes induxisset:

dus

foret.

Neque vero illi haec et talia publicis operibus subscripserunt,

sed tabulis, quae in ipsorum officinis prostabant, vel commissionis causa publice propositae fueruut: nam his oertaminibus artificum aemulationem inprimis excitatam et auctam esse consentaneum

Pictorum certamen

est.

honorificum

et victoris

carmen

XXXV

58 (vid. not. ad Zeux ep.). Neque

plaue testificatur Plinius
est
enim assentiendum
Iahnio, qui huic et aliis omnibus eiusdem
modi testimoniis fidem abrogat: sunt sane etiam hic nonnulla
fieri solet exornata, at non potuissent talia
artificum commissiones instituissent.
Graeci
reapse
Testificatur hoc, quod olim contendi planissime titulus Victoriae

aut fabulis ut

ficta

fingi, nisi

nuper Olympiae repertae, ubi Paeonius Mendaeus ipse de se praeCf. Urlichs uber
dicat: %al ra%Q(orr']Qia Ttoiobv inl xbv vabv ivi%a.
d. 01. Tempel p. 14 seq.
Igitur in certamine Paeonius primum,
Alcamenes secundum obtinuit locum: tulerunt autem iudices suf-

fragia de exemplis signorum, quae postea fastigia templi OlymVicit autem Paeonius ut opinor argumento,
pici ornaverunt.

Alcamenes

artis

gratia.
'"

'HqccxIslcc TtatQig, Zsv^cg

<3'

ovoyi

634

ds xig ccv3qoov

r)[iete Qr]s

te%vr\s neiQcctci

e%eLv*

cprjtiiv

dsi%ccg vLxccta

3oxco d'

r)[iccs

ov%\

tcc

devteQ' e%eLv.

Aristid. II 521: dv.ovs Sr) Hea erigov ^coyQacpov, ag (isv

dv, dXagovsvofiivov, ag Ss of ravra SslvoI Xiyovoiv, ov (isiviKarco' doxco
gov r) TiQoafjyiov cpQOvrjoavrog' Xiysi Ss ri; 'HQatiXsia
Pavrhasii ep. 2.
Si, cprjoiv, rjtiug %rX. Zeuxis his versibus aperte carpit
De Zeuxidis superbia conf. Plin. H. N.
9, 62: .,Fecit et
athletam, adeoque in illo sibi complacuit, ut versuoi subscriberet ce-

Zeuxis.

ov

cpairjg

XXXV

ng

(idXXov

glor. Ath. c. 2.

rj

(iifi^osrai ,

Hesychius

v.

quam imitaturum." ((icofirjApollodoro tribuunt, yid. Plut. de

GttiayQacpiav, quamquam Zeuxis sive Apol-

lebrem ex eo, invisurum aliquem

osrai

facilius,

alii

lodorus hunc versum non ipse fecisse,

sed aliunde ascivisse yidetur,

fortasse germana species Qovlrjosrai ti (idXXov
(iifir]Quod Plinius ib. dicit: In
Gsrai, vid. var. lect. Diogeniani VI 74).
eum Apollodorus supra scriptus versus fecit, Artem ipsis (id est Ne-

fuit

autem

-r]

ZKUXIS.

319

seae et Demophilo, nisi praestat ipsi h. e. Apollodoro) ablatam Zenxin

item ex epigrammate pctitum, in cpio etiam illa
imagine potnit uti, quam Plinius adhibet: Ab hoc (Apollodoro) artis
foris apertas Zeuxis Heracleotes intravit", quemadmodum Plinins saeGraecum epigramma Itomae in
pius epigrammatis eiusmodi usus est.
Cereris aede idem Plinius memorat
12, 154: Plastae laudatissimi fuere Damophilus et Gorgasus, iidem pictores, qui Cereris aedem
Koiuae ad Circum maximum utroque genere artis suae excolueraut,
ab dextra Damophili
versibus inscriptis Graece, quibus significarent
es8e, ad laeva Gorgasi". Kpigramma tale videtur fuisse:

ferre sccum", fortasse

XXXV

JauocpiXog elaibvxi xrjv uhv Se^iccv

sygaipe, rogyccaog Sh ri]v ccqiotsqccv.

haud dubie profectum. Timagorae carmen dilucide

9, 58: Quin immo certamen etiam picturae florente eo (Panaeno) institutum est Corinthi ac Delphis, primusqne omnium certavit cum Timagora Chalcidense, superatus ab eo Pythiis, quod
ipsius Timagorae carmine vetusto adparet, chronicorum errore non
dubio". Item ad Bupali et Athenidis epigramma referendum est, quod
legitur XXXVI 5, 11: complura enim in finitimis insulis simulacra
postea fecere, sicut in Delo, quibus subiecerunt carmen, non vitibus
ab

ipsis artificibus

memoratur

ib.

XXXV

tantum censeri Chion, sed et operibus Archenni fdiorum. u quamquam

ltem de Onata
largior hos artifices etiam aliena opera uti potuisse.
seulptore Aegineta haesito, qui duobus operibus, Hieronis monumento
Olympiae et Thasiorum donario ibidem subscripsit hos versiculos:
Tibq

MlY.avoq 'Ovccrag e^eteleaaev

AlyCva Scofiara vaiercccov.

liiv (ie

vccaco ev

Paus. VIII '42 et

legebantur hi versus:

.vid.

25, sed in

Achaeorum monumento Olympiae

aXXa cocpov nonqfiara %al xoS' 'Ovdxa

soyov, ov AlyCva yeCvaxo nalSa MCxcov.

TloXXa. Litv

Paus.

25.

XXXVII.

635

PARRH ASIUS.
1.

'dfiQodiaixog ccvtjq, ccQEvijv ds dsfScov tdd* syQatysv

IJaQQddiog, %Xsivr]g TtatQidog e'| 'Ecpsdov.

ovds natQog Xa&o^irjv EvrjvoQog, og qcc ft' scpvds
yvr]6iov, 'EXkrjvcov TtQcota cpsQOvta tsyvr]g.

Parrhasiue.

1.

Ep.

Athen. XII 543 C ex Clearcho: ovxog

(TIocq-

Qaatog) yaQ TtaQcc fisXog vtcsq xf\v yQaoptyir)v TQVcpr}oag Xoyco vfjg ccQSvrjg
dvTsXafidvsTO KCil snsyQaops Toig vn ccvtov snnsXovfisvoig irQyoigd^QoSiaiTog ctvrJQ aQSTr\v ts osfiwv xoS' syQCCips' %ai Tig vnsQaXyfjeag
snl tovtco 7tctQsyQccips 'PafiSoSiaiTog ctvr}Q.
snsyQctips 8s snl noXXcbv
sQycov ccvtov kccI tccSs 'A@qoS. %tX. 0. Iahn cum his quatuor versibus
coutinuo consociandum esse censet proximum epigramma 2, longius
progressus Benndorf his subiungit etiam ep. 3, nisi quod aliquot versus intercidisse largitur.
Has coniecturas a vero aberrare vel Plinius
indicat, cuius locum ad ep. 3 adscripsi, qui cum dicat aliis rersibns
,

'

graeco libro, quo usus est Plinius, haud dubie scriptum fuit xccl
sv dXXoig), ostendit haec diversa esse epigrammata.
V. 1. om. PV.
Ss scripsi, legebatur ts.
Videntur Parrhasio exprobravisse quod

(iu

delicatam ageret vitam et quod spurius esset, itaque his regerit, se

delicate quidem vivere sed virtutem colere item Euenoris germanum
filium esse.
tccS' syQccipsv (vel ips) AB, et sic infra XV p. 687 B,
ubi *A(}q.
TJaQQccatog affert, tccSs yQciips L, sed antea toS' syQctips
omnes. 0. Iahn syQccipa requirit, poteratque hoc a librariis facile
mutari, quandoquidem apud Athenaeum snsyQaops et snsyQaips antecedit, itaque ipse quoque hoc suspicatus sum, sed silentio praetermittere satius duxi: solent enim Graeci haec variare, velut est apud
Thucyd. 1128: Uavaaviag 6 fjysfiwv UnaQTrjg xovaSs ti aoi ^api^gff-ihu
cui plane gefiovXofisvog dnonsfinst SoqI sXmv v.a.1 yvcbfir\v notovfiat.

extat apud Xenoph. Hellen. V 1, 31: 'AQTa^so^rig

TovTOig sycb TtoXsfifjaco. Non satis caute
Nov. 197 seq. 221, ubi vel Aristophanium
versum Acharn. 406: ditiaionoXig -naXsi cs XoXXsiSrjg sym, qui inteV. 3. Xa&ofirjv, 0. Iahn Xin6fir\v.
og qoc
gerrimus est, tentavit.
fi' scpvos Meineke, og dvsopv6s AB, bg y' dvscpvas PVL, Iacobs og viv
V. 4. TtQcoTa, B TtQog ra.
scpvasv. Consulto v ephelc. non adieci.

minum exemplum

fiaaiXsvg vofii^st SiKatov .

de his iudicat Cobet Lect.

PARRHASIUS.

321

2.

Ei

686

aTtiGTa xlvovdL, leyco Tade' <pr)[d

xccl

te%vr]g svQijefrai

xeQ^ara

yaQ

rjdrj

Trjdde Gacprj

%eLQog vcp' r)nereQrig' dvvjieQj3lr]Tog 6e nenr]yev

ovQog' d^co^irjvov d' ovdev eyevTo ($QOTOtg.

Oiog

d'

evvv%Lov cpavTa^eto noXXaxi cpoiTcov

IIaQQa6LCp $i' VTtVQV, Tolog od' e6TLV OQCXV.

Ep. 2. Athen. ib. rjv%r]os S' dv(iE6r'jTcog iv rovtoig' sl yccl %xX. ita
Aristid.
Sehweigh., iv tovtolgl yul ABPV, inl tovtolgl yuI Bas. L.
II 520: 'AXX
i(is nQwrjv ccvrjQ ETULQog
coyQucpov tl in iy qccuuk
i^sSiSuGYS tolovtov si yccl htX. sic Reiske, tolovtovl yccl T Iunt.,
tolovtovl sl y.ccl &.
V. 1. yXvovgl, ap. Arist. r Iunt. nXvog sl, &
tuSe om. Ath.
V. 2.
yilvocg cc.
Xiyco, ap. Ath. Basil. Xsycov.
V. 3. rifisTiQrjg, ap. Ath.
Ts%vr]g, ap. Ar. codd. praeter f) Tr)g TS%vr\g.
A rjfiSTiQccg.
V. 4. sysvTO, ap. Ath. B sysvsTo, P iyivsTO, ap. Ar.

praeter

Ep.

iyivsTO.
3.

Athen. XII 543 F: rsQccTSVofisvog Ss tlsysv

ots tov iv AivSco HQCcvlicc syQcctpsv,

avxov

ccvtco

ovccq

cbg

(6

IlccQQCiGiog),

inLcpaiv6(isvog 6

6&sv yccl
yQcccprjg inLTr]8Ei6xr]Ttt.
Apparet exordium epigrammatis ab
V. 1. ivvv%iov Cobet ivvv%iog, quod
non magis tentandum, quam (iegovvytiov (is6auiQiov, SslXlvov apud
Theocritum.
V. 2. Toiog, B S' olog. Respicit
noXXuYi, B noXXuYLg.
hoc et priora epigrammata Plinius H. N. XXXV 71: Namque et cognomina usurpavit, Habrodiaetum se appellando, aliisque versibus principem artis, et eam ab se consummatam: super omnia Apollinis se
radice ortum [hoc ex perdito aliquo epigrammate petitum videtur] et
Herculem, qui est Lindi, talem a se pictum, qualem saepe in quiete
Etiam tabulae, in qua Mercurium pinxit, videtur epividisset".
&sog

G%rj{iccTLgoL
tco nivccYL'

itQog Tr)v

Tr)g

Oiog d.
Athenaeo praetermissum esse.
iniyQuipsv

subiecisse, vid. Themist. or. II p. 34: epccel tov IIuQQdeiov, oxl

yQccepsLv tov EQ(ir)v sy%SLQr)aag vr)v eocvtov (iOQCpr)v tco nivaYL iyYttTi&STO, y.al s^unuTu Tovg uv&Qconovg to iniyQtt(i(icc Tr)g siYovog' oiovtcci
yUQ OTl IIuQQCCGLOg SttVTOV iTifirjGS YCcl iYvSrjVE TCO dvtt&rjflUTL, nOQQCO

gramma

SvTsg

Tr)g

tov gcoyQccepov aoepiag, og

i'vu epvyrj

dnsLQOYuXiav te yccl epiXccvParrhasio for-

dXXotQicp ovoficcTi sig Tr)v yQcccpriv YttTE%Qr]6UT0.

tasse aliquis tribuat epigr. ap. Athen. XI 782 B:
ticcv,

FQU(i(itt IlrjQttGioLO, te%vcx

Mvog'

i(i(il

Ss EQyov

TXiov alnsLVccg, uv sXov AiuYiSccL.

ubi Iacobs yQU(i(iccTa TlaQQttGioLo coni. , quod firmare videtur Pausan.
1
28, 2: Tcp Ss Mvl TttVTtt te yccl tu Xomu tcov SQycov IJttQQdoiov YaxayQdipai tov EvrivoQog, sed recte Meineke tuetur Athenaei scripturam,
ut fntiquior aliquis artifex Perasius vel Pirasius intelligendus sit.
Perasius et Mys Phidiae suppares aetate fuerunt, eorumque opera usua
est summus artifex in Minervae IlQO(id%ov clypeo ornando, caelavit
1'OBTAE IiYK.

II.

,21

POETAE ELEGIACl.

322

fecit Pevasius, quemadmodum Panaenus, quem Pli54 dicit Elide Minervae clypeum intus pinxisse: graecum
vocabulum yQccqpsiv non satis recte interpretatus nisi forte Panaenus
usus est ea artis specie, quam Email vocant. Pausanias, cum legisset
Perasio socio laboris fere usum esse Mvv, nominis similitudine deceptus Parrhasium substituit, quemadmodum alias quoque passim
erravit, quibus erratis confidere solent, qui chronica graecorum artificum concinnant. Itaque illud epigramma omnino alienum a Parrhasio,
neque is unquam doricam dialectnm adhibuisse videtur; scribendum
autem cum Meinekio rQaupcc (vel potius yQccuuccl) IlrjQccGioio
sed quod idem nunc scripsit ex Heckeri coniectura
(i[ii de sinav,
ilsv Aiccmdag vel AloXCSccc; i. e. Ulixes, non videntur hae correctiones

Mys, catagraphara
nius

XXXV

necessariae esse.

XXXVIII.

637

PBAXITELES.
IjQa^ixeXrjg 6v 7tcc6%e dirjXQificoGev eoootk,
i

idlijg

&Qvvy

eXxcov aQ%exvnov XQadirjg^

ixi6&6v ifieto diSovg

ovxix'

6'Cgtsvcov,

aXV

ifie'

cpiXxQa

Se (idXXco

uTSvit,6fisvog.

Praxiteles. Athen. XIII 591 A: Kai TlQa^ixeXrig 8e 6 dyttXfiaxonocog sqcov avxf/g xr)v KviSCav 'jcpQoSCxrjv an' avxf)g {$Qvvrjg) inXdoaxo,
yial iv tfj xov "EQcoxog fidoei xfj vnb xr)v G%rjvr)v xov &edxQOV iniyQaipe.
riQtt^teXrig xtX. Legitur etiam Anth. Plan. 204, ubi male ZiiccovCSov inscribitur. Epigramma hoc haud dubie statuae subscriptum
erat, sed erravit Athenaeus sive is, quem ille sequitur, ipsius Praxitelis hos versus esse ratua, quos ab alio postero tempore additos esse
Tullius Geminus,
apparet. Imitati sunt hoc epigramma Leonidas
V. 1. SiringC^cooev, P diriQifiov xiv.
lulianus (vid. Anthol. Plan. ib.).
V. 4. 6'Coxevcov,
V. 3. ecieco, PVL ifioto.
fidXXco, Plan. xCv.xco.

Plan. xo%evcov.

21*

XXXIX.

638

DIONYSIUS MINOR.
1.

^dcaoiSos sx iivjTQog Ooifiov xoivoj{icc6l (1Acc6tcov.

2.

XdCLQS, XCU

rjdo^iaVOV fiLOTOV dlCC6C3% TVQCCVVOV.

Dionysius minor. Ep. 1. Plut. de Alex. virt. II 5: JLOvvocog

8s [6 vscoTEQOg] 'AnoXXcavog vlov ccvtov covoficcosv E7tLyQttipug dcoQcSog
axX.
.'. MoCResp. Epist. Socr. auctor 35: cnzonEpipov 8s uoi uCccv
QiSog v,ui 'E%EY.QCCT.ovg 7iv&6[isvog xccg 71eql diovvoCov ovvovoCccg' nccvv
yccQ cc^irjnoovg avTag oioficu sivcci ccvdQog cpofiov (<&olov) y.olvco(iccol
et mefiXuGTOVtog et ib. 36: dvdQog KsYQOTtog yolvcouccgl $Xugt.6vtoq.
.

alibi me integrum epigramma legere.

Ep. 2. Plato Epist. III ad Dionysium: ov u-sv yccQ 8rj xcci tqv
&sov, cog riyystXav ol tots ftscoQOvvTsg, 7iQoosi7tsg sv dsXcpOLg ccvtco
tovtco &a7tsvoag tco Qr](iari (%cclqe) Ycci ysyQcccpccg, cog cpccoC' %aLQ y.tX.
0lotov, n (lCov. Versus est fort. ex eodem epigrammate (sive elegia)
ex quo fr. 1.
Dionysii Paeanem, in Aesculapium commemorat Athen.
VI 250 C: XrfeccvTog 8h xr]g OQyrjg tov diovvoCov TtccXiv 6 drnionXrig
KSXsVOUg TLvi TCOV 7UGTttU.EVCOV
Etprj, %ttQLOaiO 8' ttV jXOt TL, dlOVVGLE
8l8cc,ccl [ie tov 7tE7toirj(iEvov sig tov 'AoY.Xr)TtLbv Ttaiava' uxovco yccQ os

mini

7tS7tQayiiccTEVG&cci TtSQi tovtov.

Nugae sunt, quae leguntur in commento Aristot. Rhet. apud Cramer. Anecd. Par. I 303, qui interpres Dionysium tov %a7.Y.ovv et tyrannum Syracusarum temere -confundit.

XL.

MAMERCUS.
Tcc6d'

66TQeioyQa<plg

cc67ti'dcc$

xccl

iQvGsksopavTriXsxTQOvg

a.67iidCotg sXkoiisv svtsXsOiv.

Mamercus.

Plut. Tiruol. 31: Kal yccQ 6 MdfiSQnog in\ xop notr]yQatpsiv nul TQccycoSiag (isycc cpQOVcov iy,6(inas viv,r]6ag rovg (itafrocpOQOvg, ttal rag deniSccg dva&slg Toig &soig ilsysiov v($Qiotfn6v
snsyQaips' rdeS' %tX. Mamercum Italica stirpe oriundum fuisse nomen
arguit; etiam Syracusanus poeta, quem memorat Aristoteles Probl.
1: MttQav.bg (unus liber (lalwaog) Ss 6 SvQttv.ov6Log kccI cl(isivcov
r\v jtoirjtrjg, 6V ixoTttir). non Graecus, sed Siculus natione opinor fuit
nomen fortasse non aliud quam cognomen (itti.ay.6g, quod Aristodemo
(iccroi

XXX

Cumanorum tyranno iuditum, non graecum opinor vocabulum,

sed

Osco titulo malalcs, sed significatus incompertus;

V. 1. tcc6S'
olim iu Aristotele mihi MdaQxog scribendum videbatur.
o6TQStoyQcccpsig C et Stephanus, Tag ts oeTQiayQcccpsig P, tdg ts oarptoyQccqpsig Fa, tdeds Tag oetQSioyQcccpsig BM, TaeSs Tccg o6TQioyQacpsig
ADia.
%QV6slscpavTr\XsY.TQovg C et Xylander, %QV6slscpavTsnr)\sY.TQOvg
V. 2.
Bia, XQV6slscpavTS mXh.TQOvg ADBM, XQ v0S ^ (P ttVt7i: tXsK rovg Fa.
deniSccg om. P.
dontSioig om. Fa.

Oscum, ac legitur

in

XLI.

639

ASTYDAMAS.
Ei&
o'l

syco

rj

xslvol ayb

r)[iLv,

ylco66r\g rsQTtvrjg TtQcora 6oxov6l cpSQStv,

s%

cog

ev KeCvoLg yevoprjv

clkrjdsLag sJCQL^rjv acps&slg TtaQdfXL^Xog'

vvv de xqovcj 7iQoe%ov6\

olg cp&ovog

ov%

eiteraL.

Photius 502, 21: Zuvxr\v inuivsig, wgtcsq 'A6xv8dnoxi' 'AexvSdfiu xcp MoQoCfiov svr\(iSQr\6uvxL inl XQuycoSCag 8i8u6%uXCu TIuQ&svonuCov So&ijvui vn 'A%"r\vuCcov swovoq dvu&SGiv iv
&suxQco. xbv 8s slg uvxbv snCyQUfifiu notr\6ui uluoviy.bv xovxo' El&'
Add. Suidas s. v. Zuvxr]v inuivslg, Apostol. XV 36. De
iycb v.x%.
proverbio cf. etiam Zenob. V 100. Arsen. 427. Parthenopaeum una
cum Lycaone docuit Astydamas 01. 109, 4 victorque est renuntiatus,
ut testificatur didascalia nuper Athenis reperta, quam edidit Koehler
Mittheil. des Archaeol. Instit. III, neque vero propter hanc victoriam,
ut paroemiographi tradunt, Athenienses videntur statuae honorem decrevisse, sed ut insignem poetae industriam decorarent, qui per sexa-

Astydamas.

ficcg

ginta fere annos tragicae arti operam navavit; nam primam fabulam
docuit 01. 95, 2, itaque Diodori verba XIV, 43 sr\6s sxr\ sh,r\-novxu
manifesto vitio laborant, corrigas ivsvrjnovxa. Quem grandaevum

diem supremum etiam permagnus fabularum numerus (240) argumento est: neque enim audiendus Koehler, didascaliam istam ad
Astydamantem minorem referens, ut paroemiographi temere Parthenopaeum maiori attribuerint. Honor Astydamanti impertitus videtur
Lycurgum permovisse ut legem ferret de Aeschyli, Sophoclis, Euripidis
statuis fingendis: principes enim artis tragicae etiam tunc honoris
huius immunes erant, vid. Diog. L. II 43: nai yuQ 'OfirjQov, (ov) Hu&d
obiisse

rprj6Lv

'HQUxlsCSr\g nsvxr\v.ovxu 8QU%fiuCg cbg fiawbfisvov igr\fiCco6uv

%ul

TvqxuCov, (ov) nuQunontSLV slsyov, kui AexvSdfiuvxa nQOXSQOV xav

nsQi AIg%vIov ixCfirjGuv slkovl %al%r\. Ita enim redintegrandus locus.
Homerus, Tyrtaeus, Astydamas olim contumelia affecti, post statuae
honore decorati sunt ab Atheniensibus: Astydamas enim diu neglectus
01. 101, 4 primum victoriam reportavit, id quod vel Diogenis vel
V. 1. ysv6fir\v, Phot. et ap.
librarii socordia praetermissum est.

V. 2. ylco66r\g xsQnvrjg non caret offensione, exV. 3. in u\r\%sCug

spectaveram 6Sfivr\g vel XQayiv.r)g xs%vr\g.
Phot. et ap. Suid. A, ceteri in d%r\%sCr\g.
i%QC\rr\v, Phot. ixQC&r\.
V. 4. nQos%ovo', olg, nuQs%ovc' olg Suid., nQ06s%ov6uig, olg Phot.,
Bentley scripsit nQos%ov6'
nQ06s%ov6' olg Apost., sed R nQos%ov6'
o), quem antea secutus sum.
Suid.

ysvoCfirjv.

XLII.

640

PHILISCUS.
(Nvv)

ci

deifceig,

xbv

Y.ct\

KaXhojtrjg %-vyuxeQ, TtokvTqyoQe <&qovxi,

el xi q>Qovelg xui xi 71sql66ov %eig'

yccQ eg

uXXo

6yx\\)bU

yLe%UQ\io6$vxu xul ukloug

Philiscus. Plutarch. vii. dec. oratt.

avtbv (Avaiav) iniyQa{i(ia (PiXiaKog,

sg

vit. Lysiae 3: snoirjas 8s

6 'iaoxaaxovg [isv yvcoQifiog,

ttaiQog 8s Avaiov, 8i' ov cpavsQOV,

cbg nQOsXafis toig stsaiv, ag nal lx

anodswvvxai. $%si 8s ovtcog' ol KaXXinV. 1. Nvv co Iacobs, KaXXionr\g Wyttenbach, vulgo m KaXnr\g %tX.
V. 3.
Xinm\g (P -naXXinnrj)
$Qovti Wyttenbach, vulgo cpQovtiSi.
tov
[is&aQ{ioa&svta libri, Salmasius rco
(is&aQ^oa&svti, quae
Omnino increconiectura, quamvis plerique probaverint, ferri nequit.
dibile est Philiscum, qui Isocratem summum dicendi artificem secutus
est, adeo inertem fuisse, ut in una eademque verborum comprehensione

tav

V7i6

nXaravog

sIqtjjlsvojv

eadem repeteret: nam Lysias v. 3. 6. 8 mortem obiisse dicitur.

Itaque post v. 4 plura intercepta esse arbitror: hoc ipso loco videtur
Philiscus defuncti amici aetatem provectam significavisse, unde biogra-

ter

phus Lysiam aetate maiorem Isocrate fuisse confecit. Sed mihi iste vel
potius auctor, quem sequitur, omnino falsa specie deceptus esse videEtenim Philiscum,
tur, ad Lysiam oratorem hoc poematium referens.
qui Lycurgi oratoris vitam scripsit 01. 113, 4 defuncti (vid. Olympiod.
ad Platonis Gorgiam 515 D), non est verisimile quinqnaginta plus annis
ante praeconio ornavisse Lysiam oratorem recens vita defunctum: eo
tempore praesertim si Suidas vere tradidit Philiscum antea tibicinem
Defuisse, nondum ad artis rhetoricae studium animum adpulerat.
nique apparet studiorum communione amicitiam inter poetam et defunctum esse contractam; et Philiscus quidem etiam in Lycurgi vita
non dissimulavit, quanti Platonis fecerit institutionem sed Lysias orator ab his studiis abhorrebat. Itaque existimo hoc poematium ad alium
quem Lysiam Platonicum sive Pythagoricum esse referendum: viii
:

grandis natu

memoriam

pietatis atque amicitiae ergo recoluit Philiscus.

biographus ad oratorem, Wyttenbach coniecit
AvaiSi, biographum traditam scripturam perperam interpretatum esse
ratus, cuiusmodi errores saepius commissi sunt, sed quod Pythagoreum
celebrem Epaminondae magistrum esse credidit, quominus probetur

Proclivi errore rettulit

rationes obstant, nisi cenSeas illum centesimum annum vitae

Cuui verborum structura {is&aQfioaliquantum supergressum esse.
a&svta ig aXXo a%r)iia conferas Eratosthenis epigr. ap. Eutocium ad
Archimed. p. 146 ed. Torelli: atSQsr\v naaav sg aXXo cpvaiv sv fista-

temporum

fioQcpmaai, alias accusativus

solus adhibetur, ut est

apud Eurip. Alc.

PHILISCUS.

328

********
******

iv xo6(jlol6l fiiov 6co^a Aa/^ov^' stsqov,

df c' aot^g

wqQVKU tbkslv

dovTcc xecTacp&Liisvav

0 TO T
XCCL

xccl

tlvcc

6ocpco

AvGlcc vpvov,
ccd-ccvccTov,

S^lijg 1p~V%tjg dSL%EL CpL?iSTaLQOV CC7tCC6LV,

T7JV TOt5

(p&L[lEVOV

71CC6L

^QOTOLg

641

(XQSTljv.

1190: Nvv yuQ (is&rjQfioofisa&a fisXrCa) fttov tov tiqoc&sv. Aeschyl.

Prom. 309: Kui fis&uQfiooaL zQonovg vsovg. Componas cum his Eurip.
Med. 1038 ifistg 8s fir\rsQ' ovv.sr ofifiuaLv cpCXoig oipsoft', sg uXXo
o%r)fi' uitoazuvzsg pYou. et Ion. 1066 nu&soL nuftsu d' s^uvvzovo' sig
uXXug fiiozov fioQcpag huzslolv. Hecker coniecit to5 yaQ sg uXXo xi
ccofia

fis&aQfioa&svzi

Cov a%r)fiu Xu%6vfr'.

V.

4.

aooiioioi,

Xu^6v&', malim quod etiam Hecker coniecit Xu%6v&'.

V. 5. AvoCu vfivov Salmasius, legebatur XvoiSuifivov.
V. 6. Sovza,
Iacobs (et ut videtur A) dvvza, Markland dvvzi, Wyttenbach gwvri.
naracp&ifLsvcov HP, v.uzu cp&ifisvcov A, ut Markland coniecit, Hecker
()io[ia v.aza
cp&Lfisvcov %ui ^ocpov u&uvuzm, vulgo nurucp&Cfisvog.
Nulla harum
aocpm, Wyttenbach ozscpog, Sintenis ocpco vel \6cpov.
coniecturarum vitium tollitur: Svvul -huzu yi)g graece dicitur, Svvul
kuzu cp&Lfisvcov vix recte: neque Philiscus, qui mortui amici memoriam
pio animo recolit, poterat dicere illum ad Orcum tenebricosum pervenisse, nam v. 3 et 4 satis docent Philiscum pervagatas opiniones de
vita post mortem futura contemsisse: secutus haud dubie est PlatoKOOfirjGL.

nicorum vel Pythagoricorum placita. Locum difficilem nequeo expedire, fortasse poeta dixerat hunc poesis honorem etiam viro sapienti
V. 7. to r Wyttenbach, vulgo
defuncto haud ingratum esse munus.
Ceterum apparet non epitoV.
Ssl^sl Brunck, vulgo SsCj-ui.
gramma esse, quod Plutarchus dicit, sed amplioris carminis exordium.
Philiscus videtur etiam tragoedias scripsisse, nam hunc esse credo tragoediarum scriptorem, quem meditantem pinxit Protogenes (Plin. XXXV,
105), non Alexandrinum, quem docti homines intelligunt, qui cum Ptolemaeo II regnante floruerit, non potuit Protogenes eius imaginem
facere. Quem senem Protogenes, eundem adolescentem videtur Parrhasius
'pinxisse, Plin. XXXV 70, ubi de comoediarum poeta cogitant, qui ab
Isocratis discipulo dirimendus videtur, nam eundem et tragoediis et
comoediis operam dedisse non est verisimile; sed fabula Themistocles,
quam comico attribuit Suidas, videtur Isocratei tragoedia esse.

XLIII.

A P H A R E U S.
'laoxQatovg 'AcpaQevg natQog etxova trjvd' dvefrrjxev
Zrjvi, #0V te 6efi(ov xal yoveav aQetr\v.

Aphareus.
vr\v xr\v *[nniov
cov xbv 'AcpaQsa

Plutarch. vit. dec. oratt. vit. Isocr.: enstra nXa&dxov Qr]xoQog yvvatv.a r]ydysxo, xQStg natdag e'xovaav,
cbg nQoeiQrjxat enoirjaaxo ('laoKQaxrjg), og -Aal etnova

ctvxov xaXKr)v dvs&rjne nQog xco 'OXvfinteico enl niovog, xl eneyQa-ipev

Cf. Phot. Biol. 260.
'[aoHQttxovg %xX.

XLIV.

642

SPEUSIPPUS.
Uejfia fiev ev xoknoig xateyei too* yala
Tpv%r)

d'

nhdtavos,

teo&eos td\iv eyei ^axaQav.

Anthol. Plan. 31. Enevainnov.

V. 1. noXnoig,
%axs%st, praestat quod alii testificantur KQvnxst.
V. 2. tao&eog scripsi, legebatur tao&ecov, cod. Par iao&sov, ut conHuc referenda Hesychii glossa: tao&sog' ipvxr) d&dvaxog
iecit Iacobs.
(potius tao&eog ipv%^' d&.) quae meam emendationem satis firmat: atque iam constat ipvxr) ' d&dvaxog quod Lennep recte restituit ap.
Diog. L. sive Anth. Pal. germani vocabuli interpretamentum esse. Fortasse alii structura variata legebant rpv%rjv d' lao&sov (d&dvaxov) xd!-ig

Speusippus.

cod. Par. *.6Xnco.

Videtur non diversum ab eo epigramniate, quod duoe'xet fiaKaQcov.

bus versibus auctum servavit et praeter duo alia Platonis nionumento
inscriptum fuisse dicit Diog. L. III 44:

raiu

fiev iv noXncp %Qvnxei xoSe acoj.ta TlXdxcovog,

ipvxr) S' d&avdxcov xdiv e'xst (laytdQcov,

vtov 'AQtaxcovog, xov xtg xal xrjXo&i vatcov

xtfia dvrjQ dya&og, 9eiov iSovxa fiiov.
ubi V. 2 lacobs d&dvaxov, Lennep d&dvaxog.
Authol. Pal. Vll 61 tanquam adcspotou (ubi P

Idcm
v.

lcgitur etiam in
sec. xoXnotg.

a m.

POEfAE ELEGIACI.

330

in rasura), una cum reliquis duobus, quorum prius

Simmiae tribuitur (VII 60), vide supra XXXV 1 et conferas praeterea
Osann Symbol. Litterar. I p. 307. Idem hoc epigramma videtur extare

v. 2. cc&civcctov

Bibl. Scor. p. 491, qui ex quatuor

Speusippi esse lioc poematium sane
est verisimile, sed duo versus, qui subsequuntur, manifesto ab alio
adiecti, id quod etiam Osann censuit. Inpritnis verba novissima ISslv
&slov @i'ov recentioris aetatis indolem produnt, nisi forte scribendum
sit &siov iScov fiiorov. Cum Speusippi epigrammate componas titulum
Atticum nuper repertum (Ephem. Attica nova p. 298) Zco[jlcc [isv svftccds gov, /Jlovvgis, yccicc y.ccXv%tsl, ipv%riv S' oc&ccvutov noivbq s%si
quod fortasse aliquis adhibeat ad Lennepii coniecturam statccfiiccg.
biliendam, sed potius in hoc titulo cc&ccvcctcov refingendum, quamquam
ipvxr) ccfrccvccTog in sepulcralibus titulis identidem legitur, cf. inprimis
Corcyraeam inscriptionem CIGr. II 19076 b. Speusippum etiam alia
carmina composuisse docet Philostr. V. Apoll. I 35: Sitsvantnov tov
'd&rjvcciov ovtco tl SQCcGixQVficcTOv ysvsG&cct, cpccGLv, cog STtl tov Kccgccv8qov ycciiov sg Mcc-nsdoviccv y.co(iccgccl noLrjficcTa ipvxQcc gvv&svtcc hccl
Denique moneo alius epigramSrjLioGicc tccv&' vtlsq XQV( ^ XC0V **
matis in PJatonem reliquias servatas esse in lapide prope Lyceum reperto, de quo vid. Ephemeris Arch. n. 264, ubi extant duorum epixsto ll' SQvog
{Ks)Y.QOTtLr\g
'A&rjvscov
grammatum reliquiae:
v vllvotioXco deinde vero
i
ig svQvoncc Zsvg
nsi&ofisvog

ap. Miller

in cod. Scorial.

versibus

primum tantum

Catal.

attulit.

X,

[lcc

nXccTcovog

neglexit
collegit.

Kaibel

iog tsllsvsl. quas reliquias

cpoQsXsvcoXg
nuper epigrammata monumentis incisa sedulo

iLsvog

qui

XLV.

643

DEMOSTHENES.
EineQ
ov

X<Sr\v

Tcor'

yvcoftrj

(jcofirjv,

v 'EXXrjvcov

Ar]fio6&eveg, etyeg,

Aorjg Manedcov.

rjq^ev

or. (Demosth.): ahfjaag

re
Demosthenes. Pseudoplut. vit.
yQafifiarsiov syQtttyev, ag ftsv drjfirjrQtog b Mdyvrjg cprjai, xb snl tf)g
sixovog avrov sXsysiov intysyQafifisvov vnb rcov 'A&rjvaicov varsQOV
sinsQ nrX. et Plut. vit. Dem. c. 30, qui quidem addit: ot yaQ avrbv
rbv drjfioa&svrjv rovro notfjaat Xsyovrsg sv KaXavQia fisXXovra rb cpttQ-

Adde Zosim. et Anon. vit.

TtQoacpSQsa&ai. nofitSfj cpXvccQOvot.
Bibl. 265 p. 494 B. Schol. Demosth. 57. et Suidas v. drjfioaft., denique Aristid. II 517: Sonsi Ss (iot nai rb sniyQafifia ovk
s%co rfjg drjfioo&svovg yvcofirjg s%stv rfjv sntyQcccprjv, o vvv (1. nal vvv)
fia-nov

Dem. Phot.

civaytyvebaHOfisv sv KsQccfistKcp.
dicit, sed fiduciam ac spiritum,

qui non Demosthenis esse

epigramma

quem versus prae se ferant,

Sane ipsum Demosthenem hoc elogium

viro

summo

sibi fecisse
haud indignum.
tralaticia, nec tamen verax fuit fama: subscriptum fuit epigramma statuae, qua Athenienses 01. 125, 1 auctore Demochare Demosthenis memoriam ornaverunt: rogaverat enim ille sinova %aXnr)v ev ayoQa {atr\-

cuius epitome legitur ap. Plut. vit. X

arguit populiscitum
de qua statua, quae fuit prope Martis templum, vid. Pausan.
I 8, 3.
Illo igitur tempore videtur etiam epigramma conditum, cuius
auctor, si coniecturam periclitari licet, fortasse Demochares fuit.
V. 1. yvcofirj Qafirjv Schol. Dem., Phot. (sed A Qcofirjv yvcofjtrj) Zos. An.,
Qcofirjv yvcofirj Plut. Suid.
el%eg, sa%sg Pseudoplut. Zos. An. Schol.
V. 2. "AQr\g, ap. Pl. BC ap. Zos. V. ap. An. V dvfjQ (An. GX
Dem.
MansSovcov, sed corr. in m. CeteMocxsScov, ap. Pl.
utrumque).
rum cf. etiam Phot. Bibl. c. 266: dXXd nai rb sntyQafifia o rtvsg syyQttcpovai rfj rov drjfioaftsvovg arfjXrj, sig snsivov (Hyperiden) fisracpsaat),
orat.

ut

Qovatv, rb ovofta fiovov dfisiipdfisvof

QWfjtrjv 'TnsQStSrjg sl%sv, v.rX.

yQacpovat yap" sinsQ

iarjv yvcofirj

Goettling (Gesammelte Abb. I) Demostheni vindicare studuit epigramma in honorem Atheniensium qui in Chaeronensi proelio occubuerunt ap. Demosth. de Coron. 289:

OiSs ndrQag

svsy.cc acpereQccg slg SfjQtv s&svro

onXa, nai dvrtndXcov vpQtv dnsoxsSaoav
fiaQvdfisvot S' aQsrfjg nai Sstfjtarog ovx sadcoaav
tpv%dg, aXX' 'AlSrjv xotvbv s&svro /JpajSJj,

ovvsksv

'EXXfjvcov, cbg

(ir)

^vybv av%svi ftsvrsg

SovXoavvrjg arvyeQav dficplg s%coatv v@qiv.

POETAE ELEGIACI.

332

1'%sl noXnotg tcov nXsieta x.ccfiovtcov

snsl &vrjtoig h Aiog r\8s %QL6ig
(irjSsv ttfittQzsiv iatL frstov x.al ndvtcc natOQ&ovv,
iv fiiotrj fioiQCtv 8' ovtv cpvysiv snoQSv.

yccia Ss

natQtg

'-

6c6ficct

Huic Goettlingii coniecturae patrocinatur Aristidis locus II 517, queui

supra adscripsi, huic enim rhetori videtur carmen ovk sl-ca tr)g drjfio6&svovg yvc6fir\g s%siv tr)v snL6tQocpr\v (ita enim corrigendum) h. e. exitum, novissimum distichon, in quo cardo totius poematii versatur. Fortasse Demosthenes consilio iuvit poetam, vel cum orator in oratione
funebri eandem sententiam illustrasset, eius vestigia legit epigrammatis
Nam quo minus Demostheni tribuatur epigramma, ipsius
scriptor.
oratoris verba quae sequuntur prohibent: ov tco 6vnovla ti)v tov
y.tttOQ&ovv tovg ttycovi^ofisvovg ccvs&rjxs Svvccfiiv, cclla toig &soig' rt'644
ovv, co v.atttQcct , sfiol itSQi tovtcov XoiSoQrj %al Xsystg a eol Y.ccl totg
6oig oi &sol tQsrpstccv slg y.sq>cck,r\v ; In hoc epigrammate, quod Karsten
(vid. Philol. XIV 413) iniuria maxima ex parte subditicium censuit,
sane multa obscura et de vitio suspecta sunt, quibus difficultatibus

expediendis cum iam priores operam dedissent, tum nuper disputaverunt de hoc poematio certatim homines docti, Funckhaenel in Philol.
VI 565 seq. Froehlich in Act. Soc. Monac. 1845 p. 78 seqq. Osann
in Comment. Semin. Philol. Giss. VI 10 seq.
Duntzer Epitheta der
Gotter p. 48. Bernays in Mus. Rhen. XIV 321. Ribbeck in Helvetiorum
Mus. Philol. 1862, denique Voemel in adnotationibus ad Demosthenis
orationem et in excursu peculiari ed. novissimae. Expedita omnia
existimat Thudichum Mus. Rhen. XII 297. Sed neque aliis neque Kaibelio persuasit, qui (vid. comment. de monumentorum aliquot carminibus Bonnae 1871) Kai-stenii vestigia secutus non solum epigramma
mala fraude fictum censet, sed etiam germanum monumenti illius titulum sibi visus est recuperavisse. In Anth. Pal. VII 245 post Gaetulici epigramma legitur: tov ccvtov'
%q6vs, itavtoicov %vr\tolg navsTti6v.oiis Saifiov,
ccyyslog r)(istsQ(ov na6i ysvov na&scov
ag lsqocv 6cosiv nsiQcofLSvot 'EXXdSa %coQr\v
Botcotcov nXsLVoig %vr]6HOLLSv sv SansSoig.

"l

corrigendum navsnt6Y.on' ds&Xcov, nam SaifjLov plane otiosum.

lure Gaetulico abiudicat Kaibel hoc epigramma, negatque demonstrativi generis esse poematium
adhibito fragmento tituli, quem Pittakis
prope Olympieum indagavit et in Ephem. Arch. 545 edidit

ubi

ETTANTOIQNONITC

OIHMETEPQNTTAI
quem

titulum

inter

01.

CVII

et

CXX

scriptum esse Kaibel testatur.

Hos igitur quattuor versus in monumento eorum, qui Chaeroneae

mortem pro patria fortiter pugnantes obierunt, inscriptos fuisse conAssensi sunt Kaibelio cum alii tum Kirchhoff (Herm. VI 487);
iecit.
adversantur Spengel (Berichte der bayer. Ac. 1875 p. 287 seq.) et
H. Weil (Revue de Philologie 1877 p. 25 seq.) iure meritoque. Nam
Olympieum, ubi ille lapis repertus, longo intervallo diremtum a
Ceramico, in quo more patrio hoc monumentum erectum, vid. Pausan. I 29, 13 et Themist. or. 22 p. 335 (sv tcp tdcpco tcp SrjfioKaibel huc animum omnino non advertit, neque vidit lugu6tco)*)
est etiam Athenas adiisse ibique meorationis etiam mouumentum illud in Ceraniico
visitavisse titulumque oculis usurpavisse.
*)

Themistium verisimile

morem Demosthenicae

hKMOSTHENES.

333

lamentationem*) Demostheni adversariorum calumnias replane usui fuisse, itaque cum conutur, suum inventum
cum Demosthenis verbis conciliare, interpretis officio fungens id unum
agit ut difficultate8 argutando et cavillando eludat; nam Demosthenes,
postquain scriba epigrannna recitavit, continuo in adversarium invelncin i.stam

nulli

fellenti

hitur:

uitoveig,

Ala%Cvr\,

%u\ iv

uvtco

tb

tovtco

Mr\8ev uuuQte Cv

iati frscov xai ndvtu ytatog& ovv ov tco ovu^ovXco tr)v tov xaroq&ovv tovg dycovio(iivovg dve^rjyie Svvuuiv, dlXd toig &eoCg. Planissime apparet versum, quem adhibet orator, repetitum esse ex epigrammate, quod modo in concione recitatum.**) Nihilominus Kaibel
eo temeritatis progressus est, ut confidenter affirmaret, scribam recitavisse
%Qove, navtoCcov xri., insimulans virum honestissimum simul
malae fraudis et stultitiae: nam Demosthenes si usus epigrammate isto
alienum versum qui non incisus erat in lapide, clanculum substituit,
poenas huius calumniae statim daturus fuisset, namque fraus neminem
poterat latere. Laboranti Kaibelio visus est Kirchhoff subvenire, docuit enim scholio inedito Gregorii Naz. usus versum (irjSev duaoteiv
iatl &ecov (&eov) xul ndvtu KutOQ&ovv ex Simonidis elegia elg zf^v
MaQa&covi (idxrjv repetitum esse, itaque existimavit Demosthenem pervagato hoc versu, cuius auctor non ignotuj erat, ad suam causam
agendam usum esse. At apertum est, oratorem non Simonidem vel
alium vetcrem poetam testem adhibere, sed epigrammatis scriptorem.
Itaque Kirchhoff, ut suam obtineret causam, clavo clavum tundens versum hunc ab aliena manu Demosthenis verbis insertum esse arbitratur
(vid. Kaibel Epigr. n. 27), subditicium scilicet epigramma, quo carent
aliique libri, interpolationi ansam dedisse, quae ad omnes libros Demosthenicos pariter sit propagata. Sed hoc quoque vanum commentum nam etiam si auctore Kirchhoffio Demosthenis verba in hunc
modum circumcideris dxoveig Ala%ivr}, ov tco avufiovXco tr)v zov nuzOQ&ovv tovg dycovigouivovg dvi&rjKS Svvufiiv uXXd toCg fteoig, perspicunm est, oratorem clausulam poematii, quod Demosthenis libri exhibent, non illud elogium, quod Kaibel substituit, respexisse. ***) Igitur
si cui epigramma in libris Demosthenicis propagatum subditicium videtur, eum oportet concedere, unum hunc versum esse liberum a frau-

&

nav*) Carmen permolle et querulum (ludentis est nuvzoicov

enConone, item nuai
nu&ecov) non publico sed privato monumento
videtur subscriptum fuisse, fortasse statuis virorum fortium, qui Lamiaco bello apud Plataeas occiderunt: necessariorum pietas hoc monu.

mentum

erexit,

quemadmodum Aphareus

Isocratis patris statuam

Olympieum dedicavit.
**) Neque infirmatur gravissimum hoc argumentum
Reiskio et Spengelio verba xal iv uvzco tovtco tanquam
xerit.

ad

si quis cum
otiosa expun-

Orator ipse proxima paragrapho 288 manifesto praemunit hauc

adversarii refutationem co yuQ ineCvovg oco&fjvut, xat kuzoq& cooui (idXiatu SiicpeQev, ovtog xal nu&ovtcov u ur) not cocpeXov tf)g vneQ undvtcov Xvnrjg nXeCatov ueteC%ev. quibus verbis epigrammatis clausulam
Huc adde Themist. td%u Sr) tb inCyQuuiiu dXrj&ioterespici apparet.
qov, 6 'Aftr\vr\aiv iniyiyQuntui iv tco zdcpco zco SrjuoaCcp' xal yuQ totg
fteoCg (tovoig tb ndvtu xuzoq&ovv dnovi(isi. qui locus certe ostentat,
quemadmodum olim docti homines interpretati sint Demosthenem.
***) Ex his angustiis si quis Kirchhoffium expedire conetur, necesse est statuat, aut universum hunc locum orationis Demosthenicae
( 289. 290) ab interpolatore esse insertum, aut epigramma istud, quod
in Anth. Pal. legitur, clausula esse orbatam, quam Demosthenes et
scriptor subditicii epigrammatis servaverint.
:

POETAE ELEGIACI.

334

dis suspicione, quippe queui interpolator, ut par erat, ex Demosthene

depromserit, id quod Karsten censet. Ego vero censeo illam suspicionem omnino vanam esse: namque Byzantini grammatici liebes ingenium non poterat eiusmodi epitaphium fingere: sin prioribus saeculis
adscripseris, fraus continuo esset deprehensa, nam Athenis, ubi oratores attici studiosissime legebantur, etiam tunc superstes fuit monumentum, ut Pausanias et Themistius testantur. Kaibelio epigramma
propterea adulterinum videtur, quod in optimis oratoris codicibus non
legitur. Hoc argumentum quam infirmum sit, norunt qui gnari sunt
-

in

ci iticae

artis

oratoribus

Atticis

Non

factitandae.

subditicius

est

titulus, sed interpolatus, non fraudis, sed iuscitiae deprehenduntur inInseruit epigramma grammaticus vel- rhetor Athenis artem
dicia.

exercens, qui non ex libro aliquo petiit versiculos, sed ad monumentum accessit atque titulum descripsit, quem cum temporis iniuria multa
iam evanida essent pro virium suarum modulo redintegrare studuit.
Itaque cum nequeamus germana ab adulteratis, antiqua a noviciis plane
et evidenter secernere, satius est coniecturis posthac fere abstinere;
si lapis quamvis male mulcatus etiam nunc superstes esset, carminis restituendi periculum non irritum foret.
V. 1. Weilii emendatio oi'8s ndxQag \isv sx-dg acpstSQag omnes
habet veritatis numeros, atque ita simul stabilitur tradita scriptura
Conv. 3 fiaQvdasvot, quae mihi aliisque vitium contraxisse visa est.

quod

est poetam dixisse: pugnantes fortissime mortem obierunt;

sed verba non expedio, neque Weilii inventum aosoog nal Ssiuaxog
Idem v. 5, ubi Voemel &siaccv, Spengel
ovv, sadcoaav satisfacit.
ftsvxcov suaserat, plura molitus ^vyco av%sva Sovxsg Sovloavvrjg parum

sentaneum

probabiliter scripsit, mibi vyov av%svi Svvxsg Sovkoavvrjg refingendum videtur, quemadmodum est apud Aeschylum snsl 8' dvdynag sSv
IsnaSvov.
V. 8. acouccta ineptum est supplementum nam corpora
mortuorum Cbaeroneae erant condita, ossa Philippus rex concessit Atheniensibus, vid. Polyb. V 10 nrjSsvoag xovg xsxsXsvxr]Y.6xag, sxl Ss avv&slg r<a AvzntdxQcp xa xovxcov oaxa. Itaque confidenter Istipavu restituo.
Superest clausula carminis v. 11. 12, ubi ambigitur, verba
sv ^Loxrj utrum cum praegressis verbis an cum sequentibus sint copuWeilio prior ratio placuit, sed praeterea novavit at%(irjxr)v
landa.*)
pro sv ioxfj, quod non erat tentandum, nam idem est ac si dixeris
av&QCQitov ovxa.**) Versum integrum firjSsv dfiaQtsiv saxi &stov y.al
ndvxa y.axoQ&ovv auctor elogii ascivit ex elegia Simonidis, quem ver-

sum Lysias (ap. Butil. Lup. II 8) interpretatur sed nos aequum est
voluntatem dispicere: consilio valuit, fortuna lapsus est, homo fuit, fatetur; concedendum non omnia posse (hominem), hoc enim deorum
est proprium." Fortasse Simonides ad eundem modum hominum infirmitatem cum divina potentia composuit. Epigrammatographus additamento (tt? ^ioxfj) inflexit hoc decretum rebus humanis accomodaus,
itaque Demosthenes explanans hanc elogii clausulam dicit deos mortalibus prosperi successus auctores esse.***)
Quod omnia succedere ho:

Hoc

praetuleris, collocatio voculae Ss haudquaquam offensioni

antiqui poetae passim tertium vel quartum locum particulae attribuunt, velut Hesiodus Op. 46 et 112, Pindarus 01. VI 105
sfiav vpvtav Ss, quemadmodum restitui, Aeschylus Pers. 718. 729. 748.
**) Cf. Aristid. T. II p. 331 Dind. %ag d\i(oast ovlXr]8r\v ndvxa
v.azoQ&ovv vial Jtdvxtov -nQaxsLV ovxa av&QcoTtov ; ubi rhetori hoc ipsum
*)

est,

nam

si

vel

elogium obversatum esse apparet.

***) Adversari videtur Themistius
uiittQxdvsLv

s%co

xrjg

or.

22, 335

sitsl

cpvascog KSixai xf]g dv&QcoitLvrjg'

Ss xo

finSsv

(quae sequuntur,

DEMOSTHENES.

335

miiiibus dicnntnr, qnibna dii sint propitii, potcrat sane confidentina

quani vcrius dictum vidcri, sed non desunt, qui elegio huic Btlffragen
Cum Simonidia &sov scripsisset (vid. quae ad fr. 82 adnolur.*)
l;ivii, epigrammatis auctor commode substituit ftscbv,**) quandoquidem
Novissiroa verba fioioav S' ovxi cpvysiv snoJibg Koioig praecessit.
qsv
quae vitii sunt immuniu, nisi quod inoQov scribendum, iniuria
aollicitavit Weil cpvycov tnoQev corrigendo, quod interpretatur: en ne
fuyant point, il a contribui sa part." At fiotQuv idem esse quod (ioqaifiov rjfidQ manifestum, apteque instituta seutentia absolvitur his verbis: diem fatalem ne dii quidem avertere valent.
Demosthenem autem
consentaneum est in concione funebri ad eundem modum peroravisse:
fortium virorum officio strenue functos esse; consiliis optimis prosperum

defuisse eventum, quandoquidem diis sit aliter visum,

tur in or. de corona 208.

cf.

quae legun-

adversus Stoicos disputata simt) dXXd xd%u Sr) xb eniyQUfifiu dXrj&ey.cxl yocQ
xoig freoig ixovoig xb ndvxu kuxoq&ovv dnoveftei.
6xsqov
qni quidem non curavit additum iv (tioxij.
*) Prorsus ad eundem modum Bion in Bucolicis ap. Orion. 5, 11
ndvxu &sov y' e&eXovxog dvvoifiu (corrigo diitvoiua i. e. pervia)
ndvxu (Iqoxoigiv e% ficcKccQcov yccQ Qccaxcc v.ul ovh dxsXsoxu (scr. snisXnxu) ysvoixo (vel yevovxo) quam sententiam alii modestius effati
suut velut Aeschylus Sept. 625 &sov Ss Scoqov sariv evrv%eiv ^Qorovg.
Aristides, qui or. 31 (T. 1 592) prudenter ea de re disputat, elogium
haud dubie respexit quamvis non nominaverit. Adde incertum auctorem apud Suid. v. ovyyvcofiova (ubi xoXovsi corrigendum, v. ycoXvei)
ro fiev firjSev dfiaQreiv &eov sari yal ndvxu kuxoq&ovv uv%Qconog Se
ovv. av einoi en
ovSevi, oxi ftry neioexui xoSs xi. fivQiui yuQ v.i]Qsg
r)fiiv ecpeoxuoiv ov fiovov ftuvdxov, aXXd yul yuycov aXXcov. cui quidem
.

Simonideum carmen potius, quam illud elogium videfcur obversatum esse.

**) &ed>v in epigrammate libri omnes, qui quidem elogium ex-

hibent, infra 290 complures (velut K 5 Aug. 1 Vind. 1, qui omittunt

1 &eov, corr. ftecov, item Liban.
elogium) &eov, sed
ep. 1554 &eov,
quae videtur correctio propter enoQev facta esse, sed rectius enoQov
alii Jibrarii
emendaverunt: duriusculum enim singularem numerum

tueri alienis exemplis.

XLVI.

AR

I S

645

TELE

S.

EIIH.
1.
f

Ayv\

dscov 7iQ<5fii6&

ixcctrjftoAs.

EAETEIA.
2.

KaXhtsxvov

(itjtQos frvyatsQ.

3.

nPOS ETAHMON.
'EA&gjv

d'

ig nlsivov KsxQOJthyg dditsdov

Aristoteles. Fr. 1. Diog. Laert. V 27 (eadem Hesychii index editus a Menagio): snrj, cav aQ%i]' o\yvs %xl.
JiQiG^io^' Stephanus, edd.
7tQ6^V6d \ 7tQS6^SV&', 7tQE6ag &', COd.
7tQE6@Lg &', Ar. 7tQE6ig, C
7tQE6@v&eg, Rosii libri 7tQE6^tg fr' (vel 8') eYccTtBoXe (eYazafioXe, IxaraQuae Eustratius ad Eth. Nic. I 3 adscripsit: cpccel
6Xe, eY0CTcc6Xe).

tov 'AQi6toTsXr\v

S7trj Tivu. sx&se&ttt S7tiTr\sg ycctcc tlvcc ccQi&fiov evii7tO60V(lEV0C iv ETSQtt YCCL STEQtt &E6EL YOCL Ttt^SL, COV EKtt6Trj CCTtO TOV
ttVTOV T 7]Q%ETO Yttl ELg TO CCVTO YttTEXiqyS' 8l6 Yttl eyYVYXlOC TttVTtt
(jlev ovv, evetv%o(isv sfcl 8' di 7isql tovtcov l6t6nulla fides habenda: videntur enim haec detorta ex iis, quae
Philoponus in Anal. Post I 12 (Schol. p. 217 A) commentatus est:
yvyXov 8e cpr]6L tcc ent] rytoi tcc E7tiyQtt(i(iccTa toc ovtco YaXov(isva, ov%
cog Tr/ ycctoc to TsXog tov TtQtoTov 6tl%ov Xs^si aYoXov9ov6r]g Tr)g ttQ%r)g
TOV 8sVTEQOV, YCCL TOVTCp TOV TQLTOV Ydl ECpS^rjg, ttXX Ojg 8vVCC6&ttl TOV
CCVTOV 6TL%0V YttL ttQ%r]V YCCL TsXog 7tOLSL6&CCL, ol6v S6TL YCCL TOVTO %ttX~

(6v6(icc6EV oig r)nsig

Qr\6ccv, iis

7tocQ&Evog elul, MCSov 8'

dixi hist. litt, Gr. I 779.

Yr)

Fr. 2.

Diog. Laert.

KaXXiTEYvov xtL

ETtl

6r)(ittTL

YSL(iai,

de quo epigrammate

27 (eadem Hesychius): sXsysLcc, wv

yccXXltsyvov ed Frob. cod.

et Rosii libri,

ccQ%r'j'

vulgo

YttXXlTE%VOV.

Fr. 3.

Olympiodorus

in Plat.

Gorg. ed. ab Alb. Iahnio ex cod.

ARISTOTELES.

337

idQv6axo (i(0[i6v
xol6l xaxol6i ftsfiLg;
bv
ovd'
aivElv
dvdoog,

v6e(is(og 6E[ivrjg (pilir\g

og {lovog

r)

646

TCQmxog ftvrjxciv xaredsi&v fvaoycog

olxeCgj t /3tw xai iiE&odoitiL koyoav,

ayaftog t xal EvdaC^icov apa yCvEtaL avr\Q'

d' e6xl XafiElv ovSevI xavxa noxk.

cbg

ov vvv

Basileensi in Klotzii Archiv XIV 395 (cf. MeDag. ad Diog. Laert. V

27 et Letronn. Journal des Savaas 1832 p. 745): ov fibvov 8"s iyKcofiiov
7roj<;as (Aristoteles) avtov (TlXdtcovog) inaivsi avtov, aXXd xal iv
toig iXeysioig zoig nqbg EvSrjfiov avzbv inaivcav TlXdzcova iy%cofiidsi,
yadcpav ovzcog' iX&cbv 8' ig v.zX. Hinc detorta sunt, qnae extant ap.
Amm. vit. Arist. 399: ozt, noXXrjv svvoiav sg%s itgog zbv TLXdzcova 6
'AoiGtotsXr\g SrjXov i% zov nal ficofibv dvLSQcocui zco UXdzcovi, iv co in-

syoaipev ovzco' Bcofibv 'AoiGzoziXrjg sviSovaazo zovSe TlXdzcovog, dvSoog

ov ovt' alveiv toiat y.a*OLGi &s{iig. cod. Flor. apud Rose Arist. Pseud. 368
dvSobg ov ov frefiig iv toioi %aXenoiGiv d-noveiv. Adde Philopon. in Schol.
Aristot. IV 11: cog SrjXoi elg tbv zdcpov TlXdzcovog 'AqiGzozeXovg ini&e(iig. Similia ibid. 20 ubi
yqa[i\ia ZrjHOv 'Aoi,GzozeXr}g iSovGazo
ficofiov. Vita Arist. adespotos p. 6 ed. Robbe: el ydg zig aXXog cpciivezai
b 'AQiGzozsXrjg iiazansnXrjyfisvog (sec. Rosium cod. Marc. dnonX
vg)"
:

imyQacpsi yctQ elg avtov

nsql avtov cprjGiv dvSqbg

pcofibv 'Aq.

&e[iig.
stoteli abiudicat, cui assensus est praeter
.

nai dXXa%ov
Buhle omnes hos versus Ari-

ISq. z. TlXdzcovi,

Steinhartum

vit.

Plat. p. 326

qui solum v. 3 summi philosophi ingenio non indignum esse

censet; sobrio iudicio usus Zeller Hist. Phil. II 2, 9 tuetur hoc carmen,
V. 1. ig, cod. Bas. el.
quod nec Rose in suspicionem vocavit.
V. 2. iSQVGazo, coniicio iSQvcao, ut Aristoteles ipsum Eudemum allo-

Robbe

quatur, siquidem elegia nqbg EvSrjfiov scripta perhibetur, quamquam

si quis traditam scripturam tuetur: nam Aristoteles
defuncto amico (mortuus est Eudemus 01. 106, 3 in Sicilia) videtur
carmen composuisse, idque inseruit, ut opinor, dialogo, quem EvSrjfiov
Commode autem non solum familiarem suum, sed etiam
inscripsit.

non adversabor,

Ne quis erret, addo cpitranslate dictum, nam nihil aliud in his versibus inest,
quam arctissima amicitia Eudemum cum Platone coniunctum fuisse.
V. 3. ovS', Ammon. Philop. ovz'.
alveiv, cod. Bas. atfisiv.
senem magistrum egregio ornavit praeconio.

Xirjg

ficofibv

V.

vit:

Menage iveQycZg. Hecker totum versum

fiovvog %al nqcozog ftvrjzcov bS' sSei^ev ivaQycog.

4.

ivaQycog,

sic

conformaV.

5.

fiefr-

V. 7 jion temere Zellero vitium conoSolgl, cod. Bas. fis&oSoig.

traxisse videtur, scribendum arbitror zcov vvv S' gzl, ut Aristoteles
dixerit, ex aequalibus nullum consummatam hanc virtutem et felicitatem consecutum esse vel consequi posse, eximio hoc praeconio magistrum ornans. Sed fortasse etiam novissima verba vitii non sunt
immunia, certe noze admodum iners additamentum, itaque tentavi zcov
vvv 8' sgzl Xafisiv ovSevi zavzb no&co, nobis ne votis quidem expetere licet idem, i. e. hanc consummatam felicitatem et virtutem; cf.
Soph. Oed. Col. 1679 cog fidXiGt' av sl noQ-co Xdfioig, ubi Canter iv
no&co scripsit. Bernaysio fiovvd^ 8' soti Xafieiv corrigere placuit,
(vid. Mus. Rh. XXXIII 231 seq.); idem negat haec Platonem spectare,
et ad Socratem refert, quae quamvis argute dispntaverit, mihi certe
non persuasit. Gomperz ( Wiener Stud. ]I p. l)assensus Bernaysio aliquanto
probabilius ov Si%a S' 'ati Xapsiv proposuit, sed nego ac pernego Aristotelem haec de Socrate verba fecisse.

POETAK LYR.

II.

22

POETAE ELEGIACI.

338

EnirPAMMATA.
4.

Tovds

Tior

ov% o6Ccog TCUQufidg

{iccxccQCdv d-s^iiv

dyvrjv

sxtslvsv TIsqOcov To^ocpoQcov (iacjLlsvg,

ov cpavsQoog koypj cpovCoig sv dyco6c XQUTrj6ag,
dlk' uvOQog itiGTSi xQrjad^isvog dolCov.
5.

(EK TOY API2T0TEAIK0Y

HPOA2

nEnAOY EL2 T0Y2

EniTA^IA.)*)

nomine ferebatur opus, cui nomen iHnXog, quod

fabularem Graecorum memoriam complectebatur, itaque commenAristotelis

dat

iis,

III

23:

qui

deorum amores cognoscere

d(jxiaei

6e

xolg

velint, Socrates Hist. Eccles.

xuvxu yvcovui i&iXov6Lv b ^AQi6xoxiXovg

ninXog xul o AiovvgLqv 6xicpuvog %u\ 'Prjyivov 6

xcov noirjxav xb

nXrj&og.

conf.

TtoXvfivrjcicov

Nicephorus Callistus Hist.

xul

Eccles.

Et memoratur hoc opus in indice librorum Aristoteliorum,

quem Menagius edidit, bis: 7tsol fiovcwrjg u, TlinXov, unoQt]36.

fxuxcov OfiriQiKcov %.

et deinde:

6vfifii%xcov r]xr)fA,dxcov

o\

cog cpr}6iv

5: 6 S' ovv 'AQcoxoxeXrig vne^X&ev etg XaXFr. 4. Diog. Laert.

xiSu, Evovfiidovxog uvxbv xov leQOcpdvxov SCktjv daefleiag yQurpufiivov
drjfiocpiXov, cog cprjOt, C&uflcoQivog iv nuvtoSunfj ioxoqicc, ineiSrineQ xbv
rj
vfivov inolr\csev eCg xbv nQoeiQr\fievov 'EQfieiav, ccXXd nui inCyQafifia inl
xov iv deXcpoig dvSQidvxog xoiovxov xbvSe ntX.
Quod vita Aristotel. p. 2 ed. Robbe exhibet: nul xu yeyQUfifievcc uvtco SixaLcofiuta

i cov C&tXinnog tdg cpcXoveinCug tcov 'EXXrjvcov

SieXvoev, cog fieyccXoQQTjfiovcov note xul eCneiv. coqigu tr)v TleXonog.
(Rose 542 yr\v TleXonog fort. ex codice Marciano.) ex epigrammate pe-

xcov 'EXXrjvCScov noXecov,

titum videtur, sed ambiguum, utrum ad Aristotelem an ad Philippum

sit referendum;
ego hoc probabilius puto. Epigramma videtur subscriptum fuisse statuae Philippi, cui postquam Peloponnesi statum ordinavit 01. CX 3 in plerisque civitatibus Peloponnesi insignes honores
habiti sunt, vid. Schaefer Dem&sth. III 44.
Aristoteles
interrogatus
ut videtur a Philippo quo pacto Graecarum civitatium discordiae optime
conciliari possent, misit hunc librum ad regem, qui his consiliis usus
commune concilium Corinthum convocavit, quod lites inveteratas arSed
bitrio suo componeret (vid. Polyb. IX 33. Schaefer Dem. III 42).
antiquo rernm statu revocato Spartanorumque potentia imminuta haud
quaquam discidia cessaverunt. Aristoteles ut se a criminibua et opprobriis defenderet, videtur librum foras dedisse, fort. 01. CXII 3 Spartanorum rebellione oppressa et Alexandro Molosso (cuius mentio fit in
Nam quae Heitz (de libr. Aristot.
reliquiis libri Aristotelii) occiso.
Rose non recte
p. 253) de hoc libro disputavit, non sunt probanda.
librum subditicium censet.
,

")

Numeri

cancellis additi sunt editionis Canterianae.

ARISTOTELES.

339

EvnaiQog o dxovoxr^g avxov, ninXov, neQii%ei 6s toxoQtav

688 (cf. Etym. M. p. 426, 31)647
avfifiiKxov. Scholiasta Hom. II.
utitur hoc lihro simpliciter dicens: cog cprjocv 'AQioxoxiXrjg iv xco

In hoc opere epigrammata breviuscula in heroum honorem composita inerant, quae Porphyrius quantum quidem ad belli
Troiani tempora illustranda pertinebant, in suum receperat opus,

ninXco*).

Eustath.

vid.

II.

285, 24: 'IoxoQet IIoQcpvQiog xai oxi 'AQioxoxiXng

nQayfiaxevodfievog, ZneQ ixXrj&rj ninXog, yeveccXoytag r\yefiovcov i^i&exo xal vecov exdoxcov ccQi&fiov xccl iniyQUfifiaxa eig
ovyyQttfificc

uvxovg,

xai avayQttcpextti o IIoQcpvQiog iv xoig elg xbv "OfinQOv,

nafy xai cpXeyfiaiov eypvxct. Ex Porphyrio

cc

anXcc ovxci xal ovSiv xi

hausit quaecunque affert Eustathius; fortasse etiam Tzetzes:

quam non

incredibile

iam antea epigrammata

ricos heroes pertinebant, ex

Ausonius

quam-

quae ad Home-

Peplo excerpta et seorsim propagata

scriptoris nomen fere prorsus oblitteraretur, cf.

189. Ad rem pertinere existimavi, ut
epitaphia

ut

ita

fuisse,

ea,

p.

subnecterem,

scilicet titulos

sepulcrales

heroum,

qui bello Troico

quae antiqua cum apud philologum quendam replatino

sermone converti", quo quidem in negotio ita
perissem,
interfuerunt:

versatus
ficaret.

quam

est

Ausonius, ut liberius

graeca

epigrammata ampli-

Has

ipsas Porphyrii eclogas ut videtur exhibet sylloge,

ex Cod. Florent. edidit
Stephanus in Anthol. p. 497 seq.

(Genevae

1566) hoc

titulo:

in cod. est servata.

Hinc

Hov

exaoxog xcov

'EXXrjvcov

r\Qcocov

xdcpco;**), nisi quod non integra

repetiit Guil. Canterus bis (Basil. 1566

xi&anxai xcd xi iniyiyQccnxai

xco

1571), qui Eustathii usus testimonio primus haec

ad Aristotelis Peplum retulit, atque 'AQioxoxiXovg eig xovg nccQ^

et

Antverp.

Ofir]Qco

que,

riQcoccg

imxacpia

cum haec iterum

inscripsit;
libello

quem postea Stephanus quo-

de Homeri

et

Hesiodi Certamine

adiungeret, secutus est. Auxit aliquot epigrammatis ex Cod.

Tzetzae Harleiano erutis Th. Burgess, qui 1797 edidit has Aristotelei pepli reliquias (conf. Diar. Class. Britt. Vol. XIV n. 27
p.

172

seqq.).

Alia nonnulla ex Tzetzae duobus codicibus Matri-

tensibus edidit Iriarte in Catal. Bibl. Matr. p.

86

seq. et

256

seq.

*) 'Eneiol oi 'HXecoi dnb 'Eneiov ^aaiXiwg ovxwg' noaecSwvog xai

EvQvnvXrjg xr)g 'EvSvfiiwvog naig 'HXeCog b xxiaag "HXcSa, 'HXeiov Se
"AXetj,ig xal 'Eneiog, drp' ov 'Eneioi, wg cprjOiv 'AgiavoxeXrig iv xw ninXcp.
Fortasse haec quoque ad perditum aliquod epitaphium referenda sunt.
.**) Codex est Laur. 56, 1 (bomb. saec. 13), quem inspexit Ros^,
sed denuo conferre praetermisit.
Aristotelis nomen non est additum,
sed cum subsequantur nonnulla excerpta de vita Aristotelis, leve in-

dicium superest.

22*

POETAE ELEGIACI.

340
Nuper Schneidewin
his carminibus

edidit in Philologo T. I p. 1 seq. accurate de

commentatus.

Sed quod Schneidewin contendit TLinXov hunc non diversum

ab opere 'Axanxcov, quod XII libris constare Diogenes Laert.
auctor catalogi operum Aristotel. ap. Menag. perhibent, omnino

fuisse
et

fallitur*);

nam

Aristotelis axaxxa

haud dubie erant commentarii,

quos rudes et imperfectos reliquerat,

continebant,
libus publici

qui

varias

observationes 648

mortem denique philosophi cum aliis simisunt iuris facta, quibus nomen hoc inditum est, ut

et post

ab alio opere:
discernerentur.

'E^rjyr}[iiya

xaxa yivog, quod

TLiitXog contra

XIV

quod vel nomen

libris constabat,

indicat,

argumen-

tum

et certis finibus circumscriptum et ordine dispositum exhibe-

bat:

nec in

suum usum haec composuerat, quicunque haec

scri-

epigrammata addidit. Post Schneidewinum

epigrammata haec denuo edidit Bose in Aristotele Pseudepigrapho
ac postea secundis curis recensuit in edit. Aristot.
p. 563 seq.
psit et fabulari historiae

Op. Berolinensi Vol.

commentatus

V p. 1574 seq.

in Philol.

XXIII

p.

M.
47

Schmidt, de Peplo Aristotelio

seq.,

pristinum ordinem epi-

grammatum instaurare conatur ascito Hygino, quem Peplo usum

esse existimat, subtiiiter et acute disputans, sed haec examinare

nam parum emolumenti ex hac quaestione

solvenda redundaturum esse mihi persuasi. Hullemani commentationem (Bedenkingen tegen de echtheid van den zoogenaamden

nec vacat nec lubet:

UiitXog van Aristoteles. Amstelod. 1858), quam commemorat Rose,

non magis vidi, quam Bathgeberi librum, qui inscribitur Androklos (Lips. 1862), in quo disputavisse dicitur de his heroum
epitaphiis.

Sed quaeritur, quo iure TLinXog ad philosophum auctorem

Quod Tzetzes ad Lycophr. v. 488 dicit: 6 'Ayxalog

referatur.

vlbg cov TJoGEiScovog xal 'AdxvitaXaiag

nsXov

%axa

'AoiQxoxiXnv xbv

xr}g

(Doivixog scpvxsvGsv a(i-

xovg niitXovg avvxd^avxa,

intempestive sane ac temere, ut aliis plus sapere videretur, philosophorum principi abiudicat Eupicov noXvtsiuv, in quo libro fabularis ista memoria enarrata fuit; suo enim periculo Byzantinus
magistellus hunc librum peplographo attribuit, sed quod-peplographum a philosopho diversum esse censuit, non ipse Tzetzes
commentus est. Deinde rursus Tzetzes ad Hesiod. p. 15 ed. Gaisf.

C. Miiller Fragm. Hist. II 189.

*) Schneidewino tatoen assensus est
Qui nuperrime de Aristotelis perditorum librorum reliquiis commehtati
sunt, Rose et Heitz, quid de uxdnxcov opere statuant, nescio: nam Rose
legentinm usui minime consuluit.

ARISTOTELES.

341

nam haec, quae vulgo Procli nomen prae se ferunt,

ao sunt, vide quae dixi ;ul l'ind. p. 479, idque etiam Rose
animadvertit) 'AqtGxoxiXrjg yaq o cptXoGocpog, ixaXXov 6s olfiat o xovg
(et ibid. p. 7:

iv

TlinXovg Gvvxdl-ag,

xij

<bg

xal ^AqtGxoxiXr\g

et ut critici
yqdcpcov tr)v 'Oqypfisvicov noXtxstav,

homo ventosus audacter

retur,

non magis dubitationi obnoxia,

quae

abiudicavit*),

tamen quod

inter

tudinis intercedere

cutus edixit.

iudicii

Repperit in

noXtxsia nxX.

'Oqypytsvtcov

Procli commentario ad Hesiodi Op. 635

cprjGi

munere fungi vide-

^Oqyofievtcov noXtxstav,

cuius fides

quam Safiicov noXtxsia, philosopho

cum graviter sit castiganda,

levitas

philosophum et peplographum nihil necessitestatur, non temere, sed alium auctorem se-

Atque id ipsum confirmatur testimonio Scholiastae

323: xavxrjv xr)v xd'S,tv sig ninXovg Gvv&stg 6

Aristidis T. III p.

%a\ naXaicov aycovcov. quod mirum

AqiGxoxiXr\g ii&sxo xcov ctqyatcov
6 xovg ninXovg Gvv&eig Aqiolim
correxi
dicendi:
genus

est

GxoxiXijg.

atque plane ita scriptum in cod. Marc, quem Rose

Quod si quis existimet,

postea inspexit (Arist. Pseudep. 566).
haec
exilia
epigrammata nullas fere Pepli relinobis, qui praeter
hanc
licere
vix
quaestionem solvere, sane larquias usurpamus,
gior potuisse philosophum miscella argumenta ex fabulari historia ad modum ninXov selecta pertractare, sed epitaphiorum lusus

ingenio quam philosophi magis convenit: ipsa autem

epigrammata ex Peplo repetita, quae etiam nunc extant, Aristo-

sophistae

plane indigna sunt **).

tele

Quod

si

idoneorum testium auctori- 649

philosophum Peplum scripsisse, censendum foret,

alium quem postea haec epitaphia a se condita alieno operi intertexuisse; nunc cum constet iam veteres criticos Aristotelis Peplum

tate constaret,

in

pseudepigraphorum numerum

rettulisse,

istam suspicionem ab-

iiciemus et universum opus Aristoteli philosopho abiudicabimus,

id quod etiam C. Miiller (Fr. Hist. II 188 seq.) et Heits (die
verlorenen Schriften des Aristot. p. 296 seq.) censent.
Operis

Fortasse- Tzetzes

*)

cum epigramina

solet (vid. supra vol. I p. 479),

XatQS dlg

illud, quod
rfiriaaq v.%1. in libro

Pindaro tribui
de Orchomenio-

rum republica adscriptum fuisse legisset idemque poematium in epigiammatum sylloge ex Peplo petita legi animadvertisset, inde coniecturam fecit eum, qui Peplum conscripserit, etiam de Orchomeniorum
itaque hunc quoque librum philorepublica commentatum esse
,

sopho abiudicavit.

Atque etiam

C. Muller

(Fragm. Hist.

II 144)

idem

statuit.
**)
p.

Non

CXXIV

visse

ac

recte ep. 64 usus 0. Iahn in descriptione vascul. Monac.

exi8tiraat vasculi pictorem hos versiculos ex Peplo repetiiam tunc Aristotelium quod dicitur opus usu tritum fuisse

suspicatur.

POETAE ELEGIACI.

342

huius auctor utrum philosophi nomen mala fraude mutuatus an

revera Aristoteles vocitatus sit, in medio relinquam*).

Postquam Damastes Sigeensis sive Polus Agrigentinus**) et

genus et obitum enarravit heroum, qui Troiano bello interfuerunt,
Alexandrini poetae epitaphia illorum heroum condere instituerunt

Posidippus, Asclepiades, et fortasse alii, quorum vestigia postea

legit, qui tenui stilo instauravit Homericorum heroum memoriam,
cuius operis reliquiae Aristotelis
dippi

se ferunt.

Ovde Avv.aovir\
ccXXcc

TCaocc

Et Posilegitur

ZeXeta'

v.

apud Steph. Byz.

7tQo%or\

6e Z,eXir\,

del-axo

Et(itoevxi8t xovxo

601

Ekxcoq

%at uyyetiaiot &evxo AvnaoviSat.

6r\(ia

ita

nomen prae

quidem insigne fragmentum, quod huc referendum,

enim corrigendum

xovxo 601 xtA.***)

pro

dXXcc

vulg.

7tQoypr\6t

Idem Posidippus epigramma

Etttoevxog'

dta

Berisum com-

in

101, conf. Apollon.

posuerat, deceptus falsa interpretatione II.
Dysc. Synt. I p. 66; postea a Zenodoto ut videtur reprehensus
delevit: vid.

Schol. ad illum

1.:

6e cpr\6tv b ^Aqi-

e{icpeoe6Q-ai

(ir)

6xao%og vvv iv xotg Tlo6etSi7t7tov i7ttyQU(i(iu6i xov Br\Qt6ov, uXX'

iv to5 Xeyo(ievop 6ojqo2 evqetv. evXoyov Se cpr\6tv iXeyyp'(ievov
avxov anaXeityai. ZoaQog videtur nomen fuisse collectionis, quae

variorum in heroes epigrammata comprehendebat, in qua etiam

Posidippeum illud forte fortuna servatum fuit. Item Asclepiades
Posidippi aequalis in heroes epitaphia composuerat, quorsum requod exhibet Et. M. 157, 32:

ferri potest,

^TtXrjSovu x

r\yufter\v.

improbabile, diversis numerorum

generibus usus est, possis huc referre illum versum, quem Tzetz.
Lycophr. v. 315 et Schol. Eurip. Hec. ad v. 1255 servavit:
Si Asclepiades,

quod non

est

xui nvvog xuXov6t Sv6(ioqov

6r\(jtu.

35 recenset philosopho cognomiuem, quem de

*) Diog. Laert.
Iliade dicit scripsisse: Aristoteles Aeschini Socratici faoiiliaris, cui Mv&og cognomen fuit (Diog. L. II 63.
35), certe ab hoc peplographo
diversus.

Suidas IlcoXog:
**) Ambigitur de libri scriptore.
sygaipe yeveaXoyiav xoov en "iliov axQuxevadvxcov 'EXXr]vo3v aat (taQfidQcov, %ai
Ttoiq enaazog dnrjXXa^e
xtveg d' uvxo dattdaxov entyQacpovat. Eundem
librum Damasti tribuit: du(idaxr\g
yeygatpe
7csqI yovecov v.ui
v
cuius testimonium
7iQoyovcov xcov eig IXtov axQurevaufievcov fitfiXta '.
firmat Dionys. Halic. Antiqu. I 72. cf. etiam Boeckh Epigr. chronol.
.

'

Stud. 141.
***)

Hecker

II

77

v.

Avnaovidrj,

v.

3 doXtovidat legi vult.

ARISTOTELES.
Bt

liinc

iani intellegitur,

qui

sit

factum, ut Asclepiadis

343
ali-

quod epigramraa inter Aristotelia reciperetur, vid. Ep. 7. Et hoc

quidem a ceteris, quae Aristoteli tribuuntur, tantum dissidet, ut
etiamsi non aliunde do auctore huius epigrammatis constaret, Aristoteli

abindicandum

esset.

Ad

hoc exemplum postea Pepli auctor condidit epigrammata

in heroes, qui Iliaco bello inclaruerunt, tam Graecos quam Troianos*), idem vero etiam aliorum heroum memoriam passim versibus illustrasse videtur, inde Iliacis epitaphiis nonnulla aliena addita
44. 48, heroibus dicata, quorum memoi-ia non
sunt, velut 41

pertiuet

ad bellum 'Troianum, quae quidem Porphyi*ius in

fine

utriusque catalogi subiecit.**) Quod Rose contendit, auctorem pepli

haec poemata variorum poetarum opera ficta undique collegisse et
operi suo inseruisse, non est probandum: sane peplographus passim
non solum antiquiora carmina imitatus est, velut 13. 19. 61, sed
fortasse etiam integra recepit in ordinem, velut 7 et 15, quamquam de his ambigi potest***); sed in reliquis elogiis eam fere

ubique aequabilitatem deprehendimus, nt peplographus suo perisit, summam enim ingenii mediocritatem

culo finxisse censendus

et sermonis tenuitatem ostentant.

taphia in

Neque quod aliquoties duo epieundem heroem composita hic leguntur, velut 1. 2 in

4. 5 in Achillem, 9. 10 in^Nestorem, 12. 13

18
A.
B. 37 in Tlepolemum, inde tuto conficias diUlixem,
versorum poemata essef)

Agamemnonem,
in

*) Sylloge Florentina non est integra servata; magna pars catalogi

Troiani intercidit, hinc pleraque disticha, quae Eustathius et Tzetzes
servaverunt, Troianis sunt destinata.
**) Haec quoque epigraminata ex peplo repetita esse arguit orationis
filum: nam ad ceterorum similitudinem plerumque proxime accedunt.
***) Diodorus sepulcralem titulum 15 in Creta insula apud Cnossios extare tradidit, sed eius rei fides admodum incerta, fortasse ipsa
peplographi verba descripsit, certe hoc epitaphium plane congruit cum

reliquomm specie. Contra 7 Asclepiadis poematium adeo abhorret,

ut non peplographus, sed Porphyrius sive librarius aliquis, qui Aiacis

elogium desiderabat, videatur addidisse: nam Aiacis epitaphium in

peplo fuisse certissimum est.
t) Cum fama variaret de morte et sepulcris heroum, consentaneum
est fabularis historiae conditorem, cum hanc memoriae diversitatem
traderet, etiam pluribus elogiis passim heroes decoravisse: neque assentiendum est M. Schmidtio, qui singulis singula epitaphia destinata esse
censet, ac propterea, quando duo in eiusdem herois houorem poemata
extant, alterutrum in fraudis suspicionem vocat, itaque ep. 1. 5. 9.
13 expungenda existimat. Neque audiendus Schmidt, cum Arabum
.indicem antestatus (cf. Rose p. 564) tantam copiam epigrammatum fuisse
existimat, ut sex libris comprehensa fuerint; nam uon epigrammatum,
sed pepli fuerunt sex libri, si isti indici fides habenda.

POETAE ELEGIACI.

344
Peplographus,

si

coniecturae aleam subire

Chr.

licet,

vixisse vide-

potuit igitur Diodorus eius libro

In indice librorum Ariuti, id quod supra probabile esse dixi.
stoteliorum ap. Diog. L. non comparet libri titulus, sed in altero

tur saeculo II vel I

a.

n.,

quem Menagius edidit, bis memoratur. Huius indicis, qui

Onomatologo Hesychii est servatus, duae sunt partes diversae: priorem librorum Aristoteliorum indicem una cum vita phi-

indice,

ex

losophi Hesychius ex Hermippo descripsit, qui quidem indicem ex

Callimachio 7tivd%cov opere repetit: huius indicis aliud exemplum
auctius et magis integrum legitur apud Diogefiem Laertium.

Huic

indici,

Alexandrinae

bibliothecae

qui

copias

saeculo III

a.

Chr. paratas recensuit, Hesychius subiecit supplementa, quae selegit ex alio indice recentiore, quippe qui post Andronicum Rhodium sit confectus, ac praeterea Hesychius ut solet suo periculo

nonnulla inseruit.

Iam

itinloq in utroque indice

recensetur, sed in priorem haud

est,

dubie

neque enim comparet in exemplo

Callimachi saeculo hic liber aut

non

Aristotelis philosophi

altero

nondum

nomen prae

apud Hesychium

ex interpolatione

illatus

apud Diogenem: nam

erat scriptus aut certe

se ferebat.

Sed in indicem

commode

poterat inferri, ac fortasse ab ipso Hesychio insertus est, qui certe 7teQii%ei 6e laxoQiav avfA(.uHxov adscripsit.

recentiorem

1.

[10.]

'Enl 'Ayccfiipvovog, MSi[isvov sv Mvnrjvuig.

Aevaaeig 'AxQei6eco ^Aya^ii^vovog,

og

&dv

vit

co

650

%ive, tvfiftov,

Aiyia&ov %ovXo(iivr\g aXo%ov.

2.

[11.] "Exsqov.

Mvr}[ia tod' 'AxQsldeco 'Ayaiiifivovog, ov Q~a xaxixxa

6ia KXvtai^vrfiXQri TvvdaQtg ov% baicog.
3. [12.]

"OXfiiog

cb

MeviXae, av

'Enl MsvsXdov.

t'

d&dvaxog xal

uyy]Q(og

ev fiaxaQcov vrjaoig, ya(i@Qe Aiog (xeyuXov.

Codicis Florentini collationem comiter suppeditavit Andreas Spengel

anno 1869.
Ep.
Ep.
Flor.

2.

Hermann subditicium esse censet.

Quod addiderunt edd. ante sxsqov,

V.

2.

1.

sn\ xov

uvxov om.

qu, Flor. qu.

Ep. 3. V. 1. av x', Schneidewin av y', Hermann av d\ sed graviore haec vitio laborant, fortasse versificator scripserat oXfiiog m
minus
non
k.
d&.
aptum
dy.
vsXaog, og
yu(ipQs diog, didyeig.
o Me6X(Mt;(0 MsvsXue a', og, sed illud Ausonii interpretatio felix
nelae tuetur.

Ms

ARISTOTELES.
4.

[28.] 'Enl 'AxtXXicog netfiivov iv TQoirj,

zij

5.

rtul

iv Asv%r\

xcpde xi&aitxat

ivvia IIieQldeg.

<$'

i&Qrjvrjaav

ttficofiivov Ss

vr]acp.

OeaauXbg ovxog dvr\Q' 'A%devg iv

xvfificp,

345

[29.] "Eteqov.

JJalda &eug SitiSog, nr\Xr\iddr\v 'A%tXr\u,

%\cf

6.

leQa vrjaog rtovttug dficpig e%et.

'Enl IJatoonXov , Hstfiivov fistd 'AxtXXicog.

[30.]

IlatQoxXov xdcpog ovxog, hfiov <$' 'A%iXr\i xiftunxui,

ov axdvev convg "AQrjg "EnxoQog ev itaXdfxutg.
7.

[6.]

'Eni Ai'avtog tov TsXuficoviov.

"AcV iya> d tXdfxcov 'Aqexu itUQu xcpds

Aiavxog

vvfificp

&V(ibv u%Ei ytsydXcp EoXr\fiiva ,

u doXocpQcov ^Aitdtu xQiaaov

Lemma

%dd-r\fiut

651

xstQUfiivu nXoKafiovg,
etitSQ ^A%utotg

ifiev

xinQtxui.

apud Steph. 'Eni 'A^. netfiivov iv

ad utrumque epitaphium pertinet,
ac praecedere oportet titulum Troiani monumenti OsaaaXog %tX., subsequi alterum naiSa rttX., hunc ordinem, quem etiam Tzetzae cod.
Ep.

4.

cod. Plor. et

TQoirj, tifioifiivov Ss nou iv A. t. v.

Harl. tuetur, restitui, in Flor. inverso ordine IJatSa v.tX. 0saaaXog

epigrammata leguntur. Canter turbatum esse ordinem non animadvertens in lemmate verba ttfi. Ss %ui sv A. x. v. abiecit perperam,

xtX.

nam

V. 1 post dvr\Q stigmen posui,

spectant haec ep. naiSa %tX.
contra Schneidewino ovtog suspectum, qui coxvg coniecit.
V. 2 cod.
Ep. 5 inscr. "EtSQOv Flor. , legebatur inl tov avtov.

Harl.

emendatam scripturam

(pr. r\g) dficplg s'xst nsSicp.

suppeditavit,

Schneidewin

isQr)

Flor.

r)S'

isQa

nQonovtlg

scripsit.

Ep. 6. Legitur ap. Tzetz. Homer p. 73 ed. Schirach. (Iriarte 110).

V. 2 iv naXdfiatg, cod. Harl. ix naXdfiatg, unde Rose in naXdfir\g,
fort. 'ExtOQiatg naXdfiaig.
Hoc epigramma, quod etiam Tzetzes
Ep. 7. inl, Flor. in
Posthom. 489 Iac. affert, a reliquis prorsus differt, atque etiam Eustath.
II. p. 285, 19 animadvertit, solum hoc duobus distichis constare; extat
praeterea in Anthol. Pal. VII 143 sig Ai'avta tov TeXufuovog 'AaxXr\nidSov (ita A), cui quod subiungitur Antipatri Sidonii epigramma,
ad huius exemplum compositum esse apparet: Zlrjfia nu^' Aldvtstov
in\ *Pottr\Catv dyttaig vfioaQr\g 'AQEtd fivQOfiat sfcofiiva, 'AnXoxuuog,
ntvosaaa, Sid xQiatv ottt IJsXuaycov Ovx aQStd vtxav sXXaxsv , dXXd
SoXog.
Tsvxsa S' dv Xs^stsv 'AxtXXiog' "AQGSvog dxficcg, Ov axoXtcov
Dissimile in ipsa similitudine est Mnasalcae
uvQ-ojv dfifisg icptifis&a.
epigramma ap. Athen. IV p. 163 A: "Ao iyto d tXdficov 'AQStd na^d

trjSs xd&r\fiat 'HSovij, uiaviatcog xstQUfiiva nXoxdfiovg , Ovfiov d^st fieydXop ()EoXr][iiva, slnsQ dnaatv *A xuxocpQcov TiQiptg XQStaaov ifiov xixQttut,
apud Mnasalcam nulla Aiacis iniuria affecti fit mentio, sed

virtus

nam
cum

voluptate compohitur: mihi quidem Mnasalcas Praxiteljs

POETAE ELEGIACI.

