Afire Love (SPG Girls #3)

by faultyscribbler

"Ang lalaking paasa ay parang hangin - PURO PARAMDAM"

POSTED: January 2, 2015 (12:10am)

FINISHED: February 17, 2015 (09:39pm)

=================

Warning!!!

Warning, Paalala, Pasintabi:

This story, Afire Love, is the 3rd book in the SPG Girls Series.

This story contains scenes not appropriate for readers under the age of 18. Reading
this material requires the reader's open-mind and is not meant for the fainthearted
and also for the people who do not appreciate works under such genre.

I'm telling you this now so that you would have the chance to back off and read
other stories. This story's sole purpose is to entertain its readers and to suffice
my imagination and my friends incredible support. Okay? Okay.

**Alam ko po paulit-ulit pero masaya pag paulit-paulit, natatandaan. Muamua!

=================

Afire Love

3RD BOOK OF THE SPG GIRLS SERIES.

Can be read as a stand-alone story but it definitely contains spoilers from the
first two books. Read at your own risk. Char!

Ito po ay super parallel story ng TVS. Dahil? Dahil... tingnan niyo kung sino bida.

Alam ko dahil dun mahihirapan ako dito so please bear with my not-so-good brain,
please? May inconsistencies and all pero I must push this through to challenge
myself. Kaya...chill lang tayo guys. I'll enjoy writing this and you enjoy reading
(if you're going to enjoy).
Thank you! Muamua! I love you, Spg Girls! ♥

=================

00000xx

00000xx

Nananakit na yung braso ko sa pagpupumiglas sa hawak niya, "I'll be alright,

Breeze!" Isinigaw ko yun sa mukha niya, "Umalis ka na!" Pilit syang ipinagtulakan
ng kabila kong braso kahit na ang gusto ko na lang talagang gawin ay ang matumba at
umiyak na lang nang walang katapusan.

"Thea..." bigkas nya sa pangalan ko na para bang pagod na rin sya sa mga
nangyayari. "...I will not leave you here." Pilit niya akong niyakap pero
nagpupumiglas pa din ako.

Hinablot ko yung lapel ng shirt nya, "Ano ba sa mga salitang binitawan ko kanina
ang hindi mo maintindihan? Ang gusto ko eh umalis ka! Ayaw kitang makita!"
hinampas-hampas ko yung dibdib niya para tuluyan na syang umalis. Gusto kong
ibaling sa kanya yung sakit na nararamdaman ko ngayon.

I want to physically crush him thinking it would suffice the hurt I'm feeling deep
inside my chest. Sobrang naninikip yung dibdib ko, hindi ako makahinga. Sobrang
ramdam ko yung pagkadurog unti-unti ng puso ko.

Sa sobrang tagal kong nandito, naubos na yung pwedeng iluha ng mga mata ko. All I
can do is sob and catch my breath. "Thea, let's go..." kusa akong bumagsak sa
damuhan. Grass edge and little pebbles scratching my knees and legs. "Bitawan mo
ako, Breeze! BITAWAN MO AKO! AYAW KITANG MAKITA! AYAW KITANG MAAMOY! NI AYAW KONG
MAKITA YUNG ANINO MO!"

Dinaluhan niya ako sa pagkakasaldak ko sa inuupuan ko, my whole body wanting to

give up on the emotional stress I'm feeling. "What can I do to take the pain away,
Thea?" nanlulumo na rin yung boses nya. I can feel him shaking against me while
trying to hug me.

Hindi niya ako mayayakap dahil nakakapit yung kaliwang braso ko sa balikat nya,
stopping him from going near me. I'm putting him on his place - an arm's length
away from me, away from my personal space.

"There's nothing you can do." Yung boses ko nanginginig sa galit at hinagpis.
"Walang makakapagpabalik ng nawala, Breeze! Kaya mo bang ibalik? Hindi, diba?
Hindi!"

"There must be a way, Thea... we can't end up like this!" he exasperatedly spat on
my face.
"There's no other way, Breeze... we just did. We're here. There's no turning back."

"Thea, let me help. You can't do this on your own! Tell me how I can help take the
pain or even just ease it a bit!" tiningnan ko sya at nangingilid na yung luha sa
mga mata nya.

Tumawa ako ng mapait at masama syang tiningnan. "Dig my heart out, Breeze..."
Seryoso kong sabi sa kanya. "...because that's where the pain is. And no amount of
comfort can ease it! Not even your presence!"

Yun ang totoo dahil kahit anong gawin ko, kahit anong isipin ko, bumabalik at
bumabalik pa rin ako sa mga nangyari nitong linggong to. The way I'm feeling is
much worse than a break-up; much worse than being involved in an accident and have
your bones crushed.

An eye for an eye; a tooth for a tooth.

I could always go for a deep sleep, right? Because right now I'm really, really
tired.

=================

00001xx

00001xx

Akala

Bakit sa dinami-dami pa ng pagkakataong magkakaganito ako eh ngayon pa? Bakit hindi

isinabay noong sobrang nayanig yung mundo ko - naming lahat sa pagkakawala ni Lois?

It's been five months since that tragic day and I still can feel how crushed we all
were at that time. Loislane was like a sister to me - to all of us. Sa lahat ng
kabaliwan namin, sa lahat ng kalokohan? Magkakasama kami.
And I know since that day, marami ang nagbago. We never really acknowledged it pero
alam ko may nagbago. We were all shaken up and what happened made us realize some
things.

At dahil sa mga realizations na yun, I am here. Inside my room listening to Ed

Sheeran. Every beat and every word makes me want to wreck something.

It's three in the morning at nakakalat sa paligid ng kama ko and iba't ibang unan,
yung cover ng kama wala na sa ayos and I'm bawling my eyes out. I look like shit if
you want a direct description. My eyes are puffy and my long hair's wet from tears
and sweat.

I tried zoning out pero muli na namang nagsimula yung kantang Photograph ni Ed
Sheeran. Napatingin ako ng masama sa laptop ko na nakapatong sa study table ko kung
saan nanggagaling yung tugtog. Pinilit kong pigilan yung iyak ko at saka ikinuyom
yung mga kamay ko. Hindi ko namalayan na may hawak pala ako sa kanang kamay ko kaya
napatingin ako bigla sa mga palad ko.

What I saw there was a polaroid picture - ang picture na dahilan ng pag-iyak ko.
Ang picture na naging dahilan para kumawala yung iyak kong pilit kong pinipigil
dahil napapagod

na yung dibdib ko sa sakit. Napahawak ako sa dibdib ko gamit yung kanang kamay kong
may picture pa ng walangyang lalaking may dahilan kung bakit ako nagkakaganito.

Kumalma ako sandali dahil malapit na namang matapos yung kanta. Pinilit kong
isaayos yung paghinga ko para muling pigilan yung pag-iyak. It's pathetic, really.
Listening to the same shit then crying again and again - pero wala akong lakas na
i-pause man lamang yung kanta. Since Loislane died, yan na yung laging pampatulog
ko. I don't know if my sisters notice it, but it really was.

Yan yung huling kantang pinapakinggan ko nang maaksidente kami. It reminds me of

the last happy moments with Loislane. Nakatatak yun sa utak ko na parang picture -
minsan slowmo video pa nga. Pero ngayon, hindi ko na alam kung para saan baa ng
kantang yan.
"Thea...?" hindi ko man lang namalayang pumasok na pala si kambal sa kwarto ko. I
can't look at her dahil may kasalanan ako. Naramdaman kong dahan-dahan syang
naglakad papalapit sa akin. I know she can see my face. It's glistening with tears
at malamang ko narinig nya yung pag-iyak ko mula sa kwarto niya. Magkatapat pa
naman yung beds namin.

Umulit na naman yung kanta at muli na naman akong umiyak. This time, hindi ko na
pinigilan. There's no need to do so, "Anong problema, Thea?" tanong sa akin ni
Teyah habang papaupo sa tabi ko.

"Anong meron dito?" narinig ko si Ate Pao mula sa pinto. Hindi ako natinag sa
pagkakaupo ko at hindi ko sila tinitingnan. I'm keeping my eyes on the picture -
hikbi lang ako nang hikbi hanggang

sa magtanong ulit si Teyah, "Sino yan?"

Ipinikit ko yung mata ko at umiling-iling ng marahas sa kanila. I can't even tell

them my problem dahil natatakot ako na magalit sila sa akin. Another problem na
naman yun pag nagkataon.

Nakita ko sa peripheral vision ko ang paglapit ni Ate Pao sa akin; pumaikot sa akin
yung mga braso nya at inihilig yung katawan ko pasandal sa katawan nya.

I relaxed against Ate's body and held onto Teyah's hand. Para akong namatayan all
over again - but this time - my heart died.

Teyah felt my squeeze so she tried to lighten the mood by joking. Pero walang
effect yun sa current state ng pag-iisip ko.

Humugot ako ng lakas sa suporta na ibinibigay ng mga kapatid ko. Mga maloloko kami
pero once we are faced with some serious situations, I know we all have our backs -
kahit na yung ibang Spg Girls.

Huminga ako ng malalim and tried talking, "Kasi..." napapikit ako ulit at alam ko
sa loob ko, hindi ko kaya. Kaya inilahad ko yung kamay ko kung nasan nakalagay yung
picture. Natahimik silang dalawa at parehong nakatutok dun sa picture. I waited for
a few seconds trying to even out my breathing bago ako magpatuloy. "...yan si
Keegan."

Napatingin silang pareho sa akin at kitang-kita mo lalo yung pagtataka, "Who the
fuck's Keegan?" mahinahon pero matigas na bigkas ni Ate Pao. Alam kong kung anu-ano
nang tumatakbo sa isip ng mga ito kaya dapat ko nang sabihin lahat.

"Ex-boyfriend ko." Nagulat ang mga kapatid ko kaya nailihis ako ni Ate Pao mula sa
pagkakasandal sa kanya at iniharap ako sa pagmumukha niya, "ANONG EX?! NBSB TAYONG
LAHAT!" nanlalaki yung mga

mata ni Ate Pao at ganun din si kambal.

Ito na nga ba sinasabi ko eh. Napatakip ako ng mukha at lalong napaiyak dahil ayaw
ko din naman talagang maging ganito ang kalalabasan pero..."Ex nga. Ano...uhm...one
month lang nagtagal."

"Naniwala ka na naman sa forever?" sabay na tanong nila sa akin. Asus itong mga
kapatid ko, mukhang forever. Pag hindi sinabi naniwala sa forever? Ang baliktad ng
utak ng mga ito.

Pinunasan ko yung mukha ko gamit yung kumot na hawak-hawak ko para makapagsalita ng

maayos.

"Kaya nga hindi ko sinabi kasi...tingnan niyo naman yung nangyari..."

Ang sabi kasi namin sa isa't isa kasama ang Spg girls eh walang secrets - lalo na
pagdating sa lovelife. Dahil pare-pareho kaming Nbsb, sabik sa details at kwento
pare-pareho.

I started from the beginning.

Keegan Benjamin Araujo.

Sya yung lalaking kasama ko sa picture.

He was taller than me and his body was the same built as Gray's but he exudes the
badboy type. Na pag unang tingin mo pa lang eh alam mong wala nang magandang
maidudulot sayo. Nakita ko na rin syang nag-smoke beside his car everytime we would
part our ways.
That was first impression dahil nag-iba yun ng makilala or should I say makasama
lang ng ilang buwan.

Simula nang bumalik ako sa school after the accident, lagi ko na syang nakikita
around our building or even anywhere na pupunta ako. Once ko kasi syang nakabunggo
noon nung mayron pang cast yung binti ko at naka-crutches ako.

Yun yung mga oras na disoriented ako dahil sa dami

ng pinagawa. Hindi ko rin naman masisisi ang mga professors at hindi ko rin
masisisi sa sarili ko na na-ospital. Siguro nga, traumatized pa din ako sa lahat ng
nangyayari noon.

Dun nagsimula lahat yun. I was depressed and missing Lois badly. I was also
thinking of the what ifs. What if ako yung nasa pwesto ni Lois? What if walang
nabuhay sa amin? What if...what if...what if...

Iginugol ko yung atensyon ko sa pag-aaral, sa pag-aayos ng final requirements at

exams para makagraduate. Nakacrutches man o hindi, ginawa ko yun.

Ang isa sa mga nagpagaan ng loob ko ay si Keegan. He became my friend, a shoulder

to cry on whenever I feel like it. Lagi syang nandyan nakaalalay, minsan ko na
syang natanong kung wala na ba syang klase kor whatsoever at lagi syang nandyan pag
free time ko or pag gumagawa ako ng requirements sa library or pag kumakain ako.

It went on for a month. Pagdating ng August, nagstart syang magparamdam na

liligawan nya ako. He would always joke around asking me if he had the chance.

Hindi ko sya pinapansin dahil kaibigan lang naman yung tingin ko sa kanya. Until
one day, he started leveling up.

I'm a girl for heaven's sake! Sa lahat ng ginawa nya una pa lang, kinikilig na ako.
Kahit sinong babae kikiligin sa pinaggagagawa ni Keegan noon.

His ways are so smooth giving off the fact that he was experienced with girls like
me.

Sa tuwing magkikita kami, may dala syang flowers. Minsan he would text me not to
buy any food dahil yung pala may dala na sya for me. He would carry my books or
even my bag. Nandyan siya before and

after class. Hinahatid nya ako papunta sa kotse na nagsusundo sa akin.

Effort, right?

Pero lahat ng effort na yun... may kapalit.

Entering the third week of his pursuing shenanigans, he cornered me right under the
stairs.

Dahil sa pag-iyak ko at sa barado kong ilong, medyo mahina na yung boses ko,
"Tinanong nya ako if I was ready to be his girlfriend..." naghihintay ng karugtong
yung mga kapatid ko nang biglang may sunud-sunod na nag-doorbell.

Tumayo si kambal para pagbuksan kung sino man yun.

Tahimik lang kami ni ate Pao at nagkatinginan ng marinig namin na may kausap si
Teyah sa labas. "It's Dreigo, Thea. You can continue now, I'll listen."

Ate Pao patted her straightened legs and motioned me to lie on her lap. Once I was
settled, bumalik si TeyaH. "Matutulog na ako ah? I love you, okay? Bukas na bukas
hunting-in ko yung Keegan nay un kung sino man yun." Napangiti ako nang kaunti
dahil sa itsura ng kambal ko. She's sleepy and pinipilit na lang nyang ibuka yung
mata niya. Isa pang dahilan eh yung pagbabanta nyang hahanapin si Keegan na alam
naman naming lahat na hindi nya gagawin. Hindi nya hahanapin yun, hihintayin nyang
magpakita sa kanya kung sino man yung target nya.

HInayaan na namin syang bumalik sa kwarto nya. Hindi naman na kami nagtaka kung
sino yung pinagbuksan nya ng pinto. Kasi habang papasok si kambal, dumaan si Dreigo
at tumango sa amin. Padiretso sya sa kwarto ng kambal ko.

Hinayaan lang naming i-handle nila yung problema nila. We have nothing against
Dreigo pursuing our sister, though. We find it amusing, to say the least.
"So? What happened after the corner thing?" pagbubukas ulit ni Ate Pao sa topic na
niwang nakabitin matapos ng eksena nila kambal.

"Ate..." pagsisimula ko, "Have you ever looked into somebody's eye..." tiningnan ko
sya habang nakafocus sya sap ag-straighten ng magkakabuhol na strands ng hair ko.
"...then just be sucked within its depth? Within its clear vibrant colors of brown
and caramel?" Napatigil sya at tumingin sa mga mata ko.

"Nope. Hindi pa. I've never seen someone with thoseeye color. Caramel? You mean,
light yung brown?" nagtatakang tanong ni Ate Pao samantalang ako nakatango lang sa
kanya.

"Oo, Ate. It was as if may kung anong gnig ung mga mata niya nung mga panahong
tinanong niya ako nun."

"Anong sinagot mo?"

"That was the day Keegan became one-month long boyfriend, ate."

"Nagpadala ka sa mga mata niya?"

"Nagpadala ako sa nakita ko sa mga mata nya - na akala ko ay totoo."

Ang sabi kasi nila, the eyes are the windows to the soul. The time when Keegan
trapped me in between the wall and his body, I actually thought I had a peek. I was
so elated and was so overwhelmed with how he was holding me, how he was looking at
me.
And within the days I was with him? I felt like as if I found my own perfect love
story. Just like how Lois din with Ck. But I was wrong - boy, I was wrong!

Maraming namamatay sa maling akala.

**

PS/AN: FINALLY! Afire Love's first chapter is up. Nahirapan talaga ako. Hindi ko
kaya ito. Bakit ba kasi ako nakaisip ng parallel stories? At bakit magkakapatid
sila Teyah, Thea, at Pao? BAKIT!!!! Anyway, pagpasensyahan niyo na ha? I tried my
best...but I guess my best was not the best after all. Charot. Napiga ko na lahat
ng pwedeng pigain kung paano ko ideliver itong AL at ito ang naisipan kong simula.
I hope you enjoy this one as much as you did with the first two stories. Thank you!

=================

00002xx

00002xx

Never Ever
Hindi naman kasi ako talaga nakatulog nang iwanan ako ni Ate Pao kanina. I ended up
staring at the ceiling while Keegan kept on blasting my phone calling and sending
text messages. I was too tired to reah for my phone and turn it off kaya hinayaan
ko lang sya hanggang sa mapagod si gago.

I looked at the clock at sabi niya eh kailangan ko nang bumangon dahil ilang oras
na akong tulala sa higaan ko.

Gising na kaya ang magagaling kong kapatid? Lalo na si Teyah? Tumayo ako mula sa
kama ko at napatingin sa full length mirror na nakatabi sa pintuan ng bathroom.

Teyah and I look so much alike most of the days. Same long black hair, same fair
complexion, same height... all the physical attributes you can think of, pareho -
except for our bodies though. No, we're not the total opposites but Teyah's more on
the curvy side. Pero hindi naman talaga kami nagkakalayo.

You'll know our real differences once na nakasama mo kami at naging kaibigan mo
kami. Si Teyah - palaban, bully, outspoken. Total opposite ko dahil hindi ko kayang
maging katulad nya. I'm more on the demure side, si kambal yung sumalo lahat ng
kalumutan sa katawan.

I stared at my shitty reflection. I was wearing a pajama with a tank top on. Yung
mahaba kong buhok eh maihahalintulad mo sa ahas na buhok ni Medusa - yung akin nga
lang eh mga patay na ahas.

My eyes were puffy and my nose is as red as a tomato.

Kung ipagtatabi mo kami ng kambal ko ngayon, malalaman kung sino ang sino dahil sa
itsura ko ngayon. Yung dating

mamula-mulang kaputian ko eh ngayon ay kasimputi ng papel -as if my blood were

drained away.

Naisipan kong mag-ayos sa kwarto ko dahil naalibadbaran ako sa itsura nya.

Nagsimula ako sa kama ko, tinanggal ko yung pillow covers pati yung kumot,
kailangan kong palitan to. Pinag-shuffle ko din yung laman ng study table ko -
inayos ko by color yung mga damit ko, itinapon ko lahat ng pwedeng itapon na
nakapaligid.

Lahat na ng pwedeng baguhin sa loob ng kwarto ko eh ginawa ko na just to distract

myself from thinking about Keegan. Pero ang siraulo eh ayaw akong patahimikin.

Narinig ko na namang nagring yung phone ko mula sa loob ng drawer ko.

Lumapit ako doon at dahan-dahang binuksan yung drawer. At hindi nga ako nagkamali -
Keegan's calling again.

I tapped the decline button at nakita ko kung gaano kadami na naman yung texts nya.
321 texts at almost 100 missed calls. Kung tutuusin, kulang pa yan sa ilang
linggong hindi sya nagparamdam after kong malamang pinagpustahan lang pala nila ako
ng mga kaibigan niya.
Hinihintay ko syang magpaliwanag na ipagtanggol yung sarili niya kasi hindi ganun
yung pagkakakilala ko sa kanya. He's too nice to be involved in such bets. Pero
nakalimutan ko yatang kilala pala sya bilang matinik sa mga babae.

He's a famous drifter, goodness! Pero hindi ko alam yun until the day I overheard
him talking to some caked-up girl while being surrounded by his friends. Pft.
Pwedeng best actor yung walangyang lalaking yun.

Matapos kong gawin ang lahat ng gawin at matapos kong maligo, kinuha ko lahat

ng sheets at covers na pinaghuhuhugot ko mula sa kama ko at dumiretso sa laundry

room. Sinalampak ko lahat yung sa tabi ng washing machine at ako nang bahalang mag-
ayos nun mamaya.

Pagkaraan ng ilang oras kong paglalagi sa kwarto eh naisipan kong wag nang pansinin
o alalahanin man kahit kailan si Keegan. What good would he do, anyway? Sinisira
lang nya yung tahimik kong buhay. Bakit ba kasi masyado akong nagpadala sa mga
nangyari? Sa ipinakita niya?

Be happy sabi ni Jollibee kaya bahala si Keegan.

Naabutan ko si kambal na kumakain. Lumapit ako sa kanya at rinig na rinig na rinig

ko yung palatak ng kutsara sa pinggan, "Maawa ka sa pinggan, kambal." Paano yung
itsura mukhang papatay ng tao. She's throwing daggers against Dreigo's back na nasa
balcony ngayon. Tuwang tuwang may kausap sa phone.

"Tigilan mo ko, kambal. Nagagawa mo pang magjoke...naiinis na akoooo."

Pinanggigilan nya yung kinakain nyang itlog. Badtrip na badtrip sya at hindi nya
napansin na nagjo-joke na ako after ng nangyari kaninang madlaing araw.

"Bakit ba nagkakaganyan ka? We should always smile in the mornings!" Yun kasi yung
sinabi ko sa sarili ko pagkalabas ko ng kwarto. Iniwan ko na lahat ng nangyari sa
akin kani-kanina lang kaya mukha akong tanga dito na mukhang nabuhay na smiley mula
sa emojis.

"Tigilan mo yung pagiging hyper mo, nac-creepyhan ako. It's okay to be sad. Mas
mahirap yang ganyan na pilit mong pinagtatakpan yung nararamdaman mo." Okay....mali
ako. Napansin nya pala.

"Eh, walang basagan ng trip." Nagkibit balikat ako at nagksip palabas papunta sa
laundry room at nilabhan na

lang yung mga kobre kama.

Ganito ba talaga pag broken hearted? Nagiging masisipag?

"KAMBAL!" Tawag sa akin ni Teyah mula sa living room, "ANO?!" sagot ko mula sa
laundry room hinihintay na matapos yung dryer. Last batch na ito nung pillow
covers.

"Dadating dito si Dreigo -"

"Hindi mo na kailangang sabihin! Hindi na kami magugulat kung dito na tumira yang
dragon na yan."

"Dragon?" Nagulat ako nang makita ko na lang sya nasa bungad ng pintuan, muntik ko
pang maihagis yung cellphone ko dahil sa mala-flash nyang pagsulpot. "Anak ka ng!
Problema mo? Dragon! Dragon si Dreigo. Hello? The name, hindi ba?"

"Wala lang. Pareho talaga tayo ng iniisip. Dragon din tawag ko sa kanya eh."
Napatingin ako sa kanya nang nagtataka dahil Dreigo ang alam kong tawag nya dun.
"Wala, sa isip ko lang ginagawa."

"Oo, sa isip. Alam ko na kung bakit ganun tawag mo sa kanya." Nanlaki yung mga mata
nya at namula. Hindi ko mapigilan ang hindi matawa dahil sa itsura niya. "At sa
itsura mo pa lang, na-confirm ko na kung bakit." Patuloy pa din ako sa pagtawa
dahil mukhang ewan si Teyah. I needed that laugh - shit! Binato lang nya ako ng
tuwalya at saka lumabas pabalik sa living room.

"KASAMA PALA NI DREIGO YUNG KAIBIGAN NYA. SI BREEZE!" Sigaw na naman nya na akala
mo eh nasa magkabilang bundok kami. Hindi na nya naituloy yung sasabihin

"Oo na! Hindi ko rin naman makikita yun, magkukulong ako sa kwarto. I'm busy!"

**

Narinig kong may dumating at sa kaguluhan pa lang na nagaganap, alam kong si Dreigo
na yun kasama yung

kaibigan nyang nakalimutan ko na yung pangalan.

Basta alam ko pangalan ng powder na panlaba yun. Pft.

Muling nag-ring yung phone kong nasa tabi ko, ito na naman tong lalaking to.
Magsisimula na naman. Dahil good vibes ako ngayon at talaga namang high ako sa
paglalaba, I answered his call.

Hindi ko pa man naitatapat sa tenga ko narinig ko na agad yung boses ni Keegan,

"Thea, baby...kausapin mo na ako. I need to explain myself."
Lul. Explain yourself? Isa kang malaking kalokohan, Keegan.

Nanahimik lang ako, hinahayaan ko syang magsalita. Mas maganda na ito kesa minu-
minutong tumutunog yung phone ko sa kakatawag nya at text.

Biglang bumaba yung tono ng boses nyaat mukhang napagod na sya sa kakasalita,
"Thea..." Kung dati kinikilig ako sa bawat bigkas nya ng pangalan ko sa tuwing
magkausap kami sa phone, ngayon isinusumpa ko nang marinig yung boses nya.

"It's not what you think..."

Oh men, the classic 'it's not what you think' shit.

Alam ko na yan. Lagi kong nababasa sa novels yan at napapanood sa movies.

"Baby, please."

"Thea Valeria."

"Can we please talk?"

"Let me make up to you. Come back to me."

Gusto niya akong makipagbalikan sa kanya? Ni wala naman talaga kaming naging
relasyon. Naging pustahan lang naman ako.

And it messed with my mind like the freaking plague. Mukha ba akong ganun kadali
makuha para mapagpustahan kung gaano ako katagal mapapasagot ni Keegan? O mukha
talaga akong mahina idagdag pa yung mga panahong naka-crutches ako.

Hindi man lang nila naisip

na... ay shit! Nakakaasar. Kung kagabi at nung mga nakaraang linggo eh puro iyak
ang ginawa ko, ngayon eh galit na yung nararamdaman ko.

"I like you and it's the truth. Please let me explain. Mali yung narinig mo."

Sa dinami-dami ng sinabi niya, biglang nag-play sa utak ko yung We Are Never Ever
Getting Back Together ni Tayor Swift. Isang malaking kalokohan si Keegan at hindi
dapat sya pinaniniwalaan.

Tumayo ako sa pagkakahiga ko at pinuntahan yung laptop ko. I searched through my

playlist and clicked on T. Swift's song.

Sumabay ako sa pagkanta at nakaharap sa salamin. Nakatalikod ako sa may pintuan ko

at nagsasa-sayaw doon. Kinabog ko si T. Swift sa all-out performance ko para rinig
at damang-dama ni Keegan yung gusto kong sabihin.

Ginamit ko pang microphone yung phone ko para sure na talagang gets nya yung
sinasabi ko.
"We are never, ever, ever getting back together. We are never, ever, ever getting
back together

You go talk to your friends, talk to my friends, talk to me! But we are never ever
ever ever getting back together..."

"Ooh, yeah, ooh yeah, ooh yeah. Oh oh oh!!" Kinakanta ko pa yun with all the kulot
and adlibs.

"Wow, babe. Tinalo mo si Taylor Swift sa performance mo. Pwede ka nang maging back-
up dancer sa next concert nya."

Napatigil ako at napatingin sa reflection ng isang lalaking nakatayo sa bungad ng

pintuan ko. Nakasandig sya sa frame nun at nakahalukipkip habang nakangiti.

Nakasuot sya ng jersey shorts at T-shirt na hapit sa katawan, "TEKA! Sino ka?! Saka
bakit ka nakasilip sa kwarto ng may kwarto?!"

Umayos sya ng tayo hinawakan nya yung door knob. "Ako ang magpapaligaya sa araw
mo." Nanlaki yung mga mata ko at napa-straighten ako ng tayo. "Akala ko kasi may
pinapatay na pusa sa ingay mo, may problema ka ba?"

Nakakasakit yung pinapatay na pusa. Ganun ba talaga kapangit yung boses ko?
Walangyang yan!

"Wala kang pakialam sa problema ko at wala kang karapatang insultuhin yung boses
ko!" Napakahangin ng lalaking to, sya siguro yung kaibigan ni Dreigo.

"Kung gusto mong mapaganda yung boses mo may alam ako kung paano. You can scream
all you want and it would be the greatest sound you'll ever make." Pahabol nya bago
tumawa ng malakas at hindi ko napigilan ang maibato sa kanya yung phone ko.

"WALANGYA KA!"

Pero bago pa man makaabot sa kanya yung binato ko, naikabig na nya yung pinto
pasara at madaling nagtungo ulit sa living room.

Ibinagsak ko yung pintuan ko nang pagkalakas-lakas dahil isang lalaki na naman ang
dahilan ng pagkabadtrip ko.

Pero ngayon, kahihiyan naman ang inabot ko.

Wag ka nang kakanta ulit ng T. Swift songs, Thea. Never ever again!
=================

00003xx

00003xx

Less than one month

Hindi na ako ulit magsasayaw at kakanta ng T. Swift songs dahil sa

nangyari.Walangya yung sabon na yun. Hanggang ngayon hindi pa din ako nakakagetover
sa nangyaring yun last week.

At hindi pa din tumitigil si Keegan sa pagtawag sa akin kaya kinuha ko yung isa
kong phone at saka inext yung mga importanteng

Lumabas ako ng kwarto nang makita kong masayang papalabas ng kwarto si Dreigo, "Una
na ako, Thea. Thank you." Tinanguan ko sya at tipid na kumaway dahil nagtataka ako
sa itsura nya. May kung anong nignig yung mga mata na wala kanina nang pumasok sya.
Maaga kasing nandito yan at sya ang nanggising kay Teyah. May dala-dala din syang
isang supot na hindi ko alam kung anong alam.

Napailing na lang ako at nagsimulang magligpit para makapag-ready'ng mag-grocery. I

checked our cabinets and other stock at wala na pala kaming makakain. Masyado
kaming usy sa kanya-kanya naming mundo. Well, hindi excuse yung akin dahil
katangahan lang sa pag-ibig yung kung bakit ako tuliro.
Pareho naman kaming tanga ng kambal ko. Kung sya eh na-devirginize nang hindi niya
alam, ako naman nagkaroon ng boyfriend ng biglaan.

Pero biglaan ding nawala. At least si kambal, si Dreigo pa mismo yung naghahabol.
San ka makakakita ng lalaking gustong panindigan yung nagawa nya sa babae? Once in
a blue moon na lang yung ganun kaya bilib talaga ako kay Dreigo.

Dumating sila Ate Pao kasama sila Kiel, Amelle, at Anne. Pare-pareho silang parang
kinikilig sa pinag-uusapan at panay ang tili at tango ng lahat.

"Anong meron?" salubong ko sa kanila habang nagpupunas ng kamay dahil tapos na ako
sa pagtingin ng mga kulang sa kitchen namin. Saktong lumabas si Teyah mula sa
kwarto niya.

Taliwas sa itsura ni Dreigo kanina ang nakikita kong Teyah ngayon. Tahimik lang sya
at nakabagsak yung mga balikat nyang lumapit sa amin ng tawagin sya nila Ate Pao
para may ibalita.

"Papanindigan na naming maging tagapag-alaga ng bata." Nagulat ako sa sinabi ni Ate

Pao. Anong paninindigan? Kaya ba sila kinikilig kasi meron na namang isinuko ang
bataan?

"BAKIT MAY BUNTIS BA SAINYO?" sumigaw ako sa gulat. "Ano? Sinong buntis? Sinong
ama? Bakit kayo ganyan, pwede niyo namang sabihing may boyfriend kayo diba? Grabe
ah." Natawa si Kiel at Ate Pao sa naging reaction ko.

Sumegunda si Anne. "Wow. Big word, ikaw kaya? Edi sana di ka umiiyak-iyak dyan nung
isang linggo." Nakatawa syang nakatingin sa akin, yan! Ipinamumukha nila sa akin
yung naging breakdown ko nung isang linggo. Sabi ko sa inyo walang sikre-sikreto sa
mga ito eh.

"Teka kasi!" sigaw ni Amelle, "Magtatayo daw kasi si ng daycare center." Daycare eh
mga nurse sila. Mga teachers ang nasa daycare - nagtuturo sa mga batang makukulit.

Bago pa man ako makapagtanong, naunahan na ako ni Teyah,"Daycare yung may nagtuturo
diba? Parang pre-school."

"Iba yun. Daycare yung may play area? Yung nakikita sa mall." saad ni Kiel.

"Why would

you do that if meron na pala sa malls? Isn't it like...wasting money and time?"
It's true. Paano naman papatok yun kung meron naman na palang ganun at nasa malls
pa.

Inexplain naman sa amin ni Ate Pao na experiment lang ang lahat. Ita-try lang daw
nila or namin rather. Dahil masyado kaming natutuwa sa pag-aalaga kay Saskia tapos
lagi pang kasabit si Dalli sa bawat oras na kasama namin si Saskia.

Pareho kasing busy ang David brothers at kanya-kanya silang business na hina-
handle. Willing naman kaming mag-alaga, lalo na ako dahil wala naman akong
ginagawa.

Natahimik na si kambal at natulala na lang sa isang parte ng bintana. I have a bad

feeling about this though. May mali. May something sa ikinikilos ng isang to. Pero
hindi ko naman alam kung pano i-approach.

Dahil na rin siguro ito sa madami akong iniisip. Nakinig na lang ako kila Ate Pao
na tuwang-tuwa sa pinaplano nila. Hindi ko naman sinasabing hindi ko sila
sinusuportahan pero... bakit kailangan magtayo ng daycare? Pare-pareho kaya silang
may trabaho.

Itatapon na lang nila lahat ng pinag-aralan nila ng ilang taon tapos may iba silang
pagtutuunan ng pansin? Naisip ko lang naman, ayaw ko naman kasing mahirapan at
mabigo itong mga kaibigan ko lalo na si Ate Pao.
Nag-ring yung phone ko at nakita kong si Mommy pala yung tumatawag kaya I tapped
the answer button, "Mommy?"

"Yes, Valeria. Pwede bang bumili ka ng ilang kailangan para sa birthday namin ni
Daddy?"

"Oh. Okay, Mom." Tumayo ako sa pagkakaupo ko sa side ng sofa at nagpunta sa kwarto
ko para kumuha ng pen and paper nang mailista yung ipapabili

ni Mommy.

"Mom, bakit ang dami? Tayo-tayo lang naman ang nandun?"

"Hmm...no. Your Dad invited some people over. High school friends na nasa Tagaytay
din."

"Oh...okay sige, Mom. Alis na ako. Isasabay ko na lang ito sa pamimili. I'm about
to go to the grocery eh."

"Okay, Valeria. Thank you. Keep safe. I love you, baby girl." We ended our call at
hindi ko maiwasang mapailing sa tawag ni Mommy sa akin. Baby girl? Really.

Ibinulsa ko yung listahan kasama na rin ang card at phone bago tuluyang lumabas sa
kwarto. Hindi na ako nag-ayos, parang mag-grocery lang. Kaya nagpaalam na ako sa
kanila at hinayaang planuhin yung sinasabi nilang daycare.

Nag-taxi ako papunta sa grocery store dahil malayo-layo din yun sa condominium
building naming magkakapatid. Ayaw kong mag-commute dahil mainit kahit na Ber
months na. And I'm blaming climate change for that.

Itinuon ko yung pansin ko sa pagkuha ng iba't ibang items lalo na yung cereals na
gustung gusto ng mga kapatid ko. Parang mga bata - mapapatay ako ng mga ito pag
hindi ko kinuha yun.
Nagpabili si Mom ng dalawang balot pa ng paper plates and plastic spoon and forks.
Okay, so sige, pagbibigyan na namin sila this year. Tutal kami namang magkakapatid
ang nasunod last. Sa rest house kasi namin sa Tagaytay gagawin ung birthday nila
and I think yung bigtime friends nila eh nandun din dahil magaganda at malalaki ang
mga bahay dun.

Naghahanap ako ngayon ng rootbeer na gusto ni kambal nang bigla akong may
mabunggo, "Whoa, whoa." Hinawakan nung nakabunggo ko yung balikat to steady me on
my feet

"Oh, sht!

Sorry..." mabilis kong sabi habang papatingin ako sa kanya.

"Never thought T. Swift's dancer is this clumsy."

Jusko maryosep. Ipinaalala na naman nung sabong panlaba yung nakita nya nung isang
linggo.

"Sa lahat naman ng pwede kong makabunggo ikaw pa. Lumayas ka nga dyan sa mga
pagkain. Maglalasang sabon yang mga yan." Umalis ako sa harap niya at pinuntahan
kung saan ko nakita yung Rootbeer. Kumuha ako ng Isang 1.5 liters at tatlong in can
para sumaya ang buhay ng Kambal ko kahit paano.

Itinulak ko yung cart ko at nagpunta na sa cashier dahil gusto ko na rin umuwi.

Tumingin ako sa wristwatch ko and it's nearing 4pm. Naramdaman kong may sumusunod
sa akin sa likod kaya agad koi tong nilingon at nakita ko si... si...

Napadako ako ng tingin dun sa mga powder sa aisle na kasalukuyan naming dinadaanan,
naaninag ko yung isang brand ng powder doon saka ko naalala yung pangalan niya,
"Breeze."

Nagulat sya sa pagtawag ko sa kanya dahil busy syang tinitingnan yung basket na
hawak nya. Natawa pa ako ng kaunti dahil sa itsura nya. He's wearing his sweats
paired with a blue shirt at mukha syang galing sa pagkakahiga sa itsura niya.

Ngayon ko lang napansin dahil pinangunahan ako ng gulat at hiya kanina dahil
naalala ko na naman yung nasaksihan niya nung isang linggo.
"Oh?"

"Anong ginagawa mo?" nakasandig lang ako sa cart habang naka-side para tingnan sya.

"Magbabayad...?" hindi nya sure na sagot sa akin. Umiling na lang ako at nagpatuloy
sa paglalakad at nakasunod pa rin talaga sya sa akin. Bigla akong humarap sa kanya
na naging dahilan ng pagkakabunggo

ng dibdib nya sa mukha ko, nasabi ko na bang mas matangkad sya sa akin at yung noo
ko abot lang sa bungad ng dibdib nya.

Umatras ako kaunti at tiningnan sya, "Bakit kaba sumusunod sa akin?"

Tumawa sya at umiling, "Whoa. Teka lang, magbabayad lang din ako." Pinaningkitan ko
sya ng mata bago luminga sa ibang counter, "Ang dami-daming counters dito sa akin
ka talaga nakasunod?"

Inalis ko yung tingin ko sa kanya at inuring yung cart ko paabante dahil next na
yung nasa harap ko. Nagulat na lang ako ng bigla nyang ipatong yung basket nyang
hawak sa cart.

"Anong problema mo?"

"Makikisabay ako. Sabay na rin tayo pabalik sa building." Hinawi nya ako patabi at
sya na ang nagtulak nung cart na yun paabante. Inuna nya yung laman ng cart ko at
hinintay na ma-scan nung babae yung mga yun at isinunod yung laman ng basket na
dala niya.

Pinilit ko syang itulak para makalapit ako sa babae pero nakaharang sya at parang
wala syang nararamdaman na pagtulak.

Umikot ako para magpunta sa harap nung cart at inabot ko sa babae yung card na
ipambabayad ko, "Miss oh." Tiningnan ako nung babae na para bang tinubuan pa ako ng
isa pang ulo. Napansin ko namang dahan-dahan na sya nag-swipe ng isa pang card dun
sa machine, "W-wait!"
"Sige lang, miss. We're together. Pakihiwalay na lang yung lalagyan niyang mga
nauna dito sa isusunod ko." Kalamado nyang sabi dun sa babae at hinawi yung kamay
para hilahin ako at ilagay sa likuran

niya.

"Breeze! Paano ko babayaran yung mga pinamili ko." Hinampas ko yung likod nya pero
mukhang ako pa yata yung nasaktan sa ginawa ko, hindi ready yung kamay ko sa tigas
ng bwitreng likod nya. Gawa yata sa bakal.

Pinisil-pisil ko yung kamay ko at nakita ko syang nakangisi habang nakatingin sa

akin. "Sisingilin ko na lang yung kambal mo sa isang araw." Nginitian nya ako at
dun ako nagtaka dahil wala naman akong alam na pupuntahan ni kambal besides
birthday na nila Mommy three day from now.

"Pinagsasasabi mo? Shit, nagkautang pa ako sa iyo!" wala na akong magawa kundi ang
sundan sya habang tulak-tulak pa din yung cart palabas ng carpark. "Breeze? Akin na
yung pinamili ko."

TIningnan niya ako, "Sabi ko sabay tayong babalik ng building." Ibinalik nya yung
focus nya sa paglalagay ng grocery sa trunk ng sasakyan nyang Hummer. Malaki at
malawak na mukhang ginagamit pang-travel sa uneven dirt roads and sands.

Tumayo ako sa harap nya ng nakapamewang habang nagta-tap yung paa ko sa sahig.
Napatingin sya ulit sa akin at ginulo yung buhok nya, "Sige na, sige na. Pasok na
dun sa loob! Baka mapatay ako ng kapatid mo pag hinayaan kitang bumalik mag-isa
dito. Dali na." Itinulak niya ako at pinagbuksan ng pintuan.

"I want to choke you to death right now, Breeze." Sabi ko habang tiningnan ulit
kung pano ako aakyat ng upuan.

"You cannot do that. Walang magda-drive sayo pabalik."

"Magtataxi ako." Hanggang ngayon nakatingin pa din ako sa exterior ng papasukin

kong sasakyan kasi naghahanap ako ng kakapitan para makasakay. Napakataas naman
kasi nito. Walangya yan.

"Psh. Ang pandak

kasi." Binuhat na ako at ipinatong sa upuan. "Inom ka cherifer baka sakaling may
pag-asa ka pa." Itinulak na yung binti ko para maipasok na tuluyan sa loob saka nya
ibinagsak yung pintuan.

Maya-maya pa nakita ko syang nagpunta sa side nya at saka nagdrive pabalik sa

building.

Lord, please tell me this is the last I will saw him? Nauubusan ako ng dugo sa
kakaintindi sa napakaweird na kautakan ng kaibigan ni Dreigo. Bagay silang
magkaibigan ni Dreigo, parehong may sapak sa utak.

**

November 18.

Dumating ang araw ng birthday nila Mom and Dad. Hindi namin kasama si Teyah dahil
kasama siya ni Dreigo sa pupuntahang business meetings nung nakaraang araw.

Pilit ko pa ring iniisip kung paano nalaman ni Breeze na may pupuntahan ang kambal
ko. Tinawagan ko kahapon si kambal ng bandang 6pm or something at narinig kong
kasama niya si Breeze with his Mom and assistant Julia. Naging mabilis lang yung
pag-uusap na yun. Ni wala pa ngang ilang segundo and Teyah seemed distracted.

It's nearing 5pm and wala pa din kaming alam kung nasaan na yung dalawa. Tinry ko
nang tawagan si kambal pero hindi sya sumasagot.
Iniisip ko tuloy kung kasama nya pa rin si Breeze? Bakit naman kasama nila yung Mom
ni Breeze? Hindi ko rin naman matatawagan si Dreigo dahil wala akong number nya
dito sa phone na hawak ko. Nasa kabilang phone ko kasi kaya si Ate Pao lang ang
merong number

nung dalawang yun.

"Thea," narinig kong tawag sa akin ni Ate Pao na nasa bungad ng pintuan papasok ng
veranda. "Hindi na makakapunta si Teyah. She asked me to tell you na mag-stay sya
dun sa unit mo."

"Eh?" Hindi ko maiwasang magtaka sa pinagsasasabi ni Ate Pao. "Bakit? Nasan si

Dreigo?"

"I don't know. Pero mukhang hindi na magbabago isip ni Teyah. Nandun pa rin naman
diba sa ilalaim ng flower vase sa may pintuan mo yun diba?"

"Hmm...Oo. Pero dapat..." napaisip ako dahil dapat kung may tao dun sa loob ng unit
ko dapat ipasok yung flower vase. Para malaman na, "Ay nevermind. Text ko na lang
sya mamaya."

Ang pilit ko lang ipinagtataka eh bakit kailangan nyang magstay sa unit ko? Hindi
sa pinagdadamot ko pero may unit kami, hindi ba? I can feel something's going on.
And it feels wrong. May mali talaga sa set up ngayon.

"Tara na sa baba. Dumating na yung friends nila Mom and Dad. And nandyan na din
sila Dalli."

"Nandito sila Dalli?"

"Duh. Oo, kakasabi ko lang, hindi ba? Ininvite na rin sila nila Dad. Nagbakasakali
lang but fortunately, nakasunod sila. But Ck's nowhere in sight. Kasama yata sya ng
parents ni Lois with Saskia." Si Kuya Gage pala kasi ang nakakausap nila na gumawa
nung daycare kaya kilala na rin sya nila Mom and Dad. Besides, they like the cute
Dalli at namimiss na raw nilang magkaroon ng baby sa bahay.

Tumayo na ako at sumunod pababa, nakita kong full swing na talaga yung birthday
nila Mom and Dad. Pero puro kasing-edad nila yung makikita mo. "Valeria. Paoline."
Tawag ng parents namin sa amin

habang may kausap na tao. Mukhang mag-asawa silang dalawa eh.

"Carol and Clifford." Panimula ni Dad, "These are our girls. This is Valeria,"
nakipagkamay at beso ako sa mag-asawang kaharap namin. "And this is our eldest,
Paoline."

"Oh. Hi. Nice to finally meet you girls." Nginitian lang kami nung babae at nagtuon
ng pansin sa parents namin. "I thought you have twins? Three girls ang anak niyo,
hindi ba?" tumingin ito sa asawa niya confirmation.

Natawa sila Mom, "Yes, yes. Our youngest, who is Valeria's twin, was caught up with
something. May nilakad lang."

Tumango-tango yung dalawa at muling ngumiti sa amin. Hindi ko naman napigilan hindi
magsalita, "Okay lang po yun. We're twins, parang nakita niyo na rin sya."

Napahalakhak yung mga kaibigan nila Mom at kinurot naman ako ni Ate Pao. "Ang corny
mo. Tara na nga." Nagpaalam si Ate Pao para hilahin ako palayo sa kanila.

"Kesa magjoke ka ng corny dyan, punta ka muna sa likod. Dun may table dun sa tabi
ng mga pagkain? Pakuha naman nung book dun."

"Bakit ako kukuha?"

"Dali na, story book ni Dalli yun at kanina pa nya hinahanap yun."

"Ikaw na nga kumuha!"

"Ako na ng asana. Kaso kailangan kong asikasuhin yung bisita nila Mom and Dad dun."
Itinuro nya yung iilang doctor friends ng parents namin, "Ibinilin niya sa akin
kanina yun bago tumawag si Teyah."

Wala na akong magawa kundi ang lumabas sa malawak na likuran nung bahay kung saan
may iilang bilang na tao ang nandun para magpahangin. Yung ilang dun mga pinsan ko
lang na taga dito lang din sa Tagaytay.
Nag-stay muna ako sandali sa isa sa mga benches at kumain kaunti para nagmumuni-
muni para makapag-isip sa mga nangyari ng mga nakaraang linggo.

Natatawa na lang ako sa tuwing naiisip ko kung anong itsura ko kapag umiiyak ako at
nagmumukmok sa isang tabi dahil sa ginawa ni Keegan sa akin. Speakng of Keegan,
wala na akong nakita pang missed call at texts simula nung buksan ko ulit yung isa
kong phone na maghapon magdamag na nagriring dahil sa kanya.

Which is nice. At least wala na akong pproblemahin. Aayusin ko na buhay ko at

sisiguraduhin kong hindi na mauulit yung nangyaring yun. Hindi na ako magpapadala
sa sa mga katulad nya. Hindi na rin muna ako mag-iisip ng kung anumang related sa
mga lalaki.

Tumayo ako at pinagpag yung kamay ko na may powder pa nung kinakain kong graham
balls na specialty ni Mommy. Hindi ko alam kung anong nilalagay nya dito pero ang
sarap sarap lang nito.

Lumapit ako sa tinutukoy na table ni Ate Pao at nakita ko na agad yung libro na
sinasabi ni Ate Pao kaya agad kong kinuha yun. Hindi pa man ako nakakalayo sa table
eh may nanghablot na sa braso ko. Tiningnan ko sya at nakita ko na lalaki pala
itong nangangaladkad sa akin, no wonder ang lakas lakas ng grip niya. Hinila ako
nito palayo at papunta sa side ng bahay namin kung saan wala masyadong tao.

Fck! Hindi na rin ba ako safe sa loob ng sarili naming bahay? Bakit bigla-biglang
may nanghahablot?

Ipiniglas ko yung braso ko pero bigla akong hinarap ng kung sino man yung naghihila

sa akin at nakita ko si Keegan na nakamaong pants at naka-navy blue na sweater.

Malamig naman kasi dito kayaganito ang get up niya.

"What are you doing here, Keegan?!" I stared at him dumbfounded. Dahil! Sabi ko
hindi na ako mag-iisip ng kung anong related sa lalaki pero itong walangyang
lalaking ito ang pilit na lumalapit!
"My parents brought me here. Paalis na sana ako pero nakita kita. We need to talk,
Thea. Please." Hinawakan nya yung dalawa kong kamay and he squeezed me as if asking
if it was okay. Well, it is not.

"Bitawan mo ako, Keegan. Wala na tayong dapat pag-usapan. Enough na yung narinig ko
the last time I saw you. Dun ka na lang sa babeng katabi mo." Kalmado kong sinabi
sa kanya. Ang akala ko talaga hindi ko na to makikita dahil tumigil na rin sya sa
pagtawag at kung anumang panggugulo.

"Baby, baby. Please listen." Bumaba ng ilang octave yung tono ng boses nya at
niyuko nya din yung ulo niya para mapagtama yung mga mata namin.

Nag-iwas ako ng tingin at hinintay syang magsalita. Might as well do this now nang
matapos na at makapagsimula ako ulit. Naaalibadbaran lang ako sa mukha niya.

"Look at me." Mahina nyang pagkakasabi pero hindi ako natinag. Narinig ko syang
bumuntong hininga, "Baby, hindi naman totoo yung narinig mo. I was just joking. My
friends are planning on asking you out dahil sila yung nagpupustahan kung gaano
tayo katagal mag-stay."

Natawa ako sa pinagsasasabi niya. Dahil pareho naming alam na hind totoo yung
sinasabi niya. Rinig na rinig ko lahat at kitang kita ko kung gaano makapulupot
yung babaeng yun sa kanya, "Sinong niloloko mo, Keegan? Wag ako. Alam kong
natatandaang sinabi mo nun, See? I told you. I can make her my girlfriend in less
than one month. Wag mo akong gaguhin."

Napahilamos sya ng mukha niya, "Thea..." tiningnan niya ako at saka sinapo ng mga
kamay nya yung mukha ko.

Bago ko pa man maiiiwas yung mukha ko sa mukha niya, hinalikan niya na ako.

Nakahawak sya sa mukha ko at mas nilaliman yung halik na ginagawa niya. Buong lakas
kong inihampas sa kanya yung story book na hawak ko na naging dahilan para
humiwalay sya.

"Ano naman ngayon Keegan? Ipagmamalaki mo rin sa mga kaibigan mo na maaangkin mo

ako ngayon araw na ito? Magkano ba pinagpustahan nyo, ako na mismo magbibigay sa
inyong magkakaibigan para pare-pareho kayong nanalo. Panalo na kayo, napaglaruan
niyo na ako."
And with that, I walked out of his way and went straight inside to look for Dalli
para maibigan ko na yung story book na nakapanakit sa taong gusto kong patayin sa
inis.

=================

00004xx

00004xx

Bakit

After that kiss incident, isinumpa ko na talaga sa sarili kong hindi na ako
magsasawalang bahala sa paligid ko. Ni hindi ko alam na nandun pala yung mga
magulang nun ni Keegan.

That a-hole needs to burn in hell. Nagawa pang magsinungaling eh huling-huli ko na

nga? I wonder who his parents are though. NI hindi ko nga talaga siya kilala. Dapat
pala pinili ko na lang na makinig sa mga thesis mates ko. Tutal mga tsismosa yun at
kasama sila actually sa "fansclub" kuno nun ni Keegan. Sila ang nag update sa akin
dati nung palagi pa lang kaming nagkakausap ni Keegan kung nasaan sya, anong
ginagawa niya whatsoever.

Nung una wala akong pakialam pero nung biglaan ko syang sinagot, naging interasado
ako sa mga ginagawa nya - that's why I have watched different drifting videos and
yung videos na kuha nung mga fanpages nya.

I didn't even know na madami yung umiidolo sa kanya. Sabagay, kung makikita niyo
lang yung mga sasakyan na naid-drift nya, maraming maiinggit na mga lalaki.
Pagdating naman sa mga babae, hakot sex appeal and hotness yun plus yung itsura pa
nya diba? Ewan ko ba.
Enough about Keegan and his drifting and lying ass.

Nag-aalala ako sa kambal ko. There's something wrong.

At kapag sinabi kong mali, mayroon talagang mali.

It's been 4 days since our parent's birthday pero hindi pa din namin mahagilap si
Teyah. Alam naming nasa condo ko sya pero pag nagpupunta kami dun, lagi syang wala.
Lagi syang gabi umuuwi at at umagang umaga

umaalis. Ni hindi namin alam kung anong meron pero palagi pa ding nagtatanong si
Dreigo sa amin kung alam na namin kung nasaan si Teyah.

As much as we want to let him know, kami na muna ang bahalang magtanong at
maghagilap sa kapatid kong walang kasing tigas ang ulo. Kasalukuyan akong
naghuhumangos galing sa school dahil pinatawag na naman ako ng head namin para i-
confirm yung date ng alis and kung gaano kami katagal dun sa conference na
mangyayari next year ng January.

Hindi ko din alam kung bakit isa ako sa ipapadala dun dahil I honestly didn't even
know na kilala ako nung head namin. Alam ko kasi dapat third years nung mga
ipapadala pero ang sinabi eh yung graduates na lang para hindi maging sagabal dun
sa studies nung lower year.

Nagmamadali akong sumakay sa elevator para makapagpalit ng damit. Ayaw kong

maghanap kay kambal ng nanlalagkit dahil sa init. Dapat talaga magta-taxi ako kaso
wala akong mahagilap kaya nag-jeep ako.

Nagmamadali akong lumabas ng elevator at lumiko sa hallway namin. Napaatras ako at

napahawak sa dibdib ko nang makasalubong ko ang sullen-looking Dreigo at may hawak-
hawak itong envelope.

"Dreigo! Anong ginagawa mo dito?" pinunasan ko yung pawis na nakalinya sa mukha ko.
Bwisit na panahon ito, nakakapanlagkit.

"Nagbabakasali kung nandyan si Teyah." Whatever their problem is, nakikita kong
malaki iyon. Wala pa nga silang ilang linggo na mag-on, LQ agad? Walangya talaga
itong dalawang ito.

"Dreigo..."

huminga ako ng malalim at lumapit kaunti sa kanya. "Pag nakausap namin sya, ako
mismo tatawag sayo. I hope whatever your problem is, sana maayos niyo." I know I
should side with my sister pero hindi ko alam yung nangyayari kaya neutral lang
ako. I don't want to sell my sister to the devil but knowing Dreigo, ayaw niyang
nasasaktan si Teyah - nakita ko yun sa nagiging interactions nilang dalawa. Kahit
laging nag-aaway yang mga yan dahil na rin matigas ang ulo ni Teyah, alam kong
mahal sya ni Dreigo.

It was early to tell dahil sa pagkakaalam ko ilang linggo pa lang silang

magkakilala pero if you look into Dreigo's, his actions tell and I don't even need
any confirmation.

"You would do that?" hindi makapaniwalang sagot ni Dreigo sa akin, "You should've
strangle me to death with whatever you can get your hands into right here, right
now. It's your sister we're talking about."

Hindi ko kinaya yung sinabi kaya hindi ko mapigilang hindi matawa. Siguro nga sya
yung dahilan kung bakit nawawala si Kambal but let's give Dreigo the chance to make
it up to kambal.

"I should, shouldn't I? Pero hindi, mabait po akong tao. May ipabibigay ka ba kay
Teyah?" napatinag sya at napatingin sa hawak nyang envelope.

"Oo. Please give this to her." Inabot nya yung envelope. "Ano ito?"

He just shrugged then smiled, "Just...give it to her." He clamped my shoulder then

proceeded to go. Umariba yung pagkachismosa ko kaya bago ako tuluyang pumasok sa
loob, binuksan ko yun at inilabas

ang nasa loob nito.

"WHAT THE -" Naikabig ng paa ko yung pintuan at agad na tinawagan si Ate Pao at
sinabing papunta na ako sa isang convenience store kung saan sila kumakain ngayon
sa kabilang street.
Kailangan nilang makita ito dahil ang hawak ko ay ang marriage certificate nila ni
Dreigo.

What did you do, kambal?

Tinawagan ko na si Cait. She's actually a high school friend kaya kilala namin
syang pareho ni Teyah. At sa dinami-dami nga naman ng pwedeng kasama ng kambal ko
eh si Cait pa talaga. Nawala din kasi sa isip ko na ang pupuntahan pala nila ngayon
yung Catholic school na pinag-applyan nila as guidance counselors. Pagkakataon nga
naman. Thank you, Lord!

Nabanggit ko din kasi kay Cait na parang may mali ikinikilos ni Teyah and she
confirmed it too. Medyo balisa nga daw si Kambal.

Kaya agad na kaming nagpunta somewhere in Tomas Morato para mahagilap ang kambal ko
at mapagsabihan.

"Bakit may marriage certificate dyan?" silip ni Kiel sa Manila envelope habang
idinidrive yung van na pinahiram ni Jett. Wagn iyong itanong kung bakit may van si
Jett, basta pinahiram niya.

"Jusko, Kiel! Wag ka nga sumilip-silip! Maaksidente pa tayo."

"Sabihin niyo na kasi! Pangalan ba nila Teyah yung nandyan."

"Malamang Kiel. Hindi ako maghysterical ng ganito kung pangalan ko yung nandito at
yung pangalan ni Gage." Kinikilig kilig si Ate Pao habang sinasabi yun.

Amelle, Kiel, and I groaned out loud at nahampas ko ng bag si Ate Pao. "Wag kang
mangarap

please. Maghunos dili ka."

"Bakit ba? Sabi nila dream big. Ayan, I'm dreaming big and..." nagtaas baba yung
kilay ni Ate Pao sa gusto niyang sabihin. Hindi ko talaga alam kung bakit ganito
itong isang ito. Minsan naisip ko na sya talaga ang dahilan kung bakit kami
ganitong Spg girls minsan eh.

"They're somewhere inside. Nasa isang booth yata sila. I can't contact Cait, baka
lowbatt na phone nya." Nahuli akong pumasok dahil tinry kong tawagan si Teyah para
malaman kung nasaan na sya pero katulad ng kay Cait, out of coverage area.

Sumunod ako sa kanila pagkaraan ng ilang minuto at agarang pinalandas yung mga mata
ko sa paligid. Sa kakahanap ko sa kanila, ibang tao ang nahagip ng mga mata ko.
Nagulat lang din ako nang makita kong nakatingin lang din sya sa akin.

Parang hindi makapaniwalang kaya kong magpunta sa lugar na katulad nito.

Sa hindi malamang dahilan, na-estatwa ako sa pagkakatayo ko. Hindi ko alam na

nakakapagpapogi pala ng todo ang strobe lights sa loob kng isang bar. Kaya rin
siguro hindi naresist ni Teyah si Dreigo nung time na nagkita sila nung birthday
namin. Oooooh.

Muli akong nabalik sa kasalukuyan nang pitikin ni Breeze yung noo ko, "Thea."

Muntik nang bumigay yung mga tuhod ko nang marinig ko yung pagkakabigkas nya ng
pangalan ko. I inhaled deeply para ma-steady ko yung boses ko at paghinga ko - he
literally took my breath away. Para syang model ng jeans at polo-shirt na blue.
"A-ay...Breeze." Napaatras ako kaunti na naging dahilan

para makabunggo ng ilang nakatayong tao malapit sa dance floor. Hinawakan nya yung
bewang ko para hindi ako tuluyang makasakit ng tao, "Mag-ingat ka naman. Lahat na
lang ba ng tao bubungguin mo?" natatawa nyang sabi sa akin.

Gusto ko sanang sabihin na lumayas sya sa harap ko at baka ipatangay ko sya sa

hangin eh hindi ko magawa. Ang lame lang nung statement na yun at wala akong lakas
ng loob na umalis sa harap niya ngayon.

The combination of his smell and the people who are smoking right now make me dizzy
- he's too near, I can feel the skin on my nape prickle with goosebumps

This reaction from me is very foreign at lalo akong naguguluhan sa mga iniisip ko.

I looked at him from head to toe - I don't think I know what I'm doing but looking
at him standing the way he was right now and his proximity to me reminded me of
what happened last time with Keegan.

But this time hindi na galit at inis yung nararamdaman ko, it was the opposite. I
actually like how close Breeze is to me right now.

I think I'm crazy.

How can I possibly feel this way to someone like Breeze? Ang isang mahangin at
malokong lalaking katulad nya. Maybe the thing with Teyah's overwhelming me and the
fact na I was still in shock with what Keegan did made me think and feel like this.

Mukha siguro akong siraulong nakatitig sa kanya kaya agad akong humiwalay sa
pagkakahawak nya sa akin.

Sakto rin namang dating ng isang napakagandang babae. Napatingin ako dun at bumaba
yung

mga tingin ko sa mga braso nyang nakapulupot kay Breeze.

She's taller than me obviously dahil magkalevel ang tingin nilang dalawa ni Breeze.
She looks like a doll though. It's as if she walked right off a damn magazine.
Nakasuot pati sya ng blue form fitting dress na classy tingnan lalo na't exposed
yung mahahaba nyang legs.

Nahiya naman daw yung suot kong worn-out, butas-butas na pants dahil kamamadali
para mahanap yung kapatid ko.

"Hey babe, what are you doing here?" tanong ni girl sabay halik sa labi ni Breeze.

Bakit parang feeling ko nalugi ako?

Nakita kong pumaikot yung braso nya sa bewan nung babae at humigpit yun nang halos
hindi na yata sya makahinga ginagawang pag smother nun sa mukha nya.

Finally, humiwalay yung babae sa kanya at pinunas-punasan pa yung lips nya na

mayroon nang red lipstick na nagkalat.

Ack, too much PDA will kill you.

Ipinilig ni Breeze sa side niya yung girl. More like tinanggal niya yung
pagkakadikit nung mala-model na katawan nun sa katawan niya. Kulang na lang kasi eh
kumuyabit sa kanya si girl.

Maayos nya akong hinarap, "Hey, Thea... meet Fleur." Napatingin ako dun sa
tinutukoy nyang Fleur. "...my girlfriend." I discreetly cringed at the word and
hindi ko namalayan nai-clench ko na yung mga kamay ko into a fist.

Nakita kong napalitan ng matagumpay na ngiti yung mukha ni Fleur at pumalakpak pa

ng kaunti ng ipakilala ako as Teyah's twin. Unfortunately, kilala nila si kambal
dahil kay Dreigo.

Lumapit sya sa akin at nakipagbeso, "I heard a lot about your twin. I guess, nakita
ko na rin sya dahil sayo. You look alike, right? Identical naman kayo, hindi ba?"

"Ah...eh...oo. Ano, identical kami." I smiled and laughed awkwardly bago idugtong
ang mga salitang makakapagpalayas sa akin sa harap nilang dalawa, "Sige. Ahm,
hanapin ko muna yung mga kaibigan ko."

I scrambled my way towards some unknown direction para simulang maghagilap ng mga
kapatid at kaibigan. Ang hindi ko lang maintindihan talaga eh yung nararamdaman ko
ngayon.

I should've been past Keegan's shittiness, right?

Pero hindi naman para kay Keegan itong nararamdaman ko at iyon ang pinagtataka ko.

Bakit affected akong may girlfriend na si Breeze?

Bakit.

=================

00005xx

00005xx

Valley
This past few weeks have been eventful.

I can't even think straight. I. Just. Can't.

First, nagkaayos na si Dreigo at Teyah right after their moment sa unit. Kapalit
nga lang nun yung pagkakabasag ng ilang vases at ang pagkakasapok sa gwapong mukha
ni Blade.

Have I mentioned Blade before? He likes Teyah pero dahil pinaglihi yata sa ganda ng
ugali itong si Blade, nagpaubaya sa kaibigan. He's rich and good-looking naman...
he can have every woman he wants. Bakit kasi nagkagusto sya kapatid kong inlove sa
isang dragon?

Next is that after lang ng ilang araw, nawala na naman itong Dreigo. Can you
imagine that? And as what I've expected from kambal, nabaliw na naman. Almost one
month din kasing nawala si Dreigo at hindi nagparamdam tapos ang lagi lang nyang
nakakausap ay si Blade at Breeze.

Malalaman na lang niya dun kay Breeze na isang linggo na palang nakabalik si
Dreigo.

Umabot naman si Dreigo ng Pasko at nagkaayos sila ulit ng matigas kong kambal.

Dumating sa puntong nagpatulong itong si Dreigo sa pagpplano ng isang party para sa

parents namin. Well, I didn't even know our parents would react to Dreigo's
breaking news na kasal na sila ng kambal ko.

Naghihintay na lang kami noon ni Ate Pao ng sasabog na bulkan pero wala. Naging
masaya pa actually si Dad nang malaman nyang tinuluyan na nyang pinakasalan si
kambal.

That left Ate Pao and I

gaping at both them like goldfishes inside a fish bowl. Parang...wow. Okay. That
went well.

Next was the disastrous dinner with Dreigo's family. Should I go into full detail?
I guess you wouldn't want that, right? Pare-pareho kaming in shock nun sa inasal ni
Tito Mariano and pati na rin on how Teyah handled the situation - she defended
Dreigo in front of his parents! Dropping f bombs and curses all throughout.

If that wasn't bad ass, I don't know what is.

And now, nandito kami ngayon sa blessing ng Daycare na pinaghirapan pag-isipan ng

magaling naming kapatid na si Ate Pao. She has taken all the possible night duties
para in the mornings, ididiscuss namin yung mga mangyayari at dapat mangyari sa
pagpapatayo ng Daycare na ito.

Hindi naman sya nagrereklamo dahil pare-pareho naman naming alam how she admires
Kuya Gage and I think there's something going on, I just can't pinpoint it.

Hindi mo rin naman matatanong dahil magaling manlibang at magdivert ng usapan yang
kapatid namin - which is her ultimate talent. Sya lang ang may kayang makapagdivert
ng usapan from one thing into another.

"Ang ganda naman ng kinalabasan nito, Ate."

She patted herself on her shoulder then praised herself all the way, "Malamang. At
dapat lang dahil magaling naman talaga ako."
Tumawa ako sa kalokohan nya, "Bakit? Ikaw ba gumawa at nag-finalize ng design
nito?"

"Hindi. Nakaisip lang at nagmonitor."

"Nakaisip, oo. Pero si Kuya Gage ang gumalaw lahat. At nagmonitor?

Who did you monitor, Ate Pao? Who kasi alam ko kung sino."

Napahagikgik sya ng tawa at hinila yung buhok ko, "It's hard to resist the
temptation. Would you pass up an opportunity to ogle a very hot man while doing
manual labor, flexing arms, and sweating tons of calories off of his body?"

She emphasized each word matapos akong akbayan at tiningnan ng nakakaloko, "Why,
Ate! Why?"

Tumawa lang sya nang tumawa habang hinihila ako papunta sa kung nasaan na ang lahat
at naghihintay ng makakain. Marami rin ang nandito. Tita Sandra and Titus, Ck and
Saskia, Gage of course and Dalli, close nila Mom and Dad and family nila Kiel,
Anne, at Amelle.

The place is buzzing with chit chats and laughter.

Nakita ko ng pumasok na sunod habang magkahawak ng kamay si Teyah at Dreigo. Kanina

ko pa nga napapansin na fidgety si kambal. Simula pa lang ng dumating sila at
habang nagb-bless si father ng bawat kwarto.

Nagpunta silang dalawa sa harap at tumayo lang don for a brief second bago kumuha
ng wine glass si Dreigo at ng fork. He used that to get everybody's attention.
"Sorry to interrupt and snatch the day care's moment..." pagsisimula niya.

I became worried, I guess ganun din yung mga kaibigan namin kaya tumayo kami
kasabay ng pare-parehong pamilya sa side nain at ni Dreigo.

"Well....?" pagtatanong ni Amelle at Anne ng sabay habang pare-pareho silang

naghihintay. Lumapit si kambal kay Ck at walang kahirap-hirap na kinuha si Saskia.
"Well...Teyah is..." pambibitin pa niya sadali at tiningnan si kambal.

Nakakatunaw yung mga ganung titig, kanino ko kaya makukuha yung mga ganyang titig
para sa akin eh no?

"She's pregnant! Saskia and Dalli would have another playmate in 7 months." Dreigo
announced proudly to everybody. Medyo nag-slow mo pa yung takbo ng utak ko for
about 2 minutes bago kami sabay-sabay na nagtititiling magkaibigan sa harap nilang
dalawa. Nagtatatalon pa kami na para bang may napalanunan kaming premyo sa narinig
namin.

Narinig ko ang iba't ibang bati ng nakapaligid sa amin para sa kanilang dalawa. I
feel elated because I'm really going to ba an Aunt! Teyah's going to have a baby.

Though she's the youngest, I can't help but feel happy for her. Kasi finally, I can
see how both Dreigo and her love each other. Magdagdag pa ng baby in equation and
everything's going to be alright

"WE HAVE TO PLAN SOME BABY SHOWER, THEN!" Sinigaw ko sa kanila na sya naman
ikinatuwa ng mga kaibigan ko. Nagstart na silang magplano kung ang mangyayaring
baby shower.
Narinig kong tumunog yung phone ko at nakita kong nagtext si Breeze, tinatanong
kung ready na ba yung pinabalot nyang gift para dun sa baby shower. Maya-maya
nakita kong tumatawag na sya.

"Anong problema mo ba? Bakit kasi hindi mo ipinabalot to doon sa girlfriend mo?"
wala nang greet greet at nabbwitre buhay ko sa mga ito.

He snorted, "I can't rely on Fleur doing something

as complicated as that."

"Complicated?! Jusko, magbabalot lang ng regalo eh."

Napapailing na lang ako habang nag-aayos ng gamit sa maleta ko na dadalhin ko sa

seminar na pakana ng school. I should've been with my friends right now planning
for my twin sister's baby shower lalo na't ako yung nag-suggest na magkaroon ng
ganung ganap.

Speaking of Breeze, isa pa yan sa nagpapasikip ng utak ko. He has been bugging me
like there's no tomorrow. Lagi akong kinukulit. Konting bagay itatanong sa akin
lalo na nung nalaman nyang Bio graduate ako.