346

'Enl Tev%QOV, netfiivov iv 2u\ufiivi

8. [7.]

'Id&v

TeXaficovtov rjde

cbxvfioQcov xafiirjv

Tsvkqov uirocp&ifievov
9.

>

avdq

yrj

HaXafilg nuxeiei.

'Enl NiaxoQog, Ketfiivov iv

[13.]

Tbv fia&vvovv,

TTvXco.

&etov eyovxu
xbv
TIvXiov.
dyadbv xaxe%c0) Ne6xoQa
tyvyr\v xe vorjfid re

10.

[14.] "Etsqov.

NeGroQa xbv TlvXicov r\yr\xoQa

yrj

KvnQOV.

rrjg

rjde

Ouvovxa

naxe%et fiovXrj cpeQxaxov rjfii&icov.

11. [15.] 'Enl 'Avxi\6%ov, Keifiivov iv Tgoitj.

Mvrjfi

652

aQexrjg vtov xov Ne6xoQog, ^AvxiXoxoto,

og &dvev iv TQoir\ Qv6uftevog itaxeQa.

12. [20.] 'Eni 'OSvaaicog

Keifiivov iv TvoQr\viu.

'AveQu xbv noXvfir^xiv enl %&ovl xfjde ^uvovxa^

kXsivoxuxov &vr]xcov, xvfiftog eneGY,ia6ev.

duo signa videtur respexisse, quae Plinius XXXIV 70 dicit diversos

affectus exprimere flentis matronae et meretricis gauclentis, et qui docti
videri volebant, hoc signo Phrynae imaginem expressain esse existimabant, sed rectam interpretandi viam haud dubie Sicyonius poeta
monstrat. Iam Mnasalcas cum fere aetate suppar Asclepiadi iuisse
an Sicyonius
videatur
ambigas, utrum Asclepiades Mnasalcam
poeta Samiutn sit aemulatus; nam alterum alterius vestigia quam diligentissime legisse apparet. Equidem non dubito inventi laudem Asclepiadi vindicare, quem Mnasalcas secutus est, qui aliorum vestigia solebat legere. Et Eustathius quoque, qui iam utrumque epigramma eomposuit, ex hoc Aristotelis (Asclepiadis) epigrammate Mnasalcae poematium expressum esse censet, Rose contra contendit Aristotelem sive
hunc epigrammatographum Sicyonii poetae carmen in suum usum convertisse, atque ob id ipsum Asclepiadis nomen omni fide carere dicit:
secus ille quidem iudicans; nam poematium cur Asclepiadi abiudicemus
nulla omnino est causa: poterat hoc Peplographus ut alia aliorum suo
operi inserere, sed veri est similius ab aliena manu esse additum.
V. 2. KeiQUfiiva Pal. KeiQOfiivu, atque ita Flor.
V. 3. fito\ri(iiva,
,

Harl. ^e^UQrjfiivov.
einsQ
Tzetze, ei tiuq' Pal., ox' uq'
Harl. (in m. cog ttuq'), ovve% Planud. Eusth. , Hecker el nuQu nuaiv
V. 4. 'Aituxu Flor. a m. pr. unuvtu.
[ieiov ifiov dvvuxui.
KQiaaov, Eust. KQiaacov.
ifiev Pal. et cod. Planud. ap. Brunck, vulgo
ifiov.
Y.inQuui, Pal. et cod. Plan. Brunckii dvvuxui.
Ep. 9. Resp. Eust. II. 296, 22: iniyQafifiu, oneQ \iyei avxbv $uftvvovv huI ipv%rjv iv acofiuxi &eiuv s%ovtu Kui uyu&ov, ut is videatur
v. 1 vitiosam lectionem ipv%r]v t' iv ocofiuTt, fteiuv s%ovtu reperisse.
V. 1.
Ep. 10. inl tov avTov, quod vulgo praemittitur, om. Flor.
V. 2. rifii&icov, Eust. 296, 22 riusQicov.
tov, Canter xcov.
V. 1. uvsqu tov, Slothower
Ep. 12. Hermann subditicium putat.
Tzetz.

scripsi,
.

pefiaQrjfiivu (fiefiuQVfiivov),
vulgo cog tcuq' et sic Flor.

cod.

cum

AaeQxiudrjv coniecit.

inl,

malim

evi.

ARISTOTELES.
13.

[21.

347

"ExtQov.

Ovxog 'OSvaaijog xeivov xdcpog, ov Sid nokkd

"Kkh\veg nokifnp
14.

Tptoi'xe5

evxv%eaav.

'Enl dio(ir\8ovg, *tt(iivov iv

[8.]

b(icovv(im vr\atp.

xij

Alvr\xbv ndvxtaaiv imy&ovtoig Aiofirjdrjv

itoct

rjd'

xaxiyei vrjaog

[23.] 'Eni 'idofitvioag

15.

Kvcoaaiov

'iSofievrjog

b(icovv(itrj.

xai Mrjoiovov, xtifiivtov iv Kvtoaam.

OQag xacpov' avxctQ iyoi xoi

Mokov.

nkr\a(ov i'dQV[iai Mr\Qi6vr\g o

16. [3.] 'Eni Ai'avxog

xov

'OiXicog, ntifiivov iv

Mvxovtp

xrj

vr\ato.

'Kvddde xbv Aoxqcov r)yr\xoQtt yala xaxiayev ,

AXavx Olkiddrjv iv nekdyei cpd-ifitvov.
17. [26.]

'Eni Nigitog, Mtipivov iv TqoCu.

'Kv&dde xbv xdkhoxov ini%&ovicov

NiQia, xbv XaQonov nalda xai
18 A. [24.] 'Enl TXrjnoXifiov

i'%t

yaia,

'Aykatrjg.

653

xtifiivov iv 'Podto.

&<?' 'HQaxktiSrjv Qr\,r]voQa &v(iokiovxa

Tkr\nokt(iov xaxi%ei xvfiaxoeaaa 'Podog.

Ep. 13 inscr. txtQOv Flor., vulgo praemissum inl xov avxov. EpiV. 2.
est ad exemplum Siraonidis ep. 101 compositum.
tvxv%taav suspectum, Hermann tvxv%itg, ego olim tv xiXtaav vel
tvnXitaav vel
tKxiXtaav conieci, nunc malim ov 8id ndx^av

taphium

uti solent elegiographi.

V. 1.
Ep. 14. In lemmate b(itovv(ico Canter, ceteri b(Ltovv(iCr\.
Tzetz. p. 56 ed. Schirach, codd. Iriar. Harl. et Vindob. n. 311 xbv ndv-

r\yXdiaav, quo praeconio

xtaai v.Qdxiaxov

diO[irjdr\.

V.

ini%Q-ovCoig (vel inl

CtQa, Schneidewin

2.

%QovCoig).
CtQr\.

diopr\8r\v

Canter

codd.

bptovv(iCr\,

Iriart.

et Vind. b(itovv(iivr\.

Legitur etiam Anthol. Pal. VII 322: corr. 'Jdianoxov, C

V 79 xai xbv xdtpov
xoidvSt Kv toaCov
%xX.
V. 1. KvcoaaCov servavi, conf. similia ap. Lobeck Pathol. p. 418,
KvcoaCov Pal., ap. Diod. KvtoaCov AB, TvtoaCov N Poggius, KvtoaaCov
xov Fl. et
xoi Pal. Diod.
ceteri.
oQag, Pal. OQat, Diod. opa.
V. 2. 6 MoXov, Pal. et Cant. bfioXov.
vulgo.
V. 1.
Ep. 16. Afiert Tzetz. Antehom. 300 Iac. (p. 25 Schirach).
V. 2. OlXid8r\v,
xbv, Canter xav.
xaxia%tv, malim xaxCa%tt.

Ep.

15.

tig 'iSofitvia nai MtQt6vr\v. et apud Diodor. Sic.

txvxtov iv xr\ Kvtooto Sttxvvovaiv intyQucprjv %ovxa

'

Schneidewin

'iXtdSrjv.

V. 1.
Ep. 17. Affert Tzetz. p. 21 ed. Schir. cf. Iriarte 111.
Scribendum videtur iv&dSt yr)
i%t yaia, Burgess et Hecker i'%ti ala.
ndXXiaxov im%&ovCcov i%ti dvSQtov.
Ep. 18 A. Affert Tzetz. p. 64 ed. Schirach. cf. Iriarte 110 et 261.

V.

1.

cod' scripsi,

legebatur

r)S',

Schneidewin tyS'.

POETAE ELEGIACI.

348

18 B. (Eni TXrjnoXsfiov, %sifisvov sv Tqoiji.)

(Tovd

HQaxXeidrjv Evrjvooct xr]Xo&t ndxQt]g

TXrjTtoXefiov xqvtztsi %(OQog o<T

19.

dv&efioetg?)

Eni 'A6%aXdcpov %ai

[2.]

'iaXfisvov.

A6%aXdcpov TQoir] cp&tfievov xal 'IaXfievov r]de

o6xea nXiq^imtcov yrj Mtvvcav %are%et.
20. [34.] 'En\ %evoracpiov

UoSaXstQiov %ui Ma%dovog sv Tqi%%rj.

Oi'S

Aa%Xr]7iiadai TIodaXeiQiog r]6e Mayacov,

7tQ06&ev fiev &vr]roi, vvv 6e &ecov (xero%ot.
21. [1.]

Eni

nrjvsXsco %st(isvov sv Botcoxia.

Tovd

ent Kr]cpi66cp norafim &e6av co>ci)

Qeovrt
naideg Botcorcov GcocpQova JJr]veXecov.
22. [35.] 'Enl

TlarQr] ev

EvQvnvXov, %stfisvov sv

OQfievicp Evaifiovog

'OQfisviot.

ayXabv vidv

EvQVTtvXov XQvrcrei da%Qvoe66a novig.

23. [22.] 'Eni

6avxog.

Tiov vneQ&vfiov AvdQaifiovog

roQyrjg

rrjg

Vjde

&vyarQog

Oivecog rjde %6vtg %axe%et.

24. [32.] 'Eni $tXo%xr)xov.

HQanXeovg

ToS,cov
rjde

xaf.tir]v,

0iXonrr]rr]v yrj

Hoidvxiov viov,

Mtvvdg

%are%et.
%

B non

Ep. 18

extat in cod. Flor., sed apud Tzetz. 34. Iriart. 110

sed hic inserui, cum antea Troum caV. 1. xovS', Schneidewin xjjS'
talogo post ep. 56 esset additum.
coniecit, qua vocula non utitur hic versificator.
V. 2. Mtvvwv, Flor.
Ep. 19. V. 1. cp&tfisvov, fort. cp&tfisvcov
Mivvdg. Imitatur Hesiodi epitaphium, quod Chersiae Orchomenio tribuit Pausan. IX 38, 3, in Anthol. Pal. VII 54 per errorem Mnasalcae
nomine extat: "Acs%Qr\ fiiv nax^ig noXvXr]'tog, dXXu &uvovxog 'Oaxsa nXrj^inncov yfj Mtvvcov %axs%st %xX.
Ep. 20. %svoxacpiov in lemm. Flor. v. %svoxdcpov. ep. 28 est sni
sv TQt%%r/ praemisit Flor.
V. 2. nQoa&sv, Flor. nQoofts.
%svoxacpico.
Ep. 21. V. 1. Kr]cpi06cp, Iacobs Krjcptem.
Ep. 22. In lemm. et v. 1 'OQfisvim scripsit Slothower, v. 'Oqlegitur, itaque cancellis saepsi,

%o[tsvco.

Ep. 23.

Hermann.

Affert Tzetz. 45 Schir.

V.

1.

cf. Iriart.

111. Aristoteli abiudicat

'AvdQuifiovog Tzetzes, 'AvSQtcifisvog Canter, svaifiovog

Flor.
V. 2. Oivscog, Tzetz. Givovg.
%6vig %uxs%si, Schneidewin
xrjds &6av %uxs%co coni.

ARISTOTELES.
25.

[19.] 'Enl MiyrjTog,

349

dnoXofiivov iv d-aXdccr], %ovTog St rdrpov

iv JovXi%Cco.

Mvrjfia Miyrjn

froaJ

fieya&vfiov OvXiog viw

AovXifiot, Ttv\av' OcHfia de novTog

i'%et.

26. [31.] 'En\ IlQcoTECiXdov dSeXcpcp IJoSuqxei, -nEifiivco iv Zmvcovi.

Frj

fiev

'Ayaug

o6Tia d' av

e"&qevje Tlo8dqY,r\v ,

Smvcav

yrj

654

"AnTogog viov'

xuTi%ei y&ifiivov.

27. [36.] 'En\ rioXvitoizov v.u\

Aeovziag.

"AoypvTeg AaTii&cov TIokv7toiTr]g r)8e AeovTevg

Avdcov

iv yaiy

tOjh'

28. [38.] 'En\

2<o fia

dcpinovTO

IJqo&oov

ev tvovtco TIqo&oov,

fiev

nehai' dvoivxiGTOV

<?'

(3iov.

y.EV0TucpCcp.

Tev&orjdovog viov,

ovvofia Tvixog e%ei.

29. [33.] 'En\ EvfirjXov.

Tiog oS' 'AdfiriToio, fJfojjTtao^g Evfir]Xog,

,

vn

ve0^^

ifioi

neiTai, fioioav eycav ftavaTov.

Schirach.
dnoXofiivov Fl. dnoX$vXiog, Canter ^vXirag.
Ep. 26 inscr. hoc uno loco inl dandi casuni ascivit, habetque varietas structurae rationem propter additum fratris nomen, sed hoc ipsum
additamentum plane singulare est. Videntnr duo lemmata contaminata, scriptum olim fuit: 'Enl TlQcoTeciXdov (tum sequebatur huius herois epitaphium) 'Enl IIoSdQHOvg -nEifiivov iv Smvcovi.
Atque ita refinxit Canter, om. Protesilai mentione.
Protesilai encomium a librario
hic praetermi8sum servavit Tzetzes, vid. infra ep. 49.
V. 1. 'Av.TOQog
vibv, sec. Homerum Iphiclus Protesilai et Podarcis fuit pater, peplographus igitur alium sequitur auctorem. Slothower oov "AQrjog substituit.
Repetitum yfj pariter atque av valde displicet.
V. 2. AvScov scripsi,
Ep. 27 inscr. Flor. noXvnvTOV. sed infra 67.
legebatur satis inepte Mr]8cov, Colophonem enim commigravisse feruntur hi heroes.
dcpinovTO, Schneidewin icpCnovTO, malim t sq fiad-'

Ep. 25.

Xvfiivov.

Affert Tzetz. 50 ed.

V.

1.

i'%

OVTO.
Ep. 28.

Huc respicere videtur Eust. II. 17, 63, ubi de origine

vocis rjQag disserit: oi Se dnb tov di^og, chg SrjXovrai nal i'v tivi tcov
nuQU IJoQCpvQicp iniyQUfiadrcov , iv co keltui xo' ZJijfiu fiev iv nbvrco
heltul, nvevfiu d' drjQ 68' i'%Ei. eadem Eudoc. 219, nisi quod recte
Unde possis coniicere y.eItui uvoCktigtov nvsvfiu S' drjQ oS'
ccofia.
e%ei. Sed oSe pror8us praeposterum Eustathiua ut numerum redintegraret
opinor adiecit, ncque hoc respexit epitaphium, sed aliud, quod periit;
cf. infra ep. 32 et 61.
Schneidewin uECfivrfGzov S' ovvofiu, et praeterea nvevfiu S' dr\Q, KEVEog 8' ovvofiu Tvfiflog e%ei coniecit, Burgess
malim dvoi
Sitzler dvoCwrfTog
Y.ELTUI uvoCktigtov tovvo(iu ktX.
,

xtCgtov.
Ep. 29-

V.

2.

Hermann,

si

Aristotelis haec sint, viQ&E v ifiov requirit.

POETAE ELEGIACI.

350
30.

AQ%bg

[16.] 'Enl 'AyunrjvoQog.

ix Tsysr\g 'AycmrjvooQ, 'Ayxuiov vlog,

od'
1

XSI&

vri

Tlacpicov TtsXxocpoQcov cc6iXsvg.

iftoi,

31. [17.] 'Enl 'Aficpt(iu%ov %ul zJiwqov.

Ao%og x
iv&ud

Kxsccxov ituig, r)ds AtcoQr\g

Aficpificc%og,

ivi

Tgolrj (ioiquv s%ov6t fiiov.

32. [37.] 'Enl rovvicog.

xo (ihv Tovvrjog OQag' ipv%r)

2Jfjfia

ds ftuvovxog

ig

ccSQ

vyQov

ds itovxog s%st.

GcZfia

sfirj,

33. [4.] 'Eni 'EXecpfjvoQog, HEifievov ev TqoCcc.

Nr)6ov

ccri

iv&ad

Evfioirjg EXscpr\voQcc , aQ%bv 'Aficcvxcov,

ivl

TQoirj (ioTqcc xccxs6%s iov.

34. [5.] 'Eitl

Tu%iXo%og

tv&ud

Xcccov,

vibg Tlsxscoo Msvs6&svg,

ivi xXstvij

35. [9.] 'Eni

665

Msvsa&Ecog, xsifisvov ev 'A&r\vuig.

naxQidt fioTQav

s%st.

S&eveXov xui EvqvuXov,

coSs

-netfievcov

ev"AQyet.

xs&unxut

'AQysTog Z&svsXog KuTtuvrjiog

xui xovxov nXr\6iov EvQvccXog.
xv(i,{3cp,

36. [18.] 'Eni

Oi'8s

uXnCov xui FLoXv^evov,

TloXv^stvog

xqvsqov

8fir\&svxsg

Ep. 30.

Hermann
V.

1.

V.

Ep.

33.

V.

1.

xb om. Fl.

Affert Tzetz. 43.

Ep. 34.

V.

Ep. 35.

Affert

1.

Msvso&svg,
Tzetz.

56.

1.

Friedemann

coni.

TucpCcov.

44 Schir. et Iriarte 111,

OQug, Fl. oqu.

Inscr.

TqoCu, Fl. TqoCtj.

Flor. ftsvsva&Evg.

V.

Flor.

1.

sicut ep. 37, 2. Hermann Kunuvijog zcoSe.

V. 2. Schneidewin
nihil novandum.
zvpficp ' av xovxov.

V.

TlacpCcov Vindingius, v.

2.

ccQxog z' Fl., uq%cov Tzetz.

Schneidewin uq%ovx'.
Ep. 32.

8ir\

Atdcco sfiuv.

8co(i

Aristoteli abiudicat.

'AynaCov nutg, 'Ayunr\vcoQ.

Ep. 31.

&uXntog "HXt8t

xcci

xetftevcov sv "HXtSt.

clSs,
coSs,
Kunuvf\Cog
Aptius foret xs nQvnzut, sed

coni.

xui

zvfificp

zovzov

Ep. 36. V. 2. 'AtSuo e(3uv, Schneidewin coni. efiuv 'AtSeco,

Scoa' AtSeco xuzeav, Hermann Scou' sfiuv elg "AXSog.

vel

possis

ARISTOTELES.

351

37. [39.] 'En\ TaX&vfiiov, xeipivov iv Mvv.r\vaig.

TaX&v(iiov &eodTtovra, decov xif^vxa xal avdgcov,

coSe

Mvnrjvatcov

e&atyev anag.

drjfiog

38. [40.] 'En\ AvrofiiSovrog iv Tooicc.

AvTOfie8ovr\ ^A^iXrfi ivv xal niarbv eratgov,

rjSe nareaniaae Toojag aoovoa raqxa.
39. [27.] 'En\ <$i8innov na\ 'Avricpov.

Oeidmnov

TQoirjv neQaavr

yaia natQig Kcpcov

rjfd'

i]6*'

"Avucpov ^qco

EcpvQa

%ati%ei.

40. [25.] 'En\ drfinvXov.

ArfinvXov noQaqg eveidiog ^OQfievioto

fivrjfia

xod'

evnXeivov' yeivaxo TXrfnoXefiog.

41. [45.] 'En\ Zr\%ov iv r)$aig.

vn oypca
r}($aiv uaiXevg oSe %elxai
naid'
ov
aya&ov.
'AvxLonrj yeivaxo
Zrj&og,

'EnxanvXcov

656

42. [47.] 'En\ IlvXddov, iv <Pconi8t.

Tibg oSe ExQOcpiov JUvXaSrjg iv

xeixai, inel

<L>ca%iSi

yaiy

navxbg fioiQav enXrjae iov.

43. [44.] 'En\ Alr\rov

ueifiivov iv KoX%i8i.

KoX%oiat noXv%Qvaotatv uva%xa

iv&uSe navSafidxcoQ fiotQu &ecov %xeQiaev.

Air\xr\v

Ep. 37.

tamentum

v.

Ep. 38.

Hermann Tzetze dignum

esse censet.
Sane iners addi2 dnug, sed huic versificatori condonandum.

V.

1. 'A%iXrfC,

Schneidewin

'A%iXr\og.

Fl. kcocov, id quod Schneidewin divinavit,

258 seq., nam legebatur nc6(ir\, quae Stephani
coniectura; ego, ut hiatum ingratum removerem, conieci -*6Xnoig, Ahrens
"Av ucpov ei'oyei yaia nuroig Kcprj, yr\ 8' 'Ecpvorj v.are%ei, Kaibel xotvjy rijS'.

Ep. 39.

cf.

V.

2.

Kcocov

Buttmann Mythol.

II

Ep. 40. Omnia hic incerta, etiam JrfCnvXov nomen; Schneidewin coniectavit: JrjCnvXov Kogcrjg evevSiog 'Oofieviov re Mvrjfiu roSe
nXeivbv Seifiaro TXrjnoXtfiog.

Ep. 41. V. 1. vn
b%&co
vno%&cov, Fl. vnb %&cov.
Ep. 42.

V.

2.

Hermann, vulgo vno%&cov

navrbg, conieci ndvrcog,

cf.

Sophoclis

avrm nuvreXcog r\8r\ fiiog (corr. 7rorftog) Siexneouv&ij

Schneidewin ndouv vel nXuyxrog.

Stephanus
fr.

583 noiv

ita\ reXevrr\<sr\ pYov.

POETAE ELEGIACI.

352

44. [48.] 'Enl 'AxuXdvxr\g, iv 'AQKudiu.

KovQrjg 'Iaaloio itoXv%Xsixr\g 'AxccXdvxrjg

TiiXag Gxsiycav dxQy,ig egxi xods.

Gr)(itt

EtcI xcov Tqoocov.

46. [43.] 'En\ Aaofiidovxog.

Ev&aSs

xev&ei %&o\v Aaofiidovxa,

IlEQya(i,iSr\v

LTtTtCOV

46.

COKVTtoSoiV

SLVEK

ttTtOCp&i(ILVOV.

[41.] 'Enl "EnxoQog, v,SL(,ivov iv r\uig.

Exxoql xovSs

Bolcoxloi dvSQSg XEvav

(liyccv

xvfifiov VTtEQ yair\g,

Grj(i

ETtiyiyvopivoig.

47. [42.] 'En\ JJvQuix(iov

EX&cov f A(ivSoovog an

iv Tqoicc.

ooSs

^At^iov

UvQtti%(ir\g

convfiOQOg Ttavxcov voGcpi cpiXcov s&avsv.

48. [46.] 'En\ 'Oqcpicog, wi[iivov iv

Kwovia.

&av6vxa
@Qrjina %QvGoXvQr\v OldyQov
OQcpia iv %ooqoo xcod' s&sGav KUovsg.
nuiStt

49.

TovS

(En\ TLqcox6lXuov, iv XQQ0vr\6co dvuiQE&ivxog).

o%&ov

(ivr\(ir\v

uQSxrjg %aQiv s^sx^XsGGttv

EXXrjvoov jtatSsg TlQcoxsGiXa cp&L(iivoo.

i'e&L.

.V.
Ep. 44 inscr. 'AQKuSiu, Flor. 'AqkuSl.
Mihi scribendum videbatur niXccg xsi%icov

2.

iaxi,

Schneidewin
vel niXug

naxQiSog

Tsyscov uxq. Sitzler nuQU Zxolvovvx' uxq. 6xi coll. Pausan. VIII
35, 10 speciose.
Ep. 46. V. 1. IJEQyuLtLdrjv, Stephanus TlEQyuLLiSuv.
V. 2. iniyLyvofiivoig, cod.
Ep. 46., Flor. iuxoQog et e-hxoql.
Harlei. inLyiyvopivcov, Iriart. 110 et cod. Vindob. 311 erJLLa insLyofiivotg.

Ep. 47.
Ep. 48.

Tqolu

Flor., legebatur Tqoltj.

V.

%Q06oXvQr]v ,

1.

Flor.

XQ VG0 ^Q cev

V.

2.

'OQcpiu,

Ahrens et Hermann OQtprf mihi traiectio verborum probabilior videtnr

'OQcpiu xqv6oXvqtjv et @Qr\iY.' iv ^copco quamquam in epigr. Anth.
VII 617 est &qt^ly.u %QV6oXvQriv xrjo 'OQcpia kxX. Antea conieceram
Aico iv evqvxoqco xovSe, nomine UQtpiu plane sublato.
V. 2. xo)S'
Hic cod. Florent. expl.
&6uv scripsi, legebatur xmSs &ieuv.
Ep. 49 et quae sequuntur usque ad Ep. 63 in sylloge Florentina
,

desiderantur, addita sunt ex Tzetze, ex Eustathio et ex variis codd.

V. 1. (ivr\LLr\v Ir. llvt\Ep. 49. Affert Tzetz. p. 17. Iriar. 108.
(ir\g.
Mvrjfirj et LLvr\LLu passim
promiscue usnrpantur, sed fortasse
V. 2.
LLvrjLiELtt h. 1. restituendum.
i,xiXs66uv, libri i^xiX6uv.

IlQC0T6LXa, libri TlQcoxE6iXucp.

>

ARISTOTELES.
60.

353
657

(Eni TIuvSuqov.)

Avxdovog dyXabv viov,

TrjXefloXov QvrrJQa,

ix ZeXiag, v.axi%et TJdvSaQov r)Se xovig.

51.

TTaxQtg (ihv KQvnxet

(Eni

JoXcovog.)

AoXcav ', EvfirjSeog vtov'

fie

rcaGiv diZttyyiXXta xoig TtaoiovGi fiw&eiv.

52.

i^tvco

Todieg

Sr)

'Pr^cov.)

v.a\

Bdv&ov

Pr)6ov

ddtpav TevxQtSog ulytaXw.

53.

KaQeg

(Eni

xal xufidxco SeSfiqfiivov iv&uSe

Avxtot
iiti

(Eni SuQnrjSovog.)

(5a6tXrj

EuQitr]S6va Siov

TtQoypaig devaov e&eaav.

54.

(Enl riavHov.)

EvaSrjg xv7taQi66og ofiov xui Xuivog oy&og

iv&dSe xbv Avxtov TXavxov eyei gp&ifievov.
9

55.

(Enl Mifivovog.)

Mifivoav Tt&mvov xe xai 'Hovg evftdSe xeifiat

iv 2vQtr),

Ep. 50.

Br\Xov nuQ Ttoxufiov itQoioaig.

Affert Tzetz p. 51.

Triar.

111 et 261.

V.

1.

rrjXsfioXov

vulgo rr)Xsf}6Xov, Hermann roj-ov rrjXsBoXov QvrrJQa,

V. 2. ZsXsug, ZsXsiag Ir., ZsXsccg Tzetz. Iacobsii,
Awxdovog
Schirach ZsXsrjg Schneidewin.
Zsls
V. 2. nuatv, Iacobs nuat S', Hermann
Ep. 51. Affert Tzetz. 65.
aiatfia 6' dyysXXco.
nuQtovct, Schirach nsQtovat.
fia&stv, Iacobs
Schneidewino totus versus suspectus. Cf. ad ep. 52.
coni. rdcpov.
V. 2. Srj frdipav duo
Ep. 52. Affert Tzetz. 65 et Iriar. 112.
codd. AC (qui praeterea iv ulyt.), 8e Q-dtyav Tzetz. Schirach, &di}>avro
Non poenitet coniecturae
Iriar., TQcouSssg ftdipuv coni. Schneidewin.
olim propositae pentametros ep. 51 et 52 traiiciendos et in hunc moIr.

altero

loco,
viov.

dnm

refingendos esse:
TIuTQtg fisv ytQvnrst
TQciosg S'

fis

JoXcov'

SKTSQtcuv

EvfjtrjSsog viov,
TsvitQiSog ulytuXco.
,

'Tnvco uui xufidrco SsSfirjfisvov iv&dSs 'Prjcov

nuctv dnuyysXXco rotg nuQtovat &uvstv.

V.

Ep. 53. Affert Tzetz. 72. Iriart. 111.

V. 2.
legebatur BuatXstg, Ir. oi BuctXstg.

1. BaatXr) Schneidewin,
Si
dsvdov, Ahrens dsvdot
.

quid mutandum, dsvdoto ftsaav correxerim.

Ep. 54. Affert Tzetz. 73. Iriart. 112 (ap. Ir. est ftvcoSrjg et Xdiog,
idem om. rov Avv.tov).
Ep. 55. Affert Tzetz. Posthom. 345 ed. Iac, v. 1. Ir. 262, v. 2
ib. 111.
V. 2. nuQ noruitov nQO%outg cod. Harl. nisi quod nuQu,
rOETAK TiYR. II.
23

POETAE ELEGIACI.

354

658

56. ('EjtI IIsiQtoog ncci 'AndfiavTog.)

UsXrotpoQOV 0Qr)Kf)g A%d(iag %a\ lTsiQOog rjQtag

>

sdoav vaiovrsg rr\vS

sXayov

tp&ifisvoi.

(Ent TTvXatftsvovg, usifisvov sv

57.

EQfisia, atSQSag

Tqoitj.)

rsxog, svvsits 7ta6tv

7tsxQr]g

TlacpXayovog fiotQav xovds TlvXaifisvsog.

58. (EtcI Aivsiov.)

Alvsiav KvrtQidog rs %al ^AyyiQov cpikov vtov

sv&ads fioiQa ftscov tfyaysv sig Atdrjv.
r

59. (Ecp' 'E%roQog, nstfisvov sv 'OcpQvvico Xocptp rfjg TQoiag.)

"Ekzoqi rovSs rdtpov IlQia(iog (isyav s^sriXs66sv

ox&ov

vrtSQ yair\g

(ivrjfi

60.

Zrr\6co

STttytyvofiivoig.

(Enl Ilsv&saiXsiag.)

6s 67tsv8ovra Soqv66oov

ainvv s6a&Qr]6tti

nsv&s6iXsiag

TVfifiov 'Afiaovidog.

sed nttQ in margine, Tzetz. Iacobsii tcsqI noraftov nQo%oatotv (Ir. tcqolegem elegiacae poesis rectius collocaveris

Verba secundum
%oaig).
7taQ 7iQO%oaig norafiov.

Ep. 56. Affert Tzetz. 45. Iriart. 112. In lemmate TIstQcoog cum
Schirachio scripsi, nisi malis IIsiQcog, Iacobs IIsiQoog, Ir. slg UsiQtova,
V. 1. TIsiQOog, Ir. TIsiQtog.
V. 2. sSqccv,
Schneidewin IIsiqsco.
Conieci nsXxocpoQot @Qr]%r)g
Schneidewin * sSqtjv vel sdQUva.

tdQava

vaiovrsg.

V. 1. 'EQfisia
Ep. 57. Affert Tzetzes 52. Iriart. 111, cf. 261.
vulgo 'EQ[tr) nat (Ir. 261 %at), Schneidewin coni. 'Eq[isco nai,
ut Echo, Mercurii et Petrae filia, invocetur, quod ferri nequit, sed
herma fuit monumenti loco positus.
crsQsag, Schneidewin orsQsr]g.
scripsi,

7isTQr)g Ir., v.

nsrQag.

V.

TlatpXayovog, cod. Harl. ITatpXayovcov.

2.

V. 1. ts, quod om.

Ep. 68. Iriart. 111 et cod. Vindob. n. 311.
libri, addidit Schneidewin. KvnQt'8og Aivsiav rs %at 'Ay%. coni. Burgess.

261 (utroque 1. 'OcpQvva vel 'OtpQvvov leet cod. Vind. n. 311.

Epigramma in
Troadis vico repertum, quod est in Corp. Inscr. Gr. II 3626: TUts
TS%va t6v aQtGTOV dfivvTOQa 7taTQi8og airjg, Oiov Zsvg coqcsv, olov
r
V. 1. rdtpov cor'0(tr]Qog ttpv (stpr)), Hectoris statuae fuit additum.

Ep

gitur,

59.

Iriart.

legebatur rdtpov.

rexi,

cf.

109,

quod correxit

Iriarte)

(isyccv

Schneidewin, legebatur

cod. Harl.

sntytyvofisvotg,
[tvr)ft
instyoftsvotg, Ir. (tvr]ftr) snstyoftivotg.

(ivij(t'

Ep. 60.

Affert Tzetz.

orrjOco Ir., OTuato Tzetz.

sntyiyvoftsvcov

[tsyccg.
,

Vind.

V.

2.

fivrjfta

V. 1.
Posthom. 207.
Ir. 111, 292.
Iac^
sed Lasc. corr.
Ii\ ons vSovaav

ans vdov ra

ARISTOTELES.
61.

v(ibt> di)

355
659

(Enl Kvhvov.)

Kvxvov xal vneQcpidXovg inivolag

at&tjQ XafiitQog %%ei, ciofxa 8e tvfx^og o8e.

62.

(Enl

'Aaiov.)

"Innoov cb%vn68cov iXaxr\Q &QaCvxuQ8iog

63.

(Enl 'inno&bov hu\ TlvXutov.)

Nobxop (xev (xuXupiv zs xal dccpoSeXov noXvQ&ov,

KoXna

<?'

(inno&oov

r)8e

IlvXaiov)

e%u>.

SoQvaabov vel Soqvgoov emendavi pravam quae traditur scripturam:

SoQvaooe, IJev&satXeiug cod. Harl. (Schneidew. IJev&eatXetrjg), Tzetz. et
V. 2. iGu&Qr}out Ir., iau&Qeig Tzetz. nul
Ir. SoQvaaoe IJev&eoiXetu.
iau&Qr]aco Harl., sed in m. u&Qr]aovzu.
'A(iuoviSog Harl. in m. ce-

teri 'A(iuovi8cov.
Ep. 61. Tzetz.

Antehom. 257. Ir. 111.

V. 1. vneQcpiuXovg, Ir.
Simillimum epigramma legitur in attico titulo Diar. ArvnsQcpiuXug.
chaeol. 1856. 139*': Evqv(iu%ov ipv%r v xai vneQcpiuXog Stuvotug Al&rjQ
vyQog i'%et, acofiu Se zv(i(log oSe.
Ep. 62. Eusth. II. 366, 30: Ov p,utr v Se ovSe tcov Tnncov uvzov
i(ivr]a&rj, uXX' ott uvzoig nenot&cog b 'Aotog iv totg eh,r)g cog nuXoig
ucpQovevaetut y.u\ neaeituf "inncov cok. iX. &q. ytutu tb etg uvtbv
t

Redintegrant epigramma:

intyQafifiu.

"inncov coHvnoScov iXutrjQ &QuavnuQStog rjQcog

"Aotog 'TQtuwtSrjg fr]v8' i'Xu%E cp&tfcevog.

Eustath. Od. 1698, 25:

Ep. 63.

drg

SvXoi nui

TIoQcpVQicp intyQUfifiutcov , Xiyov cbg unb ttvog tucpov

(iuld%rjv ytut uacpbSeXov noXvQtov, nbXnco 8e

Antea huc

tcov

nuQu

tcp

ozt vcbtcp

pev

tbv Seivu

%co.

cippo, qui visitur in

vasculo picto in Graecia magna reperto (Millingen Ant. uned. monum.
t. 36. Mus. Borb. IX 28) Ncbtco
(pev) (ioXb%r)v ts %ul uacpbSoXov noXvqiov, KbXnco 8' OlStnbSuv Autov vibv t%co, ratus Eustathium hoc
rettuli

epigramma, quod legitur

in

ipsum Oedipi epitaphium in Porphyrii sylloge repperisse. Sed verissime E. Curtius CIGr. IV 8429 animadvertit in Peplo scriptum fuisse
v. 2 'Inno&oov (addas t') r]Se JJvXutov collato Ausonii ep. XXI, quod
inscribitur Hippothoo et Pylaeo in horto sepultis:

Hippothoum Pyleumque tenet gremio infima

tellus,

caulibus et malvis terga superna virent.

quae seq. namque Ausonius usus est sylloge epitaphiorum vel PorTranstulit igitur Pepli
phyriana vel ad eundem modum adornata.
scriptor antiquum epigramma nominibus mutatis ad belli Troiani participes heroes: epitaphium illud fueritne a principio Oedipodi destinatum necne in medio relinquo: nam potuit vasculi pictor Oedipodis
et

nomen

in locum alius herois substituere.

Quod Curtius suspicatur, forEustathium duo diversa epitaphia, quorum similia fuerint exordia, temere confudisse, vana est suspicio: nam Eustathiua nomen omnino reticuit, de asphodeli tantnm satione in sepulcris verba faciens.
23*

tasse

356

POETAE ELEGIACI.

Alia huiusmodi epigrammata a Tzetze conficta sunt,

illud ut yidetur,

quod extat

ap. Iriarte

TqcoXXov iv&aSe TQCoiadrj

yfj

etiam

262:

AaQdavog

i6%io.

JaQdavlg), de quibus

cf. Schneidewin in
TQCoiadr) yrj
In
disticha
ade07iora legunseqq.
Anthologia passim
ex
esse
tur, quae
Peplo petita
possis suspicari, quandoquidem
titulorum sepulcralium speciem prae se ferunt, nec sermonis filum

(ubi

scr.

Philol. I 5

Sed hanc coniecturam, quam antea commendaveram,

nam qui Anth. Palatinam concinnavit, Peplo non est
usus: quamvis enim hic epitapbiis commode posset suas copias
discrepat.

iam

abieci:

tamen ibi duo tantum extant 7, quod recte Asclepiadi

15 d8i6noxov, quod vel Peplographo antiquius est
vel a Constantino Cephala ex Diodoro descriptum.
Et duo quidem alia, quae iam Iacobs ad Peplum rettulit, adespotum utrumque, Anth. Pal. VII 143:
amplificare,

adscribitur, et

"AvSqs Svco cpiXoxrrn xal iv xev%e66iv aQi6xco

%aiQTov, Ala%idr\, %al 6v, Mevoixiddrj.
et

VII 144:
Hdvercrjg Ni6xcoQ HvXiog NrjXrjiog r]Qcog
iv UvXco rjya&irj xvfifiov e%ei XQiyiQcov.

a Peplo omnino aliena: nam prius videtur ex tetrasticho in arctum

redactum: ista autem specie non usus est Peplographus, nam 7
alienum:

Peplo 9

alterum autem,

cum duo

extent Nestoris epitaphia in

et 16, nec novitate sit

commendabile, aliunde repetitum

esse apparet. Neque tria epigrammata, quae olim huc revocavi,
Peplo vindicanda sunt, quamquam ex opusculo consimilis insti-

deprompta esse videntur, Anth. Pal. VII 615

Diog. Laert. Prooem. 3 et cod. Vindob. n. 311):
tuti

EvfioXnov cplXov vlbv

MovOaiov
et ib.

VII 616 (adde

'lde

e%ei xb

cp&ifievov 6co^i

cod. Vindob. n.

(affert

etiam

QaXr\Qi%bv ovSag

vnb

xcoSe xdcpco.*)

311 etDiog. Laert. Prooem. 4):

Alvov 0rjaiov edi^axo yala &avovxa

Mov6r\g OvQavlrig vibv iv6xecpdvov.

*) Cod. a pr. m. y,ov6aicov cp&c^iivcov, Iacobs scripsit Movaaiov

cp&i(iivov, ego malim Movoaiov cp&i^ievov oa>[ia, cf. epigr. Corcyraeum
in CIGr. 1907 bb: Ksctai [itv yaiy cp&ifievov dipag et ocofia d' ipov

yata cpiqec cp&i^ievov.

660

\!;i>r<ni:i,i:s

denique

ib.

*5r>7

VII 617 (adde Diog. Laert. Prooem. 5 et cod. Vin153 cum lemmate iv Jico xr\g MuxsSoviag):

dob. n. 311, idem n.

@Qr}ixu xQvGoXvQqv

xTfcV

MovGui s&uxpuv,

'Ooqpfa

ov xxdvsv vipifiidcov Zsvg ipokosvxi

fiiXu.

Epitaphium 1 et 2 etiam Schneidewin ad Peplographum revocavit, Benndorf Loooni Argivo maluit adscribere; tertium videtur
ex ampliore et antiquiore carmine contractum, quod adscripsit
Alcidamas in Ulixe p. 672 ed. Bekk.: yQUfifiuxu fisv dr) itQcoxog
'OQcpsvg ij-tfvEyxs,

avxov

fiaxi

drjkoi

nuQu MovGcov

Movodcov TtQonolov
ov Kxdvsv

OldyQOV

xa

xui

cog

(xu&cov,

i%i xco

fivrj-

imyQUfifiuxu'
xrjd'

vipifiidcov

'OQcpiu

@Qrjxsg s&rjxuv,

Zsvg ipolosvxi

cpikov viov, og 'HQunkrj

fieksi,

i^s8i8uh,sv,

evqcov dv&QcoTtoig yQUfifiuxu xui Oocpirjv.

Schneidewin praeterea huc

II. 6 570:

refert

quae

leguntur ap.

Schol.

Hom.

KQVJtxco xbv dsbv uvSqu

Tov

itokv&Qrjvrjxov

Aivov

MovQcov ^SQunovxu,

Aivov al Aivov

Qoifisioig e\egiv yr)

r]ds

naxQcoa

%uxi%st cp&ifxsvov.

ubi apparet duo diversa epigrammata temere coaluisse.

Quodsi
in Peplo non tantum epitaphia, sed alia etiam epigrammata inserta fuerunt, possis huc referre distichon illud, quod ipsi Orpheo
adscripsit auctor orationis Corinthiacae (Dio Chrysost. XXXVII) 15:
xb oxucpog

sifii, &scp 5' uvi&rjxsv 'idocov

xui
"lo&fuu
Nsfiioig 6Xipd(isvov 7t(xv6iv.**)

AQyovg

Certe ea, quae rhetor ille de certaminibus ex fabulari historia

profert, ex tali aliquo opere, qualis Peplus fuit, videtur petiisse.
Verum haec quoque coniectura admodum incerta.

Apud Ausonium praeterea leguntur

rum graeca exempla non extant, haec:

*)

Haud cunctanter

alia

corrigo axstpdfis vog,

epigrammata, quo-

nam

navale certatnen

in Isthmo, non item Nemeae institui poterat.

Iason igitur Nemeao in
alio quo certamine vicuse censendus est. Illud inprimis animadversione
dignum, quod, Bi fides est huic epigraminati, antiquitus victores in
Nemeaeis ludis quemadmodiun ia Isthmiis pinu coronabautur, cuius
lnoris aliud

testimonium extarc non memini.

POETAE ELEGIACI.

358

IX.

Pyrrho.

Orbe tegor medio, maior virtute paterna,

quod puer et regis Pyrrhus opima tuli,
impius ante aras

quid

quem fraude peremit Orestes,

mirum
caesa iam genetrice furens.

XIII.

Deiphobo.

Proditus ad poenam sceleratae fraude Lacaenae

et deformato corpore Deiphobus

non habeo tumulum, nisi quem mihi voce vocantis

et pius Aeneas et Maro composuit.

XV. Astyanacti.
Plos Asiae tantaque unus de gente superstes
parvulus, Argivis sed iam de patre timendus,
hic iaceo Astyanax, Scaeis deiectus ab altis.

pro dolor, Iliaci Neptunia moenia muri

viderunt aliquid crudelius Hectore tracto.

XVII. Nasti et

Amphimacho.

Nastes Amphimachusque

Nomionis

ductores quondam, pulvis et

inclita proles,

umbra sumus.

XVIII. Troilo.
Hectore prostrato nec

dis

nec viribus aequis

congressus saevo Troilus Aeacidae

raptatus bigis fratris coniungor honori,
cuius ob exemplum nec mihi poena gravis.

XIX. Polydoro.
roiyuuio.
.A.J..A..

Cede procul myrtumque istum fuge nescius hospes:

telorum seges est sanguine adulta meo.
confixus iaculis et ab ipsa caede sepultus

condor in hoc tumulo bis Polydorus ego.

scit pius

Aeneas

et tu, rex impie,

quod me

Thracia poena premit, TroUa cura

tegit.

XX. Euphemo.

Euphemum, Ciconum ductorem, Troia

condidit hastati Martis ad effigiem.

tellus

661

AUISTOTELES.

359

nec satis est titulum saxo incidisse sepulcri,

insuper et frontem mole onerant statuae.
ocius ista ruunt, quae sic cumulata locantur:

maior ubi est cultus, magna ruina subest.

XXII.

Eunomus

Eunomo

et

Chromio.

hic

Chromiusque iacent, quis Mysia regnum,

quis pater Alcinus Oceanusque atavus.
nobilitas quid tanta iuvat? quo clarius istis
est genus, hoc mortis conditio gravior.

XXIII. Priamo.

Hic Priami non est tumulus, nec condor in ista

sede: caput Danai diripuere meum.
ast ego,

cum lacerum

sine

nomine funus haberem,

confugi ad cineres Hectoreos genitor.

illic et natos Troiamque Asiamque sepultam
inveui et nostrum quidquid ubique iacet.

XXIV. Item Priamo.

Qui titulum Priami quaerit, legat Hectoris ante;
ille meus, nato quem prius ipse dedi.
Hectoris et patris simul est commune sepulcrum,
amborum quouiam iuncta ruina fuit.

XXV. Hecubae.
fui, quae claro nata Dymante,
Priami
coniunx, Hectora quae genui,
quae

Quae regina

Hecuba iniectis perii superobruta saxis,

sed rabie linguae me tamen ulta prius.
fidite ne regnis et prole et stirpe parentum,

hic

quicunque hoc nostrum

Grjfia

nvvbg

legitis.

XXVI. Polyxenae.
Troas Achilleo coniuncta Polyxena busto

malueram nullo

caespite functa tegi.

non bene discordes tumulos miscetis Achivi:

hoc violare magis

quam

sepelire fuit.

662

POETAE ELEGIACI.

360

MEAH.

663

6.

_'_'._._'_'__'-'__'__

_-_-'____'_
__'_'__'_'__

______'_'__'_'__
5__'___-'_'__ _'__
,

J.

\j

yj

<u

\j

__'_'__'_'____'__
__'_'_-'_'____'__
-__'_'__'_'___'____'__

10_w___w__
-'_'

_>

_ _ _

_<

<_

_uu_uw___ww_^^___
___'_'__'_'____'___-_'__'_'____i__
__'_'__'^____'_'__ _'___- __
,

15

_L_'_'__'_'_-'.__'_'__'_'____'_i__'_'__'__
__(>Ta,
-"ijpafia

jroAv^io^f y_V_.
kuXXl6tov /_-_,

664

/3ooticj,

Athen. XV 695 A: __Ha fi^v xc.. xb vnb rov noXvcia&eoxdFr. 6.

rov yQcccpev 'AgLOroriXovg etg 'Eofieiav rbv 'ArccQvia. ov naidv ioriv, cbg
6 rx\v rr)g doefieiug y.ara rov cptXooocpov yoacpr\v dneveyndfievog dr^bcpilog eig aiSco xe (tria haec verba corrupta. fbrt. e^iSco-ne, Boeckh ng

Emperius- alridrai) naQttG*evao&eig vn EvQVfiiSovxog, cbg

xrct aSovxog iv xoig ovooLzioLg oorjfiiQaL et[g rbv *EQ(ieiav
naiava' oxl Se xaidvog ovSefiiav eficpuoLV nuQi^et rb dofia, dXXd xcov
8ii8coK,

doefiovvxog

okoXlcov ev xl v.al ccvrb elSbg eazLv, _ avxfjg xr)g Xii^ecog cpaveQOv vfiiv
'Agexd %rX.
peaiug. Ibidem v. 13 iteratur. Idem legi7 in vita Aristotelis (quam mrper Bywater
tur ap. Diog. Laert.
noL-qoco'

Oxonii seorsim edidit, unde scripturae varietatem petii), unde receptum

in Stobaei Flor. I 12, sed non extat ibi in codd.
Quod Athenaeus et
Diogenes vel in manifestis mendis velut v. 8 et 9 consentiunt, indicio

utrumque hoc carmen ex eodem auctore descripsisse. V. Rosio

(Aristot. Pseudepigr. 599) carmen hoc frigidum ac ieiunum et mediocris ingenii specimen videtur, quod recentior aliquis poeta ante Her-

est,

mippi aetatem Aristoteli subiecerit: huius suspicionis temeritatem refellere non est opus.
Scripsit Aristoteles haec defuncti amici desiderio
recenti motus vel 01. 108, 4 quo anno Aeolide relicta Mitylenam confugit, vel non ita multo post 01. 109 Athenis ubi dicendi artem proNam Boeckhius non recte Hermiae
fessus cum Isocrate contendit.
mortem ad 01. 109, 4 rettulit: subditiciae orationis quae Demosthenis
nomine fertur fides omnino posthabenda est Strabonis auctoritati, qui
dicit XIII 610 Ari.totelem propter Persarum dominationem instauratam
Mitylenam se contulisse, quod iter Apollodorus Olympiadis 108 anno
4 adscripsit. Eodem igitur anno etiam Hermias imperio orbatus et suplibri

partim

noX v (io%&e

V. 2. @ico, Diog.
V. 1. pQozeico, L Diog. qoxolo.
Athen. AB fiicooccg re. Sylburg et Bentley (>_.
yivei ^qoxeico &rjQafia v.dXXiaxov (Hw i. e. fiiov scribi vo-

plicio affectus est.

(tico ((._),

AUISTOTKU

361

adg neQL, itttQ&eve, {ioQ<pag

d-aveiv ^aXcoxog iv 'Ekkddi noxpog

xccl

xal novovg xXrjvaL ^iaXeQovg dxdfiavxag'

xolov inel tpQiva fidXXeig

aQTCvv ig d&dvaxov %Qvaov te XQeCaaco

yavecov ^ttXaxavyrjxoio #' vnvov

xttl

Gev

<J'

10 jroAA'

eve% ovx Aiog 'HQccxXerjg Arjdccg xe xovqol

dvexXccv adv i% eQyoLg

dvayoQevovxeg

Svvcc^llv.

aoig de Tto&oig 'A%iXevg Alag

adg

x'

'AtSao dopovg rjX&ov

evexev cpiXCov poQcpag 'AxaQveog evxQocpog deXCov

o'

%r\QCoaev avyccg'
luerunt. V.

3. niqi pariter ac nsql libri Ath. et Diog.

V. 4. %aXcoxog
iv ora. APVL.
V. 5. diidfiavxag VL Diog.,
Buhle, legebatur grjXcoxog.
V. 6. roiov insl cpqiva BdXXsig
dytaiidrovg ABCP, -auI dxdfiavrag Stob.
uqnvv ig d&dvarov correxi paradosin roiov (roiovrov L ap. D) inl cpq.
8. yiaqnov stg (ita Diog., ytuqnov x' Ath.) d&dvaxov.
Aeolicum vocabulum uqnvg (Hes. dqnvv tqcorcc. AtoXsig, quo utitur Parthenius d[icporiqoig imBdg dqnvg iXrjiaaro) Aristoteles in Aeolide commoratus
cognovit et ascivit. Nam nuqnov manifesto vitio laborat quod non
sustulit Bywater d&. %q. rs nqsiacov scribens, nec supplendo corruptelae subveniendum, velut Brunck roiov inl cpqiv' sqcoru BdXXsig xuqnbv cpiqs ig x' d&. scripsit, Boeckh (Act. Acad. Berol. 1853 p. 146)
V. 7. Ath. epit. om. x' d&dvaxov
BdXXsig ftqdaog ytuqnov iv 9'.
vnvco.
ytqsicaco AB, nqiaaco PVL, xqsiocov Diog. libri, quod probavit Hartung ytdqncofi' a-9 scribens.
V. 8. yavicov scripsi, legebatur yovicov, quod omnino ineptum, Haupt (Herm. IV 338) nocscov.
Kqsicccov hoc loco non praestantiam sed potentiam notat, neque ea,
quae homines vulgo votis expetunt, sed virtutis impedimenta enumerantur.
(iaXuytuvyr}roio (vel (luXwnuvyrjxoio) Ath. et Diog. libri
quamvis vitii non immunes testificantur, conieci (isXuvavyrjxoio,

Brunck (iaXaytav%riroio Coraes (laXaxsvv tjxoio quod probavit Haupt,

perperam Schneidewin (luXuytov &' r)8iov' (xs Xcoov'), item Hartung fiaXtt-*ov yXvniov.
vnvov, vnvovg B Athenaei ret B Diogenis. Meineke
,

oivov suasit.

V.

asv Ath., cov Diog.

iv%' ovyt diog Brunck,

Jiog Diog. (nisi quod leviora variant libri).
V. 10.
'HquytXir\g Diog. 'HqaytXrig Athen.
noXX' C, noXXd PVL.
dvixXav, adv in sqyoig dvayoqsvovxsg scripsi,
i. e.
auv inuvuyoqsvovrsg tqyoig Svvuitiv, legebatur dvixXuauv tqyoig
dvayoqsvovxsg (Diog.) vel adv dyqsvovxsg (Athen.) unde Sylburg edv
dyoqsvovrsg commendavit, poteramque salva numeri lege sed minus
commode dvixXuv adv dv' tqyoig dyoqsvovrsg scribere.
V. 12. 8s
svsy.sv Jiog

PVL,

Ath., rs Diog.

9.

ivs%' 6 Jiog C,

'A%iXsvg scripsi,

svsyt'

iyt

v. 'A%iXXsvg.

r)X&ov,

Boeckh

rjXvd-ov.

V. 13. svs%sv Diog. et Ath. A (?wxf PVL, svsxa BC), sed infia
D ubi h. v. iterat aug yuq cpiXiov.
'Aruqviog eive 'Araqvsvg (ap.
Diog. AV draqv icog) malis, legebatur ytal 'Axaqviog, sed particulam ttal,
quae versus numero adversatur, omisit Diog. et Athen. infra, quam si
quis tueri velit, Bcribendum xai 'Ataqviog (ic&Xog).
ivxqocpog, AQV
dsXiov Diog., r)sXiov Athen.
ap. Diog. tvxqocpov.
avydg AQV ap.

695

Diog.,

B2L avydg cum Athenaeo

(nisi

quod Bl

%r)qcog

ivavyug),

%r'iqcoaev

POETAE ELEGIACI.

362

toiyccQ aoidi^og eoyoig, dd-dvatov te \iiv av%y\6ov6i

16

MvafioGvvag ftvyatoeg, Aiog \eviov

6efiag

Mov6ai

d6xov6ai cpiXiagQ6b

te yeoag fiefiaiov.

medii verbi %rjQcoauTo vice fungitur, Mattaire proposuit %r)Qsvosv cxvyag.

V. 14. rotyccQ CP (Ath.) B (Diog.), toI yuQ VL (Ath.), nol yccQ AL2
(Ll to yaQ) QV (Diog.).
doiSifiog, P doiSifiov.
SQyoig, Hartung
a&avccTOv, Diog. dddvuTOi.
SQ%STai.
uv^rjoovai, Brunck uv^ovoi.
V. 15 om. C.
Moveui, Ilgen delendum censet.
Mvufioovvug,
Ath. iivrnioavvrjg.
da%ovaai
ftvyuTQsg Diog., &vyuTSQsg APVL.
olim
scripsi, legebatur av&,ovaai (Ll Diog. uq^ovoui),
dgopsvac conieci
vel diog sviov ts osfiug 'A6[isv ov, Ilgen av'E,ovaai delendum censet.
ysQug Diog. L., yiJQUg PV, yd^ag AB.
fisfiuiov, Ath. Psfiuiug.
Quod in prioribus editionibus huic carmini subiunxi fragmentum
Ivymni in Fortunam, nunc cum Aristotelis nomen apud Stob. Ecl. Phys.

6,

13 nimis incerta auctoritate nitatur, inter fragmenta adespota retuli.

Secundum Himerium Or. VI 6 Aristoteles Hermiam etiam nuptiali

carmine decoravit: v.u\ sXsysico tov ftdXufiov (Rose ftoXov, quod Turpov
esse vult, perperam) [iovco tcov yvcoQicicov sKoaprjOs. quod carmen, si
quidem olim ferebatur, manifesto subditicium. Nec magis fide dignum,
quod deinde sophista addit: sns\ 8s noQsvoLisvog kutu tqv 'Atuqvsu
sysvsTO, idcbv noXtv 'EXXrjviKrjg aQSTr)g %al oocpiag dcipcooav unaoav, ov
TtuQrjX&s oiyrj, $qu%sl 8s ficfiXico Tr\v ts noXiv nul %ov 'EQ\isiuv r]andsto.
quae miro errore Rose ad Paeanem (fr. 6) revocanda censet.
Praeterea malevoli obtrectatores, ut Aristoteli invidiam facerent, etiam
aliorum nominibus abusi pseudepigrapha poemata composuerunt, vid.
791 D EvfiovXiSrig Ss nQoSrjXcog sv tco xar'
Euseb. Praep. Ev.

XV

uvtov

tpsvdsTUi, rtQcoTov [isv norjfiuTU tpv%Qu 7iQOcpsQ6[isvog, cbg

ysyQUcpoTcov uXXcov nsQi tov ydfiov v.u\ Tr)g nQog 'EQfisiuv ocKSLOTrjTog
Ex eiusmodi poemate versum
avTco ysyovviag.
PifiXicp

Evvovxog cov xul dovXog vqx^v 'EQfiiug

M.
376, 21 Aristoteli, Suidas v. *EQ(iiug Hipponacti attribuit,*)
queni Et.
petitum esse in ed. 2 suspicatus sum, nam ab Hipponacte quidem plane
alienus, neque dignus Aristotele.**) Idque in ed. 3 tenui, sed simul proversum fortasse HelJadio grammatico adscribendum et in
fessus sum
hunc modum redintegrandum Trjg 8' ATUQVscog svvov%og cov collato Helladio ap. Photium Bibl. 279 p. 530, de Helladii christomathia versibus
trimetris scripta cf. Meineke Philol. XIV 21. Et Helladio R. Foerster, nuper
in Herme (XIV 469) de hac quaestione commentatus, versiculum istum
,

tov requirit, recte sane, sed potuit Helladius ab-

vindicavit. Foerster
errare.

*) Uterque grammaticus Harpocrationem v. 'EQfiiug descripsit, quae

quidem adnotatio ad Demosthenis or. Phil. IV 32 videtur referenda
esse: recte autem observavit Harpocratio Atarnitae nomen 8cd tov i
scribi, id quod titulus Erythraeus a Boeckhio editus et Theocriti Chii

'EQfisiug scribi solet.

HarpocraM. conditor amplificaverunt versiculo isto adiecto, hic quidem Choerobosci Orthographiam antestatus,
sed ille (vid. Cram. An. Ox. II 210, 15) neque versum adhibet, et 'Eqfisiug potius, quam 'EQfiiug commendat.
**) Etiam ten Brinck Philol. VI 217 hunc iambnm Aristoteli abiudicat.
Vanas coniecturas proposuerunt Hartung Theocrito Chio,
Aeschrioni Wilamowitz tribuens hunc trimetrum.

versus confirmant,
tionis

quamquam vulgo

adnotationem

et Suidas et Et.

XLVII.

CLEON
Tovto

[tev

666

(SICULUS).

ovv Qs^avtsg aoXXeeg rjyeQe&ovto

(3avQi6&ev ($QiaQol roQyocpovov veitodeg.

xata

Cleon. Et. M. 389, 24: Ev(Ivqiov xb evoiv.ov

xrvv QavQiav
v.ata Meaaaniovg arjfiaivsL xr)v
r)
,

KXecov o eXeyeioitoiog' rovzo ktX.

V. 2. roQyocpovov Meineke
legebatur yoQyocpovoi.
Tfg.

V.

(i.

e.

1.

eiQrjrat oti
olriCav , <ag cpr\ai
.

Qe^avveg, cod. Flor. XeavPersei nepotes sive Persae),

XLVIII.

667

CRA TE

S.

IIAirNIA.

EAETEIA.
1.

Mvr\p,o6vvr\g xal Zrjvog 'OXvfirttov dyXad texva,

Mov6at

IltsQtdsg, xXvts {iot sv%o(isva'

6vvs%cog dots ya6tSQt, r)ts

%(OQlg 6ovXo6vvrjg Xttbv e&r\xe fiiov.

%oQtov

(iot

i(ifj

alei

*
cocpeXt^iov de cptXoig,

%Qr][iata d'

it&ete.
(ir) yXvxeQov
ovx i&eXco 6vvdyetv xXvtd, xav&aQov oXfiov

[ivQ[ir]x6g t

dcpevog %Qrj(iata [iat6{ievog r

(iets%stv xal nXovtov dytvelv

dXXd dtxato6vvr\g

evcpoQov evxtrjtov, ttjitov elg aQstrjv.

10 toov de tv%obv *EQ[irjv xal

Mov6ag l"Xa6o(L ayvdg

ov dartdvaig tQvcpsQatg, dXX' aQetalg o6tatg.

Crates.

mode

IluCyvia inscripsi has reliquias,

quo nomine

omnia

satis

com-

Cratetis poematia comprehendisse videntur, cf. fr.

Iulian. Or. VI 199 C: 1'va 8e (ir]zig vnoXufirj [ie
1 et 7.
Fr. 1.
zuvxu uXXcog Xeyeiv, e% xcov rtuiyv Ccov Kouxr}x og oXiya aol naouEadem leguntur ibid. VII
yodtpco' Mvrj(io6vvr]g -nul Zrjvog kzX.
V. 3. sfiij, priore
213 B.
V. 1. Cf. Solon. Eleg. 13 v. 1 seqq.
loco uei.
evve%cog, altero loco 6vve%fj.
rjze uoi uiel %coolg dovXo6vvr\g, altero loco: xai dozi ^eopts dovXoevviqg, r) 8q, unde Hartung
V. 6. oXfiov,
%al 8oze %coolg 8ovXo6vvrt g aiel Xtzov i%eiv Coxov.

veteres

priore

1.

olzov. > V. 8. uyivelv, altero

l.

U6tvr\.

3Go

i;ates.

2.

TMNOS

EI2 ETTEAEIAN.

XaiQe, &ed 6e6itoLva, 6ocpcov dvOQcov dyd7tr}(ia,

668

EvteXir], oilsivijs eyyove EcocpQ06vvr\s ,

6ijv <xQsrr\v ti^aCiv, 0601 td 8Cy,ai a6xov6LV.

3.

Tcov de HQatSL i>v%r)s rj&SL dyakXo^svr] ,

OV&' VTtO %QV6SLC0V dovXoV\lSVY] , OV& VTt SQCOtCOV
trj&Tto&cov.

E IIH.

4.

Kal

{ir)v

xal Htihtcov

s6l6ov %aXsit

dkys

syovta

iv MsyaQOLs, o&l cpa6l Tvcpcoeos sppevai evvds'

ev&a t eQCt,e6%ev, Ttollol 8' dficp' avtbv etalQOL'
tr)v d'
Fr. 2.

slg xr)v

aQetrjv TtaQa
Iulian. Or.

Evx sXslccv

gitur in Anth. Pal.

yQan^a

VIT99A:
Xcclqs
104

ncci

diooxovtes natetQLfiov.
6 KQuxr\g (isvxol rtenoi-rjKS

2cocpQoavvrjg.

Una cum

vfivov
v.

3 le-

Iriarte p. 104): KQuxrjxog cprtococpov eig

V. 1. Anth. dvSQav dya&cov dydnrjLLu.
EvxsXsiav: eadem cod. Paris.
V. 2. Respicit huc Clemens Al. Paedag. III p. 234 nai xr)v svxsXslccv s^vllvcov, xrjg ococpQocvvrjg xr)v %yyovov.
EvxsXirj Anth. , svxsXsia
Iul.
syyovs, 1'v.yovs Plan. et Apostol. VIII 13 a, qui ex hoc loco
Quae vulgo de discrimine et significationis et
v.Xscvr)g s. E. affert.
originis harum vocum praecipiunt, falsa sunt: forma tantum inter se

(cf.

differunt,

cum

eyyovog per assimilationem ex snyovog

V. 3.
p. LX et Nauck ib. CLXI.

Meyer ad Lycurg.

sit

ortum,

cf.

xL(icoaiv Plan.,

xifiocoacv Pal. Par.

Xov
y.xX.

Fr. 3. Clem. Alex. Strom. II 492: v.ai 'AvxLO&evrig 8s (iavr)vuL (idXxs rjfiuiog KQaxrjg, xcov Ss, tprjoi, itQaxsi
r)o&r)vuL aiQSixai,
V. 1. Hartung scripsit xcov Ss hquxsl ipv%r), yr)ftsi dyccXXofisvrj.

r)

2. %Qvasicov scripsi, vulgo %Qvoicov, Klotz %qvocov. %Qvasia sunt auri

metalla, auri montes. nisi forte KQOiasicov i. e. axaxr\Qcov est scribenV. 3. xr}nt6&cov vocabulum ut mihi
dum, cf. Pollux III 87. IX 84.
videtur perperam fictum, quo Cratetem usum esse non credo: conieci
Dindorf his
xr\%iv6cov, quemadmodum &sX,ivooi ^Qcoxsg dicuntur.
subiecit ovx' si' xi ovveiinoQOv iaxi tpiXvpQi, quemadmodum fr. 8 correxit, sed non vidit elegiacum numerum ita everti, cf. ad fr. 8. 9:
Fr. 4.
Diog. L. II 118: nui xbv (KQttxrjxa) cci8eo&evxa nccQcp8r]cttL
slg ccvxbv (2xiXnoivcc) ovxco' Kal (ir)v -nxX. Hesych. Mil. p. 52 ubi v. 1
V. 2. Tvcpcoeog,
v.ai (ir)v ExiXncov' eiaeiSov (hoc etiam cod. Mon.),
Hes. Tvtpcoecog, cod. Mon. Tvtptovecog.
Wachsmuth de Timone p. 38
V. 4. nuQa yQauua, ed. Men. narequirit sv (isyttQoig et xvcpcosog.
QuyQuiiiia, sed cf. Aristot. Rhet. III 11: xd Ss nuQu yQduucc tcoisl, ov%
6 Xeyei Xsysiv, dXX' o usxuaxQscpsi ovollcc. nam eiusmodi lusu in Cra-

V.

POETAE ELEGIACI.

366

5.
'

<DXiu6iov x

A6xXr\7tLdor\v xal

xavQov

'Eqsxqxj.

6.

Kal

[irjv

669

Mixvlov sl6sl8ov

xcov sqlcqv ^aivovxa

yvvatxd xs 6vy%aivov6av ,
xov 1l\l6v cpsvyovxag iv atvrj drjCoxrjxL.
7.

IlrjQr} xig Ttoktg s6xl

svl olvoTti xvcpcp

iit.6co

ovdsv s%ov6a,
ovxs XLg sl67tXsl dvrjQ [icoQog
7taqa6ixog,
ovxs ki%vog TtOQVog STtayaXl6{isvog 7tvyr]6LV
5 AAa &v^lov xal 6xoQ6a cpsQSL xal 6vxa xal LxQXOvg'
xalr) xal TtisLQa, TtsQiQQvxog,
slg r]v

| 0V

OV 7toXs(lOV6L TtQOg dXXrjXovg

ov% OTtla xsxxrjvxai

tetem usus erat Stilpo:
id est

hccivov

Sl

%ul vov.

tisqI xsQfiaxog,

TtSQL xovxcov,

ov

tlsqI

do^rjg.

KQccxrjg, donstg jaoi %qsCuv k'%stv tfjLuxCov

8icov.ovxsg, cod. Ar. et Hes. Siconovxog, ap.

Hes. praeterea kuxsxql^sv.

Fr. 5. Diog. L. II 126: $uCvsxui 8fj 6 Msvsdrjpog aspvog txccvag
ysvso&ut, 6&sv ctvxov KQuxrjg naQcoScov cprjof ^Xtuaiov %xX. Cf. Hesych. Miles. p. 36.
xuvqov, Flor. Christian. coni. yavQOv.
'EQSXQr)
Meineke Crateti tribuit versum, quem affert
scripsi, v. 'Eqsxqitjv.

XV

Athen.

666 A:

"Oqo' 'Aa%Xr\nLu8r\, muXssl hqsCcov as XuQcovsvg.

Item ego aliquando

Crateti

tribui

versum adespoton (Etym. M.

722, 18):
"OcpQ

sv ytvcoa%r\g

r\ci\v

aocpov r]8s aocpiaxr\v.

nam aocpov legendum cum Meinekio, non &sov:

Timonis

sed malo nunc ad

Sillos referre.

Plut de

Ov% OQug, cbg noXXu ftsv yrj ticcqM. sCa. cprjalv 6 KQccxr\g, xcov sqCcov
V. 1. MChvXov Diibner MC%%vXov. De accentu cf. Lobeck Prol.
%xX.
Path. 122. MC%%uXog musicus ut videtur memoratur ap. Aristot. Anal.
Pr. I, 33. Deinde Xylander versum supplet %quxsq' uXys' i'%ovxa.
Fr. 7. Diog. L. VI 85: Tovxov (KQuxr\xog) nuCyvtu cpsQSxat xuSs'
Fr. 6.

s%sl, noXXcc Ss

vit.

aere

ftuXuxxu;

Kal

al.

7:

[irjv

Initium affert etiam Demetr. de eloc. 259 et Apulei. de

quam (peram Crates) postea comperta utilitate etiam
carmine laudavit, flexis ad hoc Homericis versibus, quibus ille Cretam
insulam nobilitat. Principium dicam, ne me haec ad defensionem putes
confinxisse: TIr\Qr\
V. 1. noXig, Dem. yui'. Moser
tiCsiqu.
noXir\ "axi coniecit.
xvcpco, cod. Vind. novxco. Apud Apul. cod. Flor.
V. 2.
TT&SITSINTSI (i. e. novxco), idem in initio KQr\xr\ xig exhibet.
r
V. 4. noQvog scripsi, legebatur
nsQt QQvnog Stephanus, nsQCQQVxog v.
noQvrjg, sed malim ovxs XC%vog xig noQvog uyuXXoitsvog. Meineke

nr\Qt\

Mag.

%xX.

c.

22

CRATES.
8.

Ovd'

iti

367

9.

(poC ye) GvveintoQOL el6i, cpCXvfiQL,

'Hdovy civdQccrtodcadEL ddovXatOL xccl dxa(i7troL

d&dvatov $a6i\uav ikevfreQCav dya7tco6LV.

670

10.

Mi) JtQo
ig 6ta6iv

cpaxrjg Aojrad'

av%cav

fidAyg.

ccyLiie

coniecit noQvr\ inuyccXXofisvrj nvyfjoLv , sed noQvog firmat Clem. Paed.

10: ov yuQ sig K.QUxr\xog nr\QUv fiovr\v (Meineke fiovov), dXX' ovSs
ovSs Xi%vog noQsig xr\v rjfisxsQUv noXiv sianXsi ov ficoQog nuQUOLxog
vog nvyfj dyaXXofisvog ov SoXsqcc noQvrj, dXX' ovSs dXXo xi xolovxov
V. 6. interpunr\8ovr\g (r\xxov sive SovXov addit Meineke) &r}Qiov.
gunt 7tQog dXXrjXovg' tisql xovxcov ov% bnXu nsKxr\vxtti, nsQi %.
ov%
II

onXa, malim ovS' onXcc.

Clem. Alex. Strom. II 492 postquam attulit fr. 3, statim

ovS' sxl ovvifinoQoi slai cpiXv$Qi (Klotz cpiXvfiQi, Sylburg
q>iXv$QSi), y.al xb bXov sniXsysf r)Sovrj dv8QunoSco8's i v.xX. Apparet
duo fragmenta ex eodem carmine petita afferri, et prius redintegravi
Fr. 8. 9.

pergit:

6o i ys inserendo; post cpiXvQi olim addidi 'HSovrj, ac sane voluptas

compellatur, sed 'H8ovr\g nomen potuit supra commemoratum esse,
velut 'HSovr), ovS' sxl aoiys avvsfinoQOi slai, cpiXv$Qi, nam plura intercepta esse apparet. Nisi forte coaluit hoc fragmentum cum fr. 3 v. 2.
3, ut sit scribendum:

Ov&' vnb
trjliinofrcov,

r)Sovfj

nam

SovXovfisvoL ov&' vn sqcoxcov

avv sfinoQOV saxt cpiXvfjQi,

XQvasicov

ovS'

si'

xt

chSQanoScoSsi

v.xX.

commode hos duos

versus continuo excipere. Tunc

igitur elegiacum fragmentum decurtatum sit necesse est, nam unum
illum Cratetis pentametrum xcov Ss HQaxsi ipv%r\g r\&si dyaXXofisvrj Clementem adhibuisse non est verisimile. Hartung scripsit ovS' sxl xoiys
V. 3 et 4 affert etiam Theodoret. XII
avvsfinoQoi sioi cpiXv^Qsig.
172, 50: xovxov (Jioysvovg) KQUxr\g 6 &rj^ttiog xbv $ipv igrjXcoos -nai
fr.

8 potuit

xr)v aQSxr\v iaxscpdvcoas' avxov yuQ 8r\ oSs b

V. 3. u%u.finxoL Theod.
Xoyog' ttSovfj drSQ. %xX.
ap. Cl. vulgo
uy.vunxoi.
V. 4. sXsv&SQiuv scripsi, legebatur iXsv&SQiuv x'. Hanc
correctionem iam in ed. 2 propositam ignoravit Cobet.

noXXccig (isv svcprjfiiaig

Athen. IV 158 B: %ai KQaxrjg S' b @r\$aiog sXsys' (ir)

Plut. de sanit. tuend. c. 7: 6 fisv ovv KQUxr\g Slu
xQvcpr)v kccI noXvxsXsiav oibfisvog ov% r\%ioxu xug axdasig %u\ xvQuvviSug
V. 2.
Sficpvso&ai xuig nbXsaiv fisxd nuiSiug nuQrjvsL' fir) nQo nxX.
Possunt haec etiam ex elegiis petita esse.
ig, v. slg, Plnt. dsl ig.
Quod vero Demetrius de eloc. 170 cpcc%r)g iyxcbpiov adhibuit, ubi
de usu ridiculi dicit: %ul iv imnXr%sGL Ss nQog xovg XQVcpsQcoxsQOvg,
xtti cpanr)g iyacocog b Tr\Xavyovg %"vXa%og %cci r\ KQUxr\xog noLr\xL%.r\
fiiov dv dvuyvco (vel dvayvcpr\) xig iv xoig dacoxoLg' roiovxog 8s cog xb
nXsov xi 6 x.vvtY.bg rQonog. si notum aliquem libellum, quod verisimile est, intellexit, certe non ad Cratetem referendum est. Possis conFr. 10.

nQO

v.xX.

Eadem

'

POETAE ErEGIACI.

368

11.

Koy%ov xai %va\iov 6vvays.

12.

Tavt %, o6o' syia&ov xai s(pQ0vti6a, %ai

f

sddrjv xa ds itoXXa %ai oXfiia

6dfiv

iicere tale carraen

Hegemonem Thasium

[isra

Movtiav

rv<poi$ sfiaotysv.

scripsisse, cui

parodo cognomen

sed fortasse Zenonis Stoici carmen aliquod intelligitur, ex

quo Athen. IV 158 B servavit hunc versum: Elg Ss cpu%r)v s'(t(laXXs
SvcoSskutov %qq[,ccvvov. Eodemque spectat Timonis anapaestus ibid.:
<f>u%r)

fuit,

Kal

Zr]vcovog ys (pccnijv sipsiv og

enim corrigo

(ir)

cpQovLLicog (iSLLu&riKSv.

haec Meineke animadv. ad Athen.

Ex versibus, quos Athen. ibid. ex Cbrysippi libro nsQL xov
p. 74).
nuXov affert, fortasse unus vel alter sive Cratetis sive Zenonis est:
ita

(aliter

constituit.

Mrjds jiox' sXuiuv so&l', aw.aXr)cpr}v s%cov.

Xsi[icovog coqu @oX@ocpuyi-r)v fiufiul fiafiai.
BoXfiocpaytr) d' oiov dfifiQOOLr] ipv%ovg XQVOSVTog.
(de quibus versibus etiam Meineke dixit eodem loco).
Fr. 11.
Teles ap. Stob. V 67: 'AnoQiu y.ul Sdvsia nsQLsaxrj-nsv,
y.6y%ov v.al kvuliov avvdyays, cpr\6iv 6 KQaxrjg, v.ul xu xovxoig nQOGcpoQU.

avvrjyuys, scripsi avvuys.

Fr. 12.
Diog. L. VI 86:
(ubi cod. Ambr. xu Ss n. x.

-aul toSs' Tovt

s%co htX.
om.) Anth. Pal. VII 336: a m.
sec. KQuxrjtog Orjfiuiov, a m. pr. nuQOfioLov acocpQoovvrjg uvullsgxov. ubi
cod. Pal. v. 2 xucpog.
Cf. Iriarte p. 100 (ubi stg Kqutttitu inscribitur)
et p. 450 (ubi Zco%QUTr]g).
Cramer An. Ox. IV 219. Plut. de se ipso
laud. 17: TJuvv Ss %aQisvTcog %al 6 KQUxrjg JiQog xb Twvt' s%a, boa'
scpayov xul scpv@Qiou xul llst' SQCOTog TsQnv' snu&ov uvTsyQutys t6
Tuvx'
sSdr\v.
Compositi sunt versus ad irapugnandum Choerilum
Samimn, sive quis alius (nam de auctore lis est, Strabo quidem Choerilo teste utitur, sed istos versus adespotos esse significat XIV 672)
Sardanapalli sepulcro inscriptum titulum satis ille quidem pro arbitrio
versibus exposuit, consensuque suo Assyriorum regis sententiam probavit

sgtlv

6.

t.

aviov

s.

Ev

slSeog, 6xi &vrjTog

s"cprjg,

abv frvLibv ds^s,

d uXLrjOi' ftavovTL tol ovxLg ovrjOLg.

syeo onoSog sI(jll, Nlvov fisyuXrjg fiaoiXsvoug.
,

TSQTioLLSvog
Y.UL yu.Q
y.slv' s%co,

baa' scpuyov y.ul scpv^QLaa %ul avv sqcoxl

u
xsQnv' snu&ov xd Ss noXXd hul oX^lu ndvTU XsXvvxui.
'HSs cocpr) Qlotolo nuQaCvsoig, ovSs nox' avTr)g
Xr\aoiiLui' sHxrjo&co S' b ftsXcov xbv dnsCQOvu nkovTov.

(extremo versu Hecker Anth. II 35 Xr]auLLS&' requirit, sed in addendis

ipse dubitat) quos versus ex Chrysippo affert Ath. VII 336 A. (Inprimis
nobiles v. 4 et 5, qui saepius non sine lectionis varietate afferuntur,
cf. Miller Catal. Bibl. Scorial. 174, Nicet. Choniat. p. 417 ed. Bonn.,
adde ioh. Malal. p. 19, ubi etiam v. 3 exstat, sed post v. 5.) Choerilo hos versus vindicat Naeke Choeril. p. 196, quamquam de postremis
duobus non recte iudicans. Ipse Chrysippus ap. Ath. VII 337 A eosdem
versus parodia lusit simili, ita ut Choerili vestigia diligentissime legeret:

"EXxs nodbg rerayav

CRATES.

3G9

13.

671

(irjkov fteGitEtiCoLO.

dicc

672

14.

(iaCveig t'

Hru%Ei 0*7] (pCXs XVQTCOV

atdao dofiovg nvcpog dia yijoag.

slg

Ev eCScog, <m &vrjtog scpvg, gov &vfiov usl-s,

tSQnofisvog fiv&oicf cpayovti roi ovttg ovrjGtg'
v.ui yuQ syco x.uxog stfit- cpaycov cog nXstcta nai rjG&stg'
tuvt s%co ogg Sfiu&ov nai scpQovttaa y.ui ftstu tovtcov
tSQicv' snu&ov tct Ss Xomu v.ui rjSsu ndvtu XsXstntut.
apparetque Chrysippum simul Cratetis carmine usum esse, quamquam
negat hoc Hartung, qui Chrysippi versus a Cratetis versibus non diEtiam Biicheler Mus. Rhen. XXX 53 seq. hanc
versos esse censet.
parodiam Crateti abiudicat, cuius auctor Chrysippus sit habendus; suspicatur enim interpretem tituli Sardanapallei in suum usum convertisse hemistichium Theocriteum XVI 42 ta. noXXu v.ai oXfitu tr\vu Xinovteg, adespoton igitur illud poemation, quod philosophi deriserint,
Theocrito esse recentius; at iam Aristoteles usurpavit, cf. Bernays de
Aristot. Dial. p. 84 et 160, et Phoenix Colophonius iambographus aeniulatus est.
Crates autem haud dubie integrum carmen, quod Sardanapalli monumento inscriptum esse ferebatur, inverterat, ac fortasse Cratetis est versus, qui extat ap. Chrysippum n. dvticputt%cov c. 3: sl dXr\&cog ttg tcov notr\tcov ovtcog dnscpuCvsto (nam Cratetem a Chrysippo

poetam nuncupari non

Ov

fiot

UuQSuvdnuXXog uqsgksi

Crates fortasse etiam

potuitque dicere:

"HSs

incredibile est):

GOCpr)

quae Choerilus

iila,

filOTOLO TtUQttCvSGig

KSKtrjG&co S

tr)v Stdvotav.

ipse

addidit,

imitatus est,

UV%QCOnOlGlV

&sXcov Gocpirjg tov dneiQOVu nXovtov.

unde possis varietates, quae apud Strabonem XIV 672

et Schol. Arist.

Av. 1021 reperiuntur, explicare.

Fr. 13.
Diog. L. VI 90: sv r]$uig vno tov yvfivuGtuQ%ov ftuotiyto&eCg, ot Ss iv KoqCv&co vno Ev&vy,Qutovg, %ui sXuofisvog rot itoSog
Cod. Vind. eXnu et dno .
snsXsysv dcpQovttatcov "EXyie %tX.

Fr.

14.

Diog. L. VI 92: EvvutG&uvofievog, ott dno&vr'\GHet, inijSs

nQog savtov Xsycov 2tsC%stg ntX. r\v yuQ v,vcp6g vno %qovov.
kvqtcov Hubner, v. nvQtcov, Schneider nvQtcov.
V. 2. t vett edd. omittunt.
nvcpog Casaubonus, legebatur nvcpog coQr\v, Hartung coniecit
Sed vix recte haec in hexametros redigunt, coniicio:
nvcptov.
'

2tsC%stg

cpCXe nvQtcov,
slg dtSao

Sr)

(luCvsig t'

nvcpav%r\v Siu yrJQug.

Idem metrum postea agnovit Meineke (Phil. XII 368), qui scripsit
SteC%e Sr) cpCXe -nvQtcov BuCveig elg 'AtSuo Kvcpog oquv Siu yr\Qug. at tertius versus a legitimo numero recedit.
\

POETAL

I.YR.

II.

24

POETAE ELEGIACI.

370

IAMBOI.
15.
Tt&ei, yLayuQco

^vdg

dex', laxQco dQa%[irjv,

xoXaxL xdkavxa %vxs, 6v{i(5ovX<p xanvov,

TtOQVi]

xdXavxov,

cpLlodocpcp xqlco^oXov.
16.

Ovx

oto"#a, nxiQa dvva^iLv r\kixr\v %L

%-q^cov x %olvl, xal xb {irjdwog (iXlv.

17.

dl (ir) %Qovog'
"EQcoxa 7tavL Atfiog,
iav dh [ir)d xavxa xr)v cploya G^6r],
d Qartviid 6ol xo XoiG&ov rjQxrjG&co ftQO%og.

673

18.

'O ya.Q %Qovog ft' xa^, xixxcov [ilv 6ocp6g,

dnavxa d' Qyat,6civog a6&vicxQa.

Fr. 15.

s%ovaa'

Diog. L. VI 86: soxi H.al scpr][iSQlg r) Q QvXXovtisvri ovxcog

%xX.
V. 2. nsvxs codd., v. Ssko.
V. 3. noQvrj,

TC&si

cod. Steph. noQvco.

Fr. 16. Teles Stob. XCVII 31: Ovv. dr}Scog yaQ KQuxrjg, ov% olofru,
xxX. v. 2 etiam Diog. L. VI 86: xorl oxi eh cpiXooocpCug uvxco ns-

cpr\oC,

Qiysvoixo Oeqijlcov kzX.

Fr. 17.
Anthol. Pal. IX 497: KQUzrjzog sCg SQcoxa (ita A), itein
cod. Vind. 311. Paroem. II p. 754. Diog. L. VI 86: cpsQSxui S' uvxov
xaxEiva- "EQCoxa v.xX. ubi v. 2 et 3 in unum contracti: sav Ss zovzoig
Suidas v. KQuxrjg affert V. 1 et deinde sl
[ir) Svvrj %Qr)o&uL, $QO%og.
Cf. Iulian. Or. VI 198 D, ubi Diogeni et Crateti triSs (iij Qo%og.
buitur: sqwxu Xvsi Xt[i6g, uv Ss xovxco XQrjO&ai (iij Svvaoai, @Q0%og.
Respicit Clem. Al. Str. II p. 493: ovxog sv aXXoig sv&VQrjLiovwg yQucpsi,
zrjg sCg zd dcpQoSCoia dy.azao%sxov OQfirjg naxanXaofia eIvul Xi[iov, st
Se [irj @q6%ov. et Theodoret. XII p. 172 ubi recte nuxdnuv[iu scriptum.
V. 2. idv Ss [irjSs, cod. Vind. sC Ss fir). Pal. [ir), sed. corr. [irjSs.
V. 3. &EQunsv[id ooi zb Xoio&ov scripsi, legebatur &EQunsCu (Pal.
&SQa7tEia) ool zb Xontov , neque debebam ftsQunEiu scribere , siquidem
correptio ista insolens: nunc facili negotio vitium inveteratum sustuli.
Cobet iafia praeoptat, nihil offensus vocabulo zb Xotnov.
rJQxrio&w,
Pal. rjQTECo&eo.

V. 1. [isv Voss,
Fr. 18.
Stob. CXVI 31: KQUxr]xog- 'O yuQ Y.xX.
Gesn. marg., [is Vind., v. ov. Meineke Crateti poetae antiquae comoediae tribuit, sed huius fabulis non usus est Stobaeus, et conveniunt hi
versus inprimis Cynico.

CRATES.

371

19.

'QveidLGccs [ioi yrjQag, cbg xccxov fiiya,

,

ov

[ir)

ov

TtccvTsg

tvjovtl ftdvaTog i6^

,rj{iicc,

r)

ijci&vtiovnev dv d

Elftrj

CCViailB^' OVTCig i0(lV CC%CCQL6T0L

noTt,

CpVQ*L.

20.
KQOCTtjg KqCCTH]TCC XQrj^LCCTCOV CC7C06TQSL.

21.
Diog. L. VIII 93:

'AXi^avdQov (Perizon. Ka66av8Qov)

7iQog

Ttv&Ofievov , el PovketaL avxov Tr\v TtaTQiSa dvoQ&co&rjvai, scpr\' %al

zi 8el; rcdlLV yaQ i'6cog AXiS,av8Qog aXXog avxrjv xaxa-

naxQiSa %al (om. Cod. Vind.) itEvtav av-674

%al
xrj xv%r\,
Jioyivovg slvat TtoXixrjg, dvETtifiovXevtov cp&ovcp. Ianibici numeri aperta vestigia, sed versus
6xdipEi,' %elv Sh

aXcoza

restitui

%al %l Sel [xoi; r\vxLv

nequeunt. Hartung scripsit:
"AXXog %axa6%dtyiv ^AXi^avSQog 7taXiv; "E%co 81 7tdxQav xr)v
v
avaXcoxov xvyr\
$lv
TLsviav, 7toXiTr\g dv7tL(5ovXsvTOV cp&ovco

av

Jioyivovg.

22.

Ov%

sig TtaTQug [iol TivQyog,

ov

{ilcc

GTiyrj,

Fr. 19.
Stob. CXV 9: KQttzr\zog i 'Avzicpdvovg (Vind. t| dvcpci).
Scribendum videtur Kqccztjzoq rj 'AvzLcpdApost. XVIII 59 e s. p. n.
vovg, ut Meineke suspicatus est, qui cum ante Crateti comico tribuisset,
V. 1. yr\Qug, Voss. zb
post Antiphani vindicavit, fortasse recte.
V. 2. ov Gesner coni. v. co.
yr\Qug.
ftdvazog, A hdvazog 8'
Post v. 4 sequitur zov r)v yaQ ovdsig cog 6 yr\QU6Y.(ov squ, quem Gro-

tius separavit, quippe qui sit Sophoclis.

Pr. 20. Simplic. Comm. in Epict. Ench. p. 65: %ui nsviu 8s, sinoi
uv o EnC%zr\zog, ovSsv 8slv6v snsi %cci KQuzr\zi dv s'8o^s zco
"

&r\ccCq

dsLvov, og zcbv suvzov zij nolsL TzaQtt%coQr'\6ug %cci slncbv KQttzr\g %zX.
zozs s'do!-V slsv&SQOve&ai, %ai ezscpuvov cbg sni sXsv&sqCu nsQis^dlXszo, 6zl zr)v nsviav dvzi xr\g svnoQCag r)lXd,azo. Aliter Suidas v.
ovzog %uxuXcncbv xr)v ovoCuv LLr\Xo$oxov aQ&sig ini zov
KQUzr\g
.

co[iov

slnsv
'EXsvfrsQOi KQuzrjxu &r\@ULOV KQazrjg.

quem versum Gregor. quoque Naz. de

virtut. T. II p. 213 ed. Colon.

exhibet, atque etiam Isidor. Pelus. ep. II 146: Kq. Kq. &r\(iaiov sXsv15 et adv. Cels. II p. 84
ftsQoi. Respicit huc Origen. in Matthaeum
ed. Spenc. Adde Apulei. Flor. II 14. Cf. etiam Leutsch Paroem. II 486.
Fr. 22.
Diog. L. VI 98: ysyQcccps (ad Cratetem enim, non ad Hip-

XV

parchiam haec referenda)

y.ui

cpCag %UQU%zr\QU, olov s6zi

%u%slvw Ov%

meride

(cf. fr.

zQuycodCug vipr\\6zuzov s%ov6ug cptlooo%zX.

Hartung haec ex EpheV. 1. llCu, cod. Ar. llCcc llol.
15) petita esse existimat.

24*

POETAE ELEGIACI.

372

%q6ov xal %6ki6^,a aal dopog

7ia6r\g di

Toi[iog rj^ilv ivdLaiTati&ai, Ttdoa.

Suspicor Cratetis esse etiam alia nonnulla, quae apud Stobaeuno Charetis nomine leguntur, primum XVII 3, cf. Apostol.
V 26 c et Gregor. Naz. de virt. T. II 213 ed. CoL, qui v. 1 et
2 descripsit:

TaaxQog Ss nsiQco ndaav r\viav %quxelv'

[iovr\ yaQ bv nsnov&sv ov% s%ei %uqlv,
asl 6s xov Ssovxog evSslxul nXsov.

oGxig Ss yaCxQog fii\ %quxeiv snicxaxai,

ovxog xa nXsico xcov xuxcov s%el xuxu.

porro

XXXIII 4 (Maxim.

Conf. II 597.

rXcoGGr\g kluXlGxu

denique

XL\ir\v

yXcoaau aiyr\v xulq^uv

XXXVIII

53a):

nuvxuyov nsLQco xquxelv'

o xul ysQovxi xal vsco

r\

Apostol.

cpSQEL.

xsxtr\LLvr\.

3:

Mr\ cp&ovsL

xoTg svxvypvCLV ,

fir)

Soxrjg slvai %axog.

epigramma in Anth. Pal. IX 359, cui respondet Metroepigramma in Anth. Pal. IX 360 (cf. Cram. An. Par. IV 366)
Planudes quidem tribuit Crateti, sed cod. Pal. IIoasLSinnov, oi
Ss mdxcovog xov xcolllxov. legitur etiam apud Stob. Flor. XCVIII
Illud vero

dori

ubi item olim Crateti tribuebatur, sed A Trinc. IloaiSinnov.

aliquis existimet Cratetis esse versus, qui leguntur
apud Stob. Flor. XCVI 13 KQavxmvog (Maxim. Conf. II 571

57,

Fortasse
'

KQaxcovog)

Ovx

saxi nsviag

sv tco

fiico

ovSsv u&XicotSQOV

CvfinxcoLia' xul

yaQ uv

anovSuTog yg^ nsvr\g Ss, xutuysXcog

cpvCSL
sGr\.

sed videtur legendum KQixcovog, qui novae comoediae fuit poeta.

Non omnia haec Crates litteris mandavisse videtur, sed in-675
sunt dicteria subito fusa, nec tamen satis certo ubique haec duo
genera discernere licet. Reperiuntur alia apophthegmata Cratetis
(collecta ab
ap. Stob.

cpdyovg
terea ap.

132 seqq.), ex quibus quod est

16: KQuxr\g xovg %oXu%dg cpr\ai avy%axavsvaiad elegias pertinet. Cratetis dicterium extat prae-

Orellio Op. Sent. I

XIV
fort.

Diog.

VI 93:

xal ftvyuxsQa

it-sdco%s

%sivoig

((iu&i\xuTg

CRAi
avxov) wg uvxbg

germana
dizerit:
>ag.

tyov

est

iqprj,

lectio;

xul frvyuxiQ'

Quod

vw, xal

MvtjaaQixtjv*

373

inl ntlact Sovg xqiu%ov& rjfiioag, si uvxbg

6 uvxbg praeferas, Menandri erit, qfri

sin

iida>xt

1'lutarch.

de

dt)

xtlvog inl

Pyth. orac.

ntiQu Sovg TQiay.ov&

14 adhibet: ixtt

flXi-

xul (iuaiXtvai biuaui

x>)v %Qvoi\v iv xolg axQuxijyoig
xa>v
tlnt
uxQuaiug uvuxtl'EXXrjvav
Knuxrjg
xijg

ffv

a&ai xQonaiov, inter dicteria referendum, ut ipse Plutarchus siguificat: ntQi <I>Qvvt)g xovxo r]v UQrjfiivov tc5 KQaxrjxi.
Denhjue Mar-

13: Jtivbg yuQ b xvqjog nuQuXoyiOxtjg , xul oxt

QUfl Anton. VI
doxtig (xaXiOxa neol xa anovdaia xuxuyivto&ui , xoxe fxaXiOxa xaxa-.
xi ntQi avxov xov EtvoxQuxovg Xiytt'
yorjxtvti' oqu yovv b KQuxrjg
sed quid dixerit, prorsus latet.

XLIX.

676

THEOCRITUS CHIUS.
Eqiiiov evvov%ov %e xal EvfiovXov rods dovXov
^

[ivij{ia

xevbv xevocpQcav rev^ev AQL6T0TeXr\g'

og dia tt\v dxQaTrj yaCTQog cpvtfLv slXsto vaieiv

dvT ^xadrj^iSLag Boq($6qov iv 7tQO%oag.

Theocritus.
ijioirjGev eitiyQafifia

Euseb. Praep. Ev.

totovtov

'Eoju,.

XV

vitX.

793:

eadem

OeoxQitog yovv 6 Xiog

Apostol. VI 38 a, v. 1

V 11, ubi legitur: 'Eofisiov svvovxov r)8' EvflovV. 1. 'Eq^Cov Meineke, v.

Xov afxa SovXov or)[ia %. %. tsv^sv 'Aq.
'EQLieiov, sed CDFG 'Eq(iov. atque 'EQfiiag, non 'EQfisiag vocatur Atarte %ai,
nites in titulo, quem Boeckh edidit in Act. Ac. Berol. 1853.
CDFG de v.ai, Diog. r)d', quod praefert Boeckh, idem deinde ex Diog.
afia, non toSe, sed hoc potuit Theocritus scribere, quamvis finxerit
V. 3 inde ab
V. 2. tev^ev Diog., &i]%ev Eus. Ap.
epitaphium.
eileto et v. 4 affert Plut. de exil. c. 10 addens eati yccQ notafj.bg ne^i
V. 4. dvr' I et E supra
TleXXr\v ov MayieSoveg B6q(Ioqov naXovat..
et 2 etiam Diog. L.

dvtiov.

'Av.aSr\fieiag,

DFG

A%aSr\\x,iag ut Plut.

Aristotelern

monu-

mentum Hermiae condidisse arguit etiam oratio, quae, quamvis Aristotelis nomen ementita sit, tamen hac de re fide haud indigna videtur,
vid. Athen. XV 697 A: dXXa \ir\v nai avtbg b 'AQiototeXr\g ev ti\ dnoXoyia tr)g daefieiag, ei fir\ xatsipevorat. b Xoyog, cprjaiv ov yccQ dv note
'EQfieia ftveiv cbg d&avdtco nQOaiQOVfievog cbg &vr\tco fi,vr)fia y.ateo%evaov,
nai d&avati^eiv xr)v cpvotv ovX6(ievog emtacpiotg dv ttfiaig eY.6ofir\Ga.

L.

M E N A N D E R.
1.

XaiQe, NsoxXeida didvfiov yevog, chv 6

^iev

vficov

TiatQida dovlotivvag Q~v6a& , 6 d' clcpQodvvag.

2.

Ke fruere ut natus

Tanquam

inortalis:

dilige

sed rem,

immortalis: sors est in utroque verenda.

Hippiac sophistae epigramma vel epigrammata (iXeyela) Mes- 677

saniorum donario, quod Olympiae dedicaverunt, subscripta, me-

morat Pausan.
praeterea in

25, 4, sed nihil ultra addidit.

numerum FAcgwgraphorum

Poteram

alios

referre, sed iudicium ple-

rumque anceps. Sic fortasse fuit Elegiographus Theodorus, quem

Cephisodorus memorat ap. Athen. III 122 B: KecpioodcoQog yopv
6 'IooxQarovg rov QrjroQog (ia&rjrr]g iv rco tqltco rcov TtQog ^AqigtoreXr\v Xeyei, orc evQOt ng av vtco rcov aXXcov Ttotrjrcov v xal Oocpt6tcov

ev

r)

dvo yovv %ovr]Qcog

etQrjfieva,

oia

naQa uev AQytXoyco

Menander. Fr. 1. Anth. Pal. VII 72: A eig iitUovQov xal &eV. 1. vutov, malim
pioronXea (ifvccvSqov, corr. in rasura xcoutxov.
V. 2. Qvaa&', b d' Plan., Qvaar 08' Pal.
r)ucbv.

Extat apud Ausonium Epigr. CXLV: ex Menandro, rc

Fr. 2.
26: cbg n&vrjfruere etc. Simillimum Luciani epigr. in Anth. Pal.
i;6uevog rcov acbv ccya&cov ccjtoXave, cbg 8e tcoa6(ievog cpstSeo rcov y.tsccvcov sart 8' ccvtjq oocpbg ovrog, bg aficpco ravra vor]aag cpst8ot v.al 8aSed quod ibid. ap. Auson. legitur CXLI:
nccvr} ustqov icprjQuoaaro.
De ingratis ex Menandro, trimetris quinque constans, non recepi, cum
ex comoedia aliqua petitum videatur, quamquam fortasse etiam hoc

epigramma ex comoediae

versiculis expressum.

POETAE ELEGIACI.

376
.

&eodooQcp de rb %eXevetv (iev nXiov %eiv , inatvEtv 8h rb t6ov.

ut dixerit:

BovXeo de nXstov

atvet de rb

e%etv,

fiev

icfov.*)

Theodori hoc praeceptum Isocr. ad Demonic. 38 ascivit: naQa6%evae 6avrov nXeov%retv fiev vva6&at, dve%ov 6e rb t6ov e%cov,
l'va dexijg 0Qy6&at rrjg 8t%ato6vvr\g fir)
dt
a6&Vtav, aXXa dt

Nam

emeiiiEtav.

Isocrates ut

51

tcov notrjrcov %al tcov dXXcov 6o-

cptorcov lectionem commendat, ita ipse in paraeneticis eorum copiis

usus est. Aristoteles videtur ut alia, ita etiam istud Isocrateum

praeceptum tanquam inhonestum (in r\roQt%cp r) TQvXXcp opinor)

castigavisse Cephisodorus, ut magistrnm pro viribus defenderet,
idem iam antea Theodorum suasisse docuit. Hinc satis superque
:

quam temere

intelligitur,

et

Theodorus

Aristoteles agnoverunt.
fuerit,

ignobilis

in

et veteres et nostri critici Isocrati ab-

ad Demonicum, quae Isocratis discipulus

iudicaverint praecepta

de

quo

tanta

praesertim
Alius Theodorus

vid.

nominis

Plato

iste

utrum sophista non

an

Phaedr. 351 A,

frequentia,

in

medio

alius,

relinquo.

epigrammata scripsisse dicitur a Diog.

haud dubie a Colophonio poeta, de quo
diversus
Laert.
104,
E:
Ath.
XIV
618
vid.
r)v de %ai ini ratg eooQatg rtg in
'HQtyovy,
II

r]v

%al dXrjrtv XeyovOtv opdrjv' ^AQtOroreXrig yovv ev

rrj

KoXocpcovicov

noXtreta cprysiv' 'Ane&ave 6e %ai avrbg b eodcoQog v6reQov fitaicp

i% rrjg notrj6Ojg
ftavdrco.
Xeyerat 8e yeve6&at rQvcpcov rtg, cog
at
%ai
vvv
avrov (leXrj TteQt
d8ov6tv
6rt'
k'n
yvvat%g
yaQ
8r)Xov

rdg ecoQag.
scoptica fortasse composuit Euclides, iambout
videtur,
quem inter antiquos refert Aristot. Poet.
graphus
22: co6re ov% oQ&cog tyeyov6tv oi intrifioovrEg rop rotovrco rQonop
c.

Epigrammata

rr)g

StaXinrov %ai 8ta%(Ofiop8ovvrEg rbv notr\rr]v,

cog

ciQ%atog,

Xerat, iafxftonotr\6ag iv avrrj

r)ri%aQtv el8ov
'

(Bc

rjr

AcBc)

'
.

oiov

Qcidtov notsiv, et rtg 8co6ei i%retveiv icp

%ccqiv,

Ac

rrj

Ev%Xsi8r\g o
07to6ov ov-

Xil-ei'

MaQa&covdde fiadi&vra.
r)ret

%aQtv,

Na

rt

%aQtv,

deinde

i'6ov

%ai-

Autea 'AXX' s&eXs scripsi, sed oportebat dXXd &sXs scribi, nam
praeoptant breviorem formam &sXs, etiam qui alias trisyllabo
verbo i&sXetv utuntur. Apud Homerum II. A 277 non recte Aristarchus
dXXd av rirjXeidri&eXe scripsit numeri lege adversante, nam incisio legitima ita obscuratur. II. E 441 ia' e&eXe malim scribere taa &eXs.
cf. etiam Bekker Hom. Bl. I 152 seq.
*)

fere

POETAE ELEGIACI.

377

ov% dv yeodfievog xbv ixeivov iXXe(5oQov.

(dv y EQafievog NaBc, xcov Bc, iXefioQov Na).*) Antiquus ille
Euclides et a scurra, quem Athen. VI 242 commemorat, diversus

ab eo

et

Euclide,

quem Pollux
et

EvxXeiSqg bfioSovXov XeyovGiv

xal

EvxXeiSrjg Xeyei

Socraticum

ZocpoxXrjg

82: 'TneQiSrjg Se

III

VT 161:

adhibet,

xcci

nal

r)fiixaxov Se
qui quidem haud dubie

intellexit.

Porro extant epigrammata, quae sane autiquorum nomina

prae se ferunt, sed saepe valde dubium, quae fides inscriptioni
sit habenda.
Quare non recepi Agidis epigr. in Anth. P. VI 152:

Kal GxdXixag xal

Qolfte, Gvv

eQycov

i'E,

itxr\vd

ih,evxaig

XaycofioXa Gol xdSe MeiScov,

ixQefiaGev xaXdfioig,

bXiycov oXiyrjv SoGiv' r]v Se xi fiei%ov

ScoQiqGrj,

xioei xcovSe

678

TtoXvrtXaGia.

nam

auctorera huius epigrammatis esse Agin Argivum, Alexandri

magni aequalem, quem Curtius pessimum carminum post Choerikm conditorem vocat, nimis incertum. Nec Democriti epigr. Anth.
Plan. 180 recipiendum fuit, cum sit a philosopho prorsus alienum,
et haud dubie referendum ad epigrammatographum, quem Diog.
L. IX 49 memorat. 'Hyifiovog quod inscribitur epigramma Anth.
VII 436, 'Hytffiovog parodi esse demonstrari nequit. Xenocratis

quod extat epigramma Anth. Plan. 186, cuius

sit

prorsus in-

certum.

AiGfivov QrjxoQog epigramma extat Anth.

VI 330 (etiam

cod.

Par. AiGfivov QrjroQog eig AGxXr\mov %aQiGxrJQiov):

Gvrjxav fiev xifyaig dnoQov fievog, eig Se xb fteiov

iXniSa naGav eyjcov, nQoXmcov evnaiSag 'A&tfvag,
'ia&nv iX&cov, ^AGxXr\me, TtQog xb

Gov aXGog,

eXxog eycov xecpaXrjg iviavGtov, iv xqigI

*)

V.

1.

'HdvxttQtv potius

que numeri lex neglecta

sit.

'Hdvxdorjv scribendum,
quam
V. 2 possis suspicari:

Ovv. av y' iocifievog

sed fortasse

fir\Giv.

xmv ixel

ut hic quo-

ilXefioQcov.

ille lusit:

Ovx dv

detQdfievog tmv exeivov eXe@6qcov.

Aliorum tentamina qui cognoscuro

velit,

adeat Susemihlum.

POETAE ELEGIACI.

378

ab oratore omnino alienum, quamquam is carmina amatoria composuit (vid. or. in Timarcb. 136), sed fortasse profectum est ab
Aescbine rhetore Milesio, Pompeii aequali (vid. Strabo XIV 636),
Aeschini oratori vindivel Mitylenaeo (vid. Diog. L. II 64).

care studuit Goettling epigr. Anth.

cod. Pal. a m. sec, quem

IX 288.

TAIMINOT

TEMINOT

(ita cod.

exbibere non recte dicit

Goettling, unde At6yivov coniecit):

o Ke%Q07ti6r]6t fiaovg Xi&og "Aqzi xeifiut,

Ovrog

^Eive,

v(}qicov

0^Xi7t7teh]g 6v[i(ioXov r}voQr]g,

xai dyytuXov UaXafitvog

Muqu&covu

eQya, Mu%r]8ovit]g ey%e6t xe%Xt(ievu.

vvv vexvug, Arj(io6d~evg' uvtuq eycoye

xut cooig E6o(iut xut tp&i(ivoi6t ftuQvg.

bfivve

Sed novicium esse epigramma manifestum.

versus

cuius

Dorieus,
culi fuerit,

X 412 F, cuius saehaud

dubie demonstraepigramma

servavit Atben.

incompertum, sed

tivum itaque segregandum:

Totog

er]v

MiXcov, oV unb y&ovbg rjQuro ($Qt&og,

reTQuerrj
co(iotg

8u(idXr]v ev

Atbg elXaitivuig,

8e xrrjvog rb TtsXcoQtov cog veov

r\vey%ev St

xul &d(i(3og

uqvu

xovcpa 7tuvt]yvQcog'
utccq rov6e TtXeov rjvvae &uv(iu

oXrjg

(iev,

TtQo6&ev IIi6aiov, eive, &vr]7toXiov'

ov yuQ e7t6(A7tEV6ev ovv u^vyov, eig xQeu rov8e

xotpug, Ttuvru xur cov (icovog e8ui6uro viv.
Philiadi

Megarensi adscribitur epigramma cuius particulam

servavit Steph. B. v. &e67teiu (Eustath. 266, 13):

"Av8Qeg

&

oi Ttor

evuiov v%b XQordcpotg EXtxtovog,

Xr](iuri rcov uvyEt

(cf.

079

@s67ttdg EVQvyoQog.

Thudichum Mus. Rh. XII 301.) Antiquum sane carmen, de

quo dicam

in prolegomenis

ad Simonidis epigrammata, sed quo iure

Philiadi tribuatur, incertum.

Sostratus, quem memorat Eustath.
Od. 1665, 48: Zco6rQurog 6e iv TstQ6iu, 7toii](iu 8e e6tiv eXexat
cpr]6i rbv TeiQe6iuv Q-iqXstuv rr)v uQyr]v ysvvrj&rjvca

ystunov^

EKtQacprjvat VTtb

XaQtxXovg, novicius poeta videtur.

Agamcstor

Pharsalius, cuius E7ttftaXd(itov tcov @srt8og ydficov Tzetz. Exeg.

106 et ad Lycophr. 178 adhibet, hos versus proferens:

11.

POBTAE BLBOIACI.
Ihatirto

d'

ovvofta

-OiJxE

379

TIvQiaooov, dkk' 'dxikrjct

Tltjkevg xixh]Oxev ieikeog elvexd' fttv

xeiftevov eivl xovei, anodiij evi

%eikeog tti&ofievov (sed.

ad.

nvo dndfieQOe
1.

ctifrofiivov)

dnQocpdxcog

erioov.
ivi et ai&ofiivov, cotttra Hermann
scripsit onodiy t
.
eTvexd
anQOcpaxcog
fuv xeifievov ioxaxiij anodirj ivl
vrjkeeg

Hecker

ubi

exeqov %eikeog cd&ofcevov) haud dubie recens admoduni poeta

fuit.
Apollodorum arithmeticum, cuius epigramma in Pytha-

goram

adscripsit Athen.

rem esse certum

Illud denique

418, Alexandri magni saeculo inferio-

est.

monendum

est,

epigrammatum non semper euni

auctorem, qui dici videtur; quemadmodum quod est apud

Aelianum H. Anim. XI 40: xexQdxeQcov de ekacpov NlxoxqIcov o

Kvnqiog eo^ev, xa\ dve&rjxe nv&oi xal vneyQatye'

r)g evexev Ar]xovg xoi,akxexa xovq
xtjvS'

enivoiag

eke NixoxQecov xexQaxeQCOv ekucpov.

neque enim inde sequitur Nicocreontem epigrammatis auctorem

At fieri potest, ut epigrammata in monumentis inscripta
esse.
ab

ipsis,

rem
est

illa

qui

posita erant,

monumenta dedicaverant

{HjTOf,

{5w,

in

X 454 F:

epigramma, quod Athen.

Tovvofia

quorum honoThrasymcuM fortasse

vel

sint confecta, velut ipsius

dkcpa,

adv, v,

fiv,

dkcpa, yi,

ot>,

odv

'

'

TtaxQig

tumulo

XttkxrjScov

r\

de xifyr]

oocpit].

Item ipse Charmus,

inscriptum fuisse testatur.
Hippiae amator, poterit auctor epigrammatis haberi, quod Athen. 680
XIII 609 D affert:
illius

Tloixikofi^fttv

"-Eoco?,

aol roVd'

IdQVOaxo

fScofiov

XttQfiog ini OxieQoig xeQfiaGt yvfxvaoiov.

sed

si

Hecker

ibi

recte restituit ooi xov6' idQvoaxo itQtoxog col-

lato Pausan. I 30, 1,

epigramma postero tempore fuit in ara inetiam Pmstratus minor, Hippiae filius,
Fortasse
scriptum. *)
non alienus a poesi fuit, ut huic tribuere possis epigramma ap.

Thucyd. VI 54:

*) Equideui existimo apud Athenaeum germanam epigramraatis

speciem servatam esse: postero tempore, cum ara renovaretur, repetitum est carmen, sed ngcoxog in locum vocis cofiov substitutum.

POETAE ELEGIACI.

780
Mvrjfia xod^
ftrjxev

rjg

ciQ^fjg

TIu<sl6XQuxog-,

htniov viog,

'Anolkcovog Tlv&iov tv xefievei.*^

Sed consulto haec ut omnia omnino epigrammata adespota praetermisi.

Epigranima hoc Apollinis arae iv Ilvfriov inscriptum nuper

integrum e tenebris in lucem prolatum, vid. 'A&rivaiov VI 149.
Thucydides cum Pisistrati titulum in ara duodecim deorum inscriptum
non iam exstare dixisset, auctor est hoc epigramma quamvis litteris
prope evanidis (dfivdgoCg yQafifiaaL) Pisistrati memoriam testari: at
litterae tituli nuper reperti incolumes sunt et labis immunes, nisi quod
media pars (TPATOSHIFFIO) periit, eaque est elementorum elegantia,
quae a Pisistrati huius saeculi omnino abhorrere videatur. Igitur non
ipsum illud monumentum quod Thucydides oculis usurpavit, recuperavimus, sed Athenienses verisimile est non ita multo postquam Thucydides obiit aram titulumque denuo instauravisse ita nt quantum
licitum vetustam scripturam servarent, velut litterae + et antiquam
speciem retinent.
*)

fere

IAMBOGRAPHI.

683

I.

AROHILOCHUS.
EAETEIA.
1.

E[il d'

[52.]*)

fteQaitcoy fxev 'EvyaXCoio

iyco

avaxtog,

xal Mov6icov eQatov Scoqov i%t6td[ievog.

2.

'Ev dool iiiv

(iot

tietiaytiivr},

[ia,a

3.

inl

tot jrdA/T

av

oivog

[50.]

tavv66etat ovde &ayteiat

tot),a

6cpevdovat, evt

iv dool

d'

iv SoqI xexXi(\iivog.

'ItiliaQixog, TtLva 8*

Ov

684

[56.]

8r)

iicokov "AQr}g 6vvdyr\

Fr. 1. Athen. XIV 627 C: 'AQ%iXo%og yovv dyunQcoTov i%av%r\oaTO to Svvug&ul (lsts%slv Ttov noXiTi%cov dycovcov Ssvtsqov S i(ivr]o&rj tcov nsq\ tt\v noLrjTi%r)v vnuQ%6vTcov
uvtco, Xsycov Elfii S' iyco &SQuncov %zX. iinde Eust. 1320, 2. Suae
orationi haec accommodavit Plut. vit. Phoc. c. 7, quem sequitur Themist.
V. 1. llsv om. Them.
Or. XV p. 185: d (icpoTS qov, &sq.
uvu%Tog
V. 2. Movascov, Them.
Ath., &eoio Plut. (C svvaUoie ftsoig) Them.
Athen. epit. Eust. Movadcov.
^qutov, Plut. ^qutuv (C ^qstuv, FaV
Imitatur Romanus
SQaTcov).
inLOTUfisvog ap. Ath. B inLOTuiLsvov.
homo Anth. P. IX 389: sIlll llsv sv&coQrj-nog 'EvvuXiov noXsLLLGTr\g, si[ii
Ss %ui ftsQuncov 'EXL%coviov 'AnoXXcovog, uvToig (hoc vitium contraxisse videtur) iv nQcoTOLOi XsXsy(isvog doniSicotuLg. Parodia lusit Theod. Prodr.
in Excerpt. Bibl. Paris. VI 628: ullwotsqov &SQuncov fisv nQuy(LUTi%oio
&SOLO %ui Movadcov iQUTov Scoqov iniOTULLSvog.
Athen. I 30 F: 'AQ%iXo%og tov Ndj-iov olvov tco vsFr. 2.
%tuql naQa(3dXXsi (Eust. Od. 1633, 48) 05 %ui nov wr\oiv 'Ev %tX.
Adde Synes. Epist. CXXIX: iyco Ss vno [LsoonvQyico TSTuy[isvog vnvonsnXiLLSvog, ov% oiSa si [idXXov 'Aq%lXo%co slnslv
(iu%m, iv Soql
tuvtu nQoor)%ovTU rjv, unde Suidas v. vnvo[LU%d> et ex parte v. 'IglluqlV. 1. [iua Syn., LLaga Ath.
%6g otvog.
(is[iay(isvrj, B (isLLiyfisvr}.

Archilochus.

&6g

cov %oir\T7]s
,

S'

om. Syn.

Fr. 3.

*)

V.

2. 'la(iuQi%6g,

Plut. vit. Thes.

Numeri

c.

5:

'iofiUQLvog.

Ol Ss "Afiuvtsg i%siQuvTO nQcoToi tov

adiecti sunt editionis Liebelianae.

IAMBOGRAPHI.

384
iv nsdCcp'

\\tcpscov

yaQ

ravrr\g

8s 7tolv6rovov s66srai

5 8s67torat EvfioCrjg

8ovqlxXvtoC.
4.

y^AA'

[49.]

dys, 6vv xoo&covt dorjg 8ta 6sk^ara

cpoCra xal xoCkcov Ttoo^tar

uyQSi

vr\6g

acpskxs xd8cov,

oivov sqv&qov aTtb rQvyog' ov8s yccQ r\pslg

8'

vr]cpstv sv cpvXaxfj rfjds

5.
/lisi,

SQyov

xslvot daCpovsg si6t [id%rjg

8vvr\66^s^a.
[144.]

6coXrjvog sg ayyog.
6.

[51.]

Hatcov

ng dydXXsrai, r]v TtaQcc &d[iv<p

svrog d^tco^irjrov xdXXtTtov ovx s&skoov'
avrbg 8' s\scpvyov ftavdrov rskog' a67tlg sxsCvrj

'A67tCdt \Csv

685

SQQsrco' i^avrtg xrrj6ouat ov xaxCoo.

XQonov rovrov, ov% vn'

'AQaficov SiSa%frsvrsg cbg svlol vofii^ovaiv, ovSe

QqXcoaavreg dXX' bvreg nolsfiixol ytai ay%e(iu%oi M(" LcuXiora
Sr) ndvxcov etg %siQug co&sia&ui roig svuvriotg LLSLiu&rjxbrsg, cbg (iaQrvV. 1. sni, Schneidewin
qsi nai 'AQ%iXo%og sv rovroig' Ov roi kxX.
sxi.
xuvvaasxuL, ia ravCasrai.
&ullslul, vulgo &u(isiui, quemadmodum Aristarcho et Ascalonitae placuit, sed iure Pamphilus tenorem
V. 3. saasrai, ia sasxui.
ftafisiai praeoptavit, vid. sch. II. A 52.
V. 5.
V. 4. xsivoL, C skslvoi.
Suifiovsg Babx, vulgo Sarjfiovsg.

Mvaovg

Evfioirjg Schneidewin,
Fr. 4.
Athen. XI

vulgo Evfioiug.
483 D: Mvr](iovsvSL uvxov (xov

xco&covog)

'AQ%iXo%og sv sXsysioig cog noxrjQiov ovxcog- 'AXX' dys

V. 4. sv VL, (isv ABP.
'All' dys VL, dXXd rs ABP.

PVL,

cpvXuytrjg xrjSs

%xX.

nui
V. 1.

tpvXuHJ/ rrjSs

B.

t. M. 324, 14: r) sl; nQo&saig, oxuv avrfj avctcpcovov snirQsnsL rb sig m. Asi Ss nQoa&sivui
%coQig si (ir) svQS&rj
aco(isra. nuQsXytovrog' oiov cog nu^' 'Aq%lXo%co' Sls^ (cod. Flor. Sisx)
Xrjvog.
Redintegravit Schneidewin ope Schol. Hom. 11. 17: (isrd
yovv rfjg Sid ovaa r) s| ov xQsnsi xb i-' 8ls acoXrjvog slg ayyog.
Pr. 5.

cpsQr\rai,

Scripsi sg dyyog.
Fr. 6. Plut. Lacon. inst. 34:

'Aq%CXo%ov rbv

noLr]tr)v sv

AaxeSai-

coQag sSCco^av, Sloxl snsyvcoaav avrbv nsnoir\noxa, cbg XQsixxov saxiv dnofiaXsiv xd onXa, r) dno&avsiv 'AanCSi
v.av.Cco. Et v. 1. 2 affert Strabo
s&sXcov danig sy.sCvrj
p. 457
ubi danCSi
dvsiXsxo (vel dvsCXaro, dcpsCXaro, dysCXsro) rr)v naQa
dvsCXsro (sic
&d(ivco (tres codd. &d(ivov) et XII 549, ubi danCSa
fiovt ysvbfisvov avrrjg

Epit., om. codd.) rr)v nsQi &d(ivov. Auctor vit. Arati p. 521 Westerm.
et Aristoph. Pac. v. 1298 ubi dicit schol.
'Aq%iXo%ov saxi rb Siari%ov.
.
Ovzog b 'AQ%iXo%og si-r)X&sv sig noXsciov sv rij nQog Eatovg Lid%r]
:

s&vog Qayir}g), ytai cpo^rj&sig ecpvys, (jirpag savrov rd bnXa'

avrbv ovv SiafidXXcov Xsysi.
V. 1. M. Schmidt coniecit daniSa (isv
V. 3. avzbg
Uatcov rig dyrjXarco.
V. 2. svrog Brunck, vulgo svrog.
(tOTt Ss

ARCHILOCHUS.
7.

385

[58.]

Ssivicc 6v6(lsvs6iv XvyQcc %ttQit,6(Lsvoi.

8.

Ai6i(Lidrj^ dstXov (lsv S7ciQQr\6cv (isXsdccivcov ,

ovdslg av

(iccXcc

noXX' [(lsqosvxcc

xccftoi,.

IIP02 IIEPIKAEA.
9.

[48.]

Kr]8scc (isv 6xovosvxcc, IIsQixXssg,

(LS(L<p6(LSVog &ccXir\g

xoiovg yccQ

xccxcc

ovds xig cc6xSv

xsQipsxcu ovds

680

TtoXig'

kv(lcc 7toXvcpXoi6floio &ttXcc66r\g

sxXv6sv, oidccXsovg d'

cc(L(p'

6dvvr\g s%o(lsv

quod omisit Plut., suppeditavit Sextus Emp.

182 (172 Bekk.): 'AQ%CXo%og Ss, coansQ asfivvvoftsvog rjfttv

8' iscpvyov %-avdxov xsXog,

III p.

Hypot.

sni tw xrjv dcnCSu gitpag cpvystv, iv xotg notfjLtuat 7isoi suvxov cprjoCv
i&sXcov vtos S' i^scpvyov ftuvdxov xsXog. Sed
videtur iam antiquitus alia le^ctio fuisse, quod significat Aristophanes
'AanCSt
i&sXcov.
TP. Eini uoi co noa&cov, sCg xbv oavxov uuxsq'
uSstg; TIAI. Wv%r)v S' i^sodcoau. TP. Y.axt'jO%vvdg ys xoxfjcov. neque
hoc memoriae errori tribuendum esse docet Olympiod. in Platon. Gorg.
(Iahn Archiv XIV 284): cpQovxCocoicsv ovv xov oco&f vut xfjv ipv%r)v, stSoxsg cog xu %Qr)ftuxu xui xo acofiu ovSsv ovfifidXXovxui.
notrjocofisv ovv
o slnsv s-asivog- Avxbv ftsv fisodcooa xC fioi fisXst donig i-nsCinj
sQQixco. et Schol. Aristot. T. IV 8 B (Cramer An. Par.IV 412, 31):
ovxco XQcv&sCg xig iv noXsfico vnsQ cpCXov tcprj' avxbv \i it-sadcoaa'
xC uui uiXst aanlg iyisCvrj' sqqsxco' avxbv ftsv xfjv ISCav i\>v%r\v slncov,
danCSa Ss xb l'8iov acottu %aXsaag. Legerunt igitur alii ipv%r)v S' (vel

'AanCSi

uvxbv

xC ftot fiiXst danlg snsCvr); sive sic distindonig snsCvrj sqqsxco.

Respiciunt Philostr.
vit. Apoll. II 7.
Aelian. V.
13.
Eustath. ad. Dionys. v. 533.
V. 4. i^uvxig Schaefer, vulgo si-uv&ig.
Fr. 7. Schol. Soph. El. 95: Blivtu yuQ "AQScog xquviiuxu v.ai (om. L)
tpovof Kui 'AQ%CXo%og' Bsvlu xxX. Eadem Suidas v. ivtu et sl-iviasv.
SsCvtu Svcfisvssaiv Suidas posteriore loco (BE 8vcftsvisoaiv),

^sadcoau.

8')

guere malis: xC

ivtu

placet

haec
.

Xoinbv

cod. Flor.

Svofisvsoaiv.
sic constituere

%UQt6fisvoi, Suid. %UQi6[tsvog.

^sCvtu Svcfisvisooiv AvyQu

....

Orio 55, 22: 'EnCQQrjotg 6 ipoyog nai

%uqi-

ij

%u*rjyoQCu , tv&sv

'AQ%CXo%og iv HsysCotg' AlaifiLdrj (cod.

SrjXovfisv snCQQrjai usX. v.xX. In Et. M. 363, 44 snCQQrjaig
snCQQrjxog.

addit 'AQ%CXo%og sisysCoig.

etiam Schneidewin,

V.

1.

SstXov fiiv scripsi ut

Ruhnken, Sfjftov fisv Elmsley.

Fr. 9. Stob. Flor. CXXIV 30 (A om. locum): 'Aq%iXo%ov.
ovSs Meineke et Hartung, vulgo ovxs.
daxcov, Grotius
V. 2. fisficpofisvog, fort. vcoadfisvog, Meiueke d%vvttsvog.
SrjXfjftov'

PutTAK

Minus

%ui

AiaififjSrj)

H.X

vulgo

6[isvoi
Fr. 8.

ftot ftiXst;

i.YK.

II.

25

V.
avxcov.
ovSt
1.

IAMBOGRAPHI.

386
5 Ttvevytovag'

dXXa &eol ydo

dvr\y,e6toi6i xaxol6tv,

<ptX% inl xgateg^v tXr\\io6vvr\v e&e6av

cpdo[iaKOv' dXXote d' dXXog e%et tdde' vvv ytev eg r\{ieag
ca

,
at^tatoev d' eXxog dva6tevo{iev,
e^avtig d' eteoovg iTtapefyetat' dXXa tdit6ta

itQd7te^

10

yvvatxetov Ttevfrog a7tco6d{ievoi.

tXrjte

10. [85.]

Kov7tta)tiev #' dvirjoa IJo6etdaGivog avaxtog

dcooa.
11. [55.]

IloXXd

d'

ev7tXoxd[iov TtoXtrjg dXbg iv 7teXdye66tv

fte66dytevot

yXvxeobv vo6tov

687

V. 4. skXv6sv, olSuXsovg B, vulgo ekXunoXtg, Scaliger ovxs noxoig.

8'
6sv vdcdeovg, Vind. Voss. Ars. Gesn. rnargo s%Xuv6sv oiSuXsovg.
-

oSvvjjg %o(iev Gaisford, B 8' l6%o(iev dcicp' oSvvrj, Arsen. Voss.

Vind. 8' d(icp' oSvvrj l'6%o(iev, Trinc. o d. 68vvr\6C6%o(Lv.
V. 6. sn\
tdSs
V. 7. 8', Trinc. Vind. x'.
Y.oatsqr]v, Ars. aficpi Y.QUXr\v.
cum Liebelio scripsi, legebatur xoSs
V. 9. sxsQovg B, vulgo sxuQOvg,
Vind. Ars. sratQovg. Respicit Philostr. fit. Apoll. VII 26: dXX' ....
sv&VLirj&svxag xbv 'Aq%lXo%ov xov ITuqCov Xoyov, og xr)v snl xoig Xvnr\Qoig kuqteqCuv xXrjfioevvrjv kuXcov, &scov avxr\v cpr\6LV svQr\(tu ovaav xxX.
Inerat in hoc carmine haud dubie ipsius naufragii, quo sororis
dficp'

maritus periit, descriptio, vid. Longin. de Sublim. c. 10, qui postquam

descriptionem tempestatis et naufragii'apud Homerum comparavit cum
Arati imitatione multumque Homericum illud xvx&bv ydq vns% &avdxoio epSQOvxai Arateo oXCyov Ss Sid vXov "AiS' sqvhsl praestare docuit,
kul snl xrj nqoepergit: ovv. aXXcog b 'AQ%CXo%og snl xov vuvuyCov
ayysXCa b dr}(io6&svr\g' E6nsQU (isv yuQ r]v cpr]6Cv uXXu xdg s'%o%dg,
cog sinoi xig, uQL6xCvSr\v E%%u% r\QUVTsg sni6vv s&r\nuv , ovSsv cpXoicoSsg
,

r\

6%oXi%ov sy%axaxdxxovxsg Sid fiseov.

Schol. Aesch. Prom. v. 616: ScoQsd snl 6V(icpoQag y.ul'Aq%CKQvnxo(isv (R v,Qvnxco[iv) dvir\QU TLo6El8covu (R TIoeEtScovog)

desfivov

r)

Fr. 10.

Xo%og~

Mon.
KQvnxoofiEv uvuSqu TLo6i8covog, Mon. B %Qvnxo(iui dvirjQu
IIo6i8cov uvunxa, Bav. nQvnxco(iv uvlSqu, Vit. XQvnxoLiEV uvluqu TLo6Ei8covog. Emendaverunt Liebel et Schneidewin, contra Hermann coni.
u. S.,

%Qvnxo(nsvoig dvLr\QU UoestSdcovog u. S.

Schol. Ap. Rh. I 824: s66U(isvoi, st, ulx^6scog dvuXuFr. 11.
xb uixf\6UL hul ly.etev6ul.
fiovxsg, ulxr\6uvxEg' ftsa&ui (&s66U6&ul) yuQ
Kui 'AQ%CXo%og (P et cod. Vind. n. 81 AvrCXo%og) IJoXXd 8' -nxX.
V. 1. svnXoY.d(JLOv , Tbiersch sv7iXot'(jLOig, ego olim conieci noXXu 8'

svnXoyidfiov (vel potius noXXd

naq' svnX6%ov) EvnXoCrjg. De Euploea

meam emensvnXodationem Schneidewino

y.u(jLov, quod etiam Hecker coniecit, qui praeterea &s66U(isvog requised in add. Anth. II hoc retractavit.
rit, haec de Ulixe interpretatus,
V. 2. yXvHSQOV Vind. yXvx,sQuv.
vid.

Welcker Monum. Ant.

III 248, ubi memoriae errore

Sed praestat fort. TlaXXdS'
tribuit.

ARCHILOCHUS.
12.

El xsivov

xscpaXr)v xal

387

[54]

yaquvxa

-isXta

"Hcpat6tog xa&aQ0t6tv iv sHfia^tv d^tcpsitovrj&rj.

13.

Ovts

ti

ftr]6co

yaQ xkaicov

[53.]

irJ6o-iat

tsQTtcoXdg xal ftaXiag

ovts xdxiov
tkpsjtcov.

* 14.

rXavx\ snCxovQog

dvrjQ to66ov cpilog, s6xs pa%ritai.

15. [81.]

Ildvta novog tsv%st

d-vrjtotg {isXitrj ts fiQotsir}.

16;
Ildvta tv%r\ xal [loioa, TlsQixXssg, dvdQt didco6tv.

c. 6: otuv Sh (Aq%lXo%os) xov ccvSqu

r)cpuvca(isvov sv &uXuxxrj v.ul (ir) xv%6vxu vofii(tov xucprjs Xsyrj (&QrjVcov) (isxqicoxs qov dv xr)v av (icpoQUV ivsyxeiv El Ksivov %xX., to nvQ ovtcos, ov tov &sov nQoarjyoQSvasv.
V. 1. uiXtu, Diibner (liXrj.

Fr. 12. Plut. de aud. poet.

xr)s d8sXcpr)s

Fr. 13. Plut. de aud. poet. c. 12: TluXtv 6 'Aq%iXo%os ovy, snuivsitui Xvnovfisvos (iiv sni tco dvSQl Tr)s dSsXcprjs Siscp&aQftsvcp xaro;
9dXuaauv , oivco Ss v.ai naiSccc tiqos Tr)v Xvnrjv (id^sa&ui Siavoovfisvos'
ulxiuv (lsvtoi Xoyov i'%ovauv sl'QrjY.sv Ovxs %xX. Eadem Tzetz. ap.

Matrangam An. 216, qui om.

v.

1 yuQ,

deinde exhibet ovxs

xi ndv.cov

et v. 2 &dXsiuv.
Fr. 14.
Aristot. Eth. Eudem. VII 2: diu yuQ xo %Qr)ai(ioi slvui
cpiXovaiv dXXr)Xovs xui (ii%Qi xovxov, coansQ r) nuQOi(tiu' rXuvv.' , snixovQog nxX. Proverbium dicit philosophus, sed ex Archilochi elegiis
petitum esse versum fidem facit Glauci nomen, vid. fr. 56 et 59. Ipse
autem Archilochus in se expertus, quae mercennarii militis esset forxoaaov scripsi, legebatur xbv abv.
tuna, vid. fr. 24.

Maxim. Planud. Walz. Rhett. V441: kuI b sv MiXr)xcp &sos

xai nuXiv IJdvxa yixX. (&vr\xois unus cod.,
(vid. Pseudophocyl. 162).
reliqui Bqoxols, unde Emperius Bqotsos commendavit, ed. Ald. Ss BqoToi~s, et deinde Ss BQOTsirj) ut hunc quoque versum aliquis coniiciat
olimin Pseudophocylideis lectum esse. Archilocho tribuit Io. Sicel. ib.
VI 96: IJdvTU yccQ novos tsv%sl &vtjtols xar' 'AQ%iXo%ov (tsXsTrj t aptFort. scrib.
axrj.
(isXsxrj Si t
uqlotov. Apparet Archilochi nomen
parum locuplete testimonio niti.
Fr. 16.

Stob. Ecl.
Fr. 16.
Phys. T.
chilocho recte vindicavit Liebel.

194 sine poetae nomine, sed Ar-

p.(iolqu,

'

qolqu.

25*

IAMBOGRAPHI.

388

EniTPAMMATA.

688

17.

TtfrjXovg Meydti\iov ^AQiGtocpocovta te Ndijov

xCovag,

co

{leydXrj

yal\ v7teveQ&ev

e%eig.

18. [12.]
AXxcfiCr] JtXoxdficov [eor)v dve&rjxe

HQfl, xovqlSCcov evt

xaXvntQrjv

exvQr\6e yd^icov.
19. [57.]

ZJvxrj TcetQatr] TtoXXag (lodxovGa xoQcovag

evrj&rjg t-eCvcov dextQta IlaOicpCXr}.

I

AM

B O

I.

TPIMETPA.
20. [86.]

KXaCco td OaoCcov, ov td Mayvrjtcov xaxd.

(17. 18. 19) admodum dubia auctoritas.
C Eig MsydAnthol. Pal. VII 441: corr. 'Aq%lXo%ov
xluov %al 'AQLGxocpocovxa xovg Naf-iovg.
V. 1. Msydxiuov, P usyccxiuiov.
V. 2. co, P col.
ycct' Iacobs, yu P.
Fr. 18. Anthol. Pal. VI 133: dvd&r]ua xrj tfoa nao' dX%Lirjg 'Aq-

Epigrammatum Archilochi
Fr. 17.

%lXo%ov.
Fr. 19.

Athen. XIII 594 C:

iep'

olg "icovsg

dyuG&ivxsg,

tog

cprjai

dvu&rjudxcov, UuGLcpiXuv (sic ABCP, sed VLP in

m. TlaucpiXav) i%dXovv xr)v TlXayyova. Muqxvqsl Ss %ul AQ%iXo%og tisq\
avxrjg iv xovzoig- 2v%r) (Schneidewin Gv%irf) %xX. Eust. Od. 1713, 47:
TlaGicpiXa, sxai^a tcuXulu svsLSrjg, uvxo Ss LGcog i% xov TlaGicpdr\ %uqConieci aliquando 'AvxiXo%og legendum esse, qui poeta
siX-nvGxai.

MsvircoQ iv

xco tcsql

Lysandri aequalis, vid. Plut. Lys. c. 18. Meineke ambigit, utrum

sit Pario poetae
an Athenaeus perperam
Archilochi Pasiphilen interpretatus sit Plangonem Milesiam vel Samiam
meretricem, quae mediae comoediae temporibus famosa fuit.
Fr. 20.
Strabo XIV 647: KaXXtvog usv ovv cog svxv%ovvxcov sxi
xcov Mayvr\xcov uiuvryzccL %ai naxoQ&ovvxcov iv xco 7tQog 'Ecpsciovg no-

fuit

hoc epigramma abiudicandum

'AQ%iXo%og Ss rjSrj cpaivsxai yvcoQi%cov xr)v ysvouivrjv avzaig

GvucpoQav, KXaisiv Q-uggcov (F Qdccov , quod eadem m. correxit, d-aacov
moz, frsiov x) ov (ita omnes libri, non ov) %zX. Heraclid. Pont. Pol.

Xiuco,

XXII: Mdyvrjxsg
%al 'AQ%iXo%og

margo p,

8l'

vnsQ^oXrjv dxv%r\udxcov noXXd i%a%c6&rjGav, 6&sv

cprjGiv KXuico &ccXuggcov ov xd

sed reliqui nihil nisi cprjGL xd May. %u%d).

M.

%.

(ita

ACP

Respiciunt huc
uglcov, quod Tyr-

Clem. Strom. I 397. Athen. XII 525 C. Scripsi xct

whitt coniecit, et %Xaico praetuli infinitiyo, qui est apud Strabonem,
contra Val. Franke: KXaiovxa dcGov, ov xa M. %., quod cum metro
adversetur, Schneidewin praefert KXaico xd ucicov, ov xd M. %.,
Ortum hinc proverbium xd Mayvrxcov
Schmidt %XuLco ftuuGGcov, ov.
%u%d, de quo vide Suid. s. h. v. Arsen. 442.

ARCHILOCHUS.
21. [9. 3.]

"H8e

d'

mdt

689

ovov d%ig

6ttjX6V vXrjg ayQirjg i%i6t6cpi\g'

ov yaQ

tv xaAog %coQog ovd' ecpCpeQog

ovd' fQatog, oiog d^cpl SiQtog Qodg.

22.

KctC

ovt

(i'

laujiiov omrf teQitookeoov (teXei.

23.

Wv%ccg e%ovteg xv^idtcov iv dyxdXaig.

24. [15.]

Kal

'xCxovQog oo6te Kccq

dr)

690

xexXr\6oyitti.

Coniunxi duo fragmenta in unum. V. 1 et 2 leguntur

Fr. 21.
Plut. de exil. c. 12: KaftdneQ 'AQ%CXo%og xrjg &daov xu vtuQno-

apud

cpOQU ytul oivoneSu nuQOQtav 8iu xo xqu%v Kal dvcofiuXov SiifiaXs zf\v
V. 3 et 4 affert
vfjaov , sincov "HSs nxX. ayoCr\q scripsi, v. dyqCaq.
Atheh. XII 523 D: nul 'Ag%Clo%og 8' 6 noir\xf\g vnsQxsfruvfiuKS zr)v

%coquv xcov Hlqlxcov Slu xf\v svSatfiovCav nsQl yovv xf\g Qdaov Xiycov
cbg rjaaovog cpr\CLV Ov yuQ vtxX. c6vo(ida&r\ 8' r) 2iQig, cog (isv TCfiuiog
(pr\ai vtul EvQLnC8r\g iv deo(ic6xi.St. MeXavCnnrj dno yvvuLvtog xivog ECdno noxa(iov.
V. 3. scpCpsQog, sncbg 8' 'AQ%CXo%og cprjaCv
QiSog
V. 4 alios legisse dficp' 'AvtCQLog Qodg apparet ex
CfisQog Schneidewin.
Hesychii glossa: 'Aficp' 'AxCQiog Qodg- "AvtLQig noxufiog. cf. Plin. III 97:
Similiter est inter Sirin et Acirin Heraclia, aliquando Siris vocata."
Strabo VI 264: 'HqukXslu noXig (jllkqov vnsQ xrjg &aXdxxr\g vtul noxa(iol Svo nXcoxol "AziQig vtul ZtQig. et Tab. Heracl. ap. Boeckh C. Inscr.
Gr. III 5774. 5.
Apnd Statium Silv. II 6, 64 Madvig Lucanus Acis
vel Acris restituere voluit, sed raendum manifestum non sustulit.
Pr. 22. Tzetzes ap. Matrangam Anecd. 216: Kal xoxs vtu\ @qu%v-

%QOvog slvat

@Cco fiiXXcov TIolsl onsQ vtul voxsqov 'AQ%CXo%og ivtsivog'

yuQ av%vyov nviysvxu xfj ftuXuaar\ nsQt,nu&cZg coSvqsxo,
yQUcpsiv (jlt) &iXcov oXcog, Aiycov nQog xovg fiidfcovxug avyyQU(i(iuaiv iyvtvnxeiv KuC (i' ovx' Idfi^cov ovxs xsQncoXscov (liXst.
Ovxs xi vtXuCcov lr\ao(LUL,
'Slg Ss Suxqvcqv vtivt(ir\vte (idxr\v sCqtjksl xdSs
ovxs xl vtdvtLOv &f)aw xsQncoXdg vtui &dXsLuv icpincov Kal xuvx slncov
Iniuria Schneidewin a Tzetze
s^(OQ(ir\as nQog xf\v nXdxsLuv xqCQov.
versum fictum esse censet.
Schol. Arist. Ran. 704: vtvfidxcov iv dyvtuXuig' dCSviiog
Fr. 23.
xco

Scpf\g d8sXcpr\g

'

nuQa xco Ala%vXco, soxl Ss ovxcog nuQU 'Aq%lXo%co~ Wv%dg kxX.

Sine idonea ratione Renner tetrametrum restituendum censet xcov cpCcpr\ai

Xav

sv dyy.dXr\g.
Schol. Plat. p. 322: Kul xo nu^' '0(ir\Qco iv xuQog ui'ajj
xco xv%6vxl xivsg dnovovai. Mi(ivr\xui 8' uvxr\g 'Aq%CXo(II. l 378) iv
%og Xiycov Kul 8r) nxX. adde Schol. II. i 378 ubi exponit, quomodo
Archilochns Homeri illum locum intellexerit: xCca Si (itv iv KuQog ui'ar\.
dno xcbv KaQcov, ovg del XoiSoqsl 6 noir\xf\g, otov iv (ioCqu KuQog,
oiovel SovXov
'AQ%CXo%og Se xlllcoclui uvxov iv (ito&ocpoQOv nul xov

ipv%ug

Fr. 24.

xv%6vxog axQUxicoxov

(ioCqu.

IAMBOGRAPHI.

390

25. [2.]

Ov

tcc

fioi

ovS' slki

rvyeco

7Cc6

fte

toi>

7CoXv%qv6ov

^leXel,

^Aoff, ovd' ayaio^av

Eoya, {lEydArjg d' ov% eqeco tvQavvidog'

ftEcav

ajioTCQo&sv yaQ E6tiv ocp&aXyLcav i^imv.

26. [89.]

..'0

8' 'A6ir]g

zaQtEQog (irjXotQocpov.
27. [4]

Ava%

691

"AtcoXXov , %al 6v tovg [isv aiti^vg

%ai 6cpsag oXXv

6rj[iaiv

to67iEQ oXXvEig.

Fr. 25. Aristot. Rhet. III 17: elg 8e xb r\&og, enei evtcc negi ccvxov
Xeyetv r) enicp&ovov r) (iu%QoXoyiav r) dvxtXoyiav e%et, %ai neoi dXXov
r) loidogiav r) dyQOt%iuv,
exeQOV %Qr) Xeyovxu noteiv, oneQ 'lao%Qttxr\g
notei ev xco QtXinnco %ai ev rrj avxtSooef %ai thg 'AQ%iXo%og ipeyet,
notei yaQ
(Xeyovxa) rbv Xuqcovu xbv xe%xova ev idp@w, ov r) ccQ%r)'
Ov fiot rd Tvyew (Q oxvysw). Sed quatuor versus servavit Plut. de
Kai' Ov8'
fieXet.
tranquill. an. c. 10 sine poetae nomine: Ov fiot
.

Odatog yap e%eivog r\v: nec tamen inde colligendum, v. 1 a

reliquis esse separandum, quod. vel redarguit imitatio in Anacreonteis
carm. 7, sed apud Plut. %ai delendum. Neque enim abutar Iubae verbis apud Rufin. p. 386 de Archilocho Pario, qui Gygae fabulam optime
complexus est" ad coniecturam stabiliendam poetam pluribus Gygae
V. 1. Affert corruptum Rufinus 387, respicit
res persecutum esse.
Herod. I 12: rov (Tvyov) %ai 'AQ%iXo%og 6 IldQiog %uxu xbv avxbv %qovov yevofievog ev idfifiw XQtfiexQw^ene^vr^o&rj. quamquam Schaefer haec
V. 2. nco, Schneidewin %w.
a grammatico aliquo adiecta esse censet.
V. 3. fieydXrjg %xX. affert Schol. Aesch. Prom. 224: ro 8e xr\g xvqccvovxog 8e 6 notr\rr)g
viSog bvofia xoig [ihv nuXutoxdxotg uyvwoxov r\v
otSev avxo, nQO uvxov 8e %ai 'AQ%iXo%og, Xeywv fieydXr\g %xX. Similiter auctor Argum. Soph. Oed. Tyr., qui dicit tum demum tyranni
nomen receptum. Huc pertinet Et. Gud. 537, 26: TvQccvvog r)rot dnb
TvQQr)veov, cofioi yap ovrot (ita Philochorus censuit, vid. Schol. Lucian.
Catapl. 1) r) dnb Tvyov, og eoxtv dnb TvQQccg, noXecog AvSta%fjg, rvQccvvr\oavrog v avrfj nQwrov ovrwg evQov ev ynofivrjpttrt AQ%iXov
Similia in Et. M. 771, 54, ultimis quidem omissis, sed
(AQ%tXo%ov).
addunt Sorb. (ubi 'AQ%ivog) et Brux. (Aq%iXo%ov).
Fr. 26.
Schol. Eur. Med. 708: Kai rbv ey%Qccxr) Xeyovot %UQxeQov.
elXe %xX.

r)
8') 'Aoir\ (ita Fl. 6. 15, 'Aoir\t B,
Schol. Od. o 534, ubi 6 'Aoir\g %QccreQog ^r\X. (sed
6 8', Vind. xaptpo's). Cram. An. Par. III 496, 13 6 8' 'Aoirjg %Qur.
et Eust. 1790, 7: 'Aoiag %ctQr. (i. o iortv uq%cov.
Scripsi igitur
ttr\X.
6 #' 'Aoirjg %UQreQog [i., nisi forte producta syllaba scribendum ovS'
vel 6 8' 'Aoirjg
'Aoir\g 6 %aQr. (i., Dindorf 6 6*' 'Aoirjg (vel 'AoiSog) yr)g

'AQ%iXo%og'
'Aoir\

r)v,

xs

I)

b 8' (ita codd., vulgo

%xX.

Adde

Meineke

ot>8' 'AoiSog yr\g %.

ju,.

Macrob. Sat. I 17: Alii cognominatum Apollinem putant

mg dnoXXvvxa xd geba: exanimat enim et perimit animantes, cum pestem
item Arckilochus: "Ava\
intemperie caloris immittit; ut Euripides
Fr. 27.

ARCIIILOCHUS.

391

28. [17.]

Avxa^sto

Olr\v

italba rrjv vnsQTiQrjv.

29. [t. 13.]

"EypvQa ftaXXov iivQtitvrjg hsQnsTO

Qodrjg tb xakbv av&og, rj ds ol xo^irj

mpovg xaTs6xia%s xa\

{iSTacpQSva.

30. [12.]

xal GTrj&og,

%xX.

xiovg,

V.

1.

'E6fivQt6^svag xofiag
av xal ysQcav r\Qa66aTo.

cog

tovg usv altiovg,

unde ustaitiovg olim

CHMAIN BP2GR,

D, nrjuatvs edd. vett.

ariuaivrj

Schneidewin coniecit, vulgo acpag

Verborum, quae in vvco cadunt,
oXXvs, oXXvsusv, oXXvexe minus
ouvvg pro ouvv auctoritate caret,
nicidae versibus scripsit

tovg usv airoig, edd. vett. tovg uaiV. 2. crjuaivs N et ed. Ald.,

conieci.

vel acpdg.

ccpsag P2, quod

oXXv', oXXva' Pl, om. S.

formae quas excipit littera s, velut

usitatae, apud Euripidem Med. 746
apud Stobaeum VI 30 quod in PhoeGaisford s8si%vv' ut hiatum iSeinvv dua re-

moveret, improbandum; corrigas sXsysv i8siv.vv &' dua Xsycov xa xqavuaxa. Archilochus nescio an oXXv&' scripserit, elisione admissa, quemadmodum fr. 75 kXv&' dva!-. Sed apud Homerum couvvs et ouvvsxco,
apud Epicharmum cofivvs et SeUvvs (imperat.) leguntur; item Babrius
coaneo oXXvsig,
50, 6 couvv' r\ 8' et ib. v. 10 iSsinvv' ov scripsit.

dnoXXvcov.
Fr. 28. Schol. Hom. II. X 786: 'H SmXrj, oxi 'AQ%iXo%og vneQxeqav xr)v vecoxeoav iSe^axo' Ol'rjv KtX. dvxl xov trjv vecoteqav. Av-

Hartung

cog

Kciu^eo) Elmsley, vulgo Avndu^eog.

Fr. 29.
Coniunxi duo fragm. in unum, quae de Neobule aperte
dicta sunt: prius affert Ammonius p. 123: 'PoSov Kai QoScovid nal QoSr)
diacpsQSL' qoSov uev yaQ x6 dv&og, QoScovid Se 6 ronog, QoSrj Se ro
avfrog. Adde Philem. p. 63 et Moschopul.
cpvtov. 'AQ%iXo%og- e%ovaa .
.

ubi dcpsineto pro iteQnero legitur, et Favorin. v. SoSov, Bachmanni

V. 1 affert etiam Schol. Theocr. IV 45 (ubi
An. II 379 ubi icpsinsto.
V. 2 initium QoSrjg
codd. praeter K uvQivr\g) et Etym. M. 441, 49.
Ceterum
te k. d. Athen. II 52 F et Eust. Od. 1963, 49 (ubi -ce om.).
Posterius fr. affert Synes. Laud. Calv. p. 75 B
Schneidewin QoSerjg.
xal 6 v.dXXiatog ncnr\tcov 'AQ%iXo%og inatveaag avtijv (xrjv Kourjv),
inaivei uev ovaav (fortasse cog dv) iv exaiQag acouaxi, Xeyst Ss ovxcogV. 3. Kaxsania^s Bentley, vulgo KaxaCKcd^st. Ex eodem
'H Ss hxX.
hoc carmine fortasse petitum, quod Lucian. Amor. c. 3 significat-^ tXaQal usv xcov ouudxcov al fioXai xaKSQcag dvvyQaivovxo, xr\v cpcovrjv 8'
Xsnxov dcprjSvvcov.
i'cr\v xrj AvkuuQov ftvyaxQL
Fr. 30. Athen. XV 688 C: Kcci dXXa%ov S\ (AQ%iXo%og) Zcprj- 'Eau.
V. 1. iauvQiausvag, B uvQi%usvag, Wafiefield iouvQtausvr}, fort.
kxX.
V. 2.
iauvQiyybivai, conf. Hesych.: iauvQtyusvut, usuvQiausvai.
riQaaaaxo, Renner riQiqoaxo, cui non obtemperandum; nam Lucian. de
dea Syria c. 17 si rjQrjcaxo, nec r\Qaaato scripsit, parum locuples auctor
eius formae.

IAMBOGRAPHI.

392

692

31. [11.]

av

Ovtc

[ivqol6l

yQavg

iovcf'

rjXaCcpsxo.

32. [5.]
ccvXoj

"S107CSQ 7taQ'

Pqvxov

Qrjc,

r)

s(}qv&, nvflda d'

&qv%

r)

avrJQ

r)v 7tovv\Livr\.

33. [26].

Kax

olxov i6XQta<paxo dv6fisvr)g

/3a/3a.

34. [19.]

IlQog xol%ov ixMv&rjGav iv

7taXLv6y,Ca\.

35.

Kvtyavxsg v$qlv a&Q&qv aits(pko6av.

36. [25.]
'^AA' aXXog

XV

Athen.

Fr. 31.

693

aXX<p xaQdCrjv taCvExai.

688 C: Tco xov fiVQOV ovofiaxi nQcoxog 'AQ%iXo-

Ov% dv

Adde Plut.
II. 1300, 41.
Xsyovarjg 6 IIsQi%Xr)g fiSiSidaug
dxQSfia Xsysxai xo xov 'Aq%lXo%ov nQog avxr)v sinsiv ov% av p. (Fa ov
%uv (ivqlol) yQ. iova' rjXsicpso (V r]Xsicpsxo).
yQUvg, Schneidewin
%og

%s%Qr\xai Xsycov

vit.

Pericl. c. 28:

xavxa

%xX.

Cf.

Eust.

xr)g 'EXnivi%r\g

Versns haud dubie mendo laborat;

yQrjvg.

suspicor av

%uv

[ivqoiol

yQavg iovo' r\Xsicpso poetam scripsisse.

Athen. X 447 B: Tov Ss %Qi&wov olvov %ai Bqvxov xivsg
Fr. 32.
V. 1. nu^' avXco Dindorf et
%aXovat,v
'AQ%iXo%og "SlansQ %xX.
V. 2. sBqv^s,
Hermann, vulgo avXch.
&QV lt Toup, vulgo @Qa,.
conieci Bqvu^si, ut Athenaeus non integrum attulerit locum, vel r]
Cf. Hesych. sqvus
svco%sixo et Bqvu&i,
0Qrfit- dv r) <&qv s@Qvas.
%vBSa S' r)v AB, %vBS' r\v PVL.
novsvfisvr\,
&aXXsi, XQVcpa.

Toup

ncoXsvfisvr\.

6 XdXog. 'AQ%iXo%og- Kax' %xX. Et.

Orio 37, 4:
50, ubi versus Aristophani tribuitur, pro Svo(isvr\g exhibet fiiarj(idque etiam tuetur Et. Vind. Cod. CXXXI, qui poetae nomine

BuBu

Fr. 33.

M. 183,

tog
omisso affert) et 8dBa om. (add. cod. Fl.)
.
Fr. 34. Harpocratio 143, 7: UuXivavuov
'AQ%iXo%og xQifisxQoig' IJQog %xX. dvxl xov sv a%oxsivco. Respicit Phot. 374, 10 et
nuXtvSuid. v. nuXiva%iov.
i%Xiv&r\aav Toup, vulgo i%ivr\&r\oav.
.

a%icp,

7iuXio%ico.

Fr. 35. Photius 193, 22: Kvipai- dvxl xov dndy^aa&ui- 'AQ%iXodnscpXoaav. Lobeck et Schneidewin dnscpXvauv,
%og' Kvipavxsg
ego dnsBXvaav. correctio incerta, vid. Anth. Pal. VII 351, ubi Lycanibides loquuntur: dXXd %a&' r\(isxsQr\g ysvsr\g Qiyr\Xov ovsiSog cpj\(ir\v xs
axvysQr)v scpXvasv 'AQ%iXo%og. sed ibid. 352: noXXu S' b ni%Qog aia%Qa
%a&' r)fisxsQrjg sBXvas nuQ&svir\g 'AQ%iXo%og. Alio sensu, quam qui hic
requiritur, Apoll. Rhod. III 582 ocpQ' dXsysivr)v vBqiv dnocpXvj-cooi dixit.
.

Fr. 36.

AXX'

wtX..

Cleni. Alex. Str.

naQa xo

VI 739: 'Aq%iXo%ov

'OfiriQi%6v (Od. | 228)"

xs ofioicog siQr\%6xog

"AXXog yuQ

x'

aXXoiaiv

ARCHILOCHUS.

393

37. [22.]

Xaitrjv ait

co\icov

iyxvtl xsxaQiiEvog.
38. [20.]

7tai(fl

IjQov&rjxE

SeItcvov atrjvlg cpEQcov.

39. [8.]

Bovg

ititlv rjfilv EQydtrjg iv otxtrj

xoQcovog, EQycov IdQig ovdaficog

40. [16.]

Totov

yccQ avXrjv EQXog d[icpidEdQO{iEv.

41.
'jfpUtid-i

OV dld%0\XEV.

yCCQ 6E Tta\JLTtaV

42. [18.]

694

'E6frkr)v yaQ alXr\v olda toiovtov cpvtov

Eixatiiv.

snct SQnstat SQyotg, EvQtnCSr/g sv tcb Olvst cprjoCv 'AXX'

aXXog aXXotg [idXXov r'i8stat tQonoig. Sext. Empir. adv. Math. XI 699
(555 ed. Bekk.) adscripto Homeri versu: nal y.at 'Aq%CXo%ov dXXog (C
dvt]Q

dXXcog) aXXco

An. Par.

sn

(snl

CR)

SQyco KCCQ8Cr)v (xQaSCrjV

CR)

laCvstat.

Cram.

tovto AQ%CXo%og (istd cpQaascog (1. [istscpQUGS' 'Slg)

dXXog dXXco nQaSCrjv ysvrjtat. Unde possis initio versus etiam sn' aXXog
vel chg aXXog coniicere.
ITI 488, 17:

M. 311, 40: 'Eynvxl inCQQr\[ia 6r\fiatvov xo sv %qoj.

-ntX.
xovxsaxi nQog avxco xco SsQfiaxt. (Miller
Misc. 97 6!-vx6vcog 8s synvti sniQQrjfia ysyovsv naQu 'Aq%iX6%co %aCxr\v
v.xX.)
synvtC, conieci syxvtCg, cf. loann. Alex. 38, 20: syytvtCg, o
Hecker
%coQlg xov o KaXXC[ia%og slnsv gv 8' iynvxi tsttvov sysqgco.
Fr. 37.

Et.

AQ%CXo%og~ XaCxrjv

'

%aCtr\v aficofiov coni.

Fr. 38. Et. M. 32, 26: Air\vsg' xo Sstvbv xal noXvatovov 'Aq%CXo%og- nQov&r\Y.s ntX. Schneidewin Epodis adscripsit, referens ad
illud carmen, ex quo sunt servata fr. 86. 87. 88.
Et M. 530, 27: KoQtovog' 6 yavQog x.ui vipav%svdav
Fr. 39.
.
.

Bovg sattv

'AQ%CXo%og-

Eadem

i'8Qig.

ubi

Gud. 339, 31: 'AQ%sXaog'

ovg Ss,

om. SQycov
v.tX.
Cram.

fiovg Ss rjfitv
'AQ%sXo%og, ubi tQyov.
OvSaftcbg solus cod. Flor.
Miller Misc. 194 addit, fort. leg. ovSsv ovSaficog.
Fr. 40.
Schol. Hom. II. i 90: To nsQt&stv tovto 8r\Xot (nsQts%stv
navta%6&sv)' olov v.ai 'AQ%CXo%og SrjXot, noir\6ag' Totov v.tX.
Fr. 41.
Apollon. Dysc. de Adv. Bekk. An. II 671, 12: Tb yovv

i'8Qig.

An. Par. IV

Et.

76, 13:

'AQ%tXo%stov GvvsGtaXr\' 'AfitG&i v.tX. Herodian. ap. Hermann. de

Emend. Gr. 449 et Cram. An. Ox. III 300, 24 affert sine p. nom. et
omisso Sid!;o[isv, pro quo Elmsley StSd^ofisv. Ad Nessum Centaurum
probabiliter refert Schneidewin, vid. fr. 146.
Fr. 42. Schol. Theocr. II 48: iecog cpvtbv avtb (tnnoftuvsg)

tcprj

IAMBOGRAPHI.

394

43. [21.]
"l6tr\ y.a%

rjxrjv

xvfiatos te ocavefiov.
44. [24.]

MeteQiopal

6e, 6ii(i(ioXov notevfievos.

45. [27.]

Tgiaivav e^&Arjv xal xv^eQvr]tr]v 6oq)6v.

46. [73.]
<&rjXr)ta

vvxtcoQ neol noXiv

3tcoAev[ie'vco.

dno tov cpvso&aL sv rotg ncoXois' ag cpr\aiv AqlXsysi yaQ ual 'AQ%iXo%os xo cpvfia cpvtov 'Eo&Xrjv ntX. dvti
tov cpvfiatog.
slxaaiv, Toup 1'aaiv vel i'r\aiv Hemsterhuys u%r\oi.v.
f)soy,Qitos olovsi qpvfia

atotsXr\s.

Fortasse plane delendum, ut Archilochus scripserit sa%Xr\v yctQ dXv.r)v

olSa toiovtov cpvtov.
Fr. 43. Et. M. 424, 18: 7\nr\' r)
tov aiSr\Q0V 'Aq%CXo%os i'atr\
o^vtris
%tX. et 47, 22: 'Av.r\' r) 6^vtr\s' naQa to r\nco yivstai r\nr\, o ar\(iaivsL
tr)v 6^vtr\ta' 'AQ%iXo%os' i'atr\ n. r). x. xvavsov (sed Sorb. iotr\y.rjv v.vEt. Vind. cod. 158:
fiatos ts Kttl dvsfiov), xal v.atd ovatoXr)v d%r\.
Sine poetae n. Zonar. 983. Respicit
'AQ%iXo%os tatr\ys.si Y.atr\%r\v %tX.
Favorin. 190, sed confundens cum Homerico i'atr\ Ss (isya %v(ia. Hecker
%at' r\yr\v et %f)vs(iov. In Et. M. 477, 56 alia imperativi i'atr\ exempla

ov i'atr\, quod quidem maniambigo autem, utrum adhibendum sit ad prius fr.
redintegrandum velut MsvsXscos, i'atr\ (isv 6(L(ia, an Archilochi versum attineat; iambographo certe non indignus versus:

proponuntur

i'atr\

(isv 6(i(ia et (isys&os S'

festo vitio laborat;

,

i'atr\ nat' r\v.r)v HVfiatos ts tidvs(iov.

Schol. Pind. 01. XII 10: $lX6%oqos Ss tds sv. cpr\(i,r\s (iavtsias tovtsotiv %Xr\S6vas xai ntaQ(iovs rj cpcovds r) cpr\(ias r} dnavtr)asis
avfifioXd cprjai Xsysa&ai, cbs 'AQ%iXo%os' (ist. as ovfifi. noiov(isvr\ (Gott.
Vrat. D noiov(isvos) %Qr\oao&ai Ss avtois nQc6tr\v drjfirjTQa. Schol. II.
tcoviv.cos (istd dvTi tov nQOS dvsfiovs rjX&sv, <hs 'AQ%iXo%os'
cp 199:

'AocpuXscos

Fr. 44.

(t,STSQ%0(iav ss

ov(i$ovXov noisv(isvos.
Fr. 45.
Hermias in Arist. T. IV p. 10
ed. Bekker: snst,Sr\ yaQ
shslvol aocpov (6v6(iaov tov r\vtLva ovv sniovta ts%vr\v, cov sts r\v v.ai
6 'AQ%iXo%os Xsycav TQiouvav sa&Xov (recte ed. Ven. 1545 so&Xr)v) v.ai

KV^SQvrjtrjv aocpov (ed. Ven. %v$EQvr\tr)s aocpos).

Fr. 46.
Eust. Od. 1889, 1
<J>iXr\tov Ss tov sIqviisvov %Qr)ais (isv
naQtt ts 'HgloSco %ai nttQU 'Aq%lXo%cq sv tco <&iXr\Tet v. n. n. noXsvixsvco,
r\yovv v.Xsntr\ vvy.tlXo%co. Scripsi ncoXsvfisvco Liebelium secutus, et <pr\Xr\Ttt, vel potius cpr\Xr)ta, littera muta detracta ut est ap. Antimachum
in Bekk. An. III 1187: natQi rs %vttvo%aiTa (%vavo%aiTa) UogelSucovl
nsnoi&cas- Sed nescio an dativus ex librarii errore sit ortus, quem iv
:

praegressum fefellit. Memorabile Senecae testimonium Ep. 51, 13

latronum more, quos Aegyptii cpiXr\Tas vocant. Videtur vox, quae posttco

modo obsoluit, Psammetichi tempore a Graecis mercennariis vel nautis

Aegyptum translata et ut fit corrupta esse, unde iam veteres gram-

in

matici disceptant de scriptura, Trypho

ut videtur cpr\Xr\tr\s.

cpiXr\Tr\s

probavit, Herodianus

ARCHILOCHUS.

395

47.

695

'AXX' ajiEQQcayadt [iol

(JLVXSG)

tivovtss.
48. [28.].
ncctd'

"Aqso

yurjtpovov.

49.
f

Pausan. VII 10, 6: IIsQ6Ei tco 0tXtnnov rtQog Pcofiaiovg dyovxi

elorjvrjv xaxd cfuvthpcag, ag o rtaxrjQ ol (biXtnnog irtotr\6axo , inr\X&ev vnEQ^rjvat xovg oQxovg, xat ini xe 2aitamv xbv \3a6tXia ^A^qovnoXtv 6xQaxev(ia ayaycov, inoir]6ev ava6xdxovg, 'Pcofiaimv 6vfifidiovg

Eaitaicov dh xovxcov xat ^AQ^tXo^og iv iafi^Eico

ovxag.

fjLvrjfirjv

Contra Strabo Sapacorum recens esse nomen eorum, qui

6%e.

antiquitus Saii dicti sint, perhibet X 457: xiveg be Sdfiov xaXsi6&ai

cpa6tv drtb Satcov, xcov oixovvxcov 0Qaxcov rtQoxsQov, di xa\ xr]v
rjTteiQov

e6vpv xi]v TtQ06e%r)^

etxe

xoig Etvxoig, ovg Sivxtag xaXei o

ol avxol

xoig

Sanaiotg ovxeg

'rtotrjxrjg,

i&

exsqoi.

rj

Mifivrjxat

6s xcov Eatcov AQiiloypg' ^AeniSa xxX. (fr. 6)5 cf. etiam Strabo XII
549 et VII T. II p. 87 ed. Cramer. Sed Eust. ad Dionys. Perieg.

767:

elxa

videtur.

(^At6rvXcp C) Ediot xa\ ndXtv Ednat

utrnmque nomen Archilocho vindicare
alienum videtur, quod significat Oeno-

rtaQa ^AQ'ftXofcp

(haec tria verba om. d)

Ab

hoc loco

ap. Euseb. Pr. Ev. V p. 229: ov yaQ

ovk U61 Ka\ vvv hotfiot xcoficodsi6dai xat Eafiaiot (CFG Sa^aiot,
Schneidewin Eanaioi corrigit), %a\ Avxdfifiat. nam, quamquam

maus Archilochum deridens

8r)

haud dubie ex Archilocho petitum

pudici hominis esse,

i&eXov6ag

r)fiiv

cf. ib. p.

yafiei6&ai,

est, potius

228: XotdoQrj6at

videtur

nomen imxdg ovx

fisv rttKQcog

cnfxwnfru 6e xa\ xtvaideovj

instdr)

xcov

dXXcov TtovrjQcov noXv rtovrjQoxsQoi ei6tv.

Fr. 47. Choerobosc. I 139 (Bekk. An. III 1393): Mvxrjg

Grjfiaivei Ss xal xo atSoiov xov dv&Q(6nov
bnsQ LGOGvXXccficog snXtvsv Aq%Cloxog sincov 'AXX' dn. ftVKSco x svovtsg. ubi cod. Marc. 'AvxiXo%og,
V. 2.
cf. Cram. An. Ox. III 231, 5: 'AvxiXo%og' dXX' dnsQQoiat fivxsco.
fiot adiecit Cobet.
.

Eust. II. 518, 22: xXivsxat Ss xai cbg cnovSs tay.6v, "AQtig,
o&sv xax' 'idSa SidXsnxov insnxsivug 'AQ%iXo%og sqpr) sv xotg
XQtfiEXQOtg' IlaiSa "A. fi.
Fr. 48.

"Aqov,

IAMBOGRAPHI.

396

TETPAMETPA.
50. [83.]
'i

696

XiTtSQvfftsg noXZtai, tdfid dr) \\vviete

Qrjtiat'.

51. [10.]

"Ea Tldgov xal 6vxa xetva %al ftaka66iov

fliov.

52. [87.]
'Slg

ol&s

IlaveXlrjvcov

a6ov 6vvedQa{iev.

eg

53. [45.]

Mrjd' 6 TavtdXov klfros

tr\6fV

vneQ vr\6ov

JcoeiidG&G).

54. [35.]

rAai>x\ oga, (Ha&vs yd,Q

%v(ia6ov taQa66etai

r)8r\
r

Aristoph. Pac. 603: i aocpcoxaxov yscoQyoi, xdfia 8r\

Schol.: IIqoq tccvxcc xcci Kgccxivoe v TIvxivr\
saxv Ss nQog xa
nsnoir\v.sv il XtnsQvi\xsg noXvxav, xdfid 8r\ ^vvisxs.
co
ex Aristoph. additum, nisi d
'Aq%vXo%ov AvnsQvr\xsg %xX.
malis.
^vvisxs, in edit. 1 avvisxs scripsi. Huc spectat Et. M. 566, 53
(eadem Et. Gud. 371, 28): r\ XvnsQvr\xag cprjalv 'AQvaxo^svog (aQvaxoxsXr\g
^svog PD) xovg aXvsig %al &aXaaaiovg dno xov xd xrjg dXog SvanvnQaausvv %ai r\v.% ubi Archilochi nomen restituit Meineke.
Quod cod. V
exhibet: XvnsQvixr\g v.ai XvnsQvixvg % r\Xvv,6v arjfvaivsv xov svSsrj %al
Fr. 60.

^vvisxs Qr\fiaxa. ubi

naxQcovog ovS' dnb ndnncov

coll. Anth. Pal. IX 649,
sed Etym. Flor. (Miller Misc. 207) alterum versum redintegrat verbis
pdXs $dXs xo xqixov si'r\, quod hemistichium Callimachi esse satis

nxco%6v
stfii

olov

ov yaQ

fiot nsvir\

XmsQvixr\g olim Archilocho

vindicavi

itaque Schneidewini et 0. Schneideri coniectura, qui

Callimacho hoc fragmentum attribuerunt, iam rata est facta, quamvis
sententia versiculorum valde sit obscura.
Fr. 51. Athen. III 76 B: Tcov 8' sv TlaQco xrj vr\aco (av-ncov)
'Aqsa monosyllabum ut
%iXo%og fivrjfiovsvsv, Xsycov ovxcog' "Ea v.xX.
apud Homer. II. E 253: xqsiv p' ovx sa IlaXXdg 'A%r\vr\ et saepius apud
Atticos poetas, nisi forte hic versus est tetrameter iamb.
nsvva,
Schneidewin x.svvd.
Strabo VIII 370: 'HaioSov fisvxov nai 'AQ%iXo%ov r\8r\
Fr. 52.

aliunde constat:

slSsvav (cpr\aiv 'AnoXXoScoQog) x.ai 'EXXr\vag Xsyofisvovg xovg avfinavxag

nai TIavsXXr\vag xov fisv nsQi xcov TlQOVxiScov Xsyovxa, cog ITavsXXr\vsg
S(ivr\axsvov avxdg, xov Ss cog TlavsXX. %xX.
Schol. Pind. 01. 1 97: 'AX%uvog %ai 'AXnfidv Xi&ov cpaaiv
Fr. 53.
snoir\as Ss %ai 'AQ%iXo%og' Mr\S' %xX.
snavcoQSva&av xco TavxaXco'
et Plutarch. praec ger. reip. c. 6. Resp. Pausan.
31, 12.
vnsQ
Plut., vno Schol. Pind. (Boeckh vnsQ ex Vrat. 1, at Vrat. 4, ut Schneivno v. nQSfida&rj.)
der enotavit, xdvxaXog
Fr. 54.
Heraclides Pont. Alleg. Hom. c. 5: na&dnsQ 'AQ%iXo%og
m

AliCHILOCHUS.

397
r

novxog,

d^icpi

axoa TvQicov oq&ov i6xaxat

8'

XLjdvet d' i% aeX%xir\g

6rjixa %eL{idivog'

697

vicpog,

cpoflog.

55. [29.]

Kal viovg &aQ6vve'

iv &eoZ6c rteiQaxa.

vixrjg d'

56. [32.]
xiftec

Tolg 9-eoZg

xcc

itdvxa' nokkdxig [iev ix

xaxmv

irii

av$Qag oq&ovGlv

(leXaivrj xet(iivovg
%&ovi,
avaxQinov6o xai {idX' ev (ie(ir)x6xag
''
erteixa noXXd yiyvexai xaxd,
vitxiovg xXivov6
xai (iiov %Qrj(irj nXavdxai xai voov TtaQrjoQog.

noXXdxtg

8'

57. [148.]

Tbv

xeQ07tXa6xrjv cceide TXavxov.

sv roig Qttwx.oig unsLXvfifisvog SsLvoig xov noXsuiov sI%u%sl &uXutPlut de superstit. c. 8

kXvScovl, Xsycov cods ncog' rXuvus %xX.
usque ad %sL(icovog v. 3 aflert, om. auct. nom. v. 1 Schol. Hermog.
T.
526, v. 1 et 2 Theophr. de Sign. Tempest. 3, 8: 'Euv inl %0Qvcpr)g
(isv
tCco

OQOvg

vscpog

rXuv%' oqu

6q&6v
.

otj},

%si(icovu

vsqpog, o sgtl

orjfiuCvsL,

orjfisiov

o&sv %al 'AQ%CXo%og~

%SLuicovog.

V.

rXuvv.'

1.

rXavus codd. Heracl. probante Schneidewino ap.

Plut. yXavHsoQufidoig.
V. 2. Tvqscov Xylander et Lobeck, quamquaui
scripsi,

v.

TXuv%'

fortasse rectius yvQscov scripseris, ut sit appellativum, Heraclides yvQsov

(AB yvQSOv), Plut. uy.qu yvQSvov (yvQScov Pol. Jannot, yvQtov D, yvQSvcov
CEG Harl. coll. n. Mosc. 3), Theophr. uYQug sed om. Tvqscov.
6q&6v,
Heracl. oqtiov (A oqtccov, B sqticov) ut coniicias alios oqtiov id est nigrum

Ceterum Lud. Dindorf huc respicere putat Cic. ad Att. V 12:

Itaque erat in animo nihil festinare, nec me Delo movere, nisi omnia
sic T, nisi quod omina,
ccxqcottjqlcov ovqlu vidissem."
unQutrjQseov
iura, hinc Schneidewin: nisi afiqpl ukqu Fvqcov omnia pura vidissem.
Poterat lenius nisi omnia uYQa rvQscov pura vidissem.
Fr. 55.
Clem. Alex. Strom. VI 739: ('AQ%CXo%og) stl yccyslvo
legisse.

(LstucpQucov NiKvg uv&Qconoiai, &scov e% nsLQuxa y-sltul, 8lu

tovSs xov Iuli$ov 8fjXog sotl- Kul ktX.
&uQavvs Elmsley, vnlgo
Y.a\ vsovg &uqqvvul, idque tribuebatur Clementi.
Fr. 56.
Stob. Flor. CV 24: 'Aq%lXo%ov (A om. locum).
V. 1.
tl&sl xu nuvra Grotius
tlQslv unavTu Iacobs, vulgo tC&sl nuvra,
Vind. t sI%slu n., B t sl &siu nuvTu. Cf. Aesch. Pers. 224: xuvTa

8' cbg scpLsauL ndvru &tigoilsv ftsotoi. Fort. imperativi forma productior
latet ti&tjtl, certe apud Hesych. rC&rjaf tl&sl scribendum tl&tjoi vel
TL&r]TL' tl&sl. Schneidewin coniecit tol qslu ndvxa, Ahrens tolgl
&solgl tl&sts TtdvTa.
V. 4. kXlvovo' Valckenaer, vulgo xivova'. Post
hunc versum quaedam excidisse videntur, ut etiam Meineke suspicatur.

V.

5.

%Qrj[ir)

Abresch, vulgo

%qt)

Vind.

[iij,

%q^llt].

Schoemann

coni.

%Q^[iv nXuvuL ts %ul voog ituQr]oQog quod probans C. Fr. Hermann praeterea kul voov nuQtjQLa scripsit, Hartung lov %qtjcov edidit.
Fr. 57.
Schol. Hom. II. co 81: ol vscotsqol HSQag tt)v aviLnXo%r\v
tcov tql%cov olloluv y.squtl' tov Y.SQ. a r. 'AQ%CXo%og. cf. Plut. de sollert.
an. c. 24: xal xo ysqus tql'%u Xsyso&ui
kul tov nu^' 'Aq%lXo%co %sqo-

uul

fiiov

IAMBOGRAPHI.

398

58. [33.]

Ov

(piXeco

698

iieyav 6tQatr}y6v ovde dtaTteTtXiytievov ,

ovde fio6tQv%ot6L yavQOv ovd' v7te%vQi][ievov,

akXa

iiot

6[iixq6$ ttg

QOixog, a6(pakecog

elr}

xal 7tQl xvr\[iag idetv

7to66t, xaQdirjg Ttkeog.

fie(ir]xcbg

59. [39.]
'Eitta.

yaQ vexQeHv

7te6ovtcov, ovg iiiaQtyaiiev 7to6iv,

yiXtoi tpovrjeg e6[iev.

Adde Hesych.
Y.6(ir\v %u\ y.u\\contcxrjv.
KsQon\daxr\g et Poll. H 31.
Dio Chrys. T. II 456 affert v. 1. 2 et ex parte v. 3. 4:
Fr. 58.
'O S' 'AQ%i\o%og nsQt axQUxr\yov \syeov ovxoo cpr\civ Ov
uWd fiot,
V. 3 et 4 exhibet
cprjciv, si'r\ QUtBbg da. 8. %u\ sntvor](iuctv Suavg.
Galen. in Hippocr. de Artic. III. T. XVIII 1, 537: xb (isv ydo Std xov
n\daxr\v cpt\6y,oa(iov slvut nsQt
v.

y.u\ nuQ
Xsyofisvov qoiy.osiSsu y.u\ nuQU Osoiiqixtp
Aq%i\6%cov.x\. et rursus ib. 604 leguntur v. 1. 3. 4: coaxs y.u\ avxcov xobv
xebv
%axd tpvctv s%6vxeov
QUtBobv rj QOtHcbv ovofiugofisvoov, dacpaXsaxsQOv
Ss v.u\ SvoavaxQSTtxoxSQOv tcxaa&at xcov aYQiBobg s%6vxcov xd CY.s\r\
OQ&d' drjXovxat Ss xovxo xa cov 'AQ%l\o%og stnsv, ov cptXsco
d\\' bg (101, cprjoiv, uav.Qog si'rj v.x\. Schol. Hippocrat. ed. Daremberg Notices des MS. Medicaux p. 211 (vel Erotian. ed. Klein 13):
'Poty.6(ir\QOf Buy.%siog cprjctv sf-cby\ovxof qoiy.oi yaQ of %u(inv\ot, dog
'AQ%C\o%og cprjotv d\\d (tot a(jtiy.Qog si'r\ x. n. v.v. siSsv Q~oty.bg dacpa\soog
H.QUY.\siSr\g Ss 6 TuQUVxtvog qoiyov cprjaiv slvat xb s"oco
fisBrjrtdbg noaiv.
V. 1. tansn\tyu-svov Hemsterhuys, Dio Stuvsvov v.u\ cy.ufiBov.
nsn\r\y u-svov (sed codd. Stunsn\sy(isvov), Galen. Stunsnr\y(isvov.
V. 2. vns^vQrjfisvov, U vns^r\iQQr\(isvov,
vns^r\Qr\(isvov D vnsQ^r}Qr\V. 3. d\\d (iot (itKQog (cfitKQog ex Schol. Hippocr. restitui)
(isvov.
rig str\ Iacobs. Galen. priore 1. d\\d (iiY.Qog xtg si'r\, altero d\\' bg (tot
(tayQog sl'r\. Sch. Theocr. IV 49: qoiy.6v xb %u(inv\ov 'AQ%i\o%og~ aWd
V. 4. QOt%6g Galen. Sch.
uoi Soiv.og tis si'rj y.axd %vr]ur\v iSsiv.
Theocr., QUtBog Dio, atque ita Pollux II 193: SuiBovg Ss %u\ovctv otg
%U(inv\u stg xb svSov xd c%s\r\, B\ataovg Ss oig xb anb xobv yovdxcov
sig xb sco dnsaxQunxuf %u\ xb [isv 'AQ%i\o%og, xb Ss Esvocpebv \syst.
Respicit haec Herodes Attic. ap. Philostr. vitt. Soph. p. 552 (238 ed.
y.

dXXd

'

Kayser) v.a\ v.vr)(irjv (itv.QOV sig xd sco v.vQxov(isvrjv y.a\ naQS%ovaav

dccpa\d>g Dio.
dacpa\scog Gal.
BsBr\xrj Bdcst xb sv BsBrjy.svat.
nocci, Y.aQSirjg n\sog scripsi, Galen.
%cog, Galen. priore 1. BsBr\y.viag.
noct Y.aQSir]g (poster. 1. yaQSiag) n\scog. Longe aliam lectionem praebet Dio, ubi vulgo y.at sntvor](iactv Saavg, unde olim y.dntvc6[iaatv
Saavg scripsi, sed. codd. v.a\ sn\ Y.vr](iatai (y.vr](isatv), quod non recte
probat Emperius, qui interpolationibus auctos esse censet v. 3 et 4,
pro quibus unum hunc a poeta profectum esse putat:

d\\d

(iot

QOiytog xtg

si'r]

y.dn\ y.vr](iaictv Sacvg.

adscripsit. Geel coni. nocai, v.a\ XQt%bg n\scog,

Kayser v.a\ xQt%c6(iaxog n\scog, Schneidewin xal XQt%ov\ir] Sucvg, ipse
aliquando v.dn\ yva&fiotctv Saovg conieci.

At Dio memoriter haec

Plut. vit. Galb. c. 27: "SlcnsQ Ss cprjctv 'AQ%i\o%og- 'Enxd

xoxs no\\o\ xov cpovov (ir) ovvscpaipdusvot, %stQag Ss vtat
Y.u&at(t,daaovxsg snsSsiv,vvvxo.

Fr. 59.
v.x\.,
%icpr]

ovxco

ARCHILOCHUS.
699

60.

'Eq&t},

7tfj

dtytV avoA.(iog dd-Qot&tai atQutog;

61. [42.]

FAnouut, itokkovg p\v avtav SsLQiog xatavavet,

6%vg tkXuintav.
62. [74.]
'Eq%lgjv, ittjtvfiov yctQ

wog

uv&QmitOLg

"AQt\g.

63. [34.]