Lahat ng tanong niya about life itself sa akin itinatanong.

Napapa-face palm na lang ako sa sakit ng ulo sa isang to.

I still have the same reaction whenever he's near. Para akong kinukuryente pag
nandyan sya. Kakasabi ko pa lang noon na hindi na ako mag-iisip ng kung anong
related sa lalaki pero itong si Breeze, laging nakaharang sa space na dapat
dinadaanan ng overflowing ideas ko.

ANg nangyayari, sya lang lagi ang laman. "Breeze! Anak ka ng butaw! Bumalik ka na
sa girlfriend mo. Sumasakit ulo ko sayo."

I stuffed his gift inside the paper bag at nagready nang ibigay yung pag dumaan
sya.
Narinig ko syang bumuga ng hininga at binabaan ang boses, "Come and let me relieve
the pain." Minsan ang gago din nito eh. Hindi ba nya alam kung anong nagagawa ng
boses nyang yan sa akin? Saka ang landi-landi! May girlfriend, kausap pa din ako.
Aba matinde. "Ano na naman ba? Hindi ka ba dadaan dito? Nag-aayos pa ako ng gamit
para sa seminar ko sa isang araw!"

Napasinghap sya na parang may naalalang sabihin, "Speaking of gift... hindi ako
makakadaan dyan. I'm somewhere in Bataan for some business."

Napatingin lang ako sa hawak kong paper bag. Bigla akong nanghinayang kasi hindi
sya dadaan dito - which is werid because what the fck?

"Oh...okay." dahan-dahan kong sabi, "Ipabigay ko na lang pala kila Anne. Psh.
Walangya ka talaga."

"Yep, yun na nga lang. Sorry, Valley! Bawi ako next time. Alam mo namang ayaw
kitang nalulungkot. Bye!"

I sighed in relief nang i-end nya yung call. Di ko lubos maisip kung paano ako
nakakahinga pag kausap sya samantalang halos hindi ko na ibuga yung hininga sa
sobrang pagpipigil na mag-rumble about everything I am going through right now.

Masyado kasi syang comfortable kausap. Pero alam ko deep down, I shouldn't be
feeling this close to Breeze. I really have a bad feeling about this.

**

PS/AN: 3 updates in one....night? Kahit 1:52am na ngayon? Ah basta tatlong chapters

isang bagsak. Kahit nonsense nakalagay dyan, jusmiyo! In fairness, mabilis si
Breeze. may nickname na kay Thea. Mohohohoho. Ewan ko ba if I'm doing this right
pero...okay fine. Ang lamig-lamig, kailangan ko ng magsulat ng maiinit na scene
soon para maibsan ang lamig na ituuu! Dejk...ang pangit pakinggan! Lol. Pero
seryoso ang lamig. Bakiiit! At bakit din may girlfriend na si Nick Bateman?
Mashket. </3

=================

00006xx

00006xx

See you around

"I'll be fine, 'My." Kausap ko si Mommy ngayon habang naghihintay kami ng mga
kasama ko na sumunod sa pila ng buffet dito sa resort na pinag-stay-an namin sa
Morong, Bataan.

We arrived just a few hours ago and ang sabi sa amin eh tomorrow morning at 8am
yung start ng first session ng seminar. Sa pagkakaintindi ko kasi it's about
teaching Bio lalo na on how to cope up with fast growing information.

Nasabi ko na bang balak kong magturo ng Bio sa high school students? Oh edi ayan
na. Nung una talaga hindi ko alam kung anong gagawin ko once makatapos ako ng BS
Bio but following Amelle's step, I realize na gusto kong magturo.

Well, I could always settle with being a researcher but I think I'm too lazy to be
one. Pero titingnan ko pa din. I'm still undecided so I think this seminar would
help me think about it.

"You call anyone of us if something happens, okay?" I rolled my eyes with our
mother's frantic reminders. As if naman hindi ko kaya sarili ko, hindi ba?

"Yes, 'My. Wala naman mangyayari siguro. Saka kasama ko naman friends ko and some
professors so... kalma lang, 'My, ha?"

"Sorry, it's...okay whatever. I love you, baby girl." Nagpaalam na si Mommy at na-
weirduhan lang ako sa inaasal nya. Pero natatawa ako kasi parang alam ko na kung
bakit sya nagkakaganun.

We're her daughters and she's our Mom. Alam ko na takbo ng utak nun. With Teyah's
pregnancy and wedding shizzles, kinakabahan yan na baka sumunod na kami ni Ate Pao
- which I doubt for myself.

Remembering Keegan's shit and how I've turned into such cry baby made me thought
na, kiber muna sa lalaki. Ano naman kung naunahan ako ni kambal?

Meh.

But then, Breeze came into the picture.

Napailing lang ako. Ano ba itong iniisip ko. Maryosep. May girlfriend na yung tao
tapos kung anu-anong iniisip mo. Bumaling na lang ako sa mga kaibigan kong kasama
ko.

"Okay, guys. Alam niyo bang less than two weeks lang tayo dapat dito sa Bataan?"
sabi ng kaibigan kong si Amelia - isa sa thesis mates ko na napili din para
makasama.

"Anong nangyari?" tanong ko sa kanila.

"Aakyat daw tayong Mt. Samat." Pag-confirm ni Rodj na kasama sa mga nag-organize ng
seminar na ito.

"Aakyat? Dun sa may cross? Pwede bang magpaiwan na lang ako sa resort? I don't feel
like climbing mountains as of this moment." Suggestion ko dahil feel ko lang mag-
lounge sa tapat ng dagat. Pwede rin naman sa swimming pool dahil sa nahagilap ng
mga mata ko kanina pagpasok namin, meron silang infinity pool.

Rodj shrugged, "Malay mo after the seminar feel mo nang umakyat." Nauna na syang
kumuha ng pagkain sa amin dahil grupo na pala namin yung susunod. Walangya talaga
yung isang yun pagdating sa pagkain.

Right after we eat, kanya-kanya na kaming punta sa rooms namin. Actually, may
kasama ako sa room - si Mina. Mas maayos daw kasi sabi ni Rodj na may ka-buddy

kami para naman may kasama ang bawat isa papunta sa hall kung saan kami makikinig
sa talks and para na din pag naglibot sa resort daw.

Mina's one of my blockmates na kasama sa fansclub ni Keegan. She's a friend

actually. Kahit na kasali sya sa mga inlove kay Keegan, hindi niya ako inaaway. Oo,
may nang-aaway sa akin lalo nang malaman nilang hinahabol-habol pa din ako ni
Keegan ngayon.

Malay ko ba sa kanila kung bakit sila nagagalit sa akin! Nung nililigawan ako at
nung girlfriend ako ni Keegan, galit sila. Hanggang ngayon tinatakbuhan ko na,
galit pa rin sa akin. Saan ako lulugar? Simula talaga ng dumating yung lalaking yun
sa buhay ko nag turn ng 360 degrees ang lahat eh.

Binuksan ko yung pintuan sa room na naka-assign sa akin - Room 206.

We're in a two-storey villa-type building kung saan may several rooms. Na-occupy
namin yung buong lugar dahil marami-rami rin naman kaming nakasama ngayon. Almost
70? Ewan Basta 3 shuttle buses kami.

"Ay jusko po!" napahawak ako sa dibdib ko nang makita ko si Mina sa foyer tapat ng
bathroom namin habang kahalikan si Rodj.
Napahiwalay silang dalawa mula sa pagkain ng mukha ng isa't isa at napatingin sa
akin. Gulat na gulat pa silang nasa loob na ako ng kwarto. "T-thea!"

"Hello, Mina. Hello, Rodj. Ganda ng gabi no?" natatawa akong lumakad habang hila-
hila yung maleta ko at yung isang back pack papunta sa bakanteng bed. Dahil
malamang ko kay Mina yung may nakakalatag na bikini.

Nakailang segundo na akong naghahanap ng ipantutulog pero nakatayo pa rin sila

doon. Hindi nila alam yung gagawin kaya natawa ako. Bumagsak ako sa kama ko ng
kakatawa dahil hindi maipinta

yung mukha nila. "Anong...." Tawa pa din ako ng tawa. "...problema niyo?" tawa pa
din ako ng tawa dahil pareho na silang namumula.

"I think I'm forever scarred, guys." Sabi ko ng kumalma ako sa pagtawa at
nakahilata na lang sa bed ko. Ipinilig ko yung ulo ko patungo sa direksyon kung
nasaan sila.

"Saka bawal ka dito, Rodj ha?!" pinaningkitan ko sya ng mata at naghintay ng sagot.
Sila pa nagsabi na bawal magsama ang babae at lalaki.

Oo, binawalan pa din kami kahit na puro graduates na kami ng school. Nakakaloka
lang. Nagkibit balikat na lang ako ng panahong yun dahil wala namang magpupunta sa
room ko. Duh.

"I was born to break rules." Proud na sabi ni Rodj habang hinalikan uli si Mina.
Bago sya tuluyang makaalis eh binato ko sya ng unan, "Utut mu, Rodj! Tanggalin niyo
na kasi yung rule na yun para di ka na mahirapan."

"Oo na, kahit kailan ka talaga!" tinawanan nya ako at tiningnan si Mina, "Good
night babe."

I made some gagging sounds at their cheesiness. "Hay nako, Thea. Bakit kasi hindi
mo na lang balikan si Keegan?" nakatingin na lang ako sa ceiling nito. Bigla naman
akong napalingon sa sinabi ni Mina.

Itinukod ko yung braso ko para maiangat ko yung sarili ko at matingnan sya habang
sino-sort out yung bikinis nyang tingin ko eh wala nang matatakpan.
"Si Keegan? Babalikan ko?! Naririnig mo ba yang sinasabi mo?"

Napatanga lang sya sa akin at pilit yatang iniintindi yung pinagsasabi ko. "The
guy's after you, Thea. Hindi mo ba nakikita statuses and tweets nya?"

I looked at her incredulously, "At

talagang nagpapadala kayo sa posts niya? He should go off the social networking
sites and evaluate his self."

"What did the man do, anyway?" Alam ko, alam ko ipagtatanggol nya si Keegan pag
sinabi ko sa kanya yung mga narinig ko. Ako ang masasabihang hindi nakikinig dahil
hindi ko narinig yung buong storya. I know he's just after his prize pagkatapos ng
bet na yun. Mina, as I've said, is a fan of Keegan's. Dahil nga sa rasong yun kaya
sila nagkakilala at naging close at naging mag-boyfriend ni Rodj.

"You wouldn't understand, Mina. You'll side with him. I know how you guys go gaga
over him." Tuluyan akong tumayo at dumiretso papunta sa pintuan.

"But, Thea..." pagkontra pa rin niya sa akin pero pinutol ko yun, "Labas muna ako."

Hindi na ako nag-abalang magpalit muna ng damit. Sakto rin namang naka-cardigan at
pants ako dahil malamig sa oras na ito. I looked at my watch and it says eight
thirty.

Hindi ko na rin muna tiningnan yung itsura ng infinity pool at nagpatuloy lang ako
sa daan pababa sa mismong beach front. Nakita ko din sa isang side ng hagdanan yung
pangalan ng resort: Bali Palms.

Lumanghap ako ng sariwang hangin. Ang sarap lang na makaamoy ng ganitong klaseng
hangin lalo na't nasanay yung lungs ko na puro pulusyon sa Manila ang pumapasok sa
Sistema ko.
Naglakad-lakad ako sandali. Just looking at how the lights are illuminating from
under those trees. Hindi ko talaga makita yung kabuuan ng harap ng resort dahil nga
gabi na pero naaaninag ko yung crystal

blue waters from two of the biggest pools here. Nagsparkle sila na parang ginagaya
yung mga bituin sa langit.

The yellows of the light, blues of the pool, and the darkness of the night sky are
surprisingly relaxing for me.

I felt my phone vibrated at kinuha ko iyon mula sa back pocket ko, "Hello?" not
bothering to see who called me.

"You okay there, kambal?" narinig kong sambit sa kabilang linya.

"Oh. Teyah. Anong oras na bakit di ka pa natutulog?"

"I'm waiting for Dreigo. Ang tagal-tagal. Nagugutom na ako."

"Ano na namang pinabili mo dun sa tao?"

"Cheesecake!" masayang sambit ni Teyah. Napailing na lang ako at napatingin uli sa

watch. "It's nearing 10pm, kambal. Saan sya makakakuha cheesecake?"

Matagal-tagal bago sya makasagot, "Somewhere."

"Ang bully mo talaga sa asawa mo. So how's my niece or nephew cooking in there?"

"Fine... Sya nga nagsabi na gusto niyang cheesecake eh."

"Wow, wala pang dalawang buwan yan, nagsalita agad?"

"Duh. I'm the mother, I can hear his or her thoughts. Wag ka nga! Kamusta ka nga
dyan?"
"Well..." at kinuwento ko sa kanya yung nangyari sa buong byahe at kung hanggang
kailan ako magstay dito sa Bataan. I left the fact that I would stay another week
here all by myself habang yung mga kasama ko sa seminar eh uuwi na a week earlier.

Mag-extend ako ng one week, bakit ba.

Supposedly two weeks. Naging 3 weeks dahil na rin sa Mt. Samat adventures na
sinasabi nila pati ang napipintong mini get together. Nakalimutan ko din kasing

banggitin na magkaka-organization kami dito. Former Vice President yun si Rodj kaya
rin siguro nasama dito. He's one of my friends in the circle.

Nabanggit ko rin kay kambal na alam ko na kung anong feeling ng makarinig o

makakita ng live action. Well, sa akin kasi live action tongue shoving act lang
nakita ko. Much more bearable than hearing Jaxon fck some girl, hindi ba?

After some time, nagpaalam si kambal dahil inaantok na daw sya kahit na kararating
lang ni Dreigo galing sa pagbili ng cheesecake nya. Bully talaga!

Habang naglalakad-lakad ako sa seashore eh bigla na lang lumamig yung hangin. Hindi
kinaya yung ng cardigan na suot ko. Nawala din naman sa isip ko na January ngayon.
Hanging amihan ang pumapasok sa bansa tapos idagdag pa na nasa tapat ako ng dagat.

Naibalot ko lalo yung cardigan na suot ko sa sarili ko at napastop sandali para

ipasok yung kamay ko sa sleeves. Shit, bakit ganito kalamig - nanginginig yung
kalamnan ko.

"Just as what I thought. Oh." Napapitlag ako ng may maglapat sa akin ng jacket mula
sa likuran. "E-eh! S-sandali."

"Pumasok ka na sa loob, Valley. Malamig na. See you around."

Hindi ako makapaniwala sa nakikita ko.

Si Breeze - Wearing some thin white shirt with board shorts, mock saluting me
before turning his way and walk towards wherever he's going.

He lacks his usual hyper self and his shoulders was slumped. Masyadong
nakakapanibago yung boses nya. It seems gloomy and troubled.

Pero isa pang pinagtataka ko, BAKIT NANDITO SI BREEZE?

Parang iniisip ko lang sya kanina ah.

Wag ka nga mag-isip ulit, Thea. Baka kung sino pa yung dumating.

**

PS/AN: Dapat talaga dalawa ito kaso sunud-sunod na nagupdate ang WHFFM ni Seeyara,
TGWSM ni Blacklily, and lastly... Worthless ni jonaxx. And as a fangirl (not as
lucky as Meg though) hindi ko napigilang hindi basahin. Like..alsdjaljfagjg! Can't
contain my feels. Especially sa Worthless. Huhuhuhu #WorthlessFinale Gusto ko din
sana i-hastag sa twitter yung #DaddyNaSiNoah just like what we did with Rozen sa
Heartless. Oh well, okay na yan. Hihihi. K. Peace yo! Mamaya ulit.

=================

00007xx

00007xx

Flowers
It's been five days since we've arrived at kausap ko ngayon si Anne sa phone. It
was two days after kambal's baby shower.

"No way!" hindi makapaniwala kong sabi kay Anne. "Oo nga. Kahit kami nagulat."

"Anong ginawa niyo after nun?"

"Parang wala lang, nakita pa nga namin yung ginamit na basin ni Teyah. Jusko po,
nakakatakot yung isang yun magalit ngayon."

At this point, ini-imagine ko na lang kung anong itsura ni Dreigo nang maabutan
nyang isa-isang sinusunog ni kambal yung collection nya. Nakita ko yun sa study nya
once nang bumisita kami dun. Teyah toured us inside, yun yata yung dinala yung
Jaguar nya ni Jett.

I wanna hug Dreigo, though. That must've been rough - ikaw na nga mangsusurprise sa
asawa mo, yun pa igaganti. Aba matinde. Tapos birthday pa nya nung oras na yun -
what a happy birthday it is.

"Nasan na yung dalawa kong kapatid ngayon?"

"I don't exactly know dahil nasa duty ako, duh. Malamang yung ate mo nasa daycare.
Si Teyah siguro eh pinaplano yung kasal nila or baka tinotorture ulit si Dreigo."

"Ay, sorry naman. Kamusta si Blade?"

Napatawa sya nang bahagya sa tanong ko, "Ewan ko. Malay ko. Di ko na crush yun." At
defensive na yung mode nya. Parang kinakamusta ko lang si Blade. Psh.

Nang ma-open ang topickay Blade eh agad din namang iniiwas ni Anne yun. Nagbalik
kami sa kung anong ginagawa ko ngayon - which is wala dahil nakatunganga lang ako
ngayon sa kisame ng kwarto namin ni Mina. "Teka, may naalala ako. Bakit ikaw
nagbalot ng gift ni Breeze? Do you like Breeze, Thea?"

"Pag pinagbalot ng regalo, like agad? Hindi ba pwedeng idinaan nya sa condo yun
tapos nagmamadaling umalis hindi na ako naka-angal kaya ako na nagbalot?"

"Doesn't he have a girlfriend or something?" Napabuntong hininga naman ako ng di

oras nang marinig ko na namang may girlfriend si Breeze.

Ano bang problema mo Thea Valeria?

"Sabi niya masyado kumplikado ang pagbabalot ng regalo para kay Fleur." Na gusto
kong idikit sa floor dahil mukha naman syang sahig. Muntik maging flat yung harap
eh. Napatingin tuloy ako sa dibdib ko and sighed in relief. At least yung akin
lalamang ng ilang buhos ng fats, thank you for these Mother Nature! May panlaban
ako.

Ay nako, hindi ko na talaga alam kung anong meron sa akin. Sinong lalabanan ko? Ni
ayaw ko na mag-isip tungkol sa lalaki, please.

"Parang pagbabalot lang ng regalo eh. Hindi wife material yung babaeng yun." Anne
disgustedly commented on what I said. Ang advance talaga kahit kailan ng babaeng
to. Girlfriend lang tapos asawa agad? Bakit po ba ganito ang mga kaibigan ko, "Ang
fast forward mo talaga. Edi hindi na wife material. As if naman naghahanap ng
mapapangasawa yung si Breeze."

"Sa bagay. Observing Breeze, maloko eh. Parang hangin - he comes and then goes like
whoosh!"

"Dami mong alam, Anne."

"At dahil marami akong alam, in demand din ang beauty ko sa lab. Sige na, bye!"

After that, ibinato ko yung phone ko sa side at muling tumulala sa kisame. I find
the the ceiling more interesting than exploring the beach for today,

Lumabas si Mina galing sa bathroom at saka tumalon sa right side ng kama ko, "Oh my

god, girl! Magswimming na tayo!" hila nya sa akin mula sa pagkakahiga ko sa kama.
Kakatapos lang ng pang-apat na araw ng seminar at ayaw ko nang lumabas ulit sa
kwartong ito. Gusto ko na lang ay ang matulog.

"Ayaw ko, Mina. Ang sakit-sakit ng pwet ko sa kakaupo." Kumuha ako ng unan sa tabi
ko at isinubsob sa mukha ko. Ikaw ba naman, ilang oras nakaupo at nakikinig sa mga
speakers - may isa pa kaninang nagsalita na kulang eh kumanta ng lullaby para
makatulog ako habang nakaupo.

"Kaya nga kailangan mong magstretching! Dali na. Sayang yung bikinis na dala mo."
She was already wearing her solid red two-piece suit with matching maxi cover-ups.
Bagay na bagay yung pula against her milky skin complexion.

"Hindi ka ba nilalamig dyan sa suot mo? Hindi naman summer." Puna ko dahil totoo
namang malamig... sa gabi nga lang. But still!

Naramdaman kong umalis sya sa side ko at hinawakan nya yung paa ko para hilahin
paalis sa kama, "Nasa beach tayo and sa gabi lang naman malamig. It's 4PM! May
natitira pang init nyan. Halika na!"

Nakarinig ako ng pagunzip ng bag at may ibinato sya sa akin.

Isinantabi ko yung unan at nakita kong isang pares ng two-piece suit ang ibinato
niya. "No. Mina, iwanan mo na ako dito. I'm too tired to change." I groaned out
loud at isiniksik yung mukha ko sa katabi kong jacket ni Breeze.

Hindi naman yata talaga ako nananaginip nung dumating kami dito dahil hanggang
ngayon nasa akin pa rin yung jacket nyang amoy sya. Not that I was sniffing it or
anything.

The reason why it's still with me is because after nung pagbibigay nyang yun ng
jacket, hindi ko na ulit

sya nakita. For the past few days, tuwing pagkatapos ng seminar, lumalabas ako at
sumasama sa grupo para maglibot at tumambay kung saan man.

"Tatayo ka dyan o ako magpapalit sayo?" pagbabanta nya sa akin habang nakatayo at
nakapamewang. Pagkaraan ng ilang segundo, bumuga sya ng hangin at nagsimulang
magmartsa papunta sa akin. Inilatag nya yung bikini sa isang tabi at nagsimulang
hilahin yung suot ko tanktop. "Mina - pota! Mina - ito na! Magbibihis na ako."
Kumawala ako sa pagkakahila niya at nakita ko syang nag-smirk.

"Effective." Tumawa sya ng malakas pero agad naman syang napatigil dahil may
biglang kumatok sa pintuan. Sabay kaming tumitig sa pintuan at hinihintay kung sino
man yung papasok. It's either Rodj or Amelia or kung sino mang iba pa naming
friends.

"Flowers po for Ms. Herrera." Sambit nung nasa kabilang side ng pinto. I gasped in
utter surprise. Nakita kong dahan-dahang lumingon sa akin si Mina slack-jawed.
"OMG." Unti-unting nagliwanag yung mukha nya at kulang na lang eh manginig sa
kilig.

"Ugh. Hindi nakakatuwa, Mina." Hirap na hirap akong tumayo mula sa bed at nagpunta
sa pintuan. Pinigil ako ni Mina, "No! Nooo. Kinikilig ako. Wait!"

Inunahan nya akong magbukas ng pintuan at sya na mismo yung kumuha ng 11th flower
delivery since the morning after we arrived. "Kinikilig ka lang dahil kay Keegan
yan galing. Ilang beses ko bang sasabihing -"

"SHIIIIIT!" napasigaw sya ng makita at mabasa nya yung nakapaloob na card sa ibabaw
ng mga bulaklak. Well, kudos to Keegan for giving flowers with differen
arrangements. Effort yun, but meh it still feels off. May habol ito

kaya maghabol lang sya forever.

Mina's face was plastered with a shit-eating grin at niyayapos nya ng mahigpit yung
flowers. I assumed na it wasn't for me kaya nagsimula akong magkibit balikat at
bumalik sa higaan ko - sana wala na ulit flowers na isesend dito from Keegan, "Oy!
San ka pupunta?! You gotta read this!"

Isinapak nya sa mukha ko yung card na naglalaman ng hand-written blabbers ni Keegan

for me, "See you soon, babe...?" kumunot ang noo ko sa nakasulat, "I call that
shit. Oh, sayo na yan. Picture-an mo. Post mo sa Ig, twitter, fb, whatever." Sa
labing-isang pagbibigay ni Keegan ng bulaklak with cards - lahat yung na kay Mina.
Sabi ko naman sa inyo kasama sa fansclub ni Keegan yan. I bet nasa IG na lahat ng
cards na ipinadala nya at pinagkaguluhan nay un ng mga followers nya na kapwa nya
fans.

"Nakapost na kanina pa pagkuha ko. Nakakailang likes na rin."

"Oo na, sige. Gawin niyo na akong instrumento sa pagpapakilig ni Keegan. Ano ang
nakita niyo dun?"

"Anong hindi pwedeng makita? He's perfect! Drifter - athlete, straight-A student,
ang bait-bait pa nya. Lagi syang nakangiti! Alam mo bang ang swerte-swerte mo at
hinahabol-habol ka nitong ni Keegan?"

I snorted at her statement. Pakitang-tao talaga yung Keegan na yun - been there,
done that. Minsan akong nabulag ni Keegan but not again. Masyado nilang sinasamba
si Keegan ni hindi nila alam yung ugali ng tao.

Makikipagpustahan na din ako sa mga kaibigan nun na nung time na nakaporma sa akin
yun may iba't ibang babaeng kasama yung sa loob ng sasakyan nya. Speaking of
sasakyan, napansin kong never

nya din akong hinatid or sinundo - in short, nagpaligaw ako sa school. Samantalang
laging paalala sa amin ng mga nakakatanda sa amin lalo na para sa henerasyon namin
eh: 'wag na 'wag magpapaligaw sa school, kalsada, o kung saan man. Dapat sa bahay,
magpunta sila sa bahay at harapin ang mga magulang.

Shit, right? Nung nagpaulan ng katangahan, naiwan akong mag-isa sa labas - nahagip
ko lahat eh.

"Don't judge a book by its cover." Mahina kong bulong habang nagre-ready'ng
magpalit na. Naisipan kong magpahangin sa labas. Masyadong amoy na amoy yung
bulaklak sa loob ng kwarto at nakakasuffocate iyon.

**

Pagkatapos kong magpalit eh agad akong hinila ni Mina palabas ng kwarto. Ang huli
kong kita dun sa mga bulaklak eh nakadisplay na sa gitnang table sa pagitan ng mga
kama namin. Mamaya pagbalik ko sisiguraduhin ko nang wala iyon sa loob ng kwarto
namin. I'll let Mina indulge in Keegan's efforts first.

I chose to wear a white bikini partnered with a tassel cover-up. I'm also wearing
some drawstring floral shorts at bitbit ko yung jacket ni Breeze - with the sole
purpose of giving it to him back if ever I see him roaming around.

And the thought of seeing him made me feel giddy - which is weird.

Ugh, ano bang meron talaga kay Breeze? Parang gusto mo lang itapon sa kung saan yun
nung nakaraang linggo dahil sa nonstop na tanong niya sayo about fishes and corals.

Quarter to five na nang makapgsettle kami sa malayo-layong part ng pinanggalingan

naming building. This is actually where I saw Breeze last time. Hmmm, I wonder kung
nandito sya.

"Thea, hindi ka ba lulusong?" tulak sa akin ni Amelia

gamit yung tuhod nya. Napansin ko namang nagkalat dito yung cover-ups ng mga babae
at halos lahat ng kasama namin eh papunta na sa dagat at ready'ng ready na silang
magbabad.

I looked up to Amelia, "Baka mamaya. Ako na lang muna magbantay nitong gamit niyo."
Nagkibit-balikat lang sya at ibinato sa akin yung suot nyang tank top. Walangya
yan.

Himala namang humid ang panahon sa oras na ito kaya wala silang atubiling
nagsitakbuhan patungo sa tubig. At least hindi ako magsisising sumama sa kanila
dahil lang nangatog yung kalamanan ko sa sobrang lamig. Buti na lang!

I reached for phone na nasa bulsa ng jacket ni Breeze at nagtry mag-take ng

pictures nila habang naghaharutan sa sa tubig. Para silang mga batang ngayon lang
nakatuntong sa beach. Parang mga sira.

After some time, tumayo ako para i-stretch yung mga binti ko. Napagad na rin kasi
akong mahiga, umupo at manood kaya naisipan kong mag-dip ng paa sa dagat. Hindi pa
man ako nakakalayo mula sa pinanggalingan ko eh may narinig na ako sumisigaw na
babae.

Sumisigaw na umiiyak, "I hate you, Araujo! I hate you!!!"

Hearing the last name made my spine stiffen. Don't tell me nandito agad si Keegan?
The fu -

I whipped my head to the side to see kung siya nga ba yun o hindi.

But to my disappointment, wala na akong nakitang komosyon. Walang babae at walang

lalaking humahabol or naiwan malapit sa pwesto ko. Nakikita ko lang eh isang villa
na ilang metro lang ang layo sa akin at iisang ilaw lang naka-switch don.

Pagtingin ko sa malayong side ng kahabaan ng seashore eh naaaninag ko ang likod ng

pamilyar na lalaki - pinag-isipan ko pa kung babalik ako sa pwesto namin at kukunin
yung jacket nya or hahabulin ko na lang sya at sasabihin kong ibabalik ko na yung
jacket.

Pero wala akong pinili dahil hinayaan ko lang yung sarili kong titigan sya and let
my hands wander through my phone to take some photos.

Better luck next time. At least hindi nga talaga ako magsisising sumama sa
nagpupumilit ni Mina.

**

PS/AN: Isang update lang na naman ang kinayanan ko sa buong magdamag. Bakit! Bakit!
Bakit! Ibibigay ko ulit na rason eh nagupdate si Seeyara ng WHFFM at si jonaxx ng
ONOL. Mihihihihi. Malapit na. Malapit nang mangyari ang inaasam-asam ng lahat. Ehe,
dejk.

=================

00008xx

00008xx

Jacket

Idinilat ko ang mga mata ko at nakita kong nakatayo ako sa tapat ng isang pamilyar
na villa - ito yung natapatan ko nung isang gabi nang maglakad-lakad ako. Ang
pinagkaiba ngayon, ako lang yung mag-isang nandun at madilim ang paligid. Malakas
ang ihip ng hangin at madilim ang kalangitan. Natatabunan ito ng maiitim at animo'y
galit na mga ulap.

Tuluyan na yatang naging bagyo yung sinabi na low pressure area ni Kuya Kim nung
isang gabi. Kaya siguro malakas at mas lalong lumamig at hampas ng hangin.

Tiningnan ko ang suot ko at nakita kong naka-fleece shorts lang ako at natatakpan
ng isang knitted hoodie cover-up. Teka, nasan yung mga kasama ko?

Lalakad na sana ako sa direksyon pabalik sa building kung nasaan yung room ko pero
bigla na lang bumuhos yung napakalakas na ulan. It's heavily pouring zero
visibility na ang lahat. Naririnig ko rin yung hampas ng bawat alon sa shore.

Dahil nasa ilalim lang ako ng puno ng buko, mabilis akong nabasa at nangatog sa
lamig. Shit, yung cellphone ko nasa bulsa ko lang, panigurado basa na rin ito. I
was trying to reach for my phone na nadikit na sa tela nung shorts kong suot nang
may kung force ang sumalpok sa likuran ko.

"Anong ginagawa mo dito?! May bagyo, Thea." I squealed in shock nang may yumakap sa
akin mula sa likod at nakaramdam ng makapal at mabigat na tuwalya sa ibabaw ng ulo
at balikat ko.

Bago

ko pa man matanong kung sino sya, dahil hindi ko marecognize yung boses dahil sa
lakas ng buhos ng ulan, nagawa nya na akong isabay sa paglalakad nya patungo dun sa
private villa. Nagawa niya yun dahil sakop na sakop nito yung buong katawan ko.

Kung sino man itong lalaking ito eh wala syang suot na kahit anong pantaas at
ramdam ng legs ko yung manipis niyang board shorts.

Kasabay ng bawat hakbang namin ang paulit-ulit na pagtama ng balat namin sa isa't
isa - that caused my body to shiver and be covered with goosebumps.

Wala akong nagawa kundi ang magpadala sa mga lakad nya hanggang makapasok kami sa
loob. Nangangapa akong hinawakan ang pintuan at hinintay ko kung sino man itong
lalaking ito na makapasok saka ko itinulak pasara. Sumandig ako against the door
dahil wala akong lakas na kumapkap ng pader at kung anong furniture.

Besides, basang-basa na din ako, I don't want to ruin things inside this villa.
From what I saw sa brochures maganda ang ayos ng mga villa dito sa Bali Palm.
Madilim at ngayon ko lang narealize na naputulan ng supply ng kuryente ang buong
lugar. Pilit akong umaninag ng kahit anong bagay sa gitna ng dilim pero wala talaga
akong makita.

Ni walang buwan na pwedeng magsilbing ilaw dahil sa rain clouds. It's pitch black
inside pero kahit wala akong nakikita, ramdam na ramdam ko pa din na may taong nasa
harapan ko. The same guy who dragged me in here.

I can't see anything but I can feel and hear anything. I stared ahead but my eyes
keep on darting on every corner - dahil I can feel

his boring stares. It's so intense, my skin started to prickle. I pressed myself
harder against the door and tried to claw at it. Ni hindi ako makaiwas sa kanya
kasi he's crowding the teeny tiny space left for me to start moving away.

"Thea..." I heard him whisper. Kasabay nun ang pagkaramdam ko sa maiinit nyang
palad na dahan-dahang humaplos sa kaliwang pisngi ko.

Rinig na rinig ko yung kabog ng dibdib ko against my chest. Gusto nitong kumawala
dahil sa marahang pagkakahawak nito sa mukha ko. I felt his other arm resting
against the door. It's as if caging me making me incapable of running away.

Yung mga kamay ko eh fisted pa din sa side. Naestatwa ako sa pagkakatayo. He's so
close I can't even tell if there's still space in between us.

What the fck is going on? May bagyo! Tapos nowhere in sight ang mga kasama ko, and
then this? Shit, magkakasakit ako nito dahil sa basang damit!
Bigla akong nakarinig ng kulog na sinundan naman ng matatalim na kidlat. Nanlaki
yung mga ko at dumoble yung kabog at bilis ng pintig ng puso ko. Naging dahilan ang
mga iyon para mapapitlag ako at mapakapit sa malalaking braso nya.

Ilagay niyo na ako sa pinakamadilim na lugar pero wag na wag niyo akong paparinggan
ng kulog at kidlat. I'm freaking frightened of those!

Naging mabigat ang paghinga ko. I'm trying to calm myself dahil walang maitutulong
ang pag-panic. Kailan kong magtalukbong! I need pillows and some thick comforter to
protect me from them - sht sht sht!

All unnerving

thoughts left me when I felt his lips encaging mine. Inilapat lang nya yung mga
labi niya dun, he's not moving. And because of that, ramdam na ramdam ko yung kurba
ng mga labi niya pati yung ibinubuga niyang hininga eh ramdam na ramdam ko din.

Those feelings went straight piercing my abdominal muscles. Napasinghap ako dahil
sa nangyaring yun. This is....this can't be. I should never feel like this
especially with just a kiss, right?

As if something clouded my mind and all rational thoughts were washed out, umakyat
yung kamay ko papunta sa mukha nya. I felt his strong jaws ticking as if stopping
himself from doing whatever he's thinking.

Naramdaman ko namang lumandas yung pareho nyang kamay patungo sa bewang ko. He
shifted his position kaya ngayon, nakayuko na lang sya at nakahawak sa bewan ko
while I was being pressed further against the door. Hindi pa din ako bumitaw sa
mukha nya kahit na hindi ko maaninag kung sino ba talaga sya.

He reached forward and assaulted my lips once more. I felt his fingers digging on
my waist. I was little bit ticklish kaya muli akong napasinghap sa ginawa niyang
pagpisil. He took advantage of that and slipped his tongue inside. He leisurely
explored my mouth with slight touches of his tongue here and there eliciting a moan
from me.

I inhaled deeply and even though he was soaked due to the rain, the faint familiar
scent of him invaded my sense of smell.

"Breeze..."

**

I felt somebody shaking me. I cracked my eyes open pero muli ko iyong naisara nang
masilaw ako sa sinag ng araw. "Thea...?"

Ngayon, it was just short bursts of poking my arm. I groaned out loud dahil nandun
na! Who the hell had the permission to wake me up?! Ang ganda na ng panaginip ko
eh.
"Thea!" Malakas-lakas na sabi ng lalaking nasa tabi ko.

Nilingon ko ito at muntik pa akong mahulog sa pagkakahiga ko sa lounger dahil sa

nakita kong katabi ko. He was topless for freak's sake! He's also wearing his
signature amused face - parang yung mukha niya nung nakita niya akong sumasayaw at
kumakanta sa kwarto ko nung nakaraang taon - But today, it was almost contorted
into a frown. Nagtatalo yung pagngiti at pagkunot ng noo.

"B-Breeze..." I stuttered and even flushed before him. I cleared my throat then
repeated myself, "Breeze. Anong problema?" Hawak-hawak ko na sa mga oras na ito
yung lalamunan ko dahil biglaan na lamang nanunuyot yun. Napadako yung tingin ko sa
katawan niyang ngayon eh namumula-mula na dahil sa sikat ng araw.

"You were groaning and clutching onto the jacket, may sakit ka ba?" inilapit niya
yung mga palad nya patungo sa leeg ko para siguro kapain kung nilalagnat ako pero
agad akong lumayo and I scrambled to stand on my feet. Ipinantakip ko yung jacket
na hawak ko sa katawan ko dahil feeling ko I'm exposed before him. "H-hindi. Okay
lang ako, mainit lang siguro."

"Is that my jacket?" dumako

yung tingin nya sa hawak-hawak kong jacket. Ganun din naman yung ginawa ko kaya
narealize kong jacket nya pala yung naaamoy ko sa panaginip ko.

For the past sixty six hours, lagi kong hawak-hawak yung jacket everytime we would
go out to the beach. Kahit break from the sminar session, lagi kong dala dahil baka
mamaya makita ko sya. And that would be a great time to give his jacket back.

Pero nalungkot ako bigla nang marealize kong kailangan ko nang ibigay sa kanya ito
ngayong nakita ko na sya ulit.

Naging clingy ka na sa jacket, Thea Valeria. Ano talagang problema mo sa utak?

"Ah...oo. Nagbabakasakali kasi akong makikita kita. Kaya dala ko. Ano..." Muli na
namang uminit yung pisngi ko. Buti na lang nakayuko ako.

Narinig ko syang tumawa na para bang may naalala. "Oh. Oo nga pala. Hinahanap ko
kasi yan," panimula niya. "Nakalimutan kong ibinalot ko sayo yan nung unang dating
niyo dito....okay." ginulo nya yung buhok nya na kanina pa rin namang magulo kaya
no use din.

Bumagsak yung balikat ko sa sinabi niya. Nakalimutan niya? So unintentional yung

pagbibigay nya ng jacket? Walangya, naging clingy pa naman ako sayong jacket ka.

"O-oo. Ito nap ala. Thank you." Nginitian ko sya ng pilit at iniabot yung jacket sa
kanya. Bahagyang dumaplis yung mga daliri nya sa kamay ko nang abutin niya yung
jacket sa akin.

"THEA! THEA! THEA!" Sunud-sunod na rinig ko sa pangalan ko. Napatingin ako sa

direksyon kung saan galing yung boses at nakita kong tumatakbo si Mina habang
nakatitig sa phone na hawak nya.

Napakapa ako sa bulsa ng fleece shorts ko pero wala pala dun yung phone ko.

Oh shit!
Napaatras ako at naghahanda nang tumakbo palayo sa at magtago sa pagpupumilit Mina
na kausapin ko si Keegan. Tumalikod ako sa direksyon ni Mina at tinanggal yung flip
flops ko nang may humawak sa braso ko.

Nakita niya siguro yung itsura kaya nagtanong sya, "You need some place to
hideout?" Tiningnan ko lang sya at nakita kong unti-unti syang ngumiti ng
nakakaloko. I was looking at him and Mina back and forth pondering what I should do
next - nod and agree at Breeze or be caught by Mina?

Tumingin ako kay Breeze na naghihintay ng sagot ko at tumango.

Bumitaw yung kamay nya sa braso ko. I was waiting for him to go first pero nang
matanggal nya na rin yung suot nyang flip flops at kinuha yung hawak-hawak ko,
hinigit niya yung kanang kamay ko at sinalop ito ng malalaki nyang kamay.

He bolted out at wala na akong nagawa kundi ang humabol sa malalaki nyang habang
patakbo. Shit, legs! Makisama ka!

**

Habit ko na ang mag-update ng madaling araw. Bakit? BAKIT! Char charot. Kung MMK
lang ang nakaraang updates? Jacket ang magiging title nun. Ang clingy sa jacket ni
Thea. Yung totoo?

=================

00009xx
00009xx

Octopus

Hindi ko inakalang ganun kahirap ang tumakbo sa buhanginan. Ngayon ko lang

naranasan na mag-marathon sa buhangin at alam kong hindi na ako uulit. Malayo-layo
din kasi yung tinakbo namin at napansin kong wala na masyadong tao - I mean, wala
na talagang tao. Kami na lang yung nandito.

Hindi ko alam kung nasan kami dahil focused ako sa paghahabol ng takbo nya, focused
rin ako sa feel sa mga kamay naming magkasalop habang tumatakbo.

Oo na, kinikilig ako.

I don't even know why pero habang tumatakbo kami, wala na rin akong nakita kundi
sya. There's no ounce of fat seen in his body. He's all body and muscle and now,
it's currently glistened with sweat.

Jusko po. He's so hot and the weather's so hot - my whole body's burning.
Especially my legs dahil kakatakbo. Curse you, Keegan! Kung hindi dahil sayo at sa
pangungulit mo hindi ako tatakbo sa buhangin.

Nakastop kami ngayon sa tapat ng isang malaking nipa hut in the middle of nowhere.
Para kaming isolated survivors ng isang crash or whatever. I heard Breeze release a
deep breath at naramdaman kong bumitaw sya sa akin para maiayos yung buhok niyang
nagulo.

Napayuko ako at napatukod sa tuhod ko at saka hinabol yung hininga ko. Fck! I'm fit
and I regularly run and exercise pero bakit ako hinihingal ng ganito. Iba talaga
ang buhangin sa patag na kalsada.

Sa hindi malamang dahilan eh hindi ganun kainit ang buhangin kaya napasalampak ako
ng upo dun. My legs just gave up at gusto ko nang umupo at magrelax at parang ayaw
ko nang kumpletuhin ang natitirang limang araw ng seminar.

Tutal pinapauwi na rin naman ako ng mga kapatid ko para sa final preparations para
sa wedding ni Teyah. Pero dahil gusto kong mapag-isa at makapag-isip gusto kong
magstay pa talaga ng isang linggo dito after the two weeks ng seminar. Kaso bago
kami umalis last January 14, sabi magextend pa kami ng one week para sa Mt. Samat
adventures na naisipan nila Rodj.

"Penny for your thoughts?" nabigla ako nang marinig kong magtanong si Breeze sa
tabi ko. Napansin ko din na umupo sya katabi ko sa buhanginan.

Ano daw? Pennies? Penis?! ANO?!

I looked at him wide eyed, "Anong sabi mo!?" Napatingin naman sya sa akin nang
nagtataka, "Ano? Penny for your thought. Tinatanong ko kung anong iniisip mo."
Kumunot yung noo nya dahil akala nya yata hindi ko alam meaning nun!

Pero, jusko! Yung utak ko... kasingkulay na ng dahon ng coconut trees na

nakapalibot sa amin.

"A-alam ko yung meaning nun! Tss. Anong tingin mo sa akin? Tanga?"

"Eh bakit mo tinatanong kung anong sinabi ko?"

Naramdaman kong uminit yung leeg ko paakyat sa pisngi ko. "W-wala. Hindi ko kasi
narinig! Bigla-bigla ka kasing sumusulpot." Humarap ako sa kalmadong dagat at pilit
na pinapakalma yung init ng mukha

ko. Mapapahamak ka ng utak mo, Thea. Tigilan mo ang pag-iisip ng kung kabulastugan
pag nandyan at katabi mo si Breeze.

"Naibigay mo ba yung regalo ko para sa baby shower ni Teyah?"

"Opo boss." Itinupi ko yung mga binti ko at iniyakap yung mga braso ko doon.
Ipinatong ko yung ulo ko sa pagitang ng mga tuhod ko. "May utang ka sa akin! Yung
gift wrap na ginamit ko dun." Sabi ko sa kanya habang humihiga sya sa sand.

Ipinatong niya yung binti nya sa isa pang binti - I saw his muscles flex dahil ang
nakikita ng peripheral vision ko eh yung lower part ng abs nya pababa sa legs.
"Bayad na ako. Nandito ka na sa secret place ko."

Pinilit kong huwag yun llingunin at titigan dahil awkward yun saka... mahiya naman
ako sa sarili ko. Kailangan ng tumino ng pag-iisip ko - kalimutan mo na yung
napanaginipan mo kanina, Thea.

"Ang corny mo. May secret place ka pang nalalaman eh alam din naman to ng mga staff
ng resort."

"They maintain the place, Thea. Speaking of place..." Bumalik sya sa pagkakaupo at
iniikot nya yung sarili para yung upper body na nya yung nakatapat at nakikita ko.
"...Bakit parang ayaw mong makasama yung kaibigan mo kanina?" Iniunan nya yung
dalawa nyang braso sa ulo nya at tumingin sa akin, naghihintay ng sagot.

"E-eh kasi... nasa kanya yung phone ko."

"Edi dapat mas lalo mong kinuha yung phone mo? Phone mo yun eh, bakit tinakbuhan
mo?"

Pumikit ako. Iniisip ko kung ise-share ko ba sa kanya

o... okay, I'll share it. What would be the probability of him knowing my dckhead,
ass-lying ex, right?
"Alam ko naman kasi na yung ex ko yung nasa kabilang linya nung phone ko. I don't
how she got my phone pero nakuha nya at alam kong kung hindi nya tinawagan yun eh
sinagot nya yung tawag nung gunggung na yun."

"Yun ba yung..." he cleared his throat before continuing kaya napatingin ako sa
kanya, "Siya ba yung dahilan kung bakit ka umiiyak last time?"

Napabitaw ako sa pagkakayakap sa binti ko at napatanga ako sa kanya, "Paano mo

nalaman yun?"

"So...siya nga?" Nag-aalangan nyang pasimula, "Dreigo told me. Nung bigla syang
umalis sa condo nung nagpa-party ako." Iniangat nya yung isa nyang braso at
itinakip sa mukha nya.

"So, wow...chismoso na rin pala kayo ni Dreigo?" He grunted upon hearing my

question at Imbes na mainis ako eh natawa pa ako sa naging reaksyon nya.

Ang cute.

"Syempre... tinanong ko kung anong nangyari. Yung bestfriend ko biglang aalis dahil
lang sa isang babae? That's unusual." Tumango-tango lang ako. Hindi na ako nagtaka
sa sagot nya dahil nasa itsura naman nilang magkakaibigan ang pagiging babaero.

"If you don't mind asking... what did your ex do na naging hell bent ka sa pag-iwas
sa kanya?"

Babaero na, chismoso pa. Mahangin, makulit, at gwapo. Ano pa ba ang kulang sa
listahan ko ng katangian ni Breeze? Bakit may nakalagay na gwapo dun? Sinabi kong
gwapo sya?
Pag nasa ilalim ng strobe lights. Psh.

"Well, pinagpustahan lang pala

ako. Tiningnan nila kung gaano ako kabilis mapapasagot ni... nung ex ko. Hindi ko
na rin naman matatawag na ex - wala naman yatang naging relasyon sa amin. One month
lang ang itinagal. So... whatever."

"HE WHAT?!" Daig pa nya ang mga kaibigan ko kung maka-react sa sinabi ko. His nose
was flaring with anger, yung mukha nya namumula. Anong problema nito.

"Chill, Breeze. Chill. Yung pangalan mo Breeze pero hindi ka mapakalma at

mapalamig?"

"No. He...he actually did that?" maamong nyang tanong sa akin, pilit na kinakalma
ang sarili.

"Hindi, Breeze. Joke lang yung sinabi ko. Magpapakwento ka tapos ganyan mga
tanungan mo?"

"I wanna punch his face right now. Whoever that is, wag mong ipapakita sa akin yun.
Masasapak ko yun." Napasabunot sya sa buhok nya dahil sa inis. Bakas muli sa mukha
niya yung galit.

"Uhh...Breeze?" napatingin sya sa akin at napansin kong mabilis yung paghinga nya.
"Kalma ka lang." Inilapat ko yung kamay ko sa likod nya at hinagod iyong pabalik-
balik - awkwardly. Dahil hindi ko mapigilan ang hindi mag-shiver dahil sa pagtama
ng balat nya sa palad ko.

Hinawakan nya bigla yung kamay ko para pigilan. Tiningnan ko sya at hindi ko mawari
kung anong klaseng tingin yung ibinibigay nya sa akin. He seems conflicted and
pained.

"Thea..." Nakaka-sikip ng dibdib yung pagtawag nya sa pangalan ko, kaya nag-iwas
ako ng tingin. Humigpit yung hawak nya sa kamay ko ng ilang segundo.

"You know how to swim?" tanong niya sa akin. Nagbalik na sa dati yung mukha niya.
Yung makulit at laging naka-smirk na mukha niya. Tumango lang ako sa tanong niya na
naging dahilan para biglaan syang tumayo. Hindi na nya ipinagpag yung buhangin sa
katawan nya at hinila ako patayo.

"Let's go swim!" At muli na naman akong napatakbo sa buhanginan habang hila-hila ni

Breeze.

**

"May octopus ba dito?" tanong ni Breeze sa akin habang sya nasa dagat at kung anu-
anong kalokohan yung tinatanong.

"Wala. Nandun sa pinakailalim. Gusto mo sisirin?" pang-aasar ko sa kanya. Kakaahon

ko lang din kasi mula sa tubig at nakaupo ngayon sa nilatag nyang towel sa ilalim
ng isang shade. Wala akong makita lounger as in bare yung itsura nung lugar kung
nasaan kami ngayon.

"Bakit wala akong nakikitang any sign of loungers dito? Or colorful flags?" I asked
him while digging sand.

"Because... I like the view raw and natural. I just want the sea and peace I can
get from it. Why? You want some loungers?"

Napanganga lang ako sa sagot nya. Maganda naman talagang walang ibang distractions
when it comes to the scenery. Umiling lang ako sa tanong nya dahil ayaw ko nang
mag-cause pa ng hassle sa mga staff. It's much more relaxing sitting against the
sand.

At oo, nakabikini lang ako. I don't know what gave me the courage to take my fleece
shorts and hoodie cover up but... here I am with Breeze, wearing only a bikini, wet
and looked like a prune due to my excessive time inside the waters.

"And to answer your question - Sorry, I don't do seas. I do something else." Nag-
wiggle up and down yung kilay nya at nagets ko yung sinabi niya. Kumuha ako ng
buhangin mula sa side ko at ibinato sa kanya. Hindi naman yun umabot sa kanya dahil
ang layo nya sa akin.

"Walangya ko. You're so crude." Pero dahil namamayani yung pagiging joker ko, "May
tanong ako." Sumeryoso yung tono at mukha ko. Napatigil sya sa ginagawa nyang
pagplano kung paano ako patatamaan ng tubig.

"How many tickles does it take to make an octopus laugh?" Nakita kong kumunot yung
noo niya at saka lumapit-lapit sa pwesto ko.

"Is that a serious question?"

"Do I look like I'm joking?" pinilit kong magpoker face at hinintay syang sumagot.

"Okay, how many?"

"TEN-TICKLES!" And I doubled over laughing at my own joke while throwing enormous
chunks of sand to him. Kahit naluluha-luha yung mata ko sa kakatawa nakita ko syang
papalapit sa akin at nagtatalo ang poker face at ngiti sa mga labi.

Sabi na, walang makakatanggi sa jokes ko. Hindi talaga yun corny! Yes!

Nagulat ako ng bigla akong buhatin ni Breeze na parang sako at naglakad patungo sa
dagat. My face was on level with his butt and I think I just found the most perfect
ass ever.

His board shorts was clinging to him dahil nga galing sya sa tubig, "Breeze! Isa
kang malaking pwet!"

Naramdaman ko yung vibrations ng tawa nya, "I'm a what?! You dare say that eh your
big ass is beside my face?" tinapik tapik nya yung pwetan ko at saka ako inihagis
sa tubig.

Walangyang lalaking to!

Agad akong nakaahon and we both spend the rest of the remaining sun playing like
two children.

=================

000010xx

000010xx

Favorite Allergy
"San ka galing kagabi?" tanong ni Mina sa akin habang nagmamadaling nagre-ready
para sa seminar. Hindi ako nagmamadali dahil kanina pa ako ready at maaga akong
nagising. Masyadong masaya ang araw para sirain lang ng pagmamadali.

"Somewhere far away from you~" nang-aasar kong sabi sa kanya dahil good mood ako
ngayon umaga sa hindi malamang rason.

Baka kasi kasama ko si Breeze hanggang sa lumubog yung araw.

Hinatid naman ako pabalik ni Breeze sa building namin kagabi after naming matapos
magpalitan pa ng iilang corny na jokes. Sabi na, may pag-asa talaga ang mga jokes
ko. At hinintay nyang mamula yung balat nya bago pa man sya umahon nang tuluyan sa
tubig at saka ako ihatid.
It was a slow walk, though. Malayong malayo dun sa ginawa naming pagtakbo nung
papunta. We fell into a comfortable silence until we reached our building.

"Saan nga? Sino yung kasama mong lalaki?" nagstop sya sa ginagawa nya nang
marealize nyang meron akong kasama kahapon. "Magkahawak pa kayong kamay ah."
siningkitan nya ako ng mata at humalukipkip na naghihintay ng sagot.

Inirapan ko sya at sumagot, "You know the Esquivels?"

"Their whole family? Titus or Dreigo alone? Anong connect nun?"

"Dreigo. Best friend ni Dreigo Esquivel."

Lumaki yung mga mata nya and she smiled wickedly,

"You're hooking up with your brother-in-law's best friend?!"

Napatingin ako sa kanya nang nagtataka dahil nawala sa isip kong kilala pala nila
ang kapatid ko at ang magaling na si Dreigo. Napa-facepalm na lang ako sa mga
pinagsasasabi ko.
"I am not. My dignity's still intact, Mina." She narrowed her eyes and directed it
to me. Ako pa ba pagdududahan nito?

"But how about Keegan, Thea? His efforts? Have you checked hi SNS accounts already?
Or even just read the other cards he gave?"

Muli na naman in-open ni Mina yung kay Keegan. I'm really tired of dodging this
issue. Hindi ko naman kayang forever na lang itago yung nangyaring panloloko ni
Keegan. Once that's out - galing sa akin o kay Keegan - it's either ako ang may
mali o ako talaga yung may mali.

Sa mata ng mga fans nya, yun ang mangyayari.

Psh.

"Mina..."

"THEA." Pinagdiinan nya yung pangalan ko. "Can you at least give Keegan a chance?"
hinawakan nya yung dalawa

"Hindi mo alam kung anong ginawa nyang si Keegan. You all think he's perfect but
he's not." Umupo ako sa edge ng bed ko at saka nilaro-laro yung mga daliri ko. I
was waiting for the tears to come out, yung hurt, yung sikip sa dibdib pero wala
akong maramdaman.

Umikot sya at nagpunta sa harapan ko. She sat in front of me and held my hand.
"Tell me, Thea. Anong ginawa ni Keegan at ganun na lang pag-iwas mo sa kanya?"
Tumingin ako panandalian sa kanya at saka umiwas ulit.

She's a Keegan stan. She likes

Keegan, she's a fan. I don't want to hear any negative comments or snides coming
from her. Knowing her devotion to Keegan's talent...

She squeezed my hand, "You can tell me...? I know we're not the best of friends but
you know you can always talk to me, right?"

Napatingin ako sa kanya. Totoo namang hindi kami best friends dahil lahat ng
kaibigan ko eh nasa Manila, we've known each other since second year. Pero kahit na
matagal na yun, we still have our own circle of friends. Matagal ko na ring alam na
fan na fan sya ni Keegan ever since.

"I wouldn't judge."

"Kahit na sabihin kong pinagpustahan nila ako ng mga kaibigan niya?" napapikit ako
habang sinasabi ko sa kanya yun. I know she wouldn't believe me. Sino nga ba ako
para pagpustahan nila, hindi ba? Estudyanteng naaksidente, tatanga-tangang nabunggo
siya sa corridor. Malamang ko iisipin nito gawa-gawa lang.

Naramdaman kong bumitaw sya at tumayo mula sa harap ko. Hinihintay ko lahat ng
sasabihin niya - ready na ako. Or kahit yung tawa nya at sabihing nahihibang na
ako.

I waited for minutes pero ang tanging narinig ko lang eh ang pagkaluskos ng kung
anumang hinahalukay nya sa drawer at sa bags nya. Pati yung mga plastics na what I
assumed were the withered flowers from Keegan na hindi ko na pinansin simula nung
nagkita kami ni Breeze dito sa island.
Idinilat ko yung isa mata ko at unti-unting nakita si Mina na frantic sa
paghahalukos ng bawat cards na ibinigay ni Keegan. Pati yung tig-isang stem ng
flowers from each of

Keegan's morning delivery of bouquets.

"What're you doing, Mina?"

"I'm burning Keegan in hell." Napatayo ako at saka sya nilapitan, "W-what? Hindi ba
dapat nagagalit ka sa akin?"

"Why would I be?" She crinkled her nose in disgust habang ginugupit-gupit yung
cards from Keegan. "The guy has done serious damage to you!" natahimik lang ako sa
ginagawa niya. Hindi na sya natataranta na magready para session ngayon kundi
focused na sya sa pagsira ng lahat ng nakalatag sa table.

"You know? Tama nga sila. One cannot possess everything." Umalis sya sandali at may
kinuhang isang plastic sa bag nya. "He has good looks - the perfect chinky eyes,
his light brown hair is just too good not to be a wig, his perfectly crooked nose,
perfect jaw, his blemish-free skin!; His height, too! Especially his body. Yung
talent niya rin in drifting, their family name and money, fame, whatever! Pero
hindi yata naituro sa kanya yung kagandahang asal."

She continued rumbling incoherent curses, "...fuçking asshole. Pag yan ginawa sa
akin ni Rodj, I might've kill him!"

Nasali pa si Rodj. Jusmiyo.

"Mina!"

"What?!" irritable nyang sagot sa akin na sya namang kinatawa ko. "Anong tinatawa-
tawa mo dyan? Masaya kang ginago ka ni Keegan?"

"Mina..." pagsisimula ko, ayaw ko nang makipagtalo sa isang ito. "Uh... male-late
na tayo sa seminar?"

"Fuçk the seminar, we need to burn this somewhere."

**

"What are

you girls doing here? Don't you have a seminar to attend to?"

Napatalon kami nang sabay ni Mina sa nagsalitang talong - este tao sa likod namin.
We were somewhere on the far end of the beach. Nagtanong kasi kami kung saan pwede
mag-bonfire or something. Tinuro kami dito. Pero yung kuyang napagtanungan namin eh
ganun na lang yung pagtataka sa pagplano naming bonfire in broad daylight.

Pero ako lang yung natinag at lumingon sa taon nasa likod namin - si Breeze.
"Bonfire." simple kong sagot sa kanya. Narinig ko syang natawa, "Bonfire? What are
those?" itinuro nya yung hawak-hawak ni Mina na pira-pirasong cards from Keegan.

Kanina pa kami nandito, at naikwento ko sa kanila kung paano kami talaga

nagkakilala ni Keegan. She was complaining how deceiving Keegan looked. Hindi niya
inakalang kaya ni Keegan ang manglaro ng babae. Looks can really be deceiving.

"AYAN! Tapos na!" Ibinuhos na nya kasi lahat nung nasa loob ng plastic dun sa apoy
at tuwang tuwa sa ginawa nyang pag-silab ng bawat piraso.

"MINA!" napalingon ako sa humahangos na si Rodj, "Nandito ka lang pala. Bakit hindi
kayo umattend ni Thea ng seminar?" Nagpagpag ng kamay si Mina at saka hinarap si
Rodj

"Wala! Ikaw!" sinalubong siya ni Mina halfway, "Ayusin mo yang buhay baka ikaw
isunod ko sa bonfire!" inis na sabi niya kay Rodj at saka nilagpasan.

Lumingon saglit si Mina sa amin habang nakapwesto na pala malapit sa likod ko si

Breeze. Ramdam na ramdam ko yung lapit nya sa

akin. Para syang may magnet at kusang nagsisitaasan yung balahibo ko sa batok at sa
buong likod.
Medyo napatigil sya sandali at parang napa-double take sya sa nakikita niya sa
likuran ko. Nilingon ko at sinigurado kong si Breeze nga yung nasa likod at baka
mamaya iba pala ito... baka multo na kaya parang nakakita ng kung anong malign
itsura ni Mina.

She blinked rapidly then shook her head, nagpapalit-palit yung tingin niya sa akin
at kay Breeze pero wala syang sinasabi. She took a final glance over Breeze then
waved at me. Muli na naman nyang nilagpasan si Rodj na dahan-dahan syang
sinusundan.

Tiningnan ako ni Rodj at tinanong gamit yung mga mata niya kung anong nangyari sa
girlfriend nya at badtrip ngayon. I shrugged at him at sinenyasan na sundan na si
Mina kung san man yun pupunta. Napasapo ako sa noo ko at saka umiling - mukhang
magkakaaway pa sila dahil sa kwento ko.

"Anong problema ng kaibigan mo, Thea?" naramdaman ko yung hininga ni Breeze sa

likod ng puno ng tenga ko kaya napa-straight ako ng tayo. "H-hindi..." I cleared my
throat para hind niya mahalata na naapektuhan ako ng ginawa nyang pagyuko at
pagsasalita malapit sa akin, "Hindi ko alam. Mukhang badtrip dahil sa kinuwento
ko."

He made a sound pero hindi pa rin sya lumalayo sa akin bagkus eh mas lalo pa syang
lumapit at hinapit yung mga balikat ko. Yung kalahati ng katawan nya eh nakalapat
sa likod ko samantalang yung mga braso nya eh nakayakap at abot yun hanggang sa
kanang braso ko.

"Kinuwento

mo na yung sa ex mo? Yung dahilan?" Tumango lang ako sa kanya - na narealize kong
hindi nakabuti sa kalagayan ko ngayon. Sa pagtango kong iyon eh nagbrush yung buhok
nya sa tenga ko na naging dahilan para mapaigik ako at gumalaw ng kaunti.

Dahilan din iyon para masangga nung braso niya yung dibdib ko. Ptngna! Hindi ako
makapagsalita. Tila nanuyo yung lalamunan ko sa pagkakahawak nya sa akin.

Ano bang problema nito ni Breeze? Masyadong clingy, touchy.

"Okay ka lang?" Napansin nya yata yung pagiging estatwa ko sa pagkakayakap niya.
Dyuskopo. May girlfriend to, hindi ba? Ano ba, Thea!

Pilit akong kumawala sa yakap nya para mabigyan ulit kami ng space from each other.

"Oo, ano... balik na muna ako sa...ano... uhm, sa kwarto." Tinalikuran ko sya at
nagsimulang magmadaling maglakad patungo kung saan nandun yung kwarto ko.

Hinigit niya ulit yung braso ko bago pa man ako makarating dun sa steps paakyat sa
cemented part ng resort, "W-wait... Samahan mo ako?"

"S-saan?"

"I want some seafood. Punta tayong wet market." Hindi pa man ako sumasang-ayon eh
hinihila na niya ako patungo sa direksyon kung saan nandun naka-park ang mga
sasakyan.

"Breeze! Teka lang," I tried planting my feet on the ground pero nahihila pa din
nya ako. Hinampas ko yung braso nya ng may isang metro na lang yung layo namin sa
ngayon eh color black na na Hummer. He stopped once we got in front of the
passenger seat. Hinarap nya ako at hinawakan

sa balikat, "Dali na. Pretty please?" he bent his knees para maging magkalevel yung
mata namin at saka sya nagpuppy dog eyes.

Ngumuso ako sa kanya dahil pinipigil ko yung tawa ko. Isipin nyo sya? With his hair
mussed up, his redih almost-tanned skin, at yung mata nyang may kasingkulay - it's
actually... caramel colored. And that color's once again drowning me. Now we
unfamiliar feeling from deep within.

Kailan pa naging ganito ang epekto ng puppy dog eyes? Dapat nga sinasapak ko sya
dahil sa tangkad nyang yan at sa sobrang manly nung mukha niya, hindi mo maisip na
magiging adorable sya - which is inappropriately nice.

My shoulders sagged then snorted at him. "Is that snort a yes?" unti-unti nag-curve
pataas yung sides ng bibig nya. "Okay, then!" binuksan nya yung passenger side nung
sasakyan at saka ako binuhat paupo.

Napahawak ako bigla sa balikat nya dahil sa pagkabigla. Nagtama yung mga mata namin
ni Breeze at panandalian nawala ang lahat. Nanatili lang na nakahawak sya sa bewang
ko and suddenly all I am aware of were his hands on me.

Kumabog bigla ng mabilis yung dibdib ko at parang na-glue na yung kamay ko sa

balikat nya. Everything zoomed in.

Shit? Ano ito? Isipin mo Thea...

Ano nga bang dapat kong isipin?

Nakita kong bumaba yung tingin nya sa labi ko pero agad itong bumalik sa mga mata
ko. Naramdaman ko ring humigpit yung
hawak nya sa bewang ko, making me squirm. He was suddenly heavily expelling bouts
of breaths against my face.

"B-breeze..." I tried calling him pero muli na naman syang tumingin sa mga labi ko.
I need to do something! "Uhh..." kahit na gusto kong mag-isip ng dapat gawin,
hindiko magawang makawala dun sa intense gaze nya.

Pero hindi pwedeng hindi ako gumawa ng paraan dahil baka mamaya magkaroon pa ako ng
kasalanan. May girlfriend yung tao. What I'm feeling is really bad. Okay...okay.

Iniangat ko yung kamay ko at saka ko tinapik yung pisngi niya - na naging dahilan
na naman para may kung anong kuryente ang dumaloy sa sandaliang pagdampi nun sa
pisngi niyang napakakinis.

"Ay! Oo nga, I'm starving! Let's go."

**

Nagsisimula nang mangulimlim ng todo pero nandito pa din kami sa bilihan ng gusto
niya. Sa palengke.

Ang sabi niya 30 minutes ago eh yung pinaggalingan namin bago kami tumapat dito sa
mga shellfishes. Pero hindi, napag-alaman ko kasing mahilig sya sa seafoods kahit
na accidentally syang nakakakain ng shrimps kung saan sya allergic.

"So natutuwa ka pang nakakakain ka ng pagkaing pwedeng makapatay sayo?"

"Hindi, natatawa ako kasi ang tanga tanga ko minsan pag dating sa pagkain lalo na
kung yung paborito mong pagkain eh pwede ring makapatay sayo."

"Okay, may joke ako." Pagsisimula ko na naman.

Pag kasama ko talaga tong si Breeze kailangan laging tinatry ko kung gagana yung
jokes ko eh. Lumipas ang ilang saglit bago sya tumugon, "Ayusin mo yan ah."
Nginitian nya yung aleng nag-abot ng binili nya at saka kami dumiretso pabalik sa
sasakyan nya. Sige ano?"

"May kinalaman naman to sa sea eh...so bebenta to, promise!" pinilit kong inakyat
yung sarili ko sa sasakyan nya para hindi na nya ako mahawakan ulit dahil baka kung
ano nang magawa ko sa lalaking ito!

Inayos ko yung sarili ko sa pagkakaupo at niready yung joke ko habang pasakay sya
sa side nya, "Ano na?"

"Hindi ka pa ba mag-start mag-drive?" nag-isip sya sandali at inilagay yung kamay

sa steering wheel. "Hmm... hindi. Baka kapag nagjoke ka - mapahamak tayo."

Hinampas ko sa kanya yung isang balot ng meringue, "Oh shit! Nadurog tuloy. Bwisit
ka kasi!"

"Ako pa, dali na! Nang makabalik tayo ng matiwasay sa resort!" nagkunwaring
iritadong sabi nya habang pinilit nyang humarap sa akin - na hindi rin naman talaga
pwede dahil ang tangkad nya, hindi nya maitupi yung mahahaba nyang biyas.

"Okay..." tumikhim ako, "Why was the mermaid wearing seashells?"

"Dahil hindi uso sa kanila ang lingerie? Walang Victoria's Secret sa dagat?" sinabi
niya yun as if na obvious na obvious yung sagot.

"No you idiot! Because she grew out of her B-shells."

Lumihis sya ng tingin pababa at napailing, "Damn this!"

Ipinikit nya yung mata nya at umiling nang makailang ulit, "Pinaglihi ka sa mais!"
bigla niyang kinurot yung pisngi at ilong ko nang sabay.

Inulit ko na naman syang hinampas nung meringue kahit na maging powder na yun dahil
bwisit sya. After nun nagsimula syang magdrive ulit at walang hanggan yung pagtawa
nya sa pamumula nung pisngi at nung ilong ko. Kamukha ko daw si Rudolf.

All throughout the ride, nagkwentuhan lang kami.

Wala na akong ibang iniisip. All I can do is bask in this moment.

Breeze can take my mind off everything.

Ang landi lang pero napansin ko yun. Kapalit naman ng diversion nay un ang
pagkakaroon ng weird dreams about him. It's not like I like him, right? I'm still
getting over the fact na

Sa ilang buwan na naging 'magkaibigan' kami somehow ngayon lang kami nagkaroon ng
pagkakataong mag-hang out ng ganito. Sa Manila kasi, it's either kukulitin nya ako
or kukulitin nya ako.

What is wrong with you, Breeze?

YOU HAVE A GIRLFRIEND. DON'T MAKE ME FEEL LIKE THIS.

=================

000011xx

000011xx

Man Like Me

January 28

Lumipas ang mga araw at natapos din ang seminar na talagang ipinunta namin dito.
Two weeks of sea breeze and sunshine. At sa wakas eh totoong makakapagpahinga na
ako. I can do whatever I want dahil hindi ako sasama sa Mt. Samat adventures nila.

Ayaw kong mangahas lalo na't pagkaraan ng dalawang linggo ng init at araw, nitong
weekend - tuluyan nang naging bagyo yung sinasabi ni Kuya Kim na low pressure area.

So what I did was to warn them off and asked them if they would still go, "Sigurado
bang tutuloy pa kayo?" tanong ko sa mga kaibigan at kakilala ko habang hinihintay
nila yung shuttle na gagamitin nila. Nandito kami sa lobby ng main building ng
resort. We were lounging on the sofa chairs and it was buzzing with their
excitement.

"Ang tanong, sigurado ka bang hindi ka sasama?" tanong ni Amelia sa akin habang
nagtitinginan silang magkakaibigan.

I dismissed her by saying, "Ayaw ko. I told you nung una pa lang, I'm not in the
mood to hike and camp out. Besides, look at the skies! Kakapanood ko lang ng balita
kaninang umaga no."

"Thea, don't be paranoid. Wala naman dito sa atin yung bagyo. It's in the Visayas."
Pag-irap sa akin ni Mina. "Besides, I know why you wouldn't want to go." Nagtaas-
baba yung kilay nya sa akin at tumatawa-tawa.

"Ewan ko sayo, Mina!" binato ko sa kanya yung phone case nya na kanina ko pa
nilalaro dahil tinanggal niya dun yung phone nya. "What! Totoo naman." Aasarin pa
sana nya ako nang may tumawag ng pansin niya at biglang tumunog

yung messenger app ko.

I was planning to turn my phone's wifi off once they leave para masiguradong maging
peaceful yung natitirang dalawang linggong pamamalagi ko dito.

SPG GIRLS

Nagulat ako sa nakita akong may message dun sa group chat namin. Ilang buwan na rin
kasi naming hindi ginagamit yan simula nung... nung mawala si Lois. Puro texts and
calls na lang kami sa isa't isa. Minsan skype. We never really talked about it pero
parang may mutual understanding na rin naman sa amin.

Pero napakunot yung noo ko ng binuksan ko yung message. Shit, hindi ako matatakutin
pero kinikilabutan ako.

I don't know if it's a glitch sa Messenger app pero ang tanging huling message na
nandito eh yung message ni Lois. Lois, juskopo. Wag ka ngang magparamdam nang
ganyan.

Shit, glitch lang ito. Seryoso ako. Naramdaman kong uminit yung mga mata ko, ayaw
ko nang maalala yun please. Masakit sa dibdib.
Natanggal yung atensyon at pagtitig ko sa phone ko nang maramdaman kong niyuyugyog
ako at tinatawag ni Mina, "Thea... alam mo ba kung sino ang nagbabalak na magpunta
ngayon dito?"

"Sino na naman. Wala akong paki. Nandito ako para magbakasyon." Nagstart akong
magtype sa chatbox. Maybe this is one way of getting us use this again.

Napamura si Mina nang tawagin sya ni Rodj dahil nandyan na yung shuttle nila at
kailangan na nilang magmadali para makarating sila sa paanan ng bundok. "Shit,
punta kang Instagram or whatever! Okay? Bye! See you, girl!" tiningnan ko lang sya
dahil alalang-alala sya sa pwedeng

magpunta dito. I don't really remember someone I know na nagsabing susunod or

pupunta sila. Psh.

Pabalik na ako sa room ko na inextend ko ang accommodation kahit na pang-dalawang

tao talaga ito. Nakabook lang ito para sa amin ng saktong dalawang linggo dahil
kaninang umaga eh nauna nang umalis yung mga professors at kung sino pang gustong
umuwi. Sumunod ng bandang 10am yung grupo nila Rodj.

"Hey Thea!" may biglang umakbay sa akin at yun ang dahilan ng muntik kong
pagkatumba. Pero agad akong ikinulong nung mga bisig nya kaya pareho kaming
nakabend dito sa gitna ng lobby.

"Anak ka ng hangin, Breeze! Nambibigla ka naman."

"Swimming tayo?"

"Mamaya na. Mainit, mangingitim ako."

"I'll put some sunscreen on you, babe." He smirked then wiggled his eyebrows. Pota
talaga to eh. Minsan iniisip ko kung bakit naging kaibigan ni Dreigo to. They're
the total opposite. Dreigo's much more serious and as you can see - he only loves
my twin. He had his 'conquests' pero it's more like a one-night make out session.

Impossible, right? Pero ikakasal na sila sa February 14 kaya doubt no more.

Samantalang si Breeze, one-woman man ang peg. Pero I assure you, ang dami dami nang
naging girlfriend nyan. Paano ko nalaman? Sya mismo nagsabi.

Sa nakaraang araw lagi kaming nag-uusap. Siguro bored na rin sya dito kaya ako
kinukulit. Mas malapit yata kasi ako kesa sa girlfriend nya. "Tigilan mo ako,
Breeze. Bumalik ka na ng Manila kung wala ka nang magawa. Baka sakaling mapasaya ka
pa ni Fleur."
He made a sound na as

if eh sawang-sawa na syang marinig yung pangalang Fleur. Gago itong isang ito ah.
"Tara na. Mayroon pa akong hindi naipapakita sa'yo." Umalis yung pagkakahawak nya
sa akin at saka nya kinuha yung mga braso ko.

"Bakit na naman? Bakit ba alam na alam mo itong resort? Lagi kayong tambay ni Fleur
dito no?" Biglang hindi maipinta yung mukha nya at tiningnan ako nang hindi
makapaniwala. "You seriously don't know why?"

"It's not as if you're that famous. Artista ka ba para malaman ko lahat tungkol
sayo?" I scrunched up my nose dahil pinipilit kong isipin kung bakit hyper-active
ng isang to nitong nakaraang mga araw. Well, not after the time I saw him when he
gave me his jacket.

"And here I thought you like me." Hinawakan nya yung dibdib nya at umaktong parang
nasasaktan. "Kailan ko sinabing like kita?"

"Well, nung nakita kitang nagsasayaw sa kwarto mo."

"Delusional shit."

"Joke lang, halika na! Tuturuan kita ng national swimmer moves and techniques."

Sa pangungulit niya, nai-share nyang dati syang kasama sa National Swimming Team sa
Olympics. Pero umalis din sya to focus on studying. I think that would explain why
his shoulders are wide and looks so strong - hindi ba pagswimmer gamit na gamit yan
sa bawat stroke? It was just his hobby lang daw pero masyado daw syang gumaling
kaya nakasama sya sa team.

I never saw him swim really. Nung time na tinulungan niya ako sa kamay ni Mina eh
sumisisid sya, hindi sya lumalangoy ng maayos. There was a time there na akala ko
hindi na sya aahon pero may nakita lang pala syang buong shell kaya kinuha niya sa
ilalim.

"Ayaw mo pa

rin ba? At least do something interesting while you're extending your stay?"

"Paano mo nalaman na nag-extend ako ng stay dito?" I stopped then turned to to face
him. Nagtataka ako dahil bakit alam niyang magstay pa ako dito?

"Well," he darted his eyes somewhere bago tumingin sa akin. "Wala na yung mga
kaibigan mo. Nakita ko silang umalis. So...I assume..." kinamot nya yung batok nya
na para bang kinakabahan.

Pinaningkitan ko sya ng mata, "Please tell me you're not a stalker?"

"Wow. Don't be too full of yourself, babe." So ako pa talaga ngayon ang mayabang.
Sya nga itong mahilig magbuhat ng sariling bangko. "Halika na." hinala niya ako
ulit at dinala sa direksyon palabas ng building. "I can tell that you want to badly
want to hang out with the most sought-after man in the island."

"Anong island? Sampalin kita dyan. Isasaksak kita sa ilalim ng buhangin."

Siguro nung pinangalanan sya ng mga magulang niya, nakini-kinita na nilang magiging
sobrang taas ng tingin ng anak nila sa sarili nito kaya ibinagay lang nila yung
pangalan. Breeze. Parang jejemon lang - Breezyboys.

At natawa ako sa pinag-iiisip ko habang hila-hila ako ng taong hangin.

**

"Oo nga. Ako nang bahala. I can fuçking do it. Shit, oo nga! Wag kang magpapakita
sa akin gago. Oo nga ako kukuha para sayo. Sige na. Bye."

That was Breeze. May kausap sa phone at hindi ko kilala kung sino.

I was seated at one of his private pool's cushioned hammocks opening all my social
networking accounts. From Facebook to Instagram.

Meron

kasi syang sariling Wifi router dito sa loob ng isa pang villa. Oo, iba to dahil
malayo kami dun sa dating pinagtakbuhan naming Nipa Hut. Nasa kabilang side to eh
ang naka-elevate sya tapos it looks like the same infinity pool for the guests.

Naglakad sya papunta sa edge ng 7-foot deep pool. "Yung totoo, Breeze? Why do you
own two places here?"

"Tanong mo sa management." Pumwesto sya sa edge at tuluyang tinanggal yung white t-

shirt nya.

Holy craaaaaaaa - ngayon ko lang napansin na naka-trunks lang sya. It's like his
board shorts though, pero... mas hapit yun at... Shit! I would love to drown this
man to death!

"Uh...Breeze...?" nakatalikod sya sa akin kaya he put his hands behind me motioning
me to stop and just watch. Nadidistract ako sa pwet nya. Fck!

Pinilit kong hindi sya panoorin kahit na ang main purpose nito eh ang magpakitang
gilas sya sa akin at tuturuan daw nya ako ng techniques. Bakit nga ba nagyayabang
sa akin to? It's because I like to swim.
I started scrolling my facebook for something much more interesting than his firm
ass.

Biglang may humablot ng phone ko at pilit ibinato sa isang sofa. "Breeze! I'm
trying to do something interesting here."

"Sabi ko tuturuan kita, bakit nandyan ka? You should watch me. I'm much more
interesting than a social media site." Nakatayo sya sa harap ko ngayon at nakalagay
yung isang kamay nya across his abdomen and nakapatong dun yung isang braso nya at
yung kamay nya eh pinapasadahan yung labi niya.

Yun nga! Yun nga ang

dahilan kung bakit ako gumagamit ng phone sa mga oras na ito! Dahil kahit kaninang
naka-t shirt pa sya eh mas maganda at mas nakakaaya syang panoorin! I was trying to
distract myself from ogling him pero sya naman itong gawa nang gagwa ng paraan para
sya yung panoorin ko.

Please help me, Lord. I don't want to sin. He has a girlfriend. Ayokong maging
third party.

Lumapit pa sya sa akin lalo na sya namang naging dahilan para mapatingala ako sa
kanya. Don't look down, don't look down. His lower body's a one great distraction.
What is this! Napalunok ako ng ilang beses dahil sa bwisit na mukha ng lalaking
ito.

Nabbwisit ako dahil napaka-gwapo ng mukha niya. Wala akong makita mali sa mukha
niya - he has an earring on his left ear na ngayon ko lang napansin kasi siguro
ngayon lang din niya isinuot. Or baka ngayon lang din ako dumako sa tenga nya. Puro
mukha't katawan yung tinitingnan ko.

"Ibalik mo yung phone ko!" inilahad ko yung kamay ko at naka-poker face sa kanya.
Ginulo niya yung buhok nya panandalian at tiningnan ako nang nakatanga. "Akin na,
Breeze." He sighed and took two steps on his side at inabot ng mahahaba nyang braso
yung phone ko na ibinato niya.

Ibinalik nya sa akin yung phone ko pero inilagay nya yung mga braso nya sa ilalim
ng tuhod ko at yung isa naman sa likuran ko. "Off you go." Binuhat nya ako paalis
dun sa hammock at saka ako dinala sa isang side ng pool. "Dito ka manood. Umupo ka
dyan." He commanded.

Humalukipkip ako at tiningnan sya ng masama. "You're not the boss of me."

"I am. You

owe me." Pinaningkitan ko sya ng mata. "What do I owe you? Ikaw nga itong hila ng
hila sa akin kung saan!"

"Syempre you owe me. You're staying at my place." He smirked at me before turning
his back and went to his position awhile ago. "Anong place? Pabalik na ako sa room
ko kanina, duh. Ikaw nagdala sa akin."

Hindi nya ako sinagot. Tumalon papasok sa tubig and he glided gracefully underwater
bago sya mag-emerge at lumangoy ng freestyle.

At dahil ayaw ko nang maglakad pabalik dun sa hammock, I settled here and dipped
half of my legs sa pool. Oooh, it's cold.

I started browsing my gallery para lang may magawa. Yung tipong kung anong makita.
May iilang quotes and jokes din kasi na naka-save dito. Nangingiti-ngiti ako sa mga
nababasa ko kahit na napaka-corny eh natatawa pa din ako. I'm a hopeless case.

"Anong nginingiti-ngiti mo dyan?" bigla syang sumulpot sa harap ko kaya nagulat ako
at napasipa ako sa kanya. "Ow!" sigaw nya at napakapit sa edge ng pool. Nasa
magkabilang side ng legs ko yung braso nya.

Hindi lang din naman sya nasaktan, pati yung daliri ko sa paa na napasipa sa
matigas nyang abs. Patay na kuko lang ang peg nito talaga, kasingsakit sya ng
pagtama ng daliri mo sa edge ng table.

"Ano ba yang katawan mo? Bakit parang may bato. Jusko po!" iniangat ko yung paa ko
para i-soothe yung sakit ng paa ko.

"Puro bato talaga yan. Saka ang sakit ng sipa mo. Kabayo ka ba? Ano ba yang
tinatawanan mo dyan? Sabi ko panoorin mo ako. Sayang yung effort ko." Effort daw?
Eh effortless nga syang lumalangoy nang pabalik-balik.

Ano? Akala

niyo hindi ko sya pinapanood? Dyan kayo nagkakamali. Kahit na natatawa-tawa ako
dito, laging naliligaw yung mata ko sa lumalangoy nyang katawan.

"You owe me now, babe. Masakit yung sipa mo."

"Tigilan mo ako. Babalik na ako sa kwarto ko nang umalis na ako sa place mo at wala
na akong utang sayo."

"Kahit naman san ka magpunta, it's still my place." Sabi niya bago ako hilahin
pahulog sa sa swimming pool. Nagulat ako sa ginawa niya kaya ang una kong ginawa eh
ang ipaikot yung legs ko sa torso niya. Iniikot ko din yung braso ko sa leeg nya at
yung kamay kung nasaan yung cellphone ko eh nakapatong sa ulo niya.

"Breeze!" Nang alam kong hindi na ako mabibitawan, ini-extend ko yung braso ko sa
side ng pool para ilapag yung phone ko. Laking takot ko lang nab aka tuluyan itong
malaglag sa tubig.
Habang ginagawa ko yun, naglalato pa din sa utak ko yung sinabi niya. Bakit ba lagi
niyang sinasabi na it's he's place? We're in Bataan for heaven's sake!

Hinarap ko sya at nagsimula syang tanungin, "Paanong -" and suddenly it dawned on
me. Yung business nya sa Bataan, yung pagkakaroon nya ng dalawang villa or
whatever, yung sobrang pagkaalam nya sa buong resort at... at... "YOU OWN THIS
RESORT?!"

Ngumiti sya ng nakakaloko at bumaba yung tingin nya sa labi ko, "Why will a woman
never be the one to propose?"

Kumunot yung nook o at naramdaman ko syang gumalaw patungo dun sa mas mababang
parte ng pool. Yung tipong mailalapag nya yung paa nya. Kanina kasi, he was
treading waters.

Pilit kong inisip kung nagjojoke ba sya o ano kaya hindi ako sumagot.

Hinawakan nya yung magkabilang pisngi ko at lalong inilapit sa mukha nya. I can
feel him breathing against my lips - kumabog na naman ng sobrang bilis yung dibdib
ko. Kinakabahan ako.

"You wanna know why? Because a man like me doesn't want to get married."

And with that, he kissed me - fully and deeply.

**

PS/AN: Lumusong na sa tubig! Konti na lang. Nalalapit na! Makakaraos na ako sa

hirap, pwede na akong magka-free will! (Ano daw? HAHAHAHA!) Babalik na ng Manila si
Thea. Malapit na malapit na malapit na malapit na.

=================
000012xx

000012xx (!!!SPG)

Tawag

Three days.

Three whole days since that kissing incident between Breeze and I.

Yung tanong nya kasi, it was originally from a joke. Yun yung isa sa mga huling
picture na nakita ko bago niya ako hilahin pahulog sa pool.

Why would a girl never be the one to propose?Ang punchline dun eh green: As soon as
she gets on her knees, he will start unzipping his pants.

I laughed. Duh. Medyo na-slow sandali pero yun yung mas nagpalala ng tawa ko.

Bago pa man ako mawala sa sarili dahil dun sa halik niya, itinulak ko sya at saka
ko tinanggal yung binti ko sa pagkakaikot mula sa katawan nya. Hindi ko sya
hinintay noon na magsalita. I was a flapping mess of arms and legs para lang
makalayo at maka-ahon mula sa pool. Hindi ko sya nilingon matapos kong mabilis na
kunin yung phone ko sa side na pinanggalingan ko bago mangyari ang lahat.

Kasalukuyan akong nakahilata sa kama habang nakabalot ng makapal na comforter dahil

kasalukuyang masama ang lagay ng panahon. It was not raining but it was so dark and
storm clouds are hovering over the place. The winds are cold kaya hindi na rin ako
nag-aircon, nakakangatog ng kalamnan yung lamig.

I was trying my hardest to keep on stalking Keegan's Instagram account pero ayaw ko
- hindi ko na kaya. I don't want to see his face, really. Nabbwitre lang ako.

And kahit anong gawin kong stalk sa iba't ibang profile nya, yung mukha ni Breeze
yung nakikita ko - all I can think of is Breeze and the way he

kissed me. Yung feel ng katawan nya against my legs? Shiiit.

Isiniksik ko yung mukha ko sa comforter at kulang na lang eh malagutan ako ng

hininga sa kilig. Second time ko lang yun na mahalikan ng ganun! Yung with tongue
and...and... - hay nako! The first time was when Keegan forced me sa Batangas? Yun,
and until now iniisip ko pa din kung sino yung parents nya. Sino dun ang naging
dahilan kung paano nakarating sa party yung lalaking yun. Nung time kasi na 'kami'
ni Keegan, puro sa cheeks at forehead. Minsan lang niya akong nahalikan sa lips -
and it was just a peck.

Nag mag-stop ako sa pagstalk kay Keegan, binalikan ko yung messages naming
magkakaibigan nung isang gabi. And yes, we started using the group chat again. As
usual, puro kulitan at kung anu-anong kalokohan ang pinag-uusapan dun. Minsan lang
din nila nabanggit yung issue ko about kay Keegan. Hindi ko na binanggit yung
glitch ng Messenger na nag-notif kahit na wala namang nag-message.

Brr, kakilabot. I love you, Lois! Pero wag ka nang manakot.

Mostly ng pinag-uusapan namin dun eh yung nalalapit na kasal ng kambal ko. Within 2
weeks, ikakasal na sila ni Dreigo. At hindi na sya mapakali kahit na unti-unting
lumalaki yung tyan nya. Malamang ko mag-hysterical to kapag hindi nagkasya sa kanya
yung wedding gown nya.

But really, hindi naman siguro sya tataba ng bongga within two weeks? Kakatapos
lang kasi ng final fitting nung wedding gown nya at ayun, nakatengga na lang sya sa
bahay nila ni Dreigo.

Nasabi ko na rin bang excited na ako sa pinagbubuntis ni Teyah? I love Saskia and
Dalli.

They're both pretty and good kids pero may ibang feeling pag sa sarili mong kapatid
manggagaling yung baby. I'll officially be an Aunt in more or less 7 months.

Mas maganda sana kung lalaki naman ang magiging baby dahil as you can see, parehong
babae si Dalli at Saskia. I would like to have a very handsome nephew. Kung ayaw
nila, sa akin na lang. I would spoil that little boy if ever.

Napatingin ako sa messages sa Messenger at umabot na sa 100 messages yung nandun sa

span lang ng ilang minutong may iniisip ako. Grabe.

Teyah: THEA, TATAWAG AKO SAGUTIN MO!!!

✔ Seen by Anne, Pao, Amelle, Kiel

Wala pang ilang segundo eh nakita kong tumatawag nga ang kambal ko. "Bakit?"

"UMUWI KA NA! TAPOS NA PALA YANG SEMINAR NIYO UMUWI KA NA DITO!" Nailayo ko yung
phone ko sa tenga ko dahil abot hanggang kabilang kwarto yata yung sigaw ng kambal
ko. Hindi pa man ako nakakasagot eh naririnig ko na naman syang nagsisisigaw sa
kabilang linya. Kaya ang ginawa ko eh ini-speaker ko na para wala na akong hirap sa
pakikipag-usap. Mabibingi ako sa isang ito.

"I NEED YOU FOR MY WEDDING! NASAN KA NA BA? WAG MONG SABIHING DADATING KA DITO NG
MISMONG 14?!"

"Kumalma ka nga kambal! January 31 lang ngayon! I'll be there before your wedding."
In-emphasize ko yung before dahil balak kong bumalik ng February 13 - pero di nya
malalaman yun. Basta dadating ako not on wedding day. A day before lang.

"TEKA! CHOPPY KA! BUMANGON KA DYAN! LUMABAS KA PARA MAKAUSAP KA NAMIN NG MATINO!"

"Choppy pa ako ng

lagay na ito?!" Sumimangot ako at tiningnan yung signal ng phone. Nakita ko ngang
isang bar na lang yun - psh. Habang naghihintay sila dun, I tried sending a message
on the chatbox pero - NO INTERNET CONNECTION?!

Shit, ayaw ko pa namang lumabas.

I looked through the window at nakita kong medyo kumalma na yung panahon at hindi
na masyadong humahangin. Might as well get this over it. Hindi na ako nag-abalang
magpalit ng damit. Duh, I have on a decent shorts and a tshirt. Hindi ako
nakapagdala ng mahahabang pajama dahil beach resort ito. Hindi ko naman inakalang
dadating yung bagyo at maaapektuhan kami dito.

"TEKA LANG!" Sigaw ko sa kanila habang inaalis ko yung pagkakabalot ng katawan ko

dun sa comforter.

Dali-dali kong kinuha yung phone ko at lumabas ng kwarto. Habang patungo ako
palabas para maglakad-lakad, naririnig ko na ring galit na si Teyah. Pinapakalma
lang ni Dreigo. But knowing Teyah? His efforts are futile.

Mas naging triple yung pagkamoody nya ngayong nagbubuntis sya. Minsan nga kulang na
lang itawag ko sa kanya Mother Dragon. Which is really appropriate lalo na sa
panahong ito - she;s going to be a wife to the master dragon and will be having
little dragon babies. - Mother Dragon.

Itinapat ko yung phone ko sa tenga ko at tinanggal na ito sa speaker phone, "ANO?

UMUWI KA NA DITO! HINDI KA NAMAN SUMAMA SA MT. SAMAT. Can you please go home now?"
She was now pleading Super stressed na rin siguro ito sa mga nangyayari sa paligid
nya. Dahil kahit na Mom namin at Mom ni Dreigo ang nagpaplano mostly ng lahat,
gusto

rin naman nyang mag-take part sa preparations for her own wedding, right? Pero...

"Paano niyong nalamang may ganyang plano at yung hindi ko pagsama?"

"Dreigo's talking to Breeze. You know? Best friend? Hindi mo man lang nabanggit na
kasama mo si Breeze dyan! Siguro totoong like mo si Breeze, no?" Ready na akong
idefend yung sarili ko pero pinutol niya yung chance kong makapagsalita. "Don't try
and deny it, kambal! Napag-usapan na namin yun and chinika ka sa amin ni Anne!"

Napa-sapo ako sa noo ko dahil pinagtsitsismisan pala nila ako. Kaya siguro muntik
na akong mabulunan nung isang araw dahil sa kanila. Walangyang mga to.

"Naniniwala naman kayo Anne?"

"Whatever, kambal. I'm just here to warn you off. A man like Breeze is not good for
you. Kakatapos mo lang kay Keegan kaya please? I don't want to see you break down
again. Besides, he has a girlfriend."
"I know, kambal. No need to remind me. Kaya nga ako nandito to release some steam
off. To relax, to get away from Keegan and all things from the city. Kaya please?
Let me be here for just another week. I'll be back before you know it." Huminga ako
ng malalim at hinintay na sumagot yung kausap ko sa kabilang linya pero wala na
akong narinig na nagsalita.

Tiningnan ko yung phone ko at nakita kong nai-drop nap ala yung tawag dahil tuluyan
nang nawalan ng signal sa pwesto ko.

Pumikit ako at napaisip sa sinabi ni kambal. Naalala ko din yung sinabi ni Breeze
na he doesn't want to get married. Typical for his kind of men. Okay, so anong
gagawin niya kay Fleur? All I knew from Dreigo and

Teyah was that he and Fleur's together for almost two years now.

Ano itong ginagawa niya? He's kissing other girls while he's with Fleur? That's
just wrong in so many levels. Ang lakas ng loob nyang magalit at mag-nag about sa
ginawa ni Keegan but I think what he's doing right now just contradicts his
reaction with what I told him.

Parang wala rin naman syang pinagkaiba kay Keegan, right? Pareho silang nanloloko.

Boys will always be boys.

Napatagal din pala yung paglalakad-lakad at pag-uusap namin ni kambal dahil

napansin kong tuluyan nang dumidilim ang kalangitan.

It was just 5pm pagtingin ko sa phone ko pero bakit feeling ko 7pm na ng gabi?

Shit, mukhang lumihis yung bagyo sa sinabing dadaanan nito according to Kuya Kim.
Bakit umakyat dito sa Bataan? Tumingin ako sa paligid at iilan na lang ang taong
nakikita kong pagala-gala. Yung iba nagmamadali na ring makabalik sa kani-kanilang
mga kwarto. Hindi na ako nakanood ulit ng balita kaninang umaga dahil nawalan na ng
signal yung cable sa television sets. Wala rin namang update sa internet tapos
nawalan pa ng connection din kanina.

Napayakap ako sa sarili ko dahil sa paghampas ng malamig na hangin. It was really

wrong to go out with just shorts and shirt. Kailangan ko nang makabalik sa room ko.

I took a few big steps and was readying myself to run nang biglang bumuhos ang
sobrang lakas na ulan. Yung tipong zero visibility. Sobrang lakas ng buhos at
feeling ko eh nag-shower ako sa itsura ko. I can hear the waves angrily hit the
shore.

Hinigpitan ko yung hawak sa sarili ko at hindi na nagatubili pang

tumakbo. I walked and tried to see everything na dadaanan ko para makabalik sa room
ko nang may force na yumakap sa akin mula sa likuran ko. "Ohmygod!" Halos mawalan
ako ng hininga at matumba dahil sa higpit ng pagkakayakap niya sa akin.

"Bakit ka nasa labas, Thea? There's a fuçking storm!" My body stiffened when I
heard his voice. It was Breeze's voice.

Pero mas lalo akong naestatwa sa mga bisig nya nang may marealize ako.
This is a fuçking déjà vu.

Nanlaki yung mga mata ko at pinilit na kumawala sa kanya, "I-I was just going back
to my room." Lumuwag yung pagkakayakap nya sa akin kaya nakahiwalay ako sa kanya
Just as I was to continue trudging the path papunta kung saan man, nagulat ako ng
biglang parang may kumislap at dumilim ang kapaligiran.

Yung kaninang mga ilaw sa harapan ng bawat kubo ay lahat nawala. Total darkness.

"Shit." I hear Breeze mutter and with that, I just felt myself being dragged by
Breeze papunta dun sa villa malapit sa amin. Another villa? Wtf.

Ano nga bang ipinagtataka ko eh siya nga pala ang may-ari ng resort na ito.

Just as I was trying to look and inspect the exterior despite the darkness,
ipinasok na lang nya ako bigla sa loob taking me away from the heavy downpour
outside.

He trapped me against the door. No, he did not pressed me against it... it's just
that he's so big and buff at walang laban sa kanya yung 5"4' kong height. Kung
madilim sa labas, it was pitch black here inside. It was much warmer here but I
start to feel my skin prickle with goosebumps.

can feel Breeze's warmth and his intense stares. His body was all over me at hindi
ko alam kung bakit ganyan sya makatitig. Ngayon lang ba sya nakakita ng babaeng
nabasa sa ulan? Shit!

I pressed myself against the door more just to have enough space to walk or move
away. Ayaw ko mang managapa sa dilim pero I need to get away from him fast.

I was looking for some escape nang naramdaman ko yung mga palad nyang ikinulong
yung magkabila kong pisngi at ibinalik iyon sa line of sight niya. Kahit na wala
kaming makita pareho.

Feeling ko isang masarap na warm compress ang mga palad nya against my cold skin.
Hindi ko maiwansang idiniin yung mukha ko doon para lang hindi mawala yung init na
nararamdaman ko. Nagsimulang manginig yung ngipin ko dahil sa lamig na
nararamdaman, "Shit. You're cold, babe!"

Naramdaman ko sa kilos nya yung pagiging frantic at hindi niya alam kung bibitawan
nya ba ako o magstay sya dito sa harapan ko. I tried to look at him pero yung
silhouette lang nya yung nakikita ko. He shook his head then I felt him pressing my
body against his naked chest.

I immediately relaxed against him and his warmth. Natigil yung panginginig ng
ngipin ko. Naramdaman ko din namang bumaba yung mga kamay nya sa braso ko para
haplusin ng pabalik-balik.

I can't help but shudder. There was something in his touch that can make
electricity run through my circulation. Iba yung daloy nun and it went straight in
between my legs.

Fck! I pressed my legs together and forced it to support my weight. Iniikot ni

Breeze yung braso ko sa upper body nya as if sensing na

konti na lang eh matutumba na ako. I actually felt my knees wobble just in time
nang maiikot nya iyon sa katawan nya.

Pinalandas nya yung mga kamay nya patungo sa magkabilang side ng leeg ko. He tilted
my head so that we can see eye to eye - once our eyes met, I felt him shudder and
harden against me. No, no, no! Kumapit ako sa braso nya at pinilit syang bumitaw.
Pero hindi sya natinag.

"This is wrong, Breeze." Mahina kong sabi sa kanya. Gustuhin ko mang tumingin sa
ibang direksyon pero hindi ko magawa. His stares - even though I can't see his eyes
clearly - are holding me captive.

I never knew how close we were until he started asking, "Why?" Naramdaman ko yung
paghinga nya sa mukha ko at nagpabalik balik yung haplos nya sa leeg ko - his
thumbs caressing my jaws. "Because of Fleur."

I heard him groan, "There's no more Fleur, babe. We're done."

Oh no. Alam kong mag-assume pero dahil ba sa akin yun? Did I ruin their
relationship? I can't be a third party. That's...

"Thea...don't think. Just feel." Yun yung huli kong narinig bago sakupin ng mga
labi nya yung nakaawang kong mga labi. He dipped his tongue inside and traced the
seam of my lips. After some time, he slanted his mouth so that he can deepen the
kiss.

"B-breeze... this..." I tried, I really tried to voice out what I think pero wala
nga pala akong naiisip. Napaigik ako ng buhatin ako ni Breeze palayo sa pintuan at
dalhin kung saan. I can't see anything and I don't know how he can walk amidst
darkness.

Iniikot ko lang yung mga binti ko sa bewang nya at iniakyat yung braso ko sa leeg
nya. I discreetly inhaled

his scent mixed with the rain and the smell of the sea. It makes me dizzy, I can't
even.

"This... this is nothing. We're not doing something wrong, Thea. Trust me when I
say this."

"But you and Fleur! What if... I can't..."

"Nothing. We broke up a month ago. I ended everything with her." After that, I felt
him showering my neck with open-mouthed kisses. I moaned his name out loud - did I
just do that?!

Napasinghap ako nang maramdaman kong dumako yung mga labi nya sa tenga ko. Idiniin
nya ako sa dingding bago kumawala yung isang kamay nya sa leeg ko at saka ako
nakarinig ng pagubukas ng pinto.

Kabisado nya yung villa. Paano kami nakapunta sa kwartong ito! Nararamdaman kong
unti-unti na ring natutuyo yung mga suot naming damit - dahil na rin siguro sa init
ng nararamdaman naming dalawa.
Iniangat nya ako at saka dinala sa loob. Pero wala pa rin akong makita! Tumigil sya
at ibinaba ako mula sa pagkakayapos sa kanya at tumayo lang kami doong dalawa.

I think we're in the middle of his room. I can't feel any nearby furniture. Pilit
kong iniikot yung mata ko sa paligid but I know it was futile to do so.

Maya-maya pa, naramdaman kong ibinaon ni Breeze yung mga kamay nya sa buhok ko at
marahan itong hinala pababa para maitaas pa lalo yung mukha ko, "Ugh." Nakaramdam
ako ng kaunting sting mula sa pagkakahila nya sa buhok ko pero agad naman itong
napalitan ng kakaibang sensasyon nang muli syang magpaulan ng halik from my chin
down towards the collar of my shirt.

His other hand started to creep inside my shirt when I suddenly shot my arms out to
stop him, "I'm...

Breeze... I'm not... I'm still..." I can't find the right words to tell him that
I'm still a virgin. Nahihiya? Natatakot? Hindi ako alam kung alin sa dalawa.

"Tell me, Thea..." his voice was a little bit hoarse and it was down a few octaves.
"...are you still a virgin?" Inulit na naman nya yung pagpapaulan ng halik sa leeg
ko na sya namang naging dahilan para ibend iyon palikod - to give him more access
to my skin.

"Tell me, babe. I need to know." He whispered it against my neck, biting and
sucking lightly after. "I-I am." He hissed and muttered, "Tangina."

He stopped for awhile but before I knew it, he had my shirt over my head and was in
a heap on the floor. "Forgive me but I need to see you." His voice was strained and
pained. I can feel his fingers digging the skin on my hips - I can feel him
drinking my skin. I feel so exposed.

Kinabig nya ako palapit sa kanya at muli na naman nyang sinakop yung namamaga kong
mga labi.

And in a second I was falling.

Falling flat against the carpeted floor. What happened? "Oops, sorry. My feet's all
tangled up when I see you." Bulong ni Breeze sa akin habang iniaangat nya yung
nakadagan nyang sarili sa akin.

"Tell me to stop, Thea. Just tell me. I don't want to force you."

"You're not forcing me, Breeze." And it was the truth. I am ready - and I was ready
to give it to him. Simula nung hinalikan niya ako three days ago, hindi na sya
matanggal sa isipan ko. I kept on feeling his imaginary hands on my body kahit na
alam kong mali at hindi tama.
Lumapat yung mga kamay

ko sa loob ng shirt nya at nagsimulang haplusin yung katawan nya. He groaned and
continued assaulting - sucking - my neck.

With renewed arousal, I forced his shirt above his head and away from his body. My
hands feasting with the feels of his hard muscles under my touch.

I extended my vacation here to relax, to at least temporarily forget everything in

Manila.

"Are you sure?" Tinatanong nya yan habang salo-salo ng mga kamay nya yung dibdib ko
while playing with my npples. His lower body was pressed against my center and I
can feel how hard he is because he was wearing once again his fcking swimming
trunks. And I just remembered how tight it was against his body, how it outlined
his bulge that last time.

I wonder how It looked like right now? I gritted my teeth forcing myself to stop
acting as if a bitch in heat... starting to grind my self against him. "Fck
everything." He moaned out my name and his hands started to skim inside my shorts.

I gasped when I felt his hand skim over that part down there. He feathered touches
against my opening and I heard him mutter a curse, "I don't think you're wet from
the rain, babe." He continued circling his finger against me. "Breeze, why me?" I
blubbered out, thinking really hard why he would go all the way with me like this.

We don't know each other yet. Hell, I don't even know his last name! "Because..."
he trailed off, distracted with pulling my shorts and panties down the length of my
legs.

"Because you're different. The moment I saw you, it made me realize... napaisip ako
kung ano nga bang

ginagawa ko with Fleur? Fleur was not for me. And I can't think of anybody else
aside from you who would be..."

I clasped his hair in my hands and my breathing started to double in speed. "So it
is because of me?"

"You damn sure are."

Wha... I... What am I even doing? I should push him away! Dapat eh pinipigil ko sya
ngayon. Sinabi kong ayaw kong maging third party! They were together for years.
Then I came into the picture.

Shit...

Natinag ako mula sap ag-iisip.... Or hindi na ako makapag-isip nang makarinig ako
ng pagbubukas ng parang candy wrapper.

I looked down at him and saw a foil-like packet. May kinuha sya dun at idinirekta
sa bagay na nakapagpalaki ng mga mata ko. Is that his...?

I really can't see it though. But with what I felt with my feet was his trunks,
just by his ankles. Ibig sabihin, naibaba nya na yung kanina pa.

I heard him release a harsh breath. "I promise to take you slowly later. But for
now," he stopped and I felt something big and wide poking my center. Oh my
goodness! I'm gonna do this fast. If I'll prolong the foreplay, I'll embarrass
myself."

Heat pooled within my center and I pulled him against me. Hinayaan ko syang daganan
nya ako. I need to feel something aside from the pain I'll surely be put into.

"Once I'm inside, babe..." he lifted his face then aimed right beside my ear. "...I
won't be able to fuçking stop. Please tell me if you don't want to do this." He
sucked on my earlobe and darted his tongue to lick the shell of my ear.

I can see stars. I'm seriously seeing stars from

closing my eyes tightly.

I wound my arms tightly around his neck and ground myself on his shaft's head.
"Breeze... please."

And with that one word, he thrusted deep inside of me.

Hindi ko man nakita yun kanina alam ko, sa mga panahong ito na he is huge - wide
and thick and... oh my gosh. I felt so stretched at full - and it was all
accompanied by that stinging pain. May kung anong nasira sa loob ko, he just
wooshed in slit my cherries apart.

"I'm. Going. To. Move. Now." He punctuated every word with slightly circling his
hips.

"B-breeze... now." Isiniksik ko yung mukha ko sa leeg nya na ngayon eh nababalutan

na ng pawis nya at saka tumango ng marahas. We were damp not because of the rain
but because of our sweats.

"I... I'm going to ram inside you so hard that you'll feel me even after we're
done." He moaned and groaned and gritted his teeth while making fast deliberate
strokes. Hindi sya nagjojoke nung sinabi niyang he'll ram inside, because each
stroke was short and frantic.

The pain has dulled and it was replaced with immense pleasure.

"Shit, Thea."

"Uhh..."

"If I just met you before everybody else, I would've saved myself for you."

Sinabi niya yun pero hindi ko maintindihan. I can't think straight - everything
that he would say while pumping deep inside me would just fly out of my brain
because I can't seem to register any coherent thoughts.
So this is what it feels like. The feel him rubbing within my walls, the delicious
twist of his shaft - and the coiling pleasure starting with in my belly is just too
much to handle. "Come with me, babe...."

felt myself cluthing him, squeezing the life out of his still very stiff shaft.
"BREEZE!" With one last thrust, rainbows and fireworks bursed before my eyes and he
stilled his movements. Spilling his self within the confines of the rubber he
sheathed himself with.

I lay there spent and was crushed by Breeze's weight.

I just lost my virginity to Breeze whats-his-last-name-I-don't-know.

How fuçked up can that be?

**

Nagising na lang ako bigla nang makaramdam ako ng need to use the bathroom.

I tried getting up but I feel so sore all over.

I observed the room I'm in. The rays of the sun were seeping through the see
through curtains. And then everything that has happened last night came flooding my
memory.

What did I just do again?

I was massaging my head while thinking of something appropriate - all I can see and
think of is how Breeze made me feel.

Narinig kong may kumakatok ng malakas sa pintuan. Narinig kong umungol si Breeze at
mas hinigpitan pa lalo yung pagkakayakap sa bewang ko. I tried zoning out and
sleeping again wishing whoever was outside would just go away.
Pero hindi. Masyadong desidido yung kumakatok kaya mas naging malakas at mabilis
yung succession ng pagkatok nya. Feeling irritated, I slowly lifted Breeze's arms
and wore my panty and bra - kukunin ko pal ang yung short ko eh nagsimula na namang
kumatok yung nasa pintuan.

Fuçk wearing shorts - I picked Breeze's blue shirt. I think nakakakalat lang ito
dito. Maybe his laundry. But who cares, sumasakit yung ulo ko sa pagkatok nung kung
sino man yung nasal abas kaya agad ko iyong sinuot at madaling lumabas ng kwarto.

It took me a few minutes bago ko mahanap kung nasaan yung entrance at kung saan
kami pumasok kagabi. Malaki yung villa na ito kaya natagalan ako. Tapos brown out
pa kagabi kaya para parin ako nangangapa sa dilim.

Kumatok ulit ng malakas yung nasa kabilang side ng pintuan kaya nagsalita na ako,
"Sandali... sandali!" assuming that it was just one of the staff or a friend, or
whatever.

I turned the knob and was just asking what they want, I gasped in complete in utter
horror.

"Keegan?" napahawak ako sa bibig ko. No. What is he doing here? How did he know
this villa? Why...

I felt someone behind me. And hindi naman na ako nag isip kung sino iyon dahil si
Breeze lang naman yung kasama ko. Damn, he really has this kind of effect on me.
What have you done to me, Breeze?

"Kuya..." "Keegan." Sabay nilang tawag sa isa't isa.

Napaatras ako.

Kung kanina eh horror, ngayon para akong nasa isang movie kung saan ang lahat eh
gugunaw. Parang 2012...ganun. Dahil paulit-ulit kong tinatanong ako sa sarili ko...
kung bakit... kung bakit ganun yung tawag ni Keegan kay Breeze.

Kuya? KUYA?!
=================

000013xx

000013xx

Regret

Kumabog yung dibdib ko. Kuya?! Keegan called Breeze Kuya. "M-magkapatid kayo?"
nauutal kong tanong habang nagpapalit-palit yung tingin ko sa kanilang dalawa.

Nagtataka yung itsura ni Breeze at naka-blanko yung mukha ni Keegan, "So you've met
my brother, Thea? Kaya ba hindi ka sumasagot sa mga tawag ko? At itinatapon mo
lahat ng bulaklak na ipinapadala ko sayo?"

Ipinamulsa niya yung mga kamay nya at tumingin lang sa akin. He was wearing a black
hoodie and nakapants sya. His hair's in the same style, magulo at mas nagmukha
itong mas mahaba.

Habang naka-boxers lang si Breeze at isa pang mukhang pugad ng ibon yung buhok.
Kakagising lang nya at nakapikit pa yung isa nyang mata habang nakatingin sa akin.

Napahawak ako sa dulo ng tshirt ko at mas lalong naguluhan, "Sagutin niyo muna yung
tanong ko! Magkapatid kayo?"

"W-wait, babe..." pagsisimula ni Breeze at tinangka nyang hawakan ako But I

deflected his touch, "O-Oo. Teka..."

Pinutol ni Keegan ang pagsasalita nito kaya napatingin ako muli sa kanya. "You
don't know?" tanong niya nang nakataas ang kilay habang kumukuha ng sigarilyo sa
bulsa nya. He put it in between his lips, "You don't know the name of the guy who
took your virginity, Thea? Really? Akala ko iba pagkakakilala ko sayo." He
snickered then lit the stick.

Anong klase kang babae, Thea? Nag-brownout lang nawala na din yung kislap ng utak
mo. Oo nga naman, bakit hindi mi kilala yung lalaking nakakuha sayo?

All the cogs are turning. Magkapatid sila? Araujo silang dalawa? How come

walang nakakilala kay Breeze? Biglang bumalik yung kausap ni Breeze dun sa swimming
pool.

"Si Keegan ba yung kausap mo nung nasa swimming pool tayo?" dahan-dahan kong tanong
kay Breeze. He hesitantly answered me, "Oo. Pero..." tila nagising sya sa mga
tinatanong ko, napatinag sya ng tayo at lalapitan na sana ako.
"Magkapatid talaga kayo." Mababa kong sabi sa kanya. Nanunuyot yung lalamunan ko sa
mga konklusyon na naiisip ko. Kung magkapatid sila, kilala niya ako? Oo. Hindi
pwedeng hindi nya ako kilala. Keegan's his brother and Keegan must've asked for
help.

Help for what?

Help in possessing you, in tainting your innocence. Para makuha yung pinakaiingat-
ingatan mo.

My body stiffened at napahawak ako sa bibig ko. Hindi ako makahinga. Para akong
nalulunod. My lungs are burning and my eyes are heating with unshed tears,
"Putangina." Napamura ako. Narinig kong tumawa si Keegan.

"You don't need to pretend anymore, Breeze. Ngayon ko lang narealize."

"A-anong narealize mo, Thea? W-wait! You... Keegan was your ex?" Medyo nag-buffer
yata yung utak ng magaling na Breeze o baka tinangay ng hangin yung utak niya
kagabi habang bumabagyo.

"Oo, Breeze. Alam ko na. Bibigyan ko kayong dalawa ng best actor awards.
MAGPAPAGAWA AKO PARA SA INYO. You brothers should just be swallowed by earth and go
straight to hell."

I feel so exposed. Parang kahit na naka-tshirt ako eh parang hubad pa din ako sa
pagitan ng magkaptid na ito. They've stripped me - of my innocence.

Imbes na magpatuloy ako sa pag-fidget ay tumakbo ako papasok, pabalik

dun sa kwartong pinanggalingan. Tinatawag ako ni Breeze pero hindi ko sya

pinakinggan. Ayaw kong making, wala akong marinig. The only thing I can hear is my
brain whispering the damn conclusion we both made accompanied by the blood rushing
through my veins.

Yung sakit ng katawan na nararamdaman ko kanina, nawala lahat yun. Para akong
binuhusan ng malamig na tubig. All I want to do was to go home. Back to Manila.

Kinuha ko yung shorts ko at mabilis na isinuot na yun. Muntik pa akong matumba sa

pagmamadali but I managed and sprinted my way out of the room. Kinapa ko yung phone
ko sa bulsa nung shorts ko at laking pasalamat kong nandun yun. Mamaya ko na
hahawakan at titingnan yun, I need to get out of this place. I need to breathe
fresh air.

Nang malapit na ako sa pintuan ay biglang may nanghapit sa katawan ko, "Where are
you going?" I heard him before I saw him at kahit na yang katawan nay an yung
nagparamdam ng langit sa akin kagabi, alam kong idiniretso naman nila akong
magkapatid sa impyerno ngayon.
"Let me go, Breeze. Mag-celebrate na kayo ng kapatid mo. Fcktards." Buong lakas ko
syang sinuntok sa dibdib at itinulak. It worked dahil napabitaw sya sa akin kaya
nagdire-diretso ako sa nakabukas na pintuan.

Nang makalabas ako dun eh agad akong huminga ng malalim, pero hindi ko nairelease
yun dahil nagsalita sa gilid ko si Keegan, "I guess I'm done with you. Wala na yung
gusto kong makuha sayo." Hindi ko na sya nilingon, naikuyom ko lang yung mga kamay
ko at nairinig kong ibinato nya sa buhanginan yung sigarilyo at inapakan.

So it's freaking true. He just wanted

my virginity. Ganun na ba sya kadesperado para magawa yun at humingi sya ng tulong?
Nagpustahan din ba sila? What kind of people are they.

Shit, bakit ako naiiyak. Wag kang iiyak, tanga. Ginusto mo yan, hindi ba? Bakit ba
kasi ipinagkatiwala mo kay Breeze?

Tumakbo ako kahit kanina ko pa gustong bumagsak. Nanghihina yung tuhod ko pero
pinilit ko tinakbo yung buhanginan para lang makabalik sa kwarto ko. Kahit ako
hindi ko din alam kung saan ako humuugot ng lakas ngayon pero ang tanging alam ko
lang ngayon ay ang umalis.

Nag-ring yung phone ko at agad-agad kong sinagot yun. "THEA!" Narinig ko si Mina sa
kabilang linya. Ramdam na ramdam ko yung tension sa katawa nya at alam kong
nagpapabalik-balik na yan ng paglalakad. "TEKA, SHIT! WAG KANG LALABAS NG KWARTO OR
KUNG NASA LOOB KA NG KWARTO WAG KANG LALABAS NANDYAN SI KEEGAN! AND... AND..."
naghesitate pa syang sabihin kaya napatawa lang ako ng mapait.

"And they're brothers."

"WAIT HINDI...SI KEEGAN AT - TEKA ANO?"

"Thank you for the warning but I already know. Breeze and Keegan are brothers."

"Oh shit! Sorry for not calling earlier pero wala kasing signal kanina, halos
kababalik lang ng lines dahil sa bagyo kagabi. P-paano mo nalaman?"

"Keegan's here." Maikling sagot ko. "Double crap. That's why Breeze was familiar!
Hindi ko lang mapin-point nung una ko syang makita pero... he is. He's Keegan's
older brother."

Sabi niya sa akin ng mahina. Naririndi na ako. Ayaw ko nang marinig yung pangalan
ng magkapatid na yun. I swear to God I'll never... ever be deceived by any

of them. Umiling ako at napasabunot sa sarili ko bago magpatuloy sa kwarto ko.

I went inside and gathered all my things. Hindi ko na inayos, basta sinalaksak ko
na lang kung ano yung mapulot ko sa loob nung maleta. Pinagkasya kong lahat yung
kahit mukhang sasabog na yung bag sa kalat-kalat at saliwang pagkakalagay ko. Nang
madaanan ko yung phone, naisipan kong tumawag sa reception at magrequest ng pwedeng
maghatid sa bus terminal. Wala nang shuttle dahil ako na lang naman ang natira sa
mga kasama ko sa seminar.

Buti na lang talaga pwedeng magpahatid. Kung hindi, hindi ko na alam ang gagawin
ko. Ayaw ko namang tawagan sila Ate Pao or anyone of my friends para magpasundo.
Lalong ayaw kong tumawag kila Mommy at Daddy. That would be disaster.

Nakatulala lang ako - simula nang may dumating para kolektahin ang gamit ko at ang
pagbabayad ko sana ng ginawa kong pag-eextend, naging stoic ako. Wala akong alam sa
nangyayari sa paligid ko hanggang sa makasakay ako sa bus.

"Miss? Okay lang kayo?" narinig kong tanong ng konduktor sa akin. Tiningnan ko si
Manong at nasa harapan ko ang isang pakete ng tissue. Tiningnan ko sya ng nagtataka
dahil hindi ko alam kung para saan yung tissue. "Umiiyak kayo, Miss. Sige na kunin
mo na." ngumiti sya sa akin ng maliit at dun ko lang naramdaman na umiiyak na pala.

Sinabing hindi ako maaaring umiyak. I need to learn from my mistake. Hindi dapat
ako umiyak. Dahil pag umiyak ako, talo ako. Those brothers would have a feast day
and that is not acceptable.

Kailangan kong patunayan sa kanila na wala akong pakialam sa ginawa nilang dalawa.
Dalawa

lang silang magkapatid, I still have my sisters, my friends, and my cute nieces and
nephews if ever. I still have my family and hell to Araujo brothers.

**

Breeze Nathaniel M. Araujo

Nakatitig lang ako sa pangalang yan dahil sya ang best man ni Dreigo.

Damn!

Naibato ko yung invitation sa kabilang side ng malawak na dining table nila Kambal.
It's the morning of February 14 at nandito na ako sa bahay nila Teyah. It's the
morning of her wedding day and she's still knocked out in bed.

Kanina ko pa hawak-hawak yung invitation na yun dahil kanina ko pa din tinitingnan

yung mga pangalan na nakalagay dun. And fuçk did it hurt nang makita kong hindi ako
nananaginip nung mangyari yung scene two weeks ago.

I don't why I'm hurt though. Eh na-confirm ko lang naman kasi mismo sa mga
invitation na ito yung pangalan nung lalaking yun. Magkapatid talaga sila ni
Keegan. Parehong Araujo! Parehong manloloko. I wonder how their parents are. Seeing
and remembering na friends sila ni mom and Dad. Siguro naman hindi sila manloloko
or wala naman siguro silang kahit katiting na sama ng ugali diba?

If that is the case, kanino sila nagmana. San lang talaga wala sila dito dahil...

But that's impossible. Feeling ko nandito yung mga yun. Best man si Breeze tapos
friends nila Mom and Dad? Ugh.
Nailapat ko na lang yung mukha ko flat on the surface of table. Ang sarap ulit-
uliting ibagsak nito! Fck.

"Oy, Thea? Problema mo! Aga-aga. Nasan na yung kambal mo?" tanong ni Kiel na may
dala-dalang overnight bag - este maleta. Tiningnan

ko sya nang nagtataka habang nakita ko sa peripheral vision ko yung sunud-sunod na

nag-emerge kung saan sila Ate Pao, Anne, Amelle.

"Anong laman nyan?" tanong ko sa kanya. "Make-up and whatever we need."

Napasapak na lang ako sa noo ko ulit dhail nakalimutan kong hindi pwedeng hindi
mag-intervene to sa pagme-make up sa amin. Kahit na may make-up artist namang hired
para sa aming lahat. Ay jusko. They were discussing how they can imagine the church
and the place of reception at pare-pareho silang kilig na kilig. Sana ako din
kinikilig at napapanatag ang loob.

I was... you know? I was very excited. Kasi it's a wedding! Who wouldn't be happy
about a wedding, hindi ba? But that was before everything that happened, before
Morong.

Napabuntong hininga na lang ako at kasabay nun ang paglabas ni Dreigo mula sa
kwarto nila ng kambal ko. "Hey, girls." Bati nya sa amin habang ginugulo yung buhok
at mukha nag-aalala.

"Mauuna na ako. Just make sure Teyah eats her crackers if she couldn't wat
breakfast, okay? I just tucked her in back after...being sick. Gisingin niyo na
lang sya after one hour or so. Maaga pa naman. Pakidala sa simbahan yung asawa ko
nang buo at matiawasay ha?"

Pare-pareho kaming natawa at hinampas sya ni Ate Pao sa braso, "Oo na, Dreigo. Off
you go!"

"If anything, nasa pad lang ako ni Breeze, okay? With the boys." I stiffened and
averted my gaze somewhere nang marinig ko ang pangalan na binanggit niya.

Kalma, Thea. Best friend sya, hindi ba. Wala kang magagawa. Kasama sya sa
celebration kaya suck it up and be big girl.

After an hour or so pinuntahan

na namin si Teyah para gisingin because everyone's here even Saskia and Dalli.
Hindi rin makakain si kambal dahil nasusuka lang sya kaya pinakain lang namin sya
ng crackers.

Before pa man namin syang gisingin, sinimulan na kami isa-isa na lagyan ng make up
para habang naghihintay sa bride kaya habang inaayusan si kambal, magbibihis na
lang kami ng kanya-kanya naming dresses.

The motif is pastel blue which is so cool with the eyes. Kahit paano nakikini-
kinita ko na yung itsura ng magiging kasal at reception.

Maya-maya habang oras na para magsuot ng gown si Teyah, naghysterical sya. "Oh no,
kakasya pa kaya sa akin yang gown ko?" napatigil kaming lahat at hinayaan kong
tumakbo palayo si Dalli. Karga-karga ko kanina si Saskia pero ibinigay ko rin naman
yun sa mga pinsan namin dahil gusto daw nila laruin at ang gandang-gandang bata
daw.

Everyone of us gave kambal words of encouragement and assurance na magkakasya sa

kanya yung gown nya. See? Sabi ko sa inyo mag-aaalala ito sa magiging kalalabasan
ng pagsuot nya ng gown. Pero pare-pareho naman naming alam na siniguro nung nag-
modify nung dress na aayos sa katawan nya yung dress if ever na mag-gain nga ng
laki yung tyan ni Kambal.

Sadyang nagiging Dragon-bride ito. Gets? Dragon bride! Napailing na lang ako at
inayos yung pagsusuot sa kanya ng gown. Umikot ako palikod para ayusin yung
mahabang train ng gown nya. The gown was stunning and hindi halata yung pamimilog
ng tyan nya.

Nag-straight ako ng tayo at inayos yung gown ko habang narinig kong huminga ng
malalim si kambal, "OH. MY. GOSH! This is it!" All of us inside the cheered

for her even Saskia na nag-blubber ng pagtawa na akala mo alam nya yung nangyayari.

It's to head out!

**

All throughout the wedding nakatulala lang ako. Hindi ako mapakali kasi parang
feeling ko laging may nakatingin sa akin.

Kanina habang naglalakad ako dahil ako ang maid of honor, wala akong partner at ako
ang huling-huli sa entourage before the bride, hindi ako tumitingin sa mga lalaking
nakatayo sa altar.

Though I know kung sino yung nandun. I just salute Dreigo for still including Blade
as his other best man. Blade and him had a rift because of Teyah. Oo, mahaba buhok
ng kambal ko kaya pinag-aagawan sya. Pero naayos din naman yun which is really nice
kasi hindi talaga nasira yung friendship nila. Bilib din ako kay Blade kasi nagawa
nyang magpaubaya. Maybe that's real love - love for the friendship. He really is
treasuring their friendship and tingin ko naman kasi hindi sila ni kambal ang para
sa isa't isa.

They were not meant to be kaya ayan ang nangyari, hanggang like na lang si Blade.
Friendzoned pa.

Hanggang sa nakarating ako sa upuan ko at nagsimulang maglakad yung kapatid ko,

iniiwasan ko talagang tumingin sa altar dahil nandun si Breeze. I don't want to
look at him baka lalo lang madagdagan yung kasalanan. Nasa loob ako ng simbahan
kaya kailangan kong kumalma.

I did not see any trace of Keegan inside and I just wish na hanggang matapos yung
reception mamaya eh wala akong ibang trace ng Araujo na makita. I don't think I can
face any of them nang hindi nanggagalaiti sa galit - well, para sa mga anak nila
that is.

/>
**

I was truly happy with what's happening with my sister. She's happy and I can see
how they look at each other. Mahal na mahal nila ang isa't isa. Everyone was here,
nandito kami ngayon sa Edsa Shangrila for their reception. Kahit ako nagulat sa
venue ng reception dahil this is too much.

Napakalawak ng lugar at naghahalo ang white and pastel blue sa paligid. I can spot
our friends in one large round table at dun ako papunta ngayon.

I can't wait to go home and just sleep. Pagod na pagod na akong maglakad sa
stilletos na suot ko at pagod na rin akong magtaas ng gown ko dahil mahaba-haba rin
ito. Buti na lang talaga at tube gown ito at hapit sa katawan ko at least hindi ako
mapapagod na magtaas nang magtaas ng strap.

Ganun kasi yung nangyayari sa mga kaibigan ko and some of cousins. Psh. Buti na
lang talaga!

"Valeria, Valeria...wait." Narinig kong tawag ni Mom at pinigil nya yung braso ko.
"Yes, Mommy?"

"Can you please get Saskia? We miss that little girl." Tumango lang ako at hinanap
agad kung nasan man naroon si Saskia kung nasaan man ako nakatayo ngayon.

Nagsimula akong maglakad nang makita ko si Ck na karga karga si Saskia na nasa tabi
ng cake. Tuwang tuwa kasi si Saskia sa cake. Parang kilala ko na kung kanino
nagmana to. "Ck?" nilingon nya ako nang nakangiti, "Pahiram kay Saskia. Mommy wants
to see her."

"Oh. Okay," he then faced Saskia and made funny faces before kissing both her
cheeks. "Be a good girl, sweetie. I love you." He then blew raspberries on hher
cheeks at saka binigay sa akin.

Nilalaro-laro

ko si Saskia habang pabalik sa table nila Mommy. Hindi ko napansin na may iba na
palang taong nakaupo sa table nila. Napaatras pa ako ng mag-angat ako ng tingin sa
kanila.

Nawala yung mga ngiti ko at para bang may storm clouds na pumaibabaw sa ulo ko.
Naging makulimlim yung damdamin ko. Fck.

"Valeria, anak. You met our friends, right?" nabasag ni boses ni Mommy yung
pagkatulala ko habang kinukuha niya si Saskia. Napadako yung tingin ko sa kaliwa ko
at nakita kong nakaupo dun sila Tita Carol and Clifford.
I blinked twice then smiled, "Yes, Mom. Hi, Tito. Hi, Tita." I bent down and kissed
Tita Carol's cheeks na siya namang nakangiti nang malaki. "Hi, Valeria. Nice to see
you again."

"You look stunning just like your twin." I felt my cheeks heat up in embarrassment
sa compliment ni Tito Clifford. Jusko po. "Thank you po." I timidly smiled then
turned again to Mommy dahil nagsalita sya.

"Oh..." hinawakan ni Mom yung braso ko, "Meet their sons...Carol, please do
introduce them." Mabilis na sabi ni Mom at bumalik ulit sila ni Daddy sa paglalaro
kay Saskia.

Napatingin ako sa tatlong lalaking nakaupo sa pagitan ng parents ko at nila Tita

Carol. Pinagtataka ko lang dun ay si Gray. Si Gray ay nasa pagitan ng magkapatid.
The brothers were both wearing black suits. Ngayon ko lang din napagtanto yung
pagkakahawig nilang dalawa. No, hindi pag pagkakahawig... talagang magkamukha sila
lalo na't tanned na yung balat ni Breeze.

Pareho silang tanned ni Keegan. Si keegan dahil na rin siguro sa sports na

pinagkakaabalahan nya at si breeze dahil matagal-tagal din sya sa Bataan. Their
eyes

are of the same color if I could remember.

Ang pinagkaiba lang nila eh si Breeze ay may platinum earrings sa kaliwang tenga at
maayos na nakasuot pa din ang suit and his hair is tamed into a clean style. While
Keegan on the other hand has no tie and the first buttons of his dress shirt in
opened. Gulo-gulo yung buhok at may suot pa ding cuit coat. They look like each
other but they're both entirely different.

Kaya siguro hindi ko napansin na sobrang magkamukha sila. Na-carried away ako sa
presence ni Breeze.

"Oh, I forgot! Yes, yes. These are our sons Breeze Nathaniel, Keegan Benjamin, and
Gray Tristan."

Nanlaki yung mga mata ko at tila ba naguguluhan ako sa mga nangyayari. Gray? Gray!
As in Gray na kaibigan namin! Kapatid nila?! What... the...

"Uhh..." this is awkward. Damn. "I-I know Gray, Tita. He's a friend but..." dahan-
dahan akong tumingin kay Tita. Gray and Breeze is the same age! AND Gray's last
name is Monfort and not Araujo. Hindi ko alam kung paano ko itatanong yung gusto
kong sabihin kaya nagbukas-sara yung bibig ko na parang isdang humihinga sa ilalim
ng tubig.

"Oh. Really? Maybe you've met Breeze, then? He's Dreigo's best friend." Uhm, oo.
Hindi lang po nakilala... naikama pa po ako nyang anak niyo. Tapos yung bunso niyo
po... niloko ako't pinaglaruan. What a happy family!

"Uhm, yes po. Nakabisita na rin sya with Dreigo noon. And...opo. Uh... Sige po,
Tita... Mommy... mauna na muna ako. Uhm.. dun po muna ako sa mga kaibigan ko."

Puro ako uhm. Para akong nakakain ng am.

Nahihilo ako. Information overload.

Mabilis akong nagpunta sa table namin

at napansin ko ngang wala si Gray dito. Pero kanina lang naman eh nandito sya.
Tinawag siguro sya dun. Pero hindi ko talaga lubos maisip kung pano sila naging
magkakapatid.

Juskoday!

"Okay, it's time to toss the bouquet and the garter!" announce nung emcee, na mga
pinsan din namin, sa microphone. Ito ang ayaw ko sa mga kasalanan, yung pag toss at
pag-catch ng kung ano.

Pinapunta lahat ng bridesmaids at pati na rin akong maid of honor sa gitna, sa

likod ni kambal. Lahat sila nagkakasiyahan at kinikilig lalo na yung mga kaibigan
ko. Pero ako I'm brooding. Please don't let me catch it. Please, please, please,
please.

"Ako makakasalo niyan." Pahayag ni Ate Pao. Pero she was shoved by Kiel at
tinawanan sya nito, "In your dreams! May boyfriend ba tayo? Wala!"

"Papakasal yan sa panaginip." Natatawang segunda ni Amelle. Si Anne busy sa

pagtitig kay Blade na nasa sides dahil sila ang susunod for the tossing of the
garter. Hay nako. Umiling lang ako at humalukipkip.

"Hey Thea! Wag kang sumimangot dyan..." sigaw ni Jerry na pinsan ko at lumapit sa
akin, "...why don't you smile like your twin? Baka ikaw ang susunod na ikasal!"
naka-mic sya nyan dahil nga isa sya sa emcee.

Sumigaw si Daddy from their table, "Jerry! Tama na muna si Teyah. I'm not yet ready
to give away another princess!" tumawa sila at I felt relieved. I love you, Daddy!
Sinigaw ko sa isipan ko. I made sure na nasa likod ako dahil I know for sure, hindi
ganun kalayo ang pagbato niyan ni kambal.

"Okay. 1, 2..." wala pa mang 3 at nagreready pa lang yung mga gustong makasalo eh
ibinato na ni kambal. And that's

where they were caught off guard. Hindi na nila naabutan yung flowers na lumilipad.
Tinitingnan ko lang silang nagkakagulo at nagbabalyahan para sa isang bulaklak.
Nawawala yung poise para lang isang bulaklak? Grabe talaga itong mga to.

Everything was okay at natatawa pa ako sa kanila. Pero nagulat ako nang papunta yun
sa direksyon ko. As a reflex, iniiwas ko yung mukha kong masapo nung bulaklak dahil
nabuhat ko yung kanina at firm ang pagkakagawa nun, ayaw kong magkabukol...

Sinalo ko. I FUÇKING CAUGHT IT WITH MY TWO HANDS.

Kakasabi ko lang kanina na ayaw kong makuha! What the... fuçk.

Tumingin ako sa kanila and everybody erupted in cheers and claps. Anong nakakatuwa
sa pagsalo ng bulaklak? Sabihin niyo nga sa akin. Nakita kong napatayo si Daddy sa
table at napasapo ng noo.

Pinaupo nila ako sa isang tabi at hinintay na matapos ang pagtoss ng garter. Para
silang ewan dahil puro catcalls ang naririnig ko habang tinatanggal ni Dreigo yung
garter mula sa legs ni kambal using his teeth. Kitang-kitang hiyang-hiya si kambal
sa pinaggagawa ng asawa nyang si Dreigo.

I was laughing silently kahit na I'm still pissed off from catching the damn
bouquet. Natawa pa ako lalo nang ihagis ni Dreigo yung garter using his elbows.
Ginawa nyang parang sipa and hindi sya tumigil sa pag-attempt na ibato hangga't sa
hindi ito naihahagis sa groomsmen nya.

I was clutching my stomach from laughing too hard sa antics ni Dreigo. Hindi ko
alam kung san nya nakuha gumanito pero baka sobrang saya na lang din nya sa
pangalawang kasal nila.

My eyes were blurred of tears from

too much laughter nang makita ko kung sino ang nakasalo ng garter.

Damn. No!

Ang magaling na si Breeze lang naman.

Kinuha ako ni Janice na isa pa sa emcee at pinaupo sa pinaggalingan ni Teyah.

"Kailangan pa ba talgang gawin to? Can we skip it." Natawa si Janice at umiling.
Dinala ni Jerry si Breeze sa tapat ko habang hawak-hawak yung garter na nasalo nya.
"Okay. You need to put it on Thea's leg... slowly."

"Jerry!" I kept my legs away from Breeze. Iniilalim ko yun sa upuan at tiningnan ng
masama si Jerry. "No can do. Ikaw na nakasalo." Tinapik-tapik ni Janice yung hita
ko habang lumuluhod sa harap ko si Breeze.

"Dali na. Para matapos na kung ayaw mo talaga." Bumulong si Breeze sa akin. Ramdam
ko yung paghinga nya against my knees. Inilapat nya yung legs nya sa tuhod ko at
pilit na pinaghiwalay yung legs ko.

Nakarinig ako ng outbursts ng cheers at catcalls sa paligid namin. Shit, namumula

na yung tenga ko for sure. Remind me not to take part in weddings!

Pero dahil gusto ko na ring matapos ito, I loosen my leg muscles and put it in
front of me.

Lumandas yung mga palad ni Breeze dahan-dahan pababa hanggang sa maabot nito yung
ankles ko. Bumalik iyon pataas kasama yung dulo ng dress ko para maitaas pero hindi
niya hinayaang hindi nya mahawakan yung skin ko. His touch are leaving hot trails
on my skin. I shuddered involuntarily and held my breath.

Pag ito hindi pa natapos for the next two minutes, mamamatay na ako!

Iniiangat nya yung binti ko. He slipped the garter against my legs. Ibinaba niya
ulit ito at dalawang kamay nya yung nag-angat

ng garter pataas. Habang ginagawa niya yun, sinasabayan nya din yun ng subtle
squeezes and caresses at talagang pinapatagal nya. Ikamamatay ko na ito!

"Breeze..." ngitngit ko sa kanya habang sya eh seryosong seryoso sa ginagawa nya.

Bago sya tuluyang tumayo eh hinalikan nya yung tuhod ko, "There. Done."
Yung lips nya. YUNG LIPS NYA! Damn you, Breeze! Yung dibdib ko... hindi na tumigil
sa mabilis na pagtibok. Pinagpapawisan na din ako ng malapot kahit na fully air-
conditioned and lugar.

Matapos nyang tumayo eh nagpalakpakan ang lahat at nag-resume ang pagpaparty at

pagsasayaw nila sa gitna. Bumalik sa table nila sa harapan at dun lang nag-stay. I
can see Ck dancing with Saskia. I can see Ate Pao with Dalli and Kuya Gage - and we
still don't know what the deal between them is. Naiintriga na ako lalo na't
nagsisisigaw si Dallin a Mommy nya daw si Ate Pao.

I wobbly stood on my feet finding my balance lalo na't ang taas-taas ng suot kong
sapatos. Bumuga ako ng hininga at pilit na pinakalma yung sarili ko. Dahan-dahan
akong naglakad patungo sa isang side para kumuha ng tubig. Nanunuyot na naman yung
lalamunan ko. Nagpalinga-linga yung tingin ko sa kanilang lahat.

I can see all of them bouncing with happiness and laughter. Sobra lang yung buzz na
naririnig ko lalo na sa mga kaibigan kong parang mga baliw sa dance floor. It's the
last part of the program and that is to party.

Tapos na ang formalities and all kaya yung mga pinsan at kung sino pang kasama sa
reception ngayon ang syang nagpaparty. Drinks are given all over and I am...

I am being dragged all

the way from where I was standing to the far end of the hall where the comfort
rooms are at kung nasaan din may pintuan palabas sa gardens.

Masyado pa ding madaming tumatakbo sa utak ko, idagdag pa yung nararamdaman ko sa

bawat haplos na ginawa ni Breeze. It left me hot and bothered at ang gusto ko na
lang gawin ay ang umuwi.

We stopped at some point and he faced me. He held my shoulders and looked at me
straight in the eyes. "Can you let me explain?"

Napapagod na ako. Ang gusto ko na lang talaga eh ang matulog. Ayaw ko nang mag-isip
for this day. It's Valentines Day pero nandito ako, nabbwisit sa mukha ni Breeze.

"No. Please, Breeze. Kalimutan na natin ang nangyari. I don't care about you
brothers anymore." Pumihit ako ng galaw at nagsimulang maglakad paalis nang
makasalubong ko si Keegan.

Shitty shit shit shit! Wag mong sabihing pagtutulungan ako ng dalawang to. "You
going to shag my brother?" Yumakap sa akin si Keegan, at inilapit yung mukha sa
tenga ko, "If Kuya bores you, you can come to me." I feel disgusted. This is a very
different Keegan. Nawala yung Keegan na nakilala ko at nanligaw sa akin noon. Na
naging boyfriend ko for one month.

Nagpanting yung tenga ko ng magbitaw si Keegan ng isang crass comment. Ikinuyom ko

yung kamay ko at hinarap sya. Pero bago pa ako makapagsalita eh sinapak na sya ni
Breeze. "Fuçk you, Keegan." Napatukod si Keegan sa wall at saka pinunasan yung
pumutok niyang labi, "Seriously Kuya? This is the third time you hit me because of
her."