Ov

tig uidotog fttr'

detmv

xcxvuQL^fiLog fruvcov

Keil Anal. Gramm. p. 6, 1 TQO%aiog 8' i*Xr\&r\, oxl tqo%uxov qv&llov kccI yuQ 6 'AQ%CXo%og ini xcbv tftyuibv vno&Qtcov
avxcb Yi%Qr\xui, cog xo~ i,Cr\ nr) 8s r]vxs a. u&qoC^sxul ax. ubi ini xcbv
9tQficbv vno9r\Ycbv scribendum esse significavi: eadem Gaisford
Hephaest. p. 169 ed. 8ec. ex cod. S edidit: 6 8t xQO%uiog, oxi %uXov
t%si xov qv9(i6v yuC ys ovv 'AQ%CXo%og ini xcbv &sqllcov vno&ioscov
uvxcb Y.s%Qr\xai, cog iv xcb' SQ%r\ nr) 8r)x' yxX. et Mangelsdorf ex cod.
Chisiano (Anecd. Chis. p. 6). Descripsit haec scholiasta ex Longino,
Longinus ex Heliodoro (cf. de Longino Rhett. Gr. VII 982 ed. Walz.),
eadem latine vertit Mar. Victor. II 5, 8: Tetrametrum autem catalecticum, quod Archilochium et Epicharmium vocatur, praeter cetera
vnoftiosig (hoc est vno&r)inlustre, est aptum festinis narrationibus"
Ipsum hunc
%ai) non satis recte quodvis argumentum interpretatus.
versum exhibet etiam Hephaestio p. 34, qui postquam Archilochi fr. 97
Fr. 60.

Xov

i'%si

attulit, pergit^ xsxqullsxqov 8t v.uxuXr\YXLYOv , olov 'Eq^Ctj (hoc om. MC)

(8' r\vx' MCPS) u. cc&q. axQuxog (6 atQUxog Pl. et pars codd.)

nr\ xr)x'

cod. Nan. SQ^ug

Schol. Heph. p. 175 bis

lr)
nr) 8' r\v yux' avoXfiog.
affert, ubi 8r)x', sed S 8r\vx'. Ceterum Schneidewin %r\ pro nf\ requirit.
'Eq^Ct\ vocativus recte se habet, alloquitur poeta eundem amicum, qui
fr. 62 'Eq^Ccov appellatur paullulum mutata nominis forma, quemadmodum in Erinnae epigr. 6 eadem mulier Bavxca et Buv*Cg dicitur, cf.
etiam Etym. cod. Vossiani locus, quem Gaisford adscripsit: 'EQ^Cagovofiw iQ^Cr\ nr) 8' avx' uv. u&q. ax. nuQu xo Q~i!~to Qt^Cug %ui vnSQ&sosi iQ^Cug, 6 nQUY.xiv.6g. Adde Et. Flor. Miller Misc. 127, ubi Callimacho versu adscribitur.
Fr. 61. Plut. Sympos. Quaest. III 10, 2: Tov 8s t\Xlov dvuQndsiv
lluXIov iv, xcbv acoLidxcov xo voxsqov diu xr)v nvQcoaLV jrpog o Kui xov
Aq%CXo%ov slQT\Y.ivuL cpvaLY.cbg' "EXnoiiui yxX. Respicit Hesychius
ZsCQLog- 6 r\Xiog yul 6 xov Yvvog daxr'\Q. oslqCov %vvog 8C%r\v Eocpo%Xr)g
xov daxQcbov yvvu, 6 8s 'AQ%CXo%og xov r\Xiov. Imitatur Lycophr. 397:
UYxig EslqCov yuxuvuvsl.
Fr. 62. Clem. Alex. Str. VI 739: YU&dnsQ uLiiXsi xuyslvo xo tnog
YaC xs Yxaviovxu Yaxixxu, llsxu(II. o 309) Svvog 'EvvdXiog,
noicov avxog (6 'AQ%CXo%og) co8i ncog ir)vsyYSV "Eqco ixrjxviiov yxX.
Scripsi 'Eq^Ccov, quod nomen non diversum ab 'EQi\Cr\g, Meineke "Epp'
w

lcov

coniecit, Hartung uq%' lcbv.

Fr. 63.
Stob. Flor. CXXVI 4:

V. 1.
'Aq%lXo%ov (sic Trinc).
yuvuqC&lllos scripsi quamquam non satis facit, sed nsQCipvYxog novicium, vulgo %ai ntQCcprtfiog et sic etiam Vind., Salmasius YaCntQ svcpr\,

IAMBOGRAPHI.

400

ytyvxaf %agiv ds pdhXov xov tpov di(6xo{i6v

[^coot' xdxt6xa ds xco fravovxt ytyvxai.]

700

64. [40.]

Ov yaQ

s6d-Xa xaxftavov6t xQXoyttv in

avdoaGiv.

65. [75.]
"Ejv d'

xbv xaxcag

iitt6xaiiat {tiya,

dodovxa duvotg dvxaytt$6ftat xaxotg.

{i

66. [31.]

0v[i, d-v^i' d[ir]%dvoi6t xr\d6tv xvxg6\iV,

ivdd^v, dv<3[iv<ov d' dAsfcsv 7tQo6(iaA.d)v ivavxiov

6Xqvov, iv 8oxol6tv i%d-Q(5v 7tlr\6iov xaxa6xa&sig
a6<pakcog' xal

fiog,

vtxoov dfitpddrjv dydlteo,

[irjx

iv olxco xaxa-jt6cov 6dvQ0'

5 ^r]X vtxrjd-dg

Povson tutnsQ

l'cp%-tftog.

V.

2.

oov Porson,

vulgo

coov.

cancellis sepsi, nam videntur apud Stobaeum duo fragmentS,

fortasse utrumque Archilochi, in unum coaluisse.
Porson coni. o?
oot' v.u%t6ta 8 avtco tco &uvovtt (Schneidewin -nut&uvovtt) yiyvstut,

V. 3

poteratque versus etiam aliter suppleri, velut huy.cov v.u%t6tu tth &. y.
vel %d%t6tu 8' co nut t. %. y.
Fr. 64. Stob. Flor. CXXV 5 'Aq%iXo%qv (ita A, om. lemma Trinc,
qui contra CXXV 3: 'Aq%iXo%ov exhibet pro Mo6%icovog i% $SQuicov et
10 pro TtftotiXsovg ZvvsQyt%u). Adde Clem. Alex. Str. VI 738 et Schol.
:

Odyss. % 412.

x.SQtofisstv, Stob. KSQtofjtstv.

Fr. 65.
Theophil. ad Autolyc. II 37 p. 377: bfioicog x.al 'Aq%IXoV. 2. tbv %u%cog ut scripsi (itaque Hecker),
%og~ %v 8' inietuftut %tX.
tbv %u%cog tt edd. Hamb. Ox. Hagae Com., sed aliae et cod. Ven. (Bodl. ?)

tbv %u%cog omisso ti, Schneidewin tbv %u%co6ti, aliis placebit tbv %a%6v
tt.
Ahrens, qui breviores dativi plur. formas omnino ab usu horum
poetarum alienas censet, satis violenter in epodos redegit: 'AXX' sv y'
Eyco' %a%cog tt SQCovtag uvtufisifioftut Ku%ot6t.
inietuftut fisya
Stob. Flor.
Fr. 66.
28: 'Aq%iXo%ov.
V. 1 affert Dionys.
Hal. de comp. verb. c. 17 sine poetae n.
V. 2. ivuSsv", A uvu Ss
sv, Vind. ivaSsv vel dvuSsv, Grotius uvs%s, Liebel uva 8s, ego dva8s%sv vel dvaSvsv, ftsvcov 8' uXs^sv, 0. Schneider 8v6vcov 8' dXst^sv,

XX

Equidem nunc non dubito, quid Archilocbus

Homeri exemplum, velut II.
haec germana est scriptura,
non uvu 8' t6%so, quae Aristarcho placuit. Sed deinde utrum ftsvcov
Stoll scripsit uv6%s'
sit scribendum, an aliud quid lateat, ambiguum.
Emperius dvts%sv,

ftsvcov.

scripserit: dva 8' s%sv, secutus ut solet

110: dvcc Ss 6%so %r)S6fisvog nsQ, nam
7]

V.

iv 8o%ot6tv A Vind. abcw, vulgo iv Souotg. Valckenaer coniecit ivSo%oi6tv collato Hesych.: svSoxog, ivsSqu. Possis iv
8ov.i)6tv coniicere, cf. Hesych.: iv So%ij' iv int^ovXij et 86%uf ivsSqut,
sftfisvscog 8'.

nuQutrjQT]6sig.

3.

Hartung

satis

nQ06$uX(OV ivUVttOV 6tSQV0V,

ftr]ts

bdf uecpuXcog.
Meineke, vulgo ftrjSs.

decpuXscog,

audacter:

uvs%s,

sv to^svftut',

dficpccSrjv,
oi'%co,

Vind.

oifico,

8v6ftsvtov

8'

i%&QCOV %tX.

abcw

iftcpdSrjv.

Ilgen coni.

uXst^sv,
V.
V.

ol'%tco.

4.
5.

ARCHILOCHUS.

401

dXXd %aQtoiaCv te %aiQe xal xaxoiGw a6%dka

d' olog Qv6{iog dv&Qconovg
{itj XCrjv' yCyvcoOxe
.

....

2Jv yaQ

dr)

Md%r\g de

e%ei.

67. [100.]

naod

cpCXcov

68.
.

701

trjg Grjg,

dndy%eo.

[14.]

coGte diipeoov nieiv ,

cog iQEco.

69. [90.]

Nvv

8e Aeoocpilog fiev aQ%ei, Aecocpukog d' intxQatei,

AecocpCXco de ndvta xeitai, AecocpiXog d' axovetco.

V. 6 et 7 affert Apostol. XVIII 8 a.

da%dXa bw, da%aXXe ceteri
V. 6. yiyvcoa-ne Stob., yivcoa%e Apost.
QVOjiog Vind. ut vulgo,
Qv&uog AB a m. sec. cw.
Fr. 67. Aristot. Polit. VII 6, 3: nqog yao xovg ovvrj&eig %ai cpCXovg
6 -9"Ufi6s aiQtxai \idXXov r) nQog xovg dyvcoxag, oXiycoQeia&ai vouCaag'
8c6 nai 'AQ%iXo%og nQoorjY,6vxcog xoig cpCXoig eynaXcov SiaXeyexai nQog
av Schneider et Meixov &vu6v ov yaQ Sij ne^i cp. dndy%eo.
neke, ov libri. Hartung ccxccq (iri ne^i cp.
naQU Victorius et margo
ed. Bas., libri ut videtur bmnes ne^i.
dndy%eo, dndy%exo (dndynExo)
P4, dndy%eai Pl, dney%eo SbVb, dnr]y%eo P5. Locus nondum persanatus, nam quamvis correctionum av metrum flagitare videatur,
tainen imperfectum dndy%eo in eiusinodi sententia incommodum.
(dnr]y%eo, quod Scbneider et Coraes requirunt, non est uecessarium,

libri.

augmentum omissum non

dum

est

offensioni.)

Equidem

suspicor

legen-

esse:

ov yao dXv.r) nQog cpCXcoV dndy%eo.

;)
apud Plautum Capt. III 4, 103: Quin quiescis? i
dierectum, cor meum, ac suspende te. Quod si verum assecutus sum, bic
versus non est referendus ad carmen, ex quo fr. 66 petitum, quod car(&vfi',

OQag xdS'

quemadmodum
men

moratum

aliter

v.ai 6

fuisse apparet.

433 E: Tqg Se SCipr^g ovSev

'AQ%iXo%og' Md%r\g nxX.

Athen.

Fr. 68.

qov

est

Herodian. ne^i

Fr. 69.

o%r](i.

iaxi

noXvno&rjxoxe-

57, 2: "Eaxi xo xoiovxov a%r\\ia (no-

Nvv

Se
cbg nuQa 'Aq%lXo%co'
8e AecocpiXog uev A, vvv uev AecocpiXog B, v. A. (ilv
CD.
AecocpiXog S' AewcpCXov 8' A, Nauck AecocpiXov 8' eaxiv xparr/.
nulla hic auctoripossis AecocpiXco 8' eni xQaxog coniicere, sed cod.
tas, librarius ut polyptoti figuram restitueret et hic et v. 2 scripturam
V. 2. AecocpiXco Se ndvxa v.eixai non
traditam ex arbitrio correxit.
iam sollicitandum videtur: poeta dicit: omnia de Leophili arbitrio suspensa sunt, solo usus dativo; alias iv (eni vel iv.) solet addi. Antea
conieci AecocpCXco Se ndvx' dveixai (vel dvco%xai) et deinde AecocpiXco 8'
dnovexai i. e. omnes Leopliilo dicto audientes sunt. Hecker AecocpiXov
Se ndvxa v.eiva.
AecocpiXog 8' dtiovexco scripsi, AecocpiXe Se d-nove
AB, Ae cocpilog 8' a-nove CD. Porson AecocpiXov 8 dtiovexai, Nauck Aeco-

Xvnxcoxov)
ytxX.
V.

v.ai
1.

xiai xcov noirjxcov,

naQa

Nvv

qpiXos 8e (iaHY.oa requirit.

POKTAE

LYlt. II.

Equidem credo integrum versum

26

inter v.

et

IAMBOGRAPHl.

402

70. [37. 46.]

Toiog av% Qa>7tot6i d-vytog, rXavxe, Aenxiveco

,

TCal,

yiyvexat frvrjxoig, oxoirjv Levg e^ rjpeorjv ayfl,

%a\ cpQovevGt xof , oxototg eyxvQeaejtv eQypatitv.

702

71. [43.]

Ei yaQ
2

ipol yevotxo %etQa Neo$ov"kr\g %-tyeiv.

cbg

interceptum esse,

s7ti%Quxsi

Ttdvxa %xX.

Ss)

(AscocpCXco

',

AscocpCXm

Ss

8s)

(AscocpCXcp

quemadrnodum comicus poeta

inc.

fr.

303

(haud dubie Cratinus) hunc locum imitatus item tribus versibus utitur:
Mr\xCo%QQ [isv yuQ GXQuxiqysi, Mr\xCo%OQ 8s xuq oSovq, Mr\xCo%QQ S' uqtovq snoTtxa (fort. STtcoTta), Mj\xCo%oq 8s xdXcptxa, Mj]xCo%oq Ss ndvxa
Archilochus videtur in exordio cariioisi, MtjxCo%oq S' oifico^sxai.
minis Leophili ante actam vitam descripsisse, hic praesentem fortunam
additurus, qui denique vitae exitus^ sit futurus, id quod
dxovsxco praemunit. Usus autem est Archilochus v. 1 et 3 recto casu,
v. medio dandi casum adhibuit, ut bis tantum variatum sit, hinc grammaticus addit ituod Ss 'Avwhqsovxl srtl xqlcov, contra alii ex hoc ipso
loco coniiciunt, quatuor diversis casibus usum esse Archilochum, ita-

illustrat,

Nvv
uq%sl, AscocpCXov S' snsu (Ahrens stioq) wquSs rt. %.., AsebcpiX' uXXd kIwvgsui (Ahrens sq 8' uxovs [lsv)
et iam Fritzsche AsmcpiXoQ Ss y.Xuvgsxul coniecerat.
Fr. 70. V. 1 et 2. Theo Progymn. I 153 ed. Walz: "OfirjQOv [isxaoxs cprjGC' Toioq yuQ vooq sgxXv S7ti%&ovCcov dv&QcoTtcov, olov
cpQucov
S7t
rjfiUQ uyrjGi TtuxrjQ uvSqcov xs &sd>v xs (Od. 6 135), 6 'Aq%CXo%oq'
xoioQ uv&QCQTtoiGt &v(ioq (sic Par. Med. Rom., vulgo yuQ &v[ioq)
yCyvsxut %. onoiov Z. scp' r)[iSQav dysi. Eadem Schol. in
Hermog. VII 934 (ubi v. 1 uv&qcotiolq vooq, v. 2 oxoiov et oiioCrjv),
Diog. Laert. IX 71: xoioQ (Frob. et Men. xoiq) dvQ-QconoiQ vovq (Cobet
uv&qcotiolgl &v[ioq) .... yCyvsxut &. oxoCrjv Zsvq sti r)[xsQr\v dysi,
Suid. v. IlvoQcovstof xoiQ uv&qcotioiq vovq yCv. &. oyioCrjv Zsvq rjfiSQtjv
bxoiov
yCvsxut
uyst (V uyoi), Stob. Ecl. Phys. I 38 ubi ftvfioQ
6x010
(EV oHoCrjv)
dyrj, Plut. de nobil. c. 22, ubi yuQ &v[ioq
dysi, auctor vitae Hom. (Gale Opusc. 366) ubi &v[iloq yXavnis
nui yCvsxai
oTtoiov Z. scp' r)[i,SQrjv &., Sext. Empir. adv. Math. VII
218 ed. Bekk. %ui 'Aq%CXo%oq Ss cprjot xovq dv&QcoTtovQ xoiuvxa cpQOvsiv,
V. 1. Schneidewin
onoCrjv (Vrat. Ciz. OTtoia) Z. scp' r)[xsQr]v dyst.
coniecit xoioQ dv&QconotQ vooq yuQ.
V. 2. srt' Diog., scp' ceteri.
V. 3. adiunxit Iacobs ex Platonis Eryxia
dyrj Stob.
dyst ceteri.
397 E: s%si 8' scprj %ul xuXXu 7tQuy[iaxu ovxco ndvxw OTtoioi yuQ dv
xivsq coGtv ol %qco[isvoi, xoiuvxu Kul xd TtQuyLiuxa avxoiQ dvuynrj sivuf
auXcoq 8', scpr), Sonsi [iot %ul xo xov 'Aq%lXo%ov TtSTtOLrJG&aL' xat cpQOque Schneidewin

xsi, AscocpCXco

vsvgl xoi'

(xoluvxu ) 6y.oCoiq syv.vQscoGLv (Stepbanus sghvq.)

Stephan., libri sqv[i'uglv), unde Stob. Flor. XCII 21 et
Apostol. XII 97 d ubi xol uolkol oIq, sed recte SQyfiuGLV. Adversatur
Archilocho Heraclitus fr. 5 ed. Bywater: ov cpqovsovgl xoiavta ot noXXOL OXOCOLQ Sy%V QSOVGL, OVSS [LU90VXSQ yiVWGTlOVGL, scovxoiQ Ss
Soksovgl. ita locum ante mriltos annos correxi, quem minus recte
tractaverunt critici.
Fr. 71. Plut. de EI ap. Delph. c. 6: sl yuQ cocpsXov, cpr\Glv sv.aoxoq xtov sv%o[isvcov, v.ul 'Aq%CXq%qq' sl yaQ %xX.
g>q, Meineke cov,
Wyttenbach oJg fort. recte.
%sCqu, Elmsley %slqC. Coniunxit Elmsley

sQyfiuciv

(sic

ARCHILOCHUS.

403

72. [96.]

Kal

u6xbv xunl ya6tq\ yu6tQu

in

jcs6alv dQr]6tr]v

7tQ06(iaXiv priQovg t ^irjQOLg.

73. [41.]
"H(jl(3Xuxov

nov

xul

uXXov

xiv

ijd'

cctr]

XL%r]6uto.

74. [U.]

XQrifidtav u^Xntov ovdiv ietLV

Ot>d ftavyLU6L0V

ix

7tldr)

XvyQov

r)XCov Xu^LTtovtog'

ot)d'

u7t(6(jLOtov f

7jV 7lUtr\Q 'OXvflTtLCHV

vvxt

&t]X

{i6t]{i(iQLrig

703

d'

unoxQvtyug cpuog
i]k& ix uv&QCOTtovg diog.

tov xu\ 7tL6tu Ttuvtu xuTtUXTttu yCyvtat

5 ix dh

uv6qu6lv
,

[lr|^

iirjddg ^

vficov i6oQcov d-uvfiu^itco,

otuv 8Xcpi6L &r]Qg uvtu\iCtycovtUL voftov

hunc versum cum

fr.

et sane

seq.,

videntur haec cohaerere, sed non

continuo se excipiunt:
Fr. 72. Schol. Eurip. Med. 679: do%bv zoivvv Xsysi xbv nsQi xr v
yaoxsQa xbnov 'AQ%iXo%og- %al nsosiv 8q. in' d. v.dn\y.y. nQooBdXXsLV
zs prjQOig. nQOofiaXsiv Matthiae. et Elmsley, nisi quod Britannus
(i.
nQOoBaXssLv et ftiyssiv et nsassiv ac praeterea nf)nX 6cripsit.
Fr. 73. Clem. Alex. Str. VI 739: av&ig xs b 'AQ%iXo%og xb '0(Lr\qlkov sv-sivo (isxacpsQcov (II. i 116) 'Aaaccfirjv ov8' avxbg dvaivot

vv noXXcov co8s ncog yQacpsL' "II(iBXcinov nxX. Correptam

syllabam vocis dxr\ tuetur dxsco, id quod Callimachi versus fr. 537
Movascov Y.sivog dvr\Q dzssL testatur, nam Homericum dzsovza (II. v
332) ancipitis mensurae. Ex dJ-dzr\ primore vocali detracta ortum Jrdzr\
[iai, a.vxi

vel dzr\, prima syllaba correpta: sed vulgaris forma dxrj, quoniam ex
trisyllabae' vocis contractione originem duxit, producte effertur. dXr\
Hermann, avdxrj (deleto r\8') Schneidewin, idem v.ov requirit. Emperius
eandem formam etiam Aeschylo restituens
r\ fidxrj, Meineke r) ddxrj,
Ag. 730 (ir\XocpbvoLg ddxuiGiv et Suppl. 100 dxav 6' ddxa (iszayvovg,

quem quidem versum ego quoque ad eundem modum

correxi.

*L%r\-

oaxo, fort. rectius 'iiL%r)aazo.

Fr. 74. Stob. Flor. X 10: 'Aq%lXo%ov (A om. locum).
V. 1
affert Aristot. Rhet. III 17: xai cog 'Aq%iXo%og tpsysc noisi" ydq xbv
naxsQa Xsyovxn nsqX xi)g ftvyaxqbg sv xco iduBip- XQr\(idxcov 8' dsX-

nxov

om. Ac,

V. 3.
qui deiude a sXinov exhibet).
V. 4. Xvyqbv libri, vitium
subesse metrum arguit, vyQov Valckenaer, co%qov Bentley, possis dsQybv, sed aptius, quod olim conieci r\Xiov Xd(inov axsvvyqbv, Meineke d-AQov, vel r\Xiov Xdfinov, Q-aXvnQbv. Haupt ut Xvyqbv tueretur,
8' om. Vind. a. m. pr. Respicit huc Plut.
rjXico Xdfinovxt scripsit.
de facie in orbe lunae c. 19.
V. 5. nai niatd ndvxa Liebel, libri
ov% dniaxa ndvxa, unde ndnLGxu. niaxd correxi olim itaque Thiersch
et Muller; Valckenaer xov 8' anioxa ndvxa, Doederlein Opusc. II 194
ndniaza ndvxa.
V. 6. vilcqv, Meineke r\(icov scripsit.
V. 7. oxav
scripsi, idv Valckenaer, iv' dv Thiersch et Hermann, vulgo Tva.
hxX.

(isarjfi^Qirjg

(sed 8'

Schneidewin,

v.

(isar\(iQiag.

20

;:

IAMBOGRAPHI.

404

evdliov xai 6cpiV &aXd66r]g r\yeevxa xv[iaxa

rj7tLQ0V yevrjxai, xot6i d'

KplkxeQ

r)8v r)v OQog.

75. [36.]

KXv&' ava% "Hcpai6xe xaC pot

6v[i{ia%og yovvov^ievco

ilaog yevov, %aQtt,ev d' oldneg yaoCtpai.

76.

Avxbg

e,dQ%cov itQog

[44]

avkbv Ae6$tov

itair)ova.

704

77. [38.]
c

lg Aicovv6ot avanxog xaXbv e^aQ^at fieXog

oida di&vQaiifiov , otvco 6vy%eQavvco\te\g cpQevag.

Vind. acpt.
r)%ssvTa Meineke et sic ut vid. Vind., r)%r\svTa
V. 9. vitium latet, facillima medela xoiai 8' r\8v f\ bgog vel
Toiatv r)Sv r]v ooog, sed utrumque repudiandum, quamquam r)Sv_ slvat

V.

8.

acptv,

vulgo.

non

offensioni est,

cf.

Xenoph. Mem.

xi&so&at, ubi Cobet confidenter

i 4,

17 oncog

dv

avxfj f\Sv

r\

ovxco

Conieci vXr\stv oQog et

formam vXf\stv testificatur Choeroboscus II 717, 23. Fortasse legendum
xoig 8' a8r\ Svstv (sive Svnxstv malis) ogog. Iacobs xoiaiv r\8tov 8',
8oY.fi

substituit.

Schneidewin xoiatv dv8dvr\ 8', Emperius xoiat 8' oyQog f)Stov, Hartung
xoiat 8' r)8ovf\v oQog (Sco). Haupt scripsit xoiat 8' fj 8vr\ noQog oblitteObversatus
rans verbum aptissimum oQog, ineptum 8vr\ inferens.

Herodoto V 92 'H 8f\ oxs ovQavog soxat svsq&s xfjg yfjg

%ai f) yf\ (isxscoQog vnsQ xov ovQavov, %ai ol dv&Qconot vofiov sv &aXdaarj sfcovot %ai ol i%&vsg xov nQOXEQOv dv&Qconot.
Fr. 75. Plut. de aud. poet. c. 6: olov sv&vg 6 'AQ%tXo%og oxav
(isv sv%6(ivog Xsyrj' KXvft' avah, (libri %Xv&t) %tX., avTov tov &eov
est hic locus

V. 2. i'Xaog, Seidler coni.-r^fojg.

snt%aXov(isvog SfjXog egtiv.
ysvov,
ysvsv Schneidewin.
Fr. 76. Athen. IV 180 E: To yaQ s^aQ%stv Tr)g cpoQ[iiyyog i'Stov
%ai 6 t'j Q%iXo%og' AvTog %tX.
StonsQ 6 (ilv *Hoio86g cpr]Otv
Hecker AvSiov satis intempestive, et praeterea avxtg praeAsofytov
optat.
Meineke, cum antea avXog s\aQ%cov coniecisset, postea mutata
sententia %avxtg scribere et hunc versum fr. 77 subiungere maluit.
Fr. 77.
Athen. XIV 628 A: $tXo%OQog Se cpr\otv, cog oi naXatol
ansvSovxsg ov% asi St&VQa^ovatv aXX oxav onsvScoat, xov (isv Atovvoov sv oivco %ai (is&rj xov Ss 'AnoXXcova fis&' f)av%iag %al xd^scog
.

(isXnovxsg.
ooto.

quam

AQ%tXo%og yovv

cpr\aiv

*lg

Atcovvaoto

%xX.

V.

1.

dtoavvoov Hermann, vulgo dtcavvooto, PVL /JtovvHermann noa recte elisionem ab hac clausula 6i6 omnino arcet,
neque alii poetae neque Homerus plane fugiunt, velut 11. XI 35

dttovvaot

scripsi,

iv 8e oi ofjtcpaXol r\aav ssi%oot %aaaixsQOto Xsv%oi, sv Ss (lEOOtot viRetiose scribi solet, corrigas Xsv%oi\ idque etiam schol. agnoscit.
spicit, ut Meinekio videtur, Callim. fr. 223: xov xs fiE&vnXrjyog qpQoi[ttov 'AvTtXo%ov, ubi 'AQ%tXo%ov cum liuhnkenio fuerit corrigendum.

ARCHILOCHUS.

405

78. [l.j
.

Ilokkov de TcCvav xal %aXCxQr\xov [le&v,

ovxe xtfiov ei6eveyx(6v

ovde [ir)v xkrjd-elg (vy

akkd

o*'

(r))

r)(icov)

rjl&eg, ola dr) cpClog'

ya6xf]Q voov xe xal cpQevag naQrjyayev

5 eCg dvaideCrjv.

Athen. I 7 F: "Ori neoi neQircXeovg cprjoiv 'AQ%{Xo%og 6

dv.Xf\TOV e ne lanalovtog elg ra GVfinooia Mv
xovicov 8{v.r\v Sotiovoc 8' ol Mvxoviot Scd to neveo&ac xal XvnQav
vr)oov oirceiv eni y/Uajfodrr/ri xai nXeove&u Sca^dXXeo&ai' tov yovv
Fr. 78.

FlttQiOQ noiTjTrjs a>9

yXioxQOV 'lo%6(iax>ov KQccTivog Mvkovcov naXer ncog av 'lo%0(id%ov yeyovcog Mvv.oviov opiXoScoQog ctv ei'r\g. (Iam ea, quae subsequuntur, non
Cratini, sed alius comici esse videntur.) 'Aycc&og nQog dya&ovg avdQttg eGTtaoofievog rjnov ycotvd yap ra tcov apiXcov. -TIoXXov 8e nivcov
srt V, ovxe ri L)
xcci %aXi%Qr\Tov (le&vcov ovts (ita BCD, ovt

Tifiov (B, Tifiov LV) elofjveynag (eiofjveynovg V) ovSe (ir)v xXrj&eig fjX&eg ola Sr) cpiXog, aXXd oe yaoTTjQ voov (BCD, vcov V)
Te xai cpQevag naQr\yayev eig dvaiSe iccv 'AQ%iXo%og cprjoiv.
ltaque haec novissima omnia Ionici iambographi sunt: hunc respicit
Eustath. II. 1148, 38: (if\ Tiva tiiiov eloeveyncov eineiv xar' 'Aq%{,

Xo%ov, dXXd StjXovotl dovfi^oXov Seinvov. xal eoTiv 6 Titiog xaxd ro

Idem tamen parum sibi constat, siquidcni
covr) covog xai %oXr) %)-og.
co 8 {a ro
Ti\ir\\ia (adde ib. 1222,
p. 563, 27: xicir) rtju-og naQa Tr\ nco (i
28 et Philemo, qui dicitur, p. 105) certe non abutendum est hoc testi V. 1. \ii%v Casaumonio, ut priores versus Archilocho abiudices.
V. 2. eiaeveyytoov scripsi, legebatur elor\veyyiag.
bonus., libri fie&vcov.
V. 4. r) adCasaubonus ovxe.
V. 3. ovSe
vcp' fjfitov adieci.
V. 5. dvaiSe{r\v vel dvtt{8eiav libri ut videtur, Dindidit Porson.
dorf dvai8{r\v. Cnm antea haec ad epodos retulissem, ut trimetri
cum dimetris iambicis essent consociati, nunc Porsonum secutus in te-

trametros redegi:
v.

autem partim

ille_

2 et 3: eo&{cov &' cov

r)(idg fiX&eg ktX.

bme

Tifiov

aliter

constituit,

scripsit

ov tiv' eioevf\vo%ag, ovts

Iam quae Athenaeus ab

(ir)v

enim
ytXr\-

initio dicit:

neQi
TleQiytXeovg oog dttXf\TOv eneionawvTog elg ra ovctnooia Mvytovtcav 8{ytr\v,
de his ambigi potest: poterat enim ipse Athenaeus proverbio illo adhibito sententiam versuum Archilochiorum, quos subiecit, illustrare:
sed veri similius videtur, haec quoque ex Archilochi isto iambo petita
esse, ut Archilochi causa grammaticus proverbium illud explanaverit:
neque tamen ipsa iambographi verba descripsit, sed orationem conformavit ad exemplum comici poetae, quod servavit Suidas v. Mvnwviog
yeiTcov, ubi est: xal nccQOi(i{cc

&elg eg

Mvnov{cov Smtiv
inecanencciiiev etg ra ov(inooia.

Archilochus fortasse scripserat:

dXXd

o'

i)

yaOTr\Q voov Te xal cpQevag naQrjyayev

elg dvai8{r\v dtcXr\T\

SevQO Mvxov{cov

8{y.r\v

xcofidoctL.

Conferas versum, qui in proverbiis fertur (Zenob.

'An.Xr\Ti Kcofid^ovGiv elg cpilovg cp{Xoi.

II 46.

Diog.

1 60):

IAMBOGRAPHI.

406

79. 80. 81. 82. [47. 110.]

705

'EQadyLovCdy] XaQCkae, XQrJlid toi yeXolov

noXv

tQtxo,

cpCXtad-'

itaCQcov, tSQipeai 8' dxovcov.

*
<&iXeeiv

6tvyvov

iovta prjde 6ialeye6&ai.

iteQ

*
'A6t<x>v d'

ot 8e itoXloC.

ot (iev xatoiti6&ev r)6av,

'

4rj[ir}tQC te %etQas ave%a)v.

706

83.

Ea&ev exa6tog emvev

Meineke tetrametros

ev de $a%iCr\6iv.

scribens

fecit,

ovxs xtttov

cov

(ovSsv')

sia-

svsyYao, ovxs (ir\v YXr\&sig (so^ril&sg, olcc 8r) cpiXog (cpCXotg). Hartung
haec Epodis adscripsit ita conformata: lloXXov 8. n. y. %. tt. ov xittov
ov (ir)v ov nXrj&sig r). ola 8. tp., dXX' sv MvYcovicov 8tYr\'
siorjvsyv.ao'
r\
(ittQyog sig dvat8Cr}v.
quae cur improyaatrjQ voov yap y. tp. n.
banda sint, baud obscurum.
|

Hepbaestio 47: nQtoxog 8' 'AQ%CXo%og s%Qr\ouxo

sv xolg xsxQttfisxQOtg nQOxd^ag ccvxo xov L&vtpaXXlyov' To vuq 'EQaofjtovCSrj XaQCXas' (ed. Flor. XaQiXag)
dr\\ir\xQC
rs %siQag ccvsf-cov
sqsw noXv tpCXxaQ"' stccCqwv (A noXvcpCXxccQ'')
xal ndXtv cptXssiv axvyvov nsQ sovxa. Et auctius idem 83: IlQcoxog
8s Y.a.1 rovroig 'AQxCXo%og YS%Qr\xat
'Eqccg(iovi'8t] XaQCXas, %Qr\(id xot
oi 8s noXXoC. et 86:
'Aaxcov 8' oi ttsv YuxonLO&sv r\ouv
ysXoiov
toansQ 'AQ%CXo%og sv xta 'EQcco(iovC8r\ (Fl. BH 'EQ(iovC8r\) XaQCXas. et 87
dag rtttQ' AQXtX6x<p' 'Aoxcov 8' oi (isv Yaxonto&sv. et ibid. 'Tnovor\osts
8' av XLg v.al xqCxtt\v SiatpoQuv sivcct xco 'AqxlXo%(o nQog xovg fisx' ccvxov,
Ktt&' r)v dvanaCaxcp SoysC xto nQcoxco xQrja&at, 'Eqsco noXv tpiXxa&' sxatqcov, TEQtySttt 8' uyovcov. <>lXsslv axvyvov nsQ iovxa (ir\Ss SLuXsyso&uL.
Verba 'EQttO(tovCSr\ XuQCXas etiam afferuntur in Argum. metr. ad Pind.
Pyth. IX et XII, cf. etiam ad Istbm. III et V. Et hoc quidem apparet
versus 'EQccottovCSrj %xX. et sqsco y.xX. coniungendos esse, sed etiam reliFr. 81. fjoccv scriqui ex eodem carmine deprompti esse videntur.
psit Meineke, vulgo r\oav. Respicit Athen. X 415 D: 'AQxCXoxog 8' sv
rsTQtt(isxQOtg XuqCXuv (PVL jjfiptAotv) sig xd ofiota S ta fi s fiXr^HEv ag
Fr. 79. 80. 81. 82.

xco (isys&st xovxto

'

oi Y.(o(itp8onotol xov KXscovvfiov nal TJsCaavSQOv. Cf. Eust. Od. 1630, 4.

Aelian. Var. Hist. I 27 (ubi XctQCSav), atque etiam ap. Aristid. II 380
pro XstSov Charilai nomen restituendum videtur.
Fr. 83.
Gramm. Hamburgensis, cuius fragmentum edidit Welcker
350: xd
256), Schneidewin in Philol.
Opusc. IV 50 (Mus. Rben.
naQtt tij yQtttp-fi StacpoQOVfisva' siai xavxcc aQystcpovxrjg' xai xvQog sv

xrjQrjoag (isyav

KQyvcpav aQyicpovxa' stYsXog daxsQonij

Ytti

xo

1'KsXog.

dnoXsta' i(iavxov sig ancoXstav oi%r)oo(ittt nXdrmv &dXEta' nai sv ftaXCrj

ysydvvvTttt. dXaovsCa' Y.ai tt\v dXa%oviav nXsioxa naQE%si xav av&Q<oncov

UQiax6h,svog'

aY%Cr\

pttY%stcc

Kcci

s^to&sv

ttQ%CXo%og' OQ&oyQacpCa Tavra.

sntvsv sv Ss
quae fortasse ex Eugenio

SYaaxog'

ARCHILOCHUS.

II ili

AO

407

I.

84. T68.]

4v0T7]VOS

a^u^og,

f'yXl[iCU

%alertij6t,

XO&G)

&ecov odvvrjGiv

exrjTi

rtenaQftevog di' oatscov.

85. [77.]

'AXAd

6 Av6i[isAr)g,

[i

co

ddnvaTca ito&og.

'tulqs,

86. [59.]

Atvog

mg

rtj av&Q(6rteov ode,

ctA(6rtr]%

ccq'

707

xaleTog %vvcovir\v

efii^av.

desumta sunt, quem Suidas testatur scripsisse nsQl xcov slg ia Xr\y6vxmv ovopdxcov ofog svSsia r\ svSCa, v.al noxs dicpoQSixui.
Scripsi
,

scoirsv pro s^co&sv, et (tuK%Cr\oi pro un%Cr\, quamquam versus etiam

aliter redintegrari poterat, velut r)v 8s uv.%Cr\ xig. Est autem ut videtur ex eodem carmine in Charilaum petitus, cuius reliquias HephaeSchueidewin trimetrum restituit soco 8s ug snivsv %xX.
stio servavit.

Stob. Flor.

Fr. 84.

V.

2.

LXIV

12:

'Aq%iXo%ov

(sic

A, xov avxov Vind.).

Trinc, vulgo snxrj.

Fr. 85.
Hephaest. 90: Tqlxov 8s ioxt, nu^' 'Aq%iXo%co dovvuQxr\xov sk San.xvXiY.ov nsv&rjfiifisQOvg %al latt{}t.M0v Si.(isxqov u%uxuXr\%xov
no'AXXd %xX.
'xaiQS, Fl sxaiQS.
Xvot^eXrjg,, codd. XvoixeXr]g.
&og, Turn. nd&og.
Fr. 86.
Ammon. 6 ed. Valck. Acvog %ul nuQOifiCu- 6 uev yap
utvog eoxi Xoyog %uxd dvunoXr\oiv uv&i%rjv dn6 dXoycov ^cocov r] cpvxcov
nQog uv&Qconovg elQr\usvog, cog cprjGi Aov%iog TuQQUiog sv nQcoxco nuQOtuitov, olov dno usV uXoycov ^cocov, cog nuQ 'Aq%iX6%co' Alvog xig
s&svxo' %al xu skys- Eadem leguntur ap. Diogenian. Paroem. Praef.
p. 178. Apostol. Praef. Walz. Rhett. II 11. Et. Gud. 19, 22. Et. Angel.
editum a Ritsch. v. alvog. Choerob. in Ps. 144. Cram. An. Par. III
371, 13 (ubi om. ?, 1> Sch. Hom. Od. 508. Eust. II. 865, 3. Od. 1768,
oSs om.
V. 1. oSs, cog, Ammon. Eust. altero loco oS' cog.
61.
V. 2 affert Apollon. in
Eust. priore 1. Et. Gud. Et. Ang. Sch. Od.
Bekk. An. II 490.
ap', ap' vel apa Amm. Cram. Au. Diog. Eust.
Post dXconr\ add. xs Amm.
Sch. Od.
%alexog, ap. Diog. xai
alexog vel %al dsxbg, Et. Gud. Et. Ang. r) dsxog, r]8' dexog Eust. altero loco, priore %ul dexog.
^vvmvCav Et. Gud. Ang.
%vvcovCr\v
V. 3. $uih,uv Diog. Rhett.
Choerob. Apollon., utrumque Schol. Od.
Walz. Schol. Od., t&svxo Amm. ceteri, Eust. altero loco euil-uv r)
sxrjxi

Respiciunt praeterea ad hoc carmeu

yQucpi\v s&svxo.
r 407. Philostr. Imag. p. 766 (381 ed. Kayser). cf. etiam Theo
Progymn. T. I 10. Schol. Arist. Av. 651. Priscian. II 430 ed. Keil.
Archilochum non tantum in duobus carminibus, in quibus fabulas de

%u&' sxsquv
Schol.

II.

IAMBOGRAPHI.

408

* 87.

s6r

'OQag %v

snstvog vrpr}kbg Ttdyog

tQr]%vg rs %al itaXCyKorog ,

sv r<p xd&rjiiai 6r)v skarpQC^cov iid%r)v.

88. [6.]

'& Zsv, TtdrsQ Zsv

6v

d'

SQy

6ov

iisv

ovQavov XQarog,
dv&QcbltOOV OQag

STt

708

d'S[ii6rd, 6ol ds ftrjQCeov

XscoQyd
nai
rs
dCxq ixsXsi.
v($Qig
xccl

aquila et vulpe deque vulpe et simia illustravit, his involucris ad augendam acerbitatem usum esse, quod Schneidewin Huschkio auctore (in.
Miscellan. Philol. quae Matthiae edidit T. I p. 1 seqq.) statuit, docet
Iulian. VII 227 A: dXX' 6 (lsv (iv&og iaxi TtaXatog, icprJQLiooag 8s avtbv av itqdy[iaaiv sxsQOtg' otisq oIllcci notsiv stcodaoiv ov xfj xQoniv.fi
%qojllsvoi xcov vorjiidxcov xaxaatisvi}. noXvg Ss iv xovxoig 6 HaQiog iaxi
noir]xr]g. Atque alibi quoque vestigia fabularum supersunt, velut fr. 39
Bovg saxiv rjfiiv %tX. fabulae speciem refert, sive Aesop. 23 (95 ed.
Halm.) sive aliam contnleris, item fr. 131: %oXr)v yuQ ovy. s%stg icp'
rjnati, ubi vide quae dixi.

XV

795 A: 'OQag ... iv

Atticus ap. Euseb. Praep. Ev.
o. iX. tid%rjV inl xovxov xbv viprjXbv ndyov xb 8qi(lv
nai TtavovQyov insivo frrjQiov dvsX&siv dSvvaxov "iva 8s sig xavxbv
sX&rj xoig dsxov ysvvrjLLuaiv aXcoTtrj^, r\ xv%rj xiv\ Ssi %Qr}accLLsvovg inslvovg TtovrjQa Y.uxansosiv slg yrjv xcov otv,sicov avtoig cp&ccQSVtcov
i]
cpvaaouv avxt]v, d (jur) TtscpvYS opvsiv, XaifyrjQU avy.Xcoaat ntSQu (hoc
Euripidis potius esse videtur), Yui ovxcog uQ&siouv i% yi)g dvanxsa&ai
TtQog xbv vrpr]Xbv rtdyov. scog S' sxdxsQOv ini xr\g oi%siag (lsvsi xd^scog,
ovv. svi Yoivcovia xoig yr\g nQog zd ovquvov &QS(i(iuxu. Archilocho vinV. 1. sax, cod. Scor. saxiv, Schneidewin iaxl nsivog.
dicavit Meineke.
V. 2. xQr]%vg FGI, v. tQu%vg.
nuXiyxoxog CFI et Scorial. ndXiv
Pr. 87.

trn

Y.d%"r]xai

'

V.

Meineke, legebatur x.d&rjxuL,

ar)v iXucpQigcov (nd%r]v
quippe Atticus suae orationi accommodavit.

YOtog.

CDFG,

3.

xco

CD,

iviXacpQi^cov

v.

a.

Ytt&rjLLUt

(id%r]v EI, avvsXucpQigcov

Scorial.

ivsXacpQi^cov

savxbv oQvtg vulgo. Huc refero Hesych. iXucpQigcov. naQuoYsvugofLsvog

Ad hanc aquilae oraQuSicog.
(id%r]v, Schneidewin coni. ttdvrjv.
tionem respondere videtur vulpes versibus fr. 88.
:

in m. 'AvxiFr._88. Stob. Ecl. Phys. I p. 122: Aia%vXov (sed A

Archilocho vindicat Clem. Alex. Str. V 725: xoiXo%ov)- *l Zsv %xX.
ttixa Kttl 6 IldQiog 'AQ%iXo%og Xiysf co Zsv, abv (isv ovqccvov kquxog, av 8' SQyu in' ovQuvovg OQug XscoQyu %al d &i(iig. inde Euseb.
Praep. Ev. XIII 687, ubi in dv&Qconovg oQccg (sic codd. vulgOQsig,
uvV. 2. in
unde Schneidewin oQsig) XscoQyd xs ncci u&sluozu.
&Qconcov oQug scripsi cum Schneidewino, Stob. in ovQccvicov y.u.1 uv&qconcov oqocs.
V. 3. v.u.1 d-Sfiiaxd Liebel, ap. Stob. A %dd-LLioxttg, ol 8s

9.,

y.ttl

&s(iLxag

ol,

Canter

K.tt&SLLLxag,

Brunck

xdfrs(iiGxa scripsit.

ARCUILOCHUS.

409

89. [60.]
'Eqsg) rtv

vjitv atvov,

co

KrjQvxtdr)'

Kxvvfievrj Gxvrdkrj'
fjst ftrjQtm' anoxQtftBtg
ftovvog av' E0%artr}v

nt&rjxog

5 tcj

d'

aXajcrjt, xQdake'rj

(>'

dvvrjvteto

7CVXVOV fyovGa voov.

Fr. 89.
Ammon. 6: ytai naX.iv otuv Xsyrj (AQ%iXo%og)' sqbco
.
Videtnr autem nihil inter
anvTaXr]. sh' inicpsQSL' IH&rjytog nti htX.
Eadem Crara. An. l'ar. III 371, 13. Apostol.
V. -' et 3 omi8sum esse.
V. 1. KriQvyiiSr] atnbiguum utrum
Praef., et v. 26 Eust. 1769, 1.
.

nomen proprium, an

gentis (vid. Phot. KrjQvyiiSui' ysvog 'A&rjvrjOtv,

adde, quamvis diversa origo nominis Kr\Qov%i8ai, quae Milesia fuit
gens, vid. Hesycb.), an denique, appellativum. Ceterum Cram. An.
Apost. nriQvSiY.rj, ut fortasse aliud quid lateat; possis huc referre Lucian. Pseudol. c. 2: TTpo? a liol Sokii ovS' dv 6 'AQ%iXo%og avTog Sluqnsaai nQoanuQuyiuXsaag xat tov 2Jif.icavi8rjv ytui tov InncovaytTa avp
noisiv iist avxov ytav sv ti tcov nQoaovTcov aoi ytaytcov ovTotg av ys
nuiSug dnscprjvug iv ndarj ^SsXvQia tov 'OQoSoiytiSrjv (A OQoSiytrjv,
E OQoSoytiSrjv, Fa OQoytiSrjv, aliquando conieci 'O 80180 yti 8 rjv) y.al tov
sit

tov BovnaXov, Tovg

,ivxei(i@rjv yial

srtsivcov idiifiovg.

nam nomen

illud,

quod aperte corruptum, nou ex Simonide, sed potius ex Archilocho

petitum videtur.
Hartung scr. ra ytrjQvytiSuL u%vv(jlsvol oytvTdXr/.
V. 2. d%vv(isvrj oxvTaXr], Cram. An Ap. d%vv\x,svr) aytvTuXr], nec tamen

}>ropterea

de eloc.

c.

Sap. conv.

Utitur hoc versu Demetr.

d%vvfisvr)V o%vTuXr\v legendnm.
5 (Rhet. IX 5). Scbol. Pind. 01. VI 154, cf. Plut. Septem
c.

8.

De

Arsen. 89.

Rhodius (Athen.

aytvTuXr]

apud Archilochum scripserat

451 D) et Aristophanes Byzantius (ib.

III 85, E), e quorum libris vel ex scholiis in Archilochum petita viV. 3. ftqQicov dnoytQi&sig, Cram.
dentur, quae affert Pindari schol.
V. 5 et 6 affert Et. Gud. 19, 23 corruptos.
&rjQi'ov vnoytQt,&sig.
<xq', uq' Amm. Eust., utrumque Apost.
ytsQSaXsr], Amm. Cram. ksqSaXr).
Respicit Plato Rep. II 365 C, cf. etiam Dio Chrys. Or. LXXIV
T. II 745.
Aelian. Hist. An. VI 64
Basilius de leg. gent. II p. 183.
Initium huius narrationis videtur inprimis convenire cum fabula
Aesopia de simia et vulpe, quam Babrius paucis illustravit, ubi simia
mendax maiorum suorum monuinenta iactat: itaque recte Huschkium
haec composuisse largior, at idem Archilochus vel in eodem carmine
vel in alio (quod quidem eosdem numeros ostentabat) enarravit fabulam de simia regiam dignitatem nacta, sed vulpeculae fraudibus irretita, vid. Fab. Aes. 29 (44 ed. Halm.) et novar. fab. Babrii syllogen
23 ed. Lewis. Hanc enim fabulam manifesto spectent fr. 90 et 91.
Sed Archilochum de simia etiam alias fabulas Buis carminibus insernis8e coniicio ex Aristide II 398 (Phot. Bibl. 437 B) nsQis q%ovtul Ss
dXXcog Pqotwv si'ScoXa ytutjLOVTcov, IIoloSov ytr]cpr)vsg, 'Aq%lXo%ov nifrr]xot, Svo ftoQcpdg s%ovrsg dvri tqlcov Tr)g rpayixf^s (Joog. quae spectant
8ive ad fabulam de simia leonina pelle induta (cf. Lucian. Philop*.
c. 5) sive potius ad simias pyrrhichen- saltantes (Fab.
Aesop. 360 ed.
Halm. Babrii nov. syll. 78); nam quamvis Aegypti rex ibi commemo-

Apollonius

retur (Lucian. Piscat. 36)

fabula antiqua

est.

vel

Denique

Cleopatra (id. Apolog. c. 5), ipsa certe

ex Archilocho petitum proverbium,

fort.

IAMBOGRAPHI.

410

90.

709

'PoJttQtp Qld6[lSV0V.

91. [60.]

Toirjvds $

co

tfift^xs, tr)v itvyriv #gjv;

92. [23.]

E(iv d' ixlvog ov xata7tQo'l%taL.

93. [62.]
Tfj [lV

710

vdcOQ <pOQL

doA.O(pQOVOV6a %LQL,

($

tr)tQT]

TtVQ.

nC% r\%og yccQ 6 nC&r\tiog, kccv %Qvosa

s%r\
odnfiaXa scribendum.
Et M. 715, 44: 2JKavSaXr'\&Qav, xb nsravQOv rcov nayCSoov
Fr. 90.
'AQ%CXo%og (ita V, vulgo 'AQCoruQ%og,
uqxsX., D uqiotx.) Se Qontqov scpr\, olov QontQco sqsiS6(isvov savi 8s rb sv rr\ nuyCSi nufinvXov
vXov, cp SQeCSerui. Schol. Aristoph. Ach. 678: oxavddXrjfi-Qa Xsysrai
rd ev rutg nayCalv sniKUfinr) vXa, slg a sqsCSsi (sqsCSstui). onsQ 'AqAdde Suid. v. oxavSdXrj&Qa. Archilochus di%CXoxog Xsysi QonrQov.

quo utitur Lucian. adv. indoct. 19

ovfifioXa, ubi

xisse videtur:

Mvacpbvov
'PonTQCO SQSlS6(lSVOV.

Hesych. Mvocpbvov nayCg. nam licuit poetae hoc vocabulo etiam

de maiore decipula uti.
Fr. 91.
Schol. Arist. Ach. 120: ToibvSe 8', co nC%r\v.s, rbv
ncoycov' sxoov^] Kal rovro nuQooSr\v,sv s% rcov 'Aqx^Xoxov sncpdcov
nvyr\v, quod Aristophanis
(sic Huschke, codd. sncov)' Toir]vSs nrX.
parodia tuetur, non sollicitaverim, praesertim cum nesciamus, quo pacto
poeta simiae casum exornaverit. Hermann rv^rjv legendum suasit,
in Aesopeae fabulae paraphrasi est 01 Ss roiuvrr\v rr\v ipv%r)v s%cov,
quod vocabulum cave credas Archilocho reddendum esse; alius paraphr.
rotavrr\v ov (icoqCuv s%cov roov aXoycov fccocov fiaaiXsvesig. Babrius syll.
vid.

nov. 23, 13: slr'

Fr. 92.

Et.

co

nCftr\v.s

M. 689,

1:

roiog

wv Svvaarsvasig.
rivsg Ss nuQa rb

TlQOtY.rr\g-

i^so&ut.,

Sco-

Qsdv riva Xapfidvsiv obg 'AQxCXoxog' ifisi v.rX. ubi c. Flor. om. 8'.
Eadem Zonar. 1573 (ubi -naranQot^srai) et 1578. Favorin, 383 (om. S').
Suidas v. v.urunQoti),srai, ubi sv pro ifisv, Etymol. Vind. cod. XXXII
ubi 0' ov y.aranQoterai. Ceterum Schneidewin Ss nsivog. Ad JEpodos
retuli, "quoniam Et. Gud. 305, 3 et Cram. An. Par. IV 55, 12, ubi
versus ipse excidit, sed interpretatio extat (ov ScoQsdv saov xuruyvooaeraC ng, dXXd dnoSooosi (jug&ov eov snQut-e), addunt: ovroog svqov sv
vnonvrffiari snmScov 'AqxiXoxov. Eadem Miller Misc. 179. Respicit etiam
Orion 82, 23.
Plutarch. vit. Demetr. c. 35: ov [i,r\v, aXXd r) rvxv na&dFr. 93.
8' stsqjj nvQ
rfj
nsQ r) nao' 'Aq%lX6%co yvvr) Ti\ (isv vScoq
Eadem de primo frig. c. 14 (ubi &r)rsQr\ Ss
(ubi x SoXocpQcov %sqC).
nvQ et Diibner 8oXo<pQOVsvoa) et adv. Stoic. c. 23 (ubi om. icpogst, et
,

srsQrj).

V.

2.

rr\rsQji

Schneidewin,

v.

9r)reQr\.

ARCHILOCHUS.

411

94. [63.J
IIccteq AvxdfificCy Ttolov icpQccGco Tods;

TIQ
rjS

6ag

7tCCQl]LQ

to tiqiv

(fQEVCCg;

7}Qr}Qr}6d-a'

vvv 6e

dr)

itokvg

ccGtoIGi cpcctvEcu yilcog.

95.

Tvg

ccqcc

dcctficov xccl

teov %olovixEvog;

Fr. 94.
Integrum, sed sine poetae nomine affert Sch. Hermog. in
Walzii Rhett. VII 820: saxl Ss ccsi xo IncoSov (}qcc%vtsqov xov itgo ccvTOV 6tC%0V 6vXXct@CCg TS66CCQCCg, 010V 6TL%0q (ISV 6 TtQWTOg r)yOW 6TQ0Cpi]
toSs.
r\TOi %aii.ov olov TIcctsq Avnccufioc (cod. Mon. Avkcccc)
sltcc to sncpSov Ti"g (Mon. xC) ia; 6ccg nctQr]sLQS cpQ. sItcc ccvxCoxqocpog rjxoL hcoXov r/<? xo ... noXvg. sixcc nccXcv sncoSov cc6T0i6i qp. y.
.

Afferunt v. 1 et 2 Hephaest. 129: si6i Ss sv TOig noLr\\i,cc6LV vtcci ol ccqoiov TIcctsq Avy.. nrX. et Schol.
esviniog oviol -/.ccXovfisvoi sncoSoi
Heph. 167 et p. 31 ed. sec. Gaisf. et qni aperte Archilocho tribuit Mar.
.

Victor. 235: Similes Archilochiis illis TIcctsq

opQSvccg." V. 1. affert
praeterea Schol. Heph. 171. Mar. Plot. 268 et 272. Rufin. 385, adde
Mangelsdorf Anecd. Chiusiana p 26, v. 2. Demetrius de eloc. 5 (Walz.
Rhet. IX 5). Scb.Aristoph. Ran. 384 et Io. Sicel.ap. Walz. Rhet. VI
128, ubi est rt's 6ccg nccQiriys (supra qs) cpQSvccg, ccg %qlv y' sa%sg,
V, 1. noiov Schneidenique Argum. Metr. Pind. Pyth. V. VI et VII.
dewin et Brink x.oiov, qui praeterea probat coniecturam a me olim
propositam sed dudum repudiatam sdQccg dcoTaSr} pro scpQCCoccg xoSs.
V. 2 legitur etiam ap. Plotium
xoSs, Schol. Heph. 168 Xoyov.
p. 270, ubi apnd Putschium dimeter ut videbatur alias non obvius
.

xi

pcc-AQcc

Sr)

cpQovsig, xccXccv

extat, itaque a me in Archilochi reliquias receptus est, at codicum

et B scripturae quae nunc demum sunt cognitae TICCAKPAP0<I>POENE
et TICCAKPPAPHIPE<t>POENE arguunt Scaligerum recte verba xig accg
nccQ. apQsvccg agnovisse.
Scaligeri inventum
III 228.
nccQrjsiQS, ap. Heph. PJB nsQirjQS

protulit Kiehl
CA nccQsnsiQS.

Mnemos.

V. 3.
codd. Jjg, unde Walz ccg, sed cf. Hom. Od. x 553
ovxs tl XCr\v aX*L[iog sv noXsficp ovts, cpQsaiv r\aiv ccQrjQiog. Eandem
structuram testatur nomen <T>Qa.GiriQi'Sr]g quod a <&QccaLr\Qr\g (sive <PqccoCrjQog) i. e. cpQSvr'jQr}g descendit.
rjQtJQrja&cc scripsi, legebatur fiQtjQSiod-ai,
librarii formam noviciam ut solent substituerunt.
Bekker rjQrjQscca&cci
Ex eodem carmino fort. petiit Hesych.
vel rjQrjQsa&cc requirit.
dcoTccSr\g' dcoTov v[6g 6 Avytccfi^rjg.

r]g

Schneidewin,

Fr. 95. Et. M. 752, 15 not. (cod. V in m.) et Flor. Mill. Misc. 280.
tovto to tsco (xso) TSToXfirjTCCL xai tsov' oiov Tig ccqcc %tX. Eadem
Favor. 481.
Archilochi esse versnm docet Cram. An. Ox. I 409, 5: xo
xso xsxoXfirjxsv 'AQ%CXo%og xs %oXov(isvog sinsiv ccvxl xov xCvog. Scripsi xsov pro xsov a recto casu xsog (aeolice xCog) pr,o xCg, quemadmodum rsco, xscov, xsolol, otsco alia retrahunt accentum.

IAMBOGllAPHI.

412

96. [82.]

"Oqxov d' ivo6<pi'6d-rjg {isyav

aXag ts xal xqd%st,av.
.

97. [79.]

711

(o6L %

ds oi 6ad-tj

bvov nQtrjveog

xrjhavog STiXr^iiiVQEv oiQvyrjtpdyov.

Fr. 96.
Origen. adv. Cels. II 74: xig yuQ ovx olSsv, oxl noXXol
yui XQunirjg insfiovXsvcuv xoig GvvsGxioig; xal
yoivcovr)Guvxsg dXcov
r
nXrjQrjg iaxlv r) EXXr)vcov yul (iuQpdQcov lgxoql'u xoiovxcov nuQaSsLyfiuxcov. yul ovsiSicov ys 6 IldQiog LUfifionoibg xbv Avydfi^rjv yaxd uXug

xQans^av GvvQr)yag d&sxtjGuvxu cprjGi KQog avxbv "Oqv.ov vlxX.

Dio Chrys. II 746: Tbv 'Aq%CXo%ov ovSsv covrjGuv ot aXsg yul r)
XQans^a itQog xr)v bfioXoyiuv xcov ydftcov, cog cprjciv uvxog.
Et. M. 167, 25: xQvyrj Ss sgxiv b zJrjfirjXQLuybg yuQnog,
Fr. 97.
cocnsQ ovov yr)Xcovog SxQvyrjcpdyov, avxl xov yQL%ocpdyov yuxd
yul
Cf.

nXsovuGfibv xov 6,

inl xov yQvbsig onQVosig' cog na^d 'Aq%lX6%co,

xQvyav ov% s%ovGav r) firj xQvycofisvrjv, ol Ss dSsvSQOv. ubi rectius cod.
Par. 2630: cbg nuQu 'Aq%lX6%co' bvov yrjX. oxq. sed plenius Et. Sorb.
Cod.
AQ%iXo%og. ol Ss ol gu&q 6 erjx' bvov yoXcovog oxQvyrjcpdyov.
Par. 2636: ol Ss OLGu&r)yr}v 6 crjfiuivsL novov ycoXcovog 6. Brux: ol Ss,
OLGu&r)yriV o Gr fiuivsL xovov ycoXcovog oxQvcpdyov. Cram. An. Par. IV
61, 26: AQ%iXo%og, ol Ss oiGu&riyrjv 6 Gr\fiuivsL xovov ycbXcovog oxQvcpdyov. adde Et. M. 271, 28 not. (cod. V): xQvyr) Ss yul b drjfirjXQSiay.bg
yuQnog, cbg 'AQ%iXo%og' lGr\ xov bvov yr)Xcovog oxQvyrjCpdyov dvxl xov
yQi&ocpdyov. cod. Flor. Miller Misc. 88 'AvxiXo%og bor} x' 6. y. oxq.,
sed idem 223 oggt] x' bvov.
Sed auctius Eust. Od. 1597, 28: yf)Xcov
cog

[isv nsnoirjxui

dnb

yrjXcovog inXr)fivQov

bvcov 'AQ%iXo%og' cogx' bvov nQirjvscog

unde Elmsley trimetrorum reliquias restituit:

xcov 6%svxcov
,

bvov TlQirjvsog (pro nQtrjvscog) Kr)Xcovog inXf)fiVQov oxQvyrjcpdyov.

Non recte Schneidewin Eustathii fragmentum diversum statuit ab eo,
quod Et. M. servavit, quod quidem sic constituit: r) Ss ol Gu&rj "OG-q
x' bvov yr)Xcovog oxQvyrjcpdyov. in quibus r) Ss ol Gu&rj recte emendavit: at sunt haec in unum coniungenda et ex Epodis petita, itaque r)
Ss ot ad&r} d>Gsi x' bvov IlQirjvsog n. inXf)(i(ivQ sv orp. scripsi,
nam ui Ss ol cd&aL
quod in librorum corruptelis
inXr)fifiVQov
latere videtur, propter plur. numeri insolentiam reiiciendum. Lobeck
V. 3. Schneidewin
aiSoiu S' rj IlQirivsog yr)Xcovog yxX. coDiecit.
coax'

putat alios grammaticos ycolcovog sive yoXcovog legisse, fuit fortasse

oi Ss xb uiyvXcovog i. e. dyvXcovog. vid. Et. M. 55, 1: dyvXov
Solov vnb AvScov. eadem Hesych. Bisyllabam formam firmat Et. M.
544, 50: KvXXoi ov Si^ovxo' b Ss noir)xr)g na^d xb yvXov. yal 'Axxiycog
.

yul xcov dx.vXcov yul xcov fiuXdvcoV ubi KvXov ovSi^ovxo scribendum.
SxQvyrjcpdyov tuetur etiam Phot. 355, 24. Schol. II. v 291, sed aliam
lectionem suppeditat Hesych.: uxQvyricpdyov noXvcpdyov xQvyrj yuQ 6

Idem tamen etiam oxQvyrjcpdyov agnoscit. Adde

denique Eust. II. 1003, 16: cog SrjXoc xo uSrjcpdyov yr)Xcovog 6 xqvPermire Et. Gud. 92, 11: 'AycoXcovog, oxQvyrjcpdy ov
yrjcpdyov.
nsQtxxsvovxog xov o, cbg yul oyQvosig yxX. Sed collato Et. M. apparet
JrifirixQiuybg yuQnog.

413

AKciin.nriius.
98.

[Gf).|

*Pat,v6nevov xccxbv ofaad' dyeti&ai.

712

99. [84.]

Zev ndtQ, yd^iov pev ovx'

daiGap,r\v.

100. [76.J

Ovxe&'

6ii(Q$ frdkkeig

dnaXbv %Qoa' xdoysrai ydo

ijdrj.

haec ad sequenteni glossam 'AtQvyexog referenda esse et formam

lit-

errore oftam.
Prosthesis
multiplex et varius usus in Graeca lingua, sed rationem non satis perspexerunt grammatici nostri. A principio littera A addita velut aaxa%vg, dacpe, dacpi, dnoiva, d(ivvco,dtQvvcov. Verum haec principalis figura
varias vicissitudines subiit: hic quoque vocalis subsequens suam vim
expromere solet, prosthesis ut consentaneum est adsimulatur stirpi:

A auctam

tera

ex

d-ncoXcovog

manifeeto

itaque uoxu%vg, aanaCoco alia primigeniam apeciem retinent, atque passim etiam diversa voculi subsequente servata est A velut avuvayna,
sed asainiulationem oetentant ttSvov (compositum dvdtSvog antiquitatis
tenax), UxCg, oXonxco, 6(i6oyvv(it, oSvqouui, oytQVoeig, oxqvvco alia. Verum obscuratur principalis littera etiam nulla stirpis ratione habita,
velut
antiquam vocalem A deiicere solet (est enim haec vicissitudo

omnino
Qtcog

satis frequens), velut oaxucpCg, "Oaog, oyiiXXco, 'OiXevg, '0@quconQvotig alia utrurn ad hanc consuetudinem

nam

testificantur:

an ad assimulationis legem exainiuanda sint, non liquet. Ad eundem

modum etiam E in locum litterae A succedit, velut tQcpdiog, ubi A
propter vicinura P obscuratum, sed videtur magna ex parte horum
exemplorum origo non tam ex linguae usu repetenda, quam ex poetarum arbitrio, qui multa novaverunt, saepius fallacis analogiae specie
Verum non licet haec singillatim persequi, habet
decepti, velut itor\.
enim haec quaestio multas cautiones, velut Cretenses atoaa dixerunt,
quod vocabulum olim AAPEA fuit, altera A propter finitimam P in
E mutantes, Iones longius ab origine desciverunt, quibus itQarj in
usu fuit. Attici UQQrjcpOQovg et tQQrjcpoQOvg dicunt, de cuius vocabuli
Ceterum haud pauca, quae
etymo C. Fr. Hermann secus iudicavit.
nostri grammatici huc referunt, segreganda, velut eipCu, quod reduplicationem UEWIA ostentat, avta%oi, quod est dviu%oi, alia. Curtius
prosthesin sibi reperisse visus est in vocabulie de&Xog et de&Xov, pravam coniecturam de origine etiam uunc tuitus, at ab dtCQta&ai. descendit dt&Xov, inde deductum de&Xog, ac prosthesis, qua auctum est
verbnm principale dtCQtiv etiam iis, quae inde descendunt, adhaerescit.
Hephaest. 38:

Fr. 98.

v.a.1

Xafiov, a> nQcoxog (iiv i%Qr]oaxo

vov %xX. cf. Schol. Heph. 176.

xo xexQapexQov yiaxaXr]Y.xi%6v tlg SiovX-

'AQ%CXo%og iv incoSoig' $>aivo[te-

Fr. 99. Hephaeat. 34: TqC^xqov St naxaXrj-nxinov (xQO%aCxov) olov

6 xiveg d-necpaXov lanfiwov yiaXovav Zev %xX.
iaxt xo 'Aq%iXo%ov
Nan. , cett. et edd. iSaodurjv. Affert etiam Schol.
iSaiadfirjv
,

ACDMP

Heph. 186 (ubi S

01.

iSrjodurjV,

XII (ubi iSaodpriv,

*m v

iSaodurjv), Tricha 12. Schol. Metr. Pind.

Nem. VIII et XI (ubi item iSa-

iSaiadunv),

)>
,

Hephaest. 36: To yiaXovuevov CvvcpaXXtytov co

'AQ%CXo%og v.i%Qr\Tai, av^tv^ag avxa 8ayi.xvXiY.6v xexQautxQOV
Fr. 100.

nocaxog

ovtcos"

IAMBOGRAPHI.

414

.101.

UolXdg

[95.]

8e tvcplag iyyikvag ids(o.

102. [97.]

>

Tcp

rjdovrjg 6aXev^iivrj xoQcovr}.

103. [61.]

Totog yao cpiXotr\tog SQcog vnb xaQdtrjv ikv6&zCg

rtoXXr)v %at d%lvv 6{i[idtci)v %vev,
nkityag ix ^trjd^iarv atakag cpQevag.

104. [64.]

713

de&ha

IjQog drjvt'
dr)^iog rj&Qot&to,
iv 8e Batov6id8r\g.

%zX. ubi

OvTtifr'

quod

FBH

correxit Brunck.

Nan.

ouines

ftdXXotg,
ftdXstg,
&dXXr]g,
KUQcpszut, Mitscherlich coni. nuQcpsui.

oficog,

Repe-

titur versus ib. 40 (ubi opcog) et 88 (ubi oficog).

Priorem partem affert
Schol. Heph. 176, posteriorem 174. Adde Attil. Fort. 356, qui adscripto
integro versu deinde repetit colon dactylicum: apud hunc cum ovnstofiog vel Soxsxofiog (sed deinde

ovhst'

6(icog

revocare.

uterque cod. ov% s'&') legatur, possis

Elmsleius cum hoc versu coniunxit fr. 116.

Fr. 101.
Athen. VII 299 A: 'O^qov siitovxog (II. cp 353)- Ts iqovx' iy %iXvig is xki i%&vsg dxoXov&cog inoirjas kuI AQ%iXo%og~
TloXXdg %xX. Fr. 101 et 102 haud dubie eiusdem carminis sunt,

cuius reliquiae praecedunt.

Fr. 102.
Schol. Arati 1009: dtuKtvovat yuQ xdg Ttxi^vyug ovzot
(noQunsg) vcp' r)Sovr)g zr)v %oizr\v %uzuXuBovzsg r\ xr)v iv. zov dsQog
l-n(id8a Stuztvdaaovzsg' %a\ tiuq' 'Aq%iXo%co' vcp' r)8ovfjg auXsvoftivrj v,.
Scripsi caXsvfiivrj, quod etiam Meineke coniecit.
,

Fr. 103.

iXva&sig,

Stob. Floril.

Hermann

LXIV

coni. sXt%&sig.

11:

V.
Toiog %zX.
V.'Aq%iXo%ov
% AB Vind. Gesn. m., vulgo

dxaXdg Meineke, legebatur unuXug.

carmine, cuius reliquiae praecedunt.
iv.

1.

3. i

Est ut videtur ex eodem

Hephaest. 129: sial 8s iv xoig notqftuatv %ul oi uqqsvlotov IldzrjQ AvHULtBu

xai sxt'
ovzot %aXov[ksvot incoSoi
sv xot nQog us&Xu %xX. Et. v. 2 idem 39 dilucide tribuit Archilocho:
zcov 8s sig avXXuBrjv xco (isv nsv&r}(it(iSQSi nQog Svo noalv ovacov xcov
olov iv Ss Bux ovatdSrjg,
cvXXuBcov 'AQ%iXo%og v.i%Qr]xut iv incoSco
quae descripsit Schol. Arist. Nub. 275. V. 2 affert Hephaest. praeterea
Keil. Mar. Plot. 261 et 267.
25. Schol. Heph. 176. Priscian. II 411
ed^
V. 1. 7tQog Srjvxs scripsi, Bentley svxs TtQog, quemadmodum_ Archilochum narrandi exordium cepisse non est probabile, vulgo sv xot
V. 2. BazovatdSrjg. Cf. Hesych. HsXXrjtS sco
TtQog, ACEPS svzt 7tQog.
(Musurus male EsXXrfCdSsco). ZsXXicog viog 6 (tdvxig, BuzovatdSrjg zo
Ceterum Arovofiu. quod haud dubie ex hoc ipso carmine petitum.
chilochus fort. Batusiadem hcto nomine appellavit ZsXXrjlSrjv, nam csXFr. 104.

x,cog

ARCHILOCHUS.

415

* 105.
Mar. Plotius 277: Hoc potest dividi in dimetrum acatade quo supra docui: OABOTAOCEC(yel I)

lectum Archilochium

eC&IAOIC"

codex

sic

OAB&TAOC&O&IA&TC.

versum

iectura Pindaricum

restituens.

Librorum scriptura

fallax,

cpikoig vel cpikovg fuisse certum. Coniicias:

quod versu extremo

nisi

(B) apud Gaisfordium, cod. A Keilii

Putsche Aixcokbg uvr\q ityo&ev ex con-

'IttHfivXog dcorj

de voce iaii^vkog vid. Arcad.

p.

64,

cpikoig.

20 Schm.

Hesych.

iafir\kog'

Antea 0ayrjkog cog &eoivioig conieci. vid. Hesych.:

afivog (haec enim iusta vocabuli forma est, non cpdyi-

koi8oQr\xi*6g.
cpayrjkog'

kog,

Emperius afiovkog ya&eo

6

et

ut nonnullis placuit),

Aecocpikog,

Brink

(puto cpayakog)'

cpaykaog

Gcpakeig scripsit,

afiovkog

el

6v

xco

Hartung
cpikco,

%ipaoog.

Ttoofiovkog

ia&

Kiehl afiovkog kg

Grammaticus dimetrum ArchUochium vocat, itaque

consentaneum est, exemplum quod profert ex Archilocho depromptum esse. Alii sane metrici Anacrcontium appellant, quoniam
ille quoque haud infrequenter hoc versiculo usus est, neque vero
hac observatione abutendum, ut Anacreonti vindices hunc versum
cpikovg &eog.

etBA&TAA02 in
vid.

ad Anacr.

codicum
20.

fr.

vestigiis delitescere credas,

de Bathyllo

Sed fortasse exemplum a grammatico con-

fictum <&a(3ovkkiog cpikog cpikoig, ut

adhibitus sit.

Romanus homo

Fabullius

106. [102.]

HxcoGQov6av

C06t JtEQdlXCC.

107. [101.]

77aoA#, yevvalog ydo

slg.

Xevg vel otXXog (aeXXbg) videtur appellativnm esse, quo homines garruli
et vcmi notabantur; unde oeXXCgeo&at. dixit Phrynichus Comicus fr. 13,
quod sic redintegrandum videtur ope Apostol. XV 41: "Ayafiat, diovv,
aov oxbfiaxog, cog aeoeXXiaai Kax' Ala%Cvr\v %e%o\i\).ev' r\8r\ noXXdxig.
Ad hoc Archilochi carmen referendus Aristid. II 380: ov xoCvvv
ovS' 'Ag%CXo%og
xovg dgCazovg xoov *EXXr\vtov xai xovg evSo^oxdxovg
e"Xeye naxiog, dXXd Av%d\i$r\v xal XeiSbv (Meineke coniecit QetSov, ego
XaoCXaov) v.al zbv Selva x6v \idvxiv, xat zbv IleQiHXea xbv xatr'
avzbv, ov xbv ndvv, xt xoioixovg dv&Qibnovg $Xeye Kttv.cog.
Fr. 106.
Athen. IX 388 F: Tov Se ovbpaxog avzcov (neQSCxcov)
Hvioi avazeXXovai xr\v fiearjv avXXar\v, d>g Ao%CXo%og' nzcooaov-

aav xd.
Fr. 107.
cbg

Athen.

xal 'Ao%CXo%og'

XIV

653 D: revvaia Xeyet xd evyevtj 6 cpiXbaocpog,

ndgeX&e

%xX.

IAMBOGRAPHI.

416

Nal

val

108.

[nyxavog %k6i]v.

[ia

109
'Slg

av 0e

d'

714

ftGoCi]

[104.]

lafioi.

110. [105.]

Mr\ tev ^LEka^invyov tv%r}$.

111. [103.]
"E^inXrjv e^iov t xal cpCXov.

112.

AeC(o$ yaQ ovdsv icpoovEov.

Suidas: vui vui (id [i. %X. OQVog ini %Xsvao[icp, idem iain
%X6r\v val val (i. (i. %X. (ubi val vui ABVE, vulgo
vui val). Vemra dimetrum esse apparet, quo genere metri cum Archilochus potissiraum et Anacreon usi sint, illi attribuere malui. Eiusmodi iure iurando Iones usos esse testatur Athen. IX 370 B, ubi
postquam dixit [irjnoxs ds 6 NivavdQog (idvxLv vsvXr\vs xr\v VQd(ir\v
lsquv ovguv, Hipponactis versus adscripsit 6 8' s^oXia&cov Iv.bt.svs xr\v
vQU(i^rjv xr)v snxdcpvXXov tum addit ex Ananio, Epicharmo, Teleclide,
Eupolide val (id xr)v VQU(jLrjV vel xug vQU(idg: idovsi ds 'lioviv.bg
Fr. 108.

supra

(id (irjvcovog

slvui 6 OQVOg.
Et. M. 26, 23: #<ar)
Fr. 109.
e%ei 8s x6
insidij svQrjxui &co'rj, cbg uuq' 'Aq%lX6%co' 'Slg
vorin. 82.
Atque ita in titulo antiquo Locrensi
item trisyllabnm, ut videtur: exercuit mirum in
.

iv

d'

naQaSooscog,
vxX.

OIEZTO

modum

gistros ille locus,

tum &cou vel non
ignorant in crasi

nam

incerti haerent,

Cf.

Fa-

legitur,

nostros

ma-

utrum Ionicum

&cor\ an inaudi&colu in aere illo legatur;

minus insolens adiectivum

easdem leges quas in contractione observari, itaque
ex Dorico. sermone ftcota sorco coalescunt in &co'^gtco quemadmoduin
sv&u 'PoSog, svtuv&u nd8r\ dicitur.
Pro XdfioL fort. Xdrj legendum.

Fr. 110.

Schol.

Hom.

II. co

xovxov (xbv dexbv) vuXeiv

xv%oig

(id

est

[nr\

xsv

315: sico&s %ui 6 'AQ%CXo%og (isXd(invyov

xsv vxX. Hesych. Mr\x' ev(ieXu[invyov
xLvog uvSqslov vul lg%vqov xv%oig.
(ir\
:

r\

(ieX.)'

Suidas et Zenob. V 10: [ir\ evye (ieXa[j,nvyov xv%0Lg (ubi vid. interpr.),
ut fort. xv%oig restituendum sit. Cf. etiam paroemiogr. Milleri Misc. 367.

Apollon. Soph. 67: "E(inXrjV i[ineXddr\v, ovveyyvg, r\ mg

vui 'AQ%CXo%og ini xov %coQig' sfinXrjv i[ioi (ita cocl., Villois.
Eadem Schol. Nicand. Ther. 322: nuQu 'Aq%lXo%co
s(iov) xs vui cpiXov.
(e'(inXr\v dvxi xov %coQig, olov) S(inXr\v i(iov xs vui icpoXov (vai cpoXov
P) vui xu ef-rjg, Bussemaker vr\cp' oXov, Schneidewin coni. vai $6Xov.
Fr. 111.

svlol, %coQig.

Fort. sfinXrjv i[iev xs vcocpoXov (vcocpoXsco).

Fr. 112.
Phot. 218, 3:
Xscog ioxi xsXscog' 'AQ%iXo%og-

AecovoQr\xog'

icoXo&QSV[isvog' xb yuQ
Respicit Apoll.

Asicog vxX. ubi cod. Xslcol.

de pron. 334, quem locum Bekker non recte mutavit.

ARCHILOCHUS.
113'.

'Slg

417

[117.]

cpd' ivayai TaQyrjXta.

114. [80.]

716

avdodiv XCna KoCoavov rjniog nooatdoov.

navTt}xovt

115.

Kal

$r\G6ag oqecov dvQnatitaXovg , olog tjv iri

rfirjg.

116. [94.]
"Oyfiog xaxeov Se yrJQaog xa&aiQei.

Fr. 113.
Hesych. &aQyr)Xta, 'AnoXXcovog soQxr) xai oXog b ur)v
tsgbg xov frsov' iv Ss xoig &aQyr\XCoig xdg anaQ%dg xcbv cpcavoutvcov
(Vossius cpvouevcov) noiovvxai xai nsQtytouC^ovac ratira Ss &aQyr)Xta
cpaaCv xai ur)v &aQyrjXic6v xai xr\v fivsxrjQiav (Musurus tytsxrjQCav,
Schow svsxrjQiav) iytdXovv aQyrjXov, xai 'AQ%CXo%og cpr\aCv cbg cpats vvv
:

aysi xd &aQyr)Xia. quae quamvis dubitanter correxi. Athenis Thargeliis

cpaQnaxol diis immolabantur (Harpocr. 180), qui mos apud Iones ubique videtur fuisse. Schmidt cbgaca &vs, vvv dyst TctQyqXia, Hartung coQaia vvv
dyte xdSs &aQyr]Xta. Ego aliquando trimetrum restitui $>r\otvog, cog
cog <pr\ot, qua apocope etiam
cprj, vvv dyec TaQyr\Xia, ut cog cprj sit
Anacreon usus est, et TaQyqXia translate dictum pro evsxrjQia. Q>r\aCvog
nomen apud Iones et Atticos obvium, apud Arrianum perperam $totv6g
scriptum.
Fr. 114.
Plutarch. de sollert. anim. c. 36: KoCQavog
TlaQiog
yaQ cbv xb yevog iv BvavxCco SsXcpCvcov BoXov iva%e&evxcov aayrjvn xai
yttvSvvevovxcov ytaxttytonr)vai nQiduevog ue&r)yte ndvxag. 'OXCyco Se vaxeqov enXet nevxr\ytovxoQOV s%cov, cbg cpaat Xrjoxcbv avS^ag dyovaav. 'Ev
Se xcb uexai-v Ndl-ov xai TldQov noQ&ucb xrjg vecbg dvaxQaneCarjg xai
.

dXXcov Siacp&ttQevxcov
iyteCvov Xeyovat SeXcplvog vnoSQauovxog
ttixcb xai dvaytovcpCovxag ieve%&r)vai xr)g Xiytvv&ov (Etyttvov Reiske)
xara anr\Xaiov , o SeCytvvxai ue%Qi vvv xai ytuXetxai KotQavstov. 'Enl
xovxcp 8s Xsysxat notr)aac xov 'Aq%CXo%ov IJsvxr)ytovx' %xX. Similem
famam de Coerano Milesio memoriae prodidit Phylarchus ap. Athen.
XIII 606 D.
Necessitudinem, quae intercedit inter hoc Arcbilochium
et incerti poetae versum (fort. ex certamine Homeri et Hesiodi) ap.
Aristot. Sophist. Elench. c. 4: nsvxr)ytovx' uvSqcov sytaxbv XCns SCog

xcbv

Meineke animadvertit neque vero Archilochus epicum illum

imitatus est, sed Archilochi versus isti fuit exemplo.
r\ntog, cod.
Harl. Inntog.
JJoastStbv, Schneidewin JJoaetSetov.
Fr. 115.
Hephaest. 88: 'Ev uiv Sr) xovxo xcov na^' 'AQ%tXo%co
davvttQxrjxcov, dXXo Ss... olov iaxtv ovxog' Kat Br)aa ag xxX.
dvanatndXovg , Archilochum antiquo more SvanatndXog scripsisse olim
existimavi, sed potius syllaba anceps indicio est, apud Archilochum
haec duo cola separata fuisse, quae metrici secuti recentiorum poetairi rjftrjg, iri
rum consuetudinem copulaverunt.
olog, olov CPS.

'A%iXXsvg,

r)r\g

xb

FIE,

inr)Br\g

ACPS, vulgo

Fr. 116.
Hephaest. 30:
xov 'Aq%iXo%ov "Oyuog
1'OETAE LiYK.

II.

icp'

r)Br\g.^

T^CuexQa Se
rcxX.

et

(ytaxaXr\yixiytd

Schol.

168.

lauBiytd)

Respicit
27

Atil.

otov

Fort

IAMBOGRAPHI.

418

117. [67.]
Steph. Byz.: IlaQog'

vr)o"og,

xal TtoXtv ^AqiiXoypg \avxr\v\

r]v

xaXst iv xoig iitmdotg.

118.

Zenob.

xavxrjg

fisfivr\xai

6xi%ov'

68: UoXX' old\ aXco7tr\', aXX' i%i~vog ev fisya'

cprjal

AQ%iXo%og iv

yQacpsi

STttpdfj'

6s aal "Icov b xQayiKog

xcov navovQyoxaxcov. vid. ibi interpr. et

hoc versu etiam Plut. de

Archilochi

est,

r)

Paroem. T.

II

anim.

sollert.

OfirjQog xov

naQotfiia

iitl

128. Utitur

16, qui fortasse ipsius

c.

idem legebatur, ut opinor, etiam

YMN02

ds %al

Xsysxai ds

Homeri Margite.

in

EI2 HPAKAEA.
119.

TrjvsXXa xaXXCvLKs.

Exq. a.

%aZQ

ava%, 'HQaxXssg,

357: Archilochium oXfiov xaxor."

fr.

100.

byfiog,

nu&utQsi,
Fr. 119.

cpcovrjg

fort.

Non

recte

-au-acov

xuxuyQsi, Liebel

yrjQuog

Hartung

otfiog.

Sch. Arist. Av. 1764:

xu&'
x

Tr\veXXu

Elmsley coniunxit cum

legebatur

scripsi,

xukov.

r\v.ei.

tb xr]vsXXa

(Jtifjtrjoig

eott

y.QOV[iatog avXov noiag (Miller Misc. 366 xr]vsXXa apud Archi-

lochum secundum Aristidem

fiifirjfjtu xov uvXr\tt%ov ivSooifiov) urtb xov

ov etnev 'AQ%tXo%og slg tbv 'HQunXeu aetu xbv a&Xov
Avyeov TrjvsXXu ytuXXivtyts, %ulqs uvui-'HQU>iXsig, uvxbg Ss v.ul'l6Xaog
ai%fir\ta (Rav. ul%(ir\xr]g) Se (om. Rav.). donei 8e itQoixog 'AQ%tXo%og vi%r\oug ev TLuqco tbv drjfjtrjtQog vfivov (pertinet haud dubie ad fr. 120)
suvxa tovtov eniitecpcovr\'Kevut. Archilochi verba eodem modo scripta
affert schol. Arist. Acharn. 1230,- sed pro Se exhibet Svo, et plane sic
Tzetz. Chil. I 690, Suid. v. tr\veXXa (ubi 8vco). Respicit huc schol.
Pind. Nem. III 1, cui carmen yiuXXivtttog dicitur, quod fortasse ex ipso
Pindaro ductum, qui 01. IX v. 1 dicit: tb fjtsv 'Aq%iXo%ov ptsXog cpcovusv
'OXvfinia %aXXtvt%og 6 tQtnXoog -AS%XaSo>g uqhsos ubi in scholiis multa
ex diversis commentariis servata sunt, quae cum haudquaquam inter se
congruant, conciliare difficillimum est. Neque qui in Herme V 192 seq.
de his scholiis disputavit L. de Sybel, nodos probabiliter expedivit,

ecpvfivtov

bene ille quidem meritus, quod schol. cod. Vrat.

quae Lehrs de schol. Pind. 6 seq., quoniam iis

integra proposuit,

uti

nescivit,

temere

sprevit.

Iam potissima ex Pindari

scholiis

Carminis reliquiae

adscribo.

tb Ss oXov ovxco
%uXXivt%s %uiqs uvu^ HQUKXstg avt. ts %a\ 'i. ut%fir\tu Svo'
tr)vsXXu xuXXtvfxe %. u. 'HQuytXetg.
TqtnXoov Se Stu tovto etnev, inettovto tb rtofifidttov toig vtytcbotv xtX.
S-r) Tptrov (potius tQtg) eXeyeto
Affert versus etiam schol. 4 usque ad at%(iutu Svco (sic enim exhibet,
sed Va2 at%fir\tu Svo), 5 nihil dicit, nisi ftr) itUQOvtog Se avXr\xov elg

auctiores

TrjvsXXu

quam

aliis locis

extant 3 in cod. Vrat.

ARCHILOCHUS.

11

!t

(trjvcXka xaXMvixc,)
avtog tc xal 'Iokaog al%\w\ta dvo.

tav

etaiQcov dvurtQovoaevog tXeye

Tr\veXXa naXXivine. Sed accuratius
iX&tbv eig 'OXvfiniav, Q eXr\aag vpvov dva(3aXs 2: 6 'AortXoxog
o&ai slg llga-KXt a iv tij 'OXvixnia, dnoQr\aag xi&aQcpSov Sid zivog
Xii-stog (it(ir\aaad ai zbv qv&(iov xal xbv rj%ov zr)g ni&uQttg inexe(Qi\oe'
1

ovvzdug ovv xb noixiidziov zr'\veXXu, ovzco xai xu tr)g dvsfidXXszo, xai

avxbg usv xbv r\rov zr)g yn&dgag vno-KQtvoixsvog tXsysv iv (xsocp zcp
roQca xo tr\vsXXa, o Ss %OQog xu iniXocna. olov KaXXtvins %uiqs uvu
HQUxXeig, xai et xi sxsqov, olov Avxog xs xai 'l. uixfiuxu Svo, TrjvsXXa.
*Ex xovxov xb Xombv ol dnoQOvvteg niAruQCpStov tovzcp xcp" y.bfifiuxi
iXQcbvzo, xb TrjvsXXu xq(xov (leg. rpi?) uvxb imcpcovovvzeg. Denique
6: tb (isv 'AqxcXoxov (tiXog, o xolg vcncoot, xd 'OXvixma inrjSezo, r\v
ytoivcbg Svvdfisvov uQfiofcscv inl nuvxbg viyirjcpOQOv Sid tb
tQiotQOcpov
,

xal

nQuscog avtr)g ipiXbv %eiv tbv Xoyov (xr\ze Ss ovopu (irjze

iS(co(iu dycov(o(iuxog. icpvfivico Ss xargjjpcorro zovzcp- Tr]vsXXa %uXX(viv.t
tb Se ZQinXoog, oti tQlg ineneXdSovv tb KaXXivi-ne ov nu&oXov Sh
tQig, dXX' ozi tQinXr\v i'xet> tr)v ozQOcpr)v xai ndXtv dvaXufit3dvsxui.
'EQUxoo&svr]g Ss cprjoi (ir) inivhtcov slvui xb 'Aqx&oxov (isXog, dXX'
v(ivov s ig 'HQuxXsa, zqmXoov Se ov Scd tb ix xqicov azQOcpcov avyneia&ai, dXXd Sid tb rpig icpvuvidfeo&ui tb KaXXivixe. JTfpi Se zov
ozt
oze b avXr\rr\g r\ b yu&ttQiezr)g (xr)
zrjveXXa 'EQUtoa&evrjg cprjoiv
nttQr)v, 6 i%aQXog uvzb (iszuXuficbv s"Xsysv a> zov (xiXovg, 6 Se zcov
ncofLuotcbv %OQog inefiuXe tb KaXXivme , xai ovzco avvetQOfievov
yiyovs
r
zb TrivsXXa %aXXiviY.s. *H 8s dQ%r) tov fieXovg iativ Sl KaXXivine x a fy'
in
fuisse
Herculis
conditum
Eratohonorem
uvui, 'HQunXeeg. Hymnum
sthenes auctor est, neque mirum, quandoquidem in Paro insula Herculis Y.ttXXcvUov sacra fuisse arguit titulus CIGr. II 2358, quamquam
hoc cognomentum pervagatum fuisse constat; quod Sch. Pind. 2 dicit
poetam Olympiae Herculis laudes celebravisse, futile est commentum,
nec magis audiendus Sch. Arist. tradens Archilochum in memoriam
zr)g

'

victoriae,

quam mnsico certamine

reportaverit,

carmen hoc panxisse,

iure negavit Eratosthenes , quamquam postea

soliti sunt in recentis victoriae memoriam Olympiae potissimum cantitare, ut Pindarus et Aristophanes testificantur ; nec mirum, nam ephymnium cuilibet victori conveniens, Herculis autem laudes Olympionicas vel maxime decent, praesertim cum Archilochus Herculis victoriam
de Augea Eleorum rege reportatam celebravisset, ut schol. Arist. ((ietd

quod epinicium

fuisse

tbv Avyeov d&Xov) docet, unde veteres grammaticos integro etiam tunc
carmine usos esse apparet. Nunc exordium tantum superest. nam falluntur qui quemadmodum Leutsch nihil deesse existimant.
Carmen
unde Aristarchus censuit Pindaro zQinXoov Y.aXX(vi%ov
fuit Tp/ffTpoqpov
dictum esse, de quo epitheto alii alia commenti sunt, vid. Schol. v. 3:
zQinXoog Se r)zot o rpis inct86(ievog r) ZQiazQocpog cov xara zbv 'AQ(ataQro 'Aqx^Xoxov (liXog r\v tQ(atQocpov.
adde Schol. 1 6
Sed
Xov.
quae sch. v. 3 de stropha et antistropha lyrici poematis adduntur,
aliena sunt ab Aristarcho; strophae Archilochii hymni aequabiles erant
et minutae, ex colo trochaico et iambico trimetro contextae, hinc sch.
,

v. 3 r\ ineiSr) tQ(u (a(itid eioiv, quandoquidem tribus strophis singuli

trimetri inserti, cave enim credas singulas strophas ternis colis vel
versibus iambicis absolutos esse. Tres strophas carminis etiam Erato-

sthenes agnoscit, sed aliter Pindari locum interpretatur 6 tQinXoov

Se ov Sid tx rptcov azQOcpcov ovyneio&at, dXXd Sta zb rpig icpv(ivideo&ai zb KttXXivme. Quod si singulis strophis ephymnium fuit addi-

27*

IAMBOGRAPHI.

420

5 ttfvsAXa xakXivczs.

Sxq.

(Tr\vskla xaXkivvKs).

(3'.

%aZQ

ava%

'HQcctcXssg.

tum, de verborum magis quam de rerum momentis dissensio foret inter

Eratosthenem et Aristarchum, quae dissensio rationem habet, si ephter singulis fuit strophis insertum, ut novies xrjvsXXa KaXXivLKS
Hoc planissime testatur schol. cod. Vrat. 1 a Sybelio
editum: nco[ii,dovxi tpiXotg] nXstovcov ovacov axQocpcov (cod. male avxiaxQOcptov) ita&' sndaxrjv axQocpr\v scpr\ oxt xglg (cod. xgsig) snsKsXuSovv
Y.uXXiviy.s Xsyovxsg' ov %u&6Xov 8s xgig (cod. XQsig), aXXcc v.u\ xQinX^v
s"%siv xr\v xQonrjv (correctio oxQocprjv non necessaria). %u\ itdXiv dvccXu(idvso&ai xovxov xbv xqotiov.*) quae in schol. Vatic. 6 male in
arctum redacta sunt: xb Ss XQtrtXoog, oxi xQig snsv.sXd8ovv xb nuXXivfns'
ov Ktt&oXov Ss xQtg, aXX oxt xQtnXrjv s%st xr)v oxQocpi)v v.u\ ndXiv avain quo rei cardo vertiXafifidvsxat. ubi quod aad'' sv.daxr\v axQocprjv
tur, praetermissum est, non iam poterat intelligi verbis ov -na&oXov

ymnium

repeteretur.

ter, sed saepius repetitum esse. Ex

petita videntur, qui Eratosthenem quam
Aristarchum sequi maluit. Atque iam licet hymni reliquias probabiliter restituere, v. 3 et 6 ephymnium xrjvsXXu %aXXivi%s addidi; quae
post v. 7 desunt, in hunc fere modum redintegranda videntur:

Ss xQlg significari

ephymnium non

Didymi commentario haec

xr\vsXXa v.uXXivvAS,
srtSQOag Avysrjv xs ndvxu xs oxQaxbv.
xr]vsXXa nuXXivtKS.

10
2Jxq. y

TrjvsXXa HuXXiviKS.
%ulq' dvu!-, 'HQanXssg,
xrjvsXXa v.uXXiviv.s,
r)(iiv 8s viv.r\v ku\ KQdxog cpsQSiv diSov.
xr)vsXXa kuXXvviks.

16

Fuit igitur Archilochi

hymnus antiqua

simplicitate insignis,

tantum rerum quam brevissime poeta

Archilochi fragmentum ita constituit:

pita

perstrinxit.

SL KuXXiviKS %ulq'

ava, 'HqukXses,

avrbg xs KloXuog,

ul%fir\rd Svco,

nam

ca-

Elmsleius

xrjvsXXa KuXXiviKS.
in finem reiecto, haud dubie propterea, quod solet fere ephobtinere, et quod sch. Pind. 6 extr. dicit: r) 81
UQ%i\ xov [isXovg soxiv oo KuXXivtKS %ulq' avat-'HQUKXssg, sed to ceteri
omnes ignorant, nisi quod Dindorf schol. Aristoph. in nunc

ephymnio

ymnium hunc locum

modum

interpolavit; schol. Pind. qui primum versum fuisse perhibet co %ulqs

kxX. suo periculo, non Eratosthene auctore asserit: nam ceteri consentiunt, poetam ab ephymnio orsum esse, cf. inprimis sch. Pind. 2
7tQ0xd\ag (ita corrigendum, Vrat. dvatd^ag, vulgo avvxd^ug) ovv
xovxo xb xo(i(idxiov xr\vsXXa, ovxco kul xd s^rjg dvs (IdXXsxo.
Ego
,

antea cantilenam in tres strophas binorum versuum redegi:

*)

(laoxai

Quae sequuntur BsXxiov

8s, oxt xQtg sitrjSov xb icpvfiviov of kcoXsyco Ss xb xr\vsXXa KaXXiviKS. librarius adiecit.

AnniiLOCHUS.

O B

K X O

421

717

I.

120. [70.]
^Jrj(irjtQog ayvrjg xal xoQrjg xr)v navrjyvQLV aifiav.

121. [71.]

Stephan. Byz. Bi%eiQ

%Qvooi&eiQ naq *Aq%iX6%<p iv
Cf. Cram. An. Ox.
'lo(idx%otg, oneg dnoxixonxai xov %Qvaoid-etQog.
et Choerobosc. in Psalm. 4 ubi H&eiQ
TI 41, 26 ubi %Qv6e&eiQ
.

scriptum.

EH AAHAQN EIAGN

718

122. [99.]

ndig

ajtE7tQi6&r}

(co

6xvxa;

TrjveXXa' %aXXCvi%e.
%aXXCvt%e) xaiq' avai, 'HguKXeeg'

(xr)veXXa

ytaXXCvine

Svo'
naXXCvme.
xaXXCviyie) x a ^Q' * 'HpdviXeeg.

avzog xe

ital 'ioXuog, al%(ir)xa

'

xr)veXXa

(co

ac similiter constituit etiam Leutsch Philol. XI 731, nisi quod trimetrum novissimum abiecit. Contra llossbach Metr. III 272 omnia in

unam stropham

redegit:

Tr\veXXa naXXCvLY.e

'HQanXeeg
avxog xe %al 'ioXaog,
Xcclq' uvali

Westphal

in ed. 2

alxfirjxd Svo.

hanc speciem commendavit:

Tr)veXXa %aXXCvi%(og

co)

x a ?Q' a vai, 'HodxXeeg nxX.

Denique Sybel ephymnium prorsus abiudicat Archilochio hymno, quem

trimetris continuatis conditum esse censet, nt videtur, ratus Eratosthenem pi imum verba, quibus Olympiae victores salntabantur xrjveXXa
-

naXXCvwe, pro imperio cum illo hymno conglutinavisse, idque commentum tam Pindari quam Aristophanis interpretes in errorem induxisse.
Sed has opiniones singillatim redarguere non est opus.
Hephaest. 94: "AXXo davvttQxr\xov ouoCcog xaxd xr)v tcq(6dvxtnd&etttv it, laii$iY.ov StfiixQOv ditaxaXrjHxov xal XQOxaiytov
ecp&rjfiiiieQOvg, xov xaXovfiivov EvQtntSeCov. olov xo iv xoig dvacpeQOfiivoig etg Aq%CXo%ov 'lo$dv.%oig' JrjfirjXQog %xX.
Fr. 20.

xrjv

Erotian. 117 ed. Klein: Znvxa' xb fi,exa,v xcov xevovxmv

Fr. 122.
xal 'AQ%CXoxog (excidit fictQxvQe i
(hoc delet Klein) xov xQa%rjXov
vel fiifivrjxai) Xiycov nag dnenQrjoe (B dninQrjoev) xdv a%vxav.
xiveg Se artvxa elnov xo xrjg %ecpaXr)g SiQfia' nctQ' o %ul r) anvxog
ttal

IAMBOGRAPHI.

422

123. [106.]

"Aidav v%

avXrjtrjoog.

124. [107.]
>

JIdvt

avdq

aTtoGKolvTtteiv.

1.25. [109.]
.

Kaxrjv

Zevg edcoxev avovrjv.

(Stpiv

126. [111.]

JJvQog d'

r)v

avt<p yetyaXvZ,.

ubi scrib. nui r\ YscpaXr) oxvtog sI'q. (cf. Et. M. 720, 38. Et.
Gud. 506, 53). Corruptum 6yvxuv exhibet etiam Psellus (Proleg. Zonar.
CXVIII): Envxav yuXsv xr)v YScpuXr)v noXXuYig 'lnnoYQuxr\g. Apud Archilochum scripsi Ilcog dnsnQC6&r\ 6yvxu (nisi GKvxsa malis), cf. Hesych. 2yvxw xbv xQu%r\Xov ZvysXoC. (cod. oyvxuxov xq. Siy), quamquam idem etiam 2Yvxr\' YScpuXr). ut possis etiam hic nde' dnsnQC6&r\

el'Qr\xui,

e-nvxrj temptare.
dnsnQC6&r\ scripsi, quamquam dnsnQtes lenius,
Miena est glossa Hesychii: dnsnQr\6sv dnsed ista forma insolens.
sSuyqv6sv, dnscpv6r\6sv , dnspuQuvsv (cod. dnsfiaQSv). Schneidewin
coni. xcog

dns&Qiesv

6yvxi\v.

Schol.Hom.il. cr492: r) vnb dvxl xr)g fisxd, (isxd SdScov.

AQ%CXo%og uScov yxX. et Sch. Aristoph. Av. 1426: AQ%CXo%og' uScov yxX.
Schneidewin vn avXr\xr\Qog deCScov. cf. ad Theogn. v. 533.
Fr. 123.

Athen. III 122 B: KrjcpiooScoQog yovv 6 'iooYQuxovg xov

Fr. 124.

QrxoQog
xig

dv

(ia&rjxr)g sv xco xqCxco xcov n^bg AQtoxoxsXrjv Xsyst, oxi svqol

vnb xcov dXXcov notrytcov r) yuI 6ocpi6xcov i> r) Svo yovv novr\-

ola nuQU (isv 'Aq%iXo%co x6' tldvx' yxX. ubi AP dnofiaec neque ex acatalecto trimetro petita sunt, neque ex
nisi legitimam caesuram neglectam esse largiaris, itaque

Qcog slQr\(isva

6v.oX6nxsiv.

catalecto,

ndvxa

S' &vSq' dn. conieci, sed

scribendum

Ildg dvrjQ dns6noXvnxsv.

Hesych. dnsoYoXvnxsv dns6v,sns xb

verba suae orationi accommodavit.

cf.

Cephisodorus poetae

Et. Flor. Miller Misc. 63: uvovr\- ^r\QOxr\g, 'AQ%CXo%og, olov

uvovr)v acuendum censet et cpijfttv interpretatur,

Fr. 125.
Y.UY,r)v

SsQfia.

Nauck

y-xX.

sed aut YQavyr\v aut ^rjQOxrjxu significat, nec offendit accentus diversitas adscita ad diversae originis vocabula separanda.

Aristoph. Acharn. v. 279: tpscpuXot yuQ slotv oi

nui nuQu 'Aq%iX6%co Ss YStxuf nvQog Ss r\v yxX. Resp.

Schol.

Fr. 126.

6mv&r\Qsg

uvxco, fort. ovSs, Schneidewin nvQog S' sv uvcp,

1 ovSs cp. Nunc malim nvQog S' r\v sv d&vxotet
cpsipdXv, ut versus ad epodum referatur, in quo carmine poeta Parius
fabulam de vulpe et aquila enarravit (vid. fr. 86
88).
Aquila enim
cum semiustas carnes ex ara deripuisset, nidus, quo intulerat, incendio

Suid.

v.

cpsipdXcp.

Hartung nvQog

S'

consumptus

est.

ARCMLOCIIUS.

423

127. [112.]

719

VQSCOV CC7t86TV1ta0V.
128. [98.]
.

'ApvdQtiv %oiQad' i^aXsv^svog.

129. [88.]

@dtiov ds

rr)v tQiGOLtlvQrjv %61.lv.

130. [91.]
.

IIqotslvco %slQa xal TtQofotiofiai.

Fr. 127.

Et.

M.

731. 46:

Ztvnog' AvnocpQcov

xaXsLrai rb nQe-

ov 'AQ%iXo%og' ftvQecov (D oqscov,

qscov)
dneoTvnufav. Idem legitur 633, 29 ubi ovqscov dneTvnafav extat, sed
dvQfcov MD, dneatvnu^ov Sorbon. Non recte Schneidewin ovqscov
praefert. Cf. Et. M. 120, 3 (Favor. 115) dnsatvna^ov dne8icoy.ov. ubi
cod. Flor. Miller Misc. 37 addit s. p. n. &vquolv dn. Resp. schol.
Vitiose Hesych.
Apoll. Rh. I 1117 OTeXe%og, i ov mul dneoTvnugov.
dneaovnu^ov 1-vXoig dnsSicoKOv. repperit dneo&vnaov, et vitium vitio
ilvov

trjg

dfineXov, dcp'

expulit.

Schol. Nicand. Ther. 158: ullv8q6v vvv x6 %aXsnbv Xsysij-aXevd'AQ%tXo%og' dfivdQav %olqu8' il-uXsvLisvog. sed
fisvog, contra dfivSQcav %olquScov i^aXsvfisvov GL. Restitui ullv8qt)v.
Poeta videtur dixisse:
Fr. 128.

Y.al

tai, cbg

dvtffisvstg cpvXdooofiaf
cog Kv^sQvrjTrjg ullv8qt)v

%olqu8' i^aXevfievog.

quae obversata sunt Theognidi v. 516 zbv i%&Qov dXevfiai

vrjTrjg %0LQu8ug slvuXiug, adde ib. v. 970.
Fr. 129.
Xo%cp.

Eustath. ad Od. 1542, 49: %al doov

Xiav oC&quv. nisi forte Ss est Eustathii.
.

r\TOi tt)v

coats

kvsq-

na^'

'Aq%i-

Eadem idem

725, 39.
Scripsi tqlool^vqtiv , legebatur tqlool^vq^v. Nauck tQig
6cvqt)v sine idonea ratione requirit. Archilochi nomen oblitteratum in

II.

M. 297, 17 TQiao^coag (ita vulgo et M, TQioovog P, tqcoov D) naQa

Ala%vXco, et Et. Gud. 585, 14 %a\ TQioofcvog nuQu Ala%vXcp, nam scribendum TQiooivQog nuQU 'Aq%lXo%co, Lobeck tQiaoi^vog, Dindorf TQiaoiEst autem hoc fr.
vg corrigunt, uterque Aeschyli nomen servantes.

Et.

haud dubie ex eodem carmine, ex quo

sic

redintegrandus

fr.

19 petitum: fortasse versus

Gdaov 8e

nXuico rryv xQiaoivQr\v noXiv.

Et. M. 689, 1: JTpofttTr/s, nQoaaiTrjg' r; nQO dvtl Tr)g nuQU'

nQoCnvsia&at,' Tivig Se nuQU xb ieo&ui, ScoQedv Tiva Xufijldveiv, cbg 'AQ%iXo%og' ifiev 8' i*. xtX. (fr. 92). ^ Zr/TSi slg ttjv %axd' b
8s 'HQcoSiavog nuQU zb i'aaco, tos 'AQ%iXo%og (AQioTaQ%og VM, aQ%% D)
Par., vulgo om.) nQotaaoLLui
TlQOTsivco %stQa %ul (hoc add.
(cod. Par. nQotaoiiai). Eadem Zonar. 1573, Suid. v. %atunQot^sTaL, Et.

Fr. 130.

nuQU to

MV

IAMBOGRAPHI.

424

131. [99.]
.

XoXrjv ycco ovx %eis sy

720

r\7Caxi.

XXXII v. nQot%xr\g, Favorin. 383 (ubi 'AQi6xuQ%og), cf. etiam

Mingarelli cod. Nan. 496. Contra Et. Taurin. CLXV 54: 6 Ss 'HocoSiavog dno xov l'66co, i'iyovv nooxsivco xr\v %slqu, unde Peyron totum Archilochi fragmentum delendum censet, Schneidewin Archilocho tantum
Vind. cod.

tribuit 7tQot660[icu , iniuria uterque.

Fr. 131. Athen. III 107 F: du6vvxsov Ss Xsyovxug xb r\nuQ, %ul

yuQ ij evvaXoLcpr) S6xi nu^' 'Aq%lX6%co Slu Suosog' cpr\6L yuQ' XoXr\v %xX.
yaQ om. B. Haec haud dubie ad apologi alicuius narrationem pertinent. Olim existimavi de camelo dicta esse
cf. fab. Aesop. 180 ed.
Halm Ale&ofisvot, Ss %axa (ilkqov xo cpov cbg %oXr)v ovv. s%sl, sig xo-

6ovxov Y.axacpQovr\6scog rjX&ov

co6xs y.ul %aXivovg avxfj TtSQi&svxsg
nai6lv sXavvsiv 8s8coyia6iv. Nec tamen hanc fabulam enarravisse videtur Archilochus, sed potius 183, ubi elephas et camelus de regno contendunt, vulpes autem utrumque reiicit, xr]v cisv y.d[ir)Xov, Sloxl %oXr)v
ovk s%si v.axa xcov ccdiKOvvxcov, quae prorsus congruunt cum Archilochi versu, ut haec vulpis fuerint verba.
Archilochus autem, qui
simiam novit, poterat etiam in apologo elephantum et camelum adhibere, ut hic apologus in numerum Libycarum fabularum fuerit referendus. Sed possunt eadem haec Archilochi verba etiam commode ad
cervum referri; cf. Schol. II. a 224: Xsysxai %oXr\v ovv. s%siv iv xco
r\naxi nsQi%siiisvr\v r\ sXacpog (ita B) et V Xsysxai HaQdiuv ovk s%siv
xo sXacpLov, [idXXov ds %oXr)v ov% s%si. quocum compono, quod Antigon. Caryst. 70 memoriae prodidit: xcov Ss sXdcpcov xovg d%aitvag y,aXovFortasse enim Archiybsvovg Sokslv sv xco tlsqkco xr)v %oXr\v s%slv.*)
lochus apologum de leone aegrotante (Babr. 95) enarravit: potuit enim
vulpes haec dicere, cum cervo persuadet, ut iterum leonem visat:
Babrius sane cervum vehementer iratum fingit v. 60 %oXr) 8' sks^sl
naQSirjV, sed vel sic decuit callidam vulpem ista oratione uti, poteratque poeta antiquam famam, quae cervum felle carere perhibebat, etiam
in apologo de leone aegrotante usurpare, quamquam huius fabulae
summa aliorsum spectat. Antiquitus enim, ut puto, fama erat, cervum
corde carere: nam et timidum et stultum animal est: naQSia autem
pariter animi fortitudinem atque prudentiam significat, id quod vel
,

Eadem

tradit Aristot. Hist. Anim. VII 15 (nisi quod ibi al

Item Plinius H. N. XI 191 postquam
waXovfisvaL legitur).
animantes felle carentes recensuit, pergit: sunt qui equo non quidem in
iecore esse sed in alvo puteni, et cervo in cauda aut in intestinis. Adde
Aristot. de part. anim. IV 2: xd (isv yaQ oXcog ovx s%si %oXr)v, oiov
Y.al sXacpog xal 7rod^
ovv. s%sl Ss ovSs r\ Y.diLr\Xog dnonsy.QHisvr\v, aXXa
Quod deinde de antiquis auctoribus testatur
%oXc6Sr\ cpXs$Lu (idXXov.
*)

d%aiivaL

Sio v.ul %UQiS6xaxa XsyoveLV xcov uQ%uicov ol cpu6v.ovxsg oxi ulxiov s6xl
xov nXsico r\v %qovov xo (ir\ s%siv %oXr\v, fiXsipuvxsg snl xd (icovv%a xai
xdg sXdcpovg' xavxa yuQ u%oXd xs %al f/ noXvv %qovov. sxl Ss %ul
xu (ir) scoquclsvu vn snsinov 6xl ovy. s%sl %oXr\v, olov SsXcpig xca xd(ir\Xog, kul xuvxu xvy%dvsi (iukqo^lu ovxa.
haudquaquam negat illos
vidisse delphinum et camelum, sed introspexisse viscera, ut felle carere
non perspexisset. Licuit igitur Archilocho, qui apologum aliunde traditum enarrabat, camelum d%oXov adhibere, id quod doctos homines, qui

animantium naturam scrutabantur, diu

fugit.

ARCHILOCHDS.

425

132. [93.]
.

Tlodsg

dr)

xclfri n^iioaTaroi.

133.
.

721

Noftovg dh KorjTixovg diddtixsTai.

134. [124.]

"Avdaag

an<piTQi(iag.

135. [114.]

dsxa Tavoovg.

Homerica carmina docent (hinc apparet, non satis recte de hac re

iudicare 0. Kellerum de Graec. fab. p. 340).
Cervi timiditatem notat
Homericus Achilles, cum dicit Agamemnonem xoadYr/v iXdcpoLo habere,
i. e. nullum
plane ei cor esse, quemadmodum, cervo: nam haud dubie
poetae obversata est illa fama. At Aesopi apologus cervi stoliditatem
illustrat, nam cervus, qui bis leonis antrum adiit, stolidum non timidum se expromit: atque ea in re diversae, quotquot novi, huius apologi narrationes plane consentiunt. Antiquissima autem fama cum cervum corde plane carere perhiberet, quoniam id rerum naturae adversatur, quicumque primus hunc apologum condidit, ingeniose finxit,
vulpem stolidi cervi cor clam devorasse: atque in hac quoque re
diversae narratiunculae conspirant, velut germanicae ap. Grimm Reinhart p. XLVIII ?eq. et 381 seq., indica ap. Keller p. 340 (nisi quod
ibi a8inu8 in locum cervi substitutas est.)
Quod si Archilochus hunc
apologum narravit, possis huc referre fr. 107:

'

naQsX&s

ysvvuLog yao

quocum componas Babr.

slg.

96, 81: 'AXX'

sX9s xal to Xomhv

iod-i

ysvvaia.

Fr. 132. Plutarch. de garrul. c. 2: IlQOOKSLxaL yao (6 XdXog) dnavxa%ov, xcov ttLaxicov dvxLXa(iBav6[isvog , xov ysvsiov, xr)v nXsvodv 9vQononcov xrj %siQi' IJodsg Sr) x. x. v.axd 'Aq%CKo%ov.
Fr.

133.

Heraclid. de

Polit.

c.

3: oxi Ss

ApjjTixr) ificpaivsL xai "OfirjQog, Xsycov

zacooag. xai 'AQ%iXo%og Ss sv olg nioxconzcov
K.Qr\xi%og SlS. quod Cragius correxit.

zsicov

r)

uQ%aioxdxr} zcov noXixdg noXsig avzcov svvaisxivd cpnoiv voLiog Sh

Herodian. nsQl Si%q. ap. Cram. An. Ox. III 286, 11: &sFr. 134.
Xovol Ss xo nsSoxQiip iv.zstvsiv, nXavcofisvoL ^x xov nuQ' 'Aq%lXo%co'
"AvS^ag d(icpizQiBag. sic Lehrs, sed D avSQag cbg durp., B Par. avS^sg
Lectio incerta, nam alii videntur ducpizQiBag
cog d., A dvSQsg ig d(i.
scripsisse (et cod. Hermanni avSQsg stg dficpizQiBag), cf.

Huc resp. Hesych. 'Au-cpizQiBag (sic. cod., Musurus

dficpLXQiBav)- nsQixxcag zszQLLLLLSVOvg (sic legendum, vulgo zszqlllllsvov).

Eroparoxytonos
obeck Paralip. 293.
Fr. 136.
'

'Aq%lX6%co

saS'

sl'g

v. a' orjLiaivsi Ss Hal xb noXv xal (isya ap'

Locus corruptus. Eadem Scbol. Platon. 393, ubi a
xavQovg et dsaSsts xsxavQOvg. Cram. An. Par. IV 84, 10:

Suidas

^A 8. x.

xs

IAMBOGRAPHl.

426

136.

Ov^ia

(irjQLcav ^iera^v.

137.
<&&i,Q6l [lox&iXovta.

138.
.

'Ivag de fiedeav aite&Qrfev.

139.
.

TlolXbg d' acpQog

r]v JteQi

722
6t6(ia.

140. [162.]

IlaQdoxbv

dt'

eTCioiov.

a saSs sig xs TavQOvg.

ab initio fuisse a sa, ut

Bast ad Greg. Cor. 245 et 894. Videtur

Prometh. 114 et fort. 563;
deinde suspicari possis SsSt,%d-s i. e. SsSoCnars. Hartung non curans
grammaticorum testimonia dsiSeug re ravQOvg scripsit, Schmidt d
SeC8ire (vel eSSeCaars) navQOvg. Expilavit Suidas scholiastam Platonis,
ille Diogeniani lexicon, ubi tralaticia exempla composita fuerunt, quibus
etiam Apollonius et Herodianus usi sunt, hinc Johannes Alex. 31 d
SeiXe ndvrcov d yfjQug. quae hunc in modum corrigenda sunt d SsiVs
(1-eCvcoV u) ndvrcog l'vu yrJQug, illud ex Homero, hoc ex Callimacho
petitum: Callimachium non recte conatus est Schneider redintegrare
addens sv dv&Qconoig dn6Xr\rui, nam videtur poeta reticentia usus esse,
Cf.

est ap. Aeschyl.

oratione fere in hunc modum conformata, quemadmodum est in hymno

in Apoll. v. 113 6 Ss Mcofiog, iv' 6 <&&6vog, sv&a vsoiro.
Fr. 136.
Cram. An. Ox. I 164, 24: dcp' ov rb cpv(ia (i. (i. 'AqX XS,
;
,'
,
Fr. 137. Cram. An. Ox. I 441, 21 : r\ cp&st,Q6i 8on%i] 6vvs6rr\ na^d
'Aq%iXo%co' (f&SlQ6l (l.
Fr.'l38. Et. M. 575, 20: Mssa- rd alSota, ori (iha slal rr\g

'

ovQ&g, (isaasu ovrw Eiv.sXo\ Se xul TuQuvrlvoi (isau avrd dnov.uXovaiv

(huc videtur referendum MsaoxQifiug, quemadmodum Blaesi fabula
inscripta fuit)" 'HaCoSog' xui vnb (iss' s&evro' rj v.urd (isrd&saiv rov
J slg Z (isSsa. Post Hesiodi verstfrn duo codd. Par. ap. Bekk. An.
III 1438 addunt cog %ui 'AQ%CXo%og' Ivug %rX., eadem Et. Gud. 390, 48
ubi ivug et fisXscov, Schneidewin (isscov coniecit.
Fr. 139. Schol. Aristoph. Lysistr. 1257: noXvg 8' dfxcpi rdg ysvvag
dcpQog ijvaei] nQog rb (vulgo rovg) naQU rco 'Aq%iX6%co' noXvg 8e dcpQog
IloXXbg 8' Porson, iu ed. 1
r\v ne^i rb (hoc omitt. cod. Rav.) arbfiu.

noXvg yuQ

scripsi.

Fr. 140.

Schol. Aristoph. Pac. 1148: IIuQSaHbv 8s

yaQ %ai 'AQ%CXo%og

v.ui

nuQu

2i(icovC8r\. sic

SCvyQov ovrco

vulgo, sed Ven. addit

v.ui

naQ8ov.cov Ss niascov
scribendum, cf. Hesych. naQ8a%cov SivyQcov. Welcker naQSoabv Sid
nsSCov, Hecker nuQ8oy.bv 8' snsCaiov, Emperius nuQ8oxcov 8' in'
rj&scov, Meineke nuQSuKOv Siui nsSov, Herwerden naQSonbv 8id noCr\v,
Schmidt nuQSunbv SQsnei aCov.

'Aq%iXo%ov

IluQSoyibv 8i'

snioCov.

Fortasse

ARCHILOCHUS.

427

141. [149.]
Aelian. Hist. An. XII 9
xiyxXco), coaneQ

IX

ovv b naga

Ktvei 8i oi xa ovoaia Ttxtqa

xco

Eadem

'AQ%tXo%(p xrjpvA.og.

(rc5

Apost.

82.

142. [116.]

IV

14: IJoXXdxtg xa xax' ofioXbv fiexd noXavva%&ivxa %Qr\(iaxa, xaxd 'AQ%tXo%ov, eig noQ-

Aelian. Var. Hist.

Xcov novcov

yvvatxbg evxeoov xaxaiQovOtv'

coaneQ yp h/Zvov Xafieiv

QaStov, Ovvi%etv 6e %aXenov, ovxco xai xa %Qt\fiaxa. (Qui ibidem adhibetur 'Aval-ayoQag iv xco ne^i fiaodeiag, corr. 'Avdl-aQ%og.) Eodem respicit Nicetas Chon. p. 360 ed. Bonn.: xai xb xov

vrjg

fiev

'Aq%iXo%ov dvxixQvg eneQatvexo, o cpr\0tv, eig evxeQov noQvrjg

noXXaxig fiexaQQvtOxeaftut xd %qovco xal novcp GvXXeyivxa fiaxQcp, unde apparet xaxaQQiovatv apud Aelianum scriben-

dum

esse; Archilochus autem, cuius versus vix restituas, dixerit

vid. Hesych.
EQvtoxexo , tppesv, i%eixo. Ad tetra-

SQQvtaxexo,

metros haec revocavit Meineke:

noXXaxtg yctQ eg xb noQvrjg evxeQOv QvtOxexat
xd xqovco novcp xe fiaxQco avXXeyivxa %Qr\fiata.
et

Hartung:
noXXaxtg %Qovto novco
iQQvtaxex'

xe

avXXeyivra %Qr\fiaxa

coxa noQvrjg eig yvvatxbg evxeQov.

143. [118.]
Lucian. Pseudolog. 1

xb 8e xov ^Aq%lXo%ov ixeivo

r\8r\

aoi Xiyco,

xixxcya xov nxeQov avveiXrjcpag' eineQ xivd notr\xr\v iaiixb yivog, dvdQa xofit8r\ iXev&eQov
j3v dxovetg ^AQ%iXo%ov, UaQiov

oxt

xal naQQr\ata ovvovxa, firjdev oxvovvxa 6vet8tetv, ei xal oxt fidXtOxa Xvnr\oetv efieXXev xovg neQtnexeig ioofiivovg xr %oXr\ xcov idfiavxov.
Exeivog xoivvv nQog xivog xcov xotovxcov dxovOag
flcov
t

xaxcog,
xco

xr\g,
oi)

xixxiya

ecpr\

xbv aVdpa eiXr\cpivat nxeQov, elxdcov eavrov

cpvGet fiev XaXco bvxi xal dvev xtvog avay-

xixxiyi 6 'AQ%iXo%og,

bnoxav 8e xal xov nxeQOV

8i,

ecpr\,

co

fiotovxt.

Kai

xi fiovXofievog notr\xr\v

XdXov

Xr\cp&r\,

xaxoSatfiov dv&Qtone,

yeycovoxeQov

nuQovvetg ini oeavxov, aixtag ^rrxovvxa xai vno&ioetg xoig iafiXVI 32. Arsen. 444. Archilochus versu dimefSotg', cf. Apostol.
tro dixisse videtur:

Tixxtya

d'

ei'Xr\cpag

nxeQov.

72:;

IAMBOGRAPHT.

428

144. [125.].
Aristid. II

evbg

e'ir\

137: Kat o

xQeixxcov,

ye xax

fiiv

vno Svoiv y

t6yvv JtQOcpiQcov,

ei

xa\

dv avxbv xaxeiQye6&ai (Reiske

cpr\6t xa\ ^AQyiXoypg xa\ r\ naQotfiia. ubi Schol.

naQotfiia ipr\6iv' ovSe HQaxXrjg nQog Svo' xo Se 'AQytXoyov
Qrrxbv olov fiiv i6xtv, ovx t6fiev, i6tag Se av e'ir\ xotovxov.

eoni. xaxetQya6%at)

fiev

cog

Athen. IV 167 D: Toiovxog iyivexo xa\ Alftioty 6 KoQtv&tog,

<pr)6i Ar\fir\XQtog 6 Uxqtytog, ov fivrjfiovevei 'AQyiXoxog' vnb cpiX-

145. [126.J

r\Soviag yaQ xa\ dxQaaiag xa\ ovxog,

fxex^

Xiav, 6x

rco

EvQaxov6ag

efieXXe xrifeiv

^AQyiov nXicov
eavxov 6v66irco

dniSoro xbv xXr\Qov, 6v iv EvQaxov6aig Xaycov

xrjg

Etxe-

eig

fieXtrrov'e%etv.

efieXXev

146. [127.]
Harpocrat. 171, 4: ExQVfir\

MaQcoveixag neQt

&a6icov itQog

fivr\fiovevet xcov

ExQVfir\g dficpt6r\xr\6etog <PtX6%OQog iv

xrjg

e'

*Aq-

yiXoypv inayofievog fidoxvQa.

147. [128. 129.]

Dio Chrysost. Or. 60 T. II 666:

eyetg fioi Xv6at xavxrjv xr)v

fiev xco 'AQytXoycp, oi Se

dnoQiav, noxeQOV Stxaicog iyxaXov6tv
xco EocpoxXei, TteQt xcov xaxd xbv Ne66ov xa\ xr)v ArfidvetQav r

ol

ov' cpa6t yaQ oi fxev xov AQyiXoypv XrjQeiv notovvxa xr\v ArjidveiQav
K
iv xco fttde6 b at vnb xov KevxavQOv TtQog xbv 'H^axXia QatycoSov;

6av,

dvafiifivr\6%ov6av

yevofievcov'

Ad

co6xe

xrjg

noXXr)v

xov ^AyeXcoov

6ypXr\v

elvat

fivr\6xeiag

xco

Ne66co,

xa\ xcov
o

xt

xoxe

ifiovXexo

et schol. Apoll. Rhod. I 1212:

ArjidvetQav rrjv Otvicog ftvyaxiQa xa\ Staycov iv
KaXvScovt TtaQa xco Oivei iv 6vfxno6icp Kva&ov r\xoi (Hermann
coni. Kva&ov xbv nvXr\xog, vid. Athen. IX 411 A) xbv Olvicog
TtQa^at.

'HQaxXrjg

hoc carmen respicit

yr\fiag

oivoyoov, AQytxiXovg Se naiSa, nXr\'E,ag xovSvXco aveiXev, oxt avxco

rd noSovtnxQa vSaxa dyvocov int xcov yeiQcov iniyeev' cpevycov ovv 724
xbv tpovov xat 6vv xrj yafiexrj 6xeXX6fievog dveiXev iv Evr\vco norafico

v.

Ni66ov KivravQOv, cog %a\ 'AQyiXoypg i6roQei. et schol. II. cp

237: AQyiXoypg fiev ovx iroXfir\6ev 'AyeXcoov cog norafibv 'HQa-

xXei 6vfifiaXeiv, dXX

cog

ravQov.
'

148. [130.]
Plut. vit. Marii

c.

21

Ma66aXtr\xag

fiivxot

Xiyov6t xoig o6xiotg

ARCHILOCHUS.

429

nsQt&QtyxcoOat xovg dfxnskcovccg, xr\v Sh yr)v, xcov vexqcov xaxccvakcodivTiov iv avzfj xai Std %ei(icovog ofi^Qcov intnsoovxcov, ovxcog ix-

ktnav&r\vai xai ysvio&at Sid

Svatjg,

coaxs

xuQncov

(id&ovg nsQtnksco

vnsQJidkkov

sig

xco

fiaQxvQrjaai

AqiiX6%co

kiyovxt,

coQug

xrjg

nkr)9og

OrjnsSovog ivi^Evsyxstv xal

niaivso&at nQog xov xoi-

ovxov xag aQovQccg.

149.
Aelian. Var. Hist.
savx()u slntv' eI yctQ

xovg "Ekkrjvug

sig

ir\vsyxv,

ixstvog xotccvxr\v SoS,uv vnsQ suvxov

ovx dv inv&ofis&u

r)fxsig,

ovxs

r)v xrjg Sovkrjg,

xui unoQtuv r)k&sv sig

iysvsxo' TtQog Ss xovxotg,

r)

8' og,

ovxs oxt fiotxbg

r\v,

ott

nsvtuv

ix&QOg

rjSsifiEv

dv,

uvxov fxa&ovxsg' ovxs oxt kdyvog xcci v^QtOxrjg' xut xo

xovxcov utOxiaxov, oxt xr)v daniSa unifiuksv' ovx uqu uyu&og r\v
7tao'

fxr)

sxt

Atxtaxai KQtxlag 'AQ%tkoxov,Zxi xdxtoxa

OV& oxt xuxuktncov TIuqov Stu

Qdaov, ov& oxt ikdcov xoig ivxuv&u

'Evtnovg vtbg

si

cpr\atv,

fir\,

o ^AQxikoxog fiaQxvg savxco, xotovxov xksog anoktncov xut xotuvxrjv

suvxco cprjfirjv. Tuvxu ovx iyco xbv ^AQxikoxov ccixtcofxat, cckkd KQtxiug.

150. [131.]
Malalas Chronogr. IV p. 68: "Oaxtg Avyxsvg noksfxr\aug xco
Auvuco ttOtkst xovxov icpovsvOE xcti ska xr)v fittOtksiuv xai xr\v
ftvyuxEQtt

xtt&cog

civxov,

'AQxikoxog

Oocpcoxaxog

avvsyQCXtyaxo.

Archilochus poeta, qui inepto chronographo rerum scriptor est,

hanc fabularem memoriam potuit respicere, nisi forte aliud nomen
velut 'AQxsfxuxog delitescit.

151.

Athen. I 30 F: 'AQxikoxog xbv Ndtov olvov xco vsxxuqi

nttQapdkkst. cf. Eust. Od. 1633, 48.
152. [115.]
Hesych.:

KuQncc&og xbv fxaQXVQa.

naQotfxia'

Kaond&tog Ss

inserit ksysxcct), xax

kuycov (Schmidt
yccQ xb

fir\

iyivovxo

slvcct kccycoovg

cooxs

(ikdnxsG&at.

xov xs

in

xf(

XQ a

uvxcov

xcci

xdg ccfinikovg

vn

avxcov 726

xr)v naQOifitav k'a>r\'

fxaQxvQcc. ubi vel KaQncc&og legendum, ut
Zenob. IV 48: KuQnd&tog
vel KQand&tog.

yovv 'AQxikoxog nccQU xuvxrjv

KuQnd&tog xbv
est

iv

aixov

skksttytv xov inr\ydysxo' Stcc

iitrjydyovxo avxoi xcci xoOovxot

lemmate

xbv kuycov ... 6 yovv 'AQxtkoxog xavxr\v xr)v naQotfxiav $cpr\' (Kuqncc&og xbv fxuQxvQa, haec enim verba addo); cf. ibi interpr.

IAMBOGRAPHI.

430

153.
Eustrat. ad Aristot. Etk. Nicom.

VI

7: TtccQuyei

tvqLccv .... rcoLrjGiv MccQyLrrjv 6vofia^ofievr}v Ofir^Qov'

d' avrrjg ov fiovov ccvrbg ^AQiGTOTeXrjg ev rco tcqcotco iceQi
ccXXcc

kcci

AQ%LXo%og

kccI

eig

fiuQ-

fivr}fiovevei
TCOirjficcrcov,

KQccrivog xal KaXXLficc%og iv xoig eniyQccfi-

ficcQrvQovGiv 'OfirjQov

ficcGiv

(?'

elvai

xb

7toLr}(ia.

Ruhnken pro

'Aq%L-

Xo%og coniecit ^AQiGrocpccvrjg coll. Arist. Av. 810, poterat probabilius ccXXcc Kal 'AQ^iXo^oig KQarivog, sed nihil omnino ten-

tandum.
154. [133.]
Eustath. 314,43: 'AXxatog Se

rbv aKOGfiov

kcc\

aXa6va

cpccGi

kui 'AQ%LXo%og

ayeQco%ov

oide.

155. [134.]
Hesych.: 'Ayofievog' dovXog'
Ikfievog sine causa idonea.

naQcc 'AQ%cX6%cp, Nauck. coni.

156. [123.]
^Arjd ovog'

Hesych.:
icccQcc

kcci

rb rrjg

coniungunt arjdovog veoGGog,

*AQ%i,X6%cp.

^Arjdovidevg'

veoGGog'

ccrjdovog

veoGGog scripsit: reliqua videntur ad aliam

glossam quae praecedit pertinere: 'Arjdovu'

Kul rb

rrjg

yvvcciKog

yvvaiKog uidoiov
contra Valckenaer

aidoiov

jcccqcc

cp8r\v,

ubi

'Aq^iXo^co,

evcpQOGvvr\v'

Schmidt sine

idonea causa 'AQiGrocpuvet legendum suspicatur.

157. [135.]
y

Hesych.: "Avycc' cc&vktov' AQ%Xo%og. cod. avyiu,

correxit Salmasius.

quod

158. [136.]
Hesych.: "AKOfityov'
ev

diccKeLfievov.

non recte

ccnavovQyov, ccnXovv, 'AQ%lXo%og' ovk

Schmidt Archilocho eripere conatur,

(KQccrivog) 'AQ^iXo^oig scribens.

159. [137.]

Pollux VI 187: Xeyoiro

uficpL(ioXog

6e

r)

dfioifirj'

EvQi7i(drj ev ^OQeGrrj.

d'

%Gu

ccv

fCev

ItcX

yiiQ

rovrco kui
ticcq

rb dfieL^eG&ui'

'AQ%iXo%cp

kcci

%uq 726

AUCHILOCHUS.

4:51

160. [138.]
Scbol.

Nicandri

Ther. 213: 'AQytXineg <f

r/tot

hXevxoi

<og

aQ%iXtnr)g 6e (pdotg. Ita cod. G. p., aQyiXinr)g 6"

iqxx K, vulgo 'AQ%lXo%og 0" aQyiXinr\g (prjOtv. Bussemaker <Ddoig
(<Pdaig), Lobeck coni. 'AQ%lXo%og 61 aQyiXinr)g drj(ibg <prjatv. Ego

'AQ%iXo%og'

aQyiXtnr)g de <pvCtg, Hartung <pvatv mavult.

conieci

161. [139.]

Hesych.:
Ofievov,

atg

rvfivoV

dvvn68r\xov (Cod. dvvSr\xov)

r)

aneaxv&t-

AQ%(Xo%og.

162. [141.]

PolluxII27: p6axQV%og,
TtaQct

a<p'

ov xat StaeoOXQV%(0(iivov

Aq%iX6%<o.

163. [142.]
Hesych.:

Aig

x6or\' xy r)Xtxla' 'AQ%iXo%og.

ita

Elmsley, vulgo

Siaxoarj.

164. [144.]
Et.

M. 324, 14: i%

qxovov int<peQr]xat ,
fir)

'P(0(ir\g'

evQe&fj ftexa naQeXxovrog'

Atet),

ocoXrjvog,

(ivqxov.

Gr\(iaivet

r)

XQenei xb elg x.

xai

naXtv'

l nQo&eatg,

oxav avxf

Set Se nQoo&etvat,

06(1-

%(OQtg et

otov <og naQoc Aq%iXo%<o (vid. Fr. 5)*

Ate^ xb (ivqxov avxl xov Sta xo

Se xr)v (ivQOivrjv.

165. [143.]
Pollux II 34: ixxevtOfievot

(juv

etQiqxev 'AQ%tXo%og.

166. [146.]

Hesych.: "ExQetyev inexQetyev, rjndxrjoev, naQexQetyev' Aq%iXo%og.

167. [147.]

Hesych.: "Hfitov

xq{xov' Svo

(Quaest. Gramm. p. 12) putat

Hesychium usum grammatico

r)(itov'

Archilochi
,

qui

'AQ%iXo%og.

nomen ex

xQtxov

rjfitOv

H. Keil

errore ortum:
et

to/tov

r)(u-

noSiov explicaverit, adhibito Archilochi versu: iv Se BaxovatdSr\g,

male Archilochi testimonium retulisse ad rj(iiov xqIxov. Quae non
recte disputata esse docui Philol.

XVI 587

seq.

727

IAMBOGRAPHI.

432

168.

Cram. An. Par. IV 183, 21: @QtccQixr\' 'AQ%iXo%og'

anb @qicov xcov Atbg &vyaxsQcov 8tcovo(ia6&r]6ttv, cog <eqe-

Cyrill.
xcci .oti

xvSrjg t6xoQi' insi

XQicct

@Qtad Qtxxi' MavxEtat

,

ib.

U6iv, olov XQt66ai xaxcc xbv aQt&(i6v. et

xcci tyrjcpot'
otov xQt66ai xbv ccQt^fiov.

Non expedio. Conieci aliquando @Qtai &Qrj6xai, et hoc modo

restituendum censui versum anonymi poetae ap. Cram. An. Ox.
IV 337, 26:
@Qtai &Qrj6nai yQryvv intnvdov6t X0Qc6vr\v.
vid. Fr.

adesp. 3.

169. [108.]

Pollux

135: Kai Inog xb ntiov

iv tnco.

ie&rjxag iv xco yva-

xccg

Eadem VII

AQ%iXo%og xkaxcct S

cog

cpsico,

41.

170.

Cram. An. Ox.

nccQcc

249, 27:

TlaQa xb ixsi&t, xsi&t

xcci

xsi

Aq%iX6%co.

171. [120.]

Kai eoixev
p. 851, 33
anccXov
xsQag xo aiSoiov
AQ%iko%og
Eustath.

6a.v

II.

b 6xoQntcoSr\g xr)v yXco6sincov, ivxsv&sv xr)v Xk^tv

noQi6a6&ttt.

172.

Xv)g

Pollux IV 71: 'O Sh xoig ccvXoig %Qc6(isvog

xbv Aq%Ho%ov.

ccvXr\xr)g

xai xeqccv-

xccxcc

173. [150.]

Pollux I 232:

XQrjxcct Se xai 'AQ%iXo%og xco xcov xoxxv(ir\Xcov

adde Athen. II 49 E, quem locum correxi ad Hippon.

ovofiaxt.
fr.

81.

174. [151.]'

Etym. M.
xov xonaystv

p.

529, 12:

'

^r\xst.

Konasv
Konosv

icpog naQcc Aq%iXo%co' ccnb

'

xonog xonostg xonosv,

s

ubi

>

cog
>

6x6-

Konxa ^icpog n aQ%at. Scrib. ccno xov

vog 6xovostg 6xovoev,
xb
xconr\ (p. 551, 36). Brevis syllaba xo firrjxt sig
matur latinis vocabulis capulus et capio, terminatio astg iis, quae

xonxstv

Herod. n.
tvccqcc

(i.

X.

p.

10

'AXxaico, posterius

affert.

verum

Meineke
videtur.

coni.

nccQcc

'AXxpccvt

vel 728

ARCHILOCHUS.

433

175. [152.]
Steph. Byz. v. Kq^tt}'
'AQ%ikoxog xard nkeovaaiiov.

vrjaog,

fieytarrj

r)

cf.

Eustath.

KQerrrjv

rjv

ad

Dionys.

ecpr\

498, ubi

'AQitctg ng.

176. [181]
Schol.
<ag

Hom.

II.

507: Oi

vecoreQoi ini&viieiv rb

To xQoatvcov ovk eariv

Cram. An. Par. III 284,

'AQilkoxog. et deinde:

%lXoxog i&kapev.

Cf.

XQoaiveiv,

int&vfjuav, cog 'Aq7.

177. [153.]

160: Akka pev xal xvQrr\ ai8r\Qa ayyeiov

oixiaxog oQvi&eiog, naQa HqoSotco xal AQxtkox<pPollux

ri,

olov

178. [154.]
Schol. Aristoph. Plut. v. 476: Kvcpcov
'AQxikoxog 8e dvrl
rov xaxbg xal oke&Qiog. Cf. Schol. Lucian. Pseudol. c. 17. Suid. v.
.

Kvcpaveg.

179. [117.]

Etym. M. p. 152, 52: 'EnacpQoSirog Se naQa rb ke^og ke^atvecv,

rb kixovg im&vfieiv, xal xara TQonrjv keyaiveiv' ev&ev 'AQxtkoxog'
keyai de (hoc add. DV) yvvalxeg dvrl rov axokaaroi. Hartung
keyaval scripsit.

180. [160.]

Pollux VI 80:

Meanika

TcaQa Ilkdrcovi rovro, d>g

naQ

d xal oa

xakeirai,'

xal rovvo(id iari

'AQxtkoxcp ixelvo.

181. [157.]

Hesych.:
koxog.

fort.

MovvoxeQa'

{tovvoxeQov,

rb

(irjxert

e'xov

rr)v

contra Lobeck rd

fi.

dkxrjv'
e'xovra,

ag 'Aqx^Schmidt

liovvoxeQarov suspicatur.

182. [155.]
Suidas: Mvdakiag, dta@Qoxovg, (ivdakea SdxQvat, xal [ivdd-

keov, dtvyQov, naQa L^o^tAo^w dtd^Qoxov, keyet 8e rb iniSaxQV xal

xd&vyQov '6(i[ia (ita Meineke emendavit, vulgo aliia), rb evvoreQOv,
QvnaQov.
POETAE

Eadem
IiYB.

II.

Phot. 278, 13, sed Archilochi nomine omisso.

28

IAMBOGRAPHI.

434

Videtur igitur Archilochus o(i(ia (ivSdksov dixisse, non recte 792

coni. Aieyykcp
legeudum esse compai*. Aesch.
Pers. 536.

autem Meineke

183. [156.]

01 Ss (ivxkovg

Tzetz. ad Lycophr. 771:

TtQog yvvcctxag'

siQr\xui

Sh

unb svbg

cpctol

MvnXov

xovg

KttxcocpsQsig

avkrjxov xuxcocpEQOvg

xal xcocicoSrj&svxog inl (laykoxrjxi vn

sig yvvuiKug,
^AQyikoyov.
Petita haec sunt ex antiquis in Lycophronem scholiis, vid. Et. M.
594, 21, ubi cum nulla fiat Archilochi mentio, suspicabar Tzetzem
errasse; sed cum Tzetze schol. nuper editus tuetur Archilochi

auctoritatem.

184. [140. 145. 158. 163.]

Suidas:

Mv6ayvr\'

r)

kuI 8rj(iog

(Kiister 8r\caog,

Misc.

Kttl

415)

Kttl

nuysluv

naysitt.

ib.

Cf.

Sh

r\

Qrj&stoa

E&sksi KttkEl6&ai yVVttlKtt,

KttX

xr\v

1329, 34: 'AQyikoyog 8h

yvvr\, auctoris
dixerit:

kcu EQydxiv, exi Sh

si' xi xoiovvov. Adde

xco Sr\(ico,

ctkbg uyvr\ kuI

svvoicc

xccl

EQydxuv

naysiccv Sh

Nsofiovksiav kiysi

cog

Sccc

xoiuvxr\v

xr\v

xb nokvxQOcpov

et praeterea

nuysiuv.

Cum

Hesych.:

Aristophanis

Av. 1619

Schol.

(io g,

EQydxig

Eustath.

Kcd xb Srjfiov avxr)v ksys6&cci nccQcc ^AQyikoycp.

EQydxig,

kuI

8r)(xog

dvakoyiccv xov

nccQ

1088, 39:

nctQtt ^AQyikoyco'

tuetur Sueton. ap. Miller

sed

8rj(iov rjyovv KOivr\v

J

(iv6ayvr\v

noQvr\

versum proferat: nsQi 6cpvQov nuysiu, (ii6r\xr\

nomine non addito, fortasse hic Archilochi est, qui

'EQydxtg

IIeqI ocpvQov nuyslu, (ii6r\xr\ yvvr\, Arj-

(iv6uyvr\. quae Hartung refingere maluit:

dr\(iosQydxi,g tceqi

IIoQVrj (iv6ayvr\.

185. [159.]

Hesychius: Mv6yr\g' svQog (Sopingius

svQcog, potius

vscpQog)

'Aqyikoyog (ita Alberti, v. 'Acicpikoyog). Ibid. sequitur Mv6yov

xb uvSqeiov kuI yvvuixEiov cdSoiov. Fort. pertinet ad fr. 47, ubi

cog

alii

(iv6ysco

pro

(ivxsco

legisse videntur.

186. [109.]
Schol.

SsvSqov,

cog

II. Z 201: kuI syysu b^vosvxcc xd

kuI ^AQyikoyog' ovr\ noxuxo.

Hom.

ii-

bvug xov

187. [161.]

Pollux

27:

r\

cog

^Aqyikoyog nccKxco6cci, xb Kksloui.

ARCHILOCHUS.

435

188. [164.]
Eust.

711, 32: Aiyet

II.

d'

avxbg (haud dubie Aristopbanes

Byz.) xai xdg nQoxag naQ *AQ'/d6*fcp ini ikdcpov xeQ-eia&ai, naQ*
co xai xig Sid Sediav
nQoacovofido&t) noot,.

189. [165.]
Tzetz. Lycophr. 91:

730

IIvyaQyov, Sedbv

eiat

yaQ fiekafinvyoi, nvyaQyo i

(Vit. 3 AQyekaov), nisi forte tantum

ei'Sr)

fr.

r}

aic%Qov

aexcov

110

xar'

aQnaya'

i)

AQfi\o'fOV

respexit.

190. [121.]

IIvQQi%ieiv' xr\v ivonkiov oqx^civ xai ovvxovov

nvQQi%r}v ekeyov. ol fiev anb TIvQQiiov xov KQrjxog, oi Se dnb
xov SidnvQov elvai, oi Se anb IIvqqov xov 'A%dkicog' icprjG&evra
Hesych.:

yaQ
o

rco

EvQvnvkov

cpovco

OQyr^GaC&ai

cprjclv

AQfiko%og'

o&ev xai

IlvQQifiog novg covofidad-rj.

191.

Choeroboscus
cpvkrjg

Sid xov

co

p.

83

(et

315): evQicxofiev Se xai ini

keyofievov <5w|, Qcoybg

rrjg

axa-

naQa 'AQydoyco.

192^ [168.]

Hesychhis: Edkniyt,' aiyr\vocdkniy', (Meineke eiQrjvocdkmy^)

avxi xov xrJQv^. xiveg Se oqviv noiov' v.ai OQyavov nokefiixov, xai
ftakaaciav adkniyya' naQ AQid6%co Se xbv OrQOfifiov.
193. [169.]

Hesychius: Sxekr]neQoV vrjniov' AQiikoypg. Sopingius c/.ekt]&Q0v coni., L. Dindorf cxehcpQov, Schneidewin oxekecpQov. Servo

apud Plautura
lepri

nomen

in Milite, qui vulgo Scclcdrus dicitur, videtur Scc-

fuisse.

194. [170.]

Sia

Eust. Od. 1828, 11: xai hfioxifi(ii Se 6 avxbg xvfiivoxifi(ii

GfiixQorr)ra' xai QvnoxovSvkog xai OvxoxQayiSrjg naQa 'In-

ncovaxxi xai AQ%d6%co Sid xb evxekeg xov ($Qc6(iaxog. nara Eustathius ultimum tantum vocabulum ex iambographis petiisse videtur, reliqua

comicorum poetarum

sunt.

28*

IAMBOGRAPHI.

436

195. [171.]

360 (124

Erotian.

xbv

Tqcc(iiv,

Klein):

innoxavQov (innoxavQiov Valckenaer) xaXov(isv

'AQ%iXo%og (B aQ%iXa%og,

ovnsQ

nai

(is(ivr]xat

xai

oqqov,
.

aQ%ioXog).

196. [172.]

Kal ovXoxQi%sg naQ

avaaxQStyag XQi%ovkov siqtjksv.
Pollux II 23:

HqoS6xco,

AQ%iXo%og 8h

197. [174.]
Eust. Od. 1746, 8: O(ioicog

xco

731

ftco,

&vog, nal

cpXvog

cpXco,

7taQa 'AQ%iX6%cp sni cpXvaQiag.

198. [175.]

Athen. III 86 B:
%r]Qa(iag,

VL

Kai 'AQ%iXo%og ds

%r]Qa(3ag)

xrjg

%r]Qa(ir]g

(ABP

(iS(ivr]xai.

199.
Hesych.: Wavaxd' tyaiCxd (ita Musurus, cod. iterum ipavCxd).
AQ%iag. corr. AQ%iXo%og.

Ab

Archilocho alienus versus,

268: De hoc metro id est puro

exempla Graeca haec sunt:

quem

adscripsit Marius Plot.

iambico trimetro Archilochio

TLaxsQ Avnapfia, noiov icpQaCco xods.

ETION KI AEI
ita

codex B,

collatus,

Mr)

xi

EMHCIA' 1TEN PPOAI"

ETIONOKAEIKEMTCIATTETIPPOAT A

vulgo ex interpolatione

Olim hic quoque

Enr\v

Kif

8sv7],

(ir)

'n

naC%r\vir] XQsnsiv'

d%r]vir] xQsnsiv.
(ir)

ex

Kdixs MvCiai

Myrmidonibus

sive

comparata Hesychii glossa:

aixiov xr)v nsviav, oxs dsrjxai,

rigendum: (ir) n a%r]virj XQsnsiv'

xi. Sed Plotium Aeschyli versum:
'Jco

a Keilio

snog' xig Gag naQiqsiQSv cpQSvag.

Archilochi versum delitescere arbitratus tentavi:
:

potius

(ir)

aixvco

xr)v

ubi cor-

nsviav, oxav 8(rj

sntQQoai'

Mysis adhibuisse

(fr.

139)

signi-

ARCHILOCHUS.
in

ficavi

madvertit.

437

proecdosi, idem iam olim Scaliger, postea Nauck aniArchilocho non iam abiudicaverim versum, qui legi-

tur alio loco eiusdem grammatici p. 271, ubi de Alcmanis trimetro

brachycatalecto coluro agit, cuius hoc exemplum

AKPECMENO TKECETINOIAIXHOC
A

ACKIC

AIXNOX, Putschius Aeschyli verdeinde

Plotius pergit: huic si addiSept.
substituit),
derimus alterum pedem disyllabum iambum, erit trimetrum iamcod.

exhibet (B

sum

et

287

bicum purum acatalectum Archilochium, de quo paulo ante

"AaxQsg
ubi cod.

fiev

ovx e6eGri

1 ''

fiol

kv%vog ^a^vg.

A ACKPECMENOIKECETTNOTAIXNOXBA&E,

B ACKPICMENOIKECECTINOTAIXNOCBEE.
tius

tractavi:

quem Alcmanis versu usum

esse metricum consentaneum est.

In librorum corruptelis haec fere mihi videor deprehendere

AoxQig

(xev

ovner

item

Archilochi po-

ioriv, ovd'

i!%vog

fiXeim.

Locrensium

civitas penitus eversa dicitur, sed cuius urbis excidium

poetae obversatum sit, nequeo assequi. Scaligerum miror primo
loco 'A67tlg (ihv ovner iorlv ov6 i'%vog, secundo axlg fiev ....

ovd'

Xyyog

u67tlg,

elovg

gendum

i'%vog

esse: ^Aonlg fiev

tung recepit,

nisi

neque obtemperavit Keil, qui bis

fiu&v edidit. Ego olim exstimavi leovKer eori fiot, XiySov 8 e%co. quod Har-

scripsisse,

extremo versu

quod versu extremo

tyvyflv

8'

e%co

scripsit;

contra Emperius 'Aomg fiev ovxer eori ol Siai %eqog coniecit.

Sed anceps est iudicium de trimetri catalectici exemplo quod

dem

ibi-

proponitur:

'ANTSITI
cod.

MOT2A

IIPOZIMESON.

ANTSITIMOTCAIIPOIMHCON,

ANTSITIMOCAHHOCAAHCON.
"

et deinde

grammaticus haec subiungit: Hic enim

in fine syllaba, fiet Archilochium

si

fuerit addita 732

de quo paulo ante tractavi,

ANTONI NOTI MOTEA HPOSAAMISATOZ.

atque plane conspirat A, neque magnopere discrepat

ANTONINOTIAIOXCAHPOCAAECTATOC.
Facile apparet priore loco aliquot litteras interceptas esse, quae
altero loco servatae sunt.
Itaque iam licet utrumque exemplum

redintegrare:

IAMBOGRAPHI.

438
'Avt

cbv xi vcoi

''Avx

cov

xi

vcbi

Mov6a
Mov6a

7tQ06XuXr}6ov ,
7iQo6XaXrj6dxco.

sane libri v. 2 7iao6XaX[6xaxog videntur exhibere, sed neque usitatum hoc vocabulum, neque adiectivi forrna structurae conveniens:
nam non credibile graecum metricum, cum amplificandus vel decurtandus esset versus, eadem licentia usum esse, qua Plotium
stupidum hominem. Archilochi utrum prior an posterior sit ver-

non liquet, nam etiam catalecticis trimetris usus est hic

poeta. Sed quoniam vocabula XaXelv, 7tQo6XaXelv
XaXog ab antiusu
a
Pratina
si
incertus
haereo
abhorrerent,
quorum
discesseris,
sus,

de auctore versus.

Quod

si

exempla, certe ionici poetae

metricus suo periculo composuit haec

sermonem consulto adscivit. Antea

confidenter metrico tribui, quandoquidem Antonium Musam medicum Augusti aetate nobilem hic memoratum esse existimabam,
id

quod etiam Brunckio visum

est.

Sed haec

et alia criticorum

Fictis exempericula qui cognoscere cupiat, Keilium adhibeat.

usum
esse
metricum
plis passim
antiquiorem argumento est versus eodem lcco adscriptus, quo versu Didymus grammaticus idem-

que musicae artis peritissimus*), qui Neronis saeculo

moratur:
^dldvfXOg 7tO&

quem versum

TjfliV

TlEQlXVftCOV

vixit,

me-

(iov6i%og.

Plotius latino sermone ita conformavit:

Didymus carens lumine poeta musicae.

qui quidem non 6 fiov6i.Kog, sed ov fiov6i%6g sibi visus est legisse.

Diomedis loco III

trum quoque quod

(cod.

p.

500

ed. Gaisf. (p.

Archilochium) una syllaba auxit et

Vult

tibi

515

ed. Keil):

Dime-

est ex superiore parte hexametri Archilochus

fecit tale:

Timocles."

fortasse aliquis suspicetur Archilochi versiculum delitescere:

latinum hoc

exemplum non

"QXsxo

verum Diomedes

satis

commodum;

nam

conveniens foret:

TtfjLOKXirjg.

latinis ubique,

neque vero graecis exemplis

Didymus, secundum Suidam Heraclidae

utitur.

filius, Pontici opinor

tenebricosum poema Aeaxccg elaboravit, quique filio Didymi
nomen indidit in honorem ckixi grammatici, is igitur Didymus grammaticam professus et sec. Suidam fiovoixdg Xiccv xcci nQog fislr] snu^dsiog, fortasse Neroni a studiis fuit, scripsitque nsgi tcov ofioioxrjxmv,
-cuius operis lib. I adhibet Porphyrius in comment. in Ptolemaei Harmonica.
*)

iunioris, qui

ARCHILOCHUS.

439

In Theognideorum carminum syllogen haud dubie etiam Archi-

lochiarum elegiarum reliquiae receptae sunt, velut v. 531 seqq.,

de quo loco conf. supra fr. 123.
Ad Archilochi epodos com-

mode

potest revocari:

"Axove

xaxov Xoyov.

dr)

Proverb. Append. I 14: enl xcov xovg fiv&ovg diijyovfiivcov.

quod ipsum videtur ad similitudinem veteris proverbii compoBitom, quo Plato utitur in Gorgia p. 523 A: "Axove (5>/, cpuai,
vid.

fidXa xuXov Xoyov.

rigcov

Archilochi fortasse versus est ap. Zenob. II 90:

uXconr]'E,

ov% uXiaxexui ndyrj.

In
apud Apostol. V 37 A yiqav ni&rjxog xxX.
multae
dubie
thesauro
insunt
hand
glossae Archilochiae,
Hesychii
quibus iambographi nomen non est additum, velut: ndyrj 8i xig'
ut

sive

est

Item
nuylg Si xig. quae verba fabulae enarrationi conveniunt.
haud cunctanter huc refero Hesychii glossam: En AivvvQcov bdcov
AIvvvqu %coqiov xrjg Quxr\g unb AivvvQOV ovofiua&iv, ubi corrigo:
fuit enim locus in Thaso insula, ubi auri 733
VI 46; minus igitur recte Hesychius xrjg
neque tamen hoc decet corrigere, quamquam

AIvvqcov bSov.

'Etx

metalla,
Qaxr\g
aliter

Herod.

vid.

scripsit,

XIII 539.

est Meinekio in Philologo

visum
Aliis in

Archilochi

locis

nomen

oblitteratum videtur, velut

apud Hesychium EvoQyoig' o%og yctQ evSixoiGiv evoQyoig enog' vvv

enl tyoyov, xoig firj oQyitofnivoig ecp oig dei, aXXa nuvxu ev cpiQovaiv' eatf bxe 6e enl eyxcofiiov' ubi conieci: (^AQftX)o%og'
:

(TXrjxbv)

yctQ

ovde xoiaiv

evoQyoig enog.

ovde xoiaiv etiam Heinsius divinavit.

p.

Apud Strabonem VIII

340: AiajyXog'
Ildcpov %

Kvkqov
Meineke

"'AQfiXofpg

ZfpvGu ndvxu xXrJQOv.

scribendum esse suspieatus

ArchilocM nomen saepe ex errore ortum,

est.

sicut schol.

Hom.

male ^AQfiXofpg pro 'AQiaxuQfog legitur, idem error

deprehenditur Schol. Hesiod. Theog. 991 et Schol. Aristoph. Nub.
Od. x 193

Ap. Schol. Nic. Ther. 617 vulgo

Ruhnkenius
emendavit 'AficpiXofpg.
^AvxiXofpg,
'AQfiXo%og,
xui
VI
100:
Polluc.
yevaxrjQiov fxev 'AQiaxocpdvrjg fiifxvrjAp.
109.

(Suid.

v.

sed

Qaaiavog).

xui, fiuvov 6e JSixcov iv

eaxi 8e oXxuiov,

a>

Ki&uQadip

oXxuiov

6e

Avxio%og'

xu exncofiaxa evanovinxovaiv, Ruhnkenius 'AQft-

Xofog, rectius Meineke 'Avxidoxog coniecit.

Apud

Polluc.

141:

IAMBOGRAPHI.

440
xul

orcrjxiov

tcuXov, otceq

parum

K.Qr)6iv'
sic libri,

aQ%ihov (vel uyiiXcov).

Meineke scripsit:

xoig

XQvnavoig avxi-

corrigunt 'AqxcXoxeiov

probabiliter.

xoig xqvtcuvol6iv uvxiituXov oTtrjxiov.

M. 72, 39:

Et.

veiv

iXiysxo,

tcuqcc

xco

ap.

iv Nt%o%uQOvg

sYqtjtcu

sic

xo yuQ ivaXXa66Eiv ituQu xoig uQyaioig uXcpui-

recte

'AqiiXoicq

Zenobium Prov.

bendum

PVh,

sed

coniecerat.
I

52 pro

uq%, non recte Valckenaer

Neque vere Gaisford coniecit

Ttx'

'AQtGxocpuvrjg

iv

xsxQUfiixQocg

scri-

esse 'AQiiXoxog.*)

Cramer An. Ox.

I 307,
22: t6 o lijyov sig gco inicpsQOfisvov
Parii
xpilovtac, olov OQyr]' OQxrjarijg 'Avxilo%og.
poetae nomen sibi deprehendisse visus est, ubi apparet 'OqgiXo%os
scribendum esse.

*)

avficpcovov,

firj

xov

fiv,

T34

II.

SIMONIDES AMORGINUS.
Simonidis Amorgini
II

57

Iamborum

liber

secundus

ap.

Athen.

ll) et ap. gramm. Bekk. (fr. 33) memoratur, neque

videntur fuisse: nam liber XI, quem dicit Eusebius

(fr.

plures libri
ex errore librariorum profectus est: qnod Suidas exbibet:
(fr. 6),
ZtfxcoviSr\g

$tXioig

',

iufioyQucpog' eyQutyev iXeyeiuv (Eudoc. iXeyeiu) iv

(5ovg iv tfiXiotg
epico

corrigendum censeo: eyoutyev iXeyeia, iufiEosdem libros haud dubie rursus Simonidi
fi.

iufifiovg,

poetae tribuit:

xr)v

eig

AvXiSu 6vvoSov

Tzeol 'Icptyeveiug

xcov A%utcov, xqiFortasse Simonides etiam

fiexQcov fitfiXiu jS',

choliambis versibus iam ante Hipponactem usus est, quamquam
vestigia huius numeri incerta, vid. fr. 8 et 18. Elegiarum nihil
'.

servatum, sed haud scio an carmen, quod legitur ap. Stob. Flor.
XCVIII 29: OvSev iv uv&Qc67toi6t fievet %Qr)fi efmeSov uiel xxX.,

quodque Simonidi Ceo vulgo tribuunt (fr. 85), potius Amorgino

poetae sit vindicandum nam si quid aliud antiqua simplicitate
est insigne, quae a lyrici consummata arte abhorret.
Denique
:

etiam carmen, quod ccQ%utoXoyiu xcov Zufxicov fuit inscriptum, quod

Suidas male ad Simmiam transtulit, videtur elegiacum fuisse.

Memorabile est, quod in Et. M. 713, 17 auctore Choerobosco traditur, iambographi nomen per rj non per i scribendum
esse: 2tfxcoviSr\g ini fiev xov iufionotov Stu xov rj yQucpexut, xui
7Cuqu xb Orjfiu ioxiv' xb Se iitl xov Xvqixov Stcc xov z, xui
XotQOo6x6g. (cf. Bibl. Coislin. 597 ubi
nuQcc xb Otfxog i6xt.
contra praecipitur iambographi nomen per 7, melici per rj scri-

t6cog
t6cog

bendum

In Choerobosci quidem Orthographia, quam Craesse.)

in An. Ox. Vol. II edidit, nihil de hoc discrimine praecipitur; sed deprehenditur haec scriptura in Vol. Herculan. collect.

merus

IV 201 ccXX' i| oxov xbv AQ%iXo%ov i&uvfiue (r) 'EXXccg) xai

xbv Inncovuxxu xui xbv Zr]fxcoviSr]v xui xcov nuQ 'OfxrjQco xui EvQetniSet xui xoig uXXotg notrjxuig evtu novtjQoig nQ06conotg neQtxeifxevu
xai TteQi novrjQcov nQuyfxuxcov yeyQUfXfiiva , xui xaxeyeXa %Qr\6xoig
alt.

'

IAMBOGRAPHI.

442
xcci

TtSQLXsifisva

axovov6a

iQt}6xcov

tzeqI

menta sunt operis ut videtur

in illa

quamquam
TtSQl

frag-

Philodemi opinor,

etiam Demetrii Byzantii reliquiae

Et in his quidem chartis etiam

bibliotheca
sunt.

repertae

TtoLrjfidxcov

7toirj(idxcov

tveqI

Haec

7tQay(idxcov.

mentio 116: cntodsi&v xoivvv s%ayyELXd(isvog, oxl oi

dya&oi 7toir}tal nuQ^ ovSsv ccXXo 7tQCoxsvov6iv xs xcci (iovol 6lcc(ievovGlv 7] TtaQa xovg rjyovg .... 6l6xl (jlovol xavxb 7tOLOv6Lv"0(ir}Qog

ArcMlochi

xs

fit

xai AQ%iXoiog

k<xl

8s

TtQog

EvQL7ti8r}g,

xai 735

xovxoLg UocpoxXrjg

0Ll6cjEvog, bfioicog 8s xai TLKioQsog xd 7toirj(iar avxcov (liaycov' vvv

6s TtEQL xcov rj%cov xxX. item 117: Alo'l6el 8h ovdiv cpr}6iv, ov6s av
r

AQjiXo^fov

EvQL7ti6rjv

r\

dXXov xiva

r}

PIo-

6v(i@ccXXco(iv.

O(ir'}Qcp

mericorum versuum passim reliquiae deprehenduntur, velut 112

II. |3 144
xivrj&r) $' ccyoQr) (cog x)v(iccxcc (ia%Qtt &aXa66r}g Ttovxov

124 xiova

'IxaQtoLO,
(liycc

(laxQrjv

lxsXov,

6xifi

et (xiyav <T sXeXl^sv 'OXv(i7tov,

Xiyd"Y} yvtcc

et

,s

162

cpr\yLvog a'E,cov,

($Qtt%

et e%el 8i xs xiovag avxbg (laxQag.

<T

r)

(non

156 permire

xrj66 )

sXs-

olov ovxcog

ECHETEMOTAIOCTMHAASIMATANTMOIEXOTCAIOTTPH
CAXAISIN AIANTOCAOCTIPC T NAHNETCIN TITPEM

PTME{iXl)N(ov)

vid.

II.

% 112

Item memorabilis locus 180

seq.

KATAX&ONOC TPITTAKAIT @&PMHN

A 0TMOCAN& AEMOIENXEIP HIIKEAONlocus
KAIO EHAETO. ubi nescio an temere confusus

xttl otttv

Xsyrj

sit

II.

100 cum Od. x 205

ip

olim in antiquis

al^

libris

(s^EX)&ov6tt dvQixg

coi'E,e,

quod Od. x 230

111:

oiov'

H.
item 110

sed fortasse

seq.,

aliter fuit

Odysseae locus

ille

conformatus.

Etiam 120

cpa(sLv)dg fortasse aliud latet

legitur.

r)

d'

quam

Nescio cuius poetae versus extat

xaxacp&L(ivoi6i 7toXvXXi6xrj a6iXsLa.

delitescunt poetarum reliquiae,

et

alias

Iam

passim.

Soplwclis versum adhibet 120:

BccQvg aQvg t-vvoixog,

quo

co

evol, aQvg.

versu rhetores et grammatici saepius

utuntur,

sed

poetae nomine (vide Nauck Frag. Trag. adesp. 22, ubi

137:
legitur); item Sophoclis versum deprehendi

NavxaL
vid.

cpaXr)v

xi)v

cpiXoi

i(ir}QV6avxo vrjbg L6%a6tt,

Athen. III 99 D.

respexit 192:

108:

(T

omisso
cb

Porro

sive

Sophoclem

xd(x)o6(iov ovQavrjv

sive

Aeschylum

xssQQL(ty)sv xo TtEQi xr)v

xov 'OSv^aicog d(ii6ag 6vvxsxQi<pdaL. Euripidis versu utitur

6s xai xaxa7tXsv6avxEg sig tbv Xifiiva xai 7taQacpd6%ovxsg

ol

SIMONIDKS AMORGIN

443

cog avxovg ovd' dv xb aefivov tcvq eiyd&oi dibg, xb (ir)

ov xax' dxQcov neQydficov eXeiv xbv ev8ai(iova. item 105 Sophoclis

iXniSag,

et Euripidis nomina apparent.

Philosophi memorantur Nausiphanes Democritius et Idomeneus 206. Denique adscribo 113: ym{>-

aneQ i(xcpuvL&iv xdg xcov Qecpcov vnb xijg coSrjg xrjg dyQU(i(idxov
xuxuY.oiuiO(tovg. et 199: oXiyov Xbyov ovxog 'OQcpeoxeXeoxov xv(indvcp
xui nui8uycoyov xuXu(ii8i TtQoadelg, oxi 8eixu ipev8oQi](iovu
eyXiyeiv.

1.

Qt Ttal, xiXog [iev

Zevg

736

[1.]*)
e%et ^aQvxxvitog
,

TidvTcov

e6xt, xal

o"'

ovx

xC^^]c1

oTttj

d-iX.ec

dv&Q(07toi6iv dXX' ecpr](ieQot

voog
a dr) /3oV aiel t,cd(iev, ovdev eidoxeg,
ojtcog exa6xov ixxeXevxi]6ei fteog.
6*'

eit

eXnlg de Jtdvxag

xajtijteifteir]

tQecpei

a7tQr)XTOv OQfiaivovxag' oi (iev 7](iiQr]v

(livovdtv iX&eiv, oi d' ixicov TteQiXQOTtdg.

Simonides Amorginus. Fr. 1. Integrum hoc carmen servavit

Stobaeus XCVIII 16: SiucovCSov.
V. 2. ba' Gesn codd. bg.
bmn,
V. 3. voog, Grotius vovg.
in'
Brunck
vulgo bnrj, Ahrens oyv.
tn
icpr)usQOi, Vind. Trinc. Gesn. scprjusQioi, Meineke in r)usQr\v,
V. 4.
ego aliquando tentavi in r)uiQr\v Alsi (Iqotoi cpQovsvusv.
a dri (36t' alsi ^cousv scripsi, d8rj $oxd ^coousv A, d8rj fioxd B, 8rj @qoxol coousv Vind.
8rj ^qoxoI gcoousv dsi Sq fiozd coousv Gesn.,
Sr)
mediis omissis. Grotius
PqcotoI c6ouev bncog usvova' iXdsiv Trinc.
Ahrens d Srj oxd fccoovoiv, Schneidewin aXX' d
del Pqotoi 8r) t6usv
8r) PqotoI 'EcprjusQsioi c6usv, postea dXl' d 8r) (ioTd, Meineke dei @6t'
ola gcousv, qui d 8rj pro ars Sr) vel ola 8r) neque hic neque apud
Sopb. Ai. 1041 ferendum esse censet. Interim tueor meam correctionem, quamquam non ignoro, quantis difficultatibus emendatio Simonidearum reliquiarum, quas servavit Stobaeus, impedita sit. Componas
cum his Heracliti fr. 111 quamvis non omni ex parte simile: xig yaQ
avxcov voog r) cpQrjv Sar]ucov; doiSoiaiv enovxai Y.ai SiSaav.dlco iqscovtui
.

',

oti oi noXXol x.av.oC, bXCyoi 8' dyu&oC" uiQEVVTai

ndvxcav ol uqiotoi y.Xiog divaov %vt\tc6v Ss ol noXXol
V. 5. oncog, A a pr. m. bucog. Scripse*
Y.EY.OQr}VTac OYcooneQ YTrjvsa.
ram bncog.
i%TsXsvTr asi AB Vind., YTsXsvTriarj.
V. 6. Y.dninsiftsCr}
ABN Vind., Adni&sCr} vulgo. Fort. legenditm v.ai nsnoi&Cr], cf. Hesych.
nsnoc&Cav, iXnCSa, nQooSoY.Cav. y.dninsi&Cri Welcker, Y.dn' dnsi&Crj
Haase, ndni nsv&sCrj Ahrens. Sed cf. Hesych. ininsi&sCrj- dvansiauovr)6a, ubi Schneidewin dvanscoaovr).
Zi(icovC8r\g a
corrigit, hoc quidem satis incertum, quod Simonidis nomen delitescere putat, sed probabilius certe, quam quod Schmidt tentavit iv nsCain' iv nsiauovfj.
V. 8. Olim conieci uivovaiv s'X8coq, sed vitium alibi delitescit. InfiniouCXco,

yuQ

'iv

ovv. elSoTtg,

dvTi

'.

*)

Numeri

adiecti sunt editionis Welckerianae.

IAMBOGRAPHI.

444

vecatu d' ovdelg o6tig ov Soxssl

^Qotav

10 Ttlovtco te

Kuya&oZGiv L^e6&UL TtXeov.

cp&dveL ds tbv (isv yrjoag atflXov Xaflov,
tcqIv tso[i txrjtai' tovg ds Sv6trjvoL vo6ol
CP&SLQ0V6L frvrjtwv tovg d' "Aqsl ded[ir}[ievovg

Tts^insL

[teXuCvrjg 'ACdr]g vitb %%-ovog'

ev $uXu66r\ XaCXaitL nkovevyLevoL

xal %v\iu6lv 7toXXoL6L TtOQcpvQrjg ukog
d'vr}6xov6LV, evt av ev 8vvr]6covtUL ^oeiv

15 ol d'

oi

d'

737

dy%6vrjv dipuvto 8v6tr]vco ^loqg),

xuvtdyQetoL XeC7tov6Lv r)lCov cpdog.

20 ovtco xuxaiv uit ovdev dXXd (jlvqCul
(iQOtoC6L xrJQeg %dve7tCcpQu6toi 8vul

xul

Ttrjiiat'

e6tCv

eC 8'

epol TtL&oCato,

tivus sX&slv a (isvovaiv suspensus recte se habet, verum sententia non

recte procedit, nam homines non tam exspectant dierum et annorum
Mihi
vices, quam sperant futurum tempus vota sua rata facturum.
scribendum videtur sv (isv r)(iSQrjv (isvovaiv sX&siv, sv 8' sxscov nsQi-

XQondg. quod fere ita dictum est, quemadmodum sv r\n.siv dicitur, adde
huc proprium nomen EvsX&cov.
V. 9. vscoxa, cf. Hesych. vscoxa'
stg xo sniov r) vsov sxog. neque opus est Meinekii coniectura (Poet.
Com. IV 717) sg vscoxa, quamquam ita est in proverbio: 'Asl yscoQyog
Hoc autem loco, si recte v. 10 nXsov emendavi,
sig vscoxa nXovaiog.
adverbium vscoxa substantivi vice fungitur, quemadmodum %6 %&sg, xo
vvv xo dsi, alia, neque stg vscota dicere licuit. Cobet coqugl satis

audacter et neglecta graeci sermonis proprietate scripsit.

V. 10
nXsov scripsi, legebatur cpllog, h. e. sperant annum proximum bonis
omnibus refertum fore. Meineke cpXscov coniecit, cum antea nXovtco xs
xai &soi6lv T|. epiXog scripsisset. Ego antea conieci ov 8o%ssi qvov
nXovxco xs ndya&oiaiv t^sa&ac opdog, quod recepit Hartung; Sybel non
recte i'sa&ai &sovg.
V. 13. &vrjxcov, A Pqoxcov ftvrjxcov, Ahrens 8vaxrjvoi
Pqoxcov cp&siQOvai vovaoi ubi offendit verborum traiectio, id
poeta opinor dicturus erat xovg Se Svaxr)vco (ioqco cp&siQOvai vovaoi.
Sed voaoi non est sollicitandum, cf. Hom. Hymn. 16, 1 lr\tr\QU voacov
'Aa%Xr\ni6v quod tuetur schol. Pind. Pyth. III 8. At &vrjxcdv non solum
otiosum est, sed etiam numero officit, fort. &v(iov scribendum, cf.
Mimn. 2, 15 aXXog vovaov e%si frvfiocp&oQOv nam xcovSs ut praeterea

non necesse.

Brunck, "Aqs'C vulgo, dsQt Trinc.

V. 17. sv scripsi,
V. 15. sv, A evl.
V. 16. Schpeidewin noQcpvQerjg.
6siv
quae lenissima loci depravati medela videtur, legebatur (ir).
Porson, dsiv Grotius, coslv vulgo. Correptionem osiv tuentur or) et
cf. Theodoridas Anth. Pal. XIII 21 sl Ss %'
oog (oog).
eoey (vulgo
%s %6sv P %s orj). In ed. 2 scripseram: o 8' r]v iir) Svv. oslv, sn'
dy%6vriv %tX., postea svx' dv r)8v vcoacovxai 6siv (Meineke cum
C. F. Hermanno (irjacovxai mavult), Ahrens svx' dv (i^%avr)acovxai
V. 18. B tftpuvto.
or}v, Hartung svx' dv (irj8' 6vr\acovxai or)g.
V. 19. A r) avxdyQSxoi.
V. 22. 8' ifiol Brunck,
V. 21. A 8vo.
vulgo 8s (ioi.
corrigatur,

"Aqsi

SIMONIDES AMORGINUS.
ovx av xaxcov iQcppev, ovd*

iit

16

alyetiiv

xaxotg %ovxe$ &v(iov atxi^oC^e^a.

2.

[2.]

Tov plv &avovto$ ovx av iv&vfiotiie&a,

el xi cpQOvoiytev , itkeiov r){ieorjs curj$.
3.

io*xi xeftvavai ^poVog,

itavoa
(xal) xaxco$ exea.
aQi&iup

IloXXog ycco
^coftev d'

[3.]

r\iiiv

4.

TlayiTtav cX

aiico\io$

738

[4.]

ovxi$ oi'd' axrjoios.

5. [6.]

"A&rjXos Imtco Ttcoko$ co$ V a T Q a X l

'

V. 23. Meineke oiS' iv aXyeat Ka-notg ^Sovteg, (idem postea in

tuetur, sed 'Sovteg tenet), Seidler xaxais 'exovteg, Ahrens et postea
Nauck e%6vteg coniecerunt, ego aliquando ovS' av dXyeatv Kav.oCoi
Sovteg, sed conf. Theogn. 555: XQ*1 toXfidv %aleitoiaiv iv aXyeat
zeCuevov avdga, ubi optimi libri in' (iv) aXyeatv rjtOQ (rjnao) e*%ovtu
V. 24. alxiZoifie&a Vind. Trinc. , alwt6uefta v.
exhibent/
uhttc6ue&a Grotius. Rcnner offensus iterato vocabulo y.wa6v et forma utxCfcetv
satis audacter ita versum refinxit: d-vfiov fteXovteg coS' detv.toCue&u.
Stob. Flor. CXXIV 5: ZtucovCSov. V. 2. cpQovotuev,
Fr. 2.

Schneidewin cpQoveotuev.
v.

r)(ieQr)g

Welcker,

v. i)utQug.

utrjg scripsi,

utug.
Fr.

Stob. Flor. CXXI 1: ZtutovCSov (sic A Vind., om. Trinc.)

3.
Vnlgo ad Simonidem melicum refertur, sed recte Welcker iambographo
tiibuit: illud tamen memorabile, in ipsa similitudine dissimile apophthegma esse Siraonidis Cei ap. Stob. XCVIII 59: ZiuoovC8r\g iQtotriV. 1.
&elg noaov %qovov tcorj, %qovov elnev oXCyov, Ittj Se noXXd.
V. 2. aQt&uco, Ahrens
Mcineke eg to.
i'ott, Grotius coni. etg to,

dut&Qco, coll. Et. M. 83, 42: sed ibi melicus poeta intelligendus videtur.
v.a\ addidit Welcker, Ahrens 8r\, contra Valckenaer coni. nai)Qu

Meineke nuvQU nayxdxcog, Schmidt n. -ndytXecog vel xuxXeicog.

Stob. Flor. CV 7: ZtutovCSov. Apostol. XIII 86, B.
Plutarch. de prof. in virt. c. 14: Oiog t iatl %atd tov ZtFr. 6.
tQe%etv tcp dya&co uovovovxt ovucpvvut yXtucovCSrjv d&rjXog
Xouevog. et an seui sit resp. ger. c. 12. A&. T. n. cog a. tQe%et %atd Zt-

(iox&r)Qtog,

Fr. 4.

de esu carn. II 2. Adde de virt. mor. c. 7., de tuend. san.

22 et Apost. XI 98 f. Stob. CXV 18. unde satis nobilem esse versum
apparet. Ceterum fort. hoc Ijyrici potius est fragmentum sive ex melico carmine sive ex epigrammate aliquo petitum, cum Plutarchus alias
non utatur iambographi carminibus.
ucovCSrjv.
c.

IAMBOGRAPHI.

446

6.

rwccixog ovdev

[7.]

dvrjQ Xr\it,exat
e6^Xr\g a^ietvov ovde Qtycov xaxijg.
%Qr\\i

7.

[8.]

XcoQlg yvvatxog fteog e%oir\6ev voov

et, vog xavvxQt%og,

oixov (ioQfioQcp necpvQiieva
axo6(ia xetxat, xal xvXivdexat %a\iai'
avxr) d' aXovxog d%Xvxotg % ev e'i[ia6tv

xcc

itQcoxa' xr\v ytev

xfi

%dvx

av

ev xoitQir]6iv

r\[ievr\

739

ntaivexat.

d'

et, dXtxQrjg &ebg e&r\x'

aXconexog
Tr\v
yvvatxa, itdvxcov ISqlv ovde \itv xaxcov
XeXr\&ev ovdev, ovde xcov d[ieivovcov.

Clem. Alex. Strom. VI 744: 'HeibSov S' slnbvrog (Opp. 700)yvvaiybg dvrjQ Xr\ti,sr' apsivov Trjg dya&rjg, trjg S' avrs
yay.r)g ov Qtyiov dXXo, Eiiicov iSrjgs litsv rvvcciy.bg yrl. Eadem Euseb.
Praep. Ev. X 466 D (ubi ZificoviSrjg iv svSsydrcp, Welcker coniecit
iv rtQcorcp, Schmidt iv tdfifioig). Apostol. V 77 c. Adde Boissonade An.
I 22, ubi soyvcSog- yvvcav.bg ccvtjq ovSsv %. Xrjtgsrai yaXXiov ie&Xrjg.
V. 1. ap. Clem. cod. yvvcuybg S
V. 2. Euseb. et Apost. ordine
Fr. 6.

Ov psv

yccQ xi

inverso dfistvov io&lrjg.

Fr. 7. Integrum hunc iambum una cum alius poematis fragmento,
ut videtur, servavit Stob. Flor. LXXIII 61: UtficoviSov (sic A Trinc).
%a>Qlg y.ri. Ad numerorum aequabilitatem huius carminis particulas
redigere tentavit A. Kiessling (Mus. Rhen. XIX 136 seq.) numerorum
virgula divina, qua nunc imperita multitudo intempestive uti solet,
74 seqq.)
modeste adhibita. Eodem artificio usus Ribbeck (Mus. Rh.
longe aliter universum carmen disposuit: verum non licet per adnotationis criticae angustias haec quamvis in artum redacta repetere aut
accuratius examinare: ita enim versibus traiiciendis vel proscribendis
aut interstitiis quibus hianti orationi subvenire studet, grassatus est,
ut nullus fere versus pristinum locum obtineat. Equidem credo virum
sollertissimum non suopte ingenio haec commentum esse, sed ex nescio
cuius bibliothecae copiis promsisse, quibus etiam Iuvenalis satiras instauravit. Iam si qui discere gestiant, quomodo vir doctissimus Simonidis hunc iambum deformaverit, adeant Musei thesauros. L. de Sybel
de interpretando hoc Simonidis iambo bene meritus (vid. Hermen VII
327 seq.) etiam Ribbeckii inventa singillatim sub examen vocavit.
V. 1.
Refellere eum conatur Ribbeck in Mus. Rhen. XXIX 248 seq.
Schneidewin yvvalyag, probante
yvvcciy.bg, in ed. 2 conieci y vvaiycov
Ahrensio, qui praeterea vbcp requirit. Meineke %coQ\g yvvaiyag &. in.
vbov, ut sit deus mulieres mente destitutas creavit, sed hoc a proposito
V. 4. yvlivSsrcci B, vulgo yvXivSsirat.
V. 5. avrij Brunck,
abhorret.
ut videtur, avrr\ Stob. ed. Gaisford.
dnXvrotg r Valckenaer et Gaisford, vulgo dnXvrog r', A Vind. anXvrog, Trinc. dnXovrog, Renner
st'na6tv, stnaetv Voss.,
yanXvrotg, Meiueke dnXvrotg copula omissa.
V. 6. ruisvr\, A slytsvst, Arsen. Vind.
st^ideiv Arsen. B, t(ia6tv vulgo.

XX

SIMONIDES 4MORGINUS.
10 to \iev yccQ avroov slns itokkdxLg

ia&kov

r6 d'

ix

Tr)v d'
rj

namatvovOa

de

15 kikrjxsv, r\v xa\

itavasts d'

ovd'

xaxov,

dkloCrjv i%St.

xvvbg XCraQyov, avro\Lr]roQa

axovdai, ndvra

itdvr

Ttdvrrj

0Qyr)v d' akfon

447

\ir\6iv'

av \uv ovr

stdivai ftiXeL,

8'

xal 7tXavco\iivr]
dv&QooTtcov oqcJ.
dftSLkrjaag dvrjQ,

xoXco&slg i%aQa%SLSv AC&co

odovrag, out' dv \isiXC%cog \iv&sv\isvog,
ovd' si itaQa ,sCvoiGlv r)\iivrj rvyoL'
sl

20 aAA' i\inedcog aitQrjxrov avovr)v fysL.