Napasinghap ako sa narinig ko. Third time?

"Because you're an asshole, Keegan. Saan mo natutunang manggago ng babae?"

"I was just playing. Take a chill pill, Kuya. Well, siguro nga ganyan ka kasi ikaw
nakauna." Keegan shrugged at tumayo na para bang walang nangyari.
Biglang bumigat yung pakiramdam ko. Ganun na lang yun? Yung lahat ng efforts nya
dati para lang makuha at makauna sa akin? Hindi ako nagrereklamo dahil gusto kong
bumalik sa kanya pero... may ganito ba talagang lalaki? Ginagawang laruan ang mga
babae? Hindi naman ibig sabihin na sikat syang drifter at madaming babae ang
naghahabol sa kanya, may karapatan na syang manglaro!

He played me. And speaking of maraming naghahabol... bakit hindi na lang yun yung
gaguhin niya? He likes the chase and the thrill of taming a woman? Well, then...
fuçk him and his ideals.

Binilisan ko yung lakad ko. Adrenaline pumping through my veins. Yung pagod kong
katawan, biglang nabuhayan nang dahil sag alit at inis sa Keegan na ito.

"Keegan." Lumingon sya at sinakto ko namang iniamba yung kamay ko para sampalin
sya. Pero naunahan ako ni Breeze. It was a blur pero nakita ko na lang na
kinwelyuhan niya si Keegan at idiniin sa pader. "I'll make sure you'll regret
playing with Thea's feelings, Keegan Benjamin. I hope you realize the coming
consquences of what you're doing."

Nagtitigan pa silang dalawa nang ilang minuto bago nya bitawan si Keegan. "Let's
go." I was standing there dumbfounded at hinila na lang ako ni Breeze palabas.
Masyadong maraming nangyari ngayong gabi. I want to sleep!

=================

000014xx

000014xx

Five weeks

From: Hangin

We have to talk some time.

Yan yung huling text na natanggap ko sa kanya after nya akong hilahin palabas at
ihatid pauwi sa condo unit ko. We have the same condominium place pero nasa katabi
akong building - tower II. Hinatid nya ako mismo sa tapat ng unit ko.

Naging tahimik lang yung byahe namin from Edsa Shangrila - awkward silence. Hindi
ako mapakali dahil ramdam na ramdam ko yung presensya nya kahit na napakalawak
naman nung Hummer nya. He was brooding and so intense at nakita kong mahigpit ang
pagkakahawak nya sa manibela.

Laking pasalamat ko na lang talaga at hindi naging matraffic. Thank goodness

nakisama ang kalsada. Gustung gusto nang magstretch ng mga paa ko nun at tumakbo.

Naging mabigat ang Valentines Day ko dahil sa magkapatid nay un. Idagdag pa yung
curiousity ko sa kung paano sila naging magkaptid ni Gray! Hindi ko mahagilap si
Gray dahil nasa Thailand daw - busy ang loko.

"Hoy!" Napapitlag ako sa pagkalampag ni Ate Pao sa reception table. Napa-straight

ako ng upo at napahalukos sa mukha ko. "Anong problema mo?"

"W-wala no. Inaantok lang ako. Anong oras ba dadating si Anne?"

Ate Pao just shrugged, "Nasa duty pa yun. Na-assign sa emergency so depende pa din
kung anong oras."

Kaming dalawa ni Ate Pao ang nandito sa daycare kasam ang iba pang staff. Actually,
puno

ang daycare ngayon. Nagkalat ang mga bata at kakahatid lang ni Kuya Gage kay Dalli
dito sa amin mula sa school. Even Saskia's here. Pero natutulog sya sa isa sa rooms
sa taas. Mga 1pm pa maghahayper yung batang yun.

Ako ang araw-araw halos na nandito simula nang matapos ang kasal ni Kambal three
weeks ago. March na ngayon at tatlong linggo na rin akong bagsak na bagsak at
sobrang tinatamad. I don't think I can go out anymore. Gusto ko na lang dito sa
daycare at least pampa-good vibes lang ang mga batang nakapaligid sa akin.

Bumalik si Ate sa harap ko at saka ako tinitigan, "Nag-aaya si Teyah mag-bar? Yung
buntis mong kambal gusto pang pumarty." Nakakunot yung noo nya habang nakatingin sa
phone nya. Siguro dun sa text ni kambal. "Oh?" kinuha ko din yung phone ko sa
ibabaw ang desk at tiningnan, May 10 messages na palang nandun pero hindi ko
namalayan dahil kung sino-sino iniisip ko.

"Nagtext si Anne na hindi pa sya nakakaalis. Mga 1 pa daw sya makakaalis ng

hospital. Nagtext din si kambal sa akin, same message Tapos..." I scrolled through
my messages and saw that the rest of the texts were from Breeze. Napatikhim ako at
nagdalawang isip kung babasahin o hindi. "Tapos? May sasabihin ka pa?" pagbasag ni
Ate Pao sa pagtatalo sa utak ko. Umiling ako at nag-exit sa messages saka ko
itinabi ulit sa desk yung phone. "W-wala na Ate. Hmm...May dapat pa bang gawin
dito?"

'Wala. Chill ka lang dyan, nasundo ko na rin naman si Dalli. So, wala na."

Simula ng napatayo ang daycare. Naging on-call na lang si Ate sa hospital. Minsan
pag kailangan siya nila Mommy

saka lang sya lalayo dito sa daycare. This was not on the plan though - lahat kami
gusto namin maging professional. Ewan ko ba kung anong naisip ng mga kaibigan ko at
naisipang magkaroon ng daycare/play place of some sorts.

Don't worry nag-eenjoy din naman kami dito. Mayrong araw din naman kasi na ang nag-
manage dito eh si Anne, okaya si Amelle, okaya si Kiel. Kapag off or something...
Kaya lang ako araw-araw na nandito dahil wala akong trabaho.

**

I pulled up outside Primera with Anne and Amelle. Still thinking if I would join
them or not. Gusto kong magbasa na lang sa condominium ko or better yet planuhin
kung anong gusto kong gawin if ever hindi ako matanggap sa trabahong in-applyan ko.

"Oy, Thea. I-unclock mo na. Dito tayo magparty sa loob?" pagbasag ni Amelle sa pag-
iisip ko. Nakaupo sya sa backseat habang nasa tabi ko naman si Anne "Kakarating
lang natin. I'm gathering my nerves."

Hinawakan ni Anne yung braso ko at saka hinarap sa kanya. "Bakit ba kanina ka pa

tensed?" Baka kasi nandyan si Breeze. I don't want to face him yet dahil really?
Ano bang dapat naming pag-usapan? Yung kapatid nyang gago? O kung pano niya nakuha
yung virginity ko?

"Will the boys be there?" bigla kong tanong. Pinilit kong tumingin kay Anne para
hindi nya mahalatang nabigla din ako sa lumabas sa bibig ko.

Naningkit ang mga mata nya dahil sa pagkunot ng noo at hinawi yung buhok nya. "Oo?
Most probably. You know how Dreigo is with Teyah. Hindi ko rin maintindihan yung
batang yun kung bakit gusto pang mag-bar. Pwede namang sa kanila na lang."
Napailing

na lang ito at saka inabot yung switch sa tabi ko para mai-unlock yung sasakyan.
"Hindi tayo matatapos dito, Thea. Halika na." tiningnan nya ako at saka lumabas.

Lumabas si Amelle at binuksan yung pintuan ko saka ako hinila. I was taken by
surprise kaya wala akong nagawa kundi ang mag-step out at kunin yung susi ko. Hindi
na ako nagdala ng bag at tanging pera at phone lang yung dala-dala ko.

7pm pa lang pero madaming tao na sa loob. Anong araw ba ngayon? Pag wala kasi akong
ginagawa, I lose track of the day and date. Hanggang oras lang sa wall clock yung
tinitingnan ko. Sinilip ko yung phone ko at nakita kong Sabado pala ngayon. Okay,
kaya pala nag-aya si kambal. Tomorrow is rest day at least kahit na mag-hang over
ang mga iinom ngayon na panigurado namang hindi si Teyah yun eh okay lang.

"Hey girls!" Tawag ni Teyah mula sa isang private booth. Nakatayo sa tabi niya si
Dreigo at katabi naman niya si Kiel at Ate Pao. Kanya-kanya bati kami sa kanila at
nagulat ako nang makita ko si Kuya Gage dun.

"Hi, Kuya Gage. Where's Dalli?" nagtataka kong tanong sa kanya pero nakasmile pa
din. I must look like an idiot. "Na kay Ck pa kanina papunta sila kila Mommy. Most
probably papunta na rin dito yun."

Tatango-tango lang ako at hindi rin naman nakatakas sa akin yung pagkakapatong ng
kamay nya sa balikat ng Ate. Must ask her later, then. Pero... pag ako naunang
nagtanong, sa akin mapupunta ang atensyon. So, okay... no to asking her. Hihintayin
kong yung iba ang makapansin.

Nagsimula na sila ng rounds ng drinks at hindi ko mapigilang hindi uminom.

Distractions please. I need to at least unwind dahil

sa mga nangyari. Tatlong linggo na akong tuliro.

"Hahabol daw si Breeze." Pahayag ni Dreigo habang nakaakbay ko Teyah at yung isang
kamay nya eh nakalagay sa nakaumbok na tyan ng kambal ko. Kulang na lang eh ikulong
nya sa tabi si Teyah para lang hindi mapagod.

Ayaw niya napapagod si Teyah kaya nga nung dapat honeymoon nila eh nagkulong lang
sila sa bahay niya. May malaking sign sa pintuan nila na DON'T DISTUB. PRIVACY
PLEASE. At isang buong linggo silang ganun. Alam naman nating lahat kung anong
pinaggagagawa nila dun kaya wag na tayong magtaka sa caveman tendencies na pinairal
ni Dreigo.

Nakuha nun yung atensyon ko kaya napatingin ako kay Teyah. Nabigla na lang ako ng
hindi sya nakatingin kay Dreigo kundi sa akin. Nakangiti sya habang iniinom yung
juice nya sa flute. Agad akong nag-iwas ng tingin at pinadaan sila Kiel dahil gusto
daw magsayaw.

Inom lang ako ng inom at hindi ko na namalayan na nakakadami na pala ako at mas
lalo pang dumami yung tao sa loob. The strobe lights were much more intense kaya
medyo nakakahilo na din.

Nakapangalumbaba lang ako at nakikinig sa ingay ng bawat tugtog at sa bawat tawanan

ng mga kalapit na booth. Tumayo si Dreigo at Kuya Gage at muling tumabi sa mga
kapatid ko. Wow, ako lang ba walang partner dito? Walangyagng buhay to.
Ipinapamukha pa ng mga kapatid ko. 5th wheel lang. Nasan na ba kasi sila Kiel? Buti
pa sila nagagawa nilang magsasasayaw.

Naihilamos ko yung isang kamay ko sa mukha ko matapos kong i-straight yung nasa
harapan kong shot. Yung totoo, hindi ko alam na naman kung anong iniinom ko. I'm
not a party girl, pag nag-aya lang

sila saka ako sasama.

"'Dy, what time dadating si Breeze?" narinig kong tanong ni Teyah kaya napatingin
ako dito. Nakatingala sya kay Dreigo habang may katext sa phone nito. Dreigo looked
at Teyah lovingly and then answered, "Maybe a bit later? Tawagan ko lang, galing ng
Batangas to eh."

Galing ng Batangas? Tapos magpaparty? Yung totoo talaga.

"Galing sya ng Batangas tapos didiretso sya dito?" walang patid kong tanong sa
kanilang dalawa na syang ikinataka ni Dreigo at ikinangiti ng kambal ko. Tinaasan
ako ng kilay ni Teyah at muling bumaling ng tingin kay Dreigo. "You can go do your
guys' night out thingy and we'll be right here." Pinagtutulakan nya si Dreigo
palayo, "Are you sure, love?" nakasimangot na tanong nito.

"Yes, yes. Have fun, 'Dy." Teyah smiled sweetly then turned to me. Narinig ko si
Kuya Gage, "When a woman says have fun - Do not have fun." Tumawa ito at tumayo
mula sa pagkakatabi kay Ate Pao. "Abort mission?" tanong ni Dreigo na natatawa at
pati na rin kami eh napatawa. "Wag nga kayo masyado sa 9gag ha? Sige na, if I say
have fun... have fun... habang hindi pa nagbabago isip ko."

"Okay, okay. I love you. Text mo ko if there's something wrong." Umikot yung mata
ni kambal at saka tumango, "Yes, Daddy. I love you too. Sige na. Sige na." Lumapit
si Kuya Gage sa kanya at umakbay para i-stir sya off and away from us.

Saktong bumalik yung tatlo naming kaibigan na kanya-kanya hawak yung mga phone nila
at nagkakasiyahan, "So what's up?" panimula ni Teyah sa harap ko.

"Anong what's up? Yung kisame.

Tingala ka." Half sarcastically kong sabi. "What's the deal between you and
Breeze?"

"Oooohhh...." Segunda nung apat sa tabi ko. Para kaming nasa talk show. At ako ang
nasa hot seat. "Speaking of Breeze, akala mo ba hindi ko nakita yung paghalik nya
sa tuhod mo?" pagsingit ni Amelle at pagsuporta pa sa gustong malaman ni Teyah.

Na-straight ko ulit yung isang shot na nasa harapan ko kahit na yung nainom ko eh
masakit sa lalamunan. "Ano bang gusto niyong malaman? Kaibigan ko lang yung tao."

"Kaya pala kasama mo sya sa Bataan?" pinaningkitan ako ni Ate Pao. "At... at...
teka lang, kilala niyo ba si Keegan kasi?" tanong ni Kiel sa kanila na parang wala
ako sa tabi nila.

"Si Keegan... yung ex ni kambal?"

Tumawa si Kiel at umiling, "Hindi lang yun. Sikat syang drifter." Sabay-sabay
silang napasinghap sa sinabi ni Kiel habang nakatingin sa phone niya. Sinilip ko
iyon at nakita kong nasa Instagram page sya ni Keegan. "And..."
"...Kapatid sya ni Breeze." Pagtatapos ko sa sasabihin ni Kiel dahil nakita ko yung
isang picture sa Instagram page nya na 56 weeks ago na kasama si Breeze. Might as
well get this over with.

"ANO?!" pare-pareho silang nagtataka. Pati si Kiel. At nako po, jusko. Hindi ko
alam kung pano i-explain sa kanila. Should I just spill everything? From what
happened in Bataan until sa kasal nila? And should I tell them how crass Keegan's
attitude was?

"Okay, spill. Ayaw namin ng fragment by fragment ang kwento. Para kaming bumubuo ng
puzzle pieces na wala namang pieces."

Nagkwento ako sa kanila. From what transpired between Breeze and

I in Bataan. Yung mga panahong brownout at literal na sa dilim nakuha yung puri ko
- but not in detail. Nasabi ko din yung naging panaginip ko bago yung pangyayaring
yun at para na déjà vu ako noon, "Pinagnanasaan mo na talaga si Breeze dati pa!"
sigaw ni Anne dahil na confirm lang niya yung matagal nan yang inaakusang gusto ko
si Breeze.

Naikwento ko din kung paano kami nakita ni Keegan kinabukasan at naalaman ko din
kung anong main motive ng panliligaw at pustahan ng mga kaibigan niya noon, "How
dare that asshole do that to you? Pakisabi nga sa akin kung saan ko makikita yan?"
galit na tanong ni Ate Pao at tatango tango lang si Teyah in agreement. Pare-
parehong naka-fist yung mga kamay nila

"May car show sa MOA next week. Nandun sya. Guest yata sya or something." Sagot
naman ni Kiel na parang wala lang sa kanya yung mga itsura ng mga kapatid kong
kulang na lang eh pumatay. I heard Teyah muttered, "Sisiguraduhin kong maaaya ko si
Dreigo dun. Makikita nung Keegan na yun."

"Alam niyo ba na.... kapatid sila ni Gray?" napatingin sila sa akin at natigil sa
pagplano nilang pagpatay at pagtorture kay Keegan. "Totoo. Hindi niyo ba sila
nakitang magkakasama nung reception ng kasal?"

"Gray's 3 years your senior." Bigkas ni Amelle na parang kakaalala lang nya.
"Nagtransfer sya sa university kaya naging kasabayan nila Anne yun ng pag-graduate.
Pero mas matanda sya amin ni Kiel ng one year."

"So... that makes him 28?"

"He's the same age Kuya Gage?"

"27 lang si Gage no."

"Wow, alam na alam. Close na kayo e no?" Kumislap yung mga mata ni Ate Pao at alam

ko, alam kong may hindi sinasabi tong babaeng to. She dismissed my comment at
bumalik sa naunang topic. AKO AT ANG ARAUJO-MONTEFORT BROTHERS.

"You should ask Breeze. Or better yet si Gray. Or si Breeze na lang talaga dahil
hindi mo mahagilap si Gray at alam kong ayaw mong makita si Keegan pero gusto namin
syang makita at may gagawin kaming karumal dumal dun sa manlolokong yun." Walang
halong birong sabi ni Ate Pao sa akin at sa lahat.

"Pero bago yun, sumayaw muna tayo." Naunang tumayo si Amelle at saka kami hinila
patayo at papunta sa dance floor. Pero ayaw ko talaga. Nasabi ko na bang dalawa ang
kaliwang paa ko? "T-teka! Akon a lang magbabantay dito sa booth." Pilit kong pag-
iwas sap ag-aaya nila.

"Don't kill the vibe, Thea. Dreigo got it covered. Walang uupong iba dyan." Sabi ni
Teyah na akala mo eh hindi buntis sa pinaggagagawa. "Shouldn't you be just sitting,
Teyah? You're pregnant."

"Pag buntis hindi na pwedeng magsayaw?"

"Si Dreigo... baka magalit."

"Trust me, hindi magagalit yun. Halika na. Pag ikaw hindi pa sumama ikukulong ko
kayo ni Breeze sa CR." Pagbabanta nya habang hinihila pa rin nila ako ni Kiel
papunta sa mga nagsasayawang mga tao.

"Baka nandito si Breeze." Pagkontra ko sa kanya. "Pag ikaw nakarating ka ng dance

floor nang sapilitan, sinasabi ko sa yo. Masosolo ka ni Breeze."
I call her bluff. I pressed my heels firmly on the ground pero may new found
strength yata itong si Teyah kaya nakayanan nila ako ni Kiel at papuntahin sa dance
floor.

Nagsimula silang magsayaw pero nakatayo lang ako dun at

kanya-kanya sila tulak sa akin para sumayaw ako. I heard a familiar music na syang
nag-udyok sa akin para sumayaw. May bigla na lang nag-click sa utak ko. I need to
let go. Hindi naman pwedeng forever na maging ganito ako. Hindi na ako virgin, so
what. I gave it wholeheartedly kaya hindi ko kailangan magmukmok. It was one hell
of a pleasureable experience kaya hindi ko na kailangan magreklamo.

Besides. It was Breeze. Kay Breeze na inaamin kong may gusto ko. But I know it was
still not a good excuse to just ignore the fact na I had sex before marriage. It
was... unsettling.

Shit, nagtatalo yung isipan ko pero by this time nakapikit na ako. Feeling the
booming music and my friend's laughters. I put my hands up in the air and let
myself sway to the beat. I'll let myself have the time to herself. Saka ko na
pproblemahin... bukas na. Bukas na talaga.

As the music goes and I felt myself loosening up, I felt hands resting against my
hips. I stopped and stiffened my spine, readying myself to run. "I think now's the
time to talk, Thea."

Mas lalong lumakas yung urge ko para tumakbo dahil kilala ko na kung sino ito
kaagad.

I felt his hands slowly caressing my hips and waist telling me to relax. Huminga
ako ng malalim pero alam kong mali yung ginagawa ko dahil Breeze's scent invaded my
nostrils. Ito na naman itong amoy nyang ito. Wala na kami sa dagat pero amoy beach
pa rin sya. The sunny sandy beach mixed with some expensive
perfume. Jusko po.

"B-Breeze..." I cleared my throat, dahil alam kong nanginginig yung boses ko dahil
sa ginagawa nyang aghawak. "Breeze, let me go." Pagbitaw ko ng mga katagang yun eh
hinala niya ako palapit sa chest nya at mas dumiin yung hawak nya sa bewang ko.

"Five weeks, Thea. I have let you slide for five weeks." Bulong nya sa tenga ko na
naging dahilan para tumaas yung mga balahibo ko sa batok.

He was counting. Shit.

I felt him swaying and grinding behind me at pilit din nyang nili-lead yung
katawan ko para sumabay din sa kanya. Ramdam na ramdam ko sya sa likod ko at halos
lamunin na din ako ng katangkaran nya.

Simula kasi nung dumating sya, hindi na ako nakagalaw pa.

"Dance, Thea." Pumaikot yung braso nya sa bewang ko at sya na mismo yung
nagsimulang maggalaw sa amin naglalakasang tugtog. "I can't let you go this time.
Sooner or later kailangan nating mag-usap. Mas maganda kung sooner diba? And that
is now."

Magsasalita palang sana ako pero isinubsob nya yung mukha nya sa leeg ko. "Don't
fight me, Thea. Let me clear my name and start over."

"How can I not, Breeze? Keegan's your brother."

"He is my brother, walang magbabago dun. But that's not the real reason you're like
this, right?"

It's one of the reasons. Yun yung gusto kong sabihin.

For the past three weeks, narealize ko din na it's impossible for Keegan to seek
help from Breeze. Hey're different. And as much as I know Breeze, hindi nya
magagawa yun.

Pero bakit ng aba yun yung naisip ko nung nagkita kita kami nun sa Bataan?

Because Breeze was too good to be true.

That time na may mangyari sa amin, sinabi nyang wala na sila ni Fleur - that
sparked something within my chest. Pero hindi ko magawang i-entertain yun dahil na
rin sa ginawang damage ni Keegan sa way ng pag-iisip ko.

Besides, who in the right mind would enter a relationship or whatever shit is going
on with a man who just broken up with his girlfriend?

Ano ako? Rebound?

I still have to protect myself from everything regarding Breeze.

"Let's go, Thea. Let me make things clear."

"W-wait... I can't. Yung mga kaibigan ko..."

"Wala na sila, Thea. Kanina pa."

Ano?
I looked around and saw no trace of my friends. Even their bags sa booth na pilit
kong tinanaw. Kinapa ko sa bulsa ko yung susi ng kotse ko pero wala na iyon dun.

I whipped my head towards the door at nakita ko ang retreating back ni Amelle na
nakasunod sa nagmamadaling Anne.

I can't believe this.

Ibinugaw ako ng mga kapatid ko at ng mga kaibigan ko.

How great is that.

=================

000015xx

000015xx

Secret

"I'm listening." Matipid kong sagot kay Breeze habang nasa harapan kami ng Primera.
Nakatungo ako sa binti ko dahil sobrang sakit na ng ulo ko. Maipapahamak na naman
ako nitong alak na ito eh.

Hindi ako sumama sa kanya nang ayain niya akong sumakay sa sasakyan. Nakalimutan ko
na kung saan kami dapat pupunta para mag-usap pero hindi ako pumayag at umupo sa
gutter. Hinayaan ko syang magsalita at pinilit na pakinggan.

"Really? Ano yung mga sinabi ko?" Sumabunot ako sa ulo ko at saka pinilit na
inalala yung mga pinagsasasabi nya for the past half hour. "Uh..." iniangat ko ng
bahagya yung ulo ko para tingnan sya at kita kong badtrip na badtrip yung mukha
niya.

"Bakit ganyan itsura mo?" I slurred out. Medyo Malabo na rin yung paningin ko.

Hinampas nya yung binti nya at tumayo. "That's it." Matigas nyang sabi at saka
naglakad palayo.

"Sige, iwan mo na ako. Mag-taxi na lang ako pauwi." Ibinagsak ko pabalik yung ulo
ko sa binti ko at pumikit. Wala kasi yung sasakyan ko at kinuha ng magagaling kong
kaibigan. Pinlano na nila to at hindi ko na kailangang hulaan pa kung sino ang may
pakana non.

Pagkaraan ng ilang minuto may narinig akong nagstop na kotse sa harapan ko.
Probably just another patron of the club. I don't care. Mamaya na ako magpupumilit
tumayo at umuwi kapag okay na yung ulo at paningin ko.

"Iuuwi na kita." At naramdaman kong bumalot yung braso nya sa likod ko at

ipinailalim nya sa tuhod ko yung isa pa nyang braso. Bigla akong umangat kaya
napakapit ako sa leeg nya sa gulat. Parang

lumipad yung puso ko at yung ulirat ko dahil bigla nya akong kinabig paangat.

Umikot yung paningin ko at kulang na lang eh magkaroon ng kaleidoscope sa harapan

ko dahil halo-halo na yung nakikita ko. "I'll never let you touch another alcoholic
drink again."

Yun yung huli kong narinig na sinabi niya bago ako tuluyang mawalan ng malay.

**

Napabangon ako bigla nang marinig ko yung malakas na alarm ng phone ko sa tabi ko.
Kasabay naman nun yung sobrang pagkirot ng ulo ko. Remember to remind myself to
stay away from any liquor, please. Hindi na ako umulit. This is the second time I
had this kind of hangover. Una nung birthday namin ni kambal kung saan kaya ako
naglasing ay dahil kay Keegan - ngayon naman dahil sa kapatid nyang si Breeze.

Inabot ko yung phone ko at in-off yung alarm dahil naririndi na yung tenga ko. 9AM
na pero kakagising ko lang, shit. Kanina pa siguro nag-aalarm to. Buti na lang nasa
sarili ko akong... unit...

Teka...

Napatingin ako sa nakabalot na blanket sa akin dahil alam kong hindi akin yun.
Hindi rin naman ganito yung cover sa unit ni Ate Pao.

Napalingon ako sa side ko nang may marinig akong belt na nahulog. Dun ko nakita si
Breeze na nagbibihis... ng pants... so... naka-boxers lang sya. Nanlaki yung mga
mata ko at saka napahiga ulit at napatalukbong.

Narinig nya siguro yung pag-bounce ng kama kaya nilingon nya ako at saka tumawa,
"No need to be shy, babe." Napatawa ulit sya at narinig ko yung tawang yun malapit
sa side ko. Napahigpit yung hawak

ko sa sheet na nakabalot sa akin at hihintay syang umalis.

Pero hindi yun yung nangyari dahil may inabot sya sa kabilang side ng kama nya sa
pamamagitan ng pagstraddle sa akin. Ramdam ko yung pagsakop ng isang binti nya sa
binti ko. "Napakatamad mo namang tao ka. Bawal mang-hakbang ng tao no."

Napatigil sya sa ibabaw ko at tumawa na naman. Mukha ba akong clown at tawang-tawa

sya sa akin. "Just thank me. Ako na nga umaabot ng gamot para dyan sa hangover mo."
Umalis sya sa pagkaka-straddle sa akin at biglang hinila pababa yung sheet. "Oh,
uminom ka na." umupo sya sa tabi ko at nakita kong balot na balot na sya ng pants
at plain white shirt.

Napadako yung tingin ko sa phone ko na may katabi ng half-full na baso ng tubig at

isang tablet ng ibuprofen. Dahan-dahan akong umupo at sumandal sa headboard - este
pader ng kwarto nya dahil walang headboard yung kama. Sya na yung nag-abot ng gamot
at pati na rin ng baso, "S-salamat."

"Next time hindi ka na pwedeng uminom." Nakita kong kumunot yung noo nya at mataman
akong tiningnan. Muntik ko pang mabuga yung tubig dahil galit nyang pagkakasabi.
"Hindi mo ako mapipigil kung gusto kong uminom, Breeze." Ibinaba ko yung baso at
saka humalukipkip at naramdaman kong iba na yung damit kong suot. Yumuko ako dun at
tiningnan si Breeze. "Sinong nagpalit sa akin?"

"Ako. Ako lang naman nakatira dito sa condo ko."

"Bakit ako dito natulog?"

He sighed exasperated. "Kasi nakatulog ka. Wala yung susi ng unit mo sa bulsa mo -"
pinutol ko

yung sinabi nya, "Kinapa mo yung bulsa ko?" inabot nya yung mukha ko at tinakpan
yung bibig ko para hindi na ako magsalita at magpatuloy sya sap ag-explain.

"Nakatulog ka. Wala yung susi sayo ng unit mo. Hindi ko ma-contact yung mga kapatid
mo. Kahit si Dreigo." Napamura sya ng marealize nya yung pinaggagagawa ng mga
kaibigan namin. "Tinamad akong dalhin ka sa kabilang building sa unit ni Pao kaya
dinala kita dito. Walang nangyari - if that's what you want to know. Pinalitan ko
yung damit mo dahil feeling ko sikip na sikip ka dun sa suot mo -" pinilit kong
magsalita pero firm yung pagkakatakip nya sa bibig ko kaya wala ding nangyari, "Oo,
naka-dress ka so what. You still have your underwear and one of shirts. So, chill."

Pagkatapos nya sabihin yun eh binitawan nya na din yung bibig ko. Oh shit, hindi pa
ako nag-toothbrush. "Uhh..." this time, ako na yung nagtakip sa bibig ko. "May
extra toothbrush ka?"

"Nasa sink. If you're feeling okay, you can use the bathroom anytime. May dadaanan
lang ako then babalik din ako kaagad. Aalis tayo."

Sasang-ayon na sana ako pero late nag-register sa utak ko yung huli nyang sinabi,
"Anong aalis? Uuwi na ako."

"We'll go out. No buts. Wala kang uuwian dahil pare-parehong wala yung mga kapatid
mo kung nasaan yung susi ng unit mo. May damit ka dyan, nandun sa bag nay un."
Itinuro nya yung bag na nakapatong sa isang shelf nung closet nya, "Dinala ni Pao
yan kanina."

Napanganga

ako at hindi pa din maintindihan kung anong nangyayari. "Bakit hindi na lang dinala
ni Ate yung susi?" nagkibit balikat sya at tuluyan nang lumabas ng kwarto. Wala man
lang paalam? Walangya to.

I decided to sleep for another hour bago ako tuluyang mag-ayos at giyerahin yung
mga kapatid at kaibigan ko. Ano to? Plot to happily ever after? No. Plot to a
nightmare ito.

**

1pm na pero hindi pa din ako nakakapag-ayos ng tuluyan. Tamad na tamad ako at tuloy
pa din yung pagsakit ng ulo ko. Isa-isa ko na din silang tinawagan at tinext pero
wala pa ding sumasagot. Tinawagan ko yung daycare pero wala ding sumasagot - sarado
ba kami ng Sunday?

Dahil sa bwisit na hang over na ito, naging slow yung processing ng utak ko.

Oh no! Wala nga palang operations ng Sunday. AT SUNDAY NGAYON! BAKIT WALANG
NAGREREPLY SA AKIN? Ano ba naman yan, gusto ko nang mamalagi sa sarili kong kama.

Narinig kong tumunog yung phone ko at nakita kong warning na iyon dahil 10% na lang
yung battery. Damn.

Ibinato ko iyon sa tabi ko and decided to just explore Breeze's penthouse.

Bago ko gawin yun eh inayos ko muna yung bed at saka kinuha yung bag sa closet ni
Breeze. Pumasok ako sa loob ng bathroom para maligo na rin. Hindi na ako masyadong
nagtagal. Pero ang ginamit kong shampoo at body wash eh yung kay Breeze. Yun pala
yung lagi kong naaamoy sa kanya. Bakit ba gustung-gusto ko itong amoy na ito?
Pagkaraan kong mag-ayos eh lumabas na rin ako at nagsimulang maglibot.

Walang pinagkaiba yung kabuuan ng lugar sa kwarto nya. It's all white with navy
blue furnitures. Malawak yung lugar at

tanaw sa mga bintana nito yung kabuaan ng siyudad. This is on the 30th floor if I'm
not mistaken - mine's on the 17th floor medyo malayo-layo at one-bedroom unit lang
yun. Tamang-tama lang para sa akin.

Unlike other penthouses, this has no second floor. Ito yung pinakamataas ng
building sa property na ito. Yung kay Ate Pao kasi penthouse nung pinakaunang
building - which has only 10 floors. Ano kayang bfeeling dito pag nilindol no? Ek,
scary.

Mayroon din akong kaharap na malaking flat screen TV na nakadikit yata sa pader at
may iilan din namang decorations na nagpapabuhay nung place - but not much. Kung
ikukumpara mo ito dun sa place ni Ate Pao - this is more like a model unit, whereas
Ate Pao's feels cozy and very much like our home.

Napakamodern ng itsura nito. And if you look at his kitchen... masasabi mong hindi
nya ito masyadong nagagamit. Pwede rin namang hindi nya talaga ginagamit. The place
is seems to be all new at walang gasgas halos. Paano kaya kumakain yung isa yun?

Baka dinadalhan ni Fleur ng pagkain? But I doubt that, ni hindi nga marunong
magbalot ng regalo yun eh... magluto pa kaya?

Eh ano namang pakialam ko kasi. Bahala sya kung paano sya kumakain, basta ako
nakapaghalungkat na ako sa kusina nya para may makaing cereal saka bumalik sa kama
nya.

"Did you use my shampoo?" narinig kong nagsalita si Breeze mula sa side ko at
nakita ko sa peripheral vision kong nakatayo sya sa entryway ng kitchen samantalang
ako eh nasa harap ng ref nya -

nag-iisip ng pwedeng mangata.

Hindi ko sya pinansin at namili sa fully stocked nyang ref. I licked my lips dahil
nakakita ako ng chocolate. Ooohhh, Cadbury. Nagulat ako ng bigla nya akong kabigin
papunta sa kanya at isinara nyang ng malakas yung ref.

"Anong problema mo?"

"Ikaw." Maikli nyang sagot habang ramdam na ramdam ko yung intensity ng titig nya
sa akin. Parehong-pareho sila ni Keegan ng mga mata. Shit, kaya pala. Mapanlinlang
ang kulay caramel na mga mata - ang mga matang tatak ng Araujo brothers.

"Uuwi na ako. Sa harap na lang ako ng pintuan ko maghihintay or whatever." Kumawala

ako sa pagkakahawak nya at akmang lalagpas na sa kanya pero hinatang nya ako, "No."
and this time, magkabilang braso ko na yung hawak nya.

"Anong 'No'? Problema mo ako diba? Aalis na ako. Ang labo mong kausap."

"Ikaw ang Malabo." Saka nya inilapit yung mukha nya sa mukha ko. Nakayuko na sya
nyan dahil matangkad nga sya ng ilang pulgada. Muntik pa akong maduling sa sobrang
lapit nya kaya napaatras ako't napahawak sa harapan ng suot nyang tshirt.

Kinabahan ako sa uri nung mga tingin nya sa akin. Idagdag pa na nakatingin sya
diretso sa mga mata ko. Nanuyot yung mga labi ko pati lalamunan ko kaya on
instinct, pinasadahan ng dila ko yung mga labi ko.

Wrong move.

Bumaba dun yung mga tingin ni Breeze panandalian at bumalik din sa mga mata ko.
This time, yung caramel na kulay eh naging deep brown.

"A-alis na -" I stuttered

dahil hindi ko maintindihan kung bakit mas dumoble yung bilis ng takbo ng dibdib ko
nang makita ko yung mga mata nya.

Biglaan nya akong siniil ng halik. His mouth was covering mine and I was not doing
anything. Umakyat yung mga kamay nya patungo sa leeg at panga ko para dun ako
hawakan. I can feel his thumb moving back and forth against my jaw while slanting
his lips to lick my lower lip.

The roughness of his tongue made me gasp in surprise - giving him the chance to
explore the depth of my mouth. Bago pa man maproseso ng pag-iisip ko yung ginagawa
nya eh bigla na lang syang humiwalay.

Was it just mere seconds? Or... mas matagal pa?

Idiniin niya yung forehead nya sa akin habang nakapikit at saka hinabol yung
hininga nya, "Anong meron sayo, Thea?" madiin nyang tanong more to himself then me.
Malay ko kung anong meron sa akin - organs? Muscles? Heart?

Idinilat nya yung mga mata nya at nagbalik na ito sa dati nitong kulay. Kumalma na
rin yung pagkabog ng dibdib ko kahit na amoy na amoy ko pa din yung scent nya sa
ilong ko.

Anong meron sayo, Breeze. Yun ang maayos na tanong. You can make me feel things
I've never felt before kahit sa kapatid nyang si Keegan. Imbes na pinoproblema ko
kung anong gagawin ko sa buhay ko, sya yung laging nasa isip ko.

Ni hindi ko na rin pinansin at inalala kung paano nagshift yung ugali ni Keegan
from this sweet, full of effort guy to some dipshit, crass as hell, asshole.

Palaging sya. Palaging si Breeze Nathaniel

Araujo.

Hinangin na rin yata ng kayabangan nya yung pag-iisip ko - na-Hanging Amihan.

**

Awkward.

One word that can describe our situation right now.

Pagkatapos nya akong halikan eh hindi na sya ulit nagsalita. Hinila na lang nya ako
basta palabas ng unit nya at dali-daling bumaba sa car park area. Sya na rin yung
nag-angat sa akin paupo sa passenger seat - as what he would always do pag
papasakayin nya ako sa Hummer nya.

Hindi ako mapakali sa upuan ko habang bumibyahe kami patungo kung saan. I can't
really focus on the road we're taking dahil kanina pa ako nag-fidget dito. Ni hindi
nga ako makagalaw dito sa upuan ko. His car is so big and very very spacious pero
feeling ko ang sikip.

The tension and the awkwardness between us. The silence is defeaning me. I
swallowed the lump inside my throat after deciding na kailangan ko syang kausapin.
Like... kung saan kami pupunta at kung bakit hindi na lang nya ako dalhin sa mga
kapatid ko o sa mga kaibigan ko.

"Breeze -" "Thea -"

Nagkasabay kami ng salita at napatingin ako sa kanya. Nakita kong sumulyap sya
sandali pero hindi nagtagal dahil bumalik sa road yung mga mata nya.

He waved his hand gesturing me to talk first. Okay, balik sya sa pagiging mute.

"Uhm... san tayo pupunta?"

"Sa Eastwood." Mag-shopping ba kami? Baka kakain, pero... "Bakit?"

"I'm going to clear my name and we're going to start all over again."

maikli nyang sagot.

To clear his name? Anong gagawin namin sa Eastwood na makakapagpa-clear ng pangalan

nya? Maya-maya pa, I felt the car slow down and I found ourselves inside an old
abandoned factory.

"Breeze... bakit tayo nandito?" naestatwa ako sa pagkakaupo ko. Ano to? Rape? Sa
abandoned factory, warehouse or whatever.
Hindi nya ako pinansin at bumaba sya ng sasakyan nya para umikot at buksan yung
pintuan ko. He unbuckled my belt and placed his large hands over my legs. "Breeze!"

Iniangat na naman nya ako para makababa sa napakalaki nyang sasakyan. Kinuha nya
yung kamay ko at hinila papunta sa area kung saan may mga lumang tires at traffic
cones na nakaplace.

May kinausap sya pero hindi ko narinig kung ano yung pinag-uusapan nila dahil pilit
ko pa ring iniisip kung anong ginagawa namin dito. "Halika na," muli nya akong
hinila at dinala sa isa pang sasakyan na nakita kong Nissan. "Uhm, Breeze?"

Iniupo niya ako sa sasakyan at saka nilagyan ng belt at siniguradong hindi yun
matatanggal. Bakit parang bigla akong kinabahan sa mga susunod na mangyayari? Bakit
parang sasakay ako ng ride sa Enchanted Kingdom sa ginagawa nyang pagcheck ng belt.

Bago sya tuluyang lumayo eh hinawakan ko yung kamay nya, "Breeze... what are we
going to do?"

"I'll let you experience my very first hobby and love."

Sumimangot ako at walang abog na tinanong, "So... hindi mo hobby at love ang
pambababae?"

Imbes na ma-offend sya eh natawa sya, "Hindi ako nambababae. Im a one-woman man,
baby." He tapped on my cheeks then smiled, "Would you rather experience that? Me
flirting with other women?"

Napatikhim ako at biglang uminit yung mukha ko. Umiling lang ako at nag-iwas ng
tingin. "At hindi naman kasi talaga ako nambababae. I love to take care of my girl,
Thea." Panandaliang sumeryoso yung mukha nya bago lumayo at lumipat sa driver's
seat.

"Let me tell you secret." Bigkas nya habang inaayos yung sarili nya sa upuan at may
kung anong chinicheck sa steering wheel at sa console ng sasakyan.

All the while nakatingin lang ako sa kanya. Fascinated with how serious he is -
kitang kita ko kung pano kumukunot yung noo nya at bawat curve ng labi nya sa mga
nakikita nya sa sasakyan, "I taught Keegan how to drift." Ngumiti sya ng nakakaloko
and with that, pinaharurot nya yung sasakyan.

Nakahawak lang ako nun sa handle at nakaclutch sa dashboard dahil hindi ako
prepared sa one-of-a-kind ride of my life.

=================

000016xx

000016xx

Date

"So you're saying is... ikaw talaga dapat yung sasali sa competitions?" tanong ko
kay Breeze habang papunta kami sa SMX Convention sa MOA dahil may car show daw
doon.

"Pareho kami. But then, nagkaemergency sa isa sa mga resorts and ako ang inaasahan
ni Dad that time." Tumango-tango ako habang mahigpit na nakahawak sa side ko. Na-
trauma ako sa ginawa nyang pagsama sa akin sa drifting execution niya.

At nung nakaraang linggo pa nangyari yun pero hindi pa din ako makagetover.
Everytime he's behind the wheel, naalala ko kung pano muntik mahulog yung puso ko
sa bawat kambyo nya sa sasakyan. Sa loob ng isang linggo, wala syang palya sa
kakaaya sa akin kung saan-saan. Just like how he was nung nasa Bataan kami.

Hindi ko alam kung nasaan napunta ang mga kaibigan nito at ako ang palaging inaaya
at ganun din naman yung mga kaibigan ko pagdadating sya. Napapagod na rin akong
manlaban lalo na't nakatambay lang din naman ako sa daycare. Wala pa din akong
balita sa mga trabahong in-apply-an ko so, hinahayaan ko na si Breeze. Libre naman
nya lagi - hayaan mong mamulubi.

Just like the other day, isinama nya ako sa coffee shop dahil wala daw syang kasama
and he feels lonely. Anong klaseng dahilan yun, hindi ba? Balikan nya si Fleur
tutal laging nakadikit sa kanya dati yun. Nagtagal kami sa coffee shop ng almost 3
hours kakakwento lang ng random things.

"Mas pinili mong asikasuhin yung family business kesa mag-drift..." I trailed off
pero agad ko din namang naalala si Gray. "How about Gray?"

Nakita

kong napalingon sya ng sandali dahil sa tanong ko. "What about him?"
"Anong ginagawa ni Gray?" Narealize ko din namang, maybe it was too personal to ask
about their half brother diba? We're not that close kaya agad ko iyong binawi,
"Ah... kahit di mo na sagutin. It was out of line." Inayos ko yung pagkakaupo ko at
umiwas ng tingin. I tried playing with my phone pero bigla syang nagsalita.

"He doesn't want to meddle with Dad's business. He told him that it was just to
make me handle it. Ayaw din naman nya ng business. He wants to be an architect."
Diretso syang nakatingin sa daanan and that's the time I knew na kailangan ko nang
mag-shut up dahil ayaw nyang pag-usapan.

Bakit parang magkasundo naman sila ni Gray ah? Or hindi? Shit. I don't know.

Hindi ko mapigilang hindi magtanong, "Close ba kayo ni Gray?"

"We were." He answered in a clipped tone. Were? Past tense! I'll ask some other
time. Ayaw ko namang maging badtrip na naman ito. Pagod na akong makipagtalo sa
isang ito. "Okay..." I drawled out habang inaabot yung controls ng radio para
buksan. Saktong pinatugtog yung Red ni Taylor Swift.

"Loving him is like driving a new Maserati down a dead-end street

Faster than the wind, passionate as sin, ending so suddenly" Sumabay ako sa kanta
because it's T. Swift, people!

Isinandal ko yung ulo ko sa headrest at saka pumikit. Wala, gusto ko lang biglang
pumikit at dinadamdam ko yung kanta.

Kung sinabi ko noon na hindi na ako kakanta ng songs nya, I was just joking. Hindi
ko kayang hindi sabayan ang mga kanta nya. But this time, hindi na ako todo bigay.

No dance, no drama, or whatsoever.

Busy ako sa pagkanta nang biglang magtanong si Breeze, "Is that for Keegan?"
napatigil ako sa pagkanta at sumimangot. Hindi pa din ako dumidilat.

Para kay Keegan? Na naman? Lahat na lang ba ng kantang kakantahin ko para kay
Keegan.

But listening to the lyrics made me realize that it was partly true. Minus the love
and much of all the things Taylor Swift said.

I kind of had feelings for him pero hindi kasingbigat ng love. It's such a big word
to relate t to what happened between Keegan and I. I did not miss him, though and I
definitely can't forget what he did.

Lahat ng ginawa nya kasi bumabalik. Those crass comments he had said na hanggang
ngayon napapanganga na lang ako sa tuwing naaalala ko. Yun lang ba talaga ang gusto
nilang mga lalaki? Ang makakuha ng virginity ng mga babaeng napagtripan nila? Buti
na lang hanggang kilig lang ako sa kanya. Laking pasalamat ko na din at narinig ko
yung pinag-uusapan nilang yun, nakaiwas ako kaagad.

Nakaiwas sa kanya.... Pero hindi sa kapatid nya.

"Hindi ah. Porket kanta ni Taylor para kay Keegan na? He doesn't matter anymore.
Psh." He just snickered at my answer and went straight to park his gigantic Hummer.
Hindi ko alam kung pano nya naipapasok to ng hindi nagagasgas yung sides. It's too
wide.

Bago ko pa man mabuksan yung pintuan ko eh nakabungad na sya sa akin at binuhat na

naman nya ako pababa. "Nakakahiligan mo akong binubuhat pasakay at pababa sa
sasakyan mo ah."

"Sabi ko sayo, ayaw kitang nahihirapan."

Kumunot yung noo ko, "Ang sabi mo nun ayaw

mong nalulungkot ako. Imbento ka!"

Ngumiti sya ng nakakaloko at saka ako inakbayan at hinapit palapit sa kanya, "So...
inaalala mo yung mga usapan natin?" Lumaki yung mga mata ko sa sinabi nya. Fu, oo
nga pala. Ilang buwan na nung sinabi nya yun. Yun pa yung time na nagpapabalot pa
sya ng gift.

Eh bakit natatandaan ko kasi.

Hinampas ko yung tyan nya na naging dahilan para masaktan din ako dahil sa tigas ng
abs nya. Hindi ko na lang pinahalata na nasaktan ako at taas noo syang sinagot,
"Don't be too full of yourself. Natandaan ko yun kasi hindi mo pa din pinapalitan
yung ginamit kong gift wrapper dun!"

"Hanggang ngayon di mo pa rin makalimutan yun?"

"Duh. Favorite ko kayang wrapper yun! Tapos nagpabalot ka, wala na akong magamit so
no choice. Badtrip to." Humalukipkip ako at nagpahila kung saan man sya pumunta.

"Si ganun ako ka-special? Pwede namang hindi mo ibalot. Saka pwede ka namang bumili
ulit." Nang-aasar nyang sagot sa akin habang may isinasabit na parang ID sa akin,
"Baka mayron pang stock. Nagpunta na ako sa lahat ng pwedeng puntahan hindi ko na
makita yun." Iniangat ko yung isinabit nya sa akin at nakita kong nakalagay dun eh
'Pass' sinipat ko yung ilan naming kasabay pero kaming dalawa lang yung meron.

Oh no, "Wait, Breeze." Tumigil ako sa paglalakad at hinarang yung braso ko sa

katawan nya para tumigil din sya sa paglalakad.

"Mag-guest ba si Keegan dito?" Ito yata yung sinasabi ni Kiel noon na car show na
kung saan guest si Keegan dahil may palapit na competition yun - don't know, don't
care.

"Oo." Muli niya akong hinila pasabay

sa kanya. Naramdaman nya yung pagpigil ko kaya nagsalita sya ulit, "I thought he
doesn't matter anymore? You came here with me. Wag mo syang alalahanin. I'm here to
check on some cars and to support my brother."

"Breeze..."

"Valley..." bumalik na naman sya dun sa nickname nya sa akin and as weird as it may
sound, it made me relax against his hold. Hinayaan ko syang hilahin na naman ako
but this time, yung braso nya nakapaikot na sa bewang ko.

Huminga ako ng malalim at nahagip nun yung scent ni Breeze - which made my heart
stop for a mere second - Ano pa bang magagawa ko nandito na kami. I should just
enjoy the cars. Tutal puro naman yata luxury cars yung nandito.
Pero mali ako. Iba't iba pala yung nandito. From big, monster trucks down to the
smallest luxury car pala yung nandito. Nag-eenjoy naman ako kasi may iilang vintage
cars din akong nakita.

May lumapit sa aming lalaking naka-leather jacket at naka-ID na Admin. Ay big time
ito. Mukha syang foreigner dahil sa matangos nitong ilong at masyadong prominent na
panga. Yung mga mata niya malamlam at mas matangkad din sya kay Breeze nang ilang
pulgada, "Breeze!" tinapik niya yung kaliwang kamay ni Breeze na nakataas at saka
sila nagyakap ng half. Hindi ko talaga alam yung ginagawa nila so... yeah.

"Long time no see, man! What do you need?"

"Nice to see you here, Rhys! Nah. Just looking at some parts." Napadako yung tingin
sa akin nung Rhys bago ako ipakilala ni Breeze, "Meet Thea, my date. Thea, meet
Rhys, a friend from way way back." Ngumiti ako sa kanya at nagulat ako nang kabigin

nya ako at halikan sa pisngi. Hinila ako pabalik ni Breeze at saka nagtanong, "Did
you see, Keegan?"

"He's somewhere in the backstage." Nagpaalam sila sa isa't isa at nagtungo na kami
sa harap ng stage kung saan may nag-aayos na emcee. Pumwesto kami sa bandang kanan
nanatiling nakatayo. Wala naman kasing nakahandang upuan dahil hindi naman na
kailangan. Ilang minuto pa nagsimula nang ipakilala si Keegan, "Let us all welcome
our representative for the Red Bull Drifting Competition, Keegan Benjamin Araujo!"

Nabingi ako sa palakpakan at tilian ng mga fangirls nyang hindi ko alam na nandito
din pala. Naramdaman kong humigpit yung pagkakayakap ni Breeze sa akin kaya
napatingin ako sa kanya.

Seryoso at diretso lang yung tingin nya sa stage habang nakita kong lumabas si
Keegan. Humarap na din ako at nakita kong naka-velcro overalls sya at hawak hawak
yung helmet nya. Hindi naman talaga ako nakikinig ang tanging narinig ko lang eh
natutuwa syang maging unang representative sa competition. Dahil kaka-launch pa
lang ng Red Bull Drifting dito.

"Hindi ba yan yung Kuya ni Keegan?" mahiang sabi nung babaeng nasa likod namin. Sa
pagkakapansin ko kanina, tatlo silang babae tapos yung isa kasama yung boyfriend
nya yata. Hindi ko alam kung anong ginagawa nila dito - siguro isa sa mga fans ni
Keegan.

"Yung girl yung ex nya. Yung nakapost sa Instagram nya." Sabay-sabay kaming
napasinghap. Oo kasabay ako dahil sa narinig kong sabi ng isa sa kanila. Bakit ng
aba nakalimutan kong nagpopost to sa IG.

"Pinagpalit nya si Keegan with his brother? Sinong susunod? Yung Daddy ng mga
Araujo?"

matalim na komento ng isa pa sa kasama nila. Tuluy-tuloy pag-uusap nila ng pabulong

kahit na rinig na rinig ko naman. Napasiksik ako sa braso ni Breeze matapos niyang
higpitan yung braso nya sa akin.

"You're my date, Valley. They don't know anything." I felt his lips against my
temple kaya napapikit na lang ako.

"If you're here to gossip about someone else, then you're welcome to get out. It's
a car show and it was called because of one reason. And that is to talk about
cars." Seryosong sabi ni Breeze habang nakalingon dun sa nagtsi-tsismisan na mga
babae. Hinila niya ako para lumipat at pumunta sa tabi ng stage.

May nahagip akong pamilyar na mga tao kaya napatilgil ako ng makita ko ang likod ng
kambal ko. Hinihintay nya si Keegan sa pagbaba ng stage! Katabi niya si Dreigo at
mahinang nag-uusap.

"Breeze....Breeze...." tawag ko kay Breeze habang nananatiling nakatingin sa

kapatid ko. Hindi pwedeng makawala sa paningin koi tong isang to. "Breeze, si Teyah
nandito."

"Oh? Hayaan mo. Maybe Dreigo dragged her here. Dreigo likes cars, too, you know."
Pagwawalang bahala ni Breeze. Pero hindi niya kilala ang kapatid ko! Ako kilalang
kilala ko yan. Mukhang tototohanin niya yung sinabi nila nung nakaraan. "No, no,
no. Baka gumawa ng eksena yan dito. Breeze, kailangan nating lumapit dun sa
kanila." Nasa kaliwang parte ng mahabang stage sila kambal at saktong doon bababa
si Keegan.

"Breeze!" gustuhin ko mang ako na lang yung pumunta eh hindi ko magawa. Nakadiin
ako sa side ni Breeze at ayaw niya akong pakawalan. Pero late na ako, nakita kong
galit na galit na si Teyah habang nagsasalita sa harap ni Keegan.

Yung

mga organizers and bouncers ay pare-parehong nagtitinginan pero hindi nila magawang
lumapit dahil kay Dreigo. He's beside kambal muttering things I don't know dahil
malayo-layo kami. Nakikita ko lang yung pagbukas ng bibig nya.

Shit, shit, shit. Pilit akong kumawala kay Breeze hanggang sa kamay ko na lang yung
hawak nya. Naglakad ako kahit na hirap na hirap na ako dahil nagpapahila sya sa
akin pero hindi rin naman nya ako mapigil.

Nang makalapit kami, saktong sinampal ni Teyah si Keegan. Rinig na rinig ko yung
lutong ng pagkakalapat ng kamay nya na napalming sa pa-side yung mukha ni Keegan.
Nakita kong naging matalim ang tingin ni Dreigo kay Keegan at nilagay sa likuran
nya si Teyah. Akma na sanang lalapit yung mga bouncer nang pigilan sila ni Dreigo
at ni Keegan.

"Mayaman ka, sikat ka, gwapo ka, pero yung ugali mo eh hindi ko alam kung saan mo
hinuhugot." Sabi pa ni Teyah sa likuran ni Dreigo na sya namang narinig ko.

"I don't know what's with you, Keegan but say something inappropriate to my wife
again and I'll make sure you don't get to set foot on Switzerland without a broken
bone."

Madalian akong lumapit at hinawakan sa balikat si Teyah, "Anong ginagawa mo dito?"

"I was telling Keegan off. You don't go mess with a pregnant woman's twin sister."
Sinamaan nya ng tingin si Keegan.

"Bakit mo pa ginawa yun. Baka makasama pa sayo, baka kung ano pang magawa nyang
asawa mo!" I hissed out dahil ayaw kong magtalo pa kami and cause another scene.
"It was for you. Saka nandyan naman sila Ate Pao." Napasimangot ako, anong nandito?
"Nasaan? Sinong naiwan sa daycare?"

"Hanapin mo. Naka-stand by lang yun. Naiwan dun si Amelle at Anne." She dismissed
me then turned towards Keegan's direction.
Naglakad ako para pumagitna kay Dreigo at Keegan nang hapitin ako ni Breeze pabalik
sa side nya. "Keegan Benjamin." Matiim na bigkas ni Breeze sa pangalan ng
nakababatang kapatid.

"Ano, kuya? I've done nothing wrong." Inis na sabi ni Keegan, "I don't know why
Dreigo even married this woman. Masyadong matapang. She doesn't even know what
happened."

Nanatiling kalmado si Breeze at bumaling ng tingin kay Teyah at Dreigo - handa nang
bumuga ng apoy. "Walk away, Keegan." Humigpit yung hawak nya sa bewang ko. "Keep
your crass comments to yourself. Hindi na ako natutuwa. Learn to respect women,
forPete's sake. If Mom knew all about this, she'd go nuts."

Napatawa si Keegan, "Don't talk as if you know how to respect women. You should've
at least respected Fleur's gesture." I felt Breeze stiffen at tinanggal nya yung
pagkakapulupot ng braso nya sa akin.

Naramdaman kong nanginginig sya at handa nang sugurin si Keegan per opinigil ko
sya. Hinawakan ng dalawa kong kamay yung braso nyang tensed. Dumako dun yung tingin
ni Keegan at nakita kong nag-smirk lang sya at ginulo yung buhok nya.

Tiningnan ako ni Breeze may kung ano akong nakita sa mga mata nya. Pero mabilis na
nawala yun at he also shook his head to clear his mind of something. He looks
conflicted at yung ay dahil sa sinabi ni Keegan.

"Too much swerving will kill you." Hulin yang sinabi bago mag-sorry kay Teyah at
Dreigo sa inasal ng kapatid nya.

Masyado pa din akong nagulat sa mga nangyari. Sa mga sinabi nung mga babae kanina
hanggang sa ginawang pagkompronta ni kambal kay Keegan.

But what got me tingly is Breeze. I feel like I need to know everything about him.

Mukhang kailangan ko nang magkaroon ng trabaho nang hindi puro si Breeze ang gusto
kong alamin.

=================

000017xx

000017xx

Ken
 Have you ever felt deep attraction to somebody that whatever he does looks
fascinating? Na sa tuwing magkasama kayo eh wala ka nang pakialam sa paligid mo. Ni
hindi ka na nagrereklamo kung saan ka nya dadalhin and you still have a good time.

Ganun ako ngayon.

"What did the stop light tell the car?" Tanong ko matapos kong tumawa sa kinukwento
nyang kalokohan nung bata sya. Yun yung Grade 6 daw sya nun tapos kailangan daw
nilang magpakumpil. Sabi daw ni Gray sa kanya nun eh sasamapalin daw sila ng pari.
Kaya ang ginawa niya eh nagsumbong siya sa Mommy nya at nagpasama papunta sa
simbahan. Ayaw daw niya kasing masampal dahil masakit daw yun. Tinanong ko sya kung
nasampal na sya before nangyari yung kumpil nya eh oo daw.

Ang sumampal daw sa kanya nun eh yung Isa dun sa mga batang babaeng may crush daw
sa kanya pero hindi nya pinapansin.

Well, tinawanan lang naman sya ng Mommy at nung priest na nakaharap niya nun. Sabi
pa daw nung principal nila eh cute nya. Nagalit pa sya kasi ang cute ay para sa aso
lang. Imagine him as a little boy fuming dahil tinawag syang cute.

Kaya tawa ako ng tawa. Naimagine ko yung itsura nya - well, binase ko lang sa
itsura nya ngayon. I am yet to see his baby pictures. Napadako yung tingin ko sa
traffic light na nasa tapat namin kaya naalala ko yung joke na kakabasa ko lang
kagabi.
Sa dinadami-dami ng kinwento nya, lagi nyang nababanggit si Gray at si Keegan. It
seems like they were really close pero ano kayang nangyari at parang

naging distant sila. Their family seemed to be nice. Pero hindi ba nga don't judge
a book by its cover

"Na-entertain ka ng kwento ko, susuklian mo ng corny na joke?" Sinamaan ko sya ng

tingin at saka hinampas, "Dali na! 10 seconds na lang mag-go na ulit."

"Stop, look, and listen?"

"Sa train yan eh! Sabi niya: Don't look I'm changing." Tapos tumawa ako nang
tumawa habang hila-hila ko yung seat belt para lumuwag dahil nakahalf-turn ako sa
kanya.

Nakikita kong pinipigil nya yung ngiti nya, "Bakit ba naging kaibigan kita?"

"Bakit kita naging kaibigan? Yan ang tamang tanong."

After what happened sa SMX Convention, hinahayaan na ako ng mga kapatid ko na

isama si Breeze. We've been hanging out everyday after that - not that it was new
pero may nagbago sa pakikitungo namin sa isa't isa lalo.

Ako, inaamin ko, I like Breeze. To the point na I really want to know him more.
Para kasing regalo to eh- regalong patong-patong yung tape. Tapos yung regalong
yun, excited na excited kang buksan pero ayaw mong sirain yung wrapper that's why
you tear each piece of tape plastered. And sa bawat tanggal mo nun, may natatanggal
ding piece nung wrapper revealing small patch of what's inside.

Ang sabi nila, kailangang sinisira yung wrapper ng regalo into small pieces para
dumami. Pero for me, ayaw kong dumami si Breeze. Kasi gusto ko iisa lang yung
Breeze na kasama ko, gusto ko iisa lang sya at gusto ko ako lang yung mag-unwrap sa
kanya.

"What are you thinking?"

"How much of a gift you are." Wala

sa sarili kong sagot sa tanong nya na sya namang ipinagtaka nya. "Gift?"
 "Sabi ko yung gift wrapper ko, utang mo pa rin sa akin yun."

Umiling sya at tumawa, "Hindi mo pa din ba makalimutan? Sige na, idescribe mo sa

akin yung itsura nung wrapper, hahanap tayo. Mamaya."

"Mamaya ko na din idescribe. Madami pa tayong aalgaang bata." Napaikot yung mata
nya dahil pinilit ko lang syang samahan akong magbantay sa daycare. It's a
Wednesday. Alam kong maraming bata ang nandun ngayon dahil it's a work day! Pero
trip na trip ng batang yun sa amin dahil ang habol nila eh yung playground -
ginagawa din naming playground pag wala nang tao.

"Nagugutom ako." Bulalas ko bigla dahil nararamdaman kong nag-rumble yung tyan ko.
"Kakakain lang natin ha?"

"Nakakagutom ang pag-upo. Kanina pa tayo bumibyahe. Mag-2pm na kaya!" inabot ko

yung iced tea ko sa cup holder at saka sinipsip. Wala na palang laman yun kaya
naging maingay yung ginawa kong pag-sip.

Napatingin sa akin si Breeze at namula ng kaunti yung tenga nya. Ang taas-taas ng
araw kaya beneath his tan, makikita pa din yung pamumula. Why is he blushing?
"Nagugutom ka din ba, Breeze?" patuloy pa din ako sa pagsimot nung nasa baso.
Sayang yung iced tea no.

"I'm... not hungry with food, Thea." Matigas nyang sabi at nakita kong mahigpit
yung hawak niya sa manibela. Bigla nya yung iniliko para makapagpark. Nakarating na
pala kami sa tapat ng daycare. Napatigil na din ako sap ag-sip sa inumin ko dahil
narinig ko yung marahas nyang paghinga.

Anong problema talaga nito ni Breeze. Gusto niya rin ba ng iced tea? Pwede namang
sabihin.

Ano bang masama sa pag...sipsip... ng.... straw.

Napatigil ako sa iniisip ko. I straightened my spine at nilayo ko yung iniinom ko

sa akin. Shit. Nag-iba yung hangin sa loob ng sasakyan. Nagpatuloy syang nakasandal
sa upuan at pumikit parang hirap na hirap sa pagpipigil.
Tinanggal ko yung seatbelt ko at binuksan yung pintuan ko. Pero hindi nakatakas sa
paningin ko yung pagpasada ng mga kamay nya sa pantalon niya na parang may inaayos.
Biglang uminit yung pisngi ko kaya malakas kong isinara ang pintuan pagkatapos kong
tumalon mula sa mataas nyang sasakyan. Dumiretso ako sa nakita kong black trashcan
at dun idiniretso yung cup kong wala nang laman. I straightened the creases on my
pants and blouse at dumiretso na sa loob. Hinayaan kong makapag-relax si Breeze
dun.

I pushed on the door and was welcomed by two little kids, Marco and Marlo. Twins na
simula pa lang nung nagbukas itong daycare/play area eh nandito na sila. Sa
pagkakatanda ko, sa 12th floor sila nakastay and both they're parents are lawyers.

"Hi, Ate Pretty! Ate Thiopao's looking for you." Kaya may pagmamanahan sila sa
pagiging madaldal at bibo. Kahit na 4 years old lang sila, para silang matanda.
Yung Thiopao si Ate Pao. They like to call her so kasi minsan syang inasar ni Anne
na siopao - eh favorite ng dalawang to yung siopao kaya tumatak na sa isip nila.
And, they have a serious cute case of lisp.

"Bakit ang tagal niyong dumating?" Biglang sumulpot si Ate Pao sa tabi ko habang
yakap-yakap ko yung dalawa. "Sorry na. Natraffic kami sa kainan may konting
problema dun sa kausap ni Breeze. But

it was all right."

"Okay, okay. Kailangan ko lang pumunta ng hospital. Dalli's with Gage then... kayo
muna bahala ni Breeze dito. Nandyan naman si Cel, Libby, at Carlo." Yung tatlong
binaggit nya eh yung tatlong may shift ngayon dito sa daycare. Hindi ko alam kung
saan nakuha ni Ate yan pero alam ko same school din sila nag-graduate.

"Oo. Sige na. Papahirapan ko si Breeze dito." Ate Pao smirked the ncollected her
things at nagpaalam na. Mukhang kailangan talaga sya sa hospital kaya nagmamadali.
Ngayon lang yan nagmadali ng ganyan.

Bakit nga ba kami yung nandito. It was Amelle and Anne's turn to stay here pero may
kailangan daw asikasuhin si Amelle sa school and then si Anne, kailangan samahan
yung pinsan niya. Obviously, Teyah's with Dreigo at nandun sa Laguna. Kumakain.
Nasabihan ko nang dalhan ako ng pizza galing Pizzeria mamaya.
Lumingon ako sa pumasok at nakita kong hawak-hawak ni Breeze si Saskia. Napatanga
pa ako sa itsura nya dahil hindi ko inakalang mas nakakapogi pala sa lalaki ang ay
hawak na bata. Mga ilang segundo pa bago ko marealize na si Saskia yung hawak nya
hindi naman dapat dahil kasama sya ni Ck. "Oh! Bakit dala-dala mo yan?"

"Dumaan si CK eh. Ibinigay nya lang si Saskia dahil wala daw magbabantay." Bumalik
sya sa paglalaro kay Saskia sandali at saka ako tiningnan at iniabot si Saskia.
"So, pinagkakaisahan nila tayo?"

"Okay lang yan. One time lang naman yata. Pasalamat ka sinamahan kita."

Inilagay ko si Saskia sa isa sa mga mats kung saan may nakakalat ng mga dolls.
Hindi masyadong maingay yung mga batang

nandito sa baba dahil busy sila sa kanya-kanyang Gawain. The bigger ones were
writing, drawing, and coloring.

Nakita kong bumaba si Carlo kaya tinawag ko yun, "Ilan yung batang nasa taas,
Carlo?" ngumiti sya sa akin at saka nag-jog pababa para mabilis na pumunta sa tabi
ko. "Apat yung natutulog. May lima naman nang kinuha yung parents nila dito."

"Talaga ba. Kamusta naman dito? Bakasyon na, malamang ko as dadami yang mga yan sa
susunod na linggo."

Umiling si Carlo at dinismiss yung iniisip ko, "Maybe? Pero nalalapit na din ang
Holy Week. Most probably after nun, madami na sila ulit. Magbabakasyon yan with
their parents."

Sabagay. First week na nga pala ng April. By third week, holy week na. I wonder
kung saan ako pupunta nun? Baka naman may convention sila Mommy. Gusto kong
magbakasyon somewhere.

Nagpatuloy kami sa pag-uusap ni Carlo regarding the kids and whatnot nang may
marinig kaming natumba. Napalingon ako sa mga chairs at nakita kong nakahiga sa
floor si Breeze at dinadaganan ng mga bata.

"What are you doing?" I asked them playfully. Yung three boys kasi kasama si Marco
at Marlo kasi nire-wrestling si Breeze smantalang yung girls eh pino-poke yung
mukha nya.
"He's too handsome, Ate Val. Is his name Ken?" napatawa ako sa tanong ni Nancy at
napatingin sa akin si Saskia, "You mean... Ken? Barbie's boyfriend?"

"Hmmm." Tumango-tango sya habang may pink crayon na pinantutusok sa noo ni Breeze.
I looked at Breeze at nakita kong masama yung tingin nya sa tabi ko - kay Carlo.
Nilingon ko sandali si Carlo

at nakitang nagtitigan pala silang dalawa. "Pst!" tawag ko sa kanya kaya naputol
yung nakamamatay nila titigan ni Carlo. His eyes, especially, are so intense at
nagbabanta, pero nawala yun nang tmingin sya sa akin and mouthed, "Help!"

"If he'th Ken? Who'th Barbie?" tanong ni Marlo habang nakasprawl sa tyan ni Breeze.

"Ate Val." Nancy said nonchalantly na parang ako na talaga yun Barbie nila. Barbie
nila ako kasi pinaglalaruan nila yung mukha ko kapag nahawakan nila yung makeup kit
ko sa bag.

Pagkarinig ng boys nung pangalan ko mas lalo nilang binugbog si Breeze, "That can't
be." Marco whined, "Ate Pretty'th ourth. He can't look at her!" Si Marco at yung
dalawa pang cute little kids na nakalimutan ko na ang name eh pilit binubuhat yung
mga binti ni Breeze para i-lock.

Sino bang nagpapanood sa mga batang ito ng Wrestling. Sa laki ng binti ni Breeze
hindi nila kaya yun, kahit sampu pa sila. "Wait, kiddos. Bitawan niyo si Kuya
Breeze."

"His name is Breeze? That's so cool!" Sigaw ni Jeryll na katabi ni Nancy. Napa-
facepalm ako sa kanila dahil sa ilang beses ni Breeze dito eh hindi pa rin nila
kilala. "Can you fly, Kuya?"

"I can, little girl. Wanna try?"

Binato ko sya ng lego block at sinamaan ng tingin, "Anong you can fly?"

"I can fly airplanes kasi I can do this. Iniangat nya yung sarili niya and
proceeded to lift Nancy and throw her in the air habang nakaupo. "Breeze!" muntik
mahulog yung puso ko kasi baka hindi nya masalo yung bata. Goodness!
Nancy squealed in delight na pati yung

boys eh tumigil sa pagwrestling sa kanya at gusto na ring magpahagis kay Breeze.

Tumawa sya ng hugot na hugot mula sa kailaliman nung diaphragm nya at tuluyang
tumayo.

Tumayo na din ako habang karga si Saskia na kasalukuyang umiinom ng gatas mula sa
bottle. Lumapit ako sa kanya and he just proceeded to lift and throw the kids in
the air. Yung kaninang nagkakagulo eh maayos at excited na nakapila. Parang isang
ride sa amusement park si Breeze dahil sa ginagawa nila.