Tr)v ds nXaGavrsg yrjtvrjv 'Okv^TtLOL

sdcoxav dvdQl nrjQov ovrs yaQ xaxov,

oirr' ia&lbv ovdev olde rocavrrj yvvrj,

740

eQyov de \iovvov ia&CeLv i%Cararaf

sifiivr}.

Fr.

Haase

cod.),

V. 10. uvzcov, Brunckii cod. (B?) uvzb, sed in marg. ccvzcov,

coni. avzcog, Ahrens sv ycov.
slns A, y' slns B (et Branckii

sv Arsen., slvcu N. Trinc, iezc vulgo.

Locus corruptus, sed emendatio incerta:
uvzcov sq^s, n. %., zoz' i6&Xov, Schneidewin xbv fisv
Beimsoeth xb fisv yuQ avx' svions, de Sybel avxj\

Vind., si Voss.,

sl

xhov, Voss. Vind.

Hartung zb fi. y.
yao ccvzbv slns
,

%cty.wv.

y' 'q!;s. Fortasse legendum zco fisv yuQ dvx' cov slns noXXdmg v.u%6v,
xco 8' S6&}.6v. Olim mihi ante v. 10 nonnulla intercepta esse videban-

tur, quod etiam Kiessling suspicatur, ac sane nimia brevitate haec callidae mulieris descriptio laborat, et ipsa illa calliditas, qua mulieris,
quae a vulpe genus deducit, mores insignes esse consentaneum est,

plane praetermittitur: deinde autem scribendum proposui zbv (isv yuQ

ccvzbv slns noXXttKtg huhov xox' ie&Xov. At arctissima necessitate
v. 8. 9 et v. 10. 11 coniuncta sunt, ut hic quidem detrimenti suspicio
vana sit.
V. 12. XixuQyov scripsi, XtxoQyov libri omnes, XixovQyov
Gesner (cf. Hesych. XcxovQyov HccxovQyov), XsczovQyov Grotius. Quod
conieci XixuQyov etiam Wakefield commendaverat, cf. Et.' M. 567,38:
AixdQyog xvcov, erjfiaivsi xbv xa%vv, nccQa xb Xiav uQybv slvai r\yovv
xu%vv. quamquam grammaticus etymon vocabuli non recte expedivit.
Adde ib. 127, 8 ccnoXixuQysiv xb dnsX&SLV za%icog, nctQtt xb Xiav kocI
o iezi za%v, nsQixxsvovxog xov x.
xb ttQyov
Verbis XLxuQyiscv et
dnoXLxuQyillsiv utitur Aristophanes.
uvxofirixoQcc, Wakefield ttvxoxXrjzoQcc, Doederlein uvxofiriexoQu, Fr. Haase uvxoQr]xoQtt, Nauck ttvovrjxoQct,
,

Ahrens

dezofifjzoQtt, quod interpretatur aezofiov tjxoq $%ov6ccv, Meineke

V. 14. ndvxj] , vulgo ndvxrj.
avxodrjiixoQCC, Hartung avxofidQxvQa.
V. 16. 8' dv [iiv, Vind. 8' ufifiiv, Voss. Si fiiv.
V. 18. ovz' dv
V. 19. rifiivri,
Voss. Vind. Arsen. sifiivrj.
scripsi, vulgo ovS' dv.

V. 20. ifiniScog scripsi,

xv%oi Arsen., ceteri zv%r\, quod defendi potest.
nisi iftnsSicog malis, legebatur ifinsScog, A SfinsSog.
uvovr)v, A avov
V. 22. nrjQov A Voss. Vind. Ars., vulgo novrjT\v, uv86vr\v Hartung.
V. 24. i'Qyov, Vind. Voss. $Qycov quod praeoptat de Sybel.
qov.

448

IAMBO.GRAPHI.

25 xovd'

kukov

r\v

%l>jlo3vu 7tOLr\6r\ frsog,

QLyco6u dCcpQov u66ov ekxstUL TtvQog.

Tr\v d' iz d-uXu66r\g, r\ dv" iv cpQ6\v vot.

y^Xu te %u\ yiyr\%-v r\^iQr\v

Ttuivi6i [ilv %tvog iv d6[ioig tdcav

tr\v filv

30

Ovx

6tLV ukkr\ tr\6d Xcotcov yvvr\

V 7tU6LV UVd-Q037tOL6LV, OV& XuXXlCOV."

tr)v d' ovx uvKtog ovt iv 6cp&uX[iotg Cdtv,
QVt U660V iX&LV , uXXh [lULVtUL t6t

xvcov

U7tXr\tOV, S67tQ U{lCpl tixvoi6Lv

35 &HLfa%Og d 7tU6L XUTtod-VflLI]

i%&Q0t6LV L6U XUL CpCkOL6L yCyvtuL.

GJ67tQ ftuku66U TtokkUKLg [lV utQ{ir\g
%6tr\x

u7tr\[icQV,

&iQOg iv

GJQfj,

%uq[iu vuvtr\6Lv {liyu,

TtoXXuXLg (luCvtUL

40 (3uQVXtV7tOL6L XV[XU6LV CpOQV[livr\'

tuvtr\ yLulL6t ioLxe tOLuvtrj yvvr\

OQyr\v

cpvr\v

dh Ttovtog ukloCr\v

%L.

r]v Schneidewin, legebatur %coxav, Vind. %' oxav, A kovx'

dv, Ahrens coniecit %coxav, quod probavit Leutsch, qui ante v. 25 versum intercidisse putat, Hermann coniecit %svx' av
sXkso&cu.
V. 27. r) Sv' iv cpQsalv vosl correxi, eamque coniecturam Guil. Dindorfio probavi, itaque Schneidewin scripsit, A Vind. Voss. Arsen. Trinc.
i]Sv iv cpQsalv vosi (B vosl), v. r)Srj iv cpgsalv vosi, Ahrens coni. rj 8v'
iv cpQsaiv vooi, Meineke r) 8C%' iv cp. v\ Pro vos t Renner vossi requirit
et ad eundem modum alia corrigenda censet, sed possis hoc loeo
librorum scripturam vosi tueri, nam verbum voco pro voico testificatur
Et. M. 601, 27, unde vivoxai descendit, et Democritium cprjvi &sct vovvxai, ubi corrigas tpaivv&iu i. e. ipsvSr), vid. Hesych., sive ad Lyco-

V. 25. %ov8'

V. 28. xr)v,
phronis exemplum ipuivvv&u adverbium malis restituere.
V. 29. (iiv Valckenaer et Brunck (ut Schneidewin
Schneidewin r)v.
dicit etiamcod. Vind. a m. pr.), libri fisv.
V. 30. Xcotcov, Xioiov Vind.
Voss. Trinc.
ovx' iv Schneidewin,
V. 32. dvsnxog, B dvsnxov.
V. 34. unXrjxov, fort. unXrjxog, Froehlich uxXrjxov.
vulgo ovS' iv.
V. 35. ndno&v^irj A Voss. Ars. Trinc, vulgo tidno&v^ia.
V. 37.
dxQSfirjg, Valckenaer coni. dxQSfiag. cf. Hesiodi Op. 670 xr)(iog 8' svkqivssg x' avQui kul novxog dnrjficov svxrjXog, ubi non recte Buttmanno
auctore svynqXog iungunt cum proximis xoxs vr)u %or)v %xX.
V. 40.

cpoQsv{isvr],
V. 42. cpvi]V

cpoQovybivr],

Ahrens

Vind. Trinc, vulgo

8' s"%ovxog dXXoirjv s%si, h.

tur, s%ovxog cf.*v. 68 et 98.

e.

cpvyr)v.

ita nata, ut marito

Nam

Hartung nscpvQ[iivrj.
Scribendum existimo cpvr)v

cpvQSVLiivrj,

nunquam

morigere-

quod apud Stob. est, significat maris

et mulieris mores similes, naturam diversam esse, quod si dicere voluisset poeta, certe diversitatem planius explicare debebat.
Itaque
42 aut plane de medio tollendus, aut emendandus, sed homines
docti quae tentaverunt, velut cpvr)v 8' cog novxog aloXr]v s%si, vel cpvr)v

v.

SIMONIDES AMORGINUS.

449

Tr)v d' ix 7tsXidvrjg xal TtafovTQifliog ovov,

741

6vv %

rj
dvdyxy 6vv %* Ivmrfiiv poyig
45 $6tsq%sv a>v anavTa xal 7tovr\6aTo
m

TocpQa d' i6ftCsL fisv iv n>v%a

7tQovv, 7tQoij{iaQ, i6&CsL 8' iri i6yd.Qr]'
biicog 6h xal 7tQog SQyov d(pQo8i6iov
iX&6v&' tTatQOv bvTivaiv idi^aTO.

aQE6Ta

Tr)v d' ix yaXrjg, dv6Trjvov oltpQov yivog.

50

xsCvrj

yaQ ot

7tQ06s6TLV

xaXbv ovd'

tl

OVdS TSQTtVO V

iTtCiisQov

Ovd' iQa6(lL0V'

svvrjg d' dXr\vr\g i6Tiv d(pQodL6Cr\g,

tov

dvdQa tov TtaQOVTa

d'

vav6Cr\ l8ol'

55 xXs7tTov6a d'

d$v6Ta

tf

sqSsl TtoXXa ysCrovag xaxd,

LQa TtoXXdxig xaTs6&CsL.

quoniara orationem otiosis additaexistimat Schneidewin,

Hartung (quem Kiessling sequitur) et v. 41 et v. 42 proseripsit {cpvf\v
yuQ aXXox uXXoirjv s%sl corrigens), contra 0. Schneider cpvqv 8' cog
(ita etiam Grotius) novxog uioXvv t"%ti, Hermann cpvr)v 8t ndvro&'
dXXoiriv t%si, et huic versui subiiciendos censet v. 37
40, Nauck cpvoiv
8s ndvxox' vel ndvxoa' Doederlein yvvr]' OQyfjv cpvfjv &' cog nbvxog
V. 43. % nsXL8vr)g emendavi Stobaei lectionem ?%. xs
dXXoirjv t%si.
anoScfjg, copula aliena, quare nec t% xs cpcafjg, quod quis coniiciat,
admittendum. Brunck s% xscpQvg xs (rectius t% xs xscpQrjg), Meineke
t% xs noXifjg vel nsXXfjg, ego in ed. 2 scripsi w anoSsirjg, idque etiam
Meineke proposuit, quamquam aliud exemplum huius adiectivi non
novi, Hartung onoScoSovg.
naXivxQifisog B nocXivxQifiovg, fort. nuXivV. 45. soxsqI-sv AB, s'sqsv Vind. Voss. Ars. N. Trino, qssv
xQifitvg.
cov Brunck, ovv Gesner, cov vulgo.
xcci novr]aaxo, Renner
vulgo.
V. 46. uqsozu haud dubie corruptum, conieci uzqsczu,
y.dnovr)occxo
quemadmodum asinus ipse axQSvg vel oxQSvg dictus est. Ribbeck
uqlozu, Hartung totum locum sic conformavit tQss vca&QU ndvxa %.
n. uqqskxu. Etiam quae sequuntur, fortasse non satis integra: sed instituta sententia quid requirat, planum: poeta dixerat, istam mulierem
invitam laboribus fungi, avidissime autem vesci, quolibet cibo contenV. 48. b(icog,
tam, quemadmodum sine delectu amoribus indulgeat.
Brunck bficog.
V. 49. bvzivcav legebatur ovzlvovv.
V. 50. yuXf\g,
Welcker yaXsrjg.
V. 51. ov xl, Ars. ovxs.
iniiiSQOv A Voss. Vind.
V. 53. uXr\vt)g scripsi, uXr\vr]g Vind., uXrjvvg
Ars., svpiLLSQov vulgo.
Gesn. in m. dXrjvfjg vulgo, dSrjvrjg Valckenaer et Brunck, quod ferri
nequit, nam insatiabilis sive cupide appetens mulier haec debebat dici.
yccq uXXoz' dXXoirjv s"%si, reiicienda,

mentis

onerant.

Totum versum subditicium

Hartung

svvf)g darjQr) 8'.

Huc

refero Hesychii glossam:

uXrjvrjg'

llul-

apud Suidam et Zonar. 117 est dXuivrjg' b LLaivbfisvog. Adde

V. 54. nuQvvzu, Brunck
praeterea Hesychium: dXivoi' InucpQoSLzoL.
SlSol, Vind. SlSsl, A SlSsl.
avvovzu, Schneidewin nsiQcovza.
V. 66. Affert hunc versum Athen. V 179 D: dXX' coansQ ZiLLcoviSvg qpjj
d&vozu Stob.
nsQl zfjg dyiooLLOv yvvaLnog' a&vza 8' iSQa n. x.

voLLsvog,

(vulgo et Vind.), a&vza Ath.

POBTAE IiYB. n.

iQa Stob. vulgo et Viud., lsqu

29

et

IAMBOGRAPHI.

450

>

Tr)v d' ijcnog d($Qr\ %attss66

r\

dovlt

SQya xal dvr\v

dv

Tcovt'

sysivato,

TtsQttQSTtst'

[ivkr\g i\)av6stsv

ovts xo6xtvov

742

60 aQStsv, ovts xortQov i% otxov (idXot,

ovts itQog invov, a6fl6kr\v dksvfiivr\,

'

%%ott

dvdyxrj d' dvdQa Ttotsitat cpikov.

Xovtat ds

7ta6r\g r\^SQr\g dito

qvtiov

oig, dkkots tQig, %al [ivQoig dksicpstat'

65 aist ds yaitr\v itttsvt6iiivr\v (poQSt

(ia&siav, dv&i[iot6iv s6xta6^tsvr\v.

xakbv

cov ftirjiia totavtr\ yvvr)

[ihv

dkkot6t, tai d' s%ovtt yiyvstat xaxov,

tfv

iir)

ttg

r\

tvQavvog,

r\

6Kr\7ttov%og

r),

70 o6ttg totovtotg &v[iov dykal't,stat.

Tr)v d' sk 7tt&r\xov' tovto

dr)

dtaxQtdov

Zsvg dvdQatitv \xiyt6tov SnaOsv xaxov.

al6%t6ta

ytsv 7tQ06(O7ta' totavtr\ yvvr)

st6tv dt' a6tsog 7ta6tv dv&QtoTtotg yikag'

Ath. Aliquando conieci hunc versum collocandum esse post v. 47,

contra v. 48. 49 traiiciendos post v. 54, non tamen Athenaei locus hoc
V. 5770 affert Aelian. Hist. An. XVI 24, eodem resp.
commendat.
XI 36.
V. 57. ccqtj %aLtssoa' Meineke, dQr) %aLxr\sig A, aBQr\%aL-

Vind., dBQr\%sxsCr\g Voss., d-HQr\%aizr\sig Arsen., dBQr) %aLxr\saa' B,

Aeliani codd. ccBqcc %aLxdsoa' vel dBQr) %aixr)saa'
V. 58. r) SovXl

xsCr\g

SovXst ,
Svr\v
SovXsl, b r) S ovXl ,' a r\ SoXl
r\
r\
ap. Ael.
7tSQ\.zQS7tSL,
tisqlxqvvsl, Brunck
Stob., axrjv Ael. (r avzr)v, c avzrf).
coni. dnoaxvyst, Bothe 7taQazQs%st, Schneidewin tisqlxqsilsl, Iacobs
nsQinxvsL, Ahrens r\ .
%sqlxqs%sl, Hartung TtaQazQSTtsi, Ribbeck txsqlV. 59. %ovx' dv, ap. Ael. Vat. v.ov% dv, b %ov %dv.
ovxs,
(pQOvsi.
V. 60. ccqslsv,
aogv.lvov, ap. Ael. mabrcv kookCvov.
ap. Ael. a slzs.
ap. Ael. sol. Vat. aQSLSv, ceteri ovaQ slSsv, ovaQ slsv, ovaQig, quod
V. 61. invdv B (et Ael.),
ortum ex falsa scriptura hogkCvov correcta.
imtov Voss. Vind. Ars. Trinc. (et ap. Ael. Mmabcr), iitvov vulgo.
dlsvfisvrj, Ars. dXsvafisvr\ , ap. Ael. plerique codd. aoBoXov dSsvfisvrj.
V. 63. Ss 7tdar\g, Meineke S' s%dazr\g. Mihi ys pro Ss scribendum
videtur.
Qvnov AB qvtlcov, et similiter
r\fisQr\g, Voss. rjfiSQag.
V. 64. aXXoxs, Ael. vulgo noXXdmg, sed codd. dXAel. drtb Qvncov.
.

V. 65. alsl scripsi, v. dsl.

cpoQSL, Welcker q>OQSSL, probante
V. 67. &srjfia,
Schneidewino, qui talia ubique corrigenda existimat.
V. 70. oaxig,
Vat. &safia.
V. 68. yCyvsxai Voss. vulgo yivsxai.
Hercher og xolg xoiovxoig.
xoiovxoLg, ap. Ael. (Mmavber) xolovxov,
hinc Iacobs coni. xoiovxov &sofidv vel QV&ftov, Renner xbv avxbv %-vfibv.
Ego tentavi ooxig %OLavxr\ Q-cotrj dyXai^sraL crasi admissa, cf. tcoxlV. 74. dv&Qtoitoig, Ars.
vdv.r\ et avv xr\Ss Tr\axQa7tf\ Heracl. fr. 136.
daxoLOi.
Doederlein post h. v. inserendum censet v. 79 probante HarXoxs.

SIMONIDES AMORGINUS.
75 in

4f>l

f$Qa%6icc, xivEirccL (toyig,

avfiva

a'C rdXag dvrjQ,

xaxov
rotovrov
o6rtg
ayxaXitpxai.

ttTtvyog, avroxcaXog'

Srjvsa ds Ttdvra xal TQonovg i7ti6rarai f

SajtsQ Tti&tjxog, ovdi oi yiXcog

dv nv sv eq^elev, dXXd

80 ovd'

xal rovro itdtiav

oxcog tlv

ix fiEXi66r]g' rrjv

yaQ

iico[iog

oi't]

85 ftdXXEt d' vit

cpiXr)

ccvrrjg

oqcc,

(iovXEVETat,

rj^tiQrjv

cog (iiyitirov eq^elev

Tr)v d'
XEtvij

iu'/.u.

rov&

ov

xaxov.

ng

743

EvtvyEi Xaficov

7tQo6tt,dvEt,

xaitai^Erat /S&g'

6e 6vv cptlEvvrt yrjQacSxEt 7to6t,

TEXovGa xccXbv xovvoycdxXvrov yivog'

xaQLitQE7tr)g [iev iv yvvat%t yiyvErat
7td0rj6t. &Eir\

90 ovd' iv

d'

d^cptSidQO^LEv %aQtg'

yvvaiQv

r)dErat xad-rj^tivrj

oxov XiyovGLV dtpQodt6iovg Xoyovg.

Toiag yvvaixag dvdQtt6tv %a.Qit,Tat

Zsvg rdg aQi6rag xal 7tokv(pQadE6rdrag'

ra d' dXXcc cpvXa. tccvtcc [irj%avy ^dtog
95 E6TLV TE

7trjtltt,

Xttl

ttV6Qtt6tV [livEt.

TtttQ'

V. 75. in' av%va, Hartung inavxuia, quod adiectivum esse

tungo.
vidt. ^Qaxsia, Ars. fjpa^aa. V. 76. ccvt6y.coXog, in ed.
di xdXag scripsi, Vind. avxdXag, scripsi
ccvoncoXog, idem coni. Haupt.
vulgo
1

AB

cctccXccg, unde d xdXag corrigunt, ego nunc di restituere

satius duxi, cf. Theognost. 155, 30: xd slg cci Xr]yovxa iniQQrjuccxa xqlcc
iaxiv, di x6 Saavvousvov, cog oxccv Xiycousv di xdXccg, Y.a.1 cci xo svnxixccl xo val Gvynuta&ioscog.
kov
V. 82. OHtog, A onncog, Ars. oXcog.
tiv' cog Meineke, vulgo ti %' cbg, A atixcov, Schneidewin xiv' cov.
V. 86. avv tpiXsvvxi, avucpiV. 85. ndnuil-Exai, y.dnccvt;Exca Trinc.
V. 89. 6' om. Vind. Voss.
Xsvvxi B Vind. Voss.
Post h. v. KiessXiV. 91. oxov, B onov,
oi'y.ov.
ling ver8um intercidisse putat.
V. 93. rdg, Ars. tdg t\ Meineke ndvx'.
yovavv , Ars. Xiyovaa.

avxdXag,

V. 95. nrjua llibbeckii coniecturam

V. 94. cpvXu, Vos8. Vind. qpuA/la.
Cf. Hesiodi Theog. 591: iv. xr)g yap yivog
recepi, legebatur ndvta.
iatl yvvaiHcov &riXvxsQdcov, [trjg yap oXcotov sati yivog x.ccl cpvXa yvvaixaiv,] nfjuu fiiya d-vrjxoiot. usx dvdQaoi vaisxdovaai, ita enim pro vaisxdovaiv corrigendum (Hermann nr)ua uiy' di
vatstdovaiv), eadem
structura usus Homerus oqvi&cov nsxsrjvcov i&vsa noXXa iv&a xat v&a
notcovtat dyaXXousvca ntsQvysaoiv vel tjX&s 8' inl ipvxrj @rjaiov TsiQsaiao xqvosov av.r]ntQov i'xcov. Praeterea ratJra in Simonideo versu
fortasse ex interpolatione ortum, quae saepius grassata est in Stobaei
.

Florilegio, possis

enim suspicari
jro^voppaJforaTas

naacoV

td S' aXXa cpvXa urjxavfj diog.

Antea conieci i'onv x sn' dxrj -nal ?rap' dvdQaaiv usvsi.

59*

Ribbeck

IAMBOGRAPHI.

452
Zsvg

yccQ ytiyt6xov xovx'

xaxov

s7toir\6sv

xal doxco6tv cocpsksiv,

yvvaixag'
s%ovxi xoi [idliGxcc yiyvsxat xaxov.
r)v xt

OV

yOCQ XOx'

SVCpQCOV r]{lSQr)V 8iSQ%SXtti

6vv yvvatxt yiyvsxat'

ovd' alrpa Xtytbv oixirjg a7tco6sxat,
s%d-Qov 6vvotxrjxrJQa, dv6fisvia &sov.

100 dita6av, o6xtg

744

dvrjQ d' oxav \idXi6xa &v<irjdsiv doxfj

xax' oixov rj &sov [iotQav rj dv&QOJJiov %aQtv,
105

svQ0v6a

fico^iov

ojcov yvvr)

ig \id%r\v xoQv66sxat.

yaQ i6xtv, ovd'

sg oixirjv

%stvov iioXovxa TtQocpQovcog ds%oiaxo.

rjxtg ds xot \idXt6xa 6cotpQOvsiv doxst,
avxrj [iiyt6xa xvy%dvst kcoficoytivr]'

xd 8' dXXa cpvXa ndvxa (i. d. saxtv xs 7tr)(ia

v. 94 et 95 cancellis sepsit.
Bernhardy Hist.

v..

%. d. (isvsi.

Hartung

Gr. II 1, 430 (341

ed. 1), cui assensus est Hartung, oranem hunc locuni inde a v. 94 non
solum alienum ab hoc carmine censet, sed etiam Simonidi abiudicat:
verum quae singillatim reprehendit (Im einzelnen sind auffallend das
fiir Simonides zu pomphafte Bild 102 Xt(iov sx&qov
Gvvotnr\xr)Qa, dvafisvsa &sov cf. Aesch. Ag. 1641, die veranderte Structur in s%olaxo
107, der Sprung im Eupheraismus, wenn die Stelle heil ist, 110, und
das niichterne v.a.1 xov 111") ea omnis culpae immunia sunt, neque
quidquam in his video, quod Simonidis ingenio sit indignum: sed
tamen fatendum est totum hunc locum cum prioribus non satis conspirare. Equidem credo duos diversos locos sed utrumque ex Simonidis
litt.

iambis decerptum coaluisse, lemmate, quod olim post v. 95 legebatur

xov avxov intercepto: nam integrum carmen est opinor, quod in mulierum ingeniis describendis versatur, v. 1 95. Huic Stobaeus subiecit
alium locum ex iambo petitum, in quo poeta aliud quod argumentum
tractans longius exspatiatus, ut fieri solet, denuo muliebri generi con-

viciabatur, ac satis commode hanc parecbasin eodem versu, quo erat

exorsus (96), terminavit (115 seq.). Eadem haec etiam nunc tueor,
quamvis non probaverim Sybelio, qui omnia eiusdem carminis esse
censet, neque quidquam deesse huic iainbo: at fallitur (isv v. 117 idem
esse quod (t,r)v ratus.
V. 96. 97 om. B.
V. 96 post h. v. Meineke
inserendum censet v. 116.
V. 97. r\v xt, Meineke rjv xs.
doncoat,

Ahrens doxscootv.
V. 98. xot Winterton et Brunck, legebatur xco,
Schneidewin xco, Ahrens xr) (idXtaxa. Hartung cocpsXsiv s%ovxa, xco.
V. 100. yCyvsxav scripsi, legeV. 99. disQ%sxai, Meineke dtsCasxat.
batur nsXsxai, neque arbitror aliud quod lectius vocabulum delitescere.
Cave axsXXsxat coniicias, quod numeri legi adversatur. Salmasius coni.
rtsC&sxat vel ftsXysxat
nCXvaxat, Ahrens xsXXsxat, Meineke baxtotov
vel xsQitsxai, ego olim conieci avv yvvairC STtsXnsxat, i. e. avvs cpsXv.sxat
V. 101. ol%Cr]q, B s% d6(icov.
V. 102. &sov Grotius, ftscov
yvvaiita.
librL
V. 106. ouov,
V. 104. dv&Qconov %aQtv malim dv&QcoTtcov.
A otx.ov.
V. 107. (jtoXovxa, A Vind. (loXcovxa, (noXovx' dv Meineke.
V. 108. xot, Arsen. xt, Hermann
ds%oCaxo, Schneidewin SsKoCaxo.
coni. xco, Schneidewin xrj (idXtaxa.
V. 109. (jtsdousi, fort. do%rj.

SIMONIDES AMORGINUS.

453

ot de yeitoveg
xal
dtg dpaQtdvei.
tbv,
%aiQov6 oQcovteg
d'
aiveeei
excctitog
(xe^vrj^evog
trjv r]v

110 xe%r\votog

yaQ dvdqbg

>

yvvcclxa, trjv de tovteQOV

forjv d'

115

Zevg

>xcofir]0etat,'

e%ovteg {toiQav ov ytyvmGxoiiev.

yccQ {liyidtov

tovt

inoirjGev xaxov,

xal 8e6pbv apcpe&rjxev aQQrjxtov nedrjg,

i% ovte tovg (iev 'Atdrjg ide%ato

yvvaixbg eivex

d(i(pidrjQico(ievovg.
8.

9.

[9.]

* * * "SltfjteQ ey%ekvg xatayloiov.

*
*
*

'EQipdibg yccQ ey%elvv MaiavdQirjv

tQioQ%ov evQcav iG&iovt

dcpeiXeto.

745

10. [15.]

Ti tavta

(iaxQ<ov did koycov dvedQafiov;

A fisyiatrj. V. 110. yuQ, Hermann coni. fiuX', contra Schaefer

quaedam excidisse putaut: sed poeta rem turpem ut significaret
V. 111. xal tbv quod
magis quam explanaret, reticentia usus est.
quam maxime sanum est, importunis coniecturis tentaverunt, velut
ytata,
alii

Ribbeck ysitov' hariolatur, Hartung anuibv. idem post h. v. nonnulla

excidisse suspicatur, nam ea quae subsequantur, esse a ceteris seiunV. 112. usfivrjfisvog, fortasse vsvcofisvog, Ribbeck (ivscofisgenda.
V. 113. tovtsQOv Voss. et Vind. a m. sec. (m. prima yvvaixa),
vog
V. 115 Meineke delenA tov stsqov, Ars. tov tsov, Trinc. tovtsov.
,

dum

V. 116. aQQrjxrov, Trinc.

116 inserit post v. 96.
nsSrjg Koeler, libri nsSrj, Meineke uQQr)y.TOv Tts8r\g.
aQQrjTOv.
V. 118. d(icpt,8rjQicofisvovg, nescio
V. 117. ovts, Gaisford coni. ov ys.
an rectius divisim scribatur yvvaiv.bg slvs-a' dficpi SrjQicoftsvovg, siquidem solent in caesura elisione fere abstinere, itaque etiam v. 89 malim'
%uQtg. Frequentat autem Simonides caesuram
&sirj 8' dficpi SsSQOfisv
r
semiseptenariam. 'Evsv.u et dficpi similiter copulavit Soph. Philoct. 550
ubi dficpl aov vsu elegans quidem, sed
dficpl oovvsxu flovXsvfiuT iariv,
non necessaria correctio.
Fr. 8. 9. Athen. VII 299 C: ZificoviSrjg S' iv Idfi^oig- "'Qotisq
"
Fr. 8.
sy%sXvg w.utu yXoLov' %ui Tt)v ultiutLf.r\v EQCo8t.bg xtX.
natuyXoiov (nutuyXoisv) scripsi, vulgo jtara yXotov, quod Simonides
videtur paenultima correpta extulisse, nisi forte iam usus est choliamFr. 9. V. 1. iQcpSiog, legebatur iQcodibg.
bis: cf. fr. 18.
?y%sXvv
MaiavSQinv, cf. Clem. Alex. Paedag. II 164.
Fr. 10. Schol. Eurip. Phoen. 207: natsvdod-rjv tivsg dvti tov nata*ui ZLficoviSrjg iv toig ldfi$oig' Ti v.tX. dvri tov dvacenset ac

v.

vaa&riGOfiut,-

IAMBOGRAPHI.

454

11. [16.]

Oiov xs %r]vbg cosov MaiavdQiov.

12. [17.]

Hitlay%v' d{Mts%ovxsg avxix

ixxivov dixr\v.

13. [18.]

Oiot, xod' r)[ilv SQitsxbv itaQsitxaxo ,

xb ^colcov xccxl6xov sxxr\xat (iiov.
14. [19.]

Ovx av

XLg ovxco da6xioig sv

ovqs6lv

avr\Q Xsovx' s6sl6sv ovds itaQdafav,

[tovvog 6xsvvyQrj 6v\l%s6cov sv dxQaTtcp.
15.

vvvol6l xsv&ig,
sed cet. Sid

xco(Ilol6l xcoQidsg.

Ceterum vel

(iocxqcov.

746

sic lectio

versus incerta,

si

quidem

Simonides alias nusquam solutione longae syllabae usus est.

Fr. 11. Athen. 1I57D: ZLLicoviSrjg sv SsvrsQco idfipcov Olov
rs ktI.
Cf. Eust. Od. 1686, 51.
cosov, Cobet cotov requirit.
Fr. 12. Choer. Epim. I 278: aXX' soriv 1'y.rivog r) sv&sia- ... rovrov
Ellicov iSrf EnXdy%v' nrX. Et. Flor. Miller
r) ysvinr) lurivov, cog na^d
Misc. 167 r) ysvLnr) tytrivov cog naqd ^Lficovidrj.
Videtur aLLcpsnovrsg
scribendum esse. Fortasse cum fr. 30 in hunc modum coniungendum:

MrjQLcov 8s8av(isvcov
avriv,' inrivov Sixrjv.

enXdy%v' diicpsnovrsg

Homericum illud: AvraQ snsi y.ard ftjjo' sndrj nai

67iXay%v' sna6avro imitatus sit.
Fr. 13.
Etym. M. 413, 28 et Zonar. 967: atdtov yQacpsrai Ss
ut iambographus

Lisra

rov

lcora,

olov (hoc om.

r)(i.)

s.

snsiSr) svQrirat nara 8ia6ra6iv , cog naQa ZJiLicovCSr/ ,

et ut videtur D) ToS' rjfitv (Zonar. cprj6i ydc)' rb 8'

Elllcov CSrjg

v.ai

n. co'iov x.dy.ierov.

cprjei'

Schol.

Hom.

II.

6 407: (isrd Ss rov

I,

snsi

to ^coov x,dv.L6rov xfxrjjtai (liov, nsQi rov

V. 1. oloi scripsi, librarii olov substituerunt, inutile

potius integrum versum adscriptum fuisse consentaneum
Oioi testatur Apoll. de adv. 535, idem oloioi 588. Fortasse poeta

nav&aQOV.

additamentum
est.

apologum aliquem Aesopium de cantharo enarravit.

V. 2. ^cotcov et sn.rr\rai Bekker
Hecker nQoesnraro.

naQsnraro,

scripsit,

idem

praeterea coni. o pro ro.

Fr- 14. Galen. XVII 1,897 ed. Kvihn: (ir) yLvcoe-ncov vnb rcov 'icovcov
to 6rsv6v ovoLidfee&ai ersvvyQOV aXXd rovrov ys fiaQrvQiov sertv
avraQiisg rb
Ovv. dv rig

naQa L(icovC8rj

ravrbv
svSrjXov Ss rovro xa|

tit:

v.rX.

ysyQafifisvov sv

roieSs roig snseiv

erjLiaivsL rco 6rsvfj. Idem XVIII 1, 411 repecov SiLicoviSrjg slnsv, coSs ncog s%6vrcov ovnco

ipiXovrat 8s 8r\Xov6rt nara rr)v SsvrsQav 6vXXar)v. ubi

ovnco (unde Ahrens ovxeo rig ovrco), v. 2 Xsyovrat Sig sv, v. 3
6rsvvyQco legitur.
Fr. 15. Athen. III 106 D: KovQiSag Ss rdg naQtSag sl'Qr}iis ScocpQcov
.

v.

drQancp-

SIMONIDES AMORGINUS.

455

16. [20.]
Kr)Xeiip6{irjv {j,vqol6l xal d-vc6[ia6LV

ug

xal (iaxxccQL' xal yaQ

e"(i7tOQog naQrjv.

17. [20.].

Kal

trjg 07iL6&ev dQ6od"VQrjg

r)X6afj,rjv.

18. [22.]

Kal 6avla

(iaivcav, i7t7tog

mg

xoQcovCr\g.

19. [23.]

H tvcplbg

r\

tig

6xvmbg

peya

rj

(IXeitcov.

20. [24.]

vov6l Nv(icpacg

tcp te

ovtoL yccQ ccv6qcov alp

Maiadog
e%ov6c

EnC%UQ[iog 8' sv rd nu\ QuXdooa'

Aoyco nu\ AoyCvu Sid tov co siorjxsv
TSV&Cg, fort. &svTig.
yico^Loioi L,
Fr. 16. Clem. Alex. Paedag. 11207:
fioig ov% uISslxui Xsycov Kr]Xs icp6(irjv
.

747

toxco'

TtOLfievcov.

sv 8s
KovQi'8sg ts opoivixiai.
ZificovCSrjg Ss' Ovvvoiai %tX.

PV.

xco(}Coigl

HLficovCSrjg Ss
ktX. Athen. XV

xoig tdfi-

p.

699 C: Kul

V. 1. &vc6(tuai
y,r]XsLcp6firjv (B syiXsicpofirjv)
$uy.y.uqsi.
V. 2. /Jaxxapt C ap. Athen.
ubi vulgo
Athen., &vfiLdfiuoi Clem.
fiaxxapat, ap. Clem. vulgo (Jaxxapt, codd. (?axxapii> vel xaxxaptv.
Fr. 17. Et. M. 634, 1: OQGO&JVQrj' &v^Cg, oV r/g slg vnsQcoov vuuqsiQrjxuL nuQU xo
%sl dvdfiuatg' nuQU xo oqco, oqoco, kul xo &vqu
oqovslv sn uvxrjv Xsysi 8s %u\ LficovC8r\g xuy,oa%6Xcog' nul xrjg xxX.
'

ZJtficoviSrjg

Sylburg coniecit oQGo&VQCSog, Herasterhuys uux rr\g 6. oq. r]Xuo(o)dfir\v,

et ego quoque in ed. 1 Sir\Xodfir\v
Lobeck 0Q0v8Qr\g SLr\Xodfir\v
conieci, fort. OQ&vQr\g 8ir\Xcdu,r\v, ut 0Q&VQr\ per syncopen pro OQGo&vQrj
Meineke 0Q0&vQr\g SirjXodfirjv. Ceterum cf. Sotades ap.
sit dictum
Athen. XIV 621 B: 6 S' unoaxsydoctg xo XQr)fiu Tr\g onio&s XuvQrjg.
Et. M. 270, 45: /jLuouvXovfisvog nuQU xov auvXov, xov
Fr. 18.
TQVcpSQOV yta\ yuvQOv. Ullicov CSr\g sv IdfifioLg' Kai -atX. Adde Zonar.
539 (ubi hul xop.)
aoQcovCr\g scripsi, et sic etiam G. Dindorf, xoqcovCSrjg Welcker, -aoqcovicov Hartung, vulgo xoQcovCTrjg, quod defendit
Meineke, sed choliambis usum esse Simonidem aliunde non constat.
Fr. 19. Pollux H 65: Zv.vin6v Ss tov dfivSQCog (tXsnovTU ZlificovCSrjg 6 lufi^onoLog' "H kxX. ubi A r\ aycvinog 6 (isya X. et Ambros.
,

SKVLnog 6

Hartung coniecit

-nvscpag Xsncov, ego r\ coXiyya

r\
821, 42: coXCyyrjv u-auqluiov, sXd%iaxov xuxxovol
Ss 'A&rjvuioi -aul snl xov vvOTa^UL' y.ul Tug snl tcov (IXscpdQCOv olov
QvxCSug wXXCyyug (scr. coXLyyag, vid. Poll. II 67), xr)v Ss coXCyyr\v 8r\Xovv %ul nvoryv %u\ o-aluv yiai dytaQsg nvsvfia xo Ss coXCyyiov oXCyov

r?

(i.

(IXsncov, cf. Et.

(IX.

M.

p.

Eadem Bekk.

An. I 318, 10. Add. Hesych. v.

arjfiuCvsi.
coXiyyjiov.
Fr. 20. Schol. Odyss. % 435: Ka\ HLiLcovCSr\g &vsiv avxovg (xovg
Eadem Eustath. \). 1766, 1
noifisvag) cpr\OL vv (icpui g nu\ M. x. nxX.
V. 1. &vovoi Barnes restituit, idem tco rs,
(ubi v. 2 noLfiuCvcov).
V. 2. atfi' s%ovol, libri ut
vulgo %al, Ahrens Nvficprjg r]8s M. r.
videtur afj^a '%ovoi, in
atfia post noLfisvcov legitur. Eust. interpre-

IAMBOGRAPHI.

456

21. [25.]

Uvv

7toQdccxoi<3iv sx7is6ovTsg s%\ia6iv.

22. 23. [26.]

(JH) cpoXXa. (isv

'EvTav&a

{isvtoi

TQopChog

dr)

7tQOSMtovrj, TrjXs\i^QOTs.
*
* *
*

TVQog

si,

'Ainja'Cr\g

ftavpaeiTog , ov xarrjyayov.
24. [27.]

Tv

748

a<psv6a %<ng s\it6xvXa XQsa

cog

Iqco6tC' xal yccQ

ov xaxcog

s7tC6Ta\iai.

25. [28.]
"Edcottsv ovdslg ovd' ccQv6TrJQa TQvyog.

tatur ovxoi

cpvXdxxovOL xh noLfisviKOV ysvog %ul olov coov6lv avxovg.

i. e. xsXog
scribendum videtur, cf. Simon. Cei
s'%.

Mihi xsqll' s%ovol

ep. 112, 4. Olim xrjfisXoi)6L scripsi, Meineke fivrjfi' s%ovol, Hartung

nvsvfi $%., Ahrens qv(i' s%ov6l, et praeterea v. 1 Nvficprjg r]Ss MaidSog x., Schmidt onov nuQ' uvSqcov lofia, comp. Hesych. iofiu 1'SQVfiu,
KXLOlia.

Strabo XIII 619: %al xb ificovC8ov 6vv noQSanoiGiv snnsdvxl xov SLaQO%oLg, ubi sl'llu6l scripsit Tyrrwhit. Contra
Schol. Arist. Pac. 1148: %al nuQU EificovCSrj xco AfiOQyCco' 6VfinuQSunf\aiv Lfia6Lv 6S6ay(isvoig, ubi apparet 6S6ay(isvoL scribendum: videtur
autem haec antiqua dittographia esse, nisi forte duo diversa exempla
eiusdem vocabuli ex eodem carmine adscripta sunt. Welcker in unum
coniunxit: Svv noQSa%oi6iv s%ns6ovxsg si'fiu6Lv ZeoayfisvoL, Hartuug
6vv naQ8a%oi6iv suendeuvxsg slllu6lv 2Js6uyfisvovg.
Fr. 22. 23. Athen. XIV 658 B: Kal 6 TQOfiiXiY.bg Ss xvQog svSot-6'g
s6xi'*nsQL ov (prjol dr\\nr\XQLog 6 2J%r]rpLog sv Ssvzsqco Tqcolyov StUY06fiov
ovxcog' Tr)g 'A%atag noXig TQOfiCXsia, nsQL r]v yCvsxut zvQog aiysiog r]8i6xog, ovy, s%cov 6vy%QL6Lv nQog sxsqov b nQoouyoQSvbfisvog TQOftLXiYog'
ov na\ 2ificovCSr\g fivrjfiovsvsi sv idfificp, ov r) UQ%r]' IJoXXu fisv
Fr. 22
yQucpcov 'Evxuv&a ytX.
Sr) nQOSnnovfi Tr\XsfiQoxs
adieci.
TrjXsfi^Qors, A rrjXsfi^Qcoxs, B nQOSYnovrjxr) xr\Xsfi^Qcoxs. Coreas coni. noXXov fis Ssl nQosnnovsLV (Nauck Ssl yuQ s%n.) yxX. Hartung
noXX' ufiu fis Ssl nQOSnnovsiv.
Fr. 23. V. 1. A%uLr\g, B 'A%uCr\g, PVL
V. 2. TQOfiCXLog PVL, 6xQOfiCXiog^ AB, TQOfLLXiYog Meineke.
'A%atag.
Fr. 24. Athen. XIV 659 D: OvSsv ovv r)v nuQuSol-ov, si yul ftvxiol nuXuixsQOL fidysLQOL' nQotoxuvxo yovv yul ydficov
y.r)g r\6uv sfinsiQOi
Y,al naQa Ss El[lcov C8r\ cprjelv szsQog' Xcog %zX.
%ul &v6icov
V. 1. %cog dcpsv6u %cog Bourdelot, %' d>6ucpsvg (%co6aQSvg B, %co6ucpsvg P)
6u%ag VL. Et versum et sententiam redintegravi scribens vv d) g
V. 2. iQcoexC' y.ul Hecker
dcpsv6a v.xX. sive %wg (vv) dcpsv6a malis.
Fr. 21.

Govxsg

i'(iaoiv

(nisi sCqcogxC malis), legebatur siScog' xC nal,

Casaubonus Y.uXcog pro Y.uv.cag coniecit.

Athen. X 424 C: KuXovvxui 8s yul aQvexrjQsg

EificovC8r\g' "EScoysv hxX.

Fr. 25.
%ol.

quod cum ineptum

Y.al

esset,

aQvexL-

SIMONIDES AMORGINUS.

457

26. [29.]

'Anb tQarte^av elke

xccl

TtotrjQia.

27. [30.]

Avtr\ de

cpo^rj

%elkog ^AQyeCr] xvfa%.

28. [31.]

'OnXccg ixivei tcav bitiGfticav itodcov.

749

29.

HcoXvTtov di^rjnevog.
30.

MrjQiav dedav^ievcov.
Fr. 26. Athen. XI 460 B: TLoTr)Qia 8s ngcoxov oiSa ovoftdoavra xov
'AfiOQytov notr\Tr)v 2tficovi8r]V sv Idfiflotg ovTcog' 'Anb -atX. dnb TQansav
yiai scripsi, vulgo viv.
AB, ccnoTodnsc<v VL..
Fr. 27. Schol. Hom. II. 219: <&oog' stQrjTat dnb tcov v.SQafity.cov

dyysicov tcov sv tjJ nafiivcp ano tov cpcoTog anco^vfifjtsvcov, y.add cprjGt
v.ai ZificoviStjg' Avttj 8s cprjoi.. cpoi%s tXog 'A. x. Eadem Etym. M.
798, 20. Zonar. 1817 (ubi epol-6%siXog ut videtur), Apoll. Soph. 164, 21
ubi codd. avTr) Ss cpo,r) %stQog. Et. Gud. 560, 22 (cpo^6%stXog) Cram.
An. Par. III 279, 8: cpo%i%stQog Matranga An. 467 (avTr) et cpo^i%stXog).
Pro cpoi%stXog scripsi cpo^r) %siXog, idque et librorum lectiones firmare videntur et Athen. XI 480 D: at Ss 'AQystat Sonovot ytai tov Tvnov
,

s%stv StdcpoQOV nQog Tag 'Axxt%dg' cpol-ai yovv rjoav to %siXog, cog
cprjotv 6 'AfioQytog' avTi\ (sic B, vulgo avTrj) Se cpo^i%siXog
(desunt AQysir\ kvXi^, librarii errore omissa, ut Meineke animadvertit).
Formam iure suspectam cpok,i%stXog cum dndum sustuEust. 207, 12.
lerim, tamen grammatici nostri etiam nunc ea utuntur, tanqnam labis
sit immunis, velut G. Curtius, qui simul de veriloquio vocis cpo!-6g,

ZtficovtSrjg

cuius origo latet, ea protulit,

enitn,

quae omnino sunt improbanda.

dvr)Q ov% 6 tv%cov, ad verbum

quemadmodum Buttmann,

Refert
cpcoystv

(unde cpco^at) vel cpco&tv , (unde cpcooat), at vocabulum dipthongum av

ut saepe obscuravit; germanam forraam cpavstv testatur Hesychius: est
igitur ad cpdog revocandum,
est vel officinae Argolicae

formam ac figuram

quod latissime

monumentum

quam

egit radices.
'AQysirj %vXit,
vel vasculum factum ad eam

potissiroum Argolici opifices expresserunt.

Argivorum nomen, ex quo Phido rerum potitus erat, late patebat, ut

commode possis de Corinthiorum potissimum officinis cogitare; cf. Herodot. IV, 152: Zdfitot sno'tf)oavTO %aXv.r\tov, KQrjTrJQog 'AQyoXtxov TQonov.

Argolicis dispares fuisse Lesbios HQaTfjQag idem Herod. IV 61 significat.

Fr. 28.
Schol. Arist. Ach. 740: Ov fiovov 'AQtOTOcpdvrig sni tcov
dXXd xa! ZtficoviSrjg bfioicog sni %oiQoV
%oiQcov ras bnXdg siqtjksv
,

'OnXdg

v.xX.

Fr. 29.

Eadem

Sujd. v. bnXr).
Athen. VII 318 F: dcoQtsig S' avxbv Std

ncoXvnov, cog 'Eni%aQ(iog'

Eustath. 1541, 31.
Fr. 30.

Ssd.

Et.

nai UtficoviSrjg 8'

davuf

M. 250, 18:

Eadem Cram. An.

Ox.

106,

scprj

xov

ncoXvnov

co

y.aXovoi

8t.

Cf.

xb v.aico naQa ZtficoviSrj- MrjQicov

sine poetae nom.

IAMBOGRAPHI.

458

31 A.

Ta

aXXa nBnXiatai \vXa.

d'

31 B.
2Ji<3W Jta%slav.
32.
Schol.

Hom.

II.

v 203: rjia ^Qcbfiaxa, ov xa sv oikco 6s S6&16-

aXXa xa iv odco %a\

fisva,

est Od.

/3

410).

ficovidrjg)'

Asvxs

nXco.

2Jificovidr]g

(D

cpiXoi rfia

2ificovir\g

cpr]6iv,

cpEQcbfis&a

cprjalv

(hoc
b Et,-

Ipsa verba exciderunt.

33.

Sirjxco (corrigunt ovXa odovxcov),

xal
xrj otysi,
nixvQa (cod. smxvQa) naoa Hificovidr].
(
Piv&cov
xal xrj ovoavia t)qi (cod. Qiv&ovxal).
(idvdoag'

Hesych.
%a\ xa

KaQKaoa,

ovXa o

nomiXa

svwi xag

Locus certo corrigi vix potest.

34.

Suetonius Miller Misc. 417: KsQnconsg ol navovQyot %a\ dnaxr\Xoi' %a\ xsQxcorcia r) dndxrj xaxd xbv Eificovir]v.
35.
Antiatt. Bekk. An. I

105, 3: KoQdvXrj' xb snaQfxa' Etfico-

dsvxsQco.

vidrjg

36.

Photius 183, 1: Kvj3r]ov' KQaxlvog &Qaxxaig xbv &socpoQrjxov' "icovsg 6s xbv firjxQayvQxrjv %a\ yaXXov vvv %aXovfisvov' ovxcog
Eificovidrjg.

37. [12.]

Harpocrat. 130:

Mvdcov Xsiav

dnb

xcov %axadQafi6vxcov

Et. M. 367, 37: enXrjvx' dXXr\Xr\av ix xov nXa %b nXr\naQccKSifievog ninXr\%a Xiyexai %al ninXa%w b na&r]XL%bg
ninXrjfiai, ninXr^xai, %a\ naqd UificoviSr] nenlr]axai. Cod. Flor. Miller
Fr. 31 A.

oidco,

Misc. 124 poetae verba adiicit:

xd

d'

dXXa nenXr\axai ^vXa,

scripsi

nenXiaxai, quod etiam Renner commendavit.

Fr. 31 B. Schol. Lycophr. nuper ed. 633: aiavqva na%v nsQifibXaiov
eine aiavv nar) dsQfidxivov Ifidxiov, r\vxiva 2ificovidr\g vno%ogiox i%ag
%eir\v, scripsi na%eiav. Principalem formam aiavg etiam Hesych. et
In
Schol. Aristoph. Av. 122 testantur, cf. Schmidt Didymi fr. 62 seq.
Sophoclis fr.
ap. Hesych. leQoXag iaiavg fort. aiavg restituendum quemr
admodum 'EXXr]v oxoXr) dicitur: sacerdotes rusticorum vestibus uti

non

est offensioni.

SIMONIDES AMORGINUS.
xut

re

aarvyetrovcov

Xrjarcov

rr\v

Mvaiuv xard

aatXicog u7to8r\fiiuv. HexQrjvrut Se

ng

459
rfjg

rov

TrjXicpov

naQotfiia ccXXot re xut Ztqut-

rrj

ev Mrjdeioc xui 2tficovi8rjg iv 'Idfifiotg.

38.

Gramm. Bekk. An.

rb

nuQu

vi8r\g

eSco,

III

ku\

dofiut, ipevarrjg, ovrco

cog

kuqu

1402: Niqarr\g' ovrcog eiQrjKev ZtficonuQu rb tyevSco, ov Tta&rjriKov ipevro

e'8co

earrjg xut fxera areQr\rt%ov ve veearrjg

vvfiov

vr]arr\g

(scrib.

cum

750

Lentzio

ro ia&ico,

(Lentz add.
viJoTtg)"

ov rb

eaco,

fieXXcov

VTjarrjg),

ov nuQco-

ovrcog 'HQcoStuvbg

iv

Append. Orion. 187, 29 et Et. Gud. 408, 40.

Utitur hac forma etiam Matro ap. Athen. IV 134 vrjarrjg, ccXXoCf.

eTtifieQiafiolg.

TQicov ev eiScog

Semvoavvdcov.
39.

Et. M.

xut

764, 25:

ruQaid,

cog

TQaaid'

ituQcc

TtuQU Uifxcovidrj, aul

rb reQaco rb ,r\Quivco reQatd,

xaO

'
-

vneQ&eatv TQuatd.

Cf.

Hac ipsa forma iambographus

Hesych.: raQatrjv' rr)v TQuaidv.
videtur usus esse. Et. Gud. 256 (Cod. Sab. ap. Gaisf. ad Et. M.)
ex elegiaco poeta adscripsit TQuatrjg tyevdofievov cpvXuxu.
40.
Et.

M. 813, 53:

^Frjvbg 6 cpuXuxQog ttuqu HtficoviSr}.

Adde

Orion. 168, 9.

Simonidis
Qeg'

nomen

existimo Hesychio reddendum esse: "ExroEuncpco 8e rbv Aiu, AecoviSrjg rbv %qo-

TtdaauXoi ev QVfico'

xvcpuvrov.

Permirum enim Leonidam Tarentinum testem

adhiberi,

videtur corrigendum ZtficoviSrjg i. e. iambographus, non melicus

Simonidi vel comico alicui poetae Cobet adscripsit tripoeta.
metros ap. Clem. Alex. Paedag. p. 261 quemadmodum refinxit:

'

XXuviat 8e

Sr) cpuvutat neQmenefifievot

%ui fiuari%r}v TQcoyovreg, o^ovreg (xvqov.

quos

versus

propter

iambographi planum

solutionum frequentiam
est.

non

esse

antiqui

751

III.

HIPPONAX.
BIBAION
1.

"EficoGs MccLrjg Ttalda,

'Eqily}

[1.

A.

18.]*)

KvXX^vrjs jtukpvv

nvvayya, Mr]ovi6ti KavdavXa,

cpcoQcov EtaiQE,

devQo

6xa7taQdev6ai.

[iot

Hipponax. De Hipponactis reliquiis disputavit Bernardus ten

Brink in Philol. VI 35 sqq. 215 seq. idem postea retractavit plura
eodem volumine et Vol. VII et XIII.
,

Fr. 1.
Coniunxit haec Schneidewin in unum. V. 1 legitur ap.
Tzetz. Lycoph. 219: MaCag v.al dibg 'EQ(ir\g, cog 'OQcpsvg cpr\oiv
vccl 6 'inncovai- sv zco v.cczd BovndXov nQcozco td(icp' 'E@6r\GS
nzX. sficoos Schneidewin scripsit (cf. Hesych. et Suidas spcoosv svd.

Xsosv,

sv.qccsv),

Bernhardy s6r\oa, Dindorf

sficooa

coni.

MaCr\g

Tzetz. Exeg. II. 153: xbv 81 "Aqoxi 8s

oc6(icczog 6cp&uX(iovg s%ovzu
av 8ovXa.
nvcov b "AQyog v,al 'l(rtncov)a cpr\oC' 'EQ(ir\ v.vvdy%a, (ir\
Emendatius una cum v. 3 affert haec Tzetz. ap. Cram. An. Ox. III
351, 7 (Pressel post Tzetz. Epist. 98): Tb Ss Kav8avXr\g AvSiv.cog zbv

Schneidewin, vulgo MaCag.

yov Hvvtt cpaol %uzu navzbg

V.

2.

Gv.vXXonvCv.zr\v Xsysi, coonsQ Tnncovcc^ SsCvvvot yQttcpcov Idfificp TtQcoV. 2 respicit Hesychius Kvvdy%r\' zs%vr\, (ir\%avr\.
zco' 'EQ(if\ kzX.

... oi 8s zb
r\

Kvvdy%tt

'HQavXrjg. ubi

dvzl zov

vXsnza.

KccvSuvXug' 'EQ(ir\g
tanquam ex ditKuvSavXu commendat prior locus,

Meineke non recte verba

r\

idera

'HQUvXrjg

tographia orta delenda censet.

V 3. szuiqs Schneidewin, legeubi ccvSovXa, posteriore KccvSavXa.
batur szuiqs, quod rationem habet, sed grammatici, velut Herodianus,
unum ezaiQog probaverunt, quemadmodum Atticos enuntiavisse veri
est simile.
Ssvqo (ioi scripsi, codd. Ssvqo zv (ioi, Duebner 8r\vzs
Supra Gv.ccnaQ8svoai scri(ioi, sed idem etiam dubitanter Ssvqo uoi.
ptnm interpretamentum ov(i(ia%r\oai. Quod habet Hesychius av.ansQSsvoai' Xoi8oQr\Ottt (Brink coni. aicoQr\out), si recte interpretatur, alium
locum spectat. Idem habet: 2v.uQnuSsvOttf v.qCvcu et KccnccQSsvoui'

*)

Numeri

adiecti sunt editionis Welckerianae.

HIPPONAX.
2.

Klxcov

d'

6 7Cavddkrjtog f

KoQcc&xdv psv
fittVTSvcucfrai.
fiot

752

[5.]

tx^OQog

toiovds ddcpvrjg xXdSov s%av

3.

461

xavrjt-,

....

[44.]

r]^,cpis6fisvri

kcoitog.

Brink in Hipponactis versibus novavit audacter Ssvqo

CHansQSsvvTt

2v

cvfifLa%r\cai.

Tzetzes Exeg. Iliad. 76, 8: r]v (8dcpvr\v) ol IsQsig tov r\Xiov

fiavTStg %al fidyoL, olog r\v nui 6 XQVGrjg, CTScpavovfLSvoi snoQSV-

Fr. 2.
r\TOL

ovto' x.a&ebg SrjXoi kocl 'lnneova^ sv tco nttta BovndXov Idfificp'

Kiyceov 8' 6 nccvSdXr\Tog u. x. tolovSs tl ddcpvug %uts%cov. ubi
glossae Kineov ovoficc fidvTseog et %uvr\g, XuQog. Affert eundem versum ad Lycoph. 424: navrj^ Ss 6 XuQog kutu AtvLuvug (codd. Aiyiuiug
vel AlXidvug, itaque Alvisag conieci, vid. Diar. Antiq. 1845 p. 180),
eog cpr\6L Mui 'Inncovtt.%' Kitceov (cod. Gud. Kr\fieov) S' 6 nuvSdXrrcog afifiovog v.avr\ sed codd. navr\g. et sic aperte idem ad v. 741: ovTog fisv
Kavrj^ cprjciv, 6 8s 'inneovcci- Y.avr\g Xsysc ovioci' Kiv.eov 8' 6 navSdXrjTog (Ciz. Vit. 1 navSccvXr\Tog Vit. 2. 3 nuvSdXrjxTog) ufifLcoQog ytavrjg.
V. 1. Y.avr\i scripsi, nam
Kavrjg Ss 6 XaQog hcct' Alviuvdg sctlv.
navrjg, quamvis testificetur Tzetzes, idonea auctoritate destitutum, ubique %uvr\%, Kccva'%, %r\!z legitur. Quae Tzetzes in Exeg. II. versui 1
addit toiovSs tl Sdcpvag v.aTS%eov grammatici esse putant, at tunc
versus prorsus non testificatur id, cuius causa adhibitus est: itaque
existimavi vitium potissimum contraxisse nuvSdXr\Tog corrigunt nuvnuvSr'\Xr\Tog, sed mihi potius lauri notio delitescere videbatur, itaque
Suv%vcoTog conieci (propius accedit nuvSuvHrjTog vel nuv8uv%vr\Tog,
sed formae illae non satis firmae), i. e. nuvSdcpvcoTog, vid. Ahrens.
Verum neque solet
Dial. Dor. 532, id quod Meineke comprobavit.

Tzetzes interpretis munere fungi neque interpretamenti speciem omnino

referunt illa verba, itaque ipsi Hipponacti tribuo, corrigens tolovSs
Sd(pvr\g kXuSov $%cov sive -nXeov' s%eov malis: oratio est imperfecta,
ac tolovSs non ad %XdSov s%cov referendum, sed ad verbum, quod subsequebatur, velut &scni.sv, nisi forte scribendum tolovS' scpr\ Sdcpvrjci xqut' s%eov (Q-dXXov) ut to kqutu iambographus dixerit, quemadmodum Sophocles; quod si cui displiceat, poterit czsnTov addere.
Nec nuvSdXr\Tog poeta scripsit, sed ut opinor nuficpuXrjTog, verbo
nuficpuXuv utitur poeta infra fr. 130, nccficpccXeofLSvog passive dixit Lycophro 1433, est igitur nccfLcpuXrjTog i. q. nsQi^XsnTog. Nomen Ki%cov
respicit Choerobosc. Epim. I 73: XcoQlg tov Kixcov Kincovog. tovto yccQ
s&vinov Ss
AVQiov [lsv 6v cpvXuTTSL to eo, olov Ki%eov (1. Ki%covog)
Xsyofisvov TQsnsL to eo sig 5 sv ttj ysvLHrj. Adde Cram. An. Ox. I 30,
Ceterum huc referunt Hesychii glossam: Kiiicov 6 Kineov 'A(lv16.
ftdovog r\v, ovSsv ufciov nQO&s6nieov Schneidewin et Meineke, recte
ut videtur, sed non credo in his ipsius Hipponactis versum delitescere,
velut Brink scripsit Kitccov 8' ... navr\g, nQoerjX&sv ovSsv ai6iov
nQO&scnigcov, et multo deterius Hartung 'Afiv&dovog naig, ai'GLOV nQOftscnigcov Ki%eov 6 navS. u. x.
,

Tzetz. Chil. X 378: TIsqI sqi'cov Koqu^cov sv nQcoTcp 8s

'inncovcc^ ovTcog sl'Qr\%s (Lstqco %coXcov IdfiQcoV Koq. ktX. Haud
procul ab hoc loco abfuisse videtur fr. 65.
Fr. 3.

lufificp

IAMBOGRAPHI.

462

4.

IIoXlV KCC&ULQELV

Tidl

[44.]

KQadfj6l fiaXX6&aL

((pCCQiiaXOV.)

5.

753

[44.]

BdXXovtsg iv Xsl[uovl xal QanCtfivxsg

XQCcSrjGL XCcl (}XlXX7]6LV, S(J7CSQ CpCCQiiaXOV.

49

affert Tzetz. Chil.

726: 'O cpuQ(tu%6g, xo %d&aQ(iu, roiovitcpOQd %uxsXul3s rtoXtv &so(irjvia, six' ovv
Xifiog, sixs Xottiog, sixs %ai fiXdfiog aXXo, xcov ndvxcov dfiOQcpoxsQov r)yov
cbg 7tQog &voiav sig %a&aQ(i,6v >tai. cpuQLtu%ov itoXscog xr)g vooovarjg'
stg xortov Ss xov TtQoacpoQOv axrjoavxsg xr)v %vGiuv xvqov xs Sovxsg xrj
Fr.

ovxov

r)v

xo

ndXuf dv

%sqI %ai (idav %ui to%dSug, snxd%tg yuQ Qunioavxsg s%sivov slg xo
nsog 0%iXXutg ov%uig dyQiuig xs %ui uXXotg xcov dyQicov, xsXog nvQi %ux6 Ss 'inncovu^ uqicxu ovLtnuv
s%utov sv ^vXoig xotg uyQioig
xo s&og Xsysf TLoXtv %xX. (fr. 4) %ui uXXu%ov Ss nov cprjotv nQcoxco
Iditficp

yQacpcov'

BdXXovxsg

%ax' snog' dsi

excipiunt ordine fr. 6. 7.

xuvxd

cprjOt

%xX.
.

(fr.

cog

5)

%ai nuXtv uXXotg xonotg Ss

s%ovot cpuQ(iu%oig (continuo

8) %ui dXXaxov Ss nov tprjotv sv xco

avxco ld(k$cp Atficp %xX. (fr. 9). Haec sex fragmenta utrum omnia
ex eodem carmine an ex diversis petita sint, non satis certo dignoscas:
ex primo iamborum libro certe praeter fr. 5 videtur fr. 9 esse, nolui
tamen dirimere. Ceterum codicum Parisinorum lectiones et scbolia
post Diibnerum et Cramerum edidit Theod. Pressel post Tzetzae EpiFr. 4 %QuSrjot, AB supra av%uig.
stolas p. 116.
Hunc versum et
ipsum ex primo libro petitum esse fidem facit scholion adscriptum
versui seq. cprjoiv sv xco uvxco Idit^cp.
V. 2. cpuQ(iu%ov adieci, quod

se

casu excidisse apparet,

xaig %QaSatg (luXX6(isvog.
versui

fr.

cf.

fr.

Olim

6 et Hesych. %QuSrjaixrjg cpuQiiu%6g 6

suspicatus sum fr. 4 subiungendum esse
,

6.

V. 1. Xsillcovl Schneidewin, legebatur %st(icovt.

V. 3.
Fr. 5.
cpuQ(iu%6v, cf. Phot. 640, 8: cPccQiia%6g\x6 %u&uqliu, fiQU%scog' of Ss
lcovsg s%xsivovxsg Xsyovot cpuQ(iu%ov. ovxot yuQ Siu xr)v xcov (5ap(3axd llsxqu, xovg
qcov nuQoi%rjOtv sXvurjvavxo xrjg StaXs%xov xo ndxQtov
XQOvovg' SrjXoi %ai Inncovaf-. Secundum Eust. Od. 1935, 12 Attici cpuQ(ia%6g, Iones cpuQ(iu%og pronuntiabant, cui praecepto nunc obsecutus
sum, quamquam libri in versibus Hipponacteis fere novissimam sylla,

bam acuunt, nisi quod Photius discrimen observavit: estque accentus haec varietas a quantitatis diversitate non separanda. Didymus,
ut paenultima producta apud Iones nulli dubitationi obnoxia esset,
praecepit cpuQ(iu%og scribendum, neque tamen quisquam videtur obtemperavisse: hinc Harpocr. p. 180 dXX r)(isig ov% svqollsv ovxco nov xr)v
Herodianus quid praeceperit ostendit ArXQrjotv, adde Et. M. 188, 3.
cad. 51: cpuQLtu%6g 6 sni %u&UQ(tco xrjg noXscog xsXsvxcov, cpuQ(tu%og Ss
6 yorjg. Is igitur edixit acuendam esse ultimam tam apud Atticos
scriptores quam apud lonicos, retrahendum accentum, ubi nomen proprium sit: vid. Harpocr. 180. Et M. 787, 52; at non debebat Herodianus Istro fidem habere, nam nullum fuit nomen proprium. Nihilo
minus Herodiani auctoritatem fere sequuntur grammatici
etiam Schol. 11. Sl 566 et Et. M. 802, 6.

et librarii,

cf.

HIPPONAX.
6.

Ael

avtbv

d'

463

[44.]

ig <paQ[j,axov ixTtoi7]6a6d-ai.

7.

[44.]

Kdcpfj nccQE%eiv i6%ddag te xal [iaav

xa\ tvqov, oiov ia&iovcfi cpaQnaxoL.
8.

ndkat

yccQ

[44.]

avtovg itQ06d e%ovt ai %a6xovteg

XQtidag e%ovtag, cog e%ov6t cpaQ[idxotg.

9.

754

[44.]

Atfnco yevrjtai ^rjQog, iv de tco d^vfico

<paQ\iaxog dyfoelg

emdxtg

Qa7ti6&etrj.

10. [107.]
Antiatt. Bekk.

An. I 82,

Meineke cum

Fr. 6.

fr.

et

13:

8 in

'AvSqiuvxu' xbv kl&ivov

unum

coniunxit.

SHTtotrjou-

o&ut, Meineke coni. itntovrjoua&ut, Hecker cbg qp. E7t7ixor)oao&at, fort. cog
qpuQfiunov txcpoQrjaaofrai legendum. Proprio vocabulo SY.7tsfinsa&ut
utitur Hes. nQu8(rjg vofiog.

V. 1. viayfi, vulgo xuqpij, cod. a (ap. Kiessl.) xaqprj, AB in

%a\ uqjiu xorl to; Xontd oi~ "icovsg tptXovat, hinc Schneidewin
recte interpretatur *u\ %siq(, cf. Hesych.: uqpr]' al'o&r]Otg %siqcov, sed
Favorin. add. r) %s(q.
nuQs^stv, Meineke coni. nuQua%stv.
Fr. 8. V. 1. uvxovg Meineke coni. avxbv, ut ad Bupalum referatur.
V. 2. Fortasse corri7tQooSs%ovxut, Schneidewin TtQooSs-novxut.
Fr.

m.

7.

dqpr)

Xsncoat cpuQfidnovg, olim conieci s%ovxsg,

ulg sXcoat apuQfiunovg, Meineke s%ovxsg alg (rjg) %q(ovol cpaQfiuYOvg,
quod probat Brink, nisi quod cbg tuetur, Hartung solum s%ovxsg comprobavit.
qpuQfidiioig, quod etiam AB tuentur, fort. mutandum in
Ahrens coaxs
qpd.QiiuY.oi, ut, si recte memini, alius quoque coniecit.
nov xi apuQfiuKovg, quod quid sit non intellego.
Fr. 9. V. 1. ysvrjxut, Meineke coni. ysvotxo. equidem nihil muto,
cf. titulum
antiquum Teiorum CIGr. II 3044 oaxig
alovfivcp

gendum t%ovxsg,

cog

vno8s%otxo nxX.
^IQog cod. a ap.
Kiessl., vulgo ^rjQOv.
&vficp, Schol. A &vfiog xo uqqsv ulSoiov, quae
admodum dubia est explicatio. M. Schmidt mutato accentu ftvficp,
usus Arcadio p. 60 ftvfiog (&vfiog) 8s xo hvqlov r) r) (totdvrj, ubi xo
Ego etiam nunc teneo sv Q-vficp idem fere
fioQiov corrigit, vix recte.
esse atque sv xotg 6^v&v(i(oig, quae non sunt dicta ab ira deormn,
quae piaculo placanda erat, sed ab acri fumo lignorum infelicium,
V. 2.
quae comburebantur; Graecis quoque &vfiog olim erat fumus.
uitoY.xs(vr]

-Kt^uXXsvot

qpuQfiaHog Kiessling et Blomfield, libri 6 cpaQfiay,6g, ego accentum corCeterum huic fr. 9 Meineke probabiliter subrexi, vid. ad fr. 5.
iunxit fr. 11.

IAMBOGRAPHI.

464

Delenda stigme post

ayaXfiaroTtotov.
lapideam statuam ipsum Bupalum dixerat poeta,
id est hominem stolidum; cf. Plato Hipp. Mai. 282 D: ovSiv aoi
scprj

BovticcXov

Imtcova^

avdotdvra,

fiaXXov

nam

dvvafiat

ysycovEtv

fivXiag,

cbra

et

rj

fxot

7taoaxd&r]6o

Xi&og

xat

ovrog

eyxicpuXov l^rav.
Heraclitus, qui fertur,
epist. 4: av&Qco7tog Xotdooiuv noteirai, Xi&tvog Et Xiyotro, &ebg 6e
fir]re

fxr\r

aXrj&everat, cog (leg. 6g) rovro rb evcovvfiov ix xorjfivcov yevvdrat.

quem locum neque Westermann neque Bernays expediverunt.

Mithrae enim sacra respiciuntur, qui vulgo &ebg ix Ttiroag dici
solebat (Firmic. p. 28 et 29) vel 7terooyevr]g (Lydus de mens. III
26).

Hoc enim

deus

dici potest,

quilibet deus vere lapilaus etiam est, ex lapide prognatum esse deum.

dicit scriptor epistolae:

Mithriacis enim sacris

Heracliti

nomine

homo

Christianus, qui hoc epistolium ficto

ut fieri solebat, infestissimus.

edidit, fuit,

11. [4.]
"lg oi

ythv ctyet

BovTtaXci xatrjQmvto.

Fr. 11. Tzetzes Lycophr. 436: "Ozt Ss ay/ys, 6 (ivauQog, ig ov Xiysrut xul b aytog, b fivouQog, *Imtcova, cprjotv teg xxX. Adde Chil.
XIII 322 et Plotium de Metr. 272, sed ibi cod. Gaisf.
exhibet, hoc est fr. 13, ita ut Putschius ibi de
coniectura fr. 11 restituisse censendus sit.
uyst traditum revocavi,
offensioni fuit producta vocalis u
cum compositum ivuyrjg et nomen

KAAZOMENIOT

BOTNAAOCKA&HINE

Sed ad eundem

modum

produxit Simonides 114, 3

MoXovgidda, quemadmodum
correxi, et Empedocles 191 u&qsi (isv yuQ uvuxxog ivavrCov dyia
hvkXov, unus enim Naekius ad Choeril. 180 perspexit Empedoclis versum ab Hipponacteo non esse segregandum, siquidem dyr)g vel dyr\g
Graeci quemadmodum Latiui sacer iu utramque partem adhibere soliti
sint, id quod nomen dyog plane arguit: errant enim qui commenti
sunt pro notionis diversitate ayog et dyog scribendum esse: veteres
Attici aspirant, Iones psilosin adamant, itaque etiam in Hipponacte
ex uno libro dysi videtur restituendum. Primigenium dyrjg paullisper
cessit compositis svayrjg et ivuyqg (illud in bonain, hoc in malam
partem dici solet, quorum a corripitur, sed Parmenides 134 xui %a~

dyog corripiantur.

otdfiu

&uXdaarjg dyia

fiatvofiivrjg

dficpi

ftuQug svuyiog r]sXCoio Xufinddog SQya produxit, cuius vocis interprctationem Empedoclis versus planissime firmat; item Aristoph. Nub.
276 dsvuot vscpiXut uQ&cofisv cpuvsQul dQOOSQUv cpvoiv svdyrjxov, quod
eodem est modo dictum, quo svuysig %iovog (loXaC vel di^og xb svayiaAlia quoque vocabula brevem stirpis vocalem producunt, velut
xurov.

Archilochus dixit, item dyrj (uyvvfit), quamquam fortasse aliquis

dJ-uyrj, ut dxr\ ex dJ-dxrj existimet, sed Ionicum rjybv
i. e.
fragile huic opinioni adversatur, denique quae ab dyco descendunt
riyog (Hesych. r^ybv xbv svSuCfiovu "Icovsg Xiyovctv, i. e. dybv sive principem, divitem), unde svrjysaCrj, 7tSQtr]yr)g et rtSQtuyrjg, sed svuyr)g videtur vulgo breve fuisse, nisi quod Leonidas Anth. VI 204 produxit.
Iam in Hipponactis versu, cum productio non admittenda videretur,
rjiirj

hoc coaluisse ex

legendum suasit

uyic Fix, ivuysi Meineke, vulgo uysi (Tzetz. priore

IIIITONAX.

465

12.

TC

tc5 xa.Xa.vxi

BovndXa

dvvoLxrjaas',

* 13.
[6. 33.]
>

'Axov6ax

&

I7t7to3vaxxog'

ov yao dXX' qxa.

KXat,o^ivtOL, BovTtaXo$ xaxrfiyvvtv.

loco Vit. 2, 3 dyoC, altero loco A ayst), Schmidt dysfg, qnod

tiaTrjQcovro, priore 1. Vit. 3 xaTrjQcovTai.
daysCg contractum.

sit

ex

Choerobosc. Epim. I 280 (Bekk. An. III 1422): "Otl de

tov xaXag TaXavTog r\v r) ysvtitr), 8r\XoL b 'litncoval; slitcov TC
ovvcpHrjOag. cod. Marc. tt om. et exhibet BovncoXco avvofnr]oag,

Fr. 12.
Y.al
.

unde ovvoiKrjoag

restitui.

Brink distinguit Tig;

tco %tX.

Rufin. de Metr. Com. 386 ex Iuba poetae nomine non adFr. 13.
r
dito tanquam exempla choliambi affert: l Kla^ocisvioi B. A.aTsvi.Tsivst.v,
'AKovoaQ-' ktX. , iidem versus in cod. Plotii 272 sed ordine inverso leAntea Rufir\%co adscripsit.
gnntur, idem 270 versum aY.ovoaQ'
num secutus versus ordinavi et in unum coniunxi, quandoquidem Plotius praefatur: ut est exemplum hoc. Ac fidem facere videbatur, quod
etiam latini versus, quos Iuba subiunxit, continuo se excipere verisi.

mile est:

quae tenerulae comparis tenes crinem,

sudes in ista devia latens fossa.

euim pro Veia latent scripsi. Nunc Plotii ordinem sequor: uterque
versus ex eodem iambo in Bupalum repetitus, neque vero alter alterum
continuo excepit. V. 1. exordium carminis, quo poeta Olazomenios
appellans de iniuria sibi a Bupalo facta conqueritur; huic versui fortasse subiungendum fr. 44:
ita

'AvoXfiiog rikavr\Ti itqoonTaicov y.coXco,

quemadmodum

restitui,

(jtqbg)

quem versum

possis redintegrare adhibito

fr.

10:

dvdqCavTa XC&lvov.

ap. Zenob. III 29 Slg nqog tov wvtov alo%qbv (scr.

alo%qa) TtqooyiqovsLv XC&ov. Haec et alia praefatus Hipponax inde
a v. 2 enarravit, qua iniuria a Bupalo affectus fuerit.
V. 1. av.ovoaT'
Rufini et Plotii libri ad unum omnes, dnovca&' ceteri auctores (vid.
cf.

proverbium

V. 2. BovnaXog Y.arfjOxvvsv, hoc enim vocabulum institutae

sententiae convenientissimum suppeditant librorum corruptelae Rufini
B yiaTSHTSvvsv, PR KartKTSLvsv ut vulgo, Plotii A iiaTSLVs B KA0HINE.
Artifex enim Hipponactis vultum deformaverat, ut poeta maledicentissimus deridiculo esset hominibus. Bupalus et Athenis Chio insula
infra).

oriundi, qui artis operibus civitates Asiae primoris decoraverunt, *) vi-

Nimis securi nostri homines fidem habent Pausaniae IV 30, 6

Bupalum primum Graecorum artificem Fortunae simulacrum
Smyrnaeis fecisse; nam Smyrnaeorum civitas tunc penitus eversa (Hippon.
16, 1 haudquaquara isti opinioni opitulatur), necdum divinis honoribus fruebatur Fortuna. Sed multis horainum saeculis transactis
*)

narranti

POETAI

IjTB.

ii.

30

IAMBOGRAPHL

466

14.

Tovtokjl
<pr)

755

tovg 'EQv&Qatav Ttaldag

6vv '^Qrjtf]
BovTtaXog
^fjTQOXoorrjs
%"i]7tcov

dentur aliquamdiu Clazomenis domicilium collocasse atque in ea civitate popuio Hipponactis simulacrum proposuisse. Olim cum unius libri B
scriptura
innotuisset, correxi BovnuXog (xs) %u&r\v Lg. vid.
Suidas v. 'inncovu!-'
yQUcpsL Ss n^bg BovnuXov %ul "A&rjvLv dyuX(luxonoiovg^ oxi uvxov sl%6vag n^bg v$qlv sCqydaavxo. eadem Eudocia
p. 248. Plin. H. N. XXXVI 11: Ac deinde nepos Archermus Chius,
cuius filii Bupalus et Athenis vel clarissimi in ea scientia fuere, Hipponactis poetae aetate." Schol. Arist. Av. 574: "Aq%swov (ita etiam gramm.

KA&HINE

III 366) yuQ cpuoi, xbv BovndXov %ul 'A&rjviSog nuxsQu.

Ovid. Ib. 523: Utque parum stabili qui carmine laesit Athenin
Invisus pereas deficiente cibo.
Brink, et ipse in versibus ordinandis
Plotium secutus, Philol. VI 74 BovnuXog %uxs&vr\a%sv scripsit ac praeterea perperam subiunxit fr. 55, idem etiam BovnuXov %uxs%xslvu commendavit.
Hephaestio 31 item poetae nomine omisso: Tb Ss %coXbv
ov 8e%sxul xovg nuQuXr'\yovxag xQiovXXdfiovg noSug, ovxs 8d%xvXov ovxs
xqC$qu%vv ovxs dvdnuLOxov , uXXu {iuXlgxu (isv iacLfiov bxs %ui svtiqsnsg soxlv, cog xb' 'Av.ovaaQ'' %xX. (ubi dY.ovaua&' A). Adde schol. ib.
169.
Quamvis autem nullo loco Hipponactis nomen sit additum, tamen
consentaneum est, artis metricae magistros versus Hipponactei exempla
ex hoc ipso poeta, neque vero aliunde petivisse. Sane v. 1 (d%ovoa&'
*Inncovu%xog) a Scholiasta Aristoph. Nub. 232 et Suida v. ov yuQ tribuitur Callimacho, quod ita conciliavit Meineke, ut statueret Callima-

Cram. An. Ox.

Adde

chum integrum Hipponactis versum

in sua

carmina transtulisse

satis

autem suspicatur Callimachum induxisse Hipponactem ab

inferis reducem, et subiunxit alium versum Callimachi (ap. Poll. IX
83), quibuscum rursus copulanda videntur, quae ex Callimacho affert
probabiliter

Schol. Heph. p. 30 ed. 2

orsus sit:

(cf.

Iuliani Or. 30 p. 403 D), ut Callimachus

sic

'A%ovou&' 'lnnc6vux.xog' ov yuQ dXX' r\%co

s% xcov, o%ov fiovv %oXXv$ov nLnQf]a%ovaiv,
cpSQCOv LUfifiov ov (id%r\v dsCSovxu
xfjv BovndXsiov.
de his nunc Schneider Callim.

II p. 256 et 231.
Schol. Tzetz. ad Posthom. v. 687 editum a Brinkio ex
codd. mus. Britann. in Philol. VI p. 40: &r\nov s&uv(iuov xo &S(lu
&r\nco %ul Inncovu^' xovxolol &r\ncov xovg Eqv&qulcov naiSag ovg cpr\oi
(cod. Par. cp.) (ir\xQo%OLxag govnuXog (A et cod. Par. BovnuXog) avv
%ul cpsXC^cov) xbv Svgcovvllov
UQrjxrj %ul cpsXi^cov (cod. Par. %vCcov
V. 1. &r\ncov, hanc verbi speciem Et. M. saepius testificatur,
uqxov.
quamvis etiam &r\nscov scribi possit vel &r\ncov, cf. Hesych.: &r\ncov,
^anaxcov, %oXa%svcov &uv(idcov, ubi Alberti &rjncov praefert, sed ib.
V 2. cpr\ iir\XQO%coxr\g scripsi pro cog cpr\oi iir\XQO%r\nr\xr\g' unuxscov.
%OLxug, cum particulae cpr\ adscripta esset glossa cog, inde ortus error.

Cf.

Fr. 14.

Smyrnaei, quorum civitatem Alexandri successores restituerant, ut ea

aetate mos fuit, etiam Fortunae templum consecraverunt et cum studiose antiqua artis monumenta undique congregarent, deae nescio cuius
signum a Bupalo olim factum et tunc Smyrnam translatum, in eo
templo dedicaverunt et Fortunam appellaverunt, quo iure viderint alii.

HIPPONAX.

467

xvatv xal <psMcov xov dv6c6vv}iov ccqxov.

766

15.

dsvsis xr)v inl SfivQvrjg'

did Avdcov rtccQcc xbv 'Axxdlsco xv{i(lov

Teccgs
Lfri

xal 6rjna rvysco aal [isydaxQv 6xx\kr\v

xal ^vrj^ax' coxog [ivxahdc jtdX^ivSog,
MrjTQoncoTrjg interpretor sacerdos magnae matris, nisi malis fiTjTpoxooras
(ut hoc nomine Erythraei ntpote dediti magnae matris religioni notentur); de similibus xcorap^s, KoCrjg, xor/s vid. Keil Onomatol. 108,
quibus adde xoiaxrr;p sive xoaxrrjp, qui in titulis Laconicis (Annales
V. 3 expedire
Inst. Arch. XXXIII) in indice Tcavccoiwv recensetur.
nequeo. Videtur nvtcov interpretandi gratia adscriptum, fortasse fuit
Si poeta verba fecit de Attide, pro &qtov possis
hccI 8QvipeXCcov.

coniicere.
Longe aliter Brink Tovtolol frrjneco Tovg 'EqvnaiSag, Ovg LLrjTQonoCTag BovnuXog avv 'AQfJTrj $r\oC, cpXvdgcov
tov Svocovvllov yioLTov. sed retractavit ipse in Philol. VI 730. Postea
Schneidewin in Philol. VII 554 tovtolol &rjncov Tovg 'Eqv&quCcov naiSag
cprjoC, qua forma Anacreon usus) iir/Tpoxotras
cprj (quod interpretatur
BovnaXog avv 'Aqttjtt], KvCfccov, v.acpdcov t6v Svocovvllcov "ATTiqv. quod
comprobavit Brink ib. VII 711, nisi quod v. 3 legi mavult: hvCcov
KvfirjXlv -nal Svgcovvllcov "ATTrjv. Hartung denique Tovtolgl &r]ncov Tovg
'Eov&Qaicov naiSag, ovg (irjTQOKOLTag BovnaXog avv 'Aq^tt] naCvEi, fieXCcov tov Svocovvllov MaQyov.
xaojroi'

&QCCICOV

Fr.

15.

Tzetz.

Cram. An. Ox.

III

316, 17:

EtC%ol 'inncovanTog
'

>

&

ndaav (A ny) re
TQLOvXXdfiovg s%ovTsg rovg 7raoaA.r]yovTas noSag'
Pro ndaav
Ssvsis) tt)v inl ELLVQvrjg y.tX.
aQsdsvsL (A Tfaos
scribendum ndXiv, ut Tzetzae sit, similiterque Meineke correxit, Schneidewin scripserat ndaav 8' eratp' oSeve ktX. Restitutio versus prorsus
incerta, fortasse obsoletum aliquod vocabulum delitescit, cf. Hesych:
TscoQsig' QansraL, xaxovpyoi, XrjOTaC, et TecoQog' ovxocpdvTrjg xai Ta
olloiu.
V. 2. Siu, A 8ia.
'ATTuXeco, Schneidewin non recte 'AXvutV. 3. rvyeco,
yrjyeco.
Respicit
rfco, vid. Nicol. Damasc. fr. 63.
Schol. Nicand. Ther. 633: Tvyov Ss cffjiia tov sksl aoLXsvoavTog &g
ubi
tco
tcov
Meineke
iv
Av8Cag laLificov,
nQcoTco
tprjOLv 'inncova^
.

AvdCag delet, quippe quod sit adscriptum ad s-nsi explicandum.

LtsydoTQv, Hartung MsyLOTCov, Schneidewin Meyaarp-uos, mnlieris nomen
esse ratus, quod nomen nusquam legitur, nec huc referri potest Athenaei locus XIII 573 A, quem ille comparavit. Equidem suspicor lecuius regis monumenta in
esse xaJ. EsacoaTQiog 0Tr\Xr\v
Syria et Ionia memorat Herod. II 106 {Trj ts sn Trjg 'EcpsaCrjg sg d>coxatav q%ovtul xal tt? e% ZuqSCcov eg ZpvQvrjv) et propter viam, quae
Sardibus Smyrnam ducit, etiam nunc visitur antiquissimum saxo incisum monumentum, cf. Archaeol. Zeit. 1843 p. 33 seq. Aristides quoque or. 16 Vol. I 397 UeacoatQiSog OTrjXag commemorat, oculatus ut
V. 4. hul llv^llut'
videtur testis, non Herodoti auctoritatem secutus.
Schneidewin coni. xai (Lvfjfid t (debe"&Tog.
ootos, B xal (ivrifid t

gendum

'

bat

"ATvog MvQoCXeco (debebat MvqgCXov) ts ndXfivSog. Forxai llv^llut' "ATvog 'AttuXvSu ndXfivSog, ut
quisquis est urbem regis Lydorum monumentum adire, cf.

llvttjllut')

tasse

corrigendum

iubeatur

30*

IAMBOGRAPHT.

468

dvvovtcc yCCGTEQCC

5 itoig tfXiov

TQElfJCCg.

16. [10.]

757

>

'Egiirj, (pCX

McuccdEv, KvXlrjvalE,

'Eo[iij,

Steph. Byz. 'ArruXvSw noXig AvSCug %xi6% si6u vnb "Axrvog (R "Arvog)
%ui (isrd ftdvarov avrov vnb AvSov xov Ttcadog uvrov. Antea conieci
v.ui (ivr)[ia
Tcoxbg fivrrdXvra TtdXfivSog, vid. Hesych.: fivrrdXvra
fisydXu (cod. fis ydXov), quamquam etiam mulieris nomeu poterat commemorari, velut xui fivrjfiu TovSovg, vid. Nicol. Damasc. fr. 49: Ijc
,

'

xovxcav

yufisiv sfisXXsv UuSvdrrvg xr\v 'Aqvco660v ftvyuxsQU bvofiu

(cod. xqvScovov) Mv6cbv $u6iXscog. et Ptolem. Hephaest. ap.
Phot. Bibl. p. 150. Hartung metro pessumdato v.ui fivr)(iu TQabg Iv

TovSm xov

fiVQxaXiSi itdXfivSog. De genitivo ndXfivSog cf. Choerobosc. Epim. I 232

ubi Aeschylus hac forma usus esse dicitur, sed Brink suspicatur ibi
V. 5. Svvovxu, A Svvovxui.
Hipponactis nomen restituendum esse.
De lacu Gygaeo, circa quem plurima regum Lydorum monumenta
condita fuerunt, cf. Ed. Muller Philol. VII 238 seq.

ovxog de-xsQag ru vnou6hsqul Ss KVQiag xu sv xoig noei tilXlu,

r\roL oqxuqiu Xsyovxui xui %Xuivuv xb 6cpi%xovQiov v.ui H.vnu66i6xiov xb
uXX' uxovs, ncog cpr}6iv 'inncovu!;' 'Efioi yuQ kxX.
smXcoQiKOv
(fr. 19). syvcog bxi Siu rb slnsiv Su6siug rug u6v.SQug ru OQruQid cpr]6iv,
Tzetz. Lycophr. 855:

Fr. 16. 17. 18. 19.

Srjfiuxu ov

uuXag Xsysi
.

sl Ss %Qsia 6oi uui srsQug fiUQrvQtug

anoveov

co

cpiX' 'EQfirj,

Muid-

nui fisrd nvd q>r\6iv dbg %Xaivuv ...

roi%ov (fr. 18). iyvcog ndvrcog vvv , brt densQLHU ru OQruQiu Xsyovru'
ISov yuQ sv rto uvxco nui svi 6xi%co ns^i vnoSrjfidxcov sintbv nui nsQi
u6%sqcov Xsysi. Apparet haec fragmenta ex uno eodemque carmine
petita esse. Fr. 16 videtur initium esse carminis vel certe precum, et
Ad idem hoc carsic intelligitur, cur Tzetzes hunc versum attulerit.
men pertinet etiam fr. 17, quod exhibet Plutarch. de absurd. Stoic.
opin. c. Q: b Ss sx rf\g Eroug fiocov fisyu v.ai nsxQuycog' sycb fiovog
sifii fiu6iXsvg, sycb fiovog slfii nXovetog, OQ&raL noXXd%Lg sn
uXXotQLUig
ftvQULg Xsycov Aog
fiafifluiivgco. et versum priorem rursus affert
i.
e. Anacreon)
sine poetae nomine adv. Stoic. c 20: ovrcog (scr. ovrog
ovk sl%s %qsluv vno8o%r)g, ovSs %Xuivr]g s%sivog~ dbg %X. k. r. X. ubi
yuQ om. et rursus de cupid. divit. c. 2. Ceterum Plutarchum, nisi
ter eodem versu uteretur, facile crederes memoriae errore extremum
ut fr. 17 plane tollendum,
fr. 16 cum initio fr. 18 coniunxisse, ita
contra fr. 16 scribendum esset: y.uQra yuQ xaHcog Qiya %ui fiufipufivgco.
Fr. 16 cuius primum tantum versum servavit Tzetz., integrum legitur ap. Priscian. de metr. com. 251 ed. Lindem. (428 Keil): Hipponactem etiam ostendit Heliodorus iambos et choliambos confuse protulisse: 'EQfirj, cpiX' 'Eqllt), MuluSsv, nrX. ubi v. 1 A
MAIAJET, V EPME&IXEPMENAIA4ET, sed P SQUig cpiXsQvr} vuiuSsv,
ut suspicetur aliquis sQsig scribendum esse, contra Tzetz. <o cpiX' 'EQfirj

Sog, KvXXt\vls

16

(fr.

V.

1)

EPME&IAHPME

MuLuSog.

KvXXrjvuis Meineke, KvXXrjvsis Welcker, legebatur KvXXr)atque ita Heliodorus, sed librariorum errore manifesto. Meinekium
secutus sum, quandoquidem Aratus 596 Xvqv KvXXrjvuirj dixit. Pro-

vls,

ductam paenultimam

latini poetae satis testificantur, velut Catull. 68,

109 Pheneum prope Cylleneum, adde Horat. Epod. 13, 9 et Ovid. Met.
XI 304, qui loci videntur KvXXr\vsiog commendare, sed latinorutn libro-

IIUTONAX.