"They're so cute, no?" tanong ko sa kanya habang sya tumatawa pa din dahil sa
tuwing ibababa nya yung girls eh may nakukuha syang kiss sa cheeks.

Kahit sa maliliit na bata, matinik itong isang ito. Kahawig ba talaga siya ni Ken?
Baka dahil lang sa tanned nyang complexion ngayon. "Uh-huh."

"I love kids but I don't want to give birth." Bulalas ko sa kanya. Sige, magshare
ka pa ng trivias sa sarili mo, Thea. Agad ko nang tinakpan yun ng mabilisan ng isa
pang tanong,"What do you think about kids, Breeze?" I asked him randomly. Naalala
ko kasi yung sinabi niyag ayaw nya mag-settle down. But today, nakita ko na... he's
too fitting to be a Dad. He looks great with one attached to his hip.

Napatigil sya sandali halfway sa pagkuha nya sa isa sa mga kabigan nila Marco. "I'm
not fond of children, Valley." Napakunot yung noo ko dahil hindi yun yung nakikita
ko ngayon. I felt like meron pa syang sasabihin kaya hinintay ko lang sya at
ibinigay yung atensyon ko kay Saskia.

"Children means marriage and marriage is not for me." He huffed out a breath bago
binuhat si Marlo na hinampas

sya sa tyan, "Marlo... that's bad." Tumingin si Marlo sa akin, "I'm thorry, Ate
Pretty. But he'th talking to you."

"It's alright, baby boy. Wag mo na uulitin ha? Kuya Breeze's nice. See? He's going
to throw you up in the air because you want to." Tumingin sya kay Breeze at ngumiti
na parang nahihiya. "Thorry, Kuya Breethe. Pleathe make me fly." Napatawa ako kasi
nakita ko pa ding kinurot nya si Breeze.

"You...really don't want to get married?" I don't know what's with me pero bigla
akong nalungkot sa confirmation nya. Whaaaat. "I... ayaw ko." Umiling sya at
nagpatuloy sa pagbubuhat ng mga bata.

"Why?" Tumingin sya sa akin and I can see his eyes are conflicted. "I don't want to
get committed, I don't want to get trapped. It's... I just don't want the woman I
would marry to get hurt. I respect women, Thea. Even if I had a lot of past
girlfriends, it doesn't mean I would just disrespect them. Hindi ako gagawa ng mga
bagay na ayaw nila."

Tinawag ni Carlo ang mga bata para sa afternoon snacks kaya last nan yang binuhat
si Marco na umikot lang sa place nya after syang ibaba para sya ulit.

"You'll marry the woman you love, right? Paano mo sya masasaktan if you love her?"
he shrugged his shoulders, "Dad loves Mom."

"So...?" naguluhan ako sa statement nya.

"... and he was tempted to cheat while being married. There are a lot of
temptations surrounding us, Valley. I just... I'm afraid to hurt the first woman I
would truly love."

"Breeze..."

"It took them two years to rebuild their relationship. I'm afraid to hurt and be
hurt. Nakita ko kung gaano nahirapan ang parents ko. Especially with Gray being not
Dad's biological son."

Bakit ba naitanong ko yun? Bumigat yung feeling ko tuloy. I want to know more pero
I can see him looking solemn. Nawala na yung kaninang nakatawang Breeze.

"Gusto mong kumain?" Pero ang gusto ko talagang itanong eh Bakit sila naghiwalay ni
Fleur at bakit hindi na sila close ni Gray. Bakit sya laging sa akin nagpapasama at
bakit... bakit ang bilis ko syang magustuhan.
=================

000018xx

000018xx (!!!SPG)

Pool

"Tell me, Valley... are you using these kids to have a date with me?" Nag-aakusang
tanong ni Breeze habang nakaupo sa isa sa mga beds sa room. Nilingon ko sya mula sa
pagkakatapik ko kay Saskia. "Anong date?" mahina kong sabi dahil ayaw kong magising
ang ilan pang bata na nasa loob. I was wearing some baggy pants and thin shirt
dahil mainit na ang panahon at Summer na.

"Pwede ka namang hindi magstay dito. You can go wherever you like."

"Well, I like having dates like these you know." By this time, nakahiga na sya with
his arms bent under his head. His corded muscles clad in some jeans are crossed.
Chill na chill yung itsura nya samantalang kanina nagpupumilit na samahan ko sya
paalis.

Pangatlong beses na itong ako ang laging naiiwan dito. Nakakahalata na ako sa mga
kaibigan ko at nawiwili silang iniiwan ako dito. Well, Okay... hindi naman nila
kasalanang wala akong trabaho at ako lang at pwede para magrelieve sa shift nila
dito and hindi rin nila kasalanan na kailangan sila sa mga trabaho nila.

It's just 2pm and mamaya dadating si Teyah with, of course, Dreigo. This time...
sandamakmak na pizza na yung dala. Paano kasi, the last time I told her to bring me
some... isang slice yung ibinigay sa akin? Walangya yan. Hindi ko magawang
magreklamo because I don't wanna mess with a pregnant woman's hromones and temper.
Masakit masapok at mabugahan ng apoy.

I rolled my eyes at him, "Sino namang may sabing nagde-date tayo? I'm doing some
work, no. By June I'd start as a lecturer sa university

then I'll go enroll sa graduate school to get my masterals." Ang pag-enroll sa

graduate school ay isa sa requirements para makapag-apply at makapasok. I need to
work and to earn my own money. Hindi naman sa hindi ako nag-benefit sa daycare na
ito pero I have my degree. I need to use that on my own field.

"That's it! Kailangan mag-date na tayo ngayon kasi you're too busy." Tumayo sya at
nagtungo papunta sa kama kung nasaan ako nakaupo. Nakangiti syang ipinulupot yung
mga braso nya sa bewang ko at ipinatong yung ulo nya sa hita ko, "Huy. Ang dami-
daming beds dyan." Pilit kong inilalayo yung ulo nya sa hita ko pero ang bigat
bigat nya - mas lalo pa syang nagpapabigat "Problema mo ba, Breeze? Daig mo pa
aso."

Sumingkit yung mata nya at hindi ko namalayang nakahiga na ako, "Ninja ka ba?!
Umayos ka nga, Breeze." Ngumiti lang sya ng nakakaloko at nagawa pa akong asarin.
"Hindi na ako natutuwa. Pag nagising itong si Saskia ikaw magbubuhat dito hanggang
kunin ni Ck." Kinurot ko sya sa tagiliran pero hindi man lang nya nagawang mag-
flinch.

I clung on to his shirt and trailed pinches on his skin. Pinipilit ko din syang
dahan-dahang itulak para makatayo ako. Ang pangit tingnan nung posisyon namin
ngayon, paano pag may nagising na bata.

Pero napatigil ako sa pagkurot nang magtama yung mga mata namin. The air somehow
sizzled with unknown energy and his eyes were of deep brown almost close to black
pero makikita-kita mo pa rin yung caramel pools. I swallowed an imaginary lump and
my heart starts to pound against my chest.

Breeze... Breeze... Breeze...

Unti-unting

bumaba yung mukha niya palapit sa akin. He stopped with just mere centimeters away
from me. Ramdam na ramdam ko yung paghinga nya against my skin. Naka-aircon yung
kwarto pero naiinitan ako. Iniiwas ko yung tingin ko sa kanya pero naramdaman kong
lumapat yung mga labi niya sa labi ko. Nanlaki pareho yung mga mata ko matapos
niyang pumikit at dahan-dahang gumalaw yung mga labi niya.

Unti-unti na rin akong napapikit dahil sa pagkaramdam ko sa pagpasada ng dila nya

sa mga labi ko. He was coaxing me to open up. Napakapit ako sa sa shirt nya dahil
naramdaman ko na naman yung mga naramdaman ko at the time I gave myself to him. I
unconsciously clenched my legs together at naramdaman kong pinaghiwalay yung ni
Breeze.

"Breeze..." he peppered small kisses around my lips and face nang hindi ko i-open
yung mga labi ko, bumalik siya doon at pinaglapat na lang yung mga labi namin. He
was not moving, sadyang magkadikit na lang yung lips namin.

Nagkagulo yung mga bata sa baba at rinig na rinig namin yung pagsigaw nila ng pizza
- indicating na dumating na sila Teyah. Bumukas yung mga mata ni Breeze ar may kung
anong glint ng mischief doon. Muli niya akong tinitigan at nagsalita, "Soon...
soon... baby." Sandali syang pumikit and he planted one last lingering kiss on my
lips bago tumayo at hilahin ako.

I blew out a breath and looked at him. Alam kong namumula yung mukha at leeg ko
dahil sa nangyari. I also can feel my body burning up. Jusko, Breeze. Ano ito!

Hinapit niya ako ng yakap at lumapat yung tenga ko sa bandang puso niya. Rinig na
rinig ko din yung kabog ng dibdib

nya. Hindi lang ako ang affected kundi pati sya - that made me sigh in relief.
Parang ang sarap sa pakiramdam na I can affect him the same way he can affect me.

"Mayron ba kayong hindi inaamin sa amin, Breeze?" tanong yan ni Dreigo. Napatingin
ako sa kanya pati na rin kay Breeze. "Thea?" bumaling yung tingin nya sa akin
habang si Teyah eh walang pakialam at masayang kumakain ng pizza kasama yung mga
bata.

We know that pizza's not that healthy but Dreigo made sure that it's as healthy as
possible for the kids. Besides, once a week lang naman silang nagdadala ng pizza
dito. It's their treat for the kids na rin.

Kumuha ng isa pang slice ng pizza si Breeze at saka nagsalita, "Kailangan pa ba

namin sabihihn? We're dating," Breeze said as if pareho naming alam na 'dating' ang
status naming dalawa.

"Wala man lang pasabi na nagde-date nap ala tayong dalawa? Ikaw lang nakakaalam
nyan." Hindi na maipinta yung mukha ko dahil sa pinagsasasabi ni Breeze.

"Kaya ipinapaalam ko na sayo. We're dating, baby." Nginitian nya ako ng pagkatamis-
tamis nang biglang dumating sila Ate Pao. "Sinong nagdedate?" tanong ni Amelle.

"Si Thea saka si Breeze."

"I knew it!" sumulpot si Anne sa tabi ko at kumuha ng pizza. Napayuko ako sa table
at inuntog-untog yung ulo ko sa mesa. Nang pangatlong hampas ko eh malambot na yung
tinamaan ko. Pag-angat ng ulo ko eh nakaharang na yung kamay ni Breeze sa table.

"Eh hindi naman kami nagde-date. Akon a yatang tumayong secretary nyan ni Breeze
dahil ako lagi kasama. Edi diba...wala na yung secretary nya?" Napa-snort si Teyah,

"Dapat lang no. Matagal na palang may hidden desire yun dito kay Dreigo. Kung hindi
ba naman..." Napatayo si Teyah pero dahan-dahan lang dahil dun sa lumalaking tyan
nya. Mag-aapat na buwan pa lang pero sobrang namimilog na yun. Napakalakas kasi
kumain.

Nag-walk out yun at agad na hinabol ni Dreigo. Lahat sila napatingin sa akin at
pare-parehong nagsabing lagot ako, "Ako na naman!"

"Binanggit mo pa kasi si Julia, Thea." Singit ni Kiel habang nakikipaglaro kay

Marlon a isa pang tuwang-tuwa sa kanya kasi mukha syang bata. Ang petite kasi niyan
ni Kiel.

Nag-ring yung phone ni Breeze kaya agad itong nag-excuse at lumayo para sagutin
kung sino man yung tumatawag na yun.

Pagkaalis na pagkaalis nya, "So......?" sabay-sabay na banggit ng natirang babae sa

harap ko. "Gusto niyo talagang dito pag-usapan? Sa daycare talaga?" hindi sila
nagsalita kundi tumango lang. They're radiating with excitement. "Hindi ko na alam.
Sa totoo lang."

"Anong hindi alam? Kakabanggit lang ni Breeze. He likes you, I can tell."
Inquisitive na pahayag ni Amelle. "Ano ba naman kayo? Parang kakagaling ko lang kay
Keegan. And Breeze's his brother. Ano to? Pinatos ko na yung magkaptid?"

"Hindi mo kasalanang ginago ka ni Keegan." Pag-ikot ng mata ni Kiel. "Besides, we

want you to be happy again. It's time for you to be free of Keegan. And hello,
nakikita naming ang saya mo kapag kasama mo si Breeze. Ano sa tingin mo yung
ginagawa naming hindi pagpunta dito sa daycare?" sabi ni Ate Pao habang inaakbayan
ako.

"So, sinasadya niyo talagang hindi sumipot?"

"Nagkataon lang. And hindi na naman pinansin.

At least nagbonding kayo ni Breeze dito. Bakasyon ngayon. Dating lang naman, it's
not as if may relationship agad. Test waters, Thea."

"Wala namang masama, hindi ba? Give this to yourself until you go work in June."

"Stop thinking about the past and the future, just think about now." Sabi ni Anne
na nasa dulo ng mesa at ngumangata ng chocolate. Hindi na nawala ang chocolate sa
buhay nito.

"But seriously, Breeze really likes you. Parang asong hindi mapakali yan hangga't
hindi ka nakakasama. Napaka-clingy." That was Kiel at sumang-ayon dun si Amelle.

"Do you really think I should just go with the flow?"

"We don't think, we know. Operation make Thea happy! Isunod-sunod na natin ito.
Next si Pao na may namumuong kung anong tension sa kanila ni Gage." Seryoso nung
una si Anne pero unti-unti syang natatawa at nakatitig kay Ate Pao.

"Uy, kilig-peps! Mayron ka bang hindi sinasabi sa amin?" sabi ni Kiel. Pare-pareho
na kaming natawa nang tuluyang mamula si Ate Pao. We knew it, we just knew it!
Sobrang napapadalas yung pagkakasama ni Kuya Gage.

"Well..." pagsisimula nya at pare-pareho kaming nakinig sa kung ano man yung kwento
niya. Kung sya sobrang na-epileptic na sa kilig sa kakakwento - kami naman eh tawa
nang tawa dahil mukha syang ewan. Asadong-asadong siopao yung mukha nya dahil
namumula sya at kitang-kita yun sa mga pisngi niya.

Maya-maya pa dumating si Breeze at umupo sa tabi ko. Isinubsob nya yung mukha niya
sa balikat ko at parang pagod na pagod. "Can you come with me to Batangas?"

"Aba, himala. Nagtatanong ka."

"Kasi mag-commute tayo." Inis nyang

sabi. "Anong problema sa pagcommute?" nagtataka kong tanong kasi... ano ba talagang
problema dun? "Okay lang sayo magcommute?"

"Hindi pa ako sumasang-ayon na sumama. Sinabi ko lang na anong problema dun."

"Samahan mo na ako." Pinipilit niya ako dahil coding daw ng sasakyan sa oras na
aalis kami. And he doesn't want to drive smaller cars katulad nung sasakyan ko or
yung isa nyang sasakyan na sportscar. Gusto daw niya maluwag at maraming space para
makagalaw sya ng maayos.

"Aminin mo nga, Breeze. Hindi ka marunong mag-commute no?" napatawa sya ng kaunti
at parang nahihiya kaya napatawa ako. "Ang yaman kasi. Maka-Hummer ganun na lang.
Oo na, baka maligaw ka pa. Hunting-in pa ako ng parents mo. Kawawa naman yung
resorts nyo."

Hinampas ko sya ng box ng pizza at saka tumayo para magligpit. Kailangan kong
makalayo sa kanya, baka mamaya kung anong magawa ko. Yung lips nya talaga, nakapout
kanina. I inwardly sigh then though about what they told me.

Tama nga ba ito? Ako sa sarili ko nagugustuhan ko na si Breeze. He's so different

from Keegan. Si Keegan kasi panandaliang kilig lang yung idinudulot and after that
day, hindi ko na sya maiisip. Tamang kilig.

Pero si Breeze... iba. Sa dinadami-dami ng iniisip ko, bumabalik at bumabalik kay

Breeze yung utak ko. Parang nasa isang malaking loop yung thoughts ko.

**

"Good morning, Sir Breeze." Bati nung receptionist sa amin pagkatapak namin sa
lobby ng resort. Hindi ko na napansin kung anong ginagawa nila o kung binati din
ako nung ibang staff. Namangha lang ako sa laki at ganda ng lugar. From where I

am standing, may katapat akong entryway papunta sa beach and the ocean looks a
mixture of blue and greens.

May isang malaking chandelier sa gitna ng lobby at nagulat ako nang may kumuha sa
dala-dala kong bag, "Mam, akin na po." Napatingin ako kay Breeze na nakatingin sa
akin habang nakangiti. Kinakausap pa rin sya nung receptionist na halata mo namang
nagpapacute sa kanya pero nakikinig lang sya pero sa akin pa rin sya nakatingin.

Bigla akong na-conscious sa itsura ko. Malamang ko ang haggard ng itsura ko lalo
na't tulog ako sa buong byahe namin papunta dito. Pagdating naman kasi namin ng
terminal eh may sumundo sa amin na sasakyan kaya hindi na kami nahirapang magtungo
dito.

Lumapit sa akin si Breeze at hinapit ng yakap. "Matulog muna tayo. Inaantok ako pa
ako." Itinulak ko sya at hinarap, "Matulog ka. Gimme my key."

Itinapat nya sa mukha ko yung iisang susi na hawak nya, "Sorry, baby. Iisa lang
yung susi dahil sa iisang kwarto lang tayo matutulog." Pang-aalo nya sa akin pero
alam mo namang inaasar nya ako.
"Yung totoo, Breeze?"

"Tanungin mo sya." Ininguso nya yung receptionist kaya humarap ako sa kanya, "Wala
na kayong ibang rooms?"

"Sorry, mam. Fully booked na po ang buong resort. Yung natitira na lang po talaga
eh yung suite na pagmamay-ari talaga ni Sir Breeze." My eye twitched then looked
back at Breeze, "Pinlano mo to no?"

"What? We're dating, baby. Magkasama tayo whole week! Yay." Itinaas nya pa yung
kamay nya para ishake at saka ako inakbayan, "Let's go!"

Nagpahila na lang ako sa kanya para matapos na, medyo pagod din ako lalo na yung
likod

at pwetan ko dahil sa ilang oras kaming nakaupo at hirap na hirap akong matulog.

Sa bawat daanan namin, mapapansin mo talaga yung elegance ng lugar. Malalaman mo

din talaga na mahal ang mag-stay dun dahil sa lavish designs and decors. Most of
the furnitures were rattan pero yung tipong mamahalin yung ginamit na materials
pati yung cushions na ginamit.

Pinaghalong brown, gold, and red yung kulay na ine-exide ng place. With touches of
black and white here and there. "Most of the time wala ako dahil aasikasuhin ko
yung kailangan ng resort. But you can always order food and walk around. Or kung
gusto mo, isasama kita."

"Okay lang. I would rather read books here. I would go out sometimes siguro pero
pag tinamad ako, iiwan at aabutan mo akong nasa room lang."

After a series of mazes and stairs, nagstop kami sa tapat ng kwartong may double
doors. Binitawan nya ako at binuksan yung pintuan. Bumungad sa akin ang isang
kwartong mas malaki pa sa condo unit ko back in Manila. "Whoa. This is..." hindi ko
na natuloy yung sasabihin ko dahil ang ganda talaga. Just like the lobby, brown,
dark red, and gold ang nandito. The walls are white though pero yung ambiance nya
sobrang calming.

"Gray did the design." Napalingon ako sa kanya, "Really? Oh wow." Nakangiti lang
sya. "Matanong ko lang, bakit... hindi na kayo close ni Gray?"

Nagsimula akong maglibot at nakita kong may family area at my dinette na kasama.
Ang laki niya talaga. Tiningnan ko yung beds at may nakita akong Bay Window Bed at
isang King-sized bed. "I call dibs on the window bed."

Nagtungo ako dun at nakita kong may

isa pang pintuan pero hindi ko makita yung labas ng maayos kahit na glass pa ito
dahil sa blinds na nakababa. I unlocked the door and was greeted with, I think, is
the awesome-st view of the ocean pati na rin nung pool.

"Dahil hindi sya biological son ni Dad."

"And then? From what I heard sa stories mo, you were really close like true
brothers." Pumasok ako at umupo dun sa bed sa tabi ng window. I pried the windows
open and dun na ako nag-settle.

Narinig kong nag-flop sya sa bed at nagsalita ng mahina. Alam mong inaantok na sya.
"He decided to go and live with his biological father sometime in high school. Sa
ibang bansa sya nagstay."

Naalala ko yung sinabi nila Amelle sa akin na transferee si Gray at nakailang shift
na rin ng course. "Pero nag-uusap pa rin kayo?"

"Yep. But as I said, hindi na close. We grew distant. Siguro dahil nasanay syang
kasama yung mga kapatid nya dun kay Montefort." Medyo humihina na yung boses nya
nakita kong napapapikit na rin sya. Nakaharap kasi yung mukha nya dito habang
nakadapa sa kama.

"But really, this place is breathtaking, Breeze."

I saw him faintly smiled, "Yep. Araujo's pride, baby."

**

Dahil wala pa si Breeze at hindi pa rin naman ako nag-dinner, naisipan kong
tumambay sa isa sa private pools. Napagalaman ko kanina na para sa pamilya at mga
bisita lang ni Breeze ang lugar na ito. This resort is one of the Araujo's pride.
Maraming mga nag-accommodate dito na artista and politicians. Kilala rin sya as one
of the top resorts in the Philippines.

I wore a white two-piece bikini - pinag

isipan ko din ng matagal kung magbikini ba ako magshorts and shirt pero gusto ko
ding lumangoy so ito sinuot ko. Ako lang naman kasi yung nandito. I'm sure mamaya
pa dadating yun si Breeze mukhang madaming dapat asikasuhin lalo na't summer,
madami-daming guests ang dadating.

The place looks so peaceful at saktong sakto yung init ng paligid. Dahil gabi na,
medyo humahangin here and then pero mafi-feel mo talaga na summer dahil kahit
hangin eh mainit. Ngayon lang ako nakarating sa resort na ito sa Batangas. Pag
napapadpad kasi kami ng Batangas, laging sa rest house lang namin at nung bata pa
ako nun - grade school yata.

Lumusong ako sa pool at umupo sa ikalawang step nung stairs leading down. Sasanayin
ko muna yung katawan ko sa tubig at maya-maya na ako lalangoy.

Huminga ako ng malalim at muling nakalanghap ng sariwang hangin. Ang sarap sa

pakiramdam ng ganito. Sana lagi na lang ako sa mga ganitong resorts no? Kaso
mamumulubi ako, napakamahal naman pala dito. The room we're in is worth twelve
thousand per day.

Inilagay ko yung dalawa kong braso sa edge at saka pumikit. Para akong minamasahe
dahil sa tubig na umaalon-alon paunti-unti. It feels so good lalo na't hanggang
ngayon eh masakit pa din yung likod ko. Mali na naman kasi yung pwesto ng
pagkakatulog ko dun sa pinagpwestuhan ko kanina.

At hindi yung nadala sa pagstretch at paglalakad-lakad sa paligid nung place. Hindi

ko kinaya kasing libutin lahat dahil malaki, may bukas pa naman.
Naramdaman kong may biglang umupo sa harapan ko at pinaghiwalay yung dalawang binti
ko. Agad akong napadilat at napatingin sa likod

ni Breeze na unti-unting pumagitna sa akin at sumandal. May kung anong dumaloy sa

katawan ko nang tuluyan syang magrelax against me.

"Hay, kapagod." Isinandal nya yung ulo niya sa dibdib ko. Dahil matangkad naman
sya, hanggang collarbones nya yung tubig kahit na nakaupo sya dun sa isang step na
mas mababa. Inilagay nya yung mga braso nya sa magkabila kong binti at saka dun
ipinatong.

I can smell the faintest trace of sweat sa buhok nya. Buong araw kasi syang nasa
labasan. "Nag-dinner ka na?" Tanong ko sa kanya and on instinct, inilagay ko yung
kamay ko sa buhok nyang ngayon eh gulo gulo na at saka iyon minasahe.

Wow, parang official girlfriend lang ha.

"Oh God," he moaned and arched his head against my palm. Nagreflect yung lights sa
earrings nyang suot. "Don't stop, baby. Sobrang sakit ng ulo ko." Napapikit sya at
talagang damang-dama nya yung pagmasahe ko.

Nagpatuloy lang akong libutin yung ulo niya hanggang sa ibinaba ko iyon sa mga
balikat nya. His muscles there are in knots at sobrang tensed kaya diniinan at
iniikot ko yung mga daliri ko to loosen them up. Pwede na akong masseuse pag
nagkataon.

He groaned nang may isang part ako sa balikat nya na diniinan. Why does this feel
so... hot? Ang pogi pogi lang nya habang nakaupo sa harap ko. His face was
contorted in pan and pleasure. Looking at him makes me feel... hot. Damn, Breeze.

The current coursing through me is different. Oh goodness.

I felt myself, or my center, rather... dampen. And it's not with the pool waters.
Hindi ba pwedeng palamigan yung tubig dito sa pool? Feeling

ko kasi pinapakuluan kami dito.

Breeze suddenly stiffened at unti-unti akong nilingon. He pressed his back against
me more while doing so. Oh shit! Nakasandal nga pala sya sa akin... meaning he can
feel the heat pooling within my crotch.

I heard the splashing of waters before I even saw and felt him turn around. Ito na
naman tayo sa mga mata nyang nag-darken. "I felt it, Thea." His voice lowered a few
and I felt his hands creeping up against my legs. "Breeze...ano..." I stammered and
pushed myself to stand pero pinigil yun ng kamay nya sa hita ko.

"I'll be gentle this time, Thea. Let me take you slowly." The whole time he was
doing that, nakatitig lang sya sa akin. Hindi ako makapagsalita, kailangan ko ng
tubig! "This is only the other time I waited too long." He trailed kissed against
my neck and jaw and his hands made my legs circle his hips. Umakyat na din yung
kamay nya sa hips ko at saka iyon pinisil.

"When was the first time?" tanong ko habang inihihilig yung leeg ko papunta sa
kanya- giving him more access. "Bataan."

"W-what? Pero kayo pa nun ni Fleur."

"I ended it up with her months before that." Hindi ko alam kung san ko ilalagay
yung kamay kong nag-float lang sa side ko kaya isinabunot ko yun sa buhok niya.
Iniikot nya yung pwesto namin with ease and I was now straddling him. Umakyat yung
kamay nya sa strings ng pang-itaas ko at saka yun hinila. "This would be the first
time I'll see you."

Agad kong tinakpan yung harap ko at nahiya, "Baka may makakita, Breeze."

"No ones going to be here. This is a private area and walang pupunta dito

unless I say so." He started to fondle my chest. Sakop na sakop ng mga kamay nya
yung dibdib ko at hindi ko na namalayan na I was already moaning and writhing
against him.

I felt his hardened shaft against my center. Sinakop nung mga labi niya yung labi
ko bago tuluyang hilahin yung strings na naghold ng bikini bottom ko against my
skin. His tongue were exploring every crevices of my mouth. We were battling for
dominance pero sa huli, kahit na I'm on top, sya pa rin yung nanalo. He started to
suck on my tongue while I felt one of his fingers hovering over my dripping center.

"You're so warm." He rasped out against my lips and in an instant, natanggal na

niya yung board shorts nya. His big and velvety shaft was pressed in between my
lower lips. I started grinding on him, needing the pressure and the release pent up
against my lower abdomen.

Dumampi yung mga labi niya sa leeg ko at he started sucking and biting on it, too.
I did not feel any sting dahil na rin siguro sa tubig na nakabalot sa akin.

"I don't think I can last long. I need to be inside you." Iniangat nya ako and he
guided my hand towards his shaft. Oh my goodness, he really Is so big. My hand
started to caress it on its own accord and tried brushing it against my nub.

With one swipe, my knees buckled and my limbs quaked a bit. "Do it now, Thea."

"Condom." Pijisil ng kamay ko yung kaliwang braso nya kung saan iyon nakapatong.
"It's alright. I'm clean. I'll pull out once I felt the need to burst."

"Promise?"

He thrusted up and impaled himself inside me. That was his answer. I attempted to
bounce pero pinigil niya ako. Isinandal nya sa edge ng pool yung likod niya and he
started to move in and out of me in slow, agonizing movements. "Breeze,
fast.....er." Nakapaikot na sa leeg nya yung dalawa kong braso at yung thumb naman
nya is pressed against my swollen and sensitive nub.

"I'll make you come with my slow minis...trations. Hin...ugh." My insides clenched
him because he pushed onto something pleasurable, "Ri..ght there, B-bre..ze." he
surged upward again and I elicited the same reaction. "Fck, that's your g-spot,
baby." He groaned out at nagsunod-sunod yung labas-pasok nya sa akin.
"Breeze...Konti na lang."

"I know... fck! You're clenching me tight, baby. Stop doing that or I can't pull
out." Nahihirapan nyang sabi sa akin habang pabilis sya ng pabilis. The water
surrounding us are already in waves dahil sa ginagawa namin.

"I can't control it! It's... too good... ugh. Breeze!"

"Come now baby." With one final thrust, my insides churn and my walls clenched in
delight. Colors bursting behind my eyelids and I think I just went to heaven.
I felt Breeze pull out of me and bursted just in time into the waters. I can feel
him twitch and shoot off his load against my nether lips. Ugh, that was hot.

Ilang minuto pa bago ako tuluyang bumalik sa mundo, "This pool would never be the
same."

At pareho kaming napatawa, "Kailangan kong papalitan yung tubig nito." Bulong nya
sa buhok ko. "Or.... You wanna swim in it? Sayang yung warriors ko."

Tumawa ako ng malakas, "Hindi k aba nagugutom?"

"I am sated. Fully sated, baby." Ipinaikot nya sa katawan ko yung mga braso nya at
saka nag-dive palusong ng tubig kasama ako.

=================

000019xx

000019xx

Figuring things out

"Good morning, baby." Narinig kong bulong ni Breeze bago ako halikan sa pisngi.

Dumilat ako at nakita kong mataas na ang sikat ng araw at marami-rami na akong
nakikitang nag-stroll sa tabing-dagat. As what I told him four days ago, dito ako
natutulog sa bay window bed. Maniwala man kayo o hindi, hindi kami magkatabing
natutulog ni Breeze kahit anong pilit niya.

Call me a hypocrite but I don't think I can snuggle up with him in bed.

"Get up, get up, get up." Bawat salita ay may kaakibat na halik sa mukha, sa leeg,
at sa dibdib. I've been given the most exquisite wake up calls sa mga nakaraang
araw. Blame Breeze and his need to wake me up the way he knows best.

Umikot ako at sumubsob, "Hmm... Napagod ako kagabi, can I just sleep in?" I said
against the pillows. Napagod ako dahil kay Breeze. And no, we didn't do it again.
Pero dahil hila-hila nya ako kung saan man sya magpunta. He inspected the whole
resort and checked if there are anymore things needed para sa mga guests.

Whole day kaming nasa labas laya feeling ko, sobrang nangitim na ako ulit. Hindi
yata kinaya yung sunblock yung sikat ng araw.

"Nope. This would be the last time I'll drag you out of bed." I felt the bed dip at
idinilat ko yung mata ko sandali, nakita kong halfly syang nakahiga sa tabi ko.
After I closed my eyes, naramdaman kong pinapaulanan nya ng halik yung mga balikat
ko.

I was wearing a tank top and cotton shorts to sleep dahil mainit. Nakalimutan na
naming buksan yung aircon last night kaya nakabukas yung bintana

ko ngayon.

"Mapapaaga tayo ng uwi?" kausap ko pa rin sya habang nakapikit at unti-unting

hinahatak ulit ng tulog. "Nope, dito tayo mag-Palm Sunday. Then Monday uuwi tayo.
Or kung gusto mong pasunurin na lang ang parents mo dito, why not?"

Naramdaman kong tinanggal niya yung kumot na nakatakip sa akin at saka ako binuhat.
Hinayaan ko syang buhatin ako at hindi talaga ako kumapit or whatsoever sa kanya,
"Breeze... patulugin mo muna ako. Please? Saka... sinong pasusunurin ko dito?"

"Baby, wag kang magpabigat. Baka maipit yung braso mo... papaliguan kita." Napatayo
ako't nagpupumiglas sa hawak nya dahil nagising ako sa sinabi niya. "Ibaba mo ako,
ito na. Sasama na ako. Walangya ito. Ako na maliligo." Ibinaba nya ako sa loob na
ng CR at saka binuksan yung shower door.

"Kaya ko na. Sige na. Hindi na ako bata, Breeze." Ngumiti lang sya at hinawakan
yung magkabilang pisngi ko. "But you're my baby." He cooed at me then pouted. In
short, nagpapacute. Uminit yung mga tenga ko at pinigil ko ang ngiti ko.
Nakakabwisit! Lahat na lang yata ng look eh walang agbabago sa gwapo niyang mukha.

Hinila ko yung tenga nyang may earring at napa-inda sya sa sakit, "Okay! Ito na."
Siniil niya muna ako ng halik bago tuluyang lumabas habang tumatawa.

Habang naliligo ako at nag-aayos, narealize ko kung paano yung set-up namin ni
Breeze ngayon. Bakit ba umaasta kaming parang magkarelasyon? Dating lang ito diba?
May dating baa ng status na magkasama sa iisang kwarto at... at...

I was knock out of trance when I heard my phone ring. Nandito pala sa loob ng CR
yung phone ko. Walangya, kaya pala

hindi ako nagising sa alarm. I looked at it and saw that Mom was calling, "Hello,
'My?" Sinagot ko yung phone ko habang itinatali ng mahigpit sa katawan ko yung robe
na nandito.

"Hey, baby girl. Kailan kayo uuwi ni Breeze?"

"Ha? Monday daw, 'My." iniipit ko sa pagitan ng balikat at at ng tenga ko yung

phone para patuyuin at suklayin yung buhok ko.

"Oh? Well, Dad and I decided to just go to Batangas for the Holy Week." Narinig ko
si Daddy sa background habang may kausap na pasyente yata. "Ha? Nasa Batangas kami
ngayon. Breeze offered to let you stay here sa resort nila?"

"Really? Kaso ang alam ko, it's fully booked na." Napaisip nga ako dun. Sabi niya
sa akin nung pagdating namin kahit nung receptionist eh wala na daw... vacant
rooms. Kumunot yung noo ko, "I'll ask him. Pero pupunta pa rin kayong Batangas?
Text me kung saan kayo magstay ni Dad ha?" agad din akong nagpaalam nang sabihin ni
Mommy na tuloy sila sa Batangas. Nakita ko ding nagtext pare-pareho yung mga
kaibigan ko. But before that, may kailangan pa akong harapin na ugok.

"Maalala ko lang," pagbungad ko paglabas habang nagbibihis sya ng polo shirt. Naka-
pants na rin naman sya kaya dire-diretso lang ako. "Hmm...?" Nakaharap sya sa
salamin nyan habang inaayos yung buhok nyang wala naman talagang ayos kahit anong
gawin niya.

"How will my parents stay here if wala nang available na rooms?" binuksan ko yung
bag ko at naghanap ng komportable isuot sa ilalim ng araw na ito. Pinag-isipan ko
pa kung dapat bang mag-bikini ako under or hindi na.

Nagkatinginan kami through the mirror and he smiled sweetly. I was

mesmerized with his smile dahil para syang anghel na ibinaba sa langit with the way
the rays of sunshine were directed at him. He looks exquisite kahit nan aka-casual
clothes lang sya at hindi naka-suit.

Bumalik yung alaala ko dun sa kasal ni Teyah. Habang naglalakad ako sa aisle, hindi
ko malaman kung saan ako titingin dahil sa tuwing straight yung tingin ko, sa kanya
lagi tumatama. He was looking at me intently that time. Feels like he missed me or
something.

"Wear this." Napapitlag ako nang nasa harapan ko na sya at may inaabot sya sa aking
white maxi dress. "And... I need to impress your parents to let me take you dates
as often as I can. I told you, I like going out with you." Napa-scrunch up yung
mukha ko dahil sa pinagsasasabi niya.

"Bakit ang girly mo? Hindi ba dapat ako nagsasabi nyan?"

"It's not girly. At least I'm telling what I'm doing And... it's not as if they
don't like me. They know my parents I know they're up for me as your usual and
frequent date." Pasalamat talaga sya mabait ang parents namin. I don't why they're
like that. Pero siguro dahil nasa independence stage na kami ng buhay naminkaya
hindi na sila masyadong nag-interfere sa pinaggagawa namin.

If we did this while studying? Baka naikulong na kami nun sa bartolina - especially
Dad. Ayaw nya kasing may mga lalaking aali-aligid sa amin nung high school and even
sa first years namin sa university.

"Masyado kang mayabang talaga. Can you please stop living up to your name? Your
name's mahangin enough, stop being like one." Mataray kong sabi sa kanya at
nagpatuloy papasok ng bathroom para makapagbihis na.

/>

**

"We'll go kayaking in a while. Are you for it?" bulong sa akin ni Breeze habang
nasa shade kami ng malaking puno sa may parking lot. They were talking about
extending the parking dahil yun yung main problem everytime the guests would
arrive.

Nakahawak lang sya sa kamay ko habang pagod na pagod nang nakikipag usap sa isa sa
mga staff. "Well, we can't do it now. Hindi kakayanin yun if we start now. By next
week dadating yung guests. You could just use the vacant lot dun sa isang side ng
street."
"Pero ser, masyadong malayo yun. Magrereklamo yung mga patrons nun." Napakamot sa
ulo si Manong na pawis na pawis na din dahil sa tirik na tirik na araw.

Ipinulupot ko yung braso ko sa bewang ni Breeze at saka sumingit, "Why don't you
use the shuttles dun?" itinuro ko yung dalawang shuttle buses na nakapark sa side
ng building. "And then, pag dumating sila... hold niyo sila dun kung saan sila
nagpark and then you fetch them by group or kung hanggang ilan magkasya dyan."

Breeze expelled a harsh breath then looked over me, "Why didn't I think of that?"
pinunasan nya yung pawis nya gamit yung mga palad nya kaya kinuha ko towel na
kinuha ko kanina sa pool area na intended for those who are to swim. Ipinunas ko
yun sa mukha niya at isinampay yun sa balikat ko.

"Baka kasi nagugutom ka na? It's past 12 in the afternoon." Pagkibit balikat ko
dahil kahit ako eh nagugutom na. Ngayon ko lang napansin yung oras kasi nagtext si
Teyah na magstay daw sila ni Dreigo sa Tagaytay at hindi makakasama kila Dad.

Nagpapa-pack kasi ako sa kanila ni Ate Pao ng isang

bag pa ng mga damit dahil baka mamaya eh hindi ako pauwiin nila Dad once they got
here. "Really? Shit. Sorry, baby. Halika na, kain na tayo." Ngumiti si Kuya Manong
at saka kami hinatid sa Il Jardin Restaurant na nasa second floor nung resort club.

Nang makita sya ng staff eh agad-agad silang gumalaw at ni-lead kami sa isang table
na malayo sa halos lahat ng nandito sa loob. Well, I guess dahil sa kasama ko ang
may-ari ng resort kaya sila ganyan. May ilang server ang lumapit sa amin para
lagyan ng water at tanungin pa ng kung ano pang gusto namin refreshments.

After a minute or so, may naglagay ng freshly-baked garlic breads sa table and one
of them asked us what we wanted to eat. I looked at the menu pero hindi ko alam
kung ano ang oorderin ko kaya sinabi ko kay Breeze na sya na lang mag-order.
Besides sya naman ang nakakaalam ng mga pagkain dito.

Nag-usap lang kami ni Breeze at sinabi ko sa kanya na by next week, nandito na sila
Mom and Dad and sinabi naman nyang may possibility din nab aka dun din magstay yung
parents nya, "Wait...what?!" nabigla kong tanong dahil parents... baka mamaya
kasama si Keegan! Okay lang si Gray, he's my friend after all pero Keegan?!

"Whoa. Chill, hindi kasama si Keegan. He's in Austria right now." Pagdepensa nya
habang iniinom yung green mango juice nya. Ack, mukhang maasim yun.

"Hindi ka naaasiman dyan?" tanong ko sa kanya habang nakatingin lang dun sa iniinom
nyang sarap na sarap sya. Just thinking about how it tastes makes me cringy.

"Hindi. Gusto mo itry?" iniabot nya sa akin yung baso nya and tinitigan ko lang
yun. Inabot ko yung

at ini-stir gamit yung straw, pinagtatalunan ng isip ko kung iinumin ko ba o hindi.

Nang lumapat yung labi ko sa straw, napaangat lang ako ng tingin kay Breeze nang
may bumati sa kanya. Napapitlag pa ako dahil bigla syang sumulpot na parang
kabute...wala man lang sign na parating sya.

Actually, nasa liko ko sya nanggaling, "Hi, Breeze." The lady who I can see is very
familiar with Breeze bent down and kissed him on his cheeks. Nakita kong naestatwa
si Breeze sandali pero pinilit pa rin niyang batiin kung sino man iyon, "Fleur."

Napasip ako bigla dun sa mango juice na hawak ko at hindi ko mapigilang hindi
mapangiwi sa asim. Sabi na eh, imposibleng hindi maasim to. Sobrang green kaya nung
color. Ack! Inilayo ko yun sa mukha ko at nakaget over na din dun sa asim nya.

Pero hindi pa rin nawala yung ngiwi ko dahil sa presensya ni Fleur. Fleur as in ex-
girlfriend ni Breeze na isa sa mga pinakanagtagal na relasyon niya. Oh noes.

Lumingon sya sa akin at bigla akong nanliit dahil sa itsura nya. "Oh. Thea, right?"
Napatango na lang ako at patuloy na tumingin sa mukha niya. Sobrang fresh lang ng
itsura nya, di alintana sa kanya yung init ng araw kahit na alam kong galing sya sa
pagpaparaw.

Namumula-mula kasi yung balat nya at nakataas yung shades nya sa ulo nya. She's
really... pretty. And sexy, too! Kitang kita dun sa suot nyang super see-through
romper cover-up yung hubog nung katawan niya.

Tapos itsura ko dito mukha akong batang naliligaw. "Can I join you two for lunch?
I've been here since yesterday and I can't help but feel lonely." Maarte pero sweet
nyang tanong kay Breeze - oh no, Date wrecker!!!

Pero

tumango lang ako nang tingnan ako ni Breeze, "Valley...?" tanong nya nang may pag-
aalinlangan. "Uh..hmm... sure, sige. The more the merrier." Ibinulong ko yung huli
kong sinabi at I doubt kung narinig nya dahil nag squeal sya bigla at umupo agad
dun sa side ni Breeze. Ano ito? Ako third wheel?

Dumating order namin na baby back ribs, roast lamb and Caesar's salad. Meron ding
sinigang na hipon and oysters na alam ko namang allergic si Breeze pero kinakain pa
din niya. "Hindi ba dapat hindi ka na kakain ng seafood?" tanong ko habang patuloy
syang kinakausap ni Fleur. So, naging maayos naman pala yung break up nila eh....

"Oh no, okay lang yan. Mild allergy lang naman yung meron sya and he has some meds
if he needs it." Masayang singit ni Fleur sa tanong ko at muling bumaling yung
tingin kay Breeze.

TIningnan ko lang sila and I felt out of place. Para silang may sariling mundo dun
and I really can't relate to them. Breeze was sneaking glances at me na napapansin
ko dahil pag ginagawa niya yun eh pinipilig ni Fleur yung mukha nya papunta sa
kanya.

Oh, wow. Third wheel talaga ako dito. I continued picking on the salad and mostly
focused my attention dun sa ribs na hindi ko inakalang may ganitong klaseng lasa.
It's... I really can't explain it pero sobrang soft nung meat and mabilis syang
natatanggal dun sa bone. Hmm

"You know, Thea? You don't have to be jealous, ha? I did get over the fact na wala
na kami ni Breeze." Biglang bulalas ni Fleur patungkol sa akin. Well, I'm not
asking. Duh.

"No... uhm. It's alright. At least I know Breeze's ex has no grudges against him,

hindi ba?" I smiled... ng pilit. Dahil may iba ako nararamdaman sa isang to. But
Ican't figure it out. I don't even know why they broke up, hindi ba? So paano ko
masasabing totoo yung sinasabi nito?

"Are you dating or are you already in a relationship?" tanong naman nya matapos
nyang manguya ng sobrang pino yung sinubo niyang mga dahon.

Actually... di ko alam isasagot ko pero Breeze did answer the question, "It's none
of your business, Fleur. We're...figuring things out." Awkward na sabi ni Breeze.

See? Hindi rin nya alam. Siguro nagbago na yung isip nya kasi nakita niya ulit si
Fleur. Ganda pa naman nito, bakit ng aba nya hiniwalayan.

"Well, that's good. At least you're figuring things out, Breeze - which, by the
way," tumingin sya sa akin, "was so hard to do when we're together. For Breeze ah?
Kasi that time I figured it all out. But I guess, Breeze didn't want that."
Magsasalita na sana si Breeze nang bigla na naman syang magsalita... ang hilig
talagang dumaldal nito!

"Do you know why he ended things up between us, Thea? Like yung official?" she
added non-chalantly parang wala si Breeze dun sa tabi namin. Parang magkaibigan
lang kaming nagchichikahan - minus the magkaibigan.

"Fleur...stop this." Matigas na bigkas ni Breeze. Napansin ko na ding hindi na sya

kumakain at nakakapit lang yung mga kamay nya sa table parang pinipigilan yung
sarili niyang makagawa ng hindi Maganda.

At wala akong maisagot dun sa tanong niya, "Hmm... hindi... pa." patanong kong
sinabi sa kanya and she faked a surprise reaction. Oo, fake kasi bago nya gawin yun
eh ngumiti muna sya. "Gosh! Really? Ilang buwan na ba kayong nagde-date at hindi pa
niya nasasabi? Oh gosh, dapat pala hindi na ako nagsalita."

Nagbukas sara yung bibig ko figuring out what to say to her. Kumunot na din yung
noo ko at napaisip sa sinabi niya. Oo nga, hindi ko pa alam - and he has the nerves
to say he likes me? Or rather, likes going out on a date with me? I bet wala pa sa
kalahati ng information pinagsasasabi niya yung alam ko sa buhay nya.

Eh bakit nga ba kasi ako nag-assume na gusto niyang i-level up pa itong

pinaggagagawa namin, hindi ba?

Nagsimula akong tumayo at inilapag yung napkin sa table, "Uhm... please excuse me.
Kailangan ko pa palang tawagan yung kapatid ko... Uhm, sige." Iniurong ko yung
upuan ko at mabilis na umalis sa table. Narinig kong tinawag pa ako ni Breeze pero
hindi ako lumingon.

I guess I'll let them have their time. Para ma figure out na din ni Breeze kung ano
yung gusto niya. Ako o si Fleur.

Ni hindi ko nga maintindihan yung sarili ko kung bakit kinailangan kong mag-walk
out dun sa kanila. We're just dating, no. Eh sila? Matagal na yung pinagsamahan.
Kilalang kilala nga nila yung isa't isa eh. Ni hindi ako makasingit dun sa usapan
nila kanina kahit na pilit akong isinasama ni Breeze by asking questions and
hearing my thoughts about this and whatever.

Naglakad ako pabalik sa room - na meron na din akong susi dahil pinilit ko syang
bigyan nya ako para hindi ko na sya maistorbo kung may ginagawa man sya at gusto
kong lumabas o maunang mag-retreat.

Mukhang kailangan ko nga talagang tawagan ang isa sa mga kapatid ko. Or better yet,
kausapin silang lahat through chat or video call.

Damn, Breeze. I hate what you're doing to me.

=================

000020xx

000020xx (!!!SPG)

No Reasons

Ilang oras na simula nung naisipan kong iwanan si Breeze at Fleur sa restaurant at
bumalik sa loob ng kwarto. Sa loob ng ilang oras na yun, wala akong ginawa kundi
ang mag-isip. Ilang beses na ding lumandas sa isipan ko na maglibot pa sa Resort
dahil ilang araw na lang ay baka bumalik na ako ng Manila.

Pero sa dinami nung ilang beses na yun ay nanatili akong nakahiga sa tabi ng
bintana at ilang oras na nakatingin sa karagatan. I do browse the internet from
time to time to look for some distractions but lying here always reminds me of
Breeze and what really is going on with us.

Hindi dapat ako umalis kanina eh. Parang ipinakita ko na din na affected ako and
Fleur might've had a field day because of that. Ang kawawa ko siguro tingnan kanina
at malamang sa malamang eh nasolo na niya si Breeze ngayon.

Tumayo ako mula sa pagkakahiga ko at naisipang maligo na ulit dahil nanlalagkit na

ako sa init. Hindi na naman ako nag-aircon dahil mas gusto kong makalanghap ng
sariwang hangin. Pero ang kapalit nun naman ay ang pagpawisan na daig pa ang nasa
sauna.
Matapos kong mag-shower ay dumiretso ako papalabas ng balcony. Hinawi ko yung
kurtinang nakaladlad doon at bumungad sa akin ang nag-aagaw na pula at dilaw na
kulay sa kalangitan - papalubog na kasi ang araw. Naglakad ako at sumandal sa
railings. I supported my weight by holding out my arms and keeping a firm hold on
the rails.

I was wearing a thin pink dress and is bare-footed kaya

ramdam na ramdam ko yung pag-ihip ng malalamig na hangin dahil sa pagabi na rin

naman. I looked at the shore and saw a number of families having fun and playing on
the waters. May nakita din akong ilang couples na kulang na lang ay mag-sex sa
buhanginan - which is gross! Dahil buhangin yun. May tendency na may pumasok na
buhangin dun sa ano nung girl and magaspang yun!

I shudder at my thoughts. I would never imagine myself doing that deed with sand
all over the place.

Napatalon ako ng makaramdam ako ng gumagalaw sa likod ko. Bago pa man ako
makalingon eh naramdaman ko na yung heat na nanggagaling sa katawan nya.

"Pwede ba tayong mag-usap, Thea?" bulong nya mula sa likuran. He was hovering over
me and I can tell na sobrang lapit na nya sa akin.

"Anong pag-uusapan natin?"

"Bakit ka umalis kanina?" His voice was calm but it was laced with worry - o baka
imahinasyon ko lang yun.

"Naisipan ko lang na maglibot. You were busy and..." mas lalong humigpit yung kapit
ko sa harapan. "...and I didn't want to interrupt you or something. Matagal din
naman kayong hindi nagkita ni Fleur hindi ba?" And they need catch things with eac
other. Baka sakaling bumalik yung init ng pagmamahal nila or maybe madala ng hangin
yung mga naging rason ng paghihiwalay noon at magkabalikan.

Win-win situation...
"Thea..." naramdaman kong inilagay nya yung mga kamay nya sa magkabila kong braso.
Despite the heat of the summer, there's always that

distinct heat coming from his hands and him in particular. Yung tipong nakakapaso
dahil para syang pinanganak na laging may lagnat sa init.

"About Fleur..." he breathe in deep nang maramdaman nyang napatigil ako sa paghinga
dahil sa sinabi niyang pangalan. Humigpit yung hawak nya sa braso ko bago niya
ipabalk-balik yung haplos doon.

"Wala na talaga kami ni Fleur, Thea. You don't need to worry about anything -"
pinutol ko yung sinabi niya humiwalay sa hawak nya sa pamamagitan ng pagdikit ng
katawan ko sa rails at pagyakap sa sarili ko. "You don't need to explain, Breeze.
Naintindihan ko din naman na we're just dating. There are things that I have no
control and you don't need to tell me-"

"No." Matigas nyang bigkas na naging dahilan para mapatigil ako sa pagsasalita.
Kinabig nya palapit at iniikot paharap sa kanya.

I peered at him through my lashes and saw his gleaming eyes. "I am telling you this
now, Thea, and I should've told you this the moment I realized that we were
actually dating."

Pareho lang kaming walang alam na nagde-date na pala kami. I never intended to do
so. "But you never asked me to." Mahina kong bigkas habang nakapilig yung ulo ko sa
kanan at nakatingin kung saan.

"I did. The moment I told you we were dating, that was it."

"Wow. Napaka-romantic nun, Breeze. Hindi mo ako tinanong, dinemand mo. Ikaw yung
naglagay ng label."

"I don't know how to be romantic, Thea. This is a first for me." Niyakap nya ako
and his arms were crossed on my back resting right above my butt.
Nakasubsob lang ako sa dibdib nya at hindi nagsasalita. I was actually

inhaling his scent and just loving the feeling of his arms around me.

"I like being with you, Thea. This is very different with what I was accustomed to.
I love how you would just throw in jokes after some serious stories I've blabbered
about." Yun ay dahil tambay ako ng Facebook pages dedicated to some of the corniest
jokes I've ever read.

"I love How you would just stay with me for one whole day enduring business
meetings and be my temp secretary." Dahil yun sa wala akong ginagawa! I have no
job, all I do is sit and entertain the kids - minsan nga nakaupo lang ako sa
reception table ng daycare picking on whatever I see.

Inilayo ko yung upper body ko sa kanya at saka sya tiningnan, "Kung kaya mo lang
sinasabi sa akin yan par-"

"Thea. Stop!" Nagulat ako sa pagtaas ng boses nya kaya napatitig lang ako sa kanya.

He untangled his arms around me and held my shoulders. He lowered his head to level
it with my line of vision. "I'm telling you this to give you assurance that I am
not using you, That I am really figuring things out between us and...myself."
Panandalian syang nag-iwas ng tingin. Muli syang tumingin na parang gusto niyang
makarinig ng sagot.

Nagpatuloy akong hindi magsalita.

I was taken aback with what he has said.

Bumuga sya ng marahas na hininga at saka bumitaw sa mga balikat ko. Sa sobrang
bigat na bigat sya sa pagtatanggal nun sa braso ko ay tumunog yun ng lumapat sa
hita nya.

Tumalikod sya at naglakad papasok ng kwarto. Hindi pa man sya nakkalagpas dun sa
kurtina ay tumigil sya. Kumabog

yung dibdib ko sa ginawa nyang pagtigil.

Hindi ko namalayang nasa harap ko na sya at hapit na hapit na naman nya yung bewang
ko at sinisiil na nya ako ng maiinit na halik.

Umakyat yung mga kamay nya sa pisngi ko at ramdam na ramdam ko yung init ng mga
palad nya sa balat ko.

He licked the seam of my lips, telling me to open up and let him in. Let him in my
mouth and in my life.

After I felt his tongue roaming the insides my mouth and battling with my tongue
for what felt like minutes, he put distance between our faces to breathe in some
air - pero para sa akin lang yun. Hindi natapos sa labi ko yung mga halik nya.
Lumipat yun papunta sa pisngi ko and eventually sa leeg ko at sa likod ng tenga ko.

Actually, I don't know where his kisses are and where his hands are. All I can feel
was the tingling sensations coursing through my body and straight to my very core -
making my muscles quiver and buckle.

Feeling my shudder, Breeze braced me against his body and his hands landed directly
on my butt - kneading and caressing which, in return, elicited a moan from me.

"I like you. I love your presence. I like everything about you. I don't know what
to think anymore." He murmured against my skin while slightly lifting me off the
ground and dragging me inside the room.

We stumbled through some things that made me cling onto his neck for dear life.
"Breeze...why?" I moaned out my question after I felt him suck on my skin in
between my shoulder and neck.

Bakit ako? Bakit ganito? Bakit ngayon? Napakadaming gustong itanong nun nag-iisang
salitang yun pero hindi ko mai-voice out. My reasoning just flew away from me
because of Breeze's touches and kisses.

"No reasons, baby. Just because." Bulong nya bago ko maramdaman yung kama sa likod
ng legs ko. Lumapat yung kamay nya sa leeg ko and just looked at me. His eyes
baring his soul to me - I can see sudden vulnerability.

Nawala yun ng agaran. He looked at my swollen lips and his eyes darken in color -
lust and hunger it display. Para akong kinuryente ng maramdaman kong unti-unti na
nyang itinataas yung dress ko. In just a matter of seconds I was naked in front of
him.

"Beauty like no... other." His voice husky and really hoarse with need and desire.
Shit.

Nakakapit ako sa polo nya dahil pareho kaming bumagsak sa kama. He was now hovering
over me, the light coming from the setting sun made him more alluring and then
there's his earrings.

Napasinghap ako nang maramdaman ko yung mga kamay nya sa dibdib ko. He was teasing
me with his soft touches trailing it down to my tummy - my muscles were clenching
and contracting with his touch. He lowered his head and covered the peaks on my
chest with his mouth.

The sensations his giving me makes my brain hazy with need, add to it his swirling
tongue and teasing touches. I arched my back offering myself more to him.

And I can't wait any longer.

I don't know what took over me but I forcefully opened his polo shirt - not
bothering the popping buttons everywhere.

Nang ginawa ko yun, siniil nya ako ng halik at madaling tinanggal

yung pants and boxers nya.

How did he do that... I don't even know. Heat was pooling and between my legs and I
know I'm ready. He was frantically searching through his side table and I was
earing the tearing of foil.

"Hard and fast." He murmured against my ears before thrusting his way in all of a
sudden. I gasped forair because I felt full and stretched all of a sudden, "I
fuuu...cking knew it. You're always ready, baby. Thank God!" He groaned out before
easing in and out of me slowly.

"Bree--ezee..." Hinapit ko yung katawan nya padagan sa akin. "Hard and fast, right?
Give it to me, Breeze." With all of my pent up frustrations and questions, I want
to feel him rough. I need to feel him to make me believe this is real.

"Okay, baby...ok-ugh." His balls were slamming against mee butt cheeks an I can
feel our sweats mixing with each other.

"Oh my goodne~ss..." My voice falter when he doubled his pace, I can actually hear
the bed squeaking in repulsion.

"Breeze...Breeze..." I can feel the familiar sensation stirring within my womb,

"I'm almost there, baby." Breeze rasped out while pulling me in another heated
kiss.

His fingers were tweaking my peaks and with one last pinch, I let go.

My walls clenching and contracting around him; milking him o his own release.
"As always..." I heard him mutter before collapsing on top of me for a few seconds
and flipping us over, placing me on top.

He pulled out and blindly reached for the used condom an throwing it somewhere. I
place my head on top of his chest.

"We're just friends now, Thea - Fleur and I. We have talked about our break-up.

It was...somewhat a closure, too...yeah." His voice was hoarse and was spent. I
inconsciously drew random shapes against his skin. I can't speak not think about
anything else.

I felt something stirring against my butt and realizing it was his cóck. I looked
at him wide-eyed, "ULIT?!"

"Hmmm..." He hummed before opening another foil packet and kneading me behind.

And we had a replay.

**

I was naïve.

I think I still am.

I opened my Messenger app and started typing on our group chat.

Should I or shouldn't I be feeling this way?

Kiel: Feel what? Nasa Batangas ka pa rin ba?

Hurt. Or whatever this may be.

Anyways, nasa Batangas pa ako.

Anne: Is that about Breeze? Anong ginawa naman ng isang yun?

Katulad din ba ng kapatid nya? Ano? Nasa Batangas ka pa din ba?

It's not directly about Breeze pero may kinalaman kay Breeze.

Anne: Ay oo nga, nasa Batangas ka pa.

Babae nya?

Teyah: ANONG BABAE?! NAGDEDATE PA LANG KAYO MAY BABAE NA AGAD? MAY SINABI KA BANG
PWEDE SYANG MAKIPAGDATE SA IBA?

Nagulat ako sa all caps na reply ng kambal ko. I never thought she'd be awake by
this time. Simula nang magbuntis yan lagi syang natutulog kadalasan buong hapon.
Amelle: Okay, naghysterical na yung kambal mo.

No... no. Nandito kasi si Fleur, yung ex nya.

Paoline: BAKIT NANDYAN YANG EX NYA?! TEKA, SASAMA NA AKO KILA MOMMY SA BATANGAS!

Amelle: Hahahahahahahahahahahahahahahahaha!

Magkakapatid talaga kayo.

Kiel: #AllCapsSisters

Anne: OMYGASH. Stahp, sisters!

Anyway, Thea... Paki-explain please. Nang hindi naghysterical yung mga kapatid mo
pati kami gusto magpunta ng Batangas.

✔ Seen by Kiel, Paoline, Teyah, Amelle

I started typing everything. How I felt like the third wheel and how I felt like
crap because I don't know maybe half of Breeze's life. Kung gaano ako ka-insecure
sa itsura ni Fleur because hello! She's the epitome of beauty for fck's sake.

Sinabi ko rin sa kanila yung mga pinagsasasabi ni Fleur about how I shouldn't be
jealous and all the things she have figured out na ayaw ni Breeze.

I also told them about what Breeze said to me - minus that part.
Amelle: Edi kausapin mo sya.

Kiel: I know what you're doing, girl! Stop comparing Keegan and Breeze.

Anne: They're two entirely different person.

Paoline: Hindi ibig sabihin na ginago ka ni Keegan, eh ganun na rin ang gagawin ni
Breeze sayo. Alm nating lahat na magkapatid sila but, at least, give Breeze a
chance

Teyah: They may have the same blood running through their veins , it doesn't mean
they're the same.

Amelle: In-english mo lang yung sinabi ni Pao, Teyah.

Napatawa ako dun sa sinabi ni Amelle. Pero I took in what they have said. Hindi nyo
naman maiaalis sa akin na maging

skeptical about going into another relationship. Lalo pa kay Breeze - okay, let's
remove the fact that him and Keegan are brothers - but with Fleur in the picture...
I just can't let that go.

She might have been nice enough to ask if she can join us and nice enough to
include me in their conversations... But there's something in her eyes that tells
me that it was not okay for her to see Breeze with someone else.

I just feel it I even heard it from the way she talks. The looks she was giving me
were reflective of how I must've looked like during the times I was hurt with what
Keegan did.

"Valeria." Napalingon ako sa tabi ko at nakita ko sila Mommy. "Mom! Dad!" Tumayo
ako at agad silang nilapitan. It's been days since that meeting with Fleur.
"How are you, baby girl?" Tanong ni Daddy nang maibigay ang dala nyang gamit sa isa
sa concierge ng resort.

"I'm good, Daddy. Uwi na din ako bukas."

"Oh? Bakit?" Tanong ni Dad. "Ate Pao needs a little helping hand with the daycare."
Thursday pa naman magsara talaga yun for the Holy Week at saka until now daw may
mga bata pa din daw na iniiwan doon. You know...busy parents.

"Oh. Okay, just tell us kung aalis ka na, ha? And Where's Breeze?"

"He's with his parents. I can take you there after you settle inside your suite."
Marahan kong sabi habang nii-lead sila sdun sa room nil sa kabilang side kung
nasaan kami ni Breeze.

His parents arrived kaninang madaling araw dahil parehong galing ng LA. Kasabay
nilang umuwi si Gray pero wala sya dito.

Baka daw susunod, hindi pa sure dahil may project syang dapat na i-finalize

for some condominium units.

Hindi naman sila nagtagal sa room nila kaya agad ko rin silang sinamahan kung
nasaan sila Breeze. Nasa isa silang hut sa may seashore eating and lounging.

"Is it Breeze?" Napatingin ako kay Mommy na kasabay ko na ngayon sa paglalakad.

"So, it is Breeze." Nakangiting sabi ni Mommy.

"Si Breeze ang?"

"Yung dahilan nang pagsimangot at pagtingin mo sa malayo." Nanlali yung mata ko at
tinry pa na ideny. But Mom was not having any of it.

"No need to deny. Enjoy dating him, Thea. If it feels right, you can go and dive
into a relationship. Wala kang mapapala kung pilit mong pipigilan yung sarili mo."

Napatigil ako sa paglalakad at nakatingin lang sa kanya na parang nakakita ng

multo. Napailing sya at hinila ako palakad. "He asked us if he could date you,
Valeria."

That sneaky shthead.

"And we approve of him. We trust you to know the difference what is wrong and what
is right. Hahayaan ka namin ni Dad na mag-isip at magdesisyon."

"Bakit?"

"Because you, girls, are capable of discernment."

Papalapit na kami kung nasaan sila Breeze at pare-pareho silang tumayo para
salubungin kami.

"...and remember, be safe. Wrap him up, alright?"

Nag-buffer yung utak ko ng ilang segundo pero narinig kong tumawa si Mommy nang
manlaki yung mga mata ko sa mga sinabi niya.

Naramdaman kong uminit ang leeg ko at umakyat yung papunta sa buong mukha ko.
Nagbukas-sara yung bibig kong parang isda pero binigyan lang nya ako ng all-knowing
smile at saka tumalikod para batiin sila Tita.

"Why are you all so red?" Naramdaman kong umakbay si Breeze sa akin. He kissed my
temple and twirled a loose curl on my shoulder.

"Wala. Ang init kasi." And with that, hinila nya ako papasok nung open nipa-hut
para magkaroon ng shade against the blazing sun.

At blazing din yung kahihiyan ko kay Mommy.

How did she know that?!

=================

000021xx

000021xx

I love

Dahan-dahan kong binuksan yung mga mata ko dahil naalimpungatan ako sa sakit ng
likod. May mali sa pagkakahiga ko dahil ang huli kong natatandaan ay sa sofa ako
nakahiga, "You must be the square root of 2..." pambungad ni Breeze sa akin nang
magtama yung mga mata namin.

He's currently wearing a snug black wife-beater and his hair is mussed from sleep.
Nakaupo sya sa sahig pero nakatukod yung mga braso nya sa sofa habang nakasapo doon
yung ulo niya. He was smiling like he just saw a very precious object.

Naghikab ako at sinimangutan ko sya, "...because I feel irrational around you."

Hinampas ko sya ng unan at saka tumayo mula sa pagkakahiga, Inilibot ko yung mga
mata ko at napansin kong dimmed ang paligid. Madilim na rin kasi ang kalangitan sa
labas. "Bakit hindi mo ako ginising? Anong oras na ba?"
Tatlong linggo na kaming nandito sa Manila at naging regular yung naging routine
namin together. We might as well live together dahil from when the sun rises until
it sets, magkasama kami. Paano ba naman kung hindi kami umaalis at nagpupunta kung
saan mang kailangan sya sa business nila, buong araw syang nasa daycare kapag ako
ang nagbabantay.

Kung hindi ko naman 'shift' dun, magstay ako sa kwarto all morning tapos bigla
syang dadating para makigulo sa unit ko o hihilahin nya ako paakyat sa penthouse
nya.

We're doing nothing

but to argue about anything and everything under the sun. Kadalasan, nagtatanong ng
kung anu-anong nonsense kahit na nakikitang nakakatulog na ako sa sofa.

Dahil dun, mas nakilala ko pa sya lalo. In a sense na mas nagkaroon ako ng alam
tungkol sa kanya. He likes the color red - yung tipong parang kulay dugo daw. I
know! He's so weird, I can't even!

He likes to do sports that involves the waters - except for Drifting na ipinanganak
nga yata daw talaga syang magaling mag-drift. Oo, mahangin - bagay yung pangalan
nya. He's done sailing and rowing competitions - may annual regatta daw pala kasi
sa resort nila sa Batangas. Yung regatta ba yun? Nung time nga nandun ako may
nakikita na akong yachts na naka-daong. Super rich people - I just can't.

At sabi nga nya, kahit na allergic sya sa seafood, go pa rin sya. And yes, he takes
meds para sa allergic reactions para mag-stop agad. Possible ba yun? Oo, possible
kay Breeze. He loves, spicy foods - yung tipong ang pizza ay sinasabawan ng Tabasco
hot sauce.

Pero may times din naman katulad ngayong araw. Buong araw kaming nag-movie
marathon. Yung buong Lord of the Rings franchise - pati yung The Hobbit na sya na
lang yung nanuod dahil nakatulog na ako sa lamig nung buong place niya.
"It's 7pm. Bakit kita gigisingin, ang sarap mo kayang titigan habang natutulog."
Nakatingala lang sya sa akin at hindi natinag sa paghampas ko ng unan sa kanya.
"Ang creepy mo, Christian Grey

at Edward Cullen peg mo?" Pinaningkitan ko sya ng mata habang inaayos ko yung
mukhang pugad ng ibon na buhok ko.

"I don't even know them." Umirap sya at hinampas sa sofa yung pillow na pinansapak
ko kanina. Napatigil ako sa pagsuklay ng buhok ko nang tumabi sya sa akin at
hilahin ako palapit sa kanya. Sa lapad ng sofa nya, nagawa nyang umupo sa likod ko
at ikulong ako sa pagitan ng mga mga binti niya. Nakasandal sya dun sa arm rest
samantalang ako nasa harap niya at nasa buhok ko pa din yung mga kamay ko.

Hinawakan nya yun at pilit na ibinaba. May mga daliri kasing na-trap dun sa parang
na-glue na kumpol ng buhok, "Nilagyan mo ba ng sandamukal na glue ito, Thea?"
natanong nya yan dahil sya na mismo yung nag-untangle at nag-ayos ng buhok ko.
Naka-slump yung shoulders ko paharap dahil hindi naman ako pwedeng sumandal sa
kanya, "Aray ko naman." Reklamo ko nang biglaan nyang mahila yung buhok ko dahil
pinipilit nyang dahan-dahanin yung pagsuklay gamit yung kamay nya.

"Biglain mo na lang! Idadahan-dahan pa eh, masakit din naman pareho." Naramdaman

kong hinalikan nya yung balikat ko bago bumulong, "Ang sungit mo naman ngayon." At
nagpatuloy sap ag-tame ng buhok ko.

"Gusto ko kasi ng ice cream. May ice cream ka ba dyan?" Natapos syang maghihila-
hila sa ulo ko, ngayon naman eh minamasahe nya yun. "Masakit pa ba?" tanong niya
pertaining to my scalp.

His fingers soothing every possible spot, "Breeze... tama na. Aantukin na naman ako
nyan eh," tuluyan na akong sumandal sa dibdib nya at napaungol sa bawat pindot nya
sa scalp ko. Ipinatong nya sa balikat

ko yung dalawa nyang nagbibigatang braso at saka hinalikan yung ulo ko, "Edi dito
ka na matulog. Sabay din naman tayo pupunta bukas sa daycare."

Speaking of bukas, "Wala pa akong regalo kay Dalli!" Napapitlag ako at napadiretso
ng upo. Naging dahilan yun para ako rin ang makahila ng buhok ko at parang
nasabunutan ko na yung sarili ko. "Oh my goodness! Fuuuudge!"

"Fudge, really?" Natatawang pang-aasar ni Breeze habang ibinabalik yung ulo ko

pasandal sa kanya at muli na namang minasahe yung ulo ko. "You know I don't like
cursing..." And that's the truth. Hindi ako palamura... pero there are some times
na kailangan talagang maipahayag yung nararamdaman through curse.

"Kaya pala minumura mo kami ni Keegan sa isip mo?" Agad akong nag-react, "Sa isipan
lang yun ha -" which was a wrong move dahil narinig at naramdaman ko yung all out
na tawa ni Breeze. "So you're cursing like damn sailor on your mind? That hurts."

"Aba! You can't blame me. Sa inyong magkapatid lang ako nagkakaganun no. Mga bwisit
kasi kayo." They both made my head and heart ache. Litong-lito yung isipan ko pati
damdamin ko, parang bolang pinagpapasa-pasahan. "Teka nga kasi! Wala pa akong
regalo kay Dalli. The girl's turning 7! Anoter milestone for her." Nataranta na
naman ako. Nawala sa isip ko na dapat pala bibili ako ngayon ng reglao after naming
manood ni Breeze.

Ipinaalala na ni Ate Pao sa akin yun kahapon pero nakalimutan ko pa din. Oh god
why?

Dalli's birthday would be celebrated inside the daycare. May mga naging friends na
rin naman si Dalli dun

and it's much more convenient. At least instant play area na for kids.

"Relax kasi. I took care of everything. May gift na dyan na nakapangalan sa ating
dalawa. I'm sure Dalli would love that." And so I relaxed against his hold. I
shivered against him due to the cold air. Bumaba kasi yung comforter na nakabalot
sa akin nang hilahin niya ako pasandal sa kanya.

"Maaga pa tayong pupunta dun. Yung decorations pala..." Lagot ako kay Ate Pao,
masesermonan na naman ako nun! I never knew planning a kid's birthday party would
this be stressful.

"Yung decorations na sa kotse ko na. Yung gift okay na. Ang hindi na lang okay eh
yang tyan mo. I can hear it rumbling." TUmayo sya at hinila ako patayo. Dinala niya
ako sa kitchen nya at dun ako nakakita ng tupperwares na nakapatong sa nakatuping
brown paperbag. "Akala ko pa naman nagluto ka."

Napakamot sya sa ulo niya, "Eh... nakatulog din ako eh. Buti nagdala si Mommy ng
pagkain dito." Napalingon ako sa kanya na nanlalaki yung mga mata, "Dumating si
Tita?"

"Edi nakita nya akong natutulog sa sofa?"

"Hmm... nakaharap kaya yung living room sa entrance." Binuksan ko lang yung
Tupperware na naglalaman ng Mechado saka Sinigang. "Ohmyheaven..." nilanghap ko
yung bawat ulam at feeling ko ang sarap sarap niya.

"Pakisabi kay Tita thank you. This is..." agad akong kumuha ng plates at untensils
para sa aming dalawa. I am so hungry, nakalimutan ko na yung pagkakita sa akin Ni
Tita dito kasama ni Breeze. Agad-agad

akong umupo at sumandok ng pagkain. May napansin akong isa pang Tupperware kaya
ibinaba ko yung hawak ko at inabot yun. I opened it and now I was torn between
eating proper dinner and eating this dessert - which is a sansrival cake. "Is this
real?" tinusok-tusok ko pa yung icing nya. Hindi ko na maalala yung huling beses na
nakakain ako nito. Palagi kasing yung bagong flavors ng cake yung binibili at
kinakain naming magkakaibigan.

Kahit sa mga pinupuntahan namin ni Breeze walang ganito. "It is. Mom made that."
Feeling ko tuloy nagtwinkle yung mata ko nang marinig ko yung sinabi ni Breeze. "I
love your Mom, Breeze!" Kaming dalawa lang yung tao dito pero ang ingay -ingay nung
utak ko. Nagrerejoice syang parang bata dahil parang ngayon lang sya nakakita ng
cake. What!

Mahina kong rinig sa sinabi ni Breeze. "I love you." Seryoso nyang sabi sa akin.

"Ano ulit?" Tanong ko matapos kong kumuwit ng isang scoop nung cake at nilasap yun.

"Mom loves you, too, you know. She's happy to see you sleeping awhile ago."
Ipinaalala na naman nya yun! "Pwede bang iuwi ko na lang ito? Kasi kailangan ko na
talagang bumalik sa unit ko at anong oras na. Maaga pa tayong pupunta dun." Sabi ko
habang dahan-dahang binibitawan yung Tupperware. Ayaw kong ihiwalay sa akin yun...

Tumingin ako sa kinakain niya at nakalahati na nya agad yung kaninang puno niyang
pinggan. He was now looking at his phone. He was tapping on it for awhile bago niya
ibaba yun at bumalik ng tingin sa

akin.

"Kaya nga dito ka na matulog. Gigisingin kita bukas ng maaga para makabalik ka sa
unit. I-alarm ko lahat ng alarm clocks dito. Pati sa phone ko, magising ka lang at
hind imaging amasona, okay?" buong puso niyang pahayag habang inuubos yung pagkain
nya. "Don't talk when your mouth is full, Breeze." Lumunok sya at ininom yung juice
na nasa harapan niya.
"Teka mag-aayos lang ako ng kwarto. Dito ka na matutulog eh." Dali-dali syang
bumaba sa stool niya at muntik pang madapa sa pagmamadaling makarating sa kwarto
nya.

As if naman matutulog ako sa sofa, no? Sya natutulog nun - nung first time na
natulog ako ulit dito. Pero nung naglaon, hinayaan ko na lang syang tumabi sa akin.
Ang kapal naman ng mukha kung aangkinin ko yung kama nya. Saka... papademure pa ba
ako? We shared more than the bed already - why not snuggle up together if the
chance was given, right?

I love his arms around me, actually. Ang ikinatatakot ko lang eh baka masanay akong
ganito yung set-up pero hindi rin naman pala matutuloy...

Okay, stop thinking about the future... enjoy the now. Stop thinking!

Cross - or maybe do some cartwheels on the bridge when you get there. Wag mong
hayaang i-override ng sobra mong pag-iisip yung kasiyahan ngayon.

Enjoy. Please... just go with the flow, Thea Valeria.

**

I was groggily standing against one of the posts inside the daycare while the place
was buzzing with excitement and party feels. Pero

I don't feel like partying. I'm having some painful crazy abdominal cramps dahil sa
dalaw - a visitor from hell. Nagluluha ako ng dugo sa ibaba and it is not fun.
Dapat chirpy ako ngayon and hyper dahil it's a party! I like parties! Lalo na may
mga bata... pero I can't. Nanghihina din kasi pati ako. These cramps are shit!
Lahat na ginawa ko para maalis yung sakit pero wala pa rin.

"Tortureeee. Argghhhh!" Nanggigil kong kapit around the post. I want to bury my
nails on it! I want to sleep, I want to lie down, I want to just stop feeling. Wala
bang pwedeng parang epidural? Yung pag buntis ka diba bago manganak may itutusok na
pampamanhid? Mayroon din bang ganun pag magkakaroon? Maka-imbento nga once I study
again.

"Places everyone!" Teyah bellowed while his huge as the biggest watermelon tummy is
bouncing and vibrating with her voice. Nakaanino lagi sa kanya si Dreigo dahil
natatakot yatang baka mamaya madetach yung tyan nyang limang buwan na.

Tumabi sa akin si Breeze at saka pumaikot yung kanang braso nya sa bewang ko. And
by just that, kaunting napawi yung iritang naramdaman ko by just the feel of his
warmth. Nasa harapan namin si Ck na hawak hawak si Saskia na nakapink tutu dress
with a party hat on her head; si Jett at Gray ay nag-uusap habang may hawak na pink
and yellow balloons; Kiel and Anne were both beside the food table readying their
cameras; si Amelle naman nasa may pintuan at sya ang magbubukas kapag umapak na sa
harap ng pintuan yung parating na sila Kuya Gage, Ate Pao, at Dalli.

What a cute family, right?

Nako! Wag niyong iparirinig yan kay Ate Pao, baka umasang maging pamilya talaga
sila ni Kuya Gage. "Malapit na sila! Teka lang." Nakapatay kasi yung ilaw and the
doors are tinted. Kami yung nakakakita sa kanila mula sa loob kaya hindi talaga
makikita ni Dalli yung surprise na birthday sa kanya.

Actually, Dalli didn't want to have such grand birthday. Sabi ni Kuya yun nung
nagpatulong sya sa amin. Pero dahil anak nya si Dalli and he loves her so much,
gusto pa rin niyang bigyan ng best birthday yung bata.

I am at awe with what I'm seeing - Nangunguna si Dalli and hindi nalalayo si Ate
Pao at Kuya Gage na sobrang magkadikit. I think Kuya Gage's hand was on Ate Pao's
back. At pareho silang nakangiti. Ano kayang pinag-uusapan ng dalawang ito. What is
-
Ipinutok ni Breeze yung hawak-hawak nyang party popper at sabay-sabay silang
sumigaw ng "HAPPY 7TH BIRTHDAY DALLILAH!"

Kasali naming sumisigaw yung mga batang kanina pa nandito sa daycare. It's already
lunch kaya medyo nagugutom na rin yung mga bata. May narinig pa akong nagtatatalon
sa tabi namin dahil makakakain na rin sya. And I think that was Will - yung isa sa
laging kalaro ni Marlo at Marco.

Inilabas nila yung cake na may 7 long pink candles. "Make a wish, baby girl." Anne
and Kiel cooed at Dalli habang si Ck eh nasa tabi ng Kuya nya at inilalapit si
Saskia dun din sa candles - coaxing her to blow the fire out.

Malapit na rin pala ang birthday nito ni Saskia.

"I want a baby brother." Narinig naming sigaw ni Dalli bago niya i-blow yung
candles. Napatawa kaming lahat dahil dapat diba isinisikreto yung wish nya? "Daddy!
I want a brother, okay? Mommy Pao, okay?" nakangiti niyang tingin sa sa dalawa.

Napasinghap kaming lahat sa narinig naming tawag ni Dalli kay Ate Pao.
Nagkatinginan kaming magkakaibigan at bumaling uli ng tingin kay Ate Pao. She
smiled sheepishly and I think I might collapse.

Naramdaman kong ikinulong na akong tuluyan ni Breeze sa mga bisig nya at iniharap
sa kanya. What is happening!

"Mommy Pao?" marahang tanong ni Teyah kay Dalli. "Opo. They're dating na rin kaya.
You don't know? Gosh!" maarteng sagot ni Dalli habang nakatakip sa bibig nya. Jusko
po!

Halata mong inilaglag lang sila ni Dalli dahil pulang pula yung mukha ni Ate Pao
habang tumatawa si Kuya Gage sa pang-aasar ni Ck.

Sabay-sabay kaming bumulong na magkakaibigan - Busted!

**

PS/AN: YUNG FEELING NA HINDI KA MAKAPAGTYPE KASI DOUBLE UPDATE PREHO SI SEEYARA AT
JONAXX? HOW COOL IS THAT?! IT'S NOT COOL, IT'S CRAZYYY! Sorry, guys. Nag-fangirl pa
ako bago ko matapos itong walang kwentang chapter na ito. Konti na lang - konting
kembot na lang LMH na! Should've posted the prologue by now but I need to give Thea
some justice first. Yayayayaya! I love you, SPGGirls ♥

=================

000022xx

000022xx

Under

Dalli's birthday last April 10 was a blast. Everybody enjoyed - even me. Kahit na
ang sakit lower back ko at ng puson ko, nagawa ko pa ding mag-enjoy. We cornered
Ate Pao that time, pinapuntahan ko si Breeze kay Kuya Gage para masolo namin si Ate
Pao sa isang sulok nung room at tanungin.

Unfortunately, hindi namin sya napaamin. Basta ang sinabi lang nya at nagde-date
lang sila. But I tell, you there's much more in there than what she tells us. Puro
vague lang yung sagot niya. Ayaw niyang umamin. Pa-demure at pa-virgin - na hindi
bagay sa kanya dahil kilala namin siya.

"Sigurado ka bang okay lang na umalis-alis ka, kambal?" Nag-aalala kong tanong kay
Teyah na nag-waddle papunta sa sasakyan nila ni Dreigo. We're all going to Tagaytay
dahil na rin sa request ng Mom ni Dreigo. Muntik pa nga mag-away yung mag-ina dahil
kakagaling lang daw nila dun two weeks ago at ngayon eh aalis na naman daw.

"Sigurado. Si Merds na kumausap kay Dreigo na pwede naman talaga akong bumyahe.
Besides, nandun din sya so no problem." Si Merds or si Dr. Merida ang OB ni kambal
na pinsan ni Dreigo na syang kilala din ng parents namin pareho.

"Eh... pano kapag may nangyari sa daan? Nandun ba si Merds?" Tanong ko sa kanya na
nag-aalinlangan dahil sa Nilingon ako ni Teyah at sinimangutan. "Thea! Knock on
wood. Mabilis lang naman ang byahe nyan... don't be so... paranoid!" hinawakan nya
yung balikat ko at tiningnan ako sa mga mata ko.

"Pero..." by this time, nakaharap na sya sa akin, ang tanging naghihiwalay lang sa

aming dalawa ay yung malaki nyang tyan. Matiim nya akong tinitingnan sa mga mata ko
pero pilit kong iniiwas yun sa kanya.

"Ilang beses na akong bumibyahe, Thea. You need to get over it. We all did. I'll be
fine." Yan ang lagi niyang sinasabi sa akin. Simula nang malaman kong buntis na sya
at nagsimulang bumilog yung tyan nya, sobrang sang-ayon ako kay Dreigo na ikulong
lang sa bahay itong isang to. Pero dahil under si Dreigo, as much as possible...
sinusunod nya yung gusto nito lalo na't mabilis uminit ang ulo niya.

Hormones, hormones!

"Teyah..." naninikip yung dibdib ko. Nalala ko na naman yung nangyari kay Lois.
That's another reason for me to dismiss the thought of getting pregnant in the
future. Kung may mangyari mang masama, wala ni isa sa amin ang mapapahamak. It was
painful to see Lois go and leave Saskia with no Mom or... vice versa.

It's not that I'm not happy Saskia's here, I'm scared! I don't think I can take it
if... if... "THEA!" I was knocked out of my thoughts when Teyah shook me and
shouted. "Please, stop it. Everything happens for a reason... Stop reliving what
happened with Lois... please? Tingin mo ba gusto niyang nagkakaganyan ka? She's
happy wherever she is." Niyakap niya ako kahit na napakaimposible dahil sa tyan nya
- pinilit nya pa din. "Walang mangyayaring masama, Thea. Wala."

"Anong meron? Nagddrama na naman ba itong si Teyah, Thea?" narinig naming tanong ni
Dreigo sa likod. Humiwalay si kambal sa akin at hinarap yung asawa niya. "Sino ba
tinutukoy mo, 'Dy? Medyo nalito ako." Nang-aasar na tanong niya.

Makikita

mong napabuntong si Dreigo na nakasuot pa ng suit dahil galing pa sya mula sa isang
business deal para sa isa na namang expansion ng Dolce. Hectic schedule nyan, hindi
ko alam kung pano nya nama-manage yung oras nya.

"Wala akong sinabi." Nag-give up na sya sa pag-iisip ng comeback sa asawa nyang

moody. Lumapit sya kay Teyah at saka pilit na i-direct papasok ng sasakyan nya.

Tumingin panandalian si Dreigo sa akin, "Nandyan na si Breeze." At ipinilig yung

ulo nya pasilip sa likod ko bago bumalik sa pag-asikaso sa kambal ko. Nandito kami
kasi sa bahay nilang dalawa. Dito ako nag-sleepover kagabi at may kinailangan akong
ilagay dun sa on-going construction sa nursery room ng magiging pamangkin ko.
Lumingon ako at nakita ko ngang pababa sya ng sasakyan niya. He was wearing some
shorts and a blue polo shirt. May suot din syang wayfarer at... "OHMYGOSH!" I
jumped to my feet and met him halfway, Isinabunot ko yung kamay ko dun sa bagong
gupit niyang buhok. "BAKIT KA NAGPAGUPIT?!"

Automatic na tanong na yon kapag may magpapagupit hindi ba? Pero mas lalo pang
naipakita yung magandang shape ng mukha niya. Yung mata nya mas kita kasi wala nang
buhok na halos tumatakip na.

"Wala." He shrugged then took off his shades, "Para maiba. Ready ka na?" humawak
sya sa bewang ko at napatingin ako sa kambal ko na nakikipagtalo kay Dreigo. "Oo,
pero teka... puntahan ko lang yung dalawa." Hinila ko sya papasok pero tinanggal
niya yung pagkakahawak ko at saka umakbay sa akin. His hands grazing the swells of
my breast making me shiver in that slightest touch.

"Okay na nga ako, Dreigo!"

pilit ni Teyah nang makalapit ako sa kanila.

"Hindi tayo aalis hangga't hindi ka mukhang okay! Para kang hindi makahinga dyan."
Dreigo said irritated. "Damn, I should buy a more comfortable car for you."

"Edi yung car ko na lang gamitin natin!" inis na sabi ni Teyah at mahigpit na
nakahawak dun sa neck pillow.

"Same interior, love. Baka mas lalong hindi ka maging komportable dun."

"Ugh, ang gulo mo. Okay nga lang ako! Aalis tayo o hindi?" Nagtitigan silang dalawa
dun, naghihintay kung sino unang bibigay.

"We can switch cars, bro. If that's okay with you?" singit ni Breeze sa kanilang
dalawa. I looked up at him and just wanted to kiss him right there and then.
"Kambal... agree ako kay Breeze. Mas panatag akong safe kayong makakarating sa
Tagaytay."

Naghihintay ako ng sagot nung dalawa. I really hope they would say okay. Mas
matatahimik ako pag alam kong komportable itong isang to pag bumiyahe. Mahirap na.

"Okay na nga kasi ako. Kahit wag na."

"Kambal, please? I'm sure kaya ka namang buhatin ni Dreigopasakay. That damn car is
as high as the clouds." Hindi naman talaga, sadyang problema ko lang yun - naming
babaeng maliliit dahil hindi abot ng mga biyas namin yung sasakyan.

"Okay fine." Umirap pa sya bago muling bumaba dun sa sasakyan ni Dreigo. Ibinato ni
Breeze yung susi kay Dreigo na nasalo naman nito, "Thanks, bro."

Papunta na sana sila Dreigo dun pero tila may naalala si Breeze kaya pinigil niya
yung dalawa, "Wait lang!" Sigaw nya sa nagmamabagal na paglalakad ng kambal ko.
Binitawan nya ako at naunang pumunta dun sa sasakyan.
Dumiretso sya

dun sa passenger seat at may kinuha.

"Mam Thea!" tawag ni Manang Rose sa akin dahil malapit ako sa may pintuan ngayon.
"Naiwan niyo po itong baon niyo." Iniabot nya sa akin yung isang paperbag na puno
ng pagkain. Ito yung pagkain na pinag-eksperimentuhan kong lutuin kagabi matapos
kong iayos yung nursery.

"Thank you, Manang Rose." Sabi ko sa kanya at nakita kong napangiti sya habang
nakatingin sa likuran ko. Hindi ko na lng pinansin kaya ibinalik ko yung tingin ko
sa kanila.

Bumungad sa harapan ko ang isang box ng Amedei Porcelana chocolates. "Hi." Nahihiya
nyang sabi sa akin nang tumingin ako sa kanya. Kasama pa nun yung isang bouquet ng
flowers. "Anong kalokohan to, Breeze?" pinaningkitan ko sya ng mata habang
pinipigilan kong ngumiti.

"Nakalimutan nyang may surprise sya nung in-offer nya yung sasakyan. Nasira daw
namin. Sorry, bro!" natatawang sabi ni Dreigo sa kanya.

"Ang corny mo." Bulong ko sa kanya pero nangingiti. Inilagay niya yung mga kamay
nya sa tapat ng dibdib nya at tinapik-tapik yun. Lumapit ako sa kanya at pilit na
inabot yung pisngi niya para halikan pero hinablot nya yung mukha ko para sa labi
niya lumapat yung kiss ko.

I smiled against his lips, "Thank you." Pagkatapos nun, kanya-kanya na kami punta
sa mga sasakyan namin.

Hindi na nila inilipat yung mga gamit nila sa Hummer ni Breeze. Yung gamit ko na
lang yung inilagay nila dun and yung ibang dapat gawin sa Tagaytay para less
hassle. Saka para namang magkakahiwalay pa kami ng pupuntahan.

If you're looking for Ate Pao... kasama sya ng parents namin. Sya nag-drive
papunta.

Labag man daw sa loob nya humiwalay kay Kuya Gage ay sumama pa rin sya. Ang maarte
kong kapatid, madami pang hindi naikkwento. Magrereklamo syang naunahan namin sya
na maka-score eh if I know, matagal na rin naka-score yan.

Ewan ko na lang talaga. There's this certain glow on her na hindi ko maipaliwanag.
Mako-corner din namin yun sometime - maybe mamaya pag nakapag-settle na kami.

"Na-realize kong mas maganda pala kapag maliit yung kotse no?" ipinatong nya yung
mga kamay nya sa hita ko habang nag-ddrive. I was wearing a dress kaya yung palad
nya lumapat sa hita ko. Ito na naman yung hawak nito eh, nag-aapoy.

"Bakit? Hindi ba mas maganda kung maluwag? Mas makakagalaw ng maayos?" sabi ko sa
kanya habang iniinspect kung paano ko bubuksan yung binigay nyang chocolate. I'm
distracting myself with the chocolate.

"Nah. It feels good being this close to you." Tumingin sya sa akin sandali at
ngumiti. His smile can melt a frozen... chocolate.
Napatingin ako sa hawak kong chocolate at naramdaman kong uminit yung leeg at mukha
ko. Wala akong nagawa kundi isubo nang buo yung isang piraso.

"Oh my god. This tastes really good." This would be the only time I could eat a
chocolate like this. Pag may nagreregalo lang kila Mom and Dad ng mga ganitong
chocolate na mamahalin ako nakakatikim. At dahil may edad na rin sila, hindi na
sila masyadong tumatanggap ng chocolates.

Pero madalas namang kumakain kami nila Ate Pao at kambal ng chocolates na mabibili
sa Duty Free at S&R kaya okay lang. Their difference is that this chocolate is pure
pleasure. May kung ano sa kanya na sa pagkagat

eh magburst yung tastes. Ahh...heaven on earth.

Narinig kong bumuntong hininga si Breeze sa tabi ko at nag-adjust na naman sya ng

pants. "Breeze! Ano ba yan." Nagpabalik-balik yung tingin ko sa kanya saka dun sa
crotch nya.

"Can't blame me. You were eating and then moaning beside me... what do you think my
reaction will be?" Sumimangot sya at humawak sa center console. He was tapping his
fingers impatiently at nakatiim yung bagang nya.

Nagpipigil.

"Oh." Kumuha ako ng isang piraso ng chocolate at kinagatan yun, yung kalahti
iniabot ko papunta sa bibig nya para isubo, "Tikman mo yung binigay mong
chocolate."

He opened his mouth then closed it even before I take my hand back. So ang
nangyari, naisubo nya pati yung dalawa kong daliri.

"Breeze!" napasigaw ako nang maramdaman kong kinakagat-kagat nya yung daliri ko at
hindi pinapakawalan. He was smiling while biting on my fingers - damn this man.

**

This is exhausting. Kanina pa kami nandito. It's already nearing 12mn pero hindi pa
din ako makaalis. I need to go to our room and rest for the whole night.

My tummy's so full and I was a bit tipsy because of the wine they have served.

Hindi ako makahindi sa pagkain dahil kasama naming kumakain yung parents ni Breeze.

This party a casual one - parang barbecue night of some sorts na palagi palang
ginagawa ng mga Esquivel. Kami lang ng pamilya namin yung nadagdag dahil halos puro
kamag-anak at close family friends nila yung nandito.

For a petite body like mine - I eat a lot. Yung tipong

kahit anong ibigay mo sa akin kakainin ko. Pero kaya gusto ko nang umayas kanina ay
sa kadahilanang muntik naming maubos ni Breeze yung chocolates na ibinigay nya sa
akin.

Muntik lang dahil hinablot ni Teyah sa akin yun nang makarating kami kanina dito.

I was casually leaning on one of the open windows inside the house. Pumasok ako
dahil malamig na sa labas at kahit na suot ko yung jacket ni Breeze eh nanunuot pa
din sa labas yung hampas ng hangin.

"I love Breeze." Banggit ng babaeng nakatabi sa akin. I know that voice! Nilingon
ko sya at nakatingin sya sa labas, specifically kay Breeze na ngayon eh tumatawa
kasama yung mga pinsan ni Dreigo. "Akala ko mahal din niya ako." Matalim niya akong
tiningnan nung una but she softened - "We've been friends since high school, his
parents know me, we have the same friends. I know him more than anyone here."

Plano ko sanang manatiling tahimik dhil nagawa ko namang hindi sya pansinin sa loob
ng ilang oras na nandito kami. It's Fleur and it's unfortunate enough for her to be
here.

"If you love him why are you with one of Dreigo's cousin?" She is. Sya yung dala-
dalang date ng isa sa distant cousins ni Dreigo na nakilala niya din dahil sa
kanila.

"May malaking pagkakaiba yung date sa girlfriend. Breeze and I have been in a
relation for two years. 2 years, Thea." Madiin nyang sabi sa akin. "Don't ask me as
if you know everything. If I were to ask you..." She braced her right should on the
window sill then looked at me straight, "Do you know why we broke up?"

Napatingin lang ako sa kanya dahil hindi ko alam yung isasagot ko.

Nagsimula akong kabahan sa mga pwede nyang isunod.

"You still don't know." She snickered then slowly turned solemn again. Nababaliw na
ba ito? "I proposed to him.

Napaatras ako mula sa kanya. Did I just here that right? She... SHE?! SHE
PROPOSED?!

Nanatiling nanlalaki yung mga mata ko at nakatingin lang sa kanya. "But he just
walked away without even saying anything. I was left hanging in front of our
friends." Looking at her eyes, I see hurt and anger.

"I thought... I thought I can change him. He doesn't want to get married and I
know, for one, I'd love that with him." Inihilamos ni Fleur yung mga kamay nya sa
mukha niya at nawala yung pagiging poise niya like a model.
Her frustrations and anger are getting to her. It's been months since they broke
up. "Akala ko ba naka-get over ka na, Fleur?"

"I am trying. But... Breeze... he's..." nagkatinginan kaming dalawa at

nagkintindihan. No need for words. We both how Breeze is.

He's not that hard to love - or whatever. He's lively demeanor's refreshing to see.
Yung biro nyang nakakainis, yung sweetness nya, yung kisses, and even his love for
what he's doing. He loves managing and working with resorts and anything with
bodies of water.

His love for nature and his love for drifting... his stubbornness - everything.
Sabi ko sa inyo regalo yang si Breeze eh. Bawat pilas ng wrapper, may bago kang
matutuklasan.

I don't blame Fleur for loving Breeze and trying to propose to him. If I would have
been in her shoes, gagawin ko din yun.

Maya-maya pa ay nag-decide syang

umalis na at bumalik sa labas pero nagstop sya midway, "You could always back down,
Thea. He's not the marrying type. Just looking at you makes me think you want that
in the future -" sumulyap sya sa balikat nya para tingnan ako, " - and that's a
future Breeze is not going to like. Magagaya ka lang sa akin." Umiling sya bago
tuluyang umalis at maglakad palabas.

Nakita kong pumasok sa dining area si Breeze at parang hinahanap ako, "Baby? Andito
ka ba?"

Hinintay ko syang tuluyang makapasok makapag-set foot sa malaking dining room ng

mga Esquivel, "Akala ko ba you're afraid to hurt somebody, Breeze?" Nakaupo ako sa
isa mga upuan sa dining table.

Madilim ang paligid. Tanging liwanag namin dito ay yung matataas na ilaw na
nakabukas pa sa likuran ng bahay. Hindi pa nila pinapatay dahil may mga nagliinis
pa ng naiwan ng kaninang kasiyahan

Napatingin sya kung nasaan ako nakapwesto - Kanina pa ako nandito, nakatulala lang
sa kawalan.

"Bakit mo sinaktan si Fleur?" Babae ako - I can actually feel Fleur's hurt - kung
umaacting lang sya, ang galing nya! We may had different experiences, pero yung
sakit na mararamdaman - halos pareho.
Napatigil sya sa pagpunta sa akin at napawi yung kaninang excited nyang mga ngiti.
"I did not hurt anyone! Especially Fleur! What is this all about, Thea? Tell me!
Yung diretsahan." Nagtataka at halos galit na tanong niya sa akin. Siguro dahil na
rin sa pagod kaya tumaas yung boses nya.

"You broke her heart! You broke up with her because she proposed to you?! You left

without saying anything?! Without any parting words, Breeze!" nanlaki yung mga mata
niya at napaatras sya ng kaunti.

"Sometimes not having closure is a closure itself, Thea." Mahina nyang tugon. "What
do you want me to do?! Accept her proposal? It would bruise my ego to accept her
proposal! Ako yung lalaki, ako yung dapat na nagp-propose!" tumaas yung boses nya.

"So yun yung dahilan kung bakit ka nakipaghiwalay?! Gusto mo ikaw yung magtatanong?
Ano ako dito? Accessory?" napatayo ako mula sa pagkakaupo ko at tumindig para
harapin siya. Baka naglolokohan lang din kaming dalawa dito, dapat ko na ding
malaman kung ano ito.

"NO!" he bellowed at nagstop sya sa paglalakad. "Una pa lang alam kong naglalaro
lang kami - naglolokohan. We don't even love each other."

"She loves you!" Ramdam na ramdam ko yun sa bawat palatak ng salita ni Fleur.

"She doesn't. She just loves the idea of having me by her side." We're looking at
each other's eyes and I can see his eyes blazing with various emotions.

"Bakit kayo nagtagal ng dalawang taon, Breeze?" Yun ang malaking tanong. Kung alam
niyang naglalaro lang sila... bakit hinayaan nyang mahalin sya ni Fleur?

"Because we're comfortable with each other. Ayaw ko nang umalis sa comfort zone ko
na yun! She knows me, I know her. We have the same circle of friends. Is that
enough reason kung bakit kami nagtagal ng ganun?" he exasperatedly said. Mabigat na
yung bawat paghinga nya at alam kong nagpipigil lang yan na mag-lash out.

"Kung kumportable ka sa kanya... what happened, Breeze?" naihilamos nya yung kamay
nya sa mukha niya at

tinry nyang sabunutan yung bagong gupit nyang buhok.

Tumingin sya sa akin at nakita kong nag-alab yung mga mata nya. "YOU. FUÇKING.
HAPPENED." Bawat salita niya ng mga yun, humahakbang sya papalapit sa akin. Hindi
ako makagalaw sa kinatatayuan ko. He's emanating such intense aura that it takes my
breath away.

"You..." hinablot nya yung mukha ko at ikinulong sa maiinit nyang palad. "You made
me realize that there are things outside the box - things that can make me truly
happy." Ang lapit ng mukha nya sa akin at amoy na amoy ko yung hininga nya
nababalutan ng alak.

He had a lot to drink. Pareho kaming nakainom kaya parehong tumaas ang mga boses
namin.

Bumaba yung mga palad nya papunta sa likod ko kinabig nya ako papalapit sa kanya
kaya nabitawan ko yung hawak-hawak kong lipgloss pagulong sa ilalim ng mesa. Kanina
ko pa ito nasa bulsa at habang nagmumuni-munin eh nilalaro ko. Kulang ipintura ko
ito dun sa table cloth dahil sa sobrang dami ng iniisip.
"Matutulog na ako." Kumawala ako sa kanya at saka nagtungo pailalim sa table.
Itinaas ko yung floor-length table cloth at saka pumasok sa loob. Pilit kong
kinakapa yung lugar kung saan ko nakitang gumulong yung lip gloss pero wala akong
makapa.

Ipinasok ko pa yung buong katawan ko para magapang pa yung kabuuan.

Nakarinig ako ng ingay mula sa likod ko at naramdaman ko na lang ang pag-flip ni

Breeze sa akin pahiga sa sahig. "Ano bang problema mo, Breeze?! Inaantok na ako.
May hinahanap ako, umalis ka sa ibabaw ko!"

"No. Hindi tayo aalis dito hangga't hindi tayo nagkakalinawan." Magsasalita pa lang

ako nang ipagsalop nya yung mga kamay namin at itinaas iyon sa ulunan ko. "Be my
girlfriend."

Ito na naman tayo. Ganitong-ganito yung tinanong ni Keegan sa akin. "No." Iniipit
niya yung dalawa kong hita sa pagitan ng binti niya at hindi ako hinayaang
makagalaw o makapalag.

"I am not Keegan, Thea! Stop comparing me to my younger brother!" sigaw nya sa akin
bago sumubsob sa leeg ko. "Thea. Let's make this official. This is all new for me -
I swear." He murmured against my flushed skin.

"Figure things out first, Breeze." Nanghihina kong sinabi sa kanya yung naalala
kong sinabi niya noon sa harap ni Fleur.

"I did. I'm done. I figured that I want you to be by my side - that's one thing I'm
sure of. Please say yes..." by now, half ng weight nya nakadagan na sa akin.
Iniangat nya yung ulo niya para itapat sa mukha ko.

"I'm afraid, Thea. I'm afraid to never have a claim on you once I realized certain
things between us. This is the only time I felt this way...everything with you is a
first. I'm getting there, Thea..."

"Breeze..." Looking into his eyes - the conflict, the pain, and the sincerity - his
hwole vulnerability softens me. I know I can't say no if I would let my heart
decide, pero iba ang sinasabi ng utak ko.

It keeps coming back to what happened with Keegan. He cornered me, too. He demanded
an answer just like what Breeze is doing. "I can hear your thoughts, Thea. Hindi
ako si Keegan. I am Breeze! I'm Breeze Nathaniel and we're two different persons,
Thea. Let me in."

Siniil niya ako ng halik at mabilis yung uminit. He let go of my hand and

started feeling my body up. His hot touches are sending shivers all over my body.
The zinging bolts from each intense caress of his tongue inside my mouth fires
every nerve down to my very core.

I kept on clutching onto his hair dahil nakalimutan kong nagpagupit pala sya.

He moved so that he was now parting my legs with his knee, "Spread 'em, baby."
Bulong nya sa puno ng tenga ko. Nanatiling nakasara yung mga binti ko kaya
napilitan syang bitawan yung kamay ko.
 He trailed it down mu arms and straight to the mounds on my chest. He was tracing
around erect bud at first, teasing and sometimes pinching it throught the fabric of
my dress.

Both of his hands were now covering my chest. Kneading and massaging it sensually.
The sensations it brought made me part my legs involuntarily. Heat was coursing and
pooling between my legs.

My hands traveled down to his well-built shoulders - shoulders molded by years of

swimming. We both have clothes on but I can feel the his warmth - nanunuot ito sa
balat. I'm burnt by it and I can't have enough.

Iniikot ko yung binti ko sa bewang nya na naging dahilan para bumaba yung dress ko
around my waist - exposing my very heated lace-clad core. His hands left my chest
and was eagerly fumbling the buttons of his pants.

"Damn. I don't have any -" Pinigil ko sya sa pagsasalita sa pamamagitan ng paghalik
sa mga labi niya. I don't care... I don't care anymore.

I started grinding against his very aroused front the coldness of the zipper's
giving me a jolt of pleasure. "Breeze... do me." He growled against my lips then
bit on it.

Hindi

ko alam kung saan ko nakuha yung lakas na sabihin yung mga salitang yun - maybe
because of the alcohol or maybe because of lust and love and fondness for him
clouding my own train of thoughts.

My own brain's not functioning when Breeze and I are like this.

"Damn, baby... you're sucking me in." His swollen head was positioned just outside
my nether lips and my walls can't help but clench with need.

With one swift, hard thrust... he was inside me. Filling me in raw and bare.

"If I knew doing it bareback with was this good, I should've done it from the
fuçking...start." He started rocking his hips, pushing inside me until he was
embedded to the very end.

"Ahhh... Bre...eze, Oh God!" His using my chest as his leverage to push back and
forth forcefully.

"Tone it down a bit, baby. I'm going to go fast.."He kissed me openly and was
swallowing every damn moan and scream I let out.

"Baby, baby, baby...." Paulit-ulit nyang bigkas habang pabilis siya ng pabilis.
"You're too damn tight, baby. Shit!" he was mumbling profanities and my name all
together and hearing it makes my insides clench in pleasure.

"Breeze..." daing ko dahil nararamdaman ko na naman yung pamilyar na sensasyon.

"Give it to me, baby. Squeeze me." He groaned out before reaching down with his
hands and pressing the sensitive nub.

"Be my girlfriend, baby. Be mine officially." Bulong niya sa tenga ko before

surging one more thrust.

My eyes rolled behind and saw different bursting colors of rainbows. "Oh God, yes!
Yes...yes...yes..." paulit-ulit kong bulong while clenching him and collecting

Breeze;s release into my womb.

This is heaven on earth. - next are the chocolates he had given me.

"Thank you, baby." Sabi niya sa akin before pulling out tacking himself in. I laid
there wasted and can't move an inch.

Naramdaman kong inayos nya yung panties ko and yung dress ko. "Baby, thank you."
Inulit nya ulit and he feathered my face with kisses

I love you.

Sabi ko sa isip ko. I will not let him hear it unless he's done figuring things.
But really, I love him with all my heart.

Iniangat nya yung katawan ko at hinintay na ma-regain yung lakas ko bago sya
naunang lumabas at tinulungan akong tumayo. Ipinapagpag nya yung damit niya at pati
yung damit ko while his arms were around me.

"I'm so tired, Breeze." Rekalmo ko sa kanya. Dahil kanina pa kami gising. Madaling
araw na pero gising pa din kami.

"I know, baby. I'm that good." Napatawa ako ng kaunti dahil bwisit sya - ang yabang
yabang!

"So may bago nang hide-out ngayon? Under the table, guys? Really?" I whipped my
head in front nand marinig ko yung bulong ni Ate Pao mula sa isang sulok ng room.
Mukhang galing sya sa taas at kabababa lang nya.

Namula yung buong mukha ko at napayuko na lang. Why must Ate Pao be here?
Goodness!!

"Well, Pao... ikaw na lang ang walang official na boyfriend sa magkakapatid."

Natatawang sabi ni Breeze kay Ate. "Whatever. Inirapan sya ni Ate Pao. But remember
this day, guys. You just had sex under the damn table! Whew." At umalis para
magtungo kung saan man dapat ang destinasyon nya kanina.
"Okay, April 29, then." Bulong ni Breeze at hinarap ako. "April 29 ang date kung
kailan mo ako sinagot. Thank you, baby." He kissed my forehead then guided me up
our rooms.

**

PS/AN: FANGIRL-ING AT ITS FINEST. SABAY NA NAMANG NAGUPDATE SI ATE J ATE SEE.
NAMATAY NA NAMAN ANG PUSO KOOOOO!!! ALSDJALJF.

REGARDING CHAPTER 23 - RESTRICTED PO SYA. JUSKO DAY! KAHIT ANONG PILIT KO IWAS PARA
MAGING RESTRICTED, YUN PA DIN. MY GASH! PERO OKAY, IF YOU CAN'T ACCESS THE 23RD
CHAPTER, PLEASE CLICK ON THE EXTERNAL LINK.

I think walang problema if you're following me already. Ilang chapters na lang,

matatapos na ito! :) Thank you!

=================

000024xx

000024xx

Not now

"Hindi ako marunong, Breeze!" Naisipan nya kasing mag-kayak at jusko po, ako lang
ang pinapagalaw habang hawak niya yung GoPro nya at kinukunan ako ng video. "Itigil
mo yan, Breeze. Ikaw na mag-paddle. Napapagod na kamay ko." Nagstop ako at sumandal
palikod.

Tiningnan ko sya kahit na hirap na hirap ako dahil meron kaming suot na vest at
sinamaan ng tingin. "Aww. Pagod ka na, baby?" pang-aasar pa nya habang natatawa-
tawa.

"Itapon ko kaya yang GoPro mo, baby?" pagbabanta ko sa kanya dahil kulang na lang
eh tumaob kami sa kakatawa nya sa akin. "Joke lang. Ito na nga eh, ako na."
Pagkapatay at pagkababa nya nung GoPro nya eh inabot nya yung mukha ko at hinalikan
ako sa labi ng paulit-ulit. Nang feel nan yang okay na ako, bumitaw sya at kinuha
yung paddle niya.

Sobrang ngalay na yung braso ko kaya hinayaan ko sya. "Baby, nagugutom ka na ba?"
tanong niya habang patuloy kami sap ag-andar. Yung buong stretch yata nung dagat
yung dadaanan namin dahil the last time I checked the time, 2pm na. It's partially
cloudy kaya ang sarap mag-ganito dito dahil hindi matingkad yung sinag ng araw.

"Kakakain lang natin! Pero... gusto ko ng halo-halo. Meron ba dito nun?"

"Syempre meron nun dito. Ako bahala sayo. Where do you want to eat?"

"Can we eat on the sand? Maglatag tayo ng cloth or blanket? Trip ko talagang
magpicnic ng ganun."

Lumingon sya sandali at kuminang yung earring nya - ang gwapo niya tingnan. His
side profile plus his earrings plus his bare back - HEAVEN. "Baby?" tanong niya
ulit dahil

natulala ako. "Ha, ano yun?"

"Sabi ko sure ka ba? Baka biglang uminit."

"Hindi. Okay lang yan. May shade naman tayo nun. Saka, after nun can we ride the
banana boat?"

"No."

"ANONG NO? PLEASE?" he snickered then started to move towards the shore. "You can
ride me instead, baby. Why do I need to risk you falling to the waters when you can
ride me and fall apart on me?" Hinampas ko sya nung dulo nung paddle "Perv." Bulong
ko at tumawa na naman sya ng malakas. He went down the kayak and pulled it to the
shore. Maya-maya pa eh binuhat na nya ako patayo at saka hinalikan. "Let's go."

Pagdating namin sa pwesto namin may nakalatag na dun at may mga pagkain na din.
Naghihintay dun si Cynthia, yung isa sa mga staff na laging kausap ni Breeze. She's
in her 50s kaya okay lang. No need to get jealous. Isa yata sya sa mga
pinakamatagal na employee sa resort nila. "Cynthia, padalahan naman kami dito ng
isang halo-halo. Thank you."

Umupo na ako at inumpisahan kainis yung nakahanda doon. May sandwiches, fresh
fruits, brownies, burritos, chips and salsa and pretzels - mostly finger foods.
Pero aside from fresh fruits, may fruit salad din! "Akala ko ba hindi ka
nagugutom?"

"Hindi nga. Pero they all look inviting kaya nandito ako ngayon. You want?" Inabot
ko sa bibig niya yung brownies na kinagatan ko habang nakatingin sa burritos - my
next target after ng brownie na ito. "Ay Breeze!" sinubo niya kasi lahat nung
brownie kasama yung daliri ko at saka ako kinagat.

"Nawiwili kang kagatin ako. Walangya to!" Hinampas ko sya gamit yung towel na nasa
tabi ko. "Masarap ka kasi

kagatin, okay? Now feed me, woman!" ipinatong nyay ung ulo niya sa lap ko at ini-
open yung mouth.

"Wait lang, baka mamatay ka! Masama kaya kumain ng nakahiga."

"Naka-angat yung ulo ko - kaya ko yan. C'mon... napagod ako mag-paddle." Umirap ako
at sunud-sunod syang sinubuan ng kung anong mapulot ko. "Masarap?"

I lowered my head to his and pecked on his lips. Yun ay dahil I found his mouth
fascinating while chewing. "Hmmm..." nakapikit na sya ngayon habang nakangiti.
Hinila niya ulit yung ulo ko para mas malalim na halikan, "Yun yung masarap." He
chuckled against my lips then kissed my nose.

"What do you want to do next?" He opened his eyes and asked me. "Hmm... let's go
swim?" pagkasabi ko nun may kinuha sya sa likuran ko. "Not without applying another
layer of sunscreen."

Agad syang tumayo at pinaligpit yung natira naming pagkain. "Lay on your stomach.
Unahin natin yung likod mo." I did what I was told at dahil naka-string bikini na
naman ako, madali niyang natanggal yun at nagsimulang mag-apply ng lotion.

Natapos nya yung kabuuan ng likod at bumaba yun sa likod ng legs ko. May times na
mag-jerk ako dahil nakikiliti ako sa bawat haplos nung kamay nya. "Breeze! Tama na,
kinikiliti mo na ako eh." Tuloy yung pag-giggle ko dahil sa kanya. "Sorry not
sorry, baby. I love how you giggle." Tumawa din sya at itinali paayos yung bikini
sa katawan ko. He motioned me to turn around pero tumayo na ako at hinablot yung
sunscreen.

Madali ko nilagyan yung harapan ko then I turned to him na nakanganga lang abang
nakaupo dun. "Yung bibig mo, baka pasukan ng buhangin." Itinikom

ko yung bibig nya by pushing his chin up. Pumunta ako sa likod nya para ako naman
ang malagay ng sunscreen sa kanya. "Slow down, baby." Pinigil niya yung kamay ko
nang mapunta na yung sa may abs nya.

"Gusto ko ng lumangoy! And then we sleep! And then swim tayo ulit sa infinity pool
tapos bonfire, diba? You told me that! Uuwi na tayo bukas, ano ka ba?" Kaya hinila
ko na sya patayo at dinala sa dagat.

Three days and two nights lang kami dito dahil kailangan naming magpahinga sa araw.
By next week lalangoy na naman kami. Besides, ipinuslit lang nya ako paalis ng
Manila dahil alam naming hindi kami papayagan nila Ate Pao at biglang naging busy
yung daycare at kailangan nila ng extra help.

"Okay." Yan lang ang sinabi niya pero hindi sya humiwalay sa akin. Imbes na
lumangoy kami pareho, nakayakao lang sya sa akin the whole time - well, nahirap ako
at wala akong kinakapitan, humarap ako sa kanya. I circled my legs around his waist
and nuzzled his neck while floating.

**

"Baby! Come here..." Tawag ni Breeze sa akin habang nakasandal ako sa edge ng
infinity pool, pinagmamasdan yung papalubog na araw. Nilingon ko sya sandali para
makitang nakahiga pa rin sya dun sa floater nya. Kanina pa yan nandyan pero hindi
natitinag. "Ikaw lumapit dito..." ibinalik ko yung tingin ko sa harap ko habang
nagpapapadyak sa tubig.

Hindi ako makapag-isip ng maayos. Kanina pa ako ganito. What have I done again? I'm
not yet ready. I don't want this, right?

What if... totoo nga kayo itong hinala ko? Hindi pwede yun. Baka dahil lang sa
stress ito. My heart has been in constant race since

this afternoon nang maisipan naming bumalik sa suite nya. Kakatapos lang akong
kausapin ni Kiel nun dahil tinatanong kung kailan kami uuwi. And then nagbasa din
ako ng messages from my parents asking the same thing.

I actually kind of missing them though. Kaya sinabi ko sa kanilang bibisita kami
dun this week. Less than two week and classes will start already.

That's when I saw my Monthly Cycle app - Next period in 15 days.

What the hell, right? Ni hindi ako nagkaroon ngayong buwan tapos 15 days?! 15 days
na lang! Where did my egg cell go for the month of May?!

I heard a splash before I felt Breeze's body against me. "What's the problem,
baby?? His hands creeped and was splayed over my belly - caressing back and forth.
Napaliyad ako at napasandal sa balikat niya. "It's... uhm... nothing. Hmm..." I
nuzzled the tip of my nose against his slight stubble and hummed in relaxation.
"You seem tensed. Do you want to go home? Baka magalit sa atin sila Pao."

"Bukas na. Pero dapat maaga tayo, okay?" He just made a sound of agreement then we
were settled in a comfortable silence - pero hindi talaga ako nananahimik. My
brain's on overdrive and my heart's racing.

"Are you sure you're alright, baby? I can feel your heartbeat."

"Uhm... Yep. I'm just... hmm... happy." Pilit kong dahilan. I CAN POSSIBLY BE
PREGNANT, BREEZE. HOW WOULD YOU HANDLE THAT!

Because I, myself, can't still process the possibility of being pregnant. I don't
want to get pregnant. I don't want to end up like Lois or... or... Fudge!

Nagsimulang

mag-init yung gilid ng mga mata ko pero I reigned in on myself. I took deep
breathes and focused on the disappearing sun. Unti unti nang nababalot ng kadiliman
yung paligid and lamps all around the beach are being lit one by one.

Huminga ako ng malalim. Buti na lang nasa swimming pool kami hindi halatang
tumutulo yung luha ko. Breathe in, breathe out.

"Fleur's gonna be there." Bulong nya sa tenga ko. Alam ko kung ano at saan yung
tinutukoy nya. "Okay lang." sabi ko dahil wala naman talagang kaso yun. Wala naman
akong magagawa kung imbitahin sya nila Tita or ni Keegan - they know each other and
friends yung family nila.

"Sure kang gusto mong magpunta? Fleur's there, it's Keegan's birthday..."

"Are you asking me forme or you just want to skip your brother's birthday?"
"Hindi ah. I'm just thinking about you... if ayaw mo, we can just skip and stay dun
sa party na pinlano ng mga kaibigan mo for you. Tutal same place lang din naman.
They will never know." Umikot yung mga mata ko, "As if naman hindi magkikita sa
pool? Okay lang. We can go and stay for a few hours then punta na tayo sa place
talaga natin."

Tumango lang sya at isiniksik yung mukha nya sa leeg ko para i-inhale kung ano man
yung amoy ko - which is amoy chlorine.

"May gift ka na ba kay Keegan, Breeze?"

"Oo." Umikot ako ng bahagya sa kanya, "Talaga? Ano gift mo? I don't have a gift,
though. Wala akong...uhm... mabili." Nahihiya kong sabi dahil invited ako tapos...
wala.

"No need to think of any gift for Keegan. Our gift for him is a new BMW Z3 drift
car." Nanlaki yung mga mata ko at kumapit sa balikat

nya lalo.

"I'm not knowledgeable about cars but just hearing the model - mahal yan no?"

"I don't care. He wants that. Matagal na nyang inaawitan yan, hindi niya lang
mabili. I did the honors."

"You love your brother that much?" tinignan ko sya sa mata habang tinatanong yun.

Isinandal nya ako sa edge nung infinity pool ikinulong yung mukha ko sa malalaki
nyang kamay "Not as much as I love you though." Siniil niya ako ng maiinit na halik
na agad na nagpainit ng katawan ko. Ramdam na ramdam ko yun dahil malamig ang tubig
sa pool at nakapaikot yung mga binti ko sa bewang nya.

Humiwalay sya sa akin at ipinatong yung noo nya sa noo ko, "You've said it! I love
you, too, Breeze." I pecked his lips once...twice...thrice... bago niya ako pigilan
at tumawa ng malalim. "Bonfire?" tanong niya sa akin habang niyayakap ako at
lumangoy paahon sa pool, "Yes please!" ngiti kong sabi sa kanya habang buhat buhat
pa rin niya ako papunta kung nasaan yung towels.

Saka ko na iisipin pagbalik ng Manila itong hinala ko. I just... can't process it
yet.

**

"Kaya mo ba talaga? May malapit na employees dito, we can ask for some help." As
usual, nasa isang secluded area pa rin kami. Kung sa Bataan dati may sarili syang
place, dito din meron. Mayrong medium-sized na villa with only one room. The place
is simple - as in walang trace kung may nagsstay ba dito dahil off limits din ito
sa iba.

Nasa tabi rin kami ng parang rock formation sa edge ng parang mga trees malapit.
Yung tipong masarap tumambay kapag gusto mo lang manood ng sunset. Kaso next time
na daw yun sabi ni Breeze

pag bumalik kami ulit.

"There! The great Breeze has done it again!" sigaw nya nang masimulan yung apoy
nung bonfire nyang pinagmamalaki nyang kaya nya gawin.

We were seated on a big log of tree then may blanket ding nakapatong sa akin. Nasa
mismong tapat kami ng dagat at may iba't ibang pagkain din na nakahain sa harap ko.
May marshmallows na gagawing s'mores.

"Baby, oh." May isinusubo sya sa aking kulay pula na fruit. Hindi ko alam kung ano
yun dahil hindi ko maaninag pero dahil ang takaw ko ngayon at parang wala akong
kabusugan, kinagatan ko iyon, "Dragon Fruit ba ito?" tanong ko sa kanya ng
malasahan ko yung kinagat.

"Yep. Masarap no? Naging favorite ko yan simula nung una kong nakain." Tango lang
ako ng tango dahil busy ako sa pagkain ng kung anong makita ko. "How come may
brownies dito at ready-made smores?!"

"Pinagawa ko sa kanila. Naubos mo yung nilagay nila sa atin kaninang tanghali kaya
I made sure na meron ulit ngayon." Inakbayan nya ako at pinalitan ng mas malaking
blanket yun nakayakap sa akin - but this time, share na kami.

"Speaking of naubos, wala ka yatang kabusugan ngayong araw na ito? Since we arrived
here, lahat ng ihain sayo... kinakain mo?" I stopped chewing on the s'mores and my
spine stiffened. Nagsimulang kumabog yung dibdib ko, "Uhm... ano... sobrang dami ko
kasing nakikita. You know? Takaw-mata. They're all so tasty. Now I realize why you
want to go back here." I looked at his eyes pero sandali lang yun dahil natatakot
ako na makita nya yung conflict sa mga mata ko kaya ibinaba ko yun sa mga labi
niyang kakatapos lang pasadahan ng dila niya

dahil dun sa kinakain nya.

Hinila nya yung paa ko papatong dun sa mga binti nya. Sakto namang parang may
sandalan itong inuupuan namin sa gilid ko kaya dun ako sumandig. "Anyway," pag-
aayos ko ng upo. His hand was splayed over my thigh. "Anong schedule mo sa school,
baby?"

"Bakit?"

"Para ihahatid saka susunduin kita."

"Ha?! Hassle sayo yun. Paano kung may business ka pa lang attend-an or something.
Hindi na kailangan no."

"And so? Madali lang yun. But as much as I'm here in Manila, syempre dapat ganun
gagawin ko. I wanna do it." Pinaglalaruan nya yung kamay ko dahil pareho kaming
natigil sa pagkain. "Hindi ko pa sure. Makukuha ko pa lang yung schedule ko sa
June. I'm quite nervous, though. Hindi ko alam kung kakayanin kong magturo tapos
mag-aral tapos -" pinutol ko yung sasabihin ko dahil muntik ko nang masabi yung
isang bagay na hindi ko pa rin sure sa ngayon.

Nakatingin lang sya sa akin at pinagsalop na nya yung mga kamay namin. "You can do
it. Nakayanan mo ngang maka-graduate na may extracurriculars and whatnot, wala na
ito sayo. Besides, you can always relax sa daycare. Kids there adore you."
Nakangiti nyang sabi habang nakatingin sa nag-aapoy na bonfire. His smiles never
fail to constrict my heart like a python. Sobrang overwhelming nung smiles na
katulad nyan dahil minsan lang yan lumabas sa mukha niya.

He's thinking about the kids in the daycare. Does that mean.... "Uhm.... Breeze?"
Lumingon sya sa akin at bahagyang tumaas yung kilay niya. Nakangiti pa rin sya and
his eyes are shining just like his earrings. "Hmm..." I played with the loose ends
of the blanket and counted to three, "What do you think about babies?"

"They're cute." Tumango-tango nyang sabi. "Hmmm... I mean... your own baby?"

"How can I..." nanlaki yung mga mata nya at tiningnan ako. Nagtatanong at
nakanganga lang sya. "No! No... no... ano lang... Naitanong ko lang. Kasi diba....
Sabi mo noon..."

NO! Dahil hindi ko pa sure. Ayaw kong sabihin sayo yung nararamdaman ko ngayon...
dahil... hindi ko talaga kaya. I need proof or something. I just can't trust my
instincts.

Everytime I think about the possibility, hindi ko mapigilang hindi hawakan yung
puson ko where a baby could possibly be living, but this time... pinigil ko yun
dahil mahahalata nya. Makikita niya yung gagawin ko lalo nang nakatapat yung sinag
ng apoy sa akin at hawak hawak nya yung isa kong kamay.

"I told you before, I am not suitable to be a father..." napatingin sya sa malayo.
"I don't know how to handle kids. I don't know anything. My children would just end
up hating me, I guess."

Lumingon sya sa akin at tiningnan sa mata, "But if the time comes to be one, I'll
be able to...do so... if asked." Yung mga salitang yun na binitawan nya yung unti-
unting umuukit sa dibdib ko para kumuha ng lakas para kumpirmahin kung ano man
nasa-saisip ko.

But that small spark of hope was crushed.

"...but not now."

Now how can I tell him if ever? Damn.

=================

000025xx

000025xx

I'd give everything

Fuçk. Fuçk. Fuçk.

Shit!
Yan yung mantra na naglalaro sa isipan ko sa mga panahong ito.

Nanlalamig at nanginginig yung mga kamay ko.

Hindi ko ito ginusto! Hindi ko alam kung ano baa ng dapat maramdaman kapag nalaman
mo ito - Iiyak? Tatawa? Magagalit? Ano ba dapat? Sasabihin ko ba kay Breeze or
magpacheck-up muna sa doctor para mas maconfirm at may solid proof?

Tumingin ako sa tyan ko at inilagay yung isang kamay ko against it, cradling the
still-flat tummy.

What should I do?

"Hey, baby! Let's go." Tawag ni Breeze sa akin mula sa kabilang side ng bathroom
door. Napapitlag ako sa excited nyang boses kaya nabitawan ko yung hawak-hawak ko
na pregnancy test stick.

"Okay ka lang ba dyan?" Nag-rattle yung door knob at sinusubukan ni Breeze na

makapasok. I held my breath and stopped midway from picking up the stick. Ni hindi
namna nya mabubuksan yan pero natatakot pa din ako.

Thoughts are clouding my brain, I can't think straight. Where should I put this?
Itatapon ko ba? Pero kapag tinapon ko sa bin, makikita pag may gumamit ng bathroom.

Sa ilalim kaya ng sink? Or sa loob ng cabinet? Sa shower? Sa ilalim ng bed? No!

My eyes were searching for a possible hide out for the 6th test stick I used.
"Baby?" Breeze's tone was laced with concern and worry. Hindi ko pa pala siya
sinasagot, "Uhm...wait lang, Breeze. May nahulog lang. I'll be out in a minute!"
mabilis kong sigaw at isiniksik yung pregnancy test sa isa sa mga

drawers sa ilalim ng sink.

I have a minute to gather myself up.

I leaned over the sink and looked at my reflection. Mukha akong multo dahil
namumutla ako... my tummy's churning in fright, I think I'll throw up. Reign in
yourself, Thea.

Take deep breaths. Kalma ka lang.

I huffed out one last deep breath before turning and opening the door. "Are you
sure you're okay? Namumutla ka. Gusto mo pa bang tumuloy?" nag-aalalang bungad ni
Breeze sa akin sabay nun ang pagkakahawak nya sa magkabilang side ng mukha ko.

I blinked twice and smiled sweetly, "Oo naman. It's a party...and party means food.
Kaya tara na." Kinuha ko yung backpack ko at nauna nang maglakad sa kanya. Yung mga
gamit nya kasi nauna na sa sasakyan nya tapos binalikan na lang niya ako ngayon.

Humabol sya sa akin at pinagsalop yung mga kamay namin habang hawak-hawak ng
kaliwang kamay nya yung traveling bag ko na punung-puno ng kung anu-ano necessary
for a pool party. Three days lang naman kami mag-stay dun kaya kakaunti lang ang
dala ko. We fell into a comfortable silence pababa sa basement pasakay sa Hummer
nya.

We having small talks while on the road - mostly bickering about small things na
hindi naman mahalaga. I kept asking him about my car though. Ilang buwan ko nang
hindi nagagamit yun kaya he always check on it and sometimes, yun yung ginagamit
namin pag umaalis. Kahit na inis na inis sya dahil Honda Civic lang yun. He can't
fully stretch his legs dahil masyado syang matangkad for that car.

After some time, nakatingin na lang ako sa kanya. He's concentrated on the

road and the contours of his face is highlighted by sun's rays. His jaw was strong
and is now clear of any stubble. His nose looking perfectly crooked. His hair was
unusually tamed - dahil na rin siguro sa nagpagupit sya. His hand feels perfect
against my legs - playing with my fingers.

A small smile is playing against his lips everytime he glances at me. So now I
think, makangiti pa kaya sya kapag sinabi ko sa kanyang magkakaanak na sya? Will he
still be as cheerful as he is right now?

Napasandal ako sa upuan ko at pumikit.

Ipinatong ko yung kamay ko sa tyan ko matapos kong i-adjust yung upuan ko to a more
comfortable position. I made it to a point na hindi sa puson ilagay, mismo lang sa
tyan and I started to drum my fingers to the beat of Demi Lovato's Nightingale.

I'm scared... pero alam kong matatanggap din kita. Maybe tanggap ko na pero hindi
ko lang ina-acknowledge. Pero you're my baby - no mother can never love her child.
No matter what happens, I'll stick by your side - Sana ganun din si Breeze.

**

Dumating kami sa Antipolo at sinalubong kami ni Tita Carol, "Hi, hija. I'm glad you
can come. Sabi ni Breeze namumutla ka daw kanina?" bumeso sya sa akin at chineck
kung may mali ba sa akin. Kumabog yung dibdib ko dahil baka malaman nya kung ano
man yung tinatago ko - Crazy, right?

"Uhm...wala lang po yun, Tita. Baka dahil lang po yun sa pagod. Kagagaling ko lang
po kasi kahapon sa university." Totoo yun, may ipinalakad pa sa akin na kahapon
pero kasabay nun ang pagbili ko na naman ng pregnancy test. Six times -

for the past week hanggang kanina, six times ko nang tiningnan kaya nagmamadali ako
kanina kung saan ko itatago yun.

"Magrelax ka muna ngayon, okay? You should just sit somewhere then you can order my
son around. I'm allowing you to do so." Kininditan nya ako at nginitian niya si
Breeze na natata-tawa sa pinagsasasabi ng Mommy nya.

"I intend to do that po, Tita." Humigpit yung hawak nya sa bewang ko at unti-unting
kinikiliti yung tagiliran ko. Nakita siguro ni Tita yung slight squirming ko dahil
sa ginagawa ni Breeze kaya nagpaalam na din sya at hinayaan kaming magpatuloy
papasok ng place nila. It was a very huge villa, of course. This is, I think,
another property of the Araujo.

Hindi ko na nailibot yung mga mata ko sa mala-mansyon na villa - ang laki kasi -
dahil nagtungo na kami sa isa sa mga pinakamalalaking pools sa area. It is now full
of people in full swimming party mode. They're all in bikinis and even in trunks!
Well, it's alright... puro magaganda naman ang katawan ng mga taong nandito - hindi
naman bulky at may six packs lahat pero maganda ang hubog, trimmed and very
athletic. Puro pinsan and friends yata nila Breeze ito kaya siguro ganito - nasa
linya ng dugo nila ang ganitong itsura pati na rin sa circle of friends.

Buti na lang pala nagshorts ako and cover-up dahil nahiya yung katawan ko sa mala-
model na mga katawan ng mga babae dito. Ang iilan kasi sa kanila ay may cover pa
din pero hubod na hubog yung katawan at mahahabang legs, samantalang ako nanliliit
dahil sa heaight difference. Parang akong langgam na nakikipagpatintero sa mga
paru-paro.

"Tara,

pakilala kita sa mga pinsan ko." Hinila niya ako palapit sa ilang grupo ng mga
lalaki. "Puro lalaki ba pinsan mo, Breeze?" bulong ko ng sa kanya dahil unti-unti
ako naconscious sa mga tingin ng lalapitan naming grupo.

Halos hindi magkarinigan ang mga tao dito dahil sa lakas ng music. It's an open
space, yeah, pero nangingibabaw talaga yung music.

"Breeze!" tawag ng isang matangkad at may tattoo na lalaki. "Hey, bro." at

nakipagyakapan sya at nag-highfive sa ilan.

"Kaya pala lumamig! Nandito na ang hangin. San k aba nanggaling? Hindi ka
nagpaparamdam ah. You're too busy." Nagtaas-baba yung kilay ng lalaking maputi at
parang may lahing American. Maririnig mo din yung faintest hint ng accent sa
pagsasalita nya.

Itinago ni Breeze yung kalahati ng katawan ko sa likuran nya at mahigpit akong

inilapit sa katawan nya. Naramdaman at narinig ko syang tumawa at nakipagkamustahan
muna sa mga iyon bago ako tuluyang ipakilala, "Okay, guys... meet Thea. My
girlfriend." Nakanganga silang lahat sa pakilala ni Breeze sa akin.

"Is this for real?" babaklang tanong nung nasa pinadulo, "Oo. Tigilan niyo ako." He
then turned to me and kissed my forehead, "Pagpasensyahan mo na sila, baby. Mga
immature yang mga yan eh." He raised his middle finger to them when they mimicked
him kissing my forehead. Napangiti ako at isa-isa silang pinakilala. There are ten
people in front of me at yung naunang dalawa lang yung natandaan ko - si Paul at si
Jerry.

Ang nakakatawa lang dun, iniaabot nila yung mga kamay nila pero si Breeze yung
tumatanggap, "Nice meeting you, yes... she's delighted to meet

you, too, bro." Puro ganyan yung sinasabi niya lalo na nang may mga dumagdag pa na
ibang tao.

Halo-halong babae at lalaki na yung lumalapit at pilit na nakikipagkamay kapag

naipakilala na. "Okay, tama na! Ililibot ko pa sya." Sa buong oras na nangyari yun,
nakapulupot lang sya sa akin at parang takot na mahawakan ako nino man.

"Why are you so crazy, Breeze? Ni hind mo ako pinagsalita! Pinakilala mo pa ako."
This time, papunta na kami sa mga Uncles and Aunts kasama sila Tita Carol.
"Ipinakilalal ang kita, hindi ko sinabing makikipag-usap tayo. One way of making
you mine is you..." hinarap nya ako at tiningnan sa mga mata, "...meeting my
family." Kinurot niya yung pisngi ko at hinalikan ng sandali sa labi bago kami
magpatuloy ulit sa paglalakad.

It went on smoothly. They all seemed nice and lahat sila talaga namang makikita
mong lahat ay may mga magaganda at mga poging mukha. Lahat ng nandito ngayon ay
halos sa side ng Mom nya dahil dito lang din sila sa area na ito nakatira. Tita
Carol has four other siblings while Tito Clifford has, I think, five other siblings
pero tatlo lang yung nakarating ngayon.

Nakalimutan ko na yung other details but they were all nice in general. Naipakilala
na rin niya ako sa iilang close friends nya sa friends ni Keegan.

Keegan just emerged from one of the cabanas beside the pool with a girl draped all
over his arms. "Keegan!" tawag ni Breeze sa kanya. I put on one of my best smiles
dahil kung dati ay ayaw na ayaw ko syang nakikita at lagi akong naf-froze kapag
nandyan sya sa malapit, ngayon hindi na. I am happy now with Breeze and I am
basking in the

final moments of being this happy with him.

Sooner or later, kailangan kong sabihin kung ano man yung kondisyon ko ngayon sa
kanya. I should let him know and dapat kasama yung six test sticks na nasa unit ko.

Hinigpitan ko yung yakap ko sa bewang ni Breeze bago ako magsalita nang tumigil sya
sa harapan namin, "Happy Birthday, Keegan." I greeted him first at sinegundahan
naman ako ni Breeze, "Here's your gift." Ngumiti lang din si Breeze at inihagis sa
kanya ang isang keyfob na may ribbon agad namang nasalo ni Keegan.

"Is this?" tumango lang si Breeze at agad syang hinapit ng yakap ni Keegan - ng bro
hug ha. I don't know what to call it. Seeing them both like this makes me happy. At
least, I know na hindi ko nasira kung ano mang bond yung meron sila. "Thank you,
Kuya!"

"No prob, bro." Panandaliang humiwalay sa akin si Breeze para i-headlock ang
kapatid at guluhin ang buhok nito. "Nasa Manila yung kotse, if you must ask. It's
good to go, though. Kunin mo na lang."

Parang batang binigyan ng candy yung itsura ni Keegan ngayon. Nag-angat sya ng
tingin at nagtama ang mga mata namin. Sya ang unang umiwas at saka naman kami
lumapit sa mga pagkain.

Nakaamoy ako ng kakaibang amoy na naging dahilan para magsomersault kung ano man
yung nasa tyan ko ngayon. The smell is so foul for my senses, it makes the contents
of my stomach go up.

Oh no! Not now.

"Uh... Breeze, anong pagkain yun?" tipid kong tanong sa kanya at hindi sya
tinitingnan. Pilit kong pinipigilan yung hininga ko dahil any minute, pwede akong
gumawa ng eksena dito.

"Kare-kare, baby. Bakit?

Gusto mo?" Agad akong umiling at ngumiti. "Are you okay? Namumutla ka na naman?"
tanong niya at agad kong hinawakan yung mukha ko, "Ah? Ito ba? Wala ito. Nagugutom
lang siguro ako. Hmmm, tawagan ko lang sila Teyah ha? I'll be back!" bago pa man
sya makapag-respond ay agad akong nagmadaling pumasok sa loob. Buti na lang yung
lugar namin ay malapit lang sa pasukan ng villa.

Agad akong naghanap ng pwedeng paglabasan ng pag-akyat ng laman ng tyan ko pero

wala akong makitang bathroom or anything! The villa's empty dahil halos lahat nasal
abas kaya pinili kong magtungo sa kitchen sink.

Humawak ako sa dibdib ko at nag-heave sa sink.

My hair's in a bun kaya wala akong hirap na itaas pa ito. I just hope na walang
makarinig sa sounds na ginagawa ko dahil nakakahiya at baka sabihin pa kay Breeze.

Baby, wag mo naman akong pahirapan. Mahal naman kita.

May ilang minuto din akong nakatungo doon nang maramdaman kong may nagpa-pat sa
likod ko. I stiffened and closed my eyes. Please don't let it be Breeze. Kahit si
Tita Carol na lang or si Keegan or si FLEUR! Anyone! Just not Breeze... please.

"Okay ka lang ba talaga? We can go now, you know?" narinig kong ng pamilyar na
boses. Oh God, no!

Binuksan ko yung faucet at nag-ayos. Nagtagal akong yumuko at hinilamusan yung

mukha ko. Kulang na lang ibabad ko yung mukha ko doon para hindi ako humarap kay
Breeze.

TUmayo ako at kinuha ang iniaabot na towel ni Breeze. I buried my face in the towel
and I don't want to look at him. "Thea Valeria." Ma-awtoridad nyang sabi sa
pangalan na naging dahilan para tanggalin ko ang tuwalya

sa mukha ko at dahan-dahan syang tingnan.

Nanlamig ako nang magtama ang aming mga mata. Sasabihin ko ba?

"Are you alright? We can leave. Halika na, namumutla ka." Kinabig niya yung braso
ko para mapalapit sa kanya pero I stood my ground. Hindi ako nagpatinag at
tiningnan sya. I guess sooner is the choice.

Now or never.

"Breeze..." I blinked twice before huffing out the breath I was holding. "I have to
tell you something." My voice faltered for a bit and a faint trace of nervousness
can be heard.