469

ertev%oyLal tot, xccqtcc ycxQ xaxaig Qiyco.

17. [10.]

Aog %Xaivav

'litTtcbvaxTi)

xaQxa yaQ

Qtyco

xal (iaii(5axvcQ.

18. [9.]

Aog %Xaivav 'l7t7tcovaxTi xal xv7ta66i6xov

6a^alc6xa xa6xsQi6xa xal %qv6ov
OTaTtJQag s^xovta zovtsqov toC%ov.

xal

758

19. [9.]
'Efiol

yaQ ovx sdcoxag ovts

xco

%laivav

da6siav, sv %si{icovt cpaQ^iaxov Qiysvg,

ovr' a6xsQfj6i Tovg 7todag da6strj6LV
sxQvtyag, cog

{ir]

[ioi

%i\iSTka QryyvvTai.

non est locuples auctoritas.

V. 2. toi, Ald. rov, Brink
Schneidewin hic et infra Qiyeco.
Fr. 17. V. 2. fiaiifiaFr. 18.
xJw, Lud. Dindorf (la[iaXCgco , Schneidewin fiaLifiaXvgco.
V. 1. KvnaaocaKov respicere videtur Harpocrat. 117, 8: Kvitaooig
8' avtov Inncovcth, te nal 'Enaraiog. Restituendum verbum
(ie[ivr]tat.
Lycophroni v. 333: Kgvipst Kvnaoeig %eQ[id8cov eno[iQCa, vulgo Kvndg
V. 2. ccoHSQioHa plane singularis forma, est enim neutrum genus
rts.
ascitum, nulla principalis vocabuli ratione habita: nisi forte non solum
uoKtQa, sed etiam tb a6KSQov olim in usu fuit. Quod Alcmanem
r)
apud Athen. III 114 F existimabam similiter dixisse tb &Qi8aKi6Kov,
non ita est, nam ille r\ &Qi8aKi6Krj solenni more scripsit. Sed in indice vestis in templo Iunonis Samiae, quem edidit C. Curtius, legitur
onXr\vCoHov Xivovv et ad eundem modum saepius, quod a neutro anXr\viov descendit; ibidem acpeXConov legitur a acpeXag deductum.
%qvoov,
V. 3. tovteQov in
cod. Bar. %qvoov [ioi, Meineke coni. %Qvaovg.
Vit. 2 glossa lcoviKtog, et [isQovg supra xoi%ov. Locus suspectus, neque
quidquam iuvat lectio cod. Seld. tov veQteqov toC%ov, Hartung KvvteQco
Fr. 19. V. 1. kco %Xaivav scripsi, quod Schneidentco%ov scripsit.
win quoque suspicatus est, edd. vett. %coXaivav Potter et Muller tav

rum ea
6oi.

in re

Qiyco

%Xaivav
QCyovg.

Vit. 2. 3 Barocc. %Xaivav.

V.

V.

2.

qCyevg,
V.

4.
SaoeCrjOiv, Barocc. cpr\al.
Qr]yvvtai Miilleri ed. , qCyvvtai Vit. 3
3.

Barocc.
%C[ietXa,

Vit. 2. 3

Barocc.

Barocc, yCyvetai
Meineke olim optativum Qrjyvvto
praeferebat, postea (Vindic. Strabon. 196) coniunctivum tuitus est. Cum
Hipponacteo %C[ietXa Qr\yvvtai componas Nicand. Ther. 681 (>Cav xoava kqv[iov 'Pr\yvv[ievcov oXocpvdvd 8tr\cpvoe noaal %CtvXrjSovog r\t
[istXa. ubi Bentley non recte Qr\yvv(ievotg scripsit, Nicander ut solet
structuram his locis variare (cf. Schneider ad Alexiph. 378) Qt\yvv[ievcov pro Qriyvvfieva dixit. XCfietXov prima syllaba correpta ubique usur%CfiattQa.
Seld., yCvrjtai vel yCyvrjtai edd. vett.,

IAMBOGRAPHI.

470

20.
'Eiiol ds IlXovrog, s6tL yuQ Xtrjv tvcpXog,
sX&cbv ovdu[i slitsv 'iTtTimvut,,
ig tcom
()i'dcoai'

6ol pvug

xal noXX* st

uoyvQOV tQLtjaovtu,

uXXa' tug cpQSvug yuQ

cJsLXuiog.

21 A. [14]
'Eqsg)

yuQ ovtco' KvlXrjvis Muiudog

21 B.

'EQiiij.

[15.]

Tovg uvdQug tovtovg odvvrj

'tlluXsl QLyqlij.

patur, cf. Aristoph. Vesp. 1176 et parodi versum ap. Aristot Rhet. III
11 6ts i%s 8' s%cov vitb 110661 %i[is&Xu. Vitiosa igitur scriptura %si(istXov, recte Choerob. 277 %i(ixXu Sid xov l %axd Ttaoa8o6iv.
Fr. 20. Tzetz. schol. Aristoph. Plut. 9 (ed. Herwerden post Soph.
:
xvcpXbv Se xbv TIXovxov cprj6iv i 'iititoovunxog xovxo 6(pV. 1. Xir\v
tQi6a(ivog' qprjel yao ovxcog 'iititcovu^- ifiol Sh %tX.
V. 3. 6ov scripsi, legebatur
tvqpXog, fort. xvyXbg Xir\v legendum.

Oed. Reg.)

V. 4, xdg opqivag ydg S^iXaiog

doyvoov, legebatur doyvoiov.
Sauppe, cod. 8siX. yao t. cpo. Sed displicet ambigua orationis conformatio, videtur locus gravius vitium contraxisse.

xoi.

Fr. 21 A. 21 B.
Ex eodem carmine, quo priora, petita esse arbiPriscian. de metr. com. 247 Lindem. (426 Keil): Heliodorus
metricus ait: 'iititcovul- itoXXu itUQiBrj tcov ooQiefiivcov iv toig id(iBoig.

tror.

.
Hipponax in primo: iQtco nxX. iste enim versus cum sit choliambus, in quarto loco et quinto habuit dactylos, cum in utroque debuerit
a brevi incipiens pes poni. In eodem: tous dv^Qug %xX." priore versu A
EPESITAPOTTOKTAANNIE MAIAdO (HPMHG add. corr.) V EPESl
.

TAPOTAANNIEMAIAdOGEPMN, R iQsooyuQovxuKVSQuiv Iste. Versus

plane integer servatus, in quo ludendi causa poeta iambico colo paroemiacum subiecit. Maior dubitatio de altero versu: prima quidem
verbavitiiimmunia, sed deinde V OJTNHIIIAMIPEITIAE, R
niAAAlPEIIJAE, A OdTNHTIAAAIPEITIE, cod. Par. 7504 OJINH
IIIAJAIPEITAE, Putsche oSvvrj ndXui 'Psiits. Neque hic versus choliambus est, sed hexameter dactylicus, quem Hipponax ludibrii causa
iambicis versibus interseruit. Scripsi SSvvrj 'itiuXsi QtyrjXrj: quod

OdTNH

uvS^ag inidXX^vv, non potuit offensioni esse: hic

quoque poeta consulto, quae inter se pugnare videntur, copulavit.
Apud Priscianum scribendum: iste iambus habet m secundo loco spondeum, et in tertio et quarto dactylum." Frustra igitur haec ad iambicos numeros revocare studuerunt, Hermann xovg dvsQug xovxovg Svr/
iiuXul Xsiits vel xovg avS^ug odvvrj xoveSs yvuXu QiyrjXd, Meineke xbv
uvSqu xovxov aSvvrj ituXuv itQisi, Hartung xbv uvSqu xovxov ov Svvrj
Idem HipituXui Qsiipui, Brink xovS' dvSQog ovtcog ietl yviu Qiyr\Xd.
ponacti vindicat quae leguntur apud Suidam: 'Ptyr\Xr\, r) tu%icog Qiyco6W
ov yuQ yeoy' coSs QiyrjXr), corrigens:
QtyrjXr)v oSvvrjv dixit

Ov yuQ

coS'

sycoys Qiyr\Xr].

HllTONAX.

471

22 A.

MaxaQio$ odxcs

759

^y]qevel.

22 B.
KaixoL y

evoivov avxbv eI %-eXels ddtico.

23. [63.]

Madoovxa

xal GanQov.

dr)

24. [102.]

Pollux
CiV

TtaQCi

IV 169: Kvtcqov

^AkVLCilCQ

Y.CU

6h xb ovxco xakovfxevov fiexQov evQotg

(ILKVJtQOV Ttao' 'ItCTICQVCXKXI EV X CO

Eadem

TiQcoxco rcov ^ldfi^cov.

repetit

113.

25. [103.]

Pollux

Gava
ficov

99: Tbv 6e xaXovfievov lyrQOTtoSa eGri

ciev xal

Xa-

nenXrjfievov evQeiv ... ev 8e rco itQcorco rcov 'Imtcovwnrog ^ldfieiQtjrat

ivtQonoSiov. (Renner

nv&QOTtodtov.)

BIBAION

B.

26. [54.]

'dxrjaaxov ds xr)v dnaQxirjv e%el.

Fr. 22 A B.
Schol. Heph. p. 156 ed. 2 Gaisf.
'Ofioioog ital zr)v
evgiaxonev notovauv v.otvr\v olov iv zto nQooztp idu(3 'inntov u~
ytzog, ev&u tprjGi' Muv.uQtog baztg ftrjQeve t, zr)v Qev iv zezuQzto
no8i GvviozetXs. v.ui ndXtv 6 avzbg iv 8evzsQto no8i rrjv ev~ v.aizoi
Videtur hic quoque versus ex eodem carmine petitus.
y' ev. %zX.
Hipponactem etiam alias diphthongos corripere solitum esse idem schol.
testatur: naQa 8' 'innoovwnzt ini zrjg cci xai bt Sttp&oyyov noXXr) ioziv
Male Brink frrjQeet substituit.
%Qr]Gtg.
:

e~v

-r)

Fr.

23.

Erotian.

119

Kl.:

SunQU'

Gearjnozu,

tog

y.ui

'lnnoova\

ev u 'lafifytov (Bz Idfi^to) tprjai' MuStovza 8r) yiui aunQov. Stephanus et Hemsterhusius ftvSoovzu coniecerunt, qua mutatione non
opus, quamquam Dio Chr. V 27: zbv 8e venQOv evQe&rjvut aunQov r]8r\
%ul (ivdoovzu.

Pollux
18: Tovvofia 8e r) unuQziu iczi fiiv 'loovfKOV,
Fr. 26.
tovofiuGfiivov ovzto nuQ* avzotg zdbv aovtptov OKevobv, u iazt nuQugzrjGUG&uf evQrjoetg 8e iv zto SevzeQto ztbv 'innobvuxzog 'idfifitov axrje%et, ut et%e vel
dnaQzir\v scripsi, vulgo dnuQziuv.
Qttzov v.zX.
i'a%et scribatur non est opus.

IAMBOGRAPHI.

472

27. [109.]

760

Gramm. Bekk. An. I 85, 23: Btxog' ^lnncova^ Sevteqco,

^HoodoTog tcqcotco. rectius fiiKog scripseris, nam Archestratus ap.
Athen. III 116 F: tfirj&ev oV sv Ikoi6i TUQt,yjEv6E6&ai e^leXXev.

EH AAHAON BIBAIGN.
X&AIAMBOI.
28. [11.]

Xqovos dh

(pevyetco 6e [irjde elg aQyog.

29. [12.]

Av

r^ieQai yvvcuxog ei6iv r)di6tai,

otav

yccfirj

ttg xdxcpeQrj te&vrjxvlav.

30 A.
'& Zev

30 B.
TC

[2.]

7tccteQ, ftecov 'OXv^itclcov itdkpv.

[3.]

ovx edcoxag %qv6ov, aQyvQov TtdApv;

fi

Stob. Flor. XXIX 42: 'iititcbvantog.

Fr. 28.
Trinc. Innovu, A
om. locum. Apostol. XVIII 41 d drjfi.covuw.Tog. Et sane alienus videtur
Meineke coniecit Herondae esse. Hermann
versus ab Hipponacte.
fir}S'

ssLg sciipsit.
Stob.
Fr. 29.

8: 'inncovuv.Tog.
Eadem Apostol.
Trinc. vulgo sotlv.
V. 2. yufirj Schneidewin yufisy. Utitur hoc facete dicto Aegidius Maserius in commentario Argonaut. Valerii Flacci (Parisiis 1517), vide locum ab Hauptio
descriptum in Herme IV 159, sed quae ibidem Simonidi tribuuntur,
aliena sunt et ab iambographo et a melico poeta: Simonidi haec in
mulieres convicia tributa sunt, quoniam Amorgini poetae carmen in

VI 38

c.

V.

1.

Flor.

stalv

mulieres haud ignobile

LXVIII

fuit.

Fr. 30. Tzetz. ad Lycoph. 690: r) Ss Xs!-Lg tov ndXfivg twv 'iwvcov
Ti fi' ovy. %tX.
6tlv %u\ %Qr)Tai tuvtjj Inncovu^ Xsycov 'Sl Zsv xtX.

Vulgo existimant hos versus cohaerere, sed sunt duo diversa fragmenta.
Fr. 30 B.
Fr. 30 A. Meineke coniecit co Zsv nuTSQ Zsv, -9 'O. n.
ndXfiv, duo libri ndXfjLvv. uQyvQOV cum ndXfiv coniunxi itaque post
Xqv6ov interpunxi, Mercurius enim invocari videtur. Meineke coni.
Ti fi' ov% s&rjHug Kqol6ov uvt "Iqov ndXfiv, Schneidewin %qv6ov,
uQyvQov TtuXfiw, Lobeck %qv6ov r) UQyvQov, Hartung s&rjtiug Kqol6ov,
UQyvQov ndXfivv, Fritzsche rt ovv. sS. %q, uQyvQOv kqs66co. Meinekii
coniectura speciosa, neque vero probabilis, neque enim quod sciam,
antiqui Iri nomine in hunc modum utuntur, sed latini poetae velut
Ovidius, graeci epigrammatographi recentiores, sophistae, velut Lucia-

HIPPONAX.

473

31. [16.]
'Aito

tf'

oXeGeiev "AQteyng, 6e de xoj7toXX(ov.

32.
IIccq'

6v XevxojteTtXov

<p

761

[17.]
rjfieQrjv

[letvag

pev xvvr]6eiv tbv <&Xvrj6i(ov

7tQog

EQ[irjv.

33.

"Eipi6e xdjteXov6ev ddxccQt^ovta.

nus et praeter ceteros Libanius, vid. Foerster Herm. XII 215 (Libanius
versus numero og o^ecog tovg KaXXtag "ioovg noteig videtur

salvo

scripsisse).
Fr. 31.

Tzetz. in Cram. An. Ox. III 310, 17: St%ot 'Inntovatttog tQt6vXXd@ovg s%ovtsg tovg naQaXr]yovtag nbSag' 'Anb a' yttX. Adde

II. 83, 25.

6s 8s v.cbnbXXcov scripsi, vulgo as 8s x' conbXquae de psilosi in crasi apud Dorienses monuit Apoll. Dysc.

eund. Exeg.
Xcov, cf.

Synt. 335.

Meineke

coni. 6s 8' conbXXcov

vel ts

x.conoXXiov

posterius

etiam Friedemann commendavit, ut anapaestus evitetur, ac sane Hephaestio p. 30. 31 ab imparibus locis clodi trimetri trisyllabos pedes
omnino arcet, sed non necesse omnia ad huius legis severitatem
examinare, ac parata est venia a caesura secundaria quae praecedit,
ut in tetrametro Aristophanio Eccles. 1156.
Tzetz. in Iliad. 83, 28: Kal dXXa%ov (inncbvag)- II ag' co
Fr. 32.

%vvr\6stv , Welcker coni. v,vvr\6stg, Meineke %vvr\6ov.

dixi fortasse scribendum esse <&Xvr\6icova, ut is sit, qui
alias <&Xvr\6tog dictus, cf. Hesych. <&Xvr\6tog- o 'EQ[ir\g xctl \ir\v tig, iam
retracto: <J>Xvr) videtur vici nomen in Ionia fuisse, cuius incolae &Xvr\6ioi dicti, quemadmodum Mercurius, in cuius tutela erant, $Xvr\6tog.
Et. M. 154, 27: 'Aenaotgsiv erjfiatvst tb ntvsie&at. EtatQto,
Fr. 33.
Sed
addit: 'inncova^ eipr\6s %tX.
Scripsi
6Y.aqlto xal d6Y.aoico.
v.tX.

V.

$>Xvt]6icov,

2.

quod

eiptes, quod firmat Phot. 49, 10; 'Eiptovea tgocpdg SiSovea %ov8qov
xal td siprjtd (haec tria verba tollenda, pertinent ad finem prioris
glossae eiprjtot, cf. Suidas) Ala%vXog TQOcpoig' (}iotr\v avt{iov eiptov6a.
(corrigas ipiplovea, ut Lobeck quoque animadvertit, cf. etiam Heaych.
ubi Hippov. ifitptov6a, Nauck pessime tipovea scripsit) 'Inncovat-.
nactis hic ipse versus excidit, quem etiam respiciunt Hesychius et Suidas: eiptaev, eipcb\iiaev (ita enim recte E Suidae). Est autem Siptaev
nihil aliud quam nutrivit, sive lacte, ut est apud Euphor. fr. 61 Xevyicp
a' i'iptaa ydXayttt, sive melle, uti apud Antipatrum Anth. Pal. IX 302
noXXdytt 8' s vfjtecov eiptonsvov, sive buccellis, ut fere grammatici
Dixit fortasse haec poeta de se suaque matre Protide
interpretantur.
(Suid. 'inncbvai-, natQog Ilv&eco xai {trjtQog IlQcotiSog: nam poetam
parentes suos in carminibus commemorasse docet Leonidas Tarent. in
Anthol. VII 408:
1

"AQtt

yaQ 'inncovavxog

aQtt

6 xai toxecov yiata^av^ag

Kettot(ir\tat ftvfibg iv r\av%j].

ubi Hecker satis infeliciter to-necov Qa @avag scripsit. Hipponax ignobili loco haud dubie natus fuit, erantque fortasse parentes ne morum

IAMBOGRAPHI.

474

34. [19.]
ZJvxrjv fieXutvuv, ufiTteXov nu6tyvr]tr]v.

35. [20.]

762

fjtev yccQ avtcav r}6v%fj te xal Qvfidrjv

frvvvidu ts xal fivttcotov r)fiegag %u6ag

datvvfievog, ca67teQ AufMpwKr\vbg evvov%og,

dr) tbv alrJQOV ca6te %Qr) 6xu7ttetv

xatecpaye

5 itetoag bgeiug,

6vxu

fietQtu tQcoycov,

xul HQt&tvov xolktxu, dovXtov %OQtov.

36. [26.]

Ovx attuyug

te xal Xuychg xatafiQvxcov ,

Non
quidem honestate insignes, iclque libere professus erat poeta.
recte Brink Phil. VI 48 praeeunte Welckero Aeschyli versum Hipponacti tribuit, corrigens Tgocprjv tcozi]v av^ifiov t' ifiiptsvaa: ab his
erroribus sibi cavit Schmidt Phil. XVIII 227, qui Photii locum sic conformavit: 'Efitpiovaa' ZQOcpdg St8ovaa %6vSqov Bqcotov uvS-ifirjv ifiipiovaa 'inncova^. y.u\ iptcpu ra sip-rjrd Ato%vXog TQOcpoig. sed nulla causa
est, cur verba integerrima tentemus et Aeschylo abiudicemus, cuius
fabulae Aiovvaov rQocpoC inprimis conveniunt; nec tamen poeta ipsam
dei nutricem dicere videtur, sed comparavit cum ave, quae pullos frustulis nutricatur.

Athen. III 78 B: Kal ravrag 'AfiuSQvdSug vvficpug xuXsiFr. 34.

o&at v.u\ dn' avzcav noXXd rcov 8sv8qcov nQoaayoQsvsa&at. o&sv xut
rbv 'lnnc6vu%'ru cpdvaf Svv.r)v %rX. Cf. Eust. Od. 1964, 14. Svv.r)v,
Schneidewin ovKsrjv.
Fr. 35.

Athen. VII 304 B: 'inncova^ 8e,

cog

Avaaviag iv rolg %sq\

V.
fiev yuQ kzX.
luftfionoicov nuQUzidsrut, cprjaiv
scripsi, vulgo QvSrjv.
Ap. Phot. 491, 28: roifiSiqv, Saipdcog

1.

QvfiSrjv

item qvV. 2. ftvvviSu Meineke, legebatur ftvvvuv, sed Q-wviSa

Srjv corrige.
vel &vvvd8a Athenaeum ipsum legisse qui illo loco nsQt &vvvi8og exV. 4. nXiJQOv
ponat, manifestum est.
fivzrcorbv, malim (ivaacorbv.

Dalecampius
quod si tueri
,

libri

velis ,
rQcoyoov recte se habet,
iQcofisvrjv e%cov.

V. 5. nszQug scripsi, libri nszQug r ',

statuendum antea versum excidisse nominativus

aytXrjQOv.

Meineke tamen

ua&svSstv zr)v
%Qr)ei) a%dnzetv

est in illo: ibv

quemadmodum

coni. coars %Qrj

(i.

e.

ZQcoycov, Hermann coors %Qrj nsrQug andnrovr oQsiag a. fi. tQcoye tv, Schneidewin nezQag r oQeiag, ovxu
fierQtd re rQcoyetv, Brink coote %qjj ov.dnretv IlezQat iQiva, a. ft.
rQcoycov, Hartung 6 8' i%uQrj av.dnretv nrX. Renner, qui ovQeiug requisit, scripsit nerQug yeQUtog.

nezQr\g OQetrjg

o.

(i.

XIV

645 C: Tov Se drzavirov 'lnncovu% iv rovV. 1. ovv. drraydg zs codd. ov ttdrrug

re.
sed supra IX 388 B: 'Arraydg
fn,vr\fiovevet uvrcov 'innava^
ovrcog' ovS' dzzaydg zs ku\ otXaycog (ita codd.) StazQcoycov.
Xaycog,
Meineke Xuyovg recte opinor, mirum tamen utroque loco Xaymg legi.
Fr. 36.

Athen.

rotg ftvrifiovevef Ovv.

p.

v.rX.

HirPONAX.

475

ov xriyavCtag 6rj6dfiot6t cpaQfia66cov

oviV dttavCtag xrjQCoi6iv e^dittcov.

37. [21]
r

e%oXi6d-cbv ixexeve xrjv

d'

XQa^rjv

&ve6xe TlavdcoQrj

xrjv eitxdcpvXXo v , rjv

763

TaQyrjXCot6tv eyyvxov itQo tpaQpdxov.

38. [23.]

'Ex neXXCdog nCvovxeg' ov yaQ rjv avxrj

xvXt%, b Jtaig yccQ e{i7te6cov xaxrjQa^ev.
39. [24.]

'Ex de xrg TteXXrjg

avtog, dXXox

eittvov, dXXot

'AQtjxrj

TtQovnivev.

VL. Sine idonea ratione Brink

Meineke ovx dttavitag.
Hoc fragmentum haud dubie ex eodem carmine, e quo superius petitum: describit poetae frugalis et parci fratris mores: neque tamen hi tres versus
continuo subiungendi sunt prioribus, ut visum est Brinkio.
V.

2.

tr\yavitag Casaub., rrjyaviag

coni. ovS' r)yavitag.

Fr. 37.
nXrjyis

V.

3.

ovS

Athen. IX p. 370 A: Mr) nots Ss 6 Nixavdoog fidvtiv nitsoav ovaav, snsl %a\ Jtaq' Tnncovunxi sv xoig

xr)v KQccfi^riv,

V. 2. i]v scripsi,
tdfifioig saxi %i Xsyofisvov toiovxov 'O 8' e|. %tX.
AC, r) P, r) LV, et deinde navScoorj, legebatur TlavSooQr], eandem
emendationem proposuit M. Schmidt; s"y%vxov ita explicandum, ut placenta brassicae tantum formam retulerit, aut brassica farina similibusV. 3. Taqyr}Moique condita sacrificii loco oblata fuerit Pandorae.

rj

aiv Schneidewin, yaQyrjXtoiaiv VL, yaaytXioiaiv P, daQyrjXtoiaiv A, &aQsy%vtov AB, sy%vXov PVL.
opaQndnov , cpaQfianov
ysXtoiaiv B.
Schneidewin, at vid. ad fr. 5. Longe aliter Brink r]v &vsa%s IlavSmQr]
Videtur autem de puero sermo
TaQyrjliotaiv iv xv&QOig 6 cpaQnanog.
esse, de quo vid. fr. seq., ita ut haec ex eodem carmine sint petita.

Brink huic fragmento praemisit

Fr. 38. 39.

Xsysi

nsXXiSa'

fr.

38.

Athen. XI 395 C: Tovxo 8s

(trjv

nsXXav) Tnnooval-

olpai, noioov oxi noxr]Qiov (isv

Si
dnoQiav Ss v.vXiv.og s%qoovxo tfj nsXXiSi. Kal naXiv 'Ek
V. 1. avxij ABP, avxotg CVL et Eustath. Od. 1531, 57.

ovv. r)v,

8s kxX.

'Ev,

nsXX.

xxX.

SfjXov,

Brink naQr)v.
Fr. 39. V. 2. Meineke interpungit knivov
dXXot avtbg, ut poeta de se ipso haec dixerit. Sed Arete cum Bupalo
potius rem habebat, quam cum Hipponacte, vid. fr. 14. Itaque veriBrink coni. inivsv,
simile est haec fragmenta e libro I petita esse.
idem v. 3 scripsit nQOvntv' s^rj^av 8' dXtavta ntvovtsg non recte
Callimachi versum (vid. Anthol. Lyr. Fr. 176 ed. 2) Hipponacti tribuens.

yaQ

r)v

'

IAMBOGRAPHI.

476

40. [22.]

Urtovdrj t xal 67iXdyyvoL6Lv dyQLrjg %olqov.

41. [27.]

BazxccQL 8e tdg Qlvag

old 7CEQ HQOXOg

rj^ELffOV' E6tL

42.

764

'En

ccQiidtav tE xal Qr\lxicov ticoXcov

Xevxcov lcqv xot iyyvg 'IkCov nvQycov
drtrjvaQL6&ri *PrJ6og, Alvelcov TtdX^ivg.

43.

Kaxoi6c
r]v

cog

pr)

d(66co tr)v 7tokv6tovov i\)vyr\v,

d7t07iEn4friS d>g

td%L6td

(iol

xql&ecov

Fr. 40.
Athen. IX 375 C: Xoiqov Se "icoveg kuXovoi xr)v &r)Xeiav,
'Inncova^' 'Ev anovSfj kxX. iv delevit Dindorf, sed fuit fortasse iv
Deinde dygtrjg scripsi, vulgo dyQiug, Meineke dyQeirjg.
i. e. iv nQcox<a.

XV

Fr. 41. Athen.

690 A: 'Ovofidexai xi (ivqov fiaKKaQtg- ov fivrjV. 1. ^aKKUQt,
ftovevet Ktti 'inneovul- Std xovxcov
BaKKaQet kxX.
legebatur BaKKUQet, sed in C Bukkuqi supra scriptum, cf. Simon. Amorg.
V. 2. old neQ scripsi, vulgo ol'rj neQ. Hecker perperam verba
fr. 16.
eaxt kxX. ab interprete addita censet.
Fr. 42.
Tzetz. ad. Posthom. p. 66 Schirach: 'O 8e 'Prjaog Aivetcov

0QUKrjg r]v BuatXevg, vtbg UxQvfiovog

xovg innovg 8e 'Prjoov 'OSvaoevg Kui

r)

'Hioveog Kui TeQipi%OQr]g

iXrjiouv XevKovg bvxag,

v.al 'inneovu^: in
.
ehg "OfirjQog cpr]Gt
uQfidxcov kxX. cf. Brink PhiV. 1 affert idem sine poetae nom. in Exeg. II. 78: nal
lol. VI 38.
dvxl xeov Suaeeov ipiXu i^ecpcovovv, eog e%ei r\ UQ%uia 'Iojvlhtj, intBQV-

diofirjSrjg

kcov avxl xov entBQV%eov Kui xo in UQfidxeov xe Kui 0Qrj'iKieov

neoXeov, Kui fie xaQfiooag (fortasse etiam iniBQVKcov et fiexaQV. 1. Kui 0Qrj'iKi'cov, Meineke
fioaug ex Hipponacte petita sunt).
Kunt &Qrjtiicov.
V. 2. ieov A apud Brink in margine, legebatur beiovg,
unde Meineke av&eig, Schneidewin ovuq kux'
kox' iyyvg Brink,
legebatur kux' iyyvg, A nuxeyyvg, Meineke Kuxeyyvg, Hartung icov.
kux' iyyvg.
V. 3. dnr\vaQia&r] CA, dnevuQio&r) Schirach.
Aivetcov,
Schneidewin Aiveteeov, Brink Aivicov.
ndXfivg Schneidewin, nuXdfiug
antea
Brinkii
Ceterum
existimavi
versuum
libri.
Schirach, BuotXevg
sententiam imperfectam ac fragmentum conformandum esse hoc modo:
in UQfidxcov Kai 0QrjKi'cov ncoXcov Xsvkcov 'Hioviog' kixx' iyyvg kxX.
Fr. 43.
Tzetz. Cram. An. Ox. III 308: Je%ovxut kuI XQtavXXdBovg
(noSug) eig ?', nXr)v xovg dnb @QU%eiug uQ%ofiivovg, xbv %OQetov cpr]fii,
Kui xbv dvdnataxov cbg 6 'inncova^' ov fioi kxX. (fr. 74) Kui naot
,

a
(B nu, A ny, Barocc. ndaag) Kukoigl Seoaeo kxX. itaque Kai ndXiv
KuKoioi scribendum, ut etiam Meineke coni.
V. 2. r]v fir) Cramer,

HIPPONAX.

477

^iidt^vov, cog dv aXcpvtcov Ttovr\6coiiav

xvxscova, itvvcov cpdQiiaxov

*

TtovrjQtrjg.

44. [113.]

'AvoXfivog 7cXdvr]tv 7tQo67ttavcov xcoXcp.

45. [28.]

765

Kal Mv6cov, ov

coTtoXXcov

avsvTtsv avdgcov 6cocpQovi6tatov itdvtcov.

46. [30.]

Kal tovg 6oXovxovg,

lisv ig

(&Qvyag

r)v Xdfico6v,

7tsQva6vv,

MvXrjtov dXcpvtsv6ovtag.

Barocc.

V.

3.

dXcpixcov scripsi, legebatur

xoi&tvov olvov, vid. Athen.
X 447 A quod ab hoc loco alienum videtur. Schmidt dnaivcov i. e.
Possis locum explicare ag dv notrjadfisvog Hvnstova nivco,
dcpaivcov.
sed potius cum Ahrensio nivsiv scribendum, cf.Hom.hymn. in Cerer.
209, nam %vv.sco nico xs, quod fortasse quis praeoptet, nimium recedit a tradita scriptura. Olim conieci hvxscov' dnrjpov cpdo[itt7iov n. vel
dXcptxov notr)aco(i,at xuxsoo naXvvcov i. e. aXcpixov naXvvcov notr\acottai
%vx,co, sed haec verborum traiectio ab Hipponactis usu abhorret.
r\v

V.

(ir),

aXtptxov.

7]

tir),

4.

nivcov,

r)v

(iot.

Meineke ntvov

i.

e.

Ahrens

novrjoirjg

et Miller, legebatur novr\qioig,

Hartung

xotcov tpdopu-

v.ov novrjgicov.

Fr. 44.
Plotius 273: Duplex clodum Hipponactium trimetrum
acatalectum fit hoc modo, cum tertii pedis quatuor syllabae sunt lonA apud Keilium
gae, ut est exemplum hoc: dvafitcoou dd(ir)xt %xX."

ANABlOCTIddNHTIPPOClITAmNKSlASl, B ANABIOClTAdHNTIP
POCTIIdlONKSlASl, unde dvoXBtog nXdvrjxt

restitui,

hoc nulli calum-

niae obnoxium, AN{0)ABIOC incertum, nam alia quoque tentari possunt.

Suspicor autem hunc versum copulandum esse cum Fr. 13, 1,
vid. supra.
Antea conieceram dva^icog ddprjxt ngoonxaicov xcoXw,
ut de impedito et vacillante versuum clodorum incessu poeta verba
fecerit, vel etiam: dvdvtog cog ddfirjxt n. x. ut Ananius, qui Hipponactis haud dubie fuit aequalis, prior choliambos adhibuerit.
Illud
memorabile, quod tradit Gramm. ined. ap. Hermann. Doctr. Metr. 142,
Ananium fuisse, qui in quinta sede spondeum admiserit. Meineke suasit 'Avu,i&tog d-A[ir)xt, "Brink dvd (isv
sficoo' d. n. ncoXco, Hartung dvsRcoaa
dd(i. n. Y.coXcp.
Fr. 45.
Diogen. Laert. I 107: Msttvrjxai ds avxov (Mvacovog) xat
V. 1. conoXXcov, codd. Ar. et
'inncova^ slncov Kal Mvacov %xX.
Mon. conoXXcov, vulgo dnoXXcov.
V. 2. dvsinsv, Brink dvsiXsv.
Brink (Philol. VI 223) Hipponacti hos versus abiudicat et Callimacho
tribuit, rationibus usus prorsus infirmis.
Fr. 46. Herodian. de Barbarismo et Soloec. ap. Valcken. Ammon.
193 (Villois. An. II 177): ZoXoUovg ds sXsyov oi naXatol xovg Bao'inndivai-' Kat xxX.
V. 1 affert Eust. II. 368, 1 (ubi
Bdgovgtv' s&eXovot scriptum, unde M. Schmidt r)v sXcoat
coui.) et auctor de

IAMBOGRAPHI.

478

47.

Torj%svi]s rs xal

iisrafcv

[31.]

oitiGfts rrjg noXr\og iv U^ivQvrj,

01'xsl d'

jlsTtorjg axrrjg.

* 48.
[34.]

Elg axQOV sXxcov,

co6tisq

766

dXXdvra

tyvyciv.

49. [7.]
Mi\xvr\ xaxoiirjyavs ,

(irjxsri,

yQat^rjg

ocpvv rQirjQsvg sv noXv^vyco roCyco

clti

siifioXov cpsvyovra TCQog xv^sQvr\rr\v'

Soloec. post. Ammon. p. 203.

nsQvdot his duobus locis legitur et
ap. Herod. B, nsQvdct A, naQvacoC C, nsQvcoct C et Vill.
nsQvsuct
V. 2. tJ>Qvyccg (isv, unus Vill. xovg <J?Qvyag.
Brink.
g, vulgo slg.
uXcptTsvcovTug B et unus Vill., dXcpr\TSvaavTug A, dlcprjaTSvovxag C,
dXcpscTSvovTug alius Vill., dXcpr\oTsvcovTug Welcker.
Strabo XIV 633: %ai Tonog 8s Tig Tt\g 'Ecpscov SfivQva
Fr. 47.
'
snaXsiTO, cbg Sr\Xot 'inncovu^' "&lt%st %tX. E%aXstTO yuQ AsnQ-rj (isv
o
6
vvv
noXscog, s%cov (iSQog xov TsC%ovg
dy.Tr)
IIqicov,
vnsQ%sC(isvog Trjg

avTr)g' tu yovv ontc&sv tov UQttovog %Tr\(iUTU stl vvvl XsysTut sv tjj
'Ontc&oXsnQCcc.
Tqu%sIu 8' s%uXslto r) vnsQ tov KoQr\acov nuQcoQSiog.
%a.Ta to vvv yvfivdcLov, bnic&sv (isv Tr)g vvv nor) 2(ivqvcc r\v
V. 1. ol%sl
Xscog, (isxa^v Ss TQr\%sCr\g ts %al AsnQrjg d%Tr)g.
Schneidewin, legebatur co%st, Brink ol%ss, Meineke oI%sl.
noXrjog,
V. 2. TQr\%sCr\g,
codd. noXiog, quod probat Meineke, svl corrigens.
C
hic
F TQrj%sCag.
et
Strabonem.
AsnQrjg,
XsnQrjg
apud ipsum
d%Tr)g, Hecker d%Qr\g, quod probavit Meineke, largitus Strabonem d%Tr)g
.

legisse.
Fr. 48.

Hephaest. 31 et Schol. 169. Cum subiungatur fr. 47, item

slg, Meineke sg.
sX%cov, r)%cov FIBNH,
Hipponactis videtur esse.
Brink slX%sv.
dXXavxa, C aXXdvTu, Brink aXXdvTa i. e. 6 dXX. ipv%cov.
Fr. 49. Tzetzes Lycophr. 424: El Ss (isCovqov tovto vofiCgstg d%ovcov %ul tcov %utu Mtfivr) (Vit. 2. 3. Gud. (j,vr\(ir)) tov gcoyQucpov %coXcov

'inncovuKTS Ccov gtC%cov Mtfjtvr) %tX. Eadem Tzetz. Schol.

Homerica ed. Morell. p. 8 (Brink Philol. VI 36): nuQuSsty(iu 8s gol
Sacscog %TsCvovTog 'inncovwxTog 'sv nuQuQ"r\aco % tcov %utu MttjLvr)
tov (sic etiam D, (itfivcov xov C, MC(ivr\Tog Brink) ^coyQucpov %coXid(ixd sl; s&ovg (s& stsqcov) nuQu8sCy[iUTU sla%tog- Mtfivi) %a%o(ir\ficov,
idupcov

in

Brink identidem de difficili hoc loco disputavit, Philol.VI

%uvs %tX.
V. 1. Mtfivr), altero loco ap. Brink
36 et 727 VII 743 XIII 606.
%a%o(ir)%avs Ciz.
(jufivrjvav, quod ex dittographia MCfivcov ortum.
cod. Huet. %ttTLo(i6%uis , ap. Brink %UTU(i6%avs.
Vit. 1. 2 %UTco(ir]%uvs
Meineke coni. %d%' c6(jt,r)%uvs, Brink %d%' co (t,o%&r}QS, vel xaxcov (io%Xr\xd,

Hartung
%dTco(is

MC(ivrj(iov,
(jlvg%vs,

co

ego

po^frrjQS, Schneidewin xarco/i', co Xis, M. Schmidt

'x cc t 6 (i v co (i. e. 'E%aTO(i,vco) %cclqs, vel %avr\-

116, sed neutrum satis facit, fort. %uTcova%ais restiyQatprjg, Vit. 3 yQucpr\g, ap. Brink ypa%aTcova%ocpoQS.
V. 2. TQir)QSvg, ap. Brink TQtr\QOvg.
noXvvyco, Vit. 2. 3
ipsig.
V. 3. ifjtfioXov, ap. Brink sfifioXtov.
noXvcTC%to om. verbo toC%co.

xonois cf.
tuendum i.

fr.

e.

IIIITONAX.

479

avxrj yccQ l6xi GvptpoQi} xe xal xhjdcov

6

NixvQxa xal 2Jd(iavvt xcp xvfisQviJT

r\v avxbv bitcptg xc6vxixvr]{uov drjxy.

i,

7G7

50. [35.]
"Eitetxa {idX&r] xr)v XQontv 3taQa%Qt6ag.

51. [8.]
(

avxix

(T

ik&cov Gvv XQtoidt [laQXVQGtv,

bxov xbv qmv b oxoxog xa%r\kevet,

av&Qcortov svqs xijv Gxeyrjv ocpellovxa

ov

ya,Q jtaQtjv bcpeXpa

Ttv&\ievt Gxotftrjg.

V. 4. sgzl
cpsvyovTu, Vit. 1 Ciz. tpsvyovTog, Brink coni. vsvovza.
altero loco et priore loco Vit. 1 Ciz., uvztj Vit. 3. Maliin sctul, Brink
v.ai v.Xr]8cov.
xe v.ai yiXrjdcov, altero 1. ye nui xlvScov,
sl'r] ovficpoQr] ys
Schneidewin ov(KpoQr) xat Y.Xr]r]8cov, Hecker av(KpoQr)g ytunrjg v.Xr]8c6v.
V. 5. Nltivqzu v.ui EdfiuvvL, Vit. 1 Ciz. vlhvqzt] nui cdftuvvC, Vit. 2
vixavza v.al ciycovi, Vit. 3 vinuvzL xui aivcavi, altero loco vixvQza vcui

(aavfiuvvi). Conieceram vly.vqtu (i. e. vlkvqzcc) nui aivSqcovl (vid. Hesych.

NmvQzug' 8ovXs%SovXog et similiter Seleucus
apud Athen. VI 267 C interpretatur aivSQcov) quamquam etiam yiywvi
i.
e. nuzuiy.03 in mentem venit, vid. Hesych. v. Tiyvcav.
Atque aivSqcovl legendum esse etiam Maur. Schmidt et Brink (qui denique
VIY.VQXU xca civSQcovi praeoptavit) coniecerunt, Meineke Nlkvqxu %uaodfiavxi. At fortasse haec non ad gubernatorem, sed ad pictorem sunt
referenda, ut vocativi sint vixvQxu v.ui adfiavvi, sive quid aliud latet,
et sic Hecker vinvQta v.ui axiycbv cv.
V. 6. r]v avxbv, Vit. 1 Ciz.
r]v avzbg.
oncpig scripsi, quod probavit Hartung, legebatur bcpig.

adtiavvi

rcovzixvr'i(iLov, Vit. 1 Ciz. xcav xlkvt](icov, Vit. 2. 3 z dvu-AsitLSVov, altero

loco zeov xi y.vr](isvov.
8r]Y.r] scripsi (BHnk requirit <5>/xot), Sdxvr]

Hermann, legebatur

Sdnrj.

Formam

Srjnca

Et.

M. compluribus

locis

auctore potissimum Herodiano agnoscit, nec videtur ficticia esse, siquidem Srj^i&vfiog dici solet. Legitur hic versus etiam ap. Tzetz. ad
Lycophr. 234 (ubi Vit. 3 Srjxr]), Tzetz. Epist. p. 3 ed. Pressel not. (ubi
Sukol) et in Cram. An. Ox. III 358, 28 (ubi Sdnot).
Fr. 50.
Harpocrat. 123: MdX&rj' 6 (is(iaXay(isvog nrjQog.

'innoova^. "Ensixu
nsQixQioug.

nxX.

AB

xQonrjv,

%Qioug.

Valckenaer coni.

V. 1 3. Tzetz. Lycoph. 579: XdXig rtui EQmg 6 olvog

81 nuXtv (Innojvuj-)' *0 8' uvxiv,' ytX.
ocpsXXovxu.
Eosdem versus addito quarto iterat ad v. 1165. V. 2 affert etiam
ol
editus:
xbv
olvov naXovschol. Lycophr. 579 nuper
SQTttv
AlyvnxLot
oiv, cog xui Inncbvul;' bnov xbv olvov 6 anoixog ycanrjXsvEL, perperam.
Fr. 51.

uXXu%ov

V. 1. xQioioi, eadem forma comparet in titulis Delphicis nam Doriensium stirpes complures eiusmodi formas frequentant.
(idQxvQOiv
scribendum auctore Buttmanno, non cvuQzvaaiv, quod Welckero placuit,
vulgo (iUQTvotv. Respicit huc Eust. II. 114, 20 (Favorin. 429): nXt]V. 2.
dvvxi-nbv 8s fiuQTVQsg nuQU te TOtg H.cofitxoig nui 'inncavu-HTi.

IAMBOGRAPHI.

480

52. [36.]

KaC

xaXvTtTStg' {toav

[itv

%aQadQtbv itSQvag;

53. [38.]

L^AA'

avTM

aXkr]lot6tv i[i(5i(5d%avTEg.
54. [39.]

KQtyrj de vexqcov ayyskog te aal

55 A.
"l(ii%sv alyta

xal %okr}v

xrJQvi;.

768

[40.]

etCXy[<3ev.

6%ov Tzetz. ad Arist. Plut. 435 (ap. Herwerden post Soph. Oed. Reg.),
SQntv 6
qui hunc versum affert, in scholiis Lycophr. onov legitur.
V. 3. svqs, altero loco
6-H.ozog, altero loco Vit. 2. 3 sQnrj 6 6yi6nog.
V. 4.
Vit. 2. 3 svqcov, priore loco vulgo svqov, Vit. 2. 3 oqcov.

oepsXfia, alias etiam dcpsXfia, vid. Hesych.: dcpsX(Lcc ytdXXvvTQov.

Schol. Plat. 352 Bekker: XaQaSQtbg OQVtg xig, dg ccpcc xco
Fr. 52.

se&Cstv sKXQivsf sCg bv dnofiXsipavTsg, cbg Xoyog, oi CnrsQicovTsg quov

o&sv xccl dnoyiQvnTOvetv ccvxbv ol ntnQueyiovTsg, 1'va
oi ndfivovTsg' KaC (iiv yiaXvnTSf (i. %. nsQvdg,
(tr) nQ0i%a cbcpsXcbvTcct
Eundem versum affert Suidas v. x a Q a ^Q L 6g nbi
cog cprj6iv 'lnncbvcc.

ccnccXXccxtovTca'

in Plat. Gorg. (Iahn

(ir)v (A ytaXvnTrj) et nsQvag, Olympiod.
Archiv XIV 358) et sine poetae n. Schol. Arist. Av. 266, ubi v.al (irjv
KaXvTtrsi cog %. nsQccg (sic Ven.). Scripsi %aC (ttv naXvnTSig' (icbv %aQadQtbv nsQvag; cf. Hesych. nsQvag, ncoXstg, nisi forte praestat nsQAlii videntur legisse, id quod proposuit Meineke KaXvntstg, chg
vrjg.
Famam hanc praeter alios memorat Heliodorus Aeth. III
X. nsQvdg.
a
8, libris sacris nsQt cbcov usus, ut ait: 6 x a Q ^Q t0 S *ovg CyiTSQtcbvTttg
CaTai, ytal (hoc delendum) 6 tovto ndexcov sC zco oqvsco nQ06@Xsnoi, xo
Ss epsvyst ytccl dno6TQScpsTcct Tovg ocp&aXfiovg intfiveccv, ov cp&ovovv,

legitur ytal

cbg oiovtccC Ttvsg, rrjg cbcpsXstccg, ccXX

Etym. M. 334*

Fr. 53.

1:

ott %tX.

'E(itdttVTsg'

nttQ'

'inncbvccytrf

'AXX' (om. V.) v.tX. dvTt zov i(iorj6avzsg. Eadem Zonar. 706.
s(it^d^avzsg, Schneider coni. s(tapd^avzsg.
Fr. 54.
Etym. M. 539, 1 et Gud. 347, 28: Kccl Qr}(iccTiytbv ovoficc
olov KQtyr) Ss (cod. Flor. xs) ktX. Adde
ytQtyr), cbg nccQ' 'Inncbv ocytTt,
Zonar., qui affert s. p. nom. 1258. Resp. Gramm. Cram. An. Ox. 278,
12.
r)

KQtyr)

Meineke mutato accentu KQCyrj, comparans Hesych. %QCyr\'

quo loco cur Schmidt -nQtyr) scribere malu-

yXavl-, SaCfiovsg, siScoXa.

non assequor. Nam noctua feralis avis, vid. Ovid. Met. V 549:
Foedaque fit volucris, venturi nuntia luctus, Ignavus bubo, clirum mortalibus omen. cf. Et M. 268, 24; hinc in vasculo Aeginae reperto, quod
Herculis cum Hydra certamen exhibet, noctua una cum Sirene bigae
insidet, cf. Welcker Alte Denkmaler III 262, qui non satis animadversed potuit etiam stridor,
tit, quam vim noctua et Siren ibi habeant;
quem mortuorum animi edunt, recte dici vskqcov dyysXog ytat ytiJQv^,
itaque cum nesciamus, utrum magis conveniat huic loco, nihil mutandum. Mortuorum stridorem etiam Hesychius significat, cuius glossa ut
saepe satis praepostere in artum redacta est.
Fr. 55 A.
Etym. M. 624, 8 s. v. 6(itxtv: "EeTt Ss -nal ^ccqvtovov
erit

481

1111'PONAX.

55 B.
EQ[iijs ds UL^icovaxTog dxoAov&rj6ag.

56. [41.]

HCcpCOVL XsTtTCO TOVTtL&rjflCt TSTQr\vag.

57. [42.]

Std^ovGiv co67t8Q sx TQOTtrjCov 6axxog.

58. [43.]

KdXsLcpa qooivov rjdv xal Xsxog itvQOv.

59. [61.]

IlQog tt\v [laQiXrjv Tovg nodag ts %-SQ^iaCvcov

{f&cpddg t

Qr\\x,a,

s%cov)

ov itavsTai.

6 llsXXcov olll^co, cbg nuQu xco 'inncovuyixL, olov

Adde Cram. An. Ox. IV 191, 6 et416, 7, utroque loco

olov 6lll%co,

SIlll^sv

ytxX.

coLirj^v legitur, Choeroboscus II 590 et 657,

531. Zonar. 1451 (ixCXXrjoev).

sxiXXr\oev, priore

Hom.

II.

Schol.

Fr. 55 B. Miller Misc. 19: dxoXov&rjGug- 'EQfirjg Se U. d%. stxdasi

xov a' ovxcog 'HocoSiavog. Hipponacti versum tribuit Meineke. Simonactis nomen fortasse ludibrii causa fictum a poeta, Meineke Tlllcovwnxog coniecit. Videtur poeta loqui de statua dei ante aedes Simonactis dedicata, nisi forte sequebatur infra onLO&sv vel nuiSsooi, ut
Meineke suspicatur: idem crasin uyioXov&rjGug praeoptat, sed tunc

coyioXov&r\aag foret scribendum, neque insolens productio ab Hipponactis consuetudine abhorret.

Lehrs 'Eofirjg 8' ig 'inncovuyixog probabiliter.

Pollux VI 19: Kal aicpcovu llsv, oxco iysvovxo, 'inncovu^

Eicpcovi nxX.
xovTtL&rjfia Welcker, vulgo xo ini&sfiu.
xsxQr)vag conieci, et sic edidit Bekker, vulgo xixQrjvug.
Fr. 56.

SLQrjyisv

Fr. 57.

Pollux

yoinov slQrjLisvog

75: Kal 6 xQvyomog ytui b adyrnog inl xov xqv6 vXioxr\Q' 'inncovu^ Ss cpr\aiv 2xdovaiv coansQ
Scripsi i% XQonrjtov, Dobree et Meineke coansQ sl

v,al

g XQonr]iov adytog.
xQonrjtov incisione versus neglecta, iidem adxKog, quamquam ad-nog
fortasse servandum, ut versus ex puris iambis constet: formam ouxog
Atticis vindicant grammatici. Sed nescio an hoc loco adyiKoig potius

scribendum
Fr. 58.

sit.

Pollux

87: iv Ss JrjLLionQUxoig Xsxog svqioxollsv

ncovuyixog slnovxog' KuXsLcpu

'in-

%xX.

Fr. 59.
Erotian. 133 Klein: <$cpSsg- saxi (isv r) Xiig JcoQi-nr]- xaXovoi Ss tpcoSag xu in xov nvQog ysvoLcsvu, lluXloxu 8s oxav ix tyvxovg
iv xcp nvQt (ten Brink noSl coni.) xa&iacoGi oxQoyyvXa inLcpXoyioLLUxu.
naX 'inncovui, Ss cpr\aiV TlQog xr\v [iuqlXtjv xovg natSag (Stephanus
noSug) &sqllulvcov ov nuvsxui. Tzetz. Schol. Aristoph. Plut. 535 (Herwerden post Soph. Oed. R.) nQog xr)v fiuQiXXuv xdg cpcotSug ftsQLiaivcov.
,

POETAB LYR.

II.

31

IAMBOGRAPHI.

482

769

60.
xccl

Tr)v Qivec

xr)v {iv^ccv it,aQd,cc6cc.

XXovvrjg dvr)Q od'

dic

61

'

i6rtQrjg

xa&vdovxcc

ovv idv6sv.

Revocavi id quod olim proposui rovg noSag re Q-eQLLaCvcov (<Pcp8dg

e%cov) ov nuverai, postea scripseram xov noSbg cpcpSag fteoficov
ov n. Meineke xovg noSug &sqcov cpcoScov ov navstai, Brink nQog xi\v
iiaQikyyv cpcotSag xe &SQ(iaivcov (vel SvG&eQLLuCvcov) ov naverccL, Schrnidt
novXv cpcoSag &SQ(iccCvcov. Renner trisyllabam formam cpcolSag requirit,
quam si veteres grammatici novissent, non haesitavissent opinor utrum
cpcoScov an cpcoScov scribendum esset.

x'

Fr. 60.

Tzetzes Cram. An. Ox. III 308, 20: Tb llsxqov xo JcoqlXrj&rj' 8s%sxccl 8s nXsiov xcov uXXcov itt(i$iy.cov llsxqcov
%coquv r) y.ui 8' r) z onovSsiov , onaviaKig nui Sd-nxvXov,

nbv naQsXsvrpa

%ara

rr\v '

Kal xr)v Qiva

xco onovSsCcp' /Jcoqlkov 'inncovanrog
abiecit Schneidewin.
s^aQa^aoa de} vitio suspectum, coniicias fjt' uqugoc vel et_r\Q' ut_uott, nam r\Q dt^aoa quamvis comcog

ioo%QOvov

%xX.

Y.al

modo numero commendetur, minus

gravitatem Tzetzes videtur
Fr.

Schol.

61.

II.

probabile,

siquidem spondeorum

testari.

539:

XXovvrjv

o'l

llsv

dcpQioxf\v

%XovSeiv

yuQ xb dcpQigsLV xLvsg dcoQiscov eXeyov. aXXot, Se yiuyiovQyov. Kul yuQ

xcov uq%uCcov luciponoicov xlvu cpdvuv 'Avr\Q bS' sonsQrjg xa&evSovxu dnovv eSrjae %Xovvr\v. Hermann dvSQU 8' eoneQrjg xdn ovv e'8voe vXovviv Hartung %Xovvr\v dvr\Q b8' eo. %. dn ovv
eSvoe
Ego %Xovvr\g scripsi et in suum locum restitui, interpunctione
addita post bSe, quam flagitat particula ovv. Antea suspicatus eram
Teyovv dvr\Q bS' eo. x. eSrjoe %Xovvr\v , vid. Hesych. xeyovv AvSoi
xbv Xr\oxr)v. Hipponacti Schneidewin hos versus probabiliter tribuit,
quamquam possis etiam Xenophani vindicare: sequuntur enim haec
apud scholiastam: Bsvocpcovxu Se yevog xl 'IvScov cpdvai rbv %Xovvr\v
,

elvui, ytu&dneQ xui

%Xovvr\g

ng

r\.

nu^' Aio%vXco ev 'HScovoig' iiuv.QOGY.eXr\g (iev uqujxu

versu acute dispntavit Hermann Opusc.

De Aeschyleo

V 10, nec tamen verum videtur assecutus esse, nam secundum Eust.
772, 53 Aeschylus sxroLiCuv_ dixit, itaque apparet haec verba y.u&dnsQ
.
H.tti naQ' Aio%vXcp
xig r) uon suo loco legi et traiicienda esse post
nvsg AcoQLecov sXsyov. Quae supersunt, ita corrigenda puto Bsvocpd.

SlvScov cpdvui xbv %Xovvr\v eivui, ubi iam Hermann

Xenophanis nomen delitescere: haec autem puto ad iambographi
locum explicandum pertinere, quamquam fortasse ipse scholiasta non
satis perspexit haec, quae in antiquis commentariis uberius erant explanata, quid sibi vellent. Denique in extremo scholio recte quidem
Meineke Anal. Alex. 232 XXovveiov restituit, sed quod in verbis xiveg
rcov ru AioXintt dvayeyQULL(ievcov corrigit AircoXi%d, fortasse de Nicandro cogitans, non assentior, nam Calydonio agro Aeolensium nomen
inprimis adhaesit, cf. quae Meineke ipse adnotavit ad Theocr. I 53,
Aeolica autem non tam Hellanici, quam Staphyli Naucratitae dici credo.
vr\v 8s yevog ti
vidit

HIPPONAX.

483

62.

Ol de pev nuvxeg
odovxeg ivxog ev yvu&oig xexiviuxui.
63. |37.|
* 'Eyco

770

de de%i<p jiuqu QTjxrjQ

xvecpulog ehfymv Qcodicp xuxn\vXi6^r\v

64.

Mullg, xovi6xe' xui

Xu%6vxu Xi<56o\i,ui 6e

\ie
{ir)

fte6%6xeco (5e($Qov

Quni^e^&UL.

Fr. 62. Cram. An. Ox. I 288, 1: ubi de forma [isfisxQsaxaL disserit,
vai nag' InncovavxL' Ol Ss (isv oSovxsg sv xolol yvd&oiai vsvLvsaxai,
unde oliin tetrametrum restitui Ol S' sfisv y' oSovxsg sv xfjot yvd&otg
vsvtvsaxat.
Auctius vero in Et. M. 499, 41 (ubi de vsvtvsaxai disseritur) cod. Par. ol Ss (isv 6 s. x. y. ndvxsg vsvLvsaxai.
Itaque cboliambos restitui vocabnlo ndvxsg traiiciendo et svxbg sv yvd&oig pro
sv xolol yva&oiot corrigendo.
Propius abest a litterarum vestigiis
quod antea refinxi oSovxsg iv xfjoi yvd&otg^vsvivsaxat, sed versus
numeri parum grati. Ceterum in Et. M. 578, 41 (et Zonar. 1351. Miller
Misc. 213) iavcog [isfjtsxQsaxaf naqd 'inncovavxc- 6 [isv ovv Boonogog
vxX. Hecataei locus cum Hipponactis versibus confusus est.
Miller
Misc. 1>M s. poet. n. ot S' sfisv 6S. iv xoioi -asv.iv. Brink rursus tetrametruV restituit oi S' oSovxsg ndvxsg sv xoioi yva&fioig (hoc iam Meineke) vsvLvsaxat vel ot S' oSovxsg sv yvd&otat ndvxsg svvsvivsaxaL,
item Ahrens ot Ss [isv oSovxsg |*.w jf xolol yva&fioLGL ndvxsg svvsKtvsaxat, choliambos Renner ot S' oSovxsg [isv 'Ev xfjg yvddotoi ndvxsg
svvsvLvsaxai, ubi vocula monosyllaba novissimo loco versus non ferenda.
Fr. 63.
Herodian. nsoi [iov. Xs. 18, 10: Stb arj[isicoxsov sQcoSibg
6^vv6[isvov, onsQ s%si nobg xb co val xb l ygacpofisvov. Xsysxat Ss so&'
bxs vai xQiovXXdficog coonsQ vai xb na^' 'Inncovavxf Eyco Ss vxX.
V. 2 affert etiam Et. M. 380, 40, ubi recte vvscpatog legitur, Herod.
vvatcpscog.
Resp. Gramm. An. Ox. I 440, 2: vaf QoSrjv ovvrjvXia&rjv
'inncova!-'
Ceteri vaxrjvXia&rjv.
Locus vix certa coniectura restitui

Schneidewin coni.

sycb Ss Ss^tco na^' 'AQrjxrjv vvscpaiog sX&cov

ut Ss^ico qcoSlco sit bono omine, secunda avi. Ego
olim conieci Ss^tcog na^d 'Prjoov
vel Ss^tco naQa
avvrjvXia&rjv
Sed ex Cram. An. coniicias alios qcoSiov legisse, cf.
Qsixco i. e. rivo.
Hesycb. qcoSlov xbv sqcoScov. Fortasse verbis corruptis na^d QrjxrjQ
Clazomenarum locus aliquis notatur, quemadmodum quae Hesychius
commemorat illius urbis loca Kcovog, Mafjtdyvsia et Tvqttjv (Tvqslv)
haud dubie ad Hipponactis iambos spectant.
Fr. 64.
Tzetz. Cram. An. Ox. III 310, 17: Zxi%oi 'inncovavxog xqlIJdoa d&rjva fiaXig
ovXXdfiovg s%ovxsg xovg naQaXrjyovxag noSag'

potest.

QcpStai avvrjvXio&rjv,

g%aiQS
xovis

[is

difficilis

(A [tcoXig vo viovs ut videtur) vai [isSsnoxs dpsfiQOv

Ssonoxsa $s$qov et supra pa
Locus
ov) Xa%6vxa vxX.
expediendus remotis interpretamentis, quae obscura illustrant.
31*

vsXatQS

(A vai

IAMBOGRAPHI.

484

65.

Kal vvv

6vxlvov

ccQLag

7C0irJ6cxi.

fis

66.
"ExQcot,sv (Jk&cov cog) xv{iLvdt,g ig XavQfjv.

67.

'Ev 6Ta&[iLco ts xal %a^,evvLco yvpvov.

68 A.

771

[45.J

TlQog to 2Jlv6lxov dLa6(pay[ia.

Et primum quidem ndoa ex ndXiv ortum, quod etiam Meineke vidit,
Tum recte Schneidewin Ssanoxsco @s(Iqov scripsit, cuius
ov, sive cum Schneidewino fiaxaiov, sive cum
interpretatio est (ia
Meinekio (iccgyov ((jlcoqov) corrigas.
Reliquorum emendatio non successit Schneidewino qui scripsit Kcog, 'A&rjvayoQrj
ficcsig; Kofifj a%slupQS, [it] (is S. p\ X., Xioaofiui a', s(is Qccnigsa&cci, cogitans de Ephesiorum tyrannis, in eandemque sententiam Brink Ko(irj av %ulqs. At
Minervam invocatam esse confirmat Hesych. MccXCg' 'A&tjvu' XccnccQcc
itaque abieci.

ucpftw

cpXsyiiovr],

ubi ut solent diversa in

unum

coniuncta sunt.

Ita-

que manifestum est d&rjva tollendum esse, quod in Tzetzae Tibro superadditum fuit nomini fiuXig. Iam sequitur %ovia%s Lydium vocabulum,
cuius interpretatio %ulqs adscripta effecit, ut %ov\g %sXulqs existeret. His
additamentis segregatis in integrum restituimus Hipponactea. Assensus
est M. Schmidt, nisi quod MuXi, o%ovia%s praeoptavit, forta^fc recte.
Hipponax videtur alias quoque Lydia vocabula suis carminious inseruisse, hinc fortasse cum alia Hesychiana petita sunt, tum hae glossae: Bda%s ni%QoXsu. nXr\aiov ss&6us.
AvSioxi, et Bugxiu%qoXsw
&dooov sq%ov AvSioxi.
Et. M. 139, 36 not. (cod. Va): soxi Ss %u\ uqslco x6
Fr. 65.
dnsiXco, aQSiag, cbg nu^' *Innc6vu%XL' UQSiug a. (i. n. dvxl rov ansiXsig.
Auctius cod. Flor. Miller Misc. 41: %u\ vvv uqsico a. [i. n. xovxsoxiv
dnsiXsl. Miller in Add. uqslco tuetur tanquam medium verbum, at
tunc uqslu erit scribendum. Hexameter qui ibi legitur ita scribendus:
Xr\xsi xs nQivsrjg d^iug noiovps&a yoficpovg, ubi nQivsrj idem quod
nQivog.
Fr. 66.
Et. M. 615, 15: XavQiqv Ss <I>iX6,svog xr)v QVfirjv cpr\oi, %u\
rtvsg (isv oSov dnsSco%uv, xivsg Ss rov nonQcova, cog 'inncova^. (cog 'inn.
om. Va, cog ut vid. M.) Welckerus grammaticum dici censebat, Schneidewin iambographum , qui dixerit onoSrjaiXavQr], quemadmodum mereFalsus uterque vir doctus,
trices dictas esse testatur Eust. 1921 , 55.
nam cod. Flor. Miller Misc. 231 addit Hipponacteum: $%qcosv %v[iivSig sg XavQrjv , quem versum probabiliter mihi videor redintegravisse.
Fr. 67.
Miller Misc. 367 ex Et. Flor. %u(isvvlov snl xov %QUaxiov xdoasxai' 'innciva^' sv [llco rs %. %. y. et rursus 403 ex Didymo
%u(lsvvlov, %Qafi@drLOV, %u9dnsQ %a\ nuQU 'inncovunrL' sv rufiLsico rs
%. %. y. Scripsi dubitanter sv ora&fiico, Nauck sv rs rafiLsico.
Fr. 68 A.
Schol. Apoll. Rhod. IV 321 : Ku\ 'inncovat; Ss (ivrjfiovsvsi (rcov SivScov) TlQog %rX.
nQog ro , Meineke coni. nQcoxco, recte
ut videtur, nam videntur haec verba fragmento 3 %oqul%6v (lsv r)[i'

IIIPPONAX.

68 B.

485

[46.J

vitoacpayiia.

2Jrj7Ctr}g

69. [48.]

IIa0JtaAr}<pdyov yQOficptv.

70 A.

[49.]

70 B.

[51.]

BoAfitTov y,adLyvr]tr\v.

'&$

deXcpa%.

'EtpetJLrj

71. [62.]

772

IloXXrjv fiagiXr}v av&QixxGJV.

versus in primo carmine legebatur, proxima fuisse.

ZivStnbv Stdocpay(ia' xb xr)g yvvatHog. Steph.
Xeyexat xal rb yvvatneiov alSoiov (2tv8tx6v). Cum
Byz. ECvSot
apud Hesych. etiam legatur: Kooa^oi' yevog Ev.v%fn6v -Aal xb yvvaiy,eiov alSoiov, coniecit Meineke integrum versum fuisse: KoQa^i-abv y.al
Videtur EtvStY.bv Sidacpayixa proprie fretum
ZivSi-aov 8idacpayixa.
inter Maeotidem paludera et Pontum, haec enim loca incolebant Sindi,
et prope paludem Coraxi, vid. Aristot. Meteor. I 13, deinde obscene
dictum.
qui
Respicit huc Hesych.
cpieafievr] Xatnog,

':

Athen. VII 324 A: 'inncbvartxog 8' ev xoig 'ld[iotg eiFr. 68 B.

novxog Sr]nCr]g vnoacpay (xa ol il-rjyrjodfievot, dne8omav xb xr)g arjnCag
ixeXav e"cxb Se xb vnoacpayixa, cbg 'EgaotGxQaxog cprjOtv ev 'OtpaQXVxtTKp,
vnoxQt(x\xa.

Cf. Eust.

1286, 6 (ubi arjnCag).

II.

Phot. 401, 9: TlaandXr} xb xv%6v, ol 8e %ey%Q0V ot Se xd

neyxQiva aXevQU. 'inncbva^- naonaXrjcpdyov yQ. ita Porson, cod. naandXtv cpaycov. Eust. Od. 1752, 12: Innava\ 8e yQOficptv Xeyet etxe
Fr. 69.

xa&oXov naaav vv

8r]Xcbv, elxe xr)v

cum

Xr]cpdyov cpaymv yQOixcpiv,

Philol. XIII 607.

aliis

naXaiav

xfj

reliquiis

Brink naonarjXinCa.
haec conglutinans, vid.

Etym. M. 204, 28: BoXixov

QoXfltxov Se "iatveg o?
'innavu^, olov BoX. x. (ubi cod. Par. Aaoiyvr]xov). Eadem
Cf. Antiatt. in Bekk. An. I 86, 10:
Zonar. 401 (ubi A %uaiyvr]xov).
Fr. 70 A.

xe aXXot -nal

BoXfitxov 'inncbvui-.

Athen. IX 375 A: Kal 'lnna>vu Se

Fr. 70 B.
Meineke cum olim aaneQ coniecisset, nunc cbg ecpeoxCr}
scripsit,

Brink cbaneQ

Fr. 71.

onoSid

ecprj-

cbg

'Ecp.

8.

(emoxCr]) SeXcpuI-

'EcpearfCr] coni.

Erotian. 96 ed. Klein: ixuqCXi]v

(idXXov 8e r) &eQ(ional 'Inncbva^ cprjaC' noXXrjv %xX. nisi forte

fiaQCXr} Xeyexut.

est ex iambis trimetris.

fiuQCXrjv,

fiaQCXXrjv.

IAMBOGRAPHI.

486

TPIMETPA.
72. [52.]

rdfiog %QUTi6x6g e6tlv uvSql 6c6cpQovi,

tQOTtov yvvuixbg %Qr\6xbv edvov XufifiuveLv.
uvxrj yccQ

r\

txqoI^

oiniuv 6coeL

oGxig de xQvcpeQuv xr)v yvvui%

5f:

3f:

fiovr].

uyev Xuficov
y

6vveQyov ovxog uvxl e6itoivr]g e%ei

evvovv, fiefiuiuv eig utcuvxu xbv (3iov.
73. [35.]

'Okiya cpQovovGiv ot %dfov itSTtcoxozsg.

74.

773

Ov [ioi dLxaCcag [iOL%bg aXoovav doxssv

KgiTLrjg b Xlog sv xa6aQvx<p d6[i<p.
A

Stob. Flor. LXXII 5: 'inncovuYxog (ita

Fr. 72.
Trinc) Tu24 c. Valckenaer existimavit duo diverEadem Apostol.
fiog ytX.
sorum poetarum fragmenta in unum coaluisse, ita ut a v.- 4 novum
fragm. incipiat: hoc fieri potest, non tamen certum: illud vero apparet
1

post v. 4 quaedam excidisse. Omnino autem hi versus vix ab antiquo

poeta profecti, Hipponacte certe indigni. Scribendum igitur 'inno&6covTog, id quod Meineke quoque Poet. Com. IV p. 714 suspicatus
De Hippothoonte vid. ib. p. 711. Eadem confusio ap. Stob. Flor.
est.
LXVII 14. In editione Stobaei Meineke Hipponacti quidem haec omnia
abiudicat, sed priores versus tragico, posteriores comico ut videtur triV. 2. eSvov XuiifidveLV Haupt, nisi forte eSvu potius scribenbuit.
dum, legebatur evSov Xafi(ldvEiv, unde olim conieci ev Sofioig Xu%elv,

Meineke
scripsi,

ig

Sofiovg

uysiv.

vulgo TQvcpcog,

AB

V. 4. Se, Meineke delet.

TQvcpeQuv
Vind. Apost. xQvcpSQcog, Trinc. TQvcpsQog,

Grotius drQvtpEQOv, Meineke TQVcpco6uv.

Tzetz. ad Hesiod. Op. v. 336: 6 yuQ olvog Tug cpQsvug
Fr. 73.
el6tu~ svCote %u\ &vfiov sndysi, ag %a\ 'inncovul-' 'OXiya ytX. Eadem
ad Lycophr. 579. Miller Misc. 307 s. poet. n. Tzetzes ad Aristoph.
Plut. 437 ed, ab Herwerdeno ad Soph. Oed. Reg. 'Inncovug psv cprjctv
6 Xiycov cpQ0V0V6tv ytX. i. e. oXiyov cpQOv.)
cpQovovoiv, Schneidewin

cpQovevGiv.

Tzetz. Cram. An. Ox. III 308, 25: de%ovTui nal tqlocvInXr]v tous dno $Qa%eiag aQ%Ofisvovg, tov %oqelov <pr\pX
%u\ tov dvdnai6T0v , cbg 6 'inncovai-' Ov llol S. fi. d. S. KQixCrjg o
Fr. 74.

Xdfiovg eig

<s',

B ylco\ SovX Barocc. y,utco yutcotiyco SovXco (A yutco^

kul nu6t (leg. nuXw) yuyqwi ytX. (fr. 42). Schneidewin quem
SovXco existimavit Tzetzae verba
olim ipse secutus sum, KQLTirjg

Xiog sv

too)

HIPPONAX.

487

75. [80.]
'sicpEG)

tovtov tbv entadovXov.

76. [65.]

Aai\ia 8e 6ov tb %etXog cog igadiov.

77. [67.J

.... Koeag

ex pokofioCtov 6vog.

TETPAMETPA.

774

78.
[112.]
MrjtQotL^icp 8r]vte pe %Qt] tco 6%6tco dtxde6&ai.

Sed
esse, ut versus sequentes Critiae ignoti alicuius poetae essent.
recte Ahrens intellexit omnia esse Hipponactis, et hunc versum Kqised non recte choliambos restir.ir\q %xX. cum priore arcte cohaerere,
SoY.ist KQtrirjg 6 Xtog iv
tuit: Ov (ioi Sfnaicog coaxs (iot%bg aXcovat
SovXco (coll. Hesych.: zlovXog' rj otxia' r) xr)v ini xb avxb
xcp nxcb
avvsXsvatv xcbv yvvatHcbv) quem secutus Brink coni. iv Haoocov SovXco
(Hecker iv xcp %aacoQi8cov SovXco) et Hartung iv nQcoKxco SovXco. Sunt
enim iambi.
V. 2. iv yiaocoQtxcp Sofico (sive KaocoQsico Sofico malis)
scripsi pro iv xcb v.axcoxt%cb SovXco, Meineke coni. KQtxir\g 6 Xi%vog iv
xco Kaxcoysco doficp et praeterea ut anapaestum removeret, suspicatus
est KQixiog.
Fr. 76. Enst. Od. 1542, 50: 'inncbva^ 8s vnsQavafidg xovxo cprjaiv
|

'Acpico

%xX.

Cf.

ad

'

II.

725, 39.

EnxdSovXog ex Hipponacte

affert

etiam

Suetonius, vid. infra Fr. 113 B, ubi vide quae adnotavi.

Fr. 76.
Schol. Nicandr. Ther. 470: Matftcoaocov dvxl xov r\xcov
%a\ OQficov yQacpsxat nai Xatficboocov dvxl xov nstvcov, cog 'inncovaE,'
co

Aat(icboost (sic A, Xaificoi PG, Xatfi K, Xaiiicooocov R, Xaifioaocov V) 8s

aov (8i cov om. VR) r. %. cog iQcoStov (ita KPGLV, rjQcbSov A ut vulgo).
Scripsi Xatfia, nisi quis Xatficbv praeferat, cf. Hesychius: Xaifia- sig
iQcoStov Schneidewin
^qcogiv coQfir]xai et Xaifidv io&istv dfiixQcog.
pro iQcoStov, idem osv requirit, Brink cootcsq qcoSiov coniecit.
Eust. Od. 1817, 20: 'Endyst 1'AQioxocpdvrjg) cbg xl 'inFr. 77.
ncovai; xbv tStov vlbv [loXo^Qixrjv nov Xiyst iv ' xcp- KQsag ytxX.
Resp.
Aelian. Hist. An. VII 47 dytovoai g 8' dv xov Inncbva%xog ao.i avxbv
hic
nov
vibv
vv
xbv
Xsyovxog.
(olim
quoque
legebatur) fioXo$Qixr\v
iv. delet Hecker, sed poeta fortasse sxativs
HQsag, Meineke -nQstag.
HQStag iw. [i. a. vel avbg xfirj&sv dixerat. Schneidewin fioXo^Qixsco

requirit.

Qui cognoscere cupiat, quomodo Brink hoc

fr.

cum

aliis re-

liquiis conglutinaverit. inspiciat Philol. VI 54, 728. XIII 607.

Fr. 78.
Hephaest. p. 34: xovxo 8s xb xsxQdfisxQov yivsxat

-nai

%coXbv xov naQaxsXsvxov noSbg onovSsiov ysvofisvov, olbv iaxt %ai xb

MrjXQoxifico %xX. sic Turn. ACMPE, (itxQoxifico Fl, fir) nQoxifico HNB, (ir)
8' r\vxs fis ,
8r\vxi (is,
8r\vxi fis,
nQoxifiu Turn. in calce.

EH

ANC

IAMBOGRAPHI.

488

79. [32.]

Kal dixd&G&cu BCavtog tov

IJQLrjvsog kqe66cov.

80.

Mrjds ^iol^vXXslv As$sir\v L6%dd' s% Kapavdcolov.

81.
.

IJtscpavov slypv xoxHv^irjXcav xal

[livfrrjg.

82. [57.]

KvnoLcov

775

(isxog cpayovtii %a\La\fov6icov tcvqov.

8' uv [ie.
Cf. Sch. Hephaest. p. 175
8r\vre [iot, F1.P2 8r\vte [te ,
(Mr) 7tQori[ia Sr\r' i[is %rX.), Io. Sicel. in Walz Rhett. VI 240: MrjzooHippOnacti probabiliter tribuit Meineke.
Sr\[is Ssiv [is r. o. %oXd^so&ut.
Metrotimi nomen Brink Phil. VI 45 fictum esse suspicatur, quod omnino

improbandum.

Strabo XIV 636: 'E% IlQtr\vr\g S' r]v Biug, slg rcov eitru
ov cpr\otv ovrcog ^lnitcovat,' Kai 8t%. %rX. Diog. Laert.
84: Aeyerut Se %ui 8i%ug Setvorurog yeyovevut eineiv sn' dyu&co
Fr. 79.

oocpcov
I

neol

o&sv %ui dr\[i68t%og 6 AsQtog

%ui 'inncovu^' d (hoc om. Menagius, nQootco coniecit Meineke, quod ego quoque suspicatus sum) %ui 8t%. %rX.
Eadem prorsus Eudoc. 94 (ubi d %ui extat), Suid. v. Biuvrog et v. 8i%dgeo&ut (utroque loco d %ui om.). Respicit Diog. Laert. I 88.
Sindfco&ai ceteri, 8i%douG&ui Strabo, Sindooao&at Schneidewin.
TlQtrjveog, omnes IlQirjvscog, sed ap. Suid. in lemmate Btavrog n.Qtr\vecog Si%r\ E habet IJQtrjveog.
%qs60ov Strabo, %Qeiooov Diog. Eud.,
HQstOGtov Suid. (sed priore 1. BE %Qsiooov), %qsggcov Schneidewin. Brink
censet fr. 79 subiungendum fragmento 78 et his duobus versibus rursus
fr. 83 subiicit.
Sext. Empir. adv. Mathem. I 662: AefieSicov StacpSQOfieFr. 80.
vcov TtQog rovg dorvyetrovag neqi KafiavScoSov
6 yQU[i[i,art%6g ro *InTtcovdnretov nuQU&epevog svi%w Mr\8s (ed. Fabr. [ir\8e r
dv) [iot [iv
XaXeiv (codd. Ciz. Reg. XaXsi) Aefl. i. s% KafiavScoSov (Ciz. KaytavScoXov, quod praetuli).
MotfivXXstv Meineke emendavit, comparans He[isvrot

rfj

rcov Xoycov io%vi nQOOe%Qr)ro

tovto aivCrrerat Xsycov

'

sych.: MotftvXXstv, &r\Xdstv, so&istv.

Athen. II 49 E: Ko%%v[ir\Xa ovv sort ravra, cov aXXog re
Fr. 81.
(ubi corrigendum 'AQ%iXo%6g rs, vid. Archil. fr. 174, antea conieci

Avdvtog

re) [is (jtvrjrut %ui ^lnncavah,'

Erecpavov

%rX.

Meineke orecpavov, ov ut sit trimeter, certe non

nax orecpuvov media syllaba producta.
orecpavov,

Gaisford %ui
dixit

Hippo-

Fr. 82. Strabo VIII 340: XQcovrut Se %ui ot vecorsQOt' 'inncovug

[iev Kvnqicov %rX. KvnQtot yuQ %ui oi 'Afiu&ovotot. Cf. Eust. II. 305,
33 ubi cpuyovot omissum et nvQcav legitur, Strabo nvQov, ap. utrumque
%ui 'A[iu&. Hinc proverbium KvnQtog fiovg, cf. Miller Misc. 366: ruvrr\g
[ie[ivr\rut MevavSQog ev KoXa%t %ai id[iotg, scr. %ai 'inncovul- ev
id[i@otg.

HIPPONAX.
.83.

d ai(ittTLcc,

ttiicpide&og

[58. 59.]

Bovndkov tov

Adfleti pov

yda

eiiii

489

xotyco

6(p&aA,[i6v

xov% dfiaQtdvcj xontcav.

84. [60.]

'ExtCXXoL tig avtov trjv tQttfiLV v7toQya6aL.

EHAMETPA.
85. [56.]

Mov6a

fiofc

Evov[iEdovtiddea,

%ovto%dov^8iv

tr)v

iyyttGtQi[id%aiQav, og ia&LSi ov xata, xo6[iov,

ivve(p\ ojccog tyrjcpidL xaxog xaxov oltov 6lr\ta.L

776

tr)v

dfv' cikog dtQvyitOLO.

fiovAfj

drj^io6Lf}

Fr. 83.

Coniunxi duo .fragmenta in

Suidas:

BovnaXog'

TtttQa.

unum

6vo(ia. AQiaxocpdvrjg

,
.

et prius

naQU

tco

quidem affert
'innoovunxL'

v.xX.
frutLLuxia scripsi, vulgo
(iov, Schneidewin (isv.
&oIlluxlov, Welcker &ol(idxiov llov Xdfists coni. Eundem versum repexov
tit Suid. v. %6nxco sine poetae nomine, ubi BovndXco legitur.
Alternm fragm. legitur
ocpftuXLiov, priore loco xo ovollu BE, om. C.

Adfisxs

apud Erotian. 43:

diLcprjKrjg b
'A

'AfLcpiS s^iog' Ba-n%SLog cprjolv ULLcpotSQoSsl-iog' cog

uLLcpotSQco&sv r^Kovrjfisvog.
bfioicog wal b 'innavu^ cprjaiv
.

Omisso verbo nontcov eadem affert Galenus Hippocr.

148: 'innwvu^ ULLcpLSs^iov scpr\ y.utd tovSs xov l'a(i-

LLcpiSs^iog nxX.

Aphorism. XVIII 1,
Bov dficpi. yuQ sl Lir)

nxX. et Galen. Glossar. Hippocr. p. 430.

kov%,
Erotiani libri y.ul ov%, Brink moux.
Fr. 84. Erotian. 124 Klein: Tqulllv xov oqqov, ovitsq v.al vnotavQov
(Valckenaer vnotuvQLov) kuXovllsv, tog y.a.1 'lnncovd% cprjaiv siitiXXoi
(codd. s| tiXXoi vel s"xtXXoi) x. av. tr)v xqulllv vnoQydoui. Scribendum
videtur: tQi'%ag tCXXoi ttg avtov tr)v tQULLiv %' vnoQyrjouL. nisi
vnoQydaai potius servandum, ut puro tetrametro usus sit. Friedemann
tr)v tQU(ir\v vnoQydaag, ac tQUfirjv scriptum in Et. M. 763, 66. Meineke
coni.

{sntdrug) tiXXoi

sdxig

Brink, cui in

v. i|

numerus

tig uvtov , tfjv tQUfiiv 9"'

libri latere videtur, tCXXoi tig

vnoQydaoui,
avtov tr)v
,

xqulllv & vnoQyrjaai.

698 B: TToXs(i,mv S' sv tto 8coSsv.dtcp tcov nQog
Fr. 85.
Athen.
TitLUiov nsQt tcov tdg nuQcoSiug ysyQUcpotcov loxoqcov tdSs yQUcpsi.

XV

svQStijV (isv ovv tov ysvovg 'inncovaxta cpatsov tov laitfyonoiov.

Xsysi yuQ ovxog sv xoig s^aiisxQotg'
fiot, ttxX. ubi Meineke
sv tovotg s^afisxQOig requirit, sed offendit pluralis numerus, quo SuiV. 1. EvqvllsSovxluSsu Dobree, et A plane svqvdas solus utitur.

Movad

llsSovxluSsu, BC svqv(lsSovxl'u Si~a, P svqvllsSovtl dSsd, VL Evqvllsin edit. 1

Sovx' aSoig.
novxo%aQvftSLv
navxo%aQvf}Siv scripsi;
apud Eust. Od. 1837, 39: coansQ dnXrjaxov OHcoLifia b ydotQig, ovtco xat
... 6 navxocpaQvy^ , scrib. novxocpuQvyt, vid. Bekk. An. I 51, 22.
V. 2. Cf. Hesych.: iyyaatQLLid%aiQav tr)v sv tr\ yaatQt xatatsfivovaav.
V. 3. tpricplSL, videtur WrjcpiSL scribendum, ut loci sit
og, B o.

appellatio, quemadmodum Wcocpig in Arcadia, Wacpig. Fortasse locus,

ubi tunc populus Ephesius suffragia ferebat, ita vocabatur. Nam quo-

IAMBOGRAPHI.

490

86. [82.]

TC

{ie

6KiQucpois dtvtdXXeLg-,
87. [50.]

Ilcog itaQcc

Kvtyovv

fjk&e;

88.

Ar\bv dd-QiJ6ag.

*89. [114.]
'EQ{irj [idxctQ,

(6v yccQ) xut

vtcvov oidag iyQrJ66Lv.

minus tprjcpiSi cum Sr][i06ia

mabam, mendum delitescere

coniungatur, quemadmodum olim existiin voce fioviij ratus, verborum collocatio

obstat: neque iprjcpig alias pro ipfjcpog dictum.
Auv.bg %uv.bv Cobet
Orat. de arte interpret. 108, xaxox' tantum ABP, %av.f] -nuzbv VL.
V. 4. fiovXfj Srjfioeirj vitii immune arbitror,
oXrjtat, Cobet oXeitui.
vide ad v. 3.
Cobet videtur fiovXfj eiiciendum censere, quod non est
admittendum; neque fiovXftg aut cpvXfjg aptum. Antea suspicatus eram
hic delitescere ipsum hominis nomen BovXig sive BovXfjg (i. e. BovXeag).
Hartung @Xr]&eig scripsit, de homine lapidibus obruto interpretatus.

drj(io6irj,

Sr][io6ia.

Fr. 86.
Eust. Od. 1397, 26: | cov %ai ndvta td navovQyr][iutu
iv 6%iQUcpeioig QaSiovQyiav 6%iQacpoL i%uXovvto
'inncova^' xi
(ie 6*iQ. dv.
Fr. 87. Hort. Adonid. p. 268 B: ol Se "icoveg avtr)v elg ovv inoiovv,
Euncpovv xai Arytovv
ofioicog xui nuQU *Inncovuy.ti' ncog nuQU Kvipovv r]X&e.
corrigunt KuXvipovv , sed Kvxpco videtur meretricis nomen
Pro ncog exspectes ncog, cf. Cram. An. Ox. I 247 ubi xcog adscriesse.
bitur recentiori Iadi (natd tovg [letuyeveeteQOvg "icovag) addito exemplo

Siu

tr)v

Se &eui; quod fort. Hipponactis est.

Gramm. Cram. An. Ox. I 265, 6: tb Xabg utQentog eiieive
nuQ' 'OfirjQco, %aitoL trj fietayeveeteQa 'idSi tQunev Ar\bv d%Qr\6ag.
'inncovul-. Possis ad iambos revocare, si Ar\bv S scripseris. Schneidev.cog

Fr. 88.

win

coni. d&Qoieug.
Fr. 89. Plotius 275:

Tetrametrum clodum brachycatalectum, quod

inL6Haov trimetrum vocatur, fit hoc modo
'EQfifj iiundtu&'
og v.u&' vnvov olSag ixQr]66eiv", ita Putschius ex coniectura, nam libri
[idnaQ exhibent, A CPMHMAKAPKAOTHNONOIziACeTPHCCEIN,

et

B CPMeMAKAPKATIITNONOIdACCT PHCC6NI
perperam

tum

testatur,

MAKAKAP -de

hoc

libro).

(Gaisford

Germana

cum

alia

igitur ver-

sus species fuit:

(

xut' vnvov oiSag iyQt]66eLV.

EQ[ifj [iuhuq
sed grammaticus inde edolavit tetrametrum brachycatalectum itaque
6v yuQ auctore Meinekio inserui, atque ita Hartung dispescens ille
quidem .... 'EQfifj [luhuq 6v y. %. v. ol. iyQ. Meineke *EQ[ir) ti.d-x.aQ, tv
yaQ nut' vnvov olSug iyQt]66eLV, vel 'Eqiit) [iukuq, tv yuQ yidtvnvov oiSag
Brink trimetrum restituit 'Eq. [i. -ndtvnvov ol. iv.nQj]66eiv,
iv.nQr]66etv
item Keil, id quod grammatici consilio adversatur.
Quemadmodum
ex trimetro Hipponacteo grammaticus hunc versum conformavit, ita
,

HIPPONAX.
90. [64.]

El

yivoito Ttao&ivos xaXt) te

ftot

491
777

xccl

teQEivcc.

*91. [113.]
f

KiftiuQGiv Av6ioi6iv iv %oqoZ6l Bax%6jv.

*92. [111.]

Kal

xvl6tj tiva

d v[nr}6a$.
,

*93. [115.]

01 dsol ra

TavtdXa

GtiTtva

alia plane ficta sunt, velut

lectum clodum

Xoctg',

co

ibid. 271:

dovtsg.

Hipponactium dimetmm acata-

6v [email protected] Eancpco."

As6Ca Sancpcb) quem versum Brink (Philol. XIII 608)

non debebat Diphilo comico vindicare.
Fr. 90. Hephaest. 30: TstQafistQa 8s (lait^iv.a vataXrjittiv.d) cbg tb
tov 'inncovavtog' si tioi (ACMP stxoc, unde ai' t.iot possis coniicere)
<o

(Keil %cctQS,

v.tX.

Et.

Idem versus legitur ap. Schol. Hephaest. 168 et sine poetae n. in

M. '26, 57 et ap. Gramm. in nota Gaisfordii, porro ap. Schol. Ari-

Schol. Anthol. Pal. XIII 28 et Favorin. 85.

stoph. Plut. 253.
Fr. 91.
Plotius 273: Amphicolum Hipponactium clodum fit hoc
modo, cum ex utraque parte iambici metri prima et novissima clodum
Iu prima clodum est, cum in secundo loco debente poni
sit metrum.
iambo, vel tribrachy, vel anapaesto, spondeus vel dactylus ponatur,
sic et in novissima, quale est hoc exemplum: ov.tsaQQcovai8toio6iv iv

u
Cod. B OKlOAPPONAIdlOlOClNeCXOPOlCBAXXtyjN,
A OKlCAPPcoNAIzJIOlOClNCNXOPOISBAXXaN.
melius
aliquanto
Cum Av8loi6iv Gaisford assecutus esset, reliqua expedivit Emperius
6 Ki&aiQcbv svtotetv sv %OQOtg Bav,%<av scribens. Ego, ut iustum numerum revocarem, quamvis adversante metrico scripsi %oqoi6i, est enim
Brink coni. 21 Xts %aCQcov AvSCotg
tetrametcr ionicus brachycatalectus.
X OQOigpa*xav.

%OQOig Bav.%cbv.
Fr. 92. Hephaest. 55: ACfistQov Ss vns.Qv.atdXriv.tov xb vaXovfisvov
Cf.
2ancptv.bv ivvsu6vXXut3ov r\ 'lnncovdv.tstov, olov v.al v.vCer] v.tX.

Tricha
V

p. 49.

vvCerj

CP, vulgo

v.vc66r\.

ftvfitrjeag,

&v[ir)t'6ag,

Verba de

vitio suspecta, sed ambigo

nidore alicui suffire, an vvCen tivd,
adipes adolere. v.vt6og pluraliter ab Homero usurpaturrP esse censuit
Aristarchus, Schol. 11. II 423 v.atd ts vvCer/ iv.dXvipuv. 'AQi6taQ%og ta
v.al settv iv tfi v.cofico8Cu tb svtytov tb
nvCerj ovdstsQcog dvovsi
De Homero quidem fallitur, et
v.vi6og bntcbv oXXvstg xovg ysCtovag.

&vfita6ug P,

utrum tivl

Turn. &cofir]i6ag.
scribendum, i.

sit

e.

quod pluralis numeri exemplum ei non erat paratum, indicio est, criticum in Hipponactio versu aliam scripturam probavisse. Hipponactis
haud dubie est versus.
Plotius 280: Trimetrum catalecticum clodum est tale,
Oi 9sol z'
sed penultima syllaba longa pro brevi.
anotva T. 8", ita Putschius, td Xotnd Gaisford, ut intelligenda sint
Fr. 93.

quale

superius,

libri, 09C0I TAAOI NAITANTAAOIO

O&COI TAAOIN AITANTAMOIOAGNTCC B. Scripsi

Pelopis membra. Sed alio ducunt

JONTCC

A,

IAMBOGRAPHI.