Tumawa sya. Siguro dahil na rin sa itsura ko, "You don't have to look like you're
going to commit murder, baby. Pwede tayong umalis anytime."

Pumikit ako. Idiniin ko yung pagkakapikit ko... yung tipong may magic na lang na
makakapagdikit nung mga mata ko para hindi ko na mabuksan ulit dahil ayaw kong
makitang mag-iba yung kulay ng mga mata nya sa mga susunod kong sasabihin,

"I'm pregnant."

Yung dibdib ko kulang na lang ay sumabog sa sobrang bilis ng tibok ng puso ko. Yung
maiinit na palad ni Breeze ay marahas na humiwalay sa braso ko - na naging dahilan
para manghina ang mga tuhod ko at mas lalo pang manlamig na parang kasing lamig ng
isang bangkay.

Please... don't be angry. Hindi pwedeng magalit ka, Breeze. That just can't be!

Unti-unti akong dumilat. I saw him standing in front of me but not really looking
at me. He was in trance, dazed, and his eyes are of dark brown. His eyebrows are
together and his forehead is heavily creased with frown.

My eyes wandered down to his hands.

They were fisted and are as white as paper due to the loss

of blood flow.

His angry.

"Breeze -" he held his hand in front gesturing me to stop whatever I was going to
say.

He looks so lost.

"Are you sure? Are. You. A. hundred. Percent. Sure?" binigyang diin nya yung bawat
salita ng tanong niya. "I took six tests, Breeze! Six...tests for this week!"

Marahas syang sumagot at umiling, "No. You should make sure of it. Hindi pwede. I
am not ready, Thea! I..." matalim syang tumingin sa akin. "Kaya ba ganun yung
tanong mo sa akin last week?" hindi ako sumagot. Naestatwa ako sa bawat sinasabi
niya. Kahit anogn gawin kong pilit na magsalita ay hindi ko magawa. Parang may
nakabarang bato sa lalamunan ko.

"FUÇK!" sinabunutan na yung sarili niya at madaling lumabas muli sa may pool.

No! No... he can't just go! No... kailangan naming pag-usapan ito.

Agad akong sumunod palabas kung saan sya nagtungo. Ang bumungad sa akin ay ang
nagkakasiayahan na grupo ni Fleur. They were beside the entryway at kanya-kanya
hawak ng glasses nila.

Nilagpasan ko ang lugar kung nasaan ang grupo kung nasaan si Fleur. Kahit na sa
bawat hakbang ko eh para akong sinasaksak ng bawat tingin niya. I need to find
Breeze... saan sya nagpunta... We need to talk about this...

Hindi pwedeng mag-walk out lang sya... I don't know what to feel anymore... I
actually can't think of anything but to find him.

Nagpalinga-linga ako sa paligid ko, baka sakaling makita ko sya. May iilang tao na
din ang nakakabunggo sa akin dahil nakatayo lang ako sa isang place. They're
dancing or whatever they are doing to the blasting music.

I can see Keegan talking and laughing

with his friends. Everyone seems to know almost everybody. The parents and whoever
elder relatives they've invited are mostly sitting with each other eating and
chatting.

Ingat na ingat akong naglakad papalayo pa ng kaunti dahil basa ang paligid at nasa
gilid ako ng pool. Pero kahit ano yatang hanap at tingin ko sa paligid ko, wala
akong makitang Breeze. I don't know this place so most probably I'll not be able to
see him.

With a heavy heart, I decided to just go back inside and gather my things up.
Pupunta na ako sa kabila... kung nasaan naghihintay ang mga kaibigan ko. I walked
the same path and came across Fleur's again. With every step, mas lalong lumalakas
yung tugtog and everybody seem to be on the loose. Dahil na rin siguro sa drinks na
isiniserve.

They're jumping and shouting at pilit akong umiwas dahil baka mamaya matamaan ako.

Dun ko lang na-realize na sa pilit mong pag-iwas, mas lalo kang mapapahamak. I
don't know who did it pero naramdaman ko na lang na may bumunggo sa braso ko na
naging dahilan para ma-out-of-balance ako and byu trying to regain my stance, my
foot landed on the slippery tiles. I was flailing my and to somehow find something
to hold on to.

I heard someone mutter a mocking apology before my body slammed against the floor
with my pelvis coming in contact first before my upper portion slammed. Nakarinig
din ako ng iilang ingay galing sa mga nagulat na tao sa paligid ko.

I felt sharp pain against my abdomen and it started to cramp. "A-aaah!" napahawak
ako sa puson ko at nanatiling nakahiga sa sahig. I can't move my body... masakit
yung ulo ko

dahil sa pagkakahampas nito ng kaunti sa sahig.

Habang umiinda ako ng sakit ay may naramdaman ako mainit na likidong dumadaloy sa
may pwetan ko at meron na din nito sa hita ko. Pilit kong binuksan yung mga mata ko
pero umiikot yung paningin ko kaya pilit kong inabot yung crotch area ko to feel
whatever that is.

Bakit... bakit ganito ito. Mainit saka medyo malapot... iniangat ko iyon at pinilit
yung mata kong bumukas.

Dugo.

DUGO YUNG NASA KAMAY KO.

I'm wide awake but why do I feel like I'm in some kind of a nightmare? I think I
just had an out-of-body experience dahil sa nakikita ko. "Oh shit! Oh shit shit
shit shit shit!" narinig kong sigaw ng lalaking malapit sa akin. "Thea? Thea!" this
certain person's shaking me pero wala akong ibang nakikita kundi yung dugong nasa
kamay ko.

I heard them mutter and whisper by themselves. I can feel the stares and even the
hysterical scream of Tita Carol to call an ambulance and to ready the car.

I felt my heart hammered and raced, my eyes started to sting as it seems to just
sink in on me. I slowly looked at the man beside me, "Yung baby ko, Keegan."

Nagsimulang umikot yung paningin ko and I can see black spots everywhere.
Nagdidilim ang paligid...
Parang yung kalooban ko... yung isipan ko -it's all black. I don't think any kind
of light will outshine this darkness hallowed inside me.

**

I woke up feeling weak and in pain; also hearing angry murmurs from those who are
inside the same room as me. Nananakit yung katawan ko especially from

my hips and below. Hindi pa rin ako dumidilat pero naririnig ko sila. I tried
focusing my hearing para maintindihan ko yung sinasabi nila. "The fuçk were you
thinking, Breeze?! Just...ugh!" rinig kong impit na sigaw ng nanggagalaiting si Ate
Pao. I can almost see the veins on her neck straining to just pop out of her skin.

"Isa kang malaking gago. Bwisit ka!" naririnig ko ang iyak ng kambal kong si Teyah.
Nakarinig din ako ng impit na pagpipigil ni Dreigo sa asawa, "Stop it, love.
Makakasama sayo yan!"

I think I heard all hell broke loose kaya dun ko naisipang dumilat at ipaalam na
may malay na ako. They were all caught in the moment na hindi nila ako nakita. I
saw Teyah on my side standing face to face with Breeze habang pinipigilan siya ni
Dreigo by embracing her just below her breast.

Ate Pao looked like she just cried dahil namumula yung ilong niya and then I saw
Breeze... looking like a lost puppy. Nakatungo lang sya at nakatayo sa tabi ko at
hindi gumagalaw.

And then everything that happened went playing back.

His confused, dazed, and angered reaction to my news. Him walking out and me
following after him. The moment I realized I just needed to to sleep and be with my
family - how somebody pushed me and me seeing blood on my hands...

Agad akong napabalikwas ng pagkakaupo at hinawakan ang puson kong nasa ilalim ng
mga puting kumot, "Where's my baby?" marahan kong tanong. Parang naka-slow mo ang
lahat. Alam kong nagmamadali silang daluhan pero ang bagal bagal ng nakikita ko.
It's like my brain's lagging.

I can hear their pleas

to make me calm down.

"WHERE'S MY BABY! Where's my baby....tell me where's my baby... TELL ME!" I was

hysterically crying and tears are blurring my sight. The sobs wracked my body to
the extent na halos hindi ko na maramdaman na may tao nang yumayakap sa akin.

"I'm sorry, baby. I'm sorry." Narinig kong bulong ng taong yumayakap sa akin. I
sniffed and I smelled the familiar scent of Breeze na kung dati ay gustung-gusto
kong maamoy ngayon ay kinasusuklaman ko na.

I willed my arms to push him away hard but my actions were futile. I was too weak,
too sad, and in too much pain - my energy's at its lowest and I don't have the
strength to handle this. I felt his body shake and I can feel his tears on my
shoulder.

"I'm sorry...."

"LUMAYO KA SA AKIN BREEZE! I DON'T WANT TO SEE YOU. KUNG HINDI DAHIL SAYO HINDI
MANGYAYARI ITO! DAPAT HINDI KO NA LANG SINABI. UMALIS KA! UMALIS KA!" Nagsisigaw na
ako at halos ibato ko yung sarili ko out of my bed just make him let go of me.

"No, baby. Just...calm down. Please I'm sorry. Let's face this together, hindi na
kita iiwan. Hindi na kita bibitawan, hindi na ako aalis. Calm down, baby. I love
you." Those three word triggered another bouts of squirming and pushing, "Don't
tell me those words, Breeze! Kung mahal mo nga talaga ako hindi dapat ganun yung
reaction mo! I know you're not ready... AKO DIN NAMAN! Ayaw ko na, lumayo ka sa
akin!!!"

I think I just blurted out nonsense... hindi ko alam kung naintindihan nya yun or
nila dahil kasabay ng pagsigaw ko yung hagulgol. "Tell me where he is. Where's my
baby! I NEED TO KNOW MY BABY'S SAFELY

INSIDE ME. TELL ME!!"

I'd give everything just to hear those words. Alam ko sabi ko hindi pa ako handa
pero hindi! Iba ito! I am ready, I promise I am, God! Let my baby live. He can't
just go this early? God, please... I'd give everything! ANYTHING!

I let my arms fall and cradle my tummy. "Baby, hold on. Mommy's here...baby,
please." Paulit-ulit kong bulong yun habang unti-unti akong pilit na yumayakap sa
tyan ko, "Handa na ako, baby. Tanggap ko na. Baby... baby..."

Nagbukas ang pintuan at humiwalay sa akin si Breeze. "Ms. Herrera?" tawag sa akin
ng isang babaeng boses. "I'm Dra. Malabanan, the doctor assigned to your case."
Nakatungo lang ako at hindi ako tumitingin sa kanya. Ang tanging nakikita ko lang
though my blurry eyes are the ends of her lab gown.

"You were four weeks pregnant... but the baby did not survive, Miss."

"We're very sorry for your loss."

Hindi ko alam na may mailalakas pa yung pag-iyak ko pero dito ko napatunayan na

wala na palang mas sasakit pa sa kumpirmasyon na wala na yung baby.

I feel like my insides are being clawed due to the immense pain I'm feeling.

My baby's dead.

"Everything's okay now, Miss." NO, EVERYTHING'S NOT OKAY! "You can actually go home
by tomorrow morning." The doctor said impassively na parang wala lang na namatayan
ako ng anak.

Nanatili akong nakayakap sa tyan ko and I tuned everything that's being said. Wala
na akong naintindihan sa sinasabi niya - hindi ko alam kung para saan yung check up
after ng ilang weeks. Nawala na din sa isip ko na may kasama ako sa loob ng kwarto.

All I am

thinking of is how my baby is an angel and with Lois right now.

I hope you're happy there with Ninang Loislane, baby.

**

Weeks passed and with every day, mas lalong pabigat nang pabigat yung nararamdaman
ko. Everything is weighing down on me at this very moment, "It's Saskia's birthday,
Thea. Hindi ka ba sasama sa amin?" tanong ni Anne sa akin.

Umiling lang ako at patuloy na hindi nagsalita.

Wala akong kinakausap masyado. All I do is to nod and shake my head, answer in one
word. Since that day, June 6, the longest sentence I've uttered consists of less
than ten words. And ever since that day, sa unit na ako ni Ate Pao nag-stay.

They would always talk to me... coaxing me to open up and let everything that I am
feeling out. Aong gusto ba nilang sabihin? Kailangan ko pa bang ipamukha sa kanila
at sa sarili ko yung sakit? Yung hirap sa bawat paghinga knowing that your child
would never be able to breathe the air the same way you do?

Masakit. Every now and then, I cry. I cry my heart out while clutching onto some
unopened baby socks I found under my bed. I don't where that came from pero baka
nahulog yun nung nagreready ako ng gift para kay Teyah.

"Thea...I don't want to see you like this. Talk to me, please." Pagpupumilit din ni
Kiel na nasa tabi ni Anne. "It's Loislane's -"

"I know, okay. I know! I KNOW! I WOULD GO IF I FEEL LIKE IT. LEAVE ME ALONE! LEAVE
ME!" hindi na sila natinag sa bawat sigaw ko. Nasanay na rin sila dahil dalawang
linggo na akong ganito. Hindi ko alam kung paano nila ako natitiis.

Bumuntong hininga

silang dalawa at parehong nangingilid ang luha na tumayo at umalis sa kwarto ko. I
miss, Loislane. I miss my friends. I miss everyone... pero hindi ko pa kayang
magpakaayos sa harap nila. Maybe after this day, I would will myself to suck it up
and learn how to accept everything.

There's also has been a constant presence of Breeze inside and all over the place.
I know because I can hear them. I can hear him pained and sad. But thank goodness I
never did have to face him. I can't just do it now.

I can hear him sitting outside my door telling me words of encouragement and words
of regret. He keeps on telling me everyday that he would not leave me, that he
loves and he would do anything just get me back. Pero lahat yun, sa araw-araw nyang
sinasabi ay pumapasok sa isang tenga at syang lalabas sa kabilang tenga just like
the wind. I can just feel him, and not see him.

I think lahat sila ngayon nasa birthday na ni Saskia. I don't know what the plan is
pero ang alam ko lang ay bibisitahin nila si Lois sa sementeryo before anything
else.

I looked at my clock and saw that it was just 2pm.

Clutching the blue little socks in my hands, I got ready and started head out to go
to Lois' grave. Anong oras naman na, wala na siguro sila doon.

Nakarating ako sa tapat ng puntod ni Loislane.

Nakatayo lang ako dun for a few minutes before slowly sinking onto my knees, tears
rolling down on my cheek. My hands are pressed over the socks against my heart.
Tinatangka kong ipasok pabalik yung bigat na nararamdaman ko sa bawat minutong
lumilipas.

"I miss you, Loislane.

One year na... one year ka nang wala sa tabi namin." Hawak-hawak ko yung pangalan
nya sa kaliwa kong kamay. "I'm sorry... hindi ko mapupuntahan at ma-greet ng happy
birthday si Saskia, ha? I don't think I can pretend to be happy right now."

"Nandyan ba sya sa tabi mo, Lois?" hirap kong tanong sa mga batong may nakaukit na
mga pangalan niya. "Katabi mo ba sya? Yakapin mo naman sya para sa akin... tell my
baby that I love him....please?" humihikbi na lang ako ngayon. Wala na akong
mailuha pa - tuyong tuyo na yung mga mata ko.

Humangin ng malakas kaya napayuko na lang ako patuloy na humikbi. "Thank you,
Lois." I was like that for awhile nang may tumapat sa akin sa likuran.

"Let's go home, Thea." It's Breeze.

Umiling ako at atuloy nakaluhod sa harap ni Loislane.

Hawak-hawak na nya yung braso ko at pilit akong niyayakap at itinatayo. Nananakit

na yung braso ko sa pagpupumiglas sa hawak niya, "I'll be alright, Breeze!"
Isinigaw ko yun sa mukha niya, "Umalis ka na!" Pilit syang ipinagtulakan ng kabila
kong braso kahit na ang gusto ko na lang talagang gawin ay ang matumba at umiyak na
lang nang walang katapusan.

"Thea..." bigkas nya sa pangalan ko na para bang pago na rin sya sa nangyayari.
"...I will not leave you here." Pilit niya akong niyakap pero nagpupumiglas pa din
ako.

Hinablot ko yung lapel ng "Ano ba sa mga salitang binitawan ko kanina ang hindi mo
maintindihan? Ang gusto ko eh umalis ka! Ayaw kitang makita!" hinampas-hampas ko
yung dibdib niya para tuluyan na syang umalis. Gusto kong ibaling sa kanya yung
sakit na nararamdaman ko ngayon.

I want to physically

crush him thinking it would suffice the hurt I'm feeling deep inside my chest.
Sobrang naninikip yung dibdib ko, hindi ako makahinga. Sobrang ramdam ko yung
pagkadurog unti-unti ng puso ko.

Sa sobrang tagal kong nandito, naubos na yung pwedeng iluha ng mga mata ko. All I
can do is sob and catch my breath. "Thea, let's go..." kusa akong bumagsak sa
damuhan. Grass edge and little pebbles scratching my knees and legs. "Bitawan mo
ako, Breeze! BITAWAN MO AKO! AYAW KITANG MAKITA! AYAW KITANG MAAMOY! NI AYAW KONG
MAKITA YUNG ANINO MO!"

Dinaluhan niya ako sa pagkakasaldak ko sa inuupuan ko, my whole body wanting to

give up on the emotional stress I'm feeling. "What can I do to take the pain away,
Thea?" nanlulumo na rin yung boses nya. I can feel him shaking against me while
trying to hug me.

Hindi niya ako mayayakap dahil nakakapit yung kaliwang braso ko sa balikat nya,
stopping him from going near me. I'm putting him on his place - an arm's length
away from me, away from my personal space.

"There's nothing you can do." Yung boses ko nanginginig sa galit at hinagpis.
"Walang makakapagpabalik ng nawala, Breeze! Kaya mo bang ibalik? Hindi, diba?
Hindi!"

"There must be a way, Thea... we can't end up like this!" he exasperatedly spat on
my face.

"There's no other way, Breeze... we just did. We're here. There's no turning back."

"Thea, let me help. You can't do this on your own! Tell me how I can help take the
pain or even just ease it a bit!" tiningnan ko sya at nangingilid na yung luha sa
mga mata nya.

Tumawa ako ng mapait at masama syang tiningnan. "Dig my heart out, Breeze..."
Seryoso kong sabi sa kanya. "...because that's where the pain is. And no amount of
comfort can ease it! Not even your presence!"

Yun ang totoo dahil kahit anong gawin ko, kahit anong isipin ko, bumabalik at
bumabalik pa rin ako sa mga nangyari nitong linggong to. The way I'm feeling is
much worse than a break-up; much worse than being involved in an accident and have
your bones crushed.

An eye for an eye; a tooth for a tooth.

I could always go for a deep sleep, right? Because right now I'm really, really
tired.

Loislane, can you and my baby just get me out of here? I want to be with you
both... I wanna feel again... I want to smile... I want everything to just end.
Can somebody take the pain away?

Nanghihina na ako. I don't think I can keep my eyes open any longer. Para akong
lantang gulay sa harap ni Lois. Sorry for looking like shit, Loislane.

Wala na akong maramdaman. Para akong walang buto. I can't even talk to push Breeze
away.

"Let's go home, baby. You need to rest. I love you." With those last words, I felt
like I was being lifted into the air.

Ito na ba? Kukunin niyo na ba ako? Yes, please.

PS/AN: Nabasa po yung unan ko dahil dito. Sorry.

=================

000026xx

000026xx

Remember that

Teyah just gave birth yesterday while I was at school - lounging and wasting away
my time after lecturing two laboratory classes.
Hindi niya ako tinawagan or whatsoever... narinig ko lang kay Breeze mula sa labas
ng kwarto ko ngayong umaga. Apparently, tinawagan sya ni Teyah dahil hindi ako ma-
contact.

How can they contact me if my phone's nowhere to be seen? Hindi ko din alam kung
saan ko inilagay yun pero this past six weeks wala akong gamit-gamit na phone. I
will go to school with my lessons planned and my car pero wala nang ibang dala.

I've coped up after breaking down in front of Loislane's grave.

I'm back to normal.

Sort of.

Compliment me for talking and smiling to other people while at school. The sinking
feeling's still lurking somewhere in the dark but I try to suppress them inside. My
friends attempted several times to distract me and be occupied with something else
-only a few were successful enough to make me forget for a little while.

"Valley...?" tawag ni Breeze mula sa kabilang side ng pintuan ko pagkatapos kumatok

ng tatlong beses. We're not okay... yet. I don't know if we'll ever be okay.

Nakita kong bumukas yung pintuan ko at unti-unti ko syang nakita na may dala-dalang
breakfast tray filled with food I will not eat. "Here's your breakfast." Inilapag
niya yung tray sa free space sa tabi ko. He was cautiously

moving around me na para bang mababasag ako kung matamaan niya ako.

Nakahiga lang kasi ako not thinking of moving or doing anything really. Tinapos ko
na kagabi yung mga dapat kong gawin for the class tomorrow. It's my free day kaya
I'm making sure na I am free to do anything I want -which is to just lay down and
sleep all day.

"You should eat, Valley." He's been with me ever since the accident with... our
baby. I'm not fighting him anymore though...Pagod na ako. Napagod na ako sa
pagtataboy sa kanya sa tuwing nakikita ko sya sa loob ng unit ni Ate Pao. Dito ako
nagsstay dahil ayaw kong mapag-isa.
Maybe that's the reason I'm done pushing him away - and all of them. I'm afraid to
be alone - every single time I am alone I feel like darkness was slowly swallowing
me up. Nakita ko syang nakatayo lang sa tabi ko, his hands lay limply on his sides
and he was just staring at me. Iniisip nya siguro kung paano ako lalapitan.

I don't want him near me and touching me except when I am crying my heart out. He
would come barreling through my doors once I start sobbing uncontrollably. Kahit
ilang beses kong sabihin na wag syang papasok, hindi pa rin nya ako sinusunod.

After that, babalik na naman ako sa pagpapaalis sa kanya. I'll close myself off as
if nothing happened - as if I didn't cry. Nitong mga nakaraang araw pag nangyayari
yun, no words would come out and he would just automatically leave me.

He's staying at Teyah's room habang si Ate Pao naman ay nagiging madalas ang pag-
sstay kila Kuya Gage. The last time I talked to her, narinig kong binanggit nya
yung pangalan ni Sigrid pero hindi

ko maaalala kung bakit.

As I've said, wala akong naiintindihan sa paligid ko. Pupuntahan nila ako or
isasama and then magkkwento sila nang magkkwento habang ako nakikinig lang.
Pinipilit nilang maging normal lang yung araw pero kita mo sa mga kilos na ingat na
ingat sila habang kausap ako as if I'll burst out crying while in public or even
we're together.

Nag-iwas ako ng tingin sa kanya dahil narealize kong tinititigan ko na sya, "I love
you." Lumapit sya sa akin at yumuko para halikan yung noo ko. I closed my eyes and
stopped myself from crying - that's what I always wanna do everytime he touches me,
kisses me, or even him just around me -always at my beck and call.

He looks like shit, I can see that. Bakas sa mukha niya yung pagod at pati na rin
yung sakit na marahil ay katumbas din ng nararamdaman ko. Pero wala akong magawa,
sa tuwing nakikita ko sya... naalala ko yung reaksyon nya nang malaman nyang buntis
ako at yung nagyari after ko syang habulin.

Gusto kong magalit... alam ko galit ako.

Pero hindi ko alam kung kanino ako galit. Kay Breeze ba dahil hindi niya natanggap
agad at tinalikuran lang ako ng ganun-ganun which cause me to follow after him?
Baka naman kay Fleur? - sa babaeng sinasabi nilang tumulak sa akin accidentally
kaya ako nadulas at...nakunan. Pero baka sa sarili ko? Dahil hindi ko magawang mag-
move on at harapin kung ano man yung dapat kong harapin.
"I will. Later." Diretso kong sagot habang hinihintay syang lumabas. He sighed and
proceeded to go out.

Sabay ng pagsara ng pinto ang pagtayo ko para makaligo.

Ilang

oras din akong nakahiga dito sa kama after kong makaligo. Wala lang, just staring
blankly at the ceiling. By afternoon, dumating si Mommy.

"Nak? Are you alright?" Dahan-dahang pumasok ng kwarto ko si Mommy kaya nag-angat
ako ng katawan at sumandal sa headboard. Umupo si Mom sa tabi ko placing a hand
over one of my thighs.

I plastered the most sincere smile I can muster, "I'm getting...there." Yun naman
kasi yung totoo. One step at a time dahil hindi ganun kadali ang mawalan ng mahal.
I was devastated with Lois' death, but I was shattered with my baby's.

"It's hard...pero let us tell you na nandito lang kami for you, okay? Whatever you
may feel, you can tell us. Don't lock us out, Valeria."

"I'm just doing it in my own pace, Mom. Hindi ko naman kayo nilo-lock out... I just
need time for myself..." Yumuko ako at pinaglaruan yung mga kamay kong magkasalop
sa ibabaw ng unan na yakap ko. "Carol and Clifford's sending their regards to you.
They're sad about what happened, you know?"

"I know, 'My. They're...after all, the supposed-grandparents, too, of the baby."
Breeze's parents visited me once after I was discharged from the hospital. The pain
was so intense that time that I didn't even had the decency to entertain them
properly.

Hiniwakan ni Mommy yung dalawa kong kamay ko at pinisil, "Your sisters are worried
about you. And your Dad, too."

"I miss all of you." Mahina kong bigkas habang nakayuko. Naramdaman ko
na lang ang init na yakap ni Mommy sa akin, "We miss you, too, Valeria. We miss
you, too." I was not crying, naninikip lang talaga yung dibdib ko.

"Hindi ka ba pupunta sa hospital?" tanong ni Mommy pagkahiwalay nya sa akin at

nakapatong yung mga kamay sa balikat ko. To tell you all the truth, ayaw kong
magpunta sa hospital. I'm happy and thrilled to know that my twin has safely given
birth to my nephew or niece.

"Mamaya siguro, Mommy. 9PM naman last visiting hour, hindi ba? Saka...kilala naman
ako dun. I can go in anytime." Yes, the perks of having parents as doctors. Tumango
lang sya at saka tiningnan ako ng may makabuluhan, "How about Breeze?"

"One step at a time, Mommy." Pag-iiwas ko ng tingin. Humigpit ng kaunti yung hawak
ni Mommy sa balikat ko sa sinabi at sa ginawa ko. "Kung gaano ko katagal na
nandito, ganun na rin syang katagal nag pinagsisilbihan ka, Valeria. He doesn't
want to go far from you, you know? Ilang beses na namin syang pinapauwi at ilang
beses na rin syang kinausap ng mga kapatid at kaibigan niyo... pero ayaw niyang
magpatinag."

"I know." Matipid kong sagot sa haba ng sinabi ni Mommy.

"Don't you think you're being a little too unfair to him? Give him the chance,
Valeria. Sabay niyong harapin ito."

Kanino ba kampi si Mommy? Sa akin o kay Breeze? Bago ko man maitanong yan, pinutol
na nya ako - "Wala akong kinakampihan, anak. It's just that you're hurt, he's hurt,
and you're hurting each other.

You, in particular, hurt yourself and him at the same time, Valeria. Aren't you
tired?"

"Mom..."

"I know, okay... I know... just think about it. We only wants best for you - what's
going to make you happy."

"Alam ko yun, Mommy. I'll be there...in time."

I just hope I won't get fed up with their constant pity and words of wisdom.

**

Pagkapark na pagkapark ko sa labas ng hospital, nakita kong papalabas ang mga

kaibigan ko. Buti na lang nasa malayo ako nakapark. I can see them all smile and
bade goodbye to each other. Magkasamang paalis sila Ate Pao at Kuya Gage - si Dalli
naman ay buhat-buhat ni Kuya Gage dahil ito'y tulog at parang pagod na pagod.
Nakita ko din si Jett at Gray na humilay dahil nasa kabilang side sila nakapark
samantlaang sila Amelle at Anne ay sumakay sa kotse ni Kiel. Hinintay ko muna
silang isa-isang makaalis bago ako bumaba at magtuloy sa kung nasaan si Teyah.

Mabagal akong naglakad papasok. May iilang bumabati sa akin, I guess they don't
know what happened. Kaya todo ngiti sila at ako naman eh tumatango lang sa kanila.

The smell of the hospital that lingers all over is wretched for me. The sterility
of the building gives me the creeps and hollows my heart.

Imbes na mag-elevator ako, I took the stairs and went up the 5th floor. Nandun kasi
yung room niya. I wonder what her baby is - whatever gender that may be, I'm sure
it's lovable and cuddly.

Few more huffs and steps, I reached the floor and immediately looked for her room -
520

Nakarating ako sa tapat ng kwarto niya.

My hands froze midway in opening the door and suddenly asked myself if I should
really do this. Nanlalamig yung katawan ko at at yung dibdib ko ay nagtatalo ang
pakiramdam. It feels heavy but it beats fast against my chest.

I put my free hand inside the pockets of the hoodie and clutched onto the baby sock
I've come to take with me ever since.
First things first... If I really want to feel normal again, I need to face this
baby and my twin - basically, the whole dragon family.

I slowly crept inside the dimly lit room. Nakita ko sa loob ng kwarto ang nakapikit
na si Teyah sa ibabaw ng bed nya habang nakaupo sa couch si Dreigo pero nakatalikod
sa direksyon ko. "Hi." Sabi ko ng mahina. Agad na napalingon si Dreigo at ngumiti,
si kambal naman ay dahan-dahang dumilat, "About time you got here."

"Uhm...sorry, busy...sa...ano...school." I darted my eyes everywhere at narinig

kong natawa si kambal, "I miss you." Sabi niya bago iangat ang mga kamay para
ayaing yumakap sa kanya. Hindi naman ako nagdalawang isip dahil namiss ko naman
talaga siya. First time ito na umalis ako sa bahay na mag-isa at hindi school ang
pinupuntahan.

Nang maghiwalay kami sa pagkakayakap, nilingon ko si Dreigo at may hawak-hawak na

baby. My eyes zeroed in on the baby, "Her name is Devonne Aniela, Thea." Sabi ni
kambal pero hindi ko sya tinitingnan.

Nakita kong inilapit ni Dreigo sa akin si Devonne pero nanatiling nasa side ko yung
mga braso ko, "Hold her." Dreigo thrusted their baby to me kaya wala akong nagawa
kundi hawakan sya.

I folded my arms and cradled the small baby against my chest.

Thousand thoughts kept running inside my head.

Ganito rin kaya kaliit yung baby ko kung naipanganak ko man sya? Would the baby be
a he or a she? I would probably like a girl as a first born pero naisip ko na, mas
maganda sana kung lalaki diba? So that he'll protect his younger siblings when the
time comes...

I kept my eyes trained on Devonne. Her lashes are so long it lay think against her
cheeks because her eyes were closed. Her hair's thick and is black with traces of
being curly in place. Nananakit na yun batok ko sa kakatingin sa kanya but I was
enthralled with how small she is. "She's so...small."

My heart began to feel heavy and my eyes started to sting. Itinaas ko yung kamay ko
para sana haplusin yung chubby cheeks nya nang may marinig pa akong isang baby. I
whipped my head up to look at Teyah while seeing Dreigo gathering another bundle
out of one of the two nursing beds.
"Y-you have...t-twins?" nanginginig yung boses ko. "Oo...nagulat din kami nung
nanganak ako. Dalawa sila. Devonne hid behind her brother when we did the scans."
Kinuha ni Teyah si Devonne mula sa braso ko at agad na pinuntahan si Dreigo.

Sinilip ko yung hawak-hawak nyang baby. "He's beautiful." Bulalas ko nang makita ko
ang slightly frowning face nito isa, "He's Therron Verchiel." Bigkas ni Dreigo
habang yung ngiti nya ay

abot na hanggang likod yata ng mukha niya.

I asked him very slowly, "Can I hold him?" ako na mismo yung nagpresinta. There's
something with this baby that just pulls me to him. Dreigo just nodded and
immediately handed Therron over.

Once I felt him against me, the water works started to go full force. Parang lahat
ng sakit nagbalik lahat - my baby's gone in exchange of two beautiful pure souls.
How lucky are they, hmm?

I touched his pinkish cheeks at smoothed the thick hair on his head. He looks
exactly like Devonne - but with slightly brown hair shining against the light. Do
protect your sister at all times, Therron." Bulong ko sa kanya habang pinipilit na
pigilan yung luha sa pag-agos.

I heard a sob coming probably from Teyah, "Don't cry, Thea. Wherever your baby
is...we all know he or she is happy." Ramdam na ramdam ko yung hinanakit na
nararamdaman ni kambal, "Come back, Thea... come back.

I've been out of my wits and I've neglected all of them this past weeks. Tiningnan
ko sya at napansin kong wala na si Dreigo. "Hindi mo naman kailangang haraping mag-
isa yan, kambal. Ano pa't naging kambal tayo? I can feel you hurting even if you
won't tell us."

Twin connections and shit.

"I..." I stuttered and willed myself to not blurb things out. Lalo na't pigil at
impit na lang yung iyak ko. Bilib din ako sa pamangkin ko, hindi natitinag kahit na
nanginginig na yung katawan ko sa pag-iyak.
I stared at Therron one last time before deciding to just go and leave.

"I...don't know." Dahan-dahan ko syang ibinaba sa nursing

bed nya. "Ginagawa ko naman lahat, kambal. You see? I've been going out with you...
I smile now. I...I...I am here, hindi ba? God knows how hard I try to be back on
track. Just like how I did with Lois' death... but this is different." Magsasalita
pa sana sya pero agad ko itong pinutol, "I know you're tired. I should get going.
I'm really happy for you, kambal. They're...beautiful. Congratulations." I gave her
my sincerest smile I've ever mustered ever since, "I love you and I miss you. I
promise...I'll be back." Tears still running down my cheeks, I turned around and
started going out.

My hands are on my mouth, suppressing the sobs I'm making. Dahil sa pagkafocus ko
dun sa kambal, hindi ko namalayan na kanina pa may nakatayo sa may pintuan.

"Valley..." I looked at Breeze in his pants and snug black v-neck shirt. His face
was wet with tears, his eyebrows knit together in a frown... hands locked behind
his neck, his jaw ticking as if he's grinding his teeth.

"B-breeze..." and for the first time after how many weeks I acknowledged his
presence. "...excuse me." I side-stepped and went for the door handle pero hindi
niya ako pinadaan, "Can we talk?" hinawakan nya yung braso ko na nakastandby sa
pintuan.

"I can't do this right now, Breeze." Nakatayo lang ako dun at hindi ko sya
tinitingnan.

"Valley...please..." pagmamakaawa nya pero hindi ko talaga kaya. Umiling ako.

I need to get away. Get out, be in school all day, forever.

Ipinunas nya yung mga kamy niya sa mukha niya, "One hug. Just one hug...Valley." He
pleads, indicating his defeat in coaxing me to talk.

Ibinaba ko yung braso ko at tumango. Ilang segundo ang lumipas, naramdaman ko yung
init ng mahigpit niyang yakap. Napahagulgol ako lalo... dahil... gusto kong ibalik
yung yakap niya pero hindi ko magawa.
Hindi ako makahinga sa higpit ng yakap niya pero hinyaan ko lang sya.

He moved his head to my temple and kissed it tenderly before putting it against my
lips, "I love you. Please always remember that."

I love you, too.

=================

000027xx

000027xx

Start anew

"Mam Herrera, ano po ba ulit gagawin dito?" lapit sa akin ng isang second year
student na hawak-hawak ko ngayon. Ilang beses ko naman nang sinabi sa kanila kung
anong gagawin pero hindi mahilig makinig itong mga batang ito. Malapit na matapos
ang sem eh hindi pa din alam ang mga katagang: Read the instruction.

"You should draw and label the parts of the flower. Yun lang. Wag na kayo mag-
aalala dun sa color. Kanina ko pa sinabi yan." Mahinahon kong sagot sa kanya. Ito
kasing lalaking ito ang pinakamakulit sa buong klase. "Sabi ko sayo ganun lang eh!
Umupo ka na nga dito!" sigaw ng isang babaeng kasama nya sa nakabilog nilang mga
upuan.

Nagtawanan pa yung iba nilang kasama at napakamot na lang sya ng ulo. Pinagdala ko
kasi sila ng bulaklak ng Gumamela at ipina-identify yung parts. Yun lang naman yung
activity nila since last meeting, hnaggang ngayon hindi pa tapos.

Kids these days.

Nakaupo lang ako sa desk ko sa may platform sa harap ng mga estudyante habang
nagbabasa ng readings dun para sa exam namin next week. Ginawa kong busy ang sarili
ko para may iba akong pagkaabalahan kesa sap ag-iisip kung paano makaka-move on.

Ang pag-move on kasi kusa yang nangyayari. Hindi pinplano, kusang dumarating. Once
your heart and your mind's ready, it would heal itself and you'll be free. Konti na
lang, puso...kapit pa.

As time went by, unti-unti ding natapos ang mga estudyante ko at yung mga nasa
harapan ko ay nagkkwentuhan lang. Pero mukhang hindi masaya ang pinag-uusapan nila
dahil halos maluha-luha

na yung isa.

Bakit parang ang lakas ng pandinig ko ngayon? Nahahagip ko kasi yung pinag-uusapan
nila kaya napatigil ako sa pagbabasa ko. Nakatitig na lang ako sa laptop ko at
nakikinig na sa kanya.

"Tatlong buwan na." mahinang bulong nung student na binibigyan ng advice.

"Three months na wala ka pa ring progress?! Saka ano yung nababalitaan kong nasayo
pa din yung mga binigay nya? At nakadisplay pa sa kwarto mo! Pati pictures!" Hindi
ko sila tinitingnan talaga, nakasilip lang ako. Nakikita ko kasi sa peripheral
vision ko yung itsura nila. Pareho silang nakayuko at nakahunch, parang sobrang
sikreto nung pinag-uusapan nila.

Kinabog ni Student 1 yung desk ni Student 2 dahil sa sinabi nito. "Kanino mo

nalaman yan?"

Hindi sya pinansin nito at nagpatuloy, "How can you move on if you surround
yourself with things that make you remember?" Agad kong tiningnan yung seat plan na
iniabot sa akin ng class mayor nila nang dumating ang second week ng klase - it was
required for every class to hand over seat plans once na naisaayos na sila. Pero
according to some of the other professors, hindi lahat sumusunod. Itong Block 6
lang ang nakakumpleto sa pinapagawa sa kanila.

I looked over where they were seated pero hindi yata sila nakaayos ng upo at
occupied ang ibang upuan sa likod dahil sa paggrupo grupo nila sa paggawa ng
manual. Nakita ko yung picture nung nagsasalita at nagbibigay ng advice - Si Ms.
Munoz at si Ms. Ongpauco.

"What should I do? What do you want me to do? Ang hirap kaya!" sigaw ni Ms. Munoz
pertaining dun sa pag-keep nya sa pictures at mga gamit na ibinigay. Ms. Ongpauco

sighed, "Look at it like this." She squared her shoulders and huffed out a breath,
nag-isip din sya sandali.

"Kunyari sa library - if maingay dun sa lugar mo...anong gagawin mo dapat?"

"Sasawayin sila?"

"HINDI. Aalis ka. Kasi kung nasa library na sila at alam nilang hindi dapat mag-
ingay pero nag-iingay pa rin sila, anong magagawa ng pagsaway mo diba? Might as
well leave and find another place to start anew." Nakatanga lang sa kanya si Ms
Munoz, "Bakit tayo napunta sa library?" nakasimangot na nitong tanong.
"Okay...kung hindi lang kita kaibigan, baka nasapak na kita. Napakabagal ng
connection mo!" napangiti ako sa panandaliang pag-aaway nila. "Ganito kasi nga!
Naalala mo yung sinabi ko na how can you move on if you're surrounded by things
yadayadayada?" Tumango lang yung isa. "Tapos sa library?"

Nag-explain pa sya na may connection dun sa pinupunto nya - napakadami pa nyang

ginawang example. Pero may isang tumatak sa isipan ko na hindi ko inakalanag
makukuha ko sa estudyante ko.

"Leave. Hindi pwedeng magkasama pa rin kayo sa iisang apartment. Oo, magkahiwalay
kayo ng kwarto. Pero you're within each other's spaces! Paano kayo magmove-on? Alam
ko mag-best friend kayo at legal kayo sa mga magulang niyo pero ano bang gusto mo?
Masaktan araw-araw? Hindi kayo nagpapansinan, for heaven's sake! How can you move
forward?"

Well, it struck.

What if yun lang yung natatanging paraan para maibsan yung nararamdaman namin? Kung
kami naman talaga, kami pa rin sa huli. Oo nga, tama nga yata si Ms. Ongpauco - I
should leave. I'll pack my things up and maybe

rent an apartment.

My phone beeped kaya nawala yung atensyon ko sa mga estudyante ko.

From: Hangin

Got to do something. Be back in a week! I love you.

Hindi na ako nag-abalang magreply dahil nakasanayan ko na rin namang walang hawak
na phone. Hindi ako ang nakahanap ng phone ko, kundi si Amelle. Nakita niya sa mga
gamit kong dala-dala noon sa Antipolo.

They were at Ate Pao's unit last week, moving around me - cleaning, cooking,
talking, whatever they can. Nagpatulong kasi si Ate Pao na linisin yung unit nya
pero hinayaan lang nila akong matulog at mahiga doon. They would occasionally barge
in my room and sleep on my bed or para lang makipagkwentuhan.

Tumunog ang bell at agad silang tumayo sa kanya-kanya nilang upuan para tumayo. May
iilan namang nanatiling nakaupo at frantic na nagkukulay at nagsusulat sa mga
manual nila, "Okay class!" Medyo malakas kong sabi sa kanila dahil nagsisimula na
silang umingay. Para silang mga inapuyan sap wet sa hindi pagkandugaga sa gagawin.

"MA'AM!! Wait lang pooooo!" Sabay-sabay nilang sigaw. Napatawa ako habang isa-isa
ko na ring inaayos yung mga gamit ko. "Oo. Next meeting niyo na ipasa yan. First
minute ng klase dapat nasa ibabaw nay an ng desk ko, okay?"

Para silang tinanggalan ng mga tinik sa dibdib nang nanghihina silang bumuntong-
hininga. "Thank you, Mam!" sigaw nila at ngayon ay nakangiti na sa akin habang
nililigpit ang gamit. Nagpaaalam na rin silang lahat dahil madilim na ring ang
paligid - 6pm na kasi. Last class ko na ito at last class na rin yata nila kaya
kasabay ko silang naglalakad

sa hallway.
Dadaan pa ako sa faculty pero uuwi na din ako after nito.

Pagkarating ko sa faculty, nag-ring bigla yung phone ko kaya agad ko iyong kinuha,
"Thea! Free k aba tomorrow?" Napasimangot ako at sandaling tiningnan yung phone ko
- Kiel

"Hindi eh."

"What! Freeday mo kaya." Ayana ng mga kaibigan ko, magtatanong tapos hindi
maniniwala.

"May gagawin ako."

"Anong gagawin mo?" Maglilipat ng bahay, aalis, lalayo.

"May kailangan akong tapusin na i-check na manuals and gagawa ng exams." Nakaipit
na ngayon sa pagitan ng tenga at ng balikat ko yung phone ko dahil patuloy ako sap
ag-aayos ko sa desk ko.

"Ay. Okay, sige! Will go there next week, ha? Or maybe the week after kasi. We're
still busy." Okay lang ako ng okay sa mga sinasabi niya kahit na alam kong
pagdating nila dun wala na ako. Sana lang may mahanap ako na maayos na apartment na
pwedeng pag-stay-an.

Time to go pack!

**

Hindi ko alam kung tama ba itong ginagawa ko. I know I'm getting there...but can
leaving really solve my problem? Can I move on and start fresh by leaving?

I'm having second thoughts pero naalala ko yung sinasabi ng estudyante ko, How can
you move on if you surround yourself with things that can make you remember?

Leave. Start anew.

Tama bang makinig ako sa mga binitawang salita ng estudyante kong iyon? Ano ba
kasing karanasan nya sa moving on? Hindi ko rin naman malalaman kung hindi ko
masusubukan.

I must try everything to stop the pain. I don't know

if I can do it...pero sana worth it ito.

I stopped my car packed with the essential things I need - clothes, toiletries,
shoes, books - whatever I can stuff inside my bags and this car. Sana yung makita
kong apartment ay fully furnished na para hindi na hassle.

Ang tanging nakakaalam lang ng pag-alis ko na ito ay si Mommy and she supports me
with every decision I make. Kung ano naman daw ang makakapagpagaan ng kalooban ko,
gawin ko. Kaya ito ako, sa sementeryo.

This would be the last time I'll visit this grave - not until her anniversary
again.

May kailangan lang akong iwan sa tabi ni Lois.

Bumaba ako at nagtungo kung nasaan ang puntod niya. I can still see the uneven
grass I picked up when I broke down here. Yung time na patong-patong yung sakit na
nararamdaman ko - na wala akong nakikita at naririnig at nararamdaman kundi yung
hinanakit at lungkot ko.

Ibinaba ko yung mga bulaklak at lumuhod sa tapat. "Hey." Inilagay ko yung kamay ko
sa bula ng jacket ko at kinuha ang nasa loob nito. "May iiwan lang ako dito." Ilang
minuto ko pa sigurong tinitigan yung blue sock na yun bago ilagay sa ibabaw ng
pangalan ni Lois. "Alagaan mo sya, ha? Wag mong pababayaan." Hurt was starting to
bubble up in my chest. Kahit ilang beses ko mang ito, hindi naman siguro mawawala
yung sakit.

Mananatiling nakaukit yun sa puso ko - parang sugat na nag-iiwan ng peklat. It's a

scar I'll never have the chance and the strength to chase away.

"Someday...someday, I'll see my baby, too. But until that time, iniiwan ko muna
yung pangagalaga sa iyo pati na rin kay God." Nakatulala

lang ako sa harapan ko. Sa malawak na lupa kung saan nakahimlay ang mga mahal sa
buhay ng iba't ibang tao.

Napahawak ako sa dibdib ko, "Mahal na mahal kita, baby ko. I may not have seen you
but I know I love you and I'll continue to love you." Huminga ako ng malalim at
nanatili lang na nakaupo doon. Basking in the morning sun...feeling the warmth from
the heavens. Para ko na ring naramdaman yung yakap ng anak kong ngayong anghel na.

"Thea?" nagulat ako sa nagtanong mula sa likod ko. Ngayon ko lang napansin yung
anino ng lalaking nakatayo sa likod ko.

Dahan-dahan akong lumingon. Medyo nasilaw pa ako dahil sa tingkad ng sikat ng araw
pero naglakad sya papalapit sa akin at nakita ko si Gray. "Hi, Gray." Matipid kong
bati at ngiti sa kanya bago bumaling ng tingin sa aking harapan.

"Anong ginagawa mo dito?" Tanong ko sa kanya nang makita kong naka-black suit sya.
Mukhang papunta pa lang sya sa office niya sa Makati. Halos pareho kasi sila halos
ng buhok ni Breeze. Makikita mo din yung pagkakamukha nila - marahil ay nakuha nila
yung kagandahan ni Tita Carol - lalo na kapag ganitong naka-sideview.

Matangos ang ilong ni Gray, may well-defined jaw din sya. He also has long and
thick eyelashes na talaga namang kinaiinggitan ko noon pa man.

Maputi si Gray na syang nagpatingkad pa lalo sa mga mata nyang kulay gray din -
nakuha nya siguro sa Ama niyang may lahi. I wonder how his brothers look like.
Those gray orbs reminds me of wolves though - parang yung mga mata ng husky?
But...I really don't know how to describe it pero kulay gray yung mga mata nya.

Nakita ko yung malungkot

nang humarap sya sa akin.

"May binisita lang."

"Dito? Sino?"

"Hmmm...someone important." pareho na lang kami ngayong nakatingin sa kawalan.

"Where are you going?" bigla nyang tanong.

"Somewhere. I'm gonna look for an apartment." Napatingin sya sa akin na para akong
nababaliw kaya tiningnan ko lang din sya at ini-straight yung mga legs ko sa harap
ko. "I need space, you know? From everything."

"Sorry for your loss, Thea..." may nakatagong lungkot sa boses nya. "Have you ever
lost something or someone so important to you, Gray?" walang abog kong tanong sa
kanya.

"Yup..." he dragged out his answer, "In this very same day, three years ago."
Napatakip ako sa bibig ko at nanlaki ang mga mata. It's September 2! "Sya nga yung
binisita ko ngayon eh." Ngumiti sya at saka tumayo.

He offered his hands and lifted me off the ground to stand, "You want to stay in my
house? Habang wala ka pang nahahanap na apartment? Mahirap maghanap ngayon nyan
lalo na kung gusto mo eh fully furnished."

"T-teka..."

"Alam ko, ganyan din ako noon. Sa Amerika nga lang." he shrugged at saka pinagpag
yung pants nya na may mga dumikit na grass. "Ha?"

"Sabi ko sa bahay ka na mag-stay. I know what happened, Thea. I was there. I know
why you're leaving. I actually know how it feels. I'm offering it as a friend.
Beside, I'm like a Kuya to you. Ever since nakilala ko kayo, hindi na tayo
nagkalayo."

"You know?" ngumiti lang sya at inakbayan ako, "I know everything from the start.
Nandun ako sa kitchen nang sabihin mo kay Breeze na buntis ka. Nandun ako at ako
ang tumawag ng paramedics."

Natahimik lang ako at tumingin

sa kanya. Tama naman sya. Sa tinagal naming kilala si Ck, ganun na din namin sya
katagal kilala. He may have left the country sometime in the past, hindi pa din
nawala yung communication namin sa kanya lalo na't kaibigan siya ni Ck at kaibigan
din siya ni Jett.

We're not that close pero lagi silang to the rescue ni Jett at Gray kapag may
problema kami. Just like how older brothers would react - lalo na sa amin mga
babae.

"You're safe with me, Thea."

"Can I call you Kuya Gray from now on?"

"Sure...sure."

At dun ako sumang-ayon sa offer ni Kuya Gray. Dahil tamad akong maghanap ng
apartment at alam ko namang malaki ang bahay ng isang ito. Dun na lang ako sa
pinakalamayong room ppwesto. "May bayad ba ito?"
"Wala. Feel free to use the house. Matagal na rin naman akong mag-isa dun."
Pinisil-pisil pa nya yung balikat ko at saka binigay sa akin ang isang susi.

"Ito yung susi. Ipapasundo kita kay Eddie at Manang Seny sa labas ng subdivision."

"Hindi ko alam yung lugar niyo!"

"Tatawagan kita. Once you're on the highway, tatawagan kita for directions. Go no,
little sis. I don't want you crying here. Dun ka sa bahay!" pagbibiro pa nya tulak
sa akin papasok sa sasakyan at saka binantayang i-start yung kotse.

"Hindi mo sasabihin sa kanila na dito ako nags-stay sayo?"

"Hindi."

"Kahit kay Ate Pao? Kahit kay Ck? Kahit sa lahat ng kaibigan natin?"

"Hindi nga."

"Lalo na kay Breeze?"

"Oo nga."

"Promise?"

"Pero isang linggo lang. Get a grip. Mas sasaya ka nun." Sumimangot sya at umiling.

"KUYA GRAY!"

"DRIVE, THEA! DRIVE."

Matiim nyang sigaw mula sa kung saan man sya naglalakad. "OO NGA. AYUSIN MO BUHAY
MO." At tuluyan na syang nawala sa paningin ko dahil bigla na lang syang lumiko

**

"Hinahanap ka nila." Bigkas ni Kuya Gray sa likod ko kaya nahulog ako mula sa
pagkakahiga ko sa malaki nyang sofa na nasa malawak niyang living room habang
nanonood sa isang malaking plasma TV.

Lahat ng gamit at kwarto sa bawat bahay nya na ito ay malalaki at malalawak. Para
akong nasa mini-castle.

"Bakit naman?" tanong ko habang minamasahe yung likuran ko. "Don't use that tone on
me. Kahit anong gawin mo alam kong namimiss mo na sila. Lalo na si Breeze."

Sumimangot ako at sumagot, "No..."

"Thea."
"Hindi nga. Sige na, papasok na ako sa kwarto ko. Konti na lang, hahanap na ako ng
apartment. Nakausap ko na yung isa sa mga kasama ko sa class sa masteral, may alam
daw sya."

"Sabi ko...get your shit together. Don't do this, Thea. Kailangan mo matanggap muna
lahat."

"Tanggap ko na - ngayon-ngayon lang. Kuya Gray.... Please." Bumuntong hininga ako

at napasabunot sa buhok ko.

"You're not happy." Yun yung huli kong narinig na sinabi niya bago ako tuluyang
makarating sa loob ng kwarto ko at bumagsak sa kama.

Paano nga ba ako sasaya kung sa ilang araw na wala ako sa unit ni Ate Pao eh ang
hinihintay ko paggising ko ay yung mga bati at pagkaing dala-dala ni Breeze? Yung
mere presence lang nya sa loob ng unit eh isa na sa mga dahilan para mapakalma ako?
Kahit ayaw ko syang makita or malapitan - na hanggang titig na lang ako sa
retreating back niya everytime I peek outside to see him go to work and manage the
resorts they have.

Oo, lagi namang ganun.

Pumapasok ako pero lagi akong tulala kung hindi ako nagtuturo. Hindi din ako
nakikinig sa masterals classes ko. Ni hindi ko nga alam kung paano ako nakakaalis
ng bahay ni Kuya Gray.

Bumukas yung pintuan ng kwarto ko at nakita ko si Kuya Gray.

"Sasabihin ko na kung nasaan ka." Yun lang yung sinabi niya at saka sinara ulit
yung pintuan. I scrambled out of my bed at hinabol si Kuya Gray.

"HINDI NA KITA TATAWAGING KUYA. GRAY! GRAY NO! PLEASE."

"No. Tatawagan ko na sila Anne."

"BAKIT! WAG. AALIS NA AKO, BAHALA KA."

"Gusto mo ba si Breeze tawagan ko?"

"NO! LALONG HINDI!"

"Talk to me."

"You wouldn't understand." Bumaba yung boses ko.

"I assure you, I will understand it."

"Paano?! Bakit?! Nawalan ka na ba ng anak? Gray! Hindi mo alam yung nararamdaman

ko. Dapat pala hindi ko na tinanggap yung offer mo na dito mag stay kung pipilitin
mo lang din ako mag-move on agad-agad. Don't you know the motto: One step at a
time?"

"OO! Oo, nawalan na ako ng anak. Three years ago! Three fuçking years ago pero
tuloy ang buhay, Thea. Tuloy pa din! Saka paano ka magmomove on kung mahal niyo pa
rin ang isa't isa?! Paano ka makakamove forward kung yung dapat mong inuunang
iresolba ay tinatakbuhan mo? Thea, sabihin mo."

And with that he stormed out of the hallway going to his room. He slammed his door
na sa malamang ko ay rinig sa napakalaki nyang bahay.

And I was left out here...hand on my mouth...

Feeling like a shitty fool.

**

ANO TINGIN NIYO MAGIGING ENDING NITO?

=================

000028xx

000028xx

Keep

Ilang araw na simula na nung masigawan ako ni Gray at hanggang ngayon ay hindi niya
ako pinapansin. It's either sobrang gabi na sya uuwi or hindi talaga sya uuwi ng
bahay. Ilang beses kong sinubukang abutan sya pero no use - hindi kasi magkatugma
yung schedule namin at kapag hinihintay ko sya sa napakalawak nyang sofa ay
nakakatulog ako.

I was so insensitive. Hindi ko man lang inisip na hindi lang naman ako ang taong
akaranas na mawalan ng baby. Feeling ko tuloy ang sama-sama kong tao at kaibigan.
Siya na nga lang yung tumutulong tapos ganun pa ako sa kanya.

"Hey." Narinig kong bigkas ni Gray sa likod ko. Agad akong napalingon at tiningnan
sya. He looks fresh as usual pero may makikita ka pa ding lungkot sa mga mata nya.
Dahil yata dun sa pagpapaalala ko sa nawala nyang baby.

"Sorry." Agad kong sabi nang mapag-isipan nyang umupo at tumabi sa akin sa
balkonahe ng bahay nya. Pagkarating ko galing sa half-day kong pagtuturo sa
university ay dito na ako agad tumambay. Nasa harap ko ngayon ang laptop ko at
iilang papers na dapat i-check and muling basahin.

Ito yung pinakapaborito kong pwesto ng bahay ni Gray. Dahil may ibang pakiramdam
yung mga hangin na humahampas sa akin dito. Para banag nasa probinsya ako. Kahit na
marami-rami na ring sasakyan ang nakikita kong pabali-balik sa kalsadang nasa
harapan lang.

"For what?"

"For being insensitive. Reminding you about..." napatigil ako at tiningnan sya ng
kaunti sa gilid ko. Tumikhim ako at nakita kong ngumiti sya ng malungkot,
"...about...uhm,

your baby."

"It's alright, Thea. I always remember him anyway." Nakangiti sya pero umiiling sya
sa akin. "Him?"

"Our baby...was a boy." Napasinghap ako when realization dawned on me. "Oh my
gosh." It's either still born, malaki na nang makunan or nakita pa nyang buhay at
humihinga ang anak niya.

Any of the choices...I know it would've been painful just the same.

Gusto kong itanong kung anong nangyari, bakit nangyari, nasaan yung babae...kung
nabuntis lang ba nya yung or girlfriend nya yun. Pero hindi ko magawang magsalita
dahil ayaw ko namang maging nosy or something.

"She was my fiancé.: Pagsisimula ni Gray nang makasandal sya sa chaise. Ngayon ok
lang napansin yung alak na hawak-hawak pala niya. "Necessary ba yung alak, Gray?"
nag-aalangan kong tanong.

"Hindi ko uubusin, promise. I now have control over it." But I doubt it. I know
Gray gets his strength in liquors in the past. Ngayon ko lang sya ulit nakita na
ganito. I'm picking on my nails at nakatingin lang kung saan-saan - waiting for him
to continue.

Lumipas pa ang ilang minuto bago sya magpatuloy, "I loved her with all that I had,
Thea." Uminom sya ng marami mula sa dala-dala nyang baso. "We were the best of
friends before we knew that we were more than that. We all had it planned. Long
engagement, we'll wait for a year or two - until she fell pregnant." Unti-unting
nag-iiba yung tono nya - unti-unting nababasag.

"Napagdesisyunan

namin na hintayin lang syang manganak at magpapakasal na kami. We changed our plans
but it was all panned, nonetheless. We were happy - In bliss. It was all perfect."
He smiled at whatever he remembered.

"We basked in the day's perfection that we forgot how nothing's really perfect. The
day after we knew what we were having, she had the miscarriage." My chest started
to feel heavy and I was already sniffing and was stopping my eyes to shed any tear.

"Hindi namin alam kung anong ginawa naming mali pareho. We were careful...so
cautious of everything regarding the pregnancy pero sadyang hindi naging makapit
yung baby. He gave up on us that's why both his parents decided to give up, too."

Lumunok ako at nagsalita, "Bakit hindi kayo lumaban? Totoo bang mahal niyo ang
isa't isa? Hindi ba dapat pag mahal mo ang isang tao, ipaglalaban mo sya?"

Gray sadly brought his brows up and shot me a look, "Now ask yourself the same
question, Thea." Bigkas nya at bumaling ulit ang tingin sa harapan. Natahimik ako
at parang walang narinig dahil sa sinabi niya.

"Nakikita ko yung sitwasyon ko sa inyong dalawa three years ago - and I don't want
you two to end up the same as Janella and I." Napatingin ako sa kanya. "Janella's
the name of your ex-fiance?"

"Janella Mari Cruz-Montano."

"She's...married?"
"Last year lang. I attended that one." Hinampas ko yung balikat nya at pinanlakihan
ng mata, "Masokista ka?" natawa sya

a parang ang laking joke nung sinabi ko.

"Hindi. I am actually happy for them, for her. At least she already has someone to
make her happy and whole again. What's meant to be is meant to be."

"Paano ka? How are you feeling?"

"Stop asking me and start thinking about you and Breeze's situation." Kumunot yung
nook o at halos hampasin ko sya ng laptop ko sap ag-oopen na naman ng about kay
Breeze. "We both need space. Sa tamang panahon, magkakausap din kami."

"Kailan ang tamang panahon, Thea? Kapag naging permanente na yung space sa pagitan
niyo?"

"Gray..." sabi ko habang isa-isang nililigpit ang gamit ko para pumasok na sa

kwarto ko. I want to sleep, information overload na naman. Ang magkapatid na ito ay
pinapasakit ang ulo ko. "I'm trying to help here. I don't want to see you like
this. Anong gagawin mo? Magmukmok? Walang magiging progress yun, Thea. Ayaw kong
magaya ka sa akin na ilang oras, ilang araw, at kung anong ilang bilang man yun ay
nagsisi - thinking of what ifs and what could've been. Minsan wala pa man sa huli,
magsisisi ka na."

"Alam ko kung anong pakiramdam ng mawalan, mamatayan, maiwanan...pero your life

must go on. What's meant to be is meant to be."

Hindi kasi alam ni Breeze yung pakiramdam ko nung mga panahong lumalaban ako para
sa buhay ng anak ko. Yung mga panahong si Keegan pa yung nagbuhat at nagdala sa
akin kung saan para lang madala ako sa hospital. Alam kong si Keegan yung nasa tabi
ko non

dahil hindi ko sya nakita kung saan nung mga panahong yun

"Hindi pa ako -" I shifted on my seat and faced him.

"I know why you're like that. Akala mo wala sya dun nun? He was there. And we all
saw who did it - yung pagtulak? It was not accidental. Breeze confronted a very
shocked and scared Fleur after you were rushed to the hospital."
"Pinigilan ko lang sya dahil baka kung anong magawa niya kay Fleur. Nasabi na ba
namin sayong sa sobrang guilty nya ay lumipad sya pabalik ng Amerika? He can't face
her friends here anymore. Puro masasakit na salita ang binitawan nya sa harap ni
Fleur..."

Napatigil ako sa kung ano mang iniisip ko. It was Fleur... it was Fleur who did
that to me. Pero imbes na magalit ako, bakit parang mas lalo akong nalungkot.

Muling nagsalita si Gray nang hindi ako sumagot dahil hindi ko maintindihan kung
ano baa ng dapat isipin at maramdaman.

Breeze

Keegan

Fleur

Baby

Miscarriage

Me

Labo-labo, halo-halo.

"You're ready. You're readier than ready. Magtatlong linggo ka nang nandito... pero
walang pagbabago. You miss him, right?" ini-straight nya yung halos kalahati pang
laman ng baso nya. " Hindi mo alam yung sinasabi mo -" naputol yung sasabihin ko
nang biglang may mag-doorbell at ilang sandali pa ay pinagbuksan na ito ng
kasambahay ni Gray.

Napatayo ako nang may marinig akong sumisigaw ng pangalan ko, "Thea! Thea, nandito
ka ba?!"
Inilapag ni Gray yung baso nya sa table at dahan-dahang tumayo, kunyari pang
pinapagpag yung pants

nya para hindi ko makita yung mukha niyang alam kong may itinatago.

"Did you call him?"

"Kanina pa tayo magkausap dito. Minsan nga sabi ko sayo, magsisisi ka hindi pa
huli. Nagising siguro yan sa Bataan yan na ayaw magsisi sa mga desisyong ginagawa
sa buhay - dapat ganun ka din."

"Chill ka lang dyan, bro! I know you look like shit pero hayaan mo muna si Thea.
Tatakbo pa paakyat to." Narinig kong sigaw ni Gray kay Breeze.

Agad kong kinuha yung mga gamit ko at dali-daling nagpunta sa kwarto kong malayo
kung nasaan man ngayon si Gray at Breeze. Hindi ako lalabas ng kwarto ko - ayaw
kong makipag-usap kay Breeze! Ayaw ko! Kahit miss na miss ko na sya, ayaw ko
dahil...anong sasabihin ko sa kanya?

Anong sasabihin mo sa taong mahal mo pero tinalikuran ka nang malamang buntis ka?

Na nandyan din sa tabi mo nung mga panahong malungkot ka pero hindi mo sya
pinapansin. Nagpadala ka sa mga nararamdaman mong damang-dama rin naman nya.

Na laging nandyan din kahit ilang bses mo man ipagtabuyan ay patuloy ka pa ding
kino-comfort sa mga panaong ang mga ginagawa mo na lang ay ang umiyak dahil sa
lungkot.

Narinig kong mabigat na nagsara ang pintuan at may humarurot na pamilyar na

sasakyan. I dialed his number at agad naman niya iyong sinagot, "GRAY! SAAN KA
PUPUNTA?!"

"May business akong aasikasuhin for three days. Hindi kayo aalis ng bahay na yan
hangga't hindi kayo nagkakaayos." At saka niya pinutol yung tawag. Fudgeeeebar!

Humiga ako sa kama at naghintay.

"Thea?" napaupo ako bigla at hinintay kung makakapasok ba sya o hindi.

Buti na lang ni-lock ko.

Kumatok sya ng limang beses at naghintay na sumagot ako. "Thea..." nanghihina nyang
bigkas sa pangalan ko. Lumapit ako sa pintuan at tumapat lang dun. I can see him
shuffling with his feet habang patuloy lang sya sa pagkatok.

"Valley..." That nickname made wonders on my decision pero naag-isipan ko na lang

na umupo nang nakasandal sa pintuan.

"Breeze. Mag-uusap tayo pero...pero dito lang." I can't face him yet. Magkausap
muna kami nang hindi namin nakikita ang isa't isa. "I need to see you, Thea. Open
the door."

"No." Kumatok pa sya ng tatlong beses at nagpumilit na ipihit yung doorknob bago
ako nakarinig ng salampak at pagkabog sa pintuan. "This is a progress, I guess." I
can hear him tapping his fingers against the floor dahil yun lang yung tanging
ingay na maririnig mo sa pagitan namin maliban sa paghinga namin.

I heard him sigh on the other side. Isang malakas na hampas ang kumabog sa wall sa
tabi ng pintuan. "Thea...baby...pwede bang bumalik na tayo sa dati?"

"Bakit?"

"Dahil nahihirapan na ako. I can't take this any longer. I need you beside me. I
love you. Isn't that enough?"

"If you love me, Breeze...why did you walk out that day? Anong klaseng pagmamahal
yun?"

"I know it was wrong for me to have done that but I was surprised, Thea. Sinabi ko
na sayo..."

pinutol ko yung sinabi nya at saka kinabog yung pintuan nang mahina, "Sabi mo...if
you were given the chance, you'll be able to be a father!"
"I know! Alam ko kung anong isinagot ko noon pero sinabi ko ding hindi ngayon...
hindi ganun kadali yun, Thea." His voice trailed off and eventually he was reduced
to sniffing...

Na nagpabalikwas sa akin para tuluyang humarap sa pintuan habang naka-cross ang

legs. "Are you...crying?"

"I'm sorry, baby..." mahina nyang bulong at basag. At hindi ko alam kung kanino sya
nagsosorry. Sa akin o sa anak namin.

"Hindi ko alam yung gagawin ko that time. I was confused...I..." tumigil sya at ang
tanging nakikita ko lang ay ang malikot nyang kamay na parang naglilikot. Nakarinig
ako ng growl.

"I was a jerk, okay! But seeing you lying on the floor clutching your
stomach...blood between your legs. Para akong nasilaw - natulala. The blood was
bright against your white shorts cover up."

"Sabi ko hindi ako ready...pero that time, thinking about what the possibility of
our baby dying placed a punch through my chest. Nakita ko yung ginawa ni Fleur sayo
and I saw red. Imbes na kunin kita kay Keegan ay dumiretso ako nun kay Fleur. I
almost hit her, Thea...I almost did. Gray was there, stopping my arms from doing
any damage. He just whispered your name at nakalimutan ko yung galit ko...napuno
yung dibdib ko ng kaba at galit - kaba para sa kalagayan niyong mag-ina at galit
dahil ang gago ko."

By this time, pareho na kaming umiiyak. Impit akong humahagulgol habang yung mga
kamay ko

ay nasa bibig ko. Yung mga luha ko ay patuloy na umaagos galing sa mga mata ko.

"I'm sorry and I love you. Hindi mo alam kung anong nagawa nang dumating ako sa
unit ni Pao na wala ka - walang sumasagot at ang tahi-tahimik. Iniwan mo na akong
tuluyan - dobleng sakit dahil pati ikaw hinayaan kong mawala sa akin. Hinanap kita
sa mga kapatid mo, sa mga magulang mo, kahit sa mga kaibigan mong magkakahiwalay
ang bahay pinuntahan ko sila...but I can't find you. Ilang araw akong naghihintay
sa university kung saan ka nagtuturo at pumapasok pero wala yung sasakyan mo dun,
wala ka din dun."

Umiiyak na ako nito ng todo.

Hindi nya talaga makikita yung sasakyan ko dahil nagco-commute ako. At hindi niya
ako makikita dahil nabawasan yung teaching load ko kaya maaga akong nakakauwi - ni
hindi nga nya din alam yung buong schedule ko.

"Sa tinatagal-tagal kong kasama ka at dinadaluhan...ilang buwan yun. Pero ilang

araw lang akong nawala, para kang isdang hindi mahuli-huli - I almost went crazy,
Thea."

Agad akong tumayo ini-unlock yung pintuan. He was deep in his thoughts na hindi
niya namalayang nakabukas na yung pinto at nasa likuran nya na ako. He was shaking
and his hair were all over the place.

"Thea...magmamakaawa ako sa harapan mo ngayon, kunin mo lang ako ulit. Papatunayan

ko sayo kung gaano kita kamahal, na babawi ako sayo higit pa dun sa ginawa kong
pagsisilbi sayo nung mga panahong tulala ka at parang walag naiintinidihan. Kahit
anong sabihin mo gagawin ko -" tuloy tuloy sya sa pagsasalita habang nakatalikod pa
din sa akin. "Breeze."

Tawag ko sa kanya habang dahan-dahan

kong ibinaba yung katawan ko. Maybe he felt the movement, kaya unti-unti syang
lumingon sa akin.

Parang may bumara sa lalamunan ko nang makita ko yung itsura niya.

Dark circles are under his eyes - mukhang syang morenong panda. His eyes are
glimmering with tears.

Parang may tumusok at paulit-ulit na nagpaikot sa puso ko. Napahawak ako sa dibdib
ko at tuluyang pinakawalan yung hagulgol ko.

"Thea Valeria...kahit ano gagawin ko." Huli niyang sabi bago ko sya yakapin at
halos mapatumba sa sahig. He balanced both our weights at saka ako itinayo habang
nakayakap sa kanya.

His embrace was tight - halos hindi ako makahinga. Nakapulupot sa bewan ko yung
makakapal nyang braso at paulit-ulit nyang hinahalikan yung ulo ko.
"I love you, Thea. I love you." Mas lalo kong isiniksik yung ulo kong nakapahilig
sa tapat ng puso niya - I can hear how fast his heartbeats are. Parang
nangangarerang kabayo - parang hangin ng super typhoon.

"Keep on loving me, Breeze - that's all I want." Bulong ko agianast his chest.
Hindi ko alam na may ihihigpit pa pala yung yakap nya kaya halos habulin ko yung
hininga ko.

Humiwalay sya bigla at humawak sa magkabilang balikat ko.

My chest tightened - kahit na Malaya na akong huminga. The dark circles of his eyes
are still there due to lack of sleep, I think but his eyes are not glimmering with
tears anymore - it was of happiness now. May kakaibang ngiti yung mga mata niya.

Ilang minuto pa kaming nagtitigan - not really believing na pwede na ulit kami.

"Can I kiss you?" pagpapaalam nya na syang sinagot ko ng isang tango.

Unang baba pa lang ng ulo ko ay kinabig na niya ako palapit.

"I love you, Thea Valeria." At pinuno nya ng halik yung buong mukha ko bago sya
tuluyang magtungo sa labi ko.

Walang kaabog-abog nya akong siniil ng halik and I can't help but smile against his
devouring lips.

=================

000029xx

000029xx (!!!SPG)
Yes, baby

I was splayed on my stomach on the bed. Yung dalawang kamay ko nasa ulunan ko at
wala akong pakialam sa naglilikot na tao sa tabi ko.

"Bangon ka na dyan, baby." Pag-aaya sa akin ni Breeze na tumayo na sa kama. Nandito

pa din kami sa bahay ni Gray dahil tinotoo nya yung pagkakaroon ng business meeting
of some sorts for three days. Tatlong araw na din kaming hindi umaalis dito - it's
either we're snuggling in bed or on the couch. Sya din nagluluto ng pagkain dahil
prinsesa ya daw ako.

Ni hindi na lang kami pinapansin ng mga kasambahay ni Breeze.

"Ayaw ko." I said against the pillow. Nakasubsob ako ngayon sa malalambot na unan
at nakatalukbong ng isang comforter dahil hindi ko kaya ang lamig sa kwarto. Naka-
full blast yung aircon dahil gusto niyang lagi kami magkayakap under the sheets.

Pagod na ako tumakbo - gusto ko na magsimula ulit... And I think this is the right
thing to do. Laking pasalamat ko lang talaga kay Gray at naisipan nyang gawin ito.
Alam kong ang dami kong sinayang na oras pero ang ending ay babalik din pala ako
kay Breeze, pero gusto ko lang din naman kasing makalimot. Hindi madaling mawalan
ng anak... lalo hindi madaling kalimutan ang isang bagay na nakaukit na sa puso mo.

"Tatayo ka o tatawagan ko mga kapatid at kaibigan mo?" I felt him shift from
sitting on the side of bed to hovering me. I can feel both his legs on either side
of my hips. "You wouldn't." I lazily drawled

out.

They're looking for me...pero hindi ko hinayaang sabihin ni Breeze kung nasaan kami
ngayon at kahit simpleng text lang sa kanila na sinasabing nahanap na niya ako ay
ipinakiusap kong wag muna sabihin. I'm sure Gray didn't say any word dahil gusto
niyang magkaayos kami.

"Try me." Mapanudyo nyang sabi. Inaantok pa ako kahit na hapon na. Ayaw kong
bumangon dahil sobrang nakakatamad yung lamig.The past three days have been
blissful. First time ko ulit makaranas ng ganitong contentment since that ill-fated
day.

My eyes are open but they're getting a little droopy by the minute. Sobrang sarap
matulog lalo na't ang lambot ng kama at sobrang lambot din nung comforter. Plus,
Breeze's weight is comforting. It's weird, I know...pero para akong minamasahe.
Sobrang sakit kasi lalo ng hips ko ngayon - parang nappress ni Breeze yung pressure
points somewhere.

I heard him tapping on his phone pero bahala sya. I know he can't do it. He's
enjoying this alone time as much as I do - but then, I heard a ring from a phone -
yung tunog nan aka-speaker. "BREEZE NATHANIEL! WHAT. ARE. YOU. DOING." He muttered
an 'I told you so' and pinned me more to the bed.

I squirmed and pushed myself to turn and get off the bed but he was not budged.
"Breeze, umalis ka na...sige na babangon na ako." Hindi siya nagsalita ng ilang
segundo. Agad na nawala yung pagriring at naramdaman kong yumuko sya kaya
magkatapat na yung katawan namin.

"I have a better idea." He traced my arms over the comforter at kaunti itong
ibinaba para mailabas yung kalahati ng ulo ko pati yung mga kamay ko. Lalo akong
napapikit dahil sa nakakasilaw na liwanag

mula sa labas.

He put his hands over mine and intertwined them, "Promise me you'll be good and
will not move?" hinigpitan niya yung hawak sa kamay ko at hinintay akong sumagot.
Pero imbes na sumagot ay nagreklamo ako, "Breeze! Ano na naman -" he interrupted my
whining with a kiss on the side of my lips.

"Thea Valeria." Madiin niyang bigkas habang pumapaikot yung mga hinlalaki niya sa
gilid ng kamay ko. I shook my body and tried to push him off by lifting half of my
body, "Come on, baby. Just stay put." I heard him groan after I tried to lift my
hips.

He lowered his mouth to my ears and whispered, "Please, baby. I'll do something
we'll both enjoy. Come on." He was raining small kisses over the shell and back of
my ear and also on the sides of my jaw.

Biglang nag-iba yung pakiramdam ko, ito na naman...nagliliyab na naman yungkatawan

ko sa ginagawa niyang mga paghalik sa parte ng katawan kong nakalabas.
I am only wearing a shirt and nothing else. Let's say that... we'd done some things
that we missed in a span of, uhm, two days.

Bumaba yung mga kamay nya sa outline ng mga braso ko at hindi ko na napigilan ang
i-ungol ang slaitang, "Okay..."

He jumped off of me and off the bed, "Wag kang gagalaw, baby." sabi niya habang
pinapat yung butt ko. Isinubsob ko na lang yung mukha ko lalo dun sa unan. Nabalot
na naman ako ng lamig dahil sa pagkaka-open nung comforter.

Maya-maya pa ay nakaramdam ako ng lamig sa mga paa ko at naramdaman kong nag-dip

yung part ng bed na yun. I gasped when I felt something wet was touching the souls
of my feet. Napaigtad ako on reflex

pero may pumigil doon na kamay. "Stay put!" sabi niya pero mahina dahil nasa ilalim
na sya ng makapal na comforter.

"Ano ba to-!" Sigaw ko pero pinigil nya yung binti ko nang magkadikit. He hushed
against the skin at the back of my legs, "Shhh...shhh..." trailing it up until he
reaches the underside of my butt cheeks. Napaigik at padyak ako against his hold
dahil nakikiliti ako sa ginagawa nya.

Despite the coldness of the room, unti-unti na namang umiinit yung paligid ko at
alam kong pulang-pula na yung mukha ko. He was massaging my butt at pabalik-balik
itong humahaplos sa hita ko. "I missed you, baby." He sniffed and traced my legs
with his nose while blowing air to the skin

He slowly parted my legs until he was cradled in between. Ramdam na ramdam ko yung
init mula sa katawan nya na ngayon ay wala nang t-shirt. "Simula ngayon, hindi ka
na mag-underwear pag solo natin ang isa't isa."

He massaged the inside of thighs and kissed the skin right beside the area where I
am feeling the heat pooling. "Jusko, Breeze..." I shuddered from the sensations I'm
feeling from just his mouth. I felt the tip of his nose close to the now-sensitive
nub in between my nether lips. My stomach and muscles clenched in pleasure, "I can
smell you, baby...Oooh..." He cooed over the slit then he darted the hardened tip
of his tongue to the entrance.

"B-breeeze...." I drawled his name out of my mouth. His circling it and darting it
in and out alternatively while kneading my legs and butt cheeks. One of his hands
crept in between and parted my lips
further to push his tongue inside much more. Nag-angat na ako ng ulo at hindi
mapakali ito sa paglipat-lipat.

My arms were now spread on both of my sides and was flailing all over to find
something to hold on to. Walang headboard yung kama dito diretso pader kaagad. The
pillows are too soft to cling into and I'm too desperate "BREEZE!" he bit lightly
on my nub and flattened his tongue on it. Nanatili yun dun ng ilang segundobago
niya ito idiniin at ipinasada pataas. Nagpaulit-ulit yun - ang tanging maririnig mo
lang sa kwartong yun ay ang ginagawa niya sa ilalim ng comforter at ang samu't
saring sounds na hindi ko alam na magagawa ko pala.

I am mewling, moaning, screaming, and rasping out breath all together.

I suddenly felt that stabbing need to release and held on to something at the same.

Iniangat ko yung ulo ko at nakita kong yun yung phone ni Breeze. Naka-open lang sya
from what he was doing kanina na may tinatawagan. I felt curious and at the same
time aroused and in need of release, I looked at his call logs and saw that there's
no name on it except mine - then it dawned on me,

"BREEZE! YOU SLEAZE- Ba...ahhhh." He bit harshly on my nub for a few times and then
he darted his tongue inside which triggered the impending fireworks behind my eyes.
My insides were clenching and in spasms. My walls were clencing on to his still
darting tongue inside and I can hear him sipping whatever I was giving him. "So
damn delicious." He took one last kiss at saka iniangat yung comforter

paalis sa amin.

The cool air hit my sweat-covered, spent body and I shivered in the cold. "You
cheater! Hindi mo naman tinawagan sila ate! YOU WERE CALLING ME! Kahit na naka-
silent kaya hindi ko talaga maririnig!!" Sigaw ko sa kanya kahit na lumabas iyon na
parang whine lang dahil napagod ako sa ginawa niya.

Humiga sya sa tabi ko at hinapit yung bewan ko papalapit sa katawan niya - tracing
different sorts of patterns against my skin, "Napagod ka eh ako lahat gumawa?"
natatawa nyang sabi habang hinahalik-halikan yung mukha ko.

Kinurot ko yung dibdib niya and lazily looked at him, "That was...awesome." He
smirked and was halfway in meeting my face to kiss me - "YO LOVEBIRDS, HOUSE
PARTY!" And that was our cue that Gray's back and he was with some friends and
family.
**

"IKAW NA BABAE KA! SAN KA NANGGALING?! NI HINDI KA NAGPASABI!' GIgil na sigaw ni

Ate Pao sa akin habang nakaupo ako sa dining table. Her hands were tightly fisted
and was fuming mad.

Pagkakatok ni Gray sa pintuan namin ay hindi namin siya pinansin dahil baka
nagbibiro lang na may mga kasama sya. Pero nakarinig ako ng mga iyak ng mga sanggol
at nagkatinginan lang kami ni Breeze ng ilang minuto pabalik-balik sa pinto at sa
aming dalawa.

Nang marealize nya kung sinu-sino ang nandyan, He jumped to his feet and wore his
discarded gray shirt on the floor. Nagpunta sya sa mga gamit ko at nanghalughog ng
underwear at pants saka ibinato sa akin, "You need to hurry before your sisters
come barging here." Nalilito at nagmamadali niyang sabi.

"Bakit ba parang mas kinakabahan ka pa sa akin?" tanong ko sa kanya nun.

"I'm here. I'm safe! Nakita ako ni Breeze. Nagkabalikan kami - happy!!" I laughed
it off and waved my hands as if telling surpise!! Nag-shake pa yung kamay ko whilw
widely smiling.

Binatukan ako ni Amelle at sinamaan ng tingin. Kiel, Anne, and Teyah were just
glaring at me. Pare-pareho silang nakahalukipkip. They were surrounding me. Daig ko
pa yung in-interrogate ng mga police.

"Isa pa yang si Breeze!" sapak ni Anne unan at sinilip ang nagkakasiyahang sila
Breeze, Gray, at Dreigo sa sala. "Whoa. Si Breeze na nga nakahanap..."

Kaya kinakabahan at nagmamadali si Breeze kanina ay dahil sa mga kaibigan at

kapatid ko. Dahil ayan...mapupuruhan sya ng sapak at sigaw mula sa kanila.

"AYAN! Ngayon ipinagtatanggol mo! Samantalang sya yung dahilan kung bakit ka umalis
nanag walang pasabi tapos sya din yung dahilan kung bakit kami nag-alala dahil
madaling araw nanunugod ng bahay nang may bahay tapos pag nakita ka hindi kami
sasabihan -" Tuluy-tuloy na sabi ni Ate Pao pero agad yung naputol nang tumunog
yung phone na hawak-hawak niya. Just one look and her face softened - si Kuya Gage
ito, I'm sure.

I sighed and breathe in deeply, "I'm sorry...okay? I just felt na dapat kong
harapin to mag-isa. No matter how guys you tried...hindi niyo maiintindihan yung
nararamdaman ko. And it was just so hard to see you looking at me pitifully na
parang...awing-awa kayo. Hindi ko kailangan nun, kailangan kong matanggap na wala
na yung baby ko. Ang hirap kasi na para akong charity case na every minute
kailangan

niyong icheck... It's.... not like that." Nakatingin lang ako sa harap ko habang
sinasabi ko yun. Hindi sa ayaw ko sa kanila, alam nila yun...pero...what I've been
through is shit and no one can actually heal that part but me, hindi ba?

"We were just worried. Naging matamlay ka...hindi ka kumakain." Pagsisimula ni

Teyah. "To think na nag-start ka nang magturo at pumasok sa graduate school..."
sabi ni Anne habang nakatitig sa akin,

"What we're saying is... kaibigan mo kami. Sana hindi ma-misinterpret yung
ginagawa namin na parang nakikita ka naming charity case dahil hindi naman. Sino
bang mag-aalo sa atin kundi ang isa't isa." Sabi ni Kiel habang umuupo sa harapan
ko.

"Nag-aalala. Yun yun. Wag mong masamain." Bigkas ni Amelle habang kinukuha kay
Teyah si baby Therron dahil biglang umiyak si Devonne.

"Sang-ayon sa amin yung mga pamangkin mo." Nagkatinginan kaming lahat at saka nila
ako niyakap nang sabay sabay. Group hug kahit na maiipit yung kambal na anak ni
Teyah.

"Nasa labas si Gage saka si Blade." Breeze jogged towards us habang papahiwalay
kaming magkakakaibigan. Tiningnan ko ng matalim si Ate Pao. Kaya pala nangiti sya
kanina. "Hindi ba umalis ng bansa si Blade?" tanong ni Anne habang nakakunot yung
noo.

"Malamang bumalik na. May ginawa lang naman sya sa Switzerland, no." pagsagot ni
Teyah sa kanya habang nakangiti, "Bakit namiss mo?" pagdugtong nito.

"Hindi. Psh." Nag-iwas ng tingin si Anne at kinuha si Therron na gustong sumama sa

kanya. Umiling-iling si kambal at tumawa.
Naramdaman kong pumulupot yung mga kamay ni Breeze sa balikat ko dahil nakaupo ako
at sya ay nakatayo na sa gilid

ko, I looked up at him and he was smiling down at me. Napalitan yung mga ngiti niya
ng grimace nang dumaan si Ate Pao, "That's for making us worry, idiot!"

"Anong ginawa sayo?" tanong ko habang sinusundan ng tingin si Ate Pao pasalubong
kay Kuya Gage na hindi maipinta ang mukha parang pagod.

"Kinurot yung abs ko. Amazona yang kapatid mo, no? Pare-pareho kayong
magkakapatid." Remark nya na maglalagay na naman sa kanya sa alanganin dahil
nakaamba na yung kamay ko papalo sa tyan nya, "Joke. I was joking, baby."

Tumayo ako at pinilit na i-level yung tingin ko sa kanya kahit na imposible yung
dahil ang tangkad niya, "Pag ako natuwa, Ihahampas ko sayo yung tubo sa likod ng
bahay ni Gray!" Maraming stock ng tubo sa may garden niya si Gray na hindi ko alam
kung saan nya gagamitin - pero nakita ko yung nung isang beses kong nilibot yung
buong bahay nya.

Tumaas yung pareho niyang kilay at unti-unting ngumiti, "You like kinky stuff now,
baby?" nanlaki yun mata ko sa sinabi niya... "NO! Oh my gosh, no! I'm only reading
it! It's not like I'll do that or...just...whaaat! Masasapok din kita ngayon,
Breeze." Tuloy na depensa kahit na yung mukha niya ay amused sa naging reaction ko.

Pinilig niya yung mukha ko para tumigil ako sap ag-iling at pagreklamo sa kanya, "I
know. Niloloko lang kita. Don't get so worked up. Mamaya tayo mag-work out ulit,
ha?" he smiled deviously and planted a deep kiss on my lips - with our teeth
clashing and tongue fighting - "MAY MAGA BATA. Humanap kayo ng kwarto please."
Narinig naming bulong ni Kiel sa side habang siya nap ala yung naghehele kay
Therron

sa far-corner nung dining room.

Nagkauntugan pa kami ni Breeze nang marinig naming sumigaw si Teyah padaan sa amin,
''DY! YUNG MGA ANAK MO TULOG NA TULOG NA! Wala ka pag balak umuwi?!" Papunta sya sa
sala kung saan naglalaro pa rin si Gray at Dreigo na ngayon at kasama na si Blade.

"Ang ingay ng kapatid mo. San ba pinaglihi yan? Sa megaphone?" tanong niya habang
sino-soothe yung namumula kong noo. Ganun din naman ginagawa ko sa noo nya kaya
itinulak ko yun, "Edi sana ganun din ako? Kambal kami, Breeze. Gamitin mo utak mo."
He pursed his lips, "Ganun ka din naman ah. Sa kwarto nga lang - I have proof na
galing sa tatlong araw nating pamamalagi dito."

"Proof?! ANONG PROOF!"

"Proof, mamaya. Papatunayan natin."

"Yung pinag-usapan natin, Breeze!" Pagdidiinan ko dun sa napagkasunduan namin nung

araw na nagkabati at nagkapaliwanagan na kami.

"Yes, baby. No sex!" Nagtaas pa sya ng isang kamay at itinapat yung sa puso niya,
"No sex...daily. Peede sometimes, hindi ba?" pagtatanong at pangungulit niya. Hindi
ako sumagot at tinalikuran sya. Nagismula na akong maglakad palayo nang hilahin
niya ako.

"Okay, okay. Joke ulit." Iniharap niya ako sa kanya and he cupped my face. "As much
as I want to fill you with my love physically and with the use of a certain
appendage, mas mahalaga pa din yung gusto mo. Dahil mahal kita at hindi lang naman
yun yung habol ko sayo, I will fulfill that promise!" Iniangat nya yung kanang
kamay ko at itinapat sa puso niya this time, "Because this heart only beats for you
and you alone. Anything else is secondary - ikaw muna. Priority kita. Lahat ng
gusto mo masusunod." He was lifting my hand, patting his heart habang sinasabi niya
yun.

"Okay." Ngiti ko sa kanya dahil kitang-kita ko sa makikislap na caramel browns yung

sincerity sa sinasabi niya. "I love you, Breeze." I sighed in utter bliss.
Napabuntong hininga na lang ako.

"Don't go dreamy on me, baby, because I'm real and I love you." He placed a
lingering kiss on the side of my mouth before he proceeded to put his arms around
me and steered our way to our family.

**

I'll try to post the last chapter - CHAPTER 30 and the epilogue tonight or maybe
mamayang madaling araw. Hindi ako nakapagpost kagabi kasi.... FIFTY SHADES OF GREY
♥ At hanggang ngayon hindi pa din ako makaget-over. Which explains some...something
on this chapter. HAHAHAHAHA! Anyway, konti na lang! Malapit na mag-fourth book!
Ano kaya ending nito, no? Hmm...anong pakulo ni Breeze! Ang mahanging hangin na
galing sa isang mahanging lugar. Mehuehuehue

=================

000030xx

000030xx

Will you?

"Anong sabi mo?!" hindi makapaniwalang tanong ni Teyah sa akin. "Sabi ko we are not
doing the deed anymore."

"You're joking right?" paninigkit ng mata nya habang tinitingnan yung kambal na
natutulog sa isa sa mga crib sa daycare. "Hindi. Seryoso ako dito. Bakit ayaw
niyong maniwala sa akin?" Sa kanilang lima na sinabihan ko sa napag-usapan namin ni
Breeze, si Anne at Amelle lang yung medyo naniwala.

Medyo dahil tumango-tango lang sila at sinabing, That's good

Pero ang mga kapatid ko at si Kiel ang may hysterical na reaksyon.

Katulad ng sabi ko, napag-usapan na namin ni Breeze ito. Kailangan muna naming
magpahinga or rather, masiguradong makakasurvive kami without doing it kahit na
magkasama kami. We would make out, yes... and would touch each other but will have
no penetration.

"Dahil mahirap talaga paniwalaan," Pumasok si Anne kasama si Saskia na natutulog at

nakabuntot sa kanya si Dalli na pumipikit-pikit na ang mata. "Nasaan si Ate Pao?"
"Sinundo ni Gage. Iniwan lang si Dalli tapos nagmamadali silang umalis. I think I
heard Gage muttered a name pero di ko naintindihan at narinig dahil nag-aya na
umakyat si Dalli at inaantok." Pumunta sya sa isang higaan at hinayaang umaakyat si
Dalli. Inilapag nya sa tabi nito si Saskia na sya namang niyakap nung isa.

Mukha tuloy doll toy si Saskia sa tabi ni Dalli na ngayon ay nakapikit na.

"Wala ka na bang balak bumalik as guidance counselor sa school na pinapasukan mo?"

Pagkakaalala kong tanong kay Teyah

na ngayon ay nakahiga na lang sa kama."May balak pero ayaw umayag ni Dreigo." She
sighed and rolled over on her stomach, "Ikaw? Push mo talagang mag-Masteral?" I
scrunched up my nose, "Oo...dahil hindi ako pwede magpatuloy magturo at maging
regular pag hindi ko natapos yun."

Sa nakaraang linggo kasi lalo na't isang buwan na yung kambal, laging
pinagtatalunan ni Dreigo at ni Teyah yung pagbabalik nya sa trabaho. Pati tuloy ako
nadadamay dahil pilit akong pinapatigil ni Breeze sa pagttrabaho. It's either I
work or I study.

Pero gusto ko talagang pagsabayin. The challenge is there at saka I'm enjoying
this.

"You should just focus on studying muna, kambal. Lalo na't nalalapit na magp -"
Nagulat ako nang sumingit si Anne na patayo mula sa pag-aayos ng unan sa gilid ni
Saskia, nilingon ko sya at nakatingin lang ito kay Teyah. "Who wants pizza?" tanong
nito sa amin ni kambal.

"Not me." Sumimangot ako dahil nagkakaroon sila ng staring contest - well, glaring
contest at that. "Gusto mo. Narinig ko sinabi mo yun kanina kay Dreigo, hindi ba?"
Mahinang sabi ni Anne habang nakangiti at inaaaya si Teyah pababa.

Something dawned on her at agad syang tumayo, "O-Oo. Nagutom ako bigla. Sige teka
lang, gusto mo rin ba? Kami na kukuha. Dyan ka lang."

Lumabas sila ng sabay at parehong nagbubulungan. Ang weird talaga nitong mga ito.
Nitong mga nakaraang araw parang laging may sili yung mga pwet nyan at bigla-bigla
na lang tatayo na parang may naalala or whatever.

Everything was back to normal, I guess.

Okay na ako and I'm actually happy kahit na nakakapgod yung ginagawa ko. Breeze was
sweeter than ever. Mas naging attentive sya and really, really, really caring.
Minsan nakakairita na pero madalas eh sobrang sarap sa feeling.

My phone vibrated and saw that he sent me a message.

From: Hangin ♥

I love you, Valley. See you later. x

I smiled at his message. Every single day before we see each other, magtetext sya
sa akin ng ganyan or minsan tatawag sya sa akin para lang sabihin yang mga yan.

Hindi rin naman kami magkasama buong araw nito hindi katulad dati nung Summer -
which is nice. Mas nagiging exciting kasi na every end of the day kami nagkikita.
The hugs and kisses I receive from him are enough to soothe the headache and the
fatigue of all day's work,

Parang reward for behaving well for the day. Reward namin sa isa't isa yung isa't
isa din.

It's cute and it gives me the fuzzy feeling every single time.

I just finished typing my response when I saw an unknown number calling...

Napakunot yung noo ko at saka sinagot na lang din kasi baka mamaya nakitawag kung
sino man yung mga kaibigan ko - which I highly doubt dahil...unang-una hindi
mahilig tumawag si Kiel at Amelle. Puro text yung mga yun. Yung tatlong tawag nang
ay kasa-kasama ko lang kanina and...may load yung mga yun. And...
"Hello?" tanong ng malalim na boses mula sa kabilang linya. "Uhm...hello? Who's
this?" tumikhim sya at huminga ng malalim.

"Si Keegan." My back straightened at nanuyo yung lalamunan ko. Hindi

naman na ako galit kay Keegan...it's just...awkward. And, bakit naman sya tatawag
sa akin, hindi ba? Unless something happened.

"B-bakit ka napatawag?" There's a slight tremor in my voice pero pilit kong

isinantabi yung pag-aalala dahil alam kong I'm just overthinking. Masyado lang ako
praning kaya ako ganito.

"W-wait, uhm...nothing bad happened, if that's what you're thinking. Ano lang, I
would just ask if you're busy later?" nakahinga ako ng maluwag sa sinabi niya pero
nagtaka ako sa tanong niya, "Uhm...hindi naman. I'll just meet Breeze later after
his work's done."

"Can we...uhm, eat something at 5pm? The both of us rather. Or kahit coffee lang. I
need to talk to you."

"Uhh..." I started drumming my fingers on my thighs and thought for a moment.

"...oh-kay...San ba?" There's nothing wrong in talking to him, right?
He's...somehow a friend, right? Besides, kapatid naman sya ni Breeze so...

"I'll pick you up outside of the daycare."

"Uhm...paano mo nalaman na nasa daycare ako?" pagtataka kong tanong dahil hindi ko
naman sya kinakausap at sinasabihan kung saan ako tumatambay. "A-ah...hindi kasi,
ano...wild guess. Ano...basta I'll pick you up, ha? I got to go, may practice pa
ako eh. Hehe..." and with his nervous chuckle, he ended the call.

Ibinaba ko yung phone ko sa may lap ko at tinitigan lang yun. Ang weird nila
ngayon, ha.

Bumalik na dito sa kwarto sila Anne at Teyah at naabutan nila akong halos
ipagkanulo yung phone ko, "Anong

problema mo sa phone mo?" tanong nilang dalawa habang kumakain ng pizza.

"H-ha? Ang weird eh. Keegan just called." Anne stopped in the middle of the room
while Teyah slowed in sitting down the side of the bed. "Ano sabi?" Kumuha ako ng
isang slice ng pizza at kumagat habang itinanong ni Teyah yun.

"Mag-coffee daw kami? He needs to talk to me daw?"

"Eh? Anong weird dun?" tumayo si Anne para kunin si Therron na pinakapaborito nya
sa kambal ni Teyah. Nagising bigla pero tahimik lang na nagkakakawag dun sa crib.
"Ingatan mo yang anak ko." Pagsaway ni Teyah, "Oo. I can take care of babies,
Teyah. Tapon kita oven sa pizzeria eh." Pagbabanta ni Anne habang nilalaro ang
baby.

Napailing na lang ako. Teyah and Dreigo's very possessive of their kids. Seryosong
sasawayin ka niyan at itatanong muna kung nag-alcohol bago mo mahawakan yung mga
anak nila. Kulang na lang pagsuotin ka ng hospital gown at i-sterilize ng buo bago
ka makalapit.

Pero wala silang magagawa kapag si Anne na ang kumuha. Wala naman kasing reklamo
yung mga bata pagdating kay Anne...at Kiel...at sa akin. Amelle and Ate Pao? Not so
much. Lalo naman sa boys! Especially Breeze - may kung anong negative vibes yata sa
taong yun at wala pang ilang segundo sa kamay nya ang kahit sino man pati si Saskia
nung baby - umiiyak na.

"Weird dahil hindi kami close. Though alam ko okay na kami, ang awkward lang."

"Well, masanay ka na. Malay mo he just wants to clear things between the both of
you. Ang hirap maging awkward lalo

na't kapatid niya si Breeze, don't you think?"

Tumango na lang ako at nagpatuloy sa kung anong ginagawa ko kanina, ang panggugulo
sa kanila habang isa-isang nagigising yung mga bata na natutulog at nagpapababa.

Well, we're babysitters after all.

**
"Therron Verchiel Esquivel." Nakakunot kong noong sabi sa kanya. "Stop playing with
your milk. Masasapak ako ng Mommy mo." Ang gulo-gulo kasi ng batang ito. Kanina
lang ay umiiyak dahil gutom pero ngayon nilalaro yung bote ng pumped-milk nila mula
kay Teyah. Dapat talaga si Teyah ang nandito at nag-breastfeed ang kaso ay busy sya
sa baba.

Good thing is that pinayagan na sya ni Dreigo na gumamit ng breast pump - na...oo,
pinagtalunan din nila. Pero dahil under si Dreigo kay Teyah, nakatikim lang naman
sya ng matinding talak ng bunganga kaya he gave way. Ayan.

"Therron, stop it na." tinanggal ko yung bottle sa bibig niya dahil nasasayang yung
gatas. Pero dahil naagmana ito sa dapat pagmanahan, nag-aadya na naman ang pag-iyak
niya.

Bago pa sya makapag-ingay, ibinalik ko na din kaagad yung bote na sya namang agad
nyang sinipsip. Pero maya-maya nag-dribble na naman yung gatas sa gilid ng pisngi
niya - which, in turn, soaked my dark blue shirt.

Para akong binuhusan na ng gatas dito dahil sa batang ito, "Thea, hindi ka pa ba
mag-ready? Malapit na mag-5pm. Sabi mo susunduin ka ni Keegan?" I looked at my
watch and checked the time. 15 minutes na lang 5pm na. Nako po!

"Uhm, okay. Pakikuha naman si Devonne, Anne." Pagkakuha ni Anne ay narinig ko syang
nagsabi ng, "Good little boy." Sabay kurot sa pisngi.

Tiningnan nya ako, "W-wait!

Look at your shirt!" tinuro niya shirt ko na ngayon ay halos natuyuan na ng gatas.
"Okay lang yan, it's not as if Keegan and I's going on a date, hindi ba?"

Sumimangot si Anne, "Kahit na. Be presentable naman sa public, hindi ba?" Sabagay
may point sya.

"Ang kaso dun, wala akong damit pamalit." I smoothed the creases on my shirt,
"Wait! May dress dyan akong nakita sa isa sa mga small closet on that side." Tumuro
sya sa dun sa wall katabi ng CR.

"Dress? Paano magkakadress dyan na kasya sa akin?"

"Naiwan yata ni Pao yan dyan? I don't know. It's better that nothing, Thea. Mukha
kang sinukahan ng sampung bata."

"Okay, fine." Pinuntahan ko yung closet nay un at nakita kong may nakasabit na
peach-colored dress. "Peach? Si Ate Pao?" tanong ko sa sarili ko dahil never pa
akong nakakita ng peach-colored na damit si Ate Pao.

Pero ano pa bang magagawa ko. Kailangan ko nang magmadali dahil baka biglang
dumating si Keegan. Nagpunta ako sa CR at saka nagpalit. Buti sumakto sa akin ito.
I lost a little weight nung mga panahong depressed ako eh - or maybe I gained them
back na.

"KEEGAN'S OUTSIDE, THEA." Sigaw ni Anne mula sa loob ng kwarto. She can freely
shout dahil wala nang batang natutulog - it's already closing time for this day.

Lumabas na ako looking simple as ever. Ni hindi na ako nakapag-ayos at lagay ng

kahit kaunting make-up dahil sa dumating na si Keegan. Oh well...okay na ito.

I pushed the door and then I saw Keegan leaning on his car. Ito siguro yung binili
ni Breeze for him nung birthday niya. "Hey." Ngumiti sya at itinulak niya yung
katawan nya palayo sa sasakyan nya.

Sinalubong niya ako at hindi ko alam kung yayakapin sya o hahalikan sa pisngi as
sign of greeting.

I ended up patting his arms, "Hello, Keegan."

"Well, this is awkward." Natatawang sabi niya sa akin kaya natawa na din ako. "Tell
me about it." Umiling-iling ako at naglakad papunta sa passenger seat ng kotse nya
habang nakabuntot sya.

Inunahan nya akong abutin yung pintuan kaya pinagbuksan nya ako. I smiled and
proceeded to get in.
He started his car and I heard the same purring of engine from that time when
Breeze took me drifting. Napahawak ako sa pintuan dahil nagulat ako, "Oh. Sorry. I
heard about you and Kuya's drifting experience." Tumatawa nyang sabi nangmagsimula
nyang tahakin yung road.

Hinampas ko yung braso niya, "Pareho na lang kayong pinagtatawanan ako. Sanay
kayong dalawa sa ganun! I was not informed na ganun pala yung feeling ng nag-
drift."

Tumawa pa siya lalo at halos hampasin niya ng paulit-ulit yung manibela. Tiningnan
ko sya ng masama at hinintay syang tumigil.

"Okay, sorry. I can imagine your face kasi. It's...hilarious."

"Paano mo naman malalaman at maiimagine, aber?" Sa pagkakatanda ko, wala pa akong

ganun reaksyon sa kanya dati.

"Well, I saw the vid." Halos sipain ko yung dashboard dahil sa sinabi niya, "ANONG
VIDEO?!"

Tumigil sya at lumaki yung mata, "Oh shit."

"ARAUJO!" hinampas ko ulit yung braso niya, falling comfortable in his presence,
"Aray!" he muttered while still laughing a little, "The video! While

you were drifting with Kuya."

"May camera dun?"

"Well, maybe...you think? Kaya nga may video!"

"Pwede ipostpone muna natin yung coffee at dapat nating pag-usapan? Pakidala ako sa
Kuya mo?" tanong ko habang nanggagaliti sa galit plus dreading the thing about the
video. I'm dying of embarrassment - I can remember the way I reacted that
time....at...
"Don't worry, we're here." Nakangiti niyang sabi habang pinapatay yung makina.
"Really?!" this is a new café though. "Nasaan tayo?"

"Somewhere new. Hmm, Dolce Caffe." Lumabas sya at saka ako pinagbuksan. "Well,
let's go in?" aya ko sa kanya nang maglakad ako at nakatigil lang sya sa kotse nya.

"Well, I can't go in." he sheepishly smiled. "Ha? Eh ano to?" Lumapit sya sa akin
at saka ako niyakap. I was surprised to say the least, "Hey, Keegan."

"I'm sorry and thank you." Bulong niya. "Sorry for causing you trouble and pain.
I'm sorry for losing your baby, I'm sorry for being a major douche. Thank you,
though...for giving my brother a chance at love." Napatigil ako sa paghinga at
nagsimulang kumabog yung dibdib ko.

"Keegan?"

"Sige, pumasok ka na. Be happy always, Thea. See you later." ipinagtulakan niya ako
papasok sa madilim na loob ng establishment.

Nang tuluyan akong makapasok sa loob, biglang may isang parte ng lugar ang nag-
ilaw. It revealed a very large monitor and it started playing a video,

*Cue Bee Gees' How Deep Is Your Love -> lyric video on the side :))))*

I know your eyes in the morning sun

I feel you touch me in the pouring rain

And

the moment you wander far from me

I wanna feel you in my arms again.

Biglang nag flash doon ang iba't iba kong pictures. Iba't iba picture na hindi ko
alam na kinuhaan pala.

Mayroon doon yung nasa bar kami nila kambal, nasa unit ako ni Ate Pao, nasa mall.

And you come to me on a summer breeze

Keep me warm in your love and then softly leave

And it's me you need to show

How deep is your love.

And then comes the beach pictures. Nakatawa, nakanganga, nakasimangot, nakahiga sa
buhangin, nakalusong sa tubig, naglalaro ng kung ano sa buhangin, kumakain, at kung
anu-ano pa na alam ko ngayon ay galing sa pagsama-sama ko kay Breeze sa resorts
nila.

Anong pakulo ito. Ha! My heart is doing somersaults.

How deep is your love,

I really need to learn

Cause we're living in a world of fools

Breaking us down
When they all should let us be

We belong to you and me

May iilang pictures na magkasama kami ni Breeze at nakangiti pero lahat...halos

picture nya na nagse-selfie pero nasa background ako at natutulog or nakapikit.

May isang picture dun na natutulog ako tapos nakahalik sya sa noo ko.

Namatay yung monitor pero nagpatuloy yung music.

Nag-ilaw ang isa pang parte ng lugar at doon ko nakita ang mukhang kinakabahan na
si Breeze. He was wearing a nice suit tapos yung shirt nya sa loob ay color peach.

I looked at my dress and looked at him once more at nakita ko ang pagkakapareho ng
shade nito. "Oh

my God." Napahawak ako sa bibig ko at halos hindi makahinga.

I was rooted on my place. He started walking towards me while clenching his fist
repeatedly. He's all worked up, ang daming iniisip. Kitang kita yung sa nalilito at
kinakabahan nyang mga mata.

"What's this, Breeze?" nag-aalangan kong tanong.

"My life's a big nothing, Thea." Pagsisimula niya ng makalapit sya at mahawakan
yung kamay ko. "Until you came along...You've given me a chance to see what it's
like to be with someone you truly love. You gave me a glimpse of a future I never
really wanted." Tumawa sya ng mahina. Parang hindi makapaniwala sa mga naaalala
niya.

I am not breathing at all. Pigil na pigil yung paghinga ko dahil ako na rin mismo
ang hindi makapaniwala sa ginagawa niya. Is he...oh my gosh.
"You were all that I secretly asked for. I didn't even remember it existed but it
gradually surfaced while I was with you and I kept on fighting it."

He lifted my hands and kissed it tenderly not breaking the eye contact.

"I love you, Thea Valeria and I can't imagine my life without you." He lets go of
my hand slowly lowered his self on one knee.

"To me, you're absolutely perfect and through anything, I'll stay with you. Can you
please be dear enough to let me be your man and you be my wife?" yumuko sya at may
inabot sa loob ng suit coat niya.

And there he presented to me the most beautiful ring I've ever seen.

"So, will you?" Narinig kong tanong niya ulit.

I shook my head and tried to come up with an answer. But I failed...because

I was such in a daze that I forgot what he asked, "Will I, what?" tanong ko sa
kanya na parang baliw. Dahil kulang na lang ay iuntog ko yung ulo ko para maalala
yung tanong niya.

Nakarinig ako ng iilang tawa mula sa mga tao na kasama pala namin sa lugar na ito
pero hindi ko alam kung saan sila nagtatago. He chuckled and cleared his throat,
"Will you marry me and be my wife?" seryoso niyang tanong habang yung mga mata nya
ay kumikinang sa kasiyahan. His caramel browns are all wide and waiting for
answers. Makikita mong sa kabila ng confidence nya sa pagtatanong, nanginginig yung
naka-angat nyang kamay na may hawak na box.

I need water! May nakabarang kung ano sa lalamunan ko at hindi ako makapagsalita.
My eyes are getting blurry with tears. Naninikip yung dibdib ko.

This is all so overwhelming.

Wala akong magawa kundi ang ngumiti na parang siraulo at saka iniangat yung kanang
kamay ko na may hawak na panyo. I reached for his face and started to wipe his cold
sweats. "Baby, don't torture me. What's your answer." Dumoble yung nginig ng kamay
nya at nakailang beses syang lumunok.

Nang sabihin niya yun, parang may kung anong bumuhos sa aking malamig na tubig
dahil natauhan ako. Nag-zoom in yung itsura nyang nakaluhod sa harap ko ang tanging
nakikita ko lang ay yung kinang na nagmumula sa earring niya at lalo na dun sa
diamond ring na nakaharap sa akin.

"WAIT." Inilibot ko yung mata ko sa paligid, basking in the dimmed lights and on
the flower's scent all over the place. This is...magical. "YES! YES, BREEZE, YES!"
I was bouncing on my feet while my

hands are still on his face. Nakahinga sya ng maluwag at nanginginig na kinuha yung
singsing sa box.

Inabot niya yung left hand ko na nakafist sa dibdib ko, "Akala ko..." pagsisimula
niya pero hindi niya matuloy dahil patuloy na nanginginig yung kamay niya, "Why are
you shaking so much!" I laughed at him while crying.

Hinawakan ko yung kamay nya and I steadied it so that he can put the ring on my
left ring finger. "Happy now?" tanong ko nang maisuot niya ng mabilisan yung
singsing. He slowly looked up at me smiling flashing his boyish smile, "I am very
happy."

He cupped my cheeks and kissed me as if I were his last breath.

Nakarinig ako ng sigawan at cheers sa paligid pati na rin ng sigaw ng mga batang
kilalang-kilala ko - si Dalli at si Saskia.

"So this was all planned?" I whispered against our kiss, "Uh-huh." He was now
raining kisses on different parts of my face. "I love you." Bulong niya habang
pautloy sa ginagawa.

"Kahit yung pagkausap ni Keegan?"

"Oo. Kahit labag sa loob ko na pagsamahin kayo sa isang sasakyan at baka itakbo ka
nya kung saan." Hinampas ko yung dibdib nya at pinigil sya sa paghalik pang muli.

"I love you, Breeze Nathaniel."

"I love you even more, future Mrs. Araujo."

Our parents are all here. Dad hugged both me and him and each family welcomed us to
theirs. I feel so elated, na para bang nasa alapaap. Our friends are with us, too.
Lahat sila ay masaya pa sa aming dalawa dahil... FINALLY!

**

"Okay. Buti nakatulog na sila." Bulong ni Breeze na pumipikit-pikit na yung mata

dahil 12mn na at

halos kakahimbing lang ng tulog ng kambal.

"Dapat pala kanina pa natin naisipang ibalot sila sa mga damit ng magulang nila."

"Well, I didn't even know that kind of thing. Buti tumawag si Anne." Inakbayan nya
ako at isiniksik yung ulo niya sa leeg ko while we were bounding down the stairs of
the Esquivel's mansion pagkatapos naming ilapag yung kambal sa kwarto.

Paano ba naman kasi, after ilang araw lang ng our so-called engagement party ni
Breeze, pinagbantay kami ni Teyah at ni Dreigo ng kanilang mga anak.

Magde-date daw kasi sila at matagal-tagal na nilang hindi nagagawa yun. Well, three
months na. Ang date kasi nila ay laging kasama ang kambal at nag-aalaga silang
dalawa.

"Alam mo bang ipinupush na nilang magsukat ako ng wedding gown?"

"Who?" inaantok nyang tanong. "Sila Anne at Kiel. Pati si Amelle. It's like they
want me to be tied to you right at this moment."

"Bakit ayaw mo ba?"

"Gusto ko. Papayag ba ako magpakasal kung hindi?" tumawa sya at hinalikan ako sa
labi, "Oo. Joke lang. Alam ba nila na gusto mo ng long engagement?"

"Oo. At nagalit sila sa akin dahil dun."

"Kahit naman ako magagalit din....kaso mahal kita." Bulong niya.

Napag-usapan na rin namin yun ni Breeze. Parang ang hirap kasi na kaka-propose lang
nya tapos kasal agad? Can we just enjoy each other as fiancé first? Let us prepare
for the wedding. I know why my friends were pushing me to just focus on
studying...dahil alam nila yung plano ni Breeze na magpropose. You see, planado
lahat. Kahit

yung pagtatapon ng gatas sa akin ni Therron.

That little boy is as conniving as his mother and father. The Dragon family was at
it again last time - and now...again.

"Pero seriously, can we just get married a year from now? Like talaga? Please?"
Pagpupumilit niya, "I'll think about it. Pag ako napagod sa pag-aaral baka biglang
pumasok sa isip ko yun tapos go na tayo."

"Sana mabored sya tapos yung isipin niya tapos bukas ng gabi din magpakasal na
kami." He blabber sleepily at halos pareho kami ng galaw dahil ang gusto na lang
namin ay ang mahiga at matulog. An minute now dadating na yung mag-asawa.

We were rounding the corner going to the main entrance nang mapatigil ako sa
paglalakad, "What now, baby?"

Inginuso ko yung dalawang taong magkapulupot sa tapat ng pintuan nila.

Sinundan yun ni Breeze at nanlaki ang mga mata niya.

Paano kasi halos maubos na yung mukha nilang isa't isa intense nilang halikan.
They're literally sucking their faces off.
Napailing ako at naramdaman ko ang paghinga ni Breeze sa gilid ko, "Damn this
couple. Paano ako makakapagpigil!" marahas nyang sabi habang papulupot yung braso
nya sa bewan ko dahil nasa likuran ko na siya. "Breeze..."

"Kaya kailangan na nating umalis dito. Sa likod na tayo dumaan, Wag na nating
istorbohin." Bulong niya at tila nagising sa nakita. Madali niya akong hinila
palabas sa back door.

Nang mai-lock nya yung pintuan, "A little bit more, baby." He breathe out a sigh
and tried to calm his self down. Yung kaninang tent nya sa pants ay unti-unting
umiimpis - pero kaunti lang, maybe just enough to let him breathe.

Napatawa ako tuloy.

"I love you." Bigkas nya pagkamulat niya ng mga mata niya.

"I love you, too."

And then na-focus ulit yung atensyon nya sa pagtulog kaya nagprisinta na akong ako
na lang mag-drive dahil baka kung ano pang mangyari sa amin sa daan at nakapikit na
talaga sya ngayon.

"Konti na lang, Breeze. Malapit na."

=================

FIN

FIN

October 10

Batangas
"Yo, bro. Hindi mo naman sinabing fiancé mo na itong si Thea."

"Akala ko another bout of surprise proposal na naman ito."

"Saan ba kayo nakakakita ng mga ganitong babae? Kambal pa ang gusto niyo ni
Dreigo."

Ilang beso, yakap, at hapit pa ang natanggap ko mula sa iba't ibang kaibigan nya na
ako mismo ang nagpatulong kay Dreigo para ma-contact for this supposed surprise
party. Not much happened, party and we just ate bunch of food. Nandito din ang
parents niya pati si Kuya Gray at Keegan with some girl he met in one of his races.

And all throughout the day hindi nya ako binitawan dahil ayaw niyang makalapit pa
sa akin ang mga kaibigan niyang pervert at playboy. Wow, big words, right?

Tinatawanan ko lang sya buong araw.

Everything's fine and perfect and nothing's gonna stop us.

Medyo naging rocky lang and road for Ate Pao's and Kuya Gage's relationship dahil
sa iba't ibang kalokohan ng ex ni Kuya. The daycare's smoothly running and so are
my studies - by now, one week na lang semestral break na at malapit na naman ang
birthday namin ni kambal.

Kakatapos lang ng surprise birthday at sobrang late na at ang akala namin ay tulog
na ang lahat kaya mag-sneak sana kami papunta sa kusina to eat. Masyadong naging
busy kanina sa pag-entertain ng mga bisita ni Breeze na hindi na kami halos
nakakain.

Dahan-dahan pa kami para hindi kami mag-ingay pero...pero..."Can you hear that?"
nakasimangot kong tanong ko kay Breeze. Magsasalita sana sya pero

tinakpan ko yung bibig niya to let him listen.

Somebody's moaning! As in pleasured moaning and...

"OH SHIT!" somebody hissed from somewhere. I turned and saw Teyah and Dreigo across
the room witnessing what was happening. Nagkatinginan kami ni Teyah kaya naisipan
naming silipin kung ano ang nangyayari.

"What -" Napa-double take ako sa nakita ko. Ate Pao's over the table with Kuya Gage
hovering over her. Both her legs are up and over Kuya Gage's shoulder. The place is
dark, though. But with the cornerlights opened from the farthest part of the room,
makikita mo silang dalawa in the heat of the moment.

They're not naked, though - thank goodness! But you know something's happening with
the way they sounded - and Ate Pao's dress was hunched on her waist. Oh my ears and
eyes! It's like...Nawala ako sa sarili ko. Napailing at pikit na lang ako.

"Higitan natin yan 'Dy, ah?" rinig kong bulong ni Teyah kay Dreigo . Tiningnan ko
sila nang nakangisi lang at parang walang pakialam kaya umaatras na sila palayo.

Agad akong nag-iwas ng tingin sa kung nasaan man papunta sila kambal at kung nasaan
nandun pa din sila Ate Pao. Yumakap kay Breeze. Nang mayakap nya ako ay agad din
syang tumalikod. Sobrang init ng leeg pataas sa mukha ko at yung mukha ko sobrang
isiniksik ko sa dibdib ni Breeze.

"Guys, too much public display of indecency kills." Mahinang bulong ni Breeze pero
sakto lang para marinig nila Ate Pao. Nakarinig ako ng pag-shuffle at pag-curse.
"Are you decent enough to look at

now?" sabi ko still hugged against Breeze's chest.

I know dapat umalis na kami pero we're both starving kaya wala kaming pakialam
ngayon.

"Y-yeah. We're good." Narinig kong sabi ni Kuya Gage na medyo gruff pa yung boses
mula sa ginagawa nila. "You want to eat something with us?" tanong ni Breeze while
practically dragging me inside the kitchen.

Binitawan na ako ni Breeze pagkatapos akong halikan sa noo at kumuha ng pagkain sa

refrigerator. Nag-angat ako ng tingin at ang una kong nakita ay ang nagpapaypay na
si Ate Pao. Despite the darkness, makikitang pulang pula yung mukha niya at medyo
ragged yung bawat paghinga nya. "Nah, we're heading upstairs, anyways. Sorry, bro.
Happy birthday!" nakangising sabi ni Kuya Gage.

Kung nung una nahihiya ako, ngayon...natatawa na ako. "Don't think we're the only
ones who saw you, though." Pagkibit-balikat ko habang naka-lean sa counter. I saw
how Ate Pao's face reddened even more so than a while ago.

"Maghanda ka kay Teyah bukas, Ate Pao." Umiling lang sya at sumimangot. "Sabihin
niyo nga, gumaganti ba kayo sa akin?"

I snorted then laughed entirely, "Wel, karma's just around the corner~" I mocked
while Kuya Gage gets ice-cold water before dragging her with him.

Dahil kanang kamay ni Ate Pao yung hawak ni Kuya Gage,

May nakita akong makinang na bagay kaliwang kamay ni Ate Pao.

"Oh my gosh." Nanlaki yung mga mata ko at biglang hinila si Breeze matapos nitong
lumapit at ilapag ang pagkaing dala-dala niya. May cake, may pasta, at may salad!
Pero makakapaghintay ang pagkain, ang nakita ko hindi.

"Baby, tingnan mo yung left ring finger Ate

Pao. Dali! You have a perfect vision, baka namamalikmata lang ako." Pagtulak ko kay
Breeze para sumunod ng kaunti sa retreating bodies nung dalawa.

Dahan-dahan syang lumapit at medyo nag-lean in para makita dahil papaakyat na ng

maliwanag na hagdanan yung dalawa. "It has a very shiny ring. Hmm..." tumatango-
tango pa sya habang may kagat kagat na apple.

"Parang yung singsing mo -" pagtingin niya sa kamay kung saan nakasuot yung
engagement ring na ibinigay niya. Iniangat ko iyon at itinapat sa ilawan...

Left hand.
Shiny ring.

Ring finger.

"WHAT?!"

Don't tell me shit... "Hey! Akala ko ba nagugutom ka?"

"I am very hungry, baby pero...ano...si Ate Pao...nakita mo yun! Tell me, nakita mo
yun."

"I am telling you that I saw it and I am also telling you to eat so that we can
immediately cuddle in bed - naked."

"Anong naked?"

"Shirt lang suot. Okay, semi-naked. C'mon kain na."

"Nooo, baby, si Ate Pao -" he cupped my face then placed a warm kiss over my lips
to shut my mouth. "Si Ate Pao ay nasa taas na. Si Ate Pao ay dapat hayaan - tayong
dalawa magpapakasal na bukas." He said those things against my mouth, hindi pa rin
binibitawan yung mukha ko.

"And...stop doing surprise parties, okay? I don't like you talking to my friends."

Itinulak ko sya at sinimangutan, "WHAT?! You don't want your friends to know me?!"
That mind of sting, though. My fiancé doesn't want his friends to be my
friends...wow!

His demeanor changed and he kind of panicked, eyes glazed with worry, "No! No, no,
no....that wasn't what I meant, baby."
"Shut up. Hindi na ako nagugutom. Matutulog na ako." Kumawala ako sa kanya at
inihilig yung katawan ko papunta sa kwarto nya.

"Wait!" hinila niya pabalik yung braso ko at saka niyakap. "Ibig kong sabihin..."
inilagay nya yung kamay nya sa leeg ko and I felt his thumb caress my jaw. "...I
don't like sharing you with them. This is the first and last time you'll do that.
Those are models and models...and another bunch of models."

"Kahit may athletes din dun? And your friends from college?"

"Well, they all look like model..." I started to smile, "So you're jealous and
insecure?"

"No..." he drawled out, "I'm too hot to be insecure."

"Weh?" I patted his cheeks and whispered, "Now, now...they might look like the
hottest model in town or even in the world...but they do not have one thing that's
with you..."

"Ano?"

"Yung oo ko. Magpapakasal ako sayo, diba? Bakit? Kasi mahal na mahal na mahal na
mahal na mahal na mahal na mahal -"

"Na mahal kita." Pagtutuloy niya at may something sa expression nya. "Hoy, Breeze!"
bigla niya akong binuhat kaya napakapit ako sa leeg niya, "Matutulog lang tayo ha?"

"Yes, boss. I love you!" And that's where I knew we're not going to sleep tonight -
teasing and playing with each other that is. Our arrangement still stands until we
get married.

Which is...I think, two to five months from now.

But he doesn't know it still.

And I like to make it that way. Hindi ang birthday na ito ang huli kong surprise.
He's too excited to get married, I need to excite him more.

Marami kaming pinagdaanan. Naging mabilis ang lahat.

Tumakbo...lumayo...hinabol...at nahanap. The baby's life in exchange of two
beautiful soul and a love that's beyond the love described in books - love that is
felt and is true.

Those challenges, though, were nothing but to set our love afire.

YEHEY. YEHEY!!! THIRD BOOK DONE AND OVER WITH!! HAPPY ENDINGGGGGGG, YEHEEEY! Thank
you for keeping up with my super slow updates on this story, had a crazy start for
the year 2015 that's why - please forgive me.

BREEZE NATHANIEL x THEA VALERIA

ARAUJOxHERRERA feels!

Okay, yay. I'm so happy na naman! nasurvive ko ang Afire! NASURVIVE KO! I hope
you're happy with the ending, though. I love you guys.

HI, SPG GIRLS...LOVE YOU FOREVER AND EVER. ♥

=================

Special 0000xxx

SPECIAL 0000xxx

BREEZE

Alas-onse ng gabi.

'Yan ang huling oras na nakita ko bago mag-focus sa nangyayari sa paligid ko. I
actually need to be up by four in the morning to go home.
"Sir." bati sa akin ng mga crew na napapadaan sa harapan ko. I give them a nod, in
return. I'm standing beside the stage on a slightly elevated platform looking over
the crowd.

This project wouldn't be another success if it wasn't for my wife, Valley.

This whole thing was actually her idea. Siya ang nagsisilbing adviser ko regarding
sa mga bagay na pwedeng maging atraksyon sa lugar na pinaplano namin para makahatak
ng customer.

For this one, we have a so-called "wild night". A local DJ plays upbeat songs for
the crowd. We have people looking out for the patrons. We can't let anything happen
to them, 'di ba? Lalo na't nagsisipag-inuman sila. It is wild, indeed, but we need
some restrictions.

Valley said to add some bright strobe lights to add to the feeling. The whole
stretch of the shore has minimal lighting emphasizing the bright starry skies over
the ocean.

I can see some people swaying to the music, some are near the shore just staring
overhead. It was a great coincidence that it was a full moon. The sight was simply
captivating but it would be nicer if my wife was by my side.

can't help but smile every time I remember how my own fiance surprised me on our
own wedding day.

"BREEZE!!" Valley called, more like yelled her lungs out, to me. Agad akong tumayo
mula sa office at naglakad patungo sa kwarto namin.

"Yes, baby?" Dahan-dahan akong sumilip bago ako tuluyang tumayo sa harap ng
pintuan. I've learned my lesson. Hindi ako dapat agad-agad na tumatapat sa pintuan
ng lugar kung nasaan man si Valley dahil pwedeng may lumipad na bagay sayo.

Ilang linggo na siyang ganyan. Lalo na kapag kasama niya ang mga kaibigan niya.
Dahil 'yun marahil sa pagp-plano nila ng kasal ni Gage at Pao.

Trust me, nagulat din ako. Sabi nila, after daw manganak ni Pao saka sila
magpapakasal. But hell, that's what they want, then so be it. Invited naman ako eh.

The only problem is that Valley's becoming a planner-zilla. They could've hired a
planner to make our lives easier, but no. These women make people around them crazy
on ordinary days how much more if they are planning something big, right?

"Halika dito dali." Bigkas niya habang inaayos ang mga papel na nakapaligid sa
kanya.

"Okay na ako pumasok? Wala akong makikitang hindi dapat? Hindi mo na ako babatuhin
ng kung anong mahawakan mo?" Pagkumpirma ko habang mabagal na lumalapit. Mahirap na
baka hindi ko masalo.

Tiningnan niya ako saglit tila nag-iisip. Bigla siyang tumawa,

"Hindi na." umiling siya. "Sorry. Reflexes. Bigla-bigla ka kasing sumusulpot."

Tumigil ako sa harap niya habang siya nakaupo sa arm rest ng sofa at nakatingala sa
akin. Nagkibit balikat lang ako and lovingly looked at her eyes. I don't know what
I did to deserve perfection such as her.

Her smile widened, so did mine. For a few seconds we looked at each other's faces.
I held her cheek, rubbing my thumb softly against her skin.

Inihilig ko ang mukha patagilid dahil biglang nag-iba ang ngiti niya. Tila nang-
aasar at may kung anong binabalak.

"Baby?" This time, she laughs fully. "Ano bang nakakatawa?" Minsan hindi ko
maintindihan 'tong babaeng 'to but I love her all the same.

"Wala. Hihi. Tingnan mo 'to dali tapos pili ka." I kissed her tenderly on the
forehead before proceeding.

Iniharap niya sa akin ang dalawang design ng barong. "Hindi ba sa isang araw na
'yung kasal nila? Bakit pinapapili mo pa ako?" nagtataka kong tanong sa kanya.
Tiningnan naman niya ako ng masama - this is her way of telling me to just answer
her question.

"This one will look good against red and white, don't you think?" Kinuha ko 'yung
picture mula sa kamay niya. It's a typical barong but it is black. Lined with cream
white and all that shit. It would stand out against the back drop.

"Talaga ba? So you would like this?" Napatingin

ako sa kanya.

"Mayroon na akong barong, 'di ba?"

"Ano ka ba! Masikip na 'yun sa'yo sabi mo! Kailan mo ginamit yun, aber? Years ago.
Puro ka suit. Arte nito."

I sighed and, once again, agreed. My Valley smiled widely again in return.

"Okay! Nasa closet mo na siya. 'Yun na susuotin mo, okay? 'Wag ka na mag-inarte.
Katulad ng sinabi mo sa isang araw na 'yung kasal, so just go with flow, baby." She
then held my face and kissed me loudly on both cheeks before kissing me on the
lips.

I can sense her happiness radiating off in big waves. Para siyang batang nakakita
ng paborito niyang laro.

"Love you." I whispered against her smiling lips. She muttered a reply and off she
went bouncing off towards the kitchen.

"Breeze! Are you ready?" Sigaw ni Gray mula sa labas. Kanina pa nila ako kinukulit
na bilisan ko daw samantalang marami pa kaming oras. They should remind Gage
though. Relaxed lang siya as if he's not getting married today.

If I were him, I will not stop fidgeting until I see my bride.

And speaking of bride, kahapon ko pa siya ng umaga huling nakita. Early in the
morning nagpunta na siya kaagad kila Pao para daw mag-ayos. They slept over para
daw masiguradong hindi makikita nung dalawang ang isa't isa bago ang kasal.

Lumabas na ako at nakita ko silang

nakapaikot in front of the TV. We're actually in a hotel near the church dahil nga
nasa bahay ang bride.
Napatigil ako saglit dahil ako lang ang naka-black na barong.

"Are you sure there was no dresscode? Bakit pareho kayo ng mga kulay?"

Agad silang nagsitawanan as if there was an inner joke only I can't understand.

"Nagkataon lang, bro." Gage clapped me on the back. "Ayaw mo nun, agaw atensyon ka?
Malay mo ikaw na susunod na ikasal."

"Ako maman talaga. After you. In case you missed it, I have a fiance."

Nagsitawanan naman sila ulit. At inasar-asar pa ako. I wouldn't trade Valley for
anything. I'm ready to marry her, but I know we still need time. I'd like to give
Valley the wedding she wants.

We toast to celebrate the day and talked for awhile before it was time to go.

Once we reached the church, we were ushered to fall in line. Nakakapanibago dahil
usually the groomsmen are partnered with the bridesmaid, but this time... Hindi.

We were instructed to walk one by one down the aisle. I was the first to walk while
the rest of the guests are looking at us.

Next to me was Gray, Jett, Clarkent, and Gage. This is quite unusual because there
are only a few number of people present. Hindi ko na lang pinansin dahil malay ko
ba sa gusto ng dalawang 'to.

looked all over and it was all red and white. The alternating white and red roses
are great against the gray, almost black and white painting of the old church.

I kept on looking at my phone waiting for Valley's text or call. Malay ko kung
nasaan na sila . Kanina pa kami dito at according sa coordinator, wala pa daw ang
bride.

The bridal march started to play kaya agad kong itinago ang phone ko . Gage faced
the people in front while Gray and Jett kept me occupied. Kinukulit nila ako about
sa pagpunta sa resort. I told them numerous times na oaky lang magpunta sila doon
anytime. Daig pa babae ng mga 'o eh. Ang kulit.

Because of that, I did not know what was happening until Gage tapped me on my
shoulder and placed me beside him. Nagtataka ako dahil hindi ako ang best man niya.
I tried arguing but what caught my eye almost brought me to my knees.

I'm vision's tunnelled. The only person I see is her.

I can see the woman I love walking down the aisle. Wearing the most beautiful gown
I've ever seen. Maybe because she's wearing it.

I was dumbfounded all in all. I don't know what or how to feel. I have a lot of
questions.

Paano nila ito na-pull off? It was amazing. Now I know the reason why Thea was
behaving like that.

Thea Valeria was walking towards me with his father.

I'm

holding my breath because she took it away. My mouth was almost hanging open and
I'm clutching my chest.

Iba 'yung kabog nito. It feels like it's calling out to its other half.

They were a few steps away from me when I felt a tear dropped.

That was also I saw Valley's crying face. She was still beautiful kahit na umiiyak
siya. Her father shook my hand turned over her daughter to me.

I reached out towards her whilq my hands were shaking. This is unbelievable.

I turned around and scanned the crowd. Dumami na sila. I can see some of my
relatives idling on the seats.

Both our mothers were crying. A lot of people were crying including some of our
friends.

This is what Valley liked.

I've told her a thousand times na hindi namin kailangang magmadali. It was her
choice and I am not forcing her to marry me within months lalo na dahil sa mga
nangyari.

But she insisted. For the past few months, palagi siyang nagpaparinig about getting
married. A few weeks later, sinabi niya na siya ang magpplano ng kasal ni Pao at
Gage.

I looked back at her. Sobrang ganda niya.

"How... you..." I was speechless. Hindi ko alam kung anong uunahin kong sasabihin.

"I told you I'm ready. Hindi na

ako makapaghintay kaya I surprised you. I was scared you'd run away kapag narealize
mo ang mga nangyayari."

Napakunot ang noo ko. I held her hands tighter and put it on my chest so she could
feel how fast my heart beats. "Paano mo naman naisip 'yan? I'm just speechless
that's all but I'll never run away from you ever again."

"Akala ko kasi magagalit ka. Sabi mo one year pa before tayo ikasal pero here we
are, five months later." Pilit niyang ipinasok ang kamay niya sa loob ng mahaba
niyang veil para punasan ang kanyang mga luha.

I laughed softly and kissed her on the forehead. "Come on now. Hindi mo na
kailangan mag-alala. We still need to get married, Mrs. Araujo."

The defeaning cheers and hoots of the crowd made me almost miss the ringing of my
phone. It was Amelle.

Agad akong lumayo mula sa kinatatayuan ko at sinagot iyon.

"Breeze! Nasaan ka?"

"Still in Bataan." pagkasabi ko noon, narinig ko ang sigaw ni Valley.

"Kaya mo bang mag-drive pauwi at this time? Kasi, magkakalapit na 'yung
contractions ng asawa mo." Mahinahon pa rin siya kahit papaano pero rinig ko pa din
ang pag-aalala niya.

"Oh shit." I bolted off from where I was standing and marched towards where my
car's parked.

"Shit's about to get real, Hangin. Might as well be here bago pa man masira ear
drums namin sa sigaw niya. I'm actually outside, in the garden. Pero 'di ba, rinig
mo siya?"

"Bakit hindi niyo pa siya dinadala sa hospital?"

"Pareho

kaming hindi nagd-drive ni Anne, hello?"

Napasapo ako sa noo ko. I forgot. Bakit ba hindi ko naalala ang impormasyon na
'yon.

"Siya sige na. Update me about everything. Paalis na ako ng resort. I should be
there by 3."

It's been two years since our wedding and now, my wife's going to give birth.

I'm giddy, but scared at the same time. There's no explanation on how one should
feel about being a father. Ni hindi ko alam na may kulang sa akin until the last
piece of the puzzle came to light.

That moment we discovered we were pregnant, hindi ko alam kung anong gagawin ko. I
was sleeping late the first few weeks, my head was beside Valley's protruding
belly.

It was magical.

Kahit na magmukha akong tanga kakakausap sa tiyan niya, okay lang. As her pregnancy
furthered, mas nagiging okay dahil kahit papaano may nararamdaman akong response
from inside. The baby's little kicks and movements would excite me.

Araw-araw before I go to work; gabi-gabi before we go to sleep, ganoon ang routine

namin.

Valley's due date was not until next week. We anticipated it, we knew it was
possible kaso nagalit siya sa akin nang sabihin kong hindi na ako puounta sa
opening ng new resort just to be by her side.

Kulang na lang may lumabas na laser sa mata niya nung oras na sinabi ko 'yun. It
was scary.

I stopped by a station to buy the biggest serving of their black coffee just to
keep me awake. Nakaantabay din ako sa phone ko in case something happens.

All throughout my travel, once lang sila tumawag. Anne called to inform me that
Valley's settled comfortably

in the labor room.

No one was allowed with her kaya mas lalo pa akong nagmadali to be there on time. I
am praying really hard that I can get there in one piece.
"Mr. Araujo, dito po." instruct sa akin ng nurse na sumundo sa akin mula sa waiting
area.

"We don't recommend having the husband inside the delivery room, but the mother
insisted kaya nandito po tayo. Sundin lang din po natin ang mga sasabihin ng
doktor."

I followed her through a series of doors before finally reaching my wife. Nagising
ako sa matapang na amoy ng disinfectant.

Valley looked up at me all sweaty and instantly, her tears started falling.

"You're here! Nagbakasakali lang ako kanina, but you're really here."

"I wouldn't miss this, baby." I kissed her and started wiping her tears and sweat
away.

The doctor instructed me to hold onto of her thighs to help her alleviate the
weight.

Ilang ulit kong narinig ang salitang 'push'.

Nakailang ulit sila ng bilang from one to three.

Ultimo ako napapaire dahil gusto ko magawa ng maayos ni Valley para matapos na ang
paghihirap niya. I wanted to switch places with her but I couldn't.

Bumubulong siya na nararamdaman pa rin daw niya lahat kahit na nabigyan siya ng
epidural.

She's crying and her face was pale as ghost's.

"You can do it, baby. Our son's going to be with us in few moments."

Napapailing na siya. Pagod na daw siya. Halos hindi na niya maiangat ang ulo niya
sa tuwing kailangan niyang mag-push. Her eyelids were also half-opened.

"Don't give up now, baby. Nandito na tayo, finally. We've reached this place."

I reminded her. Ayaw ko man pero ginawa ko. I'd like this day to be of happy
memories but I can't let her succumbed to sleep.

"Breeze..." narinig niya ang command ng doktor to push. She was motivated this
time. He gave it her all, she gave a big push and seconds later, a loud cry invaded
the room.

"I'm sorry." I put my forehead on hers and tried absorbing her cries of sorrow.

"I'm sorry..." mahina niyang bulong.

"For what?" Nanginginig ang kanyang mga labi.

"For almost giving up. For being weak. If it weren't for you, I would've fallen
asleep."

I peppered her whole face with kisses, "You are not weak, Thea."

"You are the strongest, lovely woman I know. You are, believe me, because you
beared the weight of our child for nine months. You did good."

Inilapat ng isang nurse ang anak namin sa dibdib ni Valley.

Napatigil ako saglit dahil something clicked inside of me. As if everything were in
its rightful places.

"You are very tough because you endured the pain of losing a child. You've got
through all that and here we are now, baby. For the record, I should be the one
forever making it up to you. It was me who..." I choked on my own words..

I still carry the guilt of making us lose our baby back then.

Hinaplos niya ang ulo ng sanggol at hinawakan nkya ang mukha ko. She looked into my
eyes, still crying.

"It was no one's fault. It was not just meant to be. This is it. This is our
perfect timing, Breeze. I know that wherever is our baby right now, he'sd be
looking over us. Babantayan niya tayo at ang kapatid niya." she smiled and patted
my cheeks.

"I would've loved him to be here, but it was all in the past. Let's leave it like
that and celebrate a new life."

"What would you like to name our son, then?"

Valley told the nurse to place our son's face near hers. She smiled and held my
hand.

"His name shoild be Cean. With a C."

Inilipat din naman sa akin ng nurse si baby Cean matapos akong tumango sa tanong
niya kung gusto ko bang hawakan ang anak ko.

He's so small, but he now holds my whole heart; our whole world.

"Okay, Cean Gray it is." Thea gasped. I looked at her and winked. "If it weren't
for him, we would not be in this position right now."

Si Gray ang dajilan kung balit kami nagkabalikan. If it weren't for his care, baka
kung saan na napunta itong asawa ko. It would've been much harder to look for her.
So I owe him this one.

"You can sleep now, babe. We'll be here when you wake up." I kissed her one last
time before moving slightly away. She'd be transferred to the recovery room for
awhile and then straight to our room. We'll see her there.

Now, it was my time to look closely at my son. He was, indeed, mine. Gwapo eh at
matangos ang ilong.

He 's so lucky to have Valley as her mother. I am blessed to have noth of them in
my life right now. No regrets at all.

I smiled and braved my self, "It is time to meet your extended family, little guy."
------

Ps.

To all the Moms out there, thank you. You are one heck of a strong woman to have
loved us unconditionally. Happy Mother's Day! Pati na rin sa lahat ng mga taong
tunayo bilang mga ina at naghatid ng pagmamahal na kagaya ng isang ina.

All that I have now and who I've become is owed to my Mama.