492

*94. [116.]

778

TIi66tvta6avtr\g.

95. [70.]

Diog. Laert.
ov
r] Xiog,

fievtog

IV 58: Aexaxog

(Bicov) dyaXfiaxonotog , KXa^oCf. Eudoc. 94.

%a\ *Inncova.

fn,efivr\xttt

96. [69.]
Plutarch. de Mus.

c.

8:

Kal dXXog 8e

icfrlv

uQ%aiog vofiog,

naXovfievog Kottdtug, ov cpr\6tv Inncovct^ Mifiveofiov avXrJ6at'

iv aqyri yuQ iXeyeia fiefjteXonotrjfxeva ol avXcodot r)8ov. Cf. Hesych.
v.

Koadirjg vofiog' vofiov tiva inavXov6t xolg iKnefinofievoig

Kttl

xoig KQttSaig

&Qioig iritQQttfidt&fjtevotg.

tasse etiam alia Hesychii glossa petita est:

o

fianog,

cpciQfia-

Ex Hipponacte

for-

KQtt8rj6 ixr]g' cpaQ-

xaig %Qu8atg fiaXXofievog.

97. [77.]

Athen.

XIV 624

B: Atb

xctt

xovg nuQtt xoig "EXXr}6tv avXrjxccg

0Qvyiovg %ca 8ovXonqeneig xug nQ06r]y0Qiug e%etv, olog i6xiv

TtttQtt 8e Inncovuvxt Kicov kcc\ KcoSaXog xa\ Bdfivg.
icp^ co xal
rj
TtttQoifiia irit xcov de\ nqbg xb %eiqov avXovvxcov, Kdztov r] Bdfivg
.

Cf.

ttvXei.

Codali

Zenob.

nomen

IV 176

IV

81.

Diogen.

69.

Paroemiogr. T.

386.

videtur restituendum in versibus Hedyli ap. Athen.

c.

98. [89.]
1

Hesych.

"Afidrjg' fiu6xi^ nttQ

'Inncovaxxt.

quamvis dubitanter xd detnva. Omnino valde dubito, an

recte hic versus

Hipponacti tribuatur, ac mecum Keil consentit. Brink suspicatur olim

integrum versum choliambum fuisse: Ot drj &eol xdnotva (vel xd Xotna)

TavxdXm

dovzeg.
Plotius 293:

Ionicum maius dimetrum brachycatalectum

spondeo clodum et una syllaba, ideo brachycatalectum, ut ntaaevxaadv teg (cod. B IHCHNnACANTNC, A niCCCNHTACANHHC), Becte dedere. Scripsi niax' e^exdaavxeg. Sed hoc quoque frustum Hipponacti abiudicandum: metricus graecus vel aliunde
depromsit vel ipse concinnavit; quae de numero versus dicit, plane
oo__,
inepta sunt; nam dimetri brachycatalecti schema fuerit hoc
sed quomodo eiusmodi versus clodus fieri aut dici potuerit ignoro.
Neque convenit latinum exemplum, quod est iambicum penthemimeres
ex trimetro aliquo ut videtur decerptum neque tamen obtemperandum
Meinekio et Brinkio ad eundem numerum graecum exemplum revocantibus (Meineke scripsit TIiar\v nao' avxr)v, Brink multo deterius
niaaav ndaavxeg), nam latina exempla Plotius addidit, graeca aliunde
Hartung
descripsit quae si inter se discrepant, Plotius culpandus.
contra Hiay\v naqaadyyr]g edidit.
Fr. 94.

clodum Hipponactium

fit

HIPPONAX.

493

99. [90.]
'

Hesych.: 'Ay^aXirj' xonov ovofiu TtuQa Inncovuxxi. Schmidt

^Ay^aderj, Stiehle 'Ay^idXrj, Brink *Ay%aXeir\ vel 'Ay^iuXelrj coniecit.
100. [83.]

779

Eust. Od. 1721, 61: "Oxi 6e xb ddco dSrjoco xal

tfdeo&ai SrjXol noxi, SijXov aito %Qrjaecog
drjg TtQocpeoei,

avxo%Qrjfj.cc

Inncovaxxog ,

r]v

xb

HoaxXel-

einovxog 'ASr\xe fiovXt], r\yovv rJQeaxe xb fiovXevfia.

Favor. 426. Brink "ASrjxe mavult, sed etiam Hesychius: dSrjfia

in Halicarnassio(t}) dSog' tp/](pi6(ia, Soyfia, quod restituendum
cf.

rum

quem Newton reperit inixaXeixco iv bxxdr xai Sexa

ox(ov x)b dSog iyevexo, nam in lapide est OAAOZ,
(irjalv, dn
verum non sunt assecuti Sauppe et Kirchhoff r\ xd&oSog corrigentes, quod omnino alienum.
titulo ,

101.
Io. Alex. de accent. 38, 14:

Inncovaxxi 7taQovvexai ,

ano xov

Tb

Se

aXiag (vulgo

dXtag) nccQ*
Cf. Et. M.

dXig nXeovdoav xb d.

63, 18.

102.
Orion. 30, 14: 'AXtfiag' 6 vexQog, nccQa xb XifidSu xai vyQoxrjxa fir) e%eiv' eoxi nccQu 'Inncovccxxi xai ini xov ol-ovg. Brink Callimachi versum ap. Et. M. 63, 51: efirjZav olov dXtfiavxa nivovxeg

Hipponacti vindicare studet, sed non lubet haec redarguere;

0. Schneider

ad Callim.

cf.

88.

fr.

103.
Et. Gud. 78, 28: 'AQfiaXirj' r) xQocpr], inei Sixr\v uQfxuxog 6%exel
r
rj
nccQu xb ai'Qco xb nQocpeQco eoxiv (cog InnoxQuxt]g iv
dq>OQiOfioi~g TtQoaQfiaxa xag xQOCpug xaXei) cog xai xa&aiQco xcc&ccq-

xa acofiaxa'

fiog'

nuQu

xQoq>r\,

xb innodvccxxv

nuQa

An. Par. IV

(nctQa Se 'Inncovctxxi)

r\

aQfiaXir)

r)

Cf. Cramer.
xb uQfiofeiv xui ia%VQonoieiv xo acofia.
cog xui xu&uIqco xu&uQfibg
61, 17: 'AQfiaXirjg
.

TtuQu innog uvuxxt (supra imnoxQaxei).

104. [97.]
Et.

M. 99, 14: 'AvuQQt^ua&ai.

av 0vXXarjg nuQ

'

rectius videtur per simplex q scribi,

Jahnii Ann.

1869

evQtaxexut Se xai %coQig xijg

Inncovuxxt uQt%cofxut, ubi

p.

debebat procul habere.

seq.,

cf.

quae

Vb

uQQt%cofiai,

dixit L.

sed

Dindorf in

qui quidem uQQrjcpoQog et eQQr}<poQog

IAMBOGRAPHI.

494

105. [110.]
Phrynich. Bekk. An. I 17, 22: "A6oXog &rjXvxcog Xiyov6tv,
'Inncoval- (T

aooevixag.

106. [98.]
Et. M. 188, 8: BaQay%og' *Inncova fidXt6xa
nXeova6p,cp xov
aXcpa' ol <yao aXXot ($Qay%og' xai (3aQay%tdv dvxi xov ^Qayytdv noX-

Xaxtg ioxl
'

[idXiGxa

naQa
ol

Miller Misc. 6 1 *Inncova$

Inncova^ e nXeova6fxco xov a
ksqI na&cov. Videtur Hipponactis versus

'Axxtxotg. 'HQCodtavog.

yaQ dXXot ^Qayyog

ovxcog 'HQCodtavbg iv xco

'

'

Quod grammaticus dicit

excidisse, cuius initium fuit fidXt6xa.
frequens Atticis esse (iaQayyidv, manifestus error fortasse librarii,
cf. Lobeck Path. I 403.
107. [91.]
6

Ba6avixoQog'

Hesych.:

vaxxi. cod. a6ayixoQog.

Schmidt

780

&a66ov 6vvov6tdcov' nuQa 'Innco(la6xtxoQog legendum suspicatur,

Biink accentu mutato fia6avtxoQog praeoptat.

108. [108.]
:

'

Antiatt. Bekk. An. I 85, 20:

BaxxaQi^etv' Inncova.

109. [92.]

Hesych.

BepQev&vofievov naQa

Port. (ie(lQev&vco{ievov , vel ^e^Qev&vfiivov,

Inncovaxxt

oQytC,6\.evov.

quod Hemsterhusio

Schmidt Qev&v6[ievov mavult, praeeunte G. Dindorfio.

neke huc refert Et. M. 212, 54.
cuit,

pla-

Mei-

110. 111. [73.]

c

Suid. v. Mv6a%vr)'

Inncova'H 6e (SoQfioQontv xal

(leg.

cog vel rjxot) dxd&aQxov xavxrjv (TtoQvrjv) cprjeiv dnb xov ($oq(56qov,
xal dva6vQxonoXtv dnb xov ava6vQe6&at.
Cf. ibid.: BoQno-

Qontv' xrjnov'

6rjfxaivet

xai xb fxoQtov.

Suetonius ap. Miller Misc.

415 OQoQconr\. Toup oQ(ioQcontv Cobet OQfioQconov xrjnov,

Lobeck fioQOQO6xrjv corrigit. Sed leg. cum Kustero OQoQonrjv,
,

vid. Eust.

6x6fxa

xb

II.

1329, 32: ivxav&a de ovx dxatQov

dnonxvov ov&ov Xeyj&eirj dv xai

ovxcog

einetv xal oxt

($oq($6qov

bnrj,

oneQ xaxd naXatav t6xoQiav 6vv9eig o (3aQvyXco66og Inncovah, oq-

(ioQonrjv v^Qt6e yvvatxd xiva, 6xconxcov

ixeivrjv eig xb

natdoyovov

dxd&aQxov. og xai dva6et6icpaXXov dXXrjv xtva 6ii6vQev cog

dva6eiov6av cpa6t xbv cpaXrjxa. Et rursus affert 862, 45 fioQoQonrj.

cbg

Alii

tamen oQ^oQoxri videntur

legisse, vid.

Arcad. 107,

6.

Pro

HIPPONAX.
autem vocabulo

altero

cum

leg.

Is.

49f)

Vossio dva6vQxoXiv,

nam

Bast. Od. 1921, G5, ubi de meretricum nominibus agit, affert

nul dvu6vQxoXig. Sed num illud quoque dvudvu6ei6icpaXXog
.

6ei6icpuXXog Hipponactis

sit,

dubium, nam 1413, 38 ex comoe-

dia affert.

112. T93.]
Hesych.: Efidcpiov' 6v(iucpov' nuQu 'Inncovuxxi.
Poesius 'innoKQuxei.

113 A.

Bruno

et

[94.]

"EfineSov eXeyov
dvxiov xov ovv ifineSov %&6viog. oi Se
e6xi ydfiOQog xal u6cpuXr]g, ovk dfieXcov

Hesych.: ^EfineSrjg ydfioQog fiuQipev 'AtSrjg'

xbv "AiSr\v,
ovxcog'

cog 'InncovuE,'

b 'AtSrjg

dXX'

ovSevog,

enifieXr\g

eig

(leQi&fxevog.

xr)v

Xufifidvcov

yrjv

xr)v

Versiculus

ille

fieQiSu,

olov xrjv

yrjv

'EfineSrjg ydfioQog (tuQipev 'AtSrjg

Aeschyli potius, quain Hipponactis est: iambographi versus, ubi781

intercidit; quae post Hipponactis nomen
Hesychii esse arbitror, fort. scrib. dvxl xov %9ovtov
Schmidt coni.: dvxl ovv xov ifineSov %&6viog kuI u6cpu-

Orcus "EfineSog vocitatus,

leguntur,
efnneSog.
Xrjg'

Se

oi

ovxcog'

Brink

ovSevog.

ifineSrjg xe

6 "AiSr\g

enifieXrjg

e6xi

ydfiOQog,

ovk

dfisXoZv

tanquam Hipponactea proposuit: xbv

haec

kuI yeufioQog fiuQipei

Nvv

<S'

AtSr\g.

113 B.
1

Xog

Suetonius Miller Misc. 426: nuQ 'InncovuKxi Se kuI enxdSovDtibner interpretatur enxu(vid. fr. 75) xui enxdfiovXog.

hunc modum redintegrare

ufiovXov, perperam. neque debebat ad
57 dcpeco xovxov xbv enxdSovXov enxdjiovXov xe, neque enim

fr.

cum claudo versu apud Hipponactem

trimetri

(6v

<f )

enxdSovXog

v.al

enxdovXog

copulantur. Meineke

(cov XrjQeig) scripsit,

quod

satis

Vocabulum manifesto vitio laborat, conieci

redarguit
i.
e. cuius maiores omues Bupali similes fueenxuov(nu)Xog
fr.

75.

Sed
fr. 75 redintegrandum.
Aristoetiam
quemadmodum
coniicere,
possis
enxu(nuXifi)oXog
phanes nuXififioXov xQinQuxov dixit, Sophocles XQiSovXov, et vicissim de generosa stirpe ex xQiyovtug vel yevvuiog xig enxu nunnovg
runt, ac possis uti hoc vocabulo ad

nXov6iovg e%cov dnocprjvui (vid. Plato Theaet. 179).

114. [72.]
Suid. v. "AQQev

yvvuiKu.

'Inncovu^ Se rjfiiuvSQOv xbv olov

r)fii-

IAMBOGRAPHI.

490

115.

e.

i.

Hesych.: Qevxiv' 6xaQa8iv' Inncova!-. Scribendum @evxiv

xev&lSa, ut Is. Vossius recte intellexit: mobiles enim sunt

aspiratae inprimis in
testificatur

Ionum sermone, quemadmodum Hesychius

apud Homerum olim et 6vvqua scripturae varietate recte

xco&d&i,

pro

&coxdei

o%coxoxe et 6vvoxco%6xe legebatur, de

Buttmann Gr. 85, 5; pro imperio, ut solet, Cobetus

formam
tanquam vitiosam expellit. 6xaQaScv novicia forma
priorem

iudicavit

hoc est

cMctQcidiov,

quamquam vocabulum

non

alias

legitur.

116. [104.]

183: Kdvvai Se nleyfidxcov

Pollux
xavxag nkexovxa xavvrjvonocov Inncova^

1-17.

Eust.

ecsxiv

xbv fievxoc

Cod. A. xav-

xexlrjxev.

xavvrjnXoxov aut xavr\xonocov.

Scrib.

vaxonocov.

xc

[81.]

741, 39: 'Avxccpdvrjg Se cpa6c xa6coQcxiv

II.

ecprj

xr)v

enc xeyovg %Qoe6xco6av , ovxco Se xa\ ^Inncova.%.

118. [86.]

VII 7: Hipponax evrj&eg xQtxr) pro XQcxd." ETNTEC

ETHTHC R, ETTEC B, EITNETEC K, EITNETEC G,
ZETTNNTHC ZETFNHTA L. KAPITH RBADHL, capite GK.
Prisc.

AD,

119.
Eustath. 855, 53:

el

Se xac b

XQOxvSeclog

nQonaQo'S,vx6vcog

o^vxovcog, fxcxQOv avxog cpa6c (1. avxov cp.) covxiva ixvftoXoycav e%ei, elSecev dv
cpiov TtaQ* 'Inntovaxxt, xocavxrjv
Et. Gud. 348, 26: 6 Se xQoxoSecXog covcpcov e6xi
ol naXacoc.

XQOXvSecXbg

r)

(iikqov, xal

539, 56

%Qr 6cg naQ^ 'Inncovaxxt.

196.

r)

Eadem

cod.

Havn. Et. M.

et Flor. Miller Misc.

120.

Hesych.: Kvfirjxr}'

r)

firjxrjQ

xcov ftecov, xal

'AcpQoScxrj'

r)

xal

xal 0Qvycov'

o xal

Inncovd
vnoSrjfiaxa, naQa ^AQxa6iv' r)
xal
haec:
xal
Kvr\xr]
Qr\txr]' Bevcpr\6t,
Sio6xovQog. Sequuntur
6 iv, aXXot Se "AQxefMV.

Kvr\xog' o xaxe%6fievog
Olim existimavi

Locus aegre

restitui potest.

distinguendas

r)

Kvfirjxrj,

xal QQvycov'

6xovQog'

naQ*

r)

fir)xr]Q

xcov

xij

&ecov xal

nao' 6 xal Inncova^

firjxQc xcov

duas

cpr\6c'

r)

&ecov.

glossas esse 782

'AcpQoScxrj xal

.... xai Aio-

BevScv, dXXot Se "AQxeficv. deinde vero Kv^rjxrj xal

HIPPONAX.
&Qr)txr]'

vrto8t)(iara

rtttQu 'AQxdctiv.

(jtdrcov

stdog IIsQatxcov.

dscov,

xal

Imtcova^

41:

irt

(ut
xal vTtod/jfiara
xars%6(is vo g rrj
tyaxrjvbg
Kv(it]i]v

Hesych.:

Avdcov)

(vrtb

r)

vrtoSr]-

&Qr)ixr]'
'

Kv(tr)xr)

r)

xal 0Qvycov'

(irjrrjQ

TtaQ*

rcov

o xal

cpr)6i'

Kal Atbg
fr.

cf.

Sed nunc malim

'AcpQodirr)

r)

497

sv

xovQrj Kv(lt]xr] xat

BsvSig.

&Qr)ixir)

dofidrcov rs xat &Qt]ixicov rtcoXcov.)

Cf.

naQct 'Aqxcccjiv.

xf)

(ir)rQt

rcov ftscov,

Xsysad-at.

dsotpoQrjrog.
vrtb

AcpQoSirr]v

rr)v

rtQCorrj

Formam

dXXot 8s"AQrs(itv.

Phot. 182, 20:

Kv(ir)(log'

quae mihi olim de

xv(irjxr),

Xuqcov 6s b Acc(iOQvycov xal Avdcov

vitio

suspecta
(cf. de com. Att. 92), non iam sollicito, cf. Miller
Misc. 423, ac tuetur Lobeck Prol. Path. 299.
Haec qui, fere
secutus est Schmidt edidit codicis scriptura servata nctQ^ o xal
fuit

Irtrtcovul*

cprysi'

Kal StoOxovQog

Kvfirjxr)

xal &Qi]txr\ Bsvdiv,

sed

ipse proposuit haec:

Kal Atbg xovQug Kvr]r)v xal

&Qr]ixir]v

Bsvdiv.

Brink Kvr]Xr) restituendum censet, et pro xal AtooxovQog, in

quibus et ipse vidit Hipponactis verba delitescere, xal Kvi]H8og
xovQog coniecit, vid. Philol. VI 42. VII 741.
121.
Tzetz.
rb

rtUQu

Lycoph. 1170:

iv

KvfisXXa.

'Irtrtcovu^

Kvr]Xtv

(Brihk KvsXa),

noXst

rr)v

*Psav Xsyst,

&Qvyiug,

xifiuo&ui.

Brink mutato accentu Kvr)Xig praefert.

122. [95.]
Hesych.: KvXXr\8r]v (ita codex, xvXXrjfirjv Musurus)* xvXofiovra (Is. Voss. xoXoficovrcc , Schmidt xoXofibv rd aidoiu), ol Ss

(Schmidt olov, ut quae sequuntur Hipponactis sint) xsQara xoXoBrink coni. KvXXr)$r\v' xoXofiov' ol 8s rd
fitct' ituQtt Inrtcovccxrt.
'

xsqccxu

xoXo6v.

Hartung

adde,

xvXX. xoXo($6v.

quae

idem

significavit

Philol.

VII 741.

oi 6s rd xsquxcc xoXo(id.

123. [106.]
Schol. Nicand. Alex.

465: Tov &aXaaoiov Xccycoov, og

ioxiv

sldog i%&vog, xal 'Inncaval- (ivt)(iovsvsi.

124.

cog

Cramer An. Par. IV 185, 30: Aig, b Xicov xccl Xtbg r)

xig, xtog, b 'Irtncoval-. Utrum Hipponax dixerit, non
POKTAE

IiYR.

II.

32

ysvixrj,

liquet.

IAMBOGRAPHI.

498
Exempla

vocis Xig, quae Choeroboscus I

affert, Euphorionis et Callimachi sunt,

In Euphorionis versu legendum

oV

182 (Bekk. An. III 1194) 783

Meineke ad Euphor. G3.

cf.

int&vov6tv ov6tv

Xisg.

125. [99.]
Et. M.

ovSsxsqov

572, 19: Avyyog' uQ6svtxcog. Xsysxut xut xi

cog

Xv%vov

Inncovuxxt.

nuQu

126. [96.]

corrigunt) Xsnxdv

(y6(jti6(iu

Inncovuxxt AvStov

MuvXt6xr\Qtov nuQ

Hesych.:

Xi(ii6(iu

xi.

127. [85.]
Eust. Od. 1837, 42:

Kaxa

Ss 'Inncovuxxu xut 6 (is66r\yvSoQ-

no%s6xr\g tfyovv og (is6ovvxog Ssinvov noXXdxtg unonuxst cog ndXtv

i(ini(inXu6&ut (ex Suetonio nsQl Xu6cpr}[itcov, vid. Miller Misc. 425).
Renner probabiliter (is6r\yvS. per simplicem sibilantem scripsit.
128.
Poll. II

189:

xuxu Ss *InnoxQuxr\v

(ivXri,

Nam

'Inncovuxru [ivXuxQig (C (ivXuvQtg).

ticus videtur hic intelligendus esse.

int(ivXig,

xuru Ss

poeta, non gramma-

129. [101.]

<J'

Pollux IV 79: To Ss vr\viarov s6rt

avrov (ivrjfiovsvsi.

(isv

&Qvytov, 'Inncovah,

130. 131. [78. 105.]

Tzetz. ad.

ov6a

II.

p.

79, 20:

Ss siQr\rai olov xtvr](ir\ ng

cpr\6\v uvxt rov ino-

Kvrjfirj

o&sv xut ^lnncovat, nuQSxvr\[iovvro

'

Cf.

Hesych.: nuQSxvu(isvovvro naQsninoQsvovro intnovcog,

ubi G. Dindorf nuQSxvrjfisvvro. Hesych. praeterea Jtsxvr\(ico6uxo'
Qsvovro.

'

Stscp&stQs, ubi Stscp&siQsxo

legendum,

Tzetz. ad Lycophr. v.

cf. ib.

ixvrjfiovvxo

icp&siQovxo.

1162: xb Ss nunxuXcofisvut dSsia Avxo-

'

xul SrjXot xo nsQtcpQOVsia iXi%&r\' Inncovaxxog yuQ i6xtv rj Xstg

Ad HippoiSstv Xsyst.
xo
dXX'
ixstvog
nu(icpaXr)6at
Xsnov6ut"
nactis
(iu6sv,

locum

fort. pertinet

nsQtsfiXstpuxo

corr.

Hesychii glossa: ^EnuficpdSrjesv i&uvinu(icpuXr)6sv.

Rhod. II 127: nuficpuXuv yuQ

in$Xsnstv' xs%Qr\xut Ss

xr\

Adde

Schol. Apoll.

xb (isxu nxotr\6scog xut iv&ov6tu6(iov

Xs&t xul 'Inncovu^ xut Avuxqscov.

132. [88.]

Phot. 493, 17: Pvcpsiv xb Qocpstv

"Icovsg.

ovxcog 'Inncovu^.

HIPPONAX

499

133. [68.]
Schol. Arist. Pac.
favxeg,

784

480: "EXxovGtv

d' oficog

yXtG%Qoxuxa GuqxuxvviSia, vnb xov ye Xifiov, vr) AC', i^oXcoXoxeg']

av e%ot xovxo xrjQiJGut nQog xb 'inntovuKxeiov ovxcog h'%ov'

coGneQ

KuXcog 6

2uqxoxvcov

Xtfiov' ov yuQ icxt xcov goqkcov, cogtcq ai-iovGi xcov

nuvxunuGt yaQ uv

i^rjyyjGUfievcov xtveg.

eXr\

uvxo vnevuvxiov iuvxco,

eQyov yaQ xov Xtfiov ov GaQKag ifinoteiv, aXXa xovvuvxiov untG%vovv

xa Gcofiaxa Kal xcov guqkcov nuQutQeiG&ut xbv oyKOv. Schneider coni.

guqkcov kvcov
xvvcov

Xtfico,

Hesych.: guqxcov' GeGrjQcog, Brink Guqkcov

interpretatus carnes ab ossibus avellens fame canina.
Xifico.

cf.

134. [84.]
Eust. Od. p. 1828, 11:

EvxoxQuyi8r\g nuQu

'Inncovuxxt

xut ^Aq%iX6%co 8tu xb evxeXeg cpuGt xov $Qc6fiuxog.

135. [75.]

Athen. II 69 D:
xuXeiv IluficptXog

'

Inntovuxxu

iv yXcoGGaig

8h

xexQuxivr\v

xr)v

&Qi8uxu

KXeixuQ%og Sh 0Qvyag ovxco

cprjGtv,

xuXeiv.

136. [76.]

Athen. VII 327 B: "EQfitnnog

Inncovuxxog v%r\v uxovet

<?'

xr)v iovXiSu,

6 SftvQvuiog iv xoig neQt

eivai d' uvxr)v 8vG&r\Quxov.

137.
Schol. Plat. p.

320:

(DoQfiiov 8h nXeyfiu

xi

tyiu&coSeg nuQ*

'InncovuKxi.

138. [74.]
Suidas:

XeXtSovcov cpuQfiuxov' nuQa

"Inncovuxxt

xqoV) xb Stuytvofievov, ineiduv %eXtS6vu nQcoxov xig

xb cpiX-

tSr\.

139. [100.]
Poll. II

152:

'Inncovul- 6h

%etQo%coXov xbv

xr)v

%eiQu nenr\-

Qcofievov.

Ex Hipponacte

fortasse petitum est,

quod

tradit Plut. de

Mus.

c. 6: evtot 6h nXuvcofievot vofii^ovGtv xaxu xbv %qovov TeQnuvdQov

'Inncovuxxu yeyovevut. cpuivexut 6h Inntovuxxog xul UeQixXeixog cov
Contra error librarii manifestus deprehenditur in
nQeGfivxeQog.
'

Cram. An. Par. III 115, 30: Inncovu' J-uv&u xuQr\vu, legendum
32*

IAMBOGRAPHI.

500

'

est "Imtcov i-av&d kccqtjvcc estque hemistichium

Homericum.

laudatus

A 785

ab Athen.

poeta distingaendus Hipponax grammaticus,

f
XI 480 P (ev avvcovv^ioig), sed Dobree EQ(icova coniecit, cuius
Grammaticus aperte adhibetur
yXcoaaaig alibi utitur Athenaeus.

in Schol. ined. Hippocr.,

quod Daremberg

medicaux 214 (Erotian.

ed.

edidit Notices des Ms.

Klein p. 19):

Ko%covr\v'

ol 6s xag xoxvXag xcov la%Lcov,

ol (isv xb

cbv iaxlv ^AQiaxo-

ieqov baxovv,
cpuvvjg o yQa(i(iaxiKog, rXavnlag xai Ia%6(ia%og %ai Iitncova^ xa layia.
Brink Philol. XIII 607, ubi grammaticum Hipponactem fuisse
e'

omnino negat, haec perperam ad iambographum

retulit: at scho-

poetae auctoritate uti voluisset, infra, ubi plurimis comicorum poetarum versibus significationem vocis %o%covi) illustrat,
liasta si

Hipponactis testimonium additurus erat: igitur is, qui cum Aristophane grammatico, Glaucia et Ischomacho Hippocratis interpretibus coniungitur, manifesto glossographus est. Ceterum Cobet

non recte hoc vocabulum voluit restituere Luciano Tragodop. v. 123:

IloSa, yovv, xoxvXrjv, daxQayaXovg, ia%La, (irjQovg,
%Qag, co(i07tkdxag , Qa%lovag, xoQCOva, xaQTtovg.

%o%cova scribens, quae coniectura omni ex parte reiicienda est,

nam et numeris versus adversatur, qui hoc loco longam syllabam
aspernantur, et sententiae institutae officit: nam Lucianus hoc
versu non inferiores, sed superiores corporis partes recenset, ac
plane

praepostere

postquam

la%la, rursus xo%covag inferret.

enumeravit

xoxvXqv, daxQaydXovg,
hic cubitorum summa

At aptissime

pars memoratur, quae non solum noQcoviq, sed etiam koqcovov

dicebatur, vid. Galen. XII p. 261: al xov 7trj%cog aTtocpvang, dg
KOQcovag xs drjXvKaig %a\ aoQCOva naXovaiv ovdexsQcog.

IV.

786

ANANIUS.
XGAIAMBOI.
1.

AnoXXov, og %ov Ar\kov

rj

nv&ojv'

%t>S:

Nd%ov

r)
MiXrjtov r) fteirjv KXccqov,
lxov xad'' lqc3v, r) IJxvfras atpl^Eai.

r)

2.

XqvGov

XsysL IIv&Qiiog cbs ovdhv xaXXa.

Ananius. Ananii unum tantum superesse fragmentum (fr. 5) cenBrink (Philol. VI 76seq.), cetera omnia huic poetae abiudicat;
denique eo devenit, ut Ananium poetam omnino fuisse negaret; Hipponactem enim ficto Ananii nomine perstrinxisse hominem gulae dediFr. 1. Aristoph.
tum: sed haec redarguere vix operae est pretium.
Ran. v. 659: /41. "AnoXXov og nov /4r\Xov r\ IIv&cov' s%scg
&AN.
set

r\%ovaag; /41. Ov% %ycoy' , insl laccfiov Inncovayczog

dvs(jccccvr\aY.6[ir\v. ubi Schol. cbg dXyr\aag y.a.1 avyY.s%vccsvog ov% olSs zi
Xsysc, insi ov% 'inncova-nxog, dXX' 'Avavlov inccpsQEc 8s 6 'AvaV. 1. nov , Meineke kov.
V. 2. &siriv
vlag avxco' r\ Nd^ov rcxX.
V. 3. csqcov scripsi, sive v.ax' Iqcov malis, isqov
Meineke, v. &siav.
&, vulgo csq', Meineke coni. ckev v.az' cqu, nqlv Ztcv&ag dni^sac,
Hecker naz' x\sq' , Fritzsche x.a&' csqd, nov 2y. dcp., Hartung permire
Zrcvfrag dcpii-ai ngcv, neque audiendus Preller Myth. Gr. I 193 y
rj

"HXyr\asv,

ovv.

corrigens.
Fr. 2.

Heraclid. Pont. ap. Athen. XIV 625 C: cpaai 8s IIv&squov

xr\g aQuoviag avxco xovxco nocr\aac anoXcd usXr\~

xov Tr\iov iv xco ysvsc

nai Scd xb slvac xbv
ovzog iazc TIv&SQuog,

nocr\xr\v 'Icovckov 'laaxi

ov

Y,Xr\&r\vai

xr)v

aQicoviav

uvr\uovsvEc 'Avdvcog rj 'lnncova<% iv zocg

8' ovzcog 6 IIv&EQuog' OvSsv r\v
'idufiocg ovzcog- Xqvcov y.zX. Xsysc
aQa zaXXa nXr\v 6 %Qvo6g. Ad idem hoc carmen pertinet fr. 3.

IAMBOGRAPHI.

502

787

3.

Et

ttg xa&stQ^at

xal 6vxa
yVOLTJ %

ficcicc

0603

tCC

doytotg itoXXov

%qv6ov iv

xal dv'

tQStg ccv&Qcoxovg ,

r)

6VY.CC tO\)

%QV60V XQS66C0.

4
Kal 6s itoKXov av&QOJitav
iyo)

ytlico ptalt6ta, val

tr)v xQa[i(ir}v.

[icc

TETPAMETPA.
5.

fisv %QO[iiog aQi6tog, avfrCag ds %stpteovr

toov (p-SQSi) xaXoov d' aQi6tov xa^lg ix 6vxir\g

"EaQL

tpvlXov

i^&istv %tytatQr}g rpd tvo7tooQt6fi& XQsiag'

dskcpaxog d\ btav tQa%sco6t xal izatico6tv, i6fristv'
,

rjdv d'

xal xvvcbv avtrj

ro-9''

&Qrj xa\ kayoov xccAcoitrjxcov.

Fr. 3.
Athen. III 78 F: v,ul 'Avdvtog 8' b tanfionotbg sqpT Ei'
V. 1. Ka&stQ^at
xtg nxX. Hipponacti tribuit Stob. Flor. XCVII 12.
noXXov VL,
ABP, Ka&stQ^s VL, yiu&siQ^st Stob., KUxrJQ^s Brink.
noXvv ABP Stob. novXvv Grotius, Brink et Ahrens sv 86(jtw av%vov.
V. 3. yvoirj %' baw xd, yvoir\ &' booo xd P, yvcor\ o%daovxag Stob.

(sed B %' oacp xu) in quo yvwrjg latet.

sed A -AQSioaov Vind. ut vulgo kqslooco.

kqsgow Ath., et ap. Stob. B,

Fr. 4.

V.

1.

%a\

Fr. 5.
(jtvrjxat

xco

Athen. IX 370 B: nai 'Avdviog 81 cprjot' Kal os

ABCP, om. VL. noXXbv A, noXXwv PVL.
Athen. VII

%xX.

282 B: 'Av&iug, ndXXt%&vg. xovxov (isKal ontapiug %QO(it6g &', 6g sv

p.

'Eni%aQ(iog sv "Hfiag yd(iw'

$ql rtuxxbv 'Avuvtov 'I%&vwv ndvxcov UQtoxog, dvfttag 8s

V. 1. (isv, C 8s.
%si(iaxt. Asyst 8s 'Avdviog ovxcog' "Euqi hxX.
V. 2. xwv (&SQSt) kuXwv 8' uqigxov
dv&tag, Schneidewin dv&trjg.
scripsi, legebatur xwv kuXwv 8' bipwv uqioxov, sed btpcov auctoritate
1% ovx,sr\g cpvXXov ABP, s% ovytsug
caret, bipcov add. L, om. PV.
V. 3. r\8v 8' BPV, r\8v y' L.
opvXXov VL. C om. v. 2. 3.
%t(iut-

Qrjg

Heringa,

A,

%t(jtsQr\g

%t(iSQlg

B,

%st(iEQlg

PVL.

cp&tvonwQta^w,

Meineke apQtvoonwQiafiw suspicatus est, quod vix dici potuit, nam XsvnoonwQog in Leonidae epigr. Anth. P. IX 563 Planudae est correctio
cod. Pal. XsvnonQwog
quod revocandum aut XsvKonuQr\og scribendum
V. 4. 8' om. C, malim SsXcpuKog &'
KQStag Hermann, KQSug libri.
kuX naxswatv om. C
xQanswatv AC, XQunwotv PVL, XQanwct B.

so&tstv, conieci r\8iov vel r\8taxov, 0. Schneider soQ-' r)8v, Empe

rius xovg (loxQvg.
V. 5. x6&', Dindorf xox '. Praeterea Meineke coni
v xrjfiog wQrj vel av xfj xox' wQrj, Lachmann uvxrj xox' wqttj, Brink
v.uXwnrjitwv
avxr\ xox' wQfj ego conieci %ut nvvwv XQvyqxog wqj].

Hermann, v.ulwns%wv

libri.

ANANIDS.
oiog

avd \ otav &SQog

slta d'

ititlv

i% %aXa66r\g

alka 7ia6iv ti%"ve66LV

tj

503
788

xr\%itai ^a^qatfaGiv.

%vvvog ov xaxov figdo^a,

i(i7iQitr)g

iv fivttcota.
[letiicov vvxtcov fjdvg

(iovg ds %iav%ig, doxico [iiv, xal

10 x^niQTjg.

av&'
V, 6. oCog Schweighaeuser, olog Casaubonus, olog PVL.
x' B, xs ceteri.
Heringa, avxo sx' A, avxo s&' PVL, fort. avx'
V. 7. slxa, sl&a P.
V. 8. l%&vsaeiv,
yir]%sxai, libri %u\ r}%sxai.
l%ftvsaiv B.
ocoxco, vid.

APV,

ifnrgSTtrjs

ad Hippon.

Sohsco C,

K^fisQTjg, x'

(ivxxcoxco,

fr.

PVL,

sfiitgsnsig AB.

8oy.sw
V.
(isascov APVL,

PVL,
34, 2.

Sohso(isv L.

rjfisQrjg

9.

%' rj(iSQrjg C.

fort.

(iva-

Heringa, So%sco(isv
V. 10.
asacov C.

(lsv

V.

789

HILU

S.

1;

UtQEfag

de ncalovg (hg 6 Mavtivevg ZHj^iog,

og rtQmTog ccQfiat

r\ka6ev

%aQ

'Akcpeico.

2.

Schol. Arist.

Nub. 96:

tcqcoxov

(xsv

yccQ

AicpiXog slg Boidav

ov %al elg dovXsiav

xbv cpiXo6ocpov bXonXrjQOv Gvvsxa^s noirjfia,
de
6ia
xovxo
ov
b
cpiXoGocpog'
e%&Qog r)v' sitsixa EvrcoeoQVTtaivexo
di

%al C bXiycov Sfivr]Gd r] Eco%Qaxovg , (idXXov

,

Xtg,

sl

ev oXaig

xctlg

NecpeXaig avxov

AQi6xo<pavr\g

r\

%a&r}ijjaxo.

Diphilus. Fr. 1. Schol. Pind. 01. XI 83: 'AQtexodrjiiog de cpr\6i,

dvva6&ai 6vy%Q0vsiv 'AIiqqo&iov xbv %axd Ke%QOita HQa%lsi, dXXd
Urjfiov ds xiva vvv vevi%r\%svai
firjde 'AQnddcc slvat, dll' 'A&rjvaiov.
lir)

dicpt,Xog b xr)v rjarjtda noirjGag ev xivi ia(i(Seicp (tdfifico

Vat. B Caes. A) ovxw xQeipag %xX. et v. 1 rursus ibid. itaQaxiQ-excct,
Se %al xbv yQttcpovxa xr)v rj6rjtScc fittQXVQOvvxcc xco tjqcoC xr\v xov ttQfiaxog r\vio%evxi%r)v uQSxrjV XQSipag %xX. sed hic Rom. 6XQcocpag, Vat. B
unde Boeckh
6XQcocpag, Caes. A Par. A Gott. Vrat. D 6XQcocpa6cov
6XQcocpd>v, Meineke 6XQCocpag vel 6XQ(6cpa, ego 6XQSipag pro XQsrpag
scripsi.
Zrjfiog Vat. B utroque loco, rjQcog Caes. A Par. A Gott. Vrat.
Dubiutn an huius Diphili Theseis non diversa sit ab ea, quam s.
D.
poet. n. adhibent Schol. Pind. 01. III 52. Plut. vit. Thes. c. 28. Ex
Theseide aliqua petiti sunt haud dubie versus ib. c. 32 xbv sv svqv%6qco nox' 'Acpidvrj MaQvdfievov r\6evg 'EXevrjg eve%' r)v%6fioto Rxsivsv.
ttQfiaxi, cog cpr\6t

VI.

790

HERMIPPUS.
TPIMETPA.
1.

Schol. Arist. Plut.

701

snsi xai

"EQfxmnog iv

xco nQcoxco

(om.

Ven.) idpfico xcov xqi(xsxqcov ^A6%Xr\niov xai Aafinsxiag xrjg HUov

(Aa(insxsiag xov 'iXiov Ven.) Xsysi Ma%dova xai TIoSaXsiQiov xai
Ta6cb xai Havdxsiav xai AiyXr\v vscoxdxrjv.

Tccg A.evxeQLvecos de %coqIs itf^adag.

3.

Schol. Arist. Av.

xi

oiov nxvtSiov,

(iixov,

co

co

1150:

%Qcovxai

6 Ss vrcaycoysvg, cog xivsg, aidrjoovv

noviaxal. ol ds SQyaXsiov oixoSo-

oi

xivsg

ds avxo

aQa nrjXov xiva vnoycoysa

xctXov6t'

ansv&vvov6i xag nXiv&ovg

7iaQal~v6xov

xaXov6iv'

si

(ir)

itQog

aXXrjXag'

xoiovxov yaQ xi "EQ(iinnog iv xoig TQt(isxQOig i(icpavisi.

Ipsos
versus servavit Suid. v. vnaycoysvg
oi Ss nrjXov xiva, xcc&cbg
xcci "EQfitnnog' !Svvs6xi yccQ 6r) (hoc. add. ABVE, vulgo om.) Ss6(ico
'

(isv

ovSsvi' xoi6i

<?'

(A

xoig

<?')

vnaycoysv6t xoig iavxov XQonoig.

Fort. scribendum:

Svvs6xi

yttQ

(iovoi6i S

Sr)

Se6(iico

(isv

ovSsvi,

vnccycoysv6i xoig ccvxov XQonoig.

Pr. 2. Athen. III 76 C: Asvxeoivsbg Se xi stSog iati

avtrj iativ r) ta Xevxd avxa cpigovaa. Mvrjfiovevet 8'
ccvtrjg "Eg(imnog iv ld(if}otg ovtoag' tdg XevxsQivscbg 81 (tdg 8i X. 8e B)
%. i.
XevnEQivscog accentu reiecto Meineke Com. I p. 97.

Herniippus.

avxr)g,

xcci 1'ocog

IAMBOGRAPHI.

506

TETPAMETPA.

791

4.

Elg tb KvXvxQavcov i3adi^cov 67tXr\vo7tE6ov dcpixofirjV

eldov ovv tr)v 'HQaxXetav xal fidX' coQaiav izokiv.
5.

"TdtSQOV d' avtbv 6tQatrjybv ovg

avilcotr]fLSvr}v

xal xa6aA.(idov6av sidov xal 6s6aXaxcovi6^ivr\v

6.

Schol. Arist. Av. 303: Kst3Xr'7tvQtg (ir\7toTS ov% ev E6uv, dXXcc

6vo, cpr\6tv
Svfifiu^og' xai iv xoig KuXXtfiuyov yuQ uvuysyQUTtxut
t

slxa

xs^Xrj,

fivQ(ir\.

sv&dds

co6xs

cov

xtg

COV

xs @Xr\7tVQtg

cov

%OTtQcovr\g.

Verba

xtg

scripsit:

xig

sv tcuqu

ovofid&xut

xrj

yQucpr\.

fort.

&Efit6xo-

bvofia^Excct.

ixsi r\fiuQxr\xat xo

r\

quod secutus Hartung

xtg

xig

xui

TsxQUfiixQOtg'

'EQfitTtTtov

xXiovg xbv rtQpvog

Dobree

rog

grammatici sunt,

Kai &Sfit6xo%Xiovg

xoTtQcovog, cog

XEXr\7tVQtg.

7.

Athen.

XV

Athen.

XV

667 D: 'Ofiotcog 6h 6ie'eq%ovxui (de cottabi praeiv TQOcpcovico xui KuXXiug r\ AtoxXr\g iv KvxXcoipt,
Kr\cpt6o6coQog
miis)
xui EvrtoXig "EQfitnnog xs iv xoig ^ldfifiotg {^'EQfitmtog d B).

700 D:

"EQfitTtnog 6

b xcofico6to7totbg iv xoig ^ldfi-

6vv&sxbv (Schweigh. 6vv6sxov) ovxcog

fiotg xb 6xQuxtcoxtxbv Xv%vsiov
Videtur
excidisse
bene conveniret exemplum, quod
locus
bvofidfct.
:

dxovxicov SvvSovvxsg oq&cc XQiu Xv%vsico %QtafkE%u, quod cum non lega-

antea ex Aristophanis Equitibus affertur: Tcov

b*'

tur in

illa

Fr. 4.

fabula, corrigunt 'Avxtcpdvr\g

Athen. XI 461 E:

l7t7tsv6tv.

ov xmv KvXtnQuvtov sig vnaQ%tov

ovg

xo
xXsvdtov "EQfiinnog b Ktoficpdtonotog iv xoig 'idfifiotg tprjciv slg
antV. 1. Schweighaeuser cnlrjQonsdov, Meineke stg xcc
nxX.
XonsScov.
Schol. Arist. Vesp. 1169: diucaXay.covicov
Fr. 5.
d^QVV&rjXt xui
ofioicog d' E6xl %ui %uq' 'EQfiinnco sv TsxQatisxQoig
Sta&Qvcp&rjxt'
V. 1. Meineke_ in Addend. V. 3
dinsTQOig). vctsqov ktX.

(Ald.
avxr^v

CTQarrjytav

ovcav

siXcoTtcfisvrjv

(Fritzsche

ovcav

siXtoTrjfisvrjv),

V. 2.
antea uvtov cxQUxr\ymv coniecisset, fort. avTocTQUTr\yov.
Videntur autem
cscuXuHcovtCfisvrjv Schneider, cscaXcoKiCfisvrj vulgo.
hi versus, ut etiam Meineke suspicatur, cum priore fr. continuo con-

cum

VII.

792

SCYTHINUS.
IAMBOI.
1.

Tr)v XtQr\v uq^io^stul

Zrjvog VEtdr)s 'AnolXcov, nutiav UQ%r)v xul tilog

t

Gvkkuficov

e%ei 6s XafinQov TiXrjxTQOv r)XCov tpuog.

Scythinus. Fr. 1. Plut. de Pyth. orac. c. 16: "Tcxsqov (isvxoi

MsyaQScg) nXfjxxQOv dvs&rjzav xco &ecp %qvoovv, sniaxrjcavxsg, d>g
soiks, Ey.v&ivco Xsyovxi tisqv xfjg XvQng, r\v aQ(iosxai Zrjvog %xX.
unde v. 1 restitui. Scythinum Teium iamborum poetam commemorant
(o

Steph. Byz. v. Tscog et Diog. Laert. IX 16: *IsQcovv(i,og Ss opr\ai Y.al

2y.v&ivov xov xcov tdfificov noir\xr\v snifidXXsa&ai xhv shsivov (HQaaXsCxov) Xoyov did (isxqov e%$aXsiv, ubi enfiaXeiv nihil aliud significat,
quam syicpsQsiv, ut Aristotel. de poet. c. 1 dixit; cf. Lobeck Aglaoph.
351 not. Insunt autem etiam in his versibus aperta vestigia philosophiae Heracliteae, nam poeta respicit nobilissimum illud Heracliteum:
HaXCvxovog yaQ aQfiovCrj %6a(iov oncoansQ XvQrjg %ai xo^ov (fr. 34) ubi
aliquando vsvQrjg conieci, quam coniecturam iam ipse improbo. Disputavit nuper post alios de hoc Heracliti loco diligenter et acute Rettig
in prooemio lect. Bernens. 1865 (in commentario in Platonis Symp.
nuper edito p. 167 sq. denuo attigit hanc quaestionem), neque tamen
quaestionem omni ex parte expedivit. Heraclitei loci germanam formam solus Origenes adv. Haeret. p. 280 servavit: ov ^vvCaaiv o-ncog
SiacpEQOfisvov ecovzcp bfioXoyssf naXCvxQonog aQ(iovCr\ oucog nsQ xo^ov
%a\ XvQ-rjg, nisi quod rectius alii naXCvx ovog exhibent. Heracliti sermo
cum obscuritate laboret, non est mirum iam veteres haec perperam
interpretatos esse existimant enim duobus arcus et lyrae exemplis phi:

losophum usum esse, quod omnino est improbandum. Fefellit illos insolentior verborum collocatio: nulla foret ambiguitas, si scripsisset
naXCvxovog aQ(iovCr\ XvQrjg onmg nsQ xoi^ov, vel naXCvxovog ccQfiovCrj oxcog
nsQ xo%ov ovxco v.a.1 XvQrjg. Hunc enim mundum philosophus lyram
appellavit, antiqua haud dubie imagine usus, itaque lyrae mundanae
intentionem commode arcui assimilavit. Cf. Varro in satura ap. Nonium
p. 100 et 183
Quam mobilem divom lyram Sol harmoge Quadam (scr.
:

gubernans motibus diis reget. Synesius de ins. 135 A xo 1dvxitisifisvcov ?v aQnovCa y.al XvQ.ag yial y.6a(iov ambiguo sermone utiSolus
tur, ut nescias recte an secus Heraclitum sit interpretatus.
liquida)

Scythinus Heracliti

mentem

perspexit, neque inscite illius vestigia legens

IAMBOGRAPHI.

508

EnirPAMMATA.
'HX&iv

(ioi

(tiycc

nrjficc,

(liyag noXe(iog, (liya (101

IXi66og nXrjQrjg xcov ig eQcox

avxa

xct

kocl

(iiKQccg

kccl

(leydXccg yaQLXccg,

Tcobg avayvcovai, cpcovrjv (liXL, Kttl xb cpiXrj6ai

yeiXecc,
Kcci

kccl

nvQ,

exicov,

eycov eKKaiSeKtt, kccl (texa xovxcov

kcclqi

ndoag

793

xb XajSeiv evSov,

kccl

xl ncc&co',

noXXccKL,

xfj

qpccGlv

Keverj

yaa

dfiefinxoxaxov.

oqccv (iovov' rjQ

KvnQidt,

ccyQvnvrj6co

yeLQO(ittyjov',

3.

Oq&ov vvv

eOxrjKag avcovvfiov, ovSe (laQaivrj,

evxira6ai <T
ccXX

cog

dv

(irjnore

nav6o(ievov.

ore (iol Ne(ie6rjvbg oXov nccQiKXivev eccvrbv

ndvra SiSovg

a.

&iXco, veKQov dneKQi(ia6o.

reiveo kccl Qrj66ov kccl SdxQve,

ovy

e^eig eXeov %LQog

cccp

ndvra

(narccicog'

rj(ieriQrjg.

dixit rrjv XvQrjv uQLLofcruL Zrjvog eveiSrjg 'AnoXXcov. 'AnoXXcov autem est
Clemens ad Gent. p. 42: IluQfieviSrjg Ss 6 'Elsdrrjg &sovg
slorjyfjouro nvQ kuI yfjv, ftdreQOV 8s uvxcov (tovov ro nvQ &sov vnsiXf]cpuoiv "innuoog rs b MsranovrLVog -nul 6 'Ecpeoiog 'HQdnXsirog. et deinde
xovro xol kul ol d(tcp' 'HQUKXeirov ro nvQ cbg uQ%syovov osfiovxsg nsitovfraOLV. hinc Apollo hic dicitur nuouv UQ%fjv y,ui xsXog gvXXu$slv;
ignis, conf.

de Sole autem diligentius Heraclitum ceteris neglectis quaesivisse testis

est Aristoteles.
Ceterum de Scythini aetate quamquam non constat,
certe non ad Alexandrinorum tempora est reiiciendus; fuit fortasse Platonis aequalis, quo tempore Heracliti doctrina admodum viguit.
Scripsit praeterea historias, vid. Athen. XI p. 461 F, et librum nsQL cpvoscog
ionica dialecto usus, vid. Stob. Eclog. Phys. I 8, 43, quem locum, cum

Meineke iamborum claudorum, Schuster heroicorum versuum vestigia

deprehendere sibi visus esset, nuper By water Heracliti reliq. p. 68 in iamfr. 109 p. 42 eundem numerum delitescere
existimat, ut Scythini sit versus, me quidem dissentiente. Sed epigrammata duo, quae subiunxi, satis sunt recentia et ab iambographo aliena.
Fr. 2.
Anth. Pal. XII 22: Zxv9iov (Brunck Zy,v&lvov).
V. 1.
V. 2. 'iXiooog Brunck, v. "HXtooog, P rjXLOoog.
(ioi, Brunck ifioi.
Fr. 3.
Anth. Pal. XII 232 Zhv&lvov.
V. 2. svxsxuoul 8' chg dv,
P ivrexua' ulSdog dv.
V. 3. (lol adiecit Brunck.

bos redegit, qui etiam Heracliti

VIII.

794

H E R O D A S.
MIMIAMBOI.
1.

MOAniNOS.
^Eitr\v
09

tbv i,r}%o6tbv r\Ktov xd^rjg,

rQvA.A., &V7J6XS Xtti tEtpQT] ftVEV'

tVtpXbg OVTtEKEtVa tov fitov za^t7ttr\Q'

FqvXXs,

CQS
rjdrj

yccQ avyr) tr)g ^orjg a7trj^Xvvtat.

2.

STNEPrAZOMENAI.
17Qo6(pvg bxog ttg %otQadcov avaQttrjg.

Herodam sive Herondam, quem plerumque Callimachi aequalem fuisse existimant (cf. Meineke Anal. Alex. 399), Schneidewin in
Museo Rh. Novo V 292 secutus Bernhardium Hist. Graec. Litt. II
382 seq. (II 1, 477 ed. 2) etiam ad recentiorem aetatem revocavit, huc
retuli: nam videtur non diversus esse ab Heroda Syracusano, quem
Spartam venisse ex Phoenice dicit Xenoph. Hellen. III 4, 1, et fortasse
Gryllus, quem poeta fr. 1 alloquitur, ipsius Xenophontis est filius, quem
adolescentulum senex de vitae humanae fragilitate monere poterat.

Fr. 1.
Stob. CXVI 21: 'HqcoSov
MoXneivov (Trinc. 'HqoSotov,
MoXneivov om. Vind., Meineke MolnCvov). 'Enr)v
xccfiitTrJQ. deinde
ib. 22 'HqcoSov Mtfiid(iBcov (Gesner in Hemiambis, tov ccvtov Vind.)
"Hdrj yuQ (v. 4) %tX. Sed recte videtur Salmasius haec in unum conAffert v. 1
3 etiam Maxim. Conf. II 636.
V. 1. nr)v,
iunxisse.
enuv B.
nul TecpQrj, Maxim. TecpQcc.
V. 3. ovneneivu Porson, v.
6 vnEQ v.sivo.
V. 4. uvyr) et dnr)fiBXvvTUi Salmasius, ojjs Porson,
.

v.

avTrj Trjs

cor)g

anr]pBXvTO.

Fr. 2.
Athen. III 86 B: x.aleiTUt 8' 6 dvaQiTr\g w.a.1 dvuQTrjg' yioy%co8eg 8e ov to ocTQeov nQoae%eTui Taig netQuig coaneQ ai XendSeg'
'HQcovdag 8' Iv 2JvveQyuo[ievaig' nQoacpvg ktX.
ov.cog, C oncog.
dvuQiTrjg, Meineke dvrjQCTrjg.

IAMBOGRAPHI.

510

795

3.

^H

%aXxirjv

\iol

\ivtav

r)

xvd-Qiiv TtaCtpi,

i^aTttav

tfJ6L \irjA.dv&r]6LV a\i\iat

r)

tov x6xlov

\iol

tbv yi^ovta

haftrjtaL.

4.

Mr)

tv

jcoor}

dr)

tr)v %olr)v inl Qtvbg

vQ"vg, r)v tL Qr)\ia

6otpbv

\ir)

7tvd-rj.

yvvatxog i6tL XQrjyvrjg tpQLV itdvta.

5.
C

OVX 6tlV V\iaQ03g VQtv

Slg OLxCrjV

avv xaxav %aov6av og d' %L

tovtov tL \lL%OV TOVTSOOV 8oXL

\ilov,
7tQr\66LV.

6.

'Eyoa d' ddQaCvco yvLog cov tb yaQ yrJQag

xa&ihxL, xr\v

r)\iiag

6xtr) 7taQa6tr\xr\.

Fr. 3. Stob. LXXVIII 6: 'HqcoSov Mifitc/fi^wv (Gesner in Hemiambis).

V. 1. %uX%sr\v A, v. %aXv.uCr\v.
Arsen. 281. Apost. VIII 77 e.
(ivtav
V. 2. r\, AB sv.
xr\6L Meineke, v. xutei.
(ir\XdvA, v. [ivCr\v.
v. (ir\XoXov&r\g (Ap. (irjXoXov&aLg).
&r]6i Gaisford, AB Vind. (ir\Xdv&a6L
V. 3. KS6KLOV Salmasius, v. ks6ksov, Arsen. y.s6y.uCov.
Xw$r\T,ui,
Arsen. Xw$r\6ui, Schneidewin Xwfisttui.

LXXIV

14: 'HqwSov (A qwSo) (ii(iid(icov (Gesner in

xv consulto servavi.
Qivog Meineke, legebatur
V. 2. s'%', Meineke postea Qivug servans sXk' coniecit. PraeQivag.
terea hoc fr. cum proximo vult continuo copulare.
Stob.

Fr. 4.

Hemiambis).

Fr.

V.

Stob.

5.

'H(iid(icov.

V:

1.

XCVIII 28: 'HqwSu Ml[ilu[iwv Trinc. 'HqoSoxov

^woveuv, coniicio fisfiweav, Meineke oUsov6av.
,

2.

xovxov

xi [isi^ov, conGesner ovtog.

iicio d" afisivov, Meineke tv hqsi66ov.
tovtsQov Meineke, v. xov
Soksl Scbneidewin, v. SoKsi.
sxsqov.

V.

3.

xovxov Scbneidewin,

v.

Stob. CXVI 18 'HqwSov Mi(iid(iwv (Gesner in Hemiambis).

B. ten Brink ed. Stob. anni 1609 in margine e cod. exhibet:
ex Herodis MoXnstvov (MoXnCvov).
V. 1. uSquCvw (ut dnoXuetuCvw,
Fr. 6.

Secundum

Lobeck Phryn. 567) Salmasius,

v. SQaCvw, Gesner
yviog Salmasius, v. [iviog
uSquvsw, Brink coni. syw tC SquCvw v.tX.
V. 2. %r\v 6%.ir\ AB, v. nul 6%ir\.
TtUQU6xr]%r\ A, v. uuqu(A (ivbg).
exrjyisi, Salmasius v.slg 6x,it\v nsQag xrjKSi, Hecker %slg 6%.ir\v Y.axs6Y.Xr\%a,
Nauck %r\v 6%ir\ nuQU6tr\6Si, Hartung v.r\v 6v.ir\g [lsqsl xr\HSL.

8v6&v(iatvw,

vid.

HKRODAS.

Dll

TM

7.

rvvai^ tcc
tbv vovv.

kevy.cc

tcov tqix<ov ccTtaiifikvvsi

8.

avtbv

"Ay

slg

tb

t,r'}tQLov.

9.
.

"Iva

Navvdxov

tcc

xXavGrj.

HMIAMBOI.
10.

TIIN02.
^svycofisv ix TtQOticoitov
fltj

ovXfj

ix7tSQCOV 6 JtQs6(lvs

tf'

xatL&v

797

^atriQif] xakviprj.

CXVI

24: 'HqcoSoc Mt,(iidn@cov (Gesner in Hemiambis).

83: Ztjtqsiov crjnaivsi rb rcov SovXcov SssvQrjxai. Ss v,ai Sid xov i cvvsaxaX(LSvov %al naQcc HqoCfLcorrjQiov
sgxi Ss %oSoxco (Herasterhusius 'HQcbSrj)' dys avxbv slg rb r)xQsiov.
Qiapfiov rb (lsxqov. sed codd. Nan. p. 494 r)xQiov s'gxi Ss %oqicc(lov
rb (isaov. Zonar. v. ZryiQ. r]xQiov. i'ari Ss %coXitt[Lov rb [lstqov, fort.
%colt,d(i(}ov rb [lsgov. Brink ig requirit.
Fr. 9. Zenob. Prob. VI 20: rd Navvd%ov si'Qr\rai r\ naQOiiiia inl
rcov &av(iao(isvcov inl nalaiorrjrt r) inl rcov rd noXXd &Qrjvovvrcov.
NdvvttKog yaQ sysvsro <&Qvycov ^ccciXsvg, cbg cprjciv 'EQuoysvrjg iv roig
Stob.

Fr. 7.
Fr. 8.

Et.

d>Qvyi.ttiioig,

M.

p. 411,

nQO

tcov

zJsvnaXicovog %qovcov, og nQOSiScog rbv (isXXovxa

slg rd tsQa (isxd Scchqvcov msxsvsv.
l'v a xd (V pro his xd dnb) Navvdnov

y.aray.Xvc(ibv avvayaycov ndvrag

HQoaSrig Ss 6 taufionoiog cprjaiv

nXavcco (V aXavci), unde Schneidewin -nXavarj.

Fr. 10.
Schol. Nicand. Ther. 377: BarrJQa Ss rr)v fiaHrrjQiav -nar'
dcpaiQsaiv rov %' %cci 'HQc68r\g iv 'Huidafioig sv rco iniyQacpojisvco

(vulgo buoicog w.ul iv 'Huidufiotg iv rco nsQiyQCCcpousvco vnvco,

BernHQcoSrjg iv rjuidufioig iv rco nsQiyQacpousvcp vnvco.
hardy, Schneidewin, alii iv Mtutdufloig, coniiciunt, idem Schneidewin
"Tuvco probare videtur, quod unus codex Venetus suppeditat, Keil 6

"Tnvcp
sed L

Kttl

Si quid mutandum, scripserim v.ai 'HQcoSrjg b Mtuiauftog

yai HQc6Sr\g 6 rjuiaufiog iv r. vn.
iv rco iniyQUcpofisvcp "Tnvco, nam
b 'Huiaufiog iv r. v. v., Ven. xal 'HQCoSiavbg
v., p v.ai oqco buoicog
buoicog Y,al r)uiauog iv rco intyQ. vuvco, Vatic. v.al 'HQcoSrjg ouoicog b
V. 1. cpsvyco(isv Vat.,
r)uiauog iv rco iniyQ. vnvco) cpvycoiisv nrX.

r)utau^ty,6g.

cpsvyco u-sv Ven., cpvyco(isv vulgo.

6 Toup,
nsacbv, P iv. nsQGcov.

v.ttTi&v,

v,ar

itcnsQcov GKLV, vulgo i(tV. 3. ovXr), fort. ovXrj.

vulgo deest.

l%v, vulgo nar

V.

2.

sv&v vel Harsv&v.

Deinde Toup

IAMBOGRAEHI.

512

%uXvipy, Toup %uXsiprj, Schneider -noXdiprj, ego

in tetrametros redegit: Q^svymfisv s% ngocconov, fir) ovfinsacbp 6 nQsofivg OvXrj %uz' sv&vg r)(isug fiuzrjQCr] %uXsrpw.
Herodae nomen videtur restituendum apud Diogen. Prov. VI 47
XQvabg 6 KoXocpcoviog' LLSLivrjzuL zuvzrjg 'AQLOzocpdvrjg sv KcohuXco' slqtjzul Ss, nuQocov ol KoXocpcovLOL zbv x.uXXiozov %qvoov SQydso&ai vofiC^ovzul' %ul 'HQoSorog Ss KoXocpcoviov %qvoov zbv kuXXlgzov Xsysi. nam
Herodotus nihil de ea re memoriae protulit. Neque vero de auri me-

%QUzog adiecit.

V.

4.

Ten Brink

a-noXvtprj conieci.

tallis

cogitandum;

nam

si

Colophoniorum ager auro abundasset, haud

nummis

usi essent, qui non extant (vid. I. Brandis Miinzivesen von Vorderasien p. 324), sed laudatur hic insignis auiificum
Herodae fort. sunt versus, quos Leonidae triColophoniorum opera.
9 AscovCSu (Trinc. AscovCSov), ut scribendum sit IIqcovSu.
buit Stob.
quamquam Leonidae nomen etiam Photius Bibl. agnoscere videtur:

dubie aureis

CXX

Ev&v(iog cov SQsaas zr)v sn 'AtSog

uzuQizbv sqticoV ov yuQ sozl Svofiuzog,
ovSi av.uXr vbg ovS' svCnXsog nXdvrjg,
l%siu 8' r) lluXlgzu %ul %uzu%XLvr)g
unucu xrjx lls^lvkozcov noQSvszuL.
i

V. 1 cov scripsi pro cov (nisi praestat sv&vpog covsq sggo), et v. 3

svCnXsog pro svCnXscog, et v. 4 S' fj cum Iacobsio et Meinekio pro Sr).

Welcker haec Simonidi Amorgino

stol.

vindicavit.

Herodi tribuit Apo-

41 b versum:
rijQug kul nsvCu, Svo tquv[iuzu SvofrsQansvzu.

quem Antonius

Mel. Philoni,

Maximus Democrito

tribuit.

798

IX.

CERCIDAS.
IAMBOI.
1.

Hv

KaXkiTtvyav ^svyog iv SvQa%ov6atg.

MEAIAMBOI.
2.

__U__W\_'__
_V-'<~'_OV_'_UW_l-'V~'_V-'V_'__

_ww____'\_'_v_'U__
_

\J

\J

\J

5 _ w w _ _

-^>~'_____'_'_W<_/_<_'\_'_
Ot) fiav 6 sraoog

ya Zkvcojr.vg

rijvog o (iaxtQocpoQag , 6ur/lofc^_roi?, at&eQifioGxag,

aAA' clvtfla

%r]A.og

not

odovrag eQsiOag,

Cercidas. De Cercida vid. Meineke Anal. Alex. 38G seqq.

Fr. 1.
Ath. XII 554 D: avrai ovv vnb xcov noXircov HccXXirtvyoi SKaXovvro, cog
y.al 6 MsyalonoXiTrjg KeQKidag iv Toig 'idufioig l6toqsl XsycoV r)v tltX.
avTai ovv iniXafiousvaL ov6iag XafinQag lSqvcuvto 'AcpQoSurjg lsqov
xaXsouoaj. naXXinvyov ttt\v &sov, cbg iotoqsl y.uI 'AQ%sXaog sv iolg ld(i2vQtt%ovaaig, Meineke ZvQrjHovcaig.
fiotg.

Fe. 2.
Diog. Laert. VI 76: of Ss xb nvsvua cvyx.QttTr\oavTu (cpaal
TsXsvTfjoai dioysvr\), cov sgtl v.ul KsQxiSdg 6 MsyaXonoXhrjg rj Kqtjc,
V. 1. yos scripsi, v. y'
Xsycov sv Totg usXLttufioig ovTcog' Ov udv %tX.

Meineke unXosluuTog. sed vid.

Anthol. Pal. VII 65. 66. 68. XI 158. Diog. Laert. VI 22 et Hieronym.
adv. Iov. II 14, qui Satyri testimonio utitur.
al&SQifloaxag, Menagius
V. 3. dvsfia, Meineke dnsfia.
al&sQopbaxog.
%r\Xog ed. Froben
ta,

Cobet

ys.

1'OETAK Lvit.

II.

V.

2.

SLnXosluuTog

33

IAMBOGRAPHI.

514

xal to 7tvev{ia 6vv8axa)v'

5 r)g

799

yaQ dka&sa)g

Zavog yovog ovoaviog

/tioysvr\g

ts xvav.

V _ _ _ u _ _

_u___uu_vu__
K

X)

s^va^iovsv

xag Qixvag %slavag

oixog yao aoi6tog

dXa&sag xal

(pCXog.

_u___u__
_U___l-/*-'_v~'U

_WU_WU___>-'
_

<J

_ _ _ W -

[iVoug ooij xca

jrcog x'

2>o>g

axovft*]

idoisv %av 6o<piav nsXag s6taxvtav

dvsosg, a>v tb xsaQ naXa 6s6axtai

xal dv6sxvi7it(p tQvyC;

__U__

VU

UU-

'Ev XQiO[iv,oig dvdQa6iv svdoxL^r]6st.

v. %siXog.

cod. Flqr.,

V. 4. Cobet videtur subditicium existimare.

quod etiam in titulo Tegeatico legitur, sed fr.

V.

5.

rjg

vulgaris
dtoysvr\g haud

V. 6.
forma r)v recte se habet, ceteri sig, slg, r\v.
scio an librariorum sit additamentum.
ovQuviog xs %vcov, cf. Bernays
Lucian u. d. Kyniker 25 et 93.
Fr. 3. Stob. LVIII 10: KsqhiSu ML(iidfi^cov (Gesner rniLuiL^cov),
V. 1. o scripsi, 6 AB, v. xb.
sed Meineke MsXlull^cov.
QiKvug,
V. 2. sllvullovsv' scripsi, dfivuii,ovsv AB, ullvullovu vulgo,
AB Qiiivug.

ullvu[iovsl Gaisford, xb x. q. %. fivufiovsv' Meineke, sed postea xov x. q.

kul, fort. oi. Videtur
dla&scog, Afi dXXu &sog.
%. ollvullovsl.
hoc quoque ad Diogenem referendum. Proverbium vetus fuit ontog
cpiXog ol%og uQiaxog, quod etiam legitur ap. Boeckh C: Inscr. III 5877

(ubi falso ipuXbg legitur,

Homeri hymnus in Merc.

quod
36:

correxit Meineke).
oixoi sXxsqov slvai,

4.

spectat
snsl $Iu$sqov xb
t

&vQrjcpi,v:

Fr.

Huc etiam

Stob.

IV 43: KsQuiSov

(Trinc.

KsQniSug, auctius cod. B

%xX.
Sed cum prima haec

Schowii KsQxiSug sv MsXidiifioig)' vovg oqjj

verba Epicharmi sint, probabiliter coniecit Grotius: (EnL%uQfiov)- - Novg
KsQ%iSov Hcog %xX.
OQrj nal vovg uhovsi" (xaXXu ncocpu v.ul xvcpXd).
quod firmat cod. A, in quo primus versus deest. Meineke putat CerV. 2. ncog
cidam Epicharmi hemistichium in suum usum convertisse.
v.' tdoisv Schowii cod. B, antea ncog %sv lSolsv scripsi, v. ncog sviSoisv.
V. 3. Bentley coni. ndXco
%ul SvasKvinxco XQvyog.
Fr. 5. Galen. method. med. 1. VI T. X 406: &sr,auXbg Ss uliu xoig

CERCIDAS.

515
800

<*).

Athen. VIII 347 B: ovxco

rciavog,

(ioi

xaxa xov i(ibv MsyaXoitoXixr\v KsQxiSav,

xcov ccvdol

dxav&av

Sonsi xa\ b Xsfir\xo%aQtov OvX-

r\

7tQo6t]x6vxcov ,

xr\Qsiv

xcov xQayavcov xi

r\

(ir\Ssv (isv

Se xovg io&iovxag,

ei

io&isiv

TtaQeiSov

r\

%ov&QcoSeg xcov naQaxe&evxcov.

7,

595

Gregor. Naz. de virtut.

"Aitavxa

(5'

eQTteiv

xcov ya6XQi(iaQycov

eig

(T. II

v&ov xa

6ixa,

213
xif.ua

6ix'

(ir\xs

ed. Colon.):

sxi

xcov evxeXeCxdxcov Xs@r\xog

i'%
vog,
oQ&cog Xsysi itov KsQxiSdg o cpiXxaxog,

xsXog xQvcpcovxcov avxbg icj&icov dXag

avxfjg XQvcprjg sd' a\[AVQ0V xaxanxvcov.
:

comparavit cum his, quae manifesto corrupta sunt, Meineke ea,

quae Greg. Naz. ib. v. 96 dixit: aQxog r\ xaQvxsia i(io\ xd nop.ax'
i oXcov

anav yXvxv,

olg xcov xQvcpcovxcov aX(ivQov xaxanxvcov.

sed

hunc locum frustra quaesivi.

9.

Phot. Bibl. 279

66'^si

p.

533 B:

xa\

r\

(tayig Ss avxl

xa\ rtavxsXcog sx&s6(iov.

Aiyvrtxiov
xa\ KsQxiSdg b (isXonoibg in\

xrjg avxrjg

xrjg

XQansr\g

Eni%aQ(iog Ss b JcoQievg

Siavoiag i%Qr\6avxo xf Xeet.

9.

Pollux III 27: EmndxcoQ' (SeXuov yaQ xovvofia xov naxQcoov,

si

xa\

KsqmS dg

savxov aocpiaxaig

dqdaiv, ag

xs%Qr\xat.

icp'

viprjlov

KsQmddg

cpr\aiv

&qovov
,

y.a%r'j(isvog

svSoxi(ir]asi.

iv
cf.

xqio (iv^otg dvetiam Inc. auctor

olog. capilli p. 32 ed.' Miller.

33

X.

AE

801

HRI

O.

IAMBOI.
1.

Mrjvrj xo nalbv

ovQavov viov

6iy\ia.

* 2.
r

Zlxsvbv xad-' EMrj67tovTov, i(i7COQcov %(OQr}v,

vavxai d-aXa66rjg e6xQE(povxo

[iVQfirjxeg.

* 3.

d'

i&Xcbv C^idvxa cpoQxCov

t^covrjv.

* 4.

Iqlq d'

A.a[iip6,

tcaXbv

ovQavov xo%ov.
* 5.

Kal

iti66av i(p%-r\v

r)

&VQau

[tvQit,ovxai.

Aeschrio. Fr. 1. Walz. Rhet. III 650: cog zr\v 6eXr\vr\v ovqccvov
ndXiv JIoxqlcov ciyiia ovrco yaQ lif-eaw avtatg avro Ais%Qicov Xeyei'
veov, fortasse verj verbis audacius traiectis scribendum.
Mrjvr) ktX.
m

Fr.
r)

2.

(idXXov

3. 4. 5.

eig

Ibid. zbv

ipvxQorrjra

Xoyov eHTQa%vvovGi, 6%Xr\Qvvov6i 8e itXeov,

cvqovgi yeXa<5reav , cbg %al 6 yQttipag rd

Ka\ noXXa%ov
Ktv Qfirineg.
tpv%Qa ravrl rcov iaftfieicoV Erevov
dvorrjva roiavri Xeyet' 'O d' eeX<av
(ivQi^ovrai. Aeschrionis esse
versus probabile, sed non certum.
Fr. 4. eXaiiipe, cod. Dresd. eXaixne.
Fr. 5. ri scripsi, itaque nunc etiam ten Brink, vulgo rjv.
.

AESCHfttO.

517

TETPAMETPA.

802

6.

Kal

frsciiv

ciyQcoanv evgeg, qv

Kqovog

xare6JteiQev.

7.

Harpocrat.

KeQ%coip' Ai6iivr\g iv

rco

neQi

rrjg 7tQe6eiag'

iv

re r\6av

cog

toi~g elg "OfirjQOV ocvacpeQOfievoig SrjXovrai

i^aTCarrjrrJQeg
xal ipev6rai oi KeQxomeg' EevayoQug 6e eig 7ti$r\%ovg avrovg xaraavrcov xXrj&rjvai'
fiuXeiv cpr]6i, xccl rdg IIid-r}%ov66ag vrJ6ovg a%

Ai6%ivr}g (recte ut videtur

Maussacus Ai6%Qicov) de

UaQdiavbg

iv roig ^lu^oig xal ra ovo(u{iiog Maussacus, Ea^iavog Meineke)

iiura avrcov dvayQacpet, AvdovXov (avdovXov A) %al "ArXavrov.

Eadem Cercopum nomina

exhibet Phot. 158, 2, Apostol. IX 64,

KdvSovXog nal "ArXag. cf. ten Brink

at Suid. v. KeQxcoTteg habet

VI p. 356 seqq., qui probabiliter suspicatur Harpocrationem errasse, cum haec ex Aeschrionis Iambis proferat, quae

in Philol.

in

Ephemeridibus legebantur,

vid.

fr.

10.

EniTPAMMATA.
8.

'Eyco

^ilatvlg

'Tttficatog

r)

clvd-ocoTtotg

Athen. VII 296 E: Aig%qCcov 8' 6 2d{iiog I xivc rcov iu^t,cprjol rr)g ExvXXov rov UkicovuCov xuTUKoXvfifirjTOv &vyutgog rbv &uXdaot,ov TXuvuov SQua&rjvut,' iSCcog Se xui tzsqI rr)g fiordvrjg
Fr.

6.

pcov "T8vr\g

Xeyei, r]v cpuycov d&dvurog iyevsro' %ul &scov %rX. Eadem Eust. 271,
27. Naeke, qui iambos fuisse censet, coniecit: %ul &scov airov (Meineke fJoco/ia) "AyQcooriv htX. non recte: tetrametris trochaicis Glauci

fabulam exposuit Aeschrio, quemadmodum etiam Ciceronis poematium,

quod in eodem argumento versabatur, eiusdem metri fuit, vide Plut.
Ceterum ad Aeschriovit. Cicer. c. 2.
&ecov, Geel &scov coniecit.
nis Glaucum voluit -Brink referre locum Et. Gud. 57, 33 corrigens
(AiaxQtcov) iv rXuvucp' TLXeiu yuQ TQvyog yXvneCrjg, r]v STiHrev 'Av&rjScov.
Sed vide de his Fr. Adesp.
Athen. VIII 335 B: rbv noXv&QvXrjrov inl rij oipoXoyCu 'AqFr. 8.

%sotqutov dsC nore fieru <&iXaCvt,8og v.utututtovtu, eig r]v uvucpsQSrut

rb nsQi dcpQoSioCcov uhoXugtov ovyyQUfifiu, onsQ cprjol not,r)out AIo%qCcov
6 Xuynog iu^onoibg IIoXvKQUTrj rbv aocpiarr)v inl SiufioXfj vr)g uv&qconov, ococpQoveorurrjg yevop,svr\g' s%si 8s ovrcog ru iufifisiw iyco x.rX.
Iidem versus leguntur Anth. Pal. VII 345 a m. s.: dSsanorov oi 8s
2i(icovi8ov a m. pr. sig <I>iXai,vi8a rr)v iXscpuvrivrjg stuiquv, tt)v
yQUtpuauv sv nCvunt rug yvvavnsCag (iC^stg insCvug, 6V ug xca Y.cop,coSsttai naQU tcov iv 'A&rjvuig aocptov. ultimum hoc voc. aocpcov addidit
Cf. de hoc epigrammate B. ten Brink in Philol.
m. 8. in rasura.

IAMBOGRAPHI.

518
ivtav&a yr\Qa

tco

803

xaxcp xsxot^rjfiaL'

fi,
(idtacs vavxa, tr)v dxQav xdfjnctcov
%ksvr\v ts tcolsv xal yslcota xal Xa6&r\v
5 ov yaQ {ia tbv Zrjv\ ov [id tovg xdtco xovQOvg
cb

(irj

ovx

r)v

ig

avdgag {id%Xog ovds

drj(icodrjg'

IIokvxQdtrjg di, trjv yovrjv 'A&rjvaZog,

koycov tL KacKaXrjixa xal xaxr) ylco66a,

syQafsv a66

'

syQatp'

iyco yccQ

ovx oida.

E<J>HMEPIAE2.
9.

Evv

i%v&rj ijjv%rjv, rcovkvg ti

\jllv

s6%

oQv^aydog.

10.
Tzetz. Lycoph.

xov6ag rjnovov,

688: "Exeqol

ai' elGl

ds riydvxcov

tceqi xr)v 'IxaXtav'

vrjaovg xag IlL&rjds avxcov nal

fiEfivrjxai

VII 382. Dioscoridi vindicat Hecker Anth. II 65: extat enim in Anthol. VII 450 aliud de eodem argumento Dioscoridis epigramma, quod
in alio codice rectius fuit coniunctum cum his Aeschrionis iambis:
haec enim adnotata sunt in cod. Pal., ubi VII 345 in margine iterum
legitur: vofii^co, oxt Si66cog %sixat xb iniyQafifia nXr)v iv xr^ xd^st xcov
intyQafifLaxcov xov ilvqiov Mt%ar)X ovxcog nsixat 6vvrjfjtfiivov fisxd xov
V. 2. cod. Pal. Anth. y.s%oi(tanai.
V. 3. a-AQav, Meiiafii3fitov.

V. 4. Xa6&r]v L, Xde&firjv A, Xde&vrjv BPV, Xa6&rjv

neke d-KQrjv.
V. 6. Zr)v' Anth. (sed coroetiam cod. Pal., qui in marg. ai6%vvr\v.
nidem addidit m. s.), Zevv Athen. et Eust. Od. 1387, 28: at insolens
prorsus haec forma et ab omni analogia abhorrens: nec tamen Zrjv
scripsi, cuius formae nulla hic necessitas, quamquam apud Homerum, ubi in extremo versu svQvbna Zrjv extat, ita, non Zr)v(a) scribendum, cuius formae simillimum exemplum ^afjv avsfiov sive Aeolensium more ^drjv dvsfiov, ubi item nonnulli grammatici perperam apoov fid xovg Athen., ovSs xovg Anth.,
copen sibi reperisse visi sunt.
sed in cod. Pal. a m. s. additum (id, Hecker ovSs xr)v -adxco %ovQrjv
scripsit, cum antea ovSs xovg -ndxco %ovQOvg ovv. r]v ig dvSQag conieV. 8. natndXrjfita, cod. Pal. in m.
cisset.
V. 7. yovr)v, ysvrjv BP.
V. 9.
cod. Pal. ex corr. %a%fj yXco66rj.
cpXvaQiav interpretatur.
PVL, sed Anth. ol' syQaipsv iyca S' ov% otSa.
aee', a66' B,

oW

Fr. 9. Tzetz. Chil. VIII 398: Kal ovxog 6 Tlaopaffiog <oyQacpog i

'E<pi60v TJoXXag %al aXXag yQaipag fisv ivxi%vmg ^coyQacpiag, Avxbv xs
xbv Msydfivgov iv xbnotg xotg 'Ecpioov, "OvnsQ iScov 'AXs^avSQog b (ii-

yag 6 StXinnov, Kal Zsv^tSog MsvsXaov ov

scprjv %orjcpoQov

Ttfidv&ovg

ipv%fjv, novXvg Ss
fitv s6%' oqv fiaySog, Aio%Qicov coensQ syQatpsv iv xatg 'EcprjfjtSQtetv.
'O Ss Ai6%QL(ov ovxog r)v yivst MtxvXrjvaiog Kal snr\ %a\ idfi[3ovg Ss
6vv dXXotg noeoig yQaipag. ubi codd. AB S6%sv OQvyfiaSog.
TlaXafifjSrj xe %xstvbfisvov, si%bvt

Evqq' i%v&rj
,

ABSCHRIO.
Aia%Qicov (Vit. 1 Ciz. Par. Aia%vkog) ev
'Ecpearfidog scripsit, rectius

schol. vet.

dcov,

iv

'Ecpeaidcov.

idem carmen

Meiueke

519
cod. Par.

i(id6fico 'Ecpeaidog.

'EcprjfieQidog,

MUller

'EcprjfteQi-

nuper editus, quem descripsit Tzetzes, Ala%Qlcov

Scbneidewin in Museo Rhen. IV 475 seq. existimat
804

et ^EcprjfieQtg et ^Ecpearfig inscriptum fuisse.

Schol. Eur. Tro. 230: 'O 6e Aia%Qicov cpr\alv oxi ev Tlekonov-

KQu9ig xalovfievog noxufiog, og enoiei xag KOfiug ,uv&ug

Sed hic Aeschrio, qui de agricultura scripsit (vid.
Varro de R. R. I l), dici videtur.
Strabo VIII 378 de merevr\acp

r)v

xcov kovofievcov.

tricibus Corinthiis verba faciens: xal

%Qog

xr)v

6r)

6vei8iovauv , oxi ov cpikeQybg

einelv

eyco

fievxot

r)

xal fivr\fiovevexai xig ixaiQu

eirj

ovd

eQicov

unxoixo,

xoiavxrj XQeig rjdrj

Ka&eikov laxovg ev Qa%ei %q6vco xovxco.

hanc chi-iam ex poematio repetivisse censendus est: choliambos

Schmidt
qui primus agnovit Meineke Aeschrioni attribuit.

in Philol. I

640

et

Hecker

tuendum censent apud

cpig

fiev

yaQ

cprjaiv

sus improbabilis.

ib.

V 417

Aeschrionis

nomen

resti-

Rh. II 168 ubi legitur: NvfjtlaxoQelv ^A%aQicovu. sed haec coniectura prorschol. Apoll.

ADDEJSTDA.
P. 6.

Callinus

fr.

Sitzler

5.

perperam 'irjovtrjag scribeudum esse

(Jahrb.
censet,

f.
i.

Philol.
e.

1880

'idovag,

p.

quod

359)
refel-

lere nihil attinet.

P. 16.

SQyU

Tyrtaeus

11, 27.

Sitzler

permire coniecit sqScov

6' 8Qi(ia

TtlCpaVGY.6%'CO TtoXSLLl^COV.

P. 45.

Solon

scripturam etiam

13, 66. r) lisXXsl a%r\asiv %Qr\(Luxog uq%0(L.vov, quam

iibri Theognidis, ubi hic locus v. 585 seq. iteratur,

ad unum omnes testantur,

Gomperzio (Wiener Stud.

gendum

esse edixerit,

7tQoaco7iov

rectius 7tQ^y(iuxog exhibent, nuper

adeo displicuit, ut UQ%OLLsvog corriimmemor Pindari 01. VI 3 uq%ollsvov d' sQyov
nisi

II

quod

7)

Q"sllsv xrjXavyig.

%qtj

Solon fr. 26 Gomperz scite indagavit in reliquiis chartae

P. 50.
Vol. Herc. coll. II vol. XI 52: y.al i(i(vr]a&rj TtSQi) xov squv (cbg kuXov) sv (o)ig a7ts(cprjvaT' sv xco) yrjQa Xsy(coV SQya ds) Kvtiqo (ysvovg
vvv) liov cpiXa %ui (diovvaov) xai Movacov (a zi&rja') dvSQcca tv
sv(cpQoavvag)' vvv cpdancov x(av&' aLQSi)a&ai, x.al xavx' (slvai xd) sni~
catus

avxov) xd cpiX6(iov(aa) (ir/ charta est KTIIROTEX), suspitam Plutarchum quam hunc philosophum Aristotelis Erotico

usum

esse.

rirj8sv[i(ax'

P. 55 seq.
Solon fr. 36. 37. Blass in Herme XV 368 seq. edidit
chartae Aegyptiae reliquias, quae veterem memoriam reipublicae Atticae civium discordiis vexatam illustrant. Ibi etiam Solonis versus
leguntur fr. 36, 1 20, hemistichio ovn dv v.axsa%s 8r)(iov continuo sub4 si yaQ r)&sXov %xX. Blassi suspicioni has reliiicitur fr. 37, 1
quias ex Theopompi <&iXntTii%cov libro X delibatas esse cum alia ad-

versantur. tum parum credibile est, hunc rerum scriptorem amplam

Cf. Mns. Rhen.
Qr)aiv ex Solonis poemate petitam suo operi inseruisse.
XXXVI 113 seq. Neque audiendus Blass, contendens Solonis fr. 36,
v. 20 supplendum esse et continuandum addito fr. 37, quemadmodum
est in charta
adversatur non solum Plutarchi auctoritas, sed etiam
manifesto hians oratio, quod detrimentum non fugisset criticorum
acumen, si Solonis iambus ad hunc modum coartatus in Aristidis libello legeretur. Scilicet ut Aristides ita eclogae auctor complures versus sciens prudensque praetermisit et fr. 36, 20 ovv. scripsit, nbi ovxs
legebatur, nisi forte eclogae auctor Solonis versus ex Aristide descripsit,
Sane
ratus sophistam integrum omni ex parte carmen proposuisse.
Blass existimat exordium carminis auctius legi in charta, in qua haec
litterarum vestigia comparent:
:

AI>I'KM'.\.

AOTAET
AEAA

NII('[XONAN

Z.WTOT
CAM
unde

lilass

\N

Ml

rMMAPTl

Solonem

coniecit

INTANA

scripsisse (&Qeif>)aad

\i

av

avfifiaQtvQoirj,

manifesto falsus; nam certum est hanc iambi pericopam verbo avfifiaQrrQoirj iuchoari; non esse canninis exordiuni satis superque tavta arguit
sed quae in charta praecedunt, pedestri oratione conscripta fuerunt,
WIAN si quis denuo chartam examinaverit fortasse 0AAIAN esse ani-

uti scriptori vel eius

madvertet, i. e. (av)&aSiav, qua forma licuit
librario: dixerat scriptor Solonem satis confidenter in carminibus verba
fecisse de rebus publicis a se ordinatis, quemadmodum est apud Ari-

535 naitot toaovtov ye sfis (EoXcov) toXfirj nal av&aSsia naQet iterum OQCcg cog av&aScog y.al ov tr)g ar)g ovfipovXr)g.
Qnae in charta penitus oblitterata sunt notare nihil attinet, quandoquidem quae plane dignosci potuerunt (nam frequenter lectio plane
Fr. 36 v. 1
est incerta) fere consentiunt cum Aristidis lectionibus.
V. 3 trjg.
V. 7 tcqumanifestum mendum (c)vfifiaQtVQOtrjvtava.

stidem

II

i-Xijlv&ev,

devzaQ.

V. 8 tovg

rj&rjSeanozcov tQOfisvfi,

e.

V. 9 %Q* a

ut emendatio

quod Blass praeoptat.

HQatr},
i.

S.

(&ea)(ibv S' bftoicog.

yaQrj&eX

avtigSe v

e.

i.

to .v.

sima in hunc

fr.

1.

37,

r)9r\

V- ** SovX

iam

stabilita

sit.

e^ovtag

V. 13

V. 16 fiovSoftotcog
V. 15. StrjX&ov.
V. 20 ovv.avv.ats
V. 18 oacoosyco.

37, 2

Fr.

V. 4 avSQcovrj

modum

%e

ana

Ssvavttotctv.

hic desinit charta.

V. 2

Haec novis-

atag S' evavtiotatv r)v8avev tote,

svrja ovvetaQOtg SQaaat, Std noXXcov dv clvSqiov r)S' e%etQco&r]

avtig S'

refinxit Blass:

noXig.
'

Adhibita est collatio codicis

[P. 117 sqq.
confecta: cf. Jahrb. f. Philol. 1881 p. 452. 672.]

ab A. Klugmanno

P. 249, 6.
Saepe praepropere de originibus artium coniecturas
faciunt, velut postquam Carolus Thiemann diligenter et dilucide Heliodori colometriam Aristophaneam illustravit, continuo alii asserunt
Heliodorum primum auetorem enen&eaecog et eic&eaecog fuisse; atqui
multis hominum saeculis ante Heliodori aetatem tam Graecis quam
Romanis haec in usu fuisse tituli ostendunt, velut in Attica inscriptione

CIGr.

837:
Mvr)fia Stvatoavvrjg vai acocpQoavvrjg aQetr)g te
Ecocivov sctr\aav natSsg dnocp&tfisvov

deprehendimus

s 'ic&ectv

scripturae reliquiae

istimandum

quem

(SiiSINO

et

titulum

non

esse

novicium antiquae

AIIO<IMENO) testantur: neque

aequabilitatem quandam servaret,

est lapidarium, ut
Q-east pentametri usum esse, nam

minime
simum,
ab

u.

c.

exslc-

alias in distichis describendis hoc

Item latinae poesis elegiacae monumentum antiquisScipionis Hispani elogium, scriptum paulo post annum 615

curant.
:

Virtutes generis mieis moribus accumulavi,

Progeniem igenui, facta patris petiei,

ADDENDA.

522

Maiorum optenui laudcm, ut

sibei

me

esse creatum

Laetentur: stirpem nobilitavit honor.

lectio nondum est expedita: nam cum priores audacter
neglecto progeniem genui scripsissent, Mommsen cautius
quam felicius progenie mi genui edidit. Latuit omnes igenui antiquo
more pro iggenui i. e. ingenui scriptum esse. Atquo etiam in aliis
versum generibus el'o&eoi.g comparet, velut in iambico epigrammate
apud Ross Archaeol. Aufs. II 657, in quo restituendo Keil versatus non
recte quatuor trimetros acatalectos restituit: nam v. 2 et 4 breviores
esse indicio est eio&eoig; est igitur titulus in hunc modum restituendus

cuius

tituli

elemento

noxva

<soi

%ea

'EgQtjcpoQOV itaxr]Q (ie

EciQcatCoiV (irjTrjQ x' e%r\{v.e X)Qr'j(oxrj)
Trjv orjv &eava nevxe %ai {ovvai[i,oveg)\
Jog 8' otg fiev rjfirjv, olg d(e yfjQag ev Qeiv).

PA

3U3

Bergk, Theodor (ed.)

Poetae lyrici Graeci.
ed.

1382
v.2

PLEASE

CARDS OR

DO NOT REMOVE

SLIPS

UNIVERSITY

FROM

THIS

OF TORONTO

POCKET

LIBRARY

4